متن پدر عزیزم روحت شاد

متن های کوتاه مناسبتی و تبریک , تبریک تولد و عید و .. | تاوبیو

متن های جدید آذر 1401 / بیو های کوتاه (پیشنهادی) | تاوبیو

سلام پدرم
تو در قوس ماه خوابیدی
چه میدانی تاریکی بختک زندگی است
برخیز ببین که ماه آینه میشود با تو
روزت را در غروب تو جشن چگونه گیرم
وقتی تمام شمع ها فوت شده اند
روزت را تبریک گفتم
در بغضی که سرشکم تنهایی توست
در دیده ام جای تو خالیست
بی تو سینه جای آهیست
مدام
تو در قوس ماه راحتی
من در غروب تو خاموش

بابای خوب و عزیزم
حرف تو كه میشود بى صدا میشكنم
بگذريم از اينكه حال من
هيچوقت خوب نمیشود …

روحت شاد

صدای شوهرم از توی راه پله می‌اومد که به اصرار تعارف می‌کرد و پدر و مادرم را برای شام دعوت می‌کرد بالا. برای یک لحظه خشکم زد. آخر سر در باز شد و پدر مادرم وارد شدند. من اصلا خوشحال نشدم. خونه نا مرتب بود؛ خسته بودم.تازه از سر کار برگشته بودم، توی یخچال میوه نداشتیم. چیزهایی که الان وقتی فکرش را می‌کنم خنده‌دار به نظر میاد اما اون روز لعنتی خیلی مهم به نظر می‌رسید! شوهرم توی آشپزخونه اومد تا برای مهمان‌ها چای بریزد و اخم‌های درهم رفته من رو دید.
پرسیدم: برای چی این قدر اصرار کردی؟
گفت: خوب دیدم کتلت داریم گفتم با هم بخوریم.
گفتم: ولی من این کتلت‌ها رو برای فردا هم درست می‌کردم.
گفت: حالا مگه چی شده؟
گفتم: چیزی نیست؟
در یخچال رو باز کردم و چند تا گوجه فرنگی رو با عصبانیت بیرون آوردم و زیر آب گرفتم.
پدرم سرش رو توی آشپزخونه کرد و گفت: دختر جون، ببخشید که مزاحمت شدیم. می‌خوای نون‌ها رو برات ببُرم؟
تازه یادم افتاد که حتی بهشون سلام هم نکرده بودم!
پدر و مادرم تمام شب عین دو تا جوجه کوچولو روی مبل کز کرده بودند. وقتی شام آماده شد، پدرم یک کتلت بیشتر بر نداشت. مادرم به بهانه گیاه‌خواری چند قاشق سالاد کنار بشقابش ریخت و بازی بازی کرد. خورده و نخورده خداحافظی کردند و رفتند و این داستان فراموش شد و پانزده سال گذشت. پدر و مادرم هردو فوت کردند. چند روز پیش برای خودم کتلت درست می‌کردم که فکرش مثل برق ازسرم گذشت: نکنه وقتی با شوهرم حرف می‌زدم پدرم صحبت‌های ما را شنیده بود؟  نکنه برای همین شام نخورد؟
از تصورش مهره‌های پشتم تیر می‌کشد و دردی مثل دشنه در دلم می‌نشیند.
راستی چرا هیچ وقت برای اون نون سنگک‌ها ازش تشکر نکردم؟
آخرین کتلت رو از روی ماهیتابه بر می‌دارم. یک قطره روغن می‌چکد توی ظرف و جلز محزونی می‌کند. واقعاً چهار تا کتلت چه اهمیتی داشت؟! حقیقت مثل یک تکه آجر توی صورتم می‌خورد: من آدم زمختی هستم!
زمختی یعنی: ندانستن قدر لحظه‌ها، یعنی نفهمیدن اهمیت چیزها، یعنی توجه به جزییات احمقانه و ندیدن مهم‌ترین‌ها.
حالا دیگه چه اهمیتی داشت وسط آشپزخانه خالی، چنگال به دست کنار ماهیتابه ای که بوی کتلت می‌داد، آه بکشم؟ آخ. لعنتی، چقدر دلم تنگ شده براشون؛ فقط… فقط اگر الان پدر و مادرم از در تو می‌آمدند، دیگه چه اهمیتی داشت خونه تمیز بود یا نه، میوه داشتیم یا نه؟ همه چیز کافی بود: من بودم و بوی عطر روسری مادرم، دست پدرم و نون سنگک.
پدرم راست می‌گفت که: نون خوب خیلی مهمه.
من این روزها هر قدر بخوام می‌تونم کتلت درست کنم، اما کسی زنگ این در را نخواهد زد، کسی که توی دست‌هاش نون سنگک گرم و تازه و بی منتی بود که بوی مهربونی می‌داد. اما دیگه چه اهمیتی دارد؟ چیزهایی هست که وقتی از دستش دادی اهمیتشو می‌فهمی.
زمخت نباشیم قدر همدیگرو بیشتر بدانیم.
تهمینه میلانی

ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﭘﺪﺭﻡ
ﻗﻠﻤﻢ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﯾﺴﺖ
ﻭﺍﮊﻩ‌ﻫﺎ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻗﻠﻢ
ﻫﻤﮕﯽ ﻧﻈﻢ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ
مؤدب ﺑﺎﺷﯿﺪ
ﺻﺎﺣﺐ ﺷﻌﺮ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﺪﺭ
ﺍﻣﺸﺐ ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﭘﺮﻡ، ﮐﻮ ﻗﻠﻢ ﻭ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﻦ؟
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﺗﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﻏﺮﯾﺒﻢ
ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯾﯽ ﭘﺪﺭﻡ؟
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
بس که ﺩﻟﺘﻨﮓ ﺗﻮ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺗﻮ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰن
ﺍﻣﺮ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﭘﺪﺭﻡ
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﺴﺖ
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﯾﺒﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﭘﺪﺭ ﺍﯼ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻣﻦ
ﺍﻣﺸﺐ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽِ ﻣﻦ می‌گذری؟
ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ ﺯﻭﺩ ﺑﯿﺎ
ﺑﻐﻠﻢ ﮐﻦ ﭘﺪﺭﻡ !
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ: ﻓﺮﺯﻧﺪ! ﻋﺎﺷﻖ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺗﻮ ﺍﻡ
ﺍﯼ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﯿﺎ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺷﻌﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﭘﺪﺭﻡ… ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺑﻢ
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ
ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ بنشینی کافی‌ست
ﻫﻤﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺎﺑﺎ
ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﺒﺎﺯﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ‌ﺍﻡ
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﻭﺍﮊﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺮﯾﺰﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻭﻟﯽ، ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ می‌بوسم
ﻧﻪ ﺷﻌﺎﺭ است، ﻧﻪ ﺣرف…

پدر خوبم! گرچه جسم تو در کنارم نیست اما همواره یاد و خاطرات تو را گرامی می‌دارم.
روحت شاد و روزت مبارک.

بیزارم از تقومتن زییمی که روز پدر دارد.
انگار حواسش نیست که شاید کسی پدر نداشته باشد.

بابایی کاش بودی، امروز که روز پدر است، دلم هوای تو را کرده…
روزت مبارک.

پدرم، در نبودنت هم برای من تکیه‌گاه هستی.
ای فرشته نگهبان، روزت مبارک.

جای خالی پدر برای دخترانشان هیچ‌وقت و با هیچ‌کس پر نمی‌شود
و این جای خالی در روزی مثل امروز از همیشه پررنگ‌تر است.
پدر عزیزم روزت مبارک.

پدرم! اگر بودی هیچ‌وقت دستت را رها نمی‌کردم.
روزت مبارک.

پدر که نباشد، در این دنیای سرد، بی تکیه‌گاه و تنهایی.
پدرم روحت شاد و روزت مبارک.

پدرم در جشن روز پدر جای تو خالی است.
روزت مبارک. بدان همیشه یادت در قلبم زنده خواهد ماند.

بابای عزیزم هنوز هم روی رفاقت تو حساب می‌کنم.
به خوابم بیا که خیلی دلتنگت هستم.
روح همه پدرهای آسمانی شاد و روزشان مبارک.

پدر جان، تو نیستی اما یاد نگاه مهربان و صدای دلنشینت
همیشه مرهم دل من در این غربت تنهایی و سوگ نبودن تو است.
هنوز و تا همیشه برای من بهترین هستی.
روز پدر مبارک باد.

پدرم ﺳﻼﻡ. ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﺧﺪﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﯼ؟
روز پدر شده و ما حضور تو را کم داریم.
پدر ﺭﻭﺯﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ.

پدر که باشی، هیچ جایی زیر پایت نیست.
پدر که باشی، پیر نمی‌شوی ولی یک روز بی‌خبر تمام می‌شوی.
روز پدر بر پدرانی که بی‌خبر تمام شدند، مبارک.

متن کوتاه در مورد پدر / بیو و وضعیت پدر | تاوبیو

شاید
یـک روز
به ندیدنت
بـه نشیدن صدایت
و به جای خالی‌ات عادت کنم!
امـا بابا…
فراموش کردنت هنـری است که اصلا ندارم…

نوشتن متن برای دختری که پدر ندارد، نوشتن قصه ای است عاشقانه که انتهای آن ابتدای تنهایی های دختر است و نتیجه ی آن خواستن های مکرر دوباره بودن پدر؛ قصه ای که تمام کلمات آن از غصه های دوری دختر می گوید و البته از صبوری های او، که همین صبوری هاست که زندگی را زندگی می سازد.

پدر و مادر
همانند سوره‌ای از قرآن هستن
که هیچ کس نمی‌تواند مانندش را برایت بیاورد…
گوش هایم را می‌گیرم، چشم هایم را می‌بندم
و زبانم را گاز می‌گیرم
ولی حریف جای خالیت نمی‌شوم
چقدر دردناک است فهمیدن نبودنت پدر…
پدرم،
همین که می‌دانم کسی شبیه تو نیست
چقد دلهره آور می‌کند نبودنت را…

وقتی نباشی پدرخاطراتت بپچاره ام میکنند
خاطرات نه سر دارند و نه ته…
بی هوا می ایند تا خفه ات کنند…
میرسند گاهی وسط یک فکر …!
گاهی وسط یک خیابان …
سردت می کنند…داغت می کنند…
رگ خوابت را بلدند…زمینت می زنند…
خاطرات تمام نمی شوند…
تمامت می کنند…

 نیاز به کسی دارم که راه را نشانم دهد؛
تنبیه ام کند؛
تشویقم کند؛
نه به حق قدرتی که دارد؛
بلکه به اقتدارش؛
من پدرم را می خواهم …

پدر، عشق تو مثل لطافت و زیبایی یک روز قشنگ بهاری است.
پدر، یاد تو مثل بی‌خیالی و راحتی یک روح سبکبال، در گردش یک روز خوش آب و هوای تابستانی است.
پدر، فکر به تو مثل گرمای کنار هیزمی سرخ شده از آتش، در یک روز سرد زمستانی است. پدر، امنیت در تو مثل آغوش گرم مادری پر مهر، برای فرزندی ترسان از دنیای ناشناخته‌هاست.
پدر، کلام تو مثل مشعلی روشن و فروزان، در تاریکی راه‌های مخوف و پر پیچ و خم زندگی است.
پدر، روح تو مثل آرامش و سکون، بعد از یک جابجایی مکان، از زمانی تا به ابدیت است.
پدر، سپر تو نه مثل، بلکه خود عشق، خود امنیت، خود کلام و خود نجات توست

 می گن دخترا عزیز دوردونه بابان….
می گن دخترا بابایی ان…..
آره منم عزیز دوردونه بابام بودم ٬ منم بابایی بودم…
اما اصلا تو این فکر نبودم که قراره به این زودی تکیه گاهمو ٬ پشت و پناهمو ٬
عزیزم رو ٬ بابام رو از دست بدم….
باورش ٬ درکش ٬ تحملش خیلی برام سخته هنوز که هنوزه نتونستم فراموش کنم
برای یه دختر که عزیز باباست اینکه لحظه جون دادن پدرش بالای سرش باشه ٬ دستاش تو دستش باشه اما نتونه هیچ کاری براش بکنه خیلی دردناکه
حالم و احساساتم با گفتن کلمات بیان نمی شه ٬ دردی که کشیدم و می کشم
برای گفتنش کلمات هم کمن خیلی کم…
بابا دوستت دارم و همیشه به یادتم

پدرم بارش باران خدا بود
پدرم حاکم پیمان وفا بود
پدرم جلوه ایمان و رضا بود
پدرم بر سر ما مرغ هما بود
پدرم در همه حال کارگشا بود
پدرم آیت آینده ما بود
پدر تکیه گاه دختر است و بس
پدر تمام عمر و وجود دختر است و بس

دلتنگ که می‌شوم آلبوم را باز می‌کنم
چشمم که به عکست که می‌افتد دنیایی از خاطرات شیرین
جلوی چشمم باز می‌شود که روزگارم را تلخ می‌کند…
پدر تو رفتی و دنیا برایم تیره و تار شد.
دلخوش به همین چند قطعه عکس و مرور خاطرات توام…

خواستم کمی از دلتنگی‌ هایم برایت بگویم
از نبودنت
ولی پدر، نبودنت که نوشتن ندارد…
درد دارد، درد ، درد ….

پدر
.
.
.
بعضی از دردا چند دقیقه طول می‌کشن
بعضی دردا چند روز
بعضیا چند ماه
بعضیا سال‌ها
اما…
درد رفتنت، تا ابد تموم وجودم رو عذاب میده…

حرف‌هایی هست که
نمی‌شود گفت
من سال‌هاست هر کسی
می‌پرسد خوبی‌
فقط سرم را تکان می‌‌دهم
و این ناگفتنی‌‌ترین حرف من است…

کاش خدا یه فرصت دیگه بهم می‌داد
تا با پدر بودن را بیشتر احساس می‌کردم
کاش می‌‌شد دوباره تو آغوشش برم
و بهش بگم دوستش دارم
بهش بگم بابا زندگی بی‌‌تو معنا نداره
کاش می‌‌شد فرصت‌های از دست رفته رو جبران کرد
بابا خیلی دوست دارم دلم برات تنگ شده

پدر وقتی که رفتی من شکستم…
مهربانم
ازغم تو؛
جمعه‌ها دلتنگ‌ترم
غصه‌ام سنگین‌تر
و بغضم شکننده‌تر است
حرف‌های کمتری برای گفتن دارم
و اشک‌های بیشتری برای ریختن…

پدرم، سلام…
دلم بـرای تو تنــگ اسـت
و ایـن را به خودِ تو هـم نمی‌توانم بگــویم
آن قـَدر دوری از من که دیگــر دسـت آرزوهایم به تو نخواهند رسید
دلـــم بـرای تــو تنــگ اسـت
و ایـن را
به خــــــــدا هـم
نمی تــــوانم بگـــویم
خواستـَنــَت، داشتــَنـت
محال است…
دلـــم بـرای تـــو تنــگ است… پدر

گفــت : با پدر یه جمـــله بســـاز
گفتــم: من با پدر جمله نمیســازم ،
دنیــــــــامو می سازم

به یاد پدر سخت گریستم
پدرم وقتی رفت، سقف این خانه ترک بر می‌داشت
پدرم وقتی رفت دل من سخت شکست…
این بغض لعنتی… این بغض لعنتی
وقتی دیروز باران بارید
“آن مرد در باران آمد” را به یاد آوردم
“آن مرد با نان آمد”
یادم آمد که دیگر پدرم در باران
با نانی در دست و لبخند بر لب
نخواهد آمد
دیروز دلم تنگ شد و با آسمان و دلتنگی‌اش
با زمین و تنهائیش، با خورشید و نبودنش…

پدر از دست رفته ام!
هرگاه به تو فکر می کنم، آرام می شوم. دلم می خواهد تا برای تو بنویسم و به دست فرشته ها بسپارم تا برای تو بیاورند. جملاتم را می نویسم و با آمدن سر مزارت می خوانم. تو کجا هستی؟ آیا در آرامگاهت هستی؟ یا در قاب عکسی که هر زمان دلم برای تو تنگ می شود، آن را بوسه باران می کنم.
دوست دارم برایت بنویسم و با تو صحبت کنم تا شاید اندکی از دلتنگی ام کم شود. اما پدر از دست رفته ام، تو را به جان مادر قسمت می دهم با من حرف بزن. برای آرامش یافتنم، صدای تو را می خواهم. دل می خواهد چیزی از من درخواست کنی تا بگویم: چشم! دلم می خواهی سراغی از من بگیری ولی افسوس نمی گیری. باور نمی کنم که دیگر نمی توانم صدای تو را بشنوم.
هر گاه پیرمردهایی که تسبیح به دست گرفتند را می بینم، با یاد تو می افتم، که همیشه تسبیح می گرداندی و می گردانی. من می گفتم: بابا، تسبیحت را به من بده تا با آن ذکر بگویم. تو می گفتی: با انگشتانت ذکر بگو. بابا دستانت را به من بده، دلم می خواهد با انگشتان تو ذکر بگویم.
گاهی ناگهان از جا بلند می شوم و بهانه تو را می گیرم. به اتاق خالی تو می روم و کتابهایت را که روی آنها خاک نشسته است، می بینم، من به اندازه ذره ذره گرد و غبار هزاران بار غصه و اندوه می خورم. چقدر دلم می خواهد اینجا بودی و برای من کتاب می خواندی. آنجا که لقمان به پسرش نصیحت می کند که پدر و مادر را سپاسگزاری کن و من به خاطر تو شکرگزاری کنم و از تو بابت همه چیز تشکر نمایم.

راحت نوشتیم بابا نان داد
بی آنکه بدانیم بابا چه سخت
برای نان همه جوانی و عمرش را داد

دلم برای روزهایی تنگ است
که می دانم باز نخواهند گشت
برای پدرم که دیگر حضورش را
احساس نخواهم کرد
به راستی که چه زود دیر می شود
پدرم روزت مبارک…

پدر جان یاد آن شب‌ ها که ما را شمع جان بودی
میان نا امیدی ‌ها چراغ جاودان بودی
برایت زندگی کردن اگرچه رنج و سختی بود
بنازم همتت بابا صبور و مهربان بودی

همیشه مونس و یاورم پدرم بود
به وقت رنج غمخوارم پدر بود
چو پروانه اگر بال ‌و پرم سوخت
ولی شمع شب تارم پدر بود

گل های بهشت سایبانت بابا
یک دسته ستاره ارمغانت بابا
دیگر چه کسی چشم به راهم باشد
قربان نگاه مهربانت بابا

پشتم به تو گرم بود
و قلبم به صدایت …
تو بگو من بی تو
با غم دنیا چه کنم؟

پدر مرا ببخش
مرا ببخش که هرگز برای نبودت
جلوی دیگران اشک نریختم
که نکند دلشان بگیرد
مرا ببخش که عشق به تو را پنهان کردم
تا نخواهند دیگران ناراحت شوند
مرا ببخش که دلتنگی‌هایم برایت را پنهان کردم
تا دیگران نفهمند و غم و غصّه بخورند
مرا ببخش امّا من دوستت دارم
روزت مبارک فرشته قلب من

همیشه مونس و یاورم پدرم بود
به وقت رنج غمخوارم پدر بود
چو پروانه اگر بال وپرم سوخت
ولی شمع شب تارم پدر بود

تنهایی همین است
تکرار تلخ زندگی بی تو
شاید که بدانی …
سخت است نفس کشیدن بی تو

بابا
تو را کم داشتن چیز کمی نیست
بی تو تمام بهارها پاییز است
تمام عیدها عزا

به پاس اولین بوسه ای
که پدرم به رسم مهر
در اوّلین ساعات تولد به گونه ام زد
به یاد سوزنده ترین بوسۀ آخر
که من به رسم وداع به صورتش زدم
یادش را گرامی میدارم
نثار روح همه ی پدرانی
که دیگر بین ما نیستند.

پدر
نیستی که ببینی هنوز فرزندان تو گاه و بیگاه با یاد شیرین سخن‌های تو
ایام می‌گذرانند
نیستی اما گونه های فرزندان تو هنوز عصرهای پنجشنبه نم آلود و غصه دار است
آخر چگونه می‌شود از یاد برد آن همه مهربانی و صبوری را؟

باورم نیست که دیگر نشنوم آوای تو
یا نبینم روی ماه و قامت زیبای تو
سالها سنگ صبورم بودی و هم صحبتم
بی تو رنگ یأس دارد منزل و مأوای تو

به راستی که چه زود دیر میشود …
پدرم همیشه بود و من قدر ندانستم
حالا نیست و من در نبودش بیقرارم

روزت پدر، می آید و بدجور دلتنگم
یاد تماس آخرت، آن آخرین زنگم
آن روزهایی که نفهمیدم حضورت را
امروز با دنیای خالی از تو در جنگم

غم مرگ پدر کوچک غمی نیست
جگر می‌سوزد و درد کمی نیست
پدر زیبا گل باغ وجود است
که بی او زندگی جز ماتمی نیست

صد بار خدا مرثیه خوان کرد مرا
در بوته صبر امتحان کرد مرا
هرگز نشکست پشتم از هیچ غمی
جز مرگ پدر که ناتوان کرد مرا

سلامت می کنم بابا
جوابم میدهی یا نه؟
غریب افتاده ام بابا
تو یادم می کنی یا نه؟
دعا در حق من کردی
هنوزم میکنی یا نه؟
اگر بد کرده ام بابا
جوانی بود و نادانی
نمیدونم که آیا تو
حلالم کرده ای یا نه ؟

پدر عزیزتر از جانم!
قاب عکست از آن بالا به من لبخند می‌زند. می‌گویم: خدا جان! اجازه بده که فقط یک بار دیگر صدایش را بشنوم و یک بار دیگر او را در آغوش بگیرم. فیلم‌هایی که از تو ضبط کرده‌ام را می‌گذارم. اشک می‌ریزم و صفحه نمایش را در آغوش می‌گیرم.
می‌ترسم کسی سر برسد و بگوید که دیوانه شده‌ام اما من فقط دلتنگم. دلتنگ کسی که پشت و پناهم بود. دلتنگم برای او که تا بود، نمی‌دانستم امنیت و بخشش و مردانگی همه با او معنا می‌شود. کاش می‌شد فرصت‌های رفته را جبران کرد، کاش می‌آمدی و من می‌گفتم که دیگر قدر تو را می‌دانم. آن‌وقت به جای این همه خیرات برای تو هدیه‌ای می‌خریدم.
حالا که جسم تو اینجا نیست، سعی می‌کنم خاطراتت را زنده کنم؛ غرور و نجابت، پاکی و صفای قدم، سنگینی سکوت و نگاه‌های نافذ تو را به خاطر می‌آورم و ریز ریز مثل بارانهای طولانی و بی‌شتاب ساعت‌ها اشک می‌ریزم.
اگر کسی اشک‌هایم را دید، به من می‌گوید که باید صبر کنم. چه می‌گویند؟ در مرگ تو صبر؟ این تو بودی که به من صبر را یاد می‌دادی، حالا که تو نیستی، چه کسی به من از صبر بگوید تا حرفش را باور کنم؟ نیشخند می‌زنم. خون از چهارگوشه جگرم می‌چکد اما در ظاهر صبر می‌کنم و اشک‌هایم را از دیگران پنهان می‌دارم.

چه سخت است در دل گريستن
و سخنی بر زبان نراندن
چه سخت است بدون او زيستن
و چهره پرمهر خندان، باصفا
و صميمي او را در خاک جستن
چه سخت است …

ای پدر ای با دل من همنشین
ای صمیمی ای بر انگشتر نگین
در صداقت برتر از ایینه ایی
در رفاقت با دل بی‌کینه ایی
بابای عزیزم هنوزم رو رفاقتت حساب میکنم
بیا تو خوابم که خیلی دلتنگتم
روح همه پدرای آسمانی شاد

چه غم انگیز است
گذراندن دقایق بدون حضور تو پدر
حرفهام رو میشنوی ؟
بغض نبودنت هیچ جا خالی نخواهد شد
حتی اگر از چشای ناقابلم خون بباره

بابا جان!
قلبم خالی است. مرگ تو با تهی شدن وجود من برابر بود. انگار چیزی را گم کرده‌ام و آن چیز تو هستی. ندیدن و نبودن تو برایم سخت است. دیگر منزل پدری برای من چه معنی می‌تواند داشته باشد؟ وقتی تو نیستی تا باغچه ها را آب بدهی؟ تو نیستی تا در را به روی ما باز کنی و ساکت و آرام یک گوشه بنشینی و بازی بچه‌ها را نگاه کنی.
خانه خالی است، قلب ما خالی است و تک‌تک سلول‌های بودن ما درد می‌کند. حالا دیگر من از چه کسی سراغ بچگی‌هایم را بگیرم؟ خاطره اولین کفش‌هایی را که برایم خریدی، چقدر دوست داشتم. یک بار دیگر تعریفش کن. فقط من بودم و تو. خودمان دو تا رفتیم. چقدر خوب بود.
یک خاطره‌ای هم داشتی که همیشه از بچگی من تعریف می‌کردی و به من می‌خندیدی. چقدر عصبانی می‌شدم از دستت. حالا بیا و آن خاطره از کارهای بچگانه مرا هزار بار بگو. دیگر نه از عصبانیت سرخ می‌شوم و نه خجالت می‌کشم، لبخند می‌زنم و به آهنگ صدای تو گوش می‌دهم و ذوق می‌کنم.
دوست دارم بگویم: بابا و تو بگویی: جان بابا؟ آن‌وقت بدانم که سر حال و خوشحال هستی. آن وقت خودم را برایت لوس کنم.
بابای خوبم! دیشب توی خواب گریه کردم. بیدار که شدم، گفتند اسم تو را صدا می‌زدم. دلم می‌خواهد پیش من باشی و مرا در پناه خودت بگیری. وقتی می‌خوابم تو را می‌بینم. چقدر خوابیدن را دوست دارم.

بابا بدون تو عید معنایی نداره
خسته شدم از اینکــــه تنــــــــــــــــــــهایی بشینم
تو کنج اتـــــــــــاقم هی عکســـــــــــــــــاتو ببینم
.
خسته شدم و می خــــــــوام یــــادم بره هستم
من از هـــــــمه دنیـــــــا دلگیــــــــــرم و خسته م
.
این عیـــــــد و نمی خـــــــوام، من عیـــدی ندارم
این عیــــــــــــــد واســـــــــــــــــه من روز عــــذابه
.
عیــــــــــدم مثل هر روز ، هر روز مثل دیــــــــــروز
من حــــــــــــــــــال دلم خیلی خـــــــــــــــــــــرابه
.
احســـــاس می کنم دارم دق می کنم اینـــــجا
این خـــونه یه زنــــــــــــدونه این خـــونه و هر جا
.
هر جا کــــه نشـــــــــونی از تو اونجـــــــــــا نباشه
دق مــرگـــ شدم و می خوام این دنیـــــا نباشه
.
احســــــــاس می کنم دیگه هیچ راهی نـــدارم
من موندم و تنــــــــــــــــــــــهاییم با این دل زارم
.
می ســـوزم و می ســازم من هیچی نمی گم
اما عزیزم عیـــــــــــــــــــــدو تبریکــ به تو می گم

پدر؛ تکیه گاهی است که بهشت زیر پایش نیست.. اما همیشه به جرم پدر بودن باید ایستادگی کند؛ و با وجود همه مشکلات, به تو لبخند زند تا تو دلگرم شوی که اگر بدانی … چه کسی ، کشتی زندگی را از میان موج های سهمگین روزگار به ساحل آرام رویاهایت رسانده است؛ “پدرت”را می پرستیدی……

دخـتــَــر کـه بــاشی
میـدونـی اَوّلــــیـن عِشــق زنـدگیـتــ پـــِدرتـه
دخـتــَــر کـه بــآشی میـدونـی مُحکــَم تــَریـن پَنــآهگــاه دنیــآ
آغــوش گــَرم پـــِدرتـه
دخـتــَــر کـه بــآشی میـدونـی مــَردانــه تـَریـن دستــی
کـه مـیتونی تو دستـِـت بگیـــری و
دیگـه اَز هـــیچی نَتــَرسی
دســــتای گَرم وَ مِهـــــرَبون پـــِدرتـه
هَر کـجای دنیـا هم بـــاشی
چه بـاشه چـه نبــاشه
قَویتــریـن فِرشتــه ی نِگهبـــان پـــِدرته

پدر مثل خودکار می مونه
شکل عوض نمی کنه
ولی یه دفعه می بینی که نمی نویسه
مادر مثل مداد می مونه
هر لحظه تراشیده شدنشو می بینی
تا اینکه تموم می شه

ببخش اگر همیشه، پیش از رسیدن تو، خواب بودم؛ اما امروز، بیدارتر از همیشه، آمده‌‏ام تا به جای آویختن بر شانه تو، بوسه بر بلندای پیشانی‏‌ات بزنم. سایه‏‌ات کم مباد ای پدرم!

پدر یعنی: کسی که ” نمی توانم” را زیاد در چشمش دیدیم ولی هرگز از زبانش نشنیدیم.
پدر یعنی همان دستی که وقت ترس و گریز شانه هایت را می فشارد

پدر یعنی یک آغوش باز تا ابد

پدر یعنی جاده های زندگی را با شجاعت هموار کردن

پدر! گرچه خانه ما از آینه نبود؛ اما خسته‌‏ترین مهربانی عالم، در آینه چشمان مردانه‌‏ات، کودکی‏‌هایم را بدرقه کرد، تا امروز به معنای تو برسم.

تقدیم به پدری که ندارم …
میان تمام نداشتن ها دوستت دارم …
شانس دیدنت را هر روز ندارم …
ولی دوستت دارم…
وقتی دلم هوایت را میکند حق شنیدن صدایت را ندارم…
ولی دوستت دارم…
وقت هایی که روحم درد دارد و میشکند شانه هایت را برای گریستن کم دارم…
ولی دوستت دارم…
وقت دلتنگی هایم , آغوشت را برای آرام شدن ندارم …
ولی دوستت دارم ….
آری همه وجودمی ولی هیچ جای زندگیم ندارمت و میان تمام نداشتن ها باز هم با تمام وجودم…
دوستت دارم پدرم روح بزرگت شاد وقرین رحمت باد
تقدیم به عزیزانی که پدرشونو از دست دادن … ?

پدر همون کسی هست
که لرزش دستش
دیگه چیزی از چای تو استکان باقی نگذاشته
ولی بهت میگه به من تکیه کن
و تو انگار کوه رو پشتت داری
روزش مبارکــــــــ

پدرم کسی است که هر وقت می‌گوید:«درست می‌شود» تمام نگرانی‌هایم به یک باره رنگ می‌بازد.
پدر یعنی :وقتی بعد غذا یه مشت دارو میخوره ، می فهمی چقدر درد داره اما هیچ چی نمیگه…

در نه با سخن که با همان مهربانی، با همان لبخندهای امیدوار و با همان چشمان صاف و زلال همیشه به من می‌گفت دوستت دارم.

احتیاجی به تسبیح نیست …
دستانت را که به من بدهی …
با انگشتانت ذکر دوست داشتن میگویم …
پدرم ، دستانت ، چشمانت وصدایت را عاشقانه دوست دارم …

ســـَــر ســُـفره چیزی نبود . . .
یــخ در پــارچ
و
پدر هــر دو آب شــدند !
چــه دنــیای بی رحمــیست . . .

و وقتی میفهمی نصف موهای سفیدش به خاطر غصه های تو هستش ، دلت میخواد بمیری.
پدر یعنی: اونی که کف تموم شهرو جارو میزنه که زن و بچه اش کف خونه کسی رو جارو نزنه.

در زمستان صورت پدرم سرخ بود همه گفتن از سرماست
در تابستان صورت پدرم سرخ بود همه گفتن از گرماست
هیچکس نگفت سرخی صورت پدرم از سیلی روزگار است…

فکر کردن به پدر مثل گرمای کنار هیزمی سرخ شده از آتش، در یک روز سرد زمستانی است. امنیت در وجود پدر، مثل آغوش گرم مادری پر مهر، برای فرزندی ترسان از دنیای ناشناخته‌هاست

آنقَدَر وسوسه دارم بنویسم که نگو…
تو کجایی پدرم…؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو…
بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا…
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو…
جانِ من حرف بزن!
امر بفرما پدرم.
آنقَدَر گوش به فرمان تو هستم که نگو…
کوچه پس کوچه ی این شهر پر از تنهاییست
آنقَدَر بی تو در این شهر غریبم که نگو…
پدر ای یاد تو آرامش من…!
امشب از کوچه ی دلتنگیِ من میگُذری؟!
جانِ من زود بیا
بغلم کن پدرم…!
آنقَدَر حسرت آغوش تو دارم که نگو…
به خدا دلتنگم!
رو به رویم بِنِشینی کافیست
همه دنیا به کنار…
گرچه از دور ولی، من تو را میبوسم
آنقَدر خاک کف پای تو هستم که نگو. ..
یادت گرامی ، روحت شاد

ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ
ﭘﺪﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻪ ﺑﺸﻮﻧﺪ
ﺑﺮﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺍﻧﯽ
ﺍﺯ ﻧﻮ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ،
ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ
ﭘﺪﺭ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎ
ﻣﺜﻞ ﻣﺪﺍﺩ ﺭﻧﮕﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﺩﻧﯿﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ
ﺗﺎ ﺯﻧﺪﮔﯿﺖ ﺭﺍ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻨﻨﺪ …!
ﮐﺎﺵ ﺯﻭﺩﺗﺮ
ﮐﺴﯽ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ
ﭘﺪﺭ ﻫﺎ ﻭﻣﺎﺩﺭﻫﺎ
ﻣﺜﻞ ﻗﻨﺪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﭼﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮑﻨﻨﺪ
ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ…!

ه سلامتیـت پدرم که هزار بار تَرک برداشتی و یـک بـار دم از شکست نــزدی
کهنه را پــوشیــدی و ذوق لبـاس نــو را به من بخشیـــدی
غــرورم را خریـــدی و یک بــار مغــرورم نـگشتی
پــرواز یــادم دادی و پـــریـــدنــم را نگـریـستـی
پـــــدرم
من از تــو من شــدم
هستیــم از تــــوست
دستانم را بگیر که بزرگ کودکت هنوز غرق در نیاز به توست…

داشتم با پدرم جدول حل میکردم که گفتم : نوشته دوست ، عشق ، محبت و چهار حرفیه …
اتفاقا دو حرف اولشم دراومده یعنی ب و الف !
یه دفعه پدرم گفت فهمیدم عزیزم میشه بابا ؛ با اینکه می دونستم بابا میشه ولی بهش گفتم نه اشتباهه !!!
گفت : ببین اگه بنویسی بابا عمودی شم درمیاد …
تو چشمام اشک جمع شده بود که گفتم می دونم میشه بابا ولی اینجا نوشته چهار حرفی ولی تو که حرف نداری !

پدرم ﺳﻼﻡ
ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟
ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﺧﺪﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﯼ؟
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﺩﺏ ﺑﺮ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﻢ ﺳﻦ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻮﻡ
پدرم ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺍﻣﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﺁﺭﺯﻭ ﺷﺪ
شادی روح تمامی پدران اسمانی صلوات

کاش، کسی یاد معلم‌هایمان می‌داد که اول مهر شغل پدر‌ها را نپرسند؛ وقتی هنوز احترام به همه‌ شغل‌ها را و افتخار به همه‌ پدر‌ها را یاد دانش آموزانشان نداده‌اند. حالا قصه ‌چشمان یتیمی که نم می‌خورد، بماند.

دُرستِه کَسی رُو نَدارَمــــــــ شَبا بِهِم بِگِه :عِشقَم شَب بِخیـــــــر!
اَما بِه جآش یِه سآیِه سَر padar دارَمـــــــــ
کِ میگِ:دُختَر پاشوو بُروووووووو بِکَپ دیگِ!!
عــــــــــآآآشِقشَمــــــــ

مرامنامه دریا را روح وسیع پدر به تحریر می‌‏آید؛ آن هنگام که ابرهای دلتنگی، پنجره‏‌های خانه را باران می‏‌پاشند.

ببخشید بابا ، نتونستم”
این جمله را پدر گفت و پیر شد …

پیشانی حاجی شهر ، پینه بسته
دستان پدرم نیز همینطور !
بزرگتر که شدم ، تازه فهمیدم ..
پدرم با دستانش نماز می خواند …

به سلامتی پسری که وقتی مخاطب خاصش بهش گفت نباید هوای پدر،مادر ،خواهراتو داشته باشی(از لحاظ مالی)گوشیش و خاموش کرد سیم کارتشو عوض کرد رفت لپ پدر، مادرشو بوسید و گفت لنگه خیلی ها رو میشه پیدا کرد ولی لنگه شما دو تا رو هیچوقت!!!!!

وقتی دیروز باران بارید، «آن مرد در باران آمد» را به یاد آوردم و «آن مرد با نان آمد». یادم آمد که دیگر پدرم در باران با نانی در دست و لبخند بر لب نخواهد آمد. پدرم وقتی رفت سقف این خانه ترک برمی‌داشت. پدرم وقتی رفت دل من سخت شکست.

آغوش پدرم میگفت ک
گرمای خورشید افسانه است !

بابای شما هم یه جا دقیقا وسط خونه
جلوی تلویزیون، که دو تا بالشتو رو هم گذاشته رو به عنوان قلمرو اختصاصی خودش میدونه
یا فقط بابای من اینقدر عشقه !؟

پدر در برابر توفان‏‌های بی‏رحم زندگی می‌‏ایستد؛ آن‏چنان‏ که گویی هر روز از گفت‏ و گوی کوهستان‏‌ها باز می‌‏آید.

هیچ قهرمان ماراتنی به اندازه پدرم به دنبال نان ندویده است …

در دنیا هر چه خواستم بین دستان پدرم بود !

پدرم! شانه‏‌هایت، ستون محکمی است پناهگاه امن خانه را. دست در دستانم که می‌‏گذاری، خون گرم آرامش، در کوچه رگ‏‌هایم می‏‌دود.

دست همیشه به معنای آغوش نیست ، گاهی فقط امنیت است …
فقط مثل “دست پدر”

آجر به آجر، ساخته می‌‏شوم؛ وقتی پناه دست‏‌های امنت، موسیقی مهربان عشق را به ترنم می‌‏آیند. بی ‏تو، بن‏ بستی می‌‏شوم در هزار توی رنج‌‏های خویش. بی ‏تو، شکوه جهان، ویرانه‌‏ای است مسکوت و بی‏‌هیاهو.

تنها زمانی که بزرگ شوید و از او دور شوید؛ زمانی که با خانه پدری وداع کرده و به خانه خودتان می‌روید؛ تنها در آن زمان است که به بزرگی پدر پی خواهید برد و بزرگی‌اش را کاملاً ارج خواهید گذارد.

پشتم به تو گرم است. نمی‏‌دانم اگر تو نبودی، چطور می‌توانستم زنده باشم و صدایت نزنم! راستش را بخواهی، گاهی، حتی وقتی با تو کاری ندارم، برای دل خودم صدایت می‏‌زنم؛ بابا!

پدرم! تو تپش قلب خانه‌ای؛ وقتی هر صبح، با تلنگر عشق، از خانه بیرون می‌‏روی و با کشش عشق، دوباره باز می‏‌گردی؛ دهلیزهای قلبم، تقدیم مهربانی تو باد.

مردانه‌ترین دستی که می‌توانی در دستت بگیری و از هیچ‌چیز نترسی، دست‌های گرم و مهربان پدر است.

اگر بدانی چه کسی کشتی زندگی را از میان موج‌های سهمگین روزگار به ساحل آرام رویاهایت رسانده است؛ «پدرت» را می‌پرستیدی.

پدر تکیه‌گاهی است که بهشت زیر پایش نیست. اما همیشه به جرم پدر بودن باید ایستادگی کند؛ و با وجود همه مشکلات به تو لبخند بزند تا تو دلگرم شوی.

دختر که باشی می‌دانی اولین عشق زندگی‌ات پدرت است. دختر که باشی می‌دانی محکم‌ترین پناهگاه دنیا آغوش گرم پدر است.

پدر جان! ببخش که گاهی آنقدر هستی که نمی‌بینمت؛ ببخش تمام نادانی‌ها و نفهمی‌ها و کج‌فهمی‌هایم را. اعتراض‌ها و درشتی‌هایم را و هر آنچه را که آزارت داد.

حواسمان به چروک‌های دور چشم و لرزش دست‌های پدرانمان باشد. حواسمان به تر شدن‌های گاه و بیگاه چشم‌های کم‌سو و دلتنگی‌شان باشد! حواسمان باشد که آنها تمام عمر حواسشان به ما بوده است.

پدرم داستانی حماسی است که بارها و بارها در ذهنم تکرار می‌شود. حماسه‌ای که هیچ مردانگی، غیرت و شجاعتی به پایش نمی‌رسد.

شاید عطر نان‌هایی را که می‌آوردی فراموش کرده باشم اما عطر صبوری‌هایت را از دوران کودکی تا همیشه به یادگار دارم.

آن روزها، سایه‌‏ات آن‏قدر بزرگ بود که وقتی می‏‌ایستادی، همه چیز را فرا می‏‌گرفت؛ اما امروز، ضلع شرقی نیمکت‏‌های غروب، لرزش دستانت را در امتداد عصایی چوبی می‌‏ریزد.

متن کوتاه خواهرانه/ بیو های خواهر [گلچین] | تاوبیو

بیو رفاقتی| متن کوتاه رفاقتی | تاوبیو

با تو، باران بهاری‏ ام را پایانی نیست و بی ‏تو، پرنده‏ای آشیان گم‏ کرده در جاده ‏های پاییزم.
تو که هستی، پنجره، با بال‏هایی گشوده از آفتاب، باغچه را مرور می‏کند. با تو، نفس‏های مادرانه، تیررس اضطراب و تشویش را مجال نمی‏دهند.
آجر به آجر، ساخته می‏شوم؛ وقتی پناه دست‏های امنت، موسیقی مهربان عشق را به ترنم می‏آیند.
بی‏ تو، بن‏ بستی می‏شوم در هزار توی رنج‏های خویش.
بی‏ تو، شکوه جهان، ویرانه‏ای است مسکوت و بی‏ هیاهو.
می‏ ستایمت که رونق کوچه‏ های سردسیر وجودم هستی؛ آن‏چنان که آفتاب، رگ‏های سپید قطب را.
تنها زمانی که بزرگ شوید و از او دور شوید(زمانی که با خانه پدری وداع کرده و به خانه خودتان می روید ) تنها در این زمان است که پی به بزرگی وی خواهید برد و بزرگی اش را کاملاً ارج خواهید گذارد .

تقدیم به پدری که ندارم …
میان تمام نداشتن ها دوستت دارم …
شانس دیدنت را هر روز ندارم …
ولی دوستت دارم…
وقتی دلم هوایت را میکند حق شنیدن صدایت را ندارم…
ولی دوستت دارم…
وقت هایی که روحم درد دارد و میشکند شانه هایت را برای گریستن کم دارم…
ولی دوستت دارم…
وقت دلتنگی هایم , آغوشت را برای آرام شدن ندارم …
ولی دوستت دارم ….
آری همه وجودمی ولی هیچ جای زندگیم ندارمت و میان تمام نداشتن ها باز هم با تمام وجودم…
دوستت دارم پدرم روح بزرگت شاد وقرین رحمت باد
تقدیم به عزیزانی که پدرشونو از دست دادن … ?

آنقَدَر وسوسه دارم بنویسم که نگو…
تو کجایی پدرم…؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو…
بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا…
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو…
جانِ من حرف بزن!
امر بفرما پدرم.
آنقَدَر گوش به فرمان تو هستم که نگو…
کوچه پس کوچه ی این شهر پر از تنهاییست
آنقَدَر بی تو در این شهر غریبم که نگو…
پدر ای یاد تو آرامش من…!
امشب از کوچه ی دلتنگیِ من میگُذری؟!
جانِ من زود بیا
بغلم کن پدرم…!
آنقَدَر حسرت آغوش تو دارم که نگو…
به خدا دلتنگم!
رو به رویم بِنِشینی کافیست
همه دنیا به کنار…
گرچه از دور ولی، من تو را میبوسم
آنقَدر خاک کف پای تو هستم که نگو. ..
یادت گرامی ، روحت شاد

پدرم ﺳﻼﻡ
ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟
ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﺧﺪﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﯼ؟
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﺩﺏ ﺑﺮ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﻢ ﺳﻦ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻮﻡ
پدرم ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺍﻣﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﺁﺭﺯﻭ ﺷﺪ
شادی روح تمامی پدران اسمانی صلوات

احتیاجی به تسبیح نیست …
دستانت را که به من بدهی …
با انگشتانت ذکر دوست داشتن میگویم …
پدرم ، دستانت ، چشمانت وصدایت را عاشقانه دوست دارم …

پدر مرا ببخش
مرا ببخش که هرگز برای نبودت جلوی دیگران اشک نریختم که نکند دلشان بگیرد
مرا ببخش که عشقت به تو را پنهان کردم تا نخواهند دیگران ناراحت شوند
مرا ببخش که دلتنگیهایم برایت را پنهان کردم تا دیگران نفهمند و غم و غصه بخورند
مرا ببخش
اما من دوستت دارم
روزت مبارک فرشته قلب من
ای کاش کنارم بودی همین یک شب را
شادی روح تمامی پدران رفته صلوات

دلم برای روزهایی تنگ است که میدانم باز نخواهند گشت…
برای پدرم که دیگر حضورش را احساس نخواهم کرد…
به راستی که چه زود دیر میشود..

به پاس اولین بوسه ای که پدرم به رسم مهر در اولین ساعات تولد به گونه ام زد و من نفهمیدم:
و به یاد سوزنده ترین بوسه ی اخر که من به رسم وداع به صورتش زدم و او نفهمید:
یادش را گرامی میدارم
نثار روح همه ی پدرانی که دیگر بین ما نیستند فاتحه ای قرائت کنیم

ای پدر ای با دل من همنشین
ای صمیمی، ای بر انگشتر نگین
در صداقت برتر از ایینه ایی
در رفاقت با دل بی کینه ایی
بابا ی عزیزم هنوزم تو رفاقتت حساب میکنم بیا تو خوابم که خیلیییییییی دلتنگتم
روح همه پدرای آسمانی شاد

دلم یک گوشه خالی
از دلهره میـخواهد
خالی از نبودنت، پدر جان
هی بیدار شوم و باشی
هی بخوابم و بمانی…
خدایا دیگر کم آوردم
شانه ات کو پدرم؟
یکسال است که دنیایم بهم ریخته…
دلم گریه میـــخواهد…
کاش می ‌شد هیچ خونه ای
تـو حسرت شنیدن صدای نفس پدر نباشه
قدرش رو بدون که مطمئنم
مثل پدر مـن
بهترین پدر دنیاست

وقتی پدر رفت همه چیز رفت
اصلا دنیا بعد پدر بی اعتباره
یه جورایی انگار بعد پدر شناسنامه نداره آدم
میخوام بگم یکساله یه روز خوش ندیدم بعد پدر
رفت که رفت من موندمو یه دنیا حسرت !

فقط یک چیز از خداحافظی بدتر است:
‌فرصت خداحافظی پیدا نکردن!
این زخم همیشه تازه میماند و هرچه نگفته ای و نکرده ای تا ابد عذابت می دهد.
در هر چهره بیگانه او را میبینی در هر لحظه ی بعد او به خودت میگویی اگر آن آخرین بار آن کار را کرده بودم،اگر این یا آن کلمه را گفته بودم.
در نهایت می فهمی فقط یک کلمه بود که میخواستی بگویی دوستت دارم.
این آن نگفته ی از دست رفته است و آن بوسه ها آن بوسه هایی که بر دست و صورتش نشاندی و دیگر فرصتی برای هیچکدام این ها نخواهد بود دنیا یک لحظه بود و تو آن لحظه را باختی!
پدرم یکسال است که حسرت آغوشت آتش به جانم زده است…

نبودنت هر روز یک قرن است
یکسالی ست اشک کنج چشمانم لانه کرده
لبریز شده و درقلبم بیتوته کرده
تلنگری می خواهد تاسیل آسا ببارد
بغض یکساله نبودنت طناب دار من است
که هر لحظه تنگتر می شود
من به اکسیژن تو نیازمندم
آسمان دلم سالیست ابریست خنده بی معناست
وجودم سردست و بی روح
چه کسی گفت که خاک سردست
پس چرا هر روز داغ تو داغتر می‌شود و هر لحظه می‌سوزاند جگر سوخته‌ام را….
تو جان دادی و رفتی ولی من هرلحظه جان می‌کنم از این فراغ غم با
چقدر جای خالی‌ات خودنمایی می کند و نبودنت را به رخم می‌کشد
دلم پدر می خواهد
دستان پرمهرت را طنین صدای گرمت را
نگاه نافذ و سکوتت را
پدرم این شب‌ها هر لحظه سنگین‌تر عبور می‌کند
و من هر شب یکسال است که راه می‌روم
پاهایم خسته شد از این راه طولانی
چرا به خانه‌ات نمی‌رسم؟
به میهمانی ام بیا تا بشکند بغض این دوری
دستانم را بگیر
من به گرمای وجود محتاجم
دل تنگم سنگ صبور می خواهد نه سنگ سرد!

یکسال است که دلتنگی‌ های غروب را
با بودن در کنار مزارش، سپری می‌کنیم
و در نهایت ناباوری، باورمان شده که او دیگر نیست،
دیگر نمی‌آید و دیگر نباید منتظرش باشیم،
دیگر آن شمع فروزان را نمی‌بینیم
ولی طنین صدای دلنشینش همچنان در گوش ما
و مهربانیش در قلب ما و زیبایی چهره‌اش در یاد ماست.
سالگرد وفات مادرتان را تسلیت عرض می‌کنم.

گذشته سالی و رویت ندیدیم
گلی از گلشن رویت نچیدیم
رسیده سالگرد تو ولی ما
به قدر سال‌ها محنت کشیدیم

یک سال از وفات پدرتان گذشت؛
او که دانشش، خانه‌ها را استوار و راه‌ها را هموار می‌ساخت؛
او که مهربانی را گسترده می‌خواست و انسانیت را ستایش می‌کرد؛
هیچکس چون او سرود زیبای یاری رساندن بر قله‌های رفیع عشق را
بی هیچ ادعا و بی‌هیچ چشمداشتی فریاد نمی‌کرد
و آنگاه که باید یاری می‌شد، هیچکس را یارای یاری رساندن به او نبود.
سالگرد درگذشتش تسلیت باد.

یک سال که هیچ، قرن ها می گذرد
یادت همه فاصله ها را بدرد
در تک تک اجزای تنم می مانی
جز آن که مرا مرگ، به یغما ببرد

یک سال از غروب ناباورانه عزیزمان گذشت،
دست تقدیر او را از باغ زندگی جدا کرد
و جز مشتی خاک بر ما باقی نگذاشت.
یک سال از پرواز معصومانه اش گذشت،
این یک سال را با یاد و بی حضورش
چه تلخ و مبهوت به پایان بردیم
و در فراقش چه خونها که از دل چکید
و چه اشکها که بر رخ دوید،
هنوز به یادش اشک می ریزیم
تا شاید آرام گیریم
و با حضور یاران رفتنش را باور کنیم

پدر خوب است و مادر نازنین است
برادر میوه روی زمین است
رفیقان قدر یک دیگر بدانید
که جای همگی زیرزمین است

این گوهر گم گشته به دنیا پدرم بود
محبوب همه یار همه تاج سرم بود
هرجا که زمن نام ونشانی طلبیدند
اوازه همه نامش سند معتبرم بود
آن کس که مرا روح وروان بود پدر بود
ان کس که مرا فخر زمان بود پدرم بود
افسوس که رفت از سرم آن سایه رحمت
آن کس که برایم نگران بود پدرم بود

باورم نیست پدر رفتی وخاموش شدی
ترک ما کردی وبا خاک هم آغوش شدی
خانه را نوری اگر بود ز رخسار تو بود
ای چراغ دل ما از چه تو خاموش شدی

همکار محترم، جناب آقای…/ سرکار خانم…
با نهایت تأسف و تأثر درگذشت پدربزرگ جنابعالی …. (نام متوفی) پیرغلام اهل بیت (ع) را به شما و کلیه بازماندگان تسلیت عرض می کنیم.
از طرف…

جناب آقای …/ سرکار خانم…
فقدان پدربزرگ عزیزتان را به شما و خانواده داغدارتان تسلیت عرض می نماییم.
از طرف…

تقدیم به پدری که ندارم …
میان تمام نداشتن ها دوستت دارم …
شانس دیدنت را هر روز ندارم …
ولی دوستت دارم…
وقتی دلم هوایت را میکند
حق شنیدن صدایت را ندارم…
ولی دوستت دارم…
وقت هایی که روحم درد دارد
و میشکند شانه هایت را
برای گریستن کم دارم…

آنقَدَر وسوسه دارم
بنویسم که نگو…
تو کجایی پدرم…؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو…
بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا…
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو…

حالا که جسم تو اینجا نیست،
سعی می کنم خاطراتت را زنده کنم؛
غرور و نجابت، پاکی و صفای قدم،
سنگینی سکوت و نگاه‌های نافذ تو را
به خاطر می‌آورم.

کاش می ‌شد
فرصت‌های رفته را جبران کرد،
کاش می‌آمدی و من میگفتم
که دیگر قدر تو را میدانم.

آن کس که مرا روح وروان بود پدرم بود
ان کس که مرا فخر زمان بود پدرم بود
افسوس که رفت از سرم آن سایه رحمت
آن کس که برایم نگران بود پدرم بود

بابا غم مرگ تو زد آتش جگرم را
بشکست پدر بار فراقت کمرم را
تنها نه قدم از غم مرگ تو شکسته
داغ تو شکسته کمر و بال و پرم را
غمهای دلم قاتل جانم بود آخر
آماده اجل ساخته بار سفرم را
از جور عدو رفت ز کف عز و جلالم
چون برد فلک سایه لطف پدرم را

پدرم تاج سرم چشم به راهت بودم
همه دم عاشق لبخند نگاهت بودم
ای فلک از چه زدی اتش غم بر جگرم
کاش جای پدرم من سر راهت بودم

همیشه مونس و یاورم پدرم بود
به وقت رنج غمخوارم پدر بود
چو پروانه اگر بال ‌و پرم سوخت
ولی شمع شب تارم پدر بود

کاش خدا یه فرصت دیگه بهم میداد
تا با پدرم بودن را بیشتر احساس می‌ کردم
کاش می‌ شد دوباره تو آغوشش برم
و بهش بگم دوستش دارم
بهش بگم بابا زندگی بی‌ تو معنا نداره
کاش می‌ شد فرصت های از دست رفته رو جبران کرد
بابا خیلی دوست دارم دلم برات تنگ شده
خدایا مواظب بهترینم باش

همیشه مونس و یاورم پدرم بود
به وقت رنج غمخوارم پدر بود
چو پروانه اگر بال وپرم سوخت
ولی شمع شب تارم پدر بود

تنهایی همین است
تکرار تلخ زندگی بی تو
شاید که بدانی …
سخت است نفس کشیدن بی تو

پدرم
هرگاه کسی مرا آزار میدهد
ناخداگاه از نبودت
چشمانم بارانی میشود

باورم نیست که دیگر نشنوم آوای تو
یا نبینم روی ماه و قامت زیبای تو
سالها سنگ صبورم بودی و هم صحبتم
بی تو رنگ یأس دارد منزل و مأوای تو

به راستی که چه زود دیر میشود …
پدرم همیشه بود و من قدر ندانستم
حالا نیست و من در نبودش بیقرارم

جدید ترین متن های کوتاه ایران / هزاران بیو جدید و وضعیت کوتاه [پیشنهادی] | تاوبیو

وقتی پدر نیست
انگار زندگی هم نیست آرامش هم نیست
وقتی پدر نیست
انگار همه چیز عوض شده
وقتی پدر نیست
انگار زندگی با هیچ چیزی شیرین نمیشه
وقتی پدر نیست
انگار خنده‌ها از هزاران گریه تلخ تر میشه

کاش خدا یه فرصت دیگه بهم میداد
تا با پدرم بودن را بیشتر احساس می‌ کردم
کاش می‌ شد دوباره تو آغوشش برم
و بهش بگم دوستش دارم
بهش بگم بابا زندگی بی‌ تو معنا نداره
کاش می‌ شد فرصت های از دست رفته رو جبران کرد
بابا خیلی دوست دارم دلم برات تنگ شده
خدایا مواظب بهترینم باش

پ مثل پدر
همانکه نبودنش مرگ غرورمان را رقم زده
و جای خالی اش اندوه بار بر سرمان هورا می کشد
کاش ما هم پدر داشتیم

پشتم به تو گرم بود
و قلبم به صدایت …
تو بگو من بی تو با غم دنیا چه کنم؟

کاش خدا یه فرصت دیگه بهم میداد
تا با پدرم بودن را بیشتر احساس می‌کردم
کاش می‌شد دوباره تو آغوشش برم
و بهش بگم دوستش دارم
بهش بگم بابا زندگی بی‌تو معنا نداره
کاش می‌شد فرصتهای از دست رفته رو جبران کرد
بابا خیلی دوست دارم دلم برات تنگ شده
خدایا مواظب بهترینم باش

بابا غم مرگ تو زد آتش جگرم را
بشکست پدر بار فراقت کمرم را
تنها نه قدم از غم مرگ تو شکسته
داغ تو شکسته کمر و بال و پرم را
غمهای دلم قاتل جانم بود آخر
آماده اجل ساخته بار سفرم را
از جور عدو رفت ز کف عز و جلالم
چون برد فلک سایه لطف پدرم را

دلتنگی آدم را به جنون میکشد
پدرم
بی تو من مجنون ترین دلتنگ دنیا شده ام

ای کاش کنارم بودی همین یک شب را
ای پدر مهربانم اگر چه به کنارم نیستی امّا
وجود تو را همیشه در کنارم حس میکنم
و می دانم همیشه مواظبم هستی
دوستت دارم و همیشه دل تنگم
که فقط یکبار دیگه دستانت را بگیرم
و بگویم روزت مبارک بابای عزیزم…

مرا ببخش که دلتنگیهایم را برایت پنهان کردم
تا دیگران نفهمند و غم و غصه بخورند
مرا ببخش پدر اما من دوستت دارم

پدرم تاج سرم چشم به راهت بودم
همه دم عاشق لبخند نگاهت بودم
ای فلک از چه زدی اتش غم بر جگرم
کاش جای پدرم من سر راهت بودم

ای کاش کنارم بودی همین یک شب را
ای پدر مهربانم اگر چه به کنارم نیستی امّا
وجود تو را همیشه در کنارم حس می کنم
و می دانم همیشه مواظبم هستی
دوستت دارم و همیشه دل تنگم
که فقط یکبار دیگه دستانت را بگیرم
و بگویم روزت مبارک بابای عزیزم

دلم برای روزهایی تنگ است
که می دانم باز نخواهند گشت
برای پدرم که دیگر حضورش را
احساس نخواهم کرد
به راستی که چه زود دیر می شود
پدرم روزت مبارک…

تنهایی همین است
تکرار تلخ زندگی بی تو
شاید که بدانی سخت است نفس کشیدن بی تو

پدر مرا ببخش
مرا ببخش که هرگز برای نبودت
جلوی دیگران اشک نریختم
که نکند دلشان بگیرد
مرا ببخش که عشق به تو را پنهان کردم
تا نخواهند دیگران ناراحت شوند
مرا ببخش که دلتنگی‌هایم برایت را پنهان کردم
تا دیگران نفهمند و غم و غصّه بخورند
مرا ببخش امّا من دوستت دارم
روزت مبارک فرشته قلب من

پدر سنگ مزارت را به آه و ناله می ‌بوسم
به عشق و زحمت چندین و چندین ساله می‌ بوسم
اگر دنیا شود گلشن گلی جز تو نمی‌یابم
ز چشمم ژاله می ‌ریزد تو را چون لاله می ‌بوسم

اشکها کلماتی هستند که قلب نمیتواند بگوید …
چقدر گریه کنم تا بدانی چقدر دلتنگت هستم
پدر…

به پاس اولین بوسه ای
که پدرم به رسم مهر
در اوّلین ساعات تولد به گونه ام زد
به یاد سوزنده ترین بوسۀ آخر
که من به رسم وداع به صورتش زدم
یادش را گرامی میدارم
نثار روح همه ی پدرانی
که دیگر بین ما نیستند.

به راستی که چه زود دیر میشود …
پدرم همیشه بود و من قدر ندانستم
حالا نیست و من در نبودش بیقرارم

  پدرم رفتی از این دیار و ما تنهاییم
دل غمدیده خود را به چه کس بسپاریم
تو همه هستی ما بودی که از دست شدی
بعد از این مهر تو را بگو زکه بستانیم …

وقتی پدر نیست انگار زندگی هم نیست آرامش هم نیست
وقتی پدر نیست انگار همه چیز عوض شده
وقتی پدر نیست انگار زندگی با هیچ چیزی شیرین نمیشه
وقتی پدر نیست انگار خنده ها از هزاران گریه تلخ تر میشه
کاش خدا یه فرصت دیگه بهم میداد تا  با پدرم بودن را
بیشتر احساس میکردم
کاش میشد دوباره تو آغوشش برم و بهش بگم دوستش دارم
بهش بگم بابا  زندگی بی تو معنا نداره
کاش میشد فرصت های از دست رفته رو جبران کرد…
بابا خیلی دوست دارم دلم برات تنگ شده
* خدایااااا مواظب بهترینم باش *

  پدرم رفتی از این دیار و ماتنهاییم
دل غمدیده خود را به چه کس بسپاریم
تو همه هستی ما بودی که از دست شدی
بعد از این مهر تو را بگو زکه بستانیم …

آنقَدَر وسوسه دارم بنویسم که نگو…
تو کجایی پدرم…؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو…
بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا…
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو…
جانِ من حرف بزن!
امر بفرما پدرم.
آنقَدَر گوش به فرمان تو هستم که نگو…
کوچه پس کوچه ی این شهر پر از تنهاییست
آنقَدَر بی تو در این شهر غریبم که نگو…
پدر ای یاد تو آرامش من…!
امشب از کوچه ی دلتنگیِ من میگُذری؟!
جانِ من زود بیا
بغلم کن پدرم…!
آنقَدَر حسرت آغوش تو دارم که نگو…
به خدا دلتنگم!
رو به رویم بِنِشینی کافیست
همه دنیا به کنار…
گرچه از دور ولی، من تو را میبوسم
آنقَدر خاک کف پای تو هستم که نگو …
یادت گرامی ، روحت شاد

پدر  تکیه گاهی ست
که بهشت زیر پایش نیست
اما همیشه
به جرم پدر بودن
باید ایستادگی کند
گاهی بعضی ها
عجیب بوی خدا میدهند
همانند پدرم
روز پدر مبارک

  تو ای امید زندگی که رفته ای به قهر و ناز
بیا به خانه ام ببین از آن زمان که رفته ای
نشسته ام به انتظار
بانتظار لحظه ای که بانگ گامهای تو
سکوت خانه مرا چو رفته ها بهم زند
که تا سحر به صد امید ز خنده های گرم تو
دو چشم بسته وا کنم سپیده را صدا کنم

پدر مرا ببخش
مرا ببخش که هرگز برای نبودت جلوی دیگران اشک نریختم که نکند دلشان بگیرد
مرا ببخش که عشق به تو را پنهان کردم تا نخواهند دیگران ناراحت شوند
مرا ببخش که دلتنگیهایم برایت را پنهان کردم تا دیگران نفهمند و غم و غصه بخورند
مرا ببخش
اما من دوستت دارم
روزت مبارک فرشته قلب من
ای کاش کنارم بودی همین یک شب را
ای پدر مهربانم گرچه به کنارم نیستی اما
وجود تو را همیشه در کنارم حس میکنم و میدانم همیشه مواظبم هستی
دوستت دارم و همیشه دل تنگت که فقط یک بار دیگه دستانت را بگیرم
و بگویم روزت مبارک بابای عزیزم

  ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ نیستی
ﺗﺎ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﺩﺏ ﺑﺮ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﻢ ﺳﻦ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻮﻡ
پدرم ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺍﻣﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﺁﺭﺯﻭ ﺷﺪ

به پاس اولین بوسه ای که پدرم به رسم مهر در اولین ساعات تولد به گونه ام زد و من نفهمیدم:
و به یاد سوزنده ترین بوسه ی اخر که من به رسم وداع به صورتش زدم و او نفهمید:
یادش را گرامی میدارم
نثار روح همه ی پدرانی که دیگر بین ما نیستند فاتحه ای قرائت کنیم
دلم برای روزهایی تنگ است که میدانم باز نخواهند گشت…
برای پدرم که دیگر حضورش را احساس نخواهم کرد…
به راستی که چه زود دیر میشود…
پدرم روزت مبارک

پـــــ مثــل پــــدر
همــانکـــه نبــودنـش مــرگــــ غــرورمــان
را رقـــم زده
وجـــای خـالـــی اش انـــدوه بـــار
بـــر ســـرمـان هــوار میـکــشد.
کـــاش مـــاهـــم پــــدر داشـتـیــم تــا
بــه جـای خـیــراتــ هـدیــه مـیـخـریـدیــم
و بـــه جــــای روزتـــ مـبـارکـــ پــــدر،
نـمـیـگـفـتـیــم : روحـــت شـــــــادپـــــــــــــــدر

پدر خوبم
گرچه جسم تو در کنارم نیست اما
همواره یاد و خاطرات تو را گرامی میدارم
روحت شاد و روزت مبارک

پدرم جای تو خالی
روزت مبارک
بدان همیشه یادت در قلبم زنده خواهد ماند

بیو غمگین |متن کوتاه و غمگین | تاوبیو

متن کوتاه در مورد اموات مرده و مردگان فوت شدگان رفتگان [ گلچین شده] | تاوبیو

پدرعزیزم…
چندی است که دخترک همیشه شادت دیگر از ته دل نخندیده،
بابای مهربانم….
نبودنت را کم آورده ام،
غم فراق تو بهترینم به اندازه اواری سنگین است عید نوروزت مبارک

پدرم رفتی و دیگر زبان از بیان احساسمون بهت قاصره- باز هم آه و افسوس میکشم
عیدت مبارک مهربانم- خدایا تنهاش نذار

ای پدر مهربانم گرچه به کنارم نیستی اما وجود تو راهمیشه در کنارم حس میکنم ومیدانم همیشه مواظبم هستی …دوستت دارم و همیشه دل تنگت که فقط یک بار دیگه دستانت را بگیرم.

دلم برای روزهایی تنگ است که میدانم باز نخواهند گشت…
برای پدرم که دیگر حضورش را احساس نخواهم کرد…
به راستی که چه زود دیر میشود…

نیستی بابای خوبم در کنار هفت سین
کاش بودی در کنارما ، خوب ما،
بی تو غمگین ترین حالت ممکنم ،
اشکمان از دوریت بر روی جاری مانده است
حیف نیستی ، دستمان از مهر تو خالی مانده است

بابای خوبم…
پشت و پناهم …
شب سال نو شده و اولین سالیه که ما کنار هفت سین تنهاییم
برای روح پاکت صلوات میفرستم باباجون
اینم عیدی من به تو
توام مارو دعا کن پدر عزیزم
هنوزم محتاج دعای خیرت هستم

عیدت مبارک بابای مهربون…
بابا جونم چند ساله سفره هفت سین ما مهم ترین سین را نداره
“سایه پدر “….
کجایی بابا….

سلام بابا جونم…
امروز خیلی دلم گرفته….دلم برات خیلی تنگ شده بابا…
می‌خوام برگردم به روزایی که
بالاترین نقطه‌ى زمین،
شونه‌هات بود..
بابا دیگر هیچ بهاری
قادر نخواهد بود
یخ زمستانی دلم را
بعد از تو آب کند …
سال نو مبارک
دلم برات تنگ شده بابا..
امسال سال نو و عید نوروز نیستی کنارمون

عید نوروز بدون پدر و جای خالی او در کنار سفره هفت سین یکی از غمگین ترین صحنه برای فرزندان و همسرش است
و جای خالی پدر، تصور کتاب حافظ بدون اسکناس های تا نخورده عیدی پدر، تصور سال اینکه بجای بوسیدن روی ماهش سنگ بیجان و سیاه را در آغوش بگیری و ببوسی از تلخترترین روزهای سال است.

پدرم جای تو خالی
عیدت مبارک
بدان همیشه یادت در قلبم زنده خواهد ماند
پدر خوبم…. بابا جونم
گرچه جسم تو در کنارم نیست اما
همواره یاد و خاطرات تو را گرامی میدارم
روحت شاد و سال نو مبارک

عید نوروز به تمام پدرانی که اسیر خاک شدند و اکنون در جمع ما نیستند تبریک بگوییم
شادی روح تمامی پدران اسمانی

پدرم ﺳﻼﻡ
ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟
ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﺧﺪﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﯼ؟
پدر ﺭﻭﺯﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﺩﺏ ﺑﺮ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﻢ ﺳﻦ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻮﻡ
پدرم ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺍﻣﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﺁﺭﺯﻭ ﺷﺪ

ای کاش کنارم بودی همین یک شب را
شب عید نوروز و شب سال نو
شادی روح تمامی پدران رفته صلوات

دلم برای روزهایی تنگ است که میدانم باز نخواهند گشت…
برای پدرم که دیگر حضورش را احساس نخواهم کرد…
به راستی که چه زود دیر میشود..
پدرم عید نوروز مبارک

حسرت را در چشم هایم ببین بابا….
که در هوای نداشتنت بارانی اند….
دستهایم را بگیر
که از دوری دست هایت یخ بسته اند…
لبانم در آرزوی تکرار نامت وا مانده اند ….
بدون تو بهارانم در زمستان مانده اند…
حسرت را در من ببین
که ندارمت و اینگونه بی تابم….
بدون تو هیچ عیدی را نمی خواهم

روز و شب دعای من
بوده با خدای من
کز کَرَم کند حاجتم روا
آنچه مانده از عمر من به جا
گیرد و پس دهد به من دمی
مستی کودکانه مرا

بابا
پیشانی ام
چسبیدن به سینه ات را می خواهد…
و چشمهایم خیس کردن پیراهنت را….
عجب بغض پر توقعی دارم من امروز….
بابا جونم دل دخترت عجیب گرفته اینروزا….
اینروزا که هم خوشحال
به استقبال عید نوروز می روند
و من ترا ندارم…

تحویل سال بدون پدر
سال من بدون تو تحویل نمیشود
سالی که تو را از من گرفت
همان بهتر که تا سالیان سال بماند
تحویل شود که چه ؟
سالی که تو نیستی نباید تحویل شود

انشا ا… اگه روزی پدر شدید
“تا بچه تون کوچیکه دستشا بگیرید
و با هم قدم بزنید،بزرگتر که شد دیگه اجازه نمیده”
الان دست بچم را که میگیرم
دلم برا دستای پدرم تنگ میشه.
پدر عزیزم عیدت مبارک.

به پاس اولین بوسه ای که پدرم
به رسم مهر در اولین ساعات تولد به گونه ام زد
و من نفهمیدم: و به یاد سوزنده ترین بوسه ی اخر
که من به رسم وداع به صورتش زدم و او نفهمید:
یادش را گرامی میدارم نثار روح همه ی پدرانی
که دیگر بین ما نیستند فاتحه ای قرائت کنیم

پ مثل پناه
پ مثل پدر
همان که نبودنش مرگ غرورمان را رقم زد
و جای خالی اش
اندوه بار بر سرمان هوار میکشد
کاش ما هم پدر داشتیم
تا بجای خیرات هدیه میخریدیم
و بجای روزت مبارک نمیگفتیم : روحت شاد پدر
پدرم روحت شاد
که مسیر چگونه زیستن را به من آموختی

پدرم در سوگ تو دل‌های ما پیوسته می‌گرید
سراپا همچو شمعی بی فروغ آهسته می‌گرید
تویی در خاطر ناشاد ما تا آخرین لحظه
به یادت چشم، چون ساغر بشکسته می‌گرید

پنهان به خاک گشت چو قد رسای تو
غمگین مباش، در دل ما هست جای تو
از مرگ ناگهانیت ای نازنین پدر
بیگانه سوخت تا چه رسد آشنای تو

افسوس، صد افسوس پدر از کف ما رفت
آن گوهر تابنده و پر مهر و وفا رفت
ما را نبود چاره به جز صبر در این غم
با حکم خدا آمد و با امر خدا رفت

صد بار خدا مرثیه خوان کرد مرا
در بوته صبر امتحان کرد مرا
هرگز نشکست پشتم از هیچ غمی
جز مرگ پدر که ناتوان کرد مرا

غم مرگ پدر کوچک غمی نیست
جگر می‌سوزد و درد کمی نیست
پدر زیبا گل باغ وجود است
که بی او زندگی جز ماتمی نیست

وقتی ز دست ما و نماند از برای ما
غیر از غمی، شکسته دلی، جان خسته‌ای
تو مرغ جاودان بهشتی شدی ولی
داند خدا که پشت پسر را شکسته‌ای

وقتی پدر نیست انگار زندگی هم نیست آرامش هم نیست
وقتی پدر نیست انگار همه چیز عوض شده
وقتی پدر نیست انگار زندگی با هیچ چیزی شیرین نمیشه
وقتی پدر نیست انگار خندهها از هزاران گریه تلخ تر میشه

روشنی بخش دل هر با هنر باشد پدر
بهترین سرمایه از بهر پسر باشد پدر
کس نمی‌داند مقامش را به‌جز یزدان پاک
آسمان زندگانی را قمر باشد، پدر

ای پدر ای با دل من همنشین ای صمیمی ای بر انگشتر نگین
ای پدر ای همدم تنهاییم آشنایی با غم تنهاییم

ای پدر ای عارف نیکو خصال
ای که قدرت را ندانستیم ایام وصال
خوش بخواب اینجا که این دنیای دون
چون تو گوهر کم دهد از خود برون

همیشه مونس و یاورم پدرم بود
به وقت رنج غمخوارم پدر بود
چو پروانه اگر بال‌وپرم سوخت
ولی شمع شب تارم پدر بود

پدر سنگ مزارت را به آه و ناله می‌بوسم
به عشق و زحمت چندین و چندین ساله می‌بوسم
اگر دنیا شود گلشن گلی جز تو نمی‌یابم
ز چشمم ژاله می‌ریزد تو را چون لاله می‌بوسم

گشته از سیلاب غم چشمان من دریا
پدر من چه گویم بی تو از فردا و فرداها پدر
تکیه گاهی بودی و تنها امید و آرزو
پدر بی تو این دنیا ندارد رنگ شادی‌ها

پدرم دیده به سویت نگران است هنوز
غم نادیدن تو بار گران است هنوز
آن‌قدر مهر و وفا بر همگان کردی تو
نام نیکت همه جا ورد زبان است هنوز

چون سایه ی رب بر سر ما سایه پدر بود
برسایه ی رب در صحف همسایه پدر بود
ایزد چو بفرمود که او رب صغیر است
در دفتر عشق آیه و سرمایه پدر بود

پدر جان یاد آن شب‌ها که ما را شمع جان بودی
میان نا امیدی‌ها چراغ جاودان بودی
برایت زندگی کردن اگرچه رنج و سختی بود
بنازم همتت بابا صبور و مهربان بودی

پدرم یاد تو هرگز نرود از دل ما
مگر آن روز که در خاک شود منزل ما

باورم نیست پدر رفتی و خاموش شدی
ترک ما کردی و با خاک هم آغوش شدی
خانه را نوری اگر بود ز رخسار تو بود
ای چراغ دل ما از چه تو خاموش شدی

چون سایه رب بر سر ما سایه پدر بود
بر سایه رب در صحف همسایه پدر بود
ایزد چو بفرمود که او رب صغیر است
در دفتر عشق آیه و سرمایه پدر بود
پدرم در سوگ تو دل‌های ما پیوسته می‌گرید
سراپا همچو شمعی بی فروغ آهسته می‌گرید
تویی در خاطر ناشاد ما تا آخرین لحظه
به یادت چشم، چون ساغر بشکسته می‌گرید

پدر ای آیت عشق خدایی
گل خوش بوی باغ آشنایی
از آن ساعت که رفتی در دل خاک
دلم می‌سوزد از درد جدایی

ای پدر رفتی و یاد تو نرفت
دل برفت، شادی برفت، امید رفت
حال در سوک تو بنشسته‌ایم
زنده‌ایم اما ز دل بشکسته‌ایم

غم مرگ پدر کوچک غمی نیست.
جگر می سوزدو درد کمی نیست.
پدر زیبا گل باغ وجود است.
که بی او زندگی جز ماتمی نیست

از فراقت با غم محنت، هم آغوشم پدر
رفتی و از مرگ جان‌سوزت سیه پوشم پدر
خنده و مهر و وفا و مهربانی‌های تو
در جهان هرگز نمی‌گردد فراموشم پدر

این گوهر گم گشته به دنیا پدرم بود
محبوب همه یار همه تاج سرم بود
هر جا که ز من نام و نشانی طلبیدند
آوازه همه نامش سند معتبرم بود
آن کس که مرا روح و روان بود پدر بود
آن کس که مرا فخر زمان بود پدرم بود
افسوس که رفت از سرم آن سایه رحمت
آن کس که برایم نگران بود پدرم بود

دل‌تنگ تر از هر شب و هر روز شدم من
بی مهر پدر، شمع پر از سوز شدم من
تقدیر مرا بی سر و سامان و سپر کرد
محروم ز دیدار گل روی پدر کرد
سخت است که دیدار رود تا به قیامت
روی است پدر، آید از این در به سلامت
شب را به خیالش به سحرگاه رسانم
از حکمت الله دگر هیچ ندانم

ز سروش باغ رضوان، تو چه نغمه‌ای شنیدی
که وصال کوی جانان، به بهای جان خریدی
شرری زدی به جان‌ها، که بیان آن نشاید
گوهر دلم تو بودی، که به خاک آرمیدی
دل ما شکسته اما، تو نمرده‌ای پدر جان
که تو از فنا گذشتی، به سر بقا رسیدی

دلم پرازغم و درد است ای  وای
هوای خانمان سرد است ای وای
پدر رفت و، از او ،جز قاب عکسی
نمانده ،در کنارم نیست ای وای

پدرم تاج سرم چشم به راهت بودم
همه دم عاشق لبخند نگاهت بودم
ای فلک از چه زدی آتش غم بر جگرم
کاش جای پدرم من سر راهت بودم
ای سفر کرده به معراج به یادت هستیم
ای پدر ما همگی چشم به راهت هستیم
تو سفر کردی و آسوده شدی از دوران
همه ماتم زده هر لحظه به یادت هستیم

محراب من آغوش پر از مهر پدر بود – پدر بود – پدر بود
زیرا که در این جاز خداوند نظر بود – نظر بود – نظر بود
معراج خداوند در این عالم خاکی
مقصود همه اهل دل و اهل خبر بود – خبر بود – خبر بود
من هم نفس عشق شدم از سر لطفش
چون عشق در این جا به خدا عشق دگر بود – دگر بود – دگر بود
تصویر خداوند در این آینه دیدم
تصویر خداوند همان لطف پدر بود – پدر بود – پدر بود

شب بود و ماه و اختر و شمع و من و خیال
خواب از سرم به نغمه مرغی پریده بود
در گوشه اتاق فرو رفته در سکوت
رویای عمر رفته مرا پیش دیده بود
در عالم خیال به چشم آمدم پدر
کز رنج چون کمان قد سروش خمیده بود
موی سیاه او شده بود اندکی سپید
گویی سپیده از افق شب دمیده بود
یاد آمدم که در دل شب‌ها هزار بار
دست نوازشم به سر و رو کشیده بود
از خود برون شدم به تماشای روی او
کی لذت وصال بدین حد رسیده بود
چون محو شد خیال پدر از نظر مرا
اشکی به روی گونه زردم چکیده بود
بابا غم مرگ تو زد آتش جگرم را
بشکست پدر بار فراقت کمرم را
تنها نه قدم از غم مرگ تو شکسته
داغ تو شکسته کمر و بال و پرم را
غم‌های دلم قاتل جانم بود آخر
آماده اجل ساخته بار سفرم را
از جور عدو رفت ز کف عز و جلالم
چون برد فلک سایه لطف پدرم را

پدر بود گنجینه‌ای از صفا
شبی رفت اما به سوی خدا
دلم را به تنهایی و غم نشاند
غمی ناجوانمرد و بی انتها
پدر جان کجایی؟! خموشی چرا؟
نگو رفته‌ای و ندارم تو را
دلم خسته از بی کسی‌ها شده
یتیم است و دردش ندارد دوا
منم! کودک سال‌ها پیش از این
اوایل خطابت می‌کردم: “پا پا”
و گاهی به روی سر و دوش تو
به شوخی و جدی می‌کردم”لا لا”
دو سال گذشته، نخوابیده‌ام
بدونت دلم مرده است گوی یا
اگر شاد و سرزنده می‌خواهی ام
تو را جان مادر، به خوابم بیا
دوباره مرا همره خود ببر
به نزدیک خویشان و هر آشنا
بگو: دخترم شکل بابا شده
“ مثل اصل است” بی ادعا
پدر، باورم نیست دفنی به خاک
بگو تا بگیرم، کنارِ تو جا
اگر تاب و طاقت نداری به آن
برایم صبوری بخواه از خدا
و من هم بهشت آرزو می‌کنم
برایت به همراه ذکر و دعا
ماریا توتونچی

پدرم رفت و دگر نیست کنارم جسمش
روحش اما که مرا نیست جدا یک لحظه
پدرم رفت و نگاهش دگرم نیست به راه
ولی از یاد نرفته است نگاهش هرگز
کاش بودم به کنارش اکنون
کاش بودش عمر و می‌ماند هنوز
چه حزین بود طنینش این اواخر
شاید از مرگ خبر داشت و این بود دلیل
رفت و تنها شده‌ام با همه سختی‌هایم
رفت و بی او چه بسی سخت شده زندگی‌ام
باورش سخت و چه بسیار غم ین
کاش می‌بود و برایم می‌ماند
پدرم رفت و خزان شد دل من
کاش می‌ماند و بهارم می‌ماند
محسن عباسی

ای پدر ای با دل من هم‌نشین
ای صمیمی‌ای بر انگشتر نگین
ای پدر ای همدم تنهاییم
آشنایی با غم تنهاییم
ای طنین نام تو بر گوش من
ای پناه گریه خاموش من
همچو باران مهربان بر من ببار
ای که هستی مثل ابر نو بهار
در صداقت برتر از آیینه‌ای
در رفاقت باده‌ای بی کینه‌ای
ای سپیدار بلند و بی پایدار
می‌برم نام تو را با افتخار
هر چه دارم از تو دارم ای پدر
ای که هستی نور چشم و تاج سر
رحمت بارانی روشن تبار
مهربانی از مانده یادگار
ای پدر بوی شقایق می‌دهی
عاشقی را یاد عاشق می‌دهی
با تو سبزم، گل بهارم ای پدر
هر چه دارم از تو دارم ای پدر
مهدی فرجی

متن کوتاه در مورد پدر / بیو و وضعیت پدر | تاوبیو