متن نوحه اربعین فارسی

امام ُ الهُدی اي چراغ هدایت/نجات ِ همه ی در طریق ولایتهمه ی هستی ام یبن زهرا فدایت/بهشتم بُوَد صحن کرببلایتحسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…گره خورده بر عشق پاکت دلم شد/غم تو سرشته به آب و گلم شداگر من شدم سینه زن شک ندارم/دعای تو و مادرت شاملم شد حسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…نوای ملائک بیان غم تو/به گلبرگ دل رَشحه ي شبنم تو الا اي که هستی تو عشق حقیقی/سُرور ِ دلم گریه ي ماتمت شدحسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…غریبی شبیه تو چشمی ندیده/لبت تشنه بودو سَرَت شد بریدهز قتلگهت تا دم صبح محشر/رسد ناله ي مادری قد خمیدهحسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…عزیز دلم از چه تابت ندادند/چرا پس از آن دُرّ نابت ندادندچرا عده اي بی بصیرت به گودال/لب ِ تشنه کشتند و آبت ندادندحسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…به قلب فلک از غمت تیر غم خورد/بسی صحنه هاي‌ جنایت رقم خوردبه پیش دو چشم پر از خون زینب/لبانت چونان چوب خشکی به هم خوردحسین یا حسین یا حسین بن زهرا…

عالم به ماتم تو حسینیۀ غم استیعنی که فصل سوک و عزا، فصل ماتم استاز عرش تابه فرش تمام فرشتگانفریاد میزنند که ماه محّرم استهفت آسمـان پُر است ز گرد عزای توچشمـان مهر و ماه ز داغ تو پُر نم استکعبه سیاهپوش عزایت شد و هنوزشور غمت به سینۀ پُر شور زمزم استبعد از گذشت این همه ی سال از شهادتتگلزار دین هنوز ز خون تو خُـّرم استتا با خبر شوند همه ی عالم از غمتیادآور غم تو رسول مکّرم استتا فیضی از فضیلت غم هاي‌ تو برندخلوت نشیـن سوک تو موسی و آدم استهرجا به پاست محفل سوکت، به پیش چشمتصویر کربلای تو آنجا مجسّم استاز هر غمی که بر دل ما خیمه می زندفرموده اند گریۀ بر تو مقّدم استازحُرمت غمت چه بگویم که تا به حشرزهرا سیاهپــوش عزایت دمادم استچون محتشم «وفائی »غمگین به گریه گفت«باز این شورش است که در خلق عالم است»

کربلا ای خاک اندوه و بلاکرْبَلا، لا زِلْتِ کَرْباً وَبَلا، ما لقی عندک آل المصطفىکربلا ای خاک اندوه و بلا       لاله‌زار سرخ آل مصطفیکَمْ عَلى تُرْبِکِ لمّا صُرّعُوا، مِن دَم سال و مِن دَمع جرىخاک تو آغشته‌ خون است و اشک       از به خاک افتادن آلاله‌هاستکربلا یا کربلا یا کربلایا رسول الله لو عایَنتَهم، و هُم ما بَینَ قَتلى وسِبییا محمد بنگر این آل تو است     یا قتیل دشت خون یا مبتلاقَتَلوه بَعد علم مِنهُم، انه خامس اصحاب الکساقاتلانش با خبر بودند اوست      پنجمین دردانه آل عبایا حسین یا حسین یا حسینغَسَلُوهُ بِدَمِ الطّعْنِ، وَمَا، کَفّنُوهُ غَیرَ بَوْغَاءِ الثّرَىپاره پاره پیکرش مانده به خاک       غسلش از خون و کفن از بوریاکیفَ لَم یَستَعجِلِ اللهُ لَهُم، بانقلابِ الأرضِ أورَجمِ السَّماءاز چه رو از هم نمی‌پاشد زمین؟       آسمان در هم نمی‌ریزد چرا؟کربلا یا کربلا یا کربلالَیسَ هذا لِرسولِ اللهِ، یا، أُمّهَ الطُغیانِ والبَغی، جَزا!اجر پیغمبر به قرآن این نبود       بی‌وفایان ننگ بادا بر شمالَم یَذوقوا الـماءَ حتّی اجتَمَعوا، بِحَدّی السیفِ علی ورد الرّدیتشنه بودند و گلویی تر نکرد     زان میان جز نیزه‌ها و دشنه‌هایا حسین یا حسین یا حسینحَمَلُوا رأساً یُصَلُّونَ علی، جدَّه الأکرَمِ طوعاً و إباآسمان‌ها را به غارت برده‌اند       مانده بر نی آیه‌های والضّحیمیِّتُ تبکی لَه فاطمهُ، وابوها و علیّ ذوالعُلیاین صدای گریه‌های فاطمه است       هم نوای مصطفی و مرتضی استکربلا یا کربلا یا کربلا

بسم الله روضه خون اومد ماه جنون
باز جمعیم دور هم چند خط روضه بخون
بسم الله سینه زن بازم سینه بزن
تو ماه غربت ارباب بی کفن
ذکر عالمین(حسین) ۴
غرق شور و شین(حسین) ۴
فبک للحسین (حسین)۴بخون ای اکبر ناظم از علی اکبر و قاسم
از روضه شش ماهه از قمر بنی هاشم
سقای دشت کربلا اباالفضل
دستش شده از تن جدا اباالفضل
بسم الله دم بگیر پاشو پرچم بگیر
با ذکر یا حسین هوش از عالم بگیر
بسم الله محتشم بنویس از درد و غم
شعری با جوهر اشک اهل حرم
مجلس عزاست (حرم) ۴
روضه ها بپاست (حرم) ۴
روضه خون خداست (حرم)۴
ذکر عالمین (حسین) ۴
غرق شور شین (حسین)۴
فبک للحسین (حسین)۴ماه روضه اربابه دل فاطمه بی تابه
از تو آسمون چشما داره می باره خونابه
کرببلا غوغا شده واویلا واویلا
صاحب عزا زهرا شده واویلا واویلا
در خیمه قحط آبه واویلا واویلا
روز مرگ ربابه واویلا واویلا
بسم الله آسمون از غم شو واژگون
وای از حال حسین وای داغ جوون
بسم الله نوکرا حیّ علی العزا
امشب روضه بریم گودال قتله گاه
ظالم از جفا (نزن)۴
پیش چشم ما (نزن)۴
بس کن از قفا (نزن)۴
ذکر عالمین (حسین)۴
غرق شور و شین (حسین)فبک للحسین (حسین)ذوالجنان به حرم برگرد
کردی خون جگرم برگرد
بشنو گریه ی این دختر
دیگه با پدرم برگرد
ای کشته دشت بلا حسین جان حسین جان
گشته سرت از تن جدا حسین جان حسین جان

شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسینکوی دل با کاروان کربلا دارد حسینازحریم کعبه جدش به اشک شست دستمروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسینمی برد در کربلا هفتاد ودو ذبح عظیمبیش از این ها حرمت کوی منی دارد حسینپیش رو راه دیار نیستی کافیش نیستاشک وآه عالمی هم درقفا دارد حسینبس که محملها رود منزل به منزل با شتابکس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسینرخت ودیباج حرم چون گل به تاراجش برندتا بجایی که کفن از بوریا دارد حسینبردن اهل حرم دستور بود و سر غیبور نه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسینسروران پروانه گان شمع رخسارش ولیچون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسینسربه قاچ زین نهاد این راه پیمای عراقمی نماید خود که عهدی با خدا دارد حسیناو وفای عهد را با سرکند سودا ولیخون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسیندشمنانش بی امان و دوستانش بی وفابا کدامین سر کند مشکل دو تا دارد حسینسیرت آل علی با سرنوشت کربلاستهر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسینآب خود با دشمنان تشنه قسمت می کندعزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسیندشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیتداوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسینبعد از اینش صحنه ها و پرده ها اشکست وخوندل تماشا کن چه رنگین سینه ما دارد حسینساز عشقست وبه دل هر زخم پیکان زخمه ایگوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسیندست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوزبا دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسینشمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خداجای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسیناشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریارکاندر این گوشه عزای بی ریا دارد حسین

نفس بده که نفس پای این علم بزنمنفس بده که فقط از حسین دم بزنمسرم فدای قدمهات آرزو دارمکه سرنوشت خودم را بخون رقم بزنمسرم هوای تو دارد دلم هوای ضریحچه می شود که سری گوشه ی حرم بزنمکنار سینه زنان چه می شود اربابمیان صحن و سرایت شبی قدم بزنمهزار حاجتم اما رسیده ام امشبکه چشم بر قدم صاحب علم بزنمنفس بده که ز شب تا غروب تاسوعامیان نوحه کنانت دوباره دم بزنم

بازدلشوره‌ای افتاده به جانم چه کنم
تندترمیزند آخرضربانم چه کنمپسرم رفته و چندیست از او بی خبرم
باز هم بی خبری برده امانم چه کنم
آه یا راد یوسف پسرم برگردد
نگرانم نگرانم نگرانم چه کنم
همه ترسم از این است صدایم بزند
دیر خود رابه کنارش برسانم چه کنم
گرگ ها دور وبر یوسف من ریخته اند
پدری پیرم وافتاده جوانم چه کنمبه زمین خورده انار من وصد دانه شده
جمع باید کنم او راو ندانم چه کنم
جگرسوخته ام را زحرم پوشاندم
مانده ام زار که باقد کمانم چه کنم

شعر محمد جواد پرچمی به مناسبت ورود کاروان به کربلا
سردر این خانه ها با ما و پرچم باخودت
دسته سینه زنی با ما ولی دم با خودت
روزی اشک تمام نوکران هم باخودت
واقعاً دلواپسیم آقا محرم باخودت
از عزاداران آن آقای عطشانیم ما
رفته رفته نالۀ مظلوم دارد میرسد
مادری با کودکی معصوم دارد میرسد
آه آه خواهری مهموم دارد میرسد
خنجر کندی روی حلقوم دارد میرسد
از غم انگشترش پاره گریبانیم ما
چکمه ای آمد کنار پیکرش یابن شبیب
روی تل می زد به صورت خواهرش یابن شبیب
جای او شمر آمده بالاسرش یابن شبیب
آه آه از ضربه های آخرش یابن شبیب
انتهای روضه را زنده نمی مانیم ما

فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)شش ماهه اصغر می دهد، هم عون و جعفر می دهدامشب حسین دلداری فرزندخواهر می دهد فردا سر و دست و بدن در راه داور می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب شه دنیا و دین،با قلب مجروح و غمین – گوید به زین العابدین باشد وداع آخرینای دل غمین حالم ببین از جور قوم مشرکین – فردا یقین شمر لعین آبم ز خنجر می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب کند لیلا فغان زینب بود بر سر زنان این از غم سلطان دین آن از فراغ نوجواناین در صدای الحذر آن در نوای الامان این با برادر در سخن آن دل به اکبر می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب حسین در کربلاگردد به دور خیمه ها – گاهی به بانگ یا نبی گاهی به صوت یا اخاگاهی به فکر کودکان گه در نماز و در دعا – فردا به راه امتحان سر را به کافر می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب همه اطفال او را تشنگی در گفتگو – غم در دل و خون در گلو بشکسته سر بگشاده موباشد برادر در سخن گه با پدر گه با عمو – فردا حسین این جمله را تسلیم خواهر می کندفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب سکینه از عطش بگرفته دامان پدر – هر دم زند بر سینه و گاهی به پهلو گه به سرگوید که ای جان پدرعزم سفر مگر داری – سید چو مجنون با قلم تشکیل دفتر می دهد۵ متن نوحه ی فارسی به مناسبت ماه محرم الحرام

سایه ی لطف شما از سر من کم نشودسر من غیر شما پیش کسی خم نشودظلم در حق خودم کردم اگر روز به روزدر دلم عشق بنی فاطمه محکم نشوداز خدا خواستم امشب وسط سینه زنیذره ای مهر شما از دل من کم نشودهیچ ماهی شب و روزش به محرم نرسدهیچ روزی دهم ماه محرم نشودروضه کرب وبلا طعنه زند بر غم غیرغم ایام که بالاتر از این غم نشوداشک حاشا که در این روضه تبرک نشودبچکد بر تن بیماری و مرحم نشوددلش از سنگ شود سخت تر و دل نشودحال هر کس که در این تعزیه درهم نشودپرچم راه خدا دست محبان شماستهر که بی راهه رود حامل پرچم نشودشعرم از عمق وجود است اگر چه مَثَلمقبل و منزوی و انور و میثم نشودشاعر : حسنعلی بالایی

دوباره ماه محرّم، دوباره بوی حسیندوباره بر سر هر کوچه گفت‌وگوی حسین…حسین، وارث کشف و شهودِ غار حراستچه های ‌و هوی محمّد، چه های‌ و هوی حسیننبسته‌اند به روی حسین، هرگز آبفرات، آب ننوشید از گلوی حسینفرات، تشنۀ لب‌های تفته‌جوشَش بودفرات، آب شد از شرم، روبه‌روی حسینقتیل قبله همیشه به یاد می‌مانَدبیا که مُهر نماز است، خاک کوی حسینچنین که در دل من، داغ کربلا جاری‌ستشهید می‌شوم از هُرم آرزوی حسینطلوع می‌کند آخر طلیعۀ موعودمسیر قبله عوض می‌شود، به سوی حسینشاعر : مرتضی امیری اسفندقه

عباسم و خون حسین در بدن دارمصد باغ گل بر پیکر از زخم تن دارمبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستماگر شود نشان تیر چشم خونبارمدست از حسین ابن علی برنمی‌دارمبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستمدریا ز خونِ دیده‌ام گشته گلبارانپیشانیم را بشکنید اي ستمکارانبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستمسقّایم و جاری بود خون ز کام مندر محضـر زهـرا بود این کلام منبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستمدر موج دریا بر تنم، التهاب افتادتصویر لبهای حسین روی آب افتادبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستمبر کام خشک تشنگان می کنم زاریاشک سکینه گشته از چشم من جاریبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستمبا آنکه در دریای آب لب نکردم ترخجلت ز اصغر میکشم تا صف محشربا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

 سینه زدم تو روضه ها خدا گناهمو ریختشرم توی چشای این روی سیاهمو ریختدلتنگم من برای توتوی سرمه هوای تویه روزی میشم فدای تو،حسینمجنونم مبتلای تونیازمه روضه هاي‌ تورولبمه نوحه هاي‌ تو،یاحسینخوبم یا بدمبازم اومدممن تنها همینذکرو بلدماربابم حسینفرالی الحسین اگر که خسته ي گناهیفر الی الحسین اگر برات نمونده راهیتنها راهم،حرم،حسینمنو بخراز کرم،حسیناي سایه ي روسرم حسین،حسینسالارو سرورم حسیننفسای آخرم حسینآبروی محشرم حسین،یاحسیندستامو بگیریانعم الامیرمن غرق گناهتوخیر کثیرعبد فراری توام منو ببند به زنجیرحبس الی الحرم کنم بدون مکث و تاخیراگرچه عمری فراری اممنو به خودم نذاری امآبرومه این نداری ام،حسینمن چون بارون جاریممن بااین امید بهاری اماربعین حرم میاری ام،یاحسیناي آب حیاتعالی درجاتاربابم حسینجونم بفداتجعفرخدری

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟
یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمام
بر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟اشهد ان لا…شهادت اشهد ان لا …شهید
محشر الله الله است می دانی چرا؟یک بغل باران الله الصمد آورده ام
نوبهار قل هوالله است می دانی چرا؟راه عقل از آن طرف راه جنون از این طرف
راه اگر راه است این راه است می دانی چرا؟از رگ گردن بیا بگذر که او نزدیک توست
فرصت دیدار کوتاه است می دانی چرا؟از کجا معلوم شاید ناگهانت برگزید
انتخاب عشق ناگاه است می دانی چرا؟از محرم دم به دم هر چند ماتم می چکد
باز اما بهترین ماه است می دانی چرا؟

آمد محرّم نبض عالم ایستادهاز حرکتش حتّی زمین هم ایستادهما پیرو دستور «فابک للحسین» یمبر آفتاب دیده شبنم ایستادهوقتی که پا در این حسینیّه نهادمبر تو سلام از دور دادم ایستادهجارو کش فرش عزایت جبرئیل استفرشی که رویش عرش اعظم ایستادهدم: «یا حسین» و بازدم: «جانم حسین» استنامت میان نوحه و دم ایستادهپیش خدا روز قیامت سربلند استهر کس که پای تو مصمّم ایستادهباید یزیدی های این امّت بدانند!که شیعه در خط مقدّم ایستادهوَ الله که از هر عذابی در امان استسینه زنی که زیر پرچم ایستادهاز بس «أنا العطشان» تو خورده به گوششاز جوشش خود چاه زمزم ایستادهده روز دیگر خواهری در بین گودالپهلوی جسم نامنظّم ایستاده

کعبه اهل ولایی خوش به حالت کربلامحفل ال کسایی خوش به حالت کربلاخاک تو اغشته گردیدست با خون حسینهمدم خون خدایی خوش به حالت کربلاهر رسولی بر روی خاک تو اورده نمازجا نماز انبیایی خوش به حالت کربلامروه سرخ شهیدان به خون غلطیده ايسعی عالم را صفایی خوش به حالت کربلابار ها و بار ها دور حرم گردیده امتو تمام حج مایی خوش به حالت کربلاسینه ات دریای خون و دامنت دار الشفاستدرد عالم را دوایی خوش به حالت کربلاتا خدا دارد خدایی بر تمام خلق خودتو همیشه کربلایی خوش به حالت کربلابس که خاک با صفایت می دهد بوی حسیناز خدا دل می ربایی خوش به حالت کربلاهم چو نی داری نوا در نای میثم روز و شبنینوایی نینوایی خوش به حالت کربلا

یاسیدی خذنی     لینک دانلودز داغ تو دل حزین است    ‌ به یادت چله‌نشین استالقلب حزین من مصیبتک      ویبکی علیک أربعین یوماهمه آرام و قرار این دل     زیارت در اربعین استو کل أمنیاته أن یزورک فی أربعینیّتکسپردم دل را به جاده     میایم پای پیادهترکت قلبی فی طریقک      أسیر إلیک حافیاًره عشق است و ندارم باکی       اگر خاری در کمین استالطریق طریق العشق ولا أخاف من أن یکون مفروشا بالأشواکجان و جانان من/ عشق و ایمان من/ با تو پیمان من، حسین(۲)یا نفسی و عزیزی، یا عشقی و إیمانی، عهدی معک یا حسینألا یا حجَّ الحنینِ، سَقاکم زَمزمُ عَینیای حج عشق (کنایه از زیارت امام حسین) شوق زیارتت اشک از دیدگانم جاری ساختتُلبّیکُم سیّدی أشواقی بإحرامِ الأربعینِهوای شوقم با احرام اربعین به ندای شما لبیک می‌گویدو شوقاً یهفُو جَبینی، یُؤدّی لو سجدتینِپیشانیم مشتاق است تا در نماز عشقت برخاک بیفتدویَسعى بین الصفا و المروى لعباسٍ و الحسینِو بین صفا و مروه عباس و حسین سعی به جای‌ آوردلو قطّعوا کفّی، لو قطّعوا رِجلی، أمضی لکم زَحفاً، حسینای حسین! اگر دستم را جدا کنند، اگر پایم را قطع کنند سینه خیز به سویت می آیمیا سیدی خُذنی، قد فتَّنی حُزنی، أشتاقُکم حدَّ الحَنینمولایم مرا دریاب، غم تو ویرانم کرد، دلتنگ و مشتاق شما هستمیا سیدی خذنی، حسین…مولایم مرا دریابأتاکُم هُدهدُ قلبی جَناحاهُ نارُ حبّیهدهد قلبم به سوی شما آمده است و دو بال او آتش عشق من استأتاکِ یا کربلا مشتاقاً یُلبِّیکِ وآحسیناهو مشتاقانه، لبیک گویان و با ندای واحسیناه به سوی تو آمده استحَنیناً عرشُ هواکَ بِلمحِ الطّرفِ أتاکَهوای عشق والای تو بر قلبم نشسته است، و با چشم بر هم زدنی به سوی تو می‌آیدمَشى طیّاراً معَ الزُّوارِ بآهاتٍ وآحسیناهقلب من به همراه زائرانت، با ناله واحسیناه به سوی تو پرواز می‌کندتَحلُو بکَ الآهُ، لاعذّبَ اللهُ، قلباً بهِ حبُ الـ ـحسیندردها با تو شیرین می‌شود، خداوند عذاب نکند قلبی که محبت حسین در آن استیا سیدی خُذنی، قد فتَّنی حُزنی، أشتاقُکم حدَّ الحَنینمولایم مرا دریاب، غم تو سرگردانم کرد، دلتنگ شما هستمیا سیدی خذنی، حسین…مولایم مرا دریاب

لبم لبریز از جام حسین استعروج نام من بام حسین استاگر جراح قلبم را شکافدبه روی لوح دل نام حسین است

تا جان ز تن برادرت گشت جدا
انگار که جان ز پیکرت گشت جدا
شمشیر ز بودن خودش مانده خجل
چون با لبه اش گل سرت گشت جدا

کوچه کوچه دلم پر از غوغاستهر طرف خیمه عزا برپاستماه خون و خروش و ماتم شدماه خون خدا محرم شد

تا که پرسیدم ز قلبم عشق چیست
در جوابم اینچنین گفت و گریست
لیلی و مجنون فقط افسانه‌اند
عشق در دست حسین بن علیست

در مکتب عشق شاهباز است حسینمرات دل اهل نیاز است حسینســـــــــرداد نــــداد تن به ذلت اریجــــاوید کنند نماز است حسین

او که مثل من هزاران دربه در دارد، رفیقاین محال است از یکی مان چشم بر دارد،رفیقآن زمانی که درون روضه می‌آئیم ماشخص او بر تک تک ماها نظر دارد رفیق

 دوباره ماه محرم دوباره بوی حسین (ع)
دوباره نوشش می از سر سبوی حسین (ع)دوباره ماه تاثر دوباره ماه عزا
دوباره سینه زدن در میان کوی حسین( ع)دوباره شهر بپوشد به تن لباس سیاه
رواج هیئت و مسجد ز آبروی حسین (ع)دوباره ذکر حسین بر لبان پیر وجوان
دوباره نغمه “هل من”رسد زسوی حسین (ع)دوباره یاد شهیدان کربلا کردن
دوباره خوی گرفتن به خلق وخوی حسین (ع)دوباره لطف خدائی برای شخص زهیر
ونیک عاقبتی بعد گفتگوی حسین (ع)دوباره حر پشیمان به محضر مولا
عوض نمودن دنیا به تار موی حسین (ع)دوباره قاسم واکبر، عمویشان عباس
فدای حق شده در جنگ با عدوی حسین (ع)دوباره علقمه وقتلگاه شاه شهید
دوباره ناله زینب به جستجوی حسین (ع)گرفتنش به بغل جسم بی سر مولا
دوباره بوسه زدن بر رگ گلوی حسین (ع)دوباره شام غریبان به خیمه ها آتش
زنان دربدر وخواهر نکوی حسین (ع)دوباره یاد اسارت برای آل ا…
ویاد سنگ پرانی  به راس و روی حسین (ع)دلم گرفته  خدایا زماتم مولا
نما تو قسمت من زائری به کوی حسین (ع)

تلفیق خدا و خون فقط پیکر توست
خورشید گلی از چمن حنجر توستشب وقف مدار چشم هایت مولاصبح، آینه ی دستِ بهارآور توست

دلم دریاچه‌ی غم شد دوباره
قد آیینه‌ها خم شد دوباره
صدای سنج و دمام اومد از دور
بخون ای دل محرم شد دوباره

سوز همیشه ی جگرم باش یا حسین
من سینه می زنم سپرم باش یا حسین
در طول عمر جز تو پناهی نداشتم
مثل گذشته ها پدرم باش یا حسین
هر روز مادرم سر سجاده گفته است
خیلی مراقب پسرم باش یا حسین
ای نام تو بهانه ی شیرین زندگی
شور محرم و صفرم باش یا حسین
پایین پات سر بگذارم تو هم بیا
بالای جسم محتضرم باش یا حسین
جان مرا بگیر حوالی قتلگاه
این گونه اخرین خبرم باش یا حسین
دستم به دامنت نرسید این جهان اگر
باب الحسین منتظرم باش یا حسین
باشد قرار بعدی ما اربعین حرم
مهر قبولی گذرم باش یا حسین
سربازهای لشکر یا زینب توایم
حرز مدافعان حرم باش یا حسین

دل بی تـو باشد مرده اي بهتر کـه در گورش کنمچشمی کـه بیند جز تـو رابا خنجری کورش کنمافتاده زار و منفعل، در چنگ دیو نفس، دلدستی بده کاین دیو را از این حرم دورش کنمدل بحر خون در ماتمت جانِ تشنه اشک غمتباشد کـه در امواج غم، ازگریه مسرورش کنمذکرت کلام الله مـن عشقت کلیم الله مـنخواهم دلی تا هم نفس با آتش طورش کنمدر سینه دارم آتشی، هرگز ندارد خامشیپیوسته گرم سوختن با سوزعاشورش کنمدارم دل دیوانه اي در سیلِ خون ویرانه ايبا اشکم این ویرانه را چون بیت معمورش کنمدردا کـه دیو نفس دون جانم دریده از درونبا یک نگاهت میتوان این دیو را حورش کنممارهوس چون اژدها آورده برروزم چهابر آن شدم کاین مار را پامال چون مورش کنمگردیده از دود گنه، پرونده جرمم سیهبا مهرت این پرونده را آیینه نورش کنممـن میثم کویِ توام دائم ثناگوی توامهر حرف را در وصف تـو، صد در منثورش کنم

دل مردان خدا راست ز تو نور حیات
یا قتیل العبراتشده محکم ز مناجات تو ارکان صلات
یا قتیل العبراتبابی انت و امی گل گلزار رسول
راحت جان بتولمرتضی سیرت و صورت حسن و حمزه صفات
یا قتیل العبراتما ز نور تو رسیدیم به سر منزل عشق
ای قرار دل عشقچون تو مصباح هدی هستی و کشتی نجات
یا قتیل العبرات

مرغ دلم به عشق شما پر کشیده استتا آسمان کرببلاتان پریده استمن آمدم برای شما نوکری کنممن را خدا برای همین آفریده است

رنگ عالم شد سیاهدرجهان عاطفه پیراهن غم شد سیاهتکیه تکیه یاحسیندرغمت پیراهن این شهر کم کم شد سیاهچونکه بالاتر نداشتدرمیان ماه ها ماه محرم شد سیاهدر مِنا امسال آهعلقمه شد روسپید و روی زمزم شد سیاهجلد مانند لباسبر اَمالی و لهوف و بر مُقرّم شد سیاهپوست درسینه زنیسرخ شد، شد نیلگون و آخرش هم شد سیاهبین این رنگین کماندل سپید و چشم سرخ و رنگ پرچم شد سیاهبرتن مسلم هم آهرد تیر و تیغ ها قدر مُسلّم شد سیاه

حسین بن علی راظهر عاشورابه مقتل ذکر جانپرور نماز استبـــه زیر تیر باران بست قامتکـه از جان نیز بالاتر نماز است

هر کس که حسینی است حقیرش مشماردر رتبه کبیر است صغیرش مشمارعنوان گدائی درش آقائی استآقاست گدای او فقیرش مشمار

شعر رجب جعفری برای امام حسین(ع)
هم آیه و هم کتاب می گفت حسین
هم لیلی و هم رباب می گفت حسین
اعضاء و جوارح قتیل ره عشق
در خون خودش خضاب می گفت:حسین

گل خوش رنگ و بوی من حسین استبهشت آرزوی من حسین استمزن دم پیش من از لاله رویانکه یار لاله روی من حسین استمن آن مداح مست سینه چاکمکه ممدوح نکوی من حسین استهمه در گفتگوی این و آنندولیکن گفتگوی من حسین استسخن بی پرده می گویم زمستیمی و جام و سبوی من حسین استچو مرغ حق که از حق میزند دمطنین های و هوی من حسین استاز آن بر تربتش سایم جبین راکه عز و آبروی من حسین استاحد گوئی از آن باشد شعارمکه پیر و نکته گوی من حسین است

یارب دلم از غم حسین محزون کندر سیـــــنه ی ما محبتش افزون کنجز مهر حسین هر آنچه باشد به دلمخون ساز و ز راه دیده ام بیرون کن

عاشق اگر شدم ، اثر چشمهای توست
اصلا تمام ، زیر سر چشمهای توست
دلهای سنگ را به نگاهی طلا کنی
این کیمیا‌گری هنر چشمهای توست

فرمانده عشاق، دل آگاه حسین استبیراهه مرو! ساده‌ترین راه حسین است
از مردم گمراه جهان راه مجوییدنزدیک‌ترین راه به الله حسین است

من تشنه لبم آب حیاتم بدهیدراهی بــــــــــه سفینة النجاتم بدهیدمن تذکرۀ کرببلا می خواهمای آل محمد (ص) این براتم بدهید

دوست دارم تا تـو در خود محو و حیرانم کنیقطره ام واصل بـه دریایِ خروشانم کنیدوست دارم ذره باشم تا کـه در امواج نوردر بغل گیری و خورشید فروزانم کنیدوست دارم پای تا سر قطعه ابری شومتا بـه خاک لاله هاي خویش بارانم کنیدوست دارم تا دم رفتن بگریم در غمتکز کرامت خنده اي بر چشم گریانم کنیدوست دارم دور عباست بگردانی مرایا کـه هم چون طره اکبر پریشانم کنیدوست دارم تا شود قلبم چو جسمت چاک چاکدرکنار قتلگاهِ خویش، مهمانم کنیدوست دارم تا کـه با یاد لبِ عطشان خودسوزی و آبم کنی یک باره طوفانم کنیدوست دارم خار صحرا و بیابانت شومتا بـه رویم پاگذاری سرو بستانم کنیدوست دارم در منایِ عشق هم چون گوسفندپیش پای زائران خویش قربانم کنیدوست دارم میثم کویِ تـو باشم یا حسینتا فراز دار عشقِ خود، ثنا خوانم کنی

حاجیان جمع اند دور هم همهپس کجا رفته حسـین فاطمهحاجـیان رفتند یکـسر درمناپس چرا اورفته سوی کربـلااو بجای موی سر ،سـر میدهدقاسـم و عـباس و اکبر میدهدسعی حـج او صفا باخنجر استمروه اش قبر علـی اصغر است

در خلقت ما سوی سهیم است حسیندر نزد خدا ذبح عظیم است حسینای غــــــــرقِ گنه بگیر دامانش رازیـــــرا چو خدای خود کریم است

ای هم به علی هم به خدا دست اباالفضل ساقی ننوشیده ز می مست اباالفضل گفتم به دلم کیست گشاینده چنین گفت تا بوده علی بوده و تا هست اباالفضل

قیامت بی حسین غوغا نداردشفاعت بی حسین معنا نداردحسینی باش که در محشر نگویندچرا پرونده‌ات امضاء ندارد

ای دُرّ خــــــــوشاب یا ابا عبداللهای گــوهر ناب یا ابا عبداللهاز نوکر در ماندۀ خود دست بگیردر روز حساب یا ابا عبدالله

انگار تمام شهر تسخیر شدهبنگاه فروش غل و زنجیر شدهاز چارطرف حرمله‌ها آمده‌اندبازار پر از نیزه و شمشیر شده

بنال ای دل! بنال که اربـعین شـدکه لرزان از غمش عرش برین شـدبـــنـال ای دل! نـــوا نیـــنوا راگلـــستان کـرده زینب کـربلا رابــنـال ای دل ! نوای غــم رسیدهفــلک چون زیـنب کـبری نـدیده

به سینه هرکه تمنای کربلا دارد
همیشه در دل خود روضه‌ای به پا دارد
کسی که عشق تو دارد دگر چه کم دارد؟
بدون عشق تو عالم کجا بها دارد؟

عبد توام اگر زکرم باورم کنیپا بر سرم بنه کـه زعالم سرم کنییا همچو شمع سوخته کن قطره قطره آبیا شعله اي ببخش کـه خاکسترم کنیعمری بـه زخم هاي تنت گریه کرده امتا وقت مرگ خنده بـه چشم ترم کنیخار رهم مگر بـه نگاه تـو گل شومخاک در توام تـو مگر گوهرم کنییک عمر سائل دراین خانه بوده امحاشا کـه وقت مرگ جدا زین درم کنیتنها شرابِ روح مـن از جام چشم توستچشمی گشا کـه مست از این ساغرم کنییک عمر دوختم بـه نگاه تـو چشم خویشتا یک نگاه در نگه آخرم کنیاز ذره کمترم تـو توانی بـه یک نگاهبرتر زآفتابِ جهان پرورم کنیهرگز بجز در تـو دری را نمیزنماي وای اگر گدای در دیگرم کنیمـن میثمم امید کـه محشور از کرمبا میثم علی بـه صفِ محشرم کنی

حـــلال جمیع مشکلات است حسینشـــویندۀ لوح سیئات است حسینای شیعه تو را چه غم ز طوفان بلاجائی که سفینة النجاة است حسین

با عشق حسین هر که سر و کار نداردخشکیده نهالیست ، پر و بال ندارد
ما غرق گناهیم و ز آتش نهراسیمآتش به محبان حسین کار ندارد

گدای هر شب و روز حسینمپر از آتش پر از سوز حسینماگر خورشیدم و هستم منورز سیمای دل افروز حسینم

لبم لبریز از جام حسین استعــروج اوج من بام حسین استاگــــــر جراح قلبم را شکافدبه روح لوح دل نام حسین است

دوباره مـرغ روحم هوای کــربلا کرددل شکسته ام را اســـیر ومبــتلا کــرد زسر گذشته اشک به لب رســیده جـانمکه هـرچه کردبامن فراق کربــلا کــردشـودتمام هـــستی فــدای آن دودســـتیکه غرق بوسه بااشک علی مرتضی کردنگشت آنی آن دست جدا ازدامن دوستاگر چه تـیغ دـشمن زپـیکرش جـدا کرد جــز از برای داور دوتا نگــشت اکـــبرچه شد که خصـم کافر جبین او دو تا شدسزد هـمه جوانان حــنا زخــون ببــندندکه جا به حـجله خون یتـیم مـجتبی کردفدای لــب آن جــوانی که درنــماز ایثارزخون وضــو گرفت وبه اکبر اقتدا کردفدای شـیرخواری که وقــت جان نثاریدوچشم خود ببست ودولب به خنده واکرد فـــدای آن شـــهیدی که زیــر تـــیغ قاتلسرش بریده گشت وبه شیعیان دعا کردفدای جـــسم پاکی که قطعه قطعه گردیدزقطــره خونـــش حـــسین را صــدا کرد

ما شیعه‌زاده‌ایم و همین اعتبار ماستدر راه دوست، دادن جان، افتخار ماستهرگز به زیر بیرق دشمن نمی‌رویمتا پرچم عزای حسینی کنار ماست

سرم سودایی جام حسین استهمیشه بر لبم نام حسین استدلم گر چون کبوتر پر بگیرداقـــامتگاه او بام حسین است

اي همه بودو هست مـن، بسته بـه تار موی تـوزائر کعبه اي ولی کعبه کجا و روی تـو؟تـو بـه کنار کعبه اي گرم دعا برای مـنمـن دل شب بـه کوچه ها در پی جستجویِ تـوکوچه بـه کوچه هر قدم سعی صفا و مروه املحظه بـه لحظه ذکر مـن یکسرِه گفتگوی تـوحلق مـن ار بریده شد در ره عشق تـو چـه غم؟وای بحال مـن اگر تیغ برد گلوی تـوروی تـو غرق بوسۀ خاتم الانبیا شدهحیف بود کـه سنگ کین بوسه زند بـه روی تـوخصم سر تـو را برد تا کـه بـه هم گره خوردپنجه قاتل تـو و طره مشک بوی تـوزائر دست بسته ام رو بـه رویت نشسته امدر یم خون گشوده ام چشمِ دعا بـه سوی تـوگو بکشند هر طرف پیکر بی سر مراتا بزنم بـه زخم تن بوسه بـه خاک کوی تـوسر چـه بود کـه تا کنم نثار خاکِ مقدمت؟جان دو طفل کوچکم فدای تار موی تـوسوز درون میثمت وقف هماره غمت نخل همیشه سبز او آب خورد زجوی تـو

از ازل در طَلَبَت چشم ترم گفت حسینهرکجا بال زدم، بال و پرم گفت حسینمادرم داد به من درس محبت امامن حسینی شدم از بس پدرم گفت حسین

هرکه عاشق بر حسین شد منصبی دارداحترامی بس مقدس نزد اهل راز داردمکتب عشق حسینی بین که هفتاد و دو ملتدر شگفت از این که هفتاد و دو تن جانباز داردای بنازم بر چنین هنگی که پیشاهنگ لشکرهمچون اصغر کودک شش ماهه ای سرباز دارد

از داغ حسین اشـــــــــک روانی داریمو ز ماتم او سوز نمهنی داریمما گر چه بد هستیم و لیک چون حسینمـولای کریم و مهربانی داریم

فریاد حسین را شنیدیم همهاز کوفه به سوی او دویدیم همهرفتیم به کربلا ولی برگشتیماز شمر امان‌نامه خریدیم همه

در حنجره‌ی زمانه تابید اصغر
هی گریه نکرد! هی ننالید اصغر
دیگر نگران نباش آرام بگیر
آسوده‌تر از همیشه خوابید اصغر

به دلم آرزوی مرقد کربلا دارمدلخوشم یه ارباب کریم و باوفا دارمهر کی ام یا هر چی ام آقا فقط تو رو دارماین ی بار رو راست میگم، من بخدا دوستت دارمکاش می دونستی آقا که من چقدر دوستت دارمهمه شب به عشق تو سر به بیابون می ذارمدستت رو بذار رو قلبم تا که آروم بگیرماگه تو نیای حسین(ع) من بخدا زود می میرماسم تو هرجا بیاد همون جا کربلای ماستاینم از معجزه ارباب باوفای ماست

آئینۀ حق نما حسین است حسینجان و تن مصطفی حسین است حسینمصبـــاح هدایت بشر تا محشربـــــــــــــــی شبهه حسین است حسین

بی‌وقفه بی‌مقدمه هیئت گرفتنی‌ست
هیئت گرفتنی‌ست سعادت گرفتنی‌ستاز موقع ورودیه تا آخر دعا
هر حاجتی در این دو سه ساعت گرفتنی‌ست

یگانه بانوی پرچم به دوش عاشورا
به نخل سبز ز ماتم تکیده می ماند
میان خیمه ی آتش گرفته، طفل دلم
به آهویی که ز مردم رمیده می ماند
شب است گوش یتیمان ز ضربت سیلی
به لاله های ز حنجر دریده می ماند
رقیه طفل سه ساله که حوری حرم است
به آن که رنج نود ساله دیده می ماند
امام صادق حق پشت ناقه ی عریان
به زیر یوغ چو ماه خمیده می ماند
شوم فدای شهیدی که در کنار فرات
به آفتاب به خون آرمیده می ماند
هلال یک شبه ی من، ز چیست خونینی؟
نگاه تو به دل داغ دیده می ماند
حکایت احد و اشک چشم خونینش
به اختران ز گردون چکیده می ماند

از خرمن خوشه نچیدن سخت استبر کرب و بلایت نرسیدن سخت استیک عمر حسین گفتن و از درگه تویکـــــــبار جوابی نشنیدن سخت است

سعی کن حرص و طمع خانه خرابت نکندغافل از واقعه روز حسابت نکندای که دم می‌زنی از عشق حسین بن علیآنچنان باش که ارباب جوابت نکند

خالق عشق و محبت یا حسین
ای قتیل دشت غربت یا حسینای گل صحرا نبرد فاطمه
ای صفای آل عصمت یا حسینای که جانت سوخت از لب تشنگی
ای فدای کام خشگت یا حسینآن قدر سوز عطش بالا گرفت
تا که شد بی نور چشمت یا حسینتشنه ام تشنه ترم کن بر غمت
یا بمیرم یا شهادت یا حسینیکشبه راه مرا کوتاه کن
با نگاهی از محبت یا حسیندوست دارم پیشت آیم لحظه ای
تا نمایم با تو صحبت یا حسین

خیمــه ماه محرم، زده شد در دل مابـــــــاز نام تو شده زینت هر محفل ماجز غم عشق تو ما را نبود سودائیعشق سوزان تو آغشته به آب و گلِ ما

آبروی حسین به کهکشان می‌ارزدیک موی حسین بر دو جهان می‌ارزدگفتم که بگو بهشت را قیمت چیستگفتا که حسین بیش از آن می‌ارزد

می ‌آیم از راهی که خطرها در او گم استاز هفت منزلی که سفرها در او گم است
از لابه‌لای آتش و خون جمع کرده ‌اماوراق مقتلی که خبرها در او گم است
دردی کشیده‌ ام که دلم داغدار اوستداغی چشیده‌ ام که جگرها در او گم است
با تشنگان چشمه‌ ی «أحلی ‌من ‌العسل» نوشمز شربتی که شکرها در او گم است

عقیده‌ی همه یاران به اتفاق این است
که اشک شور بیاد حسین شیرین استکنار قتلگه او به گریه جان دادن
ز وعده‌ها که به خود داده‌ام یکی این است

ماه و خورشید سراسر به تماشا آمد
گوییا رایحه ی حضرت مولا آمد
آسمان فرش شد و زیر سم اسبش ریخت
عرشیان همهمه کردند که : سـقا آمد …!
«آب از هیبت عباسی او می لرزید »
که چرا در پی رودی ، خود دریا آمد ؟
چشم در چشم فرات است و دلش در خیمه
یاد آن دم که رقیه به تمنا آمد

هرگز نگذاشت تا ابد شب باشد
او ماند که در کنار زینب باشدسجّاد که سجّاده به او دل می‌بست
تدبیر خدا بود که در تب باشد

این که خود تشنه ولی جرعه ای از آب نخورد
تا ابد در نظر عشق ، معما آمد !
دست و مشک و علم افتاد ، ولیکن سقا
سربلند است در آن لحظه که زهـرا آمد …

در بند کسی باش که در بند حسین استگلواژه‌ی لبهاش شکرخند حسین استآنکس که گلت را به یکی «فاطمه» گفتنآدم بنموده است هنرمند حسین است

گودال قتلگاه … گل و بوی پیرهن
در جست وجوی یوسف زیبای بی کفن
پیداست آه … منظری از ماه چاک چاک
خورشید رنگ باخته و تکّه تکّه تن
گرگی نشسته بر تن خورشید و می درد
شال و عبا و پیرهن سرخ آن بدن
گفتند : رستخیز عظیمی است نی نوا …
نه … رستخیز گوشه ای از نی نوای زن
تاریک می شود همه جا … بی کس و غریب
سخت است هم علی شدن و هم حسن شدن
ای ماه سرخ! سر بزن از پشت نیزه ها
ای چاک چاک ماه! کجایی حسین من؟
قرآن بخوان که بشنوم آوای هفت بند
ای آیه مقطعه ، با آن لب و دهن
افتاده عکس ماه ، لب گودی و زنی
در جست وجوی یوسف زهرای بی کفن …

ما سینه زنان رسم جنون باب نمودیمجان و سر خود هدیه به ارباب نمودیماز عمق درون ناله و فریاد نمودیمبا سینه زدن زلزله ایجاد نمودیم

مردم این جا شیر و شربت می دهند
توی سینی با محبّت می دهند
کربلا اصلاً چنین صحبت نبود
صحبت این شیر و آن شربت نبود
حرمله ، آن جا به جای ظرف شیر
داشت در دستان خود صد شعله تیر
تا گلوی اصغر بی تاب سوخت
حرمله، بر آن گلو یک تیر دوخت
ای خدای من فغان و آه و درد
تیر خشم آمد گلو را پاره کرد
ای حسین! آقای خوبان تسلیت
دیده های زار و گریان! تسلیت

عالم همه قطره هست و دریاست حسینخوبان همه بنده‌اند و مولاست حسینترسم که شفاعت کند از قاتل خویشاز بس که کرم دارد و آقاست حسین

گفتند گلوی اصغرت را
شش ماهه رسیده نوبرت را
آنجا که شکوفه بود و طوفان
آن صحنه ی نابرابرت را
وقتی که به گوش خلق خواندی
آوای زلال کوثرت را
پرواز بلند تیر می دید
پرپر شدن کبوترت را
در سینه ی غنچه ها نشاندی
لبخند قشنگ آخرت را

آن نخل به خون طپیده را، می‌بوسیدآن مشک ز هم دریده را می‌بوسیدخورشید،کنار علقمه خم شده بوددستان ز تن بریده را می‌بوسید

بردم از کوفه تا شام غوغا         با خودم کربلای غمت راحملتُ معی من الکوفه حتى الشام رزیه کربلائکبس که خون گریه کردم ز داغت        لاله روییده صحرا به صحرا
بکیت من مصیبتک کثیرا حتى نامت زهره التولیب فی کل الصحراءآه، از چهل شب غربت / آه، از چهل شب حسرت / آه، از دل بی طاقت
آه من غربه أربعین لیله / آه من حسره أربعین لیله / آه من فؤاد لا یصبرآه یاحبیبی حسین…الضحایا تُحاکِی الضحایا: … صَوَّبتْ أُمنیاتی البلایاقربانیان اسارت همچون قربانیان قتل‌ و کشتار روز عاشورا هستند]و زبان حال زینب کبری سلام الله علیها چنین است]: تیر بلاها آرزوهایم را دریده است.وارْتَوتْ من شُحُوبِی الرَزایا… وأَغَمَّتْ حیاتی المنایاغم‌ها و مصیبت‌ها از دگرگونی رنگ چهره‌ام جان گرفتندو مرگ عزیزانم صفای زندگی‌ام را تیره کرده استهَدَّتْ قِوایَ السُّرَى … ألْهِمْ فؤادیْ صَبْرا …. وأنتَ فوقَ الثرى]ای حسین] راه رفتنم در شب توان مرا از بین بردهبه دل من صبر بدهدر حالی که تو خود بر روی خاک‌ افتاده‌ای(آهٍ … حبیبی حسین)آه ای حبیب من ای حسین (ع)کربلا شُعلهٌ لیسَ تُطفى …. لستُ أسطیعُ مولایَ وَصفاکربلا شعله‌ای است که خاموش نمی‌شود مولای من، نمی‌توانم آنچه بر ما گذشت را برایت وصف کنمعَصَفَ الموتُ بالسِبطِ عَصفا …. وهو نَبعُ الحیاهِ المُصَفَّىطوفان مرگ بر فرزند پیامبر هجوم آورد، در حالی که او خود چشمه زلال زندگی استیا مُفرَداً حَیرانا …یا من قضى عَطشانا … یا من بقى عُریاناای تنهایی که در کار خدا حیران مانده‌ای … ای کسی که تشنه کام لحظات می گذرانی … ای کسی که عریان بر روی خاک افتاده‌ایآهٍ…حبیبی حسین…آه ای حبیب من ای حسین (ع)أهطَلَ الدَمعَ غَیمُ العِتابِ …. حانَ للبَدرِ وقتَ الغِیابِسرزنش ها (و اندوه از دست دادن تو) اشک مرا جاری ساخت لحظه غروب مهتاب فرا رسیده استهَیَّجَت لَوعَتی و انتِحابی ….. أربعینٌ مَضَت بالعَذابچهل روزی که با عذاب و سختی سپری شدعشق درون و اشک سوزانم را به غلیان در آورده استنَحنُ الأُساری جِئنا …. من بَعدِ أن سُبِینا …. عُدنا فَقُم حَیِّیناما اسیران آمده ایم … پس از اینکه به اسارت درآمدیم اکنون بازگشته ایم پس برخیز و به ما خوش آمد بگو

دارد می آید محرم
یک کاروان دل به سویت
تو رهروی سوی فردا
دارد می آید محرم
ماه پر از یاد مولادارد می آید محرم
ماه مساجد، تکایا
ماه غم و اشک و ماتم
بر غربت ابن زهرادارد می آید محرم
ماه همیشه سیه پوش
ماهی که هر انقلابی
از یاد آن گشته پرجوشدارد می آید محرم
ماه حسین و علمدار
هیهات از هرچه ذلت
از زندگانی چو مردارهیهات از هرچه بیعت
با هر یزید زمانه
از مسلک اهل کوفه
از اشک بی پشتوانهدارد می آید محرم
و کربلا کل دنیاست
شمر و اباالفضل و هانی
نقش من و تو همین هاستباید که خود را بیابیم
ما در کدامین سپاهیم؟
یا در عمل اهل حقیم
یا آنکه اهل تباهیم

یک کاروان دل به سویت
تو رهروی سوی فردا
دارد می آید محرم
ماه پر از یاد مولا
دارد می آید محرم
ماه مساجد، تکایا
ماه غم و اشک و ماتم
بر غربت ابن زهرا
دارد می آید محرم
ماه همیشه سیه پوش
ماهی که هر انقلابی
از یاد آن گشته پرجوش
دارد می آید محرم
ماه وفا قدر عباس
ماه شکوه و حماسه
و قله ی عقل و احساس
دارد می آید محرم
ماه حسین و علمدار
هیهات از هرچه ذلت
از زندگانی چو مردار
هیهات از هرچه بیعت
با هر یزید زمانه
از مسلک اهل کوفه
از اشک بی پشتوانه
دارد می آید محرم
و کربلا کل دنیاست
شمر و اباالفضل و هانی
نقش من و تو همین هاست
باید که خود را بیابیم
ما در کدامین سپاهیم؟
یا در عمل اهل حقیم
یا آنکه اهل تباهیم

با اشک و غم هم رازم و /  می سوزم و می سازم و /  می خوانمت شب تا سحریعلم الدمع و الحزن سرّی  /  یحترق وجودی و أنا أصبر علیه / و أنادیک طول اللیلدلتنگم ای کرب و بلا         در اربعین دیدار مایا کربلاء! لقد ضاق صدری     موعدنا فی یوم الأربعینباعاشقان روی حسین / با زائران کوی حسین  / می آیم آخر سوی حسینمع عشّاق الحسین / مع زائری مقام الحسین / سآتی إلی الحسین أخیرالبیک یا مولا یا حسین…شدَّ الهَوى حبلَ الجَوى و اجتاحَنی سَیلُ النَوىدلدادگی ریسمان عشق را محکم کرد و سیل دوری و فراق من را بَردلِلوَصلِ عَینی سَاهِرَهچشمانم به انتظار وصال (کربلا) بیدار استأَطْفَأَ شَمْعِی مَدْمَعِی … و دَکَّ نَوْحِی مَسْمَعِیاشکم شمع مرا خاموش کرد و مویه‌ها و نوحه ها در گوشم طنین انداز شدإیهٍ دُمُوعی، اشتَعِلی!هان! ای اشک‌های چشم من، بجوشیدنارُ اشتیاقی، کمْ تَصْطَلِی!ای آتش شوق من چقدر شعله‌وری!لیلُ انتِظاری، هَلْ یَنجَلی؟آیا شب انتظار مرا پایانی هست؟مولای مولای السلام…سلام ای مولای منهُنَا الأَسى کُلُّ الأَسى …هُنَا الصِغارُ و النِسَااینجا همان محل اندوه و غم است؛ همه غم ها اینجاست… اینجا جایی است که کودکان و زنان اهل بیت بودندهُنَا النُجومُ الزَاهِرَهْاینجا همانجایی است که ستارگان درخشان بودندمِنْ سَاجِیاتٍ صُرَّعِ … تَدعو إلى التَّفَجُّعِاین ستارگان همان اجساد ساکن و بر زمین افتاده اند …. و این اجساد به نوحه و عزا فرا می خوانندیا ودایَ الطَّفِّ ما جرى ؟ای سرزمین کربلا چه اتفاقی افتاده است؟فاقَ المُصابُ التَّصَوُرَااین مصیبت از تصور فراتر استهذا حسینٌ فَوقَ الثَرَىاین حسین علیه السلام است که بر خاک افتاده استعلیکَ مولای السلامْ …ای مولای من سلام بر توإلیکَ آتٍ سَیِّدی … الأربَعینُ مَوْعِدِیمولایم، به سوی تو رهسپارم….. میعاد ما اربعین استذِکراکَ أحلى خاطِرَهیاد تو شیرین‌ترین خاطره استجابرُ قدْ جاءَ معی … یَأخُذُنی للمَصرعِجابر با من آمده است…. و مرا به سوی قتلگاه تو می‌کشاندعندکَ یا مولایَ المُنىمولای من! آرزوهایم نزد توستظُلْمَهُ رُوحِی تَلقىْ السَّناتاریکی روحم به روشنی می گرایدکُلُّ وُجُودی لکَ انحَنىتمام وجودم برای تو تعظیم می‌کندمَوْلای مَوْلای السَلامْ…سلام ای مولای من

ناز این دلبر خوش چهره کشیدن دارد
نمک عشق اباالفضل چشیدن داردتیغ کافیست، ترنج از سر راهم بردار
مات یوسف شدن انگشت بریدن داردراضی ام! زلف بیفشان و زمین گیرم کن
صید تو ظرفیت درد کشیدن داردهروله سعی وصفا، یاد تو انداخت مرا
صحن بین الحرمین ست دویدن داردحق بده، دست به سوی کمرش بُرد حسین
داغ تو داغ بزرگی ست،خمیدن دارداضطراب حرم ازتشنگی مشک تو نیست
بی علمدارشدن، رنگ پریدن داردسربازار نباید به تو می خندیدند
جگر گریه گریبان دریدن دارداشکهایت سرنی حرف دل زینب بود
مگر این چادر پر وصله خریدن دارد

از آن خوشم که شدم نوکر سرای حسین
منم غلام کسی که بود گدای حسیندو چشم داده خداوند تا که گریه کنم
یکی برای حسن آن یکی برای حسین
یقین که آتش دوزخ حرام گردیده
به جسم آنکه بود یار آشنای حسین
برای بخشش کوه گناه یک راه است
بریز قطره ی اشکی تو در عزای حسین
کبوتر دل عشاق هر شب جمعه
نشسته است روی گنبد طلای حسین
خدا کند که شبی زائر حرم گردیم
و جان دهیم همان شب به کربلای حسین
به گوش جان تو اگر بشنوی هنوز آید
ز زیر نیزه و تیغ و سنان صدای حسین

وقتی علم میبینم یاد علمدار میکنموقتی که غم میبینم یاد غم یار میکنم
وقتی که آب میبینم یاد لب سقا میکنموقتی که گل میبینم یاد گل لیلا میکنم
آقا به عشق کربلا می کشی عاقبت مراخونم حلالت آقا خونم حلالت
به عشق بین الرحمین می کشی ام چرا حسین
جون ناقابلمو بگیر اما منو کربلا ببر
چیزی ازت کم نمیشه بیا و آبرو بخر
دوست دارم اون روزی که وا می شه راه کربلا
تن صد پاره من مونده باشه تو سنگرا
زیر آفتاب بسوزه پیکر بی مزار من
زائرای کربلا رد بشن از کنار من

پس از خدای مهربون عباس کس و کاره منهخوشم شب اول قبر اقام هوادار منهوقتی کارم گیر میکنه گره تو کار پیدا میشهیا ابل الفضل میگم و گره ز کارم وا میشهابل الفضل شه کربلایی،ابل الفضل تو گره گشاییابل الفضل یا ابوفاضل ۳هرکی ابل الفضلی باشه اقا باهاشه همیشهتوی تمومه زندگی هیچ موقعه تنها نمیشهعکس ابل الفضل توی قاب قلب خستمهذکر ابل الفضل مددی ذکر دل شکستمهابل الفضل شه کربلاییابل الفضل تو گره گشاییابل الفضل یا ابوفاضل۳منو نبرده کربلا خواسته که زائرش باشمیاکه لیاقت ندارم یا خواسته تنهاتر نشمیعنی میشه من یه روز برم تو بین الحرمیندست تو سینه سلام بدم یا کاشف الکرب الحسیناسم ابل الفضل رو لبم عزت و افتخارمهسینه زدن برای تو واسه افتخارمهابل الفضل شه کربلایی،ابل الفضل تو گره گشاییابل الفضل یا ابوفاضل۳

اللهم ارزقنا کربلا
روز و شب دارم دعا آرزومه اي خدا ديدن شيش گوشه ي کرببلا
همه رفتن کربلا به ديار نينوا اسم من از قلم افتاده خدا
من و اين ديده ي تر من و قلب پرشرر من و يک عکس ضريح کربلا
حرم اربابم حسين صحن بين الحرمين شده فکر و ذکر و خواب هر شبم
همه سوز و ساز من اينه امتياز من که غلام و سينه چاک زينبم
ميرسه تو هيئتا به مشام جان ما بوي دلنواز ياس از علقمه
بَه! که چه غوغا ميشه محشري بر پا ميشه شب جمعه کربلا با فاطمه
چي ميشه روز جزا به سپاس گريه ها ما بشيم از همه آدما جدا
مست شاه نينوا جاي جنت خدا ما بشيم ساکن کوي کربلا

من که مانند نى در نوایم              عاشقم عاشق کربلایم
روز و شب در غم و شور و شینم     عاشق کربلاى حسینم
خادم کوى آن نور عینم                   عبد درگاه آن مقتدایم
گر چه بگذشته دور جوانى               لیک در پیرى و ناتوانى
بلبل آسا کنم نغمه خوانى               تا که باشد طنین در صدایم
یا حسین جز تو شاهى ندارم           جز تو شاها پناهى ندارم
عاشقم من گناهى ندارم                 حق بود شاهد مدّعایم
یا حسین اى عزیز پیمبر                   زاده عصمتِ پاک داور
زیب عرش خدا پور حیدر                  با غم و عشق تو آشنایم
من چو مجنون صحرا نوردم               آشنا با غم و رنج و دردم
تا فداى وفاى تو گردم                       در رثایت سخن مى سرایم
گشته ام تا به مهر تو پاى بند             گر جدا گردَدَم بند از بند
نگسلم از تو یک لحظه پیوند                اى شهید سر از تن جدایم
یا حسین جان عالم فدایت                 جان به قربان مهر و وفایت
بین که (مردانى ) با وفایت                  اشک خون ریزد از دیده هایم
حق به محشر چو خواهد حسابم        در سؤ الش بود این جوابم
ذاکر زاده بو ترابم                               مرثیت خوان آل عبایم

مرغ دل ما زند پر به هوایت حسینقبله عالم شده کرببلایت حسینمنم گدایت حسین منم گدایت حسینکن نظری از کرم به این گدایت حسینحسین حسین جان حسینچرا فتادی چنین به خاک صحرا حسینغرق بخون بی کفن به این گدایت حسینسوخته از تشنگی تمام جانت حسینتشنه چنین ندیده در لب دریا حسینحسین حسین جان حسینای پسر فاطمه چرا تو بی یاوریتو حجت کردگار وصی پیغمبریتو شاه بی نوایی خدا را مظهریدر ره حق داده ای هستی خود را حسینحسین حسین جانگریه به مظلومیت پیمبران کرده اندناله ز داغ غمت پیرو جوان کرده انداشک ز داغت ز دیده گان کرده اندجن و ملک از غمت در همه دنیا حسین

شمیم عاطفه در کوچه ها رها شده است
دوباره هر شب من رنگ کربلا شده است
وزیده در همه جا عطر سیب حضرت عشق
قسم به ساحت گریه قسم به ساحت عشق
دوباره شوق حرم تا خدا دلم را برد
به عرش روشن کرب و بلا دلم را برد
دوباره ماه محرم، رسیده ماه عزا
غروب غربت جانکاه سیدالشهدا
صدا صدای قدیمی طبل و زنجیر است
فضا فضای صمیمی ولی چه دلگیر است
خروش ناله‌ی حیّ علی العزا در راه
دوباره قافله‌ی روضه های ثارالله
برات گریه دوباره به چشممان دادند
به ما حسینیه‌ی‌ گریه را نشان دادند
حسینیه است؟ نه، خیمه؟ نه، کربلا اینجاست
مزار خون خدا فی قلوب من والاست
محرم آمده آقا صدایمان کردی
برای عرض ارادت، جدایمان کردی
لیاقتی بده تا روضه خوان تو باشم
عنایتی که فقط در امان تو باشم
بگیر دست مرا وقت خسته حالی ها
پری بده به دلم در شکسته بالی ها
مرا به غربت بی انتهای خود بردی
شبی که گوشه‌ی‌ صحن و سرای خود بردی
هنوز ندبه‌ی غم در رواق تو جاری است
هنوز داغ عطش بین باغ تو جاری است
صدای مرثیه‌ی آب آب می آید
صدای گریه‌ی‌ طفل رباب می آید
هنوز علقمه لب تشنه‌ی لب سقاست
هنوز چشم حرم در مصیبتش دریاست
امید اهل حرم می رود به قربانگاه
و یا به سوی منا می رود ذبیح الله
شکسته قلب حرم، یا مجیب می گوید
نگاه خسته ای أین الحبیب می گوید
از آسمان و زمین تیر و دشنه می بارد
ز هر کرانه فقط تیغ تشنه می بارد
صدای ناله‌ی أمن یجیب می آید
صدای روضه‌ی‌ شیب الخضیب می آید
خمیده خواهری انگار می رود از حال
گمان کنم که رسیده حوالی گودال
میان هلهله‌ی بی امان چه می بیند؟
میان نیزه و تیر و سنان چه می بیند؟
نه سیدالشهدا بر جدال طاقت داشت
نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت
هوا ز باد مخالف چو قیرگون گردید
عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید
بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
گر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

روز و شب دارم دعا           آرزومه ای خدا        دیدن شیش گوشه ی کرببلاهمه رفتن کربلا              به دیار نینوا          اسم من از قلم افتاده خدامن و این دیده ی تر        من و قلب پرشرر     من و یک عکس ضریح کربلاحرم اربابم حسین       صحن بین الحرمین      شده فکر و ذکر و خواب هر شبمهمه سوز و ساز من         اینه امتیاز من       که غلام و سینه چاک زینبممیرسه تو هیئتا         به مشام جان ما      بوی دلنواز یاس از علقمهبَه! که چه غوغا میشه    محشری بر پا میشه    شب جمعه کربلا با فاطمهچی میشه روز جزا           به سپاس گریه ها          ما بشیم از همه آدما جدامست شاه نینوا            جای جنت خدا           ما بشیم ساکن کوی کربلا

ساربانا مهلتی دارم در این جا مشگلی
رفته از دستم گلی از وی نبردم حاصلیاندر این دشت بلا رفته زدستم نوگلی
من حسین باوفا آرام جان گم کرده امساربان بهر خدا یک ساعتی آهسته تر
اندر این دشت بلا گم گشته از من تاج سریعنی یک دنیا برادر از من خونین جگر
اندر این صحرا ززجور گوفیان گم کرده امساربانا مهلتی تا تابر سر نعش حسین
راز دل گویم ببارم خون دل از هردو عیندر عزایش عالمی را پکنم از شور و شین
من برادر در میان خاک و خون گم کرده اممهلتی تا جستجویی اندرین صحرا کنم
در میان قتلگه من کشته ام پیدا کنمبر سرنعش برادر دیده را دریا کنم
خاک بر فرقم که نور دیدگاه گم مرده ام

دو برادر دوبرادر دو شجاع بی نظیر         این علمدار سپاه او امیراین حسین اوابالفضل جوان                  این امام او امیر کائناناین یکی از نسل پیغمبر بود                   اون یکی نور دل حیدر بوداین یکی از سوی یمین او یسار       کرده جنگ با گروه نابکاردو برادر دو برادر دو ابر مرد  دلیر    در میان روبهان مانند شیرلشکر از هر سو به هم پیچیده شد      جنگجویان را به هر بگریز شدهرکه می امد به جنگ این دومرد      با نگ تکبیر ابالفضل رشیدروح در جان حسینش می دمید      گفت این فرزند پیغمبر منم       گفت ان از زاده حیدر منمگفت ان بابم علی مرتضاست    گفت این مادر مرا خیر النساستگفت این عباس نام اور منم    گفت ان از زاده حیدر منم              مظلوم حسین جان        سقا ابالفضل

من که مانند نی در نوایم              عاشقم عاشق کربلایم
روز و شب در غم و شور و شینم     عاشق کربلای حسینمخادم کوی آن نور عینم                   عبد درگاه آن مقتدایم
گر چه بگذشته دور جوانی               لیک در پیری و ناتوانیبلبل آسا کنم نغمه خوانی               تا که باشد طنین در صدایم
یا حسین جز تو شاهی ندارم           جز تو شاها پناهی ندارمعاشقم من گناهی ندارم                 حق بود شاهد مدّعایم
یا حسین ای عزیز پیمبر                   زاده عصمتِ پاک داورزیب عرش خدا پور حیدر                  با غم و عشق تو آشنایم
من چو مجنون صحرا نوردم               آشنا با غم و رنج و دردمتا فدای وفای تو گردم                       در رثایت سخن می سرایم
گشته ام تا به مهر تو پای بند             گر جدا گردَدَم بند از بندنگسلم از تو یک لحظه پیوند                ای شهید سر از تن جدایم
یا حسین جان عالم فدایت                 جان به قربان مهر و وفایتبین که (مردانی ) با وفایت                  اشک خون ریزد از دیده هایم
حق به محشر چو خواهد حسابم        در سؤ الش بود این جوابم
ذاکر زاده بو ترابم                               مرثیت خوان آل عبایم

دلی كه سینه زن هر شب محرم شددلی كه سینه زن هر شب محرم شدصدای هر تپشش ذكر یا حسینَم شدبه یاد غربت یك لحظة تو این گونهبساط گریة هر روز من فرا هم شدشبی كه در دل من خیمه زد غم از هر سودلم حسینیة بغض و آه و ماتم شدفدای زلف پریشان تو كه بر نیزهبرای قافله سالاری تو پرچم شدفرشته مثل رقیه سیاه می پوشدحسین ! سایة تو از سر همه كم شدهمیشه هر شب جمعه امید دارم كهدوباره زائر شش گوشة تو خواهم شدقسم به عشق كه رنگ حسین می گیرددلی كه سینه زن هر شب محرم شد

فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)شش ماهه اصغر می دهد، هم عون و جعفر می دهدامشب حسین دلداری فرزندخواهر می دهد فردا سر و دست و بدن در راه داور می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب شه دنیا و دین،با قلب مجروح و غمین – گوید به زین العابدین باشد وداع آخرینای دل غمین حالم ببین از جور قوم مشرکین – فردا یقین شمر لعین آبم ز خنجر می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب کند لیلا فغان زینب بود بر سر زنان  این از غم سلطان دین آن از فراغ نوجواناین در صدای الحذر آن در نوای الامان   این با برادر در سخن آن دل به اکبر می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب حسین در کربلاگردد به دور خیمه ها – گاهی به بانگ یا نبی گاهی به صوت یا اخاگاهی به فکر کودکان گه در نماز و در دعا – فردا به راه امتحان سر را به کافر می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب همه اطفال او را تشنگی در گفتگو – غم در دل و خون در گلو بشکسته سر بگشاده موباشد برادر در سخن گه با پدر گه با عمو – فردا حسین این جمله را تسلیم خواهر می کندفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب سکینه از عطش بگرفته دامان پدر – هر دم زند بر سینه و گاهی به پهلو گه به سرگوید که ای جان پدرعزم سفر مگر داری – سید چو مجنون با قلم تشکیل دفتر می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)

هنوزم یه عاشقی هست، حرم شما نرفته
دیگه روش نمیشه جایی، بگه کربلا نرفتهقبولم کن به پابوست بزار حرمتو ببینم
بزار برا یه بارم شده بیام پایین پات بشینمچشم دل من به گنبد طلاته
دست رقیه رو سر زائراته
حسین وااااایباز تو کوچه دم گرفته نفسای خیس بارون
گرد عشق و تو نگاهت داره مینویسه باروننرفتم کربلا اما بزرگ شده ی روضه هاتم
تو اوج روضه ها محو زیارت دارالشفاتموقتی میبینم علم و پرچمت رو
حس میکنم باز بوی محرمت روهنوزم یه عاشقی هست حرم شما نرفته
دیگه روش نمیشه جایی بگه کربلا نرفتهزیر آسمون کسی نیست خونه زاد تو نباشه
با همه دنیا غریبه هر کی یاد تو نباشهدارم با گریه میخونم قسم به غم غربت تو
میگه زهرا قبول باشه به سینه زن هیئت تولحظه به لحظه دلم با اِذن آقا
داره میخونه یا ساقی العطاشا

ســـلام مــن بــه مـحـرم، مـحـرم گــــل زهــرا
بـه لطـمه هـای ملائـک بـه مــاتـم گــل زهـراسـلام مـن بـه مـحـرم بـه تشنـگی عـجـیـبـش
بـه بـوی سیـب زمـینِ غـم و حـسین غریـبشسلام من بـه محـرم بـه غصـه و غــم مـهـدی
به چشم کاسه ی خون وبه شال ماتم مـهـدیسـلام من بــه مـحـرم بـه کـربـلا و جـلالــش
به لحظه های پـرازحزن غرق درد و ملامشسـلام مـن بـه مـحـرم بـه حـال خستـه زیـنـب
بـه بــی نـهــایــت داغ دل شـکــستــه زیـنـبسلام من به محرم به دست ومشک ابوالفضل
بـه نـا امیـدی سقـا بـه سـوز اشـک ابوالفضلسـلام مـن بـه مـحـرم بـه قــد و قـا مـت اکـبـر
بـه کـام خـشک اذان گـوی زیـر نـیزه و خنجرسلام من به محرم به دسـت و بـا زوی قـاسم
به شوق شهد شهادت حنـای گـیـسـوی قـاسمسـلام مـن بـه مـحـرم بـه گـاهـواره ی اصـغـر
به اشک خجلت شاه و گـلـوی پـاره ی اصـغـرسـلام مـن بـه مـحـرم به اضـطـراب سـکـیـنـه
بـه آن مـلـیـکـه، کـه رویش ندیده چشم مدینهسـلام مـن بـه مـحـرم بـه عـا شـقـی زهـیـرش
بـه بـاز گـشـتـن حُر و عروج خـتـم به خیرشسلام من بـه محرم بـه مسـلـم و به حـبـیـبش
به رو سپیدی جوُن و به بوی عطر عجیـبـشسلام من بـه محرم بـه زنگ مـحـمـل زیـنـب
بــه پـاره، پـاره تــن بــی سـر مـقـابـل زیـنـبسلام من به محـرم به شـور و حـال عیـانـش
سلام من به حسـیـن و به اشک سینه زنـانش

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟
یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمام
بر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟اشهد ان لا…شهادت اشهد ان لا …شهید
محشر الله الله است می دانی چرا؟یک بغل باران الله الصمد آورده ام
نوبهار قل هوالله است می دانی چرا؟راه عقل ازآن طرف راه جنون از این طرف
راه اگر راه است این راه است می دانی چرا؟از رگ گردن بیا بگذر که او نزدیک توست
فرصت دیدار کوتاه است می دانی چرا؟از کجا معلوم شاید ناگهانت برگزید
انتخاب عشق ناگاه است می دانی چرا؟از محرم دم به دم هر چند ماتم می چکد
باز اما بهترین ماه است می دانی چرا؟

مـن آمدم کـه گریه کنم دست مـن بگیرترسم زمان رود شود این عرصه زود، دیرقسمت نشد اگر کـه جوانمرگ تـو شوملطفی نما شوم دراین خانه پیر پیرباشد مرا بـه نوکری خود مکن قبولمـن داد میزنم کـه شمائی بـه مـن امیرماه محرم اسـت خودم کـه نیامدمزهرا «س» مرا کشانده دوباره بـه این مسیرچونکه شفای تـو اشک اسـت فاطمه «س»بر گریه بر عزای تـو کرده مرا اجیرآخر شنیده ام بـه غمت خنده کرده اندبر خشکی لبان تـو در خشکی کویرمثل زنی کـه مرده جوانش شبانه روزمـن زار میزنم بـه تن رفته در حصیر

تیر از کمان رها شد          با حلقت آشنا شد         با تیر حرمله، آه            سر از تنت جدا شدقربان روی ماهت            آخر چه بُد گناهت            منگرچنین به بابا            می میرم از نگاهتپرپر زدی به دستم           دیدم، تنت، شکستم            حیران شدم عزیزم       گریان به تو نشستمطفل نخورده آبم              دل از عطش کبابم              بینم چوحنجرت را         ازغم به پیچ وتابماز جور کین هلاکی          مدفون به زیر خاکی              در خاک تیره اصغر     یک دُر تابناکیمظلوم شیر خوارم             جان کرده ای نثارم               از خون حنجر تو      گل گون شده عذارمای طفل شیر خواره           مقتول ماه پاره                   ای کا ش خنده ات را   بیند پدر دوبارهای گل نوشکفته             ای ازعطش نخفته                    بابا مصیبتت را        جز با خدا نگفتهتاب غمت ندارم               خون گشته قلب زارم             بابا ببین چگونه           آمد گره به کارمتا تیرکین روان شد            نا گه تو را نشان شد           خون گلویت اصغر         تقدیم آسمان شدداغت به دل نشسته        درخود مرا شکسته              جان می کَنم چوبینم       این دیدگان بسته
با مادرت چه گویم            با خواهرت چه گویم            با عمه غمین  و              دیده ترت چه گویمای شیرخواره اصغر           ای ماه پاره اصغر                بسته به روی من شد      هر راه چاره اصغر

فهمیدم از دور و برم، آمد محرملبریز شد چشم ترم، آمد محرمدر کنج هیئت ها علم را تکیه دادندبا إذن شاه با کرم آمد محرممثل لهوف و مقتل ابن مقرمسر تا بپا شعله ورم، آمد محرمکنج حسینیه حسن «ع» سینه زد و گفتدیدی چـه آمد بر سرم، آمد محرمفطرس خبر آورده کـه امشب نوشتهجبریل بر بال و پرم…آمد محرمپیراهنم مشکی شدهچون هم زمان:با تعویض پرچم در حرم آمد محرممی‌خواست از مـن دور باشد شر شیطاندلواپسم شد مادرم آمد محرمجان می دهم در آیه هاي سورۀ کهفآتش گرفته حنجرم، آمد محرمرخت عزا پوشید زینب «س» گفت با اشکخون گریه کن اي معجرم! آمد محرم

عباسم و خون حسین در بدن دارم
صد باغ گل بر پیکر از زخم تن دارم
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستماگر شود نشان تیر چشم خونبارم
دست از حسین ابن علی برنمی‌دارم
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستمدریا ز خونِ دیده‌ام گشته گلباران
پیشانیم را بشکنید ای ستمکارانبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستمسقّایم و جاری بود خون ز کام من
در محضـر زهـرا بود این کلام من
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم در موج دریا بر تنم، التهاب افتاد
تصویر لبهای حسین روی آب افتاد
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم بر کام خشک تشنگان میکنم زاری
اشک سکینه گشته از چشم من جاری
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم با آنکه در دریای آب لب نکردم تر
خجلت ز اصغر می‌کشم تا صف محشر
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

ای حسین فاطمه این کینه هامان را ببین
قلب مجروح درون سینه هامان را ببین
یازده خورشید را کشتند و داغ تو فزون
تکه تکه زین ستم آیینه هامان را ببین
***
گرچه شد خورشید ما در پرده ی غیبت ولی
می رسد نورش ز ماه حضرت سید علی
باز هم هر روز عاشورا و هر جا کربلا
باز هم فتنه، اگرچه هست حجت ها جلی
***
ترس ما کشته شدن یا غارت این خانه نیست
بلکه دنیایی شدن با مسلک کوفی گری ست
گر که بگذاریم امام خویش را تنها به تشویق هوا
فرق ما با آن جنایت پیشگان سفله چیست؟
***
ای حسین فاطمه داغت درون قلب ماست
نهضتت رسواگر روی تمام فتنه هاست
شمر را در هر زمان نومید از قتلی کنیم
که پی خورشید و مه دشنه به دست و بی حیاست

آب قحط و ابر قحط و آسمانت خشک شد
چشم براه عمو ماندی زبانت خشک شدجان باقیمانده ام شد یک تبسم تیر دید
آخرین لبخند هم روی لبانت خشک شدحرمله دست مرا هم دوخت بر قنداقه ات
بازویم می داد وقتی که تکانت خشک شدخواستی بابا بگویی حرمله مهلت نداد
تار های صوتی ات سرخ و دهانت خشک شدتیر نگذاشت که یک جمله به اخر برسد
هیچ کس حدس نمی زد که چنین سر برسدپدرش که چیز زیادی نمی خواست،فرات
یک دو قطره، ضرری داشت به اصغر برسدخوب شد عرش همه خون گلو رو برداشت
حیف خون نیست بر این خاک ستمگر برسد

با لب عطشان، خسته در میدان
هزار و یک غم داری
رأس تو بر نی، میکند ره طی
زگیسو پرچم داری
تویی تویی، ذکر لب جن و ملک
ثمره ی باغ فدک
یا لیتناکنامعک
حسین من آقام آقام آقام حسین مندارد از ایمان، باغ دلهامان، شکوفه های احساس
میرویم هرشب، با دل زینب، کنار کف العباس
ضریح تو، از باغ گل زیباتره
از عاشقا دل میبره
مهد دعای اصغره
حسین حسین حسین
عباس من آقام آقام آقام عباس مندرمناجاتی، باب حاجاتی، مگر به این شک داری
از چه ای سقا، با قد رعنا، تو قبر کوچک داری
دلم میخواد، به کربلایتو برم
بیام کنار اون حرم
تو سرداب تو جون بدم
اباالفضل، اباالفضل…تیغ تو خوش بود، حرمله کش بود، اگر به میدان بودی
چشم تو حالا، خفته در صحرا، امید طفلان بودی
برادرم در خاک و خون نشسته ای
پشت مرا شکسته ای، زخم سرت نبسته ای
حسین من آقام آقام آقام حسین مناز مزار تو از دیار تو، بوی خدا می آید
مرغ دل هر شب، بر لبش یا رب
به کربلا می آید
منم منم، فدایی سپاه تو
غلام روسیاه تو
امید من پناه تو

تشنگان حرم عشق همه گوش کنید     آب را از نظر خویش فراموش کنیدناله واعطشا را همه خاموش کنید    آب را از نظر خویش فراموش کنیدمی رسد دم به دم از علقمه فریاد حسین    کیست این لحظه کند روی به امداد حسینخیمه ها را همگی جمله سیه پوش کنید   آب را از نظر خویش فراموش کنیدجسم عباس علمدار زمین افتاده    با لب تشنه نگهبان حرم جان دادهمی ز جام غم و انده و الم نوش کنید  آب را از نظر خویش فراموش کنیدکیست مردانه چو عباس علم برگیرد    رمق از پیکره ظلم و ستم برگیردعلم اشک و عزا را همه بر دوش کنید    آب را از نظر خویش فراموش کنیدگل نثار تن صدپاره عباس کنید   با گل بوسه همه حرمت وی پاس کنیدجسم صدپاره عباس در آغوش کنید   آب را از نظر خویش فراموش کنید

خوشا از دل نم اشکی فشاندنبه آبی آتش دل را نشاندنخوشا زان عشقبازان یاد کردنزبان را زخمه فریاد کردنخوشا از نی خوشا از سر سرودنخوشا نی نامه ای دیگر سرودننوای نی نوایی آتشین استبگو از سر بگیرد، دلنشین استنوای نی نوای بی نوایی استهوای ناله هایش، نینوایی استنوای نی دوای هر دل تنگشفای خواب گُل، بیماری سنگقلم،تصویر جانکاهی است از نیعلم،تمثیل کوتاهی است از نیخدا چون دست بر لوح و قلم زدسر او را به خط نی رقم زددل نی ناله ها دارد از آن روزاز آن روز است نی را ناله پرسوزچه رفت آن روز در اندیشه نیکه اینسان شد پریشان بیشه نی؟سری سر مست شور و بی قراریچو مجنون در هوای نی سواریپر از عشق نیستان سینه اوغم غربت،غم دیرینه اوغم نی بند بند پیکر اوستهوای آن نیستان در سر اوستدلش را با غریبی، آشنایی استبه هم اعضای او وصل از جدایی استسرش برنی، تنش در قعر گودالادب را گه الف گردید، گه دالره نی پیچ و خم بسیار داردنوایش زیر و بم بسیار داردسری برنیزه ای منزل به منزلبه همراهش هزاران کاروان دلچگونه پا ز گل بردارد اشترکه با خود باری از سر دارد اشتر؟گران باری به محمل بود بر نینه از سر،باری از دل بود بر نیچو از جان پیش پای عشق سر دادسرش بر نی ، نوای عشق سر دادبه روی نیزه و شیرین زبانیعجب نبود ز نی شکر فشانیاگر نی پرده ای دیگر بخواندنیستان را به آتش می کشاندسزد گر چشمها در خون نشینندچو دریا را به روی نیزه بینندشگفتا بی سرو سامانی عشقبه روی نیزه سرگردانی عشقز دست عشق در عالم هیاهوستتمام فتنه ها زیر سر اوست

آب می گوید حسین ، بی تاب می گوید حسین
از سر شب تا سحر مهتاب می گوید حسین
دیده می گوید حسین ، نادیده می گوید حسین
هر کجا باشد دلی غمدیده می گوید حسین
یار می گوید حسین ، دلدار می گوید حسین
روز و شب هر دیده بیدار می گوید حسین
ناس می گوید حسین ، احساس می گوید حسین
تا قیامت حضرت عباس می گوید حسین
نار می گوید حسین، بسیار می گوید حسین
این زبان تا لحظه دیدار می گوید حسین
نوح می گوید حسین، ذی روح می گوید حسین
زنده باشد هر دلی با روح می گوید حسین
شاد می گوید حسین ، ناشاد می گوید حسین
هر نسیم باد با فریاد می گوید حسین
کام می گوید حسین، ناکام می گوید حسین
فاطمه گریان به هر ایام می گوید حسین
کوه می گوید حسین بشکوه می گوید حسین
دم به دم هر شیعه نستوه می گوید حسین
جان جان گوید حسین ، هفت آسمان گوید حسین
ماه و خورشید و ستاره هر زمان گوید حسین

 در دل مانده رویایت، بر لب نام زیبایت     اربابم حسین جان، می میرم برایت(۲)ای نام و نشان من، جان من جان من     می گیرم سراغت، می گریم ز داغتخونت جوهر هستی، شورت در سر هستی    آه ای راز عطشان، جانم را بسوزاندر دل مانده رویایت، بر لب نام زیبایت     اربابم حسین جان، می میرم برایتمصباح الهدایی تو، محبوب خدایی تو    روشن از تو راهم، محتاج نگاهمای عشق نخستینم، معیار دل و دینم     جانم را رها کن، نذر کربلا کندر دل مانده رویایت، بر لب نام زیبایت     اربابم حسین جان، می میرم برایتای خاکت بهشت من، زیبا سرنوشت من     ای حصن حصینم، باقی از تو دینمنامت محیی الاموات، مهرت قاضی الحاجات     جان عالمی تو، اسم اعظمی تودر دل مانده رویایت، بر لب نام زیبایت     اربابم حسین جان، می میرم برایتمن هستم گدای تو، اهل کربلای تو     اربابم حسین جان، می میرم برایتدست و در راه تو نشناسم من       پیرو مکتب عباسم منیک گل کنار علقمه فتاده         دستش شده ز تن جدا ابالفضلبر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا   بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلاتشنه آب فراتم ای اجل مهلت بده     تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

ماه غم آقا- باز پرچم آقا- مشکی به تن عاشقا باز محرم شد
در دل نوای غم- باز خیمه ی ماتم – آواره ی عشق تو هر دو عالم شدشمیم عشقت به دل نشسته دوباره بازم – وای
با دم زیبات آقا تو قلبم حرم می سازم – وای
غریب مادر(3) وایبا نام تو آقا – بر سینه می کوبم – بازم به تن – رخت غم ای حسین جانم
بازم غزل خونم – مجنون و دیونم – بازم دم محتشم ای حسین جانمکتیبه های ماتمت آقا- رمز جنونه – وای
دوباره ذکرت- روی لب ما – کرده جوونه – وای
غریب مادر(3) وایزد خیمه ثاراله – با حسرت و با آه – با چشم خون روضه خون زینب کبری
دریای غم جاری- کار همه زاری – درقاب چشم حسین غربت زهرابوی جدایی- می وزد ازاین دیار ماتم-وای
می ترسم آخر – بشه نصیب – خواهر تو غم – وای
غریب مادر(3) وای

حالا براي خنده كه دير است گريه كن
بابا نخواب…موقع شير است…گريه كن…در مانده ام ميان دوراهي…كجا روم؟
چشمم كه رفته است سياهي…كجا روم؟جانِ رباب، من به همه رو زدم نشد
دنبال آب، من به همه رو زدم نشد…عمه تو را ز دور نشان ميدهد نخواب
هي شانه ي رباب تكان ميدهد نخوابشد وقت بازي ات كمرت را گرفته ام
با احتياط زير سرت را گرفته امقنداقه ات كه بست لبت باز شد علي؟
خنديد مادرت… چقدر ناز شد عليافسوس مادرت شب شادي ات نديد
چشم رباب حجله ي دامادي ات نديد…در خيمه گرم كرده خودش مجلست علي
جاي نفس بلند شده “خس خست ” عليتا پشتِ خيمه كار ِ پدر سر به زيري است
تازه زمان ديدن دندان شيري استهمبازي تو ساقه ي تير است گريه كن
بابا نخواب موقع شير است گريه كن

اینجا که ذوالجناح زمین گیر می شود
در خون غروب واقعه تصویر می شودیا رب پناه می برم از کرب و البلا
خواب علی هر آینه تعبیر می شودروزی برای گفتن منزل مبارکی
این دشت پر ز نیزه و شمشیر می شوداینجا گلوی تشنه تیر سه شعبه هم
از جام چشم ساقی من سیراب می شود‏اینجا که حکم قحطی یک قطره شبنم است
همبازی گلوی گلم تیر می شود‏باران سنگ منتظر ابر کینه است
اینجا حسین فاطمه تکفیر می شوداینجا سر حقیقت الله و اکبری
بر روی نی به گفتن تکبیر می شود‏در این دیار غمزده کمتر ز نصف روز
از فرط غصه خواهر تو پیر می شود‏جز زیر سم اسب شکستن در این زمین
از نفس مطمئنه چه تفسیر می شودهرکس که زهره اش ز علمدار رفته است
اینجا سر سه ساله من شیر می شودزینب كه شرم می کند از رویش آفتاب
اینجا اسیر حلقله زنجیر می شود

بخواب ای غنچه ‏ی پرپر، بخواب ای کودک مادرعلی اصغرم لالای، لایی مادرم لالای‏عزیزم از چه بی‏تابی چرا مادر نمی‏خوابی؟گمانم تشنه آبی، علی اصغرم لالای‏مزن آتش به جان من، مبر تاب و توان منببین اشک روان من، علی اصغرم لالای‏چرا مادر علی جانم نمی‏گیری تو پستانمچه می‏خواهی نمی‏دانم، علی اصغرم لالای‏عزیز من مکن غوغا بخواب ای کودک زیبامسوزان قلب مادر را، علی اصغرم لالای‏مزن آتش دل من را مسوزان حاصل من راعلی اصغرم لالای، لالایی مادرم لالای‏چه شور است این به سر داری، مگر میل سفر داری؟مکان و منزل من را علی اصغرم لالای‏نخوابم در کنار تو خزان گردد بهار توچنین مادر مکن زاری، علی اصغرم لالای‏

ز داغ تو دل حزین است    ‌ به یادت چله‌نشین استالقلب حزین من مصیبتک      ویبکی علیک أربعین یوماهمه آرام و قرار این دل     زیارت در اربعین استو کل أمنیاته أن یزورک فی أربعینیّتکسپردم دل را به جاده     میایم پای پیادهترکت قلبی فی طریقک      أسیر إلیک حافیاًره عشق است و ندارم باکی       اگر خاری در کمین استالطریق طریق العشق ولا أخاف من أن یکون مفروشا بالأشواکجان و جانان من/ عشق و ایمان من/ با تو پیمان من، حسین(۲)یا نفسی و عزیزی، یا عشقی و إیمانی، عهدی معک یا حسینألا یا حجَّ الحنینِ، سَقاکم زَمزمُ عَینیای حج عشق (کنایه از زیارت امام حسین) شوق زیارتت اشک از دیدگانم جاری ساختتُلبّیکُم سیّدی أشواقی بإحرامِ الأربعینِهوای شوقم با احرام اربعین به ندای شما لبیک می‌گویدو شوقاً یهفُو جَبینی، یُؤدّی لو سجدتینِپیشانیم مشتاق است تا در نماز عشقت برخاک بیفتدویَسعى بین الصفا و المروى لعباسٍ و الحسینِو بین صفا و مروه عباس و حسین سعی به جای‌ آوردلو قطّعوا کفّی، لو قطّعوا رِجلی، أمضی لکم زَحفاً، حسینای حسین! اگر دستم را جدا کنند، اگر پایم را قطع کنند سینه خیز به سویت می آیمیا سیدی خُذنی، قد فتَّنی حُزنی، أشتاقُکم حدَّ الحَنینمولایم مرا دریاب، غم تو ویرانم کرد، دلتنگ و مشتاق شما هستمیا سیدی خذنی، حسین…مولایم مرا دریابأتاکُم هُدهدُ قلبی جَناحاهُ نارُ حبّیهدهد قلبم به سوی شما آمده است و دو بال او آتش عشق من استأتاکِ یا کربلا مشتاقاً یُلبِّیکِ وآحسیناهو مشتاقانه، لبیک گویان و با ندای واحسیناه به سوی تو آمده استحَنیناً عرشُ هواکَ بِلمحِ الطّرفِ أتاکَهوای عشق والای تو بر قلبم نشسته است، و با چشم بر هم زدنی به سوی تو می‌آیدمَشى طیّاراً معَ الزُّوارِ بآهاتٍ وآحسیناهقلب من به همراه زائرانت، با ناله واحسیناه به سوی تو پرواز می‌کندتَحلُو بکَ الآهُ، لاعذّبَ اللهُ، قلباً بهِ حبُ الـ ـحسیندردها با تو شیرین می‌شود، خداوند عذاب نکند قلبی که محبت حسین در آن استیا سیدی خُذنی، قد فتَّنی حُزنی، أشتاقُکم حدَّ الحَنینمولایم مرا دریاب، غم تو سرگردانم کرد، دلتنگ شما هستمیا سیدی خذنی، حسین…مولایم مرا دریاب

همچنین بخوانید:جملات تسلیت ماه محرماشعار کوتاه درباره امام حسینعکس پروفایل محرممتن کامل زیارت عاشورا همراه با ترجمه

ما دو پیاله ایم که لبریز باده ایم
این دو پیا له را به ملک هم نداده ایمتا وقت میکنیم حسینیه می رویم
ما سالهاست شیعه ی گریان جاده ایمبا هر سلام صبح به آقای بی کفن
انگار روبروی حرم ایستاده ایمبا رعیتی خانه ی ارباب با وفا
احساس میکنیم که ارباب زاده ایمشکر خدا که نان شب ما حسین شد
ممنون لطف مادر این خانواده ایمبال ملا ئک است که ما را میاورد
یعنی سواره ایم اگر چه پیاده ایمداریم با حسین حسین پیر میشویم
خوشحال از این جوانی از دست داده ایم

سینه زنان حسین زمزمه بر پا کنیدماه محرم شده یاری زهرا کنیدبانی بزم عزا مادر او فاطمه استآمده قامت کمان خوب تماشا کنیدذکر حسین جان ما از شهدا مانده استجامعه را زنده با، ذکر مسیحا کنیدناز گنه کار را می خرد ارباب ماامر کند هر که را گم شده پیدا کنیدنوکر هر ساله ایم پای قرار آمدیمموسم درد دل است عقده ی دل وا کنیدبر اثر معصیت خشک شده اشک مندیدۀ خشکیده را وصل به دریا کنیدگریه برای شما دار و ندار من استچشمِ پُر از گریه ای، می شود اعطا کنیدراه نشانم دهید برگ امانم دهیدکاش که با این گدا شبیه حر تا کنیدصحن حسینیه ها گوشه ای از کربلاستعرش نشینان عشق فخر به موسی کنیدبی کفن کربلا حضرت آقا سلاماذن عزاداریِ، ما همه امضا کنید

از سفرۀ حسین بلندم نکن که من
محتاج آب و دانۀ شب‌های جمعه‌اممحمد بیابانی

ای داغدار اصلیِ این روضه ها بیاصاحب عزای ماتم كرب و بلا بیاتنها امید خلق جهان! یابن فاطمهای منتهای آرزوی اولیا بیابالا گرفته ایم برایت دو دست راای مرد مستجابِ قنوت دعا بیافهمیده ایم با همه دنیا غریبه ایمدیگر به جان مادرت ای آشنا بیااز هیچ كس به جز تو نداریم انتظاربر دست های توست فقط چشم ما بیاهفته به هفته می گذرد با خیال توپس لا اقل به حرمت خونِ خدا بیابیش از هزار سال تو خون گریه كرده ایای خون جگر ز غربت زینب بیا بیاعرضِ ارادتِ كمِ ما را قبول كنامسال هم محرم ما را قبول كن

آیینه شدی تا که خدا در تو درخشید
خورشیدترین حادثه ها در تو درخشیدبر دوست همان روز که با حنجره خون
گفتی تو «بلی» کرب و بلا در تو درخشیدشد کرب و بلا کعبه تو، حجّ تو مقبول
گفتی تو چو لبیّک، بلا در تو درخشیدای معجزه سرخ، به ایثار تو سوگند
تو خون خدایی، که خدا در تو درخشید
«رضا اسماعیلی»

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟
یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمام
بر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟اشهد ان لا…شهادت اشهد ان لا …شهید
محشر الله الله است می دانی چرا؟یک بغل باران الله الصمد آورده ام
نوبهار قل هوالله است می دانی چرا؟راه عقل ازآن طرف راه جنون از این طرف
راه اگر راه است این راه است می دانی چرا؟از رگ گردن بیا بگذر که او نزدیک توست
فرصت دیدار کوتاه است می دانی چرا؟از کجا معلوم شاید ناگهانت برگزید
انتخاب عشق ناگاه است می دانی چرا؟از محرم دم به دم هر چند ماتم می چکد
باز اما بهترین ماه است می دانی چرا؟

فرمانده عشاق، دل آگاه حسین است
بیراهه مرو! ساده‌ترین راه حسین استاز مردم گمراه جهان راه مجویید
نزدیک‌ترین راه به الله حسین است

کم کم غروب واقعه از راه می رسید
یک زن میان دشت، سراسیمه می دویداین خیمه ها نبود که آتش گرفته بود
آتش میان سینه ی او شعله می کشیدراهی نمانده بود برایش به غیر صبر
باید دل از عزیز سفر کرده می بریدمردی که رفت و از سر نی حسّ بودنش
قطره به قطره سرخ و غریبانه می چکیدآن مرد رفت و واقعه را دست زن سپرد
باید حماسه پشت حماسه می آفرید

دنیای بی حسین اگر آخر غم است
دنیای با حسین به آخر نمی‌رسداین شاکلید قصۀ صحرای کربلاست
سر می‌دهد حسین، ولی سر نمی‌رسد

گل خوش رنگ و بوی من حسین استبهشت آرزوی من حسین استمزن دم پیش من از لاله رویانکه یار لاله روی من حسین استمن آن مداح مست سینه چاکمکه ممدوح نکوی من حسین استهمه در گفتگوی این و آنندولیکن گفتگوی من حسین استسخن بی پرده می گویم زمستیمی و جام و سبوی من حسین استچو مرغ حق که از حق میزند دمطنین های و هوی من حسین استاز آن بر تربتش سایم جبین راکه عز و آبروی من حسین استاحد گوئی از آن باشد شعارمکه پیر و نکته گوی من حسین است

خط با خون تو آغاز می شوداز آن زمان که تو ایستادیدین راه افتادچون فرو افتادیحق برخواستتو شکستیو راستی درست شدو از روانه خون توبنیان ستم سست شدای قتیلبعد از تو خوبی سرخ استرد خونتراهی که راست به خانه خدا می رودای باغ بینشستم، دشمنی زیباتر از تو نداردو مظلوم، یاوری آشناتر از توتو کلاس فشرده تاریخی….«علی موسوی گرمارودی»

سوز همیشه ی جگرم باش یا حسین
من سینه می زنم سپرم باش یا حسین
در طول عمر جز تو پناهی نداشتم
مثل گذشته ها پدرم باش یا حسین
هر روز مادرم سر سجاده گفته است
خیلی مراقب پسرم باش یا حسین
ای نام تو بهانه ی شیرین زندگی
شور محرم و صفرم باش یا حسین
پایین پات سر بگذارم تو هم بیا
بالای جسم محتضرم باش یا حسین
جان مرا بگیر حوالی قتلگاه
این گونه اخرین خبرم باش یا حسین
دستم به دامنت نرسید این جهان اگر
باب الحسین منتظرم باش یا حسین
باشد قرار بعدی ما اربعین حرم
مهر قبولی گذرم باش یا حسین
سربازهای لشکر یا زینب توایم
حرز مدافعان حرم باش یا حسین

رنگ عالم شد سیاهدرجهان عاطفه پیراهن غم شد سیاهتکیه تکیه یاحسیندرغمت پیراهن این شهر کم کم شد سیاهچونکه بالاتر نداشتدرمیان ماه ها ماه محرم شد سیاهدر مِنا امسال آهعلقمه شد روسپید و روی زمزم شد سیاهجلد مانند لباسبر اَمالی و لهوف و بر مُقرّم شد سیاهپوست درسینه زنیسرخ شد، شد نیلگون و آخرش هم شد سیاهبین این رنگین کماندل سپید و چشم سرخ و رنگ پرچم شد سیاهبرتن مسلم هم آهرد تیر و تیغ ها قدر مُسلّم شد سیاه

عمرم گذشت اما بدرد تو نخوردمشرمنده ام آقا بدرد تو نخوردمتو فکر من بودى ولیکن من نبودماصلا به فکر نوکرى کردن نبودممن دور بودم تو مرا نزدیک کردىراه مرا از کربلا نزدیک کردىگفتى اگر تو بى پناهى من حسینمحتى اگر غرق گناهى، من حسینمگفتى بیا پاک از گناهت میکنم منتو رو به چاهى، رو به راهت میکنم منگفتى بیا مثل تو خیلى خار دارمحتى براى مثل تو هم کار دارمآواره ام، آواره را آواره تر کنبیچاره ام، بیچاره را بیچاره تر کنآوارگى در این حسینیه می ارزدبیچارگى در این حسینیه مى ارزدهرشب اسیرم میکنى پاى بساطتدارى تو پیرم میکنى پاى بساطتمن چاى میریزم گناهم را بریزىیکجا تمام اشتباهم را بریزىشان نزولت میکند آخر بلندمسر را تو دادى جاى آن من سربلندموقتى گذر کردند خیلی ها ازینجارفتند تا معراج تا بالا ازینجااینجا گرفته از خدا عیسى دمش رااینجا خدا بخشید آخر آدمش رامن خام بودم غصه و غم پخته ام کرداین پخت و پزهاى محرم پخته ام کردمیبینم اینجا پنج تا نور مقدساین آشپزخانه ست یا طور مقدساینجا همانجایی ست که مولا میایدزینب میاید، بیشتر زهرا میایدپخت و پز آقاى بى سر را به من داددرکارهایش کار مادر را به من دادمن عالمى دارم در اینجا با رقیههروقت دستم سوخت گفتم یا رقیهمنت ندارم بر سرت…تو لطف کردىحالا که هستم نوکرت تو لطف کردىیک شب غذاى خواهرت را بار کردمیک شب غذاى دخترت را بار کردمباید که دست از هرچه غیرکربلا شستدیگ تو را شستم خدا روح مرا شستخدمت تجلى ارادتهاى شیعه ستبالاترین نوع عبادتهاى شیعه ستما به ولایت میرسیم از این مودتما به مودت میرسیم از راه خدمتخدمت در این خانه تنها فرصت ماستگفتند:اینجا پنج روزى نوبت ماستاین پارچه مشکى-فداى روى ماهش-دارد سفیدم میکند رنگ سیاهشاز سوخته دلها نگیر آقا غمت رایک وقت از دستم نگیرى پرچمت رابگذار یک گوشه به پاى تو بمیرمکنج حسینیه براى تو بمیرممنکه به غیر از لطف تو یارى ندارممنکه به غیر از کار تو کارى ندارمآنقدر بین دسته هایت ایستادمنذر على اصغر تو آب دادماى کاش بین ایستادن ها بمیرمآخر میان آب دادن ها بمیرمخوب است نوکر آخرش بى سر بمیردخوب است بین نوکرى نوکر بمیردخوب است ما هم گوشه اى عطشان بیفتیمدر زیر پاى این و آن عریان بیفتیمخدمت به این بى رنگ و رو هم رنگ و رو داداین کفش ها را جفت کردن آبرو داددرهرکجا که نام پیراهن میایدزهرا میاید پیش ما حتما میایدمن دست بر سینه دم در مینشینمدر مجلس فرزند مادر را ببینممن مینشینم کار و بارم پا بگیردشاید به من هم چادر زهرا بگیرد

تکریمِ تماشای تو، لازم شده بر «حور»…‌ای در نظر اهل زمین، قدر تو مستور!پای دل عالم به حریم تو، گرفتار…
دل‌ها به تمنّای عَلَم‌های تو‌مأموراز داغ لب خشک تو، محزون شده عالَم…
در محفل سوگت، دل غمگین شده مسرورصیاد دل عالمی و رسم، همین است:
افتند غزالان به تمنای «تو»، در تور«بین‌الحَرَمین» تو، مسیر دل و چشم است…
فرقی نکند «زائر نزدیک» تو… با دوردر محضر تو، هدیهٔ ما، قطرهٔ اشک است
این است همان مختصر و اندک مقدور«زخم» است دلم از اثر نقد عزایت…
زخمی که محرم‌به‌محرم، شده ناسوروصف سخن و جلوهٔ یک عمر حضورت…
دایم شده بازیچهٔ دل‌های کر و کورموسای سخن، بسته لب از پرسش و پاسخ
اوقات تَکَلُّم شده وقف «تو» در این طور‌ای کاش که بی «معرفت سوگ» نمانم…
تا آن که نماند هدف پاک تو، محصورشایستهٔ شأنت، سخن پست نباشد….
اما کَرَمت، جور کند شیوهٔ ناجوردرگاه سلیمانی تو، تکیهٔ سوگ است
از لطف تو دارد سِمَت خادمی‌ات، مورشک نیست اگر خادم درگاه تو باشم…
مانند غبارم که بپاخاسته در نورزنجیرزنی… سینه‌زنی… تعزیه‌خوانی…
«عرض ادب» ماست به آن «سینهٔ مَکسور»در تکیه و… در خانه و… در کوچه و… بازار…
هرگز نرود از نظر… آن حَنجر مَنحورآن‌سو، تو و عشاق زلالی که شهید ند
این‌سو، منم و غفلتِ تکراریِ منفور‌ای کاش تنم رایحهٔ عشق بگیرد…
آن لحظه که با «سِدر» بیامیزد و «کافور»‌ای کاش شود کهنه‌حصیری کفن من….
اما دم آخر شود از مِهر تو مَمهور

شیعیان! دیگر هواى نینوا دارد حسین
روى دل با کاروان کربلا دارد حسین‏از حریم کعبۀ جدّش به اشکى شُست دست
مروه پشت سر نهاد، امّا صفا دارد حسین‏مى‌‏برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم
بیش از این‏‌ها حرمت کوى منا دارد حسین…او وفاى عهد را با سر کند سودا ولى
خون به دل از کوفیان بی‌وفا دارد حسین‏…آب را با دشمنان تشنه قسمت مى‌‏کند
عزّت و آزادگى بین تا کجا دارد حسین‏…دست آخر کز همه بیگانه شد، دیدم هنوز
با دم خنجر نگاهى آشنا دارد حسین‏شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا
جاى نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین‏اشک خونین، گو بیا بنشین به چشم «شهریار»
کاندرین گوشه عزایى بى‏‌ریا دارد حسین

گیرم که رد کنی دل ما را خدا که هست
باشد محل نده قسم مرتضی که هستوقتی قسم به معجر زینب قبول نیست
چادر نماز حضرت خیر النسا که هستیک گوشه می‌نشینم و حرفی نمی‌زنم
بیرون مکن مرا تو از این خانه، جا که هستاز دردِ گریه تکیه نده سر به نیزه‌ات
زینب نمرده شانه دارالشفا که هستقربانیان خواهر خود را قبول کن
گیرم که نیست اکبر، تو طفل ما که هستگفتی که زن جهاد ندارد برو برو
لفظ «برو» چه داشت برادر؟ «بیا» که هستخون را بیا به دست دو قربانی‌ام بکش
تو خون مکش به دست عزیزم حنا که هستگفتی مجال خدمتشان بعد از این دهم
از سر مرا تو باز مکن کربلا که هستگفتی که بی تو سر نکنم خوب! نمی‌کنم
بعد از تو راه کوفه و شام بلا که هست

قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یک دم سپر شوند برای برادرشخون عقاب در جگر شیرشان پر است
از نسل جعفرند و علی این دو لشکرشاین دو ز. کودکی فقط آیینه دیده‌اند
آیینه‌ای که آه نسازد مکدرشواحیرتا که این دو جوانان زینب‌اند
یا ایستاده تیر دو سر در برابرش؟با جان و دل دو پاره جگر وقف می‌کند
یک پاره جای خویش و یکی جای همسرشیک دست، گرم اشک گرفتن ز. چشم‌هاش
مشغول عطر و شانه زدن دست دیگرش.چون تکیه گاه اهل حرم بود و کوه صبر
چشمش گدازه ریخت، ولی زیر معجرشزینب به پیشواز شهیدان خود نرفت
تا که خدا نکرده مبادا برادرش…

زینب همان شکوه که ناموس غیرت است
زینب که در مدینه قرق بود معبرشزینب همان که فاطمه از هر نظر شده است
از بس که رفته این همه این زن به مادرشزینب همان که زینت بابای خویش بود
در کربلا شدند پسرهاش زیورش

دو خورشید جهان آرا، دو قرص ماه، دو اختر
دو آزاده، دو دلداده، دو رزمنده، دو هم سنگردو شایسته، دو وارسته، دو دردانه، دو ریحانه
دو نور دیده در دیده، دو روح روح در پیکردو یاس ارغوانی نه، بگو دو آیة قرآن
دو یوسف نه، دو اسماعیل از یک قهرمان هاجرکشیده شانه بر مو، شسته صورت از گلاب اشک
گرفته، چون دو قرآن دخت زهرا هر دو را در بربه سر شور و به رخ اشک و به کف تیغ و به دل آتش
به سیرت، سیرتِ قاسم، به صورت، صورتِ اکبرمنای کربلا گردیده محو این دو قربانی
نوای نینوا از نایشان بر گنبد اخضرگرفته دستشان را برده با خود زینب کبری
که قربانی کند در مقدم ثار الله اکبربگفت‌ای جان جان، جان دو فرزندم به قربانت
تو ابراهیمی و اینان دو اسماعیل‌ای سرور!دو اسماعیل نه، دو ذبح کوچک، نه دو قربانی
قبول درگهت کن منتی بگذار بر خواهراگر اذنم دهی اینک به دست خود بگردانم
دو فرزند عزیز خویش را دور علی اصغرامید زینب است‌ای آفتاب دامن زهرا
که افتد این دو قرص ماه را بر خاک راهت سرسفارش کرده عبدالله جعفر بر من‌ای مولا
که این دو شاخة گل را کنم در مقدمت پرپربه اذن یوسف زهرا دو ماه زینب کبری
درخشیدند در میدان چو خورشید فلک گسترفلک در آتش غیرت، ملک در وادی حیرت
که رو آورده در میدان دو حیدر یا دو پیغمبر!یکی می‌گفت: دو خورشید از گردون شده نازل
یکی گفتا دو مه تابیده یا دو آسمان اخترندا دادند ما دو شیرزاده ایم زینب را
که باشد جدة ما فاطمه صدیقة اطهرپیمبر جد و زهرا جده و مادر بود زینب
حسین بن علی خال و پدر عبدالله جعفرخروشیدند همچون شیر با شمشیر یک لحظه
دو حیدر حمله ور گشتند بر دریایی از لشکرتو گفتی در احد تابیده دو بدر جهان آرا
و یا دو حیدر کرار رو آورده در خیبرز. آب تیغ هر یک آتشی می‌ریخت در میدان
که گفتی شعلة خشم خدا پیچیده در محشرچو آتش بر فلک فریاد می‌رفت از دل دشمن
چو باران بر زمین می‌ریخت دست و پا و چشم و سرز. هم پاشیده، چون پیراهن از هم هر دو اعضاشان
ز. بس بر جسم شان بنشست زخم نیزه و خنجربه خاک افتاد جسم پاکشان، چون آیة قرآن
دریغا ماند زیر دست و پا دو سورة کوثرچو بشنید از حرم فریادشان را یوسف زهرا
به سرعت آمد و بگرفت همچون جانشان در بردریغا دو همای عشق در آغوش ثارالله
همای روحشان از موج خون در آسمان زد پرچو دید از قتلگه آرند آن دو سرو خونین را
درون خیمه زینب گشت پنهان با دو چشم‌ترنهان شد در حرم کو را نبیند یوسف زهرا
مبادا چشم حق گردد خجل ز. آن مهربان مادربیا لیلا تماشا کن مقام و صبر زینب را
که در یک لحظه داده در ره دین دو علی اکبربه ثارالله و صبر زینب و خون دو فرزندش
سلام “میثم” و خلق خدا و خالق داور

بازدلشوره‌ای افتاده به جانم چه کنم
تندترمیزند آخرضربانم چه کنمپسرم رفته و چندیست از او بی خبرم
باز هم بی خبری برده امانم چه کنمآه یا راد یوسف پسرم برگردد
نگرانم نگرانم نگرانم چه کنمهمه ترسم از این است صدایم بزند
دیر خود رابه کنارش برسانم چه کنمگرگهادور وبر یوسف من ریخته اند
پدری پیرم وافتاده جوانم چه کنمبه زمین خورده انار من وصد دانه شده
جمع باید کنم او راو ندانم چه کنمجگرسوخته ام را زحرم پوشاندم
مانده ام زار که باقد کمانم چه کنم

پدر آرامش دنیا، پدر فرزند أعطینا
پدر خون خدا اما، پسر مجنون پسر لیلابه کم قانع نبود اکبر، لبالب گشت از دلبر
به یکدیگر رسید آخر، لب رود و لب دریاپسر دور از پدر می‌شد، مهیّای خطر می‌شد
پدر هی پیرتر می‌شد، پسر می‌بُرد دل‌ها رادر این آشوب طوفانی، مسلمانان مسلمانی
مبادا اینکه قرآنی بیفتد زیر دست و پاپسر زخمی، پدر افتاد، پسر در خون، پدر جان داد
پسر ناله، پدر فریاد، میان هلهله، غوغاپسر از زخم آکنده، پسر هر سو پراکنده
پدر، چون مرغ پرکنده، از این صحرا به آن صحراکه دیده این‌چنین گیسو چنین زخمی شود پهلو؟
و خاک‌آلوده‌تر از او به غیر از چادر زهرا

نوشتم اول خط بسمه‌ تعالی سر
بلندمرتبه پیکر، بلندبالا سرفقط به تربت اعلات سجده خواهم کرد
که بندۀ‌ تو نخواهد گذاشت هرجا سرقسم به معنی «لا یمکن الفرار از عشق»
که پر شده است جهان از حسین سرتاسرنگاه کن به زمین! ما رایت الا تن
به آسمان بنگر! ما رایت الا سرسری که گفت من از اشتیاق لبریزم
به سرسرای خداوند می‌روم با سرهرآنچه رنگ تعلق، مباد بر بدنم
مباد جامه، مبادا کفن، مبادا سرهمان سری که یَُحّب الجمال محوش بود
جمیل بود جمیلا بدن جمیلا سرسری که با خودش آورد بهترین‌ها را
که یک به یک همه بودند سروران را سرزهیر گفت حسینا! بخواه از ما جان
حبیب گفت حبیبا! بگیر از ما سرسپس به معرکه عابس «اجننی» گویان
درید پیرهن از شوق و زد به صحرا سربنازم ام وهب را به پارۀ تن گفت:
برو به معرکه با سر ولی میا با سرخوشا به حال غلامش، به آرزوش رسید
گذاشت لحظۀ آخر به پای مولا سردر این قصیده ولی آنکه حسن مطلع شد
همان سری است که برده برای لیلا سرسری که احمد و محمود بود سر تا پا
همان سری که خداوند بود پا تا سرپسر به کوری چشمان فتنه کاری کرد
پر از علی شود آغوش دشت، سرتاسرامام غرق به خون بود و زیر لب می‌گفت:
به پیشگاه تو آورده‌ام خدایا سرمیان خاک کلام خدا مقطعه شد
میان خاک الف لام میم طاها سرحروف اطهر قرآن و نعل تازۀ اسب
چه خوب شد که نبوده است بر بدن‌ها سرتنش به معرکه سرگرم فضل و بخشش بود
به هر که هرچه دلش خواست داد، حتی سرنبرد تن به تن آفتاب و پیکر او
ادامه داشت ادامه سه روز …اما سر –جدا شده است و سر از نیزه‌ها درآورده است
جدا شده است و نیفتاده است از پا سرصدای آیۀ کهف الرقیم می‌آید
بخوان! بخوان و مرا زنده کن مسیحا سربسوزد آن همه مسجد، بمیرد آن اسلام
که آفتاب درآورد از کلیسا سرچه قدر زخم که با یک نسیم وا می‌شد
نسیم آمد و بر نیزه شد شکوفا سرعقیله غصه و درد و گلایه را به که گفت
به چوب، چوب‌ محمل؛ نه با زبان، با سردلم هوای حرم کرده است می‌دانی
دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر

متن نوحه اربعین فارسی

شاهی به جهان مثل تو آوازه نداردمثل حَرَمت هیچ کجا، سازه نداردارباب منی جان منی،شاه شهیدانمجنون توام،عشق من اَندازه نداردفرارسیدن اربعین حسینی تسلیت باد

کاروان آمده و برگ خزان می ريزدباز از چشم حرم دُرِّ گران می ريزدهرکه دنبال گل گمشده ای می گردددرد از عاطفه های نگران می ريزدراه بگشای که بانوی حرم می آيدسوز هجر است که از قدکمان می ريزد

نگاه گریه داری داشت زینبچه گام استواری داشت زینبدل با اقتداری داشت زینبمگر چه اعتباری داشت زینبچهل منزل حسین منجلی شدگهی زهرا شد و گاهی علی شد

یک اربعین برای تو حیران شدم حسینمانند گیسوی تو پریشان شدم حسینبا چند قطره اشک دل من سبک نشدابری شدم به پای تو باران شدم حسین

دوباره وقت غم و وقت عزاستاربعینِ حضرت خون خداستپیرهنای مشکی رو در نیاریدقافله هنوز تو راه کربلاست

کاش بودیم آن زمان کاری کنیماز تو و طفلان تو یاری کنیمکاش ما هم کربلایی می شدیمدر رکاب تو فدایی می شدیم

بــاز دگر بـاره رســیــد اربـعـیــن
جوش زند خـون حـسـیـن از زمیــن
شـد چـهـلـم روز عــزای حـسـیــن
جــان جــهــان بـــاد فدای حـسین

آقـاجـونـم،یـا ثـاراللهم‍ـونـده ع‍ـقـده تـو دلـم
ایـن بـارم نـشـد بــرم
هـر کـی رو دیـدم مـیـگـفـت
اربـعـیـن مـســافـرمعـشـقـه،بـاز مـنـو جـا گ‍ـذاشـتـی
عـشـقـه،بـا مـن نـکـردی آشـتـی
عـشـقـه،لابــد دوســم نـداشـتـی

 امام صادق(ع):آسمان چهل روز در عزای حسین(ع) گریست…اربعین حسینی برشما و خانواده ی محترمتان تسلیت…

امشب شب اربعین مصباح هداستدل یاد حسین بن علی شیر خداستپروانه به گرد شمع حق پر زد و سوختامشب شب یاد عشقیاء و شهداست

السلام علیکم یااباصالح المهدى (عج) السلام علیک یاامین الله فى ارض و حجته على عباده (یاصاحب الزمان آجرک الله)اربعین حسینی بر شما وعاشقان حسین تسلیت…

اربعین است اربعین کربلاست / هر طرف غوغایی از غم ها به پاست
گویی از آن خیمه های نیم سوز / خود صدای العطش آید هنوز
فرا رسیدن اربعین حسینی تسلیت باد

بار بگشایید اینجا کربلاست
آب و خاکش با دل و جان آشناست
اربعین است اربعین کربلاست
هر طرف غوغایی از غم ها به پاست

یا حسین بن زهرا،آقای من
به جون مادرت
آقا فدا سرت
اگه میخنده عالمی ب حال نوکرت
اگه برام حرم نرفتنت مقدره…آقا فدا سرت
تویی فقط تموم دلخوشی نوکرات
هوای شور و مستیه هوای روضه هات
ولی بیا و حاجت منو بکن روا
بیاده اربعین بیام دوباره کربلا……

درسی که اربعین به ما می دهدزنده نگهداشتن یادِ حقیقت و خاطره ی شهادتدر مقابل طوفان تبلیغات دشمن است

اربعین یعنی چهل منزل عزا
اربعین یعنی شبی بی انتهااربعین یعنی غریبی ، بی کسی
اربعین یعنی همه دلواپسیاربعین یعنی چهل منزل سفر
اربعین یعنی همه خوف و خطر

بــاز دگر بـاره رســیــد اربـعـیــنجوش زند خـون حـسـیـن از زمیــنشـد چـهـلـم روز عــزای حـسـیــنجــان جــهــان بـــاد فدای حـسین

به یاد کربلا دل‏ها غمگین است
دلا خون گریه کن چون اربعین است
اربعین حسینی برشما تسلیت باد

به یاد کربلا دل ها غمگین استدلا خون گریه کن چون اربعین استاربعین حسینی برشما تسلیت باد

با اینکه به آرزو دیدن بین الحرمین رسیدم
اما حسرت پای پیاده و اربعین در دلم میماند….
بی شک بین الحرمین سرزمین عرفه و کربلا حج ما فقراست

بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد
دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد
به یاد کاروان اربعینی با گریه می گوید
همی بوسم خاکی را که بوی کربلا دارد
اربعین حسینی تسلیت باد

بسوز ای دل که امروز اربعین استعزای پور ختم المرسلین استقیام کربلایش تا قیامتسراسر درس، بهر مسلمین استاربعین حسینی تسلیت باد

تمام یاس هایت را به شام از کربلا بردم/چو برگشتم برایت یک چمن نیلوفر آوردم/مسافر از برای یار سوغات آورد اما/من از شام بلا داغ سه ساله دختر آوردم…اربعین حسینی تسلیت باد…

چهل، عدد “کمال” است ، و انسان ، کمال خویش را
از سرچشمه‌های جوشان و زلال عاشورا تا اربعین یافته است . . .
عزاداریتان مقبول حضرتش

بــاز دگر بـاره رســیــد اربـعـیــن
جوش زند خـون حـسـیـن از زمیــن
شـد چـهـلـم روز عــزای حـسـیــن
جــان جــهــان بـــاد فدای حـسین

وقتی زنگ کاروان عشق بر می‌خیزد برخیزی ، بهانه نشناسی
و با حسین تا حسین سفر کنی عاشقانه از کربلا بگذری تا عاشقانه کربلا در تو بگذرد . . .

امشب شب اربعين مصباح هداست/ دل ياد حسين بن علي شير خداست/پروانه به گرد شمع حق پر زد و سوخت/ امشب شب ياد عشقياء و شهداست…

کربلایت بار دیگر منزل زینب شده
در عزای اربعینت جان او بر لب شده
او که شمع محفل شمس و قمر، وان غنچه بود
بعد از این پروانه ی هجده گل و کوکب شده
اربعین حسینی تسلیت باد

اربعین آمد و اشکم ز بصر می آیدگوییا زینب محزون ز سفر می آیدباز در کرب و بلا شیون و شینی برپاستکز اسیران ره شام خبر می آید

اربعین در راه است……حال و روزم بد بهم میریزد آقا مدتیست……نقل هر مجلس شده ویزای رفتن تا عراق…..چند روز دگر تا اربعین و حسرت به مانده فرات…….

کاش پای دل ما هم به نوایی برسداربعینی، حرمی، کرببلایی…. برسد

باز عاشوراییان پیدا شدند
باز هم سوداییان شیدا شدند
اربعین غصه های گل کجاست
اربعین ناله بلبل کجاست
اربعین عشق، عباست چه شد
اربعین، فریاد احساست چه شد

السلام ای وادی کربلاالسلام ای سرزمین پر بلاالسلام ای جلوه گاه ذوالمننالسلام ای کشته های بی کفناربعین حسینی برشما تسلیت باد

سفر کردم به دنبال سر تو / سپر بودم برای دختر تو
چهل منزل کتک خوردم برادر / به جرم این که بودم خواهر تو
چهلمین روز گریه های سپهر جان بر لب ، در فراق حسین و زینب(ع) تسلیت و تعزیت

زائـری ک داری مـیـری کـربـبـلااز حرم برام بگو
از شباش،علی الخصوص سحر کنارِ علقمه
از حرم برام بگو
از فراز روضه های غصه دارِ علقمه
از حرم برام بگو
از حریم باصفای تک سوارِ علقمهاز خودت بگو برام
تو هوای کربلا نفس زدن چه حالیه
از خودت بگو برام
لحظه لحظه ای که هستی تو وطن چه حالیه
از خودت بگو برام
باحسین(ع)،بگیری ذکرِ یا حسن(ع)،چه حالیه…

دوستان با من و دل ناله و فریاد کنید / آه را با نفس از حبس دل آزاد کنید/اربعین آمده تا از شهدا یاد کنید / گریه بر زخم تن حضرت سجاد کنید…

دل ما در پی آن کاروان است
که از کرب و بلا، با غم روان است
چه زنجیری به دست و بازوان است
که گریان دیده روح الامین است
به یاد کربلا دل ها غمین است
دلا خون گریه کن چون اربعین است
اربعین حسینی تسلیت باد

باز دلم خون شد و چشمم گریستآنکه درین روز چون من نیست کیست؟باز دگر باره رسید اربعینجوش زند خون حسین از زمین

بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد
دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد
به یاد کاروان اربعینی با گریه می گوید
همی بوسم خاکی را که بوی کربلا دارد
اربعین حسینی تسلیت باد

زینب عقیله، بنت شهنشاه قل کفیماه حجاز و شیرزن دشت کربلاترک ایتدی پاس خیمه نی طغیان عشقدهگلدی دایاندی محضر سلطان عشقدهتوپراقلار اوسته گوردی شه کربلا یاتوبقان بسترینده سینه ده سانسیز یارا یاتوبعالم باتوبدی ظلمته نصف النهاردهعزلتگه غروبده شمس الضحا یاتوبسوز جگرله توپراقی تل رماد ایدوبخاکستر ایچره آیینه حق نما یاتوبگودالی آشیانه وحدت بولوب، اودورتیر جفائیله پر آچان بیر هما یاتوبسینایه رشک، مصرعی غرق سنا اولوبچون اوندا عکس جلوه حسن خدا یاتوبوار ایله لطفی پیکرینین، هر گورن دییرمین گلستان طراوت و ذوق و صفا یاتوبمهد زمین عجبدی تاپوب حالت سکوناوندا یارالی حجت رب السما یاتوبخورشدور ز بسکه حالنه بولمز نظاره گرمدهوش جلوه رخ جاناندی یا یاتوبجای عجبدی گر چه یاتوب بیر وجوددنباشدا بدنده هر بیری اما سوا یاتوببالین ایدوب جدا باشنی باشی، پیکریقان بسترینده سینه ده سانسیز یارا یاتوبیاتماز لواسی قائم اولان شاه جنگدهشه کیم یاتوب بو نوعله، قطعاً لوا یاتوببیداد خصمدندی ایدوب عزلت اختیارصدر رقیم قربده کهف الورا یاتوبرنجور اولوب معارک هیجاده قلبدناما تاپوبدی خاتمه چون ماجرا، یاتوبفلک نجاتی موج حوادث، ایدوب شکستگرداب خون ایچنده اودور ناخدا یاتوبحیراندی کاروان نظامات کایناتآری منام مرگده چون رهنما یاتوبرنگ شفق جهانه سپر، قانلی جلوه سیگر چه فراش خسفده بدرالدجا یاتوبوارونه نقش اولوب یره توحید هیکلیمکبوب حالیله شه گلگون قبا یاتوبموقوفدی قیام شرایع، قیامنهتعطیل اولوب مدارس آیات، تا یاتوبشاعر : مرحوم استاد محمد عابد

دفع اولور شیعه حسینون ماتمینده هر بلاآغلا هرگون روز عاشورادی هر یر کربلابو حسینون آدینون هرقلبیده تأثیری وارصاف ایدر هر قلبی چون خاصیّت اِکسیری واذکر اولاندا غصّه دن هر حالتون تغییری وارآشکارا دور اولوب بو اسمده مضمر بلابارالها آددا بو نوعلیه درد آمیز اولوربیله درد آمیز وشور انگیز مِحنت خیز اولورذکر اولاندا اشکیله گوز کاسه سی لبریز اولورمجلسی چولقار بو غمناک اسمدن یکسر بلاقید عشقِ حقّیده هرکیمسه پا بست اولمیوبدام باطلده مقیّد دور او وارست اولمیوبیا حسین هیچ کس جهاندا سن کیمی مست اولمیوبمی بلا مجلس بلا ساقی بلا ساغر بلاخون دلدن ایت حسین آدین گویول لوحنده حکّقلب صافه ویرمگه تشخیص یوخ بیله محکبو آدا شکّ ایلیین بی شکّ وار ذاتینده شکّایستسه هرکیم بو آدین صاحبین ایستر بلاحضرت ایّوب اگر چه اولدی درده مبتلایوسفون هجرینده یعقوب ایلدی شور و نواشیعه لر شام ایچره امّا برملا دور بر ملاهیچ پیمبر چکمیوب چون آل پیغمبر بلاایتدی شام عورتلری از بس شماتت زینبهیوز ویروب ویرانه ده یوز درد و مِحنت زینبهصبر قیلدی گلمدی هرگز بو حالت زینبهبیر دیسون یارب چکوم تاکی منِ مُضطر بلابیر طرفده گوردی بیماره ویروبلار سلسلهباش قویوبدور حلقۀ زنجیره اول سر سلسلهکیمسه یوخ بیر اول مریضین گَردِ رُخسارین سیلههر طرف دن یوز ویروب بیماریچون بیمر بلاایتمیوب یالقیز بلای کربلا غمناک اونیجسم صد چاک حسین قلموبدی بیردل چاک اونیقویمیوب بیرهجراکبر دیده سی نمناک اونیشش جهتدن اوستونه اولموش هجوم آور بلابیر گجه یاتدی سکینه گوردی بیر آشفته خواباولدی چون بیدار او طفل بینوا با اضطرابعرض ایدوب نولدی بابام ای عمّۀ علیا جنابایمدی گلمیشدی منه مهمان او شاه کربلاباباسین گوردی او طفل ایلر مخاطب نیلسونایتمسون زینب اونا گرکشف مطلب نیلسونویرمسون آیا حسین باشین او زینب نیلسونیارب عالمده اولور بوندان داخی بد تر بلاچون حسین باشی او طفله زینت آغوش اولوباول کسوک باشه باخوب غش ایلیوب بیهوش اولوبشبچراغ بزم مِحنت گوردوله خاموش اولوباهل بیته یوز ویروب اول غمده سرتا سر بلاحلقۀ زنجیری خلقتدن آچوب آل رسولحلقۀ ماتم ویروب دوروندا محزون و ملولعرض ایدوللر غیرتون آیا بونی ایلر قبولیا علی چکسون بیله بو طفل بی یاور بلاعاشق و معشوق ما بینینده حایل جسم اولوربذل جان جانان یولوندا «راجیا» بو قِسم اولوراسم و رسمی ترک ایدن عالمده صاحب اسم اولورکچ منیّتدن که اوندان ظاهر اولموش هر بلاشاعر : راجی تبریزی

اولدی نمایان مهِ درد و بلادوشدی گینه یاده شه کربلاماه محرمدی دور ای بی خبرشوریله وو باشیوه شام و سحرشوره گلوب ارض و سما بحر و برگئتدی داخی موسم ذوق و صفاعالم آرا بو فلکِ کج مدارایلدی ظلمین تَزَه دن آشکاراویما گوزوم غَفلَتَه شام و نهارآغلاگلان سن داخی شام و مساآغلا گوزوم آغلا بو مُحنَتدَه سناشک روان ائت بو مصیبتده سنآغلاماسن بلکه قیامتده سنوعده ائدوبدور بیزه اُول مصطفیچون شهِ دین بار سفر باغلادیعالمی بو غم اودونا داغلادیزینبون احوالینه چرخ آغلادیلوح و قلم سویلدی واحسرتاماریه ده دوشدی چو شاه مبینشمر و سنان خولی و سعد لعینظلمیله کسدیله فراتین یولینتشنه قالوب زمرۀ آل عباحضرت عباس او غم پَروَرونسالدیلا قوللارینی اُول سَروَرونظلمیله بوکدیله قدین حیدرونائتمَدیلر شیر خدادن حیاقاسم دامادون او قوم عذابحجله سینی ائتدیله بو آی خراباللرینه یاخدیلا قاندان خضابیاندی بو غمده حَسَنِ مجتبااوخلادیلار حلقون علی اصغرونکسدیله باشینی علی اکبرونبوکدوله قدّین شه بی لشگرونایلدیلر اول شهی بی اقربایتدی چو میدانه شه بی کفنبیر بیرینه دگدی زمین و زمنسالدیلا آتدان او شهی ظلمیلنقویدی ایاق صَدرینه شمر دغاکرب و بلا شاهینی ئولدوردولرخیمه سینه ظلمیله اود ووردولاربو غمه عالم لری یاندیردیلاراولدی ستم قسمت آل عباگور نجه زار ایلدیلر زینبیظلمیله خوار ایلدیلر زینبیناقه سوار ایلدیلر زینبیگور نه گونه زینب اولوب مبتلا((دلسوز)) بیچاره بو گون شوریلهباشه ووروب سینه زنان اولگیلهآل عبا دامنینی دوتگیلهکیمسه نه دن دردیوه اولماز دواشاعر : دلسوز

گینه یتوب مه محرم سراسر عالمی دوتوب غمچکوبله قاره نه سمایه گلوب نوایه اهل عالماولوبدی گوئیا قیامت ایدوبدی ورد دل جماعتحسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربانغبار غم دوتوب فلکلر باتوبدی ماتمه ملکلرآچوبدی باشینی بوآیدا بهشتیده بتول اطهرگلوب فغانه شیرداور مدام سسلنور پیمبرحسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قرباننه تک او دردمند عاشق بو درگهه بوتون خلایقگلر دیر اورکده دردین شفا ویرر طبیب حاذقتمام دردمند اولانلار دیر او چاره سیز قالانلارحسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربانبوآیدا دخت شیر یزدان اولوب اسیر قوم عدوانگیدوبدی مجلس شرابه باش اگمیوب چوشیر غرانشراب مجلسینده هرآن دیردی زینب پریشانحسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربانباتوب بوآیداقانه اکبر شبیه حضرت پیمبرگیدوب جدایه قانلی باشی گلوب نوایه غملی مادرایدردی اکبرین بهانه خانیم دیردی یانه یانهحسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربانبو آیدا دشت کربلاده کسیلدی نچه باش منادهسریه سسلنوب اوغول وای باتاندا قانه شاهزادهعزای قاسمه گلنلر ایدر نوا دیر علملرحسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربانبوآی شهید راه قران بالاسین ایتدی دینه قربانبو عشق پاک و صبر و ایثار قویوبدی انبیانی حیرانمسیح وخضر ونوح وموسی دیردی ای عزیز زهراحسین یارالاریواقربان اسیر بالالاریوا قربانسویوللارین گروه اعدا بو آیدا باغلیوبدور، امایاریبدی صفلری او چولده آلوب فراتی شیر هیجاولی سویوندان ایچمیوبدور باخوب سویا یانوب دیوبدورحسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربانبوآی بیراوت دوشوب جهانه جهان قالوبدی یانه یانهبو آی امام کون و امکان گلوبدی ظلمیدن فغانهحسینه ای قرا گینلر دیر بو ماتمه گلنلرحسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربان((زکی)) بو غمده سینه داغلا گوزون یاشون عذاره باغلافقط نه تک مه محرم حسینه هر زماندا آغلا((عتیق)) اُل بو غمده گریان گیدونجه قبره سویله هرآنحسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربانشاعر : استاد طهمورثی (عتیق)

قان آغلیون ای شیعه که ایام عزادیزهرا باش آچوب صاحب عزا شیر خدادینه طاق فلک یاسه باتوب آغلوری عالمسکان سما چیده ایدوب مجلس ماتمبو غمده گلوب نالیه پیغمبرخاتمارواح رسل روح الامین نوحه سرادیای شیعه ایدون مدنظرکرببلانیبیریاده سالون محنت شاه شهدانیقانه بلشوب یتمش ایکی پیر و جوانیباشسیز توکولوبلردیه سن کوه منادیای شیعه قیامتلر اولوب اکبرالندهصدپاره گلوب قانلی کفن قانلی بدندهساچلار یولونوب خیملره نعشی گلندهلیلانین ایشی حشره کیمی واولدادیاول دم که علمدارین عدو قانینی توکدیبو درد وغم ای شیعه حسین قدینی بوکدیدلدن کسیلوب تاب و توانی یره چوکدیبیل سندران عالمده غم مرگ اخادیای شیعه ووروب حرمله اود کون و مکانهافلاکه سالوب رعشه بیر اوخ قویدی کمانهاصغربوغازین ایلدی بیرتیره نشانهگوربیرنقدر حرمله بی شرم و حیادیسلطان مدینه او بیابانی گزردیقانین یاخوب اعضاسینه اول طفلی بزردیاوجوندا گهی اخذ ایدوب افلاکه سپردیبلسونله او قان تحفه درگاه خدادیشاه الدی قشون سیندی ستم عرشه دایاندیاودووردولا اولاد علی خیمه سی یاندیعصمتلی حرملر سویولوب یاندی تالاندیرحم ایتمدی بیر کیمسه بولار آلعبادیشاعر : مرحوم شهاب تبریزی

یارب گینه غم قلبلـرین طاقتین آلدیاندوه وملالیلــه شــَرر عــالمه سالدیدریای مصیــبتده گلــور موجه بلالــراحبـابیدن عرشه اوجالوب آه ونوالــرقاره چکلـوب هـریره ، هـریرده عزادیگوزیاشی توکوراهل ولا نوحه سرادیعشاق آراسینداقورولوب حلقه ی ماتمگــویا یتشــوب یــوم بـَـلا ماه محـــرمبوآیـدا سولـوب ظلمیـله گلــزار پیمــبربوآیـدا گلــوب نالیــه جنــاتیده حیــدربوآیــدا معـــزادی رســولان مطهــــربوآیـدا یـانـار نـار مصیبــتده ملکلــربوآیـدا یتوب عالمــه بیــرمحنت دیگــربوآیـدا گلــوب فاطمه افغانه ســراســربوآیـدا یـولار زلفنــی حورالــره ســروربوآیـدا نــوایه گلجـــاق مـادر مضـــطربوآیـدا دئیـــر وای بالا صدیقـــه کبـریرخساره اللــرگوزیاشینی حضرت زهرابوآیـدا خــزان اولـدی گلــستان ولایتیاندی سوسوزوندان گل بی خارامامتبوآیـدا حسین قویدی قدم کرب وبلایهسـٔـکان فلـــک واریـری گلسیــدی نوایهاجــلال نـٔـزول ایلـــدی عالمــلره رهــبرچاتدی شرفه کرب وبلا تپــراقی یکسرفرمایش ائدوب قارداشیـنا مهرفروزانای ماه سپهـــرعلــوی بـــدر درخشــانغم قافله سین ساخلابوصحرای بلادهبرپاائلــه خرگاهیمی قارداش بو بِلادهقلبیم بوبیـابانـدا گلــوب سیــنده زارهوارعلتـی افــلاکه چخور دلده شــرارهتوش ایلـدی بویر منی اندوهیله دردهویرقیزلاریمون خیملرین بیراوجایردهشاعر : کربلایی موسی جوانی تبریزی

ای مدینه سوز دیگر ساز کن
در بروی داغ داران باز کناهل یثرب خون فشانید از دو عین
من خبر آوردم از قتل حسینمردها چون زنان شیون زدند
بر شرار سینه ها دامن زدندهاشمیات از حرم بیرون شدند
غرق در دریای اشک و خون شدندمادر عباس با قلب کباب
داد یک یک آل عصمت را جوابگفت ای یاران سئوالم از شماست
دختر مظلومه ام زینب کجاستدید نا گه بانویی با قد خم
گفت مادر دخرت زینب منممن سیه پوش گل یاس توام
داغ دار بهر عباس توامجان مادر داغ پیرم کرده است
درد و غم از عمر سیرم کرده استعمر زینب بارها بر سر رسید
تا کنار قبر پیغمبر رسیدناله اش چون آتش افروخته
سینه اش چون خیمه ها سوختهناله کرد و گفت با صوتی حزین
السّلام ای رحمه للعالمینیا محمد ، جانم آمد بر لبم
زینبم من ، زینبم من زینبموقتی این کاروان دل شکسته نزدیک مدینه رسید امام چهارم فرمود : پیاده شوید ، خیمه ها را بر پا کنید.همه بانوان پیاده شدند فرمود : بشیر وارد مدینه شو ، خبر شهادت حسین ورود ما را به مردم اعلام کن ، بشیر با وضع عزا آمد وارد شهر مدینه شد ، مردم مرتب می گفتند : بشیر چه خبر است ؟گفت بیاییدسر قبر پیغمبر ، رمدم جمع شدند ، وقتی اجتماع کردند ، گفت :(یا اهل یَثرِب لا مقامَ لَکُم بِها: مردم مدینه دیگر در مدینه نمانید) گفتند : چرا؟ (قَتل الحسین : حسین را کشتند )سرش را بالای نیزه زدند 1 ، الان زن و بچه اش بیرون دروازة مدینه هستند همین که این خبر رسید غوغایی شد در مدینه ، همه به سر و سینه می زدند ، با پای برهنه به استقبال آمدند همه فریاد میزدند : وامحمداه ، واحسینا همه صدا بزنید حسین .

يا مقطع الاعضااين بار بي مقدمه از سر شروع كرداين روضه خوان پير از آخر شروع كردمقتل گشوده شد همه ديدند روضه رااز جاي بوسه هاي پيمبر شروع كرداز تل دويد مرثيه قتلگاه رااز لا به لاي نيزه و خنجر شروع كرداز خط به خط روضه ي گودال رد شدوبا گريه از اسيري خواهر شروع كرداينجا چقدر چشم حرامي به خيمه هاستطاقت نداشت از خط ديگر شروع كرد

در مدح تو بايد كه ببنديم دهان راوقتي كه بريدند اديبانه زبان رابازار سر زلف تو از بس كه شلوغ استانگشت به لب كرده زليخا صفتان راوصف مژه ها و خم ابروت مرا كشتزحمت نده صياد دگر تير و كمان رابا تكه كلافي به وصال تو رسيدمزهرا به حسابم زده اين سود كلان راتا سفره ي احسان كرم خانه تان هستسائل نخورد ثانيه اي غصه نان راما بهتر از اين روضه بهشتي نشناسيمبهتر كه بچسبيم همين نقد جهان رابا طشت نگو كوچه ي غم خون جگرت كردترسم كه به زينب برساند جريان را

آنجا که اشک پای غمت پا گرفت و بعد…
بغضی میان سینه من جا گرفت و بعد…وقتی که ذوالجناح بدون تو بازگشت
این دخترت بهانه بابا گرفت و بعد …ابری سیاه بر سر راهم نشسته بود
ابری که روی صورت من را گرفت و بعدانگار صدای مادری دلخسته می‌رسید
آری صدای گریه‌ی زهرا گرفت و بعدهمراه آن صدا تمامیِّ کودکان
ذکر محمدا و خدایا گرفت و بعدهر کس که زنده بود از اهل خیام تو
مویه کنان شد و ره صحرا گرفت و بعددور از نگاه علمدار لشگرت
آتش به خیمه‌های تو بالا گرفت و بعدپس بر سنان کنند سری را که جبرئیل
شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل

جز فراق تو مرا هیچ غمی پیر نکرد
داغ تو کشت مرا کشت,زمین گیر نکردجنگ هرلحظه ازین باغ گلی چید,حسین
خون تو دشمن بی عاطفه را سیر نکردهر چه آمد به سرت,عقده ی جنگ جمل است
گرچه این را,احدی بعد تو تفسیر نکرد!در دل سنگی شان کینه ز اولاد علی ست
چه تعجب که بر آن موعظه تاثیر نکردهمه دیدند مرا,بر سر گودال ولی
حالت خنده شان هم به تو تغییر نکرددشمن از برق نگاه تو چنان ریخت به هم
اکتفا بر تن بی جامه به یک تیر نکردخواهرت دید به چشم خودش آن لحظه, کسی
در پی غارت انگشتر تو… دیر نکرد…کربلا گرچه پراز داغ جوان بود ولی
هیچ یک قدر تو اینگونه مرا پیر نکردداغ تو کشت مرا کشت , زمین گیر نکرد

وقتی علم میبینم یاد علمدار میکنم
وقتی که غم میبینم یاد غم یار میکنموقتی که آب میبینم یاد لب سقا میکنم
وقتی که گل میبینم یاد گل لیلا میکنمآقا به عشق کربلا می‌کشی عاقبت مرا
خونم حلالت آقا خونم حلالتبه عشق بین الرحمین می‌کشی ام چرا حسین
جون ناقابلمو بگیر، اما منو کربلا ببرچیزی ازت کم نمیشه بیا و آبرو بخر
دوست دارم اون روزی که وا می‌شه راه کربلاتن صد پاره من مونده باشه تو سنگرا
زیر آفتاب بسوزه پیکر بی مزار منزائرای کربلا رد بشن از کنار من
زائرای کربلا رد بشن از کنار من

سینه زنان حسین زمزمه بر پا کنیدماه محرم شده یاری زهرا کنیدبانی بزم عزا مادر او فاطمه استآمده قامت کمان خوب تماشا کنیدذکر حسین جان ما از شهدا مانده استجامعه را زنده با، ذکر مسیحا کنیدناز گنه کار را می خرد ارباب ماامر کند هر که را گم شده پیدا کنیدنوکر هر ساله ایم پای قرار آمدیمموسم درد دل است عقده ی دل وا کنیدبر اثر معصیت خشک شده اشک مندیدۀ خشکیده را وصل به دریا کنیدگریه برای شما دار و ندار من استچشمِ پُر از گریه ای، می شود اعطا کنیدراه نشانم دهید برگ امانم دهیدکاش که با این گدا شبیه حر تا کنیدصحن حسینیه ها گوشه ای از کربلاستعرش نشینان عشق فخر به موسی کنیدبی کفن کربلا حضرت آقا سلاماذن عزاداریِ، ما همه امضا کنید

شد آخر کار، خدا نگهدار
وعده ی دیدار ،کنار مادر
آقام  آقام آقام حسین
لبریز آهم،پشت و پناهم
ای بی سپاهم،هستی ِ خواهر
دست تو، از رو دل، برندار
نذار دلم رو غم بگیره
بعد این ،همه سال
آخه کی می خواد
مارو از هم بگیره
حسین جان بیا تو یه کار برای من بکن من هم یه کار برای تو ،تا یادگاری بمونه
تو بیا و ،با دست خودت
محکمترش کن معجرم رو
تو می خوای برای من چیکار کنی زینب؟
من میرم، که برات، بیارم
امانتی مادرم رو
میمیرم از غمت،میمیرم از غمت
داری میری داداش،مگه قرار نبود هرجا میری منم باهات بیام؟
من و اسیری،دل خسته میری
که گرد پیری،پوشونده روت رو
لحظه ی آخر،گفته که مادر
ببوسه خواهر،زیر گلوتو
من و دست کیآ میسپاری؟
کجا میری بدون زینب
هی میگفت خواهر رهام کن بذار برم
بخدا که جدا نمیشم
از تو که هستی جون زینب
کجا داری میری داداش مگه نمیبینی؟
لشکری، واسه کشتن تو
آماده کرده قتلگاه رو
سکینه جلوی خیمه ها
گرفته دست ذوالجناح رو
گفت بی بی سکینه:بابا باید بیایی پایین،اباعبدالله الحسین علیه السلام فرمودند:عزیز دلم با هزار سختی عمه جانت رو راضی کردم ،بذار برم. گفت:نمیشه
نهان از چشم طفلان آمدم
بچه هارو تو خیمه یه جوری سرگرم کردم،یواشکی اومدم بابایی،کار  ِت دارم
نهان از چشم طفلان آمدم ،تا بر تو ره گیرم
که گیری در بغل یک بار دیگر دختر خود را

حسین جان شیعه ات همواره  آقاست
مقام نوکر از ارباب پیداستنشستن در حریم روضه ها یت
تمام دل خوشی ما به دنیا ستاگر روزی بدون تو بیا ید
برای ما همان روز مبا داستکمی از رنگ و بوی تو گرفتن
خدا داند تمام همت ماستنشا ط ما پس از پایان روضه
نشا نی قبول این تو لا ستبهشتی که خدا وصفش نموده
برای عا شقان تو همین جاستتو ذره ذره در جانم نشستی
که این گونه دلم سوی تو بر خاستخو شم امروز مهمانم تو هستی
زمان میز بانی تو فر داستخدا را شکر با با تو آشنا ییم
جدایی از غم تو رنج عظما ستاسما عیل گوسفندان را در صحرای طف لب آب فرات دید سر بالا می کنند با همهمه ،از خدا پرسید اینا تشنه بودن چی شد آب نمی خورند ،خطا ب رسید این جا وادی طف است فرزندی از نسل تو به نام حسین را در این جا سر می برند بین دو نهر آب تشنه….

پرسیدم از هلال ماه، چرا قامتت خم اسـتآهی کشید و گفت کـه ماه محرم اسـتگفتم کـه چیست محرم؟با ناله گفت ماه عزای اشرف اولاد آدم اسـتفرارسیدن ایام سوگواری اباعبدالله الحسین«ع» تسلیت باد

چه کسی دیده لب آب بسوزد جگری؟
روی دست پدری جان بسپارد پسری؟
چه کسی دیده که لب تشنه اي از سوز عطش؟
آب در دست و ننوشد به هوای دگری؟

هفتاد و دو سینه سرخ هجرت کردندبا سَروَرِ آفتاب بیعت کردندرفتند و به دریای ابد پیوستندچون رود، به اصلِ خویش رجعت کردند

خبر آمد ز مهی بوی خدا می آیدماه داغ دل ما غرق نوا می آیددل ببازید عزیزان که زمان الم استماه اشک و الم و کرب و بلا می آید

افراشت به کوی عشق، پرچم، عباسدر عشق، فشرده پایِ محکم، عباسبی آب، از او گلشنِ دین شد سیراببی دست، گرفت دستِ عالَم، عباس

محرم نزدیک است یادمان باشد
اول نماز حسین بعد عزای حسین
اول شعور حسینی بعد شور حسینی
محرم زمان بالیدن است نه فقط نالیدن
بساطش آموزه است نه موزه
تمرین خوب نگریستن است نه فقط خوب گریستن

هر سال برای تو سیه می پوشیم
در دسته ی عاشقان علم بر دوشیم
ما، بعد هزار و چارصد سال هنوز
با یاد لب تو آب را می نوشیم

نام زینب در شئون زندگی گل میکنددر دل عشاق ایجاد تحول میکندمهدی زهرا که خود رمز توسل با خداستدر مقام ذکر با زینب توسل میکند

صدای گریه ات پیرکرده عالم را
بیاکه باتو بپوشم لباس ماتم را
هزار شکرکه نمردم وباز میبینم
کتیبه های عزاومشکی محرم را

اردوی محرم به دلم خیمه به پا کرددل را حرم و بارگه خون خدا کردفرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

دلم اروم شده خیالم راحته
اشکای چشمم از نمک سفرته
غم مـن غمته گریه مرحمته
ارزوم جون دادن تـو محرمته

غم ِ زهرا مرا سوز درون داددم ِ حیدر به من شور جنون دادحسین آمد به زخم دل نمک ریختمرا با شور عاشورا در آمیخت

دل را اگر از حسین بگیرم چه کنم
بی عشق حسین اگر بمیرم چه کنم
فردا که کسی را به کسی کاری نیست
دامان حسین اگر نگیرم چه کنم

دوباره پیچید/ شمیمِ حسیندرود ما بـه تو اي کشته‌ي ستمدیدهپناه منه/ حریمِ حسینتوی بزم محرم دل میشه آرومفرارسیدن ماه محرم را بـه عزادارن تسلیت عرض میکنم…

محرم ماه الفت با جنون استچراغ کوچه هایش بوی خون استمحرم حرمت خون است و خنجرتلاطم می کند حنجر به حنجر . . .

سوره غم میرسد، آیات مریم میرسد
عطر سیب و بوی اسپند محرم میرسد
دست خود را روی سینه میگذارم با ادب
آه، دارد مادری با قامت خم میرسد

محرم شد از غم نگاهم گرفتبه سوزانترین اشک، آهم گرفتشکست در گلو بغض سوزان منو عطر حسین روح و جانم گرفتفرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

با آب طلا نام حسین قاب کنید
با نام حسین یادی از آب کنید
خواهید مه سربلند و جاوید شوید
تا آخر عمر تکیه بر ارباب کنید

رعرش مجلس غم ارباب عالم استمشکى بپوش اى دل شیدا محرم استغش کرد فاطمه به خدا محتشم بس استباز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

ماه محرم آمده باید دگر شوم
باید به خود بیایم و زیر و زبر شوم
باید سبک عبور کنم از خیال سود
باید خلاص از تب و تاب ضرر شوم

کاش بودیم آن زمان کاری کنیماز تو و طفلان تو یاری کنیمکاش ما هم کربلایی می شدیمدر رکاب تو فدایی می شدیم

از عرش از میان حسینیه ی خدا
آمد صدای ناله ی حی علی العزا
جمع ملائکه همه گریان شدند و بعد
گفتند همه تسلیت بر ساحت خدا

منزلگه عشاق دل آگاه حسین استبیراهه نرو ساده ترین راه حسین استاز مردم گمراه جهان راه مجوییدنزدیکترین راه به الله حسین است

خدایا پیکرم آتش گرفته
دل غم پرورم آتش گرفته
شهادت نامه را با خون نوشتم
ولیکن دفترم آتش گرفته
خودم دیدم کنار قتلگاهم
که قلب مادرم آتش گرفته
خودم دیدم کنار نهر علقم
لب آب آورم آتش گرفته

اشکم ز هجر روی تو خوناب شد حسینمویم ز غصه رشته ی مهتاب شد حسینهر جا کنار آب نشستم ز داغ تواز بس که سوختم جگرم آب شد حسینجانسوز تر ز داغ تو دیگر کسی ندیدخورشید هم ز داغ تو در تاب شد حسین

عالم همه محو گل رخسار حسین است
ذرات جهان درعجب از كار حسین است
دانی كه چرا خانه ی حق گشته سیه پوش
یعنی كه خدای تو عزادار حسین است

آقا سلام برغزل اشک ماتمتبر مسجد و حسینیه و روضه و دمتچندی گذشت در غم هجران اشک توپرمی کشید دل به هوای محرّمت…

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمامبر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟

محرم شد و دلها شکستاز غم زینب، دل زهرا شکستباز محرم شد و لب تشنه شداز عطش خاک، کمرها شکستآب در این تشنگی از خود گذشتچله به خون شد دل صحرا شکستقاسم و لیلا همه در خون شدنداین چه غمی بود که دنیا شکستفرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روز
دانش‌آموزان عالم را همه دانا کند
ابتدا قانون آزادی نویسد بر زمین
بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

«باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟!»«شور حسین علیه السلام است؛ چه ها می کند»؟!فصل فراوانی یادت از راه رسیده است و من نوبرانه های اشک را از نگاهم چیده ام.غمی سترگ بر دلم چنگ انداخته است؛ غمی به وسعت غروب عاشورا؛غمی به اندازه پریشانی «زینب» علیهاالسلام هنگام وداع؛غمی به بلندای فریاد «قاسم علیه السلام » از دل میدان،غمی به وسعت زیباییِ علی اکبر علیه السلامغمی به نازُکای حنجره «علی اصغر»، آن گاه که حتی،تاب نوازش خنکای نسیم را نداشت چه رسد به شرنگ تیر سه شعبه.غمی به ارتفاع تلِّ زینبیه؛ هنگامی که زینب علیهاالسلام دیگر صدایلا حول و لا قوة إلاّ باللهِ را از حنجر امام علیه السلام نمی شنیدو آخرین تبسّم برادر را در ذهن خسته اش، تجسّم می کرد.

آغاز می شود سالی که دل های همیشه عاشق را، دوباره متوجه «مکتب سرخ شهادت»خواهد کرد، مکتبی که نشان از پویایی و جاودانگی شهادت دارد؛شهادت: میوه همان درختی که ریشه در «هَیهات مِنّ الذلّة» دارد وارمغان ماه محرم به تمام آزادگان جهان است.آری! «هَیهات منّ الذّله» کلید اسرار و رموز ماه محرم است.ماهی که هر بار با حضور دوباره اش به تفسیر شرافت و عزّت انسانی می پردازد ودلِ انسان های آزاده را به دقایق عارفانه عاشورا می سپارد.

پیرمردی را پرسیدند زندگی چند بخش است؟ گفت:دوبخش،کودکی و پیری
گفتند پس جوانی چه؟ گفت:جوانی ام فدای حسین است

انگار برای حسينی شدن ما ، راهی جز بی حسین شدن زینب نبود.ماه محرم ماه پیروزی خون بر شمشیر تسلیت باد .

بار بگشایید اینجا کربلاست
آب و خاکش با دل و جان آشناست
تا قیامت کربلا ماتم سراست
حضرت مهدی (عج) صاحب عزاست

کاش زمین قصه می‎گفتکاش زمین شعر می‎سروداگر زمین قصه می‎گفتقصه خون حسینقصه ی نخل‎های سوخته در امتداد رود ………….و دل سودازده‌ مان  را بدنبال خویش به صحرای خون و جنون می‎کشانیم،و در میان چکاوک شمشیرها و باران نیزه‎ها از میان خیمه‎ها می‎گذریم.

کم کم سیاهی علمت دیده می شود
آثار خیمه های غمت دیده می شود
افتاده سینه ام به تپش های انتظار
از روی تل دل حرمت دیده می شود

عجیب حکایتی است! “عزیز” ترین ها – حسین(ع) و یوسف(ع) از “گودال” و “چاه” به آسمان عزت رسیده اند.

هرکس کتاب ۷۲ صفحه‌ای عشق – عاشورا – را خوب بخواند، شیرازه‌ی سعادت را در زندگی اش گسسته نخواهد دید.

حسين بيشتر از آب تشنه لبيک بود ، اما افسوس كه به جای افكارش زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترين درد او را بی آبی نامیدند.

رخصت دهید شال محرم بیاورید
پیراهن عزای مرا هم بیاورید
با اشکتان جراحت او خوب می شود
ای چشمهای غم زده مرحم بیاورید
مادر رسیده است کمی کوچه وا کنید
مادر رسیده گریه کند دم بیاورید

می گویند سری راکه درد نمی کند دستمال نمیبندند
ولی سر من درد می کند برای سربندی که
نام مقدس تو روی آن حک شده باشد یا حسین (ع)

به محرم كه می‌رسی، عاشورا را به یاد می‌آوری و حسین را…به خود ببال كه عاشق و شیفته‌ حسینی و عشق به حسین خیمه‌ همیشه افراشته در جان توست؛ خیمه ای به وسعت همه‌ هستی، خیمه‌ای به بلندای همه‌ آسمان‌ها و كهكشان‌ها، با خوانی گسترده از عطش كه تشنگی بشریت را پایان خواهد داد. هرگز مباد بی این عشق زندگی كنیم و بی این محبت بمیریم.

نام من سرباز کوی عترت است، دوره آموزشی ام هیئت است. پادگانم چادری شــد وصله دار، سر درش عکس علی با ذوالفقار. ارتش حیدر محل خدمتم، بهر جانبازی پی هر فرصتم. نقش سردوشی من یا فاطمه است، قمقمه ام پر ز آب علقمه است. رنگ پیراهن نه رنگ خاکی است، زینب آن را دوخته پس مشکی است. اسـم رمز حمله ام یاس علی، افسر مافوقم عباس علی (ع)

پرسیدم ازحلال ماه، چرا قامتت خم است؟آهی کشید و گفت:که ماه محرم است.گفتم: که چیست محرم؟با ناله گفت:ماه عزای اشرف اولاد آدم است.

چشم گریان سویت از شام خراب آورده ام
خیز، ای لب تشنه از بهر تو آب آورده ام
گر بپرسی داغ تو با سینه خواهر چه کرد
قامت خم گشته یی بهر جواب آورده ام
اربعین حسینی تسلیت باد

آیینه شدی تا که خدا در تو درخشید
خورشیدترین حادثه ها در تو درخشید
بر دوست همان روز که با حنجره ی خون
گفتی تو «بلی» کرب و بلا در تو درخشید
اربعین حسینی تسلیت باد

یک اربعین گذشته و زینب رسیده استبالای تربتی که خودش آرمیده استیا ایها الغریب سلام ای برادرمای یوسفی که گرگ پیرهنت را دریده است

سفر کردم به دنبال سر تو
سپر بودم برای دختر تو
چهل منزل کتک خوردم برادر
به جرم این که بودم خواهر تو
اربعین حسینی تسلیت باد

بلبلان آمده گل ها همه پرپر گشتند
حرم الله دوباره به حرم برگشتند
زائر پیکر صد پارة بی سر گشتند
همگی دور مزار علی اکبر گشتند
اربعین حسینی تسلیت باد

دل ما در پی آن کاروان است
که از کرب و بلا، با غم روان است
چه زنجیری به دست و بازوان است
که گریان دیده روح الامین است
به یاد کربلا دل ها غمین است
دلا خون گریه کن چون اربعین است
اربعین حسینی تسلیت باد

عالم همه قطره و دریاست حسین ، خوبان همه بنده و مولاست حسین ، ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش ، از بس که کَرَم دارد و آقاست حسین

به یاد کربلا دل ها غمگین استدلا خون گریه کن چون اربعین استاربعین حسینی برشما تسلیت باد

سفر کردم به دنبال سر توسپر بودم برای دختر توچهل منزل کتک خوردم برادربه جرم این که بودم خواهر تو

اربعین یعنی چهل منزل عزا
اربعین یعنی شبی بی انتهااربعین یعنی غریبی ، بی کسی
اربعین یعنی همه دلواپسیاربعین یعنی چهل منزل سفر
اربعین یعنی همه خوف و خطر

بار بگشایید اینجا کربلاست
آب و خاکش با دل و جان آشناست
اربعین است اربعین کربلاست
هر طرف غوغایی از غم ها به پاست

اربعین است اربعین کربلاست
هر طرف غوغایی از غم ها به پاست
گویی از آن خیمه های نیم سوز
خود صدای العطش آید هنوز
اربعین حسینی تسلیت باد.

اربعین است و جهان یکسره هیأت شده است
حرم یار مهیای زیارت شده است
تو که حق به مددش کرده نصیب
یاد ما باش که دلم یکسره ویران شده است . . .

اربعین است اربعین کربلاست / هر طرف غوغایی از غم ها به پاست
گویی از آن خیمه های نیم سوز / خود صدای العطش آید هنوز
فرا رسیدن اربعین حسینی تسلیت باد

بسوز ای دل که امروز اربعین استعزای پور ختم المرسلین استقیام کربلایش تا قیامتسراسر درس، بهر مسلمین استاربعین حسینی تسلیت باد

السلام ای وادی کربلاالسلام ای سرزمین پر بلاالسلام ای جلوه گاه ذوالمننالسلام ای کشته های بی کفناربعین حسینی برشما تسلیت باد

کربلا محشر کبراست بیا تا برویمتا ببینیم چه غوغاست بیا تا برویمدیده ی سیر و سلوک از همه آفاق بگیرکربلا منتظر ماست بیا تا برویم

به یاد کربلا دل ها غمگین است
دلا خون گریه کن چون اربعین است
اربعین حسینی برشما تسلیت باد

تا سایه سرت به سر محملم فتادبرخاست آتش غم و بر حاصلم فتادیک اربعین بود که ندیدم جمال تووین است شعله ای که بر آب و گلم فتاد

اربعین در راه است……حال و روزم بد بهم میریزد آقا مدتیست……نقل هر مجلس شده ویزای رفتن تا عراق…..چند روز دگر تا اربعین و حسرت به مانده فرات…….

تمام یاس هایت را به شام از کربلا بردم
چو برگشتم برایت یک چمن نیلوفر آوردم
مسافر از برای یار سوغات آورد اما
من از شام بلا داغ سه ساله دختر آوردم
اربعین حسینی تسلیت باد

کاش بودیم آن زمان کاری کنیماز تو و طفلان تو یاری کنیمکاش ما هم کربلایی می شدیمدر رکاب تو فدایی می شدیم

بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد
دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد
به یاد کاروان اربعینی با گریه می گوید
همی بوسم خاکی را که بوی کربلا دارد
اربعین حسینی تسلیت باد

کاش پای دل ما هم به نوایی برسداربعینی، حرمی، کرببلایی…. برسد

تا قیامت نرود نقش تو از لوح ضمیرحیرتم کشت، بگو این چه معماست حسین…السلام علیک یا اباعبدالله…اربعین حسینی تسلیت…

دلا کوی حسین عرش زمین است
مطاف و کعبه دل ها همین است
اگر خیل شهیدان حلقه باشند
حسین بن علی، آن را نگین است
اربعین حسینی تسلیت باد

غرق تلاطم شده بحر محیطیک سره درد است بساط بَسیطشد چهلم روز عزای حسینجان جهان باد فدای حسیناربعین حسینی تسلیت باد

دوباره وقت غم و وقت عزاستاربعینِ حضرت خون خداستپیرهنای مشکی رو در نیاریدقافله هنوز تو راه کربلاست

با اینکه به آرزو دیدن بین الحرمین رسیدم
اما حسرت پای پیاده و اربعین در دلم میماند….
بی شک بین الحرمین سرزمین عرفه و کربلا حج ما فقراست

السلام ای وادی کرببلاالسلام ای سرزمین پر بلاالسلام ای جلوه گاه ذوالمننالسلام ای کشته های بی کفن

امشب شب اربعین مصباح هداستدل یاد حسین بن علی شیر خداستپروانه به گرد شمع حق پر زد و سوختامشب شب یاد عشقیاء و شهداست

اربعین وقف عزای زینبهبیقرار گریه های زینبهوقت روضه خوندن سر حسینتوی کربلا برای زینبه

جابر این جا حرم محترم خون خداست
هر طرف سیر کنی جلوه ی مصباح هداست
غسل از خون جگر کن که مزار شهداست
سر و دست است که از پیکر صد پاره جداست
اربعین حسینی تسلیت باد

دوستان با من و دل ناله و فریاد کنید / آه را با نفس از حبس دل آزاد کنید
اربعین آمده تا از شهدا یاد کنید / گریه بر زخم تن حضرت سجاد کنید . . .
اربعین حسینی تسلیت باد

بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد
دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد
به یاد کاروان اربعینی با گریه می گوید
همی بوسم خاکی را که بوی کربلا دارد
اربعین حسینی تسلیت باد

چهل، عدد “کمال” است ، و انسان ، کمال خویش را
از سرچشمه‌های جوشان و زلال عاشورا تا اربعین یافته است . . .
عزاداریتان مقبول حضرتش

نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روزدانش‌آموزان عالم را همه دانا کندابتدا قانون آزادی نویسد بر زمینبعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

امام صادق(ع)آسمان چهل روز در عزای حسین(ع) گریستاربعین حسینی برشما تسلیت باد

گوش کن بانگ جرس از دل صحرا آید
ناله ای سخت جگر سوز و غم افزا آید
پیشباز اسرا دختر زهرا آید
به گمانم ز سفر زینب کبرا آید
اربعین حسینی تسلیت باد

السلام علیکم یااباصالح المهدى (عج)السلام علیک یاامین الله فى ارض وحجته على عباده(یاصاحب الزمان آجرک الله) اربعین حسینی بر شما وعاشقان حسین تسلیت عرض مینمایم)

مژدگانی بده عباس که خواهر آمدخاطر آسوده که با چادر و معجر آمد !قافله همره خود مشک پرآب آوردهجرعه جرعه غم و اندوه رباب آورده

کربلایت بار دیگر منزل زینب شده
در عزای اربعینت جان او بر لب شده
او که شمع محفل شمس و قمر، وان غنچه بود
بعد از این پروانه ی هجده گل و کوکب شده
اربعین حسینی تسلیت باد

امشب شب اربعين مصباح هداست
دل ياد حسين بن علی شير خداستپروانه به گرد شمع حق پر زد و سوخت
امشب شب ياد عشقياء و شهداست…

بــاز دگر بـاره رســیــد اربـعـیــن
جوش زند خـون حـسـیـن از زمیــن
شـد چـهـلـم روز عــزای حـسـیــن
جــان جــهــان بـــاد فدای حـسین

اربعین است و جهان دل به غمت می بندداشک محراب طواف حرمت می بندداربعین سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین علیه السلام تسلیت باد.