متن زیبا عارفانه

دلایل بودنم را مرور می کنم هر روز.. هر روز از تعدادشان کم می شود..آخرین باری که شمردمشانتنها یک دلیل برایم مانده بودآن هم،دیدن تو بود..

می گویند یک روزی هست؛یک روز که چرتــــکه بدست می گیرند و حساب کتاب می کنند.آن روز ..تـــو باید تـــاوان بدهی ..تـــاوان آن چه با من کرده ای را..فقط نمی دانمچگونه تاب آورمتـــاوان دادنت را

بــیا با پنجه راه برویمروی تن این دنــیابگذار خواب بماندو نفهمد که از قانونش گریخته ایمو …دل باختــه ایم

بـزرگتر که شدمداستــانی خواهم نوشت …که کــلاغ هایشقـــصه ببافندو آدم ها را به یکدیگر برسانند

برای تــــــومردن بهانه نمی خواهد…وقت نبودنت…خود مرگیســــــت برای خودش…

باران باش و ببارنپرس، کاسه های خالی از آن کیست ؟

به هر که دوست می داری بیاموز که:عشق از زندگی کردن بهتر است،وبه هر که دوست تر می داری بچشان که:دوست داشتن از عشق برتر است.

آرامشــی میخواهمخلوتــی میخواهمتــو باشی و مندر کنار همتو سُکوت کنــی و مَــن گوش کنمو من آرام بگویم ترا دوست دارم و تو گوش کنیو آرام بگوئی .. من همو شرمِ زیبائی را بر گونه ی تو ببینم …

سخت افســـــــوس می خـــــــورمبرای تمام روزهایی کــــــــــه..بی تـــــــــــو..گذشتــــــــــند..و تمام شــــــــب هایی کهکه با تو نمی گذرنــــــد..می بینی ..هنوز رویایـــــــــت..تمام زندگی من است ..

آدم  ها ی این روزگار لالت میکنند..بعد هی می پرسند..چیه؟ چرا حرف نمی زنی؟این خنده دارترین تراژدیه دنیاست..

نشـــانه می گیریســـنگ می اندازیو بعـــد…خنــــده کنانلی لیپا می کوبی و می روی…بدجور با دلـــم بازی می کنی

آنقدر نفـــس می کشم…تـــــــــا…تمــام شودهمه ی آن هوایـــــی که …سراغ تو را می گیرد

حـــــوا بودن تاوان سنگینی داردوقتی آدم هابرای هر دم و بازدم،به هــــوا نیاز دارند !!!

بی قرار  توام و  در  دل  تنگم  گله هاستآه بی تاب شدن ، عادت کم حوصله هاستهمچو  عکس  رخ  مهتاب که افتاده در آبدر دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست

زندگیمثل یک ترن هوایی میمونهبالا و پایین دارهاما این انتخاب خودته کهجیغ و فریاد بزنییا از سواری لذت ببری.

دیدی وقتی دستت رو با کاغذ میبری اذیتت میکنه،میسوزه و از فکرت بیرون نمیره ،اما مثلا وقتی با چاقو میبری بعده چند دقیقه فراموش میکنیدر واقع کاغذ از چاقو برنده تر نیست …فقط تو انتظار آسیب دیدن از کاغذ رو نداشتی…حکایت بعضی آدماس !🌸

در رویاهایت جایی برایم باز کن…جایی که عشق را بشودمثل بازی های کودکی باور کردخسته شدم از بی جایی

گرگها هرگز گریه نمی کننداما گاهی عرصه زندگی چنان بر آنها تنگ می شود کهبر فراز بلندترین قله ها دردناک ترین زوزه ها را می کشند

کاش خــدا کمی صــبر می کردهنوز آماده نبودم برای بــزرگ شدن

خـــدایــا..ایوبت را به زمین برگــردانمی خواهم کمی از صــــبربرایش بگویم

یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن
چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند!

هـمه روی ِ مـــغـزم راه مـــی رونــد !
تـــــوی ِ لـــعنــتـی ،
روی ِ قـلــبــم !

ایــن کــه در آن جـــا خــوش کـــرده ای ،
دل اســت ..
نــه شـــهـر ِ بـــــازی !
تـــــاب ِ بـــــازی نـــــدارد !

گــــاهــی ،
نــگـاهــی ســگ مــی شـــود !
مــی گــــیـرد ،
پــــاچــــه ی دلـــت را !

بــخــــــنـد !
میــــخــواهــــم ،
تــــجــدیـــد ِ حــــیــات کــــنـم …!

یادمه از بچگی ریاضیم ضعیف بود
الان ماه هاست دارم حساب می کنم و نمی دونم چطوریه که :
من + تو = فقط من

چـــشــمت را نبـــــند ..
ایـن چــشـم بنــــدی هــــای تــــو ..
جــــهـانـــــــم را ،
محـــــو می کند !

لبــــخـند کـه مــی زنـــی ..
یـــوسفـی مـی شـــــوم ..
کـه بـی هیــــچ بـَــرادری ..
در چـــــال ِ گــــونـــه ات ،
گــُـــــــــــم می شـــوم !

زندگی بی امید هم نفس مرگه ،
پس هر وقت امید کسی شدی ناامیدش نکن

به کسی که دلش تنگ نمیشه نگید :
دلم برات تنگه
پاسخ همیشه یا لبخند است
یا
تو لطف داری

چنــد هــزار فِــریـــم بـاشـد هــم ،
جــا نمی شـود ..
این لبــــــخـــند ..
در قــابِ پنـــــجـــره !
دوربیـــنم “عـاشق” شـده اسـت !

برایم دست تکان دادی
برایت دست تکان دادم
تو به نشانه ی وداع
من از شوق دیدار
این کجا و آن کجا …

خوابهایم بوی تن تو را میدهند ،
نکند آن دورترها نیمه شب در آغوشم میگیری … !

در بیکرانه ی زندگی دو چیز افسون و حیرانم میکند :
اول ، آبی دریا که میبینم و میدانم که نیست !
دوم ، صفای باطن زیبات که نمیبینم ولی میدانم که هست …

چـشـــمـانـت..
دریـــــا را ، به “مــَـــد” مـی‌کـــشانـــد !
مـــــرا بـه شـــعر …!

سیــنـه ام آییـــنـه اســت !
بــــا غـــــباری از غــم !
تـــــو امّـــا ..
بــه لبــــخــندی ..
از ایــن آییـــنــه ..
بــِــــزُدای غـُـــــبــار …!

گفته بودم بی تو سخت میگذرد بی انصاف !
حرفم را پس میگیرم
بی تو انگار اصلا نمیگذرد …

“تو بامن باش”
من دست همه اتفاق ها را میگیرم که نیفتند !

جــغرافـــیـایِ نــگـاهــت را ،
کشـــیـده ای …
رویِ تــــاریــخی که …
چشمهایت ،
رویِ تــُـرکمــنچــای را هــم ..
کـــــــــم مــی کـــــرد !

بیشتر از هرکسی … خودت را دوست داشته باش!جوری که هر کجا نشسته ای … هر جا که می روی ….در هر کاری که میکنی … “خــــــــودت ” حضور داشته باشد ،یــــک حضــــــــــور بـــی ماننـــد …اما خالــــــی از تکبــــر ، حسادت ، ریــــــا …باور کن تا عاشق خودت نباشی ….عاشق هیچ کس نمیتوانی بشوی ….و هیچ کس هم ..(!)… عاشقت نمیشود !

وقتى با یک دستنقاب هایشان را نگه داشته اندو با دست دیگرکلاه بر سرم مى گذارندانتظار زیادیستکه بخواهم نوازشم کنند…!

هیچ کس در این دنیــــــــــا سـرش شلــوغ نیست … !همه چیـــز به اولـویت ها بر میگـردد !

گرگ همان گرگ است ، شغال همان شغالو بین این همه حقیقت تنها آدم است که آدم نیست !

عشق های امــروزیبی نامقابل انتقال به غیرو معاف از احساس میباشند . . .

هر چقدر عینکم را تمیزتر میکنم ، دنیا کثیف تر میشود …

مُراقــب بــآشبه چه کسـی اِعتــمـــآد میکنی،“شیـــــــطان” هَـــــم یه زَمــــــآنـی “فرشتـــــــــــه” بــود

کاش دنیا چند ثانیه خفه می شد،تا من با خودم گپی بزنم…

ین روزها احساس میکنم شـــدیدا هستیم و در عین حالعمـــیقا نیستیم …

فاصله تان را با آدم ها رعایت کنید؛آدم ها یکدفه می زنند روی ترمز؛و آن وقت شما مقصری …!

زیادی که خودتو دست پایین بگیریمیفتی زیر پای کسی که یه روز به اوج رسوندیش !

بغض ها را گاهى باید قورت داد ،عاشقانه ها را از پنجره تف کرد و درها را به روى همه بست …گاهى هیچکس ارزش دچار شدن را ندارد !

هـَمــه بـدهے هایـــَم را هــَم کـِـه صــآفــ کـُـنـمبــه ” دل خــود ” مــدیـون مےمــآنم…بــرای تمـام“دلــم مےخواســـت” هاےبے جواب مــانـده اش !!

دور باشـــی و تــپــــــنده …بهتر است از این که …نزدیـــک باشی و زننـــــــده …این مفــــــهوم را که در رگ هـــایت جاری کنی …دیگر تنـــــــــها نخواهی بود …

بیایید حداقل با خودمان صادق باشیم !
اینکه ما را پس میزنند و باز هم دوستشان داریم؛
اینکه جوابِ پیاممان را یکی در میان میدهند
و ما هر لحظه به بهانهء دلتنگی پیام میدهیم؛
اینکه سرد بودنشان را با گرمی جواب میدهیم؛
اینکه خیلی وقت است که رفته اند و ما باز خودمان را به در و دیوار میزنیم که بمانند
یعنی برای دوست داشته شدنمان “باج” میدهیم…!
از ما که گذشت
اما بیایید به نسل بعدمان یاد دهیم
برای یک دوست داشته شدنِ موقت باج ندهند
حتی اگر به قیمت جان کندشان باشد…

بر سر خوان تو تنها، کفر نعمت میکنیمسفره ات را ای عشق مهمانی بس است

الفت چه طلسمی است که باطل شدنی نیستاعجاز تو ای عشق سحر است و نه جادوست

شما اجازه نمی دهید افراد عوضی در منزلتان ساکن شوندپس چرا اجازه می دهید (افکار عوضی) ساکن مغزتان شوند . . . ؟

تنها چیزی که در دنیا می توانی نغییرش دهی،
خودت هستی
و با این کار دنیا را متحول می کنی.

اینکه به گذشته خود نگاه کنید اشکالی ندارداشکال وقتیست که به آن زل بزنید . . .

آنجایی که باد نمی وزد
آدمها دو دسته میشوند :
آنهایی که بادبادکشان را جمع میکنند
و آنهایی که میدوند
که بادبادکشان بالا بماند.

یک رابطه دونفره وقتی دونفر هیچ مشکلی با هم ندارند، حتما یکی از آنها تمام حرف های دلش را نمیگوید…

دوست داشتن را باید گفتبیشتر دوست نداشتن ها نتیجه ی نگفتن دوست داشتن هاست . . .(ویکتور هوگو)

وقتی غمگین هستید، دنیا شما را به مسخره میگیرد.
وقتی خوشحالید، دنیا به شما لبخند میزند.
اما وقتی دیگران را خوشحال میکنید، دنیا به شما تعظیم میکند.

جهان سوم
جاییست که مردمانش
بجای حل مشکلات ،سعی میکنند تا
خودشان را به بهترین نحو با آن
تطبیق دهند

دوست خوب غمها را از بین نمی برد اما کمک می کند با وجود غمها محکم بایستیمدرست مثل چتر خوب که باران را متوقف نمی کند ، اما کمک می کند آسوده زیر باران بایستیم . . .

مرد شدن حاصل یک لقاح اتفاقی است
اما مرد بار آمدن و زیستن
حاصل تلاش و غلبه بر سختی هاست
و مردی جاودانه شدن
حاصل یک عمر نیک نامی است

عاشق طرز فکر آدمها نشید ، آدمها زیبا فکر میکنند ، زیبا حرف میزنند ، اما زیبا زندگی نمیکنند(رومن پولانسکی)

خودت را
به هیچ زبانی
برای کسی ترجمه نکن
آنکس که دوستت دارد
بایدهمه آنچه که
هستی رااز لا به لای
حرف های نگفته ات
ازعمق نگاه ساده ات از
حسادت دستهای مهربانت بفهمد

 گاهی هیچکس را نداشته باشی بهتر است
داشتن بعضی ها، تنها ترت می کند

از آنچه که گذشتاز آنچه که شکستاز آنچه که نشداز آنچه که ریختحسرت نخورزندگی اگر آسان بود با گریه آغاز نمیشد . . .

اکثر مردم گوش می دهند، نه برای فهمیدنبلکه گوش می دهند برای جواب دادن

گذران زندگی به من آموخت که ..
آدم ها معمولا چیز هایی را از دست میدهند که
از داشتنشان مطمئن هستند

خودت باشنه تندیسی که دیگران می خواهندوقتی روحت را قالب فکر دیگران می کنیزیبا می شوی به چشمشان اما قبول کنتمام مجسمه ها شکستنی هستند ، در کمال زیبایی . . .

وقتی مشت خود را گره می کنیدنه کسی می تواند چیزی را در دستتان بگذارد و نه شما می توانید چیزی را از جا بلند کنیدبعضی وقت ها مشکله که مشتت رو باز کنیولی باید این کارو بکنی

حرف مردم مانند
موج دریاست
اگر در مقابلش بایستی
خسته ات میکند!!
واگر با آن همراهی کنی
غرقت میکند!!
قرار نیست که همه آدمها شما را درک کنند
و این اشکالی ندارد.
آنها حق دارند نظر دهند و شما
کاملا حق دارید آنرا نادیده بگیرید

سرانجام کشف شد کهصاحب بیمارترین افکار و خشن ترین قلبهامردانی هستند که زود به زود عاشق می شوند . . .(روسکین)

احمق ها هیچ گاه کمتر از عهد کنونی محبوبیت نداشتنه اند، چون خردمندان به جای آنان خودنمایی میکنند و نمیدانند از عقل خود چگونه بهره ببرند زیرا رفتارشان تؤام با تقلید است . . .

چو با صدقه منّت گذارى به کَستو را این چنین بذل و انفاق بس‏گناهش ز اجرش بود بیشترمزن بر دل بینوا نیشتر . . .

در دریای پرتلاطم زندگی همیشه موجی را می توان یافت که اگر با آن حرکت کنید شما را به ساحل خوشبختی می رساند …

همیشه”دعا” کنیدچشمانی داشته باشید
که”بهترین ها”راببیند
قلبی که”خطاها”راببخشد
ذهنی که”بدیها”رافراموش کند
و روحی که”عاشق خالق” باشد

موانع آن چیزهای وحشتناکی هستند که وقتی چشمتان را از هدف بر می دارید به نظر می رسند . . .(هنری فورد)

هرگز به گذشته برنگرداگر سیندرلا برای برداشتن کفشش برمیگشت هیچوقت پرنسس نمیشد . . .

اگر کسی را دوست داری ، رهایش کن سوی تو برگشت از آن توست و اگر برنگشت از اول برای تو نبوده . . .

بزرگان خود را گرامى شمار / تو را گر بود جان من این شعارکنند از تو کوچک تران احترام‏ / به نیکىّ و خوبى برند از تو نام‏ . . .

انسان هرگز نمیتواند از رویاهای خود دست بکشدرویا خوراک روح است. همانطور که غذا خوراک تن استدر زندگی بارها رویاهامان را فرو ریخته، و تمناهامان را ناکام می بینیم، اما باید به دیدن رویا بپردازیماگرنه ، روحمان میمیردخاطرات یک مغ – پائولو کوئیلو

در زندگی باید دو عامل را هدف زندگی قرار داد :
رسیدن به آنچه که می خواهی
لذت بردن از آن

“خشم” احساسی است که باعث می شودزبان شما سریع تر از “عقلتان” کار کند . . .

هیچگاه فصل اول زندگیتان را به فصل بیستم زندگی کسی مقایسه نکنید . . .

سفر، زندگی را بی هیچ تلاش عارفانه ای در لحظه ی حال نگه میدارد زیرا همه چیز تازه استو هیچ چیز تا تو نخواهی به روال تکراری و بی نیاز به کنترل فرو نمی غلتد .فقط در آن لحظه در لحظه ی حال ، حال کامل ، خویشتن های گذشتهو آینده ی تو یکی می شوند و همه چیز به نقطه ی صفر می رسد …جنگل پنیر – فرشته احمدی

گذشت زمان بر آنها که منتظر می مانند بسیار کند، بر آنها که می‏هراسند بسیار تند، بر آنها که به سر خوشی می گذرانند بسیار کوتاه است…

اگر بدانید بسیاری از مردمهزاران بار بیشتر به یک سردرد معمولی خود اهمیت می دهند تا به خبر مرگ من و شمادیگر نگران نخواهید شد که درباره شما چه فکری می کنند!(دیل کارنگی)

فرار از مشکلات مسابقه ای است کههرگز در آن برنده نخواهید شد . . .

با کلاس بودن یعنی آنکه بدانید چه بگویید، چه زمانی بگویید و چه زمانی خاتمه اش دهید . . .

من بااستعداد بودم. یعنی هستم
بعضی وقت‌ها به دست‌هام نگاه می‌کنم و فکر می‌کنم که می‌توانستم پیانیست بزرگی شوم
یا یک چیز دیگر.  ولی دست‌هام چه‌کار کرده‌اند
یک جایم را خارانده‌اند، چک نوشته‌اند، بند کفش بسته‌اند، سیفون کشیده‌اند و غیره
دست‌هایم را حرام کرده‌ام. همین‌طور ذهنم راعامه پسند – چارلز بوکوفسکی

 انسان سه راه دارد :راه نخست از اندیشه می گذرد ، این والاترین راه است !راه دوم از تقلید می گذرد ، این آسان ترین راه است !راه سوم از تجربه می گذرد ، این تلخ ترین راه است !

خطایم را در منظر نگاه دیگران به رویم نیاور ، آنگاه بی شک مدیر قلب من خواهی بود !(مارتین روت)

اعتماد ساختنش سالها طول میکشد ، تخریبش چند ثانیه و ترمیمش تا ابد . . .

بهترین ترکیبی که هر پدر و مادری می‌توانند داشته باشندپدری است که در پشت چهره‌ی قاطع خود ، مهربان باشدو مادری که در پشت چهره‌ی مهربانش ، قاطع باشد . . .

قرار نیست در کاری عالی باشید تا آن را شروع کنیدقرار است آن را شروع کنید تا در آن کار عالی شوید . . .

به جای اینکه قصه هایی برای فرزندانمان بگوییم که به خواب بروندسعی کنیم قصه هایی بگوییم که بیدار شوند . . .

هنگامی که در زندگی اوج میگیریدوستانت می فهمند تو چه کسی بودیاما هنگامی که در زندگی، به زمین می خوریآنوقت تو میفهمی که دوستانت چه کسانی بودند . . .

به دشمنانت هزاران بار فرصت بده تا با تو دوست شونداما به دوستانت یک فرصت هم نده که دشمنت شوندزیرا دوستانت جای عمیق زخمهای دلت را دقیق می دانند . . .

“عیوب” دیگران را با انگشتان “کثیف” نشان نده . . .(مثل ایتالیایی)

متن کوتاه سنگین و فلسفی ناب | پیشنهاد هفته ! | تاو بیو

من از آنانی هستم که از شعری به گریه می‌افتند و با شاخه گلی اقناع میشوند! # ادبی # عربی

سخت ترین جنگ تو
جنگی است میان آن چه احساس می کنی و آن چه می دانی!🥲
  # زندگی # انگیزشی

حسرت واقعى را آن روزى ميخورى

كه ميبينى، به اندازه ى سن و سالت زندگى نكرده اى … # زندگی

‏اینترنت جامعه را به فساد نکشیده

این فساد شماست که اینترنت آن را به تصویر کشیده :

هیچ‌چیز تکان نمی‌خورد 
و این‌جا بیشتر شبیه عکس است تا زندگی…
# زندگی

قتی یکیو غرق خودت کردی ، باید غریق نجاتشم باشی ، نه این که بذاری خفه بشه از بی توجهیت !
# بامعرفت

زندگی چون قفسی است ، قفسی تنگ ، پر از تنهایی…
# زندگی

شصت و شاهد هر دو دعوي بزرگي ميكنند👑 پس چرا انگشت كوچك لايق انگشــــتر است💎
# ادبی

‏تنهایی یه خلا درونیه و به تعداد افرادی که اطرافتن ربطی نداره…🙂💙
# ادبی # سکوت

اولین جایی که تو کلاس انتخاب کردی بشینی
مسیر زندگیت
نوع دوستات
و بخشی از شخصیت تو رو تشکیل داد…
# حقیقت

اگه عمق درد نبود، ما هیچوقت بالاترین لذت را نمی‌فهمیدیم … # زندگی

‏سال ها بعد فهمیدم
که نیازی به داد و بیداد نیست اون کسی که میخواد صدات رو بشنوه پچ پچ تو هم براش کافیه …! # عشق یک طرفه

خواجه عبدالله انصاری گفت: گِردِ کردار باش که از گفتار جز گرفتاری نیاید..
# ادبی

شخص درست و‌ به‌جایِ زندگیت هیچوقت ازت خسته نمیشه… # ادبی

اگر برای عشق خانه‌ای در قلبت می‌سازی، سعی کن معمار مهربانی انتخاب کنی … # ادبی # همسر

آنچه نگرانت میکند، بر تو مسلط میشود!
# حقیقت

من از خیابانی یکطرفه می‌آیم،
تنها…
با چمدانی پُر از هیچ!
# ادبی

آدم هایی که هیچ وقت حوصله ندارند،
بیشتر از همه انتظار کشیده اند.

#ساموئل_بکت
# ادبی

فکت:
‏تو حتما آدم بده‌ی داستانِ یک نفر هستی.

# ادبی # حقیقت

هیچ گونه از زیبایی درخشان‌تر از «یه قلب پاک» نمی‌درخشد. ✨
# ادبی

روح و جسمش را چنان دوست داشتم که گویی وجودش ضرورت هستی من بود.
# دوستت دارم # دلتنگی

به بهار می‌مانی که چون می‌آید، درخت خشکیده شکوفه می‌کند.♥️
# زندگی

گاهے وقتا باید سڪوت ڪرد ، خدا پاسخگو خواهد بود # خدا # سکوت

از یه جایی به بعد با وجود بودنِ آدما بازم حس میکنی که چقدر تنهایی و طبیعت اینو کاملا به روت میاره!
# ادبی # حقیقت

کاش همه میفهمیدند؛دل بستن به کلاغی که دل دارد بهتر از دل بستن به طاووسی است که تنها زیبایی دارد! # زندگی # حقیقت

‏خانم غادة ‌السمان میگه که: «بوته‌های خار را در زمین من نکار؛ شاید فردا پابرهنه به دیدنم بیایی…»
# ادبی

شاخ ای ک ریشه اش را نپسندد،و میوه ای ک شاخ اش را دوست نداشته باشد ؛قبل از رسیدن میپوسد
# ادبی # ترکی

ای حسن تو جلوه‌گر ز اسما و صفات
روی تو نهان در تتق این جلواتاندیشه کجا بکبریای تو رسد
هیهات ازین خیال فاسد هیهات

از عشق مجاز گویمت چیست غرض
زان چاشنی عشق حقیقیست غرضاز جلوهٔ حسن دوست در روی نکو
تعلیم طریق عشقبازیست غرض

نی اهل دلی که بشنوم زو رازی
نی هم نفسی که باشدم دمسازیکی باشد و کی که با پر و بال فنا
در عالم لامکان کنم پروازیفیض کاشانی

از آتش عشق صنم دلکش ما
افتاده مدام آتشی در کش ماپروانه پرسوخته ما را داند
تو پخته نه ای چه دانی این آتش ما

عشقست که جان عاشقان زنده از اوست
نوریست که آفتاب تابنده از اوستهر چیز که در غیب و شهادت یابی
موجود بود ز عشق و پاینده از اوست

گفتم جنت گفت که بستان شماست
گفتم دوزخ گفت که زندان شماستگفتم که سراپردهٔ سلطان دو کون
گفتا که بجو در دل ویران شماست

اللّه یکی صفات او بسیاری
وز هر صفتی به عاشقی بازارییاری که به هر صفت ورا باشد یار
یاری باشد چو سید ما باری

از جام و حباب آب می نوش
می‌ نوش چو عارفانه و می‌ پوشگویی چه کنم چه چاره سازم
در راه خدا به جان همی کوششاه نعمت‌الله ولی

یا رب مکن از لطف پریشان ما را
هر چند که هست جرم و عصیان ما راذات تو غنی بوده و ما محتاجیم
محتاج به غیر خود مگردان ما را

وصل تو کجا و من مهجور کجا
دردانه کجا حوصله مور کجاهر چند ز سوختن ندارم باکی
پروانه کجا و آتش طور کجا

ای دوست دوا فرست بیماران را
روزی ده جن و انس و هم یاران راما تشنه لبان وادی حرمانیم
بر کشت امید ما بده باران را

یا رب ز کرم دری برویم بگشا
راهی که درو نجات باشد بنمامستغنیم از هر دو جهان کن به کرم
جز یاد تو هر چه هست بر از دل ما

ای در طلب تو عالمی در شر و شور
نزدیک تو درویش و توانگر همه عورای با همه در حدیث و گوش همه کر
وی با همه در حضور و چشم همه کورابوسعید ابوالخیر

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسنددمن از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد

نگارینا دل و جانم ته دیری
همه پیدا و پنهانم ته دیرینمیدانم که این درد از که دیرم
همیدانم که درمانم ته دیری

خوشا آنانکه تن از جان ندانند
تن و جانی به جز جانان ندانندبدردش خو گرند سالان و ماهان
بدرد خویشتن درمان ندانند

از آن روزی که ما را آفریدی
بغیر از معصیت چیزی ندیدیخداوندا بحق هشت و چارت
ز ما بگذر شتر دیدی ندیدی

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم
به دریا بنگرم دریا ته وینمبهر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان روی زیبای ته وینمبابا طاهر

خلوتم چراغان کن ای چراغ روحانی
ای ز چشمه نوشت چشم و دل چراغانیسرفرازی جاوید در کلاه درویشی است
تا فرو نیارد کس سر به تاج سلطانیتا به کوی میخانه ایستاده ام دربان
همتم نمیگیرد شاه را به دربانیتا کران این بازار نقد جان به کف رفتم
شادیش گران دیدم اندهش به ارزانیهر خرابه خود قصریست یادگار صد خاقان
چون مدائنش بشنو خطبه‌های خاقانیعقده سرشک ای گل بازکن چو بارانم
چند گو بگیرد دل در هوای بارانیاز غبار امکانت چشمه بقا زاید
گر به اشک شوق ای دل این غبار بنشانیبرشدن ز چاه شب از چراغ ماه آموز
تا به خنده در آفاق گل به دامن افشانیشمع اشکبارم داد در شب جدائی یاد
با زبان خاموشی شیوه خدا خوانیاز حصار گردونم شب دریچه ای بگشا
گو رسد به حرگاهت ناله های زندانیگله اش به پیرامن زهره ام چراند چشم
چند گو در این مرتع نی زنی و چوپانیساحل نجاتی هست ای غریق دریا دل
تا خراج بستانی زین خلیج طوفانیوقت خواجه ماخوش کز نوای جاویدش
نغمه ساز توحید است ارغنون عرفانیشعر عارفانه شهریار

ساقیا برخیز و می در جام کن
در خرابات خراب آرام کنآتش ناپاکی اندر چرخ زن
خاک تیره بر سر ایام کنصحبت زنار بندان پیشه‌گیر
خدمت جمشید آذرفام کنبا مغان اندر سفالی باده خور
دست با زردشتیان در جام کنچون ترا گردون گردان رام کرد
مرکب ناراستی را رام کننام رندی بر تن خود کن درست
خویشتن را لاابالی نام کنخویشتن را گر همی بایدت کام
چون سنایی مفلس خودکام کن

آن جام لبالب کن و بردار مرا ده
اندک تو خور ای ساقی و بسیار مرا دههرکس که نیاید به خرابات و کند کبر
او را بر خود بار مده بار مرا دهمسجد به تو بخشیدم میخانه مرا بخش
تسبیح ترا دادم و زنار مرا دهای آنکه سر رندی و قلاشی داری
پس مرد منی دست دگر بار مرا دهای زاهد ابدال چو کردار برد می
سردی مکن آن بادهٔ کردار مرا ده

چون درد عاشقی به جهان هیچ درد نیست
تا درد عاشقی نچشد مرد مرد نیستآغاز عشق یک نظرش با حلاوتست
انجام عشق جز غم و جز آه سرد نیستعشق آتشی ست در دل و آبی ست در دو چشم
با هر که عشق جفت ست زین هر دو فرد نیستشهدیست با شرنگ و نشاطی‌ست با تعب
داروی دردناکست آنرا که درد نیستآنکس که عشق بازد و جهان بازد و جهان
بنمای عاشقی که رخ از عشق زرد نیست

دارم سر خاک پایت ای دوست
آیم به در سرایت ای دوستآنها که به حسن سرفرازند
نازند به خاکپایت ای دوستچون رای تو هست کشتن من
راضی شده‌ام برایت ای دوستخون نیز ترا مباح کردم
دیگر چکنم به جایت ای دوستدانی نتوان کشید ازین بیش
بار ستم جفایت ای دوست

با او دلم به مهر و مودت یگانه بود
سیمرغ عشق را دل من آشیانه بودبر درگهم ز جمع فرشته سپاه بود
عرش مجید جاه مرا آستانه بوددر راه من نهاد نهان دام مکر خویش
آدم میان حلقهٔ آن دام دانه بودمی‌خواست تا نشانهٔ لعنت کند مرا
کرد آنچه خواست آدم خاکی بهانه بودبودم معلم ملکوت اندر آسمان
امید من به خلد برین جاودانه بودهفصد هزار سال به طاعت ببوده‌ام
وز طاعتم هزار هزاران خزانه بوددر لوح خوانده‌ام که یکی لعنتی شود
بودم گمان به هر کس و بر خود گمان نبودآدم ز خاک بود من از نور پاک او
گفتم یگانه من بوم و او یگانه بودگفتند مالکان که نکردی تو سجده‌ای
چون کردمی که با منش این در میانه بودجانا بیا و تکیه به طاعات خود مکن
کاین بیت بهر بینش اهل زمانه بوددانستم عاقبت که به ما از قضا رسید
صد چشمه آن زمان زد و چشمم روانه بودای عاقلان عشق مرا هم گناه نیست
ره یافتن به جانبشان بی رضا نبوداشعار عارفانه سنایی

جهان جمله تویی تو در جهان نه
همه عالم تویی تو در میان نهچه دریایی است این دریای پر موج
همه در وی گم و از وی نشان نهچه راه است این نه سر پیدا و نه پای
ولیکن راه محو و کاروان نهخیالی و سرابی می‌نماید
چو بوقلمون هویدا و نهان نههمه تا بنگری ناچیز گردد
همه چیزی چنین و آن چنان نهعجب کاری است کار سر معشوق
جهان از وی پر و او در جهان نههمه دل پر ازو و دل درو محو
نشسته در میان جان و جان نهاگر ظاهر شود مویی جز او نی
وگر باطن بود مویی عیان نهعجب سری که یک یک ذره آن است
چه می‌گویم همین است و همان نهدلی دارم درو صد عالم اسرار
ولیکن شرح یک سر را زبان نهچنین جایی فرید آخر چه گوید
زبان گنگ و سخن قطع و بیان نه

چون تو جانان منی جان بی تو خرم کی شود
چون تو در کس ننگری کس با تو همدم کی شودگر جمال جانفزای خویش بنمایی به ما
جان ما گر در فزاید حسن تو کم کی شوددل ز من بردی و پرسیدی که دل گم کرده‌ای
این چنین طراریت با من مسلم کی شودعهد کردی تا من دلخسته را مرهم کنی
چون تو گویی یا کنی این عهد محکم کی شودچون مرا دلخستگی از آرزوی روی توست
این چنین دل خستگی زایل به مرهم کی شودغم از آن دارم که بی تو همچو حلقه بر درم
تا تو از در در نیایی از دلم غم کی شودخلوتی می‌بایدم با تو زهی کار کمال
ذره‌ای هم‌خلوت خورشید عالم کی شودنیستی عطار مرد او که هر تر دامنی
گر به میدان لاشه تازد رخش رستم کی شود

چون نیست هیچ مردی در عشق یار ما را
سجاده زاهدان را درد و قمار ما راجایی که جان مردان باشد چو گوی گردان
آن نیست جای رندان با آن چکار ما راگر ساقیان معنی با زاهدان نشینند
می زاهدان ره را درد و خمار ما رادرمانش مخلصان را دردش شکستگان را
شادیش مصلحان را غم یادگار ما راای مدعی کجایی تا ملک ما ببینی
کز هرچه بود در ما برداشت یار ما راآمد خطاب ذوقی از هاتف حقیقت
کای خسته چون بیابی اندوه زار ما راعطار اندرین ره اندوهگین فروشد
زیرا که او تمام است انده گسار ما را

ای جان جان جانم تو جان جان جانی
بیرون ز جان جان چیست آنی و بیش از آنیپی می‌برد به چیزی جانم ولی نه چیزی
تو آنی و نه آنی یا جانی و نه جانیبس کز همه جهانت جستم به قدر طاقت
اکنون نگاه کردم تو خود همه جهانیگنج نهانی اما چندین طلسم داری
هرگز کسی ندانست گنجی بدین نهانینی نی که عقل و جانم حیران شدند و واله
تا چون نهفته ماند چیزی بدین عیانیچیزی که از رگ من خون می‌چکید کردم
فانی شدم کنون من باقی دگر تو دانیکردم محاسن خود دستار خوان راهت
تا بو که از ره خود گردی برو فشانیدر چار میخ دنیا مضطر بمانده‌ام من
گر وارهانی از خود دانم که می‌توانیعطار بی نشان شد از خویشتن بکلی
بویی فرست او را از کنه بی نشانیاشعار عارفانه عطار

بنده‌ام گر به لطف می‌خوانی
حاکمی گر به قهر می‌رانیکس نشاید که بر تو بگزینند
که تو صورت به کس نمی‌مانیندهیمت به هر که در عالم
ور تو ما را به هیچ نستانیگفتم این درد عشق پنهان را
به تو گویم که هم تو درمانیبازگفتم چه حاجتست به قول
که تو خود در دلی و می‌دانینفس را عقل تربیت می‌کرد
کز طبیعت عنان بگردانیعشق دانی چه گفت تقوا را
پنجه با ما مکن که نتوانیچه خبر دارد از حقیقت عشق
پای بند هوای نفسانیخودپرستان نظر به شخص کنند
پاک بینان به صنع ربانیشب قدری بود که دست دهد
عارفان را سماع روحانیرقص وقتی مسلمت باشد
کستین بر دو عالم افشانیقصه عشق را نهایت نیست
صبر پیدا و درد پنهانیسعدیا دیگر این حدیث مگوی
تا نگویند قصه می‌خوانی

بگذار تا مقابل روی تو بگذریم
دزدیده در شمایل خوب تو بنگریمشوق است در جدایی و جور است در نظر
هم جور به که طاقت شوقت نیاوریمروی ار به روی ما نکنی حکم از آن توست
بازآ که روی در قدمانت بگستریمما را سریست با تو که گر خلق روزگار
دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریمگفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من
از خاک بیشتر نه که از خاک کمتریمما با توایم و با تو نه‌ایم اینت بلعجب
در حلقه‌ایم با تو و چون حلقه بر دریمنه بوی مهر می‌شنویم از تو ای عجب
نه روی آن که مهر دگر کس بپروریماز دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست دشمن است شکایت کجا بریمما خود نمی‌رویم دوان در قفای کس
آن می‌برد که ما به کمند وی اندریمسعدی تو کیستی که در این حلقه کمند
چندان فتاده‌اند که ما صید لاغریم

به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم ازوستبه غنیمت شمر ای دوست دم عیسی صبح
تا دل مرده مگر زنده کنی کاین دم ازوستنه فلک راست مسلم نه ملک را حاصل
آنچه در سر سویدای بنی‌آدم ازوستبه حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقیست
به ارادت ببرم درد که درمان هم ازوستزخم خونینم اگر به نشود به باشد
خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم ازوستغم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد
ساقیا باده بده شادی آن کاین غم ازوستپادشاهی و گدایی بر ما یکسانست
که برین در همه را پشت عبادت خم ازوستسعدیا گر بکند سیل فنا خانهٔ عمر
دل قوی دار که بنیاد بقا محکم ازوستاشعار عارفانه سعدی

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمعروز و شب خوابم نمی‌آید به چشم غم پرست
بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمعرشته صبرم به مقراض غمت ببریده شد
همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمعگر کمیت اشک گلگونم نبودی گرم رو
کی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمعدر میان آب و آتش همچنان سرگرم توست
این دل زار نزار اشک بارانم چو شمعدر شب هجران مرا پروانه وصلی فرست
ور نه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمعبی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است
با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمعکوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت
تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمعهمچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو
چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمعسرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین
تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمعآتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت
آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع

حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم
خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنمچنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست
روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنمعیان نشد که چرا آمدم کجا رفتم
دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنمچگونه طوف کنم در فضای عالم قدس
که در سراچه ترکیب تخته بند تنماگر ز خون دلم بوی شوق می‌آید
عجب مدار که همدرد نافه ختنمطراز پیرهن زرکشم مبین چون شمع
که سوزهاست نهانی درون پیرهنمبیا و هستی حافظ ز پیش او بردار
که با وجود تو کس نشنود ز من که منم

سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد
وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کردگوهری کز صدف کون و مکان بیرون است
طلب از گمشدگان لب دریا می‌کردمشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش
کو به تأیید نظر حل معما می‌کرددیدمش خرم و خندان قدح باده به دست
و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کردگفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم
گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کردبی دلی در همه احوال خدا با او بود
او نمی‌دیدش و از دور خدا را می‌کرداین همه شعبده خویش که می‌کرد این جا
سامری پیش عصا و ید بیضا می‌کردگفت آن یار کز او گشت سر دار بلند
جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کردفیض روح القدس ار باز مدد فرماید
دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کردگفتمش سلسله زلف بتان از پی چیست
گفت حافظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادندبی‌خود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادندچه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادندبعد از این روی من و آینه وصف جمال
که در آن جا خبر از جلوه ذاتم دادندمن اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادندهاتف آن روز به من مژده این دولت داد
که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادنداین همه شهد و شکر کز سخنم می‌ریزد
اجر صبریست کز آن شاخ نباتم دادندهمت حافظ و انفاس سحرخیزان بود
که ز بند غم ایام نجاتم دادنداشعار عارفانه حافظ

درآ درآ در کار من در کار منتویی تویی گلزار من گلزار من
بگو بگو اسرار من اسرار منبیا بیا درویش من درویش من
مرو مرو از پیش من از پیش منتویی تویی هم کیش من هم کیش من
تویی تویی هم خویش من هم خویش منهر جا روم با من روی با من روی
هر منزلی محرم شوی محرم شویروز و شبم مونس تویی مونس تویی
دام مرا خوش آهویی خوش آهوییای شمع من بس روشنی بس روشنی
در خانه‌ام چون روزنی چون روزنیتیر بلا چون دررسد چون دررسد
هم اسپری هم جوشنی هم جوشنیصبر مرا برهم زدی برهم زدی
عقل مرا رهزن شدی رهزن شدیدل را کجا پنهان کنم
در دلبری تو بی‌حدی تو بی‌حدیای فخر من سلطان من سلطان من
فرمان ده و خاقان من خاقان منچون سوی من میلی کنی میلی کنی
روشن شود چشمان من چشمان من

من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا
آن جام جان افزای را برریز بر جان ساقیابر دست من نه جام جان ای دستگیر عاشقان
دور از لب بیگانگان پیش آر پنهان ساقیانانی بده نان خواره را آن طامع بیچاره را
آن عاشق نانباره را کنجی بخسبان ساقیاای جان جان جان جان ما نامدیم از بهر نان
برجه گدارویی مکن در بزم سلطان ساقیااول بگیر آن جام مه بر کفه آن پیر نه
چون مست گردد پیر ده رو سوی مستان ساقیارو سخت کن ای مرتجا مست از کجا شرم از کجا
ور شرم داری یک قدح بر شرم افشان ساقیابرخیز ای ساقی بیا ای دشمن شرم و حیا
تا بخت ما خندان شود پیش آی خندان ساقیا

تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را
تو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان رانفسی یار شرابم نفسی یار کبابم
چو در این دور خرابم چه کنم دور زمان راز همه خلق رمیدم ز همه بازرهیدم
نه نهانم نه بدیدم چه کنم کون و مکان راز وصال تو خمارم سر مخلوق ندارم
چو تو را صید و شکارم چه کنم تیر و کمان راچو من اندر تک جویم چه روم آب چه جویم
چه توان گفت چه گویم صفت این جوی روان راچو نهادم سر هستی چه کشم بار کهی را
چو مرا گرگ شبان شد چه کشم ناز شبان راچه خوشی عشق چه مستی چو قدح بر کف دستی
خنک آن جا که نشستی خنک آن دیده جان راز تو هر ذره جهانی ز تو هر قطره چو جانی
چو ز تو یافت نشانی چه کند نام و نشان راجهت گوهر فایق به تک بحر حقایق
چو به سر باید رفتن چه کنم پای دوان رابه سلاح احد تو ره ما را بزدی تو
همه رختم ستدی تو چه دهم باج ستان راز شعاع مه تابان ز خم طره پیچان
دل من شد سبک ای جان بده آن رطل گران رامنگر رنج و بلا را بنگر عشق و ولا را
منگر جور و جفا را بنگر صد نگران راغم را لطف لقب کن ز غم و درد طرب کن
هم از این خوب طلب کن فرج و امن و امان رابطلب امن و امان را بگزین گوشه گران را
بشنو راه دهان را مگشا راه دهان رااشعار عارفانه مولانا

عشق مانند باد استنمی‌توانی آن را ببینی اما می‌توانی حسش کنی

شیرین بهانه بود!فرهاد تیشه می‌زد تا نشنود صدای مردمانی را که در گوشش زمزمه می‌کردنددوستت ندارد…

دقت کردین جمله ی “دوستت دارم” سوالی نیستولی همه بعد از گفتنش منتظر جوابن !

وقتی عشق فرمان می‌دهدمحال سر تسليم فرود می‌آورد…

وقتی میخواهمت و نیستیهیچ اتفاق خاصی نمی افتد ،فقط ذره ذره ایوب میشوم

آخه این چه وضعشه ؟
شلوار پاره مُده لباس پاره مده پیرهن پاره مده
اون وقت من این همه جوراب پاره دارم مد نیست
دوستان بیایید با دست به دست هم دهیم
به مهر جوراب پاره را کنیم
مد مهر !

هر چه دلم را خالی می‌کنمباز پر می‌شود ازتو…چه برکتی دارددوست داشتنت!…

چه تنگنای سختی است!یک انسان یا باید بماند یا برود…و این هر دواکنون برایم از معنی تهی شده است…و دریغ که راه سومی هم نیست!

عشق دروغی بودکه در تمام این سال ها باورش داشتمو چه تاوان سنگینی داشتهمین اشتباه کوچک !

کاش در دنیا سه چیز وجود نداشت:غرور، دروغ و عشق…چرا که انسان با غرور می‌تازدبا دروغ می‌بازدو با عشق می‌میرد…

فلاسفـــه دربـــاره عشــــــــق خیلـــی حرفهــا زدندامــــا منطــق هیجکــدامشــــان به پـای منطـــق تـــــــو نرسیـــــدرفتــــــــی و گفتــــــی:همینـــــه کــــــــــــــه هســــت !

اما چه رنجی است لذت‌ها را تنها بردن و چه زشت است زیبایی‌ها را تنها دیدن و چه بدبختی آزار دهنده‌ای است تنها خوشبخت بودن! در بهشت تنها بودن سخت تر از کویر است

دوست داشتن ساده است و باور کردنش سختتو ساده باور کن که من سخت دوستت دارم

همیشه رفتن راه رسیدن نیست…!ولی برای رسیدن باید رفت…در بن بست نیز راه آسمان باز است!پرواز بیاموزید…

مرا دردی‌ست در دل اگر گویم زبان سوزد…

عشق در دریا غرق شدن است، دوست داشتن در دریا شنا کردن

در هر چیزمی‌توان عشق را حس کردوقتی دریا ماهی را در آغوش می‌گیرد،زمین جوانه‌های کوچک را می‌بوسد،و برگ‌های بلند ذرت، دانه دانه محبت را بغل می‌کنند!در هر چیز…می‌توان عشق را حس کرد و “خدا” را!

در این غروبﻫﺮ ﻧﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﮕﻮﯾﺪﺯﯾﺒﺎﺳﺖﺣﺎﻻﺳﻤﻔﻮﻧﯽ ﭘﻨﺠﻢ ﺑﺘﻬﻮﻭﻥ ﺑﺎﺷﺪﯾﺎ ﺯﻧﮓ ﺗﻠﻔﻨﯽﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺻﺪﺍﯼ اوﺳﺖ …

عشق یک فریب بزرگ و قوی است،دوست داشتن یک صداقت راستین و صمیمی، بی انتها و مطلق…

عشق نیرو و حرارتی است که از کالری‌ها و پروتئینی که وارد بدن من می‌شود زائیده نمی‌شود. یک منبع نمی‌دانمی ‌دارد که تمام وجود مرا ملتهب می‌کند و می‌گدازد و حتی به نفی خویش وادار می‌کند…زخمی بر پهلویم هست روزگار نمک می‌پاشد و من پیچ و تاب می‌خورم و همه گمان می‌کنند که من می‌رقصم…

آنچنان جای گرفتی تو به چشم و دل منکه به خوبان دو عالم نظری نیست مرا…!

اگر عشق از انسان گرفته شود، وی به صورت یک موجود منفرد و منجمدی در می‌آید که فقط به درد دستگاه‌های تولیدی می‌خورد…

نگارا از وصال خود مرا تا کی جدا داری؟

رفته‌ای و من اینجا تنها به این امید دم می‌زنم که با هر نفس گامی به تو نزدیک‌تر می‌شوم… این زندگی من است

هیچ گاه کسی را دوست نداشته باش، چون دوست داشتن اسارت است و اسارت انسان را به جنون می‌کشاند…هر گاه کسی را دوست داشتی رهایش کن… اگر به سویت باز نگشت بدان که از اول هم مال تو نبوده است….

گر هزاران دام باشد در قدمچون تو با مایی نباشد هیچ غم!“مولانا“

دوست داشتن را هر کس بفهمد خدا را به آسانی استشمام بوی گل می‌فهمد،اما اگر کسی فقط فهمیدن عقلی را می‌فهمد، خدا برایش مجهولی است دست نایافتنی…

روزی تو خواهی آمداز کوچه‌های باران…تا از دلم بشویی غم‌های روزگاران

مهربانی جاده‌ای ست که هر چه پیشتر بروی، خطرناک‌تر می‌شود… نمی‌توانی برگردی، اما لحظه‌ای باید درنگ کرد و شاید چند گامی به بیراهه رفت

من با عشق آشنا شدم و چه کسی این چنین آشنا شده است؟هنگامی دستم را دراز کردم که دستی نبود… هنگامی لب به زمزمه گشودمکه مخاطبی نداشتمو هنگامی تشنه‌ی آتش شدم که در برابرم دریا بود و دریا و دریا…!

من، خدا رادر قلب کسانی دیدمکه بی هیچ توقعی، مهربانند…

آدمی تا به راه خویش است، هیچ است و حقیر… در توکل به مطلق می‌رسد و در عشق لایتناهی، متناهی می‌شود

مدت‌هاست ازسقف لحظه‌هایم یادتو می‌چکد!!… اگر بارانبند بیاید از این خانه می‌روم

من همه درد خودم را به تو گفتم جانا!این که درمان بکنی یا نکنی؛…مختاری!

دوست داشتن از عشق برتر است و من هرگز خود را تا سطح بلندترينقله عشق‌های بلند پايين نخواهم آورد…

خدایا بمن بیاموز قبل از آنکه در مورد راه رفتن کسی قضاوت کنم کمی با کفش‌هایش راه بروم

ثانیه ها و دقیقه ها از پس هم میگذرند
بهار نزدیک است
لبخــــــــــند بزن
خدا نزدیک استپنجره های کوچک خانه ام را روبه دنیایی بزرگ میگشایم
میدانم..میدانم
چقدر تنفس شیرین استسلامت میکنم
او نزدیکی
لبخند میزنم
تو کنار منیتو بهار منی
تو خدای منی

هیچوقت دلخوشی ڪسی رو ازش نگیرین
این دلخوشی میتونه:
یه سلام
یه احوالپرسی
یه حواسم بهت هست …
یه صدای گرم و دوستانه
و یه حس خوب باشه …
دوستی ها رو دست ڪم نگیرین …
همین …
بچه ها شوخی شوخی به گنجشک ها سنگ میزنن …
ولی گنجشک ها جدی جدی میمیرن … !
آدما شوخی شوخی به هم زخم زبون میزنن …
ولی دلها جدی جدی  می شڪنند….

هیچ اندیشه‌ ای زشت نیست ؛
اندیشه‌ ای که اجبار شود زشت می‌ شود
هیچ فردی زشت نیست ؛
فردی که زیبا نیندیشد زشت می‌ شود
انسان‌ ها همه با محبت‌ اند ؛
انسانی که اراده‌ اش را تحمیل می‌ کند ، ظالم است
انسان‌ ها همه عاشقند ؛
انسانی که نیاموخته عشق بورزد ، بی‌تفاوت است
انسان‌ ها همه شادند ؛
انسانی که نیاموخته شادی را لمس کند ، افسرده و غمگین است
“” از امروز زیبا ببینیم “”

هر چقدر هم که گذشته‌تان آلوده بوده باشد،
آینده‌تان هنوز حتی یک لکه هم ندارد.
زندگی هر روزتان را با تکه شکسته های دیروزتان شروع نکنید.!!!
به عقب نگاه نکنید مگر اینکه چشم‌اندازی زیبا باشد.
هر روز یک شروع تازه است.
هر صبح که از خواب بیدار می‌شویم،
اولین روز از باقی عمرمان است.
یکی از بهترین راه‌ها برای گذشتن از
مشکلات گذشته این است….
که همه توجه و تمرکزتان را روی کاری جمع کنید
که از خودتان در آینده برایش متشکر خواهید بود!!!

شکست ها و نگرانی هایت را رها کن،خاطراتت را،نمیگویم دور بریز،اما قاب نکن به دیواردلت…در جاده ی زندگی، نگاهت که به عقبباشد؛زمین می خوری…زخم بر می داری…و درد می کشی…نه از بی مهری کسی دلگیر شو …نه به محبت کسی بیش از حد دلگرم…به خاطر آنچه که از تو گرفته شده،دلسرد مباش، تو چه می دانی؟شاید … روزی … ساعتی … آرزوینداشتنش را می کردی…تنها اعتماد کن و خود را به او بسپار …هیچ کس آنقدر قوی نیست که ساعتهابر عکس نفس بکشد …در آینده لبخند بزن…این همان جایی است که باید باشی!هیج کس تو نخواهد شدآرامش سهم توست …

انسان های هم فرکانس همدیگر را پیدا می کنند..
حتی از فاصله های دور…
از انتهای افق‌های دور و نزدیک.. انگار. جایی نوشته بود که اینها باید  در یک مدار باشند.. یک روزی .. یک جایی است  که باید با هم ، برخورد کنند… آنوقت…
میشوند همدم، میشوند دوست، میشوند رفیق..
اصلا میشوند هم شکل… مهرشان آکنده از همه ….
حرفهایشان میشود آرامش…
خنده شان، کلامشان می نشیند روی طاقچه دلتان.. نباشند دلتنگشان میشوی..
هی همدیگر را مرور می کنند..
از هم خاطره می سازند….
مدام گوش بزنگ کلمات و ایده ها هستند.. و یادمان  باشد..
حضور هیچکس اتفاقی نیست.

نمي دانــمچــرا بيــن ايــن همــه ادمپــيــله کــرده امــبــه تــوشــايد فــقط با تــو
پــروانــه مي شـــوم
ســنـگـيــنــي گـفــتــه هــايــم
بــه سـنــگـيــنـي گــوش هــايـتــ دَر . . .!

هرگاه از دست کسی خشمگین و یا ناراحت شدید
این قوانین فردی شماست که ناراحتتان کرده است
نه رفتار طرف مقابل . . .

باید راهی یافت، برایِ زندگی را زندگی کردن،نه فقط زندگی را گُذَراندَن ..باید راهی یافت،برایِ صبح ها با اُمید چشم گُشودَن،برایِ شب ها با آرامشِ خیال خوابیدن..اینطور که نمیشود،نمیشود که زندگی را فقط گذراند ،نمیشود که تمام شدنِ فصلی و رسیدنِ فصلی جدید را فقط خُنَکایِ ناگهانیِ هوا یادَت بیاورد،نمیشود تا نوکِ دماغَت یخ نکرده حواسَت به رسیدنِ پاییز نباشد..اینطور پیش بِرَوی یک آن چَشم باز میکنیخودَت را میانِ خزانِ زردِ زندگی ات میابی ،و یادت هم نمی آید چطور گذَرانده ای مسیرِ بهاری و سبزِ زندگی ات را..اصلا خدا را هم خوش نمی آید،راهَت داده به دنیایَش که نقشَت را ایفا کنی،یک روز خوبُ حتی یک روز بد ،یک روز شیرینُ حتی یک روز تلخ ،یک روز آرامُ حتی یک روز پُرهیاهو ،وظیفه ی تو زندگی را با تمام و کمالَش زندگی کردن است،با تمامِ سِکانس هایِ تلخ و شیرینَش..نمیشود که همه اش خسته باشیو سَرِ سکانس هایِ تلخ بهانه بیاوری و گوشه ای به قهر کِز کنی و بازی نکنی ..حق داری که خستگی ات را در کنی،اما حق نداری که دیگر مسیر را ادامه ندهی ..اینطور که نمیشود،تا دیر نشده باید راهی پیدا کرد،باید زندگی را زندگی کرد ..

آب در هاون کوبیدن است اینکه من شعر بنویسمو تو فال قهوه بگیریوقتی؛ آخر همه شعرهای من تو می آیی؛و ته همه ی فنجان های تو من میروم !!

سر بر شانه خدا بگذار تا قصه عشق را چنان زیبا بخواند
که نه از دوزخ بترسی و نه از بهشت به رقص درآیی
قصه عشق “انسان” بودن ماست . . .

هیچ روز خوبی در راه نیست
روز خوب که در نمیزنه بیاد داخل!
روز خوب که سر برج نیست خود بخود البته گاهی باناز وکرشمه بیاد!
قبض آب وبرق و…. نیست که وقت وبیوقت وقتی خسته ازسرکاربرمیگردی از شکاف در آویزون باشه!
روز خوب راباید ساخت
باید نوازشش کرد
باید آراست وپیراست
باید به گیسوهاش گلهای وحشی صحرایی زد
باید عطر دلخواهش رو خرید
گل دلخواهش رو روی میز گذاشت
شعر دلخواهش رو سرود
باید نازش را کشید
برویش خندید
روزخوب را باید خلق کرد
وبعد در آغوش آرام یک روز خوب لذت دنیارا چشید….

از هیچ وضعیتی ناراحت نباشید تا وزن و سنگینی خودش را از دست بدهد.
وقتی به اندیشه های منفی توجه می کنیم، به آنها پروبال می دهیم.
بی اعتنا به ظاهر امور، جوری وانمود کنید که انگار همه چیز دارد به نحوی جادویی مطابق میل شما پیش می رود!
همه ی اندیشه های مربوط به ترس، شکست، نفرت، و بدخواهی مانند علف های هرز یک باغ هستند که باغبان آنها را نکاشته و نمی خواهد.
پس همه هدف خود را با دیدی مثبت ، روی نتجه نهایی متمرکز کنیم .

نیمی از زندگی مانمیشود صرفِ اینکه به آدمهای دیگر ثابت کنیم،ما چقدر خوشبختیم…به آدمهایی که شاید خوشبختی برایشان تعریفِ دیگری داردحتی اگر واقعاً هم خوشبخت باشیم،اما همین خودنمایی،ما را تبدیل میکند به بدبخت ترین آدمِ روی زمین!غذایی اگر جلویمان میگذارند،قبل از لذت بردن از غذا،ترجیح میدهیم آن را به رخِ دیگران بکشیم…سفری اگر میرویم،ترجیحمان این است که بگوییم،ما آمدیم به بهترین نقطه ی روی زمین،توبمان همان جهنم همیشگی…واردِ رابطه اگر میشویم،عالم و آدم را با خبر میکنیم،که ببینید چقدر خاطرِ من را میخواهد،تو اما بمان در همان پیله ی تنهایی ات…ما لذت بردن را پاک فراموش کرده ایممسیری را میرویم که خطِ پایان ندارد،فقط میرویم که از بقیه جا نمانیم!

تا به حال به آدم هایی که در زندگی تو هستند دقت کرده ای ؟
یادت باشه حضور هیچ کس در زندگی تو بی دلیل نیست !
آدم هایی که با آن ها روبه رو می شوی آیینه ای هستند برای تو….
اگر می خواهی خود را بشناسی
و از حال و هوای درونت با خبر شوید ببین چه کسانی در زندگی ات حضور دارند !
دریافتی ما از هستی ، تنها پول نیست
آدم هایی که به زندگی مان وارد می شوند نیز ،
روزی ما هستند!

یک روزی هست که خدا چرتکه دستش می گیرد و حساب و کتاب می کند و آن روز تو باید تاوان آنچه با من کردی را بدهی فقط نمی دانم تاوان دادن آن موقع تو به چه درد من می خورد ….؟

هر چه کمتر شود فروغ حیاترنج را جانگدازتر بینیسوی مغرب چو رو کند خورشیدسایه ها را درازتر بینی . . .(رهی معیری)

اگر بتونى هميشه وبطور مداوم رو به آينده گام كوچك بردارىروزى ميرسه كه به روياهات برسى ……!

به سه چيز هرگز نميرسيد :بستن دهان مردمجبران همه ى شكست هارسيدن به همه آرزوهاسه چيز حتما به تو ميرسد :مرگنتيجه عملترزق و روزى

زندگی شیرین است
مثل شیرینی یک روز قشنگ
زندگی زیبایی است
مثل زیبایی یک غنچه ی باز
زندگی تک تک این ساعت هاست
زندگی چرخش این عقربه هاست

اگه بخوایم صبر کنیم
تا آماده باشیم
بعد شروع کنیم بایدکل زندگیمون
رو به صبر کردن بگذرونیم
شروع کنید! با هر چیزى که دارین
از هر جایى که هستین ،
هر چقدر که میتونید،
اما شروع کنید

بعضی از مردم اصرار دارند
که خود را به دیگران بشناسانند
و ثروت خود را به رخ آنها بکشند.
اما
این نوع آدمها
در درون خود زجر می کشند
زیرا
شادی آنها وابسته به  تفکر دیگران است.
“مهم بودن”
را فراموش کنید تا آرامش نصیب تان شود.
هر چه کمتر نیازمند تحسین دیگران باشید،
بیشتر تحسین می شوید.

مواظب همدیگه باشیم !
از یه جایی بــه بعد دیگه بزرگ نمیشیم؛ پیر میشیم !
از یه جایی بــه بعد دیگه خسته نمیشیم؛ می بُرّیم  !
از یه جایی بــه بعد دیگه تکراری نیستیم؛ زیادی هستیم !
پس قدر خودمون ، خانواده مون ،
دوستانمونو، زندگیمونو
و کلا حضور خوشرنگ مون رو تو صفحهء دفتر وجود بدونیم…
محبت تجارت پایاپای نیست
چرتکه نیندازیم که من چه کردم و تو در مقابل چه کردی!
بیشمار محبت کنیم.
حتی اگر به هردلیلی کفه ترازوی دیگران سبک تر بود

به بزرگی آرزویت نیندیشبه بزرگیکسی بیندیش که میخواهد آرزویت رابرآورده کندبراى برآورده شدن آرزو هایتان خدا رابرای شما آرزو يكنم

دل آدم،گاهی گرم می شود چه ساده،به یک دلخوشی کوچک…به یک احوالپرسی ساده…به یک دلداری کوتاه..به یک “تکان سر”یعنی تو را می فهمم…به یک گوش دادن خالی بدون داوری!به یک همراهی شدن کوچک…به  حتی  یک همراهی کوتاه ممتد..به یک پرسش “روزگارت چگونه است؟”..به یک دعوت کوچک به صرف یک فنجان قهوه..به یک وقت گذاشتن برای تو…به شنیدن یک”من کنارت هستم”…به یک هدیه ی بی مناسبت…به یک غافلگیری..به یک خوشحال کردن کوچک..به یک شاخه ی گل…دل آدم گاهی چه شاد است…به یک فهمیده شدن درست….!به یک لبخند..به یک سلام..به یک تعریف.. به یک تایید.. به یک تبریک…و ما چه بی رحمانه این دلخوشی های کوچک و ساده را ازهم دریغ می کنیم و تمام محبت و دوست داشتنهایمان را گذاشته ایم کنار، تا به یک باره آنها را از پس مرگ نثار هم کنیم …چه بی رحمانه…

ما هرکسی را طوری می کُشیم،
بعضی ها را با گلوله
بعضى ها را با حرف
وبعضی هارا باکارهایی که کرده ایم
و بعضی هارا باکارهایی که تابه امروز
برای آنهانکرده ایم…!

گاهى لازم است به ذهنتان آرامش بدهيد
و به كارهايى كه به شما حس مثبت بودن وخوبى ميدهند فكر كنيد

به پایان فکر نکناندیشیدن به پایان هر چیز شیرینی حضورش را تلخ می کندبگذار پایان تو را غافلگیر کنددرست … مثل آغاز

اگر از پایان گرفتن غم هایت نا امید شده ایبه خاطر بیاور زیباترین صبحی که تا به حال تجربه کرده ای رامدیون صبرت در برابر سیاه ترین شبی هستیکه هیچ دلیلی برای تمام شدن آن نمی دیدی …

با همه‌ی بی سر و سامانی‌ام
باز به دنبال پریشانی‌ام
طاقت فرسودگی‌ام هیچ نیست
در پی ویران شدنی آنی‌ام
آمده‌ام بلکه نگاهم کنی
عاشق آن لحظه‌ی طوفانی‌ام
دلخوش گرمای کسی نیستم
آمده‌ام تا تو بسوزانی‌ام
آمده‌ام با عطش سال‌ها
تا تو کمی عشق بنوشانی‌ام
ماهی برگشته ز دریا شدم
تا تو بگیری و بمیرانی‌ام
خوب‌ترین حادثه می‌دانمت
خوب‌ترین حادثه می‌دانی‌ام؟
حرف بزن ابر مرا باز کن
دیر زمانی است که بارانی‌ام
حرف بزن، حرف بزن، سال‌هاست
تشنه‌ی یک صحبت طولانی‌ام
ها به کجا میکشی‌ام خوب من؟
ها نکشانی به پشیمانی‌ام!

یه سفره ی ساده نه آب پرتقال و نه نوشیدنی های بالا شهری که چایی خودمون ؛رنگارنگی سفره مهم نیست ،مهم چندنفری هستن که دورش نشستن ، پر از عشق ، پر از محبت …چایی تلخ رو که با عشق دم کنی ، شیرین ترین نوشیدنی دنیا میشه حتی بدون قند !

صبور باش چيزهاى خوب زمان ميبرد امپراطوری ها يك روزه ساخته نميشوند

گفت جبران میکنم…………

گفتم کدام را؟عمر رفته را؟دل مرده اما تپیده را؟حالا من هیچ.. جواب این تارهای سفید مو را میدهی؟نگاهی به سرم کرد و گفت چه پیر شده ای..؟گفتم جبران میکنی..؟گفت.. کدامش را؟…….

تو چه گفتی سهراب؟قایقی خواهم ساخت …با کدوم عمر دراز؟نوح اگر کشتی ساخت، عمر خود را گذراندبا تبر روز و شبش، بر درختان افتادسالیان طول کشید، عاقبت اما ساختپس بگو ای سهراب … شعر نو خواهم ساختبیخیال قایق ….یا که میگفتی ….تا شقایق هست زندگی باید کرد؟این سخن یعنی چه؟با شقایق باشی…. زندگی خواهی کردورنه این شعرو سخنیک خیال پوچ استپس اگر میگفتی …تا شقایق هست، حسرتی باید خوردجمله زیباتر میشدتو ببخشم سهراب …که اگر در شعرت، نکته ای آوردم، انتقادی کردمبخدا دلگیرم، از تمام دنیا، از خیال و رویابخدا دلگیرم، بخدا من سیرم، نوجوانی پیرمزندگی رویا نیستزندگی پردرد استزندگی نامرد است!

احساس خوبی دارمهمه چیز درست می‌ شودتو خواهی آمدو دهان تاریک باد را خواهی دوختآمدن تو یعنیپایان رنج‌ ها و تیره‌روزی‌ هاآمدن تو، یعنی آغاز روزی نو

باز کن پنجره ها را، که نسیمروز میلاد اقاقی ها راجشن می گیرد،و بهار،روی هر شاخه، کنار هر برگ،شمع روشن کرده است.همه ی چلچله ها برگشتند،و طراوت را فریاد زدند.

وقتی گیلاس با بند باریکش به درخت متصل استهمه عوامل در جهت رشدش در تلاشند..باد باعث طراوتش میشودآب باعث رشدش میشودو آفتاب پختگی و کمال میبخشداما …به محض پاره شدن آن بند و جدا شدن از درخت،آب باعث گندیدگیباد باعث پلاسیدگیو آفتاب باعث پوسیدگی و ازبین رفتن طراوتش میشود..بنده بودن یعنی همین، یعنی بند به خدا بودن، که اگر این بند پاره شد، دیگر همه عوامل در نابودی ما مؤثر خواهد بود.پول، قدرت، شهرت، زیبایی… تا بند به خداییم برای رشد ما، مفید و بسیار هم خوب است اما به محض جدا شدن بندبندگی، همه آن عوامل باعث تباهی و فساد ما می شود.

دوباره سیب بچین آدم….من خسته ام….بگذار از اینجا هم بیرونمان کنند……

اگـه وجــود خـــــــدا ﺑـــــــــــاورت بــشــهخـــــــــــــــدا یــه نـــقــــــطــه میندازه زیــر بــاورت …مـــیـــشــه : ﻳــــــــــــــــﺎﻭﺭﺕ …بهمین راحتی

از دوست جدید رازت را پنهان کناز دشمن قدیمی که طرح دوستیدوباره با تو ریخته خنجرت را …چون اولی “باورت” را نشانه می گیرددومی “قلبت” را

از آدم ها بُت نسازید ………!این خیانت است ………….!هم به خودتان ……….. هم به خودشان ………..!خدایی می شوند که خدایی کردن نمیدانند………!و شما در آخر می شوید سرتا پا کافرِ خدای خود ساخته ………….

در هیاهوی زندگی دریافتم ؛
چه بسیار دویدن ها
که فقط پاهایم را از من گرفت
در حالی که گویی ایستاده بودم ،
چه بسیار غصه ها
که فقط باعث سپیدی موهایم شد
در حالی که قصه ای کودکانه بیش نبود ،
دریافتم
کسی هست که اگر بخواهد “می شود”
و اگر نخواهند “نمی شود”
به همین سادگی …کاش نه میدویدم و نه غصه می خوردم
فقط او را می خواندم و بس       …

بی ارزشترین نوعِ افتخار،
افتخار به داشتن ویژگی هایی است که خود
انسان در داشتنشان هیچ نقشی ندارد
مثلِ چهره، قد، رنگ چشم، ملیت، ثروت خانوادگی و خیلی چیزهای دیگر.
از چیزایی که خودتان به دست آورده اید حرف بزنید..
مثل:انسانیت، مهربانی، گذشت، صداقت و..
آدمی را آدمیت لازم است
عود را گر بو نباشد هیزم است…

هر باخت مقدمه اى براى پيروزيهبعدها ميفهمى كه آدم هيچوقتاز بردن چيزى ياد نميگيره

همه ی شهر مهیاست مبادا که تو را…آتش معرکه بالاست مبادا که تو را…این جماعت همه گرگ اند مبادا که تو را…پی یک شا م بزرگ اند مبادا که تو را…دانه و دام زیادست مبادا که تو را…مرد بدنام زیادست مبادا که تو را…پشت دیوار نشستند مبادا که تو را…نانجیبان همه هستند مبادا که تو را…تا مبادا که تو را باز مبادا که تو را……..پرده بر پنجره انداز مبادا که تو را…دل به دریا زده ای ؛این پهنه سراب  است نرو…برف و کولاک زده راه خراب است نرو …بی تو من با بدن لخت خیابان چه کنم …با غم انگیز ترین حالت تهران چه کنم…بی تو پتیاره پاییز مرا می شکند…این شب وسوسه انگیز مرا می شکند…بی تو بی کار و کسم, وسعت پشتم خالی است…گل تو باشی من مفلوک دو مشتم خالی است…بی تو تقویم پر از جمله ی بی حوصله هاست…وجهان مادر آبستن خط فاصله هاست….

مهربان و ملایم باش،اجازه نده دنیا تو را زمخت و خشن نماید…به درد و رنج اجازه نده تو را بیزار نماید…به تلخی ها اجازه نده، شیرینی زندگیت را، از تو بربایند

مصریان باستان اعتقاد داشتندکه پس از مرگاز آنها تنها دو سوال پرسیدهمی شود :آیا شادی را یافتی ؟آیا شادی را آفریدی ؟

یادش بخیر…بچه که بودیم دل دردهایمان را به یک زبان می گفتیم همه می فهمیدند،بزرگ که شدیم درد دل ها را به صد زبان می گوییم کسی نمی فهمد…دلتنگ کودکیم.. یادش بخیر..قهر می کردیم تا قیامت..و لحظه ی بعد قیامت می شد…
اما نه..کاش همیشه کودک می ماندیم تا به جای دلهایمان،سر زانوهایمان زخمی می شد..
براستی کاش همچون کودکی تنها غصه یمان شکستن نوک مدادمان بود..
دل بسته به سکه های قلک بودیم…دنبال بهانه های کوچک بودیم…رویای بزرگ تر شدن خوب نبود…ای کاش تمام عمر کودک بودیم..و کاش در کودکی می ماندیم …آنجا که تنها تلخی زندگیمان،شربت تبمان بود…..تازه دارم حکمت بازی های کودکی را می فهمم….زووووووووووووووو تمرین این روزهای نفسگیر بود……و اما امروز …..پشت کدامین مغازه پا بکوبیم که برایمان آرامش بخرند….؟؟؟؟!

یک استکان بوسه داغیه بشقاب بزرگ عشق بی پیرایهیک پیاله گل سرخیک کف دست نان صداقتاز شکر خودت هم کمی بریز تا شیرین شوداین صبحانه عشق است با تو خوردن صفا دارد …

در بعضی طوفانهای زندگی، کم کم یاد میگیری که:
نباید توقعی داشته باشی مگر از خودت.
متوجه میشوی, بعضی را هرچند نزدیک، اما نباید باور کرد،
متوجه میشوی روی بعضی هر چند صمیمی، اما نباید حساب کرد،
میفهمی بعضی را هر چند آشنا، اما نمیتوان شناخت،
و این اصلاً تلخ نیست، شکست نیست،
آگاه شدن نام دارد.ممکن است در حین آگاه شدن درد بکشی، این آگاهی دردناک است…
اما تلخ هرگز!!!

سکوت نکن …زمزمه کن گاهی !قدم بزن در کوچه های زندگی …و گاهی آرام پرواز کن …این آبی بیکران مال تو نباشد …مال کیست ؟زندگی زیباست!

گاهــی آدمـ دلــــشـــ مـیــخواهــد 

کـفـــش هـاشـ را دربـیـــاورد 

یــواشکیـ نوکـــ پـــا , نـوکــ پــا 

از خـودشــ دور شــود 

دور دور دور ……..

قلمت را بردار بنویس از همه ی خوبی هازندگی، عشق، امیدو هر آن چه برروی زمین زیباستگل مریمگل رزروی کاغذ بنویس :زندگی با همه تلخی هایش، زیباست

بهترین جفت درجهان خنده و گریه استآنها هیچگاه یکدیگررا همزمان ملاقات نمیکنندولیاگر آن دویکدیگر راملاقات کردندآن لحظه بهترین لحظه زندگی شماستآرزو می‌ کنم امروز بهترین جفت اتفاق بیفتد

چرا خوشبخت بودن مشکل است؟!
چون از رها کردن چیزهایی که باعث غمگینی ما می شود، سرباز می زنیم !
چون کلید خوشبختی خودمان را، در جیب دیگران قرار داده ایم
و باور نداریم که کلید خوشبختی ما در دستان خودماست!
کلید خوشبختی، درک این واقعیت است که آنچه برای شما رخ می دهد مهم نیست بلکه چگونگی پاسخ شما ست که اهمیت دارد.
در حقیقت خوشبخت کسی نیست که مشکلی ندارد بلکه کسی است که با مشکلاتش، مشکلی ندارد…!

خوشبختی یعنیچه دورچه نزدیکهنوز کسی باشد که بی بهانه دوستت داشته باش … !

جسارت اجرايى كردن ايده هايت را داشته باشو گرنه هميشه جهان پر بوده ازترسو هاى خوش فكر

دلت را بتکان غصه هایت که ریخت توهم همه رافراموش کن..دلت را بتکان اشتباه هایت که افتاد روی زمین،بگذارهمان جاباقی بماند فقط ازلابه لای اشتباه هایت یکتجربه بکش بیرون قاب کن وبزن به دیواردلت….دلت رامحکم ترکه بتکانی تمام کینه هایت هم میرزد تمام ان غم های بزرگ وهمه ی حسرتهاوآرزوهایت……..حالا ارام تر،آرام تربتکان..
تاخاطره هایت نیفتد تلخ یاشیرین،چه تفاوت میکند…
خاطره ،خاطره است بایدباشد باید بماند…
عزیزم خانه تکانی دلت مبارک!!!

هیچ وقت گریه کردن آدمها رو از این زاویه قضاوت کردید؟
برخی گریه میکنند…
نه به خاطر اینکه ضعیف هستند!!!
بلکه به این خاطر که برای مدت طولانی قوی بوده اند….

من همیشه خوشحالم، می دانید چرا؟برای اینکه از هیچکس برای چیزی انتظاری ندارم،انتظارات همیشه صدمه زننده هستند ..زندگی کوتاه است ..پس به زندگی ات عشق بورز ..خوشحال باش .. و لبخند بزن .. فقط برای خودت زندگی کن و ..قبل از اینکه صحبت کنی » گوش کنقبل از اینکه بنویسی » فکر کنقبل از اینکه خرج کنی » درآمد داشته باشقبل از اینکه دعا کنی » ببخشقبل از اینکه صدمه بزنی » احساس کنقبل از تنفر » عشق بورززندگی این است … احساسش کن، زندگی کن و لذت ببر..

با اندکی تامل به این باور می توان رسید که:تاریخ تولدت مهم نیست،تاریخ “تبلورت” مهمه…!اهل کجا بودنت مهم نیست،”اهل و به جا بودنت” مهمه…!منطقه زندگیت مهم نیست”منطق زندگیت” مهمه…!و گذشته زندگیت مهم نیست،امروزت مهمه که چه گذشته ای واسه فردات میسازی…!!!

هیچ وقت
یکی را با همه ی ﻭﺟﻮﺩﺕ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ
ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻﮐﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺪﺍﺭﯼ . . .

راز تغيير كردن اين است كه تمام انرژيتان رانه روى جنگيدن با قديمى هابلكه روى ساختن جديدها متمركز كنيد

گذشته هایت راببخشزیرا آنان همچون کفش های کودکیت نه تنهابرایت کوچکندبلکه تو را از برداشتن گام های بزرگ بازمیدارند

کودکی به آسمان بارانی می نگریست و می گفت:خدایا…..گریه نکن….یک روزی می آید که ما آدم های خوبی می شویم….خدایا….

پیرشدن به سن نیست به این است که :ورزش نکنی، کتاب نخوانیعاشق نشوی، هدیه ندهی …محبت نکنی …محبت نگیری، مهمانی نرویپیری به سن نیستبه کیفیت دل است !

و این جهان پر هست از دو نفره هایي که تنها جسم هایشان کنار هم هست …
و دلهایشان در دنیای دیگر سیر می‌کنند…
در بین خاطره هاي یک آدم دیگر …
در بین لبخند هاي کسی که سالها پیش به امید خوشبختی عشقش را در قلبشان نادیده گرفتند و برایش آرزوی خوشبختی کردند …
اما آن روزها نمیدانستند
که خود خوشبختی را دارند فدای سراب خوشبختی میکنند …
و چه آدمهایی که خوشبختی را داشتند اما ندیدند …
رهایش کردند و سالها در پی آن دویدند
اما وقتی که زمان گذشت …
سالها و عمرها گذشتند …
تازه فهمیدند خوشبختی همان نگاه پر از عشق کسی بود که برای توهمی تلخ رهایش کردند

ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻮ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ!
ﺯﯾﺮﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺿﻌﯿﻔﯽ؛
ﺑﮕﻮ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺩﺍﺭﻡ…
ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ!
ﺯﯾﺮﺍ ﺗﻮﺍﻧﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ می کني‌‌‌‌‌‌؛
ﺑﮕﻮ ﺳﻌﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﯿﮑﻨﻢ…
ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻮ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﭘﺲ ﮐﯽ؟؟؟
ﺯﯾﺮﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻣﯿﮑﻨﯽ؛
ﺑﮕﻮ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﺮ ﺻﺒﻮﺭﯾﻢ ﺑﯿﻔﺰﺍ…
ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻮ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ!
ﺯﯾﺮﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻌﺎﺩﺗﺖ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﺤﺪﻭﺩﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﯽ؛
ﺑﮕﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﮕﺮ…
ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻮ ﺷﺎﻧﺲ ﻧﺪﺍﺭﻡ!
ﺯﯾﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺘﺖ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ،
ﺑﯽ ﺣﺮﻣﺘﯽ ﻣﯿﮑﻨﯽ؛
ﺑﮕﻮ ﺣﻖ ﻣﻦ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ….

ربطی نداره متأهلی یا مجرد،
مکث را تمرین کن.
گاهی زندگی سخت هست و گاهی ما سخت ترش می‌کنیم!
گاهی آرامش داریم، خودمون خرابش می کنیم!
گاهی خیلی چیزارو داریم اما محو تماشای نداشته هامون میشیم!
گاهی حالمون خوبه اما با نگرانی فردا خرابش می کنیم!
گاهی میشه بخشید اما با انتقام ادامش میدیم!
گاهی میشه ادامه داد اما با اشتیاق انصراف میدیم!
گاهی باید انصراف داد اما با حماقت ادامه میدیم!
و گاهی…
گاهی…
گاهی…
تمام عمر اشتباه می کنیم و نمیدونیم یا نمیخوایم بدونیم!
کاش اکثر مراقب خودمون، تصمیماتمون و گاهی‌هاي زندگیمون باشیم.
کاش یادمون نره که فقط:
“یک بار زنده‌ایم و زندگی می کنیم،
فقط یک‌بار”

برترین و جدید ترین متن های ادبی و خوشگل درمورد زیبایی هاي بی شمارزندگی را برای شما داریم که سرشار از انرژی مثبت می باشند.خدایا…
یادم بده آن قدر مشغول عیب‌هاي خودم باشم که عیب هاي دیگران رانبینم…
یادم بده اگر کسی را بد دیدم قضاوتش نکنم، درکش کنم…
یادم بده بدی دیدم “ببخشم” ولی بدی نکنم! چرا که نمی دانم بخشیده می شوم یا نه…
یادم بده اگر دلم شکست نفرین نکنم، دعا کنم، نتوانستم سکوت کنم…
یادم بده اگر سخت بگیرم “سخت می بینم”…
یادم بده به قضاوت کسی ننشینم چرا که در تاریکی همه ي شبیه هم هستیم…
یادم بده چشمانم را روی بدی‌ها و تلخی‌ها ببندم چرا که چشمان خوشگل، بی‌شک جذاب می‌بینند…
خدای همیشگی من!!
نمی‌دانم امروز هستم یا فردا…
تو از ازل مرا یافته اي و من هنوز در جستجوی توام…
یاریم کن لبخند خود را نثار تمام کسانی کنم که دلم را شکستند،
قضاوتم کردند،
نادیده‌ام گرفتند…
یادم بده از آدمها خرده نگیرم… اگر بد شدند بدی دیدند! من مفید هستم و مفید می مانم…
چرا که مفید بودن هنر نیست، مفید ماندن هنر هست..

همچنین بخوانید: جملات امیدبخش

هنگامی که گنجینه های حقیقی در دست داریم هرگز متوجه آن نمی شویم
چون آدمها به وجود گنج باور ندارند

زیبایی یک چیز فیزیکی نیست
زیبایی احساسی است که در درون دارید و در چشمان شما منعکس می شود

خوشا بر حال مهمانی که با بسیاری نعمتدلش با نعمت دیدار صاحبخانه می‌سازد…هادی رنجی

حدیث عشق نگردد کهن که سال به سالبهار حسن تو گـــــل‌های تازه‌تر دارد…….صادق سرمد

آن را که به زلــف تــــــو دل آویخته باشــــدگر ملک جهانش رود از دست٬ غمی نیستغمام همدانی

جام جهان نماست ضمیر منیر دوســتاظهار احتیاج خود آنجا چه حاجت است؟حافظ

ربوده مهری چو ذره تابم٬ ز آفتابی در اضطرابمکه گر فروغش به کوه افتد٬ ز بیقراری در آید از پامشتاق اصفهانی

آفاق را گردیده‌ام، مهر بُتان ورزیده‌امبسیار خوبان دیده‌‌ام، امّا تو چیز دیگریامیر خسرو دهلوی

چیست از این خوب‌تر در همه آفاق، کاردوست به نزدیک دوست، یار به نزدیک یارابوسعید ابولخیر

چون گل چیده که در آب نگه می‌دارندعکس رخسار تو در دیده پر نم دارم

همه آبادنشینان ز خرابی ترسندمن خرابت شدم و دم به دم آبادترم

کسی نمانده دگر تا به تیغ ِ ناز کُشیمگر که زنده کنی مرده را و باز کُشی

بنمود رخ زیبا، گشتیم همه شیداچون هیچ نماند از ما، آمد برِ ما بنشستعراقی

گر به همه عمر خویش با تو بر آرم دمیحاصل عمر آن دم است، باقی ایام رفت …سعدی

گر ما خطا کنیم، عطای تو بی حد استنومیدی از عطای تو، حد خطای ماست …خواجوی کرمانی

ربوده مهری چو ذره تابم، ز آفتابی در اضطرابمکه گر فروغش به کوه افتد، ز بیقراری در آید از پامشتاق اصفهانی

خوش لذّتی است با دل شیدا گریستندر گوشه‌ای نشستن و تنها گریستنزمانی سیستانی

یک شبی گیسوی مشکین تو دیدم در خوابخواب آن یک شبه، یک عمر پریشانم کردشوریده شیرازی

صبور باش که اعجاز صبر، هم یعقوببه وصل یار رسانید هم زلیخا را

پای سروی، جویباری زاری از حد برده بود‌های های گریه در پای توام، آمد به یادرهی معیری

طعنه بر ما مزن‌ ای دوست که خود معترفیمدف زنان بر سر بازار به رسوایی خویش

از صبح پردوه سوز، خدایا نگاه داراین رازها که ما به دل شب سپرده‌ایمصائب تبریزی

غمگین نیم که خلق شمارند بد مرانزدیک می‌کند به خدا، دست رد مراصائب تبریزی

یا رب از عرفان مرا پیمانه‌ای سرشار دهچشم بینا، جان آگاه و دلی بیدار دهصائب تبریزی

چون بر زبان حدیث خدا ترسی آوریم؟ترک قدح ز بیم عسس کرده‌ایم ماصائب تبریزی

حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عشق استکس آن آستان بوسد که جان در آستین داردحافظ

آسایش تن، غافلم از یاد خدا کردهمواری این راه مرا سر به هوا کردصائب تبریزی

هر کسی را سر چیزی و تمنای کسی استما به غیر از تو نداریم تمنای دگرسعدی

با عزم خویش هیچ یک این ره نمی‌رویمکشتی، مبرهن است که محتاج ناخداستپروین

ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت استبردار ز رخ پرده که مشتاق لقائیممولوی

در گنه کز جانب ما بود تقصیری نبودچون در آمرزش که کار اوست، کوتاهی می‌رود؟خصالی هروی

گر جام خالیت بدهد پیر می فروشبستان و دم مزن که تهی از اشاره نیستخروشی تبریزی

به یک قلم بنویس ای فرشته دوزخیمز حد فزونست گنه، حاجت مکابره نیستخواجوی شیرازی

حضور خاطر اگر در نماز معتبر استامید ما به نماز نکرده بیشتر استصائب تبریزی

هراز گمشده را در نماز می یابیچرا به فکر خود ای بی خبر نمی افتی؟صائب تبریزی

خدا باشد به نزد اهل بینشنگهدار نظام آفرینش

خداوندا حضوری بخش ما رااجابت کن به فضلت این دعا راشیخ محمود شبستری

برگ درختان سبز پیش خداوند هوشهر ورقش دفتری است معرفت کردگارسعدی

ما به دنبال خدا، گم کردگان خویشتندر گذار عمر سرگرم چه بودیم؟ ما و من !!آصف

الهیما همه بیچاره‌ایم و تنها تو چارهو ما همه هیچ کاره‌ایم و تنها تو کاره

ای زاهد ظاهربین از قرب چه می‌پرسیاو در من و من در وی چون بو به گلاب اندرنصیرالدین اودهی

ره عقل جز پیچ بر پیچ نیستبر عارفان جز خدا هیچ نیستسعدی

بندگان در بند خویش‌اند از کسی یاری مخواهاز خدا باید بخواهی تا من اویت کندعلیرضا بدیع

این نمکدان خدا جنس عجیبی داردهر چقدر می‌شکنیم باز نمک‌ها دارد …علی شهابی

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیندبنگر که تا چه حد است مکان آدمیت…سعدی

گر خدا داری ز غم آزاد شواز خیال بیش و کم آزاد شواقبال لاهوری

تا خدا بنده نواز است به خلقش چه نیاز؟می‌کشم ناز یکی تا به همه ناز کنم …!قیصر امین‌ پور

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم
به دریا بنگرم دریا ته وینمبهر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان روی زیبای ته وینم

خوشا آنانکه تن از جان ندانند
تن و جانی به جز جانان ندانندبدردش خو گرند سالان و ماهان
بدرد خویشتن درمان ندانند

نگارینا دل و جانم ته دیری
همه پیدا و پنهانم ته دیرینمیدانم که این درد از که دیرم
همیدانم که درمانم ته دیری

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسنددمن از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد

ای در طلب تو عالمی در شر و شور
نزدیک تو درویش و توانگر همه عورای با همه در حدیث و گوش همه کر
وی با همه در حضور و چشم همه کور

ای دوست دوا فرست بیماران را
روزی ده جن و انس و هم یاران راما تشنه لبان وادی حرمانیم
بر کشت امید ما بده باران را

یا رب مکن از لطف پریشان ما را
هر چند که هست جرم و عصیان ما راذات تو غنی بوده و ما محتاجیم
محتاج به غیر خود مگردان ما را

اللّه یکی صفات او بسیاری
وز هر صفتی به عاشقی بازارییاری که به هر صفت ورا باشد یار
یاری باشد چو سید ما باری

عشقست که جان عاشقان زنده از اوست
نوریست که آفتاب تابنده از اوستهر چیز که در غیب و شهادت یابی
موجود بود ز عشق و پاینده از اوست

از آتش عشق صنم دلکش ما
افتاده مدام آتشی در کش ماپروانه پرسوخته ما را داند
تو پخته نه ای چه دانی این آتش ما

نی اهل دلی که بشنوم زو رازی
نی هم نفسی که باشدم دمسازیکی باشد و کی که با پر و بال فنا
در عالم لامکان کنم پروازی

ای حسن تو جلوه‌گر ز اسما و صفات
روی تو نهان در تتق این جلواتاندیشه کجا بکبریای تو رسد
هیهات ازین خیال فاسد هیهات

اگر نمیتوانی شاه راه باشی ، کوره راه باشاگر نمیتوانی خورشید باشی ، ستاره باشبا بردن و باختن اندازه ات نمی گیرندهر آنچه که هستی ، بهترینش باش

دنیای ما پر از دست هائی است کهخسته نمی شوند از نگه داشتن نقابها . . .

چه بسیار آدمیان نادانى که مهربانى شایستگان را بر نمی تابندآنها در نهایت یا به بردگی تیزدندانان گرفتار آیند و یا چهره زشت تنهایی را آشکارا ببینند . . .اردبزرگ

خوشبخت کسی است که شکوه رفتارشآفریننده ی لبخند زندگی در چهره ی دیگران باشد . . .

آنگاه که نمادی از امید در فنجان قهوه ات نمی بینیو در طالعت نیز خبری از معجزه نیستبدان که خداوند همه چیز را به خودت سپرده تا بهترین ها را بسازی . . .

قدر زمان حال را بدانید که گذشته هرگز بر نمی گردد و آینده شاید نیاید . . .گالیله

تقریبا همه ی مردمبخشی از عمرشان را در تلاش برای نشان دادن ویژگی هایی که ندارند ، تلف می کنند . . .

اگر توی ذهنتون کاری در نظر دارید همین الان انجام بدیدگاهی اوقات “بعد” ، میشود “هرگز” . . .

اگر طلب دشمن هستی خود را از دوستانت برتر بدانولی اگر دوست می‌خواهی بگذار دوستانت خود را از تو برتر بدانند . . .

در قبول دست های مهربان تردید نکنیدگاهی همین دست ها تا آخر عمر برایتان گرم می مانند . . .

کسانی که از روی گذشته تان شما را قضاوت می کنند ، به آینده تان تعلق ندارند . . .

بدانید وقتی خداوند به شما اجازه دعا داده استپس اجابت آن را هم بر عهده گرفته است(امام علی علیه السلام)

یک قاصدک کوچک صلح هم اگر باشیدماموریتتان ارزشمدنتر از یک سفیر کبیر جنگ است . . .

دمهای بزرگ،کسانی نیستند که شکست نخورده‌اندکسانی هستند که بعد از شکست ، پیروز شده‌اند . . .

انسان بیشتر از پول به اعتبار نیاز دارد . . .

مردن چیزی نیست ، این زندگی نکردن است که وحشتناک است . . .ویکتور هوگو

کسی که اعتقاد دارد دیگران باید مشکلاتش را حل کنندهمانند کسی است که برای گذر از رودخانه منتظر است تا آب آن خشک شود . . .

درون توست اگر خلوتی و انجمنی استبرون ز خویش کجا میروی جهان خالیست . . .

وقتی قدرت انتقام را داری“گذشت” بالاترین درجه عقل توست و “انتقام” اولین نشانه ضعفت . . .

لازمه قدر دانی از داشته هایتانگاهی از دست دادن آنها است . . .

آدم های بزرگ قامتشان بلند تر نیستخانه شان بزرگ تر نیستثروتشان بیشتر نیستآنها قلبی وسیع و نگاهی مرتفع دارند . . .

اگه کفشت پاتو می زد و از ترس قضاوت مردم پابرهنه نشدیو درد رو به پات تحمیل کردی ، دیگر در مورد آزادی شعار نده . . .

در مقابل سختی ها همچون جزیره اى باشکه دریا هم با تمام عظمت و قدرت نمى تواند سر او را زیر آب کند . . .

اگر از کسی متنفری ، از قسمتی از خودت در او متنفریچیزی که از ما نیست نمی‌تواند افکار ما را مغشوش کند . . .

مردم اشتباهات زندگی خود را روی هم می ریزندو از آنها غولی بوجود می آورند که نامش تقدیر است . . .جان اولیور هاینز

کسانی که قدر دستان نوازشگر را نمی دانندعاقبت ، پاهای لگدکوب را می بوسند . . .

خودبینی دیدن خود نیستخودبینی ، ندیدن دیگران است . . .

زمانیکه حقیقت آزاد نیست ، آزادی حقیقت ندارد . . .

فرودگاه‌ها بوسه‌های بیشتری از سالن‌های عروسی به خود دیده‌اندو دیوارهای بیمارستان‌ها بیشتر از عبادتگاه‌ها دعا شنیده‌اند . . .چارلز بوکوفسکی

اگر کسی را دیدید که درک و فهمی فراتر از حد متعارف داشت، حتما از او بپرسید که چه کتاب‌هایی می‌خواند.رالف والدوامرسون

تا قبل از اینکه اشتیاق چیزی را داشته باشم،
احساس تنهایی نمی کردم.
تنهایی و نیاز، دو روی یک سکه اند.یوستین گوردر

زندگی کردن دل و جرات می خواهد
آدمهای ترسو فقط نفس میکشند
و زندگی نمی کنند و دائماً دلهره دارند
زندگی ای که ترس در آن جای داشته باشد
از مرگ هم بدتر استاوشو

آنچه بار زندگی را بردوش ما سنگین تر می سازدعموماً زیاده روی در خود زندگی است

برا آدمایی که حاضر نیستن بخاطر تو از یه گودال بپرن از یه اقیانوس عبور نکن​ ​

کاش دل‌ها آنقدر پاک بود …
که برای گفتنِ دوستت دارم ؛
نیازی به قسم خوردن نبود !فروغ فرخزاد

ر حقیقت آدم‌ها هیچکس را ندارند !
این را آدم روزهای جمعه ،
از جاهایِ خالیِ آن‌هایی که باید باشند ،
و نیستند ، می‌فهمد …!نیکى فیروزکوهى

قدر شناسی لحظات زندگیگفت :
زندگی مثل یک استکان چای است !
به ندرت پیش می‌آید که ،
هم رنگش درست باشد
هم طعمش و هم داغی‌اش
اما هیچ لذتی ، با آن برابر نیست …روح‌انگیز شریفیان

فقط تاریکی‌ می‌داند ماه چقدر روشن است !
فقط خاک ،
می‌داند دست‌های آب چقدر مهربان !
معنای دقیق نان را فقط آدم گرسنه می‌داند !رسول یونان

دریافتم خوبی‌هایی که ممکن است داشته باشیم، همیشه به کارمان نمی‌آید! چون کافی نیست که یک آدم، آدم خوبی باشد، باید دیگران هم خوب باشند تا این خوبی دردی دوا کند !لائو شه

یاد من باشد امروز دم صبح ،
جور دیگر باشم …
بد نگویم به هوا ، آب ، زمین !
مهربان باشم با مردم شهر …
و فراموش کنم هر چه گذشتفریدون مشیری

گفتم: خدایا از همه دلگیرم گفت: حتی از من؟گفتم: خدایا دلم را ربودند گفت: پیش از من؟گفتم: خدایا چقدر دوری گفت: تو یا من؟گفتم: خدایا تنها ترینم گفت: پس من؟گفتم: خدایا کمک خواستم گفت: از غیر من؟گفتم: خدایا دوستت دارم گفت: بیش از من؟

گر بر سر نفس خود امیری، مردیبر کور و کر ار نکته نگیری، مردیمردی نبود فتاده را پای زدنگر دست فتاده‌ای بگیری، مردی

وصف رخسارتورادیدم ودلدارشدممن به هرآینه ای درپیِ دیدارشدم((من به خال لبت ای دوست گرفتارشدمچشم زیبای تورادیدم وبیمارشدم))فکرمن جزبه درخانه ی توراه نرودازخیال تو منِ مجنون وبیکارشدممهرتودر دل این فردحقیرمی ماندمن به هرمهری به جزمهرتوبیزارشدممن به وِرد وبه دعا وُبه نمازسحریبه غم دوری تو (عارف) دلدار شدمعارف همدانی

یا رب مرا یاری بده ، تا سخت آزارش کنمهجرش دهم, زجرش دهم ، خوارش کنم، زارش کنماز بوسه های آتشین ، وز خنده های دلنشینصد شعله در جانش زنم ، صد فتنه در کارش کنمدر پیش چشمش ساغری ، گیرم ز دست دلبریاز رشک آزارشدهم ، وز غصه بیمارش کنمبندی به پایش افکنم ، گویم خداوندش منمچون بنده در سودای زر ، کالای بازارش کنمگوید میفزا قهر خود ، گویم بخواهم مهر خودگوید که کمتر کن جفا ، گویم که بسیارش کنمهر شامگه درخانه ای ، چابک تر از پروانه ایرقصم بر بیگانه ای ، وز خویش بیزارش کنمچون بینم آن شیدای من ، فارغ شد از احوال منمنزل کنم در کوی او ، باشد که دیدارش کنمسیمین بهبهانی

یک نفس بی یار نتوانم نشستبی رخ دلدار نتوانم نشستاز سر می می نخواهم خاستنیک زمان هشیار نتوانم نشستنور چشمم اوست من بی نور چشمروی با دیوار نتوانم نشستدیده را خواهم به نورش بر فروختیک نفس بی یار نتوانم نشستمن که از اطوار بیرون جسته امبا چنین اطوار نتوانم نشستمن که دایم بلبل جان بوده امبی گل و گلزار نتوانم نشستکار من پیوسته چون بی کار تستبیش ازین بی کار نتوانم نشستهر نفس خواهی تجلای دگرزان که بی انوار نتوانم نشستزان که یک دم در جهان جسم و جانبی غم آن یار نتوانم نشستشمس را هر لحظه می گوید بلندبی اولی الا بصار نتوانم نشستمن هوای یار دارم بیش ازیندر غم اغیار نتوانم نشستمولانا

داغون یعنی نباشی و بیاد بارون
قدم زدن تنها تو خیابون تو باشی با اون
غصه یعنی نباشی ام دلش قرصه
یعنی اصلا حالتو نپرسه این یعنی داغون
بی کس یعنی دلت همش یه چیزیش هست
یعنی بفهمی با یکی دیگست
به روت نیاری
مردی یعنی زمانی که پر از دردی
دنبال یک بهونه میگردی تنهاش نذاریعشقت یعنی یه لحظه نیستی کفری شمیعنی زیادی غیرتی میشم نباشی پیشم
پیری یعنی همون که تو خودت میری
وقت غذا حس میکنی سیری
دلگیری
بسه انقدر زدم تو کوچتون پرسه
کم کم شدم از زندگیم خسته
دلم شکسته
ممنون که با اونی الان زیر بارون
قدم بزن باهاش تو خیابون
خوش باشی با اون
دیدی از آخر این قصه ترسیدی
تا چهارتارو دور و ورت دیدی
ازم بریدی
جونم به لب رسیده زیر بارونم
بوی تو میده این خیابونم
داغونم

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرایار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرانوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح توییسینه مشروح تویی بر در اسرار مرانور تویی سور تویی دولت منصور توییمرغ که طور تویی خسته به منقار مراقطره تویی بحر تویی لطف تویی قهر توییقند تویی زهر تویی بیش میازار مراحجره خورشید تویی خانه ناهید توییروضهٔ امید تویی راه ده ای یار مراروز تویی روزه تویی حاصل دریوزه توییآب تویی کوزه تویی آب ده این بار مرادانه تویی دام تویی باده تویی جام توییپخته تویی خام تویی خام بمگذار مرااین تن اگر کم تندی راه دلم کم زندیراه شدی تا نبدی این همه گفتار مرا

در منزل غم فگنده مفرش ماییموز آب دو چشم دل پر آتش ماییمعالم چو ستم کند ستمکش ماییمدست خوش روزگار ناخوش ماییم

به شب و پنجره بسپار که بر می گردمعشق را زنده نگه دار که بر می گردم بس کن این سر زنش “رفتی و بد کردی” رادست از این خاطره بردار که بر می گردم دو سه روزی هم – اگر چند – تحمل سخت استتکیه کن بر تن دیوار که بر می گردم بین ما پیشترک هر سخنی بود گذشتعاشقت می شوم این بار که بر می گردم گفته بودی دو سحر چشم به راهم بودیبه همان دیده بیدار که بر می گردم پرده ی تیره ی آن پنجره ها را بردارروی رف آیینه بگذار که بر می گردم پشت در را اگر انداخته ای حرفی نیستبه شب و پنجره بسپار که می گردمامید مهدی نژاد

گفتم به می عشقت کردی تو گرفتارمگفتی تو شدی شیدا اما ز تو بیزارمگفتم که سپردم دل بر زلف تو میدانی؟گفتی که خمش بنشین هرگز نشوی یارمگفتم ز دو عالم من داغ تو به دل دارمگفتی برو از پیشم دیگر مکن آزارمگفتم چه به سر داری بردار از آن پردهگفتی نشوی محرم پنهان کنم اسرارمگفتم به که گویم من غم های درونم راگفتی که برو با تو هرگز نبود کارمگفتم ز کوی تو امید کرم دارمگفتی که نبینی آن بر جان تو رحم آرمگفتم که نگاهم کن شاید که شوم آرامگفتی برو ای عاشق نفرت ز تو من دارم

هر چه شکفتم تو ندیدی مرا
رفتی و افسوس نچیدی مراماندم و پژمرده شدم ریختم
تا که به دامان تو آویختمدامن خود را متکان ای عزیز
این منم ای دوست به خاکم مریزوای مرا ساده سپردی به باد
حیف که نشناخته بردی ز یادهمسفر بادم از آن پس مدام
میگذرم بی خبر از بام وشاممیرسم اما به تو روزی دگر
پنجره را باز گذاری اگر

بر عشق توام، نه صبر پیداست، نه دلبی روی توام، نه عقل بر جاست، نه دلاین غم، که مراست کوه قافست، نه غماین دل، که تراست، سنگ خاراست، نه دل

می روم بی خبر این بار خیالت راحت…تو بمان با دگران یار خیالت راحت…بعد از این همنفس هر شب من خواهد شد…فقط این پاکت سیگار خیالت راحت…چند روزی است که تلخینگی تنهایی…می شود بر سرم آوار خیالت راحت…سهم تو پنجره هایی که تو را می خوانند…سهم من این همه دیوار خیالت راحت…بعد از این یاد تو و بغض من و خاطره ها…نه امیدی و نه دیدار،خیالت راحت!

چیزی که از من خواستی جز دل بریدن نیستچیزی مخواه از من که در اندازه ی من نیست دنبال آرامش مگرد ای رود سرگردانچیزی که در دریا نباشد در تو قطعا نیست گاهی برای گریه کردن بس که تنهاییجایی برایت بهتر از آغوش دشمن نیست پیراهنم روزی گواهی می دهد پاکمای عشق خیلی وقت ها پاکی به دامن نیست در عشق باید پر تحمل بود و دور اندیشپروانه گشتن چاره اش جز پیله کردن نیستحسین زحمتکش

یاد بگذشته به دل ماند و دریغنیست یاری که مرا یاد کنددیده ام خیره به ره ماند و ندادنامه ای تا دل من شاد کندخود ندانم چه خطائی کردمکه ز من رشته الفت بگسستدر دلش جائی اگر بود مراپس چرا دیده ز دیدارم بستهر کجا می نگرم باز هم اوستکه بچشمان ترم خیره شدهدرد عشقست که با حسرت و سوزبر دل پر شررم چیره شدهگفتم از دیده چو دورش سازمبی گمان زودتر از دل برودمرگ باید که مرا دریابدورنه دردیست که مشکل برودتا لب بر لب من م لغزدمی کشم آه که کاش این او بودکاش این لب که مرا می بوسدلب سوزنده آن بدخو بودمی کشندم چو در آغوش به مهرپرسم از خود که چه شد آغوششچه شد آن آتش سوزنده که بودشعله ور در نفس خاموشششعر گفتم که ز دل بردارمبار سنگین غم عشقش راشعر خود جلوه ئی از رویش شدبا که گویم ستم عشقش رامادر، این شانه ز مویم بردارسرمه را پاک کن از چشمانمبکن این پیرهنم را از تنزندگی نیست بجز زندانمتا دو چشمش به رخم حیران نیستبه چکار آیدم این زیبائیبشکن این آینه را ای مادرحاصلم چیست ز خود آرائیدر ببندید و بگوئید که منجز او از همه کس بگسستمکس اگر گفت چرا؟ باکم نیستفاش گوئید که عاشق هستمقاصدی آمد اگر از ره دورزود پرسید که پیغام از کیستگر از او نیست بگوئید آن زندیرگاهیست، در این منزل نیست

قلب من در هر زمان خواهان توستاین دو چشم عاشقم مهمان توستگرچه لبریز از غمی درمانده ایاین نگاهم در پی در مان توستدر میان ظلمت شبهای غمچلچراغ قلب من چشمان توستدر کنارم لحظهاای آسوده باشهمدم دستان من داستان توست

دلم تا برایت تنگ می‌شودنه شعر می‌خوانمنه ترانه گوش می‌دهمنه حرف هایمان را تکرار می‌کنمدلم تا برایت تنگ می‌شودمی‌نشینم اسمت را می‌نویسممی‌نویسم..می‌نویسمبعد می‌گویم این همه اوپس دلتنگی چرا؟دلم تا برایت تنگ می‌شودمیمِ مالکیت،به آخر اسمت اضافه می‌کنمو باز عاشقت می‌شوم..گروس عبدالملکیان

نمی دونم چرا دستام به دستاي تو عادت کرد ؟!چرا برق نگاه تو به قلب من اصابت کرد ؟!نمی دونم چرا هرجا که میرم یاد تو هستم ؟!چرا چشمات به چشماي پر از اشکم خیانت کرد ؟!حالا اشکام به یادتو میان رو گونه هاي منکسی اینجا کنارم نیست ، چه سرده شونه هاي منببین تنها ، بدون تو چقدر دلگیر و آشفته مبا این حال و هواي بد جدایی رو پذیرفتمحمزه زارعی

خداحافظ برو اي عطر بارونسلام اي خیسیه چشماي گریونسلام اي ناله هاي قلب تنهامخداحافظ تموم شدن نفسهامدیگه حسی نمونده غیر نفرتامیدم جاشو می سپاره به حسرتشروع گریه هاي هر شب منمصادف شد با حس بی تو موندنچقدر سخته از این خونه جدا شمیا اینکه باز به عشقی مبتلا شمچقدر تنهایی با من همصدا شدکه دستام از توو دست تو جدا شددیگه عشقی نمونده توو دلامونخداحافظ حروم شد لحظه هاموندیگه حسی نمونده غیر نفرتامیدم جاشو می سپاره به حسرتشروع گریه هاي هر شب منمصادف شد با حس بی تو موندنحمزه زارعی

در عشق، چو رودکی، شدم سیر از جاناز گریهٔ خونین مژه‌ام شد مرجانالقصه که از بیم عذاب هجراندر آتش رشکم دگر از دوزخیان

من اتفاقی رو به بحرانم ،نگفتم؟ارامشی از جنس طوفانم,نگفتم؟ یک حادثه،یک ازدحام پر تناقضاز رفتن و ماندن گریزانم ،نگفتم؟ تو عاشق پاییز بودی خاطرم هستصد حیف من مرد زمستانم،نگفتم؟ با من هوایت ابری و دلگیر می شدمن خیس تر از روح بارانم ،نگفتم؟ انبوه جنگل،ای هجوم شبنم و شعرمن خشکی قلب بیابانم ، نگفتم؟ در انتهای سرزمینی از افق دورمن کلبه ای متروک و ویرانم نگفتم؟ یا شایدم یک خانه از دیوار خالیدر  امتداد این خیابانم ، نگفتم؟میلاد نجفی

دیدار به دل فروخت، نفروخت گرانبوسه به روان فروشد و هست ارزانآری، که چو آن ماه بود بازرگاندیدار به دل فروشد و بوسه به جان

از این سردرگمی خسته م ، از این روزاي تکرارياز این حالی که معلومه یکی غیر از منو داريحالا می فهمم این روزا چرا دستاي تو سردهچرا قلب پر از عشقت مسیر راهو گم کردهبه این دستاي آلوده یه احساس بدي دارمچشات عین نیازم بود ، از این احساس بیزارمحواست پیش چشماشه واسه اینه پر از شوريچقدر نزدیک دستاشی ، تو از دنیام چقدر دوريبی خداحافظی رفتی ، فاصله گرفتی از مندیگه هیچ غمی ندارم وقتی دستام از تو دورنکاري به کارت ندارم ، دیگه با تو بی حسابمانگاري تورو ندیدم حتی یکبار توي خوابمحمزه زارعی

بانو ! قرار ثانیه‌ها را به هم نریزموهات را ببند و فضا را به هم نریز بگذار در خیال خودم هی ببوسمترویای عاشقانه‌ی ما را به هم نریز کمتر به فکر خط‌ ِ لب و چشم و سرمه باشآرایش قشنگ خدا را به هم نریز از کوچه‌ها که میگذری فکر خلق باشاعصاب شیخ و شاه و گدا را به هم نریز از شعر من بنوش و به رقص آی و مست شواما ردیف و وزن و هجا را به هم نریز “امن یجیب” و “جاثیه” خواندم که آمدیلطفن بمان و راز دعا را به هم نریز میترسم این سکوت تو دیوانه‌ام کندموهات را نبند و فضا را به هم بریز !

ای نالهٔ پیر خانقاه از غم تووی گریهٔ طفل بی گناه از غم توافغان خروس صبح گاه از غم توآه از غم تو! هزار آه ازغم تو!

ازم براي موندنت باید بهونه جور کنمنمی تونم به راحتی از عشق تو عبور کنمباید بمونی تا دلم بمونه توي دلخوشیبا این کاراي بیخودي آخر دلم رو می کشیصداي مسموم سکوت توو عشقمون قدم زدهاین گریه هاي بی هوا حال منو به هم زدهخسته از این همه غبار که پهنه توي خونمونآخر این قصه کجاست ؟! کجا میره مسیرمون ؟!حمزه زارعی

مانند غـریـقی کــه پر از وحـشت آب است ،
می گردم و دستم پی یک تکه طناب استدلتنگی و تنـهایی و انـدوه و صـبوری
این عاقبت تیره ی یک عاشق ناب استآن مرد پر از شور و غزل ، بعد تو جان داد
این آدم کوکی ، جسدی پشت نقاب استیا مشکل ارســال پیام ، از دل مــا بود
یا منبــع گیــرنده ی قلـب تو خراب استزایـیــده ی دردیـم و به بار آمـده ی عشق
در مکتب ما ، عشق فقط ، حرف حساب استیک جمله بگو دلبرکم ! … حرف دلت چیست ؟
عاشق شده این شاعر و … دنبال جواب استم. نظری

دنبال من می گردی و حاصل ندارداین موج عاشق کار با ساحل ندارد باید ببندم کوله بار رفتنم رامرغ مهاجر هیچ جا منزل ندارد من خام بودم، داغ دوری پخته ام کردعمری که پایت سوختم قابل ندارد من عاشقی کردم تو اما سرد گفتی:“از برف اگر آدم بسازی دل ندارد …” باشد، ولم کن با خودم تنها بمانمدیوانه با دیوانه ها مشکل ندارد شاید به سرگردانی ام دنیا بخنددموجی که عاشق می شود ساحل نداردمهدی فرحی

حواست پیش چشماشهمنو اصلا نمی بینیداره عمرم تلف می شهکنار من نمی شینیچقدر سخته جدا بودنچقدر زجر آوره دوريچقدر عشق تو سنگینهولی می خوامت هر جوري !حواست به منم باشهمنی که محو چشماتممنی که با دلی عاشقتو بهت ردپاهاتمنمی دونم چرا چشماتمنو دیگه نمی بینهچرا دستاي گرم توکنار من نمی شینههمه میگن میري ، اما !دلم میگه تو می مونیهنوز عطرت توي خونه س خودت خوب اینو می دونیحمزه زارعی

زلفت دیدم، سر از چمان پیچیدهوندر گل سرخ ارغوان پیچیدهدر هر بندی هزار دل در بندشدر هر پیچی هزار جان پیچیده

برای شادی روحم کمی غزل لطفادلم پر از غم و درد است، راه حل لطفاهمیشه کام مرا تلخ می کند دنیابه قدر تلخی دنیای تان، عسل لطفا !مرا به حال خودم ول کنید آدم هافقط برای کمی گریه لا اقل، لطفاکسی میان شما عشق را نمی فهمدادا،دروغ بس است این همه دغل، لطفاکجاست کوهکنی تا نشان دهد اصلابه حرف نیست که عاشق شدن،عمل لطفا“به زور آمده بودم، به اختیار مرا”ببر به آخر دنیا از این محل لطفانمانده راه زیادی، کنار قبرستانپیاده میشوم آقا… همین بغل، لطفاف. نظافتی

دل سیر نگرددت ز بیدادگریچشم آب نگرددت، چو در من نگریاین طرفه که دوست تر ز جانت دارمبا آن که ز صد هزار دشمن بتری

از تو دیگر شده ام دور، خودت می فهمی؟
شده ای وصله ی نا جور، خودت می فهمی؟نقشِ تو چیست در این رابطه ی یک طرفه؟
“بی اهمیت” و “مغرور”، خودت می فهمی؟غیرِ جدی شده این رابطه از مرحمتت!!
مثلِ یک بازیِ پاسور، خودت می فهمی؟می کِشم درد از این وضع، ببین با این که
عاشقی کرده مرا کور، خودت می فهمی؟من فقط رابطه را، هی به جلو هُل دادم
بی کمک نیست که مقدور، خودت می فهمی؟مثلِ سابق به من اصلا تو تمایل داری؟
یا شدی یکدفعه مجبور، خودت می فهمی؟دارم از فاصله ها حسِ بدی می گیرم
خسته ام، خسته ی بدجور….

با آن که دلم از غم هجرت خونستشادی به غم توام ز غم افزونستاندیشه کنم هر شب و گویم یا ربهجرانش چنینست، وصالش چونست؟

دنیا به خود ندیده زیباتر از تو گاهیهم ناز دلربائی هم مثل قرص ماهیوقتی که رخ نمائی در کسوت زلیخایوسف دوباره افتد از عشق تو به چاهیروزی که می گذشتی از جاده های شهرمافتاده بودم از غم در بین کوره راهیاز درد بی قراری می کردم التماستجانا نظر نکردی بر حال بی گناهیتا کی سخن نگویم از درد مردمانمگویا خبر نداری از ظلمت و تباهیجز گرد و خاکروبه چیزی به جا نماندوقتی مسیر آتش افتد به روی کاهیبا آنکه گریه کردم اصلاً عسل نکردیاز بیکران چشمت هرگز مرا نگاهیعلی قیصری

در رهگذر باد چراغی که تراستترسم که بمیرد از فراغی که تراستبوی جگر سوخته عالم بگرفتگر نشنیدی، زهی دماغی که تراست!

امشب دوباره اومدی تا رویاهام رنگی بشهشاید همین خواب عمیق پایان دلتنگی بشهامشب دوباره اومدی تا خوابمو رنگی کنیتا چشمای مغرورمو درگیر بی صبری کنیدارم نگاهت میکنم داره ازم دل می بریچش برنمیدارم ازت تو از همه زیباتریحالا که قسمت دوریه با رویاهات سر میکنمدستامو محکم تر بگیر دستاتو باور می کنمبا رویاهات سر میکنمبرای دلبستن به تو دلکنده بودم از همهچشمامو روی هم میذارم هرچی ببینمت کمهامشب دوباره اومدی تا حالمو بهتر کنیتا خوابمو لبریز یاس تا بغضمو پرپر کنیحالا که قسمت دوریه با رویاهات سر میکنمدستامو محکم تر بگیر دستاتو باور می کنمبا رویاهات سر میکنم

گفتم اگه نبینمت می پره فکرت از سرمبازم ندیدمت ولی نشد که از تو بگذرمگفتم اگه نبینمت شاید فراموشت کنمنمیشه تنها بمونم ، نمیشه خاموشت کنمبعد از تو روزگار من اسیر تاریکی شدهتنهایی و غصه و غم با دل من یکی شدهغبار تنهایی باید محو شه از توي دلمنذار دوباره بشکنم میون اشکاي خودمگفتم حالا یه چند روزي برم یه جاي خیلی دوردیدم که سودي نداره ، جز اینکه چشمام میشه کوراما نشد که لحظه اي نخوام به یادت بمونمنشد ترانه اي رو من بی غم چشمات بخونمبعد از تو روزگار من اسیر تاریکی شدهتنهایی و غصه و غم با دل من یکی شدهغبار تنهایی باید محو شه از توي دلمنذار دوباره بشکنم میون اشکاي خودمحمزه زارعی

متن کوتاه سنگین و فلسفی ناب | پیشنهاد هفته ! | تاو بیو

𝓑𝓻𝓸𝔀𝓼𝓮 𝓽𝓱𝓮 𝓶𝓮𝓶𝓸𝓲𝓻𝓼, 𝓽𝓱𝓮 𝓬𝓻𝓪𝔃𝓲𝓮𝓼𝓽 𝓬𝓻𝓲𝓶𝓮 𝓽𝓱𝓪𝓽 𝓱𝓾𝓶𝓪𝓷 𝓶𝓪𝓴𝓮𝓼 𝓽𝓸 𝓱𝓲𝓼 𝓻𝓲𝓰𝓱𝓽 ‏مرور خاطرات، احمقانه‌ترین جنایتیه که آدم در حق خودش میکنه…
# دلتنگی

هیچ مَقصَدی وجود نَداره💸🎈
هَمَش مَصیره🖕🏿🚶‍♂

‏و هرسال ما بدون آگاهی، از سالگردِ مرگِ خود عبور میکنیم.

درخت را می برند 🌴 برای کاغد و کاغذ می گوید از آن…
# ادبی

دیـوانِـگی اووج عـاقِل بـودن اسـت !
# ادبی

❰ بني عآدَم اَبزآرِع یِکدیگَرَند🏹🌈🌿🚧❱❥⁂

‌دلم می‌خواست یک نفر، آرام و شمرده، توی گوشم زمزمه می‌کرد: دنیا بی‌ارزش نیست….! # زندگی # انگیزشی

از دیروز بیاموز،
برای امروز زندگی کن،
به فردا امیدوار باش..’ # انگیزشی

.✨ [ وقتی تمام دنیا علیه شماست، امن ترین مکان برای مخفی شدن دیوانگی است ]

آهسته و بی صدا … می نگرم و گوش می سپارم ؛ به دروغ های زیبا و حقیقت های تلخ..! # ادبی # حقیقت

«‌ترجیح میدهم به ذوقِ خویش دیوانه باشم تا به میلِ دیگران عاقل…»

زندگی یعنی همین!
# مغرور # ادبی

اعتقاداتت رو برای خودت نگهدار 
و انسانیتت رو به تمام دنیا نشون بده
# حقیقت # متفرقه # ادبی

دیری به شوق دیدن فردا، گریستم،
فردا چو شد، به حسرت دیروز زیستم …
# ادبی

‌ در دلم هستی و ازحال دلم بی خبری…
# ادبی

دعای بی کَسان را میخرد آخر خدا یک شب… 🙂
# خدا

باغبانی که به نجار دهد باغش را
فصل هایش همه هم رنگ زمستان بشود✏
# انگیزشی

یه تئوری قشنگُ قدیمی میگه:
استخوان‌های شانه،
باقی مونده از بال‌هایی
هستن که یه شخص داشته : )🕊💛
# ادبی # زندگی

عمر گران میگذرد خواهی نخواهی ، سعی بر آن کن نرود رو به تباهی # زندگی

برات آرزو میکنم
خدا بغلت کنه …
# خدا

گذشته رو همون‌جایی‌که بهش تعلق داره رها کن.
# ادبی # انگیزشی

حرکات خاموش"نتایج بلند……….
# لاتی # مغرور # انگیزشی

خوش باش که هر که راز داند
داند که خوشی خوشی کشاند

[مولانا]  
# ادبی # مولانا

🚩 خوبان زاده نمیشوند ساخته میشوند 🚩 # ادبی

انسانیت ملاک پیچیده ای ندارد !

همینکه در میان مردم زندگی کنیم ،

ولی هیچگاه به کسی ؛

زخم زبان نزنیم …

دروغ نگوییم …

کلک نزنیم …

دلی را نشکنیم …

سوء استفاده نکنیم …

و حقی را ناحق نکنیم …

یعنی انسانیم …! # زندگی

گفتی که شاهکار شما در زمانه چیست؟! بالله که زنده بودن ما،شاهکار ماست!:)🚶
# خسته # زندگی

خنده بر لب میزنم تا کس نداند درد من، ورنه این دنیا ک ما دیدیم خندیدن نداشت 🙂 # زندگی # حقیقت

همیشه به قلبت گوش بده درسته که طرف چپ بدنته، ولی همیشه راستشو میگه ♥️
# ادبی

متن کوتاه سنگین و فلسفی ناب | پیشنهاد هفته ! | تاو بیو

تو متعلق به غم و اندوه نیستی؛
بی‌خیال اون چیزی شو که روی قلبت سنگینی می‌کنه ✨
# انگیزشی

هرآدمی
یک پارت از شما رو ممکنه دوست داشته باشه.
نه همه‌ی شما رو..
و این نشون‌دهنده کم یا ناکافی بودن شما نیست.
# ادبی

داستان عشق خود را برای کسی تعریف نکنید، آن روزهای زیبا را در قلب خود پنهان کنید. این روزها قلب ها پاک نیست. # ادبی

تنها با یک کلید میتوان گنج را باز کرد آن کلید استقامت و امید است! # ادبی

به هرکس می‌نگرم در شکایت است : در حیرتم که لذت دنیا به کام کیست ؟!
# ادبی

‏ایده آل ترین نوعِ رابطه اونیه که پارتنرت و صمیمی ترین دوستت همزمان یک نفر باشه… # بامعرفت # همسر

دیگران در بحر حرص ار دست و پایی می‌زنند

ما قناعت کرده‌ایم و بر کنار آسوده‌ایم
  # زندگی # نامردی

در دلت بذر گندمی را بکار که قلبت نانش را بخورد نه موه هایی که در آسیاب دلت سفیدشان خواهی کرد!!! 
# ادبی

حضورش در اندازه‌ای نبود که بتواند تمام جاهای خالی را پر کند.
اما نبودنش خلأ معرکه‌ای بود.

#صلاح‌الدین_علی
# زندگی # دلتنگی

همه‌ی زنان با حضور زنی دیگر فراموش نمی‌شوند!
زنی وجود دارد که اگر گم شد، تمام زندگی‌ات را برای جمع کردن چهره‌اش از صدها زنِ دیگر،
می‌گذرانی و پیدایش نمیکنی.
-نزار قبانی # حقیقت # دختر

بعضی ها وله ای می‌کارند
که سیل اش خودشانند… # ادبی

‏نزار قبانی بعد از فوت همسرش بلقیس، یه‌جا در خطابش میگه «يا عطرًا بذاكرتي»؛ ای عطر حافظه‌ام…
# ادبی

اگر حقیقت را خفه کرده و در زیر زمین دفن کنید، باز هم رشد خواهد کرد.

-امیل زولا
# حقیقت # ادبی

میدونین چی باعث میشه یک مرد با یک زن بهتون وفادار بمونه ؟
ذاتِ خودش 
و این هیچ ربطی به زیبایی و کار شما نداره !
# بامعرفت

هيچـ وقـــت زندگے رو خيلے جدى نگير… آخرش كسے زندہ ازش بيرون نمياد ..

وقتی می‌خواهید به گنجشکی غذا بدهید فرار می‌کند 
چرا که می‌داند، آزادی با ارزش‌تر از نان است. 

-فروغ فرخزاد
# ادبی # حقیقت

عليرضا روشن میگه:
"همدیگر را می‌پوسانند
سیب‌های یک جعبه
آدم‌های این زمین…"
# ادبی

تو با قرص و دارو آدم هارو خوب میکنی من با چیدن نُت ها کنار هم دیگه زندگی آدما ها رو میسازم # موسیقی

من از مصاحبت آفتاب می آیم 
کجاست ساحل…؟
# دریا

تو نور بودی؛ 
می‌دیدمت اما نمی‌توانستم لمست کنم. 
از من عبور می‌کردی.

-معین دهاز

|
# عشق یک طرفه

کاش یک‌بار هم ما شکوفه می‌دادیم
ما که این همه هرس شده‌ایم…

-معین دهاز
# ادبی # زندگی

هیچ‌کس نمی‌تواند مدت زیادی ماسکی که بر چهره دارد را به نمایش بگذارد
سرشت آدمی هر آنچه که به‌طور تصنعی کسب‌ شده را در هم می‌شکند.

👤آرتور شوپنهاور # حقیقت

⌝ لویی فردینان سلین میگه: هرگز فورا بدبختی کسی را باور نکنيد، بپرسيد که می تواند بخوابد يا نه؟ اگر جواب مثبت باشد، همه‌ چيز روبراه است! همين کافی است. ⌞

|
# ادبی

زندگی مثل سیگار میمونه روشن که شد چه بکشی یا نکشی تا تهش میسوزه …🚬 # سیگار # زندگی

از شر شکنجه‌گر‌های اجتماع، به انزوا پناه بردم. و در آنجا خودم را دیدم، شکنجه‌گر اصلی را.
# ادبی

زندگی تعداد نفسهایی که میکشی نیست..
زندگی لحظه هاییه که ؛
نفس تو سینه ت حبس می شه!
# زندگی # ادبی

سنگین باش، سبک هارو باد میبره..
# انگیزشی

خود را با گذشته ات نشناس
آن فقط یک درس بود،
نه تمام زندگیت …

هفت راز خوشبختی از زبان کوروش کبیر:متنفر نباش”عصبانی نشو”ساده زندگی کن”کم توقع باش”همیشه لبخند بزن”زیاد ببخش”یک دوست خوب داشته باش.

به فرزندانمان در کودکىوقت بیشترى براى عروسک بازى بدهیمتا وقتى بزرگ شدند با آدمها بازى نکنن….!

با چنان عشقی زندگی کن که اگر روزی به اشتباه به جهنم افتادی خود شیطان تو را به بهشت باز گرداند ….

از آن نترس که آهستهحرکت می کنی از آن بترسکه هنوز حرکتی نکرده باشی.

بزرگی را گفتند
تو برای تربیت فرزندانت چه می کنی؟
گفت هیچ کار!گفتند:مگر می شود؟
پس چرا فرزندان تو چنین خوبند؟گفت، من در تربیت خود کوشیدم
تا الگوی خوبی برای آنان باشم …

رابطه ها در دو حالت
قشنگ می شوند:
اول
پیدا کردن شباهتها،
دوم
احترام گذاشتن به تفاوتهاآلبرکامو

یک دروغ ممکن است دنیا را دور بزند و به جای اولش برگردد؛ اما در همین مدت، یک حقیقت هنوز دارد بند کفش های خود را می بندد تا حرکت کند.

سکه ها همیشه صدا دارند، اما اسکناس ها بی صدا. پس هنگامی که ارزش و مقام شما بالا میرود بیشتر آرام و بی صدا باشید . . .

مردم از من می پرسند چه زمان قصد بازنشستگی دارم. من به آنها می گویم هم اکنون هم بازنشسته هستم. من آن چیزی را که سرگرم انجامش هستم کار نمی دانم.

من نمی‌گویم که ١٠٠٠ شکست خورده‌ام. من می‌گویم فهمیده‌ام ١٠٠٠ راه وجود دارد که می‌تواند باعث شکست شود . . .

​چشمهایمان را روی اتفاقهای کوچک نبندیم
که بعد از چند مدت قد یک کوه میشوندو جلو زندگیمان سبز میشوند…

شصت سال پیش همه چیز را می‌دانستم؛ امروز هیچ چیز نمی‌دانم. کتاب خواندن یک کشف پیش‌ رونده است تا به نادانی‌‌ات پی ببری.

مرا برای دزدیدن تکه نانی به زندان انداختند و پانزده سال در آنجا نان مجانی خوردم! این دیگر چه دنیایی است؟

به تعظیم مردماین زمانه اعتماد نکن!تعظیم آنان همانند خم شدندو سر کمان است که هر چهبهم نزدیکتر شوند تیرش کشنده تر است.!

زندگی مثل پیانو میمونههم روزای سفید داره هم سیاهولی وقتی باهم باشن میشهیه موسیقیه خوب شنید

یکرنگ بمــان”حتی اگر در دنیایی زندگی میکنیکه مردمشبرای پررنگ شدن،حاضرند” هزار رنگ “باشند

کسى که از اشتباهاتش درس نمیگیره، مجبوره دوباره اونها رو زندگى کنه.

گناهی بالاتر از این نیست که از گناه دیگران پرده برداریم . . .جبران خلیل جبران