متن طولانی دلخوری از همسر

یک شب ز ماورای سیاهی ها
چون اختری بسوی تو می آیم
بر بال بادهای جهان پیما
شادان به جستجوی تو می آیمسر تا بپا حرارت و سرمستی
چون روزهای دلکش تابستان
پر می کنم برای تو دامان را
از لاله‌های وحشی کوهستانیک شب ز حلقه‌ای که بدر کوبند
در کنج سینه قلب تو می لرزد
چون در گشوده شد، تن من بی تاب
در بازوان گرم تو می لغزددیگر در آن دقایق مستی بخش
در چشم من گریز نخواهی دید
چون کودکان نگاه خموشم را
با شرم در ستیز نخواهی دیدیک شب چو نام من بزبان آری
می خوانمت به عالم رؤیائی
بر موج‌های یاد تو می رقصم
چون دختران وحشی دریائییک شب لبان تشنه من با شوق
در آتش لبان تو می سوزد
چشمان من امید نگاهش را
بر گردش نگاه تو می دوزداز زهره، آن الهه افسونگر
رسم و طریق عشق می آموزم
یک شب چو نوری از دل تاریک ی
در کلبه ات شراره می افروزمآه، ای دو چشم خیره بره مانده
آری ، منم که سوی تو می آیم
بر بال بادهای جهان پیما
شادان به جستجوی تو می آیم

کدام قله کدام اوج ؟
مرا پناه دهید ای چراغ های مشوش
ای خانه های روشن شکاک
که جامه های شسته در آغوش دودهای معطر
بر بامهای آفتابیتان تاب میخورندمرا پناه دهید ای زنان سادهء کامل
که از ورای پوست ، سر انگشت های نازکتان
مسیر جنبش کیف آور جنینی را
دنبال میکند
و در شکاف گریبانتان همیشه هوا
به بوی شیر تازه میآمیزد

در آستانه فصلی سرد
در محفل عزای آینه‌ها
و اجتماع سوگوار تجربه‌های پریده رنگ
و این غروب بارور شده از دانش سکوت
چگونه می‌شود به آن کسی که می‌رود اینسان
صبور
سنگین
سرگردان
فرمان ایست داد
چگونه می‌شود به مرد گفت که او زنده نیست، او هیچوقت
زنده نبوده‌است…

آن چنان آلوده‌ست
عشق غمناکم با بیم زوال
که همه زندگیم می‌لرزد
چون تو را می‌نگرممثل این است که از پنجره‌ای
تک درختم را، سرشار از برگ،
در تب زرد خزان می‌نگرم
مثل این است که تصویری را
روی جریان‌های مغشوش آب روان می‌نگرمشب و روز
شب و روز
شب و روزبگذار
که فراموش کنم.تو چه هستی، جز یک لحظه، یک لحظه که چشمان مرا
می‌گشاید در
برهوت آگاهی؟بگذار
که فراموش کنم.

انگار در مسیری از تجسم پرواز بود که یک روز آن پرنده‌نمایان شدانگار از خطوط سبز تخیل بودندآن برگ‌های تازه که در شهوت نسیم نفس می‌زدندانگارآن شعله‌های بنفش که در ذهن پاک پنجره‌ها می‌سوختچیزی بجز تصور معصومی از چراغ نبوددر کوچه‌ باد می‌آمداین ابتدای ویرانیست آن روز هم که دست‌های تو ویران شدند باد می آمد

از تنم جامه برون آر و بنوش
شهد سوزنده ی لب هایم راتا به کی در عطشی دردآلود
به سر آرم همه شب هایم رااشعار عاشقانه فروغ فرخزاددیگرم گرمی نمی‌بخشی
عشق ، ای خورشید یخ بسته
سینه ام صحرای نومیدیست
خسته ام ، از عشق هم خسته…

آنچه در من نهفته دریایی ست
کی توان نهفتنم باشدبا تو زین سهمگین توفانی
کاش یارای گفتنم باشدஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜنغمه من..همچو آوای نسیم پر شکستهعطر غم می ریخت بر دل های خسته

به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد
به جویبار که در من جاری بود
به ابرها که فکرهای طویلم بودند
به رشد دردناک سپیدارهای باغ که با من
از فصل های خشک گذر می کردند
به دسته های کلاغان
که عطر مزرعه های شبانه را
برای من به هدیه می آوردند
به مادرم که در آیینه زندگی می کرد
و شکل پیری من بود
و به زمین، که شهوت تکرار من، درون ملتهبش را
از تخمه های سبز می انباشت – سلامی دوباره خواهم دادمی آیم، می آیم، می آیم
با گیسویم: ادامه بوهای زیر خاک
با چشم هایم: تجربه های غلیظ تاریکی
با بوته ها که چیده ام از بیشه های آن سوی دیوار
می آیم، می آیم، می آیم
و آستانه پر از عشق می شود
و من در آستانه به آنها که دوست می دارند
و دختری که هنوز آنجا،
در آستانه پرعشق ایستاده، سلامی دوباره خواهم داد

بعد از این از تو دگر هیچ نخواهم
نه درودی
نه پیامی
نه نشانی
ره خود گیرم و ره بر تو گشایم
زآنکه دیگر تو نه آنی
تو نه آنی …

و من به جفت گیری گلها می‌اندیشم
به غنچه‌هایی با ساقه‌های لاغر کم خون
و این زمان خسته ی مسلولஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜگذشتم از تنِ تو زانکه در جهان
تنی نبود مقصدِ نیازِ من…

وقتی که زندگی من هیچ چیز نبود
هیچ چیز
به جز تیک تیک ساعت دیواری
دریافتم که
باید باید باید
دیوانه وار دوست بدارم… کاش از شاخه سر سبز حیات
گل اندوه مرا میچیدی
کاش در شعر من ای مایه عمر
شعله راز مرا میدیدی

جمعه ساکت
جمعه متروک
جمعه چون کوچه های کهنه،غم انگیز
جمعه اندیشه های تنبل بیمار
جمعه خمیازه های موزی کشدار
جمعه بی انتظار
جمعه تسلیم
خانه خالی
خانه دلگیر
خانه در بسته بر هجوم جوانی
خانه تاریکی و تصور خورشید
خانه تنهایی و تفال و تردید
خانه پرده کتاب گنجه تصاویر
اه چه ارام و پر غرور گذر داشت
زندگی من چون جویبار غریبی
در دل این جمعه های ساکت متروک
دردل این خانه های خالی دلگیر
اه… چه ارام و پر غرور گذر داشت …

بگذار در پناه شب از ماه بار بردارم
بگذار پُر شَوَم
از قطره های کوچک باران
از قلب های رشد نکرده
از حجم کودکان به دنیا نیامده
بگذار پُر شَوَم
شاید که عشق من
گهواره ی تولد عیسای دیگری باشد

انگار در مسیری از تجسم پرواز بود که یک روز آن پرنده‌
نمایان شد
انگار از خطوط سبز تخیل بودند
آن برگ‌های تازه که در شهوت نسیم نفس می‌زدند
انگار
آن شعله‌های بنفش که در ذهن پاک پنجره‌ها می‌سوخت
چیزی بجز تصور معصومی از چراغ نبوددر کوچه‌ باد می‌آمد
این ابتدای ویرانیست آن روز هم که دست‌های تو ویران شدند باد می آمد‌

این جهان
پر از صدای حرکت پاهای مردمی‌ست
که همچنان که تو را می‌بوسند؛
در ذهن خود طنابِ دار تو را می‌بافند…

می‌توان بر جای باقی ماند
در کنار پرده،
اما کور، اما کرஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜوقتی در آسماندروغ وزیدن می‌گیرد
دیگر چگونه می‌شود
به سوره‌های رسولانِ سرشکسته
پناه آورد؟

باز….
من ماندم و خلوتی سرد
خاطراتی زبگذشته ای دور
یاد عشقی که با حسرت و درد
رفت و خاموش شد در دل گور……ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜمن صفای عشق میخواهم از او
تا فدا سازم وجود خویش رااو تنی میخواهد از من آتشین
تا بسوزاند در او تشویش را

شانه های تو
همچو صخره های سخت و پرغرور
موج گیسوان من در این نشیب
سینه میکشد چو آبشار نورشانه های تو
چون حصارهای قلعه ای عظیم
رقص رشته های گیسوان من بر آن
همچو رقص شاخه های بید در کف نسیم

مرداب های الکل
با آن بخارهای گس مسموم
انبوه بی تحرک روشنفکران را
به ژرفنای خویش کشیدند
و موش های موذی
اوراق زرنگار کتب را
در گنجه های کهنه جویدند
خورشید مرده بود
خورشید مرده بود،و فردا
در ذهن کودکان
مفهوم گنگ گمشده ای داشت
آنها غرابت این لفظ گنگ را
با لکه ی درشت سیاهی
در مشقهای خود تصویر می کردند.

در سر من چیزی نیست
به جز چرخش ذرات غلیظ سرخ
و نگاهم
مثل یک حرف دروغ
شرمگین است و فروافتاده!ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜگوشواری به دو گوشم می‌آویزم
از دو گیلاس سرخ همزاد
و به ناخن‌هایم برگ گل کوکب می‌چسبانم
کوچه‌ای هست که قلب من آن‌را
از محله‌های کودکی‌ام دزدیده است

چرا من اینهمه کوچک هستم
که در خیابانها گم میشوم
چرا پدر که اینهمه کوچک نیست
و در خیابانها هم گم نمیشود
کاری نمیکند که آنکسی که بخواب من آمده ست،روز آمدنش را جلو بیاندازد

من مثل حس گمشدگی وحشت اورم
اما خدای من …
ایا چگونه میشود از من ترسید…؟!
من، من که هیچگاه جز بادبادکی
سبک و ولگرد بر پشت بامهای
مه الوده ی اسمان چیزی نبوده ام
و عشق و میل و نفرت و دردم را
در غربت شبانه ی تابستان
موشی بنام”مرگ” جویده است…

انسان پوک
انسان پوک پر از اعتماد
نگاه کن که دندانهایش
چگونه وقت جویدن سرود می خواند
و چشمهایش
چگونه وقت خیره شدن می درند
و او چگونه از کنار درختان خیس می گذرد :
صبور ،
سنگین ،
سرگردان .ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜآه، گوئی ز دخمه دل من
روح شبگرد مه‌ گذر کرده
یا نسیمی در این ره متروک
دامن از عطر یاس تر کرده

سخن از گیسوی خوشبخت من است
با شقایقهای سوخته ی بوسه ی تو..!
و صمیمیت تن هامان در طرّاری
و درخشیدن عریانیمان…
مثل فلس ماهیها در آب

آخرین بارآخرین بار
آخرین لحظهٔ تلخ دیدار
سر به سر پوچ دیدم جهان را
باد نالید و من گوش کردم
خش خش برگهای خزان را…

زندگی شاید آن لحظه مسدودی ست
که نگاه من در نی نی چشمان تو
خود را ویران می سازدஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜتنِ صدها ترانه می‌رقصد
در بلورِ ظریفِ آوایم
لذتی ناشناس و رویا رنگ
می‌دود همچو خون
به رگهایم…

‌شایدپرنده بود که نالید
یا باد در میان درختان
یا من که در برابر بن بست قلب خود
چون موجی از تاسف و شرم و درد
بالا می آمدم و از میان پنجره می دیدم که آن دو دست
آن دو سرزنش تلخ و همچنان دراز به سوی دو دست من در روشنایی سپیده دمی کاذب
تحلیل می روند و یک صدا که در افق سرد
فریاد زد
خداحافظ…!

انسان پوک
انسان پوک پر از اعتماد
نگاه کن که دندانهایش
چگونه وقت جویدن سرود می خواند
و چشمهایش
چگونه وقت خیره شدن می درند
و او چگونه از کنار درختان خیس می گذرد :
صبور ،
سنگین ،
سرگردان .

من مثل حس گمشدگی وحشت اورم
اما خدای من …
ایا چگونه میشود از من ترسید…؟!
من، من که هیچگاه جز بادبادکی
سبک و ولگرد بر پشت بامهای
مه الوده ی اسمان چیزی نبوده ام
و عشق و میل و نفرت و دردم را
در غربت شبانه ی تابستان
موشی بنام”مرگ” جویده است…

افسوس! ما خوشبخت و آرامیم
افسوس! ما دلتنگ و خاموشیمخوشبخت، زیرا دوست می داریم
دلتنگ، زیرا عشق نفرینیست!ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜدیدم که پوست تنم از انبساط عشق ترک‌ می‌خورد
دیدم که حجم آتشینم
آهسته آب شد
و ریخت، ریخت، ریخت
در ماه، ماه به گودی نشسته، ماه منقلب تار

قسمتی از شعر وصلدیر آمدی و دامنم از کف رفت
دیر آمدی و غرق گنه گشتم
از تند باد ذلت و بدنامی
افسردم و چو شمع تبه گشتم

و من به جفت گیری گلها می‌اندیشمبه غنچه‌هایی با ساقه‌های لاغر کم خون
و این زمان خسته ی مسلول…اشعار عاشقانه فروغ فرخزادآه ای صدای زندانی!
آیا شِکوه ی یاس تو هرگز
از هیچ سوی این شب منفور
نقبی بسوی نور نخواهد زد؟
آه ای صدای زندانی
ای آخرین صدای صداها…

شاید این را شنیده ای که زنان
در دل «آری» و «نه» به لب دارند
ضعف خود را عیان نمی سازند
رازدار و خموش و مکارندآه، من هم زنم، زنی که دلش
در هوای تو می زند پر و بال
دوستت دارم ای خیال لطیف
دوستت دارم ای امید محال

کسی مرا به آفتاب معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به میهمانی گنجشک‌ها نخواهد برد
پرواز را بخاطر بسپار پرنده مردنی‌ست

دستهایم را در باغچه می‌کارم
سبز خواهم شد،
می‌دانم، می‌دانم، می‌دانم
و پرستوها
در گودی انگشتان جوهری‌ام
تخم خواهند گذاشت.

اکنون منم که در دل این خلوت و سکوت
ای شهر پر خروش ،ترا یاد میکنم
دل بسته ام به او و تو اورا عزیز دار
من با خیال او دل خود شاد میکنمஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜقسمتی از شعر: یادی از گذشتهوقتی که زندگی من هیچ چیز نبود
هیچ چیز به جز
تیک تاک ساعت دیواری
دریافتم باید، باید، باید
دیوانه وار دوست بدارم
کسی را که مثل هیچکس نیست ..

روزها رفتند و من دیگرخود نمی دانم کدامینمآن من سر سخت مغرورم
یا من مغلوب دیرینم ؟ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜتنم به پیله‌ی تنهاییم نمی‌گنجید
و بوی تاج کاغذیم
فضای آن قلمرو بی آفتاب را
آلوده کرده بود

دوستت می‌دارم
دوستت می‌دارم
یک لحظه از مقابل چشمم
دور نمی‌شوی،
نفسم از یادت می‌گیرد
و خونم در قلبم طغیان می‌کند.ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜتنم به پیله‌ی تنهاییم نمی‌گنجید
و بوی تاج کاغذیم
فضای آن قلمرو بی آفتاب را
آلوده کرده بود

ستاره های کوچک بی تجربه
از ارتفاع درختان به خاک می‌افتند
و از میان پنجره‌های پریده رنگ خانه‌ی ماهی‌ها
شب ها صدای سرفه می‌آید…

پنجره
یک پنجره برای دیدن
یک پنجره برای شنیدن
یک پنجره که مثل حلقه ی چاهی
در انتهای خود به قلب زمین میرسد
و باز میشود به سوی وسعت
این مهربانی مکرر آبی رنگ
یک پنجره که دست های کوچک تنهایی را
از بخشش شبانه ی عطر ستاره های کریم
سرشار میک ند
و میشود از آنجا
خورشید را به غربت گلهای شمعدانی مهمان کرد
یک پنجره برای من کافیست
من از دیار عروسکها می آیم
از زیر سایه های درختان کاغذی
در
باغ یک کتاب مصور
از فصل های خشک تجربه های عقیم دوستی و عشق
در کوچه های خاکی معصومیت
از سال های رشد حروف پریده رنگ الفبا
در پشت میز های مدرسه مسلول
از لحظه ای که بچه ها توانستند
بر روی تخته حرف سنگ را بنویسند
و سارهای سراسیمه از درخت کهنسال
پَر زدند
من از میان ریشه های گیاهان گوشتخوار می آیم
و مغز من هنوز
لبریز از صدای وحشت پروانه ای است که او را
دردفتری به سنجاقی
مصلوب کرده بودند
وقتی که اعتماد من از ریسمان سست عدالت آویزان بود
و در تمام شهر
قلب چراغ های مرا تکه تکه می کردند
وقتی که چشم های
کودکانه عشق مرا
با دستمال تیره قانون می بستند
و از شقیقه های مضطرب آرزوی من
فواره های خون به بیرون می پاشید
وقتی که زندگی من دیگر
چیزی نبود هیچ چیز بجز تیک تاک ساعت دیواری
دریافتم باید باید باید
دیوانه وار دوست بدارم
یک پنجره برای من کافیست
یک پنجره
به لحظه ی آگاهی و نگاه و سکوت
اکنون نهال گردو
آن قدر قد کشیده که دیوار رابرای برگهای جوانش معنی کند
از آینه بپرس
نام نجات دهنده ات را
آیا زمین که زیر پای تو می لرزد
تنها تر از تو نیست ؟
پیغمبران رسالت ویرانی را
با خود به قرن ما آوردند ؟
این انفجار های پیاپی
و ابرهای مسموم
آیا طنین آینه های مقدس هستند ؟
ای دوست ای برادر ای همخون
وقتی به ماه رسیدی
تاریخ قتل عام گل ها را بنویس
همیشه خوابها
از ارتفاع ساده لوحی خود پرت میشوند و می میرند
من شبدر چهار پری را می بویم
که روی گور
مفاهیم کهنه روییده ست
آیا زنی که در کفن انتظار و عصمت خود خاک شد جوانی من بود ؟
آیا دوباره من از پله های کنجکاوی خود بالا خواهم رفت
تا به خدای خوب که در پشت بام خانه قدم میزند سلام بگویم ؟
حس میک نم که وقت گذشته ست
حس میک نم که لحظه سهم من از برگهای تاریخ است
حس میک نم که
میز فاصله ی کاذبی است در میان گیسوان من و دستهای این
غریبه ی غمگین
حرفی به من بزن
آیا کسی که مهربانی یک جسم زنده را به تو می بخشد
جز درک حس زنده بودن از تو چه می خواهد ؟
حرفی بزن
من در پناه پنجره ام
با آفتاب رابطه دارم

من از نهایت شب حرف می‌زنم
من از نهایت تاریکی
و از نهایت شب حرف می‌زنم
اگر به خانه‌ی من آمدی
برای من ای مهربان
چراغ بیاور
و یک دریچه که از آن
به ازدحام کوچه‌ی خوشبخت بنگرم.ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜدامنم شمع را سرنگون کرد
چشم ها در سیاهی فرو رفت
ناله کردم مرو ،صبر کن ،صبر
لیکن او رفت ،بی گفتگو رفت….

دلم می‌خواهد
آنقدر کوچک بشوم که به قدر یک پرنده باشم آن‌وقت پر بزنم و بیایم پیش تو …ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜتمام روز نگاه من
به چشمهای زندگیم خیره گشته بود
به آن دو چشم مضطرب ترسان
که از نگاه ثابت من می گریختند
و چون دروغگویان
به انزوای بی خطر پلکها پناه می آوردند…!

آن کلاغی که پرید از فراز سرما
و فرو رفت، در اندیشه آشفته ابری ولگرد
و صدایش همچون نیزه کوتاهی
پهنای افق را پیمود
خبر ما را با خود خواهد برد به شهر…ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜ ஜمی خواستم
که شعله شوم سرکشی کنم
مرغی شدم
به کنج قفس بسته و اسیر

شاید پرنده بود که نالید
یا باد
در میان درختان
یا من
که در برابر بن بست قلب خود
چون موجی از تاسف و شرم و درد
بالا می آمدم
و از میان پنجره می دیدم
که آن دو دست
آن دو سرزنش تلخ
و همچنان دراز به سوی دو دست من
در روشنایی سپیده دمی کاذب
تحلیل می روند
و یک صدا که در افق سرد
فریاد زد:
“خداحافظ!”

می‌آیم می‌آیم می‌آیم
و آستانه پر از عشق مى شود
و من در آستانه به آنها که دوست می دارندو دختری که هنوزآنجا
درآستانهء پرعشق ایستاده،سلامی دوباره خواهم داد

اون منم که عاشقونه شعر چشماتو می گفتم / هنوزم خیس می شه چشمام وقتی یاد تو می افتمهنوزم میای تو خوابم تو شبای پر ستاره / هنوزم می گم خدایا کاشکی برگرده دوباره . . .

برام بمون، بهونه باش برای دل سپردننزار که آرزوم بشه یه روزی بی تو مردن

اگه راهم این روزا از تو یکم دوره ببخش / توی زندگی آدم یه وقتا مجبوره ببخش . . .

همه چیز درست خواهد شدو شبِ تاریک نیز از چراغِ ترک‌خوردهعذر خواهد خواست…

منو ببخش که نادیده گرفتم التماس اون نگاه نگرون رومنو ببخش که گرفتم به جای دست عاشق تو دست عشق دیگرون رو . . .

دوستی را دوست معنی می دهدقهر هم با دوست معنی می دهدهیچ کس با دشمن خود قهر نیستقهری او هم نشان دوستی است

چیزیم نیست خرد و خمیرم فقط همینکم مانده است بی تو بمیرم فقط همیناز هرچه هست و نیست گذشتم ولی هنوزدر عمق چشمهای تو گیرم فقط همین

یه روزی گله کردم من از عالم مستیتو هم به دل گرفتی دل ما رو شکستیمن از مستی نوشتم ولی قلب تو رنجیدتو قهر کردی قهرت مصیبت شدو باریدپشیمون و خستم اگه عهدی شکستمآخه مست تو هستم اگه مجرم و مستم

یاد بگیریم وقتی اشتباهی ازمون سر زدعذرخواهی کنیم،و یاد بگیریم وقتی کسی از ماعذر خواهی کرده بهش احترام بگذاریم!

یک عذرخواهى خوب داراى شش جزء مهم است؛که عبارتست ازبیان تأسف بخاطر اتفاق رخ دادهتوضیح اینکه چطور اینگونه شد!قبول مسئولیت خود در این مشکلبیان و ابراز پشیمانىپیشنهادى براى جبراندرخواست بخشش

من رو ببخش نه به خاطر اینکه من لایق بخشش هستمبلکه تو لایق ارامش هستی من ارامش تو رو حتی به ارامش خودم نیز ترجیح میدم . . .

وقتی کسیچه مقصر باشد، چه بی‌تقصیر،از شما عذرخواهی می‌کند،به خودتان مغرور نشوید!وقتی کسی پا پیش می‌گذارد و به سمتتان می‌آید،آن را دلیلی بر بهتر بودنِ خودتان ندانید!شاید او فقط “شهامتی” در قلبش دارد که شما ندارید …شاید او می‌‌داند که “غرور” ،بعضی وقتها بزرگ‌ترین موقعیت ‌های خوشبختی را از آدم می‌گیرد،اما شما هنوز ندانید!

اگر میدانستیبا رفتنت حالم چجوری میشه، نمیرفتیمعذرت می خوام منو ببخش تمام وجودم

تو که تنها کسی هستی که جان را در تو می جویمنمی دانم چه خواهد شد اسیرم در دو راهی هاغرورم یک طرف ماند و دل دیوانه ام اینجاچه می شد بشکنم روزی غرور جنس سنگی را

گر تو را از ابلهی کردم رها ، برمن ببخش / بر سر پیمان نه بر مهر و وفا ، بر من ببخشراه ورسم عاشقی را نا بلد چون کودکان / اشتباه و ناروا کردم خطا ، بر من ببخش . . .

نمیخواهم خاطره‌ی فردایم شوی!امروز من باش…حتی لحظه‌ای…

منو ببخش عزیزم که از تو می گریزم / می سوزم و خاموشم تو خودم اشک می ریزممنو ببخش اگه خیلی بهت بدی کردم . . .

آدمهای ضعیف هیچ وقت قدرت عذر خواهی ندارندعذر خواهی کردن جرات می‌خواد و شعور

وقتی کسیچه مقصر باشد، چه بی تقصیر،از شما عذرخواهی می نماید،به خودتان مغرور نشوید!وقتی کسی پا پیش می گذارد و به سمتتان می آید،آن را دلیلی بر بهتر بودنِ خودتان ندانید!شاید او فقط شهامتی در قلبش دارد که شما ندارید …شاید او می داند که غرور ،برخی وقتها عظیم ترین موقعیت های خوشبختی را از آدم می گیرد،اما شما هنوز ندانید!

منو ببخش که درخشیدی و من چشمامو بستم / منو بخشیدی و من چشمامو بستمتو به پای من نشستی و جدا از تو نشستم / که نیاوردی به روم هر جا دلت رو می شکستممنو ببخش ، منو ببخش . . .

مهم نیست که چه اندازه می‌بخشیمبلکه مهم این است که در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود دارد.

برام بمون ، بهونه باش برای دل سپرد/ نزار که آرزوم بشه یه روزی بی تو مردن . . .

اینقدر نگو: اگه ببخشم کوچک می‌شوماگر با گذشت کردن کسی کوچک می‌شدخدا اینقدر بزرگ نبودقهر مکن ای فرشته روی دلاراناز مکن ای بنفشه موی فریباطعنه و دشنام تلخ این همه شیرینچهره پر از خشم و قهر این همه زیباناز تورا میکشم به دیده منتسر به رهت مینهم به عجز و تمنا

اینقدر نگو : اگه ببخشم کوچک می شوماگه با گذشت کردن کسی کوچک می شد ، خدا اینقدر بزرگ نبود . . .

بیا با پاک‌ترین سلام عشق آشتی کنیمبیا با بنفشه‌های لب جوی آشتی کنیمبیا به سپیدارها لبخند بزنیمبیا برای همیشه با دلمان آشتی کنیم

چنین گفت زرتشت: عاشق عاشقی باش و دوست داشتن را دوست بدار.از تنفر متنفر باش، به مهربانی مهر بورز،با آشتی آشتی کن و از جدایی جدا باش

جنس من از آهن و از سنگ نیست / من دلم تنگ است و یار دلتنگ نیستحال دل از من نمیپرسی چرا / حال پرسیدن که دیگر ننگ نیست . . .

با آنکه انتقام از دشمن حرام نیست…در عفو لذتی است که در انتقام نیست…

دوستی را دوست، معنی می دهد / قهر هم با دوست، معنی می دهدهیچ کس با دشمن خود، قهر نیست / قهری او هم نشان دوستی است . . .

مهم نیست کی مقصر استباور کن مهم این است که یادمان باشد عمرمان کوتاه استدر پایان زندگی خواهیم گفت:کاش فقط چند لحظه بیشتر فرصت داشتیمتا خوب بهم نگاه کنیمو همه ناگفته های مهر آمیز یک عمر را در چند ثانیه بگوییمپس نازنین بیا آشتی کنیم با مهر

بوسه ام را می گذارم پشت درقهرکردی , قهرکردم , سر به سرتو بیا , در را تماما باز کنهر چه میخواهی برایم ناز کنمن غرورم را شکستم , داشتی ؟آمدم , حالا تو با من آشتی ؟

یک نفر باید باشد،
که دلتنگی هایت را از چشم هایت بخواند،
یک نفر باید باشد که قطره اول نیامده در آغوشت بگیرد،
یک نفر باید باشد که سه نقطه پایان جمله هایت را بداند،
یک نفر باید باشد که بلدت باشد حتی بیشتر از خودت،
یک نفر باید باشد که با بودنش،
تمام نبودن ها را جبران کند…

آنچه سرنوشت
درمن جا گذاشت
باقی مانده های‌ دریاست
دلتنگی برای آب
و تو
به وسعتِ یک آه
طولانی تر از خیابان های‌ تنهائی
درمن ممتد میشوی…

با چشم هایت حرف دارم…!
می خواهم ناگفته های بسیاری را
برایت بگویماز شهریور ،
از بغض های نبودنت،
از نامه های چشمانم
که همیشه بی جواب ماندباور نمی کنی؟!
تمام این روزها
با لبخندت آفتابی بود…
اما
دلتنگی آغوشت… رهایم نمی کند،به راستی…
عشق بزرگترین آرامش جهان است!

پدر عزیزم سلام…از آسمان چه خبر؟….مهمانی آسمان تمام نشد که برگردی…دلتنگتم پدر آسمانیم….کاش میشد که برگردی…

میگفت عشق
مثل یک بیماری میمونه
که تو هر آدمی یجور بروز میکنه،
یکی بدبین میشه،
یکی مهربون میشه،
یکی غمگین میشه،
یه سری هم از ترسِ واگیردار بودن رها میکنن میرن!
من تنها حسی که دارم دلتنگیه

فقط کسی معنی دلتنگی رو میفهمه که وابسته بودن رو با تموم وجود حس کرده باشه

از قوی بودن خسته ام ؛
دلم یک شانه می خواهد
تکیه دهم به آن
و بی خیال همه دنیا
دلتنگی هایم را ببارم …

قصه از همین جا شروع شد
همینجا که من از پیله دلتنگی رها شدم
دیدمت،عاشق شدم و عشق تو مرا از زیر خاک به اوج آسمان ها به میان گل ها کشاند و من شدم پروانه و هر لحظه که کنارم بودی بی آنکه بدانی به دورت می‌گشتم و هر لحظه که نبودی….
وای از آن روزها که نبودی به دور خودم حصاری میکشیدم و گرد خیالت می‌گشتم.تلخ بود در این جهان بی تو بودن.
اما میدانی از آن روز که رفتی من هم رفتم،برگشتم به پیله تنهایی خودم و تا روز آمدنت انتظار رهایی را میکشم.
تا روزی که بیایی و من همان جهانگرد عاشق شوم که جهان کوچکش در عشق تو خلاصه می کرد.

کاش دفتر خاطراتم
چراغ جادو بود
تا هر وقت از سرِ دلتنگی
به رویش دست میکشیدم
تو از درونش
با آرزوی من بیرون می آمدی!دلتنگی شب از جایی آغاز میشود
که باور می کنی هیچ‌کس
را نداری برای همراهی بی‌خوابی هایت.

زهردری هم که حرف بزنم
دلتنگی تو از یادم نمیرود…
گاهی غمی به وسعت
ِ یک عمر طول میکشد…..!

در نگاه من
یک خروار دلتنگی ست
های…! این بود مزد عشق…

شب
که دلتنگی ندارد
وقتی که از خیال…
به تو نزدیک‌تر شوم…

ساعت دلتنگی ام
کوک نبودن توست…
با من بگو
کجایی
رد نگاهت را از کدام ستاره بگیرم
وقتی…
عطر مویت را هیچ گلی ندارد
و لبخندت را
حتی ماه نمی داند
“ تو‌ “
خاص ترین
شعر خدایی و من…
آواره ترین شاعر

همه ی سهم من از خودم
دلی ست که هر لحظه
برایت بیقرار است
و هرشب بغض گلویم را
در تابوت سیاهی که
برای آرزوهایم ساخته ام… گریستم
و تو هرگز ندانستی که خاطره هایت
زخم‌های مکررم بودند
و نبودنت
کابوس روزگارم

زندگی ام بعد از تو
انگار که چیزی را کم داشته باشد
در سراشیبی پایان است
مثل آتش
که دلتنگی هایش را گردن نمیگیرند،
میسوزم در خود!

دلتنگی، اونی نیست که نبینیشو هر کدام یک سوی جهان باشن…..دلتنگی اونیه که هر روز ببینیش و بدونیکه نمی تونی داشته باشیش

ماندن “مرد” می خواهد.
پشتِ کسی که آمده ای و اهلی اش کرده ای را دم به دقیقه خالی نکردن “مرد” می خواهد.
مردانگی به منطقی بودن نیست.
عشق و عاشقی کردن “مرد” می خواهد.
احساس امنیت “مرد” می خواهد.
شانه شدن برای دلتنگی های زنی که دوستت دارد “مرد” می خواهد.
مردانگی به موهای سفید کنار شقیقه ها نیست.
مردانگی اصلا به مرد بودن نیست!
ماندن “مرد” می خواهد.
ساختن “مرد” می خواهد.
بودن “مرد” می خواهد.
مهدیه_لطیفی

می سرایم “تو”
و چشمان “تو” را
نه سپیدی
نه غزل
تویی آن شعرِ دل انگیز و بلند
که پر از مثنویِ بارانی
منم آن شاعر بیدل،
که فقط
برق چشمان تو را می بیند!سبک من عاشقی و
قافیه ام دلتنگیست
منم آن مست و پریشان نگاهت
که دلم
“تو” و “احساس تو” را می خواهد
فروغ_فرخزاد

آخ که چقد دلتنگت شده ام
هر جا میروم هرجایی که تو نیستی
انگار برایم جهنم است
این روزها بیشتر از هرکسی به بودن تو نیاز دارم
ای کاش بودی و مرحم زخم هایم میشدی
خیلی به تو نیاز دارم خیلی
کاش بودی!

سکوت آدمیزاد بوی دلخوری میده، ‏پرحرفیش بوی دلتنگی…!

دلتنگی که گفتن ندارد،
بگویم دوباره قهر میکنی!
بگذار جور دیگری بگویم
این دلِ لعنتی نمیدانم
چرا درست کار نمیکند…
تو نمیدانی چرا؟!

مرگ همیشه بد نیست!
کاش ,روزی بیاید
که دلواپسی بمیرد
دلتنگی بمیرد!
تنهایی بمیرد
روزی که مردم
بابوسه حرفهایشان را بزنند!
تا دنیای اطرافمان
زیباترین جای دنیا شود!!!!

خدایا
همه از تو می خواهند بدهی
من از تو می خواهم بگیری
خدایا این همه
حس دلتنگی را از من بگیر

گاهی حجم دلتنگیهایم
آنقدر زیاد میشود که
دنیا باتمام وسعتش
برایم تنگ میشود

گاه دلتنگ می شوم دلتنگتر از تمام دلتنگی ها حسرت ها را می شمارم و باختن ها وصدای شکستن را….نمیدانم کدامین امید را نا امید کردم و کدام خواهش را نشنیدم و به کدام دلتنگی خندیدم که چنین دلتنگم…

شب ها ،
پرده دلم را کنار می زنم ،
پنجره قلبم را باز می کنم ،
و از دور ، به تماشای تو می ایستم ،
در این صحرای دلتنگی ،
ستاره کویر دیدَنیست…!

دلتنگی هایم را با چه زبانی برایت بنویسم
که ساده از کنارشان رد نشوی؟؟
که بفهمی دلم دور از تو
در حال جان دادن است
من مینویسم دلتنگم
تو بخوان نفسم تنگ است
من مینویسم دلتنگم
تو بخوان دارم جان میکنم
من مینویسم
تو بخوان‌
ساده رد نشو…

تو عاشق نبودی که درد دل عاشقا رو بفهمی
تو بارون نموندی که دلگیریه این هوارو بفهمی
تو گریه نکردی برای کسی تا بدونی چی میگم
دلت تنگ نبوده میخندی تا از حس دلتنگی میگم

سکوت ادمیزاد بوی دلخوری میده، ‏پرحرفیش بوی دلتنگی.
وای به حال وقتی که
کلی حرف برا گفتن داری ولی سکوتت نمیشکنه

دلتنگی یعنی ….
دل به نفس نفس بیافتد از نبودنش

باز شب شد تُ بگو کجای دل بگذارم
این همه دلتنگی را تا نمیرد !

پاییز که آمد
به قلبِ من سر بزن.
شاید
برای دلتنگی
برگریزانِ دیگری نباشد…

دلم برای حجم وسیع دلت تنگ شده
برای آن سکوت نامعلوم و شکیب
دلم برای آن آبی زلال همیشه
تنگ شده
دلم برای صورت ماهت و آن طلایه نگاهت تنگ شده
عجیب هوای دلتنگی ات می چسبد
وقتی یادت را به آغوش می کشم تمام وجودم شعر می شود برای از تو گفتن و از تو نوشتن …
تو را از سر دلتنگی به جرعه ای غزل می نوشم تا که نای دوباره بگیرم… به هر کجا که روی غزل غزل کنار منی
به هر نگاه که کنی بغل بغل قرار منی

وقتی یه رابطهٔ بد رو تموم می‌کنید، ممکنه دلتون براش تنگ بشه، اما این دلیل نمیشه اونو به زندگیتون برگردونید!«دلتنگی» بخشی از «رفتنه

ترجیح
میدهم
تمامِ آشوب هاے دلم را
کنارِ گوشَت نجوا کنم
بودنٺ را لازم دارم،
براے چند دقیقہ ابرازِ دلتنگی

دلبستگی قصه دردناک آدمی ست
تنها آدم است که می تواند حتی
به حضور علفی دلخوش بشود !
دلبستگی هم خانواده ی اصیلی ست…
برای درد ،
برای دلتنگی ،
برای اسارت و برای انتظار…
دلبستگی بیماری خطرناکی ست
که تنها درمانش مرگ ست
دلبستگی وابستگی می آورد
و وابستگی یعنی برباد رفتن

هرکسی یه جوری میره
یکی میره و گاهی یادش باعث میشه لبخند تلخ بزنی…
یکی میره و باعث میشه گاهی یاد خاطراتش کنی و لبخندی از سر دلتنگی و شیرینی خاطراتتون بزنی…

دلتنگی شب از جایی آغاز میشود
که باور می کنی هیچ‌کس
را نداری برای همراهی بی‌خوابی هایت.

هیچ کلمه‌ای نمی‌تواند میزان دلتنگی من برایت را توصیف کند. دوستت دارم خیلی زیاد. دلم برایت تنگ شده است. 

من خوش‌بختم که همسر تو شده‌ام اما بدشانسم که باید از تو دور باشم. هر روز دلم برایت تنگ می‌شود، همسر عزیزم!

دلتنگی برای همسر خوش‌تیپم ممکن است دردناک باشد اما او باید بداند که بیشتر از این ارزش دارد. بله، من اینگونه عاشقت هستم، عشق من!

دلتنگی برای تو مانند شکنجه‌ی روح من است و تنها عشق توست که می‌تواند زخم‌های این شکنجه را التیام بخشد. زودتر برگرد، همسر عزیزم!

دلتنگی برای تو نعمت است زیرا می‌دانم که همیشه با من هستی. اما من زمانی که از تو دور هستم، از آن لذت می‌برم. 

تو مانند نور مهتابی هستی که بر روی روح من می‌تابی و خلوص و پاکی را منعکس می‌کنی. دلم برایت تنگ شده است، همسر خوش‌تیپ من!

دلم برای مرد زندگیم تنگ شده است. زودتر برگرد و برای همیشه در کنار بمان. تولدت مبارک، همسر عزیزم! تو نیمه‌ی گمشده‌ی من هستی.

این سالگرد ازدواج زمانی بهتر می‌شد که تو در کنارم بودی. من با دلتنگی برای تو جشن می‌گیرم و تو را با چشمان بسته می‌بینم. سالگرد ازدواجمان مبارک، شوهر دوست‌داشتنی من!

حتی وقتی برای چند ثانیه از من دور می‌شوی، دلم برایت تنگ می‌شود. قلب من از آن توست. شاید بتوانم تک تک ثانیه‌هایی که مرا ترک می‌کنی را تحمل کنم. عشق من!

تو نور آفتاب صبحگاهی من هستی که به هیچ قیمتی حاضر به از دست دادنش نیستم. اما با این وجود، از دستش می‌دهم. صبحت بخیر، عشق من!

شب بخیر عزیزم، دلم برایت تنگ شده ات. لطفاً زودتر برگرد و دیگر مرا ترک نکن. 

ذهن من به تو فکر می‌کند. چشمان من به دنبال توست اما قلبم می‌گوید که تو در روزهای پرمشغله و شب‌های بی‌خوابی، همراه من هستی. دلم برایت خیلی تنگ شده است. 

خورشید همچنان هر صبح طلوع می‌کند و ماه همچنان در آسمان شب می‌درخشد. اما این نبود توست که روزهای مرا ناقص می‌کند. دلم برایت تنگ شده است، همسر عزیزم!

من اسیر فکر کردن به تو شده‌ام و تو کلید این اسارت را با خود برده‌ای. زودتر برگرد و مرا نجات بده. دلم برایت تنگ شده است، همسر عزیزم!

دلم برای لبخند زیبایت تنگ شده است. دلم برای در آغوش گرفتنت و صدای زیبایت تنگ شده است. اما بیشتر از همه، دلم برای خودم وقتی که در کنارت هستم، تنگ شده است!

به خاطر تنهایی دلم برایت تنگ نشده است. بلکه دلتنگت هستم چون حضور تو همانند هزاران ستاره به زندگی من روشنایی می‌بخشد.

دلتنگی برای تو به بخشی از زندگی روزانه‌ی من تبدیل شده است. تو آنقدر برای من ویژه هستی که هنگام فکر کردن به تو، باقی جهان را فراموش می‌کنم. دلم برایت تنگ شده است، همسر عزیزم!

روزهای زندگیم وقتی با تو هستم، عاشقانه‌تر سپری می‌شوند. تو به زندگی من شادی و خوشبختی می‌بخشی. تو مرا کامل می‌کنی. دلم برایت تنگ شده است، همسر عزیزم!

قلب من به دنبال عشق توست و می‌خواهید همین الان تو را در آغوش بگیرد. اجازه نده بروم یا مرا ترک نکن، عشق من! دلم برایت تنگ شده است.

حتی اگر 24 ساعت هر روز هفته را در کنارت باشم، به محض این که مرا تنها می‌گذاری، دلتنگت می‌شوم. اینگونه دوست دارم. همسر عزیز من!

بوسیدن تو بهتر از دلتنگ شدن برایت است. پس اگر می‌خواهی که ببوسمت، زودتر برگرد!

چشمانم وقتی بسته هستند، آرزوی دیدن تو را دارند. پستو اولین چیزی هستی که با باز کردن چشمانم می‌بینم. هر ثانیه بیشتر از قبل دلتنگت می‌شوم، عشقم!

این که چه وقت می‌توانیم دوباره با هم باشیم، بدترین سوال است. من متنفرم که الان این سوال را از تو می‌پرسم. دلم برایت تنگ شده است. زودتر به دیدنم بیا. 

نمی‌توانم بهترین روز را برایت رقم بزنم اما تنها کاری که در حال حاضر از دستم برمی‌آید، دلتنگی برای توست. عاشقت هستم، عشق من، و دلم برایت تنگ شده است. تولدت مبارک!

در این سالگرد ازدواج، قبول می‌کنم که من روی دلتنگی برای تو سرمایه‌گذاری کردم و با این وجود، دوست داشتنت بهترین سرمایه‌گذاری برای من است. سالگرد ازدواجمان مبارک!

روزها خیلی بهتر از این سپری می‌شدند اگر در کنار هم بودیم و عشقمان را یادآور می‌شدیم. دلم برایت تنگ شده است، همسر عزیز من!

زمان برای من بی‌معناست و نمی‌توانم لحظه‌ای را بدون تو در هر کجای این جهان زندگی کنم. آیا اشکالی ندارد اینقدر دلتنگت شده‌ام، عشق من؟

به ضربان قلبم که برای تو می‌زند و بر روی دنیا فریاد می‌کشد و می‌گوید که دلم برایت تنگ شده است، گوش بده. 

برای روح من، مانند باد خنک در بعد از ظهر تابستانی گرم باشد و مرا بیشتر از این دلتنگ خودت کن. زودتر برگرد، عشق من!

دلتنگی برای تو یکی از حقوقی است که من در روز عهد بستن با تو به دست آوردم. من عاشق دلتنگی برای تو وقتی که در کنارم نیستی، هستم. دوستت دارم!

از وقتی که رفته‌ای، آسمان پر از ستاره دیگر باعث تعجب من نمی‌شود.هیچ چیزی بدون تو دیگر خاص نیست. زودتر برگرد، دلم برایت تنگ شده است!

روزهای من خسته‌کننده هستند. می‌توانم سنگینی تنهایی را احساس کنم. کی برمی‌گردی؟ دلم برایت تنگ شده است!

از آنجایی که زمان با تو بودن برایم به یک ضرورت تبدیل شده است، دلتنگی مانند شکنجه است. نمی‌توانم تنهایی بدون تو را تحمل کنم. دلم برایت تنگ شده است.

تو مانند باد خنکی هستی که در یک ظهر تابستانی خسته‌کننده می‌وزی. اما امسال، تابستان کمی طولانی به نظر می‌رسد. دلم برایت تنگ شده است. زودتر برگرد. 

شب‌های من بدون تو طولانی و همراه با بی‌خوابی هستند. دلم برایت بدجور تنگ شده است. نمی‌توانم تو را در آغوش بگیرم. لطفاً هر چه زودتر برگرد. 

از دیدن تو در خواب و بیدار شدن با دانستن این واقعیت که تو از من دور هستی، متنفرم. نمی‌توانی تصور کنی که چقدر دلم برای لحظه لحظه بودن با تو تنگ شده است!

کلمات قادر به ابراز احساسات من نسبت به تو نیستند. فقط بدان که هر کاری که می‌کنم و هر کجا که می‌روم، به تو فکر می‌کنم. همیشه دلتنگت هستم!

هفته‌های من بدون پنج‌شنبه و جمعه سپری می‌شوند. هر روز برای من یک روز دیگر بدون توست. برگرد و به روزهای من معنا ببخش. دلم برایت تنگ شده است. 

بیدار شو. نفس عمیق بکش. باد صبحگاهی را احساس کن و به آنچه در گوشت نجوا می‌کند، گوش کن. این صدا می‌گوید که دلم برایت تنگ شده است. 

تو کسی هستی که چشمانم می‌خواهد ببیند، گوش‌هایم می‌خواهد بشنود و لب‌هایم می‌خواهد برایش نجوا کند. بیشتر از هر چیز دیگری دوستت دارم. دلم برایت خیلی تنگ شده است. 

هر صبح چقدر روشن‌تر بود اگر تو در کنارم حضور داشتی. هر شب چقدر عاشقانه بود اگر در کنار حضور داشتی. دلم برایت تنگ شده است!

وقتی دلم برایت تنگ می‌شود، به خاطراتی فکر می‌کنم که با هم داشته‌ایم. اما بعد از مرور این خاطرات، دلم برایت بیشتر تنگ می‌شود. 

از صمیم قلب دلم برایت تنگ شده است و برای دیدن لبخند زیبایت پس از یک آغوش گرم می‌میرم. نمی‌توانم از فکر تو بیرون بیایم. 

عشق دردناک است. اما دلتنگی برای کسی که به او عادت کرده‌اید، دردناک‌تر است. همسر عزیزم، دلم بدجور برایت تنگ شده است. زودتر برگرد به خانه. 

تنها در آغوش گرفتن تو باعث می‌شود که احساس کنم دوباره به دنیا آمده‌ام. لبخند روی صورتت، روز مرا روشن‌تر می‌کند. و تنها یک پیام از طرف تو باعث می‌شود که خوشحال‌تر از قبل باشم. دلم برایت تنگ شده است. 

به هیچ دلیلی برای دلتنگی برای تو نیاز ندارم. حتی به مناسبتی برای دلتنگی برای تو نیز نیاز ندارم. همیشه و هر لحظه دلم برایت تنگ می‌شود. من اینطور هستم و اینگونه دوستت دارم!

صبحت بخیر، همسر عزیزم. دلم برایت تنگ شده است. حتی یک صبح شاد نیز بدون تو سرشار از دلتنگی است. 

دلتنگی برای تو هم آزاردهنده و هم لذت‌بخش است. با هر ضربان قلبم، بیشتر دلتنگت می‌شوم. 

اولین کاری که هر صبح می‌کنم، دلتنگی برای توست. دوستت دارم، شوهر خوش‌تیپ من!

نمی‌توانم نوازش تو را فراموش کنم. دلم برایت تنگ شده است. صبح خوبی داشته باشی، همسر عزیزم!

پس از باز کردن چشمانم، دلم برایت تنگ شده است و این بدترین حس دنیاست. به تو در کنارم نیاز دارم، همسر عزیزم! مواظب خودت باش، عشق من!

من فکر می‌کردم که یادآوری خاطرات تو، ذهن مرا مشغول نگه می‌دارد. اما دلم برایت بیشتر و بیشتر تنگ می‌شود. شبت بخیر، عشق من!

دیروز روشن‌تر از همیشه بود چون تو در کنارم حضور داشتی. تا وقتی که برگردی، من دلم را با دلتنگی برای همسر عزیز و وفادارم سرگرم نگه می‌دارم. شبت بخیر، عشق من!

یک شب کافی نیست و به همین دلیل است که با تو ازدواج کردم تا تمام شب‌هایت از آن من شود. با این وجود، دلم برایت تنگ شده است. مواظب خودت باش، عشق من!

خداحافظی کردن آسان‌تر از شب بخیر گفتن با داشتن حس دلتنگی برای توست. زودتر برگرد، همسر عزیزم. دوستت دارم. 

می‌دانم که در کنار من هستی، عشق من. اما با این وجود، باز هم قرار است دلم برایت خیلی تنگ شود. همیشه به من فکر کن!

گریه ها و خنده های بی دلیل
اولین نشانه ی عاشق شدن
در یک زن است…

زن ها بعد از گریه تصمیمات جدی میگیرند

مثل حوا فقط متعلق به او بودم
مثل زلیخا گریه را فدای عشقش کردم
مثل شیرین چشم انتظارش ماندم
مثل لیلی دلباخته‌ی دیوانگی اش شدم
مثل شهرزاد برایش زندگی کردم
اما او…
حتی یک لحظه هم
برایش مثل آیدا، “خدای کوچکِ قصه های شاملو” نبودم

خیالت دلبرا نازنین یارا
چراغان می كند خانه ما را
شبانگاهان كه بی تابم برای تو
خوشم با گریه كردن در هوای تو

وقتی زندگی،
صد دلیل برای گریه کردن
به شما نشان میدهد؛
شما هزار دلیل برای خندیدن
به آن نشان دهید…

دلم گرفته
به هوای بودنت
بغض گلویم را گره زده.
حجله گاه ذهنم ،از عروس خاطره خالیست.
‘بی تابم’
کاش زخمه ای می زدی بر تار وجودم
تا صدای گریه ام بی طاقت
تا صبح برایت بخواند در این شب یلدا……..

ماهی ها گریه شان دیده نمیشود
گرگ ها خوابیدنشان
عقاب ها سقوطشان
و انسان ها درونشان!

مثل این هست که شاهد چهار فصل در یک روز باشی
ابتدا دلتنگ می شوم و بعد گریه می کنم
عصرها قهر می کنم و شب ها خیلی دوستش دارم

در گلویم یک زمستان برف جا خوش کرده‌است
گریه می‌خواهد مرا دست تو بسپارد ببین!
آسمان دارد گل دلشوره اما نیستی
بی تو می‌خواهد نگاهم زخم بردارد ببین!

شب را
تا صبح
مهمان کوچه‌های بارانی خواهم بود
و برگ‌برگ دفتر غمگینم را
در باران
خواهم شست
آن‌گاه شعر تازه‌ام را
-که شعر شعرهایم خواهد بود-
با دست‌های شاعرانه‌ی تو،
بر دفتری که خالی است
خواهم نوشت
ای نام تو تغزّل دیرینم، در باران!
یک شب هوای گریه
یک شب هوای فریاد
امشب دلم هوای تو کرده است.

گاهی اوقات یک چیز کوچک یا اتفاقی ناچیز جرقه ای میشود تا آدم تمام دردهای زندگی اش را یک جا گریه کند.

دلتنگی لجبازترین حس دنیاست….
هر چه برایش توضیح دهی، بیشتر پاهایش را به فرش دلش می کوبد….
گریه می کند…..
بهانه می گیرد….
نق می زند….
خسته می شود و خوابش می برد….
امان از لحظه ای که بیدار شود!
داغ دلش تازه تر می شود…..

آدم هایی که موقع بیان احساساتشون گریشون می گیره،
معصوم ترین موجودات روی زمین هستند،
هیچ وفت بهشون صدمه نرنید!

من از گریه کردن جلو دیگران متنفرم!
پس اگه یه روز اشک منو دیدی، بدون حالم خیلی گرفته است!

جان و جهان، دوش کجا بوده ای
نی غلطم، در دل ما بوده ای
دوش ز هجر تو جفا دیده ام
ای تو که سلطان وفا بوده ای
آه که من دوش چه سان بوده ام
آه که تو دوش کرا بوده ای
می روی و گریه می آید مرا
اندکی بنشین که باران بگذرد

آبی که از این دیده چو خون می ریزد
خون است بیا ببین که چون می ریزد
پیداست که خون من چه برداشت کند
دل می خورد و دیده برون می ریزد

دلم گریه می خواهد، نه از این گریه های یواشکی، پنهانی، مخفی، خفه….
شب و نیمه شب اشک ریختن در سکوت نه! دلم هق هق می خواهد….
بلند بلند آنقدر بلند که صدایش به گوش خدا برسد،
فقط کاش برای لحظه ای همه دنیا کر می شد و من بلند بلند گریه  می کردم…
بغض خفه ام کرده این روز ها، خدایا لحظه ای گوش های دنیا را بگیر می خواهم گریه کنم
این که دیگر به سختی آرزو هایم نیست!
محال و ناممکن نیست، می توانی گوش های دنیا را بگیری
می خواهم امشب یک دل سیر گریه کنم!

اشک آخرین گزینه مردهاست!
و خاک بر سر روزگار اگر مردی به گزینه آخر خود برسد..!

گاهی وقت ها نیاز دارم بلند گریه کنم شاید دلم بخواهد صورتم را میان دست هایم پنهان کنم و تمام وقت اشک بریزم!
شکایت کنم و بد و بیراه بگویم، کسی  هم نپرسد چرا؟
نگوید درست می شود، نگوید صبور باش
شاید گاهی نیاز باشد کسی به شانه ات بزند
بگوید هیچ چیز عوض نمی شود،  اوضاع هم تغییری نمی کند
گریه کن تا سبک شوی!!

مکث کن، نفس عمیق بکش
اگر باید گریه کنی، این کارو بکن
ولی هیچ وقت ناامید نشو
و به راهت ادامه بده….

بوی بغض می دهی تو!
نبینم اشک هایت را حرام کسانی کنی که بی ارزشند
احساست را خرج آن هایی کن که قدر بدانند
روحت را اسیر آدم ها نکن
این آدم ها، آدم های سابق نیستند
بوی گرگ می‌ دهند ….

چنین زخمی که من خوردم نه از بیگانه از خویش است
هراسم نیست از مردن ولی مرگ تو در پیش است!
شب رفتن تو را دیدم ولی انگار در کابوس
فقط تصویری از تو بود تو را نشناختم افسوس!
کسی هرگز به فکر ما نبود و نیست ای هم درد
برای مرگ این قصه کسی گریه نخواهد کرد.

هر شب دلم پر می شود از نبودنت…
چشم هایم بی اختیار می بارند و پر می شوم از دلتنگی!
در خیالم جاده ها را در پی ردی از تو می گردم
چراغ راهم شو…
در این تاریکی مرا بیم گم شدن است
رهایم نکن….
هنوز هم برایم چراغ روشنی بخش راه هستی
پدر ای مونس تنهاییم!

بغض من را صدایی نیست، در میان این همه فریاد!
مانده ام در سکوت شب تنها، تا برآید صدای من شاید
در سکوت شب چه غمگین بود، صورت ماه همچو صورت من
دل هوای گریه کردن داشت، در نبودت چو ابر می بارید…!

گریه کردن به معنای ناتوانی انسان نیست!
بلکه نشان دردیست که تحمل نمی شود!!

در خیالات خودم، در زیر بارانی که نیست
می رسم با تو به خانه، از خیابانی که نیست
می نشینی روبرویم، خستگی در می کنی
چای می ریزم، برایت توی فنجانی که نیست
باز می خندی و می پرسی که حالت بهتر است؟
باز می خندم ک خیلی، گرچه می دانی که نیست
شعر می خوانم برایت واژه ها گل می کنند
یاس و مریم می گذارم توی گلدانی که نیست
چشم می دوزم به چشمانت می شود آیا کمی
دست هایم را بگیری بین دستانی که نیست
وقت رفتن می شود با بغض می گویم نرو…
پشت پایت اشک می ریزم در ایوانی که نیست
می روی و خانه لبریز از نبودت می شود
باز تنها می شوی با یاد مهمانی که نیست
رفته ای و بعد تو این کار هر روز من است
باور این که نباشی کار آسانی که نیست

این اشک شمع، قصه ی چشم تر من است
گاهی برای حال قلم گریه می کنم
گاهی برای این که کنارم تو نیستی
گاهی بدون حالت غم گریه می کنم
دستم برای دست تو دلتنگ می شود
گاهی برای دست خودم گریه می کنم
من نادمم از این که تو را داده ام ز کف
هر شب به پای حال بدم گریه می کنم

مردها خیلی هم خوبند..
دوست داشتنی و مهربان..
عاشق محبت واقعی
گاهی وقتا مثل یه بچه از ته دل خوشحالند
و گاهی مثل یک پیرمرد خسته
اکثرشان تنهایی را تجربه کرده اند
بیشترشان درد کشیده اند
و اکثرا غمهایشان را در وجودشان مخفی کرده اند،
خیلی از اشک ها را نگذاشته اند از چشمانشان بیرون بریزد..
مردها میروند قدم میزنند تا یادشان نرود که به جای گریه باید قدمهای محکم داشته باشند..
همانها که اگر عاشق شوند ؛
برایتان شاملو می شوند، و بیستون میکنند..
و تـو بهشت را روی زمین خواهی داشت..
آری اینها مرد هستند..

هیچ آدمی یک شبِ تغییر نمی‌کند
هیچ آدمی یک شبِ تصمیمات بزرگ نمی‌گیرد …
آدمی که یک‌روز بی‌خبر ناگهان چمدان ور می‌دارد و می‌رود ،
شک نکنید خیلی قبل‌تر از آن رفته‌است ..!
آدمی که یک‌روز فریاد می‌زند که ” خسته‌ام ”
شک نکنید که مدت‌ها قبل از آن ، منتظرِ شنیدنِ یک خسته نباشیدِ ساده بوده‌ است …
آدمی که ناغافل می‌زند زیر گریه
مطمئن باشید که از مدت‌ها قبل یک بغضِ سنگین را با خود به این‌طرف و آن‌طرف می‌برده …
آدمی که با تمام وجود می‌آید و می‌گوید
” دوستت دارم ”
قبل از گفتنِ این جمله ، شب‌های زیادی را نخوابیده‌ و رویابافی کرده‌است …
نه رفتنِ آدم‌ها را قضاوت کنیم
نه آمدن‌‌شان را ،
فقط تا جایی که راه دارد ، حق بدهيم …

دخترها، کنترل زندگی‌ را به دست بگیرید.
دست از پنهان شدن بردارید
نترسید
دست از فداکردن خودتان بردارید
این همه به خودتان نگویید نمی‌توانم
دست از منفی بافی بردارید
با بدنتان بدرفتاری نکنید
نگویید از فردا، از شنبه یا از سال آینده شروع خواهم کرد.
دست از گریه کردن به خاطر اتفاقی که افتاده بردارید
و کنترل اتفاقات بعدی را به دست بگیرید
بلند شوید، همین الان
از جایی که هستید برخیزید
مثل یک دختر قوی
اشک‌هایتان را پاک کنید
و دردهای دیروز را کنار بگذارید
از نو شروع کنید
درست مثل یک دختر
قوی باشید درست مثل یک دختر

خسته ام!
حتما تا به حال
هزار مرتبه این کلمه را
در کتاب شاعران دیگر این شعر دیده ای؛
من از آنها خسته ترم!
باورکن.
صدایی از حوالی پلکهای پدرم گفت:
«-مردها گریه نمی کنند!»
حالا بزرگ شده ام،
می دانم که پدرم نیز
بارها در غم تقویمها گریه کرده است.
حالا می دانم که
هیچ غمی؛
غم آخر نخواهد بود…

کسی ک میگوید میروم
اوکسی نیست‌ ک بماند..!
اگر تمام اغوش تنهایی ات را هم
برای نگه داشتنش باز نگه داری
تماممم درب هاا را هم ببندی
شاید
شااید ب م ا ن د
ولیی
او مدتهاست بدون خداحافظی
اغوش یخ زده ات را
ب مقصد ر ف ت ن
ترک کرده است…!

مهربانم
دیگر نگران تنهایی من نباش
این روزها
دل خوش به محبت غریبه ای هستم
و فانوسی که گهگاه تو برایم روشن می کنیبیاندیش به بادبادک های بر باد رفته
و کوکانی که پشت چراغ های قرمز
به جای بادبادک معصومیتشان را به باد می دهند

فاصله !
خراش می دهد تنهایی ام را اینجا که من هستم
تا …تو

عصر دلتنگی است …
گول این هیاهو را نخور
ازدحام شهر
از انبوه تنهایی پر است …

وقتی تنها میشوید
یا به هر دلیلی کسی را
از دست میدهید،
لطفا برای فراموش کردنش
از کسی دیگری استفاده نکنید!

حاضرم از تنهایی بمیرم..ولی خودمو به کسی ک داره فراموشم میکنه یاداوری نکنم

قدیما فکر میکردم تنهایی یعنی کسی خونه نباشه..

وصال در عشق بس چه دارد حیرانیمن نگویم رسیدم به وصالاما دیده ام ناله ی عاشقی در تنهاییگریان سخن می گفتمی کرد حق حق و بی تابیای کاش می شد اینگونه عاشق شد

چن وقتی پست درست حسابی نزاشته بودم
گفتم اینو بزارم که حالو هوای منو داره
نمدنم شایدم تکراری باشه ولی این تکرار شدع زندگیه من
تنهایی
سیگار
تنهابی
سیگار
.
.
.
.

تنهاییدوست داشتنی نیستاما خواستنی‌ تر از تمام دوستت دارم‌های مسموم استمگه تا کجا می‌ تونی به دلت بگیببخشید که باورم شد

سلامتی همه اونایی که هم دل دارن هم معرفت اما کسی رو ندارن

چقدر زیباست کسی رایاد کنیم…
نه برای نیاز…
نه از روی اجبار…
و نه از روی تنهایی…
فقط برای اینکه ارزشش را دارد…

رفتی و از تو فقط حسرت و تنهایی ماند
مشکلی نیست که با این دو بلا هم شادممنــم و نالــــه گیتــار و صدایـی خســتـه
و شبــابی که دگــر گــم شده در فریــادممن همه‌ی چیزهای ساده را دوست دارم!
کتاب ها را..
تنهایی را…
یا بودن با کسی که تو را میفهمد

تو زیبایی چون تاریکی‌هات بدی رو می‌شناسی و هنوز، این نتونسته به تنهایی تو رو برای پیدا کردن روشناییت خوبی متوقف کنه

شب بوی تنهایی می دهدبوی غم، بوی درد می دهدبوی اشک های پنهانی می دهد که امانت را بریدهبوی هق هق هایی می دهد که هرچه سعی می کنی نمی توانی پنهانش کنیشب چشم ها پر از خواب است ولی خیره شده به خاطره هایی که….تمام وجودت را به نابودی کشاندهخاطره هایی که هرشب باید در آغوششان بگیری و بسوزیلعــــــــــــــنت به خاطره هــــــــــا…

یه جوری به تنهایی معتاد شدمکه هیچ کمپی نمیتونه ترکم بده

ما معمولیا
از تنهایی لذت میبریم
تا هیچ کسی
از بازی دادنمون لذت نبره

ما را
افتادن از چشمانت
سخت بود
ورنه
عشاق چه دانند
درد تنهایی را

وقتی خواستن ها بوی شهوت می دهند
وقتی بودن ها طعم نیاز دارند …
وقتی تنهایی ها بی هیچ یادی از یار…
با هر کسی پر می شوند
وقتی نگاه ها… هرزه به هر سو روانه می شود
وقتی غریزه … احساس را پوشش می دهد
وقتی انسان بودن … آرزویی دست نیافتنی می شود
نه دیگر نمی خواهمت …
نه تو را و نه هیچ کس دیگری را…

شب و تنهایی و گیتار و غم و این دل بیمارمو این حال خرابم
من و بیخوابی و بی تابی و دلتنگی و حسی که میده بی تو عذابم

خیلی ناراحت میشموقتی میگی تنهایی.

من تحقیق کردم‌
کلمه “حواسم بهت هست”
میتونه به تنهایی بار معنایی صدها کلمه عاشقانه رو بدوش بکشه !

هرکس در دنیا باید یکی را داشته باشد که حرف‌های خود را با او بزند ؛ آزادانه و بدون رودربایسی و خجالت .
به راستی انسان از تنهایی دق می‌کند !

تا کنوندوستی را پیدا نکرده امکه به اندازه ی تنهایی،شایسته ی رفاقت باشد..!

آدما فکر میکنن ؛
هر چی منتظرشون بمونی عاشقتر میشی!….
غافل ازینکه طرف مقابل ؛
تو نبودشون تنهایی زندگی کردن
رو یاد می گیره…!

همیشه تنهایی»
صدای ترانه ای ست…
که نمی دانم دوستم دارد…
یا دوستش دارم…

گاهی سر درگمم
درپیله ی تنهایی ذهنم
بی شک که میدانم
کار قضاوت هاست…
من آسوده خاطرم
که قاضی من خداست…

تنهایی” قشنگ ترین و “بی منت ترین” حس دنیاست چون برای داشتنش نیاز به “هچکس نداری

چه کسی می داند
که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهــــایی؟
چه کسی می داند
که تو در حسرت یک روزنه در فردایــی؟
پیله ات را بگشا،
تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایــی!!

بچه که بودم فکرمیکردمتنهایی یعنی اینکه کسیخونه نباشه حالا بمن فهماندتنهایی یعنی مرگ

و اخرش همه چیزی که یاد گرفتم این بود که چه جوری تنهایی قوی باشم

تو آینه به خودم گفتمنگران نباش ما همو داریم

تنهایی
انتخابم بود
لبخندش اما
همه ی معادلات را بهم زد

دیگر پذیرفتم که تنهایی بدیهی استحتی اگر از آسمان آدم ببارد…!

Hold company with your self so sacred that even when you are alone, you are whole.آنقدر عمیق و مقدس همراه خودت باش که حتی وقتی تنهایی نیز، کامل باشی..

باد لای موهایت می پیچد..
موهایت موج بر می دارد
و در کرانه ای دوردست
اسب های ترکمن رَم می کنند
چشم های تو ارتباطِ مستقیمِ باد و باران است
چشم های تو پیامبر باغچه و ناودان است
چشم های تو معجزه !
چشم های تو ابر
چشم های تو …
آه ای معشوق !
عادت کرده ام به تنهایی
عادت کرده ام به سکوت !
کمی نگاهم کن
تا صدای دریا بدهم …

یاد تو به قاب سینه ام آویز استشب از هوس سکوت و شک لبریز استگم کرده بهار عاشقی راهش رابی تو
هر شب منم وگوشه ‌ی تنهایی خویش

دو چیز را در زندگی به یاد داشته باشمراقب افکارت باش
وقتی تنهایی
مراقب کلماتت باش
وقتی با دیگرانی

گاهیم آدم لازم داره که برای مدت نامعلومی توی جای نامعلومی، تنهایی زندگی کنه.
دور از همه‌ی چیزهای آشنا…

من تورا می فهمم
تو صدای ِ تـپش نـبض زمین
در جـاذبه ی قـلب منی
چشم تو شیشه ی تنهایی را
با نگـاهی چه آسان می شکند . . .

یک روز به خودت میایی میبینی تنهایی
عاشق که میشوی
نا آرام میشوی ، گاهی حسود ، گاهی خود خواه ،
گاهی دیوانه، گاهی آرام ، گاهی شاد ،
گاهی غمگین
، گاهی خوشبخت ترین
یک روز به خودت میایی میبینی تنهایی ؛ تنها ترین
هیچ
کسی رو نداری حتی برای درد و دل کردن و حرف
زدن…
تنها غم میماند کنارت و تنهایی و …آنقدر خـــسته ام
که حاضرم
ســـرم را روی تکه سنگی
بگذارم وبخوابم
اما . . .

احساس تنهایی میتونه تو رو درهم بشکنه،
میتونه ضعیفت کنه،
میتونه آزارت بده،
یا میتونه از تو یه آدم جدید بسازه.
همه چیز به انتخاب خودت بستگی داره.

همین که چمدانت را بر می داری
همه می پرسند می خواهی کجا بروی؟!
اما وقتی یک عمر تنهایی، هیچ کسی از تو نمی پرسد کجایی!
انگار همین چمدان لعنتی، تمام ترس مردم از سفر است…
هیچ کسی از تنهایی تو نمی ترسد!

گاهی اوقات لازم است ، گوشه ی دنجی بروی و با خودت خلوت کنی .
جایی به دور از شلوغیِ آدم ها بنشینی و ببینی با خودت و زندگی ات ، چند چندی ؟!
لابلایِ شلوغی و همهمه ی این روزها ؛
نشستن در سکوت و تنهایی ؛
بدجور می چسبد !

تنهایی آدم را عوض میکند…از تو چیزی میسازدکه هیچ وقت نبوده ای…

هر آدمی از کودکی باید یاد بگیرد که چطور وقتش را به تنهایی بگذراند این به این معنی نیست که باید تنها باشد
بلکه نباید از تنهایی حوصله‌اش سر برود.
چون افرادی که حوصله‌شان از تنهایی سر می‌رود، از لحاظ عزت‌نفس در خطر قرار دارند.آندری تارکوفسکی

می ترسم از آدم ها …
آدم هایی که دست می گذارند روی تنهایی ات …
مجوزِ ورود می گیرند …
و تنهاترت می کنند …
آدم هایی که سایه می اندازند روی سرت …
و بی تفاوت، سایه سنگین می کنند …
آدم هایی که ساده می گیری بودنشان را …
و سخت می کنند گذرِ لحظه هایت را …
آدم هایی که کوهِ معرفت می شوی برایشان …
و آنها مدام می لرزانندت با آتشفشانِ بی معرفتی هاشان …
آدم هایی که به هزار و یک خاطره، دلبستۀ شان می شوی…
و انها بی تفاوت میگذرندو میروند …

رابطه یه طرفه مثل خیابون یه طرفه میمونه با یه تصادف ساده شروع میشه ولی جریمش خیلی سنگینه! سعی کن همیشه مجاز برونی

کاش یادمان بدهند جاده ي یک طرفه همیشه یک طرفه است.کاش یادمان بدهند عشق یک طرفه همیشه یک طرفه است.کاش یادمان بدهند دلی که با ما نباشد هرگز براي ما نخواهد شد.کاش یادمان بدهند ریسک یک طرفه ها را به جان نخریم.کاش یادمان بدهند …کاش یادمان بدهند …

این عصرهای پاییزیعجیب بوی نفس های تو را می دهدگویی تو اتفاق می افتیو من دچار می شوم …

اگر چهدل به کسی دادجان ماستهنوز…

ﭼــــﺮﺍ ﺩﻟــــﺖ ﮔــــــﺮﻓﺘﻪ؟ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺁﺩﻡ ﺍﺳﺖ . . ﺍﮔﺮ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﯿﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ . . . ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ . . . ﺍﮔﺮ ﺭﻓﺖ،ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ . ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﻣﯿﮑﻨﺪ . .ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﮐﻢ ﻣﺤﻠﯽ ﺭﺍ ﻣﯿﻔﻬﻤﺪ . . . ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﻣﯿﮑﻨﺪ..ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﯿﻔﻬﻤﺪ ﺁﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺪﯼ ﺍﺯ ﺗﻪ ﻗﻠﺒﺖ ﺑﻮﺩﻩ . ﻣﯿﻔﻬﻤﺪ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﯾﮏ ﺁﺩﻡ ﺗﺎﻭﺍﻥ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺩﺍﺭﺩ.

برای رها کردنت دیر استتو ریشه کرده ای در منمثل دانه ای بر دل خاکمثل کوهی بر بستر زمینمثل ابری بر فراز آسماندیگر نمی توانم رهایت کنمحتی اگرگوشه ای از قلبمبرای همیشه خالی بماند.

تمام آنچه دانسته‌ امهمین استتو عشق منی وآنکه عاشق استهیچ چیز نمی‌ داند

مات شدم از رفتنتهیچ میز شطرنجی هم در میان نبود !این وسط فقط یک دل بود . . .که دیگر نیست !

گاهی وقتهاانقدر دلتنگ میشمک میخوام ببینمش…حتی با دیگری

Sometimes, I need to go off on my own. I’m not sad. I’m not angry.
I’m just recharging mt batteries.بعضی اوقات، احتیاج دارم از دست خودم در برم.
من ناراحت نیستم.
من عصبانی نیستم.
من فقط دارم باتریمو شارژ می کنم.

The loneliness after you it’s not the same loneliness that was before you.تنهاییِ بعد از تو
تنهاییِ قبل از تو نیست.

I try to give best, but once I start feeling ignored, I lose my interest, and then it’s very hard to get it back.من سعی میکنم که بهترین باشم، اما یه بار که حس کنم نادیده گرفته میشم، علاقمو از دست میدم و بعد خیلی سخته که برش گردونم…

قرار بود مرگ مارا از هم جدا کند …و مرگ حتماً دختریست با موهای مشکیکمی بهتر از من که تو دوستش داریو دست در دست با او قدم می زنی

دلم برای دخترانه های وجودم تنگ شده
برای شیطنت های بی وقفه،
بی خیالی های هر روزه،
ناز و کرشمه های من و آیینه،
خنده های بلد و بی دلیل،
برای آن احساسات مهار نشدنی..

تنهایی آدم رو کم‌طاقت می‌کنه. دلتنگی از یه آدمِ تنها، موجودی غمگین و بی‌منطق می‌سازه. یه وقتایی بینِ این همه آدمِ غریبه و آشنا، به این محتاجیم که حضورِ کسی رو کنار خودمون حس کنیم. کسی که شنونده‌ی بهانه‌‌های ریز و درشت‌مون باشه. یه نفر که بشنوه و لبخند بزنه. گوش کنه و به دل نگیره. شنونده باشه و سکوت کنه. یه ‌نفر که تویِ اوجِ بی ‌منطقی‌مون، صبور‌ترین آدمِ دنیا باشه. خیلی وقتا ما خودمون می‌دونیم حرفی که می‌زنیم منطقی نیست، اما یه نفر باید باشه تا تویِ چشمامون نگاه کنه و برای چند لحظه حقی که نداریم رو بهمون بده. کسی چه می‌دونه، شاید ما اون لحظه فقط تشنه‌یِ توجهیم، فقط کمی توجه.

یکدفعه احساس می کنی خسته ای،
بریده ای، دیگر توانش را نداری و هیچ چیز برایت مهم نیست…
به اینجا که میرسی فقط دلت میخواهد تماشا کنی
برایت فرقی نمیکند رسیدن یا نرسیدن…
آمدن یا نیامدن، ماندن یا رفتن…
به اینجا که میرسی
نه دلتنگ می شوی نه دلخوش…
می گویی بی خیال!
و این بی خیالی غمگین ترین حس دنیاست…!

لا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ ۖ إِنَّا مُنَجُّوکَ وَأَهْلَکَمترس و غمگین مباش، قطعاً ما
نجات دهنده تو و خانواده ات هستیم

چمدان دست تو
و ترس به چشمان من است
این غم انگیزترین
حالت غمگین شدن است…

مثلِ حسِ خوبِ افتادنِ پتو،
با دستانِ مادر،
موقعِ خواب،
“ناگهانى”؛
“دلچسب”
دوستت دارم…!

در چین و چروکِ کنار چشمت
در لا به لای موهای سپید شده ات
در کنارِ آرامشِ دستانی که لطافتش را کارِ خانه گرفته
در دردِ کمرت
در دردِ پاهایت
در قرص های رنگارنگی که همراهت شده است
فرزندی میبینی که خودخواه،بی توجه به پیری ات میخواهد جوانی کند
مرا کنارِاین همه
ببخش…
خط های لبخندت وقتی که میخندی
خط میزند روی هرچه اتفاق ناگوار است
دست هایت مقدس ترین بارگاهی ست
که بوسه بر آن
مرا به تمامِ خواسته هایم میرساند…
مادر…

کاش آنقدر خوب باشم که سرت را بالا بگیرى و همینطور که به من اشاره میکنى با افتخار بگویى؛
او فرزندِ من است!
باید پدر باشى تا بفهمى چه لذتى دارد پز فرزند را دادن!

ما دیر بیدار شدیم
خورشید ،
مدت هاست قیدِ این شهر را زده !
ما گولِ چراغها را خوردیم
این تاریکیِ بی پدر،
از سالهای دور با ماست !
از سالهای دور …

باید کمی قوی تر باشم!
این حجم دلتنگی دارد مرا
از پا در می آورد!
باید کمی خودم را گول بزنم!
حالش خوب است
حالم خوب است
می دانم که هیچکدامتان باور نمیکنید!!

به جانم که می افتد ، می چسبد !
به قلبم نفوذ می کند ،
تنم را به لرزه در می آورد
و به گذشته های می برد …!
هنگام عبور از چشم ها ،اشک می شود
به لب ها که می رسد می شود لبخند !
ویران می کند و دوباره می سازد … !
خیالت را می گویم جانا
که به وقت دلتنگی
به سراغم می آید ،
خیالت مستدام …!

مرگ را دیده ام من
در دیداری غمناک
من مرگ را به دست سوده ام
من مرگ را زیسته ام
با آوازی غمناک
غمناک
وبه عمری سخت دراز و سخت فرساینده
آه!
بگذاریدم!

ترک عادت
موجب مرض است
ترک یــار امّا،
حقیقتاً
مرگ است…

تنهایی آدم رو کم‌طاقت می‌کنه. دلتنگی از یه آدمِ تنها، موجودی غمگین و بی‌منطق می‌سازه. یه وقتایی بینِ این همه آدمِ غریبه و آشنا، به این محتاجیم که حضورِ کسی رو کنار خودمون حس کنیم. کسی که شنونده‌ی بهانه‌‌های ریز و درشت‌مون باشه. یه نفر که بشنوه و لبخند بزنه. گوش کنه و به دل نگیره. شنونده باشه و سکوت کنه. یه ‌نفر که تویِ اوجِ بی ‌منطقی‌مون، صبور‌ترین آدمِ دنیا باشه. خیلی وقتا ما خودمون می‌دونیم حرفی که می‌زنیم منطقی نیست، اما یه نفر باید باشه تا تویِ چشمامون نگاه کنه و برای چند لحظه حقی که نداریم رو بهمون بده. کسی چه می‌دونه، شاید ما اون لحظه فقط تشنه‌یِ توجهیم، فقط کمی توجه.

مثل تنهایی خودم ساکت
مثل تنهایی خودم سرسخت
مثل تنهایی خودم وحشی
مثل تنهایی خودم بدبخت…

درسته دیگه دوست ندارم…
ولی اینو بدون..
دوست ندارم ببینم با یکی دیگه ام هستی.

من میخندم،
تو عڪس بگیر…
و در ڪنارش بنویس:
” وقتی دوستش دارم “

لمس کن کلماتی را
که برایت می نویسم
تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست…
تا بدانی نبودنت آزارم می دهد…
لمس کن نوشته هایی را
که لمس ناشدنیست و عریان…
که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد
لمس کن گونه هایم را
که خیس اشک است و پر شیار…
لمس کن لحظه هایم را…
تویی که می دانی من چگونه
عاشقت هستم٬
لمس کن این با تو نبودن ها را
لمس کن…
همیشه عاشقت میمانم
دوستت دارم ای بهترین بهانه ام

آخرش یک نفر از راه می‌رسد
که بودنش جبرانِ تمامِ نبودن‌هاستجبرانِ تمامِ بی انصافی‌ها و شکستن‌ها …
یکی که با جادویِ حضورش دنیایِ تو را متحول می‌کند …
جوری تو را می‌بیند که هیچ کس ندیده …
جوری تو را می‌شنود که هیچ کس نشِنیده …
و جوری روحِ خسته‌ تو را از عشق و محبت اشباع می‌کندکه با وجود او دیگر نه آرزویی می‌ماند برایِ نرسیدنو نه حسرت و اندوهی برای خوردن …
دستش را که گرفتی در چشمانش که نگاه کردی بگو:
تو مثل باران هستی
بارانی از گل
بارانی از مهر
بارانی از لبخند
بارانی که به زندگی کویری من جان بخشید
با تو بودن را دوست دارم، چرا که تو را دوستت دارم آرام جانم
تا همیشه پای تو می‌مانمحواست باشد!
بعضی آدم‌ها خودِ معجزه‌اند انگار
آمده‌اند تا تو مزه‌ خوشبختی را بچشی
آمده‌اند تا دلیلِ آرامش و لبخندِ تو باشند
آمده‌اند که زندگی کنی

احساسی ترین جملات و متن های عاشقانه طولانی برای گفتن دوستت دارم، ابراز علاقه و دلتنگی برای همسر و عشق زندگی

می‌خواستم با تنهایی کنار بیایم، دلم با تنهایی کنار نیامد
رفت تنهایی و جایش را به یک عشق آسمانی داد
شکست شیشه غمهایم و پر شد از شادی روزگارم
نه در رویاهایم تو را سوار بر اسب سفید می‌بینم نه مثل پرنده در آسمان‌ها
من تو را بی رویا همینجا در کنار خودم می‌بینمنشسته‌ای روی پاهایم، خیلی خوب فهمیده‌ای که چقدر دوستت دارم
و بلند فریاد می‌زنی دوست داشتنت را
بی قید و شرط، بی منت، بدون خواهش، بدون التماس
من تو را دارم تو اینجا هستی دقیقا کنار من
چند لحظه به وسعت تمام لحظه‌ها، نگاهت می‌کنم و همین می‌شود که من تو را حس می‌کنمیک احساس بی پایان که تو را در بر گرفته و درونم را از عطر حضور عاشقانه‌ات پر کرده
تویی قبله راز و نیازهایم، دستانت را به من سپرده‌ای و گرم شده دستهایم
تا همینجا همین خط، بگذار آخر خطمان را نشانت دهم
آخر خط ما یک نقطه چین بی پایان است …
می‌خواهم همه بدانند که عشقمان ابدی و جاودان است …

انگار تو هر روز زیباتر می شوی و من هر روز عاشق تر، انگار تمام شعرها و منظومه های عاشقانه را برای تو سروده اند مهربان. واژه ها حقیرند و من ناتوانم، ناتوان از گفتن این که چقدر تو را دوست دارم

احساس می کنم تکه ای از قلبم به هر کجا که می روی به هر کجا که سفر می کنی با توست عزیزترین، در نبودت هیچ تسکینی برای تنهاییم نیست… ثانیه ها را می شمارم برای دوباره با تو بودن

دلم بودن با تو را می خواست، و اگر بودی در مقابلت زانو می زدم و به قصد پرستیدنت، تمام نهفته های قلبم را نثار تو می کردم

بدون تو خانه خالی از هر شور و جنبشی ست، به خانه می روم … نیستی و انگار چیزی گم شده ست.. برگرد تا خانه بهشت شود ای صاحب زیباترین چشم های جهان، برگرد تا دوباره نفس های من آغاز شود عشق شیرینم

عزیز دلم، من همه عمر از خدا سپاسگزارم که کسی به زیبایی، دلسوزی، عزیزی و شیرینی تو را به زندگی من داده است. من می‌خواهم باور کنم که تو فقط مال منی، همانطور که که من فقط برای تو هستم. من از داشتن تو در قلبم و دنیای خودم احساس افتخار می‌کنم. و من در زندگی‌ام منتظر یک فردای بهتر و زیبا هستم. من تو را خیلی بیشتر از آنچه تصور می‌کردی دوست دارم، عشق من.

دِل دارم، معجزه ی کلامِ من، با خداحافظی ات می میرم و بازگشتت مرا به زندگی باز می گرداند، روزی که برگردی به شادی دیدن بهشت چشمانت دوباره قَبای عشق خواهم پوشید و دوباره زندگی خواهم کرد

روز‌های زندگی‌ام گرم می‌گذرد با تو، به گرمای لحظه‌هایی که تو در آغوشمی
با تو گرم هستم و نمی‌سوزد عشقمان،‌ ای خورشید خاموش نشدنی
همچو یک رود که آرام می‌گذرد، عشق ما نیز آرام می‌گذرد
و تویی سرچشمه زلال این دل، ساعت عشق‌ ما تمام لحظه‌های زندگی است
ثانیه‌هایی که پر از عطر و بوی عاشقیست‌ای جان من
مهربانی و محبت‌هایت
وفاداری و عشق این روزهایت
امیدی است برای خوشبختی فردایت
می‌دانم همیشه همینگونه که هستی خواهی ماند
مثل یک گل به پاکی چشمهایت
به وسعت دنیای بی‌همتایت
هوای تو را می‌خواهم در این حال دلتنگی
امواجی از یاد تو را می‌خواهم
در دریای خاطره‌های به یادماندنیهم نفس، ای که با تو یک نفس عاشقم
هم زبان، ای که با تو یک صدا برایت احساسات عاشقانه‌ام را می‌گویم
حرفی نمانده جز سکوت بین من و چشمانت
که در این سکوت می‌توان یک دنیا عشق را خواند
چه با شوق می‌خوانم چشمانت را
و چه عاشقانه گرفته‌ایم دست‌های یکدیگر راگفتی دستهایم گرم است
گفتم عزیزم این چشم‌های تو است که مرا به آتش کشیده است
همه‌ دنیا فریاد عشق ما را شنیده است
هنوز هم نگاهم به نگاهت دوخته است
چقدر قلبت زیباست …
چه بی انتهاست قصر عشق تو و من
چه خوشبختم از اینکه اینجا هستم
در کنار تو،تویی که برایم از همه چیز بالاتری
و از همه کس عزیزتر

قبل از تو زندگی خیلی سخت و تاریک بود. قبل از اینکه تو کنارم باشی، من احساس سرما و تنهایی می‌کردم. چشمان نابینای من ناامیدانه منتظر دیدن تو بودند. هیچ‌وقت نمی‌دانستم گرما و عشق واقعی چه احساسی دارد تا اینکه تو آمدی. تو و عشقی که داری باعث می‌شود که خود را به شکل مثبتی تغییر دهم. خوشبختی من در این است که کنار تو باشم. بدون تو همیشه احساس گم شدن و تنها شدن می‌کردم. ممنون که مثل نقشه‌ای هستی که مرا به خانه هدایت می‌کند. نازنینم، ممنون که همه چیز من هستی. ‌

قدیس وارِ من، هر نوایی که در این جا می پیجد یاد آور توست، با توست که عطر مهربانی و یاس را حس می کنم، صاحب تمام رویاهایی و شکوه تمام شعرهای جهان به خاطر توست

پس از سال ها، هنوز خود را دلتنگ آن چشم های بارانی می یابم، هر دقیقه از هر ساعت، هر روز در هر هفته، هر هفته در هر ماه و هر ماه در هر سال

برای گفتن دوستت دارم دنبال بهانه نباش عشق من، بگو دوستم داری تا خورشید بتابد، شب مهتابی شود و من فاتح تمام قله های جهان باشم و زندگی رویایی شود که انتها ندارد

عزیزترینم، ضرورت زندگی ام، تو مثل هوایی هستی که برای نفس کشیدن به آن احتیاج دارم. تاب لحظه های بی تو بودن را ندارم، دلتنگی ات جهان را برایم تیره و تار می کند و نبودنت دنیا را برایم تبدیل به زندانی با دیوارهای بلند می کند که راه فراری از آن نیست

شبیه رویاهای روشن بودی و دیر زمانی ست امید با تو بودن دارم .. هر چند اندک… و این امید است که قلب زندگی مرا به تپش می اندازد، تمام ناامیدی ها، اندوه گینی و بی طاقتی را پنهان می کنم تا روزی تو از پس تمام این ها ظهور کنی

من عشق را مثل یک احساس فانتزی تصور می‌کردم. تا اینکه خنده‌های تو خون من شد؛ بدون آن، ضربان قلب من مشکل میشد. خنده‌های تو هوای من شد؛ بدون آن من نمی‌توانستم نفس بکشم. بوسه تو آرامش من شد؛ که بدون آن خوابیدن سخت است. تو واقعاً ملکه و حکمران احساسات من شدی.

دوستت داشتم و در تمام مسیر هراس از دست دادنت با من بود، تو نور صبح های روشن بودی، امید بخش ترین، زیباترین، گندمزار بودی در خشک سالی، تمام هراس من از دست دادن تو بود

عشق چه بی صدا در می‌زند و بی باز شدن در وارد می‌شود
بی انتها‌ترین عشق من
نازنینمسال‌هاست راه را برای آمدنت پر از عطر یاس کرده‌ام
می‌دانستم می‌آیی و من چشم به راه آمدنت بودم
با فرشی از مخمل گل‌ها و قلبی سرشار از شوق
آمدی و چه خوش بود آمدنت
و چه بی‌رنگ شد انتظار در نگاه زیبای توو من
سرشار از بهانه‌ با تو بودن شدم
کاش می‌شد بهانه‌ها را پاسخی شایسته داد
کاش نگاه دل فریب تو ماندگار و همیشگی بود
و من
سال‌ها از تپش قبلم برای تو پر توان می‌شدم
با این همه قدر دان تک تک لحظه‌های با تو بودنم
حتی اگر شایستگی ماندن در کنارت را نداشته باشمبه خود می‌بالم که با تو بودن را هر چند اندک تجربه می‌کنم
و سال‌ها خاطرم از حضور روشن تو پر نور خواهد بود
و همچنان جاده از عطر حضور تو تا بی‌انتها معطر
لحظه‌های با تو بودن زیبا و فراموش ناشدنی است
و من می‌خواهم تا باز زیباترین لحظه‌ها را با تو تجربه کنم
بی‌انتها‌ترین عشق من دوستت دارم

وقتی تو باشی
زندگی برایم زیباست ؛ عاشقی برایم با معناست
وقتی تو باشی
قلبم بی آرزوست ، ای تنها آرزوی من در لحظه های تنهایی
وقتی تو عزیز دلم باشی
همدمم باشی
سر پناهم باشی
طلوع آفتاب برایم آغاز یک روز پر خاطره دیگر با تو است
تو هستی ، برای من هستی ، تا آخرش همه هستی ام هستی
حالا من هستم و یک عشق پاک در قلبم !
وقتی تو باشی
عشق در وجودم همیشه زنده است

بی تو در سرزمین بی درخت و سایه ام ، بی تو زمان نمی گذرد.. ثانیه ها سال می شوند و سالها همه سال کبیسه اند. بی تو باز به تو می اندیشم

ای نامت با شکوه تر از تمام قله های جهان، دوستت خواهم داشت، تو را چون گندم زار، تو را چون شب های مهتابی، چون روزهای ناب دوستت خواهم داشت

صدای تو برای گوش مثل یک موسیقی زیباست. خنده تو برای چشم‌هایم مثل تصویری ارزشمند است، لب‌هایت طعم شیرین‌‌ترین نوشیدنی دنیا را دارد. صحبت‌های تو برایم الهام بخش است و آغوش تو امن‌ترین خانه‌ای است که می‌توانم داشته باشم. من فکر می‌کنم عاشق آدمی به خاصی تو شدم.

چشم می بندم و باز می کنم همه جا تو را می بینم؛ در هر خانه، هر فصل، هر شهر و هر خیابان.. در تمام رویاها و سفرها.. تو با منی در هر کجا که باشم ترکت نخواهم کرد

تولد دوباره ی من، ما با هم بهار را به خانه آوردیم نور را دیدیم و گرما را حس کردیم، بهار من، با تو رنجشی در کار نیست تویی که دوباره مرا ساختی و زنده کننده ی رویای من بودی، دوست دارمت

قلبم را به تو دادم که عشق منی، با تو آمدم، آمدم تا جایی که تو می‌خواهی
با تو می‌آیم، می‌آیم به هر جا که بروی، با تو می‌روم، می‌روم هر جا که بروی …
نیست جایی که بی تو باشم، نیست هوایی که بی تو نفس کشیده باشم
نیست یادی در قلبم جز یاد تو، نیست مهری در وجودم جز مهر تو
نیست جایی بی عطر نفس‌های تو، نیست راهی بی یاد نگاه تو
همه جا خاطره، همه جا عشق، همه جا عطر حضور تو
چشمانم هنوز غرق نگاه زیبای تواندآنچه پنهان است در پشت نگاهت، دنیای عاشقانه من است
همه جا با توام، آنجا و اینجا در قلبم، اینجا و آنجا در قلبت،می‌تابم و و می‌تابی، می‌مانم و می‌مانی، می‌دانم و می‌دانی
که چقدر هم تو مرا دوست داری، هم من دیوانه توام …
چه خوب می‌فهمی در دلم چه می‌گذرد، چه خوب معنا می‌کنی نگاهم را،چه عاشقانه می‌شنوی حرفهایم راتویی که جان داده‌ای به تنم و نفس داده‌ای به روحم، روح عشق در وجودماناین است روز‌های زندگی ما، با عشق روزمان شب و شب‌هایمان روز می‌شوند
همه جا با توام، تو اینجا همیشه در قلبمی و من همه جا کنار توام

کوچه ی دلم را برای عبور نگاهت آب و جارو کرده امدیگران با عبور لحظه ها می آیند و می روندو این چشمان توست که عبورش جاودانه استدر میهمانی لحظه های با تودستانت خالی بوداما نگاهت پر از شوقو قلبت پر از احساساز تو هیچ نمی خوامجز نیم نگاهی پر از شوق و احساستو گفتی خداحافظ من شنیدم به امید دیدارتو دل کندی از من و من دل بستم به توتو از کنارم رفتی اما خاطرت در قلبم حک شدچه قصه ی عجیبی است قصه ی عشقافسوس که زندگی فقط اندیشه های زیبا نیست

حـــــــرف بـــــزن…
صدایت را دوست دارم
بگو…
فقط بگو
چــه فـــرق دارد
از مـــن ،
از تـــو
از بــــاران
در آغــوشــم بــگــیــر
و در گــوشــم
از مـــانـــدن بــگـــو
از دوستت دارم هایی بگو
که از شنیدنش دلم بریزد !!
گـــونـــه هــای خــجــالــتــی ام رنــگ بــگــیــرد
از دلبری چشمهایت بگو
که چگونه دلم را هوایی کرده
از هــرچــه خــودت مــیــخــواهـی
از خـــودت بـــگـــو
چـــه فــرق دارد از چـــه
فـــقــــط بـــگــــو
حـــرف بـــزن
عاشقانه صدایت را دوست دارم

شبی پر ستاره برایم آرزو کردی
غافل از اینکه ماه منی
و با وجودت و چنان شب مهتابی
تفاوتی ندارد
بود و نبود ستاره ها

همه ی من
دلم برای زمستان نمی سوزد
دلم برای بهار تنگ نیست
دلم می خواهد فقط برای تو تنگ شود
برای تو که هنوز هم نمی دانی
چقدر عاشقانه های نا نوشته برایت نوشته ام

من هستم و یک عشق پاک در قلبم …
وقتی تو باشی زندگی برایم زیباست عاشقی برایم با معناست
وقتی تو باشی قلبم بی آرزوست‌ای تنها آرزوی من در لحظه‌های تنهایی
وقتی تو عزیز دلم باشی، همدمم باشی، سر پناهم باشی،طلوع آفتاب برایم آغاز یک روز پر خاطره دیگر با تو استوقتی تو باشی عشق در وجودم همیشه زنده است، می‌تپد قلبم تنها برای تو و می‌گذرد لحظه‌ها به یاد توو می‌ماند برای همیشه یک عشق جاودانه در قلبهایمان
وقتی تو گل من باشی، باغچه خشک قلبم بهاری می‌شوداین دل از عطر و بوی تو پر از محبت و صفا می‌شود
وقتی تو عشق من باشی این چشم‌ها برای دیدن تو بی قرار و بی تاب می‌شودحضور تو در کنارم تنها آرزو می‌شودوقتی تو همدمم باشی دیگر تنهایی با من بیگانه می‌شودغم و غصه‌های دنیا در قلبم فراری می‌شوند
وقتی تو باشی؛ من نیز هستم، زیرا تو درون قلبم هستی
وقتی تو باشی، وقتی تو همه زندگیم باشی، این دل فدای قلب مهربانت می‌شودچشمهایم همیشه منتظر دیدن چهره ماهت می‌شود‌ای تو که بی تو بودن برایم خواب همیشگی است
پس با من باش‌ای عشق جاودانه‌ام بیا تا با هم بخوانیم ترانه عاشقانه‌ام را که برای تو سروده‌ام
تو باش عزیز دلم، باش عشقم، باش تا دنیا برایمان بهشت همیشگی شود
باش تا طوفان وجودم در کنارت آرام بگیرد
دمی کنارم بنشین تا گذر عمرم متوقف شود
تو هستی، برای من هستی تا آخرشهمه هستی‌ام هستی …!

سهم من از بودن با تو
نگاه مهربان توست
که وجودم را لبریز از طراوت می کند
و سهم تو از بودن با من
قلب من است
که جز برای تو نمی تپد

در میهمانی لحظه های با تو
دستانت خالی بود
اما نگاهت پر از شوق
و قلبت پر از احساس
از تو هیچ نمی خوام
جز نیم نگاهی پر از شوق و احساس

کمی بمان!کمی به من نگاه کن!نگاهت تنها دلیل آرامشم است!در چشمانم نگاه کندر این چشمان اشک آلودکه همیشه درپی رفتن توچشم انتظار به آمدنت بودحال که دوباره آمدی ؛چرا این چنین مرا از خود می رانی ؟چرا چشمانت را از من نگاه می داری؟دیگر تاب و توان سکوت ندارمحس فریاد در من به اوج رسیده استفریاد دوستت دارمِ صدایم را گوش کندرحالی که حرفی نمی زنمبه چشمانم نگاه کنحرفهایم را از نگاهم بخوانآیا چیزی هست که در آن ببینی؟آیا پاسخ دردهایم را در آن می یابی؟آری این نهایت حرفهای من استکه در چشمانم جمع شده استاین کلماتی است که زبانم یارای ادا کردن آن را نداشت و ندارداین سیل اشک های من نیستکه از چشمانم روان شده است،این تمام حرف های من استکه روزی به تو گفته بودم چه شد ؟مگر حرف هایم چه بود ؟چرا دوباره چشمانت را از من گرفتی؟مگر نگاهم تلخی رفتنت را با مرگ آرزوهام به تصویر نکشید؟مگر این نگاه خسته؛خسته از فریادهای بی فرجام ؛از روز های بی تو بودنو از بی دلیل بودن رفتنتو از نامهربانیت سخن نگفت؟مگر تصویر زیبای صورت خودت رادر آخرین باری که در چشمانم نگاه کردیو در آن به یادگار مانده است را ندیدی؟چه بود که صورتت از شرم گلگون شد؟چه بود که اشک از چشمانت جاری؟شاید اکنون صدایم را در عین خاموشی زبانم می شنویشاید…کمی بمان!کمی به من نگاه کن!نگاهت تنها دلیل آرامشم است!مرا با نگاهت مهمان کن

دلتنگی میکنم…
ولــی حق نـــــدارم بهانہ اش را بگیرم…
به یادش می افتم…
ولی حـق نـدارم اشک بریزم…
او را میخـواهم…
ولــی حـق نــدارم سراغــش را بگـیرم…
خــوابش را میبینم…
ولــی حق ندارم تعبـیر آمدنـش را کـنم…
بـی قرار میشـوم…
ولــی حـق گلایه ندارم…دلـم می گــیرد…
ولــی حتـــــی حــق صداکردنش را ندارم…
“قول داده ام

ببخش که زبانم نچرخید بگویم
دلتنگی امانم را بریده،
که دوست داشتنت از عمیق ترین
لایه‌های دلم برآمد، پرید توی گلوم و نتوانستم تحویلت دهم..
من آدمِ دوست داشتن های پرسر و صدا نیستم..
آرامم، ساکت کمی خجالتی.
این یادت باشد،
آدم‌های آرام رازهای پرآشوب دارند.
و تو پرآشوب ترین رازِ منی،
مَگوترینش…
بی اجازه نفس میکشی قدم میزنی زندگی میکنی
لا به لای تمام سکوت‌هام، نگاه‌ها و شعرهام…مهسا_پناهی

یک دنیا حرف و یک
خیابان پر از دلتنگی

سه شنبه
غریب ترین روز هفته است
نه می تواند
خودش را
به دلخوشی های اول هفته
پیوند دهد
نه دلتنگی
آخر هفته را باور دارد
سه شنبه منم
معلق مانده بین زمین و آسمان !فرشته_رضایی

پدرم
آغوشت
چشمانت
و لمس دستانت
چقدر بدهکاری در مقابل این همه دلتنگی…

دلتنگی ؛
واژه‌ ای بی معناست
وقتی تو
در لحظه‌هایم نفس می‌کشی
و از دور به من نزدیکی
هیچ کس مثل من
تو را با خود ندارد …!

درمان تمام دردها را
طبیبان کشف می کنند
دارویی دلتنگی را
شاعریامیرعلی_قربانی

همیشه کسانی هستند که در نهایت دلتنگی نمی شود آنها را در آغوش بگیریم و این یک کابوس بزرگ می‌تواند باشد.ایلهان برک

هرزگاهی که دستِ خالی…
از دوست داشتنت برمی گردم…
فراموشی زودتر از دلتنگی
غُسلِ یاد کردنت را گرفته است
غرور هم که به کُشتنِ دلت
همتی دیدنی می بندد…
شهری می سازند پُر از فراموشی
دیگر هیچ کجا پلاک صفر عاشقی
پیدا نمی کنی…
اما نمی دانم چرا …
در انتهای شب
عطری دست نیافتنی
از دوردست ها طعمِ گَس دوست داشتن را…
با خود حمل می کند…
نکند باز ….
دلتنگی به شهر نزدیک است …اسماعیل_دلبری

همیشه دلتنگی ها
به خاطر نبودن کسی نیست
گاهی اوقات به خاطر بودن کسی است که
حواسش به تو نیست!!

خوشبختی برای من یعنی تو
اینکه کنارم دارمت ..
لمست می کنم، می بویمت
و در آغوش می گیرمت!!
خوشبختی برای من یعنی
زمان دلتنگی
سر بچرخانم و تو باشی …!!

بدترین نوع دلتنگی اونیه که نمیخوای باهاش حرف بزنی ولی جز خودشم هیچکسو هیچ‌چیز نمیتونه ارومت کنه 🙂

دلتنگی پیچیده نیست…!یک دل…!یک آسمان…!یک بغض…!و آرزو های ترک خورده…!به همین سادگی”

دل که تنگ است کجا باید رفت؟
به در و دشت و دمن؟
یا به باغ و گل و گلزار و چمن؟
یا به یک خلوت و تنهایی امن
دل که تنگ است کجا باید رفت؟
پیر فرزانه مرا بانگ برآورد
که این حرف نکوست،
دل که تنگ است برو خانه دوست…
شانه‌اش جایگه گریه تو
سخنش راه گشا
بوسه‌اش مرهم زخم دل توست
عشق او چاره دلتنگی توست…
دل که تنگ است برو خانه دوست…
خانه‌اش خانه توست…
باز گفتم:
خانه دوست کجاست؟
گفت پیدایش کن
برو آنجا که پر از مهر و صفاست…

امشب بوی خون گرفته ام …!
سرشارم ازبغض هایِ ناامیدی …
اطرافم را حصارهایی پوشانده است از جنس دیوار…
نفسم تنگی میکند … همچون خـُـلـقــَــم !
میخواهم رها شوم … صدا شوم و تمام دلتنگی هایم را فریاد شوم در گوش های آسمان …!
می خواهم اشک بریزم و بهانه بگیرم …
اما
.
.
.
آرام آرام در صفحه ی روزگار محو میشوماین سرنوشت برخی آدم هاست
تلخ نیست….غریبانه ست…….

سر ریز می‌شوند..
ترانه هایم،
به افقِ #دلتنگی؛
بر زمهریرِ نبودت،و تنم،
آغشته به هزار رنگِ #تیره؛
سیاه،
کبود،
ارغوانی،
چگونه نجات دهم خود را؟
وقتی #مدفون در تلِ ویرانی ام…

می سرایم “تو” و چشمان “تو” را
نه سپیدی ..
نه غزل ..
تویی آن شعر دل انگیز و بلند
که پر از مثنوی بارانی
منم آن شاعر بیدل
که فقط
برق چشمان تو را می بیند ..
سبک من عاشقی
و قافیه ام دلتنگی ست ..
منم آن مست و پریشان نگاهت
که دلم
“تو” و “احساس تو” را می خواهد.

من برای دلتنگی هایم سردرد را بهانه میکنم ،
بقیه چه می فهمند ؟! . .
یک لیوان آب و استامینوفن که دلتنگی را دوا نمی کند. .

باد می وزد و دفتر دلتنگی ام را ورق ورق میکند…
هر ورق به گوشه ای خواهد افتاد…
ای کـاش ورقی که اشکم روی آن است به دست تـو برسد….

گاهی حجم دلتنگیهایم آنقدر زیاد میشود . . .
که دنیا با تمام وسعتش برایم تنگ میشود . . . !
دلــــــــتـــنــگـــــــ ــــم . . . !
دلتنگ کسی که گردش روزگارش به من که رسید از حرکت ایستاد . . . !
دلتنگ کسی که دلتنگی هایم را ندید . . .
… دلتنگ خودم . . .
خودی که مدتهاست گم کرده ام . . . !

گفتند اشک بریز
خالی میشوی
خالی که نشدم هیچ…
پر شدم از بی کسی
که چرا کسی اشک هایم را
پاک نمیکند
و بگوید اشک نریز تو
من را داری

اکنون تو رفته ای ، من هم خواهم رفت فرق رفتن تو با من این است که من شاهد رفتن تو هستمدر ادامهتو رفتی و . . .. . . من آن خاطرات را بعنوان یک ستایش واقعی از عواطف انسانی خویشحفظ خواهم کرد .!!!

این مپندار که نقش تو رود از نظرم
خاطرت جمع که در خواب پریشان منی
در شب بی کسی ام یاد تو مهتاب منست
خود چراغی تو و در شام غریبان منی

به کجا میروی ؟
صبرکن !…صبر کن عشق زمین گیر شود بعد برو !
یا دل از دیدن تو سیر شود بعد برو !

تا زمانی کـه رسیدن بـه تـو امکان داردزندگی درد قشنگیست کـه جریان داردزندگی درد قشنگیست بـه جزء شبهایشکـه بدون تـو فقط خواب پریشان داردیک نفر نیست تـو را قسمت مـن گرداند؟کار خیر اسـت اگر این شهر مسلمان دارد!خواب بد دیده ام اي کاش خدا خیر کندخواب دیدم کـه تـو رفتی بدنم جان داردشیخ و مـن هردو طلبکار بهشتیم ولیمـن بـه تـو او بـه نماز خودش ایمان دارداین‌کـه یک روز مهندس برود در پی شعرسر و سریست کـه با موی پریشان داردمـن ازآن روز کـه در بند توام فهمیدمزندگی درد قشنگیست کـه جریان دارد

تنت بوی غریبه می دهد
و الّا سگ های محله
بیخود واق واق نمی کنند
از مردانگی بدور است
هرزگی ات را ببینم
و به رویت بیاورم
امشب جایت را
در شعرهایم جدا انداخته ام
خواستی بخواب
اما فردا
با اولین تلنگر باران بی کسی ام به چشمانم
بزن به چاک…!

وقتی تو با من نیستی از من چه می ماند
از من جز این هر لحظه فرسودن چه می ماند
از من چه می ماند جز این تکرار پی در پی
تکرار من در من مگر از من چه می ماند

بعد از این هم اشیانت هر کس است باش با او یاد تو ما را بس است

عشق رو با هر شخصی تجربه نکنعشق چیز قشنگیهنذار ازش متنفر بشیتنها بمونسال ها تنها باشاما روحت رو با کسی قسمت نکنکـه نمیفهمتتانقدر تنها بمون تا اون کسیکهاز درونت خبر داره پیدات کنه

نطفه ای که به بی کسی
قرار بزرگ بشه
کال باشه
خوندی،فهمیدی و هم دل بودی

خود نیز باور نداری رفته ای مرا باور داری اما رفتنت را نه تو نیز ماند دیگران نمی توانی باور کنی که رفته ای اما من می گویم به سلامت خوشبخت باشی و پیروز بی وفا

هیچ کس ویرانیم را حس نکرد
وسعت تنهائیم را حس نکرد
در میان خنده های تلخ من
گریه پنهانیم را حس نکرد
در هجوم لحظه های بی کسی
درد بی کس ماندنم را حس نکرد
آن که با آغاز من مانوس بود
لحظه پایانیم را حس نکرد

تـو با قلب ویرانه مـن چـه کردی؟ببین عشق دیوانه مـن چـه کردیدر ابریشم عادت آسوده بودمتوبا بال پروانۀ مـن چـه کردی؟ننوشیده ازجام چشم تومستمخماراست میخانۀ مـن چـه کردی؟مگر لایق تکیه دادن نبودم؟تـو با حسرت شانۀ مـن چـه کردی؟مرا خسته کردی و خود خسته رفتیسفرکرده باخانۀ مـن چـه کردی؟جهان مـن از گریه ات خیس بارانتـو با سقف کاشانه ي مـن چـه کردی؟

اکنون تو رفته ای ، من هم خواهم رفت فرق رفتن تو با من این است که من شاهد رفتن تو هستم

چه رسم جالبی است
محبتت را میگذارند پای احتیاجت
صداقتت را پای سادگیت
سکوت را پای نفهمیت
نگرانیت را پای تنهاییت
و وفاداریت را پای بی کسی
و آنقدر تکرار می کنند که خودت باور می کنی تنهایی و بی کس و محتاجی

برو ای خوب من ، هم بغض دریا شو ، خداحافظ !برو با بی کسی هایت هم آوا شو ، خداحافظ !تو را با من نمی خواهم که « ما » معنا کنم دیگر …برو با یک « من» دیگر بمان « ما » شو ، خداحافظ !

یادمه یبار وسط دعوا داد زد گفت:انقد اخلاقت مزخرفهکـه هیچ کسی رو جزء مـن نداری!احمق بود دیگه نمیفهمیدانقد دوسش دارمکـه نیاز بـه دیگران ندارمهمین حالا بـه اندازه مو هـای سرمرفیق خوب دارماونو دیگه ندارمتـو آخرین دعوا داد کشید گفتانقد سرت با رفیقات گرمهکـه اصلا  منو نمی بینينمی خواست بمونهدنبال دلیل می گشت

دیدی آرام آرام دلمان به بی کسی صدایمان به سکوت،چشمهایمان به تاریکی عادت کرده اند؟

همه چیز خنده دار بود !داشتن توبودن منماندن مارفتن تورفتن مناین همه آه !گاهی از این همه خنده گریه ام می گیرد… !

از این ناراحت نیستم کـهاونی کـه باید می‌شد نشداز این ناراحتمچرا با این‌کـه میدونستم اشتباههبا سماجت تمام ادامه دادماز این‌کـه واستادمتا بـه بدترین شکل ممکن ببازم

دیروز کودکی در امتداد کوچه های پر از بی کسی این شهر شلوغ؛
دست تمنایی به سویم دراز کرد؛
خالی تر از تمامی آرزوهای کودکانه؛
دنیا عوض شده است؛٬
کودکان به دنبال نان اند و ما به دنبال عشق …!

رفته ای اینک ، اما ایا
باز برمی گردی ؟
چه تمنای محالی دارم
خنده ام می گیرد
دل هر کس دل نیست
قلبها ز آهن و سنگ
قلبها بی خبر از عاطفه اند

دلم از بی کسی غمگین است
ولی کویر تنهاییم را با بهشت پر از نامردی عوض نمیکنم

نمیتونم ببخشمت دور شو برو نبینمت
تیکه ای بودی از دلم گندیدی و بریدمت

عشق یعنی تو را کسی از دور
به خیابان بی کسی بکشد
مثل دستی که حجم مردن را
شکل یک بوته اطلسی بکشد!!

میخواهی بروی؟خب برو…انتظار مرا وحشتی نیستشبهای بی قراری را هیچ وقت پایانی نخواهد بودبرو…

در سرای بی کسی، کسی ب در نمی زند!!
ب دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند!!

قصه ی با تو بودن و می شه فقط یه جور گفت
کسی که رو زخمای قلب من مثل نمک بود…………….نمی بخشمت……………………..

چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش
همه وجودت له شده ….
برگرد

باور کن…که دیگر باور نخواهم کرد عشق را… دیگر باور نمی کنم محبت را…
و اگر باز گردی به تو نیز ثابت خواهم کرد…

قصه به پایان رسید و من همچنان در خیال چشمان سیاه تو ام که ساده فریبم داد ! قصه به پایان رسید و من هنوز بی عشق تو از تمام رویا ها دلگیرم ………………….

امروز هم گذشت
با مرور خاطرات دیروز
با غم نبودنت..و سکوتی سنگین
و من شتابان در پی زمان بی هدف
فقط میروم ..فقط میدوم
تا صبحی دیگر
طلوعی دیگر ……………….

حالا که دست هایت چتر نمی شوند
حالا که نگاهت ستاره نمی بارد
حالا که خانه ای برای ما شدن نداریم
از کاغذ شعرهایم اتاقی می سازم
تا آوار تنهایی بر سرت نریزد
و آرامش خیالت ، ‌خیس اشک هایم نشود

عشق آدما به هم ، قصه خنده داریه / اولش قشنگ و بعدش همه گریه زاریهوقتی عشق ها همه از دم مثل هم تموم میشن / چرا باز باید شروع کرد ، آخه این چه کاریه ؟

می بخشم کسانی را که هر چه خواستند با من ، با دلم ، با احساسم کردندو مرا در دور دست خودم تنها گذاردند و من امروز به پایان خودم نزدیکم ،پروردگارا. به من بیاموز در این فرصت حیاتم آهی نکشم برای کسانی که دلم را شکستند

یاد آن دوران همیشه خوش باد / نمیدانم چرا مرا بردی از یادالان هرجا هستی با هرکه هستی / آرزو دارم که همیشه باشی شاد . . .

آدما عادت دارن از هم دیگه بت بسازن / راه صد ساله رو یک ساعته چهار نعل بتازنوقتی که قدیمی شد ، بگن دیگه خسته شدن / بگن این کهنه شده ، به اون یکی دل ببازن . . .

همیشه آتش عشق را اشک خاموش می کند / چه راحت معشوق عاشقش را فراموش می کند . . .

به لبهایم مزن قفل خاموشی که در دل قصه ای نا گفته دارمز پایم باز کن این بند گران را که از این سودا دلی آشفته دارم . . .

جان از سحره خسته ای دارم / دل از غم شکسته ای دارمبی تو جان رسید به لب / دریاب کز غمت جان خسته ای دارم . . .

حرف میزنی اما تلخ !محبت میکنی ولی سرد !چه اجباری استدوست داشتن من ؟

ﻏﺮﯾﺒــــﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻫـﯿﭻ . . .ﺩﻭﺳـــــــﺘﺎﻥ ﻫﻢ ﮔـﺎﻫﯽﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺧﻂ ﺑﯿﺸﺘﺮ،ﺣﻮﺻــــــﻠﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧـــــﺪ

نشانه میگیری سنگ می اندازیو بعد خنده کنان ! لِی .. لِی .. لِی ..پای میکوبی و میروی !بد جور با دلم “بــــــــــازی” میکنی !

نه! چشمانم شور نبوداگر که آخر کارمان ندامت شددست هایم نمک نداشت . . .

ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎﺷﯽ ﯾﺎ ﮐﻮﭼﮏ !ﻣﻬﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺷﯽﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﺣﺮﻓﺖ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ،ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺩﻫﺎﻥ ﻫﺮ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﺑﻮﯼ ﮔﻨﺪ“ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ” ﻣﯿﺪﻫﺪ . . .

خیلی سخته… به خاطر کسی که دوسش داری…همه چیز رو از سر راهت خط بزنی…!!بعد بفهمی… خودت تو لیستی بودی که…!اون به خاطر یکی دیگه… خطت زده..!

من همان دخترک غم زده ی دیروزممن همان کودک بی تاب برای بودنکه دلش را در اندوه و به زنجیر کشیدو به اندازه ی بی معرفتی درد کشید

یادتان باشد هیچ وقت در زندگی خود!نقش نیشهای مار ” ماروپله” را بازی نکنید . . .شاید دیگر تواندوباره بالا آمدن از نردبان را نداشته باشد،همان کسی که به شما اعتماد کرده بود . . .

بیخودی به خودت زحمت نده!این بَذرهای تنفــر که در دلم می کاریهرگــــز جوانه نخواهد زد !

برای کسی مُردم که برایم ؛نه… تب کرد نه… سرفهنه… حتی عطسه!

نبندم با تو پیمانی که عهدت را وفایی نیستنبندم دل به دنیا که دنیا را وفایی نیستغرورم را شکستی در نگاه مست چشمانتبرای زندگی کردن بجزتو تکیه گاهی نیست

از همان روزی که دست حضرت قابیلگشت آلوده به خون هابیلاز همان روزی که فرزندان آدمزهر تلخ دشمنی در خون شان جوشیدآدمیت مردگرچه آدم زنده بوداز همان روزیکه یوسف را برادرها به چاه انداختنداز همان روزیکه با شلاق و خون دیوار چین را ساختندآدمیت مرده بود

وقتی می‌خواستند یوسف را به چاه بیفکنندیوسف لبخندی زدیهودا پرسید: چرا خندیدی؟یوسف گفت:روزی فکر میکردم چه کسی می تواند با من دشمنی کندبا این که برادران نیرومندی دارم؟اینک خداوند همین برادران را بر من مسلط کردتا بدانم که غیر از خدا تکیه گاهی نیست

نزار رابطمون بیشتری از اینی که هست برامون ناراحت کننده بشه. یک سری رفتارا هست، یه سری کارا هست، یک سری حرفا هست که هیچوقت نباید توی رابطه به وجود بیان که اگه این اتفاق بیفته، تنها چیزی که بینمون به وجود میاد، فقط ناراحتیه.

وقتی که میرفتم، حتی ازم نپرسیدی که چرا میری و کجا میری. اون زمان این حرفت خیلی بهم دلگرمی میداد و یک دلیلی بهم میداد که به زندگی باهات ادامه بدم. اما همین رو هم نگفتی و خیلی ساده از زندگیت بیرونم کردی. الان این بیرون بهم خیلی خوش میگذره. آره قبول دارم؛ یک خورده سرده، غریبم و کسی رو ندارم، اما خیلی بهتره از زمانی که توی زندگیت بودم.

غرورم رو شکستی، عزتم رو پیش بقیه خدشه دار کردی، احترامم رو از بین بردی و زندگی آرومم رو از من گرفتی. کاش حداقل با بغضم کاری نداشتی. بغضم شکسته و این به خاطر تمام کارهایی هست که باهام کردی.

شکستن قلب آدما خیلی تاوان داره. به خصوص اگه اون شخصی که قلبش میشکنه، نزدیکترین آدم بهت باشه. من بخشیدمت و به خدا میسپارمت. اما بدون که این تاوان رو باید پس بدی؛ نه اینکه من بخوام تاوان پس بدی ها، کارمای کاری که کردی، توی همین دنیا به زندگیت وارد میشه و اون کارما همون تاوان دادنت خواهد بود.

زندگی من مثل یک اقیانوس آروم بود، اما از زمانی که تو توی اون پا گذاشتی، یک موج بزرگ داخلش به وجود اومد و این اقیانوس مدام متلاطم بود. به خاطر تلاطمی که تو زندگیم به وجود آوردی و زندگیم رو ناآروم کردی، کلی ازت ممنونم. این بهم یاد داد که به هر کسی اجازه ندم که وارد زندگیم بشه.

با پاک کردن شمارم دیگه از ذهنتم رفتم. نمیدونستم که حذف شدنم توی زندگیت اینقدر آسون و راحته، وگرنه که هیچوقت عاشقت نمیشدم. الانم از تو ناراحتی ندارم؛ ناراحتی من از خودمه که چرا آدمای اطرافم رو خوب نشناختم؛ به خصوص اونایی رو که وارد زندگیم کردم.

یک خصلت توی همه ی آدما وجود داره و اونم اینه که تا وقتی که کمیابی براشون ارزش داری! همینکه فهمیدن که دیگه برای همیشه دارنت، نمیدونم چی میشه که قضیه فرق میکنه. من و تو هم قضیه مون همینطوریه. برای به دست آوردن هم خیلی جون کندیم و جداییمون از هم فقط تو یک لحظه اتفاق افتاد.

توی زندگی، من و تو خیلی با هم تفاوت داشتیم. هر دوی ما عاشق همدیگه بودیم و فکر میکردیم که این نقطه ی مشترک هر دوتای ماست. اما اینطوری نبود؛ چون برداشت ما از عشق با هم تفاوت داشت. تو عشق رو برای سرگرمی میخواستی و من عشق رو برای دلگرمی و این دوتا خیلی با هم تفاوت دارن.

همیشه با هم خیلی خوب بودیم. یادت میاد که چه خاطرات زیبایی رو با هم ساختیم؟ الان همه ی اون خاطرات برام شده مثل زهری که ذهنم دائما به خوردم میده. ناراحتی ای که بین ما به وجود اومده، اون خاطرات شیرین رو تلخ تر از زهر میکنه برام.

اگه دل من آدم بود، حتما به جرم عاشق شدنش به تو، ازش شکایت میکردم؛ آخه عشق تو خیلی به من و زندگیم خسارت رسونده و اینها همشون تقصیر دلم هستن. چکار کنم؟ جلوی دلم که نمیتونم بایستم. مجبورم این عاشقی رو تحمل کنم و از سمت تو مدام زخم بخورم.

خیلی میترسیدم از اینکه بدون بهانه من رو رها کنی؛ آخه من در برابر تو جدای از اینکه همسرت هستم، مثل کودکی ام که به آغوش گرم مادرش که تو باشی نیاز داره و اگر مادرش اون رو رها کنه، برای همیشه تنها میشه. الان یکم فقط دستم رو رها کردی و من توی تنهایی های خودم غرق شدم.

انگشتت را هرجای نقشه خواستی بگذار فرقی نمی کند…
تنهایی من عمیق ترین جای جهان است
و انگشتان تو هیچ وقت به عمق فاجعه پی نخواهند برد…

دلم دیگر به زندگی گرم نیست
مادر می‌گوید : باید کمی به خودت برسی !
اما چگونه ؟ وقتی از هر طرف میروم به تو می‌رسم ؟!

بیچاره دلم
با دیدنت باز هم لرزید
نمیدانست تو همان بی وفای دیروزی
بیچاره دل است
عقل ندارد

به جان چشمانت قسم
اینبار آنچنان رفتنی ام …
که ، کاسه های آب را هم قسم دهی
نه آن روزها باز میگردند و نه من . . .

غیـــرت مــــــردانه ات کـــــجاست ؟
زمانـــی کـــه معشــــوقه ات از تـــــجاوز تنــهایی رنــــج می کشیـــد ،
بـــه جـــای درکـــش
ترکـــش کــــردى

دوست داشتن واقعی اینه که طرف مقابلت رو هر طوری که هست با همون ویژگی هاش دوست داشته باشی. اما متاسفانه رابطه ی من و تو اینطوری نبود. ما رابطمون رو با رویاپردازی در مورد هم شروع کردیم. هردوتامون پیش فرض هایی تو ذهنمون به وجود آوردیم و وقتی وارد رابطه شدیم و دیدیم که این پیش فرضا وجود ندارن، از رابطه سیر شدیم. از ما که گذشت، اما بیا هیچوقت دیگه شخصیت طرف مقابل رو با اون چیزی که تصور می کنیم، مقایسه نکنیم.

تو سکوت میکنی و فریاد زمانم را نمی شنوی !
یک روز …. من سکوت خواهم کرد ؛
و تو آن روز …. برای اولین بار مفهوم “دیر شدن ” را خواهی فهمید …

انگشتت را هرجای نقشه خواستی بگذار فرقی نمی کند…
تنهایی من عمیق ترین جای جهان است
و انگشتان تو هیچ وقت به عمق فاجعه پی نخواهند برد…

زندگی بازی گرفتن دیگران نیست
که روزی عاشقش باشی و روزی قاتلش .

بخشیدن کسی آسان است،اما اینکه بتوان دوبارهبه او اعتماد کرد،داستان کاملا متفاوتی است.

در جوشن کبیر، یک عبارتی هست «یا کَریمَ الصَّفْحِ» معنیش خیلی جالبه!!!
یک وقتی، یک کسی تو رو می‌بخشه اما یادش نمیره که فلان خطا رو کردی و همیشه یک جوری نگات می‌کنه که تو می‌فهمی هنوز یادش نرفته؛ یک جورایی انگار که سابقه بدت رو مدام به یادت میاره…!
ولی یک وقتی، یک کسی تو رو می‌بخشه و یک طوری فراموش می‌کنه انگار نه انگار که تو خطایی رو مرتکب شدی. اصلا هم به روت نمیاره…
به این نوع بخشش میگن «صَفْح» و خدای ما اینگونه است.

در قطره جود و کرمت بحر چه باشد
در تابش وجهِ قمرت بدر چه باشددر جلوه نور نظرت فجر چه باشد
در شمّه بخشش ز کَفَت اَبر چه باشد​ ​

اینقدر نگو : اگه ببخشم کوچک می شوم ، اگه با گذشت کردن کسی کوچک می شد ، خدا اینقدر بزرگ نبود .

یه روزی گله کردم من از عالم مستی
تو هم به دل گرفتی دل ما رو شکستی
من از مستی نوشتم ولی قلب تو رنجید
تو قهر کردی قهرت مصیبت شدو بارید
پشیمون و خستم اگه عهدی شکستم
آخه مست تو هستم اگه مجرم و مستم​

من رو ببخش نه به خاطر اینکه من لایق بخشش هستم بلکه تو لایق ارامش هستی من ارامش تو رو حتی به ارامش خودم نیز ترجیح میدم​ ​

 ​اون منم که عاشقونه شعر چشماتو می گفتم
هنوزم خیس می شه چشمام وقتی یاد تو می افتم
هنوزم میای تو خوابم تو شبای پر ستاره
هنوزم می گم خدایا کاشکی برگرده دوباره

بیا با پاک ترین سلام عشق آشتی کنیم *بیا با بنفشه های لب جوب آشتی کنیم * بیا از حسرت و غم دیگه باهم حرف نزنیم * بیا برخنده ی این صبح بهار خنده کنیم

اگه راهم این روزا از تو یکم دوره ببخش / توی زندگی آدم یه وقتا مجبوره ببخش . . . ​

من رو ببخش نه به خاطر اینکه من لایق بخشش هستمبلکه تو لایق آرامش هستی من ارامش تو رو حتی به ارامش خودم نیز ترجیح میدم . . . ​ ​

کمی به زندگی حیوانات نگاه کنیممیبینیم بخشیدن را خوب بلد هستنچرا ما انسانها نمی تونیم همدیگر را ببخشیم​ ​

وقـتــی بـهـ نبودنت فـکـر مـیـکـنـمـــ …
بی اخـتـیـآر لـبـخـنـد مـیـزنـمــ
نـمـیـدآنــی کـهـ ایـن لـبخـنـد ؛
تـلـخ تـریـن لـحـظـهـ ـی ِ زنـدگــی امــ رآ بـهـ تـصـویـر مـیـکـشـد !​ ​

چِهــ تَلخــــــ اَستـــــــ…یآد آوَری …سَــــرآغـــآز عشقـــــــی کهـــگمـــــآن مــــــی رَفتــــــــ ،جـــــآودآنهـــ بآشَـــــــــــد…

 ​گاهی وقتا خودم رو بغل می کنم و میگم : یادته آغوشش چقدر گرم بود ؟

می گویند لیاقتت را نداشت ولی نمی دانند که تو فقط دوستم نداشتی ، همین !​ ​

دلـــــت ﮐـــــﻪ ﭘـﻴـــــﺶ ﻣـــــﻦ ﺑﺎﺷـــــﺪ …
ﻭ تنــــــﺖ ﺩﺭ ﺁﻏـــــﻮﺵ ﺩﻳﮕــــــﺮﻱ …
ﻫـــــﺰﺍﺭ ﺧﻄﺒـــــﻪ ﺍﻡ ﮐــــــﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨـــــﺪ …
ﺑـــــﺎﺯ ﻫــــــﻢ ﻫﺮﺯﮔﻴﺴـــــﺖ ……………….!

دلم برای یک درد تنګ شده..
درد فشرده شدن میان آغوش معشوقه أم
خودمانیم..
چه درد شیرینی بود..​ ​

بعد از رفتنش موهایم را از ته زدم…خاطره ی دستانش دیوانه ام میکرد… ​ ​

خــداقسمت داشتنت را از من گرفت…گـــمـــــــانــــــــــمکسی بیشتر از من دعا کرده بود…

از یاد نبرید که در برابر هر کار غیرانسانی، هزاران کار برآمده از مهربانی و گذشت و خیر خواهی وجود دارد.
وین دایر​ ​

اگر با گذشت کردن، کسی کوچک می شد، خدا تا این اندازه بزرگ نبود!
استاتوس​ ​

بخشش میزان فر و شکوه آدمی را نشان می دهد .
ارد بزرگ

​بخشش میزان فر و شکوه آدمی را نشان می دهد .
ارد بزرگ

حقیقت را دوست بدار ولی اشتباه را عفو کن.
ولتر​ ​

مرا ببخش که همیشه می گویم دوستت دارم / مرا ببخش اگر می بینم که نیستی و باز هم از آن چه نباید ، می گویم / مرا ببخش اگر دل داده گی ات را برای خود می خواهم /​ ​

بالاترین بخشش آن است که پیش از خواری خواستن باشد.

قدیما وقتی می خواستیم آشتی کنیم انگشت کوچیکامونو گره می کردیم بهم اینو می خوندیم
آی آشتی آشتی آشتی فردا میریم تو کشتی​

Sometimes saying sorry isthe most difficult thin on earth…But its the cheapest thingto save the most expensive giftcalled Relationship..!!!بعضی وقت ها معذرت خواهی خیلی مشکل است
بعضی وقتها عذرخواهی کردن مشکل ترین چیز روی زمین است
اما ارزان ترین چیز برای
نگهداری باارزش ترین هدیه که دوستی است می باشد

Profound regret and sorrowWords Will Not Be Able To Ever ExpressHow Sorry I Am For This,And I Have Profound Regret And SorrowFor The Multitude OfMistakes And HarmI Have Caused.نهایت شرمندگی و تاسف
کلمات قادر نخواهند بود حتی بیان کنند که
چقدر بخاطر این موضوع متاسفم
نهایت تاسف و شرمندگی را بخاطر اشتباهات و اذیت های زیادم
که من باعث آنها بودم را دارم.

تو که تنها کسی هستی که جان را در تو می جویم
نمی دانم چه خواهد شد اسیرم در دو راهی ها
غرورم یکطرف ماند و دل دیوانه ام اینجا
چه می شد بشکنم روزی غرور جنس سنگی را
بگویم عاشقت هستم بمان با من تو ای زیبا

هنوز عشق تو امید بخش جان من است
خوشا غمی که ازو شادی جهان من است
چه شکر گویمت ای هستی یگانه ی عشق
که سوز سینه ی خورشید در زبان من است
اگر چه فرصت عمرم ز دست رفت بیا
که همچنان به رهت چشم خون فشان من است​

دلبرکم چیزی بگو به من که از گریه پرم
به من که بی صدای تو از شب شکست می خورم
دلبرکم جیزی بگو به من که گرم هق هق ام
به من که آخرینه ی اواره های عاشقم
چیزی بگو که آینه خسته نشه از بی کسی
غزل بشن ترانه هام نه هق هق دلواپسی​ ​

گرچه سکوت بلندترین فریاد عالم است
ولی گوشم دیگر طاقت فریادهای تو را ندارد
کمی با من حرف بزن…​ ​

تنها بودن قدرت می خواهدو این قدرت را کسی به من دادکه روزی می گفت تنهایت نمی گذارم . . .

اجابتش مهم نیستنیاز من به آرامشی است که بدانم تو به یاد منی . . .

توضیح نمی خواهدتمام خواهش من یک جمله کوتاه است:دلی که به تو سپرده ام ، به غم مسپار . . .

 ​به دل خود مراجعه کنیدو نسبت به تمام کسانی که در گذشتهاز دست آنها ناراحت شده اید احساس محبت نمایید.هر جا ناراحت شدید اقدام به بخشش و عفو نمایید.عفو و گذشت پایه بیداری معنوی است.

ما می توانیم ببخشیم :
اندیشه عشق
واژه ای شیرین
لبخندی محبت آمیز
نغمه ای روح افزا
دستی یاریگر
یا هرآنچه ممکن است به قلبی شکسته آرامش دهد .
اندیشه زیبا ببخشیم با اگاهی
هر انچه در توانمان هست دریغ نکنیم
ببخشیم مهر و مهربانی… باور کنید گاهی گوش شنوا برای فردی دنیا ارزش داره یا دستی پر ازمهر با زبان خوش … میتونه دنیای یک نفر عوض کنه پس کمی اهسته تر از کنار هم عبور کنیم ..
دنیا بیش از پول ، به عشق و همدلی نیاز دارد .مهربان باشیم

زیباترین آرایش..
برای لبان شما راستگویی
برای صدای شما دعا به درگاه خداوند
برای چشمان شما رحم و شفقت
برای دستان شما بخشش
برای قلب شما عشق
وبرای زندگی شما دوستی‌هاست..​

فراموش نڪن!
از دشمنے تا دوستے، یڪ لبخند
از جدایے تا پیوند، یڪ قدم
از توقف تا پیشرفت، یڪ حرڪت
از ڪینه تا بخشش، یڪ گذشت
و از نفرت تا علاقه، یڪ محبت استمواظب ‌این یکها باشیم

بزرگ کسی است
که قلبش
کودکانه
قهرش بی کینه
دوست داشتنش بی ادعا
و بخشش او بی منتهاست … ​ ​

یادت باشه همیشه ته قلبت یه جایی برای بخشش ادما بگذاری

با من که شکسته ام کمی راه بیا
بالی بگشا گاه و بی گاه بیا
آزرده مشو بیا گناه از من بود
گفتم که مقصرم تو کوتاه بیا

اگرمیدانستی بارفتنت حالم چجورمیشه…….
“نمیرفتی” …

اگر نتوانم با تو قهوه بنوشم
پس قهوه منازل به چه درد میخورند؟
اگر نتوانم با تو بی آنکه هدفی داشته باشیم
راه بروم
پس خیابان ها به چه درد میخورند؟
اگر نتوانم نام تو را
بی آنکه بترسم
مزمزه کنم
پس زبانها به چه درد میخورند؟
اگر نتوانم فریاد بزنم
دوستت دارم
پس دهانم به چه درد میخورد؟

بوسه ام را می گذارم پشت در / قهرکردی , قهرکردم , سر به سرتو بیا , در را تماما باز کن / هر چه میخواهی برایم ناز کنمن غرورم را شکستم , داشتی ؟ / آمدم , حالا تو با من آشتی ؟

منو ببخش که درخشیدی و من چشمامو بستم
منو بخشیدی و من چشمامو بستم
تو به پای من نشستی و جدا از تو نشستم
که نیاوردی به روم هر جا دلت رو می شکستم
منو ببخش ، منو ببخش …..

اگر میدانستیبا رفتنت حالم چجوری میشه، نمیرفتیمعذرت می خوام منو ببخش تمام وجودم.

برام بمون، بهونه باش برای دل سپردننزار که آرزوم بشه یه روزی بی تو مردن.

تو اگه با من قهری من که آشتی ام
میدونم دیگه خز شده ولی بازهم کاربرد داره …

من رو ببخش نه به خاطر اینکه من لایق بخشش هستم بلکه تو لایق ارامش هستی من ارامش تو رو حتی به آرامش خودم نیز ترجیح میدم …

از تو به یک حرف ناروا نکشم دست
وز سر راه تو دلربا نکشم پا
عاشق زیباییم اسیر محبت
هر دو به چشمان دلفریب تو پیدا

قهر مکن ای فرشته روی دلاراناز مکن ای بنفشه موی فریباطعنه و دشنام تلخ اینهمه شیرینچهره پر از خشم و قهر اینهمه زیباناز تورا میکشم به دیده منتسر به رهت مینهم به عجز و تمنا

اگر میدانستیبا رفتنت حالم چجوری میشه، نمیرفتیمعذرت می خوام منو ببخش تمام وجودم

به خاطر یافتن مقصرزندگی ات را تلخ و سیاه نکن.بگذار آن چه در پایان یک عشق به جای میماندخاطرات خوش باشد با من آشتی کن تا دنیا با من آشتی کند

چیزیم نیست خرد و خمیرم فقط همینکم مانده است بی تو بمیرم فقط همیناز هرچه هست و نیست گذشتم ولی هنوزدر عمق چشمهای تو گیرم فقط همین

چی میشد تو هم منو دوستم میداشتی نازنینجای گریه رو لبام خنده می کاشتی نازنینحالا که قهری باهام ولی بدون دوستت دارمطاقت قهر ندارم پس آشتی آشتی نازنین

آدم ها آنقدر زود عوض می شوند
آنقدر زود که تو فرصت نمی کنی به ساعتت نگاهی بیندازی
و ببینی چند دقیقه بین دوستی ها تا دشمنی ها فاصله افتاده است…

باغی که در آن آب هوا روشن نیستهرگز گل یکرنگ در آن گلشن نیستهر دوست که راستگوی و یکرو نبوددر عالم دوستی کم از دشمن نیست

بنام دوگل بهشتیکی عشق و دیگری سرنوشتبه قلم گفتم بنویس ؟هرچه دلش خواست نوشتما را خاک پای دوست ،دوست را تاج سر ما نوشت . . .

در میان این همه شلوغیاگر یک رفیق باشدیک نفر تو را بفهمدبس است …

آنان که دوستی و محبت رابه زندگی خود راه نمی‌دهند،به آن می مانندکه طلوع خورشید را مانع شوند.

اون که بلندت می کنه، وقتی افتادیدنبالت می گرده، وقتی گم شدیبیدارت کنه، وقتی خوابینزدیکت بباشه ، وقتی بهش احتیاج داریباهات بخنده، گریه کنه، آرزو کنه،بجنگه و در عوض هیچی نخواد به غیر از خود تو …بهش می گن دوست؛… یک تیکه از زندگی…

دوستی به حرف و شعار نیست
خیلی از شما به هنگام سختی طوری پشت آدم را خالی می کنید
که انگار به کاه تکیه داده بودی

من اگه می فهمیدم آدما موندنی نیستن
هیچ وقت سعی نمیکردم اونا رو از خودم راضی نگهدارم
و به همه شون میگفتم
گور باباتون…

یه عده آدم هستن که میفهمن که نفهمن اما نمی فهمن که میفهمیم نفهمن!

هرگز لذت های خوش زندگی خود را صرف آدم های بی لیاقت نکنید
زندگی قانون لیاقت هاست
بعضی ها انقد بد شده اند که اسم دوستی را هم خراب کرده اند…

با هر رنگی رفاقت کن
اما رفاقت را رنگ نکن

نیاز نیست اطرافمون پر از آدم باشد
همون چند نفری که هستند آدم باشند کافیه!

به بعضیام باید گفت
نمیخواد ریشاتو درست کنی،
ریشتو درست کن..

دوستی با هر که کردم،
جز نامردی ندیدم
در حیرتم آیا اصلا دوستی به معنای واقعی
وجود خارجی دارد؟!

رفیق مثل کفش و رفاقت مثل جاده
چقد سخته وسط جاده بفهمی پا عریانی..

پشت سر بعضیا نباید اب ریخت
باید سیفونو کشید..!!

مردم این روزها قیمت هر چیزی رو میدونن
ولی ارزش هیچی رو نمیدونن..!

خدايا امروزمان گذشت
فردایمان را با گذشتت شیرین کن
ما به مهربانیت محتاجیم
رهایمان نكن
خدایا شب ما را با یادت بخیر کن

وقتی تو خوابی تو مهتاب همه ی چی با من غریبه
خواب تو یه سقف کوتاه پشت اون نوری غریبه
خواب تو خواب یه گندم توی سرزمین عشقه
خواب یه قصهء خوب کفشای غمگین عشقه
خواب تو خواب گل یاس خواب یه حسِ ِ نجیبه

همه آرام گرفتند و شب از نیمه گذشت
آنچه در خواب نرفت چشم من و یاد تو بود

به بزرگی آرزویت نیندیش به بزرگى کسى بیندیش
که میخواهد آرزویت رابرآورده کند
براى برآورده شدن آرزوهایتان
خـــدا را براى شما آرزو میکنم
شب همگی بخیر

وقت خواب است و دلم
پیش تو سرگردان است
شب بخیر ای نفست شرح پریشانیِ من

امشب آرام بخواب
خداوند از هرچیزی که قرار است فردا با آن رو به رو شوی
بزرگ تر است

لالا لا لا بخواب چشم تو شیرین
لالا لا لا بخواب اى عشق دیرین
بخواب دیره، شب از نیمه گذشته
لالا کن تا ببینى خواب رنگین
لالا لا لا بخواب دردت به جونم
نباشم از چشمات بخونم
لالا لا لا بخواب تنهایی سخته
بخواب من تا ابد پیشتت می‌مونم

شب بخیر اي آخرین امید من
نذار تاریکی تو قلبت بنشینه
چشاتو بروی شهر شب ببند
تا چشای کوچیکت خواب ببینه

میگویم شب بخیر
بخوان:
یک روز دیگر هم سر شد با دوست داشتنت،
بخوان آرزوی امشبم هم تو بودی،
بخوان این شبها برای بخیر شدن به یکی مثلِ تو نیاز دارد
من میگویم شب بخیر،
تو بگو من هم دوستت دارم

ایکاش کنارت بودم تا زیباترین لالایی عاشقانه را برایت زمزمه کنم
و تو اسمان قلبم را با مهتاب زیبای چشمانت نور باران کن تا خوابت ببرد
شبت به خیر عزیزم

باز صدا می زنم تو را
امشب بازم میسپارمت به اون کسی که تو دیار بی کسی
بین همه دلواپسی مونس و همدمم بوده تو رو به من هدیه داده
شب به خیر بهانه زندگی

تنها چيزي كه از فردا ميدانم اين است كه
خدا قبل از خورشيد بيدار است
ازاو ميخواهم كه قبل ازهمه در كنار تو باشد
و راه را برايت هموار كند
فردايت سپيد وشبت بخير

باز صدا می زنم تو را ….
امشب بازم میسپارمت به اون کسی که تو دیار بی کسی
بین همه دلواپسی مونس و همدمم بوده
تو رو به من هدیه داده
شب به خیر نازدانه گلم

عزیزم خواب و بیدارت قشنگه / شب من بی تو و بی آب و رنگه
بخواب ای نازنینم, مهربونم, دلنشینم / منم من, عاشقت, آروم باش بهترینم

خوابای رنگی بیبینی
خواب دلتنگی نبینی
شبت به خیر ای مهربون

تمام رويای من اين است كه در رويای شبانه تو
جایی داشته باشم
تاشبي رويایی از ان من شود
شبت رويایی عشقم

خوابید
بدون شب بخیر
شاید میدانست بدون او هیچ کدام از لحظاتم به خیر نیست

لالایی می خونم ، بخواب ، خوابت قشنگه
لالایی می خونم برات ، که دلم پر از درده
لالایی می خونم ، یه وقت بیدار نشی از خواب قصه
یه وقت پا نزاری تو شهر ، پر از غصه . . .
لالایی می خونم ، من هنوز چشم انتظارم
لالایی ، بخواب من امشب هم مثل هر شب بیدارم
لالایی ، بخواب من کسی رو جز تو ندارم
بخواب و دعا کن که منم یه روز بیام پیشت چشمام رو هم بزارم

شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد
تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد
عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت
به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد
( سعدی )

میدوارم امشب که می خوابی قشنگترین و بهترین آدم دنیا رو تو خواب ببینی
ولی سعی کن بهش عادت نکنی چون من هر شب نمی تونم بیام به خوابت
شبت به خیر

شب های با تو بودن یعنی همه چیز را داشتن
حالا که با من هم نیستی مشکلی نیست خوب بخواب

شب قراریست که ستاره برای بوسیدن ماه میگذارد
وچه زیباست شرم زمین که خودش را به خواب میزند…
شبت آروم

لالایی لا لا بخواب ای گل نازم / که واسه چشای تو قصه می سازم
لالایی لا لا بخواب ای گل سوسن / همه فرشته ها روتو می بوسن

خدايا
ستاره هاى اسمانت را سقف خانه
دوستانم كن تا زندگيشان
مانند ستاره بدرخشد
شب بخير

امشب را
تـــو برایم نقاشی کن
تو رنگ بزن به خیالم
میدانم که زیبا می شود
تمام طول شب را
برای تو واژه می شوم
تو بخواب
شب بخیر هایت با من

دنیای بزرگی ندارم اما همه ی دنیای من تویی
شبت بخیر دنیای من

تمام رویای من این است که
در رویای شبانه ی تو جایی داشته باشم
تا شبی رویایی از آن من شود
شبت رویایـی

قلبم رو به تو تقدیم میکنم در حالی که برای خود توست , هر طوری که میخواهی رفتار کن فقط آن را نشکن.
میخواهم که بقیه عمرم رو با تو باشم.

اگر با تو بودن جرم است پس مرا دستگیر کن.

راه های زیادی هست برای اینکه بگویم دوستت دارم , ولی کلمات زبادی وجود دارند که به تو بفهماند چگونه دوستت دارم.

هرگز نمیدانستم که نگاه کردن به صورت کسی و خندیدن بی دلیل چگونه است , تا زمانی که تو را دیدم. با من بمان.

اگر میتوانستم یک چیز را حذف کنم, فاصله بین مان را حذف میکردم . خیلی دلتنگت هستم.

تو عطر و طعم زندگی من هستی , نمی خواهم زندگی ام دوباره بی مزه شود . با من بمان.

در این سیاره میلیون ها مردم وجود دارد ولی فقط با تو احساس خوبی دارم. دوستت دارم.

من نمیتوانم اشک های تو باشم و یا خود را لبخند تو کنم اما تو همچنان میتوانی هوایی باشی که مرا زنده نگه میدارد.

اگر من پادشاه یک عرشه هستم, عرشه بدون تو تو کامل نیست ملکه من.

من به تو نیاز دارم همانقدر که قلب به تپیدن نیاز دارد.

تو قادر به شیرین کردن دنیای من هستی همانند عسل.

عشق من آرزو میکنم اولین چیزی باشم که هر روز صبح بهش فکر میکنی.

عزیز ترینم, تو چیزی فراتر از معشوقه من هستی , تو تنها کسی هستی که روز به روز برایم شادی به ارمغان میاورد.

تو چبزی فراتر از دختر رویاهای منی, تو برای من همه چیزی, تو را با تمام وجود دوست دارم.

روزهای من با تو فکر شروع میشوند و همینطور پایان می یابد.دوستت دارم برای همیشه.

چشمانم را میبندم و تو همیشه قبل از من هستی , جدایی جسم نمیتواند عشقی که بین یکدیگر داریم را از بین ببرد.

زمانی که تو را در آغوش میگیرم, آرامش را در آغوشمان حس میکنم. تو را دوست دارم و همیشه در کنار تو خواهم ماند.

عشق تو زندگی مرا روشن و زیبا میسازد و تو هرگز از اعتماد به توانایی من دست نمیکشی و بخاطر همین از تو سپاسگذارم.

وقتی که تو میخندی خوشبختی به قلب من نفوذ میکند. وقتی که تو صحبت میکنی, صدایت این قدرت را دارد که مرا به یک مکان امن و پر از عشق انتقال دهد .

با وجود تو در کنار من و عشق تو در قلب من , می توانم به هر چبزی دست پیدا کنم, تو به من قدرت غلبه به هر چیزی را میدهی, تو را با تمام قلب و روحم دوست دارم.

تو معشوقه من هستی و میلیون ها دلیل به من داده ای تا هر روز بخندم.

تقدیم به عشقم, تو زیباترین و مهم ترین شخص در زندگی من هستی, تو را از هر چیزی و هر کسی بیشتر دوست دارم, آرزوی من این است هر روز که میگذرد عشق ما بیش تر شود.

واقعاً تحسین برانگیزیاین شیرین ترین جمله عاشقانه و تحسینی نیست که بتوان به یک زن گفت ؟ مطمئنا درست است بنابراین برای گفتن آن خجالت نکشید البته نه بدون در نظر گرفتن موقعیت ؛ در زمان درست مثل وقتی که لبخند خجالتی روی صورت او می بینید یا وقتی چیزی عالی برایتان آماده کرده است این کار را انجام دهید.

خیلی من رو تحریک می کنیگفتن این جمله با صدایی گرم و نگاه کردن به چشمان همسرتان بهترین جمله عاشقانه و تحسین است که یک زن می تواند از شوهرش بشنود. به خصوص اگر بتوانید زمان و دلیل ی آن را برایش توضیح دهید بسیار بهتر است ؛به عنوان مثال می توانید به او بگویید، “وقتی اینطوری به من نگاه میکنی، خیلی تحریکم میکنی.” یا “با این لباس خیلی تحریکم می کنی” یا کمی با شیطنت بیشتر بگویید، ” هر وقت این موقع روز بهم زنگ میزنی، خیلی تحریکم میکنی” تا باعث شوید بیشتر به شما زنگ بزند.

میشه خواهش کنم اینقدر دوست داشتنی نباشبه جرات این یکی از محبوب ترین راه ها برای سربه سر گذاشتن و تحسین کردن او با جمله ای عاشقانه و دوست داشتنی در آن واحد است. این یک راه مفرح و بازیگوشانه است که به یک مکالمه عادی، کمی محبت اضافه می کند.

تو شیرین و دوست داشتنی ترین دختری هستی که تا به امروز دیدماین هم یک راه آسان دیگر برای اینکه به او احساس خاص بودن بدهید. این تعریف کردن اگر در زمان مناسب و با لحن و صدایی آرام و گرم گفته شود، بسیار اثرگذار خواهد بود.این را هم درست مثل «من خیلی خوش شانس هستم که تو رو دارم» می توانید بیشتر استفاده کنید تا به او یادآور شوید که چقدر تحسینش می کنید.همچنین تحسینی مثل این را می توانید برای تشویق او در کاری که خوب انجام داده است، استفاده کنید.

نمی تونم به تو فکر نکنماین جمله عاشقانه به خصوص وقتی دور از هم هستید و از راه دور با هم صحبت می کنید بسیار موثر است چرا که به همسرتان می فهماند که چقدر دلتنگش هستید.لازم نیست که بارها و بارها جمله “دلم برات تنگ شده” را تکرار کنید تا این را بفهمد. برای قوی تر شدن جمله تان می توانید آن را کمی طولانی تر کرده و بگویید، “با من چیکار کردی؟ نمیتونم بهت فکر نکنم.”

هیچکس به اندازه تو خوشحالم نمیکنهاین یعنی روش غیرمستقیم برای آنکه او را با زنانی که پیش از این در زندگیتان بوده اند مقایسه کرده و او را بالاتر از همه می برید و واقعیت این است که زنان حس رقابت بسیار قوی بین خودشان دارند، برای همین اگر به او بگویید که او بهترین همسر برای شما بوده است، یک تحسین بزرگ برای او قلمداد می شود.

من خیلی خوش شانسم که تو در زندگی منیاگر تجربه شنیدن این جمله عاشقانه را دارید که خوب می دانید و نیازی به توصیف نیست اما اگر تا به حال همسرتان چنین جمله ای به شما نگفته باید بدانید که شنیدن این از کسی که عاشقش هستید احساس فوق العاده ای دارد این یک راه بسیار زیبا برای این است که به او نشان دهید تا چه اندازه برایتان اهمیت دارد.

وقتی کنار تو هستم احساس مردانگیم چندبرابر میشهاین جمله از زبان شوهر برای یک زن اهمیت ویژه ای دارد چرا که شما مرد خانه با گفتن این نشان می دهید که زنانگی او را می فهمید و به او این حس را می دهید که همسر شما بودن را خیلی خوب انجام می دهد ؛شک نکنید اگر شما هم از او بشنوید که “تو به من احساس زن بودن می دهی” حس فوق العاده ای خواهید داشت.

تو واقعاً ایدآلی اینو میدونستی؟برای مناسبت های خاص می توانید با یک حالت و علامت تعجب بزرگ به او بگویید ” تو واقعاً ایدآلی، هیچ چیز کم نداری!” با این جمله و حالت بیان تان به او نشان می دهید که هر کاری که انجام داده است تاثیر پررنگی روی شما داشته و شما تمام ارزش های او را می دانید ؛ولی حواستان باشد که زیاد از حد از این جمله استفاده نکنید چون ممکن است آن را جدی بگیرد.

تو واقعا منودیوونم میکنیاین جمله عاشقانه وقتی در شرایط مناسب و با لحن درست گفته شود، کاملا این مفهوم را می رساند که او شما را دیوانه خودش کرده است و بیش از حد دوستش دارید برای همین از واژه دیوانگی استفاده می کنید. اگر با بودن او احساس خوب همیشگی دارید پس حتماً این را به او بگویید.

انقد قشنگهوقتایی که باهاش قهر می کنیبعدچند دقیقه دلت میخواد باهاش آشتی کنیدل تو دلت نباشهیهویی اس بدهبدون تو همین چند دقیقه ام سخت گذشت آشتی؟

برای صبح شدن
نه به خورشید نیاز است
نه خنده های باد
چشم هایت راکه باز کنی
موهایت که پریشان بشود
زندگی
عاشقانه طلوع خواهد کرد….

بهانه میتراشی و مرا عذاب میدهی / به روح بی قرار من تو اضطراب میدهیدلم پر از گلایه ها تنم اسیر درد و خون / ولی تو قهر با دلم برای لحظه ای مکن . . .

اگه راهم این روزا از تو یکم دوره ببخش
توی زندگی آدم یه وقتا مجبوره ببخش

قهر مکن ای فرشته روی دلارا
ناز مکن ای بنفشه موی فریبا
طعنه و دشنام تلخ اینهمه شیرین
چهره پر از خشم و قهر اینهمه زیبا
ناز تورا میکشم به دیده منت
سر به رهت مینهم به عجز و تمنا

منو ببخش که نادیده گرفتم التماس اون نگاه نگرون رومنو ببخش که گرفتم به جای دست عاشق تو دست عشق دیگرون رو . . .

آشنای شهر بارون بیا من شدم پشیمونفکر این شکسته دل باش پشت ابرا نشو پنهون …

نمیخواهم خاطره ی فردایم شوی
امروز من باش
حتی لحظه ای

همیشه رفتن بهترین نیست
گاهی میان رفتن وماندن هیچ فرقی نیست
چه قهر باشیم چه آشتی
اصل درست این است که عزیزان ما در خانه ی دل ما جای دارند …

دوستی را دوست معنی می دهدقهر هم با دوست معنی می دهدهیچ کس با دشمن خود قهر نیستقهری او هم نشان دوستی است

مهم نیست کی مقصر استباور کن مهم این است که یادمان باشد عمرمان کوتاه استدر پایان زندگی خواهیم گفت:کاش فقط چند لحظه بیشتر فرصت داشتیمتا خوب بهم نگاه کنیمو همه ناگفته های مهر آمیز یک عمر را در چند ثانیه بگوییمپس نازنین بیا آشتی کنیم با مهر

منو ببخش که درخشیدی و من چشمامو بستممنو بخشیدی و من چشمامو بستمتو به پای من نشستی و جدا از تو نشستمکه نیاوردی به روم هر جا دلت رو می شکستممنو ببخش ، منو ببخش …

منو ببخش تنهام نزار، برای آخرین بارتنهام نزار ، بی من نرو، نگو خدانگهدار

امروز روز خاصی نیستاما می تونه روز خوبی برای آشتی باشهبه جای این که لایک بزنی برو با یک نفر آشتی کن

همیشه رفتن بهترین نیستگاهی میان رفتن وماندن هیچ فرقی نیستچه قهر باشیم چه آشتیاصل درست این است کهعزیزان ما در خانه ی دل ما جای دارند

تو که تنها کسی هستی که جان را در تو می جویمنمی دانم چه خواهد شد اسیرم در دو راهی هاغرورم یکطرف ماند و دل دیوانه ام اینجاچه می شد بشکنم روزی غرور جنس سنگی رابگویم عاشقت هستم بمان با من تو ای زیبا

دیر که جواب می‌دهی نگران می‌شوم‌
می‌گویند نگرانی، عشق نیست
چند روز که صدای خنده‌هایت را نمی‌شنوم دلتنگ می‌شوم‌
می‌گویند دلتنگی، عشق نیست
بـه بودنت، بـه عاشقانه‌هایت عادت کرده‌ام‌
می‌گویند عادت عشق نیست
و من هنوز حیرانم از این همه کـه درگیرم با تـو
کـه می‌گویند عشق نیست
تـو بگو عشق هست؟
یا عشق نیست؟

تو شماره یک من نیستی،تو تنها عدد من هستی

خنده‌هایت انگار آب سردی روی همه دلتنگی‌های گر گرفته‌ام استتا آرامم کندتا لباس عاشقی را بپوشدمعنا کند یک عمر باهم بودنمان را …
خنده‌هایت معمولی نیست!زندگی من است…

بی بهانه در خاطرم هستی
شاید دوست داشتن همین باشد و بس…!!

اگر می‌دانستی جایت
سر میز صبحانه چقدر خالی است
و قهوه
منهای شیرین ‌زبانی تو
چقدر تلخمن و این آفتاب بی‌پروا را
آن ‌قدر چشم ‌انتظار نمی‌گذاشتی

هر صبح
خاطراتِ مرا
روی میز صبحانه‌ات بچین
و عاشقانه با چایت بنوشمبادا بگذاری
“یادم”
از دهان بیفتد…!

زمانی که تو رو دیدمهمه چی معنا پیدا کرد

کافیست
صبح که چشمانت را باز می کنی
لبخندی بزنی جانم
صبح که جای خودش را دارد
ظهر و عصر و شب هم
بخیر می شود…

اگر …
زمان و مکان در اختیار من بود
ده سال پیش از طوفان نوح عاشقت می‌شدم!
و تو می‌توانستی تا قیامت برایم ناز کنی،
یک صد سال
به ستایش چشمانت می‌گذشت
و سی هزار سال
صرف ستایش تنت
و تازه
در پایان عمر به دلت راه می‌یافتم.

دوست داشتن تو زیباترین و شگفت انگیزترین کاری است که در این دنیا انجام دادم

یک دانه بدون هیچ صدایی رشد می کند اما یک درخت با صدای مهیبی سقوط می کند.ویرانی با صدا و خلق کردن بدون صداست.در سکوت رشد کن!

تو خوب باش،
حتی اگر آدم های اطرافت
خوب نیستند .تو خوب باش،
حتی اگر جواب خوبی‌هایت را
با بدی دادندتو خوب باش،
همین خوب‌ها هستند که
زمین را برای ‌زندگی زیبا می کنند

گام‌هایی بزرگ برداررویا‌هایی بزرگ داشته باشآواز‌های زیبا و دل‌انگیز بخوانعمیق نیایش کنایمان قوی داشته باشعشق را به تمام جهان پراکنده کنبه انتهای جهان، به تمام کهکشان‌ها

هر ساختمان بزرگ، زمانی فقط یک نقشه ساده بودهمهم نیست که امروز در چه مرحله ای هستیدمهم آینده شماست و چیزی که به آن خواهید رسید

به آینده فکر کن،هنوز کتاب‌هایی برای خواندن،غروب‌هایی برای تماشا کردنو دوستانی برای دیدن وجود دارند…دنیا هنوز خشگلیاشو داره!!!!

‌اگر فکر می کنید هزینه رسیدن به اهداف تان زیاد است
پس صبر کنید تا صورت حساب تلاش نکردن تان را ببینید

موفقیت یعنی آنطور که
دل خودتان می‌خواهد زندگی کنید؛
کاری که خودتان دوستش دارید را انجام دهید؛
آدمی که خودتان دوستش دارید را دوست بدارید؛
لباسی که خودتان می‌پسندید را به تن کنید؛
در راهی که خودتان انتخاب کردید قدم بردارید…
به تعبیری با تمام تاسف
ما بیشتر می‌پسندیم که خوشبخت نباشیماما دیگران ما را خوشبخت بدانندتا این که خوشبخت باشیماما دیگران ما را بدبخت بدانند

اگر مى خواهى زنى را
عاشقانه در کنار خودت داشته باشى
باید براى داشتنش بجنگى
زن مردانه جنگیدن مرد را
براى نگه داشتنش دوست دارد
نه اینکه فکر کنى
باید قله قاف را فتح کنى
نه
زن از مرد زندگیش
فقط مرد مى خواهد
که همیشه با همان غرور زنانه اش
سرش را بالا بگیرد و
دلش قرص باشد
و بگوید تو که باشى
هیچ اتفاق تازه اى نمى خواهم
جز دوست داشتنت
و تو ثابت کنى
که عشق قدرت مردانه مى خواهد
و روزى هزار بار
آرامش جانش بشوى

زن‌ها ؛
گاهی
عاشقانه‌هایشان را
دم می‌کنند
و می شود
همان چای خوشرنگ
با عطر هل و دارچین
که کنارِ حبه قندی از عشق
چقدر می‌چسبد!

شده‌ایم آدمهایی که جرات
رو در رو حرف زدن را نداریم
آدمهایی که همه چیز را غیر مستقیم میگوییم
حرفهای دلمان را غیر مستقیم می فهمانیم
آن هم اگر طرف مقابلمان متوجه شود !
جای اینکه
بگوییم فلانی جان‌!
بیا و‌ یک لحظه پای درد دلم بنشین،
از تکست‌های مختلف دردِ دلمان را پیدا می کنیم
و بعد فروارد می کنیم برایش!چرا آدمهای ترسویی شده‌ایم ؟
ترس از تعهد ، ترس از مسئولیت ،
ترس از پاسخگو بودن برای احساسمان ،
با تکست‌های مختلف ،
هم می‌خواهیم حرف دلمان را زده باشیم
و هم اینکه امضای خودمان پای آن کلمات نباشد
که مبادا روزی آن شخص مدعی شود!
بین خواستن و ‌نخواستن گیر کرده‌ایم…
و عجیب هم بلاتکلیفیم !

هیچگاه فراموش نکنیم که هیچکس بر دیگری برتری ندارد،مگر به ” فهم و شعورمگر به ” درک و ادبمهربانانآدمی فقط در یک صورت حق دارد به دیگران از بالا نگاه کند و آن هنگامی است که بخواهد دست کسی را که بر زمین افتاده بگیرد و او را بلند کند !و این قدرت تو نیستاین ” انسانیت ” است.

زمان رایگان است
ولی بسیار قیمتی نمی توانید
صاحبش باشید
اما می توانید از آن استفاده کنید
نمی توانید نگه‌اش دارید
اما می توانید صرفش کنید
و وقتی که از دست دادید
هرگز نمی توانید به دستش بیاورید

گاهی باید به دور خود یک دیوار تنهایی کشید،نه برای اینکه دیگران را از خودت دور کنی،بلکه ببینی چه کسی برای دیدنت دیوار را خراب می کند.

هیچ وقت
یکی را با همه ﻭﺟﻮﺩﺕ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ
ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺪﺍری..

راز زندگی این است که
بفهمیم هرروز
یک معجزه است…
شما همین یک زندگی را دارید
دیگر هرگز متولد نخواهید شد
پس تا می‌توانی زندگی را زندگی کن

غلط است این تصور که پنداریم ، زندگی می گذردزندگی می ماند ؛من و تو می گذریم …

چه حرف‌ها که درونم نگفته می‌ماند…
خوشا به حال شما‌ها که شاعری بلدید!

محبت مانند سکه استاگر تو قلک دل هر کسی بندازیدیگه نمی تونی درش بیاریمگر اینکه دلش رو بشکنیبه همین سادگی

زندگی زیباستزشتی های آن تقصیر ماستدر مسیرش هرچه نازیباستآن تدبیر ماستزندگی آب روانی ستروان می گذردآنـچه تقدیر من و توست همان می گذرد.

گاهی وقتها معجزههمون آدم‌های خوش قلبی هستنکه اتفاقی سر راه‌تون قرار می گیرن

تغییر نکنید!بخاطر اینکه آدمها دوستتان داشته باشند!خودتان باشید….و بدانید آدمهایی که لیاقتتان را دارند،خودِ واقعی شما را دوست خواهند داشت…

آدمها را به زور کنار خودتان نگه نداریدآدمها را مثل گلها، برای همیشه داشتنش کنار خودتان خشک نکنید…!شاید همیشه بمانند امادیگر همان آدم سابق با همان عطر و ویژگی‌ها نیستندبه زور نگه داشتن آدمها آنها را خشک و بی روح و شکننده می کند…!به آدمها اجازه ء زندگی بدهیدحتی اگر قرار استبدون شما زنده بمانند…!

زندگی کوتاه تر از آن است
که به خصومت بگذردو قلبها ارزشمند تر از آن هستند
که بشکنندپس لبخند بزنید و زیبا زندگی کنید
چرا که فردا طلوع خواهد کردحتی اگر شما نباشید.

حالم خوب استولیدلم تنگ آن روزهایی است که می توانستم از ته دل بخندم

رویای شما،
تاریخ انقضا نداردنفسی عمیق بکشید
و دوباره تلاش کنید..!کوچه بن بست
انتهای راه نیست،
کوچه بن بست، یعنی :
از یک جای قصه به بعد پرواز کنی …

از نژاد چشمه باش…
بگذار آدم‌ها تا می توانند
سنگ باشند
مهم این است که تو
جاری باشی،
و از آنها بگذری…خوشبخت کسی ست که
شکوهِ رفتارش،
آفریننده‌ی لبخند بر
لب‌های دیگران باشد ‌…

طوری زندگی کن که انگار فردایی وجود ندارد.

در قرنطینه‌ام …
اما هنوز فرصت دارم ببینم ، بخوانم ، برقصم
هنوز می توانم صدای عزیزانم را بشنوم
در قرنطینه‌ام
رفتن‌ها و آمدن های جسمم محدود شد اما
ذهنم را کدام ویروس می تواند محدود کند ؟
رویایم زنجیر میان کدام دیوار است؟
من زنده‌ام
نفس می کشم
می خندم
و میدانم
برای من
برای تو
برای هرکه دلگیر از جبر روزگار است…
این نیز بگذرد

خنده را بر لب نشان تا رنگ پیری گم شود
خلق را مسرور گردان تا جدایی کم شود
هر تبسم غنچه ای آرد به رخسار شما
چهره گر خندان شود نامهربانی کم شود
لحظه‌هاتون لبریز از لبخـــــند

زندگی سخت‌ترین امتحان استافراد زیادی در آن رد می شوندچون که سعی می کنند از روی دیگران تقلب کنند،در حالیکه متوجه نیستندبرگه سوالات هر کس با دیگری متفاوت است.

دنیا آنقدر وسیع هست که برای همه مخلوقات جایی باشد،پسبه جای آنکه جای کسی را بگیریمتلاش کنیم جای واقعی خود را بیابیم.

زندگی مثل یک کلاف کامواست،از دستت که در برود می شود کلاف سردر گم،گره می خورد، می پیچد به هم، گره گره می شود،بعد باید صبوری کنی، گره را به وقتش با حوصله وا کنی،زیاد که کلنجار بروی، گره بزرگتر می شود، کورتر می شود،یک جایی دیگر کاری نمی شود کرد، باید سر و ته کلاف را برید،یک گره ظریف کوچک زد، بعد آن گره را توی بافتنی یک جوری قایم کرد،محو کرد، یک جوری که معلوم نشود،یادت باشد، گره های توی کلاف همان دلخوری های کوچک و بزرگند،همان کینه های چند ساله، باید یک جایی تمامش کرد، سر و ته‌اش را برید،زندگی به بندی بند است به نام “حرمت “که اگر آن بند پاره شود کار زندگی تمام است.

دنیا نه خوشبخت است
، نه بدبخت ،
دنیا همان چیزی
می‌شود که ما می‌بینیم،
دنیا بینش ماست ،
دنیا در نگاهِ ما آفریده می‌شود .
هر آدمی آفریننده‌
دنیای خویش است.

در این شلوغی های زمونه هم میشه
خدا رو پیدا کردفقط کافیه از خودش کمک بخوای،
تا دستتو بگیرهتا تو هم بشییکی از بنده های خوب خدا

دوستی مثل متکا می مونهوقتی خسته ای بهش تکیه می کنی!
وقتی خوشحالی بهش تکیه می کنی!
وقتی غصه داری روش گریه می کنی!مراقب دوستامون باشیم

امروز روز بهترین هاست
روز دوباره برخواستنروز دوباره فریاد زدن
روز پرواز به بلندای گیتیو تو می توانی با اراده‌ای‌
قوی بهترین باشی …روزتون خالی از غم
پر از شادی و مهربانی

زندگی را تا آنجا که می توانی
آسان بگیر زندگی را هر قدر آسانتر
بگیری، روشنی بیشتری می یابی
هرقدر زندگی را آسانتر بگیری، از نور
سرشارتر می شوی. و ذهنت آزاد
می شود و زندگی شادی خواهی داشت.

حال خوب تنها در صورتی
ماندگاره ڪه از درون بجوشه.هر آنچه ڪه از بیرون حال ما
را خوب ڪنه موقتی و بی ثباته….با خودشناسی و شناخت
ابعاد وجودی خودمون
می تونیم چشمه آرامش
درون را به جوشش وادار ڪنیم

خوب باشیماگر قرار باشہ خوبۍ ما وابستہ
بہ رفتار دیگران باشہ ،این دیگہ
خوبۍ نیست بلڪہ معاملہ است !!

بهترین آرایش‌ها در زندگی
حقیقت برای لب‌ها
بخشش برای چشم‌ها
نیکوکاری برای دست‌ها
لبخند برای صورت
عشق برای قلب

میشہ پروانہ بود
و بہ هر گلۍ نشست
امابهتر است مهربون
بود و بہ هر دلۍ نشست …

سال‌ها بود که می خواستم از فردا شروع کنم
اما همیشه فردا یک روز از من جلوتر بود
سال ها گذشت تا فهمیدم
باید از همین امروز شروع کنم

در این سکوت سرد…
گر چه پرنده پر نمی زند.
برای منی
که با توام
شب سمفونی عشق و ترانه ساز می کند.
به آستان چشم تو
خیره مانده‌ام
تا که پلک
بگشایی
و دنیاااا فردا شود….
می بینی؟؟
باز خواب دیدم…
همین قدر محال
همین قدر غیر ممکن

یکی گفت: چه دنیای بدی
حتی شاخه های گل هم خار دارند!دیگری گفت؛چه دنیای خوبی
حتی شاخه های پر خار هم گل دارند!عظمت در تفکر است،
نه در آنچه می بینید

وقتی شما نیاز دارید، خداوند می داندوقتی شما درخواست می کنید، خداوند می شنودوقتی شما “باور” می کنید، خداوند دست به کار می شود

اینجا غروب‌ها آنقدر تلخند
که می خواهم باران شوم
بلکه چیزی در من خاموش شود…

از زخم‌هایی که زندگی
بر تنت خراش می‌اندازد شکایت نکن
بعضی زخم‌ها را باید درمان کنی
تا بتونی به راهت ادامه بدی!
ولی ….
بعضی زخم‌ها باید باقی بمونه
تا هیچ وقت راهت رو گم نکنی!

به سه چیز هرگز نمی‌رسید:
بستن دهان مردم
جبران همه شکست‌ها
رسیدن به همه آرزوها.
ولی سه چیز حتما به تو می‌رسد:
مرگ
نتیجه عملت
رزق و روزى

اگر به دنبال عیب هستیاز آینه استفاده کن نه ذره بین!

اصلا به این فکر نکن که دیگران برای تو چه فکری می کنند
حتی برایت مهم نباشد چطور و چگونه قضاوت می شوی ،
کاری که دوست داری و می دانی درست است را بکن و مسیرِ خودت را برو ،
بگذار دیگران هم یاد بگیرند به جای اینکه زمانشان را به پای حسادت و قضاوت و تقلید ، تلف کنند ؛ دنبالِ اهداف و آرزوهایشان باشند…
گاهی تو به آسیب پذیریِ قرص جوشان می شوی و آدم‌ها با حرف‌ها و قضاوت هایشان مانندِ آب…
نزدیکشان که می شوی ؛ نابودت می کنند !
لازم است کمی دورتر بایستی و در سکوت ، کارِ خودت را بکنی .
که گاهی آرامشِ انسان ، در همین ندیدن‌ها و نشنیدن‌هاست…

گهگاهی حتی اگر نیازی هم نداشتیم،از دست فروشان چیزی بخریم…آنها آخر شرافتندکه برای سیر کردن شکم فرزندانشاندر بدترین شرایط حاصل دسترنج خود را به فروش می گذارند ..

زمین بهشت می شود، روزی کهمردم بفهمند هیچ چیز عیب نیست جز،قضاوت و مسخره کردن دیگران،هیچ چیز گناه نیست جز حق مردم خوردن،هیچ چیز ثواب نیست جز خدمت به دیگران،هیچ کس اسطوره نیست الا در مهربانی و انسانیت،هیچ دینی با ارزش تر از انسانیت نیست،هیچ چیز جاودانه نمی ماند جز عشقهیچ چیز ماندگار نیست جز خوبی.

خوشبخت آن کسی ست کهبا ساده‌ترین‌ها شاد می شود و از پیچیده‌ترین‌ها به هم نمی ریزد !
کسی که با آرامش و لبخند و امید، به پیش می رود
کسی که در سختی‌ها جا نمی زند ،
کسی که با خود و با جهان خود ، در صلح است …

فرقی نمی کند که تو را چقدر دوست می‌دارم
فرقی نمی کند معشوقه‌‌ام باشی
رَفیقم باشی..
یا از خویشاوندانم…
اگر روح من را بیازاری
بعد از بارها بخشش
یک روز صبح می‌بینی من هستم اما
نگاهم به تو
خنده‌هایم با تو
حرف‌هایم با تو
درد دل‌هایم با تو
شبیه دیروز نخواهد بود
من اینگونه می‌روم
برای همیشه..

سه چیز رو هرگز فدا نکن
خانواده‌ات
قلبت
شخصیتت

تو تونستی تا اینجای راه رو بیای،هیچ دلیلی نداره که نتونی تا تهش بری.
قوی باش

با کتاب خوندن
میشه جای هزار نفر زندگی کرد
و جای هزار نفر مرد
اما هنوز نفس کشید
معجزه بالاتر از این؟

بعضی وقتا همه چیو به حال خودش رها کن و راه خودتو برو

مردم هرگز متوجه نمی شوند که برایشان چکار می کنیتا اینکهدیگر آن را انجام ندهی!

ﺁﻫﻨﮓ زندگیت ﺭﺍ، ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﯼ!
ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﺧﻮﺍﻫﯽ فهمید،ﻣﻬﻢ نیست ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻣﻬﻤﺎﻥ “موسیقی” زندگیت می‌شوندﻣﻬﻢ این ﺍﺳﺖ ﻃﻮﺭﯼ “ﺑﻨﻮﺍﺯﯼ” که ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺍﺯ این موسیقی ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮی

عشق‌ و علاقه چیزهایی‌ از جنس‌ خودش‌ رو ،
جذب می‌کنه …
هر چیزی‌ که زیبا باشه جذبت می‌شه
اگه تو زیبا بشی و همه مهربونی‌ها میاد سمتت ،باید با دنیا و آدماش ‌خوب‌ و مهربون ‌بود…زندگی کوتاهه …
پس ‌اجازه بده، امواج ‌مثبت برات جاری‌ بشه

میانِ این رفتن ها
نماندن ها
بد قولی ها
و بی وفایی ها…
باید باشد
کسی که هوای دلت را داشته باشد
یک همدم برای شنیدن حرف هایت…
برای بخیر کردن شب هایت، روزهایت
برای وقت هایی که دلت آغوشی بی منت میخواهد…
و بودنِ ” تو ” در این میان عجیب دلچسب است جانم

زندگی هدیه ای که نباید حروم بشه…
شما نمی دونید برگه بعدی زندگی چیه…
باید یاد بگیری روی تک تک روزاش حساب کنی

خوشبختی مانند پروانه است،اگر دنبالش کنید از شما فرار می‌کند،اما اگر آرام بنشینید روی سرتان خواهد نشست.

وقتی تو مسیرت به دیوار می‌رسی
فوری تسلیم نشو و برنگرد؛
به جاش به این فکر کن که چطوری می‌تونی ازش بالا بری!

از سختی های زندگی
دلخور نباش
زندگی مثل پیانو میمونه
هم روزای سفید داره
هم سیاه
ولی وقتی با هم باشن
میشه یه موسیقی خوب شنید.

مهم نیست چی ‌باشه، اگه درسه، اگه کاره
اگه گیمه، اگه تفریح، اگه گردش
اگه واقعا بهت آرامش ‌می‌ده انجامش ‌بده
و “خیالِت راحت باشه که بیهوده نیست”
چون ‌هدفِ زندگی ‌همینه، آرامشت

تو صبر کن …
شاید سخت باشد اما ممکن ست
بالاخره یک روز یک جایی کاکتوس زندگیت شروع به گل دادن می کند …

زندگی هیچ چیز بزرگی ندارد.
زندگی پر است از چیزهای کوچک
اما اگر تو بدانی که چطور با این چیزهای کوچک خوش باشی
آنها را به چیزهایی بزرگ دگرگون خواهی کرد.

شادمانی را ؛
وقتی در دستانت نگه داری
همیشه کوچک به نظر می رسد
ولی وقتی آن را از دست دهی،
خواهی دید که
چقدر بزرگ و ارزشمند است
قدر داشته هایت را بدان…

‏وقتی زندگی هر روز یک جریان روتین و ثابت داشته باشد همه چیز قابل پیش‌بینی استو این دقیقا چیزی است که بخشی از مغز آن را می‌خواهد.اما تو می خواهی که خوشحال و خوشبخت باشی،می‌خواهی هر روزت با روز دیگر فرق داشته باشدو هر روز به چیزهای جدید برسی.اما سختی‌های مسیر رسیدن به موفقیت را هم می‌خواهی؟مانند قله‌ها و دره‌ها…
اوج‌ها و قله‌ها را می خواهی اما دره‌ها را پس می زنی؟بدون دره هیچ قله‌ای وجود ندارد.اگر عاشق قله‌ها هستی باید دره ها را هم دوست داشته باشی…قله‌های موفقیت با وجود دره‌ها دیدنی هستند!

هر چقدر کمتر جواب آدمای منفی رو بدی،توی زندگی آرامش بیشتری خواهی داشت.به خاطر حرفای مردم زندگی نکن.

یک گوشه اتاقت چندتا گلدون رنگی بچین.
هر روز لمسشون کن بهشون آب بده. پنجره رو باز کن نور خورشید خودشو پهن کنه تو خونه.
یک موسیقی بی کلام بذار. به اهدافت فکر کن، خدارو شاکر باش همیشه.
سرتو بکن زیر آب سرد، کتابی بردار و یکم مطالعه کن.
انرژی بگیر زندگی همین ثانیه هاس که داره میگذره، حالِ دلتو خوب نگه دار.
نشستن و غصه خوردن فایده داره؟

به آرامش می رسی ؛
اگر هیچ کس را برای چیزی که هست و کاری که می کند ، سرزنش نکنی .
اگر آستانه ی تحملت را بالا ببری و بپذیری آدم ها متفاوت اند و قرار نیست همه،بابِ سلیقه ی تو باشند.بپذیری رفتار دیگران ، تا وقتی به روان و آرامشِ تو آسیبی نمی زند،به خودشان مربوط است …
آدم هایِ امروز آنقدر دغدغه دارند که دیگر حوصله ای برای دخالت و قضاوت و سرزنش ندارند !
آدم ها خودشان مسئولِ رفتار و انتخاب هایِ خودشان اند .
اگر رفتاری آزارت داد و برخوردی بابِ سلیقه ات نبود ؛
یا کنار بیا ، یا فاصله بگیر ،
همین !

خیالت راحت ؛
هم عادت می کنی ، هم فراموش …یک روز، در حالی به خودت می آیی که گوشه ی فراغتت لم داده ایو همینطور که به آهنگِ مورد علاقه ات گوش می کنیو چای می نوشی؛چشمت به دلخوشی های تازه ای می افتد که برای خودت ساخته ای !
و آن لحظه تازه می فهمی معنای عادت کردن ، پذیرفتن و ساختن را …
وقتی به تمام نداشته ها ، عادت کرده ای
نشدنی‌‌ها را پذیرفته ای
و برای خودت ، دلخوشی های تازه ساخته ای …

زندگی کردن ،
نایاب‌ترین چیز در این دنیاست !
لذت ببر، نفس بکش،
عاشق شو، شکست بخور،
پیروز بشو،
کارهای خارق‌العاده انجام بده !
وگرنه زنده بودن را که همه بلدند،
اما تو زندگی کن . . .

گاهی با خودت مهربان باش
برای خودت چای بریز و با خودت خلوت کن
برای خودت کتاب بخوان و با خودت فیلم تماشا کنبا خودت در هوای بارانی پیاده روی کنو با خودت به موزیک های مورد علاقه ات گوش کن
به خودت اجازه نده این را فراموش کنیکه تو بهترین دوست خودت هستیو بعضی وقت ها خودت خیلی به توجه تو نیاز دارد….

نمکدان را که پر می‌کنی توجهی به ریختن نمکها نداری،اما زعفران را که می‌سابی به دانه دانه اش توجه می‌کنی..!
درحالی که بدون نمک هیچ غذایی خوشمزه نیست ولی بدون زعفران ماهها و سالها می‌توان آشپزی کرد و غذا خورد..!مراقب نمکهای زندگی‌تان باشید
ساده و بی ریا و همیشه دم دست
که اگر نباشند ، طعم زندگی تلخ می‌شود… .

هیچ وقت سه نوع از مردم
رو در زندگیت فراموش نکن:۱- اونایی که در لحظات
سخت کمکت کردند۲- اونایی که در لحظات
سخت رهات کردند۳- و اونایی که تو رو توی
لحظات سخت قرار دادند…
‌
خودت نیز در همه حال
بخشنده و مهربان باش …

در مورد گذشته هرگز
زیاد فکر نکن،
اشکهایت را جاری
خواهد ساخت…در مورد آینده زیاد نگران نباش،
ترس در تو ایجاد
خواهد کرددر همین حال حاضر زندگی کن،
لبخند را بر لبانت خواهد آورد

️مُشک را گفتند:
ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﻋﯿﺐ ﻫﺴﺖﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ
ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺧﻮش‌ات ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﻫﯽ…ﮔﻔﺖ:
ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﻧﻨﮕﺮﻡ ﺑﺎ ﮐﯽ‌ﺍم
ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﻨﮕﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﯽ‌ﺍﻡ!

بار الها …
ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺁﺩﻣﯽ
ﻋﺼﺎﺭﻩ ﻭﺟﻮﺩ توﺳﺖ ،
ﺣﺮﻣﺖ ﺩﻝ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻧﺒﺮﯾﻢ …
ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ
ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻨﯿﻢ ﻭ ﺁﻧﺎﻧ ﮑﻪ
ﺩﻭﺳﺘﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺒﺮﯾﻢ …
ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ ﮐﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺭﺍﺳﺖ
ﺑﻮﺩﻥِ ﺩﺭﻭﻏﻤﺎﻥ ﺭﺍ ، ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﻧﺴﺎﺯﯾﻢ …
ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ ﮐﺮﺩﻥ
ﺣﻖ ﺩﯾﮕﺮﯼ، ﻋﺎﺩﺕ ﻧﮑﻨﯿﻢ …
به ما بیاموز همان باشیم که
قولش را به تو دادیم… انسان!!

بزرگی را گفتندراز همیشه شاد بودنت چیست؟
گفت:دل بر آنچه نمی ماند نمی بندم
فردا یک راز است،
نگرانش نیستم
دیروز یک خاطره بود
حسرتش را نمی‌خورم
و امروز یک هدیه
است قدرش را میدانم

مثبت اندیشی و مثبت بینی
و مثبت گویی یعنی ..:!انتظار نداشته باشیم
همیشه بهترین اتفاق بیفتدبلکه یعنی بپذیریم
هرچه که روی می‌دهد
برای این لحظه بهترین است

پیر شدن به سن نیستبه این است که:
ورزش نکنی،کتاب نخوانی..
عاشق نشوی،هدیه ندهی..
محبت نکنی،مهمانی نروی..پیری به سن نیست..
به کیفیت دل است …

از دیگران شکایت نکن،
خودت را تغییر بده!چرا که برای
محافظت از پای خود،پوشیدن یک کفش،
آسان تر از فرش
کردن کل زمین است…

بهترین آروزهایت را
تقدیم کسانی کن که
گران بهاترین
داشتہ هایشان را بہ تو
ارزانۍ داشته اند …بہ آنها بگو ڪہ
بهترین سرمایه
زندگیت هستند
و آنها را پاس بدار …

اگر یادتان بود و باران گرفت
دعایی بحال بیابان کنید
به نور نگاهی اگر خواستید
سویدای این دل چراغان کنید
اگر باز شد بغض نشکفته تان
سری هم به دامان این دل نهید

نمی دانم در این لحظه
هم اکنون، در کجا
مشغول لبخندی!فقط یک آرزو دارم: که در دنیای
شیرینت میان قلب تو با غم،
نباشد هیچ پیوندی !

آنانڪہ خوبند
همیشہ سبــــزندو آنانڪہ بزرگے و محبت
در ” قلبشان ” جاریست ♡
همیشہ بہ یــــــاد مےمانند

سخاوتمندی دنیا به اندازه
باور شما وسعت میگیرددنیا نه از خود
ثروتی دارد نه فقری
این ذهن شماست،
که انتخاب گر است
همیشه دست
روی بهترین ها بگذار،
کلید انتخاب در باور شماست

زن با تمام احساسی که دارد
و
همان لطافت عاشقانه اش!
یک جا عقب می نشـیند و محبت تـو را می خواهد….
گاهی سکوت میکند سکوتی پر از حرفهای نگفته! ” به مردی که زبان سکوت زن را بفهمد ، باید گفت خدا قوت “

یه لحظه صبر کن رفیق
لا به لای شلوغی و کلافگی و سخت گرفتن های
زندگی خواستم یه چیزی بهت بگم
یه نگاه به پشت سرت بنداز
مثل همه ی روزایی که گذشت
این روزا هم میگذره‌
خواستم بگم حواست هست دیگه؟!
ما یک بار زندگی میکنیم
حالا ادامه بده

نگرانی هرگز از
غصه فردا کم نمی کند
فقط آرامش
امروز تو را می دزدد!از امروزت استفاده کن

عارفی را گفتند
فلانی قادر است پرواز کند ،
گفت :اینکه مهم نیست ،مگس هم می‌پرد .
گفتند :فلانی را چه میگویی ؟روی آب راه می‌رود !
گفت :اهمیتی ندارد ،تکه ای چوب نیز همین کار را می‌کند .
گفتند :پس از نظر تو شاهکار چیست ؟
گفت :اینکه در میان مردم زندگی کنی ولی هیچگاه به کسی زخم زبان نزنی،دروغ نگویی، کلک نزنی و سو استفاده نکنی و کسی را از خود نرنجانی،این شاهکار است.

خیلی بده احساس کنی مثل شمعی !
فقط وقتی برق رفت می آیند سراغت
و بعد با یک فوت خاموشت میکنند…

بدترین درد اینه که ،
مخاطب های گوشیتو چک کنی
و بخوای با یکی درد و دل کنی
ولی . . .
هیچکس و پیدا نکنی . . .

این اس ام اس رو میزنم به سلامتی همه بی معرفتاکه سخت مشغول شطرنج زندگی اندو نمیدونن ما مات دوست داشتن شون هستیم

برای سلامتی آن‌هایی که تا یادی ازشان نکنی یادی ازت نمی‌کنن ، صلوات

گلایه ها عیبی ندارد!!کنایه هاست که ویران میکند آدمی را!!۷.هنوز رو خاکیم یادمان نمیکنند!وای به روزی که خاکمان کنند!!!!

یاد گرفته ام
بگریم بی دغدغه
بخندم بی بهانه
برقصم بی ترانه
برنجم بی گلایه
و نظاره کنم آنچه نیستم
و نبینم آنچه هستم

میان دست من و تو هزار فرسنگ استغریب مانده دلم بی وفا دلم تنگ استسراغ چشم ترم را چرا نمی‌گیریمگر جنس دل نازک تو از سنگ است…

مرام فقط مرام گاو،چون نگفت من گفت ما…..رفیق فقط کلاغ نه بخاطر سیاهیش به خاطر یه رنگیش………معرفت فقط معرفت کرم نه به خاطر کرم بودنش به خاطر خاکی بودنش…

دستمال خیس آرزوهایم را فشردم همین ۴ قطره چکیدزندهبادرفیقبا معرفت !

سلامتی رفیق بی معرفتی که اسم ما گوشه موبایلش خاک میخوره

طلوع بی شمار معرفت باش
به شهری که رسومش بی وفائیست
سرم سرگرم تصویر تو گشته
به آن حدی که اسمش بی نوائیست

خوب رویان جهان رحم ندارد دلشان
باید از جان گذرد هر که شود عاشقشان
روز اول که سرشتند به گل پیکرشان
سنگی اندر گلشان بود همان شد دلشان

به لطف بی معرفتی دوستان فهمیدم معرفت گنجینه ای است که اگه انسان نداشته باشه انگارهیچ چیز ندارد

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاستسخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاستدر اندرون من خسته دل ندانم کیستکه من خموشم و او در فغان و در غوغاست

مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست
تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوستواله و شیداست دایم همچو بلبل در قفس
طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست

هر که شد محرم دل در حرم یار بماندوان که این کار ندانست در انکار بمانداگر از پرده برون شد دل من عیب مکنشکر ایزد که نه در پرده پندار بماندصوفیان واستدند از گرو می همه رختدلق ما بود که در خانه خمار بماندمحتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببردقصه ماست که در هر سر بازار بماندهر می لعل کز آن دست بلورین ستدیمآب حسرت شد و در چشم گهربار بماندجز دل من کز ازل تا به ابد عاشق رفتجاودان کس نشنیدیم که در کار بماندگشت بیمار که چون چشم تو گردد نرگسشیوه تو نشدش حاصل و بیمار بمانداز صدای سخن عشق ندیدم خوشتریادگاری که در این گنبد دوار بماندداشتم دلقی و صد عیب مرا می‌پوشیدخرقه رهن می و مطرب شد و زنار بماندبر جمال تو چنان صورت چین حیران شدکه حدیثش همه جا در در و دیوار بماند

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمعشب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمعروز و شب خوابم نمی‌آید به چشم غم پرستبس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمعرشته صبرم به مقراض غمت ببریده شدهمچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمعگر کمیت اشک گلگونم نبودی گرم روکی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمعدر میان آب و آتش همچنان سرگرم توستاین دل زار نزار اشک بارانم چو شمعدر شب هجران مرا پروانه وصلی فرستور نه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمعبی جمال عالم آرای تو روزم چون شب استبا کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمعکوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمتتا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمعهمچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار توچهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمعسرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنینتا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمعآتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفتآتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع

حافظ از شوق رخ مهر فروغ تو بسوختکامگارا نظری کن سوی ناکامی چندسینه از آتش دل در غم جانانه بسوختآتشی بود در این خانه که کاشانه بسوختتنم از واسطه دوری دلبر بگداختجانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارشدلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غم خدمتکارشجای آن است که خون موج زند در دل لعل
زین تغابن که خزف می‌شکند بازارشبلبل از فیض گل آموخت سخن ور نه نبود
این همه قول و غزل تعبیه در منقارشای که از کوچه معشوقه ما می‌گذری
بر حذر باش که سر می‌شکند دیوارشآن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارشصحبت عافیتت گر چه خوش افتاد ای دل
جانب عشق عزیز است فرومگذارشصوفی سرخوش از این دست که کج کرد کلاه
به دو جام دگر آشفته شود دستارشدل حافظ که به دیدار تو خوگر شده بود
نازپرورد وصال است مجو آزارش

چون چشم تو دل می‌برد از گوشه نشینان
همراه تو بودن گنه از جانب ما نیستروی تو مگر آینه لطف الهیست
حقا که چنین است و در این روی و ریا نیست

اشعار عاشقانه حافظ مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردمتو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دمبه سامانم نمی‌پرسی نمی‌دانم چه سر داریبه درمانم نمی‌کوشی نمی‌دانی مگر دردمنه راه است این که بگذاری مرا بر خاک و بگریزیگذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردمندارم دستت از دامن به جز در خاک و آن دم همکه بر خاکم روان گردی بگیرد دامنت گردمفرو رفت از غم عشقت دمم دم می‌دهی تا کیدمار از من برآوردی نمی‌گویی برآوردمشبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جستمرخت می‌دیدم و جامی هلالی باز می‌خوردمکشیدم در برت ناگاه و شد در تاب گیسویتنهادم بر لبت لب را و جان و دل فدا کردمتو خوش می‌باش با حافظ برو گو خصم جان می‌دهچو گرمی از تو می‌بینم چه باک از خصم دم سردم

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم
تا درخت دوستی کی بر دهد
حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم
گفت و گو آیین درویشی نبود
ورنه با تو ماجراها داشتیم
شیوه چشمت فریب جنگ داشت
ما خطا کردیم و صلح انگاشتیم

جز نقش تو در نظر نیامد ما راجز کوی تو رهگذر نیامد ما راخواب ارچه خوش آمد همه را در عهدتحقا که به چشم در نیامد ما را

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنمتا به کی در غم تو ناله شبگیر کنمدل دیوانه از آن شد که نصیحت شنودمگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم

گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآیدگفتم که ماه من شو گفتا اگر برآیدگفتم ز مهرورزان رسم وفا بیاموزگفتا ز خوبرویان این کار کمتر آیدگفتم که بر خیالت راه نظر ببندمگفتا که شب رو است او از راه دیگر آیدگفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کردگفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آیدگفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزدگفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر آیدگفتم که نوش لعلت ما را به آرزو کشتگفتا تو بندگی کن کو بنده پرور آیدگفتم دل رحیمت کی عزم صلح داردگفتا مگوی با کس تا وقت آن درآیدگفتم زمان عشرت دیدی که چون سر آمدگفتا خموش حافظ کاین غصه هم سر آید حافظ

بسته‌ام در خم گیسوی تو امید دراز
آن مبادا که کند دست طلب کوتاهم

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینمبیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینمالا ای همنشین دل که یارانت برفت از یادمرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینمجهان پیر است و بی‌بنیاد از این فرهادکش فریادکه کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینمز تاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گلبیار ای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینمجهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقیکه سلطانی عالم را طفیل عشق می‌بینماگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوستحرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینمصباح الخیر زد بلبل کجایی ساقیا برخیزکه غوغا می‌کند در سر خیال خواب دوشینمشب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعیناگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینمحدیث آرزومندی که در این نامه ثبت افتادهمانا بی‌غلط باشد که حافظ داد تلقینم

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت
به قصد جان من زار ناتوان انداختنبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود
زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت

ما را که درد عشق و بلای خمار کشت
یا وصل دوست یا می صافی دوا کندجان رفت در سر می و حافظ به عشق سوخت
عیسی دمی کجاست که احیای ما کند

گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود
پیش پایی به چراغ تو ببینم چه شود

به تماشاگه زلفش دل حافظ روزیشد که باز آید و جاوید گرفتار بماند

مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوستتا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوستواله و شیداست دایم همچو بلبل در قفسطوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست

باز آی و دل تنگ مرا مونس جان باش
وین سوخته را محرم اسرار نهان باش

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم
تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنمدل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود
مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد بادگر چه یاران فارغند از یاد من
از من ایشان را هزاران یاد باد

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمیدل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

چشم آسایش که دارد از سپهر تیزروساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمیزیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفتصعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمیسوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگلشاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمیدر طریق عشقبازی امن و آسایش بلاستریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمیاهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیسترهروی باید جهان سوزی نه خامی بی‌غمیآدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دستعالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمیخیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیمکز نسیمش بوی جوی مولیان آید همیگریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشقکاندر این دریا نماید هفت دریا شبنمی

در آرزوی بوس و کنارت مردم
وز حسرت لعل آبدارت مردمقصه نکنم دراز کوتاه کنم
بازآ بازآ کز انتظارت مردم

ای گدایان خرابات خدا یار شماستچشم انعام مدارید ز انعامی چندپیر میخانه چه خوش گفت به دردی کش خویشکه مگو حال دل سوخته با خامی چند

صلاح کار کجا و من خراب کجاببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجادلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوسکجاست دیر مغان و شراب ناب کجاچه نسبت است به رندی صلاح و تقوا راسماع وعظ کجا نغمه رباب کجا

الا ای آهوی وحشی کجاییمرا با توست چندین آشنایی

اشعار عاشقانه حافظ 

منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدنوفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیمکه در طریقت ما کافریست رنجیدنبه پیر میکده گفتم که چیست راه نجاتبخواست جام می و گفت عیب پوشیدنمراد دل ز تماشای باغ عالم چیستبه دست مردم چشم از رخ تو گل چیدنبه می پرستی از آن نقش خود زدم بر آبکه تا خراب کنم نقش خود پرستیدنبه رحمت سر زلف تو واثقم ور نهکشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدنعنان به میکده خواهیم تافت زین مجلسکه وعظ بی عملان واجب است نشنیدنز خط یار بیاموز مهر با رخ خوبکه گرد عارض خوبان خوش است گردیدنمبوس جز لب ساقی و جام می حافظکه دست زهدفروشان خطاست بوسیدن

دو تنها و دو سرگردان دو بیکسدد و دامت کمین از پیش و از پسبیا تا حال یکدیگر بدانیممراد هم بجوییم ار توانیم

ز تاب آتش سودای عشقشبه سان دیگ دایم میزنم جوشچو پیراهن شوم آسوده خاطرگرش همچون قبا گیرم در آغوشاگر پوسیده گردد استخوانمنگردد مهرت از جانم فراموشدل و دینم دل و دینم ببردستبرو دوشش بر و دوشش بر و دوش

مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست
تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوستواله و شیداست دایم همچو بلبل در قفس
طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوستزلف او دام است و خالش دانه آن دام و من
بر امید دانه‌ای افتاده‌ام در دام دوستسر ز مستی برنگیرد تا به صبح روز حشر
هر که چون من در ازل یک جرعه خورد از جام دوستبس نگویم شمه‌ای از شرح شوق خود از آنک
دردسر باشد نمودن بیش از این ابرام دوستگر دهد دستم کشم در دیده همچون توتیا
خاک راهی کان مشرف گردد از اقدام دوستمیل من سوی وصال و قصد او سوی فراق
ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوستحافظ اندر درد او می‌سوز و بی‌درمان بساز
زان که درمانی ندارد درد بی‌آرام دوست

اگر به مذهب تو خون عاشق است مباحصلاح ما همان است کان تو راست صلاح

ما ز یاران چشم یاری داشتیمخود غلط بود آنچه می پنداشتیمتا درخت دوستی کی بر دهدحالیا رفتیم و تخمی کاشتیمگفت و گو آیین درویشی نبودورنه با تو ماجراها داشتیمشیوه چشمت فریب جنگ داشتما خطا کردیم و صلح انگاشتیم

اگر آنکه میرفت خاطره اش را میبردفرهاد سنگ نمی سفتمجنون اشفته نمی خفتحافظ شعر نمیگفت

من ملک بودم و فردوس برین جایم بودآدم آورد در این دیر خراب آبادمسایه طوبی و دلجویی حور و لب حوضبه هوای سر کوی تو برفت از یادمنیست بر لوح دلم جز الف قامت دوستچه کنم حرف دگر یاد نداد استادمکوکب بخت مرا هیچ منجم نشناختیا رب از مادر گیتی به چه طالع زادمتا شدم حلقه به گوش در میخانه عشقهر دم آید غمی از نو به مبارک بادممی‌خورد خون دلم مردمک دیده سزاستکه چرا دل به جگرگوشه مردم دادمپاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشکور نه این سیل دمادم ببرد بنیادم

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌هابه بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌هامرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌هابه می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌هاشب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبک باران ساحل‌ هاهمه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر
نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ هاحضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ
متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آردنهال دشمنی برکن که رنج بی شمار آرد

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بودمهرورزی تو با ما شهره آفاق بودیاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین لبانبحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بودپیش از این کاین سقف سبز و طاق مینا برکشندمنظر چشم مرا ابروی جانان طاق بوداز دم صبح ازل تا آخر شام ابددوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بودسایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شدما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بودحسن مه رویان مجلس گر چه دل می‌برد و دینبحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بودبر در شاهم گدایی نکته‌ای در کار کردگفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بودرشته تسبیح اگر بگسست معذورم بداردستم اندر دامن ساقی سیمین ساق بوددر شب قدر ار صبوحی کرده‌ام عیبم مکنسرخوش آمد یار و جامی بر کنار طاق بودشعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلددفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود

چو لعل شکرینت بوسه بخشد
مذاق جان من ز او پر شکر بادمرا از توست هر دم تازه عشقی
تو را هر ساعتی حسنی دگر بادو گر کنم طلب نیم بوسه صد افسوس
ز حقه دهنش چون شکر فرو ریزدمن آن فریب که در نرگس تو می‌بینم
بس آب روی که با خاک ره برآمیزدفراز و شیب بیابان عشق دام بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکردیاد حریف شهر و رفیق سفر نکردیا بخت من طریق مروت فروگذاشتیا او به شاهراه طریقت گذر نکردگفتم مگر به گریه دلش مهربان کنمچون سخت بود در دل سنگش اثر نکردشوخی مکن که مرغ دل بی‌قرار منسودای دام عاشقی از سر به در نکردهر کس که دید روی تو بوسید چشم منکاری که کرد دیده من بی نظر نکردمن ایستاده تا کنمش جان فدا چو شمعاو خود گذر به ما چو نسیم سحر نکرد

یا رب اندر دل آن خسرو شیرین اندازکه به رحمت گذری بر سر فرهاد کند

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدندگل آدم بسرشتند و به پیمانه زدندساکنان حرم ستر و عفاف ملکوتبا من راه نشین باده مستانه زدندآسمان بار امانت نتوانست کشیدقرعه کار به نام من دیوانه زدندجنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنهچون ندیدند حقیقت ره افسانه زدندشکر ایزد که میان من و او صلح افتادصوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدندآتش آن نیست که از شعله او خندد شمعآتش آن است که در خرمن پروانه زدندکس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقابتا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند

بر سر آنم که گر ز دست برآیددست به کاری زنم که غصه سر آیدخلوت دل نیست جای صحبت اضداددیو چو بیرون رود فرشته درآید

مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوستتا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کردآه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت
آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرداشک من رنگ شفق یافت ز بی‌مهری یار
طالع بی‌شفقت بین که در این کار چه کردبرقی از منزل لیلی بدرخشید سحر
وه که با خرمن مجنون دل افگار چه کردساقیا جام می‌ام ده که نگارنده غیب
نیست معلوم که در پرده اسرار چه کردآن که پرنقش زد این دایره مینایی
کس ندانست که در گردش پرگار چه کردفکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت
یار دیرینه ببینید که با یار چه کرد

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرسکه چنان زو شده ام بی سرو سامان که مپرسکس به امید وفا ترک دل و دین مکنادکه چنانم من از این کرده پشیمان که مپرس

عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافر عشق بود گر نشود باده پرست

دلم را مشکن و در پا مینداز
که دارد در سر زلف تو مسکن

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنمتا به کی در غم تو ناله شبگیر کنمدل دیوانه از آن شد که نصیحت شنودمگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم

جز نقش تو در نظر نیامد ما را
جز کوی تو رهگذر نیامد ما راخواب ارچه خوش آمد همه را در عهدت
حقا که به چشم در نیامد ما را

من حاصل عمر خود ندارم جز غم
در عشق ز نیک و بد ندارم جز غم
یک همدم باوفا ندیدم جز درد
یک مونس نامزد ندارم جز غم

اشعار عاشقانه حافظ هوا خواه توام جانا و می دانم که می دانی
که هم نادیده می دانی و هم ننوشته می خوانی

گل بی رخ یار خوش نباشد
بی باده بهار خوش نباشد

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم
فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم
اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد
من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم

جانا تو را که گفت که احوال ما مپرس
بیگانه گرد و قصهٔ هیچ آشنا مپرسز آنجا که لطف شامل و خلق کریم توست
جرم نکرده عفو کن و ماجرا مپرس

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاستمنزل آن مه عاشق کش عیار کجاستشب تار است و ره وادی ایمن در پیشآتش طور کجا موعد دیدار کجاستهر که آمد به جهان نقش خرابی دارددر خرابات بگویید که هشیار کجاستآن کس است اهل بشارت که اشارت داندنکته‌ها هست بسی محرم اسرار کجاستهر سر موی مرا با تو هزاران کار استما کجاییم و ملامت گر بی‌کار کجاستبازپرسید ز گیسوی شکن در شکنشکاین دل غمزده سرگشته گرفتار کجاستعقل دیوانه شد آن سلسله مشکین کودل ز ما گوشه گرفت ابروی دلدار کجاستساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولیعیش بی یار مهیا نشود یار کجاستحافظ از باد خزان در چمن دهر مرنجفکر معقول بفرما گل بی خار کجاست

مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آیدکه ز انفاس خوشش بوی کسی می‌آیداز غم هجر مکن ناله و فریاد که منزده‌ام فالی و فریادرسی می‌آیدز آتش وادی ایمن نه منم خرم و بسهرکس آنجا به امید قبسی می‌آیدهیچ کس نیست که در کوی تواش کاری نیستهرکس آنجا به طریق هوسی می‌آیدکس ندانست که منزلگه معشوق کجاستاین قدر هست که بانگ جرسی می‌آیدجرعه‌ای ده که به میخانه ارباب کرمهر حریفی ز پی ملتمسی می‌آیددوست را گر سر پرسیدن بیمار غم استگو بیا خوش که هنوزش نفسی می‌آیدخبر بلبل این باغ بپرسید که منناله‌ای می‌شنوم کز قفسی می‌آیدیار دارد سر صید دل حافظ، یارانشاهبازی به شکار مگسی می‌آید

تو زندگی خیلی از ما یه شبایی بوده که فقط خدا میدونه چجوری سر کردیم تا صبح

خدایا میخواهم یک تکه آسمان کلنگی بخرم ، دیگر زمینت بوی زندگی نمیدهد !

به شدت نیاز دارم یکی پایین زندگیم بنویسه : چند سال بعد …

کرم دندانهایم را خورد …
از بس در قاب زندگی گفتم : سیب !

تلخ ترین قسمت زندگی اون جاییه که آدم به خودش میگه : چی فکر می کردیم و چی شد !

موضوع غم انگیز در خصوص زندگی ، کوتاه بودن آن نیست
بلکه غم انگیز آن است که ما زندگی را خیلی دیر شروع میکنیم

زندگی زمان دارد
و زمان میگذرد هر دو میگذرند و ما مینگریم ؛
زندگی ٬ زمان تیک تاک با صدای قلب هماهنگ می شود
هر دو باهم می نوازند و میروند تا پایان هر دو سکوت باشد و ایست

سکوت نکن
زمزمه کن گاهی !
قدم بزن در کوچه های زندگی
و گاهی آرام پرواز کن
این آبی بیکران مال تو نباشد …
مال کیست ؟

هیچ گرسنه ای باقی نمی ماند
شک ندارم همین روزها
همه سیر میشوند ، از زندگی …

باران کمی آهسته تر ، اینجا کسی در خانه نیست
من هستم و تنهایی و دردی که نامش زندگیست !

غروب جمعه …
از زندگی من دلباز تر است

زندگی مثل دیکته است، هی غلط مینویسیم و هی پاک میکنیم،
دوباره مینویسیم و باز پاک میکنیم، غافل از اینکه یه روز داد میزند ورقه ها بالا…

زندگی…
خاطر دریایی یک قطره ، در آرامش رود
زندگی…
حس شکوفایی یک مزرعه ، در باور بذر
زندگی…
باور دریاست در اندیشه ماهی ، در تنگ
زندگی…
ترجمه روشن خاک است ، در آیینه عشق
زندگی…
فهم نفهمیدن هاست

گاهی آنقدر دلم از زندگی سیر میشود که میخواهم تا سقف آسمان پرواز کنم
و رویش دراز بکشم آرام و آسوده ، مثل ماهی حوضمان که چند روزی است که روی آب شناور است

زندگی تلخ ترین…
خواب من است!
خسته ام خسته از این خواب بلند

کاش زندگی از آخر به اول بود..
پیر بدنیا می آمدیم..
آنگاه در رخداد یک عشق جوان میشدیم..
سپس کودکی معصوم می شدیم و در
نیمه شبی با نوازش های مادر آرام میمردیم…!!!

ﻭﻗﺘﯽ ﻋﺮﺽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﻃﻮﻟﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﮐﻢ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺍﯾﻦ ﺭﻧﺪﺍﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﻫﻦ ﮐﺠﯽ ب ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﺳﺖ ک ب ﺁﻥ ﻣﺤﮑﻮﻣﻢ…

میــدونـ ــی چـیـه؟ چـــیز خـاصــی نــیــست فـقـط یـــکم خستــم از زندگـی
یـکم میخوام بـــخوابم یـــکــم مـــیـــخــوام نـــبـــاشم

زندگی ، ساعتی شنی ست
گاه لازم است زیر و رو شود !

راه رفتن را یاد گرفتیم
تا دویدن را بلد شویم
دویدن را یاد گرفتیم
تاراهی برای زودتر رسیدن بیابیم
دویدیم و دویدیم و دویدیم
بی آنکه بدانیم سهم ما از زندگی
فقط دویدن بود
نه رسیدن

چقدر عبرت در این عروسک هاست، و ما از عروسک کمتریم …
آن ها مرده بودند و زندگی می کردند، ما زندگی می کنیم و مرده ایم …

در هیاهوی زندگی دریافتم ؛
چه بسیار دویدن ها،که فقط پاهایم را از من گرفت
در حالی که گویی ایستاده بودم ،
چه بسیار غصه ها،که فقط باعث سپیدی موهایم شد
در حالی که قصه ای کودکانه بیش نبود ،
دریافتم،کسی هست که اگر بخواهد “می شود”
و اگر نخواهد “نمی شود”

خب غم هم آدمست دیگر
حق دارد
مثل خیلی ها
سرش را پایین بی اندازد و!
یکراست یاید بنشیند کنج دل ما
در زندگی من!
روزهایی هستند که نیستند
وروزهایی نیستند که هستند.

زندگی فاصله ی آمدن و رفتن ماست شاید آن خنده که امروز دریغش
کردیم آخرین فرصت خندیدن ماست زندگی همهمه مبهمی از خاطره هاست!
هر کجا خندیدیم،زندگی هم آنجاست زندگی شوق رسیدن به خداست خنده
کن بی پروا خنده هایت زیباست.

“آدم ها” می آیند
گاهی در زندگی ات می مانند
گاهی در خاطره ات،
آن ها که در زندگی ات می مانند!
همسفر می شوند
آن ها که در خاطرت می مانند!
کوله پشتی تمام تجربیاتت برای سفر .

اگه گفتی دوستت دارم چند حرفه ؟
دیدی اشتباه کردی
دوستت دارم حرف نیست یه زندگیه!
اما زندگی دو حرف بیشتر نیست : تو.

از مـهمترین مزیتهای زندگی در کانون گرم خانواده نسبت به زندگی مجردی تقسیم پشه ها بین اعضای خانوادست .

اغلب فکر میکنیم اینکه یاد کسی هستیم و با خاطره ی کسی زندگی می کنیم ، منتی است بر گردن او غافل از اینکه اگر یاد کسی هستیم این هنر اوست ، نه هنر ما.

خدایا
اندکی نفهمی عطا کن
که راحت زندگی کنیم
مردیم از بس فهمیدیم و به روی خودمون نیاوردیم.

هیچوقت حسرت زندگی آدمایی که
از درونشون خبر نداری نخور ؛
هر قلبی دردی دارد ،فقط نحوه ابراز آن فرق دارد ؛!
بعضی ها آن را در چشمانشان پنهان میکنند
و بعضی ها در لبخندشان!
خنده را معنی به سرمستی مکن
آنکه میخندد غمش بی انتهاست .

اشک ک می ریزم شک میکنم
اشک من از غم است یا شادی
آخر این روزها مرز باریکی نهاده ای میان احساسم!
نمی دانم اصلا نکند کمی مرده ام
و زندگی نامی پر رنگ بر تیتراژ جوانیست!
برای کمی آرامش داشتن عزیزانم.

در زندگی!
هرکسی را که دوست بداری از او ضعیفتری
زیرا برای راضی نگه داشتنش!
حاضری دست به هرکار اشتباهی بزنی.