وضعیت واتساپ ولادت حضرت فاطمه

می خواست رخش پیش عدو زرد نباشد
ای کاش یکی بود در آن کوچه و می گفت
آن کس که به زن حمله کند، مرد نباشدعرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام فاطمیه

حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود
خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود
ای که بستی راه را در کوچه ها بر فاطمه
گردنت را می شکست آنجا اگر عباس بودشهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت

ای تاج سر عالم و آدم زهرا / از کودکی ام دل به تو دادم زهرا
آن روز که من هستم و تاریکی قبر / جان حسنت برس به دادم زهرا . . .
عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام فاطمیه

الهی داد از این دل داد از این دل / کنار قبر زهرا کرده منزل
بگو زهرا زجا خیزد ببیند / که اشک دیده کرد خاک او گل . . .
شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت

دوباره چشمه‌ی اشک است که می‌جوشد
در امتداد ناله‌ی یک طفل به پای تابوتی…
خـــــــــدا مادرم را کجا می برند؟
ایام فاطمیه تسلیت و تعزیت باد…

بی تو با شمع علی تا به سحر می سوزد
شمع می میرد و او بار دگر می سوزد
یک نفر مثل درختان سپیدار بلند
در خیالش همه شب بین دو در می سوزد . . .شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت

ای بتول پاک السلام / قلب چاک چاک السلام
حاصل جوانی علی / ماه ارغوانی علی
لحظه ای درنگ کن بمان / وقت ناتوانی علی
بی تو سر بلند میکنند / دشمنان جانی علی
بی تو سجده میکند به خاک / روح آسمانی علیﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻫﺮﺍ (ﺱ) ﺗﺴﻠﯿﺖ ﺑﺎﺩ

بانو نمی یابیمت ، اما کنار تو گریه مرسوم است ، مگر می توان پهلوی تو بود و
شکسته نبود . نام خود را خصم ، داغ ننگ زد / دید بار شیشه داری ، سنگ زدشهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت

پيغمبري كه عمري غمخوار امتش بود
روي كبود زهرا (س) اجر نبوتش بود؟
فاطميه قصه گوي رنجهاست فاطميه تفسير سوز مرتضي ست
فاطميه شعر داغ لاله است قصه ي زهراي 18 ساله ست
فاطميه شرح ديوار و در است دفتر در مقام سخت زينب پرور استشهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت

ای لیله القدر علی آخر چرا گشتی سحر  / ای راحت جان علی آخر چرا کردی سفرهجران تو آتش زده بر قلب زار مرتضی  / یا تو بکن ترک سفر یا با خودت من را ببر . . .

یا علی رفتم بقیع اما چه سود / هر چه گشتم فاطمه آنجا نبود
یا علی قبر پرستویت کجاست / آن گل صدبرگ خوشبویت کجاست
هر چه باشد من نمک پرورده ام / دل به عشق فاطمه خوش کرده امعرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام فاطمیه

ﺍﯼ ﺭﻭﺡ ﺩﻭ ﺻﺪ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﺤﺘﺎﺝ دَمَت
ﺯﻫﺮﺍﯾﯽ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻏﺒﺎﺭ ﻗﺪﻣﺖ
ﮐﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺣﺮﻡ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺑﺎﻧﻮ؟
ﺍﯼ ﻭﺳﻌﺖ ﺩﻟﻬﺎﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ ، ﺣرمت…
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻫﺮﺍ (ﺱ) ﺗﺴﻠﯿﺖ ﺑﺎﺩ

السلام علیک یا فاطمه الزهرا (س)
اين روزها كه مادرمان بين بستر است
دل بيشتر هواييه ديدار دلبر است
اين روزها كه ياس علي(ع)قد خميده است
دل بيشتر براي ظهورت تپيده است…
ایام فاطمیه تسلیت باد.

تو فرد ترین وحیــدۀ تاریخی
مستوره ترین ندیــدۀ تاریخی
از تربـت پنهان تـو معلــوم شده
مظلومه ترین شهیدۀ تاریخی
السلام عیلک یا فاطمه الزهرا

در ظلمت شب شهاب را می شستند
آیینه افتاب را می شستند
در چشمه خون چکان چشمان علی
پیمانه نور ناب را می شستند . . .

رفتی تو و زینبت ز غم می سوزد
آتش ز نوایش به دلم افروزد
این خانه عزاخانه شود بار دگر
هر گاه نگاه خود به در می دوزد …ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻫﺮﺍ (ﺱ) ﺗﺴﻠﯿﺖ ﺑﺎﺩ

ای روح دو صد مسیح محتاج دَمَت / زهرایی و خورشید غبار قدمت
کی گفته که تو حرم نداری بانو؟ / ای وسعت دلهای شکسته ، حَرَمت . . .

کمی از غسل زیر پیرهن ماند / کمی از خون خشک بر بدن ماندکفن را در بغل بگرفت و بو کرد / همان طفلی که آخر بی کفن ماند . . .

دارد دل و دین میبرد از شهر شمیمی/افتاده نخ چادر او دست نسیمی/درخانه ی زهرا همه معراج نشین اند/آنجاکه به جز چادراو نیست گلیمی. یازهرا

حجاب، همان چادری بود که پشت درب خانه سوخت ولی ازسرفاطمه (س)نیفتاد. یازهرا.

این جمعه بیا به فکر مادر باشیم در فکر عزای یاس پرپر باشیم هر جمعه اگر ز حجر تو خون خوردیم این هفته به یاد پهلو و در باشیم.

بی بی جان…
هزاران کلید هم بیاورند،
قفل دلتنگی های دلم را باز نمی کنند
شاه کلید دلم ، فقط نگاه توست….
یا فــاطمه زهــرا (س)

یتیمان جز دو چشم تر ندارند / به غیر از خاک غم بر سر ندارندچو مادر مرده ها باید فغان کرد / که طفلان علی مادر ندارند . . .

ای تاج سر عالم و ادم زهرا/از کودکیم دل به تو دادم زهرا(س)
ان روز که من هستم و تاریکی قبر/جان حسنت برس به دادم زهرا(س)…
التماس دعا

با رفتنت ای زهرا ، از خانه صفا رفته
زینب به حسین گوید، مادر به کجا رفته
این خانه پس از زهرا گردیده عزا خانه
زهرای مرا کشتند تنها و غریبانه
با آنکه نمی گفتی در کوچه چه ها رخ داد
اما به سوال من رخسار تو پاسخ داد

شمع خموش ما را ، از خانه بردند
تابوت مادرم را شبانه بردند
مدینه در نوای أمن یجیب است
مادر به خانه برگرد ،بابا غریب است
شهر مدینه دگر، زهرا ندارد
باغی که گل ندارد، صفا ندارد

مي خواست با علي سوي مسجد رود ولي
دردا كه تازيانه ي غنفز امان نداد
مي خواست كه دهد جان به بشت در
جون بي كسي علي ديد جان نداد
هرقهرمان كند به نشان خود افتخار
ولي زهرا نشان خود به علي هم نشان نداد

در مدینه ماتمی چون ماتم زهرا نبود
چون به گلزار نبی جز یک گل زیبا نبود
در تمام زندگی داغی برای مرتضی
سخت چون داغ عزیزش حضرت زهرا نبود

ای نام خوشت ورد زبانم زهرا
از داغ تو سوخت جسم و جانم زهرا
برخیز علی به دیدنت آمده است
ای درد و بلای تو به جانم زهرا

روز شهادت زهرای اطهر است
عالم پر از مصیبت و دل ها مکدّر است
خشکیده چون نهال برومند عمر او
چشم جهانیان همه از اشکِ غم ، تر استشهادت بانوی دو عالم ، امّ ابیها حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها بر عموم مسلمانان تسلیت باد

و چقدر این دست سنگین بود!
قرن ها از ماجرای کوچه می گذرد ، ولی گوش شیعه هنوز درد میکند!!!!!!!ا

دستهای خالی من دخیل دل پاکت مرا نیز در این شبهای عزیز نه به بهای لیاقت بلکه به رسم رفاقت دعا کن

زهرا اگر در اول خلقت ظهور داشت / دیگر خدا نیاز به پیغمبری نداشتفرموده اند در برکات وجود او / زهرا اگر نبود علی همسری نداشتمحشر بدون مهریه ی همسر علی / سوگند می خوریم شفاعتگری نداشت

سر فصل كتاب آفرينش زهراست….
روح ادب و كمال و بينش زهراست….
روزي كه گشايند در باغ بهشت….
مسول گزينش و پذيرش زهراست….
صلي الله عليك يا فاطمة الزهرا

یا علی قبر پرستویت کجاست؟
آن گل صد برگ خوش بویت کجاست

ایام ،تعلق به گل یاس گرفته،افراشته بنگر همه جا پرچم زهرا..
شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) رو به همه تسلیت میگم

من آن گلی هستم که به ظرب لگد گلاب شدم
میان در به لطف آتش کباب شدم
سالروز شهادت فاطمه زهرا(س) برهمه مسلمین تسلیت باد

رسول الله درباره حضرت زهرا می فرمایند
به ازای هر نخ چادر دخترم فاطمه گروه گروه مسلمان وارد بهشت خواهد شد
اما افسوس که مردم قدر نشناس مدینه این چادر را خاکی کردند

سنجاق را بگیر و به موی سرت بزن
حرفی برای دلخوشی دخترت بزن
دیگر بس است گردش دستاس و پخت نان
دستی به خاک های پَر معجرت بزن.

چه کند با غم نامردی این شهر،علــ(ع)ـــی
سینه اش پرشده از غصه تلمبار شکستایام سوگواری مادر سادات بر صاحب عزا و محبان اهل بیت تسلیت

فاطمیه را نمیتوان با شعر یا نوشته توصیف کرد….
فاطمه را باید حس کرد
دلت
حجابت
رفتارت
گفتارت
که مورد پسند فاطمه شد قبر مخفی اشکار میشود
دلتان مملو از محبت فاطمه

در جـهان تـا زنـده ام گـویـم ثـنای فـاطمهدسـت حـاجت مـی بـرم سـوی خـدای فـاطمهگـر بـرای درد بـی درمـان مـداوا طالبیرایـگان درمان کـند دارالـشفای فـاطمه . . .یا فاطمه الزهرا…

هر سینه که دوستدار زهراستآشفته و بی قرار زهراستگنجینه هفت آسمان‌هادر سینه خون نگار زهراستاز شرح کرامتش همین بسعالم همه وامدار زهراستایام فاطمیه تسلیت باد

خبر از یک زن بیمار شود، می‌میرممادری دست به دیوار شود، می‌میرمبا زمین خوردن تو بال و پرم می‌ریزدایام سوگواری حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت بادشیعیان به گوش باشیداولین مدافع وصیت پیامبر خدا (ص)، فاطمه (س) بودشهید شد تا آیندگان بدانند؛ زهرا (س) نه بخاطر علی (ع)، بلکه برای یاری خلیفه خدا و دفاع از وصیت رسول خدا، شهید و فدا شد.ایام فاطمیه تسلیت باد

فاطمیه قصه گوی رنج هاستفاطمیه تفسیر سوز مرتضی ستفاطمیه شعر داغ لاله استقصه زهرای ۱۸ ساله استشهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

بی تو با شمع علی تا به سحر می‌سوزدشمع می‌میرد و او بار دگر می‌سوزدیک نفر مثل درختان سپیدار بلنددر خیالش همه شب بین دو در می‌سوزدشهادت حضرت فاطمه (س) تسلیت باد

می‌خواست رخش پیش عدو زرد نباشدای کاش یکی بود در آن کوچه و می‌گفتآن کس که به زن حمله کند، مرد نباشدشهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

لبخند علی (علیه‌السلام) رنگ می‌گیرد.فرشتگان، تولد دستانی را جشن می‌گیرند که قرار است روزی چراغ حماسه را برافروزند.پهلوانی به عالم چشم می‌گشاید که پهلوانان عالم به نامش اقتدا می‌کنند.پهلوانی که فرزند مردی است که کوهِ رشادت و جوانمردی است،فرزندِ شیر زنی است که به او شیر شهامت نوشاند.کوه‌مردی که ذره‌ای از احترام برادرش حسین (علیه‌السلام) فرو نگزارد.حسین (علیه‌السلام) امام بود و ابوالفضل، برادر امامت.حسین (علیه‌السلام) ولی بود و ابوالفضل، هم‌ رکاب ولایت.آری، نوزادی در گهواره خفته است که علمدار لشکر حسین (علیه‌السلام) خواهد بود.سلام بر عباس، ای غیرت مجسم… ای قامتِ فتوت…سلام ای چشم‌هایی که آب را شرمنده نجابت خود خواهی کرد…سلام ای دست‌هایی که رودخانه‌های زمین، به جستجویشان سر گردانند…سلام ای پیشانی بلندی که آیینه‌ی آسمان است…السلام علیک یا اباالفضل العباس (ع)

جنت و رضوان و حور و کوثر، همگی آیت و نشانه‌ای از خوی وی است. او آبشاری است که از کوهی استوار چون على، در طبیعتی چون ام‌البنین جاری شد و در سرشاری از عطش سوخت. قهرمان نهر علقمه که شمس و قمر از نور جمالش خجل می‌شوند، افسانه و اساطیر نبود؛ مردی بود که مثل یک عَلَم هیچ وقت بر زمین نماند.
لقب «اَسَدُ الله الْغالِبْ» را چون علی بر او نهادند تا دوباره حمله‌های حیدری در میدان‌ها تکرار شوند و هنوز بعد از این همه سال، زیر نور مهتاب، چهره‌اش در زلالی آب می‌لرزد؛ گویی تنها بعد از خدا از آب می‌ترسد. مردی که افسانه نیست

عموی لاله ها بی تاب برگردفدای قامتت سیراب برگردجلو تر شب پرستان در کمینندنمی خواهیم بی تو آب ، برگردتاسوعای حسینی را تسلیت عرض می نمائیم

پنداری دروغ نیست که بگوییم او مادری دلاور و پاک‌سرشت به پاکی فرشته‌ها داشت. لافی گزاف نیست که بگوییم پدرش علی نام داشت و بردن این نام کافی است تا بدانیم از نسل کیست؟

علی یک دسته گل از یاس آوردز طوبی شاخه ی احساس آوردمیان باغی از گل های زهراخوشا ام البنین “عباس” آورد

آنچنان کز برگ گل عطر گلاب آید برونتا که نامت میبرم از دیده اشک آید برون . . .السلام علیک یا ابالفضل العباس

افراشت به کوی عشق، پرچم، عباسدر عشق، فشرده پایِ محکم، عباسبی آب، از او گلشنِ دین شد سیراببی دست، گرفت دستِ عالَم، عباس

السلام علیک یا ابالفضل العباسیا ابوالفضل العباس علیه السلام :آموخته ایم از تو وفاداری راخون تو نوشت معنی یاری راای کاش که آب کربلا می آموختآن روز زچشمت آبرو داری را …

به یکتایی قسم ، یکتا ست عباسامیر کشور دلها ست عباساگر چه زاده ام البنین استو لیکن مادرش زهرا است عباس

مفهوم بلند آفتابى عباساز گریه کودکان کبابى عباساز تشنگی ات فرات دلخون گردیدوالله که آبروى آبى عباسالتماس دعا

شد سرا پا چشم زخم پیـــــــکرشدید زهرا را به بالاے ســـــــرشبا زبان حال مےگفتش بتـــــــولمرحبا “عبـــــــاس جان” حجت قبـــــــول…

جانم فدای نام زیبایت، ابوالفضلقربان زخم چشم بینایت، ابولفضلگر من به جای القمه بودمز حسرت هر آن بخشکیدم برآن روزت ابولفضل

این همه آدم رفتند و نیامده اند؛ و فقط یک نفر است که رفت و هنوز هم در تاریخ دارند می‌گویند:‏نیامد نیامد …ای اهل حرم میر و علم‌دار نیامد‎ …

علی یک دسته گل از یاس آوردز طوبی شاخه ی احساس آوردمیان باغی از گل های زهراخوشا ام البنین “عباس” آورد.

به یکتایی قسم ، یکتا ست عباسامیر کشور دلها ست عباساگر چه زاده ام البنین استو لیکن مادرش زهرا است عباس.

شد سرا پا چشم زخم پیـــــــکرشدید زهرا را به بالاے ســـــــرشبا زبان حال مےگفتش بتـــــــولمرحبا “عبـــــــاس جان” حجت قبـــــــول…

کَس پیش تو دم ز زور و بازو نزند
کو آنکه برابر تو زانو نزند ؟
لب تشنه ز علقمه گذشتی ، آری
دریا که به رودخانه ها رو نزند ؟!!!

برادر با برادر دست می‌داد
برای بار آخر دست می‌داد
چه احساس قشنگی ظهر آن روز
به عباس دلاور دست می‌داد.

باید حسین دم بزند از فضائلت
وقتی حسینی است تمام خصائلت
تعبیرهای ما همه محدود و نارساست
در شرح بیکرانی اوصاف کاملت.

ای امیر بی نظیر کائنات / ای زلال اشک تو آب حیاتمادرت گفته به تو الماس من / جان تو جان حسین عباس من.

عبّاس یعنی تا شهادت یكّه تازی عبّاس یعنی عشق، یعنی پاكبازیعبّاس یعنی با شهیدان همنوازی عبّاس یعنی یك نیستان تكنوازی.

ایمان و وفا سایۀ بالای تو بودایثار علی ، نقش به سیمای تو بودگر لب نزدی به آب دریا ، عباسدریای ادب میان لبهای تو بود.

شیرازۀ عترت و کتاب است حسینسرچشمۀ عشق و انقلاب است حسیندیگر شهدا ستارۀ تابانندعباس چو ماه و آفتاب است حسین.

فرات از کام خشکت شرمناک است
ز داغت آتشی در جان خاک است
به یاد دست های با وفایت
گریبان دوبیتی چاک چاک است.ابوالفضل

ابوالفضلالسلام علیک یا ابالفضل العباسیا ابوالفضل العباس علیه السلام :آموخته ایم از تو وفاداری راخون تو نوشت معنی یاری راای کاش که آب کربلا می آموختآن روز زچشمت آبرو داری را …

آید آن صبح درخشانى که من مى ‏خواستم
روشنى بخش دل و جانى، که من مى‏ خواستم
از نسیم جانفزاى گلشن آل رسول
بشکفد گلهاى بستانى که من مى ‏خواستم . . .نیمه شعبان مبارک

بیا دو باره پاک کن زجاده ها غبار را
به عاشقان نوید ده رسیدن بهار را!
تمام لحظه های من فدای یک نگاه تو
بیا و پاک کن زدل حدیث انتظار را!میلاد مهدی موعود مبارک

هر راه بجز راه تو کج خواهد شد
بی لطف تو آسمان فلج خواهد شد
ما منتظران اگر بخواهیم همه
امسال همان سال فرج خواهد شد

به درد عشق، درمان خواهد آمد
غبار از خانه‌های دل بگیرید
که بر این خانه مهمان خواهد آمد
ولادت امام زمان (عج) مبارک!

بخوان دعای فرج را دعا اثر دارد دعا کبوتر عشق است و بال و پر دارد
بخوان دعای فرج را و عافیت بطلب که روزگار بسی فتنه زیر سر دارد
بخوان دعای فرج را که یوسف زهرا ز پشت پرده ی غیبت به ما نظر دارد
بخوان دعای فرج را به یاد خیمه ی سبز که آخرین گل سرخ از همه خبر داردعید منتظران مبارک

گفتم که خدا مرا مرادی بفرست ،طوفان زده ام راه نجاتی بفرست،فرمود که با زمزمه یا مهدی (عج) نذر گل نرگس صلواتی بفرستخجسته باد میلاد مولود نجات

صبحدم پیک مسیحا دم جانان آمدگفت برخیز که آرام دل و جان آمد
سحر از پرده نشینان حریم خلوتنغمه برخاست که شاهنشه خوبان آمد . . .

ای وارث ذوالفقار مولا برگرد!ای نور دو چشم آل طاها، برگردما شعله به شعله سوختیم از غم یاسای منتقم حضرت زهرا، برگردعید شعبان مبارک

یک پرسش ساده کلید قفل دل شدآیا تو مولای خودت را دوست داری؟آیا به یاد یوسف تنهای زهرادر غیبتش خونین دل و چشم انتظاری ؟نیمه شعبان مبارک

نیمه شعبان سرود زندگی استنیمه شعبان فرار از بردگی است
نیمه شعبان سلامی از خــــدابر همه افراد شهر بنــدگی است . . .تولد حضرت مهدی (عج) بر شما مبارک

میلاد مهدی(عج) ، تصنیف سرخ ترانه های انتظار
بر عموم مسلمین جهان مبارک باد…

تک ‌نغمه‌ی شادی ما
در جشن میلاد مهدی زهرا سلام‌الله ‌علیها، دعای فرج است . . .
یا مهدی ادرکنی

اگر مهدی زهرا باز گرددجهان آیینه اعجاز گرددسرم را پیش پایش می گذارمکه با خاک رهش دمساز گرددعید شما مبارک

از زمین نوربه بالا رود امشب زیرا
نور خورشید امامت همه  تابان آمد
قائم آل محمد(عج) گل گلزار رسول
حجه بن الحسن(عج) آن مظهر ایمان آمد
میلاد امام زمان(عج) مبارک باد

بیا موعود هنگام قیام است
جهان مجروح یک جو التیام استزمان لبریز شوق و انتظار است
زمین بر رجعتت امّیدوار استبیا امشب شب قدر است ما را
علمدار تو در صدر است ما رامیلاد آخرین شکوفه ی باغ احمدی، حضرت مهدی(عج) مبارک

بیا برای فرج روز و شب دعا کنیم
دل امام خویش را ز خود رضا کنیم
عزیز فاطمه، مهدی «عج» دلش پر ز خون است
بیا که بهر خدا از خدا حیا کنیمولادت امام دوازدهم بر شما مبارک

غزل طایر قدسی از لسان الغیب
دارم امید که نور بصرم باز آیدآنکه غایب شده است از نظرم باز آید
گرمی دل خنکای جگرم باز آید
ولادت امام زمان بر شما مبارک

آمد گَه شادمانی ای مردم
آن وعده ی آسمانی ای مردمای زنده دلان ظهور نزدیک است
هنگام ظهور نور نزدیک استآن ماه به چاه رفته باز آید
قائم به اقامه ی نماز آیدمیلاد مهدی موعود مبارک

ای مخزن سر کردگار ادرکنی
ای هم تو نهان هم آشکار ادرکنی
بگزیده برای خویش هرکس یاری
ای در دو جهان مرا تو یار ادرکنیخجسته باد میلاد مولود نجات…

گویند کسان که روز عید آمده است
این نکته بطبع من بعید آمده است
روزیست به ما عید که گویند همه
زان یار سفر کرده نوید آمده است
ولادت امام زمان(عج) مبارک

تو کوه صبر باشی و من نگاهم به بی صبرانی باشد که ادعای اسوه بودن دارند ؟!
تو فرمانبردار امام خویش باشی و من غافل از امام حاضر و حیّ خود باشم ؟
یاری ام کن!
وفات حضرت زینب(س) تسلیت باد

سیاه پوش تواَم. نامت را می‌نویسم و بزرگی ات، تمام تنم را می‌لرزاند. نامت را می‌نویسم و صبرت را تاب نمی‌آورم. لابه لای روزهای خاکستری اندوهت، آنچنان فرو می‌شکنم که حتی خویش را فراموش می‌کنم. بانو! بیابان، دنبال گام‌های استوارت، سال‌هاست که از تاریخ، روبه روی صبر عظیمت به زانو درآمده است. کربلا، چراغ در دست راه افتاده است. بانو! تاریخ، بر جاده‌های تاریک خویش، همچنان می‌تازد و تو سربلند ایستاده ای با اندوهان سرشارت. بانو!ثانیه‌ها برایت قدم به قدم رنج آورده اند و تو، قدم به قدم صبر کرده ای. چشم‌های زمان، همچنان از خوابی سنگین می‌سوزد؛ رنجی که سال‌ها تو را تنها به صبوری شناخت. بر کتف‌های گسترده آسمان، ملائک، پیکرت را آرام آرام می‌برند. فریادهایی شکسته، دهان‌هایی عزادار، خاک در هم می‌پیچد، گلدسته‌های دمشق، چشم به راه کبوتران زایر تواند. شهر، در اندوه تناور خویش پیچیده است. نامت را می‌نویسم و انگشت‌هایم بوی بال‌های سوخته شاپرکان غریب می‌گیرد. نامت را می‌نویسم و چشم‌هایم می‌سوزند. نامت را می‌نویسم و می‌گریم. بانو!تو را با بزرگی ات، تو را با صبرت، تو را با اندوهی که سال‌ها در سینه داشتی و دم نزدی، تو را تنها با تمام وجودم ـ همین چشم‌های ناچیز ـ اشک می‌ریزم.

زینب یگانه است خدا هم به فاطمه
تا زینب است دختر دیگر نمی دهد
زینب همان کسی است که در را عفتش
عباس می دهد نخ معجر نمی دهد

زینبی که آن روی سکه عفت فاطمی است، پرده‌نشین خانه وحی است، پرورده غیرت‌هاست. همان خاتونی است که زنان کوفه صف اندر صف در انتظار دیدار اویند تا در درس تفسیرش بیاموزند که چنین بی‌مانند تفسیر قرآن بر سرنیزه خوانده شده را فریاد می‌کند، چنان‌که به قدرت قرآن، جان‌های بی‌وجدان اهل شهر نفاق را زنده کرد و حیات حسینی به رگ‌هامان تزریق کرد. آرى، به خدا که تاریخ در محضر زینب(س) از پا درآمده و خود را به دست باکفایتش داده تا تاریخ و شریعت محمدی، همه و همه را از نو بسازد.

مژده باد تو را، زینب! که دیگر فردایی نیست، این شام غریبان آخرینِ تو را که کوفیان، خاکستر بر سرت بریزند و بر اشک‌های جانسوز کودکان، نیشخند بزنند. مژده بادت که دیگر، زنان قبیله تاریکی، بر مظلومیتت کِل نمی‌کشند! خاتون! دیگر راحت شدی و غم فردا را نمی‌خوری که سر خورشید را بر نیزه‌ها ببینی و از سوز جگر، سر بر محمل بکوبی. خانم! نمی‌دانم که این دریای صبر را از کدامین آب حیات سر کشیده ای که صبر هم در مقابلت زانو زد. اما سرانجام بعد از پنجاه و چند سال، مقنعه مشکینی را از سرت برداشتی و با لباس سفید به خانه ابدی ات رفتی.

ای شکوه حماسه در سراپرده حیرت! ای زخم خورده نینوا! ای بانوی خورشید‌های دربند! ای زینب قهرمان! تو که خود، وسعتی به اندازه همه سوگ‌های آفرینش داشته ای، تو که خود دریای بی کران اشک را، ساحل بودی، چگونه باید بر تو سوگواری نمود که ما سوگواری را از تو یادگار داریم. تو که آواز سرخ کربلا را از حنجره بردباری ات، به گوش تاریخ رساندی و اگر این حنجره صبوری و آن نطق آتشین تو در کاخ یزیدیان نبود، داستان جان سوز آن ظهر عطشناک عاشورا در کوچه‌های تاریخ به دست فراموشی سپرده می‌شد.

زینب خدای عشق و جان عالمین است
ذکر طپش های دل زینب حسین است
چون طینت او از ازل شد نینوایی
روحش حسینی است و قلبش کربلایی

زینب! برخیز که هنوز، کاروان کربلا چشم به دستان نوازشگر تو دوخته است.
برخیز! که هنوز این خاک سوخته، خنکای نسیم نگاه تو را فریاد می‏زند … و این صحرای تشنه، محتاج شبنمی از چشمان‏ توست که به گل نشیند.
هنوز بر فراز بلندای نیزه‏ ها، نام مقدس تو، فریاد می‏شود و پیکرهای خون آلود، قیام تو را چشم انتظارند …
هنوز گهواره کودکان، تلنگر دستان تو را می‏طلبد و گلدسته‏ ها اذان یاد تو را زمزمه می‏کند.
هنوز پشت همه پندارهای سرخ، پشت همه زمان ‏های کبود، پشت همه پیشانی‏ های شکسته، پشت همه زخم ‏های شکوفا، خیال تو می‏وزد و هنوز زمین پس از سال ‏ها، معجزه‏ پیامبر گونه‏ ات را در شام فراموش نکرده است …

برای تو می‌نویسم، ای زینب! ای که فریاد با تو آغاز شد و بیداد با تو رسوا! ای آزاد اسیر! ای قامت سبز اعتراض! ای نهال بارور ایثار! ای جاری زلال متانت! ای آیه صراحت و عفت! ای آذرخش خشم! ای مظهر لطافت و رحمت! چگونه می‌توان تو را گفت، تو را نوشت. قلم در ابهامِ شناختت مانده است. انسان، در زیبایی کامل در تو متجلی است.

کمکم کن تا تو را الگوی زیستنم بدارم و بدانم
یاری ام کن تا چنان باشم که با امام خویش بودی
وفات حضرت زینب(س) تسلیت باد

آه از نماز شب نشسته و قامت ناگهان خمیده ! آه از موی سپید یک شبه !…آه از دل زینب !

ای زینب(س)
تو کوه صبر باشی و من نگاهم به بی صبرانی باشد که ادعای اسوه بودن دارند ؟!
تو فرمانبردار امام خویش باشی و من غافل از امام حاضر و حیّ خود باشم ؟
یاری ام کن!

زینب آخر این شبِ تاریک را سر می کند / یاد از یاس و شقایق، یا صنوبر می کند
این وداعِ آخر و جان دادنِ بانوی عشق / عاقبت وصل حسینش را میّسر می کند

صبر را معنا و مفهومی به نام زینب است / احترام عشق هم از احترام زینب است
داوری بنگر که در بیدادگاه شهر شام / با حسین همدست گشتن اتهام زینب است
مشت را کرده گره با هیبت و احساس گفت / این حسین فرمانده عالم، امام زینب است
گرچه بین بانوان زهرا مقام اول است / بعد زهرا رتبه ی برتر مقام زینب است . . .

چگونه باورمان شود؟چشم‌ها بی‌بهانه اشک می‌ریزند
بی بهانه، نه!
که رفتنت، بی‌درنگ‌ترین بهانه اشک‌های من است.
لحظه‌ها، داغدار غمی بزرگ‌اند
آب‌ها، در خروشند مصیبت عظمای خاک را
کلمات، مرثیه می‌شوند، غم غربت تو را
ای شرافت مدام
ای نجابت تمام
ای کهکشان صبر
ای زبان گویای علی علیه السلام
هرجا خاکی، آبی، خرابه‌ای می‌بینم
ناگاه، نامت، بر دروازه‌های اندیشه‌ام سبز می‌شود
هر جا قافله‌ای می‌بینم
عجیب دلم به یاد غربت لحظه‌هایت، می‌گیرد
بانو!
بر دیدگان مبهوت من
شوراب ناگزیری است
که هر روز، در فراغ تو، جاری می‌شود
چگونه باورمان شود بانو!
رفتنت؟
چگونه باورمان شود خاموشی فانوس مهربانی‌ات؟!
چگونه تو نیستی که هنوز، هُرم خطبه‌های آتشینت ریشه‌های ظلم و ستم را می‌سوزاند؟!
چگونه تو نیستی که هنوز، درختان از شنیدن داستان رنج‌هایت قد خم می‌کنند؟!
و باران بی‌وقفه، به یاد روزهای بی‌کسی‌ات
بی حسین!
بی عباس!
بی رقیه!
اشک می‌شود و از چشم‌ها باریدن آغاز می‌کند!؟
بانو!
چگونه باورمان شود که تو نیستی؟!
زینب مسرور

افسوس زمینو امروز، از زمین تیره و تار ظلم، قامتْ خمیده کربلا هجرت کرد تا در روشنایِ مطلقِ حق، آرام گیرد.
حسین علیه السلام، به دیدار کهکشان شکیبایی، عاشقانه می‌ایستد و در دیدگانِ زهراییِ زینب علیهاالسلام، تصویری دوباره از سیمایِ پرنور برادر نقش می‌بندد. زمین، بار دیگر مبتلای پشیمانی است و برای از دست دادن دردانه دیگری از آفرینش، به افسوس می‌نشیند.
زینب، در مهیب‌ترین برخورد اهل رذالت با خاندان نبوت، چنین بر سینه تاریخ ثبت می‌کند راز صبر بزرگ و جاودانگی نگاهش به حقیقت را؛ آن گاه که در عشرتکده باطل، مقابل تمسخر احمقانه یزیدیان فرمود: «جز زیبایی ندیدم.» چرا که معاشقه با معشوق ازلی، تماشایی‌ترین زیبایی زمین است؛ هرچند جولان ظلم و بیداد جهل، داغ عزیزان را بر دل او بگذارد. ازاین روست که زمین و زمان، داغدار کسی شدند که با چشمان ملکوتی، تمام بدی‌های آنها را زیبا دید و خم به ابرو نیاورد.
پس از آن ظهر شگفت و خون بار، زندگی بدون حسین علیه السلام، روی زمینی که بین روح و جسم او فاصله‌ای به ارتفاع زمین و آسمان انداخته و زینب علیهاالسلام را در برزخ فقدان حسین علیه السلام، تنها گذارد، چه تلخ می‌گذشت؛ تلخ‌تر از تمام آن مصائب عظیم!
برای زینب علیهاالسلام، زمین، بی وجود حسین علیه السلام، غربت آباد است و زمان بی حضور او، ملال انگیز! ولی ماند، تا فریاد گلویی بریده از حنجر او برخیزد و در میان عربده باطل، سکوت مظلومانه حقیقت را به بلاغت کلام روشنگر خویش، بشکند.
معصومه زارع

خداحافظ ای ام المصائبخداحافظ ای زخم‌های دلت یادگار نینوا! دیگر امشب به مرور خاطرات سرخ پرپر شدن کبوتران نخواهی پرداخت؛ که تو نیز کبوترانه کوچ خواهی کرد تا به کاروان آسمانی حسین بپیوندی.
زمین، چه عرصه تنگی برای پاره‌های دل فاطمه و علی بود! گرچه از همان روز که رأس حسین را بر نیزه‌ها بردند، بهانه‌های زندگی‌ات، به پایان رسیده بود.
مگر گل‌های چیده وجودت ای ام المصائب، چقدر می‌توانستند در آب دیدگانت، زندگی را ادامه دهند؟
از امشب، اشک‌های فراق یوسف تو، بر دامن پیراهن خونینش سرریز خواهد شد و زمینیان، داغدار جای خالی تو خواهند بود.
آن روز که هُرم خطبه‌هایت، شام را گرفته بود و دودِ آه از دلت برخاست، در میان خاک عطش، ریشه دواندی تا امروز، وقتی خاک، تو را در برمی گیرد، نام تو در جای جای خاطرات کربلا شکوفه کند.
هنوز شنیده می‌شود که چگونه قلب سنگ‌های خارا را آب کردی و شعله صبرت، بر همگان روشن کرد که چگونه بی برادر، یتیم می‌شوند.
ای دخترِ یتیم‌نوازترین مرد زمین! پاسخ «ما رأیت الّا جمیلا»ی تو، هنوز در گوش تاریخ می‌پیچد. بدرود، ای زیباترین تصویر صبر!
یا زینب! صبر آزموده تو در فرهنگ لغات عاشورا، قشنگ‌ترین واژه‌ها را بعد از حسین آفرید و حسین که بی طاقت از دوری تو بود، امشب، دعای تو را مستجاب کرد و این گونه بود که سفر، تو را برگزید تا بر پهلوی شکسته مادرت، مرهم شوی.
امشب، کوه به دریا می‌پیوندد تا منظره غروب حسرت را در قلبمان بیافریند. امشب، طناب اسارت جهان خاکی، از دست‌های زینب باز خواهد شد و فرشتگان صف بسته، نوای «ارجعی الی ربّک» را برای او خواهند سرود.
یا عقیله بنی‌هاشم! اگر روزی از عون و محمد خواستی تا برای پیوستنت به حسین علیه السلام دعا کنند، آیا می‌دانستی که چه زود، هنگامِ استجابت فرا خواهد رسید؟
امشب، تو را سبک‌تر از بال فرشتگان و روشن‌تر از روز و زیباتر از نخستین سپیده دم آفرینش، به سوی آسمانیان خواهند برد؛ چرا که نهایت آرزویت، پیوستن به حسین بود و هرکه به حسین نپیوندد، مرداب خواهد شد.
تشنه توایم یا زینب! دعا کن که قلب‌هایمان به لاهوت و ملکوت، گره بخورد و به راستی:
کی با فنای تن ز تو کس دور می‌شود
شمع از گداختن همگی نور می‌شود
رزیتا نعمتی

لطیف‌تر از گل‌های مریموقتی کودکی‌های در غربت گذشته‌ات را ترمیم می‌کنم، دخترکی نمودار می‌شود لطیف‌تر از گل‌های مریم، که خردسالی‌اش را توفان‌های متخاصم، به غارت برده‌اند؛ دخترکی که دنباله چادر نمازش، دردهای زمین را به افلاک می‌رساند.
وقتی خلوت متروک خانه‌تان، با زانوان در بغل گرفته پدرت می‌آمیزد، قلب آفرینش از تپش باز می‌ماند؛ اما تو با همه کودکی‌ات، باید بمانی و مهربانی دستانت را دور گردن پدر حلقه کنی و صبر بیاموزی.
مادرت سفارش برادرانت را حتی به آب کرده است و تو ـ آبروی آفرینش ـ خود را نذر هستی آنها می‌کنی.
زمان دیر یا زود می‌گذرد. جوانی‌ات در شهادت پدر خم می‌شود؛ اما باید سر پا بمانی تا دنیا شهادت زهرآلود برادرت را پلک بزند.
وقتی مدینه در تیرباران تابوت نواده پیامبر متمرکز می‌شود، نمی‌شود که نباشی.
تازه اینجاست که آغاز می‌شوی؛ تا به حال، مقدمه وجود خویش را گذرانده‌ای.
حادثه‌ای سترگ در راه است و تو باید به پیشوازش بروی. باید آن اتفاق سرخ را، آن شوکران دردهای مداوم را، جرعه جرعه سر بکشی.
تکیه‌گاهت، ستون زندگی‌ات به خاک می‌افتد. روحت از زخم‌های متراکم انباشته می‌شود و تو هنوز باید بمانی و به اسارت رفتنت را بر دوش خسته تاریخ، آوار کنی.
باید با همه شکستگی‌ات، ستون قامت امام زمانت بشوی تا حقیقت، در سنگ باران ممتد فرزندان جاهلیت، دفن نشود.
می‌ایستی؛ صبور می‌ایستی و روشنی را در تاریکی شام، جار می‌زنی.
وقتی شمعی سه ساله را در خرابه، روشن می‌گذاری و می‌روی، اطمینان داری که شهر از معجزه لبریز خواهد شد.
دوباره، وقتی بی‌کسی‌ات به شام تبعید می‌شود، همه فکر می‌کنند دیگر از تو چیزی نمانده است؛ اما هنوز هم بر آستانه معرفت ایستاده‌ای تا به تشنگان سرگردان، جام حقیقت تعارف کنی.
رقیه ندیری

قامتی مطابق با شکیباییاز دمشق تا کربلا، فاصله‌ای در دل نیست. فرقی نمی‌کند؛ زینب علیهاالسلام هرجا که باشد، فاتحانه بر بلندای هستی ایستاده است و از حسین علیه السلام می‌گوید.
روبروی زینب علیهاالسلام، هرچه که بوی قدرت بدهد، مرده است.
نام زینب علیهاالسلام که می‌آید، تکلیف انسان با خودش روشن می‌شود؛ می‌داند با آنچه که باید باشد، چقدر فاصله دارد؛ پی می‌برد چند جام عرفان لازم است تا «زیبا دیدن مصیبت‌ها.»
امروز، اگرچه از زینب علیهاالسلام می‌گوییم و از زینب علیهاالسلام می‌نویسیم و خود را زینبی می‌دانیم؛ اما تنها خود اوست که از رویارویی با گونه‌های مختلف داغ، سربلند آمده است.
دمشق، در بهت فرو رفته است، پیش روی این همه عفت و صلابت.
تاریخ، کجا زنی را سراغ دارد این چنین؟!
زینب علیهاالسلام، توان روشنی است که همه مردان روزگار، او را می‌ستایند.
یک زن، با آن همه رنج و کارهای فراوان دیگر بر دوش:
حمایت پررنگ از بازمانده ظهر عطش؛ پناه‌دِهیِ یتیمان عاشورا، بیان مفاهیم تیغ‌های کربلایی.
زینب علیهاالسلام، یعنی چکامه‌های روشن غم؛ بیانیه‌ای پر از سوز؛ اما همچنان استوار.
زینب علیهاالسلام، پیام صبر و رضا را از کربلا به دمشق و از آنجا، به همه جهان نشان داد.
عاشورا، ادامه دارد؛ حتی استقامتی بالاتر از نمازهای نشسته‌اش نیست. امتداد نینوا، نام زینب است که تبلوری است در همه دقایق.
محمدکاظم بدرالدین

وقت زیارتاز این چادر بپرس، تن هزار زخم خورده را چه باید کرد؟ دیگر گریه هم شفای بغض‌های به خون نشسته نیست! قد خمیده را به رکوع پی در پی نافله شبانه، بهانه دهی؛ زخم پیشانی شکسته را به نوازش کدام دست آشنا، آرام نمایی؟
بیا از اینجا برویم! کسی چه می‌پرسد حال تو را؟ این دیوارهای تبعید چه می‌دانند که عطر کوچه باغ‌های مدینه در سجاده به یادگار مانده از مادرت، محبوس مانده است؟
بگو خاطرات، دست از سرت بردارند! هر روز، چوب خیزران و لب خونین بر طاقچه نگاهت پرپر می‌زنند و شب نشده، سر بریده ماه را بر نیزه، به غنیمت می‌برند. خواب به چشمت نیامده؛ گاهواره می‌سوزانند و تازیانه می‌چرخانند…
اصلاً بگذار همه خلخال‌ها و گوشواره‌ها را به غارت ببرند این هروله شبانه‌ات، در پی سر بریده برادر، تا کی؟
بیا از اینجا برویم؛ خرابه نزدیک است. لااقل سه ساله را بهانه کن و برای بی سر و سامانی دلت سر به دیوار غربت بگذار.
راستی، با آن قنداقه خونین که رباب علیهاالسلام، در پی‌اش می‌گشت، چه کردی؟
مشک تیرخورده را در کدام پستوخانه دلت مخفی کردی تا سکینه نبیند؟
عبای هزار تکه شده علی اکبر علیه السلام را به کدام بازمانده از تبار مجنون بخشیدی، تا به دست لیلا نرسد؟
ام البنین علیهاالسلام را چه صدا کردی که یاد پسران پرپر شده‌اش نیفتد؟
در آن کربلای هزار بار گریسته تو، کسی نبود تا آن پیراهن کهنه خون‌آلود را از چشم مصیبت زده تو، دور نگه دارد؟
گریه کن، صبورترینِ عالم! آن تن عریانی که بر خاک و خار و خون غلتید، عزیز تو بود؛ عزیزتر از جانت!
همین که عکس سر بریده ماه، در پیاله آب افتد و باد، عطر غبار قبور کربلا را در هوای یادت بپراکند، وقت زیارت تو رسیده است؛ وقت آنکه کبوتران پرپر شده در قفس نگاهت، پرواز کنند و ستاره‌های غروب کرده در حنجره زخمی‌ات، آواز بخوانند؛ وقت آنکه دوباره عباس علیه‌السلام برایت رکاب بگیرد و علی اکبر علیه‌السلام زانو بزند و قاسم علیه‌السلام، مرکبت را آرام بنشاند و حسین علیه‌السلام، دست دراز کند، تا تو را همان طور که شایسته عقیله بنی‌هاشم است، سوار محمل نماید.
چشم‌هایت را باز کن. تمام شد خواب وحشتناک این روزها! اکنون، آغوش پیامبر صلی الله علیه و آله است و گریه‌های وقت تولدت!
نزهت بادی

دل شکسته، سرفراز و نستوهمی‌بینمت که بر تپه‌های سوخته، ثانیه‌های مصیبت را تاب می‌آوری و از خیمه‌های عطشان، شعله می‌تکانی.
می‌بینمت، سرفراز و نستوه. آغوشت، خون‌آلود حنجری بریده است و دلت، تکه تکه حادثه گودال.
تو همانی که بی‌هراس از ارتفاع شمشیرها، حقانیت عشق را به تفسیر نشستی و خواب راحت را از چشمان بی عدالت کفر، ربودی.
تو زینبی، او که روح اسطوره‌ای اش، عصیان بادها را به سخره می‌گیرد.
ریگزاران تشنه می‌شناسندت، وقتی که مرهم بال‌های زخمی پروانه‌ها می‌شوی. دستان جهان، افول زنجیرهایش را مدیون تو است.
نیزه‌های بیداد را از نفس انداختی. مگر چشمان حماسه را غروبی است که من سوگوار تو باشم؟
یا زینب! اتفاق تو را شن‌باد هیچ حادثه‌ای، دفن نمی‌تواند کرد. شکوه ایستادنت، تاریخ است. نگاهت، پنجره‌ای است گشوده بر دوردست آینه و عرفان.
جانت، پرندگی را هجا به هجا، آسمان می‌شود. با توام که تقویم حقیقت شیعه را به شهادت ایستادی تا قرن‌های پس از تو، زلال آفتاب را تجربه کنند. ایستادی؛ وقتی که از سر و روی شهر، دیوار نخوت می‌بارید و این چنین، نیزه‌های بیداد را از نفس انداختی.
حالا تو رفته‌ای و در دورهای مه آلود، پنهان شده‌ای. رفته‌ای؛ با کفش‌هایی از باران و ابریشم و مسیر عبورت را چراغ‌های شکوفه، روشن کرده‌اند.
می‌روی و پنجره‌های آسمان، به پیشوازت گشوده می‌شوند. می‌روی و ما، مچاله داغ سترگت، روزهای بی‌تو را می‌گرییم.
ببین چگونه شانه‌های بی‌پناهمان را توفان کوچت می‌لرزاند؛ چگونه خورشید بی قرار چشمان روشنت، بر کوه‌های زمین مویه می‌کند؟
ای بزرگ! اگرچه نیستی، اما باور حسینی ما را خللی نیست. می‌مانیم و در تقاطع آتش و خنجر، شکوه فاطمی‌ات را پاسداری می‌کنیم.

مژده که ایام ظفر می رسد
بوی گل نرگس تر می رسد
این شب آشفته به سر می رسد
جلوه  لبخند سحر می رسد
//ولادت باسعادت آخرین مرد نجات، منبع خیر و برکات، مهدی موعود مبارک باد//

بشکفت به شوق و شعف و زمزمه امشب
گل از گل لبخـند بنی فاطمه امشب
مرغان بهشتـی شده آواره مهدی
گـردند به دور و بــرِ گهـواره مهدی
میلاد امام زمان(عج) مبارک باد.

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی
چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل آتشین سخن ؛ تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
برای ما که خسته ایم نه؛ ولی
برای عده ای چه خوب شد نیامدی
تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام
دوباره صبح؛ ظهر ؛ نه غروب شد نیامدیمیلاد امام زمان(عج) مبارک باد

یا مهدی(عج)! ای نقطه شروع شفق، ای مجری حق!میلاد تو، قصیده بی انتهایی است که تنها خدا بیت آخرش را می داندبیا و حُسن ختام زمان باش!

در تلاطم زمان
بر دل سیاه خویش
با مرکّب سفید می‌نویسمت
السلام علیک یا اباصالح المهدی «عج»

چه روزها که یک به یک غروب شد نیامدی
چه اشکها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل اتشین سخن تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
برای ما که خسته ایم و دلشکسته ایم نه”ولی برای عده ایی چه خوب شد نیامدی
تمام طول هفته را در انتظار جمعه ام
دوباره صبح”ظهر”غروب شد نیامدی…

ای کاش که همنشین گلها باشیم , از نسل بزرگ موج و دریا باشیم , ای کاش که در رکاب آقا یک تن , از سیصد و سیزده نفر ما باشیم.
التماس دعا

روشن شد از این عید، جهان تاریک
یا رب بنما ظهور مهدی نزدیک
در گلشن زهرا، گل نرگس بشکفت
شد نیمه ی شعبان، به محمد تبریک
*میلاد آخرین شکوفه ی باغ احمدی، حضرت مهدی(عج) مبارک*

همه هست آرزویم که بیینم از تو روییچه زیان تو را که من هم برسم به آرزوییبه کسی جمال خود را ننموده‏ای و ببینمهمه جا به هر زبانی بود از تو گفتگویی

هیچ داری از دل مهدی خبر؟
گریه‌هاي هر شبش را تا سحر؟
او که ارباب تمام عالم است
من بمیرم
سر به زانوی غم است
“شیعیان”
مهدی غریب و بی کس است
جان مولا معصیت دیگر بس است
“شیعیان”
بس نیست غفلت‌هایمان؟
غربت و تنهایی مولایمان؟
ما عبید و عبد دنیا گشته‌ایم
غافل از مهدی زهرا گشته‌ایم
من که دارم ادعای شیعه گی
چه بگویم من بجز شرمندگی…؟

ای منتظران گنج نهان می آیدآرامش جان عاشقان می آیدبر بام سحر طلایه داران ظهورگفتند که صاحب الزمان می آیدولادت امام زمان(ع) مبارک باد

ای مدنی برقع و مکی نقاب
سایه نشین چند بُوَد آفتاب؟
منتظران را به لب آمد نفس
ای ز تو فریاد، به فریاد رس

ای منتظران گنج نهان می آید
آرامش جان عاشقان می آید
بر بام سحر طلایه داران ظهور
گفتند که صاحب الزمان می آید

طلوع نزدیک است اگر بخواهیمظهور تو زیباتر از ظهور همه‌ی زیبایی‌هاستچشم به راه زیباترین بهاریمخدایا انتظار چقدر دیر می‌گذردبا صد نگاه خسته، صدا می‌زنیم تو رابیایید همه منتظر آمدنش شویم

دوست دارم که یک شب جمعه/ صبح گردد به رسم خوش عهدی
ناگهان بشنوم زسمت حجاز/ نغمه ی دلخوش انا المهدی

خدایا ،  درک دوران سبز ظهور دولت عشق را نصیب ما بگردان
آمین . . .

بیا برای فرج روز و شب دعا کنیم
دل امام خویش را ز خود رضا کنیم
عزیز فاطمه، مهدی(ع) دلش پر ز خون است
بیا که بهر خدا از خدا حیا کنیمنیمه شعبان مبارک

این عشق آتشین زدلم پاک نمی شود / مجنون به غیر خانه ی لیلا نمی شود
بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند / هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شودنیمه شعبان مبارک

دعا میکنم غرق باران شویچو بوی خوش یاس و ریحان شویچو یاران مهدی شمارش کننددعا میکنم جزء یاران شوی

ما معتقدیم که عشق سر خواهد زد
بر پشت ستم کسی تیر خواهد زد
سوگند به هر چهارده آیه نور
سوگند به زخم های سرشار غرور
آخر شب سرد ما سحر می گردد
مهدی به میان شیعه برمی گردد
یا امام زمان انتظار هم از نیامدنت بی تاب شدنیمه شعبان مبارک

به امیدروزی که شاهد این تیترهاباشیم:
منجی عالم بشریت، منتقم خون حسین و مجری عدالت، ظهور کرد
جهان و افکار عمومی در حیرت به سر میبرند و همه ی منتظر سخنرانی امام هستند
یاران حسین، پرچم‌هاي سیاه را برافرازید و امام زمان‌تان را یاری دهید، او آمد
جلسه فوق‌ العاده شورای امنیت به تقاضای اسرائیل و کشور آمریکا
حضرت مسیح «ع» به یاران حضرت مهدی«عج» پیوست
پیش بسوی نماز جمعه به امامت مهدی فاطمه
عالمیان بانگ انا المهدی را از مکه شنیدند/ اسرائیل به حالت آماده باش درآمد

برخیز که حجت خدا می آید
رحمت ز حریم کبریا می آید
از گلشن عسگری گذر کن که سحر
بوی گل نرگس از فضا می آید.
*میلاد مولای مهربانی و امید زندگانی، تبریک و تهنیت*

امشب دل بیدارم، دارد سحری دیگر
وز زمزمه ام بر دل، ماند اثری دیگر
در سامره می بینم، قرص قمری دیگر
از نسل علی آمد خیر البشری دیگر
*سالروز شکفتن دوازدهمین گل بوستان امامت و ولایت خجسته باد*

امام سجاد (علیه السلام):
بهترين مردم هر زمان كسانى هستند كه منتظر ظهور حضرت مهدى عليه السلام هستند. ]
الهم عجل الولیک الفـــــــــــــــــــــــــــرج

اي نقطه شروع شفق
اي مجری حق
میلاد تو، قصیده بی انتهایی است که تنها خدا بیت آخرش را میداند؛
بیا و حُسن ختام زمان باش!
اَلّلهُمَّ عَجِّل لِوَليِّکَ الفَرَج
السلام علیک یا اباصالح المهدی ادرکنی
میلاد آقا صاحب الزمان بر همگان مبارک ♥♥

مژده که ایام ظفر می رسدبوی گل نرگس تر می رسداین شب آشفته به سر می رسدجلوه ی لبخند سحر می رسد//ولادت باسعادت آخرین مرد نجات، منبع خیر و برکات، مهدی موعود مبارکباد

یک عمـر تو زخمــهای ما را بستــی
هر روز کشــیدی به سر ما دستــی
شعبان که به نیمه می‏رسد مهدی جان
ما تــازه به یادمان می‏آیـد هستــیمیلاد امام زمان(عج) مبارکباد

تفأل زدم نیمه شب به قرآن / کتابی که از وحی شیرازه دارد
برای دلم آیه ي صبر آمد / ولی نازنین، صبر، اندازه دارد
اللهم عجل لولیک الفرج

سحر از دامن نرجس، برآمد نوگلی زیبا
گلی کز بوی دلجویش، جهان پیر شد برنا
قدم در عرصه ی عالم، نهاده پاک فرزندی
که چشم آفرینش شد، ز نورش روشن و بینا
//عیدتون مبارک//

فرض کن حضرت مهدی (عج) به تو ظاهر گردد،
ظاهرت هست چنانیکه خجالت نکشی؟
باطنت هست پسندیده ی صاحب نظری؟
خانه ات لایق او هست که مهمان گردد؟
لقمه ات درخور او هست که نزدش ببری؟
پول بی شبهه و سالم زهمه داراییت
داری آن قدرکه یک هدیه برایش بخری؟
حاضری گوشی همراه توراچک بکند؟
با چنین شرط که درحافظه دستی نبری!
واقفی بر عمل خویش توبیش از دگران،
میتوان گفت تو را شیعه ی اثنا عشری؟

هر کجا پادشاه است دورش سپاه لشکر است
پس چرا پادشاه خوبان از همه ی تنهاتر است
با خبر باشید اي چشم انتظاران ظهور
پادشاه عالم از همه ی تنهاتر است

میلاد مهدی(عج)، تصنیف سرخ ترانه های انتظار،
بر عموم مسلمین جهان مبارک باد

از زمين نوربه بالا رود امشب زيرا
نور خورشيد امامت همه  تابان آمد
قائم آل محمد(عج) گل گلزار رسول
حجه بن الحسن(عج) آن مظهر ايمان آمد
میلاد امام زمان(عج) مبارکباد.

آقا جان بیا، بیا که آدمیان سخت محتاج ناجی گری‌هاي تو هستند
بیا که خشک شد این چشمه اشک بیا و قدم بر چشمان ما گذار
آقا جان بیا که کودکان بجای این که لالایی مادران گوش آنها را بنوازد صدای انفجار بمب و موشک در گوش آنها می‌پیچد
بیا تا زمانی که این چشم‌ها در انتظار یوسفش سوی خودرا از دست نداده
بیا که دیگر هیچ کودک بی گناهی مقابل چشمان مادر، جان ندهد
اللهم عجل لولیک الفرج

بخوان دعای فرج را دعـا اثر دارد
دعا کبوتر عشق است و بال و پر دارد
بخوان دعای فرج را کـه یـوسـف زهـرا
ز پشت پرده ی غیبت به ما نظـر دارد
دعا می کنم غرق باران شوید
چو بوی خوش یاس و ریحان شوید
چو یاران مهدی شمارش کنند
دعا میکنم جزء یاران شوید

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدیچه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدیخلیل آتشین سخن ؛ تبر به دوش بت شکنخدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدیبرای ما که خسته ایم نه؛ ولیبرای عده ای چه خوب شد نیامدیتمام طول هفته را به انتظار جمعه امدوباره صبح؛ ظهر ؛ نه غروب شد نیامدیمیلاد امام زمان(عج) مبارکباد

سِرّی که فقط خدا از آن آگاه است  / مهدی گل بی خزان آل الله است
ای منتظران حضرتش برخیزید  / پیغام دوباره سحر در راه است

امشب رسد از سامره بوی گل نرگس /  گلها همه چشم‎اند به سوی گل نرگس
یعقوب شنیده است بـوی پیرهن امشب / مهدی زده لبخند به روی حسن امشب

اي دل شیدای ما، گرم تمنّاي تو
کی شود آخر عیان طلعت زیبای تو
گر چه نهانی ز چشم، دل نبود ناامید
می‌رسد آخر به هم چشم من و پای تو
نیمه ي شعبان بود روز امید بشر
شادی امروز ما نهضت فردای تو

گفتم که خدا مرا مرادی بفرست
توفان زده‏ ام مرا نجاتی بفرست
فرمود که با زمزمه یا مهدی
نذر گل نرگس صلواتی بفرست

گرفته ملک حق / ز مقدمش رونق
به گوش جان آید / ندای جاء الحق
ولادت آخرین ذخیره ي الهی ، بهار دلها، یوسف زهرا، تبریک و تهنیت

تو خواهی آمد و یاس‏ها و نیلوفرهای «سرکش‏» را به دعوت خواهی خواند و حضور تو تسلای دل یاس‏های کبود خواهد بود.

امشب بوی خدا نمودم حس / نرجس دارد به دامنش نرگس
سعید و مسعود است ،حجت معبود است/گل چمن آرا ، مهدی موعود است
عید شما مبارک

گویند کسان که روز عید آمده است
این نکته بطبع من بعید آمده است
روزیست به ماعید که گویند همه ی
زان یار سفرکرده نوید آمده است
**ولادت امام زمان«عج» مبارک**

اداری تبریک نیمه شعبان
اي مخزن سر کردگار ادرکنی
اي هم تو نهان هم آشکار ادرکنی
بگزیده برای خویش هرکس یاری
اي در دو جهان مرا تو یار ادرکنی
**میلاد امام زمان بر شما مبارک**

خانه آرزوهایم
کلبه ای است کوچک در دشت شقایقها
که تو را کم دارد
راستی کی می آیی ؟
خستگان عشق را ایام درمان خواهد آمد – غم مخور آخر طبیب دردمندان خواهد آمد
زهی خجسته زمانی که یار باز آید
به کام غم‏زدگان غم‏گسار باز آید
اگر فدای امام زمان نخواهد شد
ز سر چه گویم و سر، خود چه کار باز آید

عصر یک جمعه دلگیر،
دلم گفت:بگویم، بنویسم
که چرا عشق به انسان نرسیدست،
چرا آب به انسان نرسیدست،
و هنوزم که هنوز است، غم عشق به پایان نرسیدست
بگو حافظ دل خسته ز شیراز بیاید،
بنویسد که هنوزم که هنوز است،
چرا یوسف گم گشته به کنعان نرسیدست و
چرا کلبه احزان به گلستان نرسیدست
عصر این جمعه دلگیر،
وجود تو کنار دل هر بی دل آشفته شود حس
کجایی گل نرگس؟

کاش از لطف شبی یاد ز ما میکردی / یاد از عاشق افتاده ز پا می کردي
کاش بیمار فراقت که ز پا افتاده / با نگاه ملکوتی تو دوا میکردی
یا مهدی ادرکنی
عید شما مبارک

اداری تبریک نیمه شعبان
مـژده‌ي آمـدنت قیمـت جـان می‌ارزد
تاری از موی تو آقـا به جهـان می‌ارزد
السلام علیک یا صاحب الزمان
بهترین هدیه به امام زمان عج ترک یک گناه است

اهل آسمان و زمین بوسیله ي ظهور او خوشحال می‌شوند. پرندگان هوا
و ماهیان دریا نیز با ظهور او شادی می‌کنند. امام صادق علیه السلام
سلامتی و تعجیل در فرجش «صلوات»

عصر انتظار، ولادتت رابه جشن گرفته است، اي گل نرگس
چشمان منتظر ما، خیس از اشک شوق میلاد توست، مهدی زهرا
مبارک باد میلاد مولود نجات

روزی در برگه تقویم خواهند نگاشتتعطیل رسمی – روز ظهور حضرت ولی عصر«ع»ولادت امام مهدی(عج) بر شما مبارک

روشن شد از این عید، جهان تاریکیا رب بنما ظهور مهدی نزدیکدر گلشن زهرا، گل نرگس بشکفتشد نیمه ی شعبان، به محمد تبریک*میلاد آخرین شکوفه ی باغ احمدی، حضرت مهدی(عج) مبارک*

آمدنت چون رستاخیز، عدل گستر است و چون سپیده صبح،
نوید آغازی دوباره برای همه ی خوبی هاست .
میلاد مهدی موعود مبارک باد

قدم ‌هایت بوسه‌گاه چشم‌هایمان اي گل نرگس
جشن میلادت کاش به ضیافت ظهور می‌پیوست
میلاد نرگس پنهان گرامی باد

در تمنای نگاهت بی قرارم تا بیایی / من ظهور لحظه ها را می شمارم تا بیاییخاک لایق نیست تا به رویش پا گذاری / در مسیرت جان فشانم گل بکارم تا بیایی . . .

غیر از تو مرا دلبر و دلدار نباشد / دل نیست هر آندل که ترا یار نباشدشادم که غم هجر توگردیده نصیبم / بهتر ز غم هجر تو غمخوار نباشد . . .ولادت امام مهدی(عج) بر شما مبارک

برخیز که حجت خدا می آیدرحمت ز حریم کبریا می آیداز گلشن عسگری گذر کن که سحربوی گل نرگس از فضا می آید.*میلاد مولای مهربانی و امید زندگانی، تبریک و تهنیت*

ما معتقدیم که عشق سر خواهد زدبر پشت ستم کسی تیر خواهد زدسوگند به هر چهارده آیه نورسوگند به زخم های سرشار غرورآخر شب سرد ما سحر می گرددمهدی به میان شیعه برمی گرددیا امام زمان انتظار هم از نیامدنت بی تاب شدنیمه شعبان مبارک

السلام ای آفتاب پشت ابر
السلام ای اوج قله، کوه صبر
السلام ای فخر آدم در زمین
یادگار حضرت روح الامین . . .

مهدی جان! به روسیاهی‌مان نگاه نکن و به دستهایمان که خالی و گنهکارند، قلبمان را ببین که هر روز، صبح و شام تو را می‌خوانند.
کجایى اى همیشه پیدا از پس ابرهاى غیبت؟

ای منتظران گنج نهان می آید / آرامش جان عاشقان می آیدبر بام سحر طلایه داران ظهور / گفتند که صاحب الزمان می آید . . .میلاد آقا امام زمان بر همگان مبارک

تو خواهى آمد و یاس‏ها و نیلوفرهاى «سرکش‏» را به دعوت خواهى خواند و حضور تو تسلاى دل یاس‏هاى کبود خواهد بود.

اي وارث تاج و تخت محمود بیا / مرآت صفات پاک معبود بیا
خلق آرزوی بهشت موعود کنند / والله تویی بهشت موعود بیا
عید شما مبارک

این دیده نیست قابل دیدار روی تو چشمی دگر بده که تماشا کنم تو را
تو در بین جمعی و من در تفکّرم کاندر کجا روم و پیدا کنم تو را**نیمه شعبان مبارک**

این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور پس چرا یار نیامد که نثارش باشیمسالها منتظر سیصد و اندی مردانیم آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیماگر آمد خبر رفتن ما را بدهید به گمانم که بنا نیست یارش باشیم . . .

امشب دل بیدارم، دارد سحری دیگروز زمزمه ام بر دل، ماند اثری دیگردر سامره می بینم، قرص قمری دیگراز نسل علی آمد خیر البشری دیگر*سالروز شکفتن دوازدهمین گل بوستان امامت و ولایت خجسته باد*

 دعا می کنم غرق باران شوید
چو بوی خوش یاس و ریحان شوید
چو یاران مهدی شمارش کنند
دعا میکنم جزء یاران شوید

هنوزم انتظارو انتظار است         هنوزم دل به سینه بی قرار است
هنوزم خواب میبینم به شبها      همان مردی که بر اسبی سوار استهمان مردی که جمعه آید روزیو این پایان خوب انتظار استنیمه شعبان مبارک

امروز روز مهمی برای من است چراکه تولد دوست عزیزم می باشدامروز برایت اینگونه دعا کردم!خدایا! بجز خودت به دیگری واگذارش نکن! تویی پروردگار او!پس قرار ده بی نیازی در نفسش! یقین در دلش!اخلاص در کردارش! سلامتی در وجودش!روشنی در دیده اش! بصیرت در قلبش! و روزی پر برکت در زندگی اشتولدت مبارک

تولدت را با هزاران گل یاس و نرگس تبریک می گویمو این را بدان کهمن از عمق وجود خود خدایم را صدا کردمنمی دانم چه می خواهی ولی برای توبرای رفع غمهایتبرای قلب زیبایتبرای آرزوهایتبه درگاهش دعا کردم و میدانم خدا از آرزوهایت خبر داردیقین دارم دعاهایم اثر دارد

یک سبد یاس سفید در رنگ امیدبا هر چه صفا ازسوی خدادر شکل دعا تقدیم شما!تولدت مبارک

در روز تولدتان می خواهم تبریکم را همراه کنم با چند دعای ملکوتی:لحظاتتون پر از عشق و امیدروزتان متبرک بـه نگاه خداالهی روزی تون افزون وپرازخیر و برکت باشهتنتون سالمساززندگیتون کوکو دلتون پرازعشق و آرامش باشه

دوست شفیقم تولدت مبارکخدایا ! از تو می‌خواهم امروزدست ‌دوستم، کـه‌ مشتری گاه‌ و بیگاهبازار مهر تو هست را بگیریو بـه حال خود رهایش نکنیآمین

عزیزم تولدت را صمیمانه تبریک می گویم
و دعا می کنم تولد امسالتآغازی باشد برایشکر بیکرانت از نعمتهای الهیقلبت جایگاه فقط مهربانیزندگیت سر شار از آرامشروحت غرق از محبت الهی

در سالگرد بهاران هستی اتروزی که زندگی بر لبان تو بوسه زدبا صد خلوصهم آستان دل، خواهم که بمانیهمیشه شادتولدت مبارکدر پناه اهل بیت باشی

تولدتان را صمیمانه تبریک گفته و از ایزد منان برایتان شادی سلامتی و سربلندی آرزو دارمامید که صاحب الزمان ضامن اجابت دعاهایتان باشد

دوست عزیزم تولدت مبارکدر پناه الطاف الهی امیدوارم در سفر زندگی همیشه راهی برای شادی و رضایت بیابید و در پایان آرزویی نباشد که بدان دست پیدا نکرده باشید

سنجاق کرده اند
حیا را
عفت را
مهربانی را
عشق را
صفا را
ایمان را
ویک عالم چیز دیگر را به چادرت..
برای همین است…
که این چنین “سنگین و با وقار راه می روی بانو!تولدت مبارک پیرو راه فاطمه الزهرا (س)امید که در پناه حضرت حق، به تمام آرزوهایت برسی …

چه لطیف است حس آغازی دوباره،و چه زیباست رسیدن دوباره به روز زیبای آغاز تنفس…و چه اندازه عجیب است ، روز ابتدای بودن!و چه اندازه شیرین است امروز…روز میلاد…روز تو!روزی که تو آغاز شدی!تولد مبارک

خدای اطلسی ها با تو باشدپناه بی کسی ها با تو باشدتمام لحظه های‌ خوب یک عمربه جز دلواپسی ها با تو باشد .تولدت مبارک

به نام او که مهر را آفرید و مهربانی را و تو را، زادروز تولد شما را صمیمانه تبریک عرض می‌کنم و عمری پر از سعادت و موفقیت و خوشبختی در کنار خانواده برایتان آرزو دارم.

امروز سالروز گزینش زمین اختیار و انتخاب و نفی بهشت بی دردی از جانب شماست.این انتخاب بر شما فرخنده باد . . .

میلادت ای عزیز تر از جـان خجسته باد در مقـدمت غزل به ترنم،نشسته باد تولد تو مبارک، به روی تو دروازه های‌ غم به چنین روز بسته باد.

6- امروز روز توست، روز میلادت دنیا تبسم کرده است امروزبا یادت امروز بی شک اسمان آبی ترین آبیست چرخ و فلکهمچون دلم درگیر بی تابیست. تولدت مبارک..

طلای گنبد تو ، وعده گاه کبوترهاستکبوتر دل من، بی شکیب می آیدبرات گشته به قلبم، مراد خواهی دادچرا که ناله ی امّن یُجیب می آید

پلک خورشید به فرمان تو بر می خیزدصبح ، از سمت خراسان تو بر می خیزدنور ، هر صبح می افتد به در خانه ی توبعد از گوشه ی چشمان تو بر می خیزدمیلاد امام هشتم مبارک باد

ای آستان قدس تو تنها پناه منای چلچراغ چشم تو ، خورشید راه منای مظهر عنایت حق هشتمین امامای خاک پاک مرقد تو بوسه گاه منمیلاد امام خوبی ها مبارک باد

بر روی رضا شمس امامت صلواتبر شافع ما روز قیامت صلواتدر شام ولادتش که شادند همهبفرست بر این روح کرامت صلوات صلواتمیلاد امام جانان امام هشتم مبارک باد

 ای ملایک کبوتر حرمت
چشم آدم به گندم کرمتنه خراسان فقط،که ملک خداست
عالمی زیر سایۀ علمتتو مسیحای آل فاطمه‌ای
که مسیحا دمد ز فیض دمتحرم قدس کبریا گردید
به خراسان رسید تا قدمتقاتلت را نمی‌کنی نومید
به جوادت اگر دهد قسمتهمۀ زندگانی‌ام این است
که دهم جان به‌ گوشۀ حرمتهم ملک زائر تو، هم انسان
هم عرب سائلند، هم عجمتهر که یک بار بر تو آرد رو
تو سه نوبت کنی زیارت او

ما دولت تسلیم و رضا می طلبیمراهی سوی اقلیم بقا می طلبیماندر دو جهان ، عزت و اقبال و نجاتاز فیض ولایت رضا می طلبیم

ساقی امشب راحت جان می دهدهر چه خواهی از کرم آن میدهدگردش چرخ فلک بر کام ماستحاجتت شاه خراسان می دهد

ساقی امشب راحت جان می دهدهر چه خواهی از کرم آن میدهدگردش چرخ فلک بر کام ماستحاجتت شاه خراسان می دهد

آره تنهایى رو خیلى دوست دارممخصوصا وقتى تو مونسم باشىاون روزى كه هیچكى نیست دور و برمتو رو جون مادرت قسم، باشىاگه قسمتم نشه حرم بیامیه سلام عرض مى كنم از دور آقالحظه هاى آخرم منتظرممثل سلمانىِ نیشابور آقامن با هیچى مثل رفت و آمد ازصحن سقاخونه حظ نمى كنمیه دقیقه موندن تو حرم وباهمه دنیا عوض نمى كنمحرمت اینقده جاى خوب دارهكه یه گوشه ى مشخص ندارموقتى فكر و ذكر من امام رضاستدیگه فرصت واسه هیچكس ندارمهمه لحظه هایى كه از عمر منتوى این حرم گذشتُ دوست دارمكفشامم فهمیدن از بس اومدمخیلى كفشدارى هشتُ دوست دارم

باز در عرش خدا ولوله برپاشده استدري از عرش به سمت دل ما واشده استازدحام است درِبيت امام هفتمجن و انس و ملك آنجاست چه غوغا شده استهمگي با دلتان راهي آنجابشويدهمه تبريك بگوييد كه بابا شده استآنكه عالم همگي محو جمالش هستندبه رخ گل پسرش محو تماشا شده استآمده آنكه نوشتند شبيه زهراپاره جان و تن حضرت طاها شده استپسر حضرت موسي به جهان آمده وپاركابش همه جا حضرت عيسي شده استالسلام اي همه جا حضرت خورشيد شدهروز ميلاد تو در هر دو جهان عيد شدهبا تو هر روز خراسان به خودش مي بالدنه خراسان همه ايران به خودش مي بالدنه خراسان و نه ايران به خداوند قسمهمه عالم امكان به خودش مي بالدچونكه روي لب تو لحظه به لحظه جاريستثانيه ثانيه قرآن به خودش مي بالدمنتسب بر تو شده گنبد و ايوان طلااين شده گنبد تابان به خودش مي بالدمن قسم مي خورم اين واژه برازنده توستبا شما واژه سلطان به خودش مي بالدچونكه درگوشه ايوان تو جا خوش كردهبرسرخوان تو مهمان به خودش مي بالديوسفان در دو سرا محو رخ ماه تو اندپادشاهان جهان بنده درگاه تو اندسجده در گوشه ايوان طلايي عشق استنوكري بر سركوي تو خدايي عشق استهر كسي عاشق پابوسي ليلاي خود استدر دم مرگ كنارم تو بيايي عشق استضامن آهوي صحرا شدنت جاي خودشاينكه در روز جزا ضامن مايي عشق استتا ابد قبله نماي دل من سمت شماستاينكه در كشور ما قبله نمايي عشق استهمه عرش و زمين را به گدايي بدهندباز مي گويد از اين خانه گدايي عشق استكعبه و كرب و بلا هر يكشان عرش خداستاينكه هم كعبه و هم كرببلايي عشق استاي كه در كشور ما عرش معلا داريآنچه خوبان همه دارند تو يكجا دارياي كه در چهره خود شمس منور داريدر شجرنامه خود نام پيمبر دارينوه صادقي و ذريه شيرخداخوش به حال تو كه چون فاطمه مادر داريفرصت جنگ نشد تا كه بفهمند همهتو به بازوي خودت قدرت حيدر داريهمه در صحن تو مشغول به کاري هستندچقدر دور وبرت خادم ونوكر داريچه بزرگان كه ميان حرمت خاك شدندتوخودت ماهي و دور و برت اختر داريبا جوادت برو در سوريه زينب تنهاستتو حسين ابن علي هستي و اكبرداريتيغ بردار و پناه حرم زينب شوماسپاهيم و تو صاحب علم زينب شوتو خودت بر سر دوشت علمش را داریدر دلت روضه ی آن قد خمش را داریگرچه در کشور ما از حرم او دوریاز همین دور هوای حرمش راداریبارها سوریه رفتی به طواف حرمشحتم دارم که غبار قدمش را داریبار آخر که رسیدم حرمت، محزون بودبه گمانم که تو در سینه غمش راداریبکش آهی که پلیدان همگی دق بکنندمطمئنم که تو در سینه دمش را داریبنویس عمه من خود سپرمولا بودبنویس از ته دل، تو قلمش راداریبنویس عمه ما مثل دری در صدف استهر که توهین بکند با خود مولا طرف است

باز هم ناله و فریاد دلم می خواهدهشتمین نور خداداد دلم می خواهدشوق پابوسی شیرین به سرم افتادهمن اگر تیشه فرهاد دلم می خواهددست بر سینه، سلامی و سپس اذن دخولگوشه صحن گوهر شاد دلم می خواهدبه امیدی که رضا ضامن من هم بشودشده ام آهو و صیاد دلم می خواهدهمه با دست پر از سمت حرم می آینداز همان که به همه داد، دلم می خواهداز همان جنس نگاهی که در آن سلمانیبه سیه کاسه ای افتاد، دلم می خواهدهر کجا رفته ام این درد مداوا نشدهچقدر پنجره فولاد دلم می خواهدیا معین الضعفا ، جان جوادت مددیکه ز دستان تو امداد دلم می خواهد

صدای ذکر تو شب را فرشته باران کردعبور تو لب «شیراز» را غزل خوان کرد«کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی توست»بیا که چشم و دلت شهر را چراغان کردچو خواهرت که ز «دریاچه ی نمک» دل بردهوای زلف تو دریاچه را «پریشان» کردنه شیخ شهر، تو شاهی که با چراغ رسیدو برق عشق تو ما را گرفت و انسان کردولی چه حیف که آن طره ی خیال انگیزچه زود آمد و دل برد و روی پنهان کردچه اشک ها که ضریحت به گونه ها جاریچه دردها که خدا با دل تو درمان کردشرابِ خون تو جوشید و جان «حافظ» رابه جرعه ای غزل از جام غیب مهمان کردو گنبد تو برای دل کبوترهاچه مهربان شد و پرواز را چه آسان کردسفر اگر چه چنین ناتمام ماند، ولیصدای پای تو «شیراز» را «خراسان» کرد

آرام نمودی تب و تاب هیجان راجوشانده ای از شوق خودت هر قلیان رااز پای نشاندی ز تعجب جریان رااز دشمن و از دوست ربودی دلشان رااینگونه رضا کرده ای از خود دوجهان راهم رونق کار از می و میخانه گرفتیهم عقل ز هر عاقل و دیوانه گرفتیدر قلب سماوات و زمین لانه گرفتیای عالِم فرزانه چه رندانه گرفتیدر دست خودت نبض زمین را و زمان رادر پاسختان مانده هر استادی و رندیهر عالم ایرانی و یونانی و هندیگشته است مسلمان تو نصرانی سندیقوربان سَنه دانوشماقین اعجاز تکندیبستی به کمند سخنت دست زبان را(بستی به صریر سخنت دست لسان را)اسلام بدون تو درونمایه نداردگردن کشی بی خردان پایه نداردخورشیدی و دیدند قدت سایه نداردهمسایه به جز خیر به همسایه نداردهمسایه قدم رنجه کن و منزلمان را…لبخند زدی شعر در اوهام من افتادزآن روز خرابت شدم ای خانه ات آباد!با قافیه ی پنجره فولاد و گهرشادهی شعر نوشتم من و چشمت صله را داددربند کشیدی تو معانی و بیان رادربان جنان دل به در صحن شما بستدالان بهشت است همین راهرو این بستحوض وسط صحن همان کوثر نقد استساقی بهشتی شده از آب حرم مستپابست حرم کرده ای آن آب روان راجبریل کمر بسته به فراشی صحنتحور و پریان گرم گهر پاشی صحنتآن سدره و طوبی گلی از کاشی صحنتبرده است جنان را همه در حاشیه صحنتبیچاره ی خود کرده حریم تو جنان راهرکس که تو را داشته اثنی عشری شدایام خوش آن بود که با تو سپری شددر صحن گهرشاد دل از غصه بری شدتصویر من و صحن تو عکسی هنری شددر ناب ترین جای اتاقم زدم آن راهرجای جهان رفتم از آن خیر ندیدمیک مرتبه “برگرد” از این در نشنیدممن هرچه کشیدم ز دل خویش کشیدمارزان نفروشم که من ارزان نخریدم –در نوکریت خرج کنم عمر گران راهر شاه شده خادم دربار توچندیپر وا کند از بام تو در دام کمندیاز تو طلب رزق کند عایله مندیاز رسم گدایی شما نکته و پندیآموخته هر پیر خردمند جوان رانوشاعری آمد به حرم دفترش افتادشد خیره به گلدسته کلاه از سرش افتادهی خواست بماند سر پا، آخرش افتادتاخورد زمین یاد پدر و مادرش افتاددستی به دعا برد و تمام پدران را…ای ضامن دنیای من و آخرت منای کاش به درکت برسد معرفت من!مردن کف صحنت بشود عاقبت منبهتر ز خودم آگهی از مصلحت منحکم از تو، دلم دست خودت داده عنان رابا جنس خرابم شده ام وصله ی ناجورهرشب به سلامی بشوم زائرت از دورتو شاه خراسانی و من پیر نشابورخود را برسان پام رسیده است لب گورای صاحب جان! می سپرم دست تو جان را

بر شانه های ضریحت تا می گذارم سرم راانگار می گیری از من غوغای دور و برم راحرفی ندارم به جز اشک نه حاجتی نه دعاییدست شما می سپارم این چشم های ترم رامن از جوار کریمه از شهرِ بانو می آیمآقا ! بگو می شناسم همسایه ی خواهرم راعطرهوای رواقت ، آهنگ هر چلچراغ اتنگذاشت باقی بماند بغضی که می آورم راحتی اگر دانه ای هم گندم برایم نریزیجایی ندارم بریزم جز صحن هایت پرم راهربار مشهد می آیم انگار بار نخست استهی ذوق دارم ببینم گلدسته های حرم را

جایی برای من نگهدارید لطفا
این خسته را در جاده مگذارید لطفاآقا! رضا هستم… رضا… این اسم را هم
در انتهای لیست بشمارید لطفافرقی ندارد بوفه یا قدری جلوتر
جایی کنار پنجره دارید؟!! لطفا…ای پنجره! ای چشم های خیره! ای ابر!
بغضم نفس گیر است… می بارید لطفا؟!من خسته ام… خود را به روی دوش دارم
این بار را از شانه بردارید لطفادنیا اگر دنیای عاقل هاست… مردم!
اصلا مرا دیوانه پندارید لطفادیوانه ام… عقلی جوابم را نداده است
کار مرا به عشق بسپارید لطفا…
گلدسته ای دیدم… گمانم مقصد اینجاست
آقای راننده! نگهدارید لطفا

چون ماهیان برکه‌ام، بی‌تاب ماهم یا رضا !
از عاشقانِ «عاشقی با یک نگاهم» یا رضا !من خوب می‌دانم بدم اما دوباره آمدم
خاکیِ راه مشهدم پس سر به راهم یا رضا !به به! چه می‌آید به هم ترکیب ما، آخر بر آن
صحن سفید مرمرت، خالی سیاهم یا رضا !وقت نظر بر گنبد و گلدسته‌های عرشیت
افتاده با عمامه‌ها از سر کلاهم یا رضا !تو شرط مستی هستی و هستم ز نیشابوریان
در صحن جمهوری اگر «مشروطه‌خواه»م یا رضا !مشروطه و مشروعه را دادم به دست عاقلان
در مجلس مستان تو با پادشاهم یا رضا !یادم نمی‌آید یکی از دردهای بی حدم
شکر خدا پهلوی تو من روبراهم یا رضا !از ماه زیباتر تویی، از نوح آقا تر تویی
با اینکه بدنامم ولی دادی پناهم یا رضا !من در بهشتم پس قسم ساقی! به سقاخانه‌ات
حتما کشیده دست تو خط بر گناهم یا رضا !پیش ضریحت پیشتر خیر دو عالم خواستم
عمریست من شرمنده‌ی آن اشتباهم یا رضا !یا ضامن آهو! بگو صیاد آزادم کند
تا صحن آزادی شبی باشد پناهم یا رضا !از آب سقا خانه‌ات یک جرعه نوشیدم ببین
«رَستم از این بیت و غزل» من مست مستم یا رضا !

هر چند کشیدند به تعیین تو حدهاآخر نرسیدند به درک تو خردهاتا وسعت آیینۀ لطف تو بسنجندمحوند ازلها همه در روی ابدهتو خوبی و جز خوب تو را نیست سزاوارتو خوبی و ماها همه بد- وای به بدهادل آمده امروز، نسیمانه به باغتتا پر کند از غنچۀ لطف تو سبدهاهر کس که شنیده‌ست مقام حرمت رابر عزّت زوّار تو برده است حسدهاتنها منِ ناچیز، نه شرمندۀ لطفتیکبار نه، دهها شده، دهها نه که صدهادریایی و امواج تو را نیست نهایتدر شرح تو غرقند رقمها و عددهااز همه یک «بوالحسن» و از تو عنایاتاز من همه یک «یاعلی» و از تو مددهاحق است تو را نور ولایت به علائمختم است تو را تخت خلافت به سندهاتا آل علی هست به اغیار چه حاجت؟با بودن صدها چه نیازی به نودها؟!دعوت شدگانیم ز لطف تو در این بزمای گمشدۀ کوچۀ شوق تو، بلدهاامید به دیدار تو داریم، رضاجانروزی که گذاریم سر خود به لحدها

 از عرش سلام سرمدی آوردند ….. آیینه ی حُسن سرمدی آوردند
با آمدن رضا(ع) از باغ بهشت ….. یک دسته گل محمدی آوردند
میلاد نور مبارک

مرغ دلم راهی قم می شود
در حرم امن تو گم می شود
کوثر نوری به کویر قمی
آب حیات دل این مردمی
عمه سادات سلام علیک
روح عبادات سلام علیک

در تماشای جلال تو ادب باید داشت
ناله ای بدرقه راه طلب باید داشت
در خور منزلت و شأن تو ذیقعده نیست
جشن میلاد تو در ماه رجب باید داشت

ماه ذیقعده پر از شور و صفا آمده استگلی از گلشن آل مصطفی آمده استسر زد از بیت ولا ماه روی معصومه(فاطمه)در مدینه خواهر پاک رضا آمده است

امام رضا(علیه السلام)فرمودند: کسى که حضرت فاطمه معصومه را زیارت کند پاداش او بهشت است.میلاد حضرت معصومه (ع) مبارک باد

ز افق نور دیگرى پیداستجلوه هاى منورى پیداستشادى بر هر که بنگرى پیداستشهد جان را چه شکرى پیداستمیلاد حضرت معصومه (س) مبارک باد

آفت دلها غم است بر درگه معصومه امحرمت من حرمت عز و جلال فاطمهیارب ازغمها مرا برهان هم از افسردگىعفوکن مارا به قلب پر ملال فاطمهمیلاد حضرت معصومه (س) مبارک باد

گوهرى کز شرف جلوه کوثر است
فروغ دیده موسى بن جعفر است
دخت فرخنده زهراى اطهر است
آنکه قبرش به قم سنگر عصمت است
بهر ایرانیان باعث رحمت است
ما همه ریزه خوار، او ولى نعمت است

زائران، یک در بهشت اینجاست
تربتش با صفاست، معصومه
در توسل به عترت و قرآن
باب حاجات ماست، معصومه

قم از تو صفا دارد هرکس که تو را دارد
غمگین نبود فردا یا حضرت معصومه
تو دختر موسایی چون فاطمه یکتایی
محبوب دل طاها یا حضرت معصومه

مزار حضرت معصومه اینجاست
رضا را خواهر مظلومه اینجاست
چو اینجا شد چراغ عشق روشن
به دلها این حرم شد پرتو افکن

بالد بر آسمان ز شرف آسمان قم
ساید بر آستان تو سر آسمان قم
درگاه تو است مرکز دارالفنون علم
طلاب دین کواکبى از کهکشان قم

اى میوه شاخسار توحیـد
همشیره ماه و دخت خورشید
وى گوهر تاج آدمیت
فرخنده نگین خاتمیت

ای دختر عقل و خواهر دیـن
وى گوهر درج عز و تمکین
عصمت شده پاى بند مویـت
اى علم و عمل مقیم کویت

فاطمه اخت الرضا، سلطان دین، روحى فداه
خاک درگاه تو از عرش علا اعلاستى
ملجا اهل زمان و شافع یوم المعاد
خواهر سلطان دین و ثانى زهراستى

چه جاى آن که نباشد محب معصومه
که او به چرخ ولا اختر درخشانست
به خاک پاى تو اى بنت موسى جعفر
که توتیاى ضیابخش اهل عرفانست

با هر قدم به سینه ما جا گرفته ای
یعنی تو صاحب دل ما جان ما شدی
بانی خیر و برکت این خطه گشته ای
وقتی نسیم سبز بیابان ما شدی

در چشم خویش ذوق خدا را نگاه کن
گل خنده امام رضا را نگاه کن
از آن زمان که خواهر سلطان ما شدی
بانو ، شما ملکه ایران ما شدی

این بار حق به دامن موسی عطا نمود
آن کوثری که بال ملک گاهواره داشت
این سیب سرخ سیب بهشت پیمبر است
این دختر یگانه موسی بن جعفر است

عمه اطهر امام جواد
خواهر طاهر امام رضاست
رحمت کردگار بر حرمش
دائما نازل از طریق سماست

عصمت به پای عصمت تو سجده می کند
معصومه ای و عصمت کبرای دیگری
ای زینبی که عالمه بی معلمی
زین رو کنی به شهر خودت علم پروری

بانویم معصومه علیهاالسلام! نگاه معصومانه‏اتامید را در دل خسته زمین می‏رویاند و رایحه پاک بهشتی‏ات، نسیم را به وجد می ‏آورد

عطر باغ محمدی داردزاده مصطفی است، معصومهپرتوی از تلألوء زهرا (س)گوهری پر بهاست، معصومهولادت حضرت معصومه (س) و روز دختر مبارک

میلاد نور دیده رضا، کعبه دل‏ها، حضرت معصومه علیهاالسلام خجسته باد

آنکه قبرش به قم سنگر عصمت استبهرایرانیان باعث رحمت استماهمه ریزه خوار، او ولی نعمت استمظهر عصمت کبریا خوش آمد

بانویم معصومه (ع)! شرافتِ زن در یاد توست، آن‏هنگام که قدسیان بر گلدسته‏های نورانی‏ات سلام می‏فرستند

مژده باد طلوع تو ای معصومه زکیّه که بارقه شهاب توروشنایی دیگر در شب‏های مناجات اهل زمین است

حق چو دید آن نور مطلق در حضور/ آفرید از نور او صد بحر نور
آفرینش را جز او مقصود نیست/ پاک دامن تر زاو موجود نیست
میلاد نبی اكرم گرامی باد

ای احمدیان به نام احمد صلوات
هر دم به هزار ساعت از دم صلوات
از نور محمدی دلم مسرورست
پیوسته بگو تو بر محمد صلوات
اللهم صلی علی محمد و آل محمد

حمّد وارث پیغمبران است / که او سلطانِ شهرِ دلبران است  به حق فرمود حق لایزالی / محمّد علت خلقِ جهان است . . .  میلاد خاتم پیامبران بر شما مبارک

حق چو دید آن نور مطلق در حضور
آفرید از نور او صد بحر نور
آفرینش را جز او مقصود نیست
پاک دامن تر زاو موجود نیست
میلاد نبی اکرم (ص) و امام صادق (ع) گرامی باد

اسم تو نور امـید است و صفای سینه هاست
دین تو اسلام عشق است و بدور از کینه هاست
روز میـلادت شدم مست می عرفان تو
آیه شرع است و حق است، خط به خط قرآن تو

خورشید عشق را، ره شام و زوال نیست
بر هر دلی که تافت، در آن دل ضلال نیست
در آسمان دلبری و آستان عشق
نور جمال دلبر ما را مثال نیست . . .

مژده که میلاد شه خاتم است
عید سعید نبى اکرم است
مژده که مسرورى عالم رسید
خرمى عالم و آدم رسید . . .

جهان سرسبز و خرم گشت از میلاد پیغمبر
منور قلب عالم گشت از میلاد پیغمبر
بده ساقى مى باقى که غرق عشرت و شادى
دل اولاد آدم گشت از میلاد پیغمبر . . .

جهان را حق به عشقش آفریده / وجودش کلِ هستی را خریده
بگویم از مه رویِ محمّد / کسی زیباتر از او را ندیده . . .

دو چشمِ آمنه بر روی احمد / گره خورده دلش بر موی احمد
گهی خندان گهی محو تماشا / چو می‌بیند خمِ ابروی احمد
خجسته میلاد پیامبر اکرم مبارک باد

محمّد وارث پیغمبران است / که او سلطانِ شهرِ دلبران است
به حق فرمود حق لایزالی / محمّد علت خلقِ جهان است . . .
میلاد خاتم پیامبران بر شما مبارک

گوش کن هفت آسمان در شور و حالی دیگرند
عرشیان و فرشیان نام محمّد می‌برند
ولادت حضرت محمد بر شما مبارک

امشب سخن ازجان جهان بایدگفت / توصیف رسول(ص) انس و جان باید گفت
در  شـــــام  ولادت دو  قــطب عالم / تبریک به  صــاحب الزمان (عج) باید گفت . . .

اسم تو نور امـید است و صفای سینه هاست
دین تو اسلام عشق است و بدور از کینه هاست
روز میـلادت شدم مست می عرفان تو
آیه شرع است و حق است، خط به خط قرآن تو . . .

مـــــژده ایـــدل کــه مـهــیــن آیـت یــزدان آمــد
مــشــعــل راه هـدا خـتــم رســـولان آمـد
تـا زنـــده پـــرچـــم تــوحـیــد بـهـر بـــام و دری
بـهـر نــابـودی اصــنـــام شــتــابـان آمــد
مـسـلـمـیـن را بـده از قـول خــــداونـــد نــویـــد
اشــرف خـلـق جـهـان نـیـر تــابـــان آمـد

بارونِ رحمت می باره از ابرای آسمونابه یمن میلاد کسی که دل ربوده از خدامصحف رحمت اومده به دنیاشکوه عصمت اومده به دنیاشمس هدایت اومده به دنیایا رسولَ الله یا احمد

شب هفدهِ ربیع الاول شب شادیمونهفلک چراغان در آسمانها یکی غزل خونهاحمد اومده، به دنیا آی ملائکه می دونید!وصی و رهبر همه اس بدونیدبیاین تماشا که عقب نمونید!

فروزان از دو مشرق در سحرگاهان دو ماه آمددو خورشید جهان افروز در دو صبحگاه آمددو موسی از دو دریا یا دو یوسف از دو چاه آمددو رهرو یا دو رهبر یا دو مشعل دار راه آمد

جانها فدای ، دو جان و جانان ، دو سوره ی نور ، دو شمس تاباندو کوه رحمت ، دو بحر غفران ، دو آیینه ی ، طلعت یزداندو دلبر خدایی با حُسن خداداداین دو میلاد با سعادت تهنیت باد

هفدهم ربیع الاوّلای نور حیّ سرمدی یا رسولَ اللهخوش آمدی خوش آمدی یا رسولَ اللهميلاد پيامبر مباركفرخنده جشن ِ مسلمین بادا مبارکمیلاد ختم المرسلین بادا مبارکآمد به دنیا،آن نور ِ سرمدذکر دوعالَم،شد یا محمدماه ِ ربیع و،عید پیمبر، عیدی بگیر از ، زهرا و حیدر

امشب که شب خجستۀ دلبری استدل ها ز غم و غصه و ماتم بری استشاد است دل آل محمد، زیرامیلاد رئیس مذهب جعفری است

هفده ماه ربیع هست ومدینه غرق نور استبهر میلاد پیمبر شهر در شادی وشور استبیت مولا حضرت باقر چراغان است زین روهمزمان ازبهر میلادی دگر غرق سرور استاین دو میلاد با سعادت مبارک باد

زیک مشرق نمایان شد دو خورشید جهان آراکه رخت نور پوشاندند بر تن آسمان ها رادو مرآت جمال حق دو دریای کمال حقدو نور لایزال حق دو شمع جمع محفل ها

شب تجلی عشق و عقیده است امشبشب ظهور هزاران سپیده است امشبگلی به گلشن یاسین شکفته شد که فلکنظیر چهرۀ او را ندیده است امشبدمید صادق آل رسول همچون ماهمهی که آینه دار سپیده است امشب

گل خنده،به روی حیدر مبارکهبر مسلمین عید پیغمبر مبارکهصلوات ِ خدا بر احمد،سیّدُنا یا محمدچون جلوه گر شده،آن خورشید وفاميلاد پيامبر مبارك

روشن از دو نور ، دلهای عاشق ، خنده بر لب ، یاس و شقایقباشد هم جشن ، رسول اکرم ، وَ هم میلاد ، امام صادقدلهای پیروان شده مدینه آباداین دو میلاد با سعادت تهنیت باد

دل با صفا شد،پر از نور خدا شدولادت حضرت ختم الانبیا شدعیان به عالَم،مَهِ مهر و وفا شدولادت حضرت ختم الانبیا شدميلاد پيامبر مبارك