متن مادر کاش بودی

متن مادر کاش بودی

مادر یک کلمه نیست، یک احساس است. مادرم الگوی تمام عیار زندگی من است. هیچ چیزی جالب تر و لذت بخش تر از عشق مادر نسبت به فرزندش نیست. فردی که از عشق مادرش لذت می برد، باید خودش را یکی از خوش شانس ترین افراد روی کره زمین بداند. عشق مادر به فرزند هیچ گاه در چارچوب کلمات جای نمی گیرد، و فقط و فقط می تواند از اعماق وجود یک فرد حس شود.
شاید مردم مادر من را یک زن معمولی ببینند، اما او ارزشمندترین داشته زندگی من است. در تک تک قدم هایی که در زندگی برداشته ام، رد پای او نیز وجود دارد. مادرم انگیزه من برای امیداوری و تلاش مضاعف رو به جلو است.
مادر مهربانم، غم و اندوه را در چهره ات می بینم و می دانم همیشه سعی داری سختی های زندگی را به تنهایی بر دوش بکشی. همیشه سعی می کنم کارهایی در زندگی انجام دهم که باعث شادی تو شود، مادر، تو روح من هستی و با تمام وجود دوستت دارم!

وقتی داخل یک فیلم قهرمان داستان می میرد، ناامیدی و یاس اولین احساسی است که به سایرین دست می دهد. مادر من قهرمان داستان زندگی من است؛ چراکه او تنها کسی است که اگر نباشد، من بدون او نمی توانم به زندگی ادامه دهم. من همیشه سپاسگزار او هستم. او به این دلیل قهرمان زندگی من است که هر زمان و هر جایی که به او نیاز دارم، تمام تلاشش را برای افزایش قدرت و توان من انجام می دهد.
مادرم تنها کسی است که در تمام لحظات سخت زندگی مرا رها نکرد. قهرمان فردی شجاع و قدرتمند است؛ و این کلمات به سختی می توانند توصیف کاملی برای مادر من به شمار آیند. تابحال شخصی خاضع تر از مادرم ندیده ام.
او تمام تلاش خود می کند تا بهترین زندگی را داشته باشم. در تمام طول زندگی اش برای من جنگید. چارچوب کلمات در حین توصیف عشق بی نهایت او نسبت به فرزندش ویران می شود. از ابتدای زندگی ام تا به امروز او در کنارم ایستاده است. تابحال هیچ رفتار متکبرانه ای از او ندیده ام.
مادرم به من یاد داده است تا به بقیه کمک کنم و احترام افراد مسن تر را نگه دارم. او الهام بخش ترین فرد در انجام کارهای خیر و پسندیده است. او مهربان، بی ریا و دوست داشتنی است. مادرم تا ابد قهرمان زندگی من خواهد بود.

مادر، تو کتاب همیشه گشوده ایثاری. تو در مزرعه زندگی مان بذر سپیده و مهر می کاری. تو چون آسمان زلالی و چون باران بخشنده. مادر قامت تو قیامت عشق است. ای سرافرازترین سر و سایه گستر زندگی ام. در وصف تو، کلمات عقیمند و واژگان محدود. ای خوب ترین، ای رئوف ترین سرچشمه مهربانی ها، ای ساکن کوی مهتاب، ای آب و آیینه و آفتاب، نام بلندت جاودان و کتاب وجودت به شیرازه امن و امان خداوندی استوار و تلاش بی شائبه ات در بارگاه الهی پذیرفته باد.

مادر ای معلم ایثار و ای کوه صبور! می ستایم ایثار بی همتا و صبر کم نظیرت را. تصدیق می کنم مقام والای تو را. به حق که تو زیبنده وعده راستین «الجنه تحت اقدام الامهات » هستی. تو سزاوار اکرام و احسانی. تو شایسته تقدیر و تحسینی. و جلوه ای از احسن الخالقین. مادر! مهر و صفایت، ناز و قهرت، گریه و خنده ات،… همه چیزت را دوست دارم و می ستایم.مادر ای غنچه ترین گل گلستان محبت! همیشه غنچه بادت. چرا که بی وجودت غنچه ها پرپر می شوند و گل ها بی بو. گلستان بی بهار می شود و باغبان تنها. بهار برای همیشه می رود و خزان می آید. خزانی که به جوانه های تازه سرزده و لاله تازه دمیده هیچ رحمی نمی کند. نه! مادر، تو برای همیشه می مانی و من لحظه ای بی تو را تصور نمی کنم.
«مادر! فرزندت، به فدایت »

مادر! دوستت دارم و به تو عشق می ورزم آن گونه که به من عشق می ورزی. هم آنگاه که سرود لالائی ات خواب خوش و آرام را به من هدیه می کند و هم آنگاه که، قطرات اشکت همراه ترانه غم انگیز فراق بدرقه ام می کند. کیست که وقتی در آغوش گرم مادرش سرنهد، طمانینه بی وصف خویش را از درون دلش احساس نکند؟ کیست که از خوان محبت مادر سیر نخورده باشد؟ کیست که نام تو را در قاموس قلبش ننوشته باشد؟ کیست که یاد تو را از صفحه خاطراتش پاک کرده باشد؟

مادر ای زیباترین تابلوی هستی! به راستی کدام نقاش توانسته است زیباتر از تابلوی تو را ترسیم کند؟ تابلویی که هم منشور عشق باشد و هم آیینه تمام نمای احساس و عاطفه. هم تصویری از خطرات باشد و هم تمثالی از محبت آه. مادر، چه آرام بخشی! قلبت مخزن رحمت است و نگاهت مخزن الفت. یادت تجدیدکننده خاطرات است و نامت زینت بخش کلام. به راستی که مادر. تو هدیه ای آسمانی هستی، که باید همه پاسدار تو باشند.

مادر ای درخشنده ترین آفتاب هستی بخش! بتاب که خورشید و ماه منتظرند تا از انوار طلائی ات روشنایی گیرند و پیام هستی بخش تو را در گوش همه ذرات عالم زمزمه کنند: هان! مادر ریشه درخت حیات است زنهار که تیشه بر این ریشه روا دارید که این ضربه نه به شخص بلکه به اجتماع است. یعنی مادر اساس اجتماع است و بی او اجتماع جسمی بی روح است. حال که چنین است، پس ای آفتاب! بتاب که خلایق منتظرند تا با تو به خود آیند و خود را باز یابند و در این بازیافت، سر دلدادگی به تو فاش می شود.مادر ای ستاره پرفروغ آسمان بی افق عشق! بتاب که بی تو قصه عشق ناتمام می ماند و عاشقان سرگردان. بتاب تا از تابش نورت، جاده های آسمانی عشق فتح گردد و خانه معشوق پیدا.
بتاب که بی تابشت، شب های شوم غربت و تنهایی، آدمیان را در هاله ای از تاریکی و ظلمات به اسارت می کشد.مادر ای آرام بخش ترین نسیم پگاه زندگی! بسوز که ریحانه های سبز حیات لباس زرد مرگ می پوشند و طوفان های وحشتناک پاییزی بر گل ها حاکم می شوند. بوز که گل ها جز با شمیم نفس عطرآگین تو معطر نمی شوند. بوز که هیچ نسیمی نمی تواند لطیف تر از نسیم خوش بوی وجودت، برگ های ظریف گل ها را نوازشی دهد و تو گویی که گل ها نیز بی حضور نسیمت، جوانه نمی زنند و غنچه نمی شوند.مادر ای موج خروشان دریای بی کران عاطفه! کدام ساحل است که بتواند بر عاطفه بی منتهای تو محیط شود؟ کدام دریاست که با خروش موج عاطفه ات، متلاطم نشود؟ مگر نه این است که دریا دریاست چون ماه رخسار تو بر آبهایش می خندد؟ مگر نه این است که دریا دیدنی است چون احساس پر صفای تو در فضایش می رقصد؟ براستی که دریایی که تسلیم جذر و مد ماه وجودت نشود، دریا نیست، شور آبی بی ارزش است که نه تنها تشنگان را یارای سیراب کردن ندارد بلکه سیران را نیز هر روز تشنه تر می کند و به هلاکت نزدیکتر.

مادر؛ فرشته‌ای زمینی
مادر، قلب خانه و مظهر مهر و عاطفه، عشق و احساس، محبت و صفاست، و مادری، فضیلتی است ملکوتی، ناشی از عالم قدس که در وجود انسان خاکی تجلی می‌کند و درآن صراحت و صداقت، مهر و صفا، عدل و تقوا به عالی‌ترین شکل خود آشکار می‌شود. مادری، حالتی است که صفات عالی زیبایی را، در پرورش فرزند می‌داند و در این راه، از همه زمینه‌ها و امکانات شخصی می‌گذرد. مادر، هنرمندی است که در نتیجه تلاش خستگی ناپذیرش، فرزندی نیکو پرورش یافته، نیکوکار و با تقوا در مسیر حق گام برمی دارد.حقیقت زندگی مادر، عشق ورزیدن، دوست داشتن و فداکاری است. اگر کار مادر را کوچک بپنداریم، مرتکب اشتباهی بزرگ شده ایم؛ چرا که کار او، انسان سازی و فضیلت پروری است. مادر در انجام این وظیفه، غرور و خودخواهی خود را به فداکاری و عشق ورزی تبدیل می‌کند و حتی حاضر می‌شود دفتر عشق و زندگی شخصی خود را برای مدتی نیمه باز گذارد یا مختومه سازد و فصلی نو در دفتر جدید فرزند بگشاید. به همین دلیل، مادران همواره در خور ستایش و نکوداشتند.زیباترین تعریفی که از مادر شده و واقعا بیانگر مقام ومنزلت مادر است، حدیث زیبایی از پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله است که فرمود: «بهشت زیر پای مادران است».
عاطفه مادری، از کرامت‌های خداوند است که نمی‌توان آن را با هیچ قیمت مادی سنجید. روز گرامیداشت پرعاطفه‌ترین موجودات خلقت مبارک.

ﻣﺎدرم! هیچ‌وقت ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﻋﺎﺩﺕ نمی‌کنم. ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺏ بود ﺍﮔر ﺁﻏﻮﺵ مهربانت را ﺩﺍﺷﺘﻢ. هنوز هم هرجا نامت را می‌شنوم؛ به لرزه می‌افتم. هرجا مادری را با فرزندش می‌بینم؛ زیر لب می‌گویم: من هم روزی مادر داشتم. من هم روزی گرمای وجودش را داشتم.مادرم! کاش می‌دانستی که این روزها بیشتر از گذشته به وجودت احتیاج دارم… اما می‌دانم تو هنوز هم پیش خدا واسطه حل مشکلات من هستی. این اطمینان را از آرامش قلبم دارم.امروز با شاخه گلی سرخ و دستانی لرزان به دیدارت می‌آیم. این اشک‌های من از سر دلتنگی است. دلتنگی برای بوسه زدن بر دست‌های مهربانت. کاش بودی. امروز دلم آتش گرفت و دوباره جای خالی‌ات را حس کردم. می‌دانم جای تو خوب است و فرشته‌های آسمان امروز را برایت جشن می‌گیرند. آخر می‌دانم که بهشت زیر پای توست. کاش فقط امروز نگاهت را داشتم.خدایا کاش فقط یک بار دیگر آغوشش را داشتم.

مامان عزیزم، آیا می‌دانستی عاشقت هستم؟ آیا می‌دانستی هیچکس، هیچکس و هیچکس نمی‌تواند جای تو را توی قلبم بگیرد؟ آیا می‌دانستی حاضرم همه چیزم را بدهم تا همیشه نزد من باشی؟ می‌گویند:«بچه ننه است»! چقدر بچه ننه بودن قشنگ است، چقدر لذت‌بخش است. آخر اگر نباشی قدر خیلی از روزها را نمی‌دانیم.عشق به تو بهترین و تنهاترین عشقی است که می‌شود باورش کرد. یعنی بالاتر از عشق به مادر وجود دارد؟یادش بخیر، قصه‌هایی که برایم می‌گفتی چقدر لذت‌بخش‌تر از قصه‌های تنهایی امروزم بود. شنل قرمزی، چوپان دروغگو، شنگول و منگول و حبه انگور را برایم تعریف می‌کردی. چرا با اینکه چهار پنج سال این قصه‌ها را می‌گفتی هیچ وقت برایم تکراری نمی‌شد؟ چرا؟ولی الان زیباترین فیلم‌ها و داستان‌ها و رمان‌ها نهایتاً یک بار به من لذت می‌دهد، چرا؟مامان عزیزم، دمت گرم، نوکرم، تا عمر دارم خاک زیر پاتم؛ فقط یک چیز می‌توانم بگویم: عاشقتم.

مادر؛ الهه مهربانی
دنیای کودکی‌ام سرشار از طنین دل انگیز توست، تمام خاطرات کودکی‌ام را خط به خط با نام تو نوشته‌ام و همیشه تو را می‌ستایم. مادر،‌ ای لطیف‌ترین گل بوستان هستی،‌ ای باغبان هستی من، گاهِ روییدنم باران مهربانی بودی که به آرامی سیرابم کند. گاهِ پروریدنم آغوشی گرم که بالنده‌ام سازد.مادر، در ستایش دنیای پرمهرت، ترانه‌ای از اخلاص خواهم سرود و گلدسته‌ای از مهر بر گردنت خواهم آویخت. شکوه عشق را در زمزمه‌های مادرانه‌ات می‌یابم و انگیزه خلقت را از قلب پرمهرت می‌خوانم.مادر، بوسه بر دستان خسته تو جانم را زنده می‌کند و دیدار تو عشق را در دلم به ارمغان می‌آورد. ایمانم از دعای توست و خدایم را از زبان تو شناخته‌ام، عبادت را تو به من آموخته‌ای.مادر،‌ ای الهه مهر، تو گلی خوشبو از بهشت خدایی که گلخانه دلم از عطر تو سرشار است، از تبار فاطمه‌ای و گویی وجود تو را با مهر فاطمه سرشته‌اند. پس همیشه دعایم کن چراکه دعایت سرمایه فردای من است.مادرم، به پاس آنچه به من داده‌ای، به ستایش محبت‌های بی اندازه‌ات، و به وسعت همه خوبی‌هایت دوستت دارم و با صدای بلند می‌گویم: روزت مبارک.

مادر یعنی زندگی، مادر یعنی عشق، مادر یعنی مهرمادر یعنی فرشته‌ای که با اشکت‌، اشک می‌ریزد و با خنده‌هایت می‌خندد. مادر یعنی فرشته‌ای که نگاهش به تو است و با هر لبخندت، زندگی می‌کند. مادر یعنی فرشته‌ای که موهایش برای بزرگ کردنت سفید می‌شود و به تو می‌گوید: «پیر شوی مادر، درد و بلایت به جانم…» مادر یعنی فرشته‌ای که صبح که خوابی آرام میز صبحانه را می‌چیند تا وقتی بلند شدی زندگی را لمس کنی. مادر یعنی فرشته‌ای که شب‌هایی که غم داری یا مریضی تا صبح بالای سرت می‌نشیند و نگران است. مادر یعنی فرشته‌ای که وقتی موقع کار می‌گویی خسته شدم؛ با اینکه پاهایش درد می‌کند می‌گوید: «تو بشین مادر من انجام میدهم…». مادر یعنی فرشته‌ای که هیچ‌وقت باور نمی‌کنی مریض شود یا پیر شود چون همیشه و توی هر حالتی به روی تو لبخند می‌زند. مادر یعنی فرشته‌ای که طاقت دیدن اشک‌هایش را نداری. مادر یعنی همه زندگی…

مادر معجزه خلقت خداوند است، کسی که بودنش مایه آرامش و نعمت است و نبودنش همه چیز را سخت می کند، همه چیزهای عالی را … همه چیزهای حیاتی را … از نفس کشیدن تا خندیدن و حرف زدن و خوابیدن و … نبود مادر “زندگی” را سخت می کند.و من چقدر خوشبختم که سایه پر مهر مادرم بالای سرم است و دستان گرمش در دستانم، نگاه آرامش منتظر من است و قلب سرشار از عشقش برای من می تپد … من بی نهایت خوشبختم!اوج شکوه یک زن مادر بودن است، اما مادر فقط مادر نیست، نقش های زیادی است که در یک کلمه “مادر” خلاصه می شود، دختر پدرش، همسر پدرم، مادر من، مادربزرگ نوه هایش و خواهری مهربان… و مادر چقدر خوب از پس همه نقش هایش برآمده، بله او معجزه خلقت خداوند است که زندگی کردن کنارش معنای واقعی خود را پیدا می کند.مادرم! می دانم هر چروک و خطی که به صورتت افتاده حکایت غریبی دارد و اگر پای قصه چین و چروک های چهره ات بنشینم حاصلش چندین کتاب از سختی ها و رنج هایی خواهد بود که به عشق همسر و فرزندانت کشیده ای … من گاهی چقدر ناسپاس بوده ام و قلب تو در مقابل ناسپاسی من چقدر با گذشت و بزرگ.می خواهم بدانی از این که فرزند چون تو مادری هستم و در آغوش تو بزرگ شده ام به خود می بالم و مطمئنم تو بهترین مادری هستی که خداوند می توانست من را وارد زندگی او و او را ملکه قلب من کند، اصلا مگر می شود موجودی از تو مهربان تر و دلسوزتر و عاشق تر؟!تو همیشه الگوی من در زن بودن و مادر بودن هستی و خوشحالم که زیبایی و هوش و عشق را از تو به ارث برده ام تا بتوانم مادری چون تو برای فرزندانم باشم، مادری عاشق، دلسوز، مهربان و قوی ….

مادر تو والاترین رویای عشق، اولین و آخرین معنای عشق هستی و تو که همیشه دلواپس فردای ما و غمخواری بی‌همتا برای ما هستی. زندگی بدون تو سراسر رنج خواهد بود تویی که چشم چراغ زندگی ما هستی و در همه حال زندگی ما از تو روشن است.
یاد تو مرا آرام می‌سازد.
زیباترین آهنگی که در عمرم شنیدم صدای تو و آواز اعجازانگیز لالایی تو بود. گویی تو پیامبری بودی که رسالتت عشق بود. دنیای عشق از تو زنده می‌شود و به من زندگی بخشیدی، دوستت دارم.

مادر امروز جهان بی تو نبیند چشمم
این منم بر سر خاک تو که خاک بر سرم

مادر به تو سوگند که در این خانه خاموش
افسانه شادی و خوشی گشته فراموش

گلهای بهشت سایه بانت مادر
صد دسته ستاره ارمغانت مادردیگر چه کسی چشم به راهم باشد
قربان نگاه مهربانت مادر

این چه شمع است که خاموش نگردد هرگز
مرگ مادر که فراموش نگردد هرگز

ز سر شد سایه‌ات كوتاه، مادر
جهانم شد مصیبت‌گاه، مادرسخن آموختی، رفتی، نمانده ست
مرا جز وای مادر! آه مادر

برایم یار و یاور كاش می‌ماند
كنارم روز دیگر كاش می‌ماندفغان و درد و آه و اشك و افسوس
نگاه گرم مادر كاش می‌ماند

برایم سایه‌ی سر بود، مادر
نه گویا چیز دیگر بود، مادربه دنیایم اگر چیزی نمی‌ماند
فقط ای كاش مادر بود، مادر

فرشته زیر خاک! این باورم نیست
كه دیگر سایه‌ او بر سرم نیستنمی‌بینم به غیر از غصّه و غم
به دنیایی كه در آن، مادرم نیست

لالایی مادر خوبم لالایی
یه دور از رنج و غم پیش خداییهمیشه با خدا بودی به دنیا
یقین تا حشر هم پیش خدایی

مادرم ای رفته در خوابی دراز
یاس هایت توی ایوان گشته بازگرچه گل هایت همه تنها شدند
با شقایق های آن دنیا بساز

دگر آغوش مادر جای ما نیست
دریغا دامنش ماوای ما نیستاز آن روزی که از دار فنا رفت
کسی غمخوار و هم آوای ما نیست

شعله ای خاموش گشت و خانه ای بی نور شد
گوهر ارزنده ای پنهان به خاک گور شدمادر شایسته ای زین عالم ناپایدار
روشن آن دیده که رویش می دید

افسوس دگر مادر شیرین سخنم در بر ما نیست
آن گوهر یک دانه پر مهر و وفا در بر ما نیستآن سنگ صبور، ذاکر حق تا دم آخر
افسوس و صد افسوس دگر سایه او بر سر ما نیست

رفتی از من مهر گسستی مادر
با رفتن خود دلم شکستی مادرافسوس که بودی و ندانستم من
ای دُرّ گرانمایه چه هستی مادر

وﻗﺘﯽ ﺟﻮﺍﻧﻪ نیست ﮐﺠﺎ عید می‌شود
ﻣﺎﺩﺭ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ نیست ﮐﺠﺎ عید می‌شودﻣﺎﺩﺭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻫﺎﺳﺖ
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻬﺎﻧﻪ نیست ﮐﺠﺎ عید می‌شود

مادرم یاس‌ها عطرشان را از بوی تن تو به عاریت می‌گیرند
شبنم گل واژه اشک‌های توست
ای شقایق دشتستان صبوری
ای هم آغوش پروانه‌ها
ای صفای گل سرخ
ای نرگس عشق
تو از همه گل‌ها زیباتر و از همه آن‌ها خوشبوتری
در سالروز یاد تو عطر همه گل‌های شکفته را نثار وجودت می‌کنیم

مادرم در غم هجر تو بسی خونبارم
گریه‌ها كرده‌ام از زندگیم بیزارمتا دم محشر اگر عمر شود می‌نالم
نام آن مادر پرمهر بود تكرارم

این مرقد عشق و آرزوهاست
این تربت پاک مادر ماستای خاک تو حرمتش نگه دار
این رنج‌کشیده مادر ماست

روان مادرم شادان كه عمری
مرا در راه ایزد رهبری كردبه گوشم نغمه توحید سر داد
به جای مادری پیغمبری كرد

ای دیده ببار چو مادر نیست دگر
آن سایه‌ی مهربان به سر نیست دگرزآن چهره‌ی پرتبسمش صد افسوس
جز عكس و ماتمی اثر نیست دگر

مادرم دیده برویت نگران است هنوز
غم نادیدن تو بار گران است هنوزآنقدر مهر و وفا بر همگان کردی تو
نام نیکت همه جا ورد زبان است هنوز

مرا آن روز شادی بود در سر
که سر می‌بود بر زانوی مادرچراغ خانه‌ی ما گشته خاموش
که مادر نیست اندر خانه دیگر

به پاس آن همه مهر و وفایت
حقیر است این محبت‌ها برایتندیدم در جهان بهتر ز مادر
سر و جانم همه بادا فدایت

مادرم مرغ دلم پر می‌کشد اندر هوایت
آرام جان باز آ که من مشتاق آن خندیدنتبه ماتمت من مانده‌ام با صد هزاران آرزو
آغوش باز مضطرب در حسرت بوییدنت

مادر بهشت من همه آغوش گرم تست
گوئی سرم هنوز به بالین نرم تستمادر حیات با تو بهشت است و خرّم است
ور بی تو بود هر دو جهانش جهنّم استما را عواطف این همه از شیر مادر است
این رقّتی که در دل و شوری که در سراستاغلب کسان که پرده حرمت دریده اند
در کودکی محبّت مادر ندیده اندامروز هستیم به امید دعای تست
فردا کلید باغ بهشتم رضای تست

نرفت از سرم هرگز هوای تو مادر
هنوز می تپد این دل برای تو مادرچه سان زبان بگشایم که خجلت آهنگم
نکرده ام دل و جان را فدای تو مادرچه چاره گر نبرم داغ هجر تو به عدم
امید قلب حزینم لقای تو مادرچو شبنم است سر و برگ رنگ این گلشن
مدام می شنوم من صدای تو مادردرین چمن که حضور جفاست مضمونش
چه نعمت است به عالم وفای تو مادرمقیم منزل عزت کسی توان گشتن
که بود حاصل کارش رضای تو مادرنشد ز کیف و کم عمر چشم ما روشن
حقیقت است به هر جا صفای تو مادررموز جوهر توست بایزید و بایقرا
به این مقام رسیدن عطای تو مادرنبود لایق این گنج و این کمال رفیع
اگر نبود نصیبش دعای تو مادر

مرا بر بالهای خود به اوج آسمان بردی
کنون در آسمانی و شدم بی بال و پر مادربه شوق دیدنت هر شب روم در خواب تا شاید
که آن رخسار زیبا را ببینم تا سحر مادربیا امشب به بالینم مرا دریاب غمگینم
به آن چشمان پرمهرت مرا یکدم نگر مادر

تاج از فرق فلک برداشتن
تا ابد آن تاج بر سر داشتندر بهشت آرزو ره یافتن
هر نفس شهدی به ساغر داشتنجاودان در اوج قدرت زیستن
ملک عالم را مسخر داشتنبر تو ارزانی که ما را خوش تر است
لذت یک لحظه مادر داشتن

گریه کردم مثل ابرا بی تو مادر
شد دل من جای غصه‌ها بی تو مادررسول خدا گفت بهشت زیر پای توست
برای همیشه قلبم فقط جای توستبخواب مادررفتی و من تنها ماندم
با غصه و غم‌ها ماندمگر که تو را آزردم من
مادر حلالم کنبعد از تو من بی‌پناهم
ای که بودی تکیه‌گاهمخیز و بنگر اشک و آهم

خونمون خالیه از تو، رفتی تو واسه همیشه
رفتی و نبودن تو، هنوز باورم نمی شهاین اتاق ساده کم بود، جای تو قلب بهشته
پَر زد از زمین خاکی، یه فرشته یه فرشتهاون عزیزی که تو دنیا یار من بود یاورم بود
نازنیم نازنینم اون فرشته مادرم بودمن چه خوشبختم که سال ها روزگاری با تو داشتم
یادمه که با چه شوقی سر رو شونه‌هات می ذاشتمکاش می شد بازم ببوسم اون دو دست مهربونت
اسممو یه بار دیگه می شنیدم از زبونتاشکامو تو پاک می کردی، کاش برای بار آخر
من صدات می زدم و باز، تو می گفتی جان مادرکاش می شد حتی یه لحظه در کنار تو بشینم
اگه تو بودی می‌گفتی نذار اشکاتو ببینمای خدای مهربونم واسه تو رسیده مهمون
از دلم هرگز نمیره گر چه هست از دیده پنهونتوی قلب من می مونه تا ابد یاد یه لبخند
نازنینم رو از این پس می سپُرم به تو خداونداون عزیزی که تو دنیا یار من بود یاورم بود
نازنینم نازنینم اون فرشته مادرم بود

شب بی‌مادری را همچو یلدا می‌کنی یا نه
در عالم بهتر از مادر تو پیدا می‌کنی یا نهبه موی مادری دنیا تو سودا می‌کنی یا نه
بگو مادر هنوزم یادی از ما می‌کنی یا نهدرون خاک تیره واعزیزا می‌کنی یا نهخجالت دارم ای مادر که گل بودم شدم خارت
از آنم خون به دل باشد که خون کردم دل زارتتو حق داری که روگردانی از فرزند بدکارت
اگر رنجیده‌ای مادر ز اولاد گنه کارتگناهان مرا در حشر حاشا می‌کنی یا نهچه شب‌ها تا سحر بودی تو ای مادر سر راهم
درون آن سکوت شب شمردی تو قدم‌هایمچه زحمت‌ها که می‌دیدی ز خواهش‌های بی‌جایم
به هر دردی که گشتم مبتلا کردی مداوایمغم بی‌مادری را هم مداوا می‌کنی یا نهچه شب‌ها تا سحر بستر نمودم من در آغوشت
اگر یک ناله می‌کردم جهان می‌شد فراموشتدر اینجا که گل شده بستر و خاک روپوشت
نمی‌دانم در این وحشت‌سرا با لعل خاموشتدعا در حق این اولاد رسوا می‌کنی یا نهنمی‌دانم که می‌دانی شدم آواره و تنها
دگر اندر کجا جویم عزیزی چون تو بی‌همتاهمه شب می‌کنم روشن به فانوسی اتاقت را
نهان گشتی ز دید من تو در قلبم گرفتی جانمی‌دانم ز احوالم تماشا می‌کنی یا نه

مزارت آمدم دل ریش و با چشمان تر مادر
نبودی عمر دنیا کاشکی زین بیشتر مادرتو با من همنشین بودی و چون جانم عزیز اما
بگو از من چه بد دیدی؟ که خود رفتی سفر مادرسراپای وجودت ماه من پر مهر بود اما
کنون بی مهرت اي ماهم ندارم پا و سر مادر

ای مادر بی مثال خوبم
خورشید امید بی غروبمای نام تو بهترین ترانه
ورد همه کس به هر زمانهای شعر قدیم نو سروده
درعرش، خدا تو را ستودهبوی خوش توست ره گشایم
تا کوی بهشت رهنمایمزآن روز که چشم بسته بودی
آرام و قرار دل ربودیتا چشم ازاین جهان ببستی
سر رشته الفتم گسستیدر مکتب سینه ام به گوهر
بر لوح دلم نوشته مادریک چند گذشت از فراقت
هرگز نشده است کهنه داغت

لالایی مادر مهربونم، لالایی مادر عزیزم. راست می گن فرشته ها نمی تونن، رو زمین بمونن. جای فرشته ها تو آسمونه. مادرم، یک سال از آسمانی شدنت گذشت. خانه بی نور شد…

مادرم، به دادم برس. بی تو هیچ بهاری، بهار نبود. بی تو هیچ گلی، شکوفه نداد. زندگی ام را مدیونت هستم. مدیون کسی که از بچگی صدایم می زد ” دخترم”.

زندگی بی حضور مادر، معنا ندارد. مادرم، همه چی بدون تو یعنی غم. کاش می شد جوانی ام را بدهم، تا تو کمی بیشتر کنارمان بمانی. افسوس که یک سال است کنارمان نیستی.

مرگ شکوفه زندگی‌تان و کم شدن عطرو بوی او از این جهان خاکی را خدمت شما تسلیت میگوییم.امیدواریم شمیم دل‌پذیر این … فراخنای ملکوتو محضر حق تعالی را عطرآگین سازد.

چه شب ها که تا صبح کنار گهواره ام، برایم لالایی نخواندی. مادر دلسوزم، شاید از هیچ خط پایان مسابقه ای نگذشته باشد، اما برای من همیشه یک قهرمان است. یک سال است که از آسمانی شدنت می گذرد، اما دل های ما خون است. خودت آرامم کن…

قدر مادرتان را بدانید. زیرا هرگز همانند او در این دنیا نخواهید یافت. این حرف را از منی که یک سال است، مادرم را از دست داده ام می شنوید. دختران با از دست دادن مادر، یتیم می شوند.

مادر مهربانم بعد از رفتنت، کلمات هم معنای متفاوتی گرفتن. حسرت برای من مساوی با نبود مادرم شد.

در بوی باران، نرمای نسیم، سبز کاجو سرخِ گل هم نقش زیبای مرگ پیداست.کوچِ عطرانگیز روح پدر از سرای فانی انتقالیاز عالم ویرانی به سرزمین بقاست.غیبت ظاهری او را به شما تسلیت می‌گویم.

میگن دخترا بابایی هستن ولی مادر برای دخترش یک کوه است تا دخترش بتواند آنقدر راحت به او تکیه کند تا تمام حرف هایش را بدون هیچ ترسی با او در میان بگذارد. مادرم یک سال است که آنقدر در دلم غم هست که هیچ کس نتوانسته ذره ای از آن را کم کند، تنها دوای درد هایم تو بودی مادر.

حالا که نیستی با خاطرات شیرینی که با بودنت در کنارمان ساخته ایم، سپری می کنیم. مادرعزیزم حسرت تکرار  دوباره ی روز های خوش در کنارت را به گور می برم.

مادر عزیزم یک سال است که خواهر کوچکم که قبلا هیچ چیزی از خانه داری و غذا پختن و طرف شستن و انجام امورات خانه را نمی دانست، کدبانو شده و سعی می کند کارهایی که تو انجام می دادی را به نحو احسن انجام می دهد تا من و پدر کمتر کمبود تو را حس کنیم. مادرم دلم برای یک لحظه دیدنت پر می کشد.

مادر، تنها کسی است که نمی شود از او قهر کرد… همیشه زندگی اش را فدای فرزندانش می کند…رنگ و بوی تمام گل های دنیا در مقابل مادر، هیچ اند.

دوست عزیزمصیبت وارده را به شما و خانواده محترمتانتسلیت عرض میکنیموبرای آن عزیز سفر کرده علو درجات رامسئلت داریم

حسرت یعنی به جای مادر، دلخوش به قاب عکس مادرت باشی. شادی روح همه ی مادران از دنیا رفته، صلوات.

هیچ آرزویی ندارم، جز آنکه دوباره صدای مادرم را بشنوم. مادرم حرف بزند و تعریف کند و من فقط نگاهش کنم. فقط خدا می داند که چقدر دلم برای بودنش تنگ شده است.

مادر جانم، تو رفتی و من بی قرارم. یک سال جدایی… دیگر بس است. دلم برای کودکی ام که برایم لالایی می خواندی تنگ شده است. لالایی مادرها، بهترین سمفونی هستی است. چه خاطرات شیرینی برایمان به جا گذاشتی.

ببار باران که مادرم یک سال است رفته، همدم و همراه پدرم رفته… مادرم تمام دنیا فدایت، کاش ترک مان نمی کردی. روز های بی تو عجیب سخت می گذرد.

یک سال گذشت… سال ها خواهند آمد و خواهند رفت… اما یاد تو هرگز از دلم بیرون نمی رود. یاد تو، همراه و همدم بی کسی هایم است. مادر، بدون تو نظم زندگی به هم ریخته. ای کاش عکس هایت نفس می کشیدند.

مصیبت درگذشت …مهربانتان رابه شما و خانواده محترم تسلیت گفته،برای شما صبر و برای درگذشته رحمت بی‌کران الهی را آرزو دارم،امید که روح آن مرحوم آسوده از همه ی رنج‌های‌ دنیا،در حریم امن الهی آرام گیرد.

مادرم روزی که از پیشم رفتی، روز شروع سرگشتی های من بود. با رفتنت، بزرگترین غم های عالم بر دلم نشست. امان از وقت هایی که صدایت می کنم، بی آن که متوجه باشم که یک سال است که دیگر نیستی. صدایت می کنم و منتظر جوابت هستم. تا ابد دوستت دارم مادرم.

مادر همون کسیه که همیشه آخر از همه غذا می کشه تو بشقابش و زودتر از همه سیر می شه. حسرت هایی در زندگی هست که تا ابد بر دلت می ماند. حسرت یک بار دیگر دیدن مادر و بوسیدن دستانش، یک سال است که بر دلم مانده است.

چه متنی برای سالگردت بنویسم… باورم نمی شود، که یک سال بی تو گذشته باشد…دلم را خوش کرده ام به خواب هایی که گهگاهی می توانم ببینمت. مثل گذشته عاشقت هستم مادرم.

در فراقت دلم تا ابد گریه می خواهد. مادرم یک سال است که رفته و تنهایم گذاشته، انگار کل دنیا با من غربیه اند. سنگ قبر سردت را هر هفته محکم در آغوش می گیرم. خیلی زود بود، خیلی.

آغوش مادر بهترین جا برای زندگی است. کافیست در آغوش مادرت بروی، تمام غصه هایت را به یکباره فراموش می کنی. یک سال است که هر وقت دلم تنگ می شود، سنگ قبرت را بغل می کنم. انصاف نیست، انصاف نیست…

مادرجون، دلم برای نوازش مادرانه ات تنگ شده. الان یک سال است که بهار زندگی ام، خاکستر شده. تا وقتی بودی، غمخوارم بودی، نمی ذاشتی غم به دلم راه پیدا کنه.

مادرم با اینکه یک سال است که دیگر در این دنیا در بین ما نیستی، اما من هر روز صبح ها، صبحانه ام را با تو می خورم، درست مثل زمانی که بچه بودم. مثل روز هایی که صبح زود می رفتم مدرسه و می گفتی تا صبحانه ی مان را با هم نخوریم، نمی گذاری بروم مدرسه… مادر جانم هر لحظه ام با مرور خاطرات خوشی که داشتیم، می گذرد. آرزویم این است، که می شد زمان به عقب برگردد و بار دیگر در آغوشت جا بگیرم. افسوس…

مادرم بهترین معلم من در تمام عمرم بوده است. همه ی آنچه که بلدم، را مدیون مادرم هستم که بی منت همه ی زندگی اش را وقف ما کرد. مادر عزیزم، این یک سال برایم به اندازه ی صد سال گذشته است. بی تو همچون گل های باغی که باغبان به آن نرسیده و آن را آبیاری نکرده، پژمرده و افسرده شده ام. می دانم همه یک روز از این دنیا می رویم، اصلا آمده ایم که رشد کنیم و برویم. اما مادر، کاش بودی.

از دست دادن فرشته ای به اسم مادر، دردناک تر از آن است که در کلمه بگنجد. شرایط سختی است که ناگزیر باید پذیرفت، اما مگر می شود جای خالی بهترین فرد زندگی ات را ببینی و قبول کنی که دیگر نیست. فوت مادر، داغی است که هر روز فرزند را مثل شمع آب می کند. یک سال هم که بگذرد، باز هم دلتنگ عطر مادر هستی.

مادرم چه زود از پیش ما رفتی. یک سال است که همه فقط بر مزار تو گرد هم می آییم. یک سالی که با غصه و اندوه به سر شده است. با رفتنت یک تکه از قلبم با تو دفن شد. تکه ای از وجودم که دلتنگت شده است.

مادر عزیزم نیستی و ما در غم نبودنت روز های سردی را می گذرانیم …. همیشه خودت را فدای ما می کردی … دلمان برایت خیلی تنگ شده، کاش می شد فقط یک بار دیگه روی ماهتو می بوسیدیمبعد از تو حس کردم پشتم خالی شده، حتی تصورش هم سخته. یک ساله که روز ها و شب ها می آیند و میروند و من کماکان منتظر یک نگاه پر مهر مادرانه ات مانده ام.

کاش بودی سرم را روی شانه هایت می‌گذاشتم و می‌بوسیدمت
وقتی بودی آنقدر بزرگ نبودم وقتی هم که رفتی بزرگ نشدم
دستهایم سرد است کاش بودی دستم را میگرفتی
کجایی؟ شنیدم بهشت هم برایت کم است
خوش به حالت کاش من را هم میبردی
دلم برایت تنگ است همیشه عاشقت هستم
شب‌ها به خوابم بیا مثل هر شب
دوستت دارم مادر

کودک که بودم وقتی زمین میخوردم
مادرم مرا میبوسید و تمام دردهایم از یادم میرفت
دیروز زمین خوردم، ولی دردم نیامد.
اما به جایش تمام بوسه های مادرم یادم آمد

آسوده بخواب مادر بیمارم
راحت شدی از اذیت و آزارمبا دسته گلی به دیدنت آمده ام
بر خاک تو از اشک ، چه ها می کارم
بعد از تو فقط بغض و خدا را دارم!زندگی م منهای تو..!
رمز من و عشق ، نام زیبایت بود
جنت ، فرشی به زیر پاهایت بودروزی که تو را شناخت ناباوری ام –
افسوس که زندگی م ، منهایت بود!مادر ریحان ها…!
ای مادر آفرینش ریحان ها
رمز هیجان پروری توفان هاها! مادر بغض های سرگردانی
نشنیده ترین سمفونی باران ها.!قافیه اش پر پر بود!
گل بود ولی قافیه اش پر پر بود
درکش ز توان عشق بالاتر بودحتی خود عشق سینه چاکش شده بود
لبریز حماسه بود ، چون مادر بود!سرمست ترین بهشت ها!
دستش همه کینۀ زمین می شوید
چشمش ز یگانگی نشان می جویدهر جا که قدم به تربتش بگذارد
سرمست ترین بهشت ها می روید!

ﺩﻟﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ و ﺑﻮﯼ ﮔﻞﻫﺎﯼ ﭼﺎﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﻭ
ﺻﺪﺍﯼ ﭼﺮﺧﺶ ﭼﺮﺥ ﺧﯿﺎﻃﯽ ﺍﺵ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺩﻭﺧﺖ
ﺩﻟﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎ ﻋﻄﺮ ﯾﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﮐﻨﺪ
ﺩﻟﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﻻﻻﯾﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻣﯽ ﭘﺮﺍﻧﺪ
ﺩﻟﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻗﺎﻣﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﯿﻢ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ.
اما من ﺩﻟﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ …

۴. تو که دانشت، خانه‌ها را استوار و راه‌ها را هموار می‌ساخت
تو که مهربانی را گسترده می‌خواستی و انسانیت را ستایش می‌کردی
هیچکس، چون تو سرود زیبای یاری رساندن بر قله‌های رفیع عشق را
بی هیچ ادعا و بی هیچ چشمداشتی فریاد نمی‌کرد
و آنگاه که باید یاری می‌شدی، هیچکس را یارای یاری رساندن به تو نبود
مادر جان هر روز اینجا برای من بی تو غروب جمعه شب است

نرفت از سرم هـــــر گز هوای تو مادرهنوز می تپد این دل برای تو مـــــــــادرچســـــــان زبان بگشایم که خجلت آهنگمنکرده ام دل و جـــــــــان را فدای تو مادرچه چـــــاره گر نبرم داغ هجر تو به عدمامید قلب حزینم لــــــــــــــقای تو مـــــــادرچو شبنم است سرو برگ رنگ این گلشنمدام میشنوم من صــــــــــــــــدای تو مادردرین چمن که حضور جفاست مضمونشچه نعمت است به عـــــــــالم وفای تو مادرمــــــــــــقیم منزل عزت کسی توان گشتنکه بود حـــــــــاصل کارش رضای تو مادرنشد ز کیف و کــــــم عمر چشم ما روشنحقیقت است به هــــــــر جا صفای تو مادررموز جـــــوهر تُست ( بایزید) و( بایقرا)به این مـــــــــــــقام رسیدن عطای تو مادرنبود لایق این گنج و این کمــــــــا ل (رفیع)اگر نبود نصیبش دعــــــــــــــــــای تو مادر

۵. امروز دلم آتش گرفت و دوباره جای خالیت را حس کردم‌
می‌دانم جای تو خوب است
و فرشته‌های آسمان امروز را برایت جشن می‌گیرند
آخر میدانم که بهشت زیر پای توست….
کاش فقط امروز نگاهت را داشتم
خدایا کاش فقط یک بار دیگر
آغوشش را داشتم

هفت روز از رفتنت گذشت….
ولی ما هنوز باور نکرده ایم رفتنت را …
هنوز باور نکرده ایم که دیگر بین ما نیستی ..‌
نمی‌خواهیم باور کنیم که دیگر در جمع ما نیستی …‌
می‌دانم که خودخواهی است …‌
می‌دانم که از این دنیا بریده بودی …‌
می‌دانم راحت شدی از این همه درد و قرص و بی خوابی …
ولی‌ای کاش بودی …

زندگی راه درازیست، حریفش مرگ است
عمر یک قصه و پایان ظریفش مرگ استزندگی یک غزل نیمه تمام است ای دل
که به هر وزن بگوییم ردیفش مرگ است

یاد دارم کودکی بودم خردبا صدای گرم مادرهر صبحدمدر میان بستری نرم و تمیزمی گشودم چشم بر نور سفیدمی گشودم دل بر نور امیدیاد دارم سفره خانه مابوی سنت می دادداخل خانه ماجلوه ای زیبا داشتاز زن ایرانیجلوه ای از یک شمعذره ذره می سوختو نداشت پرو اییکه به آخر برسدکودکم هوش بدارقبر مادر اینجاستجای مادر خالیستدل من تنگ شدهمادرم دیگر نیست

دست پر مهر مادر …
تنها دستی است که اگر کوتاه از دنیا هم باشد، باز هم از تمام دست‌ها بلندتر است
حالا که هفت روز از رفتنت می‌گذرد و تنها دلتنگی برای من باقی مانده می‌فهمم
مادر، من هرگز بهشت را زیر پایت ندیدم، زیر پای تو آرزو‌هایی بود
که به خاطر من از آن گذشتی، در آن دنیا حلالم کن … مرا ببخش مادر

این چه شمع است که خاموش نگردد هرگز
مرگ مادر که فراموش نگردد هرگز

نمی‌دانم در کدامین کوچه جستجویت کنم و
از کدامین گل عطرت را بجویم.
اما همین قدر می‌دانم که هنوز هم مانند کودکی عاجزانه تمنای وجودت را دارم
آرامش ابدی تو آرامش زندگیم را ربود و
اینک دلتنگی روز‌های بی تو را فقط کنار سنگی سرد که پناه ماست سپری می‌کنم
هفت روز است که آسمانی شدنت را با چشمانی اشکبار گرامی می‌دارم مادر

عمری صبور، درد کشیدی، چه بی صدا
یک روز عصر پریدی، چه بی صداراحت بخواب! ای گل نیلوفری، بخواب
ما مانده ایم و غربت بی مادری، بخواب

مامان خودم خوب من ای مادر محبوب من ای پناه لحظه های سخت من ای تو مادر؛مادر زیبای من ای نگاهت نغمه ساز روح من بی تو تامرز جنون تنها شدم بی تو در دیوانگی ها گم شدم بی تو سخت است زندگی در این جهان کاش میشد باتو باشمدر جنان کاش میشد بازگردی پیش من گیریٍم بازهم در آغوش و تن دست برسرکشی نازم کنی اشک غم از گونه ها پاکم کنی مادر اینجا هرچه هست بدبختی است غم فقط یک گوشه از تنهایی است غم فقط یک سایه از بی مادریست غم فقط یک لحظه از بی مادریست

شعله ای خاموش گشت و خانه ای بی نور شد
گوهر ارزنده ای پنهان به خاک گور شدمادری شایسته از این عالم ناپایدار
چشم خود بربست و از چشم عزیزان دور شد

گاهی دلم هیچ چیز نمی خواهدجز گپ ریز ریز با مادرمهی من حرف بزنمهی او چای تازه دم بریزد…هی چای ام سرد بشودهی دلم گرم…آنجا که چای ات سرد می شودو دلت گرم“خانه مادر است”

جایی‌ خوانده بودم که درد آدم را بزرگ می‌‌کند و روح را صیقل می‌دهد و تجربه را زیاد می‌کند. هیچ جا ننوشته‌اند که درد با یک زن، با یک مادر چه می‌‌کند. مادران درد کشیده یا زود می‌میرند، یا برای همیشه می‌‌روند، یا می‌‌مانند با چشمانی که رنگِ بی‌‌تفاوتی‌ گرفته است و دستانی که زیر ناخن‌هایش جز خستگی‌ چیزی نمی‌روید، و گیسوانی که رقص بر شانه‌های زنانه را به خاطر نمی‌‌آورند. مادرانی بی‌ هیچ آرزویی، با ‌دنیایی کوچک. دنیایی بسیار بسیار کوچک. هیچکس از مادرانی که به بهشت نمی‌‌روند چیزی ننوشته است.

همسنگ تمام نبودن‌هایت به این شبهای اندوه بار اشک بدهکارم و به اندازه همه آرامشت به چشمان بیقرارم خواب؛ برای ترسیم دغدغه‌هایم کنج آغوش امنت را کم آورده‌ام و برای تسکین دردهایم تمام نوازش دستهایت را. صادقانه بگویم: من کم آورده‌ام. من همه بودن‌ها را در نبودن‌هایت کم آورده‌ام.

مادر! در ستایش دنیای پرمهرت، ترانه ای از اخلاص خواهم سرود و گلدسته ای از مهر بر گردنت خواهم آویخت.شکوه عشق را در زمزمه های مادرانه ات می یابم و انگیزه خلقت را از قلب پرمهرت می خوانم.مادر، بوسه بر دستان خسته تو جانم را زنده می کند و دیدار تو عشق را در دلم به ارمغان می آورد.ایمانم از دعای توست و خدایم را از زبان تو شناخته ام، عبادت را تو به من آموخته ای.

مادر معجزه خلقت خداوند است، کسی که بودنش مایه آرامش و نعمت است و نبودنش همه چیز را سخت می کند، همه چیزهای عالی را … همه چیزهای حیاتی را … از نفس کشیدن تا خندیدن و حرف زدن و خوابیدن و … نبود مادر “زندگی” را سخت می کند.و من چقدر خوشبختم که سایه پر مهر مادرم بالای سرم است و دستان گرمش در دستانم، نگاه آرامش منتظر من است و قلب سرشار از عشقش برای من می تپد … من بی نهایت خوشبختم!اوج شکوه یک زن مادر بودن است، اما مادر فقط مادر نیست، نقش های زیادی است که در یک کلمه “مادر” خلاصه می شود، دختر پدرش، همسر پدرم، مادر من، مادربزرگ نوه هایش و خواهری مهربان… و مادر چقدر خوب از پس همه نقش هایش برآمده، بله او معجزه خلقت خداوند است که زندگی کردن کنارش معنای واقعی خود را پیدا می کند.مادرم! می دانم هر چروک و خطی که به صورتت افتاده حکایت غریبی دارد و اگر پای قصه چین و چروک های چهره ات بنشینم حاصلش چندین کتاب از سختی ها و رنج هایی خواهد بود که به عشق همسر و فرزندانت کشیده ای … من گاهی چقدر ناسپاس بوده ام و قلب تو در مقابل ناسپاسی من چقدر با گذشت و بزرگ.می خواهم بدانی از این که فرزند چون تو مادری هستم و در آغوش تو بزرگ شده ام به خود می بالم و مطمئنم تو بهترین مادری هستی که خداوند می توانست من را وارد زندگی او و او را ملکه قلب من کند، اصلا مگر می شود موجودی از تو مهربان تر و دلسوزتر و عاشق تر؟!تو همیشه الگوی من در زن بودن و مادر بودن هستی و خوشحالم که زیبایی و هوش و عشق را از تو به ارث برده ام تا بتوانم مادری چون تو برای فرزندانم باشم، مادری عاشق، دلسوز، مهربان و قوی ….

مادر تو والاترین رویای عشق، اولین و آخرین معنای عشق هستی و تو که همیشه دلواپس فردای ما و غمخواری بی‌همتا برای ما هستی. زندگی بدون تو سراسر رنج خواهد بود تویی که چشم چراغ زندگی ما هستی و در همه حال زندگی ما از تو روشن است.یاد تو مرا آرام می‌سازد.زیباترین آهنگی که در عمرم شنیدم صدای تو و آواز اعجازانگیز لالایی تو بود. گویی تو پیامبری بودی که رسالتت عشق بود. دنیای عشق از تو زنده می‌شود و به من زندگی بخشیدی، دوستت دارم.

مادر! تو جانانه جام بلای ما را نوشیدی و لباس رنج و محنت ما را پوشیدی.اینک، حریر محبت فرزندانت را بپوش و شربت شهد عشق آنان را بنوش.مادرم، در گرامیداشت روزت زیباترین ستاره سپاس را به پاس پاسداری بی کرانت از ما، بر آسمان پرمهرت می آویزیم.روزت مبارک باد.

گفتم درد دارم! گفت: به جانمگفتم خسته ام! گفت: پریشانمگفتم گرسنه ام! گفت: بخور از سهمِ نانمگفتم کجا بخوابم؟ گفت: روی چشمانماما یک بار نگفتم: مادر من خوبم، شادم!همیشه از درد گفتم و از رنج!

واژه مادر در بر گیرنده ی خوبی ها، مهر و عطوفت، فداکاری، از خود گذشتگی و تمام معانی مثبتی است که در جهان وجود دارد. موجودات بی نظیری که بزرگ ترین رسالت آن ها در زندگی عشق ورزیدن به فرزند است.تلاشی که یک مادر برای به ثمر رساندن فرزندانش دارد ستودنی است، او با تمام وجود خواستار فراهم کردن بهترین ها برای عزیزانش می باشد و در این راه از هیچ تلاشی مضایقه نمی کند. آنچه که او می خواهد آسایش و آرامش و شادی همیشگی فرزندانش است.مادر، مامان، ننه، آنا، دالکه و … واژگان آشنایی که در فرهنگ ما، همه یک مفهوم را دارند : مفهوم زیبای فداکاری و گذشت، کاری که همه ی مادرهای دنیا بی دریغ انجام می دهند. در حقیقت بزرگ ترین درس فدا کاری را می توان از مادرها آموخت.انوره دو بالزاک نویسنده ی فرانسوی می گوید : مادر یگانه موجودی است که حقیقت عشق پاک را می‌شناسد.

بچه که بودم دلم به گرفتن گوشه چادر مادرم و رفتن به بیرون خوش بود. اکنون بزرگ شده‌ام مادرم را می‌خواهم، نه برای گرفتن گوشه چادرش؛ می‌خواهمش که با گوشه چادرش اشک‌هایم را پاک کنم. نه اینکه دلم خوش شود که می‌دانم نمی‌شود! شاید آرام بگیرد با بوی خوش چادر مادرم.

ﻣﺎدرم! هیچ‌وقت ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﻋﺎﺩﺕ نمی‌کنم. ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺏ بود ﺍﮔر ﺁﻏﻮﺵ مهربانت را ﺩﺍﺷﺘﻢ. هنوز هم هرجا نامت را می‌شنوم؛ به لرزه می‌افتم. هرجا مادری را با فرزندش می‌بینم؛ زیر لب می‌گویم: من هم روزی مادر داشتم. من هم روزی گرمای وجودش را داشتم.مادرم! کاش می‌دانستی که این روزها بیشتر از گذشته به وجودت احتیاج دارم… اما می‌دانم تو هنوز هم پیش خدا واسطه حل مشکلات من هستی. این اطمینان را از آرامش قلبم دارم.امروز با شاخه گلی سرخ و دستانی لرزان به دیدارت می‌آیم. این اشک‌های من از سر دلتنگی است. دلتنگی برای بوسه زدن بر دست‌های مهربانت. کاش بودی. امروز دلم آتش گرفت و دوباره جای خالی‌ات را حس کردم. می‌دانم جای تو خوب است و فرشته‌های آسمان امروز را برایت جشن می‌گیرند. آخر می‌دانم که بهشت زیر پای توست. کاش فقط امروز نگاهت را داشتم.خدایا کاش فقط یک بار دیگر آغوشش را داشتم.

گاهی حواست را بیشتر جمع کن!گاهی کمتر داشته هایت را فریاد بزن!داشته های باارزشی مثل “وجود مادر” !شاید کسی حوالی حرفهای تو، بندِ دلش پاره شود با تصویر ِ سیاه و سفید مادرش روی دیوار اتاق!حواست باشد اینروزها!

یادت هست مادر؟ اسم قاشق را گذاشتی قطار، هواپیما، كشتی تا یك لقمه بیشتر بخورم!یادت هست؟ شدی خلبان، ملوان، لوكوموتیوران؛ می‌گفتی بخور تا بزرگ بشوی آقا شیره!و من عادت كردم كه هر چیزی را بدون اینكه دوست داشته باشم قورت بدهم حتی بغض‌های نتركیده‌ام را.

مــادرم فـرشــــــتــه است ..ولی …هیچوقت ندیدم پرواز کند …زیرا به پایش مـــن را بسته بودبــرادرم راو همه یزندگیش رامعذرت میخواهم نیوتون …!راز جاذبه،“مــــــادر“من است!معذرت میخواهم ادیسون!چرا که “مــــــادر” من اولین چراغ زندگی من است!معذرت میخواهم انیشتین!فرمولهای تو از توضیح “مــــــادر” من عاجزند!رومئو!همه راه ها به عشق “مــــــادر” من ختم میشود …!مــــــادر من ،عــــــشــــق من است…میترسم برای ماندن در کنارم از بهشت به جهنم بیاید …مــــــادرســـت دیگر …

مامان عزیزم، آیا می‌دانستی عاشقت هستم؟ آیا می‌دانستی هیچکس، هیچکس و هیچکس نمی‌تواند جای تو را توی قلبم بگیرد؟ آیا می‌دانستی حاضرم همه چیزم را بدهم تا همیشه نزد من باشی؟ می‌گویند:«بچه ننه است»! چقدر بچه ننه بودن قشنگ است، چقدر لذت‌بخش است. آخر اگر نباشی قدر خیلی از روزها را نمی‌دانیم.عشق به تو بهترین و تنهاترین عشقی است که می‌شود باورش کرد. یعنی بالاتر از عشق به مادر وجود دارد؟یادش بخیر، قصه‌هایی که برایم می‌گفتی چقدر لذت‌بخش‌تر از قصه‌های تنهایی امروزم بود. شنل قرمزی، چوپان دروغگو، شنگول و منگول و حبه انگور را برایم تعریف می‌کردی. چرا با اینکه چهار پنج سال این قصه‌ها را می‌گفتی هیچ وقت برایم تکراری نمی‌شد؟ چرا؟ولی الان زیباترین فیلم‌ها و داستان‌ها و رمان‌ها نهایتاً یک بار به من لذت می‌دهد، چرا؟مامان عزیزم، دمت گرم، نوکرم، تا عمر دارم خاک زیر پاتم؛ فقط یک چیز می‌توانم بگویم: عاشقتم.

از تمام دلتنگی ها ، از اشک ها و شکایت ها که بگذریمباید اعتراف کنم مادرم که میخندد خوشبختم !و چه تاثیر دلنشینی دارد” غصه نخور ، درست میشود ” گفتن های مادر ،اثرش را هزار قرص آرامبخش قوی ندارد

سلام بر تو ای مادر برتر از جانم و سلام بر تو ای همیشه مهربان و صمیمی. و سلامتی را نثارت می‌کنم به اندازه دریای نگاهم. مادر مهربانم نمی‌دانم در این نامه که قصد من گلایه از توست اول از مهربانی‌هایت و زحماتت بگویم و یا از همان اول ابراز ناراحتی خود را از جانب تو بگویم؟ اگر بخواهم از خوبی‌هایت بگویم که تمامی ندارد و انگشتانم ناتوانند برای نوشتن آن همه مهر و وفا و صمیمیت.و اما گلایه من از تو؛ چراهای بسیاری در سر دارم که همه بدون جواب مانده اما نمی‌دانم چرا هیچ وقت با جواب دادن آنها به من نتوانستم قانع شوم. از تو می‌پرسم که نگران لحظه‌های منی از تو که روز و شبت را برای من یکی کردی تا من به اینجا برسم. چرا هم‌اکنون برای آزادیم حد و مرزی کوچک نهاده‌ای؟ چرا هنوز باور نداری که من بزرگ شده‌ام و آن دختر 5 ساله نیستم؟ چرا فکر می‌کنی همیشه بعد از غروب آفتاب همه برای من در کمین هستند و من باید سریع در خانه باشم؟ چرا باور نداری که من من هستم و برای خودم باورهایی دارم؟ چرا؟ چرا؟

هرگز صدای مهربانت را که هر شب برایم لالائی می خواند فراموش نمی کنم، همان صدای قشنگی که حالا نیز به تمام دلتنگی هایم پاسخ می دهد و آغوش گرم و مهربانش را پناهگاه تمام دلتنگی هایم کرده است. مادر عزیزم روزت مبارک.

مادر! من خدا را نقاشی کردم؛ خدا به شکل بوسه‌های تو بر پیشانی من بود. مادر! من از آن آخرین بدرقه‌ات تا پشت دیوار بی‌کسی نوشتم و بغض کردم. مادر! در این‌سوی بی‌خوابی، من هر شب پرنورترین ستاره را تو می‌بینم. شنیده‌ام کوله‌بار دوران کودکی مرا سنگ صبور خویش کرده‌ای. من هم در آن آیینه که دادی یادگاری؛ در آن هر شب تصویری از تبسم تو را می‌بینم. مادر! ای زیباترین احساس، قشنگ‌ترین بنفشه، ستاره‌ام را چندی‌ست گم کرده‌ام…

در رحم مادر خداوند بچه را در آبی بسیار شور قرار داده تا جسمش تمیز بماند و مادر سنگینی بچه را کمتر احساس کند و خداوند روزی جنین را از طریق بند ناف که به مادر وصل است به او میرساند…، پس اگر مادر در غذا خوردن کوتاهی کند… از غذای جنین چیزی کم نمیشود…. بخاطر وجود غده هایی که با گرفتن مواد لازم از دندانها و استخوان مادر غذای جنین را تأمین میکند و به همین دلیل است که مادران با پیشروی در سن، دندان و پا و زانو درد میگیرند، و در آخر میگویند: زن زودتر از مرد پیر میشود…!اگه آدما بدونن که مادرشون بخاطر اونا استخونش آب میشده واقعا میمونن که چجوری قدردانی کنن!!! خداوندا از تو بهشتی میخواهم برای کسی که مرا به دنیا آورد…

مادر یعنی زندگی، مادر یعنی عشق، مادر یعنی مهرمادر یعنی فرشته‌ای که با اشکت‌، اشک می‌ریزد و با خنده‌هایت می‌خندد. مادر یعنی فرشته‌ای که نگاهش به تو است و با هر لبخندت، زندگی می‌کند. مادر یعنی فرشته‌ای که موهایش برای بزرگ کردنت سفید می‌شود و به تو می‌گوید: «پیر شوی مادر، درد و بلایت به جانم…» مادر یعنی فرشته‌ای که صبح که خوابی آرام میز صبحانه را می‌چیند تا وقتی بلند شدی زندگی را لمس کنی. مادر یعنی فرشته‌ای که شب‌هایی که غم داری یا مریضی تا صبح بالای سرت می‌نشیند و نگران است. مادر یعنی فرشته‌ای که وقتی موقع کار می‌گویی خسته شدم؛ با اینکه پاهایش درد می‌کند می‌گوید: «تو بشین مادر من انجام میدهم…». مادر یعنی فرشته‌ای که هیچ‌وقت باور نمی‌کنی مریض شود یا پیر شود چون همیشه و توی هر حالتی به روی تو لبخند می‌زند. مادر یعنی فرشته‌ای که طاقت دیدن اشک‌هایش را نداری. مادر یعنی همه زندگی…

دلم میخواهد هیچ وقت خانه ات را بی تو نبینمبی تو نخندمو بی تو لذتی از غذایی که تو نپختی نبرمدلم خانه ات را با تو میخواهدباشی و باشیم و بخندیم به لکنت های بامزه اتباشی وچشمان تو هر لحظه هزار بار قربان ما برودو چشم های ما پاسخ بدهند که “خدا نکند قربان بروی.”باشی و حرف رفتن بزنی;چنگ بکشی روی تمام خاطراتت در خانه ی آرزو های بچگی مانباشی و باشیم و ببینیم که میخندیخانه ات را باقربان رفتن هایت دوست دارمکاش بمانی

زن عشق زايد وتو برايش نام انتخاب ميكنی!!او درد ميكشد وتو نگران از اينكه بچه دختر نباشد!!!او بيخوابی ميكشد وتو خواب حوريان بهشت ميبينی!او مادر ميشود وهمه جا ميپرسند نام پدر!…

مادر که نداشته باشیهیچکس نمیفهمه تو دنیا چی بهت میگذره…مادر که نداشته باشیهیچکس درک نمیکنهپشت هر لبخندت چند هزار تا بغض پنهان شدهمادر که نداشته باشینباید از هیچ کس هیچ انتظاری داشته باشیمادرکه نداشته باشیهر لحظه از زندگیت تو دلت میگیاگه مادرم بود الان اینجوری نمیشد مادر که نداشته باشی…همیشه یه هاله اشک تو چشماتهمادر که نداشته باشیهیچ سایه ای بالا سرت نیستحالا که داری مثل پروانه دورش بچرخروز مادر بر همه مادران عزیز سرزمینم مبارکــــــــَ

مادرم…مادرم مدرک پزشکی ندارد؛ ولی دستهایش کاری میکنند که هزار قرص و دوا نمیکند…شماره نظام مهندسی ندارد؛ ولی از منِ ویرانه با حرف هایش یک آدم نو می سازد…نقاش نیست؛ ولی با یک کلام لبخندی روی لبهایم میکشد که هزار نقاش از پسش بر نمی آیند…ندیده ام توی استدیو ضبط صدا وقت بگذراند، ولی آهنگِ صدایش از هر موسیقی گوش نواز تر است…مادرم سر آشپز و رستوران دار نیست؛ ولی عطرِ و طعم غذاهایش هوش از سر میپراند…بهشت را زیر پایش ندیدم، ولی شک ندارم بهشت زیر پایش نیست…بهشت نعمتِ وجودش است…روز مادر مبارک

متن مادر کاش بودی

یکی می آید یکی می رود و این قانون بقای زندگیست
اما تو که رفتی هیچکس نیامد
انگار قانون بقا هم پوچ است وقتی تو نیستی.

کاش باشی و بتوان شامه پر کرد از بوی تو، ای شب بوی شبهای بی بوی من
کجایی ای منِ من؟
کجایی ای من تا جانی دوباره بخشی این من را؟
بی تو این من تهی است، هیچ است و پوچ
با تو این من، من است
آری با تو ای مادرم…

امروز دلم آتش گرفت ودوباره جای خالیت را حس کردم
می‌دانم جای تو خوب است
وفرشته های‌ آسمان امروز را برایت جشن می‌گیرند

بچه که بودم دلم به گرفتن گوشه چادر مادرم و رفتن به بیرون خوش بود
اکنون بزرگ شده ام مادرم را می‌خواهم , نه برای گرفتن گوشه چادرش
می خواهمش که با گوشه چادرش اشکهایم را پاک کنم.
نه این که دلم خوش شود که میدانم نمیشود !
شاید آرام بگیرد با بوی خوش چادر مادرم

نرفت از سرم هـــــر گز هوای تو مادرهنوز می تپد این دل برای تو مـــــــــادر
چســـــــان زبان بگشایم که خجلت آهنگمنکرده ام دل و جـــــــــان را فدای تو مادر
چه چـــــاره گر نبرم داغ هجر تو به عدمامید قلب حزینم لــــــــــــــقای تو مـــــــادر
چو شبنم است سرو برگ رنگ این گلشنمدام میشنوم من صــــــــــــــــدای تو مادر
درین چمن که حضور جفاست مضمونشچه نعمت است به عـــــــــالم وفای تو مادر
مــــــــــــقیم منزل عزت کسی توان گشتنکه بود حـــــــــاصل کارش رضای تو مادر
نشد ز کیف و کــــــم عمر چشم ما روشنحقیقت است به هــــــــر جا صفای تو مادر
رموز جـــــوهر تُست ( بایزید) و( بایقرا)به این مـــــــــــــقام رسیدن عطای تو مادر
نبود لایق این گنج و این کمــــــــا ل (رفیع)اگر نبود نصیبش دعــــــــــــــــــای تو مادر

تا وقتی بودی شمعدانی ها گل میدادندخانه بوی عطر تو را داشتو یاس به شوق حضورتدر و دیوار خانه را شکوفه باران میکردحالا نیستی و گل ها خشکیده انداما چشمه چشمانماز غم نبودنت نمی خشکد مادرم

کودک که بودم وقتی زمین میخوردم مادرم مرا میبوسید و تمام دردهایم از یادم میرفت
دیروز زمین خوردم ولی دردم نیامد اما به جایش تمام بوسه های مادرم یادم آمد.

افسوس دگرمادر شیرین سخنم در بر ما نیستآن گوهر یک دانه پر مهر و وفا در بر ما نیستآن سنگ صبور، ذاکر حق تا دم آخرافسوس و صد افسوس دگرسایه او بر سر ما نیست

یه روزی میاد که بعدش دیگه مهم نیست فردایی در کار هست یا نه
اون روز روزیه که مادرت پیشت نیست.

مرا آن روز شادی بود در سرکه سر می‌بود بر زانوی مادرچراغ خانه‌ی ما گشته خاموشکه مادر نیست اندر خانه دیگر

نبودن هایى هست که هیچ بودنى جبرانشان نمیکند و آدمهایی هستند که هرگز تکرار نمیشوند و تو آنگونه ای مـــــــــــــــادر

رفتی از من مهر گسستی مادربا رفتن خود دلم شکستی مادرافسوس که بودی و ندانستم منای در گرانمایه چه هستی مادر

وقتی به جای کلاغ در آن بازی کودکانه گفتم: مامان پـر؛ خندیدی و گفتی: من که پر ندارم!!!
بزرگتر که شدم فهمیدم، تو هم پر داشتی…

میدونی دلتنگی یعنی چی؟دلتنگی یعنی این که بشینیبه خاطراتت با مادرت فکر کنیاونوقت یه لبخند بیاد رو لبت ولیچند لحظه بعدشوری اشک های لعنتیشیرینی اون خاطره ها رو از یادت ببرند

زمين باير دل را نهال عشق مي كارم
به پايش هر شب و هر روز سيل اشک مي بارم
از آن سرمست يک روزي درختي مي شود سرسبز
كه بر آن حک كنم مادر هميشه دوستت دارم

ز سر شد سایه ‌ات کوتاه، مادرجهانم شد مصیبت ‌گاه، مادرسخن آموختی، رفتی، نمانده ستمرا جز وای مادر! آه مادر

میدونی دلتنگی یعنی چی؟
دلتنگی یعنی اینکه بشینی به خاطراتت با مادرت فکر کنی
اونوقت یه لبخند بیاد رو لبت ولی چند لحظه بعد…
شوری اشکهای لعنتی، شیرینی اون خاطره ها رو از یادت ببرند.

مادرمدر نگاهت خستگی معنا نداشتوسعت پاک تو را دریا نداشتآه ای جاری ‌تر از خورشید خوبکاشکی هرگز نمی‌ کردی غروب

ﺩﻟﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ و ﺑﻮﯼ ﮔﻞﻫﺎﯼ ﭼﺎﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﭼﺮﺧﺶ ﭼﺮﺥ ﺧﯿﺎﻃﯽ ﺍﺵ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺩﻭﺧﺖ
ﺩﻟﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎ ﻋﻄﺮ ﯾﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﮐﻨﺪ
ﺩﻟﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﻻﻻﯾﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻣﯽ ﭘﺮﺍﻧﺪ
ﺩﻟﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻗﺎﻣﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﯿﻢ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ
ﺩﻟﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ.

مادر یعنی زندگی، مادر یعنی عشق، مادر یعنی مهرمادر یعنی فرشته‌ای که با اشکت‌، اشک می‌ریزد و با خنده‌هایت می‌خندد. مادر یعنی فرشته‌ای که نگاهش به تو است و با هر لبخندت، زندگی می‌کند. مادر یعنی فرشته‌ای که موهایش برای بزرگ کردنت سفید می‌شود و به تو می‌گوید: «پیر شوی مادر، درد و بلایت به جانم…» مادر یعنی فرشته‌ای که صبح که خوابی آرام میز صبحانه رامی‌چیند تا وقتی بلند شدی زندگی را لمس کنی. مادر یعنی فرشته‌ای که شب‌هایی که غم داری یا مریضی تا صبحبالای سرت می‌نشیند و نگران است. مادر یعنی فرشته‌ای که وقتی موقع کار می‌گویی خسته شدم؛ با اینکه پاهایش درد می‌کند می‌گوید: «تو بشین مادر من انجام میدهم…». مادر یعنی فرشته‌ای که هیچ‌وقت باور نمی‌کنی مریض شود یا پیر شود چون همیشه و توی هر حالتی به روی تو لبخند می‌زند. مادر یعنی فرشته‌ای که طاقت دیدن اشک‌هایش را نداری. مادر یعنی همه زندگی

مادر! من خدا را نقاشی کردم؛ خدا به شکل بوسه‌های تو بر پیشانی من بود. مادر! من از آن آخرین بدرقه‌ات تا پشت دیوار بی‌کسی نوشتم و بغض کردم. مادر! در این‌سوی بی‌خوابی، من هر شب پرنورترین ستاره را تو می‌بینم. شنیده‌ام کوله‌بار دوران کودکی مرا سنگ صبور خویش کرده‌ای. من هم در آن آیینه که دادی یادگاری؛ در آن هر شب تصویری از تبسم تو را می‌بینم. مادر! ای زیباترین احساس، قشنگ‌ترین بنفشه، ستاره‌ام را چندی‌ست گم کرده‌ام…

سلام بر تو ای مادر برتر از جانم و سلام بر تو ای همیشه مهربان و صمیمی. و سلامتی را نثارت می‌کنم به اندازه دریای نگاهم. مادر مهربانم نمی‌دانم در این نامه که قصد من گلایه از توست اول از مهربانی‌هایت و زحماتت بگویم و یا از همان اول ابراز ناراحتی خود را از جانب تو بگویم؟ اگر بخواهم از خوبی‌هایت بگویم که تمامی ندارد و انگشتانم ناتوانند برای نوشتن آن همه مهر و وفا و صمیمیت.و اما گلایه من از تو؛ چراهای بسیاری در سر دارم که همه بدون جواب مانده اما نمی‌دانم چرا هیچ وقت با جواب دادن آنها به من نتوانستم قانع شوم. از تو می‌پرسم که نگران لحظه‌های منی از تو که روز و شبت را برای من یکی کردی تا من به اینجا برسم. چرا هم‌اکنون برای آزادیم حد و مرزی کوچک نهاده‌ای؟ چرا هنوز باور نداری که من بزرگ شده‌ام و آن دختر 5 ساله نیستم؟ چرا فکر می‌کنی همیشه بعد از غروب آفتاب همه برای من در کمین هستند و من باید سریع در خانه باشم؟ چرا باور نداری که من من هستم و برای خودم باورهایی دارم؟ چرا؟ چرا؟

مامان عزیزم، آیا می‌دانستی عاشقت هستم؟ آیا می‌دانستی هیچکس، هیچکس و هیچکس نمی‌تواند جای تو را توی قلبم بگیرد؟ آیا می‌دانستی حاضرم همه چیزم را بدهم تا همیشه نزد من باشی؟ می‌گویند:«بچه ننه است»! چقدر بچه ننه بودن قشنگ است، چقدر لذت‌بخش است. آخر اگر نباشی قدر خیلی از روزها را نمی‌دانیم.عشق به تو بهترین و تنهاترین عشقی است که می‌شود باورش کرد. یعنی بالاتر از عشق به مادر وجود دارد؟یادش بخیر، قصه‌هایی که برایم می‌گفتی چقدر لذت‌بخش‌تر از قصه‌های تنهایی امروزم بود. شنل قرمزی، چوپان دروغگو، شنگول و منگول و حبه انگور را برایم تعریف می‌کردی. چرا با اینکه چهار پنج سال این قصه‌ها را می‌گفتی هیچ وقت برایم تکراری نمی‌شد؟ چرا؟ولی الان زیباترین فیلم‌ها و داستان‌ها و رمان‌ها نهایتاً یک بار به من لذت می‌دهد، چرا؟مامان عزیزم، دمت گرم، نوکرم، تا عمر دارم خاک زیر پاتم؛ فقط یک چیز می‌توانم بگویم: عاشقتم.

روزی یک نفر به من گفت: آیا می‌خواهی همه دنیا مال تو باشد؟گفتم: دنیا در دست‌های من است وقتی لبخند مادرم جلوی چشمانم، صدای مادرم طنین افکنده در گوشم و دستان مادرم پشت و پناهم است.

یادت هست مادر؟ اسم قاشق را گذاشتی قطار، هواپیما، كشتی تا یك لقمه بیشتر بخورم!یادت هست؟ شدی خلبان، ملوان، لوكوموتیوران؛ می‌گفتی بخور تا بزرگ بشوی آقا شیره!و من عادت كردم كه هر چیزی را بدون اینكه دوست داشته باشم قورت بدهم حتی بغض‌های نتركیده‌ام را.

ﻣﺎدرم! هیچ‌وقت ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﻋﺎﺩﺕ نمی‌کنم. ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺏ بود ﺍﮔر ﺁﻏﻮﺵ مهربانت را ﺩﺍﺷﺘﻢ. هنوز هم هرجا نامت را می‌شنوم؛ به لرزه می‌افتم. هرجا مادری را با فرزندش می‌بینم؛ زیر لب می‌گویم: من هم روزی مادر داشتم. من هم روزی گرمای وجودش را داشتم.مادرم! کاش می‌دانستی که این روزها بیشتر از گذشته به وجودت احتیاج دارم… اما می‌دانم تو هنوز هم پیش خدا واسطه حل مشکلات من هستی. این اطمینان را از آرامش قلبم دارم.امروز با شاخه گلی سرخ و دستانی لرزان به دیدارت می‌آیم. این اشک‌های من از سر دلتنگی است. دلتنگی برای بوسه زدن بر دست‌های مهربانت. کاش بودی. امروز دلم آتش گرفت و دوباره جای خالی‌ات را حس کردم. می‌دانم جای تو خوب است و فرشته‌های آسمان امروز را برایت جشن می‌گیرند. آخر می‌دانم که بهشت زیر پای توست. کاش فقط امروز نگاهت را داشتم.خدایا کاش فقط یک بار دیگر آغوشش را داشتم.

بچه که بودم دلم به گرفتن گوشه چادر مادرم و رفتن به بیرون خوش بود. اکنون بزرگ شده‌ام مادرم را می‌خواهم، نه برای گرفتن گوشه چادرش؛ می‌خواهمش که با گوشه چادرش اشک‌هایم را پاک کنم. نه اینکه دلم خوش شود که می‌دانم نمی‌شود! شاید آرام بگیرد با بوی خوش چادر مادرم.

مادر! ای مهربان‌ترین فرشته كاش بودی و مرا در آغوش می‌گرفتی. من به دستان گرم تو محتاجم. بدون حضور تو ای مادردریای مواج پا بسته مردابم. در یك شب به یاد ماندنی كه به جای باران ستاره بر زمین می‌بارد به خوابم بیا! كاش اتاق كوچكم پر از عطر خوش تو شود.

گفتم مادر! گفت: جانمگفتم درد دارم! گفت: به جانمگفتم خسته ام! گفت: پریشانمگفتم گرسنه ام! گفت: بخور از سهمِ نانمگفتم کجا بخوابم؟ گفت: روی چشمانماما یک بار نگفتم: مادر من خوبم، شادم!همیشه از درد گفتم و از رنج! 

مادر تو والاترین رویای عشق، اولین و آخرین معنای عشق هستی و تو که همیشه دلواپس فردای ما و غمخواری بی‌همتا برای ما هستی. زندگی بدون تو سراسر رنج خواهد بود تویی که چشم چراغ زندگی ما هستی و در همه حال زندگی ما از تو روشن است.یاد تو مرا آرام می‌سازد.زیباترین آهنگی که در عمرم شنیدم صدای تو و آواز اعجازانگیز لالایی تو بود. گویی تو پیامبری بودی که رسالتت عشق بود. دنیای عشق از تو زنده می‌شود و به من زندگی بخشیدی، دوستت دارم.

مادرم! بارها با صداى گریه‌ام تو را از خواب خوش بیدار كرده‌ام. خیس گریه‌ام دوباره بیدار شو؛ با دست‌هاى مهربانت صورتم را نوازش كن و با گرماى وجودت آرامم كن. امشب دوباره دلم تو را بهانه گرفته است.

همسنگ تمام نبودن‌هایت به این شبهای اندوه بار اشک بدهکارم و به اندازه همه آرامشت به چشمان بیقرارم خواب؛ برای ترسیم دغدغه‌هایم کنج آغوش امنت را کم آورده‌ام و برای تسکین دردهایم تمام نوازش دستهایت را.صادقانه بگویم: من کم آورده‌ام. من همه بودن‌ها را در نبودن‌هایت کم آورده‌ام.

دلتنگی یعنی اینکه: بنشینی به خاطراتت با مادرت فکر کنی. آن‌وقت یک لبخند زیبا روی لبت بیاید. ولی چند لحظه بعد، شوری اشک‌های لعنتی، شیرینی آن خاطره‌ها را از یادت ببرند.

جایی‌ خوانده بودم که درد آدم را بزرگ می‌‌کند و روح را صیقل می‌دهد و تجربه را زیاد می‌کند. هیچ جا ننوشته‌اند که درد با یک زن، با یک مادر چه می‌‌کند. مادران درد کشیده یا زود می‌میرند، یا برای همیشه می‌‌روند، یا می‌‌مانند با چشمانی که رنگِ بی‌‌تفاوتی‌ گرفته است و دستانی که زیر ناخن‌هایش جز خستگی‌ چیزی نمی‌روید، و گیسوانی که رقص بر شانه‌های زنانه را به خاطر نمی‌‌آورند. مادرانی بی‌ هیچ آرزویی، با ‌دنیایی کوچک. دنیایی بسیار بسیار کوچک. هیچکس از مادرانی که به بهشت نمی‌‌روند چیزی ننوشته است./ نیکی‌ فیروزکوهی

خانه بدون مادرخونمون خالیه از تو، رفتی تو واسه همیشهدست همیشه به معنای آغوش نیست !گاهی فقط امنیت است . . .مثل دست مادرکاش هیچ وقتدستانت را از من نمی گرفتیسال نو مبارک مادرم

دوباره به نبودنت می رسم !
و این ماجرا تا صبح ادامه دارد…انگار خواب دیدنت هم محال شدهعیدت مبارک بهترین مامانی دنیا

حسرت یعنیبعضی‌ها سعادت گفتن کلماتی را دارند کهبرخی حسرت گفتنش را دارند؛مثل عیدت مبارک مامان جون

بهار امسال بی تو برایم از پاییز غم انگیز تر استنوروز مبارک مادر عزیزم

بهار نمیشود بدون مادربهار می آیداماتو رفته اینه امسالنه صد سالزمستان منبدون توبهار نمیشوددرخت خشکیده عمر منبدون تو مادرمجوانه نمی زندخنده بر لبان منبی تو نمی آیدعیدت مبارک مامان جونم

روزی اگر خدا قدرت تکرار لحظه هارا به من میداد…در تمامش تو را برای خودمتکرار میکردم…عیدت مبارک مادرم

من به داغ تو جوان رفته ز دنیا چه کنمبهر هر درد دوائیست به جز داغ جوانمن به دردی که بر او نیست مداوا چه کنماولین عیدی که کنارم نیستیروحت شاد مادرمیاد مادریادت هرشب از سقف اتاقم چکه میکنددیوانه وار به یادتمعیدت مبارک مامانی خوبم

دست همیشه به معنای آغوش نیست !گاهی فقط امنیت است . . .مثل دست مادرکاش هیچ وقتدستانت را از من نمی گرفتیسال نو مبارک مادرم

کاش بودی سرم را روی شانه هایت می گذاشتم و می بوسیدمتوقتی بودی آن قدر بزرگ نبودموقتی هم که رفتی بزرگ نشدمدستهایم سرد استکاش بودی دستم را می‌گرفتیکجایی ؟مادر عزیزم کجای این آسمانی ؟عیدت مبارک عزیزم

نمیدونید چقدر تلخهبجای این که سفره هفت سین را توی خونه بچینیباید اون را روی سنگ قبر مادرت بچینییه سنگه سرد رو جای دستای گرم مامانت ببوسیقدر مامان هاتون رو بدونیدخیلی زود دیر میشه..دوست دارم مامانیی . . .عیدت مبارک مامانیی

روز ها آمدن و رفتنروز تمام شدشب همه جا رافرا گرفتاگر تو بودی باز هم خورشید طلوع میکردباز هم ستاره چشمک میزداما تو نیستینه دیگر روز روشن میشودنه دیگر بهار می آیدنه دیگر ماهی کوچولو میخنددنه دیگر سال تحویل میشودعیدت مبارک مادرم

مادرم شب که می شوددوباره به نبودنت می رسم !
و این ماجرا تا صبح ادامه دارد…انگار خواب دیدنت هم محال شدهعیدت مبارک بهترین مامانی دنیا

آب را گل نکنیممادرم در خاک استعید را جشن نگیریممادرم در خاک است

میدونی دلتنگی یعنی چی ؟
دلتنگی یعنی این کهبشینی به خاطراتت با مادرت فکر کنی ..
اونوقت یه لبخند بیاد رو لبت ..
ولی چند لحظه بعد …
شوری اشکهای لعنتیشیرینی اون خاطره ها رو از یادت ببرند

واسم خیلی سخته تحمل دوریتهیچوقت دوست ندارم رفتنت را باور کنمقهرمان زندگیم ، مادرم…

امسال اولین سالی است که نیستیجای خالی اتدر قلبم میکوبدبدون تونه امسالنه صد سال دیگراین زمستان بهار نمیشود..

نبودنِ تــو
فقط نبودنِ تو نیست
نبودنِ خیلی چیزهاست…
کلاه روی سَرمان نمی‌ایستد !
شعر نمی‌ چسبد…
پول در جیب‌مان دوام نمی‌آورد !
نمک از نان رفته !!!
خنکی از آب………….
ما بی‌تو فقیر شده‌ایمپــــــــدرم

مادر که نباشددر این دنیای سردبی تکیه‌گاه و تنهاییعیدت مبارک مادرم

سال تحویل شد و منتمام دلتنگی هایم رابه جای تودر آغوش می کشمچقدر جایت میان بازوانم خالیستنوروز مبارک مادرم

بی همگان به سر شودبی مادر به سر نمیشود..گر مادر نباشی یار منگشت خراب کار منمونس و غمگسار منبی‌ مادر به سر نمی‌شودبی مادر نه زندگی خوشمبی‌ مادر نه مردگی خوشمسر ز غم مادر چون کشمبی‌ مادر به سر نمی‌شودعیدت مبارک مادرم

امسال نیستی که موقع تحویل سال بهم لبخند بزنیاما قاب عکستروی دیوار داره نگاهم میکنهلبخند بی وقفتاز زیر شیشهقلبم رو از جا میکنهچه بی رحمانه نیستی مادر

بهار امسال بی تو برایم از پاییز غم انگیز تر استنوروز مبارک مادر عزیزم

چه عجیب است رسم روزگارتویی که بهترین بهارها را برایم رقم زدیامسال با رفتنت بد ترین عید را تجربه میکنمامید‏وارم هرچه زود ترتو را در آغوش بگیرم مامانی عزیزمعیدت مبارک مامانی عزیزم

سال من بدون تو تحویل نمیشودسالی که تو را از من گرفتهمان بهتر که تا سالیان سال بماندتحویل شود که چه ؟سالی که تو نیستی نباید تحویل شود

ندیدیم و نشنیدیم کسی جز نیکی و گرامی‌داشت از او یاد کند.
با قلبی آکنده از غم و اندوه درگذشت شادروان مرحوم …. را به اطلاع اقوام و آشنایان می‌رسانیم.
مراسم تشییع آن مرحوم روز … ساعت … در مکان … برگزار می‌گردد.
مراسم یادبود آن عزیز در روز‌های … و … از ساعت … در مسجد .. خواهد بود.

انالله و انا الیه راجعون
به مناسبت چهلمین روز درگذشت مرحومه مغفور شادروان.
مجلس یاد بودی در روز … در مسجد … به نشانی …. برگزار می‌شود.
ممتنی است با تشریف فرمایی خود به صرف … روح آن مرحوم را شاد و تسلی خاطر بازماندگان خواهید بود.

با نهایت تاسف و تاثر در گذشت مادری مهربان و دلسوز مرحومه … را به اطلاع کلیه سروران (اقوام، دوستان، آشنایان) گرامی می‌رسانیم.
مراسم تشییع و خاکسپاری در روز …. از ساعت … در ……. برگزار می‌گردد.
حضور پر مهر و محبت شما دوستان و عزیزان موجب شادی روح آن مرحومه و تسکین خاطر بازماندگان خواهد بود.

بازگشت همه به سوی اوست
به مناسبت درگذشت شادروان ….
مجلس یادبودی در روز … برگزار می‌گردد.
با تشریف فرمایی خود روح آن مرحوم را شاد و بازماندگان را قرین امتنان فرمائید.

با تشکر از تمامی عزیزانی که در غم درگذشت مادرم موجب تسلی خاطر بودند،
به اطلاع می‌رساند مجلس یاد بودی در روز …. از ساعت … در ……. برگزار می‌گردد.
ممتنی است با تشریف فرمایی خود به صرف … روح آن مرحوم را شاد و تسلی خاطر بازماندگان خواهید بود.

مادرم یاس‌ها عطرشان را از بوی تن تو به عاریت می‌گیرند
شبنم گل واژه اشک‌های توست‌
ای شقایق دشتستان صبوری‌
ای هم آغوش پروانه‌ها‌
ای صفای گل سرخ‌ای نرگس عشق
تو از همه گل‌ها زیباتر و از همه آن‌ها خوشبوتری
در سالروز یاد تو عطر همه گل‌های شکفته را نثار وجودت می‌کنیم

سایه‌ای بود و پناهی بود و نیست
شانه‌ام را تکه گاهی بود و نیست
سخت دلتنگم، کسی، چون من مباد
این چنین غم قسمت دشمن مباد
اشک آن مایه ندارد که نماید خاموش
آتشی را که زهجران در دل ما نیست

لذت هر زندگانی را صفای مادر است
سینه ام آکنده از مهر و وفای مادر است
عالمی در وصف او هرگز نمی‌گیرد قرار
چون بهشت جاودانی زیر پای مادر است

فلک بردی ز کف صبر و قرارم
زدی آتش به قلب داغ دارم
ز درگاهت خدایا عفو و رحمت
برای مادر خود خواستارم

گشته اکنون چشم ما از درد و غم دریا مادر
ما چه گوییم بی تو از فردا و فردا‌ها مادر
تکیه گه بودی تو ما را‌ ای همه امید‌ها
بی تو عالم ندارد رنگ شادی‌ها مادر

رفتی از من مهر گسستی مادر
با رفتن خود دلم شکستی مادر
افسوس که بودی و ندانستم من‌
ای در گرانمایه چه هستی مادر

چون مهر بزرگی مادر
آرام دل و عزیز جانی مادر‌
ای کاش همیشه جاودان می‌بودی
آن قدر که خوب و مـهربانی مادر

مادرم جای تو خالیست به کاشانه ما
غمت آتش زده بر این دل دیوانه‌ی ما
شمع این محفل ما بودی و خاموش شدی
بعد تو رفته صفا دیگر از خانه ما

 مادرم‌ ای رفته در خوابی دراز
یاس‌هایت توی ایوان گشته باز
گرچه گلهایت همه تنها شدند
با شقایق‌های آن دنیا بساز

شعله‌ای خاموش گشت و خانه‌ای بی نور شد
گوهر ارزنده‌ای پنهان به خاک گور شد
مادری شایسته از این عالم ناپایدار
چشم خود بربست و از چشم عزیزان دور شد

من گُلم، مادر گلستان من است
من تنم، مادر تن و جان من است
در میان ناامیدی‌های عمر
مادرم، شمع شبستان من است

افسوس دگر مادر شیرین سخنم در بر ما نیست
آن گوهر یک دانه پر مهر و وفا در بر ما نیست
آن سنگ صبور، ذاکر حق تا دم آخر
افسوس و صد افسوس دگر سایه او بر سر ما نیست

مادر بهشت من همه آغوش گرم توست
گویی سرم هنوز به بالین نرم توست
پیوسته در هوای تو چشم در جستجو
هر لحظه با خیال تو جانم به گفتگوست

به صداقت صدای قشنگت
به لطافت عاطفه‌ات
به محبت و مهربانی‌ات
به زیبایی چهره معصوم و قشنگت
تنها با یاد تو دلخوشیم مادر

باورم نیست مادر رفتی و خاموش شدی
ترک ما کردی و با خاک هم آغوش شدی
خانه را نوری اگر بود ز رخسار تو بود‌
ای چراغ دل ما از چه تو خاموش شدی

ای مادر غم‌دیده نداری
خبر از گردش ایام
چه آمد بر سر من
من تازه جوان بودم
و اندر چمن حسن
نشکفته فر ریخت
همه بال و پر من

مادرم جای تو خالیست به کاشانه ما
غمت آتش زده بر این دل دیوانه‌ی ما
شمع این محفل ما بودی و خاموش شدی
بعد تو رفته صفا دیگر از خانه ما

متن مادر کاش بودی

رمز من و عشق، نام زیبایت بود
جنت، فرشی به زیر پاهایت بود
روزی که تو را شناخت ناباوری ام
حیف که زندگی منهایت بود
مامن عزیزم باشی و نباشی دارمت
روزت مبارک

امروز دلم آتش گرفت ودوباره جای خالیت را حس کردم
می‌دانم جای تو خوب است
وفرشته های‌ آسمان امروز را برایت جشن می‌گیرند

نبودنِ تــو
فقط نبودنِ تو نیست
نبودنِ خیلی چیزهاست…
کلاه روی سَرمان نمی ایستد!
شعر نمی‌چسبد…
پول در جیب‌مان دوام نمی‌آورد!
نمک از نان رفته!!!
خنکی از آب………….
” ما بی‌تو فقیر شده‌ایم ” مادر….

کاش باشی و بتوان شامه پر کرد از بوی تو، ای شب بوی شبهای بی بوی من
کجایی ای منِ من؟
کجایی ای من تا جانی دوباره بخشی این من را؟
بی تو این من تهی است، هیچ است و پوچ
با تو این من، من است
آری با تو ای مادرم…

همی نالم که مادر در برم نیست
صفای سایه‌ او بر سرم نیست
مرا گر دولت عالم ببخشند
برابر با نگاه مادرم نیست آن هم در روز مادر

نبودن تو؛ فقط نبودن تو نیست
نبودنِ خیلی چیزهاست
کلاه روی سرمان نمی ایستد
شعر نمی‌ چسبد
پول در جیب‌ مان دوام نمی‌ آورد!
نمک از نان رفته
خنکی از آب …
ما بی‌ تو فقیر شده‌ ایم مادر
روزت مبارک

امروز با شاخه گلی سرخ و دستانی لرزان به دیدارت می‌آیم
این اشک های‌ من از سردلتنگی است
دلتنگی برای بوسه زدن بر دستهای مهربانت
کاش بودی…

مامان خودم خوب من ای مادر محبوب من ای پناه لحظه های سخت من ای تو مادر؛مادر زیبای من ای نگاهت نغمه ساز روح من بی تو تامرز جنون تنها شدم بی تو در دیوانگی ها گم شدم بی تو سخت است زندگی در این جهان کاش میشد باتو باشمدر جنان کاش میشد بازگردی پیش من گیریٍم بازهم در آغوش و تن دست برسرکشی نازم کنی اشک غم از گونه ها پاکم کنی مادر اینجا هرچه هست بدبختی است غم فقط یک گوشه از تنهایی است غم فقط یک سایه از بی مادریست غم فقط یک لحظه از بی مادریست

مادر امروز روز توست ، مادر امروز تمام گُل های عالم در مقابل گُل روی تو ، چه بی رنگ و بی بویند.
امروز ، هیچ گلی پیام و حرفی در وجودش نیست ، نه میخک معنای دوست داشتن دارد و نه شقایق معنای عاشقی.
در گل داوودی می شود از صدای لالایی تو لذت برد و در گل نسترن می شود مادریت را بر تمام عشق ها برتری داد.
مادر دلم می خواست نقاش بودم ، زمین را می کشیدم ، دریا را می کشیدم ، ستاره ها ، مهتاب را و خورشید را و آنوقت به همه آنها رنگ عشق و رنگ مادری می زدم.
دلم می خواست دست هایم را مثل نیلوفر ، چشم ها و نگاهم را مثل گل های آفتابگردان ، دلم را چون دریا نقاشی می کردم و آنها را زیر پایت فرش می کردم تامهربانی بر آنها نقش بندد.
مادر من هم بسان بسیار بی مادران عالم ، مادر ندارم ، ولی در نیمه هر ماه ، به هلال کامل ماه نگاه می کنم و خورشید وجودت را حس می کنم.
در بارش باران مهربانی هایت را ، در زلالی چشمه ساران اشک هایت را ، در تردی برگ های شمعدانی دلواپسی و دل نازکی هایت را ، در صدای آبشار و امواج دریا لالایی هایت را می بینم و می شنوم و آرام می گیرم.
مادر از آن روز که تو رفتی ، در فرهنگ لغات من ، عقده و زندگی معنای دیگر یافت ، عقده یعنی بی مادری و زندگی یعنی مادری
مادر ! من مادر ندارم ، ولی به اندازه تمام روزهای بی مادریم ، روز مادر را حس می کنم ، شاید بیش از آنان که مادر دارند.
آنان که مادر دارند ، شاید قدر مادری را به اندازه بی مادران ندانند ، پس من امروز به عشق تمام مادرداران عالم ، عاشقی می کنم و هر آنکه گلی در دست دارد ، هر آنکه خنده ای بر لب دارد ، هر آنکه امیدی در قلب دارد ، دوست دارم.
مادر من امروز در پهنای قلب تو، مهربانی ها را می بینم و آنها را دوست دارم، مادر من امروز، روزت را می بینم و با سرکوب عقده های بی مادریم ، همراه با آنانکه گل بدست ، خنده به لب به سوی تو می آیند ، بغض در گلو ، اشک در حدقه ، لرزش در گفته ، باز هم می گویم : مادر روزت مبارک.
مادر من امروز در پهنای قلب تو، مهربانی ها را می بینم و آنها را دوست دارم، مادر من امروز، روزت را می بینم و با سرکوب عقده های بی مادریم ، همراه با آنانکه گل بدسغم انگیز ترین متن روز مادر برای مادران فوت شده

امروز روز مادر هست و من غمگین مینویسم برای مادرمدلتنگ توام مادرهمیشه کنارم بودی مادرافسوس که دیگر نیستی مادر خوبمبچه ها لطفا برای شادی روح مامانم یه صلوات بفرستین…

بچه که بودم دلم به گرفتن گوشه چادر مادرم و رفتن به بیرون خوش بود
اکنون بزرگ شده ام مادرم را می‌خواهم , نه برای گرفتن گوشه چادرش
می خواهمش که با گوشه چادرش اشکهایم را پاک کنم.
نه این که دلم خوش شود که میدانم نمیشود !
شاید آرام بگیرد با بوی خوش چادر مادرم

دلم می خواست دست هایم را
مثل نیلوفر
چشم ها و نگاهم را
مثل گل های آفتابگردان
دلم را چون دریا نقاشی می کردم
و آنها را زیر پایت فرش می کردم
تا مهربانی بر آنها نقش بندد
اما افسوس که نیستی …
در روز حضرت فاطمه الزهرا روزت مبارک

تا وقتی بودی شمعدانی ها گل میدادند
خانه بوی عطر تو را داشت
و یاس به شوق حضورت
در و دیوار خانه را شکوفه باران میکرد
حالا نیستی و گل ها خشکیده اند
اما چشمه چشمانم از غم نبودنت
نمی خشکد مادرم
روزت مادر مبارک ای مادری که پیشم نیستی

یاد دارم کودکی بودم خرد
با صدای گرم مادر
هر صبحدمدر میان بستری نرم و تمیز
می گشودم چشم بر نور سفید
می گشودم دل بر نور امیدیاد دارم سفره خانه ما
بوی سنت می داد
داخل خانه ماجلوه ای زیبا داشت
از زن ایرانی
جلوه ای از یک شمعذره ذره می سوخت
و نداشت پرو ایی
که به آخر برسدکودکم هوش بدار
قبر مادر اینجاست
جای مادر خالیستدل من تنگ شده
مادرم دیگر نیست

آسوده بخواب مادر بیمارم
راحت شدی از اذیت و آزارمبا دسته گلی به دیدنت آمده ام
بر خاک تو از اشک ، چه ها می کارم
بعد از تو فقط بغض و خدا را دارم!

مادر دلم می خواست نقاش بودم ، زمین را می کشیدم ، دریا را می کشیدم ، ستاره ها ، مهتاب را و خورشید را و آنوقت به همه آنها رنگ عشق و رنگ مادری می زدم.

یکی می آید یکی می رود و این قانون بقای زندگیست
اما تو که رفتی هیچکس نیامد
انگار قانون بقا هم پوچ است وقتی تو نیستی.

نرفت از سرم هـــــر گز هوای تو مادرهنوز می تپد این دل برای تو مـــــــــادر
چســـــــان زبان بگشایم که خجلت آهنگمنکرده ام دل و جـــــــــان را فدای تو مادر
چه چـــــاره گر نبرم داغ هجر تو به عدمامید قلب حزینم لــــــــــــــقای تو مـــــــادر
چو شبنم است سرو برگ رنگ این گلشنمدام میشنوم من صــــــــــــــــدای تو مادر
درین چمن که حضور جفاست مضمونشچه نعمت است به عـــــــــالم وفای تو مادر
مــــــــــــقیم منزل عزت کسی توان گشتنکه بود حـــــــــاصل کارش رضای تو مادر
نشد ز کیف و کــــــم عمر چشم ما روشنحقیقت است به هــــــــر جا صفای تو مادر
رموز جـــــوهر تُست ( بایزید) و( بایقرا)به این مـــــــــــــقام رسیدن عطای تو مادر
نبود لایق این گنج و این کمــــــــا ل (رفیع)اگر نبود نصیبش دعــــــــــــــــــای تو مادر

چشم من بیا من رو یاری بکن
گونه‌ هام خشکیده شد کاری بکن
غیر گریه مگه کاری می‌ شه کرد
کاری از ما نمیاد زاری بکن
اون که رفته دیگه هیچوقت نمیاد
تا قیامت دل من گریه می‌ خواد
روزت مبارک مادر مهربونم که نیستی

متن مادر کاش بودی