متن اربعین دخترانه

السلام علیك یا اباعبداللهدیباچه عشق و عاشقی باز شود،دل ها همه آماده پرواز شود،با بوی محرم الحرام تو حسین،ایام عزا و غصه آغاز شود.

دلم هوای حرم کرده است میدانی
‌
دلم هوای دورکعت نماز بالاسر

هنوز شوق تو بارانی از غزل داردنسیم یک سبد آیینه در بغل داردخوشا به حال خیالی که در حرم ماندهو هر چه خاطره دارد از آن محل داردبه یاد چایی شیرین کربلایی هالبم حلاوت «احلی من العسل» داردچه ساختار قشنگی شکسته است خدادرون قالب شش‌گوشه یک غزل داردبگو چه شد که من اینقدر دوستت دارم؟بگو محبت ما ریشه در ازل داردغلامتان به من آموخت در میانۀ خونکه روسیاهی ما نیز راه حل دارد

شب جمعست هوایت نکنم میمیرمیا اباعبدالله
مداوای ما تویی

آه از دوری،آه از دوری
هر شب هستم…
حرمِ تو ولی می بینم،که دوباره خوابم انگار…
وای از تکرار…
من میترسم…
بمیرم،نبینم،حرمِ تو رو،از این غم می میرم
بی تو اما…
خواب می دیدم…
که به پای ضریحِ تو،اشکایِ نم نم بارون میشه…
من تو رؤیام…
می دیدم،که دلم،تویِ صحن تو آقا مهمون میشه
خواب می دیدم…
من و اشک و حرم تا سحر می مونیم تنهایِ تنها
من میگفتم،همه دردِ دلامو کنارِ ضریحت با تو آقا
آقام… آقام
دوسِت دارم،دوسِت دارم
کاری کردی…
تو با این دلِ خسته، که تا نفسی هست از داغِ تو
خون میبارم…تو رؤیاهام…
می بینم، که میامو رویِ قدمای تو آقاجون
سر میذارم….
من دلتنگم…
برا نیمه شبای حرم دمِ ایوون، باز بی تابم
هر شب آقا…
به امیدِ زیارتِ تو،توی رویاهام میخوابم…
من دلتنگم…
شب و روزمو فکرِ حرم میدونی پُر کرده آقا…
کاری کن تا…
دلِ عاشق و خسته ی من حرمت برگرده آقا….
آقام… آقام
عاشق هستم ،عاشق هستم
از روزی که…
اومدم تویِ دنیا آقا،دلمو دست تو دادم….
عشقت مهرِ، مادر زادم
شکرُ لِلَّه…
همه عمرمو پیش تو موندم وآقا رویِ پایِ
تو افتادم….
آغوشِ تو…
شده خونه ی اَمنی برایِ همه این بی تابی ها…
کاشکی می شد…
که یه شب شده حتّی تو خواب تو رو من ببینم،آقا
هر چی دارم…
به خدا همشو،به تو و به ابالفضلت‌ مدیونم…
تا جون دارم…
پایِ پرچم و هیات و عشقِ تو همیشه می مونم….
آقام… آقام…

بـســم رب الحســـین علـیه الـسـلامحسین جان
دل آدمی مگر چقدر
تحمل دارد
ندیدنت را !ابکی من فراق الحسین…آنقدر پشتِ درِ خانه تو می ایستم
تاکه در باز شود بوسه زنم بر پایت

کربلا بسته شد و نوکرِ آواره شدماربعین را چه کنم،سخت بهم ریخته‌ام

کربلا نرفتن سخت است…کربلا رفتن سخت تر!تا نرفته ای شوق رفتن داری… تا رفتی شوق مردن!کربلا رفته ها می دانند، بعد از کربلا روضه ی حسین حکم زهر دارد برای دل اوراق شده ی زائر!آخر اینجا، دیگر عباس نیست تا آرام شوی در حریم امنش…کربلا دلتنگتم!

دوباره مرغ دلم میل کربلا دارد
همان حریم که یک بام و دو هوا دارد
یکی هوای اباالفضل یکی هوای حسین
چه با صفاست هوایی که کربلا دارد
حسین کرببلای تو کعبه عشق است
اگرچه مروه ندارد ولی صفا دارد
تویی تو قبله کعبه که کعبه در غم تو
تمام عمر به بر جامه عزا دارد
ز زائران تو و حاجیان در عرفات
خدا به زائر تو اول اعتنا دارد
((بهشت با همه سرسبزی و طراوت و حسن))
صفای کرببلای تو را کجا دارد
بهشت با همه وسعت بهای خون تو نیست
بهای خون ترا ذات کبریا دارد
ز بسکه محترم است زائر تو و حرمت
ز پر و بال ملک فرش زیر پا دارد
به افتخار غلام سیاه ترک تو حق
اگر که بگذرد از جرم خلق جا دارد

دلـم یه کربـلا می‌خواهد…
بغض‌هایم را گذاشته‌ام بین الحرمین بشکنم…
درد و دل‌هایم را گذاشته‌ام برای امام حسین بگویم…
نگاهم را کنار گذاشته‌ام برای دیدن شش گوشه…
کم‌تر صحبت می‌کنم
می‌ترسم انجا برای حسین حسین گفتن
کم بیاورم…
من که ندیده‌ام…
من که نرفته‌ام…
می گویند بین الحرمین عجب
صفایی دارد…
می گویند هوایش عطر
بهشتی دارد…
می گویند… خسته‌ام از می گویند ها…
دلم یک نقل قول از خودم در وصف کربلا می‌خواهد…

عشق، یعنی به تو رسیدن…یعنی نفس کشیدن تو خاک سرزمینت…عشق، یعنی تموم سال و همیشه بی قرارم برای اربعینت!

هر که باشد در دلش حال و هوایت بیشتر
گریه خواهد کرد بین روضه‌هایت بیشتر
آرزوی مکه رفتن هم به جای خود ولی
آرزو دارم بـیـایم کـربـلایت بیشتر
حسرت کرب و بلایت می‌کشد آخر مرا
حسرت شش گوشه و صحن و سرایت بیشتر
کاش باشی وقت جان دادن تو بر بالین من
می‌شوم آن روز محتاج دعایت بیشتر…

از علقمه آمدی بگو یاس کجاست ؟گلواژه عشق و شور و احساس کجاست ؟دستت به کمر گرفته ای لب بگشابابا تو بگو عمویم عباس کجاست ؟سلام بر تو ای ساقی عطشان

دلتنگم برای دیدن حرم اربابدلتنگم برای خواندن زیارت عاشورا در حرم اربابدلتنگم برای اشک شوق از دیدن حرم اربابدلتنگم برای دیدن حرم سقادلتنگم برای  سرگردانی در بین الحرمیندلتنگم برای کف العباسدلتنگم برای تل زینبیه!

محرم شد از غم نگاهم گرفتبه سوزانترین اشک، آهم گرفتشکست در گلو بغض سوزان منو عطر حسین روح و جانم گرفت

من یقین دارم یکی از همین روزها دست دلم را می گیری و  از باب الجوادت مرا وارد بهشت می کنی  و پنجره فولادت بهانه ای می شود  برای امضای تذکره ی کربلایی دیگر!اصلا کربلایی که براتش را شما امضا کرده باشید  طعم دیگری دارد،  آقای خوبم…و من همیشه کوله بار غم ها و غصه هایم را برایت آورده ام و تو با مهربانی ات مرهم شدی برای دردهای بیشمارم!و سوغات سفر یک تذکره ی کربلا به نامم نوشتی و فقط گفتی سلام ما را برسان…من یقین دارم باز هم مهربانی می کنی و پادر میانی  تا ارباب بار دیگر نوکرش را به پابوسی بپذیرد  و در نیمه های شب  وقتی دستانم دخیل پنجره های ضریح ارباب می شود…دلم هوایی شود تا کربلای شما و بگویم  امام رئوفم این سفر را از تو دارم  و از نغمه های دل من که برایت پر می کشد، تنها تو خبر داری و من… !

دلتنگ کربلا …خرج تو می کنم دلتنگی هایم را، به امید دیدار کربلای تو …من دلم نازک است و زود می گیرد… اما ایمانم اگر به چیزی بند کند، دیگر هیچ حرفی نمی تواند آن را سست کند؛ایمان دارم وقتی دلم عجیب برای تو تنگ می شود …وقتی عجیب دل هوای دیدارت دارد …وقتی عجیب جاذبه ی قلبم به سوی توست …آن لحظه نوشته می شود به پایم ثواب زیارتت و دلم قرص می شود که تو را از همین اتاقم و پشت پنجره ای نیمه باز زیارت کرده ام…وقتی که نسیم، موهایم را نوازش می کند…به خودم تلقین می کنم که تو صدایم را شنیده ای و قدری از هوای ملکوتی بین الحرمینت را برای دل خسته ام فرستاده ای…من به همین چیزها دل خوش کرده ام و گرنه که تا بحال از غم دوریت …دلم به حال خود می سوزد…دلم می سوزد که نمی توانم از نزدیک ببویمت….عطر سیب حرمت آرزوست …

آقا جانم یه فکری به حال نوکرات بکنحالمون رو به راه نیستدلمون برا حرمت تنگ شدهبرا لحظه لحظه اربعینت.من حرم لازمم دلم تنگ است.

کربلا یعنی همان دلتنگی هر روز و شب….کربلا یعنی همان دلدادگی، صد آه شب…کربلا یعنی همان ماوای هر عشاق دلمی کند دل یاد آن جنت سرا، هر روز و شب..کربلا با من بگو، با من که دلتنگ توام!از همان زیبایی جای جای تو، این روز و شب…بارگاه جد من، اقای عالم، شاه حسینهم عمویم آن علمداری که او هم ماه شب….کربلا دلتنگیم، این روز و شب ها بس زیادبا من دلخسته غمگین بگو، یک روز و شب…..

متن کوتاه عربی بامفهوم مناسب بیو و کپشن و استوری | تاوبیو

متن های کوتاه خاص مناسب بیو و بیوگرافی | تاوبیو

بیو مذهبی | متن کوتاه تلگرام و اینستارگرام | تاوبیو

اربعین کربوبلا لذت دیگرداردچند روز دگرشهر چه دیدن داردکاروان، پای پیاده، حرم، بسم اللهذکر لبیک حسین به چه شنیدن دارداربعین حسینی تسلیت باد

میباره بارون
روی سر مجنون
توی خیابون رویایی
میلرزه دستاش
بارونیه چشماش
میگه خدایی تو آقاییاربعین حسینی تسلیت باد

رفتی بپاس حرمت کعبه به کربلا/شد کعبه حقیقی دل، کربلای تواجر هزار عمره و حج در طواف توست/ای مروه و صفا به فدای صفای توچهلمین روز شهادت سالار شهیدان تسلیت

باز عاشوراییان پیدا شدند باز هم سوداییان شیدا شدنداربعین غصه هاي گل کجاست اربعین ناله بلبل کجاستاربعین عشق, عباست چه شد اربعین, فریاد احساست چه شد

آبروی ما بود از آبرویت یا حسین/سرمه چشمان ما از خاک کویت یا حسین
در گلستان وفا در جست و جو سرگشته ایم/تا به وجد آییم ما یک دم ز بویت یا حسین
اربعین حسینی تسلیت باد

آیینه شدي تا که خدا در تو درخشید/ خورشیدترین پیشامد ها در تو درخشیدبر دوست همان روز که با حنجره ي خون/ گفتی تو «بلی» کرب و بلا در تو درخشیدیا حسین

آنچه در سوگ تو ای پاک تر از پاک گذشت نتوان گفت که هر لحظه، چه غمناک گذشت
چشم تاریخ در آن حادثه تلخ چه دید که زمان مویه کنان از گذر خاک گذشت
اربعین حسینی تسلیت باد

رفقا با من و دل ناله و فریاد کنیدآه را با نفس از زندان دل آزاد کنیداربعین آمده تا از شهدا یاد کنیدگریه بر زخم تن حضرت سجاد کنیدفرا رسیدن اربعین حسینی بر شما تسلیت باد

اربعین یعنی یگانه شدن با کربلا، و بیگانه شدن از هر آنچه کربلا ستیز و کربلا گریز است.
چهلمین روز شهادت الگوی حریت برای تمام بشریت، تسلیت و تعزیت

دیده خونبار دارد آسمان کربلاهست تا در انتظار کاروان کربلاروز و شب در انتظار مقدم آل علی ستتشنه کامی ها به دشت بیکران کربلاتعجیل در فرج منتقم خون ستمدیده کربلا, «صلوات»

اربعین، با بوى خون در مشام و آبله در پا، رسیده استتا بگوید همه اتفاقات سرخ، در راستاى شکیبایى زینب(علیهاالسلام) بود.اربعین حسینی تسلیت باد

اربعین هست و دل از سوگ شهیدان خون هستهر که را می‌نگرم غمزده و محزون هستزینب از شام بلا آمده یا آنکه ربابکز غم اصغر بی‌شیر, دلش پرخون هست

گـفـتـم از ایـنـجـا تـا کـــربـلا ، چـقـدر راه اسـت ؟گـفـت ، آنـقـدر کـه بـگـویـی ” الـسـلام و عـلـیـک یـا ابـاعـبـدالـلـه ”اربعین حسینی تسلیت بادالتماس دعا

بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد / دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا داردبه یاد کاروان اربعینی با گریه میگوید / همی بوسم خاکی راکه بوی کربلا دارد

یا اباعبداله…زودتر کاری بکن که اربعین نزدیک است…قصدم این نیست به کار تودخالت بکنم…حرف حرف تو…ولی راضی نشو آقاجان…به رفیقم که حرم رفته حسادت بکنم…

صد نوا خیزد ز نای نینوایت یا حسیننغمه‏ هاي عشق باشد در نوایت یا حسینمی‏زند آتش به قلب دوستانت دم به دمحکایت جانگداز کربلایت یا حسین

اربعین آمدوچشم هابازگریان می شودکربلا ماتم سرای اهل ایمـان می شودغصه های آل طه در مسیر کوفه و شامیاد شام تارشان در کنج ویران می شود

صد نوا خیزد ز نای نینوایت یا حسین نغمه هاي عشق باشد در نوایت یا حسینمیزند آتش به قلب دوستانت دم به دم حکایت جانگداز کربلایت یا حسینفرا رسیدن اربعین حسینی تسلیت باد

سلام بر حسین و اربعینش، سلام بر اربعین و زائرانش! و سلام بر اندوه های دل آنان که بهسوغات بر مزار کشتگان، عشق بردند و به مویه نشستند. به شوق زیارت صحن و سرای جانفزایت، اربعین شهادتت را به سوگ می نشینیم، یا حسین!

آبروی ما بود از آبرویت یا حسین سرمه چشمان ما از خاک کویت یا حسیندر گلستان وفا در جست و جو سرگشته ایم تا به وجد آییم ما یک دم ز بویت یا حسین

اربعین آمد دلم را غم گرفتبهر زینب(س) عالمی ماتم گرفتسوز اهل آسمان آید به گوشناله ی صاحب زمان آید به گوشیا حسین (التماس دعا)

اربعین یعنی یگانه‌شدن با کربلا, و اجنبی‌شدن از هر انچه کربلاستیز و کربلا گریز هست.چهلمین روز شهادت الگوی حریت برای تمام بشریت, تسلیت و تعزیت

بار بگشایید اینجا کربلاست / آب و خاکش با دل و جان آشناستاربعین است اربعین کربلاست / هر طرف غوغایی از غم ها به پاست…السلام علیک یابن الزهرایاحسین..

سختی هایی که در سفر اربعین تحمل می‌کنیدقطعا به پای کفاره گناهان نوشته می‌شود و مأجور است
با هر قدم تا حرم، هزار گناه محو و هزار حسنه نوشته می‌شودمراقب شیطان باشید!منتظر است تا پاداش درد و ناراحتی سفر را از شما بگیرد
گناهی مثل غیبت حسنات را منتقل می‌کند‌؛ رنج و سختی اش را شما متحمل شده ایدپاداشش به فردی که غیبتش را کرده اید منتقل می‌شوداربعین حسینی تسلیت باد.

اربعین یعنی چهل روز بی کسیدل خوش سرها شدن از بی کسیاربعین حسینی بر همه ی عاشقان ابی عبدالله (ع) تسلیت باد.

ای دلِ خسته ی من همدمِ ویرانی ها
غرق شو غرقِ خودت غرقِ پریشانی هازَرق و برق بدلیجات اسیرت نکند
ماه را گم نکنی بینِ چراغانی ها…! :جان به لب آمد و جانانِ جهان بازنگشت
جان گرفتند ز بی جانی ما جانی ها
اربعین حسینی تسلیت باد

اربعین کرب وبلا لذت دیگرداردچند روز دگرشهر چه دیدن داردکاروان، پای پیاده، حرم، بسم اللهذکرلبیک حسین به چه شنیدن دارد…

خوشبختی یعنی تشنه باشی ولی چون تو حرم امام حسینی روت نشه آب بخوریخوشبختی یعنی گرد سفر به لباس های تنت باشهبا اینکه عادت داری همیشه با لباسای تمیز بگردی ولیچون مستحبه با همون لباسِ گردِ راه گرفته از هتل بری بیرون و راهی حرم شیخوشبختی یعنی تو هتل خیلی گرسنه باشی ، درِ یخچال رو باز کنی و بعد …آروم ببندیش بدون اینکه چیزی بخوریآخه مستحبه گرسنه و تشنه بری زیارت ارباب

امشب شب اربعین مصباح هداستدل یاد حسین بن علی شیر خداستپروانه به گرد شمع حق پر زد و سوختامشب شب یاد عشقیاء و شهداستاربعین حسینی برعاشقان حسینی تسلیت باد

خواستم این اربعین را کربلا باشم ، نشداز نجف، پای پیاده… کربلا باشم ، نشدزائران بین نمازی در حرم یادم کنیدهر نمازی خواستم در کربلا باشم ، نشدفرا رسیدن اربعین حسینی تسلیت باد

بیو مذهبی | متن کوتاه تلگرام و اینستارگرام | تاوبیو

مسئولیت شیعه بودن یعنی چه!
مسئولیت آزاده انسان بودن یعنی چه!
باید بدانید که همه جای زمین
که همه صحنه‌ها کربلاست
و همه ماه‌ها محرم و همه روز‌ها عاشورا
باید انتخاب کنید: یا خون را، یا پیام را، یا حسین بودن یا زینب بودن را، یا آن‌چنان مردن را، یا این‌چنین ماندن را

جانـت بـه کــویــر تفتــه دریـا بخشید
هفتاد و دو گل ؛ بـه متن صحرا بخشید
بـــا جلـــوه ي کــربـلای عـاشـورایی
خـون تــو بـه رنگ سرخ معنا بخشید . . .

اگر در جامعه‌ای فقط یک حسین و یا چند ابوذر داشته باشیم
هم زندگی خواهیم داشت هم آزادی
هم فکر و هم علم خواهیم داشت
و هم محبت هم قدرت و سرسختی خواهیم داشت
و هم دشمن‌شکنی و هم عشق به خدا

هم عشق حسین، معنی زندگی اسـت
هم گریه بر او کمال سازندگی اسـت . . .

هیچ نمونه‌ای از شجاعت بهتر از این که حسین
از لحاظ فداکاری و شهامت نشان داد در عالم پیدا نمی‌شود
حتی غیر مسلمانان نیز نمی‌توانند پاکی روحی را که این جنگ اسلامی تحت لوای آن انجام گرفت، انکار کنند
و این واقعیت دارد که محبت و عزاداری برای امام حسین (ع) انسان را زود به مقصد می‌رساند

ماه اشک هاي‌ بی اختیار، ماه غمبار اسیران
ماه فریادهای خونین و ماه طنین، مؤید صحرای عشق
بر شـما عاشوراییان تسلیت باد . . .

جنبش حسین یکی از بی‌نظیرترین جنبش‌های تاریخی است
که تاکنون در زمینه دعوت‌های دینی یا نهضت‌های سیاسی پایدار گشته است
دولت اموی پس از این جنبش به قدر عمر یک انسان طبیعی دوام نیاورد
و از شهادت حسین تا انقراض آنان بیش از شصت و اندی سال نگذشت

حسین نام آورترین نام و نامدارترین سردار بر چکاد روشنی‌ها
حسین تندیس ایمان و عشق الهی
حسین آرزوی جویندگان و آبروی یابندگان
حسین یادآور آزادگی
برای شناخت و معرفت حسین باید از مرزِ تاسوعا و عاشورا گذشت

عطری کـه از حوالی پرچم وزیده اسـت
ما را بـه سمت مجلس آقا کشیده اسـت
از صحن هر حسینیه تا صحن کربلا
صد کوچه بازکنید محرم رسیده اسـت . . .

عاشورا قرارگاه عشق است و پناهگاه عاشقان
عاشورا تکلیف است و عاشورایی شدن عمل به تکلیف
عاشورا مجمع عمومی حماسه‌سازان هستی است
عاشورا از جاذبه‌ها دل کندن و به جذبه دوست رسیدن است
و هیچ نقطه‌ای در هویت هستی نیست که از حرکت و شعر و شعور عاشورایی خالی باشد

حسین ضعیفی که باید برای او گریست، نبود
آموزگار بزرگ شهادت اکنون برخاسته است
تا به همه آن‌ها که جهاد را تنها در توانستن مى‌‏فهمند
و به همه آن‌ها که پیروزى بر خصم را تنها در غلبه
بیاموزد که شهادت نه یک باختن، که یک انتخاب است
انتخابى که در آن، مجاهد با قربانى کردن خویش
در آستانه معبد آزادى و محراب عشق پیروز مى‌‏شود
و حسین «وارث آدم» که به بنى ‏آدم زیستن داد
و «وارث پیامبران بزرگ» که به انسان چگونه باید زیستن را آموخت

صدای پای محرم بـه گوش می‌آید
بگیر دست مرا بـه حق ماه عزات
بیا و روی مرا بر زمین مزن ارباب
مرا چهل شب دیگر رسان بـه کرب بلا
صلی الله علیک یا سید الشهدا

از کودک حسین (ع) گرفته تا برادرش
و از خودش تا غلامش
و از آن قاری قرآن تا آن معلم اطفال کوفه
تا آن مؤذن، تا آن مرد خویشاوند یا بیگانه
و تا آن مرد اشرافی و بزرگ و با حیثیت در جامعه خود
و تا آن مرد عاری از همه فخر‌های اجتماعی
همه برادرانه در برابر شهادت ایستادند
تا به همه مردان، زنان، کودکان و همه پیران و جوانان
همیشه تاریخ بیاموزند که باید چگونه زندگی کنند

حسین (علیه السلام) حماسی‌ترین شاهنامه جهان است
نام حسین را مشعل راهمان می‌کنیم
خون حسین و یارانش، قبله نمای کمال و سعادتمان
خون حسین همچون خورشیدی قرن‌ها است که هر روز می‌درخشد
تا در بیراهه‌های پرپیچ و خم گمراهی گم نشویم

حسین (ع) یک درس بزرگ‌تر از شهادتش به ما داده است
و آن نیمه‌تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است
مراسم حج را به پایان نمی‌برد تا به همه حج‌گزاران تاریخ
نمازگزاران تاریخ و مؤمنان به سنت ابراهیم بیاموزد
که اگر هدف نباشد، اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد
چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است

حسین، زیباترین نامی است که در شناسنامه بشر نوشته‌اند
حسین میزان سنجش صداقت آدمی است
حسین تفسیر بعثت، ترجمان نبوت و معنای امامت است
قبول ولایت حسین، برات آزادی انسان از جهنم پلیدی است
و راه حسین، کوتاهترین راه رسیدن به بهشت است

درس امام حسین و هر قهرمان شهید دیگری این است
که در دنیا، اصول ابدی عدالت و ترحم و محبّت وجود دارد
که تغییر‌ناپذیرند
و همچنین می‌رساند که هرگاه کسی برای این صفات مقاومت کند
و در راه آن پافشاری کند آن اصول همیشه در دنیا باقی و پایدار خواهد ماند

راز جاودانگی امام حسین علیه السلام در آن است
که تمام عشق‌های کوچک‌تر را به پای بزرگترین عشقی
که می‌توان متصور شد ریخت و آن عشق خدا بود

تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست
از قیام تو پیام تو عیان است هنوز
همه ماه است محرم، همه جا کرب و بلاست
در جهان موج جهاد تو روان است هنوز

محبت تو همان خط سرنوشت من است
گناهکارم اگر از آستان قدس حسین
کجا روم به خدا کربلا بهشت من است

تا کربلا هست ، زمین را عشق است
آه دل همواره غمین را عشق است
هر چند که هیچ است همه ارزش ما
مجنون حسینیم ، همین را عشق است

السلام ای وادی کرببلا
السلام ای سرزمین پر بلا
السلام ای جلوه گاه ذوالمنن
السلام ای کشته های بی کفن

های دل زیـنـبه ،هـر قـدم بـه کـربلا نـزدیـک مـیشن دلـشورش بـیـشتـر مـیـشه.
نمـیدونم از داداشش پـرسیده کـه چـی قـراره سـرمـون بـیـاد یـانـه ؟
شایدیـه چـیزائی مـتـوجه شـده ،خـدایا چـراضـربان قـلبـم تـندتـند مـیزنـه ؟خدا کـجاداریـم مـیریم ؟
چرا مـناجـاتـای حـسین لـحنـش فـرق کـرده ؟چـرا عـباس اینقدر دور بـچه هـا مـیگرده ؟
گـریـه هـای شیـرخـواره هـم کـم شـده..
هیچکس نمیفهمه زینب چی کـشیده و چه جـور دلـشوره ای داشتـه …
السلام علیک یا زینب کبری(س)

تسلیت ای یاران ماه محرّم شد
بزم عزاداران حلقه ماتم شد
جبریل امین سینه زده جامه دریده
خون جگر فاطمه از دیده چکیده
ماه عزا آمد

محرم آمد و ماه عزا شد
مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید
دوباره شور عاشورا به پا شد

در عالم مستی به دنبال حسینم
من تشنه به دیدار علمدار حسینم
دوست‌دار حسینم و دوست دار ابوالفضل
گر لطف کنند نوکر خاندان حسینم
یا ابا عبدالله حسین (ع)

بر مشامم می رسد بوی محرم ای خدا
ترسم از این است محرم را نبینم ای خدا
شکر نعمت نعمت ام افزون کند حالا بگو
من چگونه شکر این غم را نمایم ای خدا

ماه خون، ماه اشک، ماه ماتم شد / بر دل فاطمه، داغ عالم شد
محرم آمد و ماه عزا شد / زمین کربلا ماتم سرا شد
فرا رسیدن ایام عزای حسینی تسلیت باد…

مُحرّم، خیمه ای است که محبان خاندان نور در آن به شراب طهور اشک و عزا دعوت شده اند.
فرارسیدن ماه محرم تسلیت باد.

رخصت دهید شال محرم بیاورید
پیراهن عزای مرا هم بیاورید
با اشکتان جراحت او خوب می شود
ای چشمهای غم زده مرحم بیاورید
مادر رسیده است کمی کوچه وا کنید
مادر رسیده گریه کند دم بیاورید

شیعیان دیگر هوای کربلا دارد حسین
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین
از حریم کعبه جدش به اشکی شست چشم
مروه پشت سر نهاد٬ اما صفا دارد حسین

این بیرق و لوح و علمو عشقه
این کتیبه ها و پرچمو عشقه
تو سیصد و شصت و پنج روز هر سال
آقـا دهــه ی محرمــو عشقه
فرا رسیدن ایام سوگواری اباعبدالله الحسین(ع) بر تمام شیعیان تسلیت باد

ای اشک کجایی که غم از راه رسید
اندوه عظیم و ماتم از راه رسید
یک سال گذشت و باز یک بار دگر
پلکی زدی و محرم از راه رسید

السلام علیک یا اباعبدالله : دیباچه عشق و عاشقی باز شود ، دلها همه آماده پرواز شود ، با بوی محرم الحرام تو حسین ، ایام عزا و غصه آغاز شود . آغاز محرم حسینی را تسلیت عرض مینمایم

این مدتی که می گذرد در عزای تو
روزی نبوده اشک نریزم بپای تو
با یاد آخرین شب پیش تو بودنم
یک شب نبوده روضه نگیرم برای تو

عالم همه محو گل رخسار حسین است
ذرات جهان درعجب از کار حسین است
دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش
یعنی که خدای تو عزادار حسین است

محرم آمد و دلها غمین شد
غم و عشق وبلا با هم اجین شد
حسین آماده بهر جان فشانی است
دوباره فاطمه قلبش حزین شد

فدای صداقت اون بیسوادی که وقتی ازش پرسیدند عشق چند حرفه؟
گفت:چهار حرفه!
همه بهش خندیدن
اما زیر لب زمزمه میکرد:
حسین…

به سینه هرکه تمنای کربلا دارد!
همیشه در دل خود روضه ای به پا دارد!
کسی که عشق تو دارد دگر چه کم دارد!
بدون عشق تو عالم کجا بها دارد!
السلام علیک یا ثارالله

ای وجودت عشق را معنای حسین
عالمی یک قطره تو دریا حسین
فرا رسیدن ماه محرم را به تمامی مسلمانان جهان تسلیت می گوییم

قیامت بی حسین غوغا ندارد
شفاعت بی حسین معنا ندارد
حسینی باش که در محشر نگویند
چرا پرونده ات امضاء ندارد

دلم مست و لبم مست و سرم مست
بخون ای دل که صبرم رفته از دست
بخون ای دل محرم اومد از راه
بخون اجر تو با عباس بی دست . . .
عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری امام حسین(ع)

یک اربعین برای تو حیران شدم حسین
مانند گیسوی تو پریشان شدم حسین
با چند قطره اشک دل من سبک نشد
ابری شدم به پای تو باران شدم حسین

در عزای شه دین کرببلا می لرزد
نه همین کرببلا عرض و سما می لرزد
گوئیا ناله زهرا رسد از دور به گوش
کاین چنین دست و تن شمر دغا می لرزد

یه جائیه تو دنیا همه براش می میرن
تموم حاجتا رو همه از می گیرن
بین دو نهر آبه ، یه سرزمین خشکه
شمیم باغ و لاله اش خوشبو ز عطر مُشکه
شبای جمعه زهرا زائر این زمینه
سینه زن حسینه ، یل ام البنینه …

حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود,
خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود,
ای که ره بستی میان کوچه ها بر فاطمه,
گردنت را می شکست آنجا اگر عباس بود …

تا دل ز غم تو گشت بی تاب حسین
این چشم تهی نگشت از آب حسین
عمری است نیازمند این درگاهم
یک لحظه گدای خویش دریاب! حسین . . .
ایام سوگواری حسینی تسلیت باد

محرم آمد و دلها غمین شد
غم و عشق وبلا باهم عجین شد
“حسین” آماده، بهر جانفشانی اسـت
دوباره فاطمه قلبش حزین شد . . .
“فرارسیدن ایام سوگواری سید الشهدا بر شـما
و تمام شیعیان و دلسوختگان و عاشقان “امام حســـین علیه السلام” تسلیت باد.”

کاش بودیم آن زمان کاری کنیم
از تو و طفلان تو یاری کنیم
کاش ما هم کربلایی می شدیم
در رکاب تو فدایی می شدیم
السلام علیک یا ابا عبدالله …

دوباره ماه محرم دوباره بوی حسین (ع)
دوباره نوشش می از سر سبوی حسین (ع)
دوباره ماه تاثر دوباره ماه عزا
دوباره سینه زدن در میان کوی حسین (ع)
دوباره شهر بپوشد به تن لباس سیاه
رواج هیئت و مسجد ز آبروی حسین (ع)

دمید روح غم اندر تن مه غم عالم
تو نوحه سر بده چون شد عزای اشرف آدم
لباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کن
که گشته ماه عزا و دوباره گشت محرم
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

ماه غم، ماه عزا، ماه محن
بر تو بادا تسلیت یا ابن‌ الحسن (عج)
در عزای جد مظلومت حسین
اشکهایت گشته جاری از دو عین

باز در خاطره ها، یاد تو ای رهرو عشق
شعله سرکش آزادگی افروخته است
یک جهان، بر تو و بر همت و مردانگی ات
از سر شوق و طلب، دیده جان دوخته است
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

آقا سلام برغزل اشک ماتمت
بر مسجد و حسینیه و روضه و دمت
چندی گذشت در غم هجران اشک تو
پر می کشید دل به هوای محرّمت

حسین میا به کوفه ، کوفه وفا ندارد …
ای به دل بسته ، قدری آهسته
کن مدارا با ، زینب خسته …
یا حسین مظلوم …

عالم همه محو گل رخسار حسین است ، ذرات جهان درعجب از کار حسین است . دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش ، یعنی که خدای تو عزادار حسین است
ایام سوگواری سید و سالار شهیدان بر تمام عاشوراییان تسلیت باد…

پرسیدم: از حلال ماه، چراقامتت خم است؟ آهی کشید و گفت:که ماه محرم است. گفتم: که چیست محرم؟ با ناله گفت:ماه عزای اشرف اولاد آدم است.

ﺍﺯ ﺩﺍﻍ ﺣﺴﯿﻦ ﺍﺷﮏ ﻧﻢ ﻧﻢ ﺩﺍﺭﯾﻢ
ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻏﻢ ﺩﺍﺭﯾﻢ
ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﻭ ﺷﺎﻝ ﻣﺸﮑﯽ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﯿﺪ
ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﮔﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﺍﺭﯾﻢ

محرم ماه آن عبد خدا
محرم اسرار آن هستی فزا
محرم ماهی که در آن ریختندند
میان کربلا خون خدا
عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم

ﮐﻢ ﮐﻢ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻋﻠﻤﺖ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ امام حسین
ﺁﺛﺎﺭ ﺧﯿﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﻏﻤﺖ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ امام حسین
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﭙﺶ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ امام حسین
ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺗﻞ ﺩﻝ ، ﺣﺮﻣﺖ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ امام حسین

محرم آمد و ماه عزا شد
مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید
دوباره شور عاشوار به پا شد

محرم نزدیک است
خدایا
آرزوی کربلا در سینه داریم
به عشق کربلا
بر تربتش سر می گذاریم
السلام علیک یااباعبدالله الحسین

تمام شد شب عید و نوای غم آید
که نم نمک غم عالم به روی هم آید
صدای قافله ی عشق میرسد بر گوش
که چند شب دگر آقا محرمت آید..!

اهل عالم
دارد از ره ماه ماتم می‌ رسد
هیئتی‌ ها
یا علی
دارد محرم می‌ رسد

عید (غدیر) گذشت و خبر از یار نیامد
بر زخم دل فاطمه، غم خوار نیامد
چند روز دگر مانده که با ناله بگوئیم
ای اهل حرم میر و علمدار نیامد
سقای حسین، سید و سالار نیامد

دمید روح غم اندر تن مه غم عالم
تو نوحه سر بده چون شد عزای اشرف آدم
لباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کن
که گشته ماه عزا و دوباره گشت محرم
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

خبر کن ای دل همین امشب تمام غم های عالم را
که غرق خون در افق دیدم حلال ماه محرم را

آن‌ها که تن به هر ذلتى مى ‏دهند تا زنده بمانند،
مرده‏ هاى خاموش و پلید تاریخند
و ببینید آیا کسانى که سخاوتمندانه با حسین به قتلگاه خویش آمده‌‏اند و مرگ خویش را انتخاب کرده‌‏اند
در حالى که صد‌ها گریزگاه آبرومندانه براى ماندنشان بود
و صد‌ها توجیه شرعى و دینى براى زنده ماندن‌شان بود
تأویل نکرده‌‏اند و مرده‏‌اند؛ این‌ها زنده هستند!
آیا آن‌ها که براى ماندن‏شان تن به ذلت و پستى، رها کردن حسین و تحمل کردن یزید دادند،
کدام هنوز زنده‌‏اند؟

دلم برایت تنگ شده بودگفتم اندکی باتو بگویم از آنچه با دیگران نمی توانم گفت!چند روزی است وارد ماه محرم شده ایم و دوستدارانت عزادار عزیزترین بنده ات هستندو من اما ….!نمی دانم چه بگویم آیا واقعا من هم عزادار اویمیانه عزادار خویشتنمباتو توان دروغ گفتنم نیست پس ریا چرا؟معبودا دلم گرفته ازهمه چیز وهمه کس ،باتمام وجود نیازمند گرمای وجودت هستمتنهایم مگذار.وقتی سری به عاشورا میزنم چیزی به قلبم نه به تمام وجودم چنگ میزندبه راستی آیا امام حسین (ع) شهید شد که فقط ما برایش وبه مظلومیتش بگرییم؟دلم میگیرد وقتی به این موضوع فکر میکنم راستش تازه آن زمان است که به مظلومیت واقعی امام حسین پی میبرم آری امام را ما مظلوم نمودیم وقتی هنوز هم با گذشت این همه زمان از عاشورا پی به علت قیامش نبردیمنفهمیدیم وقتی گفت: اگر دین ندارید لاقل آزاده باشید. منظورش مردم تمامی اعصار بودصدای شیون زنان و دختران آواره و مظلوم غزه به گوشمان میرسد اما فقط یادگرفته ایم ببینیم و بگذریم به ما چه که در آن سر دنیا چه اتفاقی می افتد، در میانمار در سوریه در بحرین ….یادمان رفته پیام آن مولایی که فقطادعای پیرو بودنش را داریم که می گفت:اگر مسلمانی بشنود به زور خلخال از پای زن غیر مسلمان کشیده اند وبه این غصه نمیرد مسلمان نیست….به راستی آیا ما شیعه همان حیدر کراریم؟؟؟؟؟؟هنوز هم عاشورا وجود دارد هنوز هم صدای”هل من ناصر ینصرنی” به گوشمیرسد (کل یوم عاشورا کل ارض کربلا)جوان مسلمان شیعه!!!!بیا یاور خواهی امام حسین را لبیک گوییمدلی پر درد را از آقایمان قرض بگیریمبیا دردی نباشیم بر عمهایشبیا ما دلیل ظهورش باشیمبه امید آینده5 دلنوشته دلنشین و سوزناک به مناسبت فرا رسیدن محرم

جدید ترین متن های کوتاه ایران / هزاران بیو جدید و وضعیت کوتاه [پیشنهادی] | تاوبیو

امام ُ الهُدی اي چراغ هدایت/نجات ِ همه ی در طریق ولایتهمه ی هستی ام یبن زهرا فدایت/بهشتم بُوَد صحن کرببلایتحسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…گره خورده بر عشق پاکت دلم شد/غم تو سرشته به آب و گلم شداگر من شدم سینه زن شک ندارم/دعای تو و مادرت شاملم شد حسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…نوای ملائک بیان غم تو/به گلبرگ دل رَشحه ي شبنم تو الا اي که هستی تو عشق حقیقی/سُرور ِ دلم گریه ي ماتمت شدحسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…غریبی شبیه تو چشمی ندیده/لبت تشنه بودو سَرَت شد بریدهز قتلگهت تا دم صبح محشر/رسد ناله ي مادری قد خمیدهحسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…عزیز دلم از چه تابت ندادند/چرا پس از آن دُرّ نابت ندادندچرا عده اي بی بصیرت به گودال/لب ِ تشنه کشتند و آبت ندادندحسین یا حسین یا حسین یبن زهرا…به قلب فلک از غمت تیر غم خورد/بسی صحنه هاي‌ جنایت رقم خوردبه پیش دو چشم پر از خون زینب/لبانت چونان چوب خشکی به هم خوردحسین یا حسین یا حسین بن زهرا…

عالم به ماتم تو حسینیۀ غم استیعنی که فصل سوک و عزا، فصل ماتم استاز عرش تابه فرش تمام فرشتگانفریاد میزنند که ماه محّرم استهفت آسمـان پُر است ز گرد عزای توچشمـان مهر و ماه ز داغ تو پُر نم استکعبه سیاهپوش عزایت شد و هنوزشور غمت به سینۀ پُر شور زمزم استبعد از گذشت این همه ی سال از شهادتتگلزار دین هنوز ز خون تو خُـّرم استتا با خبر شوند همه ی عالم از غمتیادآور غم تو رسول مکّرم استتا فیضی از فضیلت غم هاي‌ تو برندخلوت نشیـن سوک تو موسی و آدم استهرجا به پاست محفل سوکت، به پیش چشمتصویر کربلای تو آنجا مجسّم استاز هر غمی که بر دل ما خیمه می زندفرموده اند گریۀ بر تو مقّدم استازحُرمت غمت چه بگویم که تا به حشرزهرا سیاهپــوش عزایت دمادم استچون محتشم «وفائی »غمگین به گریه گفت«باز این شورش است که در خلق عالم است»

کربلا ای خاک اندوه و بلاکرْبَلا، لا زِلْتِ کَرْباً وَبَلا، ما لقی عندک آل المصطفىکربلا ای خاک اندوه و بلا       لاله‌زار سرخ آل مصطفیکَمْ عَلى تُرْبِکِ لمّا صُرّعُوا، مِن دَم سال و مِن دَمع جرىخاک تو آغشته‌ خون است و اشک       از به خاک افتادن آلاله‌هاستکربلا یا کربلا یا کربلایا رسول الله لو عایَنتَهم، و هُم ما بَینَ قَتلى وسِبییا محمد بنگر این آل تو است     یا قتیل دشت خون یا مبتلاقَتَلوه بَعد علم مِنهُم، انه خامس اصحاب الکساقاتلانش با خبر بودند اوست      پنجمین دردانه آل عبایا حسین یا حسین یا حسینغَسَلُوهُ بِدَمِ الطّعْنِ، وَمَا، کَفّنُوهُ غَیرَ بَوْغَاءِ الثّرَىپاره پاره پیکرش مانده به خاک       غسلش از خون و کفن از بوریاکیفَ لَم یَستَعجِلِ اللهُ لَهُم، بانقلابِ الأرضِ أورَجمِ السَّماءاز چه رو از هم نمی‌پاشد زمین؟       آسمان در هم نمی‌ریزد چرا؟کربلا یا کربلا یا کربلالَیسَ هذا لِرسولِ اللهِ، یا، أُمّهَ الطُغیانِ والبَغی، جَزا!اجر پیغمبر به قرآن این نبود       بی‌وفایان ننگ بادا بر شمالَم یَذوقوا الـماءَ حتّی اجتَمَعوا، بِحَدّی السیفِ علی ورد الرّدیتشنه بودند و گلویی تر نکرد     زان میان جز نیزه‌ها و دشنه‌هایا حسین یا حسین یا حسینحَمَلُوا رأساً یُصَلُّونَ علی، جدَّه الأکرَمِ طوعاً و إباآسمان‌ها را به غارت برده‌اند       مانده بر نی آیه‌های والضّحیمیِّتُ تبکی لَه فاطمهُ، وابوها و علیّ ذوالعُلیاین صدای گریه‌های فاطمه است       هم نوای مصطفی و مرتضی استکربلا یا کربلا یا کربلا

بسم الله روضه خون اومد ماه جنون
باز جمعیم دور هم چند خط روضه بخون
بسم الله سینه زن بازم سینه بزن
تو ماه غربت ارباب بی کفن
ذکر عالمین(حسین) ۴
غرق شور و شین(حسین) ۴
فبک للحسین (حسین)۴بخون ای اکبر ناظم از علی اکبر و قاسم
از روضه شش ماهه از قمر بنی هاشم
سقای دشت کربلا اباالفضل
دستش شده از تن جدا اباالفضل
بسم الله دم بگیر پاشو پرچم بگیر
با ذکر یا حسین هوش از عالم بگیر
بسم الله محتشم بنویس از درد و غم
شعری با جوهر اشک اهل حرم
مجلس عزاست (حرم) ۴
روضه ها بپاست (حرم) ۴
روضه خون خداست (حرم)۴
ذکر عالمین (حسین) ۴
غرق شور شین (حسین)۴
فبک للحسین (حسین)۴ماه روضه اربابه دل فاطمه بی تابه
از تو آسمون چشما داره می باره خونابه
کرببلا غوغا شده واویلا واویلا
صاحب عزا زهرا شده واویلا واویلا
در خیمه قحط آبه واویلا واویلا
روز مرگ ربابه واویلا واویلا
بسم الله آسمون از غم شو واژگون
وای از حال حسین وای داغ جوون
بسم الله نوکرا حیّ علی العزا
امشب روضه بریم گودال قتله گاه
ظالم از جفا (نزن)۴
پیش چشم ما (نزن)۴
بس کن از قفا (نزن)۴
ذکر عالمین (حسین)۴
غرق شور و شین (حسین)فبک للحسین (حسین)ذوالجنان به حرم برگرد
کردی خون جگرم برگرد
بشنو گریه ی این دختر
دیگه با پدرم برگرد
ای کشته دشت بلا حسین جان حسین جان
گشته سرت از تن جدا حسین جان حسین جان

شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسینکوی دل با کاروان کربلا دارد حسینازحریم کعبه جدش به اشک شست دستمروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسینمی برد در کربلا هفتاد ودو ذبح عظیمبیش از این ها حرمت کوی منی دارد حسینپیش رو راه دیار نیستی کافیش نیستاشک وآه عالمی هم درقفا دارد حسینبس که محملها رود منزل به منزل با شتابکس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسینرخت ودیباج حرم چون گل به تاراجش برندتا بجایی که کفن از بوریا دارد حسینبردن اهل حرم دستور بود و سر غیبور نه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسینسروران پروانه گان شمع رخسارش ولیچون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسینسربه قاچ زین نهاد این راه پیمای عراقمی نماید خود که عهدی با خدا دارد حسیناو وفای عهد را با سرکند سودا ولیخون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسیندشمنانش بی امان و دوستانش بی وفابا کدامین سر کند مشکل دو تا دارد حسینسیرت آل علی با سرنوشت کربلاستهر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسینآب خود با دشمنان تشنه قسمت می کندعزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسیندشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیتداوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسینبعد از اینش صحنه ها و پرده ها اشکست وخوندل تماشا کن چه رنگین سینه ما دارد حسینساز عشقست وبه دل هر زخم پیکان زخمه ایگوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسیندست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوزبا دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسینشمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خداجای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسیناشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریارکاندر این گوشه عزای بی ریا دارد حسین

نفس بده که نفس پای این علم بزنمنفس بده که فقط از حسین دم بزنمسرم فدای قدمهات آرزو دارمکه سرنوشت خودم را بخون رقم بزنمسرم هوای تو دارد دلم هوای ضریحچه می شود که سری گوشه ی حرم بزنمکنار سینه زنان چه می شود اربابمیان صحن و سرایت شبی قدم بزنمهزار حاجتم اما رسیده ام امشبکه چشم بر قدم صاحب علم بزنمنفس بده که ز شب تا غروب تاسوعامیان نوحه کنانت دوباره دم بزنم

بازدلشوره‌ای افتاده به جانم چه کنم
تندترمیزند آخرضربانم چه کنمپسرم رفته و چندیست از او بی خبرم
باز هم بی خبری برده امانم چه کنم
آه یا راد یوسف پسرم برگردد
نگرانم نگرانم نگرانم چه کنم
همه ترسم از این است صدایم بزند
دیر خود رابه کنارش برسانم چه کنم
گرگ ها دور وبر یوسف من ریخته اند
پدری پیرم وافتاده جوانم چه کنمبه زمین خورده انار من وصد دانه شده
جمع باید کنم او راو ندانم چه کنم
جگرسوخته ام را زحرم پوشاندم
مانده ام زار که باقد کمانم چه کنم

شعر محمد جواد پرچمی به مناسبت ورود کاروان به کربلا
سردر این خانه ها با ما و پرچم باخودت
دسته سینه زنی با ما ولی دم با خودت
روزی اشک تمام نوکران هم باخودت
واقعاً دلواپسیم آقا محرم باخودت
از عزاداران آن آقای عطشانیم ما
رفته رفته نالۀ مظلوم دارد میرسد
مادری با کودکی معصوم دارد میرسد
آه آه خواهری مهموم دارد میرسد
خنجر کندی روی حلقوم دارد میرسد
از غم انگشترش پاره گریبانیم ما
چکمه ای آمد کنار پیکرش یابن شبیب
روی تل می زد به صورت خواهرش یابن شبیب
جای او شمر آمده بالاسرش یابن شبیب
آه آه از ضربه های آخرش یابن شبیب
انتهای روضه را زنده نمی مانیم ما

فردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)شش ماهه اصغر می دهد، هم عون و جعفر می دهدامشب حسین دلداری فرزندخواهر می دهد فردا سر و دست و بدن در راه داور می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب شه دنیا و دین،با قلب مجروح و غمین – گوید به زین العابدین باشد وداع آخرینای دل غمین حالم ببین از جور قوم مشرکین – فردا یقین شمر لعین آبم ز خنجر می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب کند لیلا فغان زینب بود بر سر زنان این از غم سلطان دین آن از فراغ نوجواناین در صدای الحذر آن در نوای الامان این با برادر در سخن آن دل به اکبر می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب حسین در کربلاگردد به دور خیمه ها – گاهی به بانگ یا نبی گاهی به صوت یا اخاگاهی به فکر کودکان گه در نماز و در دعا – فردا به راه امتحان سر را به کافر می دهدفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب همه اطفال او را تشنگی در گفتگو – غم در دل و خون در گلو بشکسته سر بگشاده موباشد برادر در سخن گه با پدر گه با عمو – فردا حسین این جمله را تسلیم خواهر می کندفردا حسین سر می دهد ،عباس و اکبر می دهد (۲)امشب سکینه از عطش بگرفته دامان پدر – هر دم زند بر سینه و گاهی به پهلو گه به سرگوید که ای جان پدرعزم سفر مگر داری – سید چو مجنون با قلم تشکیل دفتر می دهد۵ متن نوحه ی فارسی به مناسبت ماه محرم الحرام

سایه ی لطف شما از سر من کم نشودسر من غیر شما پیش کسی خم نشودظلم در حق خودم کردم اگر روز به روزدر دلم عشق بنی فاطمه محکم نشوداز خدا خواستم امشب وسط سینه زنیذره ای مهر شما از دل من کم نشودهیچ ماهی شب و روزش به محرم نرسدهیچ روزی دهم ماه محرم نشودروضه کرب وبلا طعنه زند بر غم غیرغم ایام که بالاتر از این غم نشوداشک حاشا که در این روضه تبرک نشودبچکد بر تن بیماری و مرحم نشوددلش از سنگ شود سخت تر و دل نشودحال هر کس که در این تعزیه درهم نشودپرچم راه خدا دست محبان شماستهر که بی راهه رود حامل پرچم نشودشعرم از عمق وجود است اگر چه مَثَلمقبل و منزوی و انور و میثم نشودشاعر : حسنعلی بالایی

دوباره ماه محرّم، دوباره بوی حسیندوباره بر سر هر کوچه گفت‌وگوی حسین…حسین، وارث کشف و شهودِ غار حراستچه های ‌و هوی محمّد، چه های‌ و هوی حسیننبسته‌اند به روی حسین، هرگز آبفرات، آب ننوشید از گلوی حسینفرات، تشنۀ لب‌های تفته‌جوشَش بودفرات، آب شد از شرم، روبه‌روی حسینقتیل قبله همیشه به یاد می‌مانَدبیا که مُهر نماز است، خاک کوی حسینچنین که در دل من، داغ کربلا جاری‌ستشهید می‌شوم از هُرم آرزوی حسینطلوع می‌کند آخر طلیعۀ موعودمسیر قبله عوض می‌شود، به سوی حسینشاعر : مرتضی امیری اسفندقه

عباسم و خون حسین در بدن دارمصد باغ گل بر پیکر از زخم تن دارمبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستماگر شود نشان تیر چشم خونبارمدست از حسین ابن علی برنمی‌دارمبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستمدریا ز خونِ دیده‌ام گشته گلبارانپیشانیم را بشکنید اي ستمکارانبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستمسقّایم و جاری بود خون ز کام مندر محضـر زهـرا بود این کلام منبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستمدر موج دریا بر تنم، التهاب افتادتصویر لبهای حسین روی آب افتادبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستمبر کام خشک تشنگان می کنم زاریاشک سکینه گشته از چشم من جاریبا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستمبا آنکه در دریای آب لب نکردم ترخجلت ز اصغر میکشم تا صف محشربا حسینم تا که هستم، این دو چشمم، این دو دستم

 سینه زدم تو روضه ها خدا گناهمو ریختشرم توی چشای این روی سیاهمو ریختدلتنگم من برای توتوی سرمه هوای تویه روزی میشم فدای تو،حسینمجنونم مبتلای تونیازمه روضه هاي‌ تورولبمه نوحه هاي‌ تو،یاحسینخوبم یا بدمبازم اومدممن تنها همینذکرو بلدماربابم حسینفرالی الحسین اگر که خسته ي گناهیفر الی الحسین اگر برات نمونده راهیتنها راهم،حرم،حسینمنو بخراز کرم،حسیناي سایه ي روسرم حسین،حسینسالارو سرورم حسیننفسای آخرم حسینآبروی محشرم حسین،یاحسیندستامو بگیریانعم الامیرمن غرق گناهتوخیر کثیرعبد فراری توام منو ببند به زنجیرحبس الی الحرم کنم بدون مکث و تاخیراگرچه عمری فراری اممنو به خودم نذاری امآبرومه این نداری ام،حسینمن چون بارون جاریممن بااین امید بهاری اماربعین حرم میاری ام،یاحسیناي آب حیاتعالی درجاتاربابم حسینجونم بفداتجعفرخدری

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟
یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمام
بر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟اشهد ان لا…شهادت اشهد ان لا …شهید
محشر الله الله است می دانی چرا؟یک بغل باران الله الصمد آورده ام
نوبهار قل هوالله است می دانی چرا؟راه عقل از آن طرف راه جنون از این طرف
راه اگر راه است این راه است می دانی چرا؟از رگ گردن بیا بگذر که او نزدیک توست
فرصت دیدار کوتاه است می دانی چرا؟از کجا معلوم شاید ناگهانت برگزید
انتخاب عشق ناگاه است می دانی چرا؟از محرم دم به دم هر چند ماتم می چکد
باز اما بهترین ماه است می دانی چرا؟

آمد محرّم نبض عالم ایستادهاز حرکتش حتّی زمین هم ایستادهما پیرو دستور «فابک للحسین» یمبر آفتاب دیده شبنم ایستادهوقتی که پا در این حسینیّه نهادمبر تو سلام از دور دادم ایستادهجارو کش فرش عزایت جبرئیل استفرشی که رویش عرش اعظم ایستادهدم: «یا حسین» و بازدم: «جانم حسین» استنامت میان نوحه و دم ایستادهپیش خدا روز قیامت سربلند استهر کس که پای تو مصمّم ایستادهباید یزیدی های این امّت بدانند!که شیعه در خط مقدّم ایستادهوَ الله که از هر عذابی در امان استسینه زنی که زیر پرچم ایستادهاز بس «أنا العطشان» تو خورده به گوششاز جوشش خود چاه زمزم ایستادهده روز دیگر خواهری در بین گودالپهلوی جسم نامنظّم ایستاده

کعبه اهل ولایی خوش به حالت کربلامحفل ال کسایی خوش به حالت کربلاخاک تو اغشته گردیدست با خون حسینهمدم خون خدایی خوش به حالت کربلاهر رسولی بر روی خاک تو اورده نمازجا نماز انبیایی خوش به حالت کربلامروه سرخ شهیدان به خون غلطیده ايسعی عالم را صفایی خوش به حالت کربلابار ها و بار ها دور حرم گردیده امتو تمام حج مایی خوش به حالت کربلاسینه ات دریای خون و دامنت دار الشفاستدرد عالم را دوایی خوش به حالت کربلاتا خدا دارد خدایی بر تمام خلق خودتو همیشه کربلایی خوش به حالت کربلابس که خاک با صفایت می دهد بوی حسیناز خدا دل می ربایی خوش به حالت کربلاهم چو نی داری نوا در نای میثم روز و شبنینوایی نینوایی خوش به حالت کربلا

یاسیدی خذنی     لینک دانلودز داغ تو دل حزین است    ‌ به یادت چله‌نشین استالقلب حزین من مصیبتک      ویبکی علیک أربعین یوماهمه آرام و قرار این دل     زیارت در اربعین استو کل أمنیاته أن یزورک فی أربعینیّتکسپردم دل را به جاده     میایم پای پیادهترکت قلبی فی طریقک      أسیر إلیک حافیاًره عشق است و ندارم باکی       اگر خاری در کمین استالطریق طریق العشق ولا أخاف من أن یکون مفروشا بالأشواکجان و جانان من/ عشق و ایمان من/ با تو پیمان من، حسین(۲)یا نفسی و عزیزی، یا عشقی و إیمانی، عهدی معک یا حسینألا یا حجَّ الحنینِ، سَقاکم زَمزمُ عَینیای حج عشق (کنایه از زیارت امام حسین) شوق زیارتت اشک از دیدگانم جاری ساختتُلبّیکُم سیّدی أشواقی بإحرامِ الأربعینِهوای شوقم با احرام اربعین به ندای شما لبیک می‌گویدو شوقاً یهفُو جَبینی، یُؤدّی لو سجدتینِپیشانیم مشتاق است تا در نماز عشقت برخاک بیفتدویَسعى بین الصفا و المروى لعباسٍ و الحسینِو بین صفا و مروه عباس و حسین سعی به جای‌ آوردلو قطّعوا کفّی، لو قطّعوا رِجلی، أمضی لکم زَحفاً، حسینای حسین! اگر دستم را جدا کنند، اگر پایم را قطع کنند سینه خیز به سویت می آیمیا سیدی خُذنی، قد فتَّنی حُزنی، أشتاقُکم حدَّ الحَنینمولایم مرا دریاب، غم تو ویرانم کرد، دلتنگ و مشتاق شما هستمیا سیدی خذنی، حسین…مولایم مرا دریابأتاکُم هُدهدُ قلبی جَناحاهُ نارُ حبّیهدهد قلبم به سوی شما آمده است و دو بال او آتش عشق من استأتاکِ یا کربلا مشتاقاً یُلبِّیکِ وآحسیناهو مشتاقانه، لبیک گویان و با ندای واحسیناه به سوی تو آمده استحَنیناً عرشُ هواکَ بِلمحِ الطّرفِ أتاکَهوای عشق والای تو بر قلبم نشسته است، و با چشم بر هم زدنی به سوی تو می‌آیدمَشى طیّاراً معَ الزُّوارِ بآهاتٍ وآحسیناهقلب من به همراه زائرانت، با ناله واحسیناه به سوی تو پرواز می‌کندتَحلُو بکَ الآهُ، لاعذّبَ اللهُ، قلباً بهِ حبُ الـ ـحسیندردها با تو شیرین می‌شود، خداوند عذاب نکند قلبی که محبت حسین در آن استیا سیدی خُذنی، قد فتَّنی حُزنی، أشتاقُکم حدَّ الحَنینمولایم مرا دریاب، غم تو سرگردانم کرد، دلتنگ شما هستمیا سیدی خذنی، حسین…مولایم مرا دریاب

من مینویسم ازعشـــــق بین زوج های مذهبی….
مینویسم از محبت هایی که اساسش عشق به خداست…
غفلت از من بچه مذهبی هست …
که نگذاشتم دیده شوم….
کسی عشق های آسمانی ما را ندیده….
مینویسم تا بدانند عشق اصلی مال ما بچه مذهبی هاست ..
نه آن عشق های پوچ خیابانی….

نمیدانی داشتنت ،
میان تمام این نداشتن ها
میان تمام این نخواستن ها
میان تمام این نرسیدن ها
میان تمام این تلخی
آخر قصه های امروزی،
چقدر میچسبد …

خوشحال کن ای شیعه دل مولا رابردار دوباره کیسه خرما راباید که دوباره امتحان پس بدهیدریاب گرسنگان آفریقا را

آن قدر عاشق خدا باش
که غیرخدا را فراموش کنی

بار درخت علم ندانم مگر عملبا علم اگر عمل نکنی شاخ بی‌بریعلم آدمیت است و جوانمردی و ادبورنی، ددی، به صورت انسان مصوری

تحمل نداره نباشی
دلی که تو تنها خداشی

از همان روزی که دستِ حضرت قابیلگشت آلوده به خون حضرتِ هابیلاز همان روزی که فرزندان آدمزهر تلخ دشمنی در خونشان جوشیدآدمیت مُردگر چه آدم زنده بود …

احتیاجی به تسبیح نیستدستانت را که به من بدهیبا بند بند انگشتانتذکر دوســـت داشتن سر می دهم…

خدایا
دستم به آسمانت نمی رسد
اما تو که دستت به زمین می رسد
“ بلندم کن “

عازم یک سفرم ،
سفری دور از خود من تا خودم،
مدتی هست نگاهم به تماشای خداست و امیدم به خداوندی خدا

اگه وجود خدا باورت بشه
خدایه نقطه میذاره زیرباورت
“یاورت “می شه.

آن قدر عاشق خدا باش
که غیرخدا را فراموش کنی

چه خوبه عاشق کسی باشی
که هر لحظه باهاته …
از رگ گردن نزدیک تر …
خدا …

اساس حکمت، ترس از خداست …

تو مراقب آخرتت باش، دنیا خودش ذلیلانه پیش تو می آید …

کاش …وقتی خدا در محشر بگوید :چه داشتی؟سر بلند کند حسینبگوید : حساب شد

بدترین احساس زمانی است کهخودت هم می فهمی ، از خدا دور شده ای

و آنگاه که تنها شدیو در جستجوی تکیه گاه مطمئنی هستیبر من توکل کن …

“ﮔﻨﺎﻩ”،
ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﻢ!
” ﺧﺪﺍ ” ﺩﺍﺭﺩ” ﻓﻮﺕ” ﻣﯽ ﮐﻨﺪ!
ﺍﯾﻦ “ﺍﺷﮏ ” ﻫﺎ ﺑﯽ ﺩﻟﯿﻞ ﻧﯿﺴﺖ..

دلیل تنهاییم را تازه فهمیدم !
وقتی محبت کردم و تنها شدم
وقتی دوست داشتم و تنها ماندم
دانستم باید تنها شد و تنها ماند تا “خـدا” را فهمید …

خود را ارزان نفروشیم
درفروشگاه بزرگ هستی روی قلب انسان نوشته اند
قیمت = خدا

آرزویت را برآورد میکند ، آن خدایی که آسمان را برای خنداندن گلی میگریاند . . .

یا رب مکن از لطف پریشان ما را / هر چند که هست جرم و عصیان ما را
ذات تو غنی بوده و ما محتاجیم / محتاج بغیر خود مگردان ما را . . .

نمی فهمموقتی به نماز می ایستممن ، تو را می خوانم… ؟!یا تو ، مرا می خوانی …. ؟!فقط کاش که عشق مان دو طرفه باشد . . .

بیو مذهبی | متن کوتاه تلگرام و اینستارگرام | تاوبیو

متن های کوتا امام حسین / متن کوتاه کربلا و اباعبدالله و حسین | تاوبیو

چشم گریان سویت از شام خراب آورده ام
خیز، ای لب تشنه از بهر تو آب آورده ام
گر بپرسی داغ تو با سینه خواهر چه کرد
قامت خم گشته یی بهر جواب آورده ام
اربعین حسینی تسلیت باد

آیینه شدی تا که خدا در تو درخشید
خورشیدترین حادثه ها در تو درخشید
بر دوست همان روز که با حنجره ی خون
گفتی تو «بلی» کرب و بلا در تو درخشید
اربعین حسینی تسلیت باد

یک اربعین گذشته و زینب رسیده استبالای تربتی که خودش آرمیده استیا ایها الغریب سلام ای برادرمای یوسفی که گرگ پیرهنت را دریده است

سفر کردم به دنبال سر تو
سپر بودم برای دختر تو
چهل منزل کتک خوردم برادر
به جرم این که بودم خواهر تو
اربعین حسینی تسلیت باد

بلبلان آمده گل ها همه پرپر گشتند
حرم الله دوباره به حرم برگشتند
زائر پیکر صد پارة بی سر گشتند
همگی دور مزار علی اکبر گشتند
اربعین حسینی تسلیت باد

دل ما در پی آن کاروان است
که از کرب و بلا، با غم روان است
چه زنجیری به دست و بازوان است
که گریان دیده روح الامین است
به یاد کربلا دل ها غمین است
دلا خون گریه کن چون اربعین است
اربعین حسینی تسلیت باد

عالم همه قطره و دریاست حسین ، خوبان همه بنده و مولاست حسین ، ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش ، از بس که کَرَم دارد و آقاست حسین

به یاد کربلا دل ها غمگین استدلا خون گریه کن چون اربعین استاربعین حسینی برشما تسلیت باد

سفر کردم به دنبال سر توسپر بودم برای دختر توچهل منزل کتک خوردم برادربه جرم این که بودم خواهر تو

اربعین یعنی چهل منزل عزا
اربعین یعنی شبی بی انتهااربعین یعنی غریبی ، بی کسی
اربعین یعنی همه دلواپسیاربعین یعنی چهل منزل سفر
اربعین یعنی همه خوف و خطر

بار بگشایید اینجا کربلاست
آب و خاکش با دل و جان آشناست
اربعین است اربعین کربلاست
هر طرف غوغایی از غم ها به پاست

اربعین است اربعین کربلاست
هر طرف غوغایی از غم ها به پاست
گویی از آن خیمه های نیم سوز
خود صدای العطش آید هنوز
اربعین حسینی تسلیت باد.

اربعین است و جهان یکسره هیأت شده است
حرم یار مهیای زیارت شده است
تو که حق به مددش کرده نصیب
یاد ما باش که دلم یکسره ویران شده است . . .

اربعین است اربعین کربلاست / هر طرف غوغایی از غم ها به پاست
گویی از آن خیمه های نیم سوز / خود صدای العطش آید هنوز
فرا رسیدن اربعین حسینی تسلیت باد

بسوز ای دل که امروز اربعین استعزای پور ختم المرسلین استقیام کربلایش تا قیامتسراسر درس، بهر مسلمین استاربعین حسینی تسلیت باد

السلام ای وادی کربلاالسلام ای سرزمین پر بلاالسلام ای جلوه گاه ذوالمننالسلام ای کشته های بی کفناربعین حسینی برشما تسلیت باد

کربلا محشر کبراست بیا تا برویمتا ببینیم چه غوغاست بیا تا برویمدیده ی سیر و سلوک از همه آفاق بگیرکربلا منتظر ماست بیا تا برویم

به یاد کربلا دل ها غمگین است
دلا خون گریه کن چون اربعین است
اربعین حسینی برشما تسلیت باد

تا سایه سرت به سر محملم فتادبرخاست آتش غم و بر حاصلم فتادیک اربعین بود که ندیدم جمال تووین است شعله ای که بر آب و گلم فتاد

اربعین در راه است……حال و روزم بد بهم میریزد آقا مدتیست……نقل هر مجلس شده ویزای رفتن تا عراق…..چند روز دگر تا اربعین و حسرت به مانده فرات…….

تمام یاس هایت را به شام از کربلا بردم
چو برگشتم برایت یک چمن نیلوفر آوردم
مسافر از برای یار سوغات آورد اما
من از شام بلا داغ سه ساله دختر آوردم
اربعین حسینی تسلیت باد

کاش بودیم آن زمان کاری کنیماز تو و طفلان تو یاری کنیمکاش ما هم کربلایی می شدیمدر رکاب تو فدایی می شدیم

بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد
دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد
به یاد کاروان اربعینی با گریه می گوید
همی بوسم خاکی را که بوی کربلا دارد
اربعین حسینی تسلیت باد

کاش پای دل ما هم به نوایی برسداربعینی، حرمی، کرببلایی…. برسد

تا قیامت نرود نقش تو از لوح ضمیرحیرتم کشت، بگو این چه معماست حسین…السلام علیک یا اباعبدالله…اربعین حسینی تسلیت…

دلا کوی حسین عرش زمین است
مطاف و کعبه دل ها همین است
اگر خیل شهیدان حلقه باشند
حسین بن علی، آن را نگین است
اربعین حسینی تسلیت باد

غرق تلاطم شده بحر محیطیک سره درد است بساط بَسیطشد چهلم روز عزای حسینجان جهان باد فدای حسیناربعین حسینی تسلیت باد

دوباره وقت غم و وقت عزاستاربعینِ حضرت خون خداستپیرهنای مشکی رو در نیاریدقافله هنوز تو راه کربلاست

با اینکه به آرزو دیدن بین الحرمین رسیدم
اما حسرت پای پیاده و اربعین در دلم میماند….
بی شک بین الحرمین سرزمین عرفه و کربلا حج ما فقراست

السلام ای وادی کرببلاالسلام ای سرزمین پر بلاالسلام ای جلوه گاه ذوالمننالسلام ای کشته های بی کفن

امشب شب اربعین مصباح هداستدل یاد حسین بن علی شیر خداستپروانه به گرد شمع حق پر زد و سوختامشب شب یاد عشقیاء و شهداست

اربعین وقف عزای زینبهبیقرار گریه های زینبهوقت روضه خوندن سر حسینتوی کربلا برای زینبه

جابر این جا حرم محترم خون خداست
هر طرف سیر کنی جلوه ی مصباح هداست
غسل از خون جگر کن که مزار شهداست
سر و دست است که از پیکر صد پاره جداست
اربعین حسینی تسلیت باد

دوستان با من و دل ناله و فریاد کنید / آه را با نفس از حبس دل آزاد کنید
اربعین آمده تا از شهدا یاد کنید / گریه بر زخم تن حضرت سجاد کنید . . .
اربعین حسینی تسلیت باد

بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد
دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد
به یاد کاروان اربعینی با گریه می گوید
همی بوسم خاکی را که بوی کربلا دارد
اربعین حسینی تسلیت باد

چهل، عدد “کمال” است ، و انسان ، کمال خویش را
از سرچشمه‌های جوشان و زلال عاشورا تا اربعین یافته است . . .
عزاداریتان مقبول حضرتش

نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روزدانش‌آموزان عالم را همه دانا کندابتدا قانون آزادی نویسد بر زمینبعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

امام صادق(ع)آسمان چهل روز در عزای حسین(ع) گریستاربعین حسینی برشما تسلیت باد

گوش کن بانگ جرس از دل صحرا آید
ناله ای سخت جگر سوز و غم افزا آید
پیشباز اسرا دختر زهرا آید
به گمانم ز سفر زینب کبرا آید
اربعین حسینی تسلیت باد

السلام علیکم یااباصالح المهدى (عج)السلام علیک یاامین الله فى ارض وحجته على عباده(یاصاحب الزمان آجرک الله) اربعین حسینی بر شما وعاشقان حسین تسلیت عرض مینمایم)

مژدگانی بده عباس که خواهر آمدخاطر آسوده که با چادر و معجر آمد !قافله همره خود مشک پرآب آوردهجرعه جرعه غم و اندوه رباب آورده

کربلایت بار دیگر منزل زینب شده
در عزای اربعینت جان او بر لب شده
او که شمع محفل شمس و قمر، وان غنچه بود
بعد از این پروانه ی هجده گل و کوکب شده
اربعین حسینی تسلیت باد

امشب شب اربعين مصباح هداست
دل ياد حسين بن علی شير خداستپروانه به گرد شمع حق پر زد و سوخت
امشب شب ياد عشقياء و شهداست…

بــاز دگر بـاره رســیــد اربـعـیــن
جوش زند خـون حـسـیـن از زمیــن
شـد چـهـلـم روز عــزای حـسـیــن
جــان جــهــان بـــاد فدای حـسین

اربعین است و جهان دل به غمت می بندداشک محراب طواف حرمت می بندداربعین سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین علیه السلام تسلیت باد.

پرسیدم از هلال ماه، چرا قامتت خم اسـتآهی کشید و گفت کـه ماه محرم اسـتگفتم کـه چیست محرم؟با ناله گفت ماه عزای اشرف اولاد آدم اسـتفرارسیدن ایام سوگواری اباعبدالله الحسین«ع» تسلیت باد

چه کسی دیده لب آب بسوزد جگری؟
روی دست پدری جان بسپارد پسری؟
چه کسی دیده که لب تشنه اي از سوز عطش؟
آب در دست و ننوشد به هوای دگری؟

هفتاد و دو سینه سرخ هجرت کردندبا سَروَرِ آفتاب بیعت کردندرفتند و به دریای ابد پیوستندچون رود، به اصلِ خویش رجعت کردند

خبر آمد ز مهی بوی خدا می آیدماه داغ دل ما غرق نوا می آیددل ببازید عزیزان که زمان الم استماه اشک و الم و کرب و بلا می آید

افراشت به کوی عشق، پرچم، عباسدر عشق، فشرده پایِ محکم، عباسبی آب، از او گلشنِ دین شد سیراببی دست، گرفت دستِ عالَم، عباس

محرم نزدیک است یادمان باشد
اول نماز حسین بعد عزای حسین
اول شعور حسینی بعد شور حسینی
محرم زمان بالیدن است نه فقط نالیدن
بساطش آموزه است نه موزه
تمرین خوب نگریستن است نه فقط خوب گریستن

هر سال برای تو سیه می پوشیم
در دسته ی عاشقان علم بر دوشیم
ما، بعد هزار و چارصد سال هنوز
با یاد لب تو آب را می نوشیم

نام زینب در شئون زندگی گل میکنددر دل عشاق ایجاد تحول میکندمهدی زهرا که خود رمز توسل با خداستدر مقام ذکر با زینب توسل میکند

صدای گریه ات پیرکرده عالم را
بیاکه باتو بپوشم لباس ماتم را
هزار شکرکه نمردم وباز میبینم
کتیبه های عزاومشکی محرم را

اردوی محرم به دلم خیمه به پا کرددل را حرم و بارگه خون خدا کردفرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

دلم اروم شده خیالم راحته
اشکای چشمم از نمک سفرته
غم مـن غمته گریه مرحمته
ارزوم جون دادن تـو محرمته

غم ِ زهرا مرا سوز درون داددم ِ حیدر به من شور جنون دادحسین آمد به زخم دل نمک ریختمرا با شور عاشورا در آمیخت

دل را اگر از حسین بگیرم چه کنم
بی عشق حسین اگر بمیرم چه کنم
فردا که کسی را به کسی کاری نیست
دامان حسین اگر نگیرم چه کنم

دوباره پیچید/ شمیمِ حسیندرود ما بـه تو اي کشته‌ي ستمدیدهپناه منه/ حریمِ حسینتوی بزم محرم دل میشه آرومفرارسیدن ماه محرم را بـه عزادارن تسلیت عرض میکنم…

محرم ماه الفت با جنون استچراغ کوچه هایش بوی خون استمحرم حرمت خون است و خنجرتلاطم می کند حنجر به حنجر . . .

سوره غم میرسد، آیات مریم میرسد
عطر سیب و بوی اسپند محرم میرسد
دست خود را روی سینه میگذارم با ادب
آه، دارد مادری با قامت خم میرسد

محرم شد از غم نگاهم گرفتبه سوزانترین اشک، آهم گرفتشکست در گلو بغض سوزان منو عطر حسین روح و جانم گرفتفرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

با آب طلا نام حسین قاب کنید
با نام حسین یادی از آب کنید
خواهید مه سربلند و جاوید شوید
تا آخر عمر تکیه بر ارباب کنید

رعرش مجلس غم ارباب عالم استمشکى بپوش اى دل شیدا محرم استغش کرد فاطمه به خدا محتشم بس استباز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

ماه محرم آمده باید دگر شوم
باید به خود بیایم و زیر و زبر شوم
باید سبک عبور کنم از خیال سود
باید خلاص از تب و تاب ضرر شوم

کاش بودیم آن زمان کاری کنیماز تو و طفلان تو یاری کنیمکاش ما هم کربلایی می شدیمدر رکاب تو فدایی می شدیم

از عرش از میان حسینیه ی خدا
آمد صدای ناله ی حی علی العزا
جمع ملائکه همه گریان شدند و بعد
گفتند همه تسلیت بر ساحت خدا

منزلگه عشاق دل آگاه حسین استبیراهه نرو ساده ترین راه حسین استاز مردم گمراه جهان راه مجوییدنزدیکترین راه به الله حسین است

خدایا پیکرم آتش گرفته
دل غم پرورم آتش گرفته
شهادت نامه را با خون نوشتم
ولیکن دفترم آتش گرفته
خودم دیدم کنار قتلگاهم
که قلب مادرم آتش گرفته
خودم دیدم کنار نهر علقم
لب آب آورم آتش گرفته

اشکم ز هجر روی تو خوناب شد حسینمویم ز غصه رشته ی مهتاب شد حسینهر جا کنار آب نشستم ز داغ تواز بس که سوختم جگرم آب شد حسینجانسوز تر ز داغ تو دیگر کسی ندیدخورشید هم ز داغ تو در تاب شد حسین

عالم همه محو گل رخسار حسین است
ذرات جهان درعجب از كار حسین است
دانی كه چرا خانه ی حق گشته سیه پوش
یعنی كه خدای تو عزادار حسین است

آقا سلام برغزل اشک ماتمتبر مسجد و حسینیه و روضه و دمتچندی گذشت در غم هجران اشک توپرمی کشید دل به هوای محرّمت…

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمامبر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟

محرم شد و دلها شکستاز غم زینب، دل زهرا شکستباز محرم شد و لب تشنه شداز عطش خاک، کمرها شکستآب در این تشنگی از خود گذشتچله به خون شد دل صحرا شکستقاسم و لیلا همه در خون شدنداین چه غمی بود که دنیا شکستفرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روز
دانش‌آموزان عالم را همه دانا کند
ابتدا قانون آزادی نویسد بر زمین
بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

«باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟!»«شور حسین علیه السلام است؛ چه ها می کند»؟!فصل فراوانی یادت از راه رسیده است و من نوبرانه های اشک را از نگاهم چیده ام.غمی سترگ بر دلم چنگ انداخته است؛ غمی به وسعت غروب عاشورا؛غمی به اندازه پریشانی «زینب» علیهاالسلام هنگام وداع؛غمی به بلندای فریاد «قاسم علیه السلام » از دل میدان،غمی به وسعت زیباییِ علی اکبر علیه السلامغمی به نازُکای حنجره «علی اصغر»، آن گاه که حتی،تاب نوازش خنکای نسیم را نداشت چه رسد به شرنگ تیر سه شعبه.غمی به ارتفاع تلِّ زینبیه؛ هنگامی که زینب علیهاالسلام دیگر صدایلا حول و لا قوة إلاّ باللهِ را از حنجر امام علیه السلام نمی شنیدو آخرین تبسّم برادر را در ذهن خسته اش، تجسّم می کرد.

آغاز می شود سالی که دل های همیشه عاشق را، دوباره متوجه «مکتب سرخ شهادت»خواهد کرد، مکتبی که نشان از پویایی و جاودانگی شهادت دارد؛شهادت: میوه همان درختی که ریشه در «هَیهات مِنّ الذلّة» دارد وارمغان ماه محرم به تمام آزادگان جهان است.آری! «هَیهات منّ الذّله» کلید اسرار و رموز ماه محرم است.ماهی که هر بار با حضور دوباره اش به تفسیر شرافت و عزّت انسانی می پردازد ودلِ انسان های آزاده را به دقایق عارفانه عاشورا می سپارد.

پیرمردی را پرسیدند زندگی چند بخش است؟ گفت:دوبخش،کودکی و پیری
گفتند پس جوانی چه؟ گفت:جوانی ام فدای حسین است

انگار برای حسينی شدن ما ، راهی جز بی حسین شدن زینب نبود.ماه محرم ماه پیروزی خون بر شمشیر تسلیت باد .

بار بگشایید اینجا کربلاست
آب و خاکش با دل و جان آشناست
تا قیامت کربلا ماتم سراست
حضرت مهدی (عج) صاحب عزاست

کاش زمین قصه می‎گفتکاش زمین شعر می‎سروداگر زمین قصه می‎گفتقصه خون حسینقصه ی نخل‎های سوخته در امتداد رود ………….و دل سودازده‌ مان  را بدنبال خویش به صحرای خون و جنون می‎کشانیم،و در میان چکاوک شمشیرها و باران نیزه‎ها از میان خیمه‎ها می‎گذریم.

کم کم سیاهی علمت دیده می شود
آثار خیمه های غمت دیده می شود
افتاده سینه ام به تپش های انتظار
از روی تل دل حرمت دیده می شود

عجیب حکایتی است! “عزیز” ترین ها – حسین(ع) و یوسف(ع) از “گودال” و “چاه” به آسمان عزت رسیده اند.

هرکس کتاب ۷۲ صفحه‌ای عشق – عاشورا – را خوب بخواند، شیرازه‌ی سعادت را در زندگی اش گسسته نخواهد دید.

حسين بيشتر از آب تشنه لبيک بود ، اما افسوس كه به جای افكارش زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترين درد او را بی آبی نامیدند.

رخصت دهید شال محرم بیاورید
پیراهن عزای مرا هم بیاورید
با اشکتان جراحت او خوب می شود
ای چشمهای غم زده مرحم بیاورید
مادر رسیده است کمی کوچه وا کنید
مادر رسیده گریه کند دم بیاورید

می گویند سری راکه درد نمی کند دستمال نمیبندند
ولی سر من درد می کند برای سربندی که
نام مقدس تو روی آن حک شده باشد یا حسین (ع)

به محرم كه می‌رسی، عاشورا را به یاد می‌آوری و حسین را…به خود ببال كه عاشق و شیفته‌ حسینی و عشق به حسین خیمه‌ همیشه افراشته در جان توست؛ خیمه ای به وسعت همه‌ هستی، خیمه‌ای به بلندای همه‌ آسمان‌ها و كهكشان‌ها، با خوانی گسترده از عطش كه تشنگی بشریت را پایان خواهد داد. هرگز مباد بی این عشق زندگی كنیم و بی این محبت بمیریم.

نام من سرباز کوی عترت است، دوره آموزشی ام هیئت است. پادگانم چادری شــد وصله دار، سر درش عکس علی با ذوالفقار. ارتش حیدر محل خدمتم، بهر جانبازی پی هر فرصتم. نقش سردوشی من یا فاطمه است، قمقمه ام پر ز آب علقمه است. رنگ پیراهن نه رنگ خاکی است، زینب آن را دوخته پس مشکی است. اسـم رمز حمله ام یاس علی، افسر مافوقم عباس علی (ع)

پرسیدم ازحلال ماه، چرا قامتت خم است؟آهی کشید و گفت:که ماه محرم است.گفتم: که چیست محرم؟با ناله گفت:ماه عزای اشرف اولاد آدم است.

بیو تلگرام / بهترین بیو های کوتاه تلگرام در بزرگترین سایت بیو ایران تاو بیو | تاوبیو

بیو مذهبی | متن کوتاه تلگرام و اینستارگرام | تاوبیو

تو کوه صبر باشی و من نگاهم به بی صبرانی باشد که ادعای اسوه بودن دارند ؟!
تو فرمانبردار امام خویش باشی و من غافل از امام حاضر و حیّ خود باشم ؟
یاری ام کن!
وفات حضرت زینب(س) تسلیت باد

سیاه پوش تواَم. نامت را می‌نویسم و بزرگی ات، تمام تنم را می‌لرزاند. نامت را می‌نویسم و صبرت را تاب نمی‌آورم. لابه لای روزهای خاکستری اندوهت، آنچنان فرو می‌شکنم که حتی خویش را فراموش می‌کنم. بانو! بیابان، دنبال گام‌های استوارت، سال‌هاست که از تاریخ، روبه روی صبر عظیمت به زانو درآمده است. کربلا، چراغ در دست راه افتاده است. بانو! تاریخ، بر جاده‌های تاریک خویش، همچنان می‌تازد و تو سربلند ایستاده ای با اندوهان سرشارت. بانو!ثانیه‌ها برایت قدم به قدم رنج آورده اند و تو، قدم به قدم صبر کرده ای. چشم‌های زمان، همچنان از خوابی سنگین می‌سوزد؛ رنجی که سال‌ها تو را تنها به صبوری شناخت. بر کتف‌های گسترده آسمان، ملائک، پیکرت را آرام آرام می‌برند. فریادهایی شکسته، دهان‌هایی عزادار، خاک در هم می‌پیچد، گلدسته‌های دمشق، چشم به راه کبوتران زایر تواند. شهر، در اندوه تناور خویش پیچیده است. نامت را می‌نویسم و انگشت‌هایم بوی بال‌های سوخته شاپرکان غریب می‌گیرد. نامت را می‌نویسم و چشم‌هایم می‌سوزند. نامت را می‌نویسم و می‌گریم. بانو!تو را با بزرگی ات، تو را با صبرت، تو را با اندوهی که سال‌ها در سینه داشتی و دم نزدی، تو را تنها با تمام وجودم ـ همین چشم‌های ناچیز ـ اشک می‌ریزم.

زینب یگانه است خدا هم به فاطمه
تا زینب است دختر دیگر نمی دهد
زینب همان کسی است که در را عفتش
عباس می دهد نخ معجر نمی دهد

زینبی که آن روی سکه عفت فاطمی است، پرده‌نشین خانه وحی است، پرورده غیرت‌هاست. همان خاتونی است که زنان کوفه صف اندر صف در انتظار دیدار اویند تا در درس تفسیرش بیاموزند که چنین بی‌مانند تفسیر قرآن بر سرنیزه خوانده شده را فریاد می‌کند، چنان‌که به قدرت قرآن، جان‌های بی‌وجدان اهل شهر نفاق را زنده کرد و حیات حسینی به رگ‌هامان تزریق کرد. آرى، به خدا که تاریخ در محضر زینب(س) از پا درآمده و خود را به دست باکفایتش داده تا تاریخ و شریعت محمدی، همه و همه را از نو بسازد.

مژده باد تو را، زینب! که دیگر فردایی نیست، این شام غریبان آخرینِ تو را که کوفیان، خاکستر بر سرت بریزند و بر اشک‌های جانسوز کودکان، نیشخند بزنند. مژده بادت که دیگر، زنان قبیله تاریکی، بر مظلومیتت کِل نمی‌کشند! خاتون! دیگر راحت شدی و غم فردا را نمی‌خوری که سر خورشید را بر نیزه‌ها ببینی و از سوز جگر، سر بر محمل بکوبی. خانم! نمی‌دانم که این دریای صبر را از کدامین آب حیات سر کشیده ای که صبر هم در مقابلت زانو زد. اما سرانجام بعد از پنجاه و چند سال، مقنعه مشکینی را از سرت برداشتی و با لباس سفید به خانه ابدی ات رفتی.

ای شکوه حماسه در سراپرده حیرت! ای زخم خورده نینوا! ای بانوی خورشید‌های دربند! ای زینب قهرمان! تو که خود، وسعتی به اندازه همه سوگ‌های آفرینش داشته ای، تو که خود دریای بی کران اشک را، ساحل بودی، چگونه باید بر تو سوگواری نمود که ما سوگواری را از تو یادگار داریم. تو که آواز سرخ کربلا را از حنجره بردباری ات، به گوش تاریخ رساندی و اگر این حنجره صبوری و آن نطق آتشین تو در کاخ یزیدیان نبود، داستان جان سوز آن ظهر عطشناک عاشورا در کوچه‌های تاریخ به دست فراموشی سپرده می‌شد.

زینب خدای عشق و جان عالمین است
ذکر طپش های دل زینب حسین است
چون طینت او از ازل شد نینوایی
روحش حسینی است و قلبش کربلایی

زینب! برخیز که هنوز، کاروان کربلا چشم به دستان نوازشگر تو دوخته است.
برخیز! که هنوز این خاک سوخته، خنکای نسیم نگاه تو را فریاد می‏زند … و این صحرای تشنه، محتاج شبنمی از چشمان‏ توست که به گل نشیند.
هنوز بر فراز بلندای نیزه‏ ها، نام مقدس تو، فریاد می‏شود و پیکرهای خون آلود، قیام تو را چشم انتظارند …
هنوز گهواره کودکان، تلنگر دستان تو را می‏طلبد و گلدسته‏ ها اذان یاد تو را زمزمه می‏کند.
هنوز پشت همه پندارهای سرخ، پشت همه زمان ‏های کبود، پشت همه پیشانی‏ های شکسته، پشت همه زخم ‏های شکوفا، خیال تو می‏وزد و هنوز زمین پس از سال ‏ها، معجزه‏ پیامبر گونه‏ ات را در شام فراموش نکرده است …

برای تو می‌نویسم، ای زینب! ای که فریاد با تو آغاز شد و بیداد با تو رسوا! ای آزاد اسیر! ای قامت سبز اعتراض! ای نهال بارور ایثار! ای جاری زلال متانت! ای آیه صراحت و عفت! ای آذرخش خشم! ای مظهر لطافت و رحمت! چگونه می‌توان تو را گفت، تو را نوشت. قلم در ابهامِ شناختت مانده است. انسان، در زیبایی کامل در تو متجلی است.

کمکم کن تا تو را الگوی زیستنم بدارم و بدانم
یاری ام کن تا چنان باشم که با امام خویش بودی
وفات حضرت زینب(س) تسلیت باد

آه از نماز شب نشسته و قامت ناگهان خمیده ! آه از موی سپید یک شبه !…آه از دل زینب !

ای زینب(س)
تو کوه صبر باشی و من نگاهم به بی صبرانی باشد که ادعای اسوه بودن دارند ؟!
تو فرمانبردار امام خویش باشی و من غافل از امام حاضر و حیّ خود باشم ؟
یاری ام کن!

زینب آخر این شبِ تاریک را سر می کند / یاد از یاس و شقایق، یا صنوبر می کند
این وداعِ آخر و جان دادنِ بانوی عشق / عاقبت وصل حسینش را میّسر می کند

صبر را معنا و مفهومی به نام زینب است / احترام عشق هم از احترام زینب است
داوری بنگر که در بیدادگاه شهر شام / با حسین همدست گشتن اتهام زینب است
مشت را کرده گره با هیبت و احساس گفت / این حسین فرمانده عالم، امام زینب است
گرچه بین بانوان زهرا مقام اول است / بعد زهرا رتبه ی برتر مقام زینب است . . .

چگونه باورمان شود؟چشم‌ها بی‌بهانه اشک می‌ریزند
بی بهانه، نه!
که رفتنت، بی‌درنگ‌ترین بهانه اشک‌های من است.
لحظه‌ها، داغدار غمی بزرگ‌اند
آب‌ها، در خروشند مصیبت عظمای خاک را
کلمات، مرثیه می‌شوند، غم غربت تو را
ای شرافت مدام
ای نجابت تمام
ای کهکشان صبر
ای زبان گویای علی علیه السلام
هرجا خاکی، آبی، خرابه‌ای می‌بینم
ناگاه، نامت، بر دروازه‌های اندیشه‌ام سبز می‌شود
هر جا قافله‌ای می‌بینم
عجیب دلم به یاد غربت لحظه‌هایت، می‌گیرد
بانو!
بر دیدگان مبهوت من
شوراب ناگزیری است
که هر روز، در فراغ تو، جاری می‌شود
چگونه باورمان شود بانو!
رفتنت؟
چگونه باورمان شود خاموشی فانوس مهربانی‌ات؟!
چگونه تو نیستی که هنوز، هُرم خطبه‌های آتشینت ریشه‌های ظلم و ستم را می‌سوزاند؟!
چگونه تو نیستی که هنوز، درختان از شنیدن داستان رنج‌هایت قد خم می‌کنند؟!
و باران بی‌وقفه، به یاد روزهای بی‌کسی‌ات
بی حسین!
بی عباس!
بی رقیه!
اشک می‌شود و از چشم‌ها باریدن آغاز می‌کند!؟
بانو!
چگونه باورمان شود که تو نیستی؟!
زینب مسرور

افسوس زمینو امروز، از زمین تیره و تار ظلم، قامتْ خمیده کربلا هجرت کرد تا در روشنایِ مطلقِ حق، آرام گیرد.
حسین علیه السلام، به دیدار کهکشان شکیبایی، عاشقانه می‌ایستد و در دیدگانِ زهراییِ زینب علیهاالسلام، تصویری دوباره از سیمایِ پرنور برادر نقش می‌بندد. زمین، بار دیگر مبتلای پشیمانی است و برای از دست دادن دردانه دیگری از آفرینش، به افسوس می‌نشیند.
زینب، در مهیب‌ترین برخورد اهل رذالت با خاندان نبوت، چنین بر سینه تاریخ ثبت می‌کند راز صبر بزرگ و جاودانگی نگاهش به حقیقت را؛ آن گاه که در عشرتکده باطل، مقابل تمسخر احمقانه یزیدیان فرمود: «جز زیبایی ندیدم.» چرا که معاشقه با معشوق ازلی، تماشایی‌ترین زیبایی زمین است؛ هرچند جولان ظلم و بیداد جهل، داغ عزیزان را بر دل او بگذارد. ازاین روست که زمین و زمان، داغدار کسی شدند که با چشمان ملکوتی، تمام بدی‌های آنها را زیبا دید و خم به ابرو نیاورد.
پس از آن ظهر شگفت و خون بار، زندگی بدون حسین علیه السلام، روی زمینی که بین روح و جسم او فاصله‌ای به ارتفاع زمین و آسمان انداخته و زینب علیهاالسلام را در برزخ فقدان حسین علیه السلام، تنها گذارد، چه تلخ می‌گذشت؛ تلخ‌تر از تمام آن مصائب عظیم!
برای زینب علیهاالسلام، زمین، بی وجود حسین علیه السلام، غربت آباد است و زمان بی حضور او، ملال انگیز! ولی ماند، تا فریاد گلویی بریده از حنجر او برخیزد و در میان عربده باطل، سکوت مظلومانه حقیقت را به بلاغت کلام روشنگر خویش، بشکند.
معصومه زارع

خداحافظ ای ام المصائبخداحافظ ای زخم‌های دلت یادگار نینوا! دیگر امشب به مرور خاطرات سرخ پرپر شدن کبوتران نخواهی پرداخت؛ که تو نیز کبوترانه کوچ خواهی کرد تا به کاروان آسمانی حسین بپیوندی.
زمین، چه عرصه تنگی برای پاره‌های دل فاطمه و علی بود! گرچه از همان روز که رأس حسین را بر نیزه‌ها بردند، بهانه‌های زندگی‌ات، به پایان رسیده بود.
مگر گل‌های چیده وجودت ای ام المصائب، چقدر می‌توانستند در آب دیدگانت، زندگی را ادامه دهند؟
از امشب، اشک‌های فراق یوسف تو، بر دامن پیراهن خونینش سرریز خواهد شد و زمینیان، داغدار جای خالی تو خواهند بود.
آن روز که هُرم خطبه‌هایت، شام را گرفته بود و دودِ آه از دلت برخاست، در میان خاک عطش، ریشه دواندی تا امروز، وقتی خاک، تو را در برمی گیرد، نام تو در جای جای خاطرات کربلا شکوفه کند.
هنوز شنیده می‌شود که چگونه قلب سنگ‌های خارا را آب کردی و شعله صبرت، بر همگان روشن کرد که چگونه بی برادر، یتیم می‌شوند.
ای دخترِ یتیم‌نوازترین مرد زمین! پاسخ «ما رأیت الّا جمیلا»ی تو، هنوز در گوش تاریخ می‌پیچد. بدرود، ای زیباترین تصویر صبر!
یا زینب! صبر آزموده تو در فرهنگ لغات عاشورا، قشنگ‌ترین واژه‌ها را بعد از حسین آفرید و حسین که بی طاقت از دوری تو بود، امشب، دعای تو را مستجاب کرد و این گونه بود که سفر، تو را برگزید تا بر پهلوی شکسته مادرت، مرهم شوی.
امشب، کوه به دریا می‌پیوندد تا منظره غروب حسرت را در قلبمان بیافریند. امشب، طناب اسارت جهان خاکی، از دست‌های زینب باز خواهد شد و فرشتگان صف بسته، نوای «ارجعی الی ربّک» را برای او خواهند سرود.
یا عقیله بنی‌هاشم! اگر روزی از عون و محمد خواستی تا برای پیوستنت به حسین علیه السلام دعا کنند، آیا می‌دانستی که چه زود، هنگامِ استجابت فرا خواهد رسید؟
امشب، تو را سبک‌تر از بال فرشتگان و روشن‌تر از روز و زیباتر از نخستین سپیده دم آفرینش، به سوی آسمانیان خواهند برد؛ چرا که نهایت آرزویت، پیوستن به حسین بود و هرکه به حسین نپیوندد، مرداب خواهد شد.
تشنه توایم یا زینب! دعا کن که قلب‌هایمان به لاهوت و ملکوت، گره بخورد و به راستی:
کی با فنای تن ز تو کس دور می‌شود
شمع از گداختن همگی نور می‌شود
رزیتا نعمتی

لطیف‌تر از گل‌های مریموقتی کودکی‌های در غربت گذشته‌ات را ترمیم می‌کنم، دخترکی نمودار می‌شود لطیف‌تر از گل‌های مریم، که خردسالی‌اش را توفان‌های متخاصم، به غارت برده‌اند؛ دخترکی که دنباله چادر نمازش، دردهای زمین را به افلاک می‌رساند.
وقتی خلوت متروک خانه‌تان، با زانوان در بغل گرفته پدرت می‌آمیزد، قلب آفرینش از تپش باز می‌ماند؛ اما تو با همه کودکی‌ات، باید بمانی و مهربانی دستانت را دور گردن پدر حلقه کنی و صبر بیاموزی.
مادرت سفارش برادرانت را حتی به آب کرده است و تو ـ آبروی آفرینش ـ خود را نذر هستی آنها می‌کنی.
زمان دیر یا زود می‌گذرد. جوانی‌ات در شهادت پدر خم می‌شود؛ اما باید سر پا بمانی تا دنیا شهادت زهرآلود برادرت را پلک بزند.
وقتی مدینه در تیرباران تابوت نواده پیامبر متمرکز می‌شود، نمی‌شود که نباشی.
تازه اینجاست که آغاز می‌شوی؛ تا به حال، مقدمه وجود خویش را گذرانده‌ای.
حادثه‌ای سترگ در راه است و تو باید به پیشوازش بروی. باید آن اتفاق سرخ را، آن شوکران دردهای مداوم را، جرعه جرعه سر بکشی.
تکیه‌گاهت، ستون زندگی‌ات به خاک می‌افتد. روحت از زخم‌های متراکم انباشته می‌شود و تو هنوز باید بمانی و به اسارت رفتنت را بر دوش خسته تاریخ، آوار کنی.
باید با همه شکستگی‌ات، ستون قامت امام زمانت بشوی تا حقیقت، در سنگ باران ممتد فرزندان جاهلیت، دفن نشود.
می‌ایستی؛ صبور می‌ایستی و روشنی را در تاریکی شام، جار می‌زنی.
وقتی شمعی سه ساله را در خرابه، روشن می‌گذاری و می‌روی، اطمینان داری که شهر از معجزه لبریز خواهد شد.
دوباره، وقتی بی‌کسی‌ات به شام تبعید می‌شود، همه فکر می‌کنند دیگر از تو چیزی نمانده است؛ اما هنوز هم بر آستانه معرفت ایستاده‌ای تا به تشنگان سرگردان، جام حقیقت تعارف کنی.
رقیه ندیری

قامتی مطابق با شکیباییاز دمشق تا کربلا، فاصله‌ای در دل نیست. فرقی نمی‌کند؛ زینب علیهاالسلام هرجا که باشد، فاتحانه بر بلندای هستی ایستاده است و از حسین علیه السلام می‌گوید.
روبروی زینب علیهاالسلام، هرچه که بوی قدرت بدهد، مرده است.
نام زینب علیهاالسلام که می‌آید، تکلیف انسان با خودش روشن می‌شود؛ می‌داند با آنچه که باید باشد، چقدر فاصله دارد؛ پی می‌برد چند جام عرفان لازم است تا «زیبا دیدن مصیبت‌ها.»
امروز، اگرچه از زینب علیهاالسلام می‌گوییم و از زینب علیهاالسلام می‌نویسیم و خود را زینبی می‌دانیم؛ اما تنها خود اوست که از رویارویی با گونه‌های مختلف داغ، سربلند آمده است.
دمشق، در بهت فرو رفته است، پیش روی این همه عفت و صلابت.
تاریخ، کجا زنی را سراغ دارد این چنین؟!
زینب علیهاالسلام، توان روشنی است که همه مردان روزگار، او را می‌ستایند.
یک زن، با آن همه رنج و کارهای فراوان دیگر بر دوش:
حمایت پررنگ از بازمانده ظهر عطش؛ پناه‌دِهیِ یتیمان عاشورا، بیان مفاهیم تیغ‌های کربلایی.
زینب علیهاالسلام، یعنی چکامه‌های روشن غم؛ بیانیه‌ای پر از سوز؛ اما همچنان استوار.
زینب علیهاالسلام، پیام صبر و رضا را از کربلا به دمشق و از آنجا، به همه جهان نشان داد.
عاشورا، ادامه دارد؛ حتی استقامتی بالاتر از نمازهای نشسته‌اش نیست. امتداد نینوا، نام زینب است که تبلوری است در همه دقایق.
محمدکاظم بدرالدین

وقت زیارتاز این چادر بپرس، تن هزار زخم خورده را چه باید کرد؟ دیگر گریه هم شفای بغض‌های به خون نشسته نیست! قد خمیده را به رکوع پی در پی نافله شبانه، بهانه دهی؛ زخم پیشانی شکسته را به نوازش کدام دست آشنا، آرام نمایی؟
بیا از اینجا برویم! کسی چه می‌پرسد حال تو را؟ این دیوارهای تبعید چه می‌دانند که عطر کوچه باغ‌های مدینه در سجاده به یادگار مانده از مادرت، محبوس مانده است؟
بگو خاطرات، دست از سرت بردارند! هر روز، چوب خیزران و لب خونین بر طاقچه نگاهت پرپر می‌زنند و شب نشده، سر بریده ماه را بر نیزه، به غنیمت می‌برند. خواب به چشمت نیامده؛ گاهواره می‌سوزانند و تازیانه می‌چرخانند…
اصلاً بگذار همه خلخال‌ها و گوشواره‌ها را به غارت ببرند این هروله شبانه‌ات، در پی سر بریده برادر، تا کی؟
بیا از اینجا برویم؛ خرابه نزدیک است. لااقل سه ساله را بهانه کن و برای بی سر و سامانی دلت سر به دیوار غربت بگذار.
راستی، با آن قنداقه خونین که رباب علیهاالسلام، در پی‌اش می‌گشت، چه کردی؟
مشک تیرخورده را در کدام پستوخانه دلت مخفی کردی تا سکینه نبیند؟
عبای هزار تکه شده علی اکبر علیه السلام را به کدام بازمانده از تبار مجنون بخشیدی، تا به دست لیلا نرسد؟
ام البنین علیهاالسلام را چه صدا کردی که یاد پسران پرپر شده‌اش نیفتد؟
در آن کربلای هزار بار گریسته تو، کسی نبود تا آن پیراهن کهنه خون‌آلود را از چشم مصیبت زده تو، دور نگه دارد؟
گریه کن، صبورترینِ عالم! آن تن عریانی که بر خاک و خار و خون غلتید، عزیز تو بود؛ عزیزتر از جانت!
همین که عکس سر بریده ماه، در پیاله آب افتد و باد، عطر غبار قبور کربلا را در هوای یادت بپراکند، وقت زیارت تو رسیده است؛ وقت آنکه کبوتران پرپر شده در قفس نگاهت، پرواز کنند و ستاره‌های غروب کرده در حنجره زخمی‌ات، آواز بخوانند؛ وقت آنکه دوباره عباس علیه‌السلام برایت رکاب بگیرد و علی اکبر علیه‌السلام زانو بزند و قاسم علیه‌السلام، مرکبت را آرام بنشاند و حسین علیه‌السلام، دست دراز کند، تا تو را همان طور که شایسته عقیله بنی‌هاشم است، سوار محمل نماید.
چشم‌هایت را باز کن. تمام شد خواب وحشتناک این روزها! اکنون، آغوش پیامبر صلی الله علیه و آله است و گریه‌های وقت تولدت!
نزهت بادی

دل شکسته، سرفراز و نستوهمی‌بینمت که بر تپه‌های سوخته، ثانیه‌های مصیبت را تاب می‌آوری و از خیمه‌های عطشان، شعله می‌تکانی.
می‌بینمت، سرفراز و نستوه. آغوشت، خون‌آلود حنجری بریده است و دلت، تکه تکه حادثه گودال.
تو همانی که بی‌هراس از ارتفاع شمشیرها، حقانیت عشق را به تفسیر نشستی و خواب راحت را از چشمان بی عدالت کفر، ربودی.
تو زینبی، او که روح اسطوره‌ای اش، عصیان بادها را به سخره می‌گیرد.
ریگزاران تشنه می‌شناسندت، وقتی که مرهم بال‌های زخمی پروانه‌ها می‌شوی. دستان جهان، افول زنجیرهایش را مدیون تو است.
نیزه‌های بیداد را از نفس انداختی. مگر چشمان حماسه را غروبی است که من سوگوار تو باشم؟
یا زینب! اتفاق تو را شن‌باد هیچ حادثه‌ای، دفن نمی‌تواند کرد. شکوه ایستادنت، تاریخ است. نگاهت، پنجره‌ای است گشوده بر دوردست آینه و عرفان.
جانت، پرندگی را هجا به هجا، آسمان می‌شود. با توام که تقویم حقیقت شیعه را به شهادت ایستادی تا قرن‌های پس از تو، زلال آفتاب را تجربه کنند. ایستادی؛ وقتی که از سر و روی شهر، دیوار نخوت می‌بارید و این چنین، نیزه‌های بیداد را از نفس انداختی.
حالا تو رفته‌ای و در دورهای مه آلود، پنهان شده‌ای. رفته‌ای؛ با کفش‌هایی از باران و ابریشم و مسیر عبورت را چراغ‌های شکوفه، روشن کرده‌اند.
می‌روی و پنجره‌های آسمان، به پیشوازت گشوده می‌شوند. می‌روی و ما، مچاله داغ سترگت، روزهای بی‌تو را می‌گرییم.
ببین چگونه شانه‌های بی‌پناهمان را توفان کوچت می‌لرزاند؛ چگونه خورشید بی قرار چشمان روشنت، بر کوه‌های زمین مویه می‌کند؟
ای بزرگ! اگرچه نیستی، اما باور حسینی ما را خللی نیست. می‌مانیم و در تقاطع آتش و خنجر، شکوه فاطمی‌ات را پاسداری می‌کنیم.

شاهی به جهان مثل تو آوازه نداردمثل حَرَمت هیچ کجا، سازه نداردارباب منی جان منی،شاه شهیدانمجنون توام،عشق من اَندازه نداردفرارسیدن اربعین حسینی تسلیت باد

کاروان آمده و برگ خزان می ريزدباز از چشم حرم دُرِّ گران می ريزدهرکه دنبال گل گمشده ای می گردددرد از عاطفه های نگران می ريزدراه بگشای که بانوی حرم می آيدسوز هجر است که از قدکمان می ريزد

نگاه گریه داری داشت زینبچه گام استواری داشت زینبدل با اقتداری داشت زینبمگر چه اعتباری داشت زینبچهل منزل حسین منجلی شدگهی زهرا شد و گاهی علی شد

یک اربعین برای تو حیران شدم حسینمانند گیسوی تو پریشان شدم حسینبا چند قطره اشک دل من سبک نشدابری شدم به پای تو باران شدم حسین

دوباره وقت غم و وقت عزاستاربعینِ حضرت خون خداستپیرهنای مشکی رو در نیاریدقافله هنوز تو راه کربلاست

کاش بودیم آن زمان کاری کنیماز تو و طفلان تو یاری کنیمکاش ما هم کربلایی می شدیمدر رکاب تو فدایی می شدیم

بــاز دگر بـاره رســیــد اربـعـیــن
جوش زند خـون حـسـیـن از زمیــن
شـد چـهـلـم روز عــزای حـسـیــن
جــان جــهــان بـــاد فدای حـسین

آقـاجـونـم،یـا ثـاراللهم‍ـونـده ع‍ـقـده تـو دلـم
ایـن بـارم نـشـد بــرم
هـر کـی رو دیـدم مـیـگـفـت
اربـعـیـن مـســافـرمعـشـقـه،بـاز مـنـو جـا گ‍ـذاشـتـی
عـشـقـه،بـا مـن نـکـردی آشـتـی
عـشـقـه،لابــد دوســم نـداشـتـی

 امام صادق(ع):آسمان چهل روز در عزای حسین(ع) گریست…اربعین حسینی برشما و خانواده ی محترمتان تسلیت…

امشب شب اربعین مصباح هداستدل یاد حسین بن علی شیر خداستپروانه به گرد شمع حق پر زد و سوختامشب شب یاد عشقیاء و شهداست

السلام علیکم یااباصالح المهدى (عج) السلام علیک یاامین الله فى ارض و حجته على عباده (یاصاحب الزمان آجرک الله)اربعین حسینی بر شما وعاشقان حسین تسلیت…

اربعین است اربعین کربلاست / هر طرف غوغایی از غم ها به پاست
گویی از آن خیمه های نیم سوز / خود صدای العطش آید هنوز
فرا رسیدن اربعین حسینی تسلیت باد

بار بگشایید اینجا کربلاست
آب و خاکش با دل و جان آشناست
اربعین است اربعین کربلاست
هر طرف غوغایی از غم ها به پاست

یا حسین بن زهرا،آقای من
به جون مادرت
آقا فدا سرت
اگه میخنده عالمی ب حال نوکرت
اگه برام حرم نرفتنت مقدره…آقا فدا سرت
تویی فقط تموم دلخوشی نوکرات
هوای شور و مستیه هوای روضه هات
ولی بیا و حاجت منو بکن روا
بیاده اربعین بیام دوباره کربلا……

درسی که اربعین به ما می دهدزنده نگهداشتن یادِ حقیقت و خاطره ی شهادتدر مقابل طوفان تبلیغات دشمن است

اربعین یعنی چهل منزل عزا
اربعین یعنی شبی بی انتهااربعین یعنی غریبی ، بی کسی
اربعین یعنی همه دلواپسیاربعین یعنی چهل منزل سفر
اربعین یعنی همه خوف و خطر

بــاز دگر بـاره رســیــد اربـعـیــنجوش زند خـون حـسـیـن از زمیــنشـد چـهـلـم روز عــزای حـسـیــنجــان جــهــان بـــاد فدای حـسین

به یاد کربلا دل‏ها غمگین است
دلا خون گریه کن چون اربعین است
اربعین حسینی برشما تسلیت باد

به یاد کربلا دل ها غمگین استدلا خون گریه کن چون اربعین استاربعین حسینی برشما تسلیت باد

با اینکه به آرزو دیدن بین الحرمین رسیدم
اما حسرت پای پیاده و اربعین در دلم میماند….
بی شک بین الحرمین سرزمین عرفه و کربلا حج ما فقراست

بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد
دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد
به یاد کاروان اربعینی با گریه می گوید
همی بوسم خاکی را که بوی کربلا دارد
اربعین حسینی تسلیت باد

بسوز ای دل که امروز اربعین استعزای پور ختم المرسلین استقیام کربلایش تا قیامتسراسر درس، بهر مسلمین استاربعین حسینی تسلیت باد

تمام یاس هایت را به شام از کربلا بردم/چو برگشتم برایت یک چمن نیلوفر آوردم/مسافر از برای یار سوغات آورد اما/من از شام بلا داغ سه ساله دختر آوردم…اربعین حسینی تسلیت باد…

چهل، عدد “کمال” است ، و انسان ، کمال خویش را
از سرچشمه‌های جوشان و زلال عاشورا تا اربعین یافته است . . .
عزاداریتان مقبول حضرتش

بــاز دگر بـاره رســیــد اربـعـیــن
جوش زند خـون حـسـیـن از زمیــن
شـد چـهـلـم روز عــزای حـسـیــن
جــان جــهــان بـــاد فدای حـسین

وقتی زنگ کاروان عشق بر می‌خیزد برخیزی ، بهانه نشناسی
و با حسین تا حسین سفر کنی عاشقانه از کربلا بگذری تا عاشقانه کربلا در تو بگذرد . . .

امشب شب اربعين مصباح هداست/ دل ياد حسين بن علي شير خداست/پروانه به گرد شمع حق پر زد و سوخت/ امشب شب ياد عشقياء و شهداست…

کربلایت بار دیگر منزل زینب شده
در عزای اربعینت جان او بر لب شده
او که شمع محفل شمس و قمر، وان غنچه بود
بعد از این پروانه ی هجده گل و کوکب شده
اربعین حسینی تسلیت باد

اربعین آمد و اشکم ز بصر می آیدگوییا زینب محزون ز سفر می آیدباز در کرب و بلا شیون و شینی برپاستکز اسیران ره شام خبر می آید

اربعین در راه است……حال و روزم بد بهم میریزد آقا مدتیست……نقل هر مجلس شده ویزای رفتن تا عراق…..چند روز دگر تا اربعین و حسرت به مانده فرات…….

کاش پای دل ما هم به نوایی برسداربعینی، حرمی، کرببلایی…. برسد

باز عاشوراییان پیدا شدند
باز هم سوداییان شیدا شدند
اربعین غصه های گل کجاست
اربعین ناله بلبل کجاست
اربعین عشق، عباست چه شد
اربعین، فریاد احساست چه شد

السلام ای وادی کربلاالسلام ای سرزمین پر بلاالسلام ای جلوه گاه ذوالمننالسلام ای کشته های بی کفناربعین حسینی برشما تسلیت باد

سفر کردم به دنبال سر تو / سپر بودم برای دختر تو
چهل منزل کتک خوردم برادر / به جرم این که بودم خواهر تو
چهلمین روز گریه های سپهر جان بر لب ، در فراق حسین و زینب(ع) تسلیت و تعزیت

زائـری ک داری مـیـری کـربـبـلااز حرم برام بگو
از شباش،علی الخصوص سحر کنارِ علقمه
از حرم برام بگو
از فراز روضه های غصه دارِ علقمه
از حرم برام بگو
از حریم باصفای تک سوارِ علقمهاز خودت بگو برام
تو هوای کربلا نفس زدن چه حالیه
از خودت بگو برام
لحظه لحظه ای که هستی تو وطن چه حالیه
از خودت بگو برام
باحسین(ع)،بگیری ذکرِ یا حسن(ع)،چه حالیه…

دوستان با من و دل ناله و فریاد کنید / آه را با نفس از حبس دل آزاد کنید/اربعین آمده تا از شهدا یاد کنید / گریه بر زخم تن حضرت سجاد کنید…

دل ما در پی آن کاروان است
که از کرب و بلا، با غم روان است
چه زنجیری به دست و بازوان است
که گریان دیده روح الامین است
به یاد کربلا دل ها غمین است
دلا خون گریه کن چون اربعین است
اربعین حسینی تسلیت باد

باز دلم خون شد و چشمم گریستآنکه درین روز چون من نیست کیست؟باز دگر باره رسید اربعینجوش زند خون حسین از زمین

بنازم آنکه دایم گفتگوی کربلا دارد
دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد
به یاد کاروان اربعینی با گریه می گوید
همی بوسم خاکی را که بوی کربلا دارد
اربعین حسینی تسلیت باد