متن برای نوحه محرم

لبم لبریز از جام حسین است
عروج نام من بام حسین است
اگر جراح قلبم را شکافد
به روی لوح دل نام حسین است

تا جان ز تن برادرت گشت جدا
انگار که جان ز پیکرت گشت جدا
شمشیر ز بودن خودش مانده خجل
چون با لبه اش گل سرت گشت جدا

کوچه کوچه دلم پر از غوغاست
هر طرف خیمه عزا برپاست
ماه خون و خروش و ماتم شد
ماه خون خدا محرم شد

تا که پرسیدم ز قلبم عشق چیست
در جوابم اینچنین گفت و گریست
لیلی و مجنون فقط افسانه‌اند
عشق در دست حسین بن علیست

در مکتب عشق شاهباز است حسین
مرات دل اهل نیاز است حسین
ســـــــــرداد نــــداد تن به ذلت اری
جــــاوید کنند نماز است حسین

او که مثل من هزاران دربه در دارد، رفیق
این محال است از یکی مان چشم بر دارد،رفیق
آن زمانی که درون روضه می‌آئیم ما
شخص او بر تک تک ماها نظر دارد رفیق

 دوباره ماه محرم دوباره بوی حسین (ع)
دوباره نوشش می از سر سبوی حسین (ع)
دوباره ماه تاثر دوباره ماه عزا
دوباره سینه زدن در میان کوی حسین( ع)
دوباره شهر بپوشد به تن لباس سیاه
رواج هیئت و مسجد ز آبروی حسین (ع)
دوباره ذکر حسین بر لبان پیر وجوان
دوباره نغمه “هل من”رسد زسوی حسین (ع)
دوباره یاد شهیدان کربلا کردن
دوباره خوی گرفتن به خلق وخوی حسین (ع)
دوباره لطف خدائی برای شخص زهیر
ونیک عاقبتی بعد گفتگوی حسین (ع)
دوباره حر پشیمان به محضر مولا
عوض نمودن دنیا به تار موی حسین (ع)
دوباره قاسم واکبر، عمویشان عباس
فدای حق شده در جنگ با عدوی حسین (ع)
دوباره علقمه وقتلگاه شاه شهید
دوباره ناله زینب به جستجوی حسین (ع)
گرفتنش به بغل جسم بی سر مولا
دوباره بوسه زدن بر رگ گلوی حسین (ع)
دوباره شام غریبان به خیمه ها آتش
زنان دربدر وخواهر نکوی حسین (ع)
دوباره یاد اسارت برای آل ا…
ویاد سنگ پرانی  به راس و روی حسین (ع)
دلم گرفته  خدایا زماتم مولا
نما تو قسمت من زائری به کوی حسین (ع)

تلفیق خدا و خون فقط پیکر توست
خورشید گلی از چمن حنجر توست
شب وقف مدار چشم هایت مولا
صبح، آینه ی دستِ بهارآور توست

دلم دریاچه‌ی غم شد دوباره
قد آیینه‌ها خم شد دوباره
صدای سنج و دمام اومد از دور
بخون ای دل محرم شد دوباره

سوز همیشه ی جگرم باش یا حسین
من سینه می زنم سپرم باش یا حسین
در طول عمر جز تو پناهی نداشتم
مثل گذشته ها پدرم باش یا حسین
هر روز مادرم سر سجاده گفته است
خیلی مراقب پسرم باش یا حسین
ای نام تو بهانه ی شیرین زندگی
شور محرم و صفرم باش یا حسین
پایین پات سر بگذارم تو هم بیا
بالای جسم محتضرم باش یا حسین
جان مرا بگیر حوالی قتلگاه
این گونه اخرین خبرم باش یا حسین
دستم به دامنت نرسید این جهان اگر
باب الحسین منتظرم باش یا حسین
باشد قرار بعدی ما اربعین حرم
مهر قبولی گذرم باش یا حسین
سربازهای لشکر یا زینب توایم
حرز مدافعان حرم باش یا حسین

دل بی تـو باشد مرده اي بهتر کـه در گورش کنم
چشمی کـه بیند جز تـو رابا خنجری کورش کنم
افتاده زار و منفعل، در چنگ دیو نفس، دل
دستی بده کاین دیو را از این حرم دورش کنم
دل بحر خون در ماتمت جانِ تشنه اشک غمت
باشد کـه در امواج غم، ازگریه مسرورش کنم
ذکرت کلام الله مـن عشقت کلیم الله مـن
خواهم دلی تا هم نفس با آتش طورش کنم
در سینه دارم آتشی، هرگز ندارد خامشی
پیوسته گرم سوختن با سوزعاشورش کنم
دارم دل دیوانه اي در سیلِ خون ویرانه اي
با اشکم این ویرانه را چون بیت معمورش کنم
دردا کـه دیو نفس دون جانم دریده از درون
با یک نگاهت میتوان این دیو را حورش کنم
مارهوس چون اژدها آورده برروزم چها
بر آن شدم کاین مار را پامال چون مورش کنم
گردیده از دود گنه، پرونده جرمم سیه
با مهرت این پرونده را آیینه نورش کنم
مـن میثم کویِ توام دائم ثناگوی توام
هر حرف را در وصف تـو، صد در منثورش کنم

دل مردان خدا راست ز تو نور حیات
یا قتیل العبرات
شده محکم ز مناجات تو ارکان صلات
یا قتیل العبرات
بابی انت و امی گل گلزار رسول
راحت جان بتول
مرتضی سیرت و صورت حسن و حمزه صفات
یا قتیل العبرات
ما ز نور تو رسیدیم به سر منزل عشق
ای قرار دل عشق
چون تو مصباح هدی هستی و کشتی نجات
یا قتیل العبرات

مرغ دلم به عشق شما پر کشیده است
تا آسمان کرببلاتان پریده است
من آمدم برای شما نوکری کنم
من را خدا برای همین آفریده است

رنگ عالم شد سیاه
درجهان عاطفه پیراهن غم شد سیاه
تکیه تکیه یاحسین
درغمت پیراهن این شهر کم کم شد سیاه
چونکه بالاتر نداشت
درمیان ماه ها ماه محرم شد سیاه
در مِنا امسال آه
علقمه شد روسپید و روی زمزم شد سیاه
جلد مانند لباس
بر اَمالی و لهوف و بر مُقرّم شد سیاه
پوست درسینه زنی
سرخ شد، شد نیلگون و آخرش هم شد سیاه
بین این رنگین کمان
دل سپید و چشم سرخ و رنگ پرچم شد سیاه
برتن مسلم هم آه
رد تیر و تیغ ها قدر مُسلّم شد سیاه

حسین بن علی راظهر عاشورا
به مقتل ذکر جانپرور نماز است
بـــه زیر تیر باران بست قامت
کـه از جان نیز بالاتر نماز است

هر کس که حسینی است حقیرش مشمار
در رتبه کبیر است صغیرش مشمار
عنوان گدائی درش آقائی است
آقاست گدای او فقیرش مشمار

شعر رجب جعفری برای امام حسین(ع)
هم آیه و هم کتاب می گفت حسین
هم لیلی و هم رباب می گفت حسین
اعضاء و جوارح قتیل ره عشق
در خون خودش خضاب می گفت:حسین

گل خوش رنگ و بوی من حسین است
بهشت آرزوی من حسین است
مزن دم پیش من از لاله رویان
که یار لاله روی من حسین است
من آن مداح مست سینه چاکم
که ممدوح نکوی من حسین است
همه در گفتگوی این و آنند
ولیکن گفتگوی من حسین است
سخن بی پرده می گویم زمستی
می و جام و سبوی من حسین است
چو مرغ حق که از حق میزند دم
طنین های و هوی من حسین است
از آن بر تربتش سایم جبین را
که عز و آبروی من حسین است
احد گوئی از آن باشد شعارم
که پیر و نکته گوی من حسین است

یارب دلم از غم حسین محزون کن
در سیـــــنه ی ما محبتش افزون کن
جز مهر حسین هر آنچه باشد به دلم
خون ساز و ز راه دیده ام بیرون کن

عاشق اگر شدم ، اثر چشمهای توست
اصلا تمام ، زیر سر چشمهای توست
دلهای سنگ را به نگاهی طلا کنی
این کیمیا‌گری هنر چشمهای توست

فرمانده عشاق، دل آگاه حسین است
بیراهه مرو! ساده‌ترین راه حسین است
از مردم گمراه جهان راه مجویید
نزدیک‌ترین راه به الله حسین است

من تشنه لبم آب حیاتم بدهید
راهی بــــــــــه سفینة النجاتم بدهید
من تذکرۀ کرببلا می خواهم
ای آل محمد (ص) این براتم بدهید

دوست دارم تا تـو در خود محو و حیرانم کنی
قطره ام واصل بـه دریایِ خروشانم کنی
دوست دارم ذره باشم تا کـه در امواج نور
در بغل گیری و خورشید فروزانم کنی
دوست دارم پای تا سر قطعه ابری شوم
تا بـه خاک لاله هاي خویش بارانم کنی
دوست دارم تا دم رفتن بگریم در غمت
کز کرامت خنده اي بر چشم گریانم کنی
دوست دارم دور عباست بگردانی مرا
یا کـه هم چون طره اکبر پریشانم کنی
دوست دارم تا شود قلبم چو جسمت چاک چاک
درکنار قتلگاهِ خویش، مهمانم کنی
دوست دارم تا کـه با یاد لبِ عطشان خود
سوزی و آبم کنی یک باره طوفانم کنی
دوست دارم خار صحرا و بیابانت شوم
تا بـه رویم پاگذاری سرو بستانم کنی
دوست دارم در منایِ عشق هم چون گوسفند
پیش پای زائران خویش قربانم کنی
دوست دارم میثم کویِ تـو باشم یا حسین
تا فراز دار عشقِ خود، ثنا خوانم کنی

حاجیان جمع اند دور هم همه
پس کجا رفته حسـین فاطمه
حاجـیان رفتند یکـسر درمنا
پس چرا اورفته سوی کربـلا
او بجای موی سر ،سـر میدهد
قاسـم و عـباس و اکبر میدهد
سعی حـج او صفا باخنجر است
مروه اش قبر علـی اصغر است

در خلقت ما سوی سهیم است حسین
در نزد خدا ذبح عظیم است حسین
ای غــــــــرقِ گنه بگیر دامانش را
زیـــــرا چو خدای خود کریم است

ای هم به علی هم به خدا دست اباالفضل
 ساقی ننوشیده ز می مست اباالفضل
 گفتم به دلم کیست گشاینده چنین گفت
 تا بوده علی بوده و تا هست اباالفضل

قیامت بی حسین غوغا ندارد
شفاعت بی حسین معنا ندارد
حسینی باش که در محشر نگویند
چرا پرونده‌ات امضاء ندارد

ای دُرّ خــــــــوشاب یا ابا عبدالله
ای گــوهر ناب یا ابا عبدالله
از نوکر در ماندۀ خود دست بگیر
در روز حساب یا ابا عبدالله

انگار تمام شهر تسخیر شده
بنگاه فروش غل و زنجیر شده
از چارطرف حرمله‌ها آمده‌اند
بازار پر از نیزه و شمشیر شده

بنال ای دل! بنال که اربـعین شـد
که لرزان از غمش عرش برین شـد
بـــنـال ای دل! نـــوا نیـــنوا را
گلـــستان کـرده زینب کـربلا را
بــنـال ای دل ! نوای غــم رسیده
فــلک چون زیـنب کـبری نـدیده

به سینه هرکه تمنای کربلا دارد
همیشه در دل خود روضه‌ای به پا دارد
کسی که عشق تو دارد دگر چه کم دارد؟
بدون عشق تو عالم کجا بها دارد؟

عبد توام اگر زکرم باورم کنی
پا بر سرم بنه کـه زعالم سرم کنی
یا همچو شمع سوخته کن قطره قطره آب
یا شعله اي ببخش کـه خاکسترم کنی
عمری بـه زخم هاي تنت گریه کرده ام
تا وقت مرگ خنده بـه چشم ترم کنی
خار رهم مگر بـه نگاه تـو گل شوم
خاک در توام تـو مگر گوهرم کنی
یک عمر سائل دراین خانه بوده ام
حاشا کـه وقت مرگ جدا زین درم کنی
تنها شرابِ روح مـن از جام چشم توست
چشمی گشا کـه مست از این ساغرم کنی
یک عمر دوختم بـه نگاه تـو چشم خویش
تا یک نگاه در نگه آخرم کنی
از ذره کمترم تـو توانی بـه یک نگاه
برتر زآفتابِ جهان پرورم کنی
هرگز بجز در تـو دری را نمیزنم
اي وای اگر گدای در دیگرم کنی
مـن میثمم امید کـه محشور از کرم
با میثم علی بـه صفِ محشرم کنی

حـــلال جمیع مشکلات است حسین
شـــویندۀ لوح سیئات است حسین
ای شیعه تو را چه غم ز طوفان بلا
جائی که سفینة النجاة است حسین

با عشق حسین هر که سر و کار ندارد
خشکیده نهالیست ، پر و بال ندارد
ما غرق گناهیم و ز آتش نهراسیم
آتش به محبان حسین کار ندارد

گدای هر شب و روز حسینم
پر از آتش پر از سوز حسینم
اگر خورشیدم و هستم منور
ز سیمای دل افروز حسینم

لبم لبریز از جام حسین است
عــروج اوج من بام حسین است
اگــــــر جراح قلبم را شکافد
به روح لوح دل نام حسین است

دوباره مـرغ روحم هوای کــربلا کرد
دل شکسته ام را اســـیر ومبــتلا کــرد
 زسر گذشته اشک به لب رســیده جـانم
که هـرچه کردبامن فراق کربــلا کــرد
شـودتمام هـــستی فــدای آن دودســـتی
که غرق بوسه بااشک علی مرتضی کرد
نگشت آنی آن دست جدا ازدامن دوست
اگر چه تـیغ دـشمن زپـیکرش جـدا کرد
 جــز از برای داور دوتا نگــشت اکـــبر
چه شد که خصـم کافر جبین او دو تا شد
سزد هـمه جوانان حــنا زخــون ببــندند
که جا به حـجله خون یتـیم مـجتبی کرد
فدای لــب آن جــوانی که درنــماز ایثار
زخون وضــو گرفت وبه اکبر اقتدا کرد
فدای شـیرخواری که وقــت جان نثاری
دوچشم خود ببست ودولب به خنده واکرد
 فـــدای آن شـــهیدی که زیــر تـــیغ قاتل
سرش بریده گشت وبه شیعیان دعا کرد
فدای جـــسم پاکی که قطعه قطعه گردید
زقطــره خونـــش حـــسین را صــدا کرد

ما شیعه‌زاده‌ایم و همین اعتبار ماست
در راه دوست، دادن جان، افتخار ماست
هرگز به زیر بیرق دشمن نمی‌رویم
تا پرچم عزای حسینی کنار ماست

سرم سودایی جام حسین است
همیشه بر لبم نام حسین است
دلم گر چون کبوتر پر بگیرد
اقـــامتگاه او بام حسین است

اي همه بودو هست مـن، بسته بـه تار موی تـو
زائر کعبه اي ولی کعبه کجا و روی تـو؟
تـو بـه کنار کعبه اي گرم دعا برای مـن
مـن دل شب بـه کوچه ها در پی جستجویِ تـو
کوچه بـه کوچه هر قدم سعی صفا و مروه ام
لحظه بـه لحظه ذکر مـن یکسرِه گفتگوی تـو
حلق مـن ار بریده شد در ره عشق تـو چـه غم؟
وای بحال مـن اگر تیغ برد گلوی تـو
روی تـو غرق بوسۀ خاتم الانبیا شده
حیف بود کـه سنگ کین بوسه زند بـه روی تـو
خصم سر تـو را برد تا کـه بـه هم گره خورد
پنجه قاتل تـو و طره مشک بوی تـو
زائر دست بسته ام رو بـه رویت نشسته ام
در یم خون گشوده ام چشمِ دعا بـه سوی تـو
گو بکشند هر طرف پیکر بی سر مرا
تا بزنم بـه زخم تن بوسه بـه خاک کوی تـو
سر چـه بود کـه تا کنم نثار خاکِ مقدمت؟
جان دو طفل کوچکم فدای تار موی تـو
سوز درون میثمت وقف هماره غمت ن
خل همیشه سبز او آب خورد زجوی تـو

از ازل در طَلَبَت چشم ترم گفت حسین
هرکجا بال زدم، بال و پرم گفت حسین
مادرم داد به من درس محبت اما
من حسینی شدم از بس پدرم گفت حسین

هرکه عاشق بر حسین شد منصبی دارد
احترامی بس مقدس نزد اهل راز دارد
مکتب عشق حسینی بین که هفتاد و دو ملت
در شگفت از این که هفتاد و دو تن جانباز دارد
ای بنازم بر چنین هنگی که پیشاهنگ لشکر
همچون اصغر کودک شش ماهه ای سرباز دارد

از داغ حسین اشـــــــــک روانی داریم
و ز ماتم او سوز نمهنی داریم
ما گر چه بد هستیم و لیک چون حسین
مـولای کریم و مهربانی داریم

فریاد حسین را شنیدیم همه
از کوفه به سوی او دویدیم همه
رفتیم به کربلا ولی برگشتیم
از شمر امان‌نامه خریدیم همه

در حنجره‌ی زمانه تابید اصغر
هی گریه نکرد! هی ننالید اصغر
دیگر نگران نباش آرام بگیر
آسوده‌تر از همیشه خوابید اصغر

به دلم آرزوی مرقد کربلا دارم
دلخوشم یه ارباب کریم و باوفا دارم
هر کی ام یا هر چی ام آقا فقط تو رو دارم
این ی بار رو راست میگم، من بخدا دوستت دارم
کاش می دونستی آقا که من چقدر دوستت دارم
همه شب به عشق تو سر به بیابون می ذارم
دستت رو بذار رو قلبم تا که آروم بگیرم
اگه تو نیای حسین(ع) من بخدا زود می میرم
اسم تو هرجا بیاد همون جا کربلای ماست
اینم از معجزه ارباب باوفای ماست

آئینۀ حق نما حسین است حسین
جان و تن مصطفی حسین است حسین
مصبـــاح هدایت بشر تا محشر
بـــــــــــــــی شبهه حسین است حسین

بی‌وقفه بی‌مقدمه هیئت گرفتنی‌ست
هیئت گرفتنی‌ست سعادت گرفتنی‌ست
از موقع ورودیه تا آخر دعا
هر حاجتی در این دو سه ساعت گرفتنی‌ست

یگانه بانوی پرچم به دوش عاشورا
به نخل سبز ز ماتم تکیده می ماند
میان خیمه ی آتش گرفته، طفل دلم
به آهویی که ز مردم رمیده می ماند
شب است گوش یتیمان ز ضربت سیلی
به لاله های ز حنجر دریده می ماند
رقیه طفل سه ساله که حوری حرم است
به آن که رنج نود ساله دیده می ماند
امام صادق حق پشت ناقه ی عریان
به زیر یوغ چو ماه خمیده می ماند
شوم فدای شهیدی که در کنار فرات
به آفتاب به خون آرمیده می ماند
هلال یک شبه ی من، ز چیست خونینی؟
نگاه تو به دل داغ دیده می ماند
حکایت احد و اشک چشم خونینش
به اختران ز گردون چکیده می ماند

از خرمن خوشه نچیدن سخت است
بر کرب و بلایت نرسیدن سخت است
یک عمر حسین گفتن و از درگه تو
یکـــــــبار جوابی نشنیدن سخت است

سعی کن حرص و طمع خانه خرابت نکند
غافل از واقعه روز حسابت نکند
ای که دم می‌زنی از عشق حسین بن علی
آنچنان باش که ارباب جوابت نکند

خالق عشق و محبت یا حسین
ای قتیل دشت غربت یا حسین
ای گل صحرا نبرد فاطمه
ای صفای آل عصمت یا حسین
ای که جانت سوخت از لب تشنگی
ای فدای کام خشگت یا حسین
آن قدر سوز عطش بالا گرفت
تا که شد بی نور چشمت یا حسین
تشنه ام تشنه ترم کن بر غمت
یا بمیرم یا شهادت یا حسین
یکشبه راه مرا کوتاه کن
با نگاهی از محبت یا حسین
دوست دارم پیشت آیم لحظه ای
تا نمایم با تو صحبت یا حسین

خیمــه ماه محرم، زده شد در دل ما
بـــــــاز نام تو شده زینت هر محفل ما
جز غم عشق تو ما را نبود سودائی
عشق سوزان تو آغشته به آب و گلِ ما

آبروی حسین به کهکشان می‌ارزد
یک موی حسین بر دو جهان می‌ارزد
گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست
گفتا که حسین بیش از آن می‌ارزد

می ‌آیم از راهی که خطرها در او گم است
از هفت منزلی که سفرها در او گم است
از لابه‌لای آتش و خون جمع کرده ‌ام
اوراق مقتلی که خبرها در او گم است
دردی کشیده‌ ام که دلم داغدار اوست
داغی چشیده‌ ام که جگرها در او گم است
با تشنگان چشمه‌ ی «أحلی ‌من ‌العسل» نوشم
ز شربتی که شکرها در او گم است

عقیده‌ی همه یاران به اتفاق این است
که اشک شور بیاد حسین شیرین است
کنار قتلگه او به گریه جان دادن
ز وعده‌ها که به خود داده‌ام یکی این است

ماه و خورشید سراسر به تماشا آمد
گوییا رایحه ی حضرت مولا آمد
آسمان فرش شد و زیر سم اسبش ریخت
عرشیان همهمه کردند که : سـقا آمد …!
«آب از هیبت عباسی او می لرزید »
که چرا در پی رودی ، خود دریا آمد ؟
چشم در چشم فرات است و دلش در خیمه
یاد آن دم که رقیه به تمنا آمد

هرگز نگذاشت تا ابد شب باشد
او ماند که در کنار زینب باشد
سجّاد که سجّاده به او دل می‌بست
تدبیر خدا بود که در تب باشد

این که خود تشنه ولی جرعه ای از آب نخورد
تا ابد در نظر عشق ، معما آمد !
دست و مشک و علم افتاد ، ولیکن سقا
سربلند است در آن لحظه که زهـرا آمد …

در بند کسی باش که در بند حسین است
گلواژه‌ی لبهاش شکرخند حسین است
آنکس که گلت را به یکی «فاطمه» گفتن
آدم بنموده است هنرمند حسین است

گودال قتلگاه … گل و بوی پیرهن
در جست وجوی یوسف زیبای بی کفن
پیداست آه … منظری از ماه چاک چاک
خورشید رنگ باخته و تکّه تکّه تن
گرگی نشسته بر تن خورشید و می درد
شال و عبا و پیرهن سرخ آن بدن
گفتند : رستخیز عظیمی است نی نوا …
نه … رستخیز گوشه ای از نی نوای زن
تاریک می شود همه جا … بی کس و غریب
سخت است هم علی شدن و هم حسن شدن
ای ماه سرخ! سر بزن از پشت نیزه ها
ای چاک چاک ماه! کجایی حسین من؟
قرآن بخوان که بشنوم آوای هفت بند
ای آیه مقطعه ، با آن لب و دهن
افتاده عکس ماه ، لب گودی و زنی
در جست وجوی یوسف زهرای بی کفن …

ما سینه زنان رسم جنون باب نمودیم
جان و سر خود هدیه به ارباب نمودیم
از عمق درون ناله و فریاد نمودیم
با سینه زدن زلزله ایجاد نمودیم

مردم این جا شیر و شربت می دهند
توی سینی با محبّت می دهند
کربلا اصلاً چنین صحبت نبود
صحبت این شیر و آن شربت نبود
حرمله ، آن جا به جای ظرف شیر
داشت در دستان خود صد شعله تیر
تا گلوی اصغر بی تاب سوخت
حرمله، بر آن گلو یک تیر دوخت
ای خدای من فغان و آه و درد
تیر خشم آمد گلو را پاره کرد
ای حسین! آقای خوبان تسلیت
دیده های زار و گریان! تسلیت

عالم همه قطره هست و دریاست حسین
خوبان همه بنده‌اند و مولاست حسین
ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش
از بس که کرم دارد و آقاست حسین

گفتند گلوی اصغرت را
شش ماهه رسیده نوبرت را
آنجا که شکوفه بود و طوفان
آن صحنه ی نابرابرت را
وقتی که به گوش خلق خواندی
آوای زلال کوثرت را
پرواز بلند تیر می دید
پرپر شدن کبوترت را
در سینه ی غنچه ها نشاندی
لبخند قشنگ آخرت را

آن نخل به خون طپیده را، می‌بوسید
آن مشک ز هم دریده را می‌بوسید
خورشید،کنار علقمه خم شده بود
دستان ز تن بریده را می‌بوسید

پرسیدم از هلال ماه، چرا قامتت خم اسـت
آهی کشید و گفت کـه ماه محرم اسـت
گفتم کـه چیست محرم؟
با ناله گفت ماه عزای اشرف اولاد آدم اسـت
فرارسیدن ایام سوگواری اباعبدالله الحسین«ع» تسلیت باد

چه کسی دیده لب آب بسوزد جگری؟
روی دست پدری جان بسپارد پسری؟
چه کسی دیده که لب تشنه اي از سوز عطش؟
آب در دست و ننوشد به هوای دگری؟

هفتاد و دو سینه سرخ هجرت کردند
با سَروَرِ آفتاب بیعت کردند
رفتند و به دریای ابد پیوستند
چون رود، به اصلِ خویش رجعت کردند

خبر آمد ز مهی بوی خدا می آید
ماه داغ دل ما غرق نوا می آید
دل ببازید عزیزان که زمان الم است
ماه اشک و الم و کرب و بلا می آید

افراشت به کوی عشق، پرچم، عباس
در عشق، فشرده پایِ محکم، عباس
بی آب، از او گلشنِ دین شد سیراب
بی دست، گرفت دستِ عالَم، عباس

محرم نزدیک است یادمان باشد
اول نماز حسین بعد عزای حسین
اول شعور حسینی بعد شور حسینی
محرم زمان بالیدن است نه فقط نالیدن
بساطش آموزه است نه موزه
تمرین خوب نگریستن است نه فقط خوب گریستن

هر سال برای تو سیه می پوشیم
در دسته ی عاشقان علم بر دوشیم
ما، بعد هزار و چارصد سال هنوز
با یاد لب تو آب را می نوشیم

نام زینب در شئون زندگی گل میکند
در دل عشاق ایجاد تحول میکند
مهدی زهرا که خود رمز توسل با خداست
در مقام ذکر با زینب توسل میکند

صدای گریه ات پیرکرده عالم را
بیاکه باتو بپوشم لباس ماتم را
هزار شکرکه نمردم وباز میبینم
کتیبه های عزاومشکی محرم را

اردوی محرم به دلم خیمه به پا کرد
دل را حرم و بارگه خون خدا کرد
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

دلم اروم شده خیالم راحته
اشکای چشمم از نمک سفرته
غم مـن غمته گریه مرحمته
ارزوم جون دادن تـو محرمته

غم ِ زهرا مرا سوز درون داد
دم ِ حیدر به من شور جنون داد
حسین آمد به زخم دل نمک ریخت
مرا با شور عاشورا در آمیخت

دل را اگر از حسین بگیرم چه کنم
بی عشق حسین اگر بمیرم چه کنم
فردا که کسی را به کسی کاری نیست
دامان حسین اگر نگیرم چه کنم

دوباره پیچید/ شمیمِ حسین
درود ما بـه تو اي کشته‌ي ستمدیده
پناه منه/ حریمِ حسین
توی بزم محرم دل میشه آروم
فرارسیدن ماه محرم را بـه عزادارن تسلیت عرض میکنم…

محرم ماه الفت با جنون است
چراغ کوچه هایش بوی خون است
محرم حرمت خون است و خنجر
تلاطم می کند حنجر به حنجر . . .

سوره غم میرسد، آیات مریم میرسد
عطر سیب و بوی اسپند محرم میرسد
دست خود را روی سینه میگذارم با ادب
آه، دارد مادری با قامت خم میرسد

محرم شد از غم نگاهم گرفت
به سوزانترین اشک، آهم گرفت
شکست در گلو بغض سوزان من
و عطر حسین روح و جانم گرفت
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

با آب طلا نام حسین قاب کنید
با نام حسین یادی از آب کنید
خواهید مه سربلند و جاوید شوید
تا آخر عمر تکیه بر ارباب کنید

رعرش مجلس غم ارباب عالم است
مشکى بپوش اى دل شیدا محرم است
غش کرد فاطمه به خدا محتشم بس است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

ماه محرم آمده باید دگر شوم
باید به خود بیایم و زیر و زبر شوم
باید سبک عبور کنم از خیال سود
باید خلاص از تب و تاب ضرر شوم

کاش بودیم آن زمان کاری کنیم
از تو و طفلان تو یاری کنیم
کاش ما هم کربلایی می شدیم
در رکاب تو فدایی می شدیم

از عرش از میان حسینیه ی خدا
آمد صدای ناله ی حی علی العزا
جمع ملائکه همه گریان شدند و بعد
گفتند همه تسلیت بر ساحت خدا

منزلگه عشاق دل آگاه حسین است
بیراهه نرو ساده ترین راه حسین است
از مردم گمراه جهان راه مجویید
نزدیکترین راه به الله حسین است

خدایا پیکرم آتش گرفته
دل غم پرورم آتش گرفته
شهادت نامه را با خون نوشتم
ولیکن دفترم آتش گرفته
خودم دیدم کنار قتلگاهم
که قلب مادرم آتش گرفته
خودم دیدم کنار نهر علقم
لب آب آورم آتش گرفته

اشکم ز هجر روی تو خوناب شد حسین
مویم ز غصه رشته ی مهتاب شد حسین
هر جا کنار آب نشستم ز داغ تو
از بس که سوختم جگرم آب شد حسین
جانسوز تر ز داغ تو دیگر کسی ندید
خورشید هم ز داغ تو در تاب شد حسین

عالم همه محو گل رخسار حسین است
ذرات جهان درعجب از كار حسین است
دانی كه چرا خانه ی حق گشته سیه پوش
یعنی كه خدای تو عزادار حسین است

آقا سلام برغزل اشک ماتمت
بر مسجد و حسینیه و روضه و دمت
چندی گذشت در غم هجران اشک تو
پرمی کشید دل به هوای محرّمت…

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟
یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟
بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمام
بر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟

محرم شد و دلها شکست
از غم زینب، دل زهرا شکست
باز محرم شد و لب تشنه شد
از عطش خاک، کمرها شکست
آب در این تشنگی از خود گذشت
چله به خون شد دل صحرا شکست
قاسم و لیلا همه در خون شدند
این چه غمی بود که دنیا شکست
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روز
دانش‌آموزان عالم را همه دانا کند
ابتدا قانون آزادی نویسد بر زمین
بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

«باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟!»
«شور حسین علیه السلام است؛ چه ها می کند»؟!
فصل فراوانی یادت از راه رسیده است و من نوبرانه های اشک را از نگاهم چیده ام.
غمی سترگ بر دلم چنگ انداخته است؛ غمی به وسعت غروب عاشورا؛
غمی به اندازه پریشانی «زینب» علیهاالسلام هنگام وداع؛
غمی به بلندای فریاد «قاسم علیه السلام » از دل میدان،
غمی به وسعت زیباییِ علی اکبر علیه السلام
غمی به نازُکای حنجره «علی اصغر»، آن گاه که حتی،
تاب نوازش خنکای نسیم را نداشت چه رسد به شرنگ تیر سه شعبه.
غمی به ارتفاع تلِّ زینبیه؛ هنگامی که زینب علیهاالسلام دیگر صدای
لا حول و لا قوة إلاّ باللهِ را از حنجر امام علیه السلام نمی شنید
و آخرین تبسّم برادر را در ذهن خسته اش، تجسّم می کرد.

آغاز می شود سالی که دل های همیشه عاشق را، دوباره متوجه «مکتب سرخ شهادت»
خواهد کرد، مکتبی که نشان از پویایی و جاودانگی شهادت دارد؛
شهادت: میوه همان درختی که ریشه در «هَیهات مِنّ الذلّة» دارد و
ارمغان ماه محرم به تمام آزادگان جهان است.
آری! «هَیهات منّ الذّله» کلید اسرار و رموز ماه محرم است.
ماهی که هر بار با حضور دوباره اش به تفسیر شرافت و عزّت انسانی می پردازد و
دلِ انسان های آزاده را به دقایق عارفانه عاشورا می سپارد.

پیرمردی را پرسیدند زندگی چند بخش است؟ گفت:دوبخش،کودکی و پیری
گفتند پس جوانی چه؟ گفت:جوانی ام فدای حسین است

انگار برای حسينی شدن ما ، راهی جز بی حسین شدن زینب نبود.
ماه محرم ماه پیروزی خون بر شمشیر تسلیت باد .

بار بگشایید اینجا کربلاست
آب و خاکش با دل و جان آشناست
تا قیامت کربلا ماتم سراست
حضرت مهدی (عج) صاحب عزاست

کاش زمین قصه می‎گفت
کاش زمین شعر می‎سرود
اگر زمین قصه می‎گفت
قصه خون حسین
قصه ی نخل‎های سوخته در امتداد رود ………….
و دل سودازده‌ مان  را بدنبال خویش به صحرای خون و جنون می‎کشانیم،
و در میان چکاوک شمشیرها و باران نیزه‎ها از میان خیمه‎ها می‎گذریم.

کم کم سیاهی علمت دیده می شود
آثار خیمه های غمت دیده می شود
افتاده سینه ام به تپش های انتظار
از روی تل دل حرمت دیده می شود

عجیب حکایتی است! “عزیز” ترین ها – حسین(ع) و یوسف(ع) از “گودال” و “چاه” به آسمان عزت رسیده اند.

هرکس کتاب ۷۲ صفحه‌ای عشق – عاشورا – را خوب بخواند، شیرازه‌ی سعادت را در زندگی اش گسسته نخواهد دید.

حسين بيشتر از آب تشنه لبيک بود ، اما افسوس كه به جای افكارش زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترين درد او را بی آبی نامیدند.

رخصت دهید شال محرم بیاورید
پیراهن عزای مرا هم بیاورید
با اشکتان جراحت او خوب می شود
ای چشمهای غم زده مرحم بیاورید
مادر رسیده است کمی کوچه وا کنید
مادر رسیده گریه کند دم بیاورید

می گویند سری راکه درد نمی کند دستمال نمیبندند
ولی سر من درد می کند برای سربندی که
نام مقدس تو روی آن حک شده باشد یا حسین (ع)

به محرم كه می‌رسی، عاشورا را به یاد می‌آوری و حسین را…
به خود ببال كه عاشق و شیفته‌ حسینی و عشق به حسین خیمه‌ همیشه افراشته در جان توست؛ خیمه ای به وسعت همه‌ هستی، خیمه‌ای به بلندای همه‌ آسمان‌ها و كهكشان‌ها، با خوانی گسترده از عطش كه تشنگی بشریت را پایان خواهد داد. هرگز مباد بی این عشق زندگی كنیم و بی این محبت بمیریم.

نام من سرباز کوی عترت است، دوره آموزشی ام هیئت است. پادگانم چادری شــد وصله دار، سر درش عکس علی با ذوالفقار. ارتش حیدر محل خدمتم، بهر جانبازی پی هر فرصتم. نقش سردوشی من یا فاطمه است، قمقمه ام پر ز آب علقمه است. رنگ پیراهن نه رنگ خاکی است، زینب آن را دوخته پس مشکی است. اسـم رمز حمله ام یاس علی، افسر مافوقم عباس علی (ع)

پرسیدم ازحلال ماه، چرا قامتت خم است؟
آهی کشید و گفت:که ماه محرم است.
گفتم: که چیست محرم؟
با ناله گفت:ماه عزای اشرف اولاد آدم است.

آب قحط و ابر قحط و آسمانت خشک شد
چشم براه عمو ماندی زبانت خشک شد
جان باقیمانده ام شد یک تبسم تیر دید
آخرین لبخند هم روی لبانت خشک شد
حرمله دست مرا هم دوخت بر قنداقه ات
بازویم می داد وقتی که تکانت خشک شد
خواستی بابا بگویی حرمله مهلت نداد
تار های صوتی ات سرخ و دهانت خشک شد
تیر نگذاشت که یک جمله به اخر برسد
هیچ کس حدس نمی زد که چنین سر برسد
پدرش که چیز زیادی نمی خواست،فرات
یک دو قطره، ضرری داشت به اصغر برسد
خوب شد عرش همه خون گلو رو برداشت
حیف خون نیست بر این خاک ستمگر برسد

کشتی به گل نشسته اومده
با حال خسته اومده
توبه شکسته ولی با دل شکسته اومده
ای جانم
تویی راحت و روح و روانم
تویی کشتی امن و امانم
تویی علت هر ضربانم
من لی غیرک حسین حسین حسین
با این که خودم می دونم که بدم
راهم دادی که اومدم
آقا در خونه تو گدایی رو خوب بلدم
ای شاهم
روی دوشمه بار گناهم
خجالت می کشم رو سیاهم
پناهم بده که بی پناهم
من لی غیرک حسین حسین حسین
من بی تو کویر خشک هوسم
پرنده ای در قفسم
مردن برات عشق منه بذار به عشقم برسم
ای یارم
تویی تو همه کس و کارم
چی میشه بشه آخر کارم
پای شش گوشه تو مزارم
من لی غیرک حسین حسین حسین

بسم الله روضه خون اومد ماه جنون
باز جمعیم دور هم چند خط روضه بخون
بسم الله سینه زن بازم سینه بزن
تو ماه غربت ارباب بی کفن
ذکر عالمین(حسین) 4
غرق شور و شین(حسین) 4
فبک للحسین (حسین)4

شب اول محرم سینه زنت آرزوشه
با دستای یه پیرغلامت پیرهن سیاه بپوشه
تو کوچه ها با پرچمت امید به زندگی میاد
دوباره بوی نذری از روضه های خونگی میاد
سلام بر پرچم و علم
سلام بر شعر محتشم
سلام بر محرم
شب اول محرم سینه زنت آرزوشه
با دستای یه پیرغلامت پیرهن سیاه بپوشه
سلام بر پرچم و علم
سلام بر شعر محتشم
سلام بر محرم
دم هیئتا با گریه میگه مادر تو زهرا
قبول باشه حسنیایی عزاداریتون ایشالا
دوباره روضه رفتنا بی ریا ترین عمل شده
دوباره هر محله ای پر علم کتل شده
سلام بر کربلای تو
سلام بر نوکرای تو
سلام بر محرم
شب اول محرم سینه زنت آرزوشه
با دستای یه پیرغلامت پیرن سیاه بپوشه
سلام بر پرچم و علم
سلام بر شعر محتشم
سلام بر محرم

بخون ای اکبر ناظم از علی اکبر و قاسم
از روضه شش ماهه از قمر بنی هاشم
سقای دشت کربلا اباالفضل
دستش شده از تن جدا اباالفضل
بسم الله دم بگیر پاشو پرچم بگیر
با ذکر یا حسین هوش از عالم بگیر
بسم الله محتشم بنویس از درد و غم
شعری با جوهر اشک اهل حرم
مجلس عزاست (حرم) 4
روضه ها بپاست (حرم) 4
روضه خون خداست (حرم)4
ذکر عالمین (حسین) 4
غرق شور شین (حسین)4
فبک للحسین (حسین)4

همه چی از یه شب روضه شروع شد
که چشام با علم تو رو به رو شد
دیگه اختیار چشماموم نداشتم
و همین گریه برا من آبرو شد
حالا این گریه ثمر داده
به دلم مهر تو افتاده
پدرم غلام این خونه ست
به من هم میگن غلامزاده
اربابم حسین اربابم حسین
مادرم تو رو برا من آرزو کرد
پیرهن مشکی روضه مو رفو کرد
گفت براش نوحه بخونم از غریبی
خوندم و دوباره گریه رو شروع کرد
یه عمری هستی هوادارم
به فدای تو کَس و کارم
بابی انت و امی یا
ایها الارباب دوست دارم
اربابم حسین اربابم حسین
بدنت رمق نداره بین گودال
داره نیزه ها می باره بین گودال
با قد خمیده و دل شکسته
مادری قدم میذاره بین گودال
می سوزی در تب حسین جانم
بمیره زینب حسین جانم
مادرت مویه کنان داره
میگه زیر لب حسین جانم

ماه روضه اربابه دل فاطمه بی تابه
از تو آسمون چشما داره می باره خونابه
کرببلا غوغا شده واویلا واویلا
صاحب عزا زهرا شده واویلا واویلا
در خیمه قحط آبه واویلا واویلا
روز مرگ ربابه واویلا واویلا
بسم الله آسمون از غم شو واژگون
وای از حال حسین وای داغ جوون
بسم الله نوکرا حیّ علی العزا
امشب روضه بریم گودال قتله گاه
ظالم از جفا (نزن)4
پیش چشم ما (نزن)4
بس کن از قفا (نزن)4
ذکر عالمین (حسین)4
غرق شور و شین (حسین)
فبک للحسین (حسین)
ذوالجنان به حرم برگرد
کردی خون جگرم برگرد
بشنو گریه ی این دختر
دیگه با پدرم برگرد
ای کشته دشت بلا حسین جان حسین جان
گشته سرت از تن جدا حسین جان حسین جان

سینه زنی امام حسین تک
بند اول:
اونی که باورمه حسینه ، پادشاه کرمه حسینه
دل نگو خونه غصه هامه، خیلی تنگه حرم حسینه
کی میخواد نشونی ام رو منزلم کربلاست
منِ دریازده آره ساحلم کربلاست
جسم و روحم همه جوره وقف عشق توئن
تنِ من تو هئیته ولی دلم کربلاست
به عقبا، به دنیا، یه آقایی بکن یا، اباعبدالله(اباعبدالله)
برا من دعا کن ، منو اهل خدا کن اباعبدالله(اباعبدالله)
(حسین یا اباعبدالله)
بند دوم:
آرزومه که واست شهیدم شم
تو نمیذاری که ناامید شم
آرزومه توی روز محشر
پیش مادر تو رو سفید شم
تو رو میشناسم به اسطوره ی آزادگی
از تموم زندگیت گذشتی به سادگی
تو حسین بن علی بن ابیطالب و
ما غلام بن غلامتیم خونوادگی
غلامم، امامم، تویی رکن و مقامم اباعبدالله(اباعبدالله)
اسیرم، فقیرم، گدای تو امیرم اباعبدالله(اباعبدالله)
(حسین یا اباعبدالله)
بند سوم:
خیلی قیمت میذاره تو محشر
به خدا خدا به اشک روضه م
کاری کن برات بمیرم آقا
این باشه ثواب اشک روضه م
من اسیر چشمتم باید اسارت برم
قربون سر تو حنجر پاره ت برم
حق تو اینه که من نوکر خوبی باشم
حق من اینه که هر ساله زیارت برم
حیاتم ، مماتم، قتیل العبراتم اباعبدالله(اباعبدالله)
بسه یک اشارت، بده اذن زیارت اباعبدالله(اباعبدالله)
(حسین یا اباعبدالله)

 ای حسین فاطمه این کینه هامان را ببین
قلب مجروح درون سینه هامان را ببین
یازده خورشید را کشتند و داغ تو فزون
تکه تکه زین ستم آیینه هامان را ببین
***
گرچه شد خورشید ما در پرده ی غیبت ولی
می رسد نورش ز ماه حضرت سید علی
باز هم هر روز عاشورا و هر جا کربلا
باز هم فتنه،  اگرچه هست حجت ها جلی
***
ترس ما کشته شدن یا غارت این خانه نیست
بلکه دنیایی شدن با مسلک کوفی گری ست
گر که بگذاریم امام خویش را تنها به تشویق هوا
فرق ما با آن جنایت پیشگان سفله چیست؟
***
ای حسین فاطمه داغت درون قلب ماست
نهضتت رسواگر روی تمام فتنه هاست
شمر را در هر زمان نومید از قتلی کنیم
که پی خورشید و مه دشنه به دست و بی حیاست

با یاد حسین آنکه بُوَد سیّدُ الاَبرار
تا روز قیامت همه باشند عزادار
شد چَشم دل از موجِ بلا چشمهٔ زمزم
کعبه زِ غَمَش کرده به تن جامه ماتم
اَنوارِ هدایت، خورشیدِ ولایت
شد کشتهٔ راه،قرآن و رسالت
ای معنی ایمان
مولا یا حسین جان…
جِنّ و مَلَک از غم زده برسینه و بر سر
شد کشته زِ کین زادهٔ صِدّیقه اطهَر
زین آه و مصیبت همه را جان شده بر لب
باران عزا بارد از ابرِ دلِ زینب
درگُلشن گودال،پرپرشده لاله
از داغ حسینش،زهرا زده ناله
ای معنی ایمان
مولا یا حسین جان…
یک سویْ فروزان زِ خِیَم آتش کینه
یک سویْ نَوای غمِ بانوی مدینه
یک سویْ بود هلهله و شادی عُدوان
یک سویْ همه آل نبی زار و پریشان
جانِ حرم آمد،زین واقعه برلب
بِین همه دلها،وای از دل زینب
ای معنی ایمان
مولا یا حسین جان…

امام حسین(ع)-ورودبه محرم
شمیم عاطفه در کوچه ها رها شده است
دوباره هر شب من رنگ کربلا شده است
وزیده در همه جا عطر سیب حضرت عشق
قسم به ساحت گریه قسم به ساحت عشق
دوباره شوق حرم تا خدا دلم را برد
به عرش روشن کرب و بلا دلم را برد
دوباره ماه محرم، رسیده ماه عزا
غروب غربت جانکاه سیدالشهدا
صدا صدای قدیمی طبل و زنجیر است
فضا فضای صمیمی ولی چه دلگیر است
خروش ناله‌ی حیّ علی العزا در راه
دوباره قافله‌ی روضه های ثارالله
برات گریه دوباره به چشممان دادند
به ما حسینیه‌ی‌ گریه را نشان دادند
حسینیه است؟ نه، خیمه؟ نه، کربلا اینجاست
مزار خون خدا فی قلوب من والاست
محرم آمده آقا صدایمان کردی
برای عرض ارادت، جدایمان کردی
لیاقتی بده تا روضه خوان تو باشم
عنایتی که فقط در امان تو باشم
بگیر دست مرا وقت خسته حالی ها
پری بده به دلم در شکسته بالی ها
مرا به غربت بی انتهای خود بردی
شبی که گوشه‌ی‌ صحن و سرای خود بردی
هنوز ندبه‌ی غم در رواق تو جاری است
هنوز داغ عطش بین باغ تو جاری است
صدای مرثیه‌ی آب آب می آید
صدای گریه‌ی‌ طفل رباب می آید
هنوز علقمه لب تشنه‌ی لب سقاست
هنوز چشم حرم در مصیبتش دریاست
امید اهل حرم می رود به قربانگاه
و یا به سوی منا می رود ذبیح الله
شکسته قلب حرم، یا مجیب می گوید
نگاه خسته ای أین الحبیب می گوید
از آسمان و زمین تیر و دشنه می بارد
ز هر کرانه فقط تیغ تشنه می بارد
صدای ناله‌ی أمن یجیب می آید
صدای روضه‌ی‌ شیب الخضیب می آید
خمیده خواهری انگار می رود از حال
گمان کنم که رسیده حوالی گودال
میان هلهله‌ی بی امان چه می بیند؟
میان نیزه و تیر و سنان چه می بیند؟
نه سیدالشهدا بر جدال طاقت داشت
نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت
هوا ز باد مخالف چو قیرگون گردید
عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید
بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
گر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

من آب را وقتی فراهم کرده بودم
دل را تهی از ماتم و غم کرده بودم
قبل از زمانی که بریزد آبرویم
نذرش همه دار و ندارم کرده بودم
آقا اگر در دستهایم بود شمشیر
من شرّشان را از سرت کم کرده بودم
دست مرا بستی تو با حرفت وگرنه…
حیوان صفتها را من آدم کرده بودم
فرصت اگر من داشتم با رخصت از تو
دنیای آنها را جهنم کرده بودم
چیز عجیبی نیست چشمم را دریدند
این صحنه را قبلاً مجسم کرده بودم
با ضربۀ گرزی سرم پاشید از هم
وقتی برای مشک سر خم کرده بودم
تیری سه شعبه زحمت من را هدر داد
با اینکه مشکی پُر فراهم کرده بودم

روی اسبِ سركش امواج زین انداخته
آن كه روی آب را هم بر زمین انداخته
رود انگشتی ست جاری كه ابالفضلِ جوان
پا به دریا برده و بر او نگین انداخته
رود دریای خروشانی شده در پای مرد
مثل ماهی كه به زحمت پوستین انداخته
آن ابالفضلی كه نَفْسَش هم یقیناً سركش است
آن چنان نَفْس قوی را این چنین انداخته
طاق ابرویی كه زیر گیسویش كرده كمین
تیر بر قلب سپاهِ در كمین انداخته
تو رگِ غیرت بخوانش من كلید قفل ها
قل هو اللهی كه بر روی جبین انداخته
در همین نقطه فقط كوهی به كوهی می رسد
روی پیشانیش آن وقتی كه چین انداخته
وسعت دیدش وسیع است و به جنگِ یك سپاه
اولین را كشته روی آخرین انداخته

امام حسین(ع)-ورودبه محرم
شمیم عاطفه در کوچه ها رها شده است
دوباره هر شب من رنگ کربلا شده است
وزیده در همه جا عطر سیب حضرت عشق
قسم به ساحت گریه قسم به ساحت عشق
دوباره شوق حرم تا خدا دلم را برد
به عرش روشن کرب و بلا دلم را برد
دوباره ماه محرم، رسیده ماه عزا
غروب غربت جانکاه سیدالشهدا
صدا صدای قدیمی طبل و زنجیر است
فضا فضای صمیمی ولی چه دلگیر است
خروش ناله‌ی حیّ علی العزا در راه
دوباره قافله‌ی روضه های ثارالله
برات گریه دوباره به چشممان دادند
به ما حسینیه‌ی‌ گریه را نشان دادند
حسینیه است؟ نه، خیمه؟ نه، کربلا اینجاست
مزار خون خدا فی قلوب من والاست
محرم آمده آقا صدایمان کردی
برای عرض ارادت، جدایمان کردی
لیاقتی بده تا روضه خوان تو باشم
عنایتی که فقط در امان تو باشم
بگیر دست مرا وقت خسته حالی ها
پری بده به دلم در شکسته بالی ها
مرا به غربت بی انتهای خود بردی
شبی که گوشه‌ی‌ صحن و سرای خود بردی
هنوز ندبه‌ی غم در رواق تو جاری است
هنوز داغ عطش بین باغ تو جاری است
صدای مرثیه‌ی آب آب می آید
صدای گریه‌ی‌ طفل رباب می آید
هنوز علقمه لب تشنه‌ی لب سقاست
هنوز چشم حرم در مصیبتش دریاست
امید اهل حرم می رود به قربانگاه
و یا به سوی منا می رود ذبیح الله
شکسته قلب حرم، یا مجیب می گوید
نگاه خسته ای أین الحبیب می گوید
از آسمان و زمین تیر و دشنه می بارد
ز هر کرانه فقط تیغ تشنه می بارد
صدای ناله‌ی أمن یجیب می آید
صدای روضه‌ی‌ شیب الخضیب می آید
خمیده خواهری انگار می رود از حال
گمان کنم که رسیده حوالی گودال
میان هلهله‌ی بی امان چه می بیند؟
میان نیزه و تیر و سنان چه می بیند؟
نه سیدالشهدا بر جدال طاقت داشت
نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت
هوا ز باد مخالف چو قیرگون گردید
عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید
بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
گر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

بر گوش جانم میرسد آوای زنگ قافله
این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله

باز در جان جهان یکسره غوغاست حسین
این چه شوری ست که از یاد تو برپاست حسین
این چه رازی ست که صد شعله فرو مرد و هنوز
روشن از داغ تو ظلمت کده ماست حسین . . .
لبیک یا حسین علیه السلام

 باز محرم رسید، ماه عزای حسین / سینه‌ی ما می‌شود، کرب و بلای حسین
کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه / تا که بگیرم صفا، من ز صفای حسین . . .

چہ تركيب قشنگيست
شہ و شہ زادہ و شش
ماهہ و شش گوشہ
السلام علیک یااباعبداللہ الحسین
فرارسیدن ماه محرم
بر شـما دوستان تسلیت و تعزیت باد

ماه عاشورا رسیده، خون بود جاری زدیده
زینب مظلومه گیرد بوسه از حلق بریده
سینه سوزان دیده گریان
واحسینا، واحسینا
هر که مرا به روضه تو راه داده است
تاج محبت تو به فرقم نهاده است
از ابتدای خلقت حق در دو چشم ما
تصویری از عزای محرم فتاده است

کاش بودیم آن زمان کاری کنیم
از تو و طفلان تو یاری کنیم
کاش ما هم کربلایی می شدیم
در رکاب تو فدایی می شدیم
السلام علیک یا ابا عبدالله .

فصل عزا آمد و دل غم گرفت
خیمه دل بوی محرم گرفت
زهره منظومه زهرا حسین
کشته افتاده به صحرا حسین

امـــشـــب مــــی خـــــوام بـــشـــیـــنــم از آرزوهــــام بــنــویـــســـم
بــــه نــــام خـــــــدا
کــربـــلا
تـــــمـــام . . .

الحق که به ما درس وفا داد حسین (ع) / هر چیز که داشت بی‌ریا داد حسین (ع)
یعنی که تأملی کنید ای یاران / آن هستی خود زکف چرا داد حسین (ع)؟…

السلام ای وادی کرببلا
السلام ای سرزمین پر بلا
السلام ای جلوه گاه ذوالمنن
السلام ای کشته های بی کفن

حسینِ من…..
بیا و این دل شکسته را بخر…
حسینِ من….
مسافر جامانده را با خود ببر….
السلامُ علیک یا ابا عبْدالله

یه جائیه تو دنیا همه براش می میرن
تموم حاجتا رو همه از می گیرن
بین دو نهر آبه ، یه سرزمین خشکه
شمیم باغ و لاله اش خوشبو ز عط مُشکه
شبای جمعه زهرا زائر این زمینه
سینه زن حسینه ، یل ام البنینه …

چه خوش است اگر ببینم عرفات و کربلا را
حرم عزیز زهرا، شب مشعر و منا را
به خدای کعبه سوگند همه حج من حسین است
به دوصد منا نبخشم عرفات کربلا را

چون دید به نوک نی سرش را خورشید
بر خاک، تن مطهرش را خورشید
آرام ، حریر نور خود را گسترد
پوشاند برهنه پیکرش را خورشید

شتاقم و غیر من کسی ساقی نیست
در هیچ دلی، این همه مشتاقی نیست
در سینه ام، آرزوی سقایی هست
افسوس که دست در تنم باقی نیست

حــال ِ من حــال ِ جوانی ست که یک مــاه تمـــام
در پی کسب جـواز حرمت پیــر شـــده ….
اللهم الرزقنا زیارت الحسین علیه السلام

ای به دل بسته ، قدری آهسته
کن مدارا با ، زینب خسته …
یا حسین مظلوم …

محرم آمد و ماه عزا شد
مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید
دوباره شور عاشورا به پا شد

یه جائیه تو دنیا همه براش می میرن / تموم حاجتا رو همه ازش می گیرن
بین دو نهر آبه ، یه سرزمین خشکه / شمیم باغ و لاله اش خوشبو ز عطر مُشکه
شبای جمعه زهرا زائر این زمینه / سینه زن حسینه ، یل ام البنینه . . .

محرم آمد و ماه عزا شد
مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید
دوباره شور عاشوار به پا شد

ای حسین فاطمه این کینه هامان را ببین
قلب مجروح درون سینه هامان را ببین
یازده خورشید را کشتند و داغ تو فزون
تکه تکه زین ستم آیینه هامان را ببین

السلام علیكم یااباصالح المهدى (عج)السلام علیك یاامین الله فى ارض وحجته على عباده(یاصاحب الزمان آجرک الله)ماه محرم بر شما وعاشقان حسین تسلیت عرض مینمایم.

ســـلام مــن بــه مـحـرم، مـحـرم گــــل زهــرا
بـه لطـمه هـای ملائـک بـه مــاتـم گــل زهـرا
سلام من بـه محـرم بـه غصـه و غــم مـهـدی
به چشم کاسه ی خون وبه شال ماتم مـهـدی

در دایره ی عشق گرفتار حسینم
عاشق شده ی چرخش پرگار حسینم
فریاد زند چاک گریبان جنونم
دیوانه ی زنجیری بازار حسینم

ماه خون ماه اشك ماه ماتم شد ، بر دل فاطمه داغ عالم شد . فرا رسیدن ماه محرم را به عزادارن راستینش تسلیت عرض میكنم.

هم «حیّ علی الفّلاح» او خونین بود
هم سجده بی سلاح او خونین بود
افسوس که چند ساعتی بعد نماز
پیشانی ذوالجناح او خونین بود . . .

عشق یعنی آتش افروخته
عشق یعنی خیمه های سوخته
عشق یعنی حاجی بیت الحرام
دل بریدن ها وحج ناتمام
عشق یعنی غربت نور دوعین
عشق یعنی گریه برقبر حسین
عشق را گویم فقط در یک کلام
یا اباالفضل وحسین و والسلام

در دایره ی عشق گرفتار حسینم
عاشق شده ی چرخش پرگار حسینم
فریاد زند چاک گریبان جنونم
دیوانه ی زنجیری بازار حسینم

دلم مست و لبم مست و سرم مست
بخون ای دل که صبرم رفته از دست
بخون ای دل محرم اومد از راه
بخون اجر تو با عباس بی دست

ای نظر گاه نگاهت همه ی آمالم
دل حسینی شد و تا حشر به این منوالم
من عزادار تو این چند محرم نشدم
از ازل یار توام هست هست هزاران سالم
به سر غیر از تو سودایی ندارم یا حسین جان ، به دل جز تو تمنایی ندارم یا حسین جان ، خدا داند كه در بازار عشقت ، به جز جان هیچ كالایی ندارم یا حسین جان

هفتاد و دو سینه سرخ هجرت کردند
با سرور آفتاب بیعت کردند
رفتند و به دریای ابد پیوستند
چون رود، به اصل خویش رجعت کردند

این خاک به خون عاشقان آذین است
این است در این قبیله آیین ، این است
زاین روست که بی سوار برمی گردد
اسب تو که زین و یال آن خونین است . . .

السلام علیك یا اباعبدالله : دیباچه عشق و عاشقی باز شود ، دلها همه آماده پرواز شود ، با بوی محرم الحرام تو حسین ، ایام عزا و غصه آغاز شود . آغاز محرم حسینی را تسلیت عرض مینمایم

قیامت بی حسین غوغا ندارد
شفاعت بی حسین معنا ندارد
حسینی باش که در محشر نگویند
چرا پرونده ات امضاء ندارد

منزلگه عشاق دل آگاه حسین است ، بیراهه نرو ساده ترین راه حسین است ، از مردم گمراه جهان راه مجویید ، نزدیكترین راه به الله حسین است

برخورد حسین با حر
برخورد خداست با ما
گناه را که ندید می گیرد هیچ
تحویلمان هم می گیرد عجیب

ای شده مجنون خدا السلام / شاهرگ خون خدا السلام
ای شده سرشار دلم از غمت / باز محرم شد و دل محرمت
هست نگاه نگران همه / سوی تو ای دسته گل فاطمه
ایام عزاداری سید و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) تسلیت باد

عالم همه محو گل رخسار حسین است، ذرات جهان درعجب از کار حسین است. دانی که چرا خانه‌ی حق گشته سیه پوش، یعنی که خدای تو عزادار حسین است

نگاهش کهکشان را تاب می داد
شب تاریک را مهتاب می داد
اگر یک دست در تن داشت عباس
تمام کربلا را آب می داد
“یا دست گیر بی دست مدد”

محرم ماه آن عبد خدا
محرم اسرار آن هستی فزا
محرم ماهی که در آن ریختندند
میان کربلا خون خدا . . .
عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم

عالم همه قطره و دریاست حسین ، خوبان همه بنده و مولاست حسین ، ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش ، از بس که کَرَم دارد و آقاست حسین

ماه خون ماه اشک ماه ماتم شد، بر دل فاطمه داغ عالم شد. فرا رسیدن ماه محرم را به عزادارن راستینش تسلیت عرض میکنم.

در عالم مستی به دنبال حسینم
من تشنه به دیدار علم دار حسینم
دوست دار حسینم و دوست دار ابوالفضل
گر لطف کنند نوکر خاندان حسینم
یا ابا عبدالله حسین (ع)

تـا هست جهــان شـور محــرم باقیست
این جلوه ی جان در همه عالـم باقیست
از نـالـه ی نـیـنــوای یـاران حسـیـن
همواره به لب زمـزمه ی غم باقیست
التماس دعا

آبروی حسین به کهکشان می‌ارزد، یک موی حسین بر دو جهان می‌ارزد، گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست، گفتا که حسین بیش از آن می‌ارزد

م همه قطره و دریاست حسین، خوبان همه بنده و مولاست حسین، ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش، از بس که کَرَم دارد و آقاست

پرسیدم: از حلال ماه، چراقامتت خم است؟ آهی کشید و گفت:که ماه محرم است. گفتم: که چیست محرم؟ با ناله گفت:ماه عزای اشرف اولاد آدم است.

اى که دل ها همه از داغ غمت غمگین است / وى که از خون تو صحراى بلا رنگین است
نرود یاد لب تشنه ات از خاطره ها / هر که را مى نگرم از غم تو غمگین است . . .

باز محرم شد و دلها شکست از غم زینب دل زهرا شکست
باز محرم شد و لب تشنه شد از عطش خاک کمرها شکست
آب در این تشنگی از خود گذشت دجله به خون شد دل صحرا شکست
قاسم ولیلا همه ي در خون شدند این چه غمی بود که جهان شکست
محرم ماه غم نیست ماه عشق هست محرم مَحرم درد حسین هست

کوچه کوچه دلم پر از غوغاست / هر طرف خیمه عزا برپاست
قدسیان سوگوار و محزونند / همۀ هستى سیه پوش عزاست
ماه خون و خروش و ماتم شد / ماه خون خدا محرم شد . .

خیمه ماه محرم زده شد بر دل ما / باز اسم تو شده زینت هر محفل ما
جز غم عشق تو ما را نبود سودایی / عشق سوزان تو آغشته به آب و گل ما . . .

خبر آمد ز مهی بوی خدا می آید
ماه داغ دل ما غرق نوا می آید
دل ببازید عزیزان که زمان الم است
ماه اشک و الم و کرب و بلا می آید

متن خوشگل در مورد محرم الحرام
باز محرم شدو دلها شکست از غم زینب دل زهرا شکست
باز محرم شد و لب تشنه شد از عطش خاک کمرها شکست
آب در این تشنگی از خود گذشت دجله به خون شد دل صحرا شکست
قاسم ولیلا همه ي در خون شدند این چه غمی بود که جهان شکست
محرم ماه غم نیست ماه عشق هست محرم مَحرم درد حسین هست

در سینه عاشقان، پیام است حسین
در دفتر شعر ما، ردیف است هنوز
دل چسب‌ترین شعر کلام است حسین

میزنه قلبم ، داره میاد دوباره باز بوی محرم
وقتی میشینم ، به یاد کربلا برات روضه میگیرم
تو رویاهام ، خودم رو تو حرم میبینم
الهی بین روضه هات برات بمیریم

ضریح تو داره عطر گل یاس
نوازش های دستت میشه احساس
کی میدونه آقا پر میشه شاید
شبا سقا خونه ات با مشک عباس . . .

بیو مذهبی | متن کوتاه تلگرام و اینستارگرام | تاو بیو

یارب تنها نظرت باشد پایان رنج هایم…❤️

از زمین خوردن کسى شاد مشو که نمیدانى گردش روزگار براى تو چه در آستین دارد …

– امام علی(ع)

🚶🏻‍♂️ آخرین‌‌بازدید از اینستاگرام📱 ‌۲دقیقہ‌پیش
◼ آخرین‌بازدید از تلگرام📱 ۶ دقیقہ پیش
◼ آخرین‌بازدید از واتساپ📱 ۱۰ دقیقہ پیش
◼ آخرین‌بازدید ‌از‌قرآن‌: ماه‌رمضان‌سال پیش‌‌‌!💔💔😪

•🌙حرمش سنگِ صبور دل بیچاره‌ی ماست
#مشهد امام رضا # متفرقه

خُڋا‌ݕَڔٰاےِݦَݧ‌ْڬٰاڣٖیښٺ ❤️
#حسبی الله # خدا

⸤پَنـٰاهِ‌‌هَردلِ‌تَنهـٰا‌چـِرا‌نِمـٖے‌آیٖۍ..؛💔!⸣
#امام زمان مهدی # متفرقه

‌ پروردگارا جز تو پناهے نیست…
‌‌‌‌
# خدا

••اَلْحَمدُ اللهِ الَذے خَلَقَ الحُسيـــن (ع)••♥️ # امام حسین

الهے برقصاند خدا به ساز تو؛ جهانت را …♥️🕊

 
# خدا

+خدایا مرا به اندازه یک چشم بر هم زدن، به خودم وامگذار. 🙂 # عربی

مݩ بـے طُ صَغیـڔ ابـݩ فقیـڔ ابݩ حَقیـڔݦــ حُـسیـݩ🍃 # امام حسین

﷽حَسْبُنَاالله‌وَنِعْمَ‌الْوَکیٖلْ…خُڋا‌ݕَڔٰاےِݦَݧ‌ْڬٰاڣٖیښٺ❤
# خدا # عربی

تـازه می‌فهمم چرا مشکـی‌ست رنگِ چـادرت؟..
مــاه را تاریکیِ شب، این قَدَر جـذّاب کرد..
#چادری #حجاب # ادبی

مرنج و مرنجان، این است خلاصهٔ دین . .💜🦋 # زندگی

من امیدم به 彡خـ♡ـدا彡 ، بعد خدا هم به 彡خداسـ♡ـت彡 # ادبی # خدا

آرزوهایم را … به خدایی می سپارم که یوسف را از ته چاه به تخت پادشاهی رساند # خدا

قیامت بی حسین غوغا ندارد
شفاعت بی حسین معنا ندارد
حسینی باش كه در محشر نگویند
چرا پرونده ات امضاء ندارد
# امام حسین

سمت تو از تمامی مردم فراری ام!
ای با غريب های جهان آشنا، حسـین..♥️ # امام حسین

🖤دل اگر نذر
❣️حسین است خریدن دارد
🖤اشك اگرمال
❣️حسین است كه ریختن دارد
🖤همه ی عالـم
❣️و آدم به فدایت ارباب
🖤غم ارباب
❣️به دلها چه كشیدن دارد
# امام حسین

ماخدارا‌داریم،
به‌اِزاۍ‌هرآنچه‌که‌نداریم˘˘‌ 🌸🌱 # خدا

ما هیچ الهی همه تُو:‌)‌‌…♡
# خدا

‏رفیق!
خدا‌حتمایه‌هدف‌برای‌رَنجِت،
یه‌دلیل‌برای‌مُشکلاتِت‌ویه‌پادا‌ش‌برای‌
باایمان‌بودنت‌درنظرداره:)♥️ # انگیزشی

سخت‌است‌‌عاشقشوی‌…ویارنخواهد!دلتنگ‌”حرم”باشے..و”ارباب”نخواهد!(: # امام حسین

و خدا…ناب ترین لیلی دنیای من است🍃🍁
# خدا

و خدا بر هر کاری تواناست 🌙♥️ # عربی

الهی، همان که تو خواهی . . :)☘️ # خدا

اللّهمَّ عَجَّل لِوَلیّکَ الفَرَج
# امام حسین

بردم از کوفه تا شام غوغا         با خودم کربلای غمت را
حملتُ معی من الکوفه حتى الشام رزیه کربلائک
بس که خون گریه کردم ز داغت        لاله روییده صحرا به صحرا

بکیت من مصیبتک کثیرا حتى نامت زهره التولیب فی کل الصحراء
آه، از چهل شب غربت / آه، از چهل شب حسرت / آه، از دل بی طاقت

آه من غربه أربعین لیله / آه من حسره أربعین لیله / آه من فؤاد لا یصبر
آه یاحبیبی حسین…
الضحایا تُحاکِی الضحایا: … صَوَّبتْ أُمنیاتی البلایا
قربانیان اسارت همچون قربانیان قتل‌ و کشتار روز عاشورا هستند
]و زبان حال زینب کبری سلام الله علیها چنین است]: تیر بلاها آرزوهایم را دریده است.
وارْتَوتْ من شُحُوبِی الرَزایا… وأَغَمَّتْ حیاتی المنایا
غم‌ها و مصیبت‌ها از دگرگونی رنگ چهره‌ام جان گرفتند
و مرگ عزیزانم صفای زندگی‌ام را تیره کرده است
هَدَّتْ قِوایَ السُّرَى … ألْهِمْ فؤادیْ صَبْرا …. وأنتَ فوقَ الثرى
]ای حسین] راه رفتنم در شب توان مرا از بین برده
به دل من صبر بده
در حالی که تو خود بر روی خاک‌ افتاده‌ای
(آهٍ … حبیبی حسین)
آه ای حبیب من ای حسین (ع)
کربلا شُعلهٌ لیسَ تُطفى …. لستُ أسطیعُ مولایَ وَصفا
کربلا شعله‌ای است که خاموش نمی‌شود
 مولای من، نمی‌توانم آنچه بر ما گذشت را برایت وصف کنم
عَصَفَ الموتُ بالسِبطِ عَصفا …. وهو نَبعُ الحیاهِ المُصَفَّى
طوفان مرگ بر فرزند پیامبر هجوم آورد، در حالی که او خود چشمه زلال زندگی است
یا مُفرَداً حَیرانا …یا من قضى عَطشانا … یا من بقى عُریانا
ای تنهایی که در کار خدا حیران مانده‌ای … ای کسی که تشنه کام لحظات می گذرانی … ای کسی که عریان بر روی خاک افتاده‌ای
آهٍ…حبیبی حسین…
آه ای حبیب من ای حسین (ع)
أهطَلَ الدَمعَ غَیمُ العِتابِ …. حانَ للبَدرِ وقتَ الغِیابِ
سرزنش ها (و اندوه از دست دادن تو) اشک مرا جاری ساخت
 لحظه غروب مهتاب فرا رسیده است
هَیَّجَت لَوعَتی و انتِحابی ….. أربعینٌ مَضَت بالعَذاب
چهل روزی که با عذاب و سختی سپری شد
عشق درون و اشک سوزانم را به غلیان در آورده است
نَحنُ الأُساری جِئنا …. من بَعدِ أن سُبِینا …. عُدنا فَقُم حَیِّینا
ما اسیران آمده ایم … پس از اینکه به اسارت درآمدیم
 اکنون بازگشته ایم پس برخیز و به ما خوش آمد بگو

دارد می آید محرم
یک کاروان دل به سویت
تو رهروی سوی فردا
دارد می آید محرم
ماه پر از یاد مولا
دارد می آید محرم
ماه مساجد، تکایا
ماه غم و اشک و ماتم
بر غربت ابن زهرا
دارد می آید محرم
ماه همیشه سیه پوش
ماهی که هر انقلابی
از یاد آن گشته پرجوش
دارد می آید محرم
ماه حسین و علمدار
هیهات از هرچه ذلت
از زندگانی چو مردار
هیهات از هرچه بیعت
با هر یزید زمانه
از مسلک اهل کوفه
از اشک بی پشتوانه
دارد می آید محرم
و کربلا کل دنیاست
شمر و اباالفضل و هانی
نقش من و تو همین هاست
باید که خود را بیابیم
ما در کدامین سپاهیم؟
یا در عمل اهل حقیم
یا آنکه اهل تباهیم

یک کاروان دل به سویت
تو رهروی سوی فردا
دارد می آید محرم
ماه پر از یاد مولا
دارد می آید محرم
ماه مساجد، تکایا
ماه غم و اشک و ماتم
بر غربت ابن زهرا
دارد می آید محرم
ماه همیشه سیه پوش
ماهی که هر انقلابی
از یاد آن گشته پرجوش
دارد می آید محرم
ماه وفا قدر عباس
ماه شکوه و حماسه
و قله ی عقل و احساس
دارد می آید محرم
ماه حسین و علمدار
هیهات از هرچه ذلت
از زندگانی چو مردار
هیهات از هرچه بیعت
با هر یزید زمانه
از مسلک اهل کوفه
از اشک بی پشتوانه
دارد می آید محرم
و کربلا کل دنیاست
شمر و اباالفضل و هانی
نقش من و تو همین هاست
باید که خود را بیابیم
ما در کدامین سپاهیم؟
یا در عمل اهل حقیم
یا آنکه اهل تباهیم

با اشک و غم هم رازم و /  می سوزم و می سازم و /  می خوانمت شب تا سحر
یعلم الدمع و الحزن سرّی  /  یحترق وجودی و أنا أصبر علیه / و أنادیک طول اللیل
دلتنگم ای کرب و بلا         در اربعین دیدار ما
یا کربلاء! لقد ضاق صدری     موعدنا فی یوم الأربعین
باعاشقان روی حسین / با زائران کوی حسین  / می آیم آخر سوی حسین
مع عشّاق الحسین / مع زائری مقام الحسین / سآتی إلی الحسین أخیرا
لبیک یا مولا یا حسین…
شدَّ الهَوى حبلَ الجَوى و اجتاحَنی سَیلُ النَوى
دلدادگی ریسمان عشق را محکم کرد و سیل دوری و فراق من را بَرد
لِلوَصلِ عَینی سَاهِرَه
چشمانم به انتظار وصال (کربلا) بیدار است
أَطْفَأَ شَمْعِی مَدْمَعِی … و دَکَّ نَوْحِی مَسْمَعِی
اشکم شمع مرا خاموش کرد و مویه‌ها و نوحه ها در گوشم طنین انداز شد
إیهٍ دُمُوعی، اشتَعِلی!
هان! ای اشک‌های چشم من، بجوشید
نارُ اشتیاقی، کمْ تَصْطَلِی!
ای آتش شوق من چقدر شعله‌وری!
لیلُ انتِظاری، هَلْ یَنجَلی؟
آیا شب انتظار مرا پایانی هست؟
مولای مولای السلام…
سلام ای مولای من
هُنَا الأَسى کُلُّ الأَسى …هُنَا الصِغارُ و النِسَا
اینجا همان محل اندوه و غم است؛ همه غم ها اینجاست… اینجا جایی است که کودکان و زنان اهل بیت بودند
هُنَا النُجومُ الزَاهِرَهْ
اینجا همانجایی است که ستارگان درخشان بودند
مِنْ سَاجِیاتٍ صُرَّعِ … تَدعو إلى التَّفَجُّعِ
این ستارگان همان اجساد ساکن و بر زمین افتاده اند …. و این اجساد به نوحه و عزا فرا می خوانند
یا ودایَ الطَّفِّ ما جرى ؟
ای سرزمین کربلا چه اتفاقی افتاده است؟
فاقَ المُصابُ التَّصَوُرَا
این مصیبت از تصور فراتر است
هذا حسینٌ فَوقَ الثَرَى
این حسین علیه السلام است که بر خاک افتاده است
علیکَ مولای السلامْ …
ای مولای من سلام بر تو
إلیکَ آتٍ سَیِّدی … الأربَعینُ مَوْعِدِی
مولایم، به سوی تو رهسپارم….. میعاد ما اربعین است
ذِکراکَ أحلى خاطِرَه
یاد تو شیرین‌ترین خاطره است
جابرُ قدْ جاءَ معی … یَأخُذُنی للمَصرعِ
جابر با من آمده است…. و مرا به سوی قتلگاه تو می‌کشاند
عندکَ یا مولایَ المُنى
مولای من! آرزوهایم نزد توست
ظُلْمَهُ رُوحِی تَلقىْ السَّنا
تاریکی روحم به روشنی می گراید
کُلُّ وُجُودی لکَ انحَنى
تمام وجودم برای تو تعظیم می‌کند
مَوْلای مَوْلای السَلامْ…
سلام ای مولای من

ناز این دلبر خوش چهره کشیدن دارد
نمک عشق اباالفضل چشیدن دارد
تیغ کافیست، ترنج از سر راهم بردار
مات یوسف شدن انگشت بریدن دارد
راضی ام! زلف بیفشان و زمین گیرم کن
صید تو ظرفیت درد کشیدن دارد
هروله سعی وصفا، یاد تو انداخت مرا
صحن بین الحرمین ست دویدن دارد
حق بده، دست به سوی کمرش بُرد حسین
داغ تو داغ بزرگی ست،خمیدن دارد
اضطراب حرم ازتشنگی مشک تو نیست
بی علمدارشدن، رنگ پریدن دارد
سربازار نباید به تو می خندیدند
جگر گریه گریبان دریدن دارد
اشکهایت سرنی حرف دل زینب بود
مگر این چادر پر وصله خریدن دارد

از آن خوشم که شدم نوکر سرای حسین
منم غلام کسی که بود گدای حسین
دو چشم داده خداوند تا که گریه کنم
یکی برای حسن آن یکی برای حسین
یقین که آتش دوزخ حرام گردیده
به جسم آنکه بود یار آشنای حسین
برای بخشش کوه گناه یک راه است
بریز قطره ی اشکی تو در عزای حسین
کبوتر دل عشاق هر شب جمعه
نشسته است روی گنبد طلای حسین
خدا کند که شبی زائر حرم گردیم
و جان دهیم همان شب به کربلای حسین
به گوش جان تو اگر بشنوی هنوز آید
ز زیر نیزه و تیغ و سنان صدای حسین

وقتی علم میبینم یاد علمدار میکنم
وقتی که غم میبینم یاد غم یار میکنم
وقتی که آب میبینم یاد لب سقا میکنم
وقتی که گل میبینم یاد گل لیلا میکنم
آقا به عشق کربلا می کشی عاقبت مرا
خونم حلالت آقا خونم حلالت
به عشق بین الرحمین می کشی ام چرا حسین
جون ناقابلمو بگیر اما منو کربلا ببر
چیزی ازت کم نمیشه بیا و آبرو بخر
دوست دارم اون روزی که وا می شه راه کربلا
تن صد پاره من مونده باشه تو سنگرا
زیر آفتاب بسوزه پیکر بی مزار من
زائرای کربلا رد بشن از کنار من

پس از خدای مهربون عباس کس و کاره منه
خوشم شب اول قبر اقام هوادار منه
وقتی کارم گیر میکنه گره تو کار پیدا میشه
یا ابل الفضل میگم و گره ز کارم وا میشه
ابل الفضل شه کربلایی،
ابل الفضل تو گره گشایی
ابل الفضل یا ابوفاضل ۳
هرکی ابل الفضلی باشه اقا باهاشه همیشه
توی تمومه زندگی هیچ موقعه تنها نمیشه
عکس ابل الفضل توی قاب قلب خستمه
ذکر ابل الفضل مددی ذکر دل شکستمه
ابل الفضل شه کربلایی
ابل الفضل تو گره گشایی
ابل الفضل یا ابوفاضل۳
منو نبرده کربلا خواسته که زائرش باشم
یاکه لیاقت ندارم یا خواسته تنهاتر نشم
یعنی میشه من یه روز برم تو بین الحرمین
دست تو سینه سلام بدم یا کاشف الکرب الحسین
اسم ابل الفضل رو لبم عزت و افتخارمه
سینه زدن برای تو واسه افتخارمه
ابل الفضل شه کربلایی،
ابل الفضل تو گره گشایی
ابل الفضل یا ابوفاضل۳

اللهم ارزقنا کربلا
روز و شب دارم دعا آرزومه اي خدا ديدن شيش گوشه ي کرببلا
همه رفتن کربلا به ديار نينوا اسم من از قلم افتاده خدا
من و اين ديده ي تر من و قلب پرشرر من و يک عکس ضريح کربلا
حرم اربابم حسين صحن بين الحرمين شده فکر و ذکر و خواب هر شبم
همه سوز و ساز من اينه امتياز من که غلام و سينه چاک زينبم
ميرسه تو هيئتا به مشام جان ما بوي دلنواز ياس از علقمه
بَه! که چه غوغا ميشه محشري بر پا ميشه شب جمعه کربلا با فاطمه
چي ميشه روز جزا به سپاس گريه ها ما بشيم از همه آدما جدا
مست شاه نينوا جاي جنت خدا ما بشيم ساکن کوي کربلا

من که مانند نى در نوایم              عاشقم عاشق کربلایم
روز و شب در غم و شور و شینم     عاشق کربلاى حسینم
خادم کوى آن نور عینم                   عبد درگاه آن مقتدایم
گر چه بگذشته دور جوانى               لیک در پیرى و ناتوانى
بلبل آسا کنم نغمه خوانى               تا که باشد طنین در صدایم
یا حسین جز تو شاهى ندارم           جز تو شاها پناهى ندارم
عاشقم من گناهى ندارم                 حق بود شاهد مدّعایم
یا حسین اى عزیز پیمبر                   زاده عصمتِ پاک داور
زیب عرش خدا پور حیدر                  با غم و عشق تو آشنایم
من چو مجنون صحرا نوردم               آشنا با غم و رنج و دردم
تا فداى وفاى تو گردم                       در رثایت سخن مى سرایم
گشته ام تا به مهر تو پاى بند             گر جدا گردَدَم بند از بند
نگسلم از تو یک لحظه پیوند                اى شهید سر از تن جدایم
یا حسین جان عالم فدایت                 جان به قربان مهر و وفایت
بین که (مردانى ) با وفایت                  اشک خون ریزد از دیده هایم
حق به محشر چو خواهد حسابم        در سؤ الش بود این جوابم
ذاکر زاده بو ترابم                               مرثیت خوان آل عبایم

مرغ دل ما زند پر به هوایت حسین
قبله عالم شده کرببلایت حسین
منم گدایت حسین منم گدایت حسین
کن نظری از کرم به این گدایت حسین
حسین حسین جان حسین
چرا فتادی چنین به خاک صحرا حسین
غرق بخون بی کفن به این گدایت حسین
سوخته از تشنگی تمام جانت حسین
تشنه چنین ندیده در لب دریا حسین
حسین حسین جان حسین
ای پسر فاطمه چرا تو بی یاوری
تو حجت کردگار وصی پیغمبری
تو شاه بی نوایی خدا را مظهری
در ره حق داده ای هستی خود را حسین
حسین حسین جان
گریه به مظلومیت پیمبران کرده اند
ناله ز داغ غمت پیرو جوان کرده اند
اشک ز داغت ز دیده گان کرده اند
جن و ملک از غمت در همه دنیا حسین

شمیم عاطفه در کوچه ها رها شده است
دوباره هر شب من رنگ کربلا شده است
وزیده در همه جا عطر سیب حضرت عشق
قسم به ساحت گریه قسم به ساحت عشق
دوباره شوق حرم تا خدا دلم را برد
به عرش روشن کرب و بلا دلم را برد
دوباره ماه محرم، رسیده ماه عزا
غروب غربت جانکاه سیدالشهدا
صدا صدای قدیمی طبل و زنجیر است
فضا فضای صمیمی ولی چه دلگیر است
خروش ناله‌ی حیّ علی العزا در راه
دوباره قافله‌ی روضه های ثارالله
برات گریه دوباره به چشممان دادند
به ما حسینیه‌ی‌ گریه را نشان دادند
حسینیه است؟ نه، خیمه؟ نه، کربلا اینجاست
مزار خون خدا فی قلوب من والاست
محرم آمده آقا صدایمان کردی
برای عرض ارادت، جدایمان کردی
لیاقتی بده تا روضه خوان تو باشم
عنایتی که فقط در امان تو باشم
بگیر دست مرا وقت خسته حالی ها
پری بده به دلم در شکسته بالی ها
مرا به غربت بی انتهای خود بردی
شبی که گوشه‌ی‌ صحن و سرای خود بردی
هنوز ندبه‌ی غم در رواق تو جاری است
هنوز داغ عطش بین باغ تو جاری است
صدای مرثیه‌ی آب آب می آید
صدای گریه‌ی‌ طفل رباب می آید
هنوز علقمه لب تشنه‌ی لب سقاست
هنوز چشم حرم در مصیبتش دریاست
امید اهل حرم می رود به قربانگاه
و یا به سوی منا می رود ذبیح الله
شکسته قلب حرم، یا مجیب می گوید
نگاه خسته ای أین الحبیب می گوید
از آسمان و زمین تیر و دشنه می بارد
ز هر کرانه فقط تیغ تشنه می بارد
صدای ناله‌ی أمن یجیب می آید
صدای روضه‌ی‌ شیب الخضیب می آید
خمیده خواهری انگار می رود از حال
گمان کنم که رسیده حوالی گودال
میان هلهله‌ی بی امان چه می بیند؟
میان نیزه و تیر و سنان چه می بیند؟
نه سیدالشهدا بر جدال طاقت داشت
نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت
هوا ز باد مخالف چو قیرگون گردید
عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید
بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
گر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

روز و شب دارم دعا           آرزومه ای خدا        دیدن شیش گوشه ی کرببلا
همه رفتن کربلا              به دیار نینوا          اسم من از قلم افتاده خدا
من و این دیده ی تر        من و قلب پرشرر     من و یک عکس ضریح کربلا
حرم اربابم حسین       صحن بین الحرمین      شده فکر و ذکر و خواب هر شبم
همه سوز و ساز من         اینه امتیاز من       که غلام و سینه چاک زینبم
میرسه تو هیئتا         به مشام جان ما      بوی دلنواز یاس از علقمه
بَه! که چه غوغا میشه    محشری بر پا میشه    شب جمعه کربلا با فاطمه
چی میشه روز جزا           به سپاس گریه ها          ما بشیم از همه آدما جدا
مست شاه نینوا            جای جنت خدا           ما بشیم ساکن کوی کربلا

ساربانا مهلتی دارم در این جا مشگلی
رفته از دستم گلی از وی نبردم حاصلی
اندر این دشت بلا رفته زدستم نوگلی
من حسین باوفا آرام جان گم کرده ام
ساربان بهر خدا یک ساعتی آهسته تر
اندر این دشت بلا گم گشته از من تاج سر
یعنی یک دنیا برادر از من خونین جگر
اندر این صحرا ززجور گوفیان گم کرده ام
ساربانا مهلتی تا تابر سر نعش حسین
راز دل گویم ببارم خون دل از هردو عین
در عزایش عالمی را پکنم از شور و شین
من برادر در میان خاک و خون گم کرده ام
مهلتی تا جستجویی اندرین صحرا کنم
در میان قتلگه من کشته ام پیدا کنم
بر سرنعش برادر دیده را دریا کنم
خاک بر فرقم که نور دیدگاه گم مرده ام

دو برادر دوبرادر دو شجاع بی نظیر         این علمدار سپاه او امیر
این حسین اوابالفضل جوان                  این امام او امیر کائنان
این یکی از نسل پیغمبر بود                   اون یکی نور دل حیدر بود
این یکی از سوی یمین او یسار       کرده جنگ با گروه نابکار
دو برادر دو برادر دو ابر مرد  دلیر    در میان روبهان مانند شیر
لشکر از هر سو به هم پیچیده شد      جنگجویان را به هر بگریز شد
هرکه می امد به جنگ این دومرد      با نگ تکبیر ابالفضل رشید
روح در جان حسینش می دمید      
گفت این فرزند پیغمبر منم       گفت ان از زاده حیدر منم
گفت ان بابم علی مرتضاست    گفت این مادر مرا خیر النساست
گفت این عباس نام اور منم    گفت ان از زاده حیدر منم
              مظلوم حسین جان        سقا ابالفضل

من که مانند نی در نوایم              عاشقم عاشق کربلایم
روز و شب در غم و شور و شینم     عاشق کربلای حسینم
خادم کوی آن نور عینم                   عبد درگاه آن مقتدایم
گر چه بگذشته دور جوانی               لیک در پیری و ناتوانی
بلبل آسا کنم نغمه خوانی               تا که باشد طنین در صدایم
یا حسین جز تو شاهی ندارم           جز تو شاها پناهی ندارم
عاشقم من گناهی ندارم                 حق بود شاهد مدّعایم
یا حسین ای عزیز پیمبر                   زاده عصمتِ پاک داور
زیب عرش خدا پور حیدر                  با غم و عشق تو آشنایم
من چو مجنون صحرا نوردم               آشنا با غم و رنج و دردم
تا فدای وفای تو گردم                       در رثایت سخن می سرایم
گشته ام تا به مهر تو پای بند             گر جدا گردَدَم بند از بند
نگسلم از تو یک لحظه پیوند                ای شهید سر از تن جدایم
یا حسین جان عالم فدایت                 جان به قربان مهر و وفایت
بین که (مردانی ) با وفایت                  اشک خون ریزد از دیده هایم
حق به محشر چو خواهد حسابم        در سؤ الش بود این جوابم
ذاکر زاده بو ترابم                               مرثیت خوان آل عبایم

دلی كه سینه زن هر شب محرم شد
دلی كه سینه زن هر شب محرم شد
صدای هر تپشش ذكر یا حسینَم شد
به یاد غربت یك لحظة تو این گونه
بساط گریة هر روز من فرا هم شد
شبی كه در دل من خیمه زد غم از هر سو
دلم حسینیة بغض و آه و ماتم شد
فدای زلف پریشان تو كه بر نیزه
برای قافله سالاری تو پرچم شد
فرشته مثل رقیه سیاه می پوشد
حسین ! سایة تو از سر همه كم شد
همیشه هر شب جمعه امید دارم كه
دوباره زائر شش گوشة تو خواهم شد
قسم به عشق كه رنگ حسین می گیرد
دلی كه سینه زن هر شب محرم شد

فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)
شش ماهه اصغر می دهد، هم عون و جعفر می دهد
امشب حسین دلداری فرزندخواهر می دهد فردا سر و دست و بدن در راه داور می دهد
فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)
امشب شه دنیا و دین،با قلب مجروح و غمین – گوید به زین العابدین باشد وداع آخرین
ای دل غمین حالم ببین از جور قوم مشرکین – فردا یقین شمر لعین آبم ز خنجر می دهد
فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)
امشب کند لیلا فغان زینب بود بر سر زنان  این از غم سلطان دین آن از فراغ نوجوان
این در صدای الحذر آن در نوای الامان   این با برادر در سخن آن دل به اکبر می دهد
فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)
امشب حسین در کربلاگردد به دور خیمه ها – گاهی به بانگ یا نبی گاهی به صوت یا اخا
گاهی به فکر کودکان گه در نماز و در دعا – فردا به راه امتحان سر را به کافر می دهد
فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)
امشب همه اطفال او را تشنگی در گفتگو – غم در دل و خون در گلو بشکسته سر بگشاده مو
باشد برادر در سخن گه با پدر گه با عمو – فردا حسین این جمله را تسلیم خواهر می کند
فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)
امشب سکینه از عطش بگرفته دامان پدر – هر دم زند بر سینه و گاهی به پهلو گه به سر
گوید که ای جان پدرعزم سفر مگر داری – سید چو مجنون با قلم تشکیل دفتر می دهد
فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)

هنوزم یه عاشقی هست، حرم شما نرفته
دیگه روش نمیشه جایی، بگه کربلا نرفته
قبولم کن به پابوست بزار حرمتو ببینم
بزار برا یه بارم شده بیام پایین پات بشینم
چشم دل من به گنبد طلاته
دست رقیه رو سر زائراته
حسین وااااای
باز تو کوچه دم گرفته نفسای خیس بارون
گرد عشق و تو نگاهت داره مینویسه بارون
نرفتم کربلا اما بزرگ شده ی روضه هاتم
تو اوج روضه ها محو زیارت دارالشفاتم
وقتی میبینم علم و پرچمت رو
حس میکنم باز بوی محرمت رو
هنوزم یه عاشقی هست حرم شما نرفته
دیگه روش نمیشه جایی بگه کربلا نرفته
زیر آسمون کسی نیست خونه زاد تو نباشه
با همه دنیا غریبه هر کی یاد تو نباشه
دارم با گریه میخونم قسم به غم غربت تو
میگه زهرا قبول باشه به سینه زن هیئت تو
لحظه به لحظه دلم با اِذن آقا
داره میخونه یا ساقی العطاشا

ســـلام مــن بــه مـحـرم، مـحـرم گــــل زهــرا
بـه لطـمه هـای ملائـک بـه مــاتـم گــل زهـرا
سـلام مـن بـه مـحـرم بـه تشنـگی عـجـیـبـش
بـه بـوی سیـب زمـینِ غـم و حـسین غریـبش
سلام من بـه محـرم بـه غصـه و غــم مـهـدی
به چشم کاسه ی خون وبه شال ماتم مـهـدی
سـلام من بــه مـحـرم بـه کـربـلا و جـلالــش
به لحظه های پـرازحزن غرق درد و ملامش
سـلام مـن بـه مـحـرم بـه حـال خستـه زیـنـب
بـه بــی نـهــایــت داغ دل شـکــستــه زیـنـب
سلام من به محرم به دست ومشک ابوالفضل
بـه نـا امیـدی سقـا بـه سـوز اشـک ابوالفضل
سـلام مـن بـه مـحـرم بـه قــد و قـا مـت اکـبـر
بـه کـام خـشک اذان گـوی زیـر نـیزه و خنجر
سلام من به محرم به دسـت و بـا زوی قـاسم
به شوق شهد شهادت حنـای گـیـسـوی قـاسم
سـلام مـن بـه مـحـرم بـه گـاهـواره ی اصـغـر
به اشک خجلت شاه و گـلـوی پـاره ی اصـغـر
سـلام مـن بـه مـحـرم به اضـطـراب سـکـیـنـه
بـه آن مـلـیـکـه، کـه رویش ندیده چشم مدینه
سـلام مـن بـه مـحـرم بـه عـا شـقـی زهـیـرش
بـه بـاز گـشـتـن حُر و عروج خـتـم به خیرش
سلام من بـه محرم بـه مسـلـم و به حـبـیـبش
به رو سپیدی جوُن و به بوی عطر عجیـبـش
سلام من بـه محرم بـه زنگ مـحـمـل زیـنـب
بــه پـاره، پـاره تــن بــی سـر مـقـابـل زیـنـب
سلام من به محـرم به شـور و حـال عیـانـش
سلام من به حسـیـن و به اشک سینه زنـانش

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟
یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟
بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمام
بر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟
اشهد ان لا…شهادت اشهد ان لا …شهید
محشر الله الله است می دانی چرا؟
یک بغل باران الله الصمد آورده ام
نوبهار قل هوالله است می دانی چرا؟
راه عقل ازآن طرف راه جنون از این طرف
راه اگر راه است این راه است می دانی چرا؟
از رگ گردن بیا بگذر که او نزدیک توست
فرصت دیدار کوتاه است می دانی چرا؟
از کجا معلوم شاید ناگهانت برگزید
انتخاب عشق ناگاه است می دانی چرا؟
از محرم دم به دم هر چند ماتم می چکد
باز اما بهترین ماه است می دانی چرا؟

مـن آمدم کـه گریه کنم دست مـن بگیر
ترسم زمان رود شود این عرصه زود، دیر
قسمت نشد اگر کـه جوانمرگ تـو شوم
لطفی نما شوم دراین خانه پیر پیر
باشد مرا بـه نوکری خود مکن قبول
مـن داد میزنم کـه شمائی بـه مـن امیر
ماه محرم اسـت خودم کـه نیامدم
زهرا «س» مرا کشانده دوباره بـه این مسیر
چونکه شفای تـو اشک اسـت فاطمه «س»
بر گریه بر عزای تـو کرده مرا اجیر
آخر شنیده ام بـه غمت خنده کرده اند
بر خشکی لبان تـو در خشکی کویر
مثل زنی کـه مرده جوانش شبانه روز
مـن زار میزنم بـه تن رفته در حصیر

تیر از کمان رها شد          با حلقت آشنا شد         با تیر حرمله، آه            سر از تنت جدا شد
قربان روی ماهت            آخر چه بُد گناهت            منگرچنین به بابا            می میرم از نگاهت

پرپر زدی به دستم           دیدم، تنت، شکستم            حیران شدم عزیزم       گریان به تو نشستم
طفل نخورده آبم              دل از عطش کبابم              بینم چوحنجرت را         ازغم به پیچ وتابم
از جور کین هلاکی          مدفون به زیر خاکی              در خاک تیره اصغر     یک دُر تابناکی
مظلوم شیر خوارم             جان کرده ای نثارم               از خون حنجر تو      گل گون شده عذارم
ای طفل شیر خواره           مقتول ماه پاره                   ای کا ش خنده ات را   بیند پدر دوباره
ای گل نوشکفته             ای ازعطش نخفته                    بابا مصیبتت را        جز با خدا نگفته
تاب غمت ندارم               خون گشته قلب زارم             بابا ببین چگونه           آمد گره به کارم
تا تیرکین روان شد            نا گه تو را نشان شد           خون گلویت اصغر         تقدیم آسمان شد
داغت به دل نشسته        درخود مرا شکسته              جان می کَنم چوبینم       این دیدگان بسته
با مادرت چه گویم            با خواهرت چه گویم            با عمه غمین  و              دیده ترت چه گویم
ای شیرخواره اصغر           ای ماه پاره اصغر                بسته به روی من شد      هر راه چاره اصغر

فهمیدم از دور و برم، آمد محرم
لبریز شد چشم ترم، آمد محرم
در کنج هیئت ها علم را تکیه دادند
با إذن شاه با کرم آمد محرم
مثل لهوف و مقتل ابن مقرم
سر تا بپا شعله ورم، آمد محرم
کنج حسینیه حسن «ع» سینه زد و گفت
دیدی چـه آمد بر سرم، آمد محرم
فطرس خبر آورده کـه امشب نوشته
جبریل بر بال و پرم…آمد محرم
پیراهنم مشکی شده
چون هم زمان:
با تعویض پرچم در حرم آمد محرم
می‌خواست از مـن دور باشد شر شیطان
دلواپسم شد مادرم آمد محرم
جان می دهم در آیه هاي سورۀ کهف
آتش گرفته حنجرم، آمد محرم
رخت عزا پوشید زینب «س» گفت با اشک
خون گریه کن اي معجرم! آمد محرم

عباسم و خون حسین در بدن دارم
صد باغ گل بر پیکر از زخم تن دارم
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
اگر شود نشان تیر چشم خونبارم
دست از حسین ابن علی برنمی‌دارم
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
دریا ز خونِ دیده‌ام گشته گلباران
پیشانیم را بشکنید ای ستمکاران
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
سقّایم و جاری بود خون ز کام من
در محضـر زهـرا بود این کلام من
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
 در موج دریا بر تنم، التهاب افتاد
تصویر لبهای حسین روی آب افتاد
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
 بر کام خشک تشنگان میکنم زاری
اشک سکینه گشته از چشم من جاری
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
 با آنکه در دریای آب لب نکردم تر
خجلت ز اصغر می‌کشم تا صف محشر
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

ای حسین فاطمه این کینه هامان را ببین
قلب مجروح درون سینه هامان را ببین
یازده خورشید را کشتند و داغ تو فزون
تکه تکه زین ستم آیینه هامان را ببین
***
گرچه شد خورشید ما در پرده ی غیبت ولی
می رسد نورش ز ماه حضرت سید علی
باز هم هر روز عاشورا و هر جا کربلا
باز هم فتنه، اگرچه هست حجت ها جلی
***
ترس ما کشته شدن یا غارت این خانه نیست
بلکه دنیایی شدن با مسلک کوفی گری ست
گر که بگذاریم امام خویش را تنها به تشویق هوا
فرق ما با آن جنایت پیشگان سفله چیست؟
***
ای حسین فاطمه داغت درون قلب ماست
نهضتت رسواگر روی تمام فتنه هاست
شمر را در هر زمان نومید از قتلی کنیم
که پی خورشید و مه دشنه به دست و بی حیاست

آب قحط و ابر قحط و آسمانت خشک شد
چشم براه عمو ماندی زبانت خشک شد
جان باقیمانده ام شد یک تبسم تیر دید
آخرین لبخند هم روی لبانت خشک شد
حرمله دست مرا هم دوخت بر قنداقه ات
بازویم می داد وقتی که تکانت خشک شد
خواستی بابا بگویی حرمله مهلت نداد
تار های صوتی ات سرخ و دهانت خشک شد
تیر نگذاشت که یک جمله به اخر برسد
هیچ کس حدس نمی زد که چنین سر برسد
پدرش که چیز زیادی نمی خواست،فرات
یک دو قطره، ضرری داشت به اصغر برسد
خوب شد عرش همه خون گلو رو برداشت
حیف خون نیست بر این خاک ستمگر برسد

با لب عطشان، خسته در میدان
هزار و یک غم داری
رأس تو بر نی، میکند ره طی
زگیسو پرچم داری
تویی تویی، ذکر لب جن و ملک
ثمره ی باغ فدک
یا لیتناکنامعک
حسین من آقام آقام آقام حسین من
دارد از ایمان، باغ دلهامان، شکوفه های احساس
میرویم هرشب، با دل زینب، کنار کف العباس
ضریح تو، از باغ گل زیباتره
از عاشقا دل میبره
مهد دعای اصغره
حسین حسین حسین
عباس من آقام آقام آقام عباس من
درمناجاتی، باب حاجاتی، مگر به این شک داری
از چه ای سقا، با قد رعنا، تو قبر کوچک داری
دلم میخواد، به کربلایتو برم
بیام کنار اون حرم
تو سرداب تو جون بدم
اباالفضل، اباالفضل…
تیغ تو خوش بود، حرمله کش بود، اگر به میدان بودی
چشم تو حالا، خفته در صحرا، امید طفلان بودی
برادرم در خاک و خون نشسته ای
پشت مرا شکسته ای، زخم سرت نبسته ای
حسین من آقام آقام آقام حسین من
از مزار تو از دیار تو، بوی خدا می آید
مرغ دل هر شب، بر لبش یا رب
به کربلا می آید
منم منم، فدایی سپاه تو
غلام روسیاه تو
امید من پناه تو

تشنگان حرم عشق همه گوش کنید     آب را از نظر خویش فراموش کنید
ناله واعطشا را همه خاموش کنید    آب را از نظر خویش فراموش کنید
می رسد دم به دم از علقمه فریاد حسین    کیست این لحظه کند روی به امداد حسین
خیمه ها را همگی جمله سیه پوش کنید   آب را از نظر خویش فراموش کنید
جسم عباس علمدار زمین افتاده    با لب تشنه نگهبان حرم جان داده
می ز جام غم و انده و الم نوش کنید  آب را از نظر خویش فراموش کنید
کیست مردانه چو عباس علم برگیرد    رمق از پیکره ظلم و ستم برگیرد
علم اشک و عزا را همه بر دوش کنید    آب را از نظر خویش فراموش کنید
گل نثار تن صدپاره عباس کنید   با گل بوسه همه حرمت وی پاس کنید
جسم صدپاره عباس در آغوش کنید   آب را از نظر خویش فراموش کنید

خوشا از دل نم اشکی فشاندن
به آبی آتش دل را نشاندن
خوشا زان عشقبازان یاد کردن
زبان را زخمه فریاد کردن
خوشا از نی خوشا از سر سرودن
خوشا نی نامه ای دیگر سرودن
نوای نی نوایی آتشین است
بگو از سر بگیرد، دلنشین است
نوای نی نوای بی نوایی است
هوای ناله هایش، نینوایی است
نوای نی دوای هر دل تنگ
شفای خواب گُل، بیماری سنگ
قلم،تصویر جانکاهی است از نی
علم،تمثیل کوتاهی است از نی
خدا چون دست بر لوح و قلم زد
سر او را به خط نی رقم زد
دل نی ناله ها دارد از آن روز
از آن روز است نی را ناله پرسوز
چه رفت آن روز در اندیشه نی
که اینسان شد پریشان بیشه نی؟
سری سر مست شور و بی قراری
چو مجنون در هوای نی سواری
پر از عشق نیستان سینه او
غم غربت،غم دیرینه او
غم نی بند بند پیکر اوست
هوای آن نیستان در سر اوست
دلش را با غریبی، آشنایی است
به هم اعضای او وصل از جدایی است
سرش برنی، تنش در قعر گودال
ادب را گه الف گردید، گه دال
ره نی پیچ و خم بسیار دارد
نوایش زیر و بم بسیار دارد
سری برنیزه ای منزل به منزل
به همراهش هزاران کاروان دل
چگونه پا ز گل بردارد اشتر
که با خود باری از سر دارد اشتر؟
گران باری به محمل بود بر نی
نه از سر،باری از دل بود بر نی
چو از جان پیش پای عشق سر داد
سرش بر نی ، نوای عشق سر داد
به روی نیزه و شیرین زبانی
عجب نبود ز نی شکر فشانی
اگر نی پرده ای دیگر بخواند
نیستان را به آتش می کشاند
سزد گر چشمها در خون نشینند
چو دریا را به روی نیزه بینند
شگفتا بی سرو سامانی عشق
به روی نیزه سرگردانی عشق
ز دست عشق در عالم هیاهوست
تمام فتنه ها زیر سر اوست

آب می گوید حسین ، بی تاب می گوید حسین
از سر شب تا سحر مهتاب می گوید حسین
دیده می گوید حسین ، نادیده می گوید حسین
هر کجا باشد دلی غمدیده می گوید حسین
یار می گوید حسین ، دلدار می گوید حسین
روز و شب هر دیده بیدار می گوید حسین
ناس می گوید حسین ، احساس می گوید حسین
تا قیامت حضرت عباس می گوید حسین
نار می گوید حسین، بسیار می گوید حسین
این زبان تا لحظه دیدار می گوید حسین
نوح می گوید حسین، ذی روح می گوید حسین
زنده باشد هر دلی با روح می گوید حسین
شاد می گوید حسین ، ناشاد می گوید حسین
هر نسیم باد با فریاد می گوید حسین
کام می گوید حسین، ناکام می گوید حسین
فاطمه گریان به هر ایام می گوید حسین
کوه می گوید حسین بشکوه می گوید حسین
دم به دم هر شیعه نستوه می گوید حسین
جان جان گوید حسین ، هفت آسمان گوید حسین
ماه و خورشید و ستاره هر زمان گوید حسین

 در دل مانده رویایت، بر لب نام زیبایت     اربابم حسین جان، می میرم برایت(۲)
ای نام و نشان من، جان من جان من     می گیرم سراغت، می گریم ز داغت
خونت جوهر هستی، شورت در سر هستی    آه ای راز عطشان، جانم را بسوزان
در دل مانده رویایت، بر لب نام زیبایت     اربابم حسین جان، می میرم برایت
مصباح الهدایی تو، محبوب خدایی تو    روشن از تو راهم، محتاج نگاهم
ای عشق نخستینم، معیار دل و دینم     جانم را رها کن، نذر کربلا کن
در دل مانده رویایت، بر لب نام زیبایت     اربابم حسین جان، می میرم برایت
ای خاکت بهشت من، زیبا سرنوشت من     ای حصن حصینم، باقی از تو دینم
نامت محیی الاموات، مهرت قاضی الحاجات     جان عالمی تو، اسم اعظمی تو
در دل مانده رویایت، بر لب نام زیبایت     اربابم حسین جان، می میرم برایت
من هستم گدای تو، اهل کربلای تو     اربابم حسین جان، می میرم برایت
دست و در راه تو نشناسم من       پیرو مکتب عباسم من
یک گل کنار علقمه فتاده         دستش شده ز تن جدا ابالفضل
بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا   بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا
تشنه آب فراتم ای اجل مهلت بده     تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

ماه غم آقا- باز پرچم آقا- مشکی به تن عاشقا باز محرم شد
در دل نوای غم- باز خیمه ی ماتم – آواره ی عشق تو هر دو عالم شد
شمیم عشقت به دل نشسته دوباره بازم – وای
با دم زیبات آقا تو قلبم حرم می سازم – وای
غریب مادر(3) وای
با نام تو آقا – بر سینه می کوبم – بازم به تن – رخت غم ای حسین جانم
بازم غزل خونم – مجنون و دیونم – بازم دم محتشم ای حسین جانم
کتیبه های ماتمت آقا- رمز جنونه – وای
دوباره ذکرت- روی لب ما – کرده جوونه – وای
غریب مادر(3) وای
زد خیمه ثاراله – با حسرت و با آه – با چشم خون روضه خون زینب کبری
دریای غم جاری- کار همه زاری – درقاب چشم حسین غربت زهرا
بوی جدایی- می وزد ازاین دیار ماتم-وای
می ترسم آخر – بشه نصیب – خواهر تو غم – وای
غریب مادر(3) وای

حالا براي خنده كه دير است گريه كن
بابا نخواب…موقع شير است…گريه كن…
در مانده ام ميان دوراهي…كجا روم؟
چشمم كه رفته است سياهي…كجا روم؟
جانِ رباب، من به همه رو زدم نشد
دنبال آب، من به همه رو زدم نشد…
عمه تو را ز دور نشان ميدهد نخواب
هي شانه ي رباب تكان ميدهد نخواب
شد وقت بازي ات كمرت را گرفته ام
با احتياط زير سرت را گرفته ام
قنداقه ات كه بست لبت باز شد علي؟
خنديد مادرت… چقدر ناز شد علي
افسوس مادرت شب شادي ات نديد
چشم رباب حجله ي دامادي ات نديد…
در خيمه گرم كرده خودش مجلست علي
جاي نفس بلند شده “خس خست ” علي
تا پشتِ خيمه كار ِ پدر سر به زيري است
تازه زمان ديدن دندان شيري است
همبازي تو ساقه ي تير است گريه كن
بابا نخواب موقع شير است گريه كن

اینجا که ذوالجناح زمین گیر می شود
در خون غروب واقعه تصویر می شود
یا رب پناه می برم از کرب و البلا
خواب علی هر آینه تعبیر می شود
روزی برای گفتن منزل مبارکی
این دشت پر ز نیزه و شمشیر می شود
اینجا گلوی تشنه تیر سه شعبه هم
از جام چشم ساقی من سیراب می شود
‏اینجا که حکم قحطی یک قطره شبنم است
همبازی گلوی گلم تیر می شود
‏باران سنگ منتظر ابر کینه است
اینجا حسین فاطمه تکفیر می شود
اینجا سر حقیقت الله و اکبری
بر روی نی به گفتن تکبیر می شود
‏در این دیار غمزده کمتر ز نصف روز
از فرط غصه خواهر تو پیر می شود
‏جز زیر سم اسب شکستن در این زمین
از نفس مطمئنه چه تفسیر می شود
هرکس که زهره اش ز علمدار رفته است
اینجا سر سه ساله من شیر می شود
زینب كه شرم می کند از رویش آفتاب
اینجا اسیر حلقله زنجیر می شود

بخواب ای غنچه ‏ی پرپر، بخواب ای کودک مادر
علی اصغرم لالای، لایی مادرم لالای‏
عزیزم از چه بی‏تابی چرا مادر نمی‏خوابی؟
گمانم تشنه آبی، علی اصغرم لالای‏
مزن آتش به جان من، مبر تاب و توان من
ببین اشک روان من، علی اصغرم لالای‏
چرا مادر علی جانم نمی‏گیری تو پستانم
چه می‏خواهی نمی‏دانم، علی اصغرم لالای‏
عزیز من مکن غوغا بخواب ای کودک زیبا
مسوزان قلب مادر را، علی اصغرم لالای‏
مزن آتش دل من را مسوزان حاصل من را
علی اصغرم لالای، لالایی مادرم لالای‏
چه شور است این به سر داری، مگر میل سفر داری؟
مکان و منزل من را علی اصغرم لالای‏
نخوابم در کنار تو خزان گردد بهار تو
چنین مادر مکن زاری، علی اصغرم لالای‏

ز داغ تو دل حزین است    ‌ به یادت چله‌نشین است
القلب حزین من مصیبتک      ویبکی علیک أربعین یوما
همه آرام و قرار این دل     زیارت در اربعین است
و کل أمنیاته أن یزورک فی أربعینیّتک
سپردم دل را به جاده     میایم پای پیاده
ترکت قلبی فی طریقک      أسیر إلیک حافیاً
ره عشق است و ندارم باکی       اگر خاری در کمین است
الطریق طریق العشق ولا أخاف من أن یکون مفروشا بالأشواک
جان و جانان من/ عشق و ایمان من/ با تو پیمان من، حسین(۲)
یا نفسی و عزیزی، یا عشقی و إیمانی، عهدی معک یا حسین
ألا یا حجَّ الحنینِ، سَقاکم زَمزمُ عَینی
ای حج عشق (کنایه از زیارت امام حسین) شوق زیارتت اشک از دیدگانم جاری ساخت
تُلبّیکُم سیّدی أشواقی بإحرامِ الأربعینِ
هوای شوقم با احرام اربعین به ندای شما لبیک می‌گوید
و شوقاً یهفُو جَبینی، یُؤدّی لو سجدتینِ
پیشانیم مشتاق است تا در نماز عشقت برخاک بیفتد
ویَسعى بین الصفا و المروى لعباسٍ و الحسینِ
و بین صفا و مروه عباس و حسین سعی به جای‌ آورد
لو قطّعوا کفّی، لو قطّعوا رِجلی، أمضی لکم زَحفاً، حسین
ای حسین! اگر دستم را جدا کنند، اگر پایم را قطع کنند سینه خیز به سویت می آیم
یا سیدی خُذنی، قد فتَّنی حُزنی، أشتاقُکم حدَّ الحَنین
مولایم مرا دریاب، غم تو ویرانم کرد، دلتنگ و مشتاق شما هستم
یا سیدی خذنی، حسین…
مولایم مرا دریاب
أتاکُم هُدهدُ قلبی جَناحاهُ نارُ حبّی
هدهد قلبم به سوی شما آمده است و دو بال او آتش عشق من است
أتاکِ یا کربلا مشتاقاً یُلبِّیکِ وآحسیناه
و مشتاقانه، لبیک گویان و با ندای واحسیناه به سوی تو آمده است
حَنیناً عرشُ هواکَ بِلمحِ الطّرفِ أتاکَ
هوای عشق والای تو بر قلبم نشسته است، و با چشم بر هم زدنی به سوی تو می‌آید
مَشى طیّاراً معَ الزُّوارِ بآهاتٍ وآحسیناه
قلب من به همراه زائرانت، با ناله واحسیناه به سوی تو پرواز می‌کند
تَحلُو بکَ الآهُ، لاعذّبَ اللهُ، قلباً بهِ حبُ الـ ـحسین
دردها با تو شیرین می‌شود، خداوند عذاب نکند قلبی که محبت حسین در آن است
یا سیدی خُذنی، قد فتَّنی حُزنی، أشتاقُکم حدَّ الحَنین
مولایم مرا دریاب، غم تو سرگردانم کرد، دلتنگ شما هستم
یا سیدی خذنی، حسین…
مولایم مرا دریاب

همچنین بخوانید:
جملات تسلیت ماه محرم
اشعار کوتاه درباره امام حسین
عکس پروفایل محرم
متن کامل زیارت عاشورا همراه با ترجمه

امام ُ الهُدی اي چراغ هدایت/نجات ِ همه ی در طریق ولایت
همه ی هستی ام یبن زهرا فدایت/بهشتم بُوَد صحن کرببلایت
حسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…
گره خورده بر عشق پاکت دلم شد/غم تو سرشته به آب و گلم شد
اگر من شدم سینه زن شک ندارم/دعای تو و مادرت شاملم شد
 حسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…
نوای ملائک بیان غم تو/به گلبرگ دل رَشحه ي شبنم تو
 الا اي که هستی تو عشق حقیقی/سُرور ِ دلم گریه ي ماتمت شد
حسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…
غریبی شبیه تو چشمی ندیده/لبت تشنه بودو سَرَت شد بریده
ز قتلگهت تا دم صبح محشر/رسد ناله ي مادری قد خمیده
حسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…
عزیز دلم از چه تابت ندادند/چرا پس از آن دُرّ نابت ندادند
چرا عده اي بی بصیرت به گودال/لب ِ تشنه کشتند و آبت ندادند
حسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…
به قلب فلک از غمت تیر غم خورد/بسی صحنه هاي‌ جنایت رقم خورد
به پیش دو چشم پر از خون زینب/لبانت چونان چوب خشکی به هم خورد
حسین یا حسین یا حسین بن زهرا…

عالم به ماتم تو حسینیۀ غم است
یعنی که فصل سوک و عزا، فصل ماتم است
از عرش تابه فرش تمام فرشتگان
فریاد میزنند که ماه محّرم است
هفت آسمـان پُر است ز گرد عزای تو
چشمـان مهر و ماه ز داغ تو پُر نم است
کعبه سیاهپوش عزایت شد و هنوز
شور غمت به سینۀ پُر شور زمزم است
بعد از گذشت این همه ی سال از شهادتت
گلزار دین هنوز ز خون تو خُـّرم است
تا با خبر شوند همه ی عالم از غمت
یادآور غم تو رسول مکّرم است
تا فیضی از فضیلت غم هاي‌ تو برند
خلوت نشیـن سوک تو موسی و آدم است
هرجا به پاست محفل سوکت، به پیش چشم
تصویر کربلای تو آنجا مجسّم است
از هر غمی که بر دل ما خیمه می زند
فرموده اند گریۀ بر تو مقّدم است
ازحُرمت غمت چه بگویم که تا به حشر
زهرا سیاهپــوش عزایت دمادم است
چون محتشم «وفائی »غمگین به گریه گفت
«باز این شورش است که در خلق عالم است»

کربلا ای خاک اندوه و بلا
کرْبَلا، لا زِلْتِ کَرْباً وَبَلا، ما لقی عندک آل المصطفى
کربلا ای خاک اندوه و بلا       لاله‌زار سرخ آل مصطفی
کَمْ عَلى تُرْبِکِ لمّا صُرّعُوا، مِن دَم سال و مِن دَمع جرى
خاک تو آغشته‌ خون است و اشک       از به خاک افتادن آلاله‌هاست
کربلا یا کربلا یا کربلا
یا رسول الله لو عایَنتَهم، و هُم ما بَینَ قَتلى وسِبی
یا محمد بنگر این آل تو است     یا قتیل دشت خون یا مبتلا
قَتَلوه بَعد علم مِنهُم، انه خامس اصحاب الکسا
قاتلانش با خبر بودند اوست      پنجمین دردانه آل عبا
یا حسین یا حسین یا حسین
غَسَلُوهُ بِدَمِ الطّعْنِ، وَمَا، کَفّنُوهُ غَیرَ بَوْغَاءِ الثّرَى
پاره پاره پیکرش مانده به خاک       غسلش از خون و کفن از بوریا
کیفَ لَم یَستَعجِلِ اللهُ لَهُم، بانقلابِ الأرضِ أورَجمِ السَّماء
از چه رو از هم نمی‌پاشد زمین؟       آسمان در هم نمی‌ریزد چرا؟
کربلا یا کربلا یا کربلا
لَیسَ هذا لِرسولِ اللهِ، یا، أُمّهَ الطُغیانِ والبَغی، جَزا!
اجر پیغمبر به قرآن این نبود       بی‌وفایان ننگ بادا بر شما
لَم یَذوقوا الـماءَ حتّی اجتَمَعوا، بِحَدّی السیفِ علی ورد الرّدی
تشنه بودند و گلویی تر نکرد     زان میان جز نیزه‌ها و دشنه‌ها
یا حسین یا حسین یا حسین
حَمَلُوا رأساً یُصَلُّونَ علی، جدَّه الأکرَمِ طوعاً و إبا
آسمان‌ها را به غارت برده‌اند       مانده بر نی آیه‌های والضّحی
میِّتُ تبکی لَه فاطمهُ، وابوها و علیّ ذوالعُلی
این صدای گریه‌های فاطمه است       هم نوای مصطفی و مرتضی است
کربلا یا کربلا یا کربلا

بسم الله روضه خون اومد ماه جنون
باز جمعیم دور هم چند خط روضه بخون
بسم الله سینه زن بازم سینه بزن
تو ماه غربت ارباب بی کفن
ذکر عالمین(حسین) ۴
غرق شور و شین(حسین) ۴
فبک للحسین (حسین)۴
بخون ای اکبر ناظم از علی اکبر و قاسم
از روضه شش ماهه از قمر بنی هاشم
سقای دشت کربلا اباالفضل
دستش شده از تن جدا اباالفضل
بسم الله دم بگیر پاشو پرچم بگیر
با ذکر یا حسین هوش از عالم بگیر
بسم الله محتشم بنویس از درد و غم
شعری با جوهر اشک اهل حرم
مجلس عزاست (حرم) ۴
روضه ها بپاست (حرم) ۴
روضه خون خداست (حرم)۴
ذکر عالمین (حسین) ۴
غرق شور شین (حسین)۴
فبک للحسین (حسین)۴
ماه روضه اربابه دل فاطمه بی تابه
از تو آسمون چشما داره می باره خونابه
کرببلا غوغا شده واویلا واویلا
صاحب عزا زهرا شده واویلا واویلا
در خیمه قحط آبه واویلا واویلا
روز مرگ ربابه واویلا واویلا
بسم الله آسمون از غم شو واژگون
وای از حال حسین وای داغ جوون
بسم الله نوکرا حیّ علی العزا
امشب روضه بریم گودال قتله گاه
ظالم از جفا (نزن)۴
پیش چشم ما (نزن)۴
بس کن از قفا (نزن)۴
ذکر عالمین (حسین)۴
غرق شور و شین (حسین)
فبک للحسین (حسین)
ذوالجنان به حرم برگرد
کردی خون جگرم برگرد
بشنو گریه ی این دختر
دیگه با پدرم برگرد
ای کشته دشت بلا حسین جان حسین جان
گشته سرت از تن جدا حسین جان حسین جان

شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین
کوی دل با کاروان کربلا دارد حسین
ازحریم کعبه جدش به اشک شست دست
مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین
می برد در کربلا هفتاد ودو ذبح عظیم
بیش از این ها حرمت کوی منی دارد حسین
پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست
اشک وآه عالمی هم درقفا دارد حسین
بس که محملها رود منزل به منزل با شتاب
کس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسین
رخت ودیباج حرم چون گل به تاراجش برند
تا بجایی که کفن از بوریا دارد حسین
بردن اهل حرم دستور بود و سر غیب
ور نه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین
سروران پروانه گان شمع رخسارش ولی
چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین
سربه قاچ زین نهاد این راه پیمای عراق
می نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین
او وفای عهد را با سرکند سودا ولی
خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین
دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا
با کدامین سر کند مشکل دو تا دارد حسین
سیرت آل علی با سرنوشت کربلاست
هر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسین
آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند
عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین
دشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیت
داوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسین
بعد از اینش صحنه ها و پرده ها اشکست وخون
دل تماشا کن چه رنگین سینه ما دارد حسین
ساز عشقست وبه دل هر زخم پیکان زخمه ای
گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین
دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز
با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین
شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا
جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین
اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار
کاندر این گوشه عزای بی ریا دارد حسین

نفس بده که نفس پای این علم بزنم
نفس بده که فقط از حسین دم بزنم
سرم فدای قدمهات آرزو دارم
که سرنوشت خودم را بخون رقم بزنم
سرم هوای تو دارد دلم هوای ضریح
چه می شود که سری گوشه ی حرم بزنم
کنار سینه زنان چه می شود ارباب
میان صحن و سرایت شبی قدم بزنم
هزار حاجتم اما رسیده ام امشب
که چشم بر قدم صاحب علم بزنم
نفس بده که ز شب تا غروب تاسوعا
میان نوحه کنانت دوباره دم بزنم

بازدلشوره‌ای افتاده به جانم چه کنم
تندترمیزند آخرضربانم چه کنم
پسرم رفته و چندیست از او بی خبرم
باز هم بی خبری برده امانم چه کنم
آه یا راد یوسف پسرم برگردد
نگرانم نگرانم نگرانم چه کنم
همه ترسم از این است صدایم بزند
دیر خود رابه کنارش برسانم چه کنم
گرگ ها دور وبر یوسف من ریخته اند
پدری پیرم وافتاده جوانم چه کنم
به زمین خورده انار من وصد دانه شده
جمع باید کنم او راو ندانم چه کنم
جگرسوخته ام را زحرم پوشاندم
مانده ام زار که باقد کمانم چه کنم

شعر محمد جواد پرچمی به مناسبت ورود کاروان به کربلا
سردر این خانه ها با ما و پرچم باخودت
دسته سینه زنی با ما ولی دم با خودت
روزی اشک تمام نوکران هم باخودت
واقعاً دلواپسیم آقا محرم باخودت
از عزاداران آن آقای عطشانیم ما
رفته رفته نالۀ مظلوم دارد میرسد
مادری با کودکی معصوم دارد میرسد
آه آه خواهری مهموم دارد میرسد
خنجر کندی روی حلقوم دارد میرسد
از غم انگشترش پاره گریبانیم ما
چکمه ای آمد کنار پیکرش یابن شبیب
روی تل می زد به صورت خواهرش یابن شبیب
جای او شمر آمده بالاسرش یابن شبیب
آه آه از ضربه های آخرش یابن شبیب
انتهای روضه را زنده نمی مانیم ما

فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)
شش ماهه اصغر می دهد، هم عون و جعفر می دهد
امشب حسین دلداری فرزندخواهر می دهد فردا سر و دست و بدن در راه داور می دهد
فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)
امشب شه دنیا و دین،با قلب مجروح و غمین – گوید به زین العابدین باشد وداع آخرین
ای دل غمین حالم ببین از جور قوم مشرکین – فردا یقین شمر لعین آبم ز خنجر می دهد
فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)
امشب کند لیلا فغان زینب بود بر سر زنان این از غم سلطان دین آن از فراغ نوجوان
این در صدای الحذر آن در نوای الامان این با برادر در سخن آن دل به اکبر می دهد
فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)
امشب حسین در کربلاگردد به دور خیمه ها – گاهی به بانگ یا نبی گاهی به صوت یا اخا
گاهی به فکر کودکان گه در نماز و در دعا – فردا به راه امتحان سر را به کافر می دهد
فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)
امشب همه اطفال او را تشنگی در گفتگو – غم در دل و خون در گلو بشکسته سر بگشاده مو
باشد برادر در سخن گه با پدر گه با عمو – فردا حسین این جمله را تسلیم خواهر می کند
فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)
امشب سکینه از عطش بگرفته دامان پدر – هر دم زند بر سینه و گاهی به پهلو گه به سر
گوید که ای جان پدرعزم سفر مگر داری – سید چو مجنون با قلم تشکیل دفتر می دهد
۵ متن نوحه ی فارسی به مناسبت ماه محرم الحرام

سایه ی لطف شما از سر من کم نشود
سر من غیر شما پیش کسی خم نشود
ظلم در حق خودم کردم اگر روز به روز
در دلم عشق بنی فاطمه محکم نشود
از خدا خواستم امشب وسط سینه زنی
ذره ای مهر شما از دل من کم نشود
هیچ ماهی شب و روزش به محرم نرسد
هیچ روزی دهم ماه محرم نشود
روضه کرب وبلا طعنه زند بر غم غیر
غم ایام که بالاتر از این غم نشود
اشک حاشا که در این روضه تبرک نشود
بچکد بر تن بیماری و مرحم نشود
دلش از سنگ شود سخت تر و دل نشود
حال هر کس که در این تعزیه درهم نشود
پرچم راه خدا دست محبان شماست
هر که بی راهه رود حامل پرچم نشود
شعرم از عمق وجود است اگر چه مَثَل
مقبل و منزوی و انور و میثم نشود
شاعر : حسنعلی بالایی

دوباره ماه محرّم، دوباره بوی حسین
دوباره بر سر هر کوچه گفت‌وگوی حسین…
حسین، وارث کشف و شهودِ غار حراست
چه های ‌و هوی محمّد، چه های‌ و هوی حسین
نبسته‌اند به روی حسین، هرگز آب
فرات، آب ننوشید از گلوی حسین
فرات، تشنۀ لب‌های تفته‌جوشَش بود
فرات، آب شد از شرم، روبه‌روی حسین
قتیل قبله همیشه به یاد می‌مانَد
بیا که مُهر نماز است، خاک کوی حسین
چنین که در دل من، داغ کربلا جاری‌ست
شهید می‌شوم از هُرم آرزوی حسین
طلوع می‌کند آخر طلیعۀ موعود
مسیر قبله عوض می‌شود، به سوی حسین
شاعر : مرتضی امیری اسفندقه

عباسم و خون حسین در بدن دارم
صد باغ گل بر پیکر از زخم تن دارم
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
اگر شود نشان تیر چشم خونبارم
دست از حسین ابن علی برنمی‌دارم
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
دریا ز خونِ دیده‌ام گشته گلباران
پیشانیم را بشکنید اي ستمکاران
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
سقّایم و جاری بود خون ز کام من
در محضـر زهـرا بود این کلام من
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
در موج دریا بر تنم، التهاب افتاد
تصویر لبهای حسین روی آب افتاد
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
بر کام خشک تشنگان می کنم زاری
اشک سکینه گشته از چشم من جاری
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم
با آنکه در دریای آب لب نکردم تر
خجلت ز اصغر میکشم تا صف محشر
با حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

 سینه زدم تو روضه ها خدا گناهمو ریخت
شرم توی چشای این روی سیاهمو ریخت
دلتنگم من برای تو
توی سرمه هوای تو
یه روزی میشم فدای تو،حسین
مجنونم مبتلای تو
نیازمه روضه هاي‌ تو
رولبمه نوحه هاي‌ تو،یاحسین
خوبم یا بدم
بازم اومدم
من تنها همین
ذکرو بلدم
اربابم حسین
فرالی الحسین اگر که خسته ي گناهی
فر الی الحسین اگر برات نمونده راهی
تنها راهم،حرم،حسین
منو بخراز کرم،حسین
اي سایه ي روسرم حسین،حسین
سالارو سرورم حسین
نفسای آخرم حسین
آبروی محشرم حسین،یاحسین
دستامو بگیر
یانعم الامیر
من غرق گناه
توخیر کثیر
عبد فراری توام منو ببند به زنجیر
حبس الی الحرم کنم بدون مکث و تاخیر
اگرچه عمری فراری ام
منو به خودم نذاری ام
آبرومه این نداری ام،حسین
من چون بارون جاریم
من بااین امید بهاری ام
اربعین حرم میاری ام،یاحسین
اي آب حیات
عالی درجات
اربابم حسین
جونم بفدات
جعفرخدری

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟
یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟
بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمام
بر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟
اشهد ان لا…شهادت اشهد ان لا …شهید
محشر الله الله است می دانی چرا؟
یک بغل باران الله الصمد آورده ام
نوبهار قل هوالله است می دانی چرا؟
راه عقل از آن طرف راه جنون از این طرف
راه اگر راه است این راه است می دانی چرا؟
از رگ گردن بیا بگذر که او نزدیک توست
فرصت دیدار کوتاه است می دانی چرا؟
از کجا معلوم شاید ناگهانت برگزید
انتخاب عشق ناگاه است می دانی چرا؟
از محرم دم به دم هر چند ماتم می چکد
باز اما بهترین ماه است می دانی چرا؟

آمد محرّم نبض عالم ایستاده
از حرکتش حتّی زمین هم ایستاده
ما پیرو دستور «فابک للحسین» یم
بر آفتاب دیده شبنم ایستاده
وقتی که پا در این حسینیّه نهادم
بر تو سلام از دور دادم ایستاده
جارو کش فرش عزایت جبرئیل است
فرشی که رویش عرش اعظم ایستاده
دم: «یا حسین» و بازدم: «جانم حسین» است
نامت میان نوحه و دم ایستاده
پیش خدا روز قیامت سربلند است
هر کس که پای تو مصمّم ایستاده
باید یزیدی های این امّت بدانند!
که شیعه در خط مقدّم ایستاده
وَ الله که از هر عذابی در امان است
سینه زنی که زیر پرچم ایستاده
از بس «أنا العطشان» تو خورده به گوشش
از جوشش خود چاه زمزم ایستاده
ده روز دیگر خواهری در بین گودال
پهلوی جسم نامنظّم ایستاده

کعبه اهل ولایی خوش به حالت کربلا
محفل ال کسایی خوش به حالت کربلا
خاک تو اغشته گردیدست با خون حسین
همدم خون خدایی خوش به حالت کربلا
هر رسولی بر روی خاک تو اورده نماز
جا نماز انبیایی خوش به حالت کربلا
مروه سرخ شهیدان به خون غلطیده اي
سعی عالم را صفایی خوش به حالت کربلا
بار ها و بار ها دور حرم گردیده ام
تو تمام حج مایی خوش به حالت کربلا
سینه ات دریای خون و دامنت دار الشفاست
درد عالم را دوایی خوش به حالت کربلا
تا خدا دارد خدایی بر تمام خلق خود
تو همیشه کربلایی خوش به حالت کربلا
بس که خاک با صفایت می دهد بوی حسین
از خدا دل می ربایی خوش به حالت کربلا
هم چو نی داری نوا در نای میثم روز و شب
نینوایی نینوایی خوش به حالت کربلا

یاسیدی خذنی     لینک دانلود
ز داغ تو دل حزین است    ‌ به یادت چله‌نشین است
القلب حزین من مصیبتک      ویبکی علیک أربعین یوما
همه آرام و قرار این دل     زیارت در اربعین است
و کل أمنیاته أن یزورک فی أربعینیّتک
سپردم دل را به جاده     میایم پای پیاده
ترکت قلبی فی طریقک      أسیر إلیک حافیاً
ره عشق است و ندارم باکی       اگر خاری در کمین است
الطریق طریق العشق ولا أخاف من أن یکون مفروشا بالأشواک
جان و جانان من/ عشق و ایمان من/ با تو پیمان من، حسین(۲)
یا نفسی و عزیزی، یا عشقی و إیمانی، عهدی معک یا حسین
ألا یا حجَّ الحنینِ، سَقاکم زَمزمُ عَینی
ای حج عشق (کنایه از زیارت امام حسین) شوق زیارتت اشک از دیدگانم جاری ساخت
تُلبّیکُم سیّدی أشواقی بإحرامِ الأربعینِ
هوای شوقم با احرام اربعین به ندای شما لبیک می‌گوید
و شوقاً یهفُو جَبینی، یُؤدّی لو سجدتینِ
پیشانیم مشتاق است تا در نماز عشقت برخاک بیفتد
ویَسعى بین الصفا و المروى لعباسٍ و الحسینِ
و بین صفا و مروه عباس و حسین سعی به جای‌ آورد
لو قطّعوا کفّی، لو قطّعوا رِجلی، أمضی لکم زَحفاً، حسین
ای حسین! اگر دستم را جدا کنند، اگر پایم را قطع کنند سینه خیز به سویت می آیم
یا سیدی خُذنی، قد فتَّنی حُزنی، أشتاقُکم حدَّ الحَنین
مولایم مرا دریاب، غم تو ویرانم کرد، دلتنگ و مشتاق شما هستم
یا سیدی خذنی، حسین…
مولایم مرا دریاب
أتاکُم هُدهدُ قلبی جَناحاهُ نارُ حبّی
هدهد قلبم به سوی شما آمده است و دو بال او آتش عشق من است
أتاکِ یا کربلا مشتاقاً یُلبِّیکِ وآحسیناه
و مشتاقانه، لبیک گویان و با ندای واحسیناه به سوی تو آمده است
حَنیناً عرشُ هواکَ بِلمحِ الطّرفِ أتاکَ
هوای عشق والای تو بر قلبم نشسته است، و با چشم بر هم زدنی به سوی تو می‌آید
مَشى طیّاراً معَ الزُّوارِ بآهاتٍ وآحسیناه
قلب من به همراه زائرانت، با ناله واحسیناه به سوی تو پرواز می‌کند
تَحلُو بکَ الآهُ، لاعذّبَ اللهُ، قلباً بهِ حبُ الـ ـحسین
دردها با تو شیرین می‌شود، خداوند عذاب نکند قلبی که محبت حسین در آن است
یا سیدی خُذنی، قد فتَّنی حُزنی، أشتاقُکم حدَّ الحَنین
مولایم مرا دریاب، غم تو سرگردانم کرد، دلتنگ شما هستم
یا سیدی خذنی، حسین…
مولایم مرا دریاب

بیو مذهبی | متن کوتاه تلگرام و اینستارگرام | تاو بیو

دلگرم خدایی ام؛ که باتمام بدی هایم باز هوادار دلم است:) ♥️

# خدا

تـو قانون من کسے بزرگ نیست جز •خــدا•» # خدا

– و خدا چیزی رو ممکن میکنه که شما اونو غیرممکن میدونستین ^ # خدا # ادبی

[ ای که مرا خوانده ای ، راه نشانم بده💭🌱 ] # خدا

دیشب با خدا دعوایم شد … باهم قهر کردیم فکر کردم دیگر مرا دوست ندارد رفتم گوشه ای نشستم چند قطره اشک ریختم وخوابم برد صبح که بیدار شدم مادرم گفت . نمیدانی از دیشب تا صبح چه بارانی می امد…
# خدا # باران

سَرَم نَذرِ سَرِ سَردارِ بی سَر 🖤

خـــــــــــدا….. سه حرفه ولی واسه پر کردن تنهایات حرفـــــــــــــ ندارعـــــــــــــــ
# خدا

+گمانی را که به رحمتت دارم نومید مکن🌱✨
# خدا # انگیزشی

«‏و أنَا أبحَثُ عنِّي؛ وَجَدْتُكَ یٰا حُسین..!»

و هنگامی که در پیِ خودم بودم
تــو را یافتم، یا حسین؛))♥️

# امام حسین # عربی

من‌ بالای آسمان‌ این‌ شهر خدایی دیده‌ام که هر‌ناممکنی را‌ممکن‌ میسازد
فقط‌ کافیست‌ زمانش‌ برسد…
# انگیزشی # خدا

« الله به زمان احتیاج ندارد..! » # خدا

بگذار دنیا پیله کند،شاید خدا خواست و پروانه شدیم:)💙! # انگیزشی # خدا

‹ پناهنده‌ایم از هجـ…ـوم غم‌ها به آغوش سبـز “خـ♡ـدا” …∞ # ادبی # خدا # خسته

ظــاهــرش بـــا خـــدا./(:
بـــاطـــنــش یــــا خـــدا/:/:

و زمانی که هیچکس برایت نمانده، خدا با تو می ماند🦋≫ # خدا # عربی

درهر شرایطی باخودت تکرار کن و خدایی هست مهر بانترازحدتصور..💛
#خدایا شکرت # خدا

توکل یعنی؛ خدایامن تاجایی که تونستم تلاش کردم بقیش باخودت.. ♥️🕊

# خدا

دعای بی کَسان را میخرد آخر خدا یک شب… 🙂
# خدا

سر و سامان بدهی یا سر و سامان ببری دل ما سوی شما میل تپیدن دارد…. یا صاحب الزمان عج 💚 ✨

+پرسیــد:
•|بنـدگۍ‌ یعنی‌چۍ؟
_گفـت:
•|یعنۍ‌خـدایا چشمツ♥️ # ادبی # خدا

دلت را گرم خدایی کن ، که زمانی که خودت هم دگر پشت خودت نبودی او کنارت بود :”)! # خدا

‌‌‌
فَاللهُ خَیرَحافِظاوَهُوَ اَرحَمُ الرّاحِمینَ..
پس‌خدا‌بهترین‌نگهبان‌است و
او‌مهربانترینِ‌مهربانان‌است!
‌‌‌‌ # خدا

اگر وجود خدا (باورت) بشه خدا یه نقطه میذاره زیر باورت (یاورت) میشه:)
# خدا # انگیزشی

خدا هیچوقت تنهات نمیزاره با تمام وجودت بهش اعتماد کن… # خدا # انگیزشی

عشق فقط سه حرفه👈:(💚خدا)
# خدا

تا زمانۍکه یکۍتو اسمآن هست کہِ
از من مراقبت کنہِ،هیچکس رو زمین
نیـس کہِ بتونه منو ناراحت کنہ!(:💕 # خدا

جهان بدون حاج قاسم مثل جنگلی هست بدون سلطان ❤❤

زینب عقیله، بنت شهنشاه قل کفی
ماه حجاز و شیرزن دشت کربلا
ترک ایتدی پاس خیمه نی طغیان عشقده
گلدی دایاندی محضر سلطان عشقده
توپراقلار اوسته گوردی شه کربلا یاتوب
قان بسترینده سینه ده سانسیز یارا یاتوب
عالم باتوبدی ظلمته نصف النهارده
عزلتگه غروبده شمس الضحا یاتوب
سوز جگرله توپراقی تل رماد ایدوب
خاکستر ایچره آیینه حق نما یاتوب
گودالی آشیانه وحدت بولوب، اودور
تیر جفائیله پر آچان بیر هما یاتوب
سینایه رشک، مصرعی غرق سنا اولوب
چون اوندا عکس جلوه حسن خدا یاتوب
وار ایله لطفی پیکرینین، هر گورن دییر
مین گلستان طراوت و ذوق و صفا یاتوب
مهد زمین عجبدی تاپوب حالت سکون
اوندا یارالی حجت رب السما یاتوب
خورشدور ز بسکه حالنه بولمز نظاره گر
مدهوش جلوه رخ جاناندی یا یاتوب
جای عجبدی گر چه یاتوب بیر وجوددن
باشدا بدنده هر بیری اما سوا یاتوب
بالین ایدوب جدا باشنی باشی، پیکری
قان بسترینده سینه ده سانسیز یارا یاتوب
یاتماز لواسی قائم اولان شاه جنگده
شه کیم یاتوب بو نوعله، قطعاً لوا یاتوب
بیداد خصمدندی ایدوب عزلت اختیار
صدر رقیم قربده کهف الورا یاتوب
رنجور اولوب معارک هیجاده قلبدن
اما تاپوبدی خاتمه چون ماجرا، یاتوب
فلک نجاتی موج حوادث، ایدوب شکست
گرداب خون ایچنده اودور ناخدا یاتوب
حیراندی کاروان نظامات کاینات
آری منام مرگده چون رهنما یاتوب
رنگ شفق جهانه سپر، قانلی جلوه سی
گر چه فراش خسفده بدرالدجا یاتوب
وارونه نقش اولوب یره توحید هیکلی
مکبوب حالیله شه گلگون قبا یاتوب
موقوفدی قیام شرایع، قیامنه
تعطیل اولوب مدارس آیات، تا یاتوب
شاعر : مرحوم استاد محمد عابد

دفع اولور شیعه حسینون ماتمینده هر بلا
آغلا هرگون روز عاشورادی هر یر کربلا
بو حسینون آدینون هرقلبیده تأثیری وار
صاف ایدر هر قلبی چون خاصیّت اِکسیری وا
ذکر اولاندا غصّه دن هر حالتون تغییری وار
آشکارا دور اولوب بو اسمده مضمر بلا
بارالها آددا بو نوعلیه درد آمیز اولور
بیله درد آمیز وشور انگیز مِحنت خیز اولور
ذکر اولاندا اشکیله گوز کاسه سی لبریز اولور
مجلسی چولقار بو غمناک اسمدن یکسر بلا
قید عشقِ حقّیده هرکیمسه پا بست اولمیوب
دام باطلده مقیّد دور او وارست اولمیوب
یا حسین هیچ کس جهاندا سن کیمی مست اولمیوب
می بلا مجلس بلا ساقی بلا ساغر بلا
خون دلدن ایت حسین آدین گویول لوحنده حکّ
قلب صافه ویرمگه تشخیص یوخ بیله محک
بو آدا شکّ ایلیین بی شکّ وار ذاتینده شکّ
ایستسه هرکیم بو آدین صاحبین ایستر بلا
حضرت ایّوب اگر چه اولدی درده مبتلا
یوسفون هجرینده یعقوب ایلدی شور و نوا
شیعه لر شام ایچره امّا برملا دور بر ملا
هیچ پیمبر چکمیوب چون آل پیغمبر بلا
ایتدی شام عورتلری از بس شماتت زینبه
یوز ویروب ویرانه ده یوز درد و مِحنت زینبه
صبر قیلدی گلمدی هرگز بو حالت زینبه
بیر دیسون یارب چکوم تاکی منِ مُضطر بلا
بیر طرفده گوردی بیماره ویروبلار سلسله
باش قویوبدور حلقۀ زنجیره اول سر سلسله
کیمسه یوخ بیر اول مریضین گَردِ رُخسارین سیله
هر طرف دن یوز ویروب بیماریچون بیمر بلا
ایتمیوب یالقیز بلای کربلا غمناک اونی
جسم صد چاک حسین قلموبدی بیردل چاک اونی
قویمیوب بیرهجراکبر دیده سی نمناک اونی
شش جهتدن اوستونه اولموش هجوم آور بلا
بیر گجه یاتدی سکینه گوردی بیر آشفته خواب
اولدی چون بیدار او طفل بینوا با اضطراب
عرض ایدوب نولدی بابام ای عمّۀ علیا جناب
ایمدی گلمیشدی منه مهمان او شاه کربلا
باباسین گوردی او طفل ایلر مخاطب نیلسون
ایتمسون زینب اونا گرکشف مطلب نیلسون
ویرمسون آیا حسین باشین او زینب نیلسون
یارب عالمده اولور بوندان داخی بد تر بلا
چون حسین باشی او طفله زینت آغوش اولوب
اول کسوک باشه باخوب غش ایلیوب بیهوش اولوب
شبچراغ بزم مِحنت گوردوله خاموش اولوب
اهل بیته یوز ویروب اول غمده سرتا سر بلا
حلقۀ زنجیری خلقتدن آچوب آل رسول
حلقۀ ماتم ویروب دوروندا محزون و ملول
عرض ایدوللر غیرتون آیا بونی ایلر قبول
یا علی چکسون بیله بو طفل بی یاور بلا
عاشق و معشوق ما بینینده حایل جسم اولور
بذل جان جانان یولوندا «راجیا» بو قِسم اولور
اسم و رسمی ترک ایدن عالمده صاحب اسم اولور
کچ منیّتدن که اوندان ظاهر اولموش هر بلا
شاعر : راجی تبریزی

اولدی نمایان مهِ درد و بلا
دوشدی گینه یاده شه کربلا
ماه محرمدی دور ای بی خبر
شوریله وو باشیوه شام و سحر
شوره گلوب ارض و سما بحر و بر
گئتدی داخی موسم ذوق و صفا
عالم آرا بو فلکِ کج مدار
ایلدی ظلمین تَزَه دن آشکار
اویما گوزوم غَفلَتَه شام و نهار
آغلاگلان سن داخی شام و مسا
آغلا گوزوم آغلا بو مُحنَتدَه سن
اشک روان ائت بو مصیبتده سن
آغلاماسن بلکه قیامتده سن
وعده ائدوبدور بیزه اُول مصطفی
چون شهِ دین بار سفر باغلادی
عالمی بو غم اودونا داغلادی
زینبون احوالینه چرخ آغلادی
لوح و قلم سویلدی واحسرتا
ماریه ده دوشدی چو شاه مبین
شمر و سنان خولی و سعد لعین
ظلمیله کسدیله فراتین یولین
تشنه قالوب زمرۀ آل عبا
حضرت عباس او غم پَروَرون
سالدیلا قوللارینی اُول سَروَرون
ظلمیله بوکدیله قدین حیدرون
ائتمَدیلر شیر خدادن حیا
قاسم دامادون او قوم عذاب
حجله سینی ائتدیله بو آی خراب
اللرینه یاخدیلا قاندان خضاب
یاندی بو غمده حَسَنِ مجتبا
اوخلادیلار حلقون علی اصغرون
کسدیله باشینی علی اکبرون
بوکدوله قدّین شه بی لشگرون
ایلدیلر اول شهی بی اقربا
یتدی چو میدانه شه بی کفن
بیر بیرینه دگدی زمین و زمن
سالدیلا آتدان او شهی ظلمیلن
قویدی ایاق صَدرینه شمر دغا
کرب و بلا شاهینی ئولدوردولر
خیمه سینه ظلمیله اود ووردولار
بو غمه عالم لری یاندیردیلار
اولدی ستم قسمت آل عبا
گور نجه زار ایلدیلر زینبی
ظلمیله خوار ایلدیلر زینبی
ناقه سوار ایلدیلر زینبی
گور نه گونه زینب اولوب مبتلا
((دلسوز)) بیچاره بو گون شوریله
باشه ووروب سینه زنان اولگیله
آل عبا دامنینی دوتگیله
کیمسه نه دن دردیوه اولماز دوا
شاعر : دلسوز

گینه یتوب مه محرم سراسر عالمی دوتوب غم
چکوبله قاره نه سمایه گلوب نوایه اهل عالم
اولوبدی گوئیا قیامت ایدوبدی ورد دل جماعت
حسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربان
غبار غم دوتوب فلکلر باتوبدی ماتمه ملکلر
آچوبدی باشینی بوآیدا بهشتیده بتول اطهر
گلوب فغانه شیرداور مدام سسلنور پیمبر
حسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربان
نه تک او دردمند عاشق بو درگهه بوتون خلایق
گلر دیر اورکده دردین شفا ویرر طبیب حاذق
تمام دردمند اولانلار دیر او چاره سیز قالانلار
حسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربان
بوآیدا دخت شیر یزدان اولوب اسیر قوم عدوان
گیدوبدی مجلس شرابه باش اگمیوب چوشیر غران
شراب مجلسینده هرآن دیردی زینب پریشان
حسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربان
باتوب بوآیداقانه اکبر شبیه حضرت پیمبر
گیدوب جدایه قانلی باشی گلوب نوایه غملی مادر
ایدردی اکبرین بهانه خانیم دیردی یانه یانه
حسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربان
بو آیدا دشت کربلاده کسیلدی نچه باش مناده
سریه سسلنوب اوغول وای باتاندا قانه شاهزاده
عزای قاسمه گلنلر ایدر نوا دیر علملر
حسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربان
بوآی شهید راه قران بالاسین ایتدی دینه قربان
بو عشق پاک و صبر و ایثار قویوبدی انبیانی حیران
مسیح وخضر ونوح وموسی دیردی ای عزیز زهرا
حسین یارالاریواقربان اسیر بالالاریوا قربان
سویوللارین گروه اعدا بو آیدا باغلیوبدور، اما
یاریبدی صفلری او چولده آلوب فراتی شیر هیجا
ولی سویوندان ایچمیوبدور باخوب سویا یانوب دیوبدور
حسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربان
بوآی بیراوت دوشوب جهانه جهان قالوبدی یانه یانه
بو آی امام کون و امکان گلوبدی ظلمیدن فغانه
حسینه ای قرا گینلر دیر بو ماتمه گلنلر
حسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربان
((زکی)) بو غمده سینه داغلا گوزون یاشون عذاره باغلا
فقط نه تک مه محرم حسینه هر زماندا آغلا
((عتیق)) اُل بو غمده گریان گیدونجه قبره سویله هرآن
حسین یارالاریوا قربان اسیر بالالاریوا قربان
شاعر : استاد طهمورثی (عتیق)

قان آغلیون ای شیعه که ایام عزادی
زهرا باش آچوب صاحب عزا شیر خدادی
نه طاق فلک یاسه باتوب آغلوری عالم
سکان سما چیده ایدوب مجلس ماتم
بو غمده گلوب نالیه پیغمبرخاتم
ارواح رسل روح الامین نوحه سرادی
ای شیعه ایدون مدنظرکرببلانی
بیریاده سالون محنت شاه شهدانی
قانه بلشوب یتمش ایکی پیر و جوانی
باشسیز توکولوبلردیه سن کوه منادی
ای شیعه قیامتلر اولوب اکبرالنده
صدپاره گلوب قانلی کفن قانلی بدنده
ساچلار یولونوب خیملره نعشی گلنده
لیلانین ایشی حشره کیمی واولدادی
اول دم که علمدارین عدو قانینی توکدی
بو درد وغم ای شیعه حسین قدینی بوکدی
دلدن کسیلوب تاب و توانی یره چوکدی
بیل سندران عالمده غم مرگ اخادی
ای شیعه ووروب حرمله اود کون و مکانه
افلاکه سالوب رعشه بیر اوخ قویدی کمانه
اصغربوغازین ایلدی بیرتیره نشانه
گوربیرنقدر حرمله بی شرم و حیادی
سلطان مدینه او بیابانی گزردی
قانین یاخوب اعضاسینه اول طفلی بزردی
اوجوندا گهی اخذ ایدوب افلاکه سپردی
بلسونله او قان تحفه درگاه خدادی
شاه الدی قشون سیندی ستم عرشه دایاندی
اودووردولا اولاد علی خیمه سی یاندی
عصمتلی حرملر سویولوب یاندی تالاندی
رحم ایتمدی بیر کیمسه بولار آلعبادی
شاعر : مرحوم شهاب تبریزی

یارب گینه غم قلبلـرین طاقتین آلدی
اندوه وملالیلــه شــَرر عــالمه سالدی
دریای مصیــبتده گلــور موجه بلالــر
احبـابیدن عرشه اوجالوب آه ونوالــر
قاره چکلـوب هـریره ، هـریرده عزادی
گوزیاشی توکوراهل ولا نوحه سرادی
عشاق آراسینداقورولوب حلقه ی ماتم
گــویا یتشــوب یــوم بـَـلا ماه محـــرم
بوآیـدا سولـوب ظلمیـله گلــزار پیمــبر
بوآیـدا گلــوب نالیــه جنــاتیده حیــدر
بوآیــدا معـــزادی رســولان مطهــــر
بوآیـدا یـانـار نـار مصیبــتده ملکلــر
بوآیـدا یتوب عالمــه بیــرمحنت دیگــر
بوآیـدا گلــوب فاطمه افغانه ســراســر
بوآیـدا یـولار زلفنــی حورالــره ســرور
بوآیـدا نــوایه گلجـــاق مـادر مضـــطر
بوآیـدا دئیـــر وای بالا صدیقـــه کبـری
رخساره اللــرگوزیاشینی حضرت زهرا
بوآیـدا خــزان اولـدی گلــستان ولایت
یاندی سوسوزوندان گل بی خارامامت
بوآیـدا حسین قویدی قدم کرب وبلایه
سـٔـکان فلـــک واریـری گلسیــدی نوایه
اجــلال نـٔـزول ایلـــدی عالمــلره رهــبر
چاتدی شرفه کرب وبلا تپــراقی یکسر
فرمایش ائدوب قارداشیـنا مهرفروزان
ای ماه سپهـــرعلــوی بـــدر درخشــان
غم قافله سین ساخلابوصحرای بلاده
برپاائلــه خرگاهیمی قارداش بو بِلاده
قلبیم بوبیـابانـدا گلــوب سیــنده زاره
وارعلتـی افــلاکه چخور دلده شــراره
توش ایلـدی بویر منی اندوهیله درده
ویرقیزلاریمون خیملرین بیراوجایرده
شاعر : کربلایی موسی جوانی تبریزی

مسئولیت شیعه بودن یعنی چه!
مسئولیت آزاده انسان بودن یعنی چه!
باید بدانید که همه جای زمین
که همه صحنه‌ها کربلاست
و همه ماه‌ها محرم و همه روز‌ها عاشورا
باید انتخاب کنید: یا خون را، یا پیام را، یا حسین بودن یا زینب بودن را، یا آن‌چنان مردن را، یا این‌چنین ماندن را

جانـت بـه کــویــر تفتــه دریـا بخشید
هفتاد و دو گل ؛ بـه متن صحرا بخشید
بـــا جلـــوه ي کــربـلای عـاشـورایی
خـون تــو بـه رنگ سرخ معنا بخشید . . .

اگر در جامعه‌ای فقط یک حسین و یا چند ابوذر داشته باشیم
هم زندگی خواهیم داشت هم آزادی
هم فکر و هم علم خواهیم داشت
و هم محبت هم قدرت و سرسختی خواهیم داشت
و هم دشمن‌شکنی و هم عشق به خدا

هم عشق حسین، معنی زندگی اسـت
هم گریه بر او کمال سازندگی اسـت . . .

هیچ نمونه‌ای از شجاعت بهتر از این که حسین
از لحاظ فداکاری و شهامت نشان داد در عالم پیدا نمی‌شود
حتی غیر مسلمانان نیز نمی‌توانند پاکی روحی را که این جنگ اسلامی تحت لوای آن انجام گرفت، انکار کنند
و این واقعیت دارد که محبت و عزاداری برای امام حسین (ع) انسان را زود به مقصد می‌رساند

ماه اشک هاي‌ بی اختیار، ماه غمبار اسیران
ماه فریادهای خونین و ماه طنین، مؤید صحرای عشق
بر شـما عاشوراییان تسلیت باد . . .

جنبش حسین یکی از بی‌نظیرترین جنبش‌های تاریخی است
که تاکنون در زمینه دعوت‌های دینی یا نهضت‌های سیاسی پایدار گشته است
دولت اموی پس از این جنبش به قدر عمر یک انسان طبیعی دوام نیاورد
و از شهادت حسین تا انقراض آنان بیش از شصت و اندی سال نگذشت

حسین نام آورترین نام و نامدارترین سردار بر چکاد روشنی‌ها
حسین تندیس ایمان و عشق الهی
حسین آرزوی جویندگان و آبروی یابندگان
حسین یادآور آزادگی
برای شناخت و معرفت حسین باید از مرزِ تاسوعا و عاشورا گذشت

عطری کـه از حوالی پرچم وزیده اسـت
ما را بـه سمت مجلس آقا کشیده اسـت
از صحن هر حسینیه تا صحن کربلا
صد کوچه بازکنید محرم رسیده اسـت . . .

عاشورا قرارگاه عشق است و پناهگاه عاشقان
عاشورا تکلیف است و عاشورایی شدن عمل به تکلیف
عاشورا مجمع عمومی حماسه‌سازان هستی است
عاشورا از جاذبه‌ها دل کندن و به جذبه دوست رسیدن است
و هیچ نقطه‌ای در هویت هستی نیست که از حرکت و شعر و شعور عاشورایی خالی باشد

حسین ضعیفی که باید برای او گریست، نبود
آموزگار بزرگ شهادت اکنون برخاسته است
تا به همه آن‌ها که جهاد را تنها در توانستن مى‌‏فهمند
و به همه آن‌ها که پیروزى بر خصم را تنها در غلبه
بیاموزد که شهادت نه یک باختن، که یک انتخاب است
انتخابى که در آن، مجاهد با قربانى کردن خویش
در آستانه معبد آزادى و محراب عشق پیروز مى‌‏شود
و حسین «وارث آدم» که به بنى ‏آدم زیستن داد
و «وارث پیامبران بزرگ» که به انسان چگونه باید زیستن را آموخت

صدای پای محرم بـه گوش می‌آید
بگیر دست مرا بـه حق ماه عزات
بیا و روی مرا بر زمین مزن ارباب
مرا چهل شب دیگر رسان بـه کرب بلا
صلی الله علیک یا سید الشهدا

از کودک حسین (ع) گرفته تا برادرش
و از خودش تا غلامش
و از آن قاری قرآن تا آن معلم اطفال کوفه
تا آن مؤذن، تا آن مرد خویشاوند یا بیگانه
و تا آن مرد اشرافی و بزرگ و با حیثیت در جامعه خود
و تا آن مرد عاری از همه فخر‌های اجتماعی
همه برادرانه در برابر شهادت ایستادند
تا به همه مردان، زنان، کودکان و همه پیران و جوانان
همیشه تاریخ بیاموزند که باید چگونه زندگی کنند

حسین (علیه السلام) حماسی‌ترین شاهنامه جهان است
نام حسین را مشعل راهمان می‌کنیم
خون حسین و یارانش، قبله نمای کمال و سعادتمان
خون حسین همچون خورشیدی قرن‌ها است که هر روز می‌درخشد
تا در بیراهه‌های پرپیچ و خم گمراهی گم نشویم

حسین (ع) یک درس بزرگ‌تر از شهادتش به ما داده است
و آن نیمه‌تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است
مراسم حج را به پایان نمی‌برد تا به همه حج‌گزاران تاریخ
نمازگزاران تاریخ و مؤمنان به سنت ابراهیم بیاموزد
که اگر هدف نباشد، اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد
چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است

حسین، زیباترین نامی است که در شناسنامه بشر نوشته‌اند
حسین میزان سنجش صداقت آدمی است
حسین تفسیر بعثت، ترجمان نبوت و معنای امامت است
قبول ولایت حسین، برات آزادی انسان از جهنم پلیدی است
و راه حسین، کوتاهترین راه رسیدن به بهشت است

درس امام حسین و هر قهرمان شهید دیگری این است
که در دنیا، اصول ابدی عدالت و ترحم و محبّت وجود دارد
که تغییر‌ناپذیرند
و همچنین می‌رساند که هرگاه کسی برای این صفات مقاومت کند
و در راه آن پافشاری کند آن اصول همیشه در دنیا باقی و پایدار خواهد ماند

راز جاودانگی امام حسین علیه السلام در آن است
که تمام عشق‌های کوچک‌تر را به پای بزرگترین عشقی
که می‌توان متصور شد ریخت و آن عشق خدا بود

تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست
از قیام تو پیام تو عیان است هنوز
همه ماه است محرم، همه جا کرب و بلاست
در جهان موج جهاد تو روان است هنوز

محبت تو همان خط سرنوشت من است
گناهکارم اگر از آستان قدس حسین
کجا روم به خدا کربلا بهشت من است

تا کربلا هست ، زمین را عشق است
آه دل همواره غمین را عشق است
هر چند که هیچ است همه ارزش ما
مجنون حسینیم ، همین را عشق است

السلام ای وادی کرببلا
السلام ای سرزمین پر بلا
السلام ای جلوه گاه ذوالمنن
السلام ای کشته های بی کفن

های دل زیـنـبه ،هـر قـدم بـه کـربلا نـزدیـک مـیشن دلـشورش بـیـشتـر مـیـشه.
نمـیدونم از داداشش پـرسیده کـه چـی قـراره سـرمـون بـیـاد یـانـه ؟
شایدیـه چـیزائی مـتـوجه شـده ،خـدایا چـراضـربان قـلبـم تـندتـند مـیزنـه ؟خدا کـجاداریـم مـیریم ؟
چرا مـناجـاتـای حـسین لـحنـش فـرق کـرده ؟چـرا عـباس اینقدر دور بـچه هـا مـیگرده ؟
گـریـه هـای شیـرخـواره هـم کـم شـده..
هیچکس نمیفهمه زینب چی کـشیده و چه جـور دلـشوره ای داشتـه …
السلام علیک یا زینب کبری(س)

تسلیت ای یاران ماه محرّم شد
بزم عزاداران حلقه ماتم شد
جبریل امین سینه زده جامه دریده
خون جگر فاطمه از دیده چکیده
ماه عزا آمد

محرم آمد و ماه عزا شد
مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید
دوباره شور عاشورا به پا شد

در عالم مستی به دنبال حسینم
من تشنه به دیدار علمدار حسینم
دوست‌دار حسینم و دوست دار ابوالفضل
گر لطف کنند نوکر خاندان حسینم
یا ابا عبدالله حسین (ع)

بر مشامم می رسد بوی محرم ای خدا
ترسم از این است محرم را نبینم ای خدا
شکر نعمت نعمت ام افزون کند حالا بگو
من چگونه شکر این غم را نمایم ای خدا

ماه خون، ماه اشک، ماه ماتم شد / بر دل فاطمه، داغ عالم شد
محرم آمد و ماه عزا شد / زمین کربلا ماتم سرا شد
فرا رسیدن ایام عزای حسینی تسلیت باد…

مُحرّم، خیمه ای است که محبان خاندان نور در آن به شراب طهور اشک و عزا دعوت شده اند.
فرارسیدن ماه محرم تسلیت باد.

رخصت دهید شال محرم بیاورید
پیراهن عزای مرا هم بیاورید
با اشکتان جراحت او خوب می شود
ای چشمهای غم زده مرحم بیاورید
مادر رسیده است کمی کوچه وا کنید
مادر رسیده گریه کند دم بیاورید

شیعیان دیگر هوای کربلا دارد حسین
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین
از حریم کعبه جدش به اشکی شست چشم
مروه پشت سر نهاد٬ اما صفا دارد حسین

این بیرق و لوح و علمو عشقه
این کتیبه ها و پرچمو عشقه
تو سیصد و شصت و پنج روز هر سال
آقـا دهــه ی محرمــو عشقه
فرا رسیدن ایام سوگواری اباعبدالله الحسین(ع) بر تمام شیعیان تسلیت باد

ای اشک کجایی که غم از راه رسید
اندوه عظیم و ماتم از راه رسید
یک سال گذشت و باز یک بار دگر
پلکی زدی و محرم از راه رسید

السلام علیک یا اباعبدالله : دیباچه عشق و عاشقی باز شود ، دلها همه آماده پرواز شود ، با بوی محرم الحرام تو حسین ، ایام عزا و غصه آغاز شود . آغاز محرم حسینی را تسلیت عرض مینمایم

این مدتی که می گذرد در عزای تو
روزی نبوده اشک نریزم بپای تو
با یاد آخرین شب پیش تو بودنم
یک شب نبوده روضه نگیرم برای تو

عالم همه محو گل رخسار حسین است
ذرات جهان درعجب از کار حسین است
دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش
یعنی که خدای تو عزادار حسین است

محرم آمد و دلها غمین شد
غم و عشق وبلا با هم اجین شد
حسین آماده بهر جان فشانی است
دوباره فاطمه قلبش حزین شد

فدای صداقت اون بیسوادی که وقتی ازش پرسیدند عشق چند حرفه؟
گفت:چهار حرفه!
همه بهش خندیدن
اما زیر لب زمزمه میکرد:
حسین…

به سینه هرکه تمنای کربلا دارد!
همیشه در دل خود روضه ای به پا دارد!
کسی که عشق تو دارد دگر چه کم دارد!
بدون عشق تو عالم کجا بها دارد!
السلام علیک یا ثارالله

ای وجودت عشق را معنای حسین
عالمی یک قطره تو دریا حسین
فرا رسیدن ماه محرم را به تمامی مسلمانان جهان تسلیت می گوییم

قیامت بی حسین غوغا ندارد
شفاعت بی حسین معنا ندارد
حسینی باش که در محشر نگویند
چرا پرونده ات امضاء ندارد

دلم مست و لبم مست و سرم مست
بخون ای دل که صبرم رفته از دست
بخون ای دل محرم اومد از راه
بخون اجر تو با عباس بی دست . . .
عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری امام حسین(ع)

یک اربعین برای تو حیران شدم حسین
مانند گیسوی تو پریشان شدم حسین
با چند قطره اشک دل من سبک نشد
ابری شدم به پای تو باران شدم حسین

در عزای شه دین کرببلا می لرزد
نه همین کرببلا عرض و سما می لرزد
گوئیا ناله زهرا رسد از دور به گوش
کاین چنین دست و تن شمر دغا می لرزد

یه جائیه تو دنیا همه براش می میرن
تموم حاجتا رو همه از می گیرن
بین دو نهر آبه ، یه سرزمین خشکه
شمیم باغ و لاله اش خوشبو ز عطر مُشکه
شبای جمعه زهرا زائر این زمینه
سینه زن حسینه ، یل ام البنینه …

حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود,
خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود,
ای که ره بستی میان کوچه ها بر فاطمه,
گردنت را می شکست آنجا اگر عباس بود …

تا دل ز غم تو گشت بی تاب حسین
این چشم تهی نگشت از آب حسین
عمری است نیازمند این درگاهم
یک لحظه گدای خویش دریاب! حسین . . .
ایام سوگواری حسینی تسلیت باد

محرم آمد و دلها غمین شد
غم و عشق وبلا باهم عجین شد
“حسین” آماده، بهر جانفشانی اسـت
دوباره فاطمه قلبش حزین شد . . .
“فرارسیدن ایام سوگواری سید الشهدا بر شـما
و تمام شیعیان و دلسوختگان و عاشقان “امام حســـین علیه السلام” تسلیت باد.”

کاش بودیم آن زمان کاری کنیم
از تو و طفلان تو یاری کنیم
کاش ما هم کربلایی می شدیم
در رکاب تو فدایی می شدیم
السلام علیک یا ابا عبدالله …

دوباره ماه محرم دوباره بوی حسین (ع)
دوباره نوشش می از سر سبوی حسین (ع)
دوباره ماه تاثر دوباره ماه عزا
دوباره سینه زدن در میان کوی حسین (ع)
دوباره شهر بپوشد به تن لباس سیاه
رواج هیئت و مسجد ز آبروی حسین (ع)

دمید روح غم اندر تن مه غم عالم
تو نوحه سر بده چون شد عزای اشرف آدم
لباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کن
که گشته ماه عزا و دوباره گشت محرم
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

ماه غم، ماه عزا، ماه محن
بر تو بادا تسلیت یا ابن‌ الحسن (عج)
در عزای جد مظلومت حسین
اشکهایت گشته جاری از دو عین

باز در خاطره ها، یاد تو ای رهرو عشق
شعله سرکش آزادگی افروخته است
یک جهان، بر تو و بر همت و مردانگی ات
از سر شوق و طلب، دیده جان دوخته است
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

آقا سلام برغزل اشک ماتمت
بر مسجد و حسینیه و روضه و دمت
چندی گذشت در غم هجران اشک تو
پر می کشید دل به هوای محرّمت

حسین میا به کوفه ، کوفه وفا ندارد …
ای به دل بسته ، قدری آهسته
کن مدارا با ، زینب خسته …
یا حسین مظلوم …

عالم همه محو گل رخسار حسین است ، ذرات جهان درعجب از کار حسین است . دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش ، یعنی که خدای تو عزادار حسین است
ایام سوگواری سید و سالار شهیدان بر تمام عاشوراییان تسلیت باد…

پرسیدم: از حلال ماه، چراقامتت خم است؟ آهی کشید و گفت:که ماه محرم است. گفتم: که چیست محرم؟ با ناله گفت:ماه عزای اشرف اولاد آدم است.

ﺍﺯ ﺩﺍﻍ ﺣﺴﯿﻦ ﺍﺷﮏ ﻧﻢ ﻧﻢ ﺩﺍﺭﯾﻢ
ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻏﻢ ﺩﺍﺭﯾﻢ
ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﻭ ﺷﺎﻝ ﻣﺸﮑﯽ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﯿﺪ
ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﮔﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﺍﺭﯾﻢ

محرم ماه آن عبد خدا
محرم اسرار آن هستی فزا
محرم ماهی که در آن ریختندند
میان کربلا خون خدا
عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم

ﮐﻢ ﮐﻢ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻋﻠﻤﺖ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ امام حسین
ﺁﺛﺎﺭ ﺧﯿﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﻏﻤﺖ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ امام حسین
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﭙﺶ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ امام حسین
ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺗﻞ ﺩﻝ ، ﺣﺮﻣﺖ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ امام حسین

محرم آمد و ماه عزا شد
مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید
دوباره شور عاشوار به پا شد

محرم نزدیک است
خدایا
آرزوی کربلا در سینه داریم
به عشق کربلا
بر تربتش سر می گذاریم
السلام علیک یااباعبدالله الحسین

تمام شد شب عید و نوای غم آید
که نم نمک غم عالم به روی هم آید
صدای قافله ی عشق میرسد بر گوش
که چند شب دگر آقا محرمت آید..!

اهل عالم
دارد از ره ماه ماتم می‌ رسد
هیئتی‌ ها
یا علی
دارد محرم می‌ رسد

عید (غدیر) گذشت و خبر از یار نیامد
بر زخم دل فاطمه، غم خوار نیامد
چند روز دگر مانده که با ناله بگوئیم
ای اهل حرم میر و علمدار نیامد
سقای حسین، سید و سالار نیامد

دمید روح غم اندر تن مه غم عالم
تو نوحه سر بده چون شد عزای اشرف آدم
لباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کن
که گشته ماه عزا و دوباره گشت محرم
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

خبر کن ای دل همین امشب تمام غم های عالم را
که غرق خون در افق دیدم حلال ماه محرم را

آن‌ها که تن به هر ذلتى مى ‏دهند تا زنده بمانند،
مرده‏ هاى خاموش و پلید تاریخند
و ببینید آیا کسانى که سخاوتمندانه با حسین به قتلگاه خویش آمده‌‏اند و مرگ خویش را انتخاب کرده‌‏اند
در حالى که صد‌ها گریزگاه آبرومندانه براى ماندنشان بود
و صد‌ها توجیه شرعى و دینى براى زنده ماندن‌شان بود
تأویل نکرده‌‏اند و مرده‏‌اند؛ این‌ها زنده هستند!
آیا آن‌ها که براى ماندن‏شان تن به ذلت و پستى، رها کردن حسین و تحمل کردن یزید دادند،
کدام هنوز زنده‌‏اند؟

دلم برایت تنگ شده بود
گفتم اندکی باتو بگویم از آنچه با دیگران نمی توانم گفت!
چند روزی است وارد ماه محرم شده ایم و دوستدارانت عزادار عزیزترین بنده ات هستند
و من اما ….!
نمی دانم چه بگویم آیا واقعا من هم عزادار اویم
یانه عزادار خویشتنم
باتو توان دروغ گفتنم نیست پس ریا چرا؟
معبودا دلم گرفته ازهمه چیز وهمه کس ،باتمام وجود نیازمند گرمای وجودت هستم
تنهایم مگذار.
وقتی سری به عاشورا میزنم چیزی به قلبم نه به تمام وجودم چنگ میزند
به راستی آیا امام حسین (ع) شهید شد که فقط ما برایش وبه مظلومیتش بگرییم؟
دلم میگیرد وقتی به این موضوع فکر میکنم راستش تازه آن زمان است که به مظلومیت واقعی امام حسین پی میبرم آری امام را ما مظلوم نمودیم وقتی هنوز هم با گذشت این همه زمان از عاشورا پی به علت قیامش نبردیم
نفهمیدیم وقتی گفت: اگر دین ندارید لاقل آزاده باشید. منظورش مردم تمامی اعصار بودصدای شیون زنان و دختران آواره و مظلوم غزه به گوشمان میرسد اما فقط یاد
گرفته ایم ببینیم و بگذریم به ما چه که در آن سر دنیا چه اتفاقی می افتد، در میانمار در سوریه در بحرین ….یادمان رفته پیام آن مولایی که فقط
ادعای پیرو بودنش را داریم که می گفت:
اگر مسلمانی بشنود به زور خلخال از پای زن غیر مسلمان کشیده اند وبه این غصه نمیرد مسلمان نیست….
به راستی آیا ما شیعه همان حیدر کراریم؟؟؟؟؟؟
هنوز هم عاشورا وجود دارد هنوز هم صدای”هل من ناصر ینصرنی” به گوش
میرسد (کل یوم عاشورا کل ارض کربلا)
جوان مسلمان شیعه!!!!
بیا یاور خواهی امام حسین را لبیک گوییم
دلی پر درد را از آقایمان قرض بگیریم
بیا دردی نباشیم بر عمهایش
بیا ما دلیل ظهورش باشیم
به امید آینده
5 دلنوشته دلنشین و سوزناک به مناسبت فرا رسیدن محرم

محرم بهترین ماه
از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟
یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟
بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمام
بر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟
اشهد ان لا…شهادت اشهد ان لا …شهید
محشر الله الله است می دانی چرا؟
یک بغل باران الله الصمد آورده ام
نوبهار قل هوالله است می دانی چرا؟
راه عقل ازآن طرف راه جنون از این طرف
راه اگر راه است این راه است می دانی چرا؟
از رگ گردن بیا بگذر که او نزدیک توست
فرصت دیدار کوتاه است می دانی چرا؟
از کجا معلوم شاید ناگهانت برگزید
انتخاب عشق ناگاه است می دانی چرا؟
از محرم دم به دم هر چند ماتم می چکد
باز اما بهترین ماه است می دانی چرا؟

 دارد می آید محرم
یک کاروان دل به سویت
تو رهروی سوی فردا
دارد می آید محرم
ماه پر از یاد مولا
دارد می آید محرم
ماه مساجد، تکایا
ماه غم و اشک و ماتم
بر غربت ابن زهرا
دارد می آید محرم
ماه همیشه سیه پوش
ماهی که هر انقلابی
از یاد آن گشته پرجوش
دارد می آید محرم
ماه حسین و علمدار
هیهات از هرچه ذلت
از زندگانی چو مردار
هیهات از هرچه بیعت
با هر یزید زمانه
از مسلک اهل کوفه
از اشک بی پشتوانه
دارد می آید محرم
و کربلا کل دنیاست
شمر و اباالفضل و هانی
نقش من و تو همین هاست
باید که خود را بیابیم
ما در کدامین سپاهیم؟
یا در عمل اهل حقیم
یا آنکه اهل تباهیم

آن نخل به خون طپیده را، می بوسید
آن مشک ز هم دریده را می بوسید
خورشید،کنار علقمه خم شده بود
دستان ز تن بریده را می بوسید !

عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز / نهضتت مایه الهام جهان است هنوز
بهر ویرانی و نابودی بنیان ستم / خون جوشان تو چون سیل ، دمان است هنوز
در فداکاری مردانه ات ای رهبر عشق / چشم ایام به حیرت ، نگران است هنوز
کربلای تو پیام آور خون است و خروش / مکتبت راهنمای همگان است هنوز
تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست / از قیام تو پیام تو عیان است هنوز
همه ماه محرم ، همه جا کرب و بلاست / در جهان موج جهاد تو روان است هنوز
جاودان بینمت اِستاده به پیکار ، دلیر / لا “اری الموت” تو را ورد زبان است هنوز
باغ خشکیده ی دین را تو ز خون دادی آب / نه عجب گر که شکوفا و جوان است هنوز
تربت پاک تو ای اسوه آزادی و عشق / سرمه دیده صاحب نظران است هنوز
خون گرمت زند آتش به سیه خرمن ظلم / که به خون تو دو صد شعله نهان است هنوز
انقلاب تو به ما درس فضیلت آموخت / نقش اخلاص تو سرمشق جهان است هنوز
بر جبین «شفق» این لوحه گلرنگ غروب / هر شب از خون تو صد گونه نشان است هنوز
محمد حسین بهجتی ( شفق )

اشکم ز هجر روی تو خوناب شد حسين
مويم ز غصه رشته مهتاب شد حسين
هرجا کنار آب نشستم ز داغ تو
از بس که سوختم جگرم آب شد حسين

آمدم ای شاه ، پناهم بده / خط امانی ز گناهم بده
ای حَرمَت ملجا درماندگان / دور مران از در و راهم بده
ای گل بی خار گلستان عشق / قرب مکانی چو گیاهم بده
لایق وصل تو که من نیستم / اذن به یک لحظه نگاهم بده
ای که حَریمت به مَثَل کهرباست / شوق و سبک خیزی کاهم بده
تا که ز عشق تو گدازم چو شمع ؟ / گرمی جانسوز به آهم بده
لشگر شیطان به کمین من است / بی کسم ای شاه ، پناهم بده
از صف مژگان ، نگهی کن به من / با نظری یار و سپاهم بده
در شب اول که به قبرم نهند / نور بدان شام سیاهم بده
ای که عطا بخش همه عالمی / جمله ی حاجات مرا هم بده.

تا شعله هجران تو خاموش کنم
بر آتش دل ز صبر، سرپوش کنم
بسیار بکوشیدم و، نتوانستم
 یک لحظه غم تو را فراموش کنم
ای کاش، دمی دهد امانم این اشک
 تا نقش تو را به دیده منقوش کنم
آخر چه شود، شبی به خوابم آئی
 تا جام محبت تو را نوش کنم
بنشینی و، در برت، مرا بنشانی
تا زمزمه نوازشت گوش کنم
گر بار دگر مرا در آغوش کشی
صد بوسه بر آن دست و بر آن دوش کنم
سجاده تو، که می‌دهد بوی تو را
 برگیرم و، بوسم و، در آغوش کنم
چون درد فراق تو، ز حد درگذرد
 زین عطر تو قلب خویش، مدهوش کنم
از حمله غارت به دلم آتشهاست
این داغ، عیان، ز لاله گوش کنم
گویند به من، یتیم غارت زده ام
زآن چشمه چشم خویش پرجوش کنم
دیگر اگر ای پدر نخواهی برگشت
برخیزم و، پیکرم سیه پوش کنم؟
این داغ حسین، جاودان است (حسان)
هرگز نتوان به اشک، خاموش کنم
 شعر از : حبیب الله چایچیان (حسان)

بسم الله روضه خون اومد ماه جنون
باز جمعیم دور هم چند خط روضه بخون
بسم الله سینه زن بازم سینه بزن
تو ماه غربت ارباب بی کفن

گل خوش رنگ و بوی من حسین است
بهشت آرزوی من حسین است
مزن دم پیش من از لاله رویان
که یار لاله روی من حسین است
من آن مداح مست سینه چاکم
که ممدوح نکوی من حسین است
همه در گفتگوی این و آنند
ولیکن گفتگوی من حسین است
سخن بی پرده می گویم زمستی
می و جام و سبوی من حسین است
چو مرغ حق که از حق میزند دم
طنین های و هوی من حسین است
از آن بر تربتش سایم جبین را
که عز و آبروی من حسین است
احد گوئی از آن باشد شعارم
که پیر و نکته گوی من حسین است

بخولی بگفت آن زن پارسا
که را باز از پا درآورده ای
که در ایندل شب چو غارتگران
برایم زر و زیور آورده­ای
بهمراهت امشب چه بوی خوش است
مگر باز مشگ تر آورده­ای
چنان کوفتی در که پنداشتم
ز میدان جنگی سر آورده­ای
چو دانست آورده سر گفت آه
که مهمان بی پیکر آورده­ای
چو بشناخت سر را بگفت ای عجب
سر با شکوه و فر آورده­ای
بمرم در این نیمه شب از کجا
سر سبط پیغمبر آورده­ای
چه حقّی شده در میان پایمال
که تو رفته­ای داور آورده­ای
گل آتش است این که از کوه طور
تو با خاک و خاکستر آورده­ای
نگارنده با گفتن این رثا
خروش از ملایک درآورده­ای
شاعر: مرحوم نگارنده

اگر چه مثل محّرم نمی‌شوم هرگز
جدا ز. روضه و ماتم نمی‌شوم هرگز
مرا ببخش مرا، چون که خوب می‌دانم
که توبه کردم و آدم نمی‌شوم هرگز
اسیر جاذبۀ حُسن یوسف یاسم
که محو در گل مریم نمی‌شوم هرگز
گناه کارم و حتی بدون اذن شما
بدان نصیب جهنم نمی‌شوم هرگز
به جان عشق قسم غیر چهارده معصوم (ع)
به پای هیچ کسی خم نمی‌شوم هرگز
قسم به قلب سپیدت سیاهپوش کسی
بجز شهید محّرم نمی‌شوم هرگز
نَمی فُرات بیاور چرا که من قانع
به سلسبیل و به زمزم نمی‌شوم هرگز
در انتهای غزل من دوباره می‌خواهم
فقط برای تو باشم نمی‌شوم هرگز

محرّم آمده از شهر غم، عَلَم در دست
برای سینه زدن، تکیه شد سراسر دست
محرّم آمد و خم­خانه‌ی ازل وا شد
وضو ز. باده گرفتم، زدم به ساغر دست
حسین آمده با ذوالفقار گریانش
که: هان حسینم و تنهاترین علم بر دست
حسین آمده تا شرح شقشقیّه کند
حسین آمده با خطبه‌ی پدر در دست
(چو دست برد به تیغ، آسمانیان گفتند:
به ذوالفقار مگر برده است حیدر، دست؟)
چو ذوالفقار علی چرخ می‌زند، بی تاب
چه حال داده خدایا مگر به اکبر دست؟
ز. خیمه گاه می‌آید چو گرد باد عطش
حسین را بنگر پاره‌ی جگر در دست!
چه روز بود که دیدیم ما به کرب و بلا!
چه حال بود به ما داد روز محشر دست!
بدو شکایت اهل مدینه خواهم برد
به خواب گر دهدم دیدن پیمبر، دست
نشسته ام به تماشای زیر و رو شدنم
به لحظه‌ای که برد شمر، سوی خنجر، دست
به خویش می‌نگرم با دو چشم خون آلود
نگاه کردم و در نهر شد شناور، دست
به رود علقمه بنگر که می‌زند بر سر
به دستگیریِمان موج شد سراسر دست!
‌
نمی‌توانم بر روی عشق، بندم چشم‌
نمی‌توانم بردارم از برادر، دست
تو هر دو چشم من! از هر دو چشم، چشم بپوش
ز. هر دو دست، برادر! بشوی دیگر، دست
به پای دست تو سر می‌دهند، سرداران
به احترام تو با چشم شد برابر، دست!
به یاد دست تو‌ای روشنای چشم حسین!
چقدر شام غریبان زدیم بر سر، دست
تو را فروتنی از اسب بر زمین انداخت‌
نمی‌رسید وگرنه به آن صنوبر، دست
قنوت، پر زدن دست­‌های مشتاق است
به احترام ابوالفضل می‌کشد، پر، دست!
مگر تو دست بگیری که دست­گیر تویی
به آستان شفاعت نمی‌رسد هر دست!
اگر چه پیش قدت شد قصیده ام کوتاه
به اشتیاق تو شد، سطر سطر دفتر، دست
حدیث دست تو را هیچ کس نخواهد گفت:
مگر به روز قیامت رود به منبر، دست

پدر آرامش دنیا، پدر فرزند أعطینا
پدر خون خدا اما، پسر مجنون پسر لیلا
به کم قانع نبود اکبر، لبالب گشت از دلبر
به یکدیگر رسید آخر، لب رود و لب دریا
پسر دور از پدر می‌شد، مهیّای خطر می‌شد
پدر هی پیرتر می‌شد، پسر می‌بُرد دل‌ها را
در این آشوب طوفانی، مسلمانان مسلمانی
مبادا اینکه قرآنی بیفتد زیر دست و پا
پسر زخمی، پدر افتاد، پسر در خون، پدر جان داد
پسر ناله، پدر فریاد، میان هلهله، غوغا
پسر از زخم آکنده، پسر هر سو پراکنده
پدر، چون مرغ پرکنده، از این صحرا به آن صحرا
که دیده این‌چنین گیسو چنین زخمی شود پهلو؟
و خاک‌آلوده‌تر از او به غیر از چادر زهرا

شیعیان! دیگر هواى نینوا دارد حسین
روى دل با کاروان کربلا دارد حسین‏
از حریم کعبۀ جدّش به اشکى شُست دست
مروه پشت سر نهاد، امّا صفا دارد حسین‏
مى‌‏برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم
بیش از این‏‌ها حرمت کوى منا دارد حسین…
او وفاى عهد را با سر کند سودا ولى
خون به دل از کوفیان بی‌وفا دارد حسین‏…
آب را با دشمنان تشنه قسمت مى‌‏کند
عزّت و آزادگى بین تا کجا دارد حسین‏…
دست آخر کز همه بیگانه شد، دیدم هنوز
با دم خنجر نگاهى آشنا دارد حسین‏
شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا
جاى نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین‏
اشک خونین، گو بیا بنشین به چشم «شهریار»
کاندرین گوشه عزایى بى‏‌ریا دارد حسین

 رنگ عالم شد سیاه
درجهان عاطفه پیراهن غم شد سیاه
تکیه تکیه یاحسین
درغمت پیراهن این شهر کم کم شد سیاه
چونکه بالاتر نداشت
درمیان ماه ها ماه محرم شد سیاه
در مِنا امسال آه
علقمه شد روسپید و روی زمزم شد سیاه
جلد مانند لباس
بر اَمالی و لهوف و بر مُقرّم شد سیاه
پوست درسینه زنی
سرخ شد، شد نیلگون و آخرش هم شد سیاه
بین این رنگین کمان
دل سپید و چشم سرخ و رنگ پرچم شد سیاه
برتن مسلم هم آه
رد تیر و تیغ ها قدر مُسلّم شد سیاه

هر جا که می‌روم ز غمت دیده پر نم است
هر ماه من ز داغ تو ماه محرم است
عمری گریستم که موظف به گریه‌ام
گر نُه فلک به گریه شود باز هم کم است‌

در کلاس عاشقی عباس غوغا می‌کند
در دل هر عاشقی عباس مأوا می‌کند
هر کسی خواهد رود در مکتب عشق حسین
ثبت نامش را فقط عباس امضا می‌کند

باز در خاطره‌ها، یاد تو‌ای رهرو عشق
شعله سرکش آزادگی افروخته است
یک جهان، بر تو و بر همت و مردانگی‌ات
از سر شوق و طلب، دیده جان دوخته است

حلال جمیع مشکلات است حسین
شوینده لوح سیئات است حسین‌
ای شیعه تو را چه غم ز طوفان بلا
آنجا که سفینه‌النجات است حسین

در محرّم، مردمان خود را دگرگون می‌کنند
از زمین آه و فغان را زیب گردون می‌کنند
گه به یاد تشنه کامان زمین کربلا
جویبار دیده را از گریه جیحون می‌کنند

بنال‌ای دل! بنال که اربعین شد
که لرزان از غمش عرش برین شد
بنال‌ای دل! نوای نینوا را
گلستان کرده زینب کربلا را
بـنال‌ای دل! نوای غم رسیده
فلک، چون زیـنب کـبری ندیده

باز محرم رسید، این من و گریه‎هایم
رفع عطش می‎کند، فرات اشک‎هایم
باز محرم رسید، دلم چه ماتمزده
کسی میان این دل، خیمه ماتم زده

تلفیق خدا و خون فقط پیکر توست
خورشید گلی از چمن حنجر توست
شب وقف مدار چشم هایت مولا
صبح، آینه‌ی دستِ بهارآور توست

خبر آمد ز مهی بوی خدا می‌آید
ماه داغ دل ما غرق نوا می‌آید
دل ببازید عزیزان که زمان الم است
ماه اشک و الم و کرب و بلا می‌آیدژ

عطری که از حوالی پرچم وزیده است
ما را به سمت مجلس آقا کشیده است
از صحن هر حسینیه تا صحن کربلا
صد کوچه بازکنید محرم رسیده است

متن های کوتا امام حسین / متن کوتاه کربلا و اباعبدالله و حسین | تاو بیو

••اَلْحَمدُ اللهِ الَذے خَلَقَ الحُسيـــن (ع)••♥️ # امام حسین

مݩ بـے طُ صَغیـڔ ابـݩ فقیـڔ ابݩ حَقیـڔݦــ حُـسیـݩ🍃 # امام حسین

قیامت بی حسین غوغا ندارد
شفاعت بی حسین معنا ندارد
حسینی باش كه در محشر نگویند
چرا پرونده ات امضاء ندارد
# امام حسین

سمت تو از تمامی مردم فراری ام!
ای با غريب های جهان آشنا، حسـین..♥️ # امام حسین

🖤دل اگر نذر
❣️حسین است خریدن دارد
🖤اشك اگرمال
❣️حسین است كه ریختن دارد
🖤همه ی عالـم
❣️و آدم به فدایت ارباب
🖤غم ارباب
❣️به دلها چه كشیدن دارد
# امام حسین

سخت‌است‌‌عاشقشوی‌…ویارنخواهد!دلتنگ‌”حرم”باشے..و”ارباب”نخواهد!(: # امام حسین

اللّهمَّ عَجَّل لِوَلیّکَ الفَرَج
# امام حسین

بی راه نرو ساده ترین راه حسین است… ♥
# امام حسین

تا کِه پُرسیدِم زِ قَلبَم عِشق چیست دَر جَوابَم این چِنین گُفتُ و گِریست ،لیلی و مَجنون فَقَط اَفسانِه اَند عِشق دَر دَستِ حُسینِ بنِ علیست..🥀🖤 # امام حسین

ای ڪه میدانی ندارم غیر درگاهت پناهـے..! # خدا # امام حسین

«‏و أنَا أبحَثُ عنِّي؛ وَجَدْتُكَ یٰا حُسین..!»

و هنگامی که در پیِ خودم بودم
تــو را یافتم، یا حسین؛))♥️

# امام حسین # عربی

نفسـ نفسمـ ذڪر ڪربلاسٺ
ڪربلا میخوامـ أباالفضل
# امام حسین # عربی

تعریف من از عشق همان بود ک گفدم؛ دربند کسی باش که دربند حسین است…^^
# امام حسین

یاحُــِـینْ❤❤ # امام حسین

شکر خدا که در پناه حسینیم
عالم از این خوبتر پناه ندارد :)🧡 # امام حسین

َرڪه‌پُرسید‌چہ‌دارَد‌مَگَر‌اَز‌دارِجهآن
هَمہ‌یِ‌دارو‌نَدارَم‌بِنِویسید‌|حُسِین| # امام حسین

گر بپرسی
کِی بمیرم با چه ذکری در کجا؟

پاسخ آید
یا مُحَرّم ،یا حسین ، یا کربلا

#امام_حسین❤️
الٰلّٰهُمَ اَرْزُقْنٰا زیّٰارة الْحُسَیْن🙏

🌸🍃عاشقان
꧁🌺꧂‎امام حسین꧁🌺꧂
🌼🍃🌸🍃🌼

#محرم

التماس دعا 🕋
# امام حسین

بادِلَم‌گُفتَم‌؛‌حَرَم‌باشَد‌بَراےِاَربَعین؛
مَن‌چِگونِہ‌تاڪُنَم‌با‌این‌دِلِ‌وا‌ماندِه‌اَم؟
#اربعین # امام حسین

الحمدالله الذی خلق الحسین🌱♥️ # امام حسین

مَنظَرِچِشمِ‌مَن‌بُوَدنَقشِہ‌ےِڪَربَلاےِتو
سیر‌نِمے‌شَوَم‌اَز‌آن،هَرچِہ‌نِگاه‌میڪُنَم
# امام حسین