متن عاشقانه دلتنگی و دوری

دلتنگی” بی خبر میاد
وسطِ یه مهمونی
وقتی داری میخندی و خوش میگذرونی…
به شکلِ یه آدم میاد، یه نگاه که خیلی شبیه…
وا میری…
سرتو میندازی پایین که نبینی،
که یادت نیاد
که یادت بره،
که یادت نمیره…
آخه بینوا مگه میشه یادت بره…
مهمونی تموم شده
یه اتوبان خلوته و تو
و یکی که از ضبط صوت ماشین میخونه :
اندوهِ بزرگی ست زمانی که نباشی…!

پریسا_زابلی_پور

تنهایی چیز عجیبی ست،
گاهی آنقدر در آن غرق میشوی که حضور مداوم و همیشگی کسی برایت قابل تحمل نیست.سر میگذاری بر دامن تمام لحظه هایش، همراه دلتنگی هایت و عزیز ثانیه هایی میشود که جز او کسی راه به قلب کوچکت ندارد. تنهایی از آدم شخص دیگری میسازد تا آنجا که پس از مدتی ترس از دست دادن و خراب شدن غار امن این دوستی دیرینه تمام وجودت را دربرمیگیرد.صحبت از عادت نیست،حرف از آرامش و امنیتی ست که دچارش میشوی و شاید در هیچ کجای دیگر،دست هایت به آن نرسد. . .

گاهی دلت پیر میشود
به اندازه هزار سال
به اندازه یک برزخ
به اندازه دلتنگی تمام آدم ها
خدایا جوانه بزن بر این سخره آتشفشانی
زنده کن این سنگ های سوراخ سوراخ را
دلم پرواز کند
بال بزند
چشمانش را ببندد و اوج بگیرد به سوی تو
خدایا …

حوصله خواندن ندارم

حوصله نوشتن هم ندارم

این همه دلتنگی

دیگر نه با خواندن کم می شود

نه با نوشتن …

دلـــــــــــــــــــم تو را می خواهد

دلتنگی اگر در حرف می ‌ماند، شاید بی هنگام به گریه نمی‌ افتادم. دلتنگی اگر فقط واژه‌ای ساده بود، یک واژه‌ی تنبل، شاید آدمیزاد نیمه شب دست نمی ‌برد در خاطراتش و تنهایی را کنار جای خالیِ دوست ‌داشتن‌ هایش نمی‌ گذاشت. شاید شب‌ها خواب اتفاقِ ساده‌ای بود…

دیگر چه فرقی میکند
عشق را به زبان بیاورم یا نه
تو از چشم های من
کتابی بخوان ، به نام ؛
“دلتنگی “چاپ هزار و یکم .

دلتنگی یعنی :

ای کاش برمی‌گشتی،همین…

دلتنگی
همان دمی است
که فرو میرود
بازدمش کمی کندتر

تا دوست داشتنِ یک نفر
ته دلتان مانده، کسی را درگیرِ
دلتنگی های ته‌ نشین شده‌ی
خودتان نکنید…
میانِ این حادثه نه تنها،
علاقه‌یِ رسوب کرده‌یِ تان
فراموش نمیشود، بلکه یک
دِل تنهای دیگر را نابود میکنید.

دلتنگی
اتفاق عجیبی‌ست
گویی که خواهی مُرد،
ولی نمی‌میری…

یواشکی دلتنگی کردن
قشنگ تر از وقتیه که بهش بگی دلتنگشی ولی جوابی نگیری!

تنهایی ام کم از غم دلتنگیم نیست!
من هرچه بی قرارترم،بی‌صداترم . .

تمام خنده هایم را نذر کرده ام
تا تو همان باشی
که صبح یکی از روزهای خدا
عطر دستهایت،

هی رفیق
بدون چتر کنارم قدم نزن، خیس دلتنگی هایم میشوی
دنیای من ابری تر از آن است که فکرش را میکنی

هر شب از افغان من بیدار خلق اما چه سود؟
آنکه باید بشنود افغان من بیدار نیست

..دلتنگی…

واژه ای ست که،

با هیچ لغت نامه ای …

نمی توان تفسیرش کرد ،،

فقط باید دلتنگ باشی…

تا بفهمی دلتنگی چیست…

مهم نیست روز چقد قوی باشی و چقدر از دست دلتنگی فرار کنی شب که برسه هیچکس زورش به این دلتنگی لعنتی نمیرسه!!

از مادرم پرسیده بودم…
با گل هایی که خواهم چید…
چه کنم که هرگز خشک نشوند؟
گفته بود بکار…
در دامن محبوبت بکار…
از پدرم پرسیده بودم…
با زخم هایت چه کرده ای…
که ردی از آن‌ها نیست؟
گفته بود بسته ام…
با روسری محبوبم بسته ام…
به برادرم گفتم چه می‌کنی…
که هرگز کسی گریه ات را ندیده است…
گفت به هر چیزی که تو را می گریاند…
نگو اندوه…
نام کوچکش را پیدا کن …
و با نام کوچک صدایش بزن…
حالا محبوبی دارم…
با دامن‌هایی گل‌دارُ…
روسری‌هایی خیس…
و تمام اندوه‌های جهان…
مرا به نام کوچک می شناسند…

دوست_داشتن آدمی را بی دفاع میکند،
خلع سلاح، آسیب پذیر!
چشم باز میکنی و میبینی هیچ کسی،
هیچ چیزی،
هیچ اتفاق تازه ای نمیخواهی و زمان مطلقاً چیزی را تغییر نداده..
دلتنگی، دلتنگی، دلتنگی برای کسی که نیست.
اصلاً همه این یک سال چطور به‌سر شده؟!

نوشتم درد دلهایم،همه خواندند اما حیف

ندانستند سوز من،همه ازغمگساری بود

نوشتم درد دلهایم ،همه گفتند شاعرشد

ندانستند که دلتنگی ، دلیل بیقـراری بود

گاهی دلت می‌‌خواهد
دنج ‌ترین گوشه دنیا بنشینی و
با خیال راحت
دلتنگی ‌‌هایت‌ را پهن کنی‌ و
دوستت دارم‌ ها را فریاد بزنی‌
برای کسی‌ که قرار نیست
هیچ وقت بفهمد دوستش داری…

دلتنگی” بی خبر میاد
وسطِ یه مهمونی
وقتی داری میخندی و خوش میگذرونی…
به شکلِ یه آدم میاد، یه نگاه که خیلی شبیه…
وا میری…
سرتو میندازی پایین که نبینی،
که یادت نیاد
که یادت بره،
که یادت نمیره…
آخه بینوا مگه میشه یادت بره…
مهمونی تموم شده
یه اتوبان خلوته و تو
و یکی که از ضبط صوت ماشین میخونه :
اندوهِ بزرگی ست زمانی که نباشی…!

پریسا_زابلی_پور

تنهایی چیز عجیبی ست،
گاهی آنقدر در آن غرق میشوی که حضور مداوم و همیشگی کسی برایت قابل تحمل نیست.سر میگذاری بر دامن تمام لحظه هایش، همراه دلتنگی هایت و عزیز ثانیه هایی میشود که جز او کسی راه به قلب کوچکت ندارد. تنهایی از آدم شخص دیگری میسازد تا آنجا که پس از مدتی ترس از دست دادن و خراب شدن غار امن این دوستی دیرینه تمام وجودت را دربرمیگیرد.صحبت از عادت نیست،حرف از آرامش و امنیتی ست که دچارش میشوی و شاید در هیچ کجای دیگر،دست هایت به آن نرسد. . .

گاهی دلت پیر میشود
به اندازه هزار سال
به اندازه یک برزخ
به اندازه دلتنگی تمام آدم ها
خدایا جوانه بزن بر این سخره آتشفشانی
زنده کن این سنگ های سوراخ سوراخ را
دلم پرواز کند
بال بزند
چشمانش را ببندد و اوج بگیرد به سوی تو
خدایا …

حوصله خواندن ندارم

حوصله نوشتن هم ندارم

این همه دلتنگی

دیگر نه با خواندن کم می شود

نه با نوشتن …

دلـــــــــــــــــــم تو را می خواهد

دلتنگی اگر در حرف می ‌ماند، شاید بی هنگام به گریه نمی‌ افتادم. دلتنگی اگر فقط واژه‌ای ساده بود، یک واژه‌ی تنبل، شاید آدمیزاد نیمه شب دست نمی ‌برد در خاطراتش و تنهایی را کنار جای خالیِ دوست ‌داشتن‌ هایش نمی‌ گذاشت. شاید شب‌ها خواب اتفاقِ ساده‌ای بود…

دیگر چه فرقی میکند
عشق را به زبان بیاورم یا نه
تو از چشم های من
کتابی بخوان ، به نام ؛
“دلتنگی “چاپ هزار و یکم .

دلتنگی یعنی :

ای کاش برمی‌گشتی،همین…

دلتنگی
همان دمی است
که فرو میرود
بازدمش کمی کندتر

تا دوست داشتنِ یک نفر
ته دلتان مانده، کسی را درگیرِ
دلتنگی های ته‌ نشین شده‌ی
خودتان نکنید…
میانِ این حادثه نه تنها،
علاقه‌یِ رسوب کرده‌یِ تان
فراموش نمیشود، بلکه یک
دِل تنهای دیگر را نابود میکنید.

دلتنگی
اتفاق عجیبی‌ست
گویی که خواهی مُرد،
ولی نمی‌میری…

یواشکی دلتنگی کردن
قشنگ تر از وقتیه که بهش بگی دلتنگشی ولی جوابی نگیری!

تنهایی ام کم از غم دلتنگیم نیست!
من هرچه بی قرارترم،بی‌صداترم . .

تمام خنده هایم را نذر کرده ام
تا تو همان باشی
که صبح یکی از روزهای خدا
عطر دستهایت،

هی رفیق
بدون چتر کنارم قدم نزن، خیس دلتنگی هایم میشوی
دنیای من ابری تر از آن است که فکرش را میکنی

هر شب از افغان من بیدار خلق اما چه سود؟
آنکه باید بشنود افغان من بیدار نیست

..دلتنگی…

واژه ای ست که،

با هیچ لغت نامه ای …

نمی توان تفسیرش کرد ،،

فقط باید دلتنگ باشی…

تا بفهمی دلتنگی چیست…

مهم نیست روز چقد قوی باشی و چقدر از دست دلتنگی فرار کنی شب که برسه هیچکس زورش به این دلتنگی لعنتی نمیرسه!!

از مادرم پرسیده بودم…
با گل هایی که خواهم چید…
چه کنم که هرگز خشک نشوند؟
گفته بود بکار…
در دامن محبوبت بکار…
از پدرم پرسیده بودم…
با زخم هایت چه کرده ای…
که ردی از آن‌ها نیست؟
گفته بود بسته ام…
با روسری محبوبم بسته ام…
به برادرم گفتم چه می‌کنی…
که هرگز کسی گریه ات را ندیده است…
گفت به هر چیزی که تو را می گریاند…
نگو اندوه…
نام کوچکش را پیدا کن …
و با نام کوچک صدایش بزن…
حالا محبوبی دارم…
با دامن‌هایی گل‌دارُ…
روسری‌هایی خیس…
و تمام اندوه‌های جهان…
مرا به نام کوچک می شناسند…

دوست_داشتن آدمی را بی دفاع میکند،
خلع سلاح، آسیب پذیر!
چشم باز میکنی و میبینی هیچ کسی،
هیچ چیزی،
هیچ اتفاق تازه ای نمیخواهی و زمان مطلقاً چیزی را تغییر نداده..
دلتنگی، دلتنگی، دلتنگی برای کسی که نیست.
اصلاً همه این یک سال چطور به‌سر شده؟!

نوشتم درد دلهایم،همه خواندند اما حیف

ندانستند سوز من،همه ازغمگساری بود

نوشتم درد دلهایم ،همه گفتند شاعرشد

ندانستند که دلتنگی ، دلیل بیقـراری بود

گاهی دلت می‌‌خواهد
دنج ‌ترین گوشه دنیا بنشینی و
با خیال راحت
دلتنگی ‌‌هایت‌ را پهن کنی‌ و
دوستت دارم‌ ها را فریاد بزنی‌
برای کسی‌ که قرار نیست
هیچ وقت بفهمد دوستش داری…

دلتنگی عین شکستگی رو شیشه عینکه
،، هرجارو نگاه کنی می بینیش…

تا نیاید…
تا نباشد…
هیچ چیز درست نمی‌شود…

گاهی حجم دلتنگیهایم
آنقدر زیاد میشود که
دنیا باتمام وسعتش
برایم تنگ میشود

“جمعه” ها
به هر “نامی”
که”تو”را میخوانم
فقط”دلتنگی”
“جوابم”را میدهد…
بعد از تو …
بعد از تو …
بعد از تو …
مگر بعد از تو قرار است
اتفاقی هم بیافتد ؟؟
مگر زندگی بعد از تو تعطیل نیست؟؟؟

تو حواس من بودی !!!
از وقتی که رفتی
همه سراغت را میگیرند

هی می‌پرسند:
حواســــت کجاســـــت ؟؟!

صبح‌ها که از خواب برمیخاستم چهره زیبای تو با آن لبخند دلربا پیش چشمانم بود.
حالا ولی، خانه بدون تو خالیست و دل من برایت تنگ است.

ساعت : هزارِ نیمه شب…
آنها که درد دارند ،، میدانند ،، تاصبح
هزار ساعت دیگر مانده ؛) !

نمی شود که نمی شود
به تو فکر نکرد
کفر است اما
مثل خدا میمانی برایم
همه جا هستی تو

آخ که چقد دلتنگت شده ام
هر جا میروم هرجایی که تو نیستی
انگار برایم جهنم است
این روزها بیشتر از هرکسی به بودن تو نیاز دارم
ای کاش بودی و مرحم زخم هایم میشدی
خیلی به تو نیاز دارم خیلی
کاش بودی!

همه ی سهم من از خودم
دلی ست که هر لحظه
برایت بیقرار است
و هرشب بغض گلویم را
در تابوت سیاهی که
برای آرزوهایم ساخته ام… گریستم
و تو هرگز ندانستی که خاطره هایت
زخم‌های مکررم بودند
و نبودنت
کابوس روزگارم

نه دلگیر است
نه غمگین
و نه بی حوصله
گاهی فقط خستس
فقط خسته
خسته از
میان فراموشی و خاطرات
بودن
میان گریه و بغض
بودن
میان غم و بی حوصلگی
بودن
میان رفتن ها و ماندن ها
بودن
واقعا زندگی چه واژه سنگینی ست
وقتی انسان می داند تنها باید حملش کند…

ای آنکه دوست دارمت اما ندارمت
جایت همیشه در دل من درد میکند

عزیز از دست رفته ام

نه توان بدسا آوردنت را دارم

نه توان فراموش کردنت را

سهم من از تو فقط دلتنگیست

آنچه سرنوشت
درمن جا گذاشت
باقی مانده های‌ دریاست
دلتنگی برای آب
و تو
به وسعتِ یک آه
طولانی تر از خیابان های‌ تنهائی
درمن ممتد میشوی…

با چشم هایت حرف دارم…!
می خواهم ناگفته های بسیاری را
برایت بگویم
از شهریور ،
از بغض های نبودنت،
از نامه های چشمانم
که همیشه بی جواب ماند
باور نمی کنی؟!
تمام این روزها
با لبخندت آفتابی بود…
اما
دلتنگی آغوشت… رهایم نمی کند،
به راستی…
عشق بزرگترین آرامش جهان است!

میگفت عشق
مثل یک بیماری میمونه
که تو هر آدمی یجور بروز میکنه،
یکی بدبین میشه،
یکی مهربون میشه،
یکی غمگین میشه،
یه سری هم از ترسِ واگیردار بودن رها میکنن میرن!
من تنها حسی که دارم دلتنگیه

از قوی بودن خسته ام ؛
دلم یک شانه می خواهد
تکیه دهم به آن
و بی خیال همه دنیا
دلتنگی هایم را ببارم …

زهردری هم که حرف بزنم
دلتنگی تو از یادم نمیرود…
گاهی غمی به وسعت
ِ یک عمر طول میکشد…..!

در نگاه من
یک خروار دلتنگی ست
های…! این بود مزد عشق…

شب
که دلتنگی ندارد
وقتی که از خیال…
به تو نزدیک‌تر شوم…

ساعت دلتنگی ام
کوک نبودن توست…
با من بگو
کجایی
رد نگاهت را از کدام ستاره بگیرم
وقتی…
عطر مویت را هیچ گلی ندارد
و لبخندت را
حتی ماه نمی داند
“ تو‌ “
خاص ترین
شعر خدایی و من…

کاش دفتر خاطراتم
چراغ جادو بود
تا هر وقت از سرِ دلتنگی
به رویش دست میکشیدم
تو از درونش
با آرزوی من بیرون می آمدی!

دلتنگی شب از جایی آغاز میشود
که باور می کنی هیچ‌کس
را نداری برای همراهی بی‌خوابی هایت.

دلبستگی قصه دردناک آدمی ست
تنها آدم است که می تواند حتی
به حضور علفی دلخوش بشود !
دلبستگی هم خانواده ی اصیلی ست…
برای درد ،
برای دلتنگی ،
برای اسارت و برای انتظار…
دلبستگی بیماری خطرناکی ست
که تنها درمانش مرگ ست
دلبستگی وابستگی می آورد
و وابستگی یعنی برباد رفتن

ترجیح
میدهم
تمامِ آشوب هاے دلم را
کنارِ گوشَت نجوا کنم
بودنٺ را لازم دارم،
براے چند دقیقہ ابرازِ دلتنگی

پدر
چه غم انگیز است گذراندن دقایق بدون حضور تو
بغض نبودنت هیج جا خالی نخواهد شد

پدر عزیزم سلام…از آسمان چه خبر؟….

مهمانی آسمان تمام نشد که برگردی…

دلتنگتم پدر آسمانیم….

کاش میشد که برگردی…

پدرم به چه مشغول کنم دیده و دل را که هنوز…. دل تو را می‌خواهد… دیده تو را می جوید

آنقَدَر وسوسه دارم بنویسم که نگو…
تو کجایی پدرم…؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو…
بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا…
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو…
جانِ من حرف بزن!
امر بفرما پدرم.
آنقَدَر گوش به فرمان تو هستم که نگو…
کوچه پس کوچه ی این شهر پر از تنهاییست
آنقَدَر بی تو در این شهر غریبم که نگو…
پدر ای یاد تو آرامش من…!
امشب از کوچه ی دلتنگیِ من میگُذری؟!
جانِ من زود بیا
بغلم کن پدرم…!
آنقَدَر حسرت آغوش تو دارم که نگو…
به خدا دلتنگم!
رو به رویم بِنِشینی کافیست
همه دنیا به کنار…
گرچه از دور ولی، من تو را میبوسم
آنقَدر خاک کف پای تو هستم که نگو …
یادت گرامی ، روحت شاد

پدر به خواب هایم…
یه شب بخیر بدهکاری!!

به گونه هایم
یک بوسه!!

به شانه هایم
یک آغوش!!

سرجمع حسابمان میشود
««بودنت»»…کاش بودی

اشکها کلماتی هستند که قلب نمیتواند بگوید …

چقدر گریه کنم تا بدانی چقدر دلتنگت هستم

پدر…

پدر جان… دلم برایت تنگ شده !
می خواهم آنقدر اشک بریزم
تا غبار فاصله از قلبم تمیـــز شود .
ولی می ترسم …

بابای خوبم!!!
اجازه بده،اشک هایم را پنهان نکنم تا گواه دل شکسته ام باشد.
این روزها پرنده دلم را تاب قفس دلتنگی ات نیست.
می آیم به منزلت تا برایت بگویم…
بابای مهربونم!نیستی تا ببینی روزگار چنان سیلی محکمی به اقبال سرنوشتم زد که تا همیشه جای سرخ بی پدری برگونه ی زندگی ام باقی بماند!
بابای نازنینم!
دو ساله زبانم نام تورا خطاب نکرده!
چه روزها که یک به یک غروب شد و چه بغض ها که یکی یکی رسوب شد اما!!!!
تو نیامدی

بنشینید رو به رویِ پدرتان ،
دستانش را در دست بگیرید ،
تا می توانید در چَشمانَش غرق شوید ..
بشمارید دانه دانه خط ها و چروک هایِ زیرِ چَشمهایَش را ..
دست بکشید رویِ صورتش ،
ریشَش را لمس کنید ..
ببوسیدَش تا زِبریِ تَه ریشَش را رویِ لبهایتان حس کنید ..
مُدام با او عکس بگیرید ،
حتی اگر گلایه کند که از عکس گرِفتَنِتان خسته شده ،
هرچه میتوانید عکس بگیرید تا از تمامِ لحظه هایِ بودنش خاطره بسازید..
خودتان را در آغوشَش بیاندازید
و نفس بکشید لحظه لحظه ی
حُضورَش در زندگیتان را ..
و بعد دستانتان را رو به خدا بلند کنید
و شُکر کنید تمامِ لحظه ها و روزهایِ بودنَش را ..
ماهایی که پدر از دست داده ایم ،
خیلی خوب میفهمیم حسرتِ یک لحظه کنارِ پدر نشستن و غرق در چشمانَش شدن را ..
حسرتِ یک بار هم شده بوسیدنِ
دست هایِ زحمتکشَش را ..
حسرتِ شنیدنِ صدایِ مردانه اش را ،
دیدنِ کفش هایِ مَردانه اش
در ورودیِ خانه ،
شنیدنِ یک بار صدایِ کلید اَنداختنِ پدر بر قُفلِ در ..
قدر بدانید بودنِشان را ،
جشن بگیرید حُضورشان را ،
همین روزها ،
بدون هیچ بهانه ای،
بلند شوید و بروید و بوسه بارانَش کنید و قُربان صدقه اش بروید ،
به شانه هایِ مردانه اش تکیه دهید ،
و برایِ تمامِ نفس هایش خدا را هزار بار شکر کنید … ——-
روحت شاد پدرم

سهم من از تو
دلتنگی بی پایانیست
که روزها دیوانه ام می کند شبها شاعر

دلم را هاله ی مهتاب کردم
صدای لحظه ها را خواب کردم
به یاد چشمهایت ای پدر جان
تمام آسمان را قاب کردم …

بعضی غم هاهمیشگی وتموم نشدنین سفری ابدی توونبودنت ازاون غم هاست پدرم

هیچ غروبی

غمگین تر از غروب پدر نیست

الهی سهم همیشگی نشه این غروب غمگین….

به پاس اولین بوسه ای
که پدرم به رسم مهر
در اوّلین ساعات تولد به گونه ام زد
به یاد سوزنده ترین بوسۀ آخر
که من به رسم وداع به صورتش زدم
یادش را گرامی میدارم
نثار روح همه ی پدرانی
که دیگر بین ما نیستند.فاتحه ای بخوانیم.

پدر جان… هر صبح بیدار شدن با دانستن این که دیگر در کنارم نیستی، بسیار دشوار است. دنیای من بدون تو ناقص است. دلم برایت تنگ شده!

دلتنگی
نام
دیگر
پاییز است
وقتی باران هایش
مدام نبودنت را
در کوچه ها می بارند
تو نیستی و
همه ی ابر های دنیا
در چشم های من
زندگی می کنند پدر….!

پدر… وقتی نباشی جمعه می‌ بارد

عصرِ وخیمی در دلش دارد

آنقدر می‌ بارد که داغش را

بر واژه‌ های شعر بگذارد !

بابای خوبم! دیشب توی خواب گریه کردم. بیدار که شدم، گفتند اسم تو را صدا می‌زدم. دلم می‌خواهد پیش من باشی و مرا در پناه خودت بگیری. وقتی می‌خوابم تو را می‌بینم. چقدر خوابیدن را دوست دارم

دلتنگ شده ام..
نمیدانم !
شاید براۍ تو پدر
یا شاید براۍ دیروزهایی ڪه باتو
گذشت.
من از ایـنجا..
صدایت میـڪنم !
تو از آنــــــجا بغلم ڪن!
دلــــم خیلی واست تنگ شده

دستان مادرتان راببوسید
قبل از آنکه
سنگ سردی راببوسید
مادرتان را در آغوش بگیرید
قبل از آنکه
عکسش را در آغوش بگیرید
هیچ چیز در دنیا
ارزش ” مادر”را ندارد…

مادرم هیچوقت بمن نگفت دوستم دارد

وقت نداشت…..
دستش همیشه بند بود

بند بستن بند کفشهای من
که گره زدن بلد نبودم

دستش بند دکمه ی روپوش خواهرم بود

بند مشقهای برادرم

من اما دوست داشتنش را
زنگ های تفریح
در سیب قرمزی که ته کیفم گذاشته بود
گاز می زدم

مادرم
از دلتنگیَت کجا فَرار کنم؟
کجا بروم که صدایِ آمدنت را بشنوَم؟
کجا بایستَم که راه رفتنَت را ببینم؟
کجا بخوابم که صدایِ نفس‌هات بیایَد؟
کجا بچرخَم که در آغوشِ تو پیدا شوم؟
کجا چشم باز کنم که در منظرَم قاب شوی؟
کجایی؟
مادرم
کجایی که هیچ چیزی قشنگ‌تَر از تماشایِ تو نیست؟
کجا بمیرَم،
که با بوسه‌هایِ تو چشم باز کنم؟
کجایی؟مادر
دلتنگتم مادر
روحت شاد مادر

بدون تو، هیچ چیز مثل سابق نیست. سعی می‌کنم که بدون تو به زندگی نرمال خود برگردم اما خیلی سخت است مادر

وقتی بجای کلاغ در آن بازی کودکانه گفتم: مامان پـر؛ خندیدی و گفتی: من که پر ندارم!!!
بزرگ تر که شدم فهمیدم، تو هم پر داشتی…

دلتنگتم مادر

این پاییز تو را کم دارد مادر
برای قدم زدن
وگرنه من آدم خانه نشینی نیستم

تو را به خاک ندادم ،به آسمان دادم
تو را به دست خداوند مهربان دادم
زمین که جای قشنگی برای گلها نیست
تو را به رسم امانت به آسمان دادم
دلیل بارش چشمان ابری ام مادر…!
همیشه لحظه باران تورا نشان دادم
پس از تو زنده نماندم،پس از تو هی مُردم
سر مزار تو هر روز سال جان دادم
چه پشت ابر چه پیدا،همیشه پر نور است
کسی که جای ستاره به کهکشان دادم

نیستی

و دلتنگی

خیابانی‌ ست بی انتها…

که از هیچ سمتی

قرار نیست به تو ختم بشود!

یادُ خاطرات تُ ﺷﺐ ﻫﺎ ،
ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺧﯿﺲ ﻣﻦ ﻣﯿﺪﺯﺩﺩ و بهانه ی تو را میگیرد
ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﺒﺮﯾﺴﺖ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﻧﻢ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ
ﺗﺎ ﮔﻼﯾﻪ ﺍﯼ ﻧﮑﻨﻢ ﺍﺯ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ …

دلتنگی عین شکستگی رو شیشه عینکه
،، هرجارو نگاه کنی می بینیش…

تا نیاید…
تا نباشد…
هیچ چیز درست نمی‌شود…

گاهی حجم دلتنگیهایم
آنقدر زیاد میشود که
دنیا باتمام وسعتش
برایم تنگ میشود

“جمعه” ها
به هر “نامی”
که”تو”را میخوانم
فقط”دلتنگی”
“جوابم”را میدهد…
بعد از تو …
بعد از تو …
بعد از تو …
مگر بعد از تو قرار است
اتفاقی هم بیافتد ؟؟
مگر زندگی بعد از تو تعطیل نیست؟؟؟

تو حواس من بودی !!!
از وقتی که رفتی
همه سراغت را میگیرند

هی می‌پرسند:
حواســــت کجاســـــت ؟؟!

صبح‌ها که از خواب برمیخاستم چهره زیبای تو با آن لبخند دلربا پیش چشمانم بود.
حالا ولی، خانه بدون تو خالیست و دل من برایت تنگ است.

ساعت : هزارِ نیمه شب…
آنها که درد دارند ،، میدانند ،، تاصبح
هزار ساعت دیگر مانده ؛) !

نمی شود که نمی شود
به تو فکر نکرد
کفر است اما
مثل خدا میمانی برایم
همه جا هستی تو

آخ که چقد دلتنگت شده ام
هر جا میروم هرجایی که تو نیستی
انگار برایم جهنم است
این روزها بیشتر از هرکسی به بودن تو نیاز دارم
ای کاش بودی و مرحم زخم هایم میشدی
خیلی به تو نیاز دارم خیلی
کاش بودی!

همه ی سهم من از خودم
دلی ست که هر لحظه
برایت بیقرار است
و هرشب بغض گلویم را
در تابوت سیاهی که
برای آرزوهایم ساخته ام… گریستم
و تو هرگز ندانستی که خاطره هایت
زخم‌های مکررم بودند
و نبودنت
کابوس روزگارم

نه دلگیر است
نه غمگین
و نه بی حوصله
گاهی فقط خستس
فقط خسته
خسته از
میان فراموشی و خاطرات
بودن
میان گریه و بغض
بودن
میان غم و بی حوصلگی
بودن
میان رفتن ها و ماندن ها
بودن
واقعا زندگی چه واژه سنگینی ست
وقتی انسان می داند تنها باید حملش کند…

ای آنکه دوست دارمت اما ندارمت
جایت همیشه در دل من درد میکند

عزیز از دست رفته ام

نه توان بدسا آوردنت را دارم

نه توان فراموش کردنت را

سهم من از تو فقط دلتنگیست

آنچه سرنوشت
درمن جا گذاشت
باقی مانده های‌ دریاست
دلتنگی برای آب
و تو
به وسعتِ یک آه
طولانی تر از خیابان های‌ تنهائی
درمن ممتد میشوی…

با چشم هایت حرف دارم…!
می خواهم ناگفته های بسیاری را
برایت بگویم
از شهریور ،
از بغض های نبودنت،
از نامه های چشمانم
که همیشه بی جواب ماند
باور نمی کنی؟!
تمام این روزها
با لبخندت آفتابی بود…
اما
دلتنگی آغوشت… رهایم نمی کند،
به راستی…
عشق بزرگترین آرامش جهان است!

میگفت عشق
مثل یک بیماری میمونه
که تو هر آدمی یجور بروز میکنه،
یکی بدبین میشه،
یکی مهربون میشه،
یکی غمگین میشه،
یه سری هم از ترسِ واگیردار بودن رها میکنن میرن!
من تنها حسی که دارم دلتنگیه

از قوی بودن خسته ام ؛
دلم یک شانه می خواهد
تکیه دهم به آن
و بی خیال همه دنیا
دلتنگی هایم را ببارم …

زهردری هم که حرف بزنم
دلتنگی تو از یادم نمیرود…
گاهی غمی به وسعت
ِ یک عمر طول میکشد…..!

در نگاه من
یک خروار دلتنگی ست
های…! این بود مزد عشق…

شب
که دلتنگی ندارد
وقتی که از خیال…
به تو نزدیک‌تر شوم…

ساعت دلتنگی ام
کوک نبودن توست…
با من بگو
کجایی
رد نگاهت را از کدام ستاره بگیرم
وقتی…
عطر مویت را هیچ گلی ندارد
و لبخندت را
حتی ماه نمی داند
“ تو‌ “
خاص ترین
شعر خدایی و من…

کاش دفتر خاطراتم
چراغ جادو بود
تا هر وقت از سرِ دلتنگی
به رویش دست میکشیدم
تو از درونش
با آرزوی من بیرون می آمدی!

دلتنگی شب از جایی آغاز میشود
که باور می کنی هیچ‌کس
را نداری برای همراهی بی‌خوابی هایت.

دلبستگی قصه دردناک آدمی ست
تنها آدم است که می تواند حتی
به حضور علفی دلخوش بشود !
دلبستگی هم خانواده ی اصیلی ست…
برای درد ،
برای دلتنگی ،
برای اسارت و برای انتظار…
دلبستگی بیماری خطرناکی ست
که تنها درمانش مرگ ست
دلبستگی وابستگی می آورد
و وابستگی یعنی برباد رفتن

ترجیح
میدهم
تمامِ آشوب هاے دلم را
کنارِ گوشَت نجوا کنم
بودنٺ را لازم دارم،
براے چند دقیقہ ابرازِ دلتنگی

پدر
چه غم انگیز است گذراندن دقایق بدون حضور تو
بغض نبودنت هیج جا خالی نخواهد شد

پدر عزیزم سلام…از آسمان چه خبر؟….

مهمانی آسمان تمام نشد که برگردی…

دلتنگتم پدر آسمانیم….

کاش میشد که برگردی…

پدرم به چه مشغول کنم دیده و دل را که هنوز…. دل تو را می‌خواهد… دیده تو را می جوید

آنقَدَر وسوسه دارم بنویسم که نگو…
تو کجایی پدرم…؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو…
بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا…
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو…
جانِ من حرف بزن!
امر بفرما پدرم.
آنقَدَر گوش به فرمان تو هستم که نگو…
کوچه پس کوچه ی این شهر پر از تنهاییست
آنقَدَر بی تو در این شهر غریبم که نگو…
پدر ای یاد تو آرامش من…!
امشب از کوچه ی دلتنگیِ من میگُذری؟!
جانِ من زود بیا
بغلم کن پدرم…!
آنقَدَر حسرت آغوش تو دارم که نگو…
به خدا دلتنگم!
رو به رویم بِنِشینی کافیست
همه دنیا به کنار…
گرچه از دور ولی، من تو را میبوسم
آنقَدر خاک کف پای تو هستم که نگو …
یادت گرامی ، روحت شاد

پدر به خواب هایم…
یه شب بخیر بدهکاری!!

به گونه هایم
یک بوسه!!

به شانه هایم
یک آغوش!!

سرجمع حسابمان میشود
««بودنت»»…کاش بودی

اشکها کلماتی هستند که قلب نمیتواند بگوید …

چقدر گریه کنم تا بدانی چقدر دلتنگت هستم

پدر…

پدر جان… دلم برایت تنگ شده !
می خواهم آنقدر اشک بریزم
تا غبار فاصله از قلبم تمیـــز شود .
ولی می ترسم …

بابای خوبم!!!
اجازه بده،اشک هایم را پنهان نکنم تا گواه دل شکسته ام باشد.
این روزها پرنده دلم را تاب قفس دلتنگی ات نیست.
می آیم به منزلت تا برایت بگویم…
بابای مهربونم!نیستی تا ببینی روزگار چنان سیلی محکمی به اقبال سرنوشتم زد که تا همیشه جای سرخ بی پدری برگونه ی زندگی ام باقی بماند!
بابای نازنینم!
دو ساله زبانم نام تورا خطاب نکرده!
چه روزها که یک به یک غروب شد و چه بغض ها که یکی یکی رسوب شد اما!!!!
تو نیامدی

بنشینید رو به رویِ پدرتان ،
دستانش را در دست بگیرید ،
تا می توانید در چَشمانَش غرق شوید ..
بشمارید دانه دانه خط ها و چروک هایِ زیرِ چَشمهایَش را ..
دست بکشید رویِ صورتش ،
ریشَش را لمس کنید ..
ببوسیدَش تا زِبریِ تَه ریشَش را رویِ لبهایتان حس کنید ..
مُدام با او عکس بگیرید ،
حتی اگر گلایه کند که از عکس گرِفتَنِتان خسته شده ،
هرچه میتوانید عکس بگیرید تا از تمامِ لحظه هایِ بودنش خاطره بسازید..
خودتان را در آغوشَش بیاندازید
و نفس بکشید لحظه لحظه ی
حُضورَش در زندگیتان را ..
و بعد دستانتان را رو به خدا بلند کنید
و شُکر کنید تمامِ لحظه ها و روزهایِ بودنَش را ..
ماهایی که پدر از دست داده ایم ،
خیلی خوب میفهمیم حسرتِ یک لحظه کنارِ پدر نشستن و غرق در چشمانَش شدن را ..
حسرتِ یک بار هم شده بوسیدنِ
دست هایِ زحمتکشَش را ..
حسرتِ شنیدنِ صدایِ مردانه اش را ،
دیدنِ کفش هایِ مَردانه اش
در ورودیِ خانه ،
شنیدنِ یک بار صدایِ کلید اَنداختنِ پدر بر قُفلِ در ..
قدر بدانید بودنِشان را ،
جشن بگیرید حُضورشان را ،
همین روزها ،
بدون هیچ بهانه ای،
بلند شوید و بروید و بوسه بارانَش کنید و قُربان صدقه اش بروید ،
به شانه هایِ مردانه اش تکیه دهید ،
و برایِ تمامِ نفس هایش خدا را هزار بار شکر کنید … ——-
روحت شاد پدرم

سهم من از تو
دلتنگی بی پایانیست
که روزها دیوانه ام می کند شبها شاعر

دلم را هاله ی مهتاب کردم
صدای لحظه ها را خواب کردم
به یاد چشمهایت ای پدر جان
تمام آسمان را قاب کردم …

بعضی غم هاهمیشگی وتموم نشدنین سفری ابدی توونبودنت ازاون غم هاست پدرم

هیچ غروبی

غمگین تر از غروب پدر نیست

الهی سهم همیشگی نشه این غروب غمگین….

به پاس اولین بوسه ای
که پدرم به رسم مهر
در اوّلین ساعات تولد به گونه ام زد
به یاد سوزنده ترین بوسۀ آخر
که من به رسم وداع به صورتش زدم
یادش را گرامی میدارم
نثار روح همه ی پدرانی
که دیگر بین ما نیستند.فاتحه ای بخوانیم.

پدر جان… هر صبح بیدار شدن با دانستن این که دیگر در کنارم نیستی، بسیار دشوار است. دنیای من بدون تو ناقص است. دلم برایت تنگ شده!

دلتنگی
نام
دیگر
پاییز است
وقتی باران هایش
مدام نبودنت را
در کوچه ها می بارند
تو نیستی و
همه ی ابر های دنیا
در چشم های من
زندگی می کنند پدر….!

پدر… وقتی نباشی جمعه می‌ بارد

عصرِ وخیمی در دلش دارد

آنقدر می‌ بارد که داغش را

بر واژه‌ های شعر بگذارد !

بابای خوبم! دیشب توی خواب گریه کردم. بیدار که شدم، گفتند اسم تو را صدا می‌زدم. دلم می‌خواهد پیش من باشی و مرا در پناه خودت بگیری. وقتی می‌خوابم تو را می‌بینم. چقدر خوابیدن را دوست دارم

دلتنگ شده ام..
نمیدانم !
شاید براۍ تو پدر
یا شاید براۍ دیروزهایی ڪه باتو
گذشت.
من از ایـنجا..
صدایت میـڪنم !
تو از آنــــــجا بغلم ڪن!
دلــــم خیلی واست تنگ شده

دستان مادرتان راببوسید
قبل از آنکه
سنگ سردی راببوسید
مادرتان را در آغوش بگیرید
قبل از آنکه
عکسش را در آغوش بگیرید
هیچ چیز در دنیا
ارزش ” مادر”را ندارد…

مادرم هیچوقت بمن نگفت دوستم دارد

وقت نداشت…..
دستش همیشه بند بود

بند بستن بند کفشهای من
که گره زدن بلد نبودم

دستش بند دکمه ی روپوش خواهرم بود

بند مشقهای برادرم

من اما دوست داشتنش را
زنگ های تفریح
در سیب قرمزی که ته کیفم گذاشته بود
گاز می زدم

مادرم
از دلتنگیَت کجا فَرار کنم؟
کجا بروم که صدایِ آمدنت را بشنوَم؟
کجا بایستَم که راه رفتنَت را ببینم؟
کجا بخوابم که صدایِ نفس‌هات بیایَد؟
کجا بچرخَم که در آغوشِ تو پیدا شوم؟
کجا چشم باز کنم که در منظرَم قاب شوی؟
کجایی؟
مادرم
کجایی که هیچ چیزی قشنگ‌تَر از تماشایِ تو نیست؟
کجا بمیرَم،
که با بوسه‌هایِ تو چشم باز کنم؟
کجایی؟مادر
دلتنگتم مادر
روحت شاد مادر

بدون تو، هیچ چیز مثل سابق نیست. سعی می‌کنم که بدون تو به زندگی نرمال خود برگردم اما خیلی سخت است مادر

وقتی بجای کلاغ در آن بازی کودکانه گفتم: مامان پـر؛ خندیدی و گفتی: من که پر ندارم!!!
بزرگ تر که شدم فهمیدم، تو هم پر داشتی…

دلتنگتم مادر

این پاییز تو را کم دارد مادر
برای قدم زدن
وگرنه من آدم خانه نشینی نیستم

تو را به خاک ندادم ،به آسمان دادم
تو را به دست خداوند مهربان دادم
زمین که جای قشنگی برای گلها نیست
تو را به رسم امانت به آسمان دادم
دلیل بارش چشمان ابری ام مادر…!
همیشه لحظه باران تورا نشان دادم
پس از تو زنده نماندم،پس از تو هی مُردم
سر مزار تو هر روز سال جان دادم
چه پشت ابر چه پیدا،همیشه پر نور است
کسی که جای ستاره به کهکشان دادم

نیستی

و دلتنگی

خیابانی‌ ست بی انتها…

که از هیچ سمتی

قرار نیست به تو ختم بشود!

یادُ خاطرات تُ ﺷﺐ ﻫﺎ ،
ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺧﯿﺲ ﻣﻦ ﻣﯿﺪﺯﺩﺩ و بهانه ی تو را میگیرد
ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﺒﺮﯾﺴﺖ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺒﺎﻧﻢ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ
ﺗﺎ ﮔﻼﯾﻪ ﺍﯼ ﻧﮑﻨﻢ ﺍﺯ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ …

اشعار عاشقانه شهریار

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی

تو بمان و دگران وای به حال دگران

رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهند

هر چه آفاق بجویند کران تا به کران

میروم تا که به صاحبنظری بازرسم

محرم ما نبود دیده کوته نظران

دل چون آینه اهل صفا می شکنند

که ز خود بی خبرند این ز خدا بیخبران

دل من دار که در زلف شکن در شکنت

یادگاریست ز سر حلقه شوریده سران

گل این باغ بجز حسرت و داغم نفزود

لاله رویا تو ببخشای به خونین جگران

ره بیداد گران بخت من آموخت ترا

ورنه دانم تو کجا و ره بیداد گران

سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن

کاین بود عاقبت کار جهان گذران

شهریارا غم آوارگی و دربدری

شورها در دلم انگیخته چون نوسفران

رفتی و در دل هنوزم حسرت دیدار باقی
حسرت عهد و وداعم با دل و دلدار باقی

کس نیست در این گوشه فراموش‌تر از من
وز گوشه‌نشینان تو خاموش‌تر از من

هر کس به خیالیست هم‌آغوش و کسی نیست
ای گل به خیال تو هم آغوشتر از من

می‌نوشد از آن لعل شفقگون همه آفاق
اما که در این میکده غم نوش‌تر از من

افتاده جهانی همه مدهوش تو لیکن
افتاده‌تر از من نه و مدهوش‌تر از من

بی ماه رخ تو شب من هست سیه پوش
اما شب من هم نه سیه‌پوش‌تر از من

گفتی تو نه گوشی که سخن گویمت از عشق
ای نادره گفتار کجا گوش‌تر از من

بیژن تر از آنم که بچاهم کنی ای ترک
خونم بفشان کیست سیاووش‌تر از من

با لعل تو گفتم که علاجم لب نوش است
بشکفت که یا رب چه لبی نوش‌تر از من

آخر چه گلابی است به از اشک من ای گل
دیگی نه در این بادیه پرجوش‌تر از من

گر از من زشتی ای بینی به زیبایی خود بگذر
تو زلف از هم گشایی به که ابرو در هم اندازی

راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده ای

مگر ای شاهد گمراه به راه آمده ای

باری این موی سپیدم نگر ای چشم سیاه

گر بپرسیدن این بخت سیاه آمده ای

کشته چاه غمت را نفسی هست هنوز

حذر ای آینه در معرض آه آمده ای

از در کاخ ستم تا به سر کوی وفا

خاکپای تو شوم کاین همه راه آمده ای

چه کنی با من و با کلبه درویشی من

تو که مهمان سراپرده شاه آمده ای

می تپد دل به برم با همه شیر دلی

که چو آهوی حرم شیرنگاه آمده ای

آسمان را ز سر افتاد کلاه خورشید

به سلام تو که خورشید کلاه آمده ای

شهریارا حرم عشق مبارک بادت

که در این سایه دولت به پناه آمده ای

آتشی زد شب هجرم به دل و جان که مپرس
آن چنان سوختم از آتش هجران که مپرس

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی

سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست

من که یک امروز مهمان توام فردا چرا

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم

دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا

وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار

اینهمه غافل شدن از چون منی شیدا چرا

شور فرهادم بپرسش سر به زیر افکنده بود

ای لب شیرین جواب تلخ سربالا چرا

ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت

اینقدر با بخت خواب آلود من لالا چرا

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند

در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا

در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین

خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا

شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر

این سفر راه قیامت میروی تنها چرا

فرخا از تو دلم ساخته با یاد هنوز
خبر از کوی تو می آوردم باد هنوز
در جوانی همه با یاد تو دلخوش بودم
پیرم و از تو همان ساخته با یاد هنوز

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را

نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم

به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را

به یاد یار دیرین کاروان گم کرده رامانم

که شب در خواب بیند همرهان کاروانی را

بهاری بود و ما را هم شبابی و شکر خوابی

چه غفلت داشتیم ای گل شبیخون جوانی را

چه بیداری تلخی بود از خواب خوش مستی

که در کامم به زهرآلود شهد شادمانی را

سخن با من نمی گوئی الا ای همزبان دل

خدایا با که گویم شکوه بی همزبانی را

نسیم زلف جانان کو که چون برگ خزان دیده

به پای سرو خود دارم هوای جانفشانی را

به چشم آسمانی گردشی داری بلای جان

خدا را بر مگردان این بلای آسمانی را

نمیری شهریار از شعر شیرین روان گفتن

که از آب بقا جویند عمر جاودانی را

شبی را با من ای ماه سحرخیزان سحر کردی
سحر چون آفتاب از آشیان من سفر کردی

هنوزم از شبستان وفا بوی عبیر آید
که چون شمع عبیرآگین شبی با من سحر کردی

صفا کردی و درویشی بمیرم خاکپایت را
که شاهی محشتم بودی و با درویش سر کردی

چو دو مرغ دلاویزی به تنگ هم شدیم افسوس
همای من پریدی و مرا بی بال و پر کردی

مگر از گوشه چشمی وگر طرحی دگر ریزی
که از آن یک نظر بنیاد من زیر و زبر کردی

به یاد چشم تو انسم بود با لاله وحشی
غزال من مرا سرگشته کوه و کمر کردی

به گردشهای چشم آسمانی از همان اول
مرا در عشق از این آفاق گردی‌ها خبر کردی

به شعر شهریار اکنون سرافشانند در آفاق
چه خوش پیرانه سر ما را به شیدائی سمر کردی

الفت پیری و نسیان جوانی بین که دیگر

خود نمی‌دانم که پیری دوست دارم یا جوانی

اشعار عاشقانه شهریار

امشب ای ماه به درد دل من تسکینی

آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی

کاهش جان تو من دارم و من می دانم

که تو از دوری خورشید چها می بینی

تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من

سر راحت ننهادی به سر بالینی

هر شب از حسرت ماهی من و یک دامن اشک

تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی

همه در چشمه مهتاب غم از دل شویند

امشب ای مه تو هم از طالع من غمگینی

من مگر طالع خود در تو توانم دیدن

که توام آینه بخت غبار آگینی

باغبان خار ندامت به جگر می شکند

برو ای گل که سزاوار همان گلچینی

نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید

که کند شکوه ز هجران لب شیرینی

تو چنین خانه کن و دلشکن ای باد خزان

گر خود انصاف کنی مستحق نفرینی

کی بر این کلبه طوفان زده سر خواهی زد

ای پرستو که پیام آور فروردینی

شهریارا گر آئین محبت باشد

جاودان زی که به دنیای بهشت آئینی

مادر هستی ام به امید دعای توست

فردا کلید باغ بهشتم رضای توست

گرچه پیر است این تنم ، دل نوجوانی میکند
در خیال خام خود هی نغمه خوانی میکند

شرمی از پیری ندارد قلب بی پروای من
زیر چشمی بی حیا کار نهانی میکند

عاشقی ها میکند دل ، گرچه میداند که غم
لحظه لحظه از برایش نوحه خوانی میکند

هی بسازد نقشی ازروی نگاری هر دمی
درخیالش زیر گوشش پرده خوانی میکند

عقل بیچاره به گِل مانده ولیکن دست خود
داده بر دست ِ دل و ،با او تبانی میکند

گیج و منگم کرده این دل، آنچنانی کاین زبان
همچو او رفته ز دست و ، لنَتَرانی میکند

گفتمش رسوا مکن ما را بدین شهرو دیار
دیدمش رسوا مرا ، سطحِ جهانی میکند

بلبلی را دیده دل اندر شبی نیلوفری
دست وپایش کرده گم، شیرین زبانی میکند

از غم جدا مشو که غنا می‌دهد به دل

امّا چه غم،غمی که خدا می‌دهد به دل

چو بستی در بروی من به کوی صبر رو کردم
چو درمانم نبخشیدی به درد خویش خو کردم

چرا رو در تو آرم من که خود را گم کنم در تو
به خود باز آمدم نقش تو در خود جستجو کردم

خیالت ساده دل تر بود و با ما از تو یک رو تر
من اینها هر دو با آئینه دل روبرو کردم

فشردم با همه مستی به دل سنگ صبوری را
زحال گریه پنهان حکایت با سبو کردم

فرود آ ای عزیز دل که من از نقش غیر تو
سرای دیده با اشک ندامت شست و شو کردم

صفائی بود دیشب با خیالت خلوت ما را
ولی من باز پنهانی ترا هم آرزو کردم

ملول از ناله بلبل مباش ای باغبان رفتم
حلالم کن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردم

تو با اغیار پیش چشم من می‌در سبو کردی
من از بیم شماتت گریه پنهان در گلو کردم

حراج عشق وتاراج جوانی وحشت پیری
در این هنگامه من کاری که کردم یاد او کردم

ازین پس شهریارا ما و از مردم رمیدن‌ها
که من پیوند خاطر با غزالی مشک مو کردم

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم

دیگر اکنون باجوانان ناز کن با ما چرا

تو خود شعری و چون سحر و پری افسانه را مانی
به افسون کدامین شعر در دام من افتادی

گر از یادم رود عالم تو از یادم نخواهی رفت
به شرط آن که گه گاهی تو هم از من کنی یادی

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا ؟

بی وفا، بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا ؟

اشعار عاشقانه شهریار

چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی
چه شد که شیوه بیگانگی رها کردی

به قهر رفتن و جور و جفا شعار تو بود
چه شد که بر سر مهر آمدی وفا کردی

منم که جورو جفا دیدم و وفا کردم
توئی که مهر و وفا دیدی و جفا کردی

بیا که با همه نامهربانیت ای ماه
خوش آمدی و گل آوردی و صفا کردی

بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد کس
نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

منت به یک نگه آهوانه می بخشم
هر آنچه ای ختنی خط من خطا کردی

اگر چه کار جهان بر مراد ما نشود
بیا که کار جهان بر مراد ما کردی

هزار درد فرستادیم به جان لیکن
چو آمدی همه آن دردها دوا کردی

کلید گنج غزلهای شهریار توئی
بیا که پادشه ملک دل گدا کردی

این همه جلوه و در پرده نهانی گل من

وین همه پرده و از جلوه عیانی گل من

آن تجلی که به عشق است و جلالست و جمال

و آن ندانیم که خود چیست تو آنی گل من

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران

ساده دل من که قسم های تو باورکردم

بی داد رفت لاله ی برباد رفته را
یارب خزان چه بود بهار شکفته را

هر لاله ای که از دل این خاک دان دمید
نو کرد داغ ماتم یاران رفته را

جز در صفای اشک دلم وا نمی شود
باران به دامن است هوای گرفته را

وای ای مه دوهفته چه جای محاق بود
آخر محاق نیست که ماه دوهفته را

برخیز لاله ، بند گلوبند خود بتاب
آورده ام به دیده گهرهای سُفته را

ای کاش ناله های چو من بلبلی حزین
بیدار کردی آن گُل در خاک خفته را

گر سوزد استخوان جوانان شگفت نیست
تب موم سازد آهن و پولاد تَفته را

گردون برات خوشدلی کس نخوانده است
اینجا همیشه رد و نکول است سفته را

این گوژپشت، تیرقدان راست تر زند
چندین کمین نکرده کمان های چفته را

یارب چها به سینه ی این خاکدان دراست
کس نیست واقف این همه راز نهفته را

راه عدم نَرُفت کس از رهروان خاک
چون رفت خواهی این همه راه نَرفته را

لب دوخت هرکه را که بدو راز گفت دهر
تا باز نشنود ز کس این راز گفته را

لعلی نسفت کلک دُر افشان شهریار
در رشته چون کشم دُر و لعل نسفته را

روزگار اینسان که خواهد بیکس وتنها مرا

سایه هم ترسم نیاید دیگر از دنبال من

اشعار عاشقانه شهریار

کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست
با دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست

ماهم که هاله‌ای به رخ از دود آهش است
دائم گرفته چون دل من روی ماهش است

دیگر نگاه وصف بهاری نمی‌کند
شرح خزان دل به زبان نگاهش است

دیدم نهان فرشته شرم و عفاف او
آورده سر به گوش من و عذرخواهش است

بگریخته است از لب لعلش شکفتگی
دائم گرفتگی است که بر روی ماهش است

افتد گذار او به من از دور و گاهگاه
خواب خوشم همین گذر گاه گاهش است

هر چند اشتباه از او نیست لیکن او
با من هنوز هم خجل از اشتباهش است

اکنون گلی است زرد، ولی از وفا هنوز
هر سرخ گل که در چمن آید گیاهش است

این برگ‌های زرد چمن نامه‌های اوست
وین باد‌های سرد خزان پیک راهش است

در گوشه‌های غم که کند خلوتی به دل
یاد من و ترانه من تکیه گاهش است

من دلبخواه خویش نجستم ولی خدا
با هر کس آن دهد که به جان دلبخواهش است

در شهر ما گناه بود عشق و شهریار
زندانی ابد به سزای گناهش است

اقوام روزگار به اخلاق زنده اند

قومی که گشت فاقد اخلاق مردنی است

اشعار عاشقانه شهریار

از زندگانیم گله دارد جوانیم
شرمنده جوانی از این زندگانیم

دارم هوای صحبت یاران رفته را
یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم

پروای پنج روز جهان کی کنم که عشق
داده نوید زندگی جاودانیم

چون یوسفم به چاه بیابان غم اسیر
وز دور مژده جرس کاروانیم

گوش زمین به ناله من نیست آشنا
من طایر شکسته پر آسمانیم

گیرم که آب و دانه دریغم نداشتند
چون می کنند با غم بی هم زبانیم

ای لاله بهار جوانی که شد خزان
از داغ ماتم تو بهار جوانیم

گفتی که آتشم بنشانی ولی چه سود
برخاستی که بر سر آتش نشانیم

شمعم گریست زار به بالین که شهریار
من نیز چون تو همدم سوز نهانیم

شب کتابی است پر از راز نهان

شرح آغاز و سرانجام جهان

آتشی زد شب هجرم به دل و جان که مپرس
آن چنان سوختم از آتش هجران که مپرس

گله ئی کردم و از یک گله بیگانه شدی
آشنایا گله دارم ز تو چندان که مپرس

مسند مصر ترا ای مه کنعان که مرا
ناله هائی است در این کلبه احزان که مپرس

سرونازا گرم اینگونه کشی پای از سر
منت آنگونه شوم دست به دامان که مپرس

گوهر عشق که دریا همه ساحل بنمود
آخرم داد چنان تخته به طوفان که مپرس

عقل خوش گفت چو در پوست نمی‌گنجیدم
که دلی بشکند آن پسته خندان که مپرس

بوسه بر لعل لبت باد حلال خط سبز
که پلی بسته به سرچشمه حیوان که مپرس

این که پرواز گرفته است همای شوقم
به هواداری سرویست خرامان که مپرس

دفتر عشق که سر خط همه شوق است و امید
آیتی خواندمش از یاس به پایان که مپرس

شهریارا دل از این سلسله مویان برگیر
که چنانچم من از این جمع پریشان که مپرس

پدرت گوهر خود به زروسیم فروخت

پدر عشق بسوزد که درآمد پدرم

زیباترین اشعار عاشقانه شهریار

به چشمک این‌همه مژگان به هم مزن یارا
که این دو فتنه بهم می‌زنند دنیا را

چه شعبده است که در چشمکان آبی تو
نهفته‌اند شب ماهتاب دریا را

تو خود به جامه خوابی و ساقیان صبوح
به یاد چشم تو گیرند جام صهبا را

کمند زلف به دوش افکن و به صحرا زن
که چشم مانده به ره آهوان صحرا را

به شهر ما چه غزالان که باده پیمایند
چه جای عشوه غزالان بادپیما را

فریب عشق به دعوی اشگ و آه مخور
که درد و داغ بود عاشقان شیدا را

هنوز زین همه نقاش ماه و اختر نیست
شبیه سازتر از اشگ من ثریا را

اشاره غزل خواجه با غزاله تست
صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

به یار ما نتوان یافت شهریارا عیب
جز این قدر که فراموش می‌کند ما را

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران

ساده دل من که قسم های تو باور کردم

از همه سوی جهان جلوه او می بینم
جلوه اوست جهان کز همه سو می بینم

چشم از او جلوه از او ما چه حریفیم ای دل
چهره اوست که با دیده او می بینم

تا که در دیده من کون و مکان آینه گشت
هم در آن آینه آن آینه رو می بینم

مادر موسیقی بهشت همانا صدای توست

گوش دلم به زمزمه لای لای توست

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند

بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند

همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست

طاقتم اظهار عجز و ناتوانی می کند

بلبلی در سینه مینالد هنوزم کاین چمن

با خزان هم آشتی و گل فشانی میکند

ما به داغ عشقبازی ها نشستیم و هنوز

چشم پروین همچنان چشمک پرانی میکند

نای ما خاموش ولی این زهره ی شیطان هنوز

با همان شور و نوا دارد شبانی میکند

گر زمین دود هوا گردد همانا آسمان

با همین نخوت که دارد آسمانی میکند

سالها شد رفته دمسازم ز دست اما هنوز

در درونم زنده است و زندگانی میکند

با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من

خاطرم با خاطرات خود تبانی میکند

بی‌ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی

چون بهاران میرسد با من خزانی میکند

طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند

آنچه گردون میکند با ما نهانی میکند

می‌رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان

دفتر دوران ما هم بایگانی می‌کند

شهریارا گو دل از ما مهربانان مشکنید

ور نه قاضی در قضا نامهربانی میکند

مه من هنوز عشقت دل من فکار دارد
تو یکی بپرس از این غم که به من چه کار دارد

نه بلای جان عاشق شب هجرتست تنها
که وصال هم بلای شب انتظار دارد

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم
عاشق نمی‌شوی که ببینی چه می‌کشم

با عقل آب عشق به یک جو نمی‌رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

دیشب سرم به بالش ناز وصال و باز
صبحست و سیل اشک به خون شسته بالشم

پروانه را شکایتی از جور شمع نیست
عمریست در هوای تو می‌سوزم و خوشم

خلقم به روی زرد بخندند و باک نیست
شاهد شو ای شرار محبت که بی غشم

باور مکن که طعنه طوفان روزگار
جز در هوای زلف تو دارد مشوشم

سروی شدم به دولت آزادگی که سر
با کس فرو نیاورد این طبع سرکشم

دارم چو شمع سر غمش بر سر زبان
لب میگزد چو غنچه خندان که خامشم

هر شب چو ماهتاب به بالین من بتاب
ای آفتاب دلکش و ماه پری وشم

لب بر لبم بنه بنوازش دمی چونی
تا بشنوی نوای غزلهای دلکشم

ساز صبا به ناله شبی گفت شهریار
این کار تست من همه جور تو می‌کشم

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را

نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

شب گذشته شتابان به رهگذار تو بودم
به جلد رهگذر اما در انتظار تو بودم

نسیم زلف تو پیچیده بود در سر و مغزم
خمار و سست ولی سخت بی قرار تو بودم

همه به کاری و من دست شسته از همه کاری
همه به فکر و خیال تو و به کار تو بودم

خزان عشق نبینی که من به هر دمی ای گل
در آرزوی شکوفائی و بهار تو بودم

اگر که دل بگشاید زبان به دعوی یاری
تو یار من که نبودی منم که یار تو بودم

چو لاله بود چراغم به جستجوی تو در دست
ولی به باغ تو دور از تو داغدار تو بودم

به کوی عشق تو راضی شدم به نقش گدایی
اگر چه شهره به هر شهر و شهریار تو بودم

سخن باما نمی گویی الا ای همزبان دل

خدا را با که گویم شکوه بی هم زبانی را

به چشمک این همه مژگان به هم مزن یارا
که این دو فتنه بهم می زنند دنیا را
چه شعبده است که در چشمکان آبی تو
نهفته اند شب ماهتاب دریا را

رندم و شهره به شوریدگی و شیدایی
شیوه ام چشم چرانی و قدح پیمایی

عاشقم خواهد و رسوای جهانی چه کنم
عاشقانند به هم عاشقی و رسوایی

خط دلبند تو بادا که در اطراف رخت
کار هر بوالهوسی نیست قلم فرسایی

نیست بزمی که به بالای تو آراسته نیست
ای برازنده به بالای تو بزم آرایی

شمع ما خود به شبستان وفا سوخت که داد
یاد پروانه پر سوخته بی پروایی

لعل شاهد نشنیدیم بدین شیرینی
زلف معشوقه ندیدیم بدین زیبایی

کاش یک روز سر زلف تو در دست افتد
تا ستانم من از او داد شب تنهایی

پیر میخانه که روی تو نماید در جام
از جبین تابدش انوار مبارک رایی

شهریار از هوس قند لبت چون طوطی
شهره شد در همه آفاق به شکرخایی

به مرگ چاره نجستم که در جهان مانم
به عشق زنده شدم تا که جاودان مانم

اشعار عاشقانه شهریار

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را

که به ماسوا فکندی همه سایه هما را

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین

به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند

چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را

مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ

به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را

برو ای گدای مسکین در خانه علی زن

که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من

چو اسیر تست اکنون به اسیر کن مدارا

بجز از علی که آرد پسری ابوالعجائب

که علم کند به عالم شهدای کربلا را

چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان

چو علی که میتواند که بسر برد وفا را

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت

متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را

بدو چشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت

که ز کوی او غباری به من آر توتیا را

به امید آن که شاید برسد به خاک پایت

چه پیامها سپردم همه سوز دل صبا را

چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان

که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را

چه زنم چونای هردم ز نوای شوق او دم

که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را

«همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی

به پیام آشنائی بنوازد آشنا را»

ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب

غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهریارا

روز روشن به خود از عشق تو کردم چو شب تار
به امیدی که تو هم شمع شب تار من آیی

اشعار عاشقانه شهریار

سلام خورشید من در روز سردم
سلام ای مرهم و داروى دردم

سر ﻭ همسر نگرفتم که گرو بود سرم
تو شدی مادر ﻭ من با همه پیری پسرم

تو جگر گوشه هم از شیر بریدی ﻭ هنوز
من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

من که با عشق نراندم به جوانی هوسی
هوس و عشق ﻭ جوانیست به پیرانه سرم

پدرت گوهر خود را به زر و سیم فروخت
پدر عشق بسوزد که درآمد پدرم

عشق و آزادگی ﻭ حسن و جوانی و هنر
عجبا هیچ نیارزد که بی سیم و زر

سیزده را همه عالم به در امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم

تا به دیوار ﻭ درش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه‌ی ﻣﻌﺸﻮﻗﻪﯼ خود میگذرم

ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی

چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی

تو که آتشکده عشق و محبت بودی
چه بلا رفت که خاکستر و خاموش شدی

تو به صد نغمه ٬ زبان بودی و دلها همه گوش

چه شنفتی که زبان بستی و خود گوش شدی

خلق را گرچه وفا نیست ولیکن گل من

نه گمان دار که رفتی و فراموش شدی

کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست
با دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست

از عشق من به هر سو در شهر گفتگویی است

من عاشق تو هستم این گفتگو ندارد

اشعار عاشقانه شهریار

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی

تو بمان و دگران وای به حال دگران

رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهند

هر چه آفاق بجویند کران تا به کران

میروم تا که به صاحبنظری بازرسم

محرم ما نبود دیده کوته نظران

دل چون آینه اهل صفا می شکنند

که ز خود بی خبرند این ز خدا بیخبران

دل من دار که در زلف شکن در شکنت

یادگاریست ز سر حلقه شوریده سران

گل این باغ بجز حسرت و داغم نفزود

لاله رویا تو ببخشای به خونین جگران

ره بیداد گران بخت من آموخت ترا

ورنه دانم تو کجا و ره بیداد گران

سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن

کاین بود عاقبت کار جهان گذران

شهریارا غم آوارگی و دربدری

شورها در دلم انگیخته چون نوسفران

رفتی و در دل هنوزم حسرت دیدار باقی
حسرت عهد و وداعم با دل و دلدار باقی

کس نیست در این گوشه فراموش‌تر از من
وز گوشه‌نشینان تو خاموش‌تر از من

هر کس به خیالیست هم‌آغوش و کسی نیست
ای گل به خیال تو هم آغوشتر از من

می‌نوشد از آن لعل شفقگون همه آفاق
اما که در این میکده غم نوش‌تر از من

افتاده جهانی همه مدهوش تو لیکن
افتاده‌تر از من نه و مدهوش‌تر از من

بی ماه رخ تو شب من هست سیه پوش
اما شب من هم نه سیه‌پوش‌تر از من

گفتی تو نه گوشی که سخن گویمت از عشق
ای نادره گفتار کجا گوش‌تر از من

بیژن تر از آنم که بچاهم کنی ای ترک
خونم بفشان کیست سیاووش‌تر از من

با لعل تو گفتم که علاجم لب نوش است
بشکفت که یا رب چه لبی نوش‌تر از من

آخر چه گلابی است به از اشک من ای گل
دیگی نه در این بادیه پرجوش‌تر از من

گر از من زشتی ای بینی به زیبایی خود بگذر
تو زلف از هم گشایی به که ابرو در هم اندازی

راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده ای

مگر ای شاهد گمراه به راه آمده ای

باری این موی سپیدم نگر ای چشم سیاه

گر بپرسیدن این بخت سیاه آمده ای

کشته چاه غمت را نفسی هست هنوز

حذر ای آینه در معرض آه آمده ای

از در کاخ ستم تا به سر کوی وفا

خاکپای تو شوم کاین همه راه آمده ای

چه کنی با من و با کلبه درویشی من

تو که مهمان سراپرده شاه آمده ای

می تپد دل به برم با همه شیر دلی

که چو آهوی حرم شیرنگاه آمده ای

آسمان را ز سر افتاد کلاه خورشید

به سلام تو که خورشید کلاه آمده ای

شهریارا حرم عشق مبارک بادت

که در این سایه دولت به پناه آمده ای

آتشی زد شب هجرم به دل و جان که مپرس
آن چنان سوختم از آتش هجران که مپرس

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی

سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست

من که یک امروز مهمان توام فردا چرا

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم

دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا

وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار

اینهمه غافل شدن از چون منی شیدا چرا

شور فرهادم بپرسش سر به زیر افکنده بود

ای لب شیرین جواب تلخ سربالا چرا

ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت

اینقدر با بخت خواب آلود من لالا چرا

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند

در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا

در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین

خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا

شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر

این سفر راه قیامت میروی تنها چرا

فرخا از تو دلم ساخته با یاد هنوز
خبر از کوی تو می آوردم باد هنوز
در جوانی همه با یاد تو دلخوش بودم
پیرم و از تو همان ساخته با یاد هنوز

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را

نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم

به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را

به یاد یار دیرین کاروان گم کرده رامانم

که شب در خواب بیند همرهان کاروانی را

بهاری بود و ما را هم شبابی و شکر خوابی

چه غفلت داشتیم ای گل شبیخون جوانی را

چه بیداری تلخی بود از خواب خوش مستی

که در کامم به زهرآلود شهد شادمانی را

سخن با من نمی گوئی الا ای همزبان دل

خدایا با که گویم شکوه بی همزبانی را

نسیم زلف جانان کو که چون برگ خزان دیده

به پای سرو خود دارم هوای جانفشانی را

به چشم آسمانی گردشی داری بلای جان

خدا را بر مگردان این بلای آسمانی را

نمیری شهریار از شعر شیرین روان گفتن

که از آب بقا جویند عمر جاودانی را

شبی را با من ای ماه سحرخیزان سحر کردی
سحر چون آفتاب از آشیان من سفر کردی

هنوزم از شبستان وفا بوی عبیر آید
که چون شمع عبیرآگین شبی با من سحر کردی

صفا کردی و درویشی بمیرم خاکپایت را
که شاهی محشتم بودی و با درویش سر کردی

چو دو مرغ دلاویزی به تنگ هم شدیم افسوس
همای من پریدی و مرا بی بال و پر کردی

مگر از گوشه چشمی وگر طرحی دگر ریزی
که از آن یک نظر بنیاد من زیر و زبر کردی

به یاد چشم تو انسم بود با لاله وحشی
غزال من مرا سرگشته کوه و کمر کردی

به گردشهای چشم آسمانی از همان اول
مرا در عشق از این آفاق گردی‌ها خبر کردی

به شعر شهریار اکنون سرافشانند در آفاق
چه خوش پیرانه سر ما را به شیدائی سمر کردی

الفت پیری و نسیان جوانی بین که دیگر

خود نمی‌دانم که پیری دوست دارم یا جوانی

اشعار عاشقانه شهریار

امشب ای ماه به درد دل من تسکینی

آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی

کاهش جان تو من دارم و من می دانم

که تو از دوری خورشید چها می بینی

تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من

سر راحت ننهادی به سر بالینی

هر شب از حسرت ماهی من و یک دامن اشک

تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی

همه در چشمه مهتاب غم از دل شویند

امشب ای مه تو هم از طالع من غمگینی

من مگر طالع خود در تو توانم دیدن

که توام آینه بخت غبار آگینی

باغبان خار ندامت به جگر می شکند

برو ای گل که سزاوار همان گلچینی

نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید

که کند شکوه ز هجران لب شیرینی

تو چنین خانه کن و دلشکن ای باد خزان

گر خود انصاف کنی مستحق نفرینی

کی بر این کلبه طوفان زده سر خواهی زد

ای پرستو که پیام آور فروردینی

شهریارا گر آئین محبت باشد

جاودان زی که به دنیای بهشت آئینی

مادر هستی ام به امید دعای توست

فردا کلید باغ بهشتم رضای توست

گرچه پیر است این تنم ، دل نوجوانی میکند
در خیال خام خود هی نغمه خوانی میکند

شرمی از پیری ندارد قلب بی پروای من
زیر چشمی بی حیا کار نهانی میکند

عاشقی ها میکند دل ، گرچه میداند که غم
لحظه لحظه از برایش نوحه خوانی میکند

هی بسازد نقشی ازروی نگاری هر دمی
درخیالش زیر گوشش پرده خوانی میکند

عقل بیچاره به گِل مانده ولیکن دست خود
داده بر دست ِ دل و ،با او تبانی میکند

گیج و منگم کرده این دل، آنچنانی کاین زبان
همچو او رفته ز دست و ، لنَتَرانی میکند

گفتمش رسوا مکن ما را بدین شهرو دیار
دیدمش رسوا مرا ، سطحِ جهانی میکند

بلبلی را دیده دل اندر شبی نیلوفری
دست وپایش کرده گم، شیرین زبانی میکند

از غم جدا مشو که غنا می‌دهد به دل

امّا چه غم،غمی که خدا می‌دهد به دل

چو بستی در بروی من به کوی صبر رو کردم
چو درمانم نبخشیدی به درد خویش خو کردم

چرا رو در تو آرم من که خود را گم کنم در تو
به خود باز آمدم نقش تو در خود جستجو کردم

خیالت ساده دل تر بود و با ما از تو یک رو تر
من اینها هر دو با آئینه دل روبرو کردم

فشردم با همه مستی به دل سنگ صبوری را
زحال گریه پنهان حکایت با سبو کردم

فرود آ ای عزیز دل که من از نقش غیر تو
سرای دیده با اشک ندامت شست و شو کردم

صفائی بود دیشب با خیالت خلوت ما را
ولی من باز پنهانی ترا هم آرزو کردم

ملول از ناله بلبل مباش ای باغبان رفتم
حلالم کن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردم

تو با اغیار پیش چشم من می‌در سبو کردی
من از بیم شماتت گریه پنهان در گلو کردم

حراج عشق وتاراج جوانی وحشت پیری
در این هنگامه من کاری که کردم یاد او کردم

ازین پس شهریارا ما و از مردم رمیدن‌ها
که من پیوند خاطر با غزالی مشک مو کردم

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم

دیگر اکنون باجوانان ناز کن با ما چرا

تو خود شعری و چون سحر و پری افسانه را مانی
به افسون کدامین شعر در دام من افتادی

گر از یادم رود عالم تو از یادم نخواهی رفت
به شرط آن که گه گاهی تو هم از من کنی یادی

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا ؟

بی وفا، بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا ؟

اشعار عاشقانه شهریار

چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی
چه شد که شیوه بیگانگی رها کردی

به قهر رفتن و جور و جفا شعار تو بود
چه شد که بر سر مهر آمدی وفا کردی

منم که جورو جفا دیدم و وفا کردم
توئی که مهر و وفا دیدی و جفا کردی

بیا که با همه نامهربانیت ای ماه
خوش آمدی و گل آوردی و صفا کردی

بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد کس
نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

منت به یک نگه آهوانه می بخشم
هر آنچه ای ختنی خط من خطا کردی

اگر چه کار جهان بر مراد ما نشود
بیا که کار جهان بر مراد ما کردی

هزار درد فرستادیم به جان لیکن
چو آمدی همه آن دردها دوا کردی

کلید گنج غزلهای شهریار توئی
بیا که پادشه ملک دل گدا کردی

این همه جلوه و در پرده نهانی گل من

وین همه پرده و از جلوه عیانی گل من

آن تجلی که به عشق است و جلالست و جمال

و آن ندانیم که خود چیست تو آنی گل من

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران

ساده دل من که قسم های تو باورکردم

بی داد رفت لاله ی برباد رفته را
یارب خزان چه بود بهار شکفته را

هر لاله ای که از دل این خاک دان دمید
نو کرد داغ ماتم یاران رفته را

جز در صفای اشک دلم وا نمی شود
باران به دامن است هوای گرفته را

وای ای مه دوهفته چه جای محاق بود
آخر محاق نیست که ماه دوهفته را

برخیز لاله ، بند گلوبند خود بتاب
آورده ام به دیده گهرهای سُفته را

ای کاش ناله های چو من بلبلی حزین
بیدار کردی آن گُل در خاک خفته را

گر سوزد استخوان جوانان شگفت نیست
تب موم سازد آهن و پولاد تَفته را

گردون برات خوشدلی کس نخوانده است
اینجا همیشه رد و نکول است سفته را

این گوژپشت، تیرقدان راست تر زند
چندین کمین نکرده کمان های چفته را

یارب چها به سینه ی این خاکدان دراست
کس نیست واقف این همه راز نهفته را

راه عدم نَرُفت کس از رهروان خاک
چون رفت خواهی این همه راه نَرفته را

لب دوخت هرکه را که بدو راز گفت دهر
تا باز نشنود ز کس این راز گفته را

لعلی نسفت کلک دُر افشان شهریار
در رشته چون کشم دُر و لعل نسفته را

روزگار اینسان که خواهد بیکس وتنها مرا

سایه هم ترسم نیاید دیگر از دنبال من

اشعار عاشقانه شهریار

کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست
با دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست

ماهم که هاله‌ای به رخ از دود آهش است
دائم گرفته چون دل من روی ماهش است

دیگر نگاه وصف بهاری نمی‌کند
شرح خزان دل به زبان نگاهش است

دیدم نهان فرشته شرم و عفاف او
آورده سر به گوش من و عذرخواهش است

بگریخته است از لب لعلش شکفتگی
دائم گرفتگی است که بر روی ماهش است

افتد گذار او به من از دور و گاهگاه
خواب خوشم همین گذر گاه گاهش است

هر چند اشتباه از او نیست لیکن او
با من هنوز هم خجل از اشتباهش است

اکنون گلی است زرد، ولی از وفا هنوز
هر سرخ گل که در چمن آید گیاهش است

این برگ‌های زرد چمن نامه‌های اوست
وین باد‌های سرد خزان پیک راهش است

در گوشه‌های غم که کند خلوتی به دل
یاد من و ترانه من تکیه گاهش است

من دلبخواه خویش نجستم ولی خدا
با هر کس آن دهد که به جان دلبخواهش است

در شهر ما گناه بود عشق و شهریار
زندانی ابد به سزای گناهش است

اقوام روزگار به اخلاق زنده اند

قومی که گشت فاقد اخلاق مردنی است

اشعار عاشقانه شهریار

از زندگانیم گله دارد جوانیم
شرمنده جوانی از این زندگانیم

دارم هوای صحبت یاران رفته را
یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم

پروای پنج روز جهان کی کنم که عشق
داده نوید زندگی جاودانیم

چون یوسفم به چاه بیابان غم اسیر
وز دور مژده جرس کاروانیم

گوش زمین به ناله من نیست آشنا
من طایر شکسته پر آسمانیم

گیرم که آب و دانه دریغم نداشتند
چون می کنند با غم بی هم زبانیم

ای لاله بهار جوانی که شد خزان
از داغ ماتم تو بهار جوانیم

گفتی که آتشم بنشانی ولی چه سود
برخاستی که بر سر آتش نشانیم

شمعم گریست زار به بالین که شهریار
من نیز چون تو همدم سوز نهانیم

شب کتابی است پر از راز نهان

شرح آغاز و سرانجام جهان

آتشی زد شب هجرم به دل و جان که مپرس
آن چنان سوختم از آتش هجران که مپرس

گله ئی کردم و از یک گله بیگانه شدی
آشنایا گله دارم ز تو چندان که مپرس

مسند مصر ترا ای مه کنعان که مرا
ناله هائی است در این کلبه احزان که مپرس

سرونازا گرم اینگونه کشی پای از سر
منت آنگونه شوم دست به دامان که مپرس

گوهر عشق که دریا همه ساحل بنمود
آخرم داد چنان تخته به طوفان که مپرس

عقل خوش گفت چو در پوست نمی‌گنجیدم
که دلی بشکند آن پسته خندان که مپرس

بوسه بر لعل لبت باد حلال خط سبز
که پلی بسته به سرچشمه حیوان که مپرس

این که پرواز گرفته است همای شوقم
به هواداری سرویست خرامان که مپرس

دفتر عشق که سر خط همه شوق است و امید
آیتی خواندمش از یاس به پایان که مپرس

شهریارا دل از این سلسله مویان برگیر
که چنانچم من از این جمع پریشان که مپرس

پدرت گوهر خود به زروسیم فروخت

پدر عشق بسوزد که درآمد پدرم

زیباترین اشعار عاشقانه شهریار

به چشمک این‌همه مژگان به هم مزن یارا
که این دو فتنه بهم می‌زنند دنیا را

چه شعبده است که در چشمکان آبی تو
نهفته‌اند شب ماهتاب دریا را

تو خود به جامه خوابی و ساقیان صبوح
به یاد چشم تو گیرند جام صهبا را

کمند زلف به دوش افکن و به صحرا زن
که چشم مانده به ره آهوان صحرا را

به شهر ما چه غزالان که باده پیمایند
چه جای عشوه غزالان بادپیما را

فریب عشق به دعوی اشگ و آه مخور
که درد و داغ بود عاشقان شیدا را

هنوز زین همه نقاش ماه و اختر نیست
شبیه سازتر از اشگ من ثریا را

اشاره غزل خواجه با غزاله تست
صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

به یار ما نتوان یافت شهریارا عیب
جز این قدر که فراموش می‌کند ما را

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران

ساده دل من که قسم های تو باور کردم

از همه سوی جهان جلوه او می بینم
جلوه اوست جهان کز همه سو می بینم

چشم از او جلوه از او ما چه حریفیم ای دل
چهره اوست که با دیده او می بینم

تا که در دیده من کون و مکان آینه گشت
هم در آن آینه آن آینه رو می بینم

مادر موسیقی بهشت همانا صدای توست

گوش دلم به زمزمه لای لای توست

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند

بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند

همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست

طاقتم اظهار عجز و ناتوانی می کند

بلبلی در سینه مینالد هنوزم کاین چمن

با خزان هم آشتی و گل فشانی میکند

ما به داغ عشقبازی ها نشستیم و هنوز

چشم پروین همچنان چشمک پرانی میکند

نای ما خاموش ولی این زهره ی شیطان هنوز

با همان شور و نوا دارد شبانی میکند

گر زمین دود هوا گردد همانا آسمان

با همین نخوت که دارد آسمانی میکند

سالها شد رفته دمسازم ز دست اما هنوز

در درونم زنده است و زندگانی میکند

با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من

خاطرم با خاطرات خود تبانی میکند

بی‌ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی

چون بهاران میرسد با من خزانی میکند

طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند

آنچه گردون میکند با ما نهانی میکند

می‌رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان

دفتر دوران ما هم بایگانی می‌کند

شهریارا گو دل از ما مهربانان مشکنید

ور نه قاضی در قضا نامهربانی میکند

مه من هنوز عشقت دل من فکار دارد
تو یکی بپرس از این غم که به من چه کار دارد

نه بلای جان عاشق شب هجرتست تنها
که وصال هم بلای شب انتظار دارد

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم
عاشق نمی‌شوی که ببینی چه می‌کشم

با عقل آب عشق به یک جو نمی‌رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

دیشب سرم به بالش ناز وصال و باز
صبحست و سیل اشک به خون شسته بالشم

پروانه را شکایتی از جور شمع نیست
عمریست در هوای تو می‌سوزم و خوشم

خلقم به روی زرد بخندند و باک نیست
شاهد شو ای شرار محبت که بی غشم

باور مکن که طعنه طوفان روزگار
جز در هوای زلف تو دارد مشوشم

سروی شدم به دولت آزادگی که سر
با کس فرو نیاورد این طبع سرکشم

دارم چو شمع سر غمش بر سر زبان
لب میگزد چو غنچه خندان که خامشم

هر شب چو ماهتاب به بالین من بتاب
ای آفتاب دلکش و ماه پری وشم

لب بر لبم بنه بنوازش دمی چونی
تا بشنوی نوای غزلهای دلکشم

ساز صبا به ناله شبی گفت شهریار
این کار تست من همه جور تو می‌کشم

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را

نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

شب گذشته شتابان به رهگذار تو بودم
به جلد رهگذر اما در انتظار تو بودم

نسیم زلف تو پیچیده بود در سر و مغزم
خمار و سست ولی سخت بی قرار تو بودم

همه به کاری و من دست شسته از همه کاری
همه به فکر و خیال تو و به کار تو بودم

خزان عشق نبینی که من به هر دمی ای گل
در آرزوی شکوفائی و بهار تو بودم

اگر که دل بگشاید زبان به دعوی یاری
تو یار من که نبودی منم که یار تو بودم

چو لاله بود چراغم به جستجوی تو در دست
ولی به باغ تو دور از تو داغدار تو بودم

به کوی عشق تو راضی شدم به نقش گدایی
اگر چه شهره به هر شهر و شهریار تو بودم

سخن باما نمی گویی الا ای همزبان دل

خدا را با که گویم شکوه بی هم زبانی را

به چشمک این همه مژگان به هم مزن یارا
که این دو فتنه بهم می زنند دنیا را
چه شعبده است که در چشمکان آبی تو
نهفته اند شب ماهتاب دریا را

رندم و شهره به شوریدگی و شیدایی
شیوه ام چشم چرانی و قدح پیمایی

عاشقم خواهد و رسوای جهانی چه کنم
عاشقانند به هم عاشقی و رسوایی

خط دلبند تو بادا که در اطراف رخت
کار هر بوالهوسی نیست قلم فرسایی

نیست بزمی که به بالای تو آراسته نیست
ای برازنده به بالای تو بزم آرایی

شمع ما خود به شبستان وفا سوخت که داد
یاد پروانه پر سوخته بی پروایی

لعل شاهد نشنیدیم بدین شیرینی
زلف معشوقه ندیدیم بدین زیبایی

کاش یک روز سر زلف تو در دست افتد
تا ستانم من از او داد شب تنهایی

پیر میخانه که روی تو نماید در جام
از جبین تابدش انوار مبارک رایی

شهریار از هوس قند لبت چون طوطی
شهره شد در همه آفاق به شکرخایی

به مرگ چاره نجستم که در جهان مانم
به عشق زنده شدم تا که جاودان مانم

اشعار عاشقانه شهریار

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را

که به ماسوا فکندی همه سایه هما را

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین

به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند

چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را

مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ

به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را

برو ای گدای مسکین در خانه علی زن

که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من

چو اسیر تست اکنون به اسیر کن مدارا

بجز از علی که آرد پسری ابوالعجائب

که علم کند به عالم شهدای کربلا را

چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان

چو علی که میتواند که بسر برد وفا را

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت

متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را

بدو چشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت

که ز کوی او غباری به من آر توتیا را

به امید آن که شاید برسد به خاک پایت

چه پیامها سپردم همه سوز دل صبا را

چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان

که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را

چه زنم چونای هردم ز نوای شوق او دم

که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را

«همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی

به پیام آشنائی بنوازد آشنا را»

ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب

غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهریارا

روز روشن به خود از عشق تو کردم چو شب تار
به امیدی که تو هم شمع شب تار من آیی

اشعار عاشقانه شهریار

سلام خورشید من در روز سردم
سلام ای مرهم و داروى دردم

سر ﻭ همسر نگرفتم که گرو بود سرم
تو شدی مادر ﻭ من با همه پیری پسرم

تو جگر گوشه هم از شیر بریدی ﻭ هنوز
من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

من که با عشق نراندم به جوانی هوسی
هوس و عشق ﻭ جوانیست به پیرانه سرم

پدرت گوهر خود را به زر و سیم فروخت
پدر عشق بسوزد که درآمد پدرم

عشق و آزادگی ﻭ حسن و جوانی و هنر
عجبا هیچ نیارزد که بی سیم و زر

سیزده را همه عالم به در امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم

تا به دیوار ﻭ درش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه‌ی ﻣﻌﺸﻮﻗﻪﯼ خود میگذرم

ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی

چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی

تو که آتشکده عشق و محبت بودی
چه بلا رفت که خاکستر و خاموش شدی

تو به صد نغمه ٬ زبان بودی و دلها همه گوش

چه شنفتی که زبان بستی و خود گوش شدی

خلق را گرچه وفا نیست ولیکن گل من

نه گمان دار که رفتی و فراموش شدی

کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست
با دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست

از عشق من به هر سو در شهر گفتگویی است

من عاشق تو هستم این گفتگو ندارد

در ابریشم عادت آسوده بودم

تو با حال پروانه من چه کردی

مگر لایق تکیه دادن نبودم

تو با حسرت شانه من چه کردی

مرا خسته کردی و خود خسته رفتی

سفر کرده با خانه من چه کردی

دست من کوتاه از دیدار توست

قلب من اما همیشه یاد توست

بدون قافیه ماندم، دل غزل تنگ است
چقدر شاعر این روزها دلتنگ اســـت
مرا به خال لب دوست بازگردانـیــــــد
اگر چه بین من و او هزار فرسنگ است

می ترسم روزی سراغم را بگیری ولی فاصله ی من و تو افقی نباشد

دور که میشوم، نزدیکتر می آید…!
نزدیک که میشوم، دورتر میرود…!
انگار که این ” فاصله ”
همیشه باید به شکلی رعایت شود !

دارم از دوریت می میرم ، تا کنار من نسوزی

از دلم نمیری عمرم ، نفسامی که هنوزی

نگاهم کن که چشمانت قشنگ است

صدایم کن که دل در سینه تنگ است

مرا با خود ببر آنسوی غربت

که اینجا شیشه هم از جنس سنگ است

شنیدی میگن خیلی دور، خیلی نزدیک؟

اولی دستامونه، دومی دلامونه

این فاصله ها که بین ما بسیارند از بودن ما کنار هم بیزارند یک روز برای دیدنت میایم اما اگر این فاصله ها بگذارند

دل تنگم و جز روی خوشت در نظرم نیست

در گیتی و افلاک به جز تو قمرم نیست

با عشق تو شب را به سحر گاه رسانم

بی لذت دیدار تو شب را سحرم نیست

نمیدانم از دلتنگی عاشقترم یا از عاشقی دلتنگ تر

فقط میدانم در آغوش منی ، بی آنکه باشی

و رفتی ، بی آنکه نباشی . . .

اگر دورم ز دیدارت دلیل بی وفایی نیست
وفا آن است که اسمت را درون سینه ام دارم

دلتنگی احساس قشنگیه

وقتی بدونی اونیکه دوسش داری

هیچوقت فراموشت نمی کنه

من و این داغ در تکرار مانده

من و این عشق بیدار مانده ،

مپرس از من چرا دلتنگ هستم

دلم بین در و دیوار مانده . . .

زمانی “من و تو ” بودیم و “دیگران” در کنارمان
حال ” من و تو “هستیم اما “دیگران ” بین مان

زمستان است
و من شنیده ام روزها کوتاه تر میشوند
ولی . . .
نمیدانم چرا دارند این روزها
هی بلندتر میشوند، بی تو !

تو و فاصله با هم یکی شدید
من و پاهام به رسیدن ناامید
کاش میشد می رسیدم تا می دیدم
تو و فاصله به هم چیا میگید؟؟؟!!!

طب مدرن ، طب سنتی ، طب سوزنی ، همه را امتحان کرده ام
درد بی درمان است درد دوریت !

همیشه فکر می کردم غم انگیزترین غروب، غروب زندگیست
ولی تازه فهمیدم هیچ غروبی غم انگیزتر از دوری تو نیست

بعضی وقتها چشمم به قلبم حسودیشون میشه، میدونی چرا؟

چون تو همیشی تو قلبمی، ولی از چشم دوری!!

من وجودم به تو مدیون و دلم مامن توست

آرزویم نظری روی تو و دیدن توست

من اگر دور ز تو هستم و دلتنگ شدم

با صدای خوش تو غرق در آهنگ شدم . .

من حسرت دیدار تو دارم به که گویم

از بهر تو من ابر بهارم به که گویم

غیر از تو کسی را به خدا دوست ندارم

از نرگس چشم تو خمارم به که گویم

مگر بین منو تو چقدر فاصله است
که هر چقدر سکوت میکنم …
نمیشنوی ؟

اشک من جاری شد…
جای تو خالی بود
جـــــــــای تـــــــــو …
عکس تو درطاقچه ی کوچک قلبم خندید
شعر دلتنگی من سخت گریست

مست آن یارم که در تنهاییم یادم کند
از فراق و دوری خود سخت بیمارم کند

چگونه دست دلم را بگيرم ودر كنار

دلتنگيهايم قدم بزنم

در اين خيابان

كه پر از چراغ و چشمك ماشينهاست

…نه آقايان:

مسير من با شما يكي نيست

از سرعت خود نكاهيد

من آداب دلبري را نمي دانم

اگر چه از تو دور هستم اما تو را در قلب خویش حس میکنم
حتی نزدیکتر از آن دو عاشقی که در آغوش هم هستند …

روزگـار نبودنت را برایم دیـکـتـه می کند
و نـمـره ی من باز می شود صـفر !
هنوز نـبودنـت را یاد نگرفته ام …

نمیدانم چرا بیمارم امشب

سکوتی خفته در گفتارم امشب

غم اشک دلم آهسته می گفت

پریشان از فراق یارم امشب

نگاهت کافیست تا دوباره در هوای آمدنت بمیرم ، تو همیشه دعوتی ، راس ساعت دلتنگی

بین
من و تو
مرگ نمی تواند جدایی بیندازد…
فاصله که دگر هیچ…

آنقـدر نیستـی
کــه گاهــی حـــس مـی کنـم
عشــق را نسیـه به مـن داده ای
بی تـابــم !
نقـــد می خــواهـمــت . . .

در دوری لذتی است که در با هم بودن نیست
چون در با هم بودن ترس از فراق است و در دوری شوق دیدار

با یک عالمه فاصلـــه از خودم
انتظــــار دارم به تو برسم !
از اول هم آرزوهـــــایم محــــال بودند …

فـرهنـگ لـغـتهــا
نـیـاز بـه ویــرایــش دارند
بـرای مـعنی دلـتـنـگی
احتیـاج بــه ایــنهــمـه کـلمه نــیـســت,
دلتنـگی یــعنـــی
تـــو . . .

گـوش مـاهـی هـای سـاکـت
جـیـرجـیـرک هـای خـامـوش
کـلاغ هـای بـی خـبـر
هـمـه بـه احـتـرام نـبـودنـت سـکـوت کـرده انـد . . .

به وسعت ندیدن نگاهت خسته ام
چگونه بشکنم ثانیه های سنگین دوریت را؟؟؟

خدایا

این دلتنگی های ما را هیچ بارانی آرام نمیکند

فکری کن

اشک ما طعنه میزند به باران رحمتت .

هرگاه دلت یاد کسی کرد و فرو ریخت، آنگاه به یاد آر که من نیز به یاد تو چنینم

رفتــه ای
و مــن هــر روز،
بــه مــوریــانــه هــایــی فکــر مــی کنــم
کــه آهستــه و آرام
گــوشه هــای خیــال ام را مــی جــونــد!
تــا بــی “خیــال” نشــده ام،
بــرگــرد . . .

به نام خدائی که هستی را با مرگ ، دوستی را یک رنگ

زندگی را با رنگ ، عشق را رنگارنگ ، رنگین کمان را هفت رنگ

شاپرک را صد رنگ ، و مرا دلتنگ تو آفرید . . .

دیوارها همیشه متهم به فاصله اند
اما دستان دیوارساز چه زود تبرعه میشوند

فاصله را بگو به خود نبالد
خاطره ی بودن با تو تمام فاصله ها را می شکند

تو می گذری…من می گذرم
تو از من – من از دل
تو می خندی…من می خندم
تو به من – من به روزگار
تو می گریزی…من می گریزم
تو از عشق – من از خاطره
تو می روی…من می روم
تو از اینجا – من ازاینجا
کاش می فهمیدی از اینجا ……. تا …… اینجا
چقدر فاصله است !

مثل این که این دل، آدم بشو نیست !
با لبخندت خر می شود و با دوریت سگ !

نقــاش خــــوبی نــــبودم…

..

اما

..

ايــن روزها…

..

به لطـف تــــــــــو…

..

انـــتظار را

..

ديـــدنی ميكــشـم

اونی که گفته :
دوری و دوستی !
یا طعم دوستی رو نچشیده ؛
یا درد دوری نکشیده …

چه خوش خیال است
فاصله را میگویم
به خیالش تو را از من دور کرده نمیداند جای تو امن است
اینجا در میان دل من …

هر لحظه هرجا که میرم حس نگاهت با من

این دل بیطاقتِ من قیده تورو نمی زنه

بذار یبار نگات کنم از جونو دل‌ صدات کنم

هرچقدر دلتنگی‌ دارم هدیه به اون چشات کنم

هرگز از دوری این راه مگو!
و از این فاصله ها که میان من و توست
و هرگاه که دلت تنگ من است،
بهترین شعر مرا قاب بکن
به نگاهت بگذار!
تا که تنهایی ات از دیدن من جا بخورد!
و بداند که دل من با توست
و همین نزدیکی ست

لطفا هی نپرس دلتنگی چه معنی دارد ؟

دلتنگی معنی ندارد …

درد دارد

بــآ مـَن از بـودن بـگـــو …
گـوشــم را کــَـر کـرده….
هـیـآهـوـےِ نــَـبودنـتـــ ـــ ـ

دلمان که با هم باشد یعنی گور پدر فاصله ها

کاش می توانستم تمام دلتنگیهایم را بر کوله بار خدا میریختم تا با تنهائیش به کول بکشد

بدون هیچ خمی بر ابرو

اما افسوس که داده را پس نمیگیرد

دور که میشوم، نزدیکتر می آید…!
نزدیک که میشوم، دورتر میرود…!
انگار که این ” فاصله ”
همیشه باید به شکلی رعایت شود !

گرچه از فاصله ی ماه به من دورتری
ولی انگار همین جا و همین دورو بری
ماه میتابد و انگار تویی میخندی
باد می آید و انگار تویی میگذری

عجیب سرد است هوای بی تو بودن
دندانهایش را بر مغز استخوانم فرو کرده
و من میلرزم این فاصله را

چندان هم دور نیستی؛
فقط به اندازه ی یک نمیدانم از من فاصله گرفته ای !
آری، “نمیدانم” کجایی ؟

دلم برايت تنگ شده !

مي خواهم آنقدر اشک بريزم

تا غبار فاصله از قلبم تميـــز شود .

ولي مي ترسم …

لبخندت را چند صباحی است ندیده ام… برای دلم لحظه ای بی بهانه بخند… ازهمین فاصله ها زیباییش را حس میکنم

میخواستم تصویر با تو بودن را نقاشی کنم،
دیدم فاصله بینمان در ورق جا نمی شود،
کمی نزدیکتر بیا
میخواهم با تو بودن را حس کنم …

میان آن همه الف و ب و مشق دبستان …
آنچه در زندگی واقعیت داشت خط فاصله بود …

امتداد فاصله از اعتبار عاطفه نمی کاهد
همیشه هستی، همین حوالی …

استخوان هایم را به دانشمندان بسپارید …
شاید بفهمند نه یخبندانی بود نه بیماری مهلکی !
من از دوری تو منقرض شدم …

باران کـه میبـارد…… دلـم بـرایت تنـگ تـر می شـود….. راه می افـتم … بـدون ِ چـتـر … من بـغض می کنـم ….آسمـان گـریـه ..

میگن دلتنگی قشنگ ترین هدیه ی عشقه

حالا من با این هدیه ی قشنگ تو چیکار کنم!؟

سفر مگو که دل از خود سفر نخواهد کرد

اگر منم که دلم بی تو سر نخواهد کرد

من و تو پنجره های قطار در سفریم

سفر مرا به تو نزدیکتر نخواهد کرد

من بودم

تو

و یک عالمه حرف…

و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان می داد!!!

کاش بودی و

می فهمیدی

وقت دلتنگی

یک آه

چقدر وزن دارد…

می نوشم …
نه چای نیست…
قهوه هم نیست…
حتی شوکران هم نیست
اما تلخ است…
تلخ تر از آنچه تصورش را کنی…
سالها قهوه ها را تلخ نوشیدم…
چای را هم…
من اینبار ثانیه های دور از او را می نوشم و نفس میکشم
و این تلخ… فرق دارد…
این تلخ جان فرساست…

در ابریشم عادت آسوده بودم

تو با حال پروانه من چه کردی

مگر لایق تکیه دادن نبودم

تو با حسرت شانه من چه کردی

مرا خسته کردی و خود خسته رفتی

سفر کرده با خانه من چه کردی

دست من کوتاه از دیدار توست

قلب من اما همیشه یاد توست

بدون قافیه ماندم، دل غزل تنگ است
چقدر شاعر این روزها دلتنگ اســـت
مرا به خال لب دوست بازگردانـیــــــد
اگر چه بین من و او هزار فرسنگ است

می ترسم روزی سراغم را بگیری ولی فاصله ی من و تو افقی نباشد

دور که میشوم، نزدیکتر می آید…!
نزدیک که میشوم، دورتر میرود…!
انگار که این ” فاصله ”
همیشه باید به شکلی رعایت شود !

دارم از دوریت می میرم ، تا کنار من نسوزی

از دلم نمیری عمرم ، نفسامی که هنوزی

نگاهم کن که چشمانت قشنگ است

صدایم کن که دل در سینه تنگ است

مرا با خود ببر آنسوی غربت

که اینجا شیشه هم از جنس سنگ است

شنیدی میگن خیلی دور، خیلی نزدیک؟

اولی دستامونه، دومی دلامونه

این فاصله ها که بین ما بسیارند از بودن ما کنار هم بیزارند یک روز برای دیدنت میایم اما اگر این فاصله ها بگذارند

دل تنگم و جز روی خوشت در نظرم نیست

در گیتی و افلاک به جز تو قمرم نیست

با عشق تو شب را به سحر گاه رسانم

بی لذت دیدار تو شب را سحرم نیست

نمیدانم از دلتنگی عاشقترم یا از عاشقی دلتنگ تر

فقط میدانم در آغوش منی ، بی آنکه باشی

و رفتی ، بی آنکه نباشی . . .

اگر دورم ز دیدارت دلیل بی وفایی نیست
وفا آن است که اسمت را درون سینه ام دارم

دلتنگی احساس قشنگیه

وقتی بدونی اونیکه دوسش داری

هیچوقت فراموشت نمی کنه

من و این داغ در تکرار مانده

من و این عشق بیدار مانده ،

مپرس از من چرا دلتنگ هستم

دلم بین در و دیوار مانده . . .

زمانی “من و تو ” بودیم و “دیگران” در کنارمان
حال ” من و تو “هستیم اما “دیگران ” بین مان

زمستان است
و من شنیده ام روزها کوتاه تر میشوند
ولی . . .
نمیدانم چرا دارند این روزها
هی بلندتر میشوند، بی تو !

تو و فاصله با هم یکی شدید
من و پاهام به رسیدن ناامید
کاش میشد می رسیدم تا می دیدم
تو و فاصله به هم چیا میگید؟؟؟!!!

طب مدرن ، طب سنتی ، طب سوزنی ، همه را امتحان کرده ام
درد بی درمان است درد دوریت !

همیشه فکر می کردم غم انگیزترین غروب، غروب زندگیست
ولی تازه فهمیدم هیچ غروبی غم انگیزتر از دوری تو نیست

بعضی وقتها چشمم به قلبم حسودیشون میشه، میدونی چرا؟

چون تو همیشی تو قلبمی، ولی از چشم دوری!!

من وجودم به تو مدیون و دلم مامن توست

آرزویم نظری روی تو و دیدن توست

من اگر دور ز تو هستم و دلتنگ شدم

با صدای خوش تو غرق در آهنگ شدم . .

من حسرت دیدار تو دارم به که گویم

از بهر تو من ابر بهارم به که گویم

غیر از تو کسی را به خدا دوست ندارم

از نرگس چشم تو خمارم به که گویم

مگر بین منو تو چقدر فاصله است
که هر چقدر سکوت میکنم …
نمیشنوی ؟

اشک من جاری شد…
جای تو خالی بود
جـــــــــای تـــــــــو …
عکس تو درطاقچه ی کوچک قلبم خندید
شعر دلتنگی من سخت گریست

مست آن یارم که در تنهاییم یادم کند
از فراق و دوری خود سخت بیمارم کند

چگونه دست دلم را بگيرم ودر كنار

دلتنگيهايم قدم بزنم

در اين خيابان

كه پر از چراغ و چشمك ماشينهاست

…نه آقايان:

مسير من با شما يكي نيست

از سرعت خود نكاهيد

من آداب دلبري را نمي دانم

اگر چه از تو دور هستم اما تو را در قلب خویش حس میکنم
حتی نزدیکتر از آن دو عاشقی که در آغوش هم هستند …

روزگـار نبودنت را برایم دیـکـتـه می کند
و نـمـره ی من باز می شود صـفر !
هنوز نـبودنـت را یاد نگرفته ام …

نمیدانم چرا بیمارم امشب

سکوتی خفته در گفتارم امشب

غم اشک دلم آهسته می گفت

پریشان از فراق یارم امشب

نگاهت کافیست تا دوباره در هوای آمدنت بمیرم ، تو همیشه دعوتی ، راس ساعت دلتنگی

بین
من و تو
مرگ نمی تواند جدایی بیندازد…
فاصله که دگر هیچ…

آنقـدر نیستـی
کــه گاهــی حـــس مـی کنـم
عشــق را نسیـه به مـن داده ای
بی تـابــم !
نقـــد می خــواهـمــت . . .

در دوری لذتی است که در با هم بودن نیست
چون در با هم بودن ترس از فراق است و در دوری شوق دیدار

با یک عالمه فاصلـــه از خودم
انتظــــار دارم به تو برسم !
از اول هم آرزوهـــــایم محــــال بودند …

فـرهنـگ لـغـتهــا
نـیـاز بـه ویــرایــش دارند
بـرای مـعنی دلـتـنـگی
احتیـاج بــه ایــنهــمـه کـلمه نــیـســت,
دلتنـگی یــعنـــی
تـــو . . .

گـوش مـاهـی هـای سـاکـت
جـیـرجـیـرک هـای خـامـوش
کـلاغ هـای بـی خـبـر
هـمـه بـه احـتـرام نـبـودنـت سـکـوت کـرده انـد . . .

به وسعت ندیدن نگاهت خسته ام
چگونه بشکنم ثانیه های سنگین دوریت را؟؟؟

خدایا

این دلتنگی های ما را هیچ بارانی آرام نمیکند

فکری کن

اشک ما طعنه میزند به باران رحمتت .

هرگاه دلت یاد کسی کرد و فرو ریخت، آنگاه به یاد آر که من نیز به یاد تو چنینم

رفتــه ای
و مــن هــر روز،
بــه مــوریــانــه هــایــی فکــر مــی کنــم
کــه آهستــه و آرام
گــوشه هــای خیــال ام را مــی جــونــد!
تــا بــی “خیــال” نشــده ام،
بــرگــرد . . .

به نام خدائی که هستی را با مرگ ، دوستی را یک رنگ

زندگی را با رنگ ، عشق را رنگارنگ ، رنگین کمان را هفت رنگ

شاپرک را صد رنگ ، و مرا دلتنگ تو آفرید . . .

دیوارها همیشه متهم به فاصله اند
اما دستان دیوارساز چه زود تبرعه میشوند

فاصله را بگو به خود نبالد
خاطره ی بودن با تو تمام فاصله ها را می شکند

تو می گذری…من می گذرم
تو از من – من از دل
تو می خندی…من می خندم
تو به من – من به روزگار
تو می گریزی…من می گریزم
تو از عشق – من از خاطره
تو می روی…من می روم
تو از اینجا – من ازاینجا
کاش می فهمیدی از اینجا ……. تا …… اینجا
چقدر فاصله است !

مثل این که این دل، آدم بشو نیست !
با لبخندت خر می شود و با دوریت سگ !

نقــاش خــــوبی نــــبودم…

..

اما

..

ايــن روزها…

..

به لطـف تــــــــــو…

..

انـــتظار را

..

ديـــدنی ميكــشـم

اونی که گفته :
دوری و دوستی !
یا طعم دوستی رو نچشیده ؛
یا درد دوری نکشیده …

چه خوش خیال است
فاصله را میگویم
به خیالش تو را از من دور کرده نمیداند جای تو امن است
اینجا در میان دل من …

هر لحظه هرجا که میرم حس نگاهت با من

این دل بیطاقتِ من قیده تورو نمی زنه

بذار یبار نگات کنم از جونو دل‌ صدات کنم

هرچقدر دلتنگی‌ دارم هدیه به اون چشات کنم

هرگز از دوری این راه مگو!
و از این فاصله ها که میان من و توست
و هرگاه که دلت تنگ من است،
بهترین شعر مرا قاب بکن
به نگاهت بگذار!
تا که تنهایی ات از دیدن من جا بخورد!
و بداند که دل من با توست
و همین نزدیکی ست

لطفا هی نپرس دلتنگی چه معنی دارد ؟

دلتنگی معنی ندارد …

درد دارد

بــآ مـَن از بـودن بـگـــو …
گـوشــم را کــَـر کـرده….
هـیـآهـوـےِ نــَـبودنـتـــ ـــ ـ

دلمان که با هم باشد یعنی گور پدر فاصله ها

کاش می توانستم تمام دلتنگیهایم را بر کوله بار خدا میریختم تا با تنهائیش به کول بکشد

بدون هیچ خمی بر ابرو

اما افسوس که داده را پس نمیگیرد

دور که میشوم، نزدیکتر می آید…!
نزدیک که میشوم، دورتر میرود…!
انگار که این ” فاصله ”
همیشه باید به شکلی رعایت شود !

گرچه از فاصله ی ماه به من دورتری
ولی انگار همین جا و همین دورو بری
ماه میتابد و انگار تویی میخندی
باد می آید و انگار تویی میگذری

عجیب سرد است هوای بی تو بودن
دندانهایش را بر مغز استخوانم فرو کرده
و من میلرزم این فاصله را

چندان هم دور نیستی؛
فقط به اندازه ی یک نمیدانم از من فاصله گرفته ای !
آری، “نمیدانم” کجایی ؟

دلم برايت تنگ شده !

مي خواهم آنقدر اشک بريزم

تا غبار فاصله از قلبم تميـــز شود .

ولي مي ترسم …

لبخندت را چند صباحی است ندیده ام… برای دلم لحظه ای بی بهانه بخند… ازهمین فاصله ها زیباییش را حس میکنم

میخواستم تصویر با تو بودن را نقاشی کنم،
دیدم فاصله بینمان در ورق جا نمی شود،
کمی نزدیکتر بیا
میخواهم با تو بودن را حس کنم …

میان آن همه الف و ب و مشق دبستان …
آنچه در زندگی واقعیت داشت خط فاصله بود …

امتداد فاصله از اعتبار عاطفه نمی کاهد
همیشه هستی، همین حوالی …

استخوان هایم را به دانشمندان بسپارید …
شاید بفهمند نه یخبندانی بود نه بیماری مهلکی !
من از دوری تو منقرض شدم …

باران کـه میبـارد…… دلـم بـرایت تنـگ تـر می شـود….. راه می افـتم … بـدون ِ چـتـر … من بـغض می کنـم ….آسمـان گـریـه ..

میگن دلتنگی قشنگ ترین هدیه ی عشقه

حالا من با این هدیه ی قشنگ تو چیکار کنم!؟

سفر مگو که دل از خود سفر نخواهد کرد

اگر منم که دلم بی تو سر نخواهد کرد

من و تو پنجره های قطار در سفریم

سفر مرا به تو نزدیکتر نخواهد کرد

من بودم

تو

و یک عالمه حرف…

و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان می داد!!!

کاش بودی و

می فهمیدی

وقت دلتنگی

یک آه

چقدر وزن دارد…

می نوشم …
نه چای نیست…
قهوه هم نیست…
حتی شوکران هم نیست
اما تلخ است…
تلخ تر از آنچه تصورش را کنی…
سالها قهوه ها را تلخ نوشیدم…
چای را هم…
من اینبار ثانیه های دور از او را می نوشم و نفس میکشم
و این تلخ… فرق دارد…
این تلخ جان فرساست…

جملات جدایی سنگین

کاش می تونستم تنها یه لحظه دردی که می کشم رو به تو بدم
نه برای صدمه زدن به تو
فقط برای این که بفهمی چقدر آزارم دادی

وقتی به شخصی بیشتر از آنچه شایسته او است توجه کنی
بیشتر از آنچه سزاوارش هستی صدمه می بینی

چقدر دردناکه بفهمی برای کسی که عاشقش هستی
به اندازه ای که فکر می کنی اهمیت نداری

گاهی اوقات تنها کاری که می تونی بدی اینه که با همه دردی که توی سینه داری
لبخند بزنی، به روزت ادامه بدی و اشکاتو برای وقتی که تنها شدی نگه داری
💔

جملات جدایی غمگین به انگلیسی

One of the most difficult task in life is removing someone from your heart

یکی از دشوارترین کارها در زندگی این است که کسی را از قلب خود بیرون بیاوری

***

I don’t know where I stand with him. And I don’t know what I mean to him. All I know is that every time I think of him, all I wanna do is be with him

نمی دانم کجای زندگی او هستم و نمی دانم چقدر برایش ارزش دارم
تنها چیزی که می دانم این است که هر وقت به او فکر می کنم
تنها کاری که می خواهم بکنم این است که با او باشم

It’s not the goodbye that hurts. It’s the flashbacks and the memories that follow

این خداحافظی نیست که صدمه می زند
بلکه نگاه کردن به گذشته و خاطراتی که به دنبال آن می آیند است که این کار را می کند

جملات جدایی عاشقانه

اگر برای نگه داشتن کسی که از دست دادن تو براش مهم نیست تلاش کنی
به زودتی خودتو گم می کنی

– چرا ناراحتی؟
– چون تو با کلمات با من حرف میزنی در حالی که من با احساسم به تو نگاه می کنم

همه زخم ها قابل دیدن نیستند …

جملات جدایی کوتاه

غم انگیزترین قسمت زندگی خداحافظی با کسی است
که می خواهی همه زندگی خود را با او سپری کنی

بیشتر روابط به این دلیل شکست می خورند که
یک نفر بیش از حد عاشق بوده
و دیگری به اندازه کافی درگیر این عشق نبوده

اشک کلماتی است که قلب قادر به بیان آن ها نیست

متن کوتاه درباره جدایی

اگر کسی را دوست داشته باشی که دوستت ندارد
هر روز خواهی مرد

نفس کشیدن سخت است زیرا هر نفسی که می کشم ثابت می کند بدون تو نمی توانم زندگی کنم

بدترین احساس در جهان این است که نتوانی شخص دیگری را دوست داشته باشی
چون قلبت هنوز متعلق به کسی است که آن را شکسته است

اگر می توانستی ذهن من را بخوانی بی شک اشک می ریختی

متن عاشقانه جدایی

شاید روزی بفهمی که با من چه کردی
کاش می دانستی رفتنت چقدر مرا نابود کرد

ما در زمانی اشتباه عشقی راستین داشتیم

بی شک غم انگیزترین احساس در جهان شکست در عشق است، حتی اگر یک بار پیش بیاید

جملات جدایی سنگین

کاش می تونستم تنها یه لحظه دردی که می کشم رو به تو بدم
نه برای صدمه زدن به تو
فقط برای این که بفهمی چقدر آزارم دادی

وقتی به شخصی بیشتر از آنچه شایسته او است توجه کنی
بیشتر از آنچه سزاوارش هستی صدمه می بینی

چقدر دردناکه بفهمی برای کسی که عاشقش هستی
به اندازه ای که فکر می کنی اهمیت نداری

گاهی اوقات تنها کاری که می تونی بدی اینه که با همه دردی که توی سینه داری
لبخند بزنی، به روزت ادامه بدی و اشکاتو برای وقتی که تنها شدی نگه داری
💔

جملات جدایی غمگین به انگلیسی

One of the most difficult task in life is removing someone from your heart

یکی از دشوارترین کارها در زندگی این است که کسی را از قلب خود بیرون بیاوری

***

I don’t know where I stand with him. And I don’t know what I mean to him. All I know is that every time I think of him, all I wanna do is be with him

نمی دانم کجای زندگی او هستم و نمی دانم چقدر برایش ارزش دارم
تنها چیزی که می دانم این است که هر وقت به او فکر می کنم
تنها کاری که می خواهم بکنم این است که با او باشم

It’s not the goodbye that hurts. It’s the flashbacks and the memories that follow

این خداحافظی نیست که صدمه می زند
بلکه نگاه کردن به گذشته و خاطراتی که به دنبال آن می آیند است که این کار را می کند

جملات جدایی عاشقانه

اگر برای نگه داشتن کسی که از دست دادن تو براش مهم نیست تلاش کنی
به زودتی خودتو گم می کنی

– چرا ناراحتی؟
– چون تو با کلمات با من حرف میزنی در حالی که من با احساسم به تو نگاه می کنم

همه زخم ها قابل دیدن نیستند …

جملات جدایی کوتاه

غم انگیزترین قسمت زندگی خداحافظی با کسی است
که می خواهی همه زندگی خود را با او سپری کنی

بیشتر روابط به این دلیل شکست می خورند که
یک نفر بیش از حد عاشق بوده
و دیگری به اندازه کافی درگیر این عشق نبوده

اشک کلماتی است که قلب قادر به بیان آن ها نیست

متن کوتاه درباره جدایی

اگر کسی را دوست داشته باشی که دوستت ندارد
هر روز خواهی مرد

نفس کشیدن سخت است زیرا هر نفسی که می کشم ثابت می کند بدون تو نمی توانم زندگی کنم

بدترین احساس در جهان این است که نتوانی شخص دیگری را دوست داشته باشی
چون قلبت هنوز متعلق به کسی است که آن را شکسته است

اگر می توانستی ذهن من را بخوانی بی شک اشک می ریختی

متن عاشقانه جدایی

شاید روزی بفهمی که با من چه کردی
کاش می دانستی رفتنت چقدر مرا نابود کرد

ما در زمانی اشتباه عشقی راستین داشتیم

بی شک غم انگیزترین احساس در جهان شکست در عشق است، حتی اگر یک بار پیش بیاید

کربلا نرفتن سخت است…

کربلا رفتن سخت تر!

تا نرفته ای شوق رفتن داری… تا رفتی شوق مردن!

کربلا رفته ها می دانند، بعد از کربلا روضه ی حسین حکم زهر دارد برای دل اوراق شده ی زائر!

آخر اینجا، دیگر عباس نیست تا آرام شوی در حریم امنش…

کربلا دلتنگتم!

از حرم دورم ولی
عیبی ندارد آرزو…
یک شبِ جمعه منو شش گوشه‌ای در پیشِ رو…

بـســم رب الحســـین علـیه الـسـلام

حسین جان
دل آدمی مگر چقدر
تحمل دارد
ندیدنت را !

ابکی من فراق الحسین…

آنقدر پشتِ درِ خانه تو می ایستم
تاکه در باز شود بوسه زنم بر پایت

آقا این دل بی تاب آواره ام در حرمت جا مانده

بطلب که قلب ما سوی شما میل تپیدن دارد

شب جمعست هوایت نکنم میمیرم

یا اباعبدالله
مداوای ما تویی

آقا جانم یه فکری به حال نوکرات بکن

حالمون رو به راه نیست

دلمون برا حرمت تنگ شده

برا لحظه لحظه اربعینت.

من حرم لازمم دلم تنگ است.

دلم هوای حرم کرده است میدانی
‌
دلم هوای دورکعت نماز بالاسر

آقا جان کارد به استخون همه رسیده
غم دوری حرمت بیچاره‌مون کرده

کربلا یعنی همان دلتنگی هر روز و شب….

کربلا یعنی همان دلدادگی، صد آه شب…

کربلا یعنی همان ماوای هر عشاق دل

می کند دل یاد آن جنت سرا، هر روز و شب..

کربلا با من بگو، با من که دلتنگ توام!

از همان زیبایی جای جای تو، این روز و شب…

بارگاه جد من، اقای عالم، شاه حسین

هم عمویم آن علمداری که او هم ماه شب….

کربلا دلتنگیم، این روز و شب ها بس زیاد

با من دلخسته غمگین بگو، یک روز و شب…..

دلتنگ کربلا …

خرج تو می کنم دلتنگی هایم را، به امید دیدار کربلای تو …

من دلم نازک است و زود می گیرد… اما ایمانم اگر به چیزی بند کند، دیگر هیچ حرفی نمی تواند آن را سست کند؛

ایمان دارم وقتی دلم عجیب برای تو تنگ می شود …

وقتی عجیب دل هوای دیدارت دارد …

وقتی عجیب جاذبه ی قلبم به سوی توست …

آن لحظه نوشته می شود به پایم ثواب زیارتت و دلم قرص می شود که تو را از همین اتاقم و پشت پنجره ای نیمه باز زیارت کرده ام…

وقتی که نسیم، موهایم را نوازش می کند…

به خودم تلقین می کنم که تو صدایم را شنیده ای و قدری از هوای ملکوتی بین الحرمینت را برای دل خسته ام فرستاده ای…

من به همین چیزها دل خوش کرده ام و گرنه که تا بحال از غم دوریت …

دلم به حال خود می سوزد…

دلم می سوزد که نمی توانم از نزدیک ببویمت….

عطر سیب حرمت آرزوست …

من یقین دارم یکی از همین روزها دست دلم را می گیری و  از باب الجوادت مرا وارد بهشت می کنی  و پنجره فولادت بهانه ای می شود  برای امضای تذکره ی کربلایی دیگر!

اصلا کربلایی که براتش را شما امضا کرده باشید  طعم دیگری دارد،  آقای خوبم…

و من همیشه کوله بار غم ها و غصه هایم را برایت آورده ام و تو با مهربانی ات مرهم شدی برای دردهای بیشمارم!

و سوغات سفر یک تذکره ی کربلا به نامم نوشتی و فقط گفتی سلام ما را برسان…

من یقین دارم باز هم مهربانی می کنی و پادر میانی  تا ارباب بار دیگر نوکرش را به پابوسی بپذیرد  و در نیمه های شب  وقتی دستانم دخیل پنجره های ضریح ارباب می شود…

دلم هوایی شود تا کربلای شما و بگویم  امام رئوفم این سفر را از تو دارم  و از نغمه های دل من که برایت پر می کشد، تنها تو خبر داری و من… !

هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد

نسیم یک سبد آیینه در بغل دارد

خوشا به حال خیالی که در حرم مانده

و هر چه خاطره دارد از آن محل دارد

به یاد چایی شیرین کربلایی ها

لبم حلاوت «احلی من العسل» دارد

چه ساختار قشنگی شکسته است خدا

درون قالب شش‌گوشه یک غزل دارد

بگو چه شد که من اینقدر دوستت دارم؟

بگو محبت ما ریشه در ازل دارد

غلامتان به من آموخت در میانۀ خون

که روسیاهی ما نیز راه حل دارد

دلتنگم برای دیدن حرم ارباب

دلتنگم برای خواندن زیارت عاشورا در حرم ارباب

دلتنگم برای اشک شوق از دیدن حرم ارباب

دلتنگم برای دیدن حرم سقا

دلتنگم برای  سرگردانی در بین الحرمین

دلتنگم برای کف العباس

دلتنگم برای تل زینبیه!

آقای خوبی ها…

کربلا را چگونه ساختی که اینگونه آرام می کند هر دل بی دل را وقتی قدم به خاکش می گذاری؟!

آقای مهربانم….

کربلا چگونه است که به دست فراموشی می‌ سپارد تمام غم و غصه های دنیا را و تمام غصه ات می شود دیدن حرم و ضریح و….

کاش می شد بیاییم و بمانیم و….

دلتنگم…..!

عشق، یعنی به تو رسیدن…

یعنی نفس کشیدن تو خاک سرزمینت…

عشق، یعنی تموم سال و همیشه بی قرارم برای اربعینت!

امشب هوای کـربــلا دارد دل من

حال و هوایـی آشـنــا دارد دل من

شش گوشه ات را تا نبینم بی قرارم

اصلا مـگر بـی تو صـفا دارد دل من؟

کربلا بسته شد و نوکرِ آواره شدم

اربعین را چه کنم،سخت بهم ریخته‌ام

شکرلله که من مرغ همین بام شدم
جلد میخانه ی تو در همه ایام شدم
هر کجا نام تو آمد به تنم جان آمد
تو چه کردی که چنین عاشق این نام شدم

دل من بود پر از غصه ی عالم آقا
چایی روضه ی تو خوردم و آرام شدم
چشم پا کردم و دیدم که تو صیاد منی
آمدم رقص کنان وارد این دام شدم
چون زهیر تو حسین عبد فراری بودم
آری از معجزه ی روضه ی تو رام شدم
رفت عمر و به حرم پای من آخر نرسید
روی قبرم بنویسید که ناکام شدم

آه از دوری،آه از دوری
هر شب هستم…
حرمِ تو ولی می بینم،که دوباره خوابم انگار…
وای از تکرار…
من میترسم…
بمیرم،نبینم،حرمِ تو رو،از این غم می میرم
بی تو اما…
خواب می دیدم…
که به پای ضریحِ تو،اشکایِ نم نم بارون میشه…
من تو رؤیام…
می دیدم،که دلم،تویِ صحن تو آقا مهمون میشه
خواب می دیدم…
من و اشک و حرم تا سحر می مونیم تنهایِ تنها
من میگفتم،همه دردِ دلامو کنارِ ضریحت با تو آقا
آقام… آقام
دوسِت دارم،دوسِت دارم
کاری کردی…
تو با این دلِ خسته، که تا نفسی هست از داغِ تو
خون میبارم…تو رؤیاهام…
می بینم، که میامو رویِ قدمای تو آقاجون
سر میذارم….
من دلتنگم…
برا نیمه شبای حرم دمِ ایوون، باز بی تابم
هر شب آقا…
به امیدِ زیارتِ تو،توی رویاهام میخوابم…
من دلتنگم…
شب و روزمو فکرِ حرم میدونی پُر کرده آقا…
کاری کن تا…
دلِ عاشق و خسته ی من حرمت برگرده آقا….
آقام… آقام
عاشق هستم ،عاشق هستم
از روزی که…
اومدم تویِ دنیا آقا،دلمو دست تو دادم….
عشقت مهرِ، مادر زادم
شکرُ لِلَّه…
همه عمرمو پیش تو موندم وآقا رویِ پایِ
تو افتادم….
آغوشِ تو…
شده خونه ی اَمنی برایِ همه این بی تابی ها…
کاشکی می شد…
که یه شب شده حتّی تو خواب تو رو من ببینم،آقا
هر چی دارم…
به خدا همشو،به تو و به ابالفضلت‌ مدیونم…
تا جون دارم…
پایِ پرچم و هیات و عشقِ تو همیشه می مونم….
آقام… آقام…

کرب و بلا چه سِرّیه بازم جاموندم
من چه شب هایی رو با اشک به صُبح رسوندم

کرب و بلا خسته ام از فراق و دوری

من صبر ایوب ندارم بسه صبوری

منو شکسته است بالی بده به قلبم حالی
دور ضریحت غوغاست جای من امشب خالی
حرم غروب کرب و بلا خواب خوب هر شبم
حرم پُر از برو و بیا خواب خوب هر شبم
حرم ضریخ کبوتر ها خواب خوب هر شبم

 دوباره مرغ دلم میل کربلا دارد
همان حریم که یک بام و دو هوا دارد
یکی هوای اباالفضل یکی هوای حسین
چه با صفاست هوایی که کربلا دارد
حسین کرببلای تو کعبه عشق است
اگرچه مروه ندارد ولی صفا دارد
تویی تو قبله کعبه که کعبه در غم تو
تمام عمر به بر جامه عزا دارد
ز زائران تو و حاجیان در عرفات
خدا به زائر تو اول اعتنا دارد
((بهشت با همه سرسبزی و طراوت و حسن))
صفای کرببلای تو را کجا دارد
بهشت با همه وسعت بهای خون تو نیست
بهای خون ترا ذات کبریا دارد
ز بسکه محترم است زائر تو و حرمت
ز پر و بال ملک فرش زیر پا دارد
به افتخار غلام سیاه ترک تو حق
اگر که بگذرد از جرم خلق جا دارد

هر که باشد در دلش حال و هوایت بیشتر
گریه خواهد کرد بین روضه‌هایت بیشتر

آرزوی مکه رفتن هم به جای خود ولی
آرزو دارم بـیـایم کـربـلایت بیشتر

حسرت کرب و بلایت می‌کشد آخر مرا
حسرت شش گوشه و صحن و سرایت بیشتر

کاش باشی وقت جان دادن تو بر بالین من
می‌شوم آن روز محتاج دعایت بیشتر…

محرم شد از غم نگاهم گرفت

به سوزانترین اشک، آهم گرفت

شکست در گلو بغض سوزان من

و عطر حسین روح و جانم گرفت

دلم براي محرم ، عجيب دلتنگ است
براي روضه ي شاه غريب دلتنگ است
و عطر سيب حرم كنج شش گوشه
براي بوسه به قبر حبيب دلتنگ است
برای خواندن یک جامعه به محضر عشق
برای ندبه و امن یجیب دلتنگ است
برای اذن دخول و برای تل و خیام
برای روضه ی یابن الشبیب دلتنگ است
برای هر دو حرم هم صفا و هم مروه
برای ساقی و چشم نجیب دلتنگ است
میان مردم عالم به یاد قصه ی وصل
دلم چنان به خزان عندلیب دلتنگ است

السلام علیك یا اباعبدالله

دیباچه عشق و عاشقی باز شود،

دل ها همه آماده پرواز شود،

با بوی محرم الحرام تو حسین،

ایام عزا و غصه آغاز شود.

دلـم یه کربـلا میخواهد…
بغض هایم را گذاشته ام بین الحرمین بشکنم…
درد و دل هایم را گذاشته ام برای امام حسین بگویم…
نگاهم را کنار گذاشته ام برای دیدن شش گوشه…
کم تر صحبت میکنم

می ترسم انجا برای حسین حسین گفتن
کم بیاورم…
من که ندیده ام…
من که نرفته ام…
می گویند بین الحرمین عجب
صفایی دارد…
می گویند هوایش عطر
بهشتی دارد…
می گویند… خسته ام از می گویند ها…
دلم یک نقل قول از خودم در وصف کربلا می خواهد…

کربلا نرفتن سخت است…

کربلا رفتن سخت تر!

تا نرفته ای شوق رفتن داری… تا رفتی شوق مردن!

کربلا رفته ها می دانند، بعد از کربلا روضه ی حسین حکم زهر دارد برای دل اوراق شده ی زائر!

آخر اینجا، دیگر عباس نیست تا آرام شوی در حریم امنش…

کربلا دلتنگتم!

از حرم دورم ولی
عیبی ندارد آرزو…
یک شبِ جمعه منو شش گوشه‌ای در پیشِ رو…

بـســم رب الحســـین علـیه الـسـلام

حسین جان
دل آدمی مگر چقدر
تحمل دارد
ندیدنت را !

ابکی من فراق الحسین…

آنقدر پشتِ درِ خانه تو می ایستم
تاکه در باز شود بوسه زنم بر پایت

آقا این دل بی تاب آواره ام در حرمت جا مانده

بطلب که قلب ما سوی شما میل تپیدن دارد

شب جمعست هوایت نکنم میمیرم

یا اباعبدالله
مداوای ما تویی

آقا جانم یه فکری به حال نوکرات بکن

حالمون رو به راه نیست

دلمون برا حرمت تنگ شده

برا لحظه لحظه اربعینت.

من حرم لازمم دلم تنگ است.

دلم هوای حرم کرده است میدانی
‌
دلم هوای دورکعت نماز بالاسر

آقا جان کارد به استخون همه رسیده
غم دوری حرمت بیچاره‌مون کرده

کربلا یعنی همان دلتنگی هر روز و شب….

کربلا یعنی همان دلدادگی، صد آه شب…

کربلا یعنی همان ماوای هر عشاق دل

می کند دل یاد آن جنت سرا، هر روز و شب..

کربلا با من بگو، با من که دلتنگ توام!

از همان زیبایی جای جای تو، این روز و شب…

بارگاه جد من، اقای عالم، شاه حسین

هم عمویم آن علمداری که او هم ماه شب….

کربلا دلتنگیم، این روز و شب ها بس زیاد

با من دلخسته غمگین بگو، یک روز و شب…..

دلتنگ کربلا …

خرج تو می کنم دلتنگی هایم را، به امید دیدار کربلای تو …

من دلم نازک است و زود می گیرد… اما ایمانم اگر به چیزی بند کند، دیگر هیچ حرفی نمی تواند آن را سست کند؛

ایمان دارم وقتی دلم عجیب برای تو تنگ می شود …

وقتی عجیب دل هوای دیدارت دارد …

وقتی عجیب جاذبه ی قلبم به سوی توست …

آن لحظه نوشته می شود به پایم ثواب زیارتت و دلم قرص می شود که تو را از همین اتاقم و پشت پنجره ای نیمه باز زیارت کرده ام…

وقتی که نسیم، موهایم را نوازش می کند…

به خودم تلقین می کنم که تو صدایم را شنیده ای و قدری از هوای ملکوتی بین الحرمینت را برای دل خسته ام فرستاده ای…

من به همین چیزها دل خوش کرده ام و گرنه که تا بحال از غم دوریت …

دلم به حال خود می سوزد…

دلم می سوزد که نمی توانم از نزدیک ببویمت….

عطر سیب حرمت آرزوست …

من یقین دارم یکی از همین روزها دست دلم را می گیری و  از باب الجوادت مرا وارد بهشت می کنی  و پنجره فولادت بهانه ای می شود  برای امضای تذکره ی کربلایی دیگر!

اصلا کربلایی که براتش را شما امضا کرده باشید  طعم دیگری دارد،  آقای خوبم…

و من همیشه کوله بار غم ها و غصه هایم را برایت آورده ام و تو با مهربانی ات مرهم شدی برای دردهای بیشمارم!

و سوغات سفر یک تذکره ی کربلا به نامم نوشتی و فقط گفتی سلام ما را برسان…

من یقین دارم باز هم مهربانی می کنی و پادر میانی  تا ارباب بار دیگر نوکرش را به پابوسی بپذیرد  و در نیمه های شب  وقتی دستانم دخیل پنجره های ضریح ارباب می شود…

دلم هوایی شود تا کربلای شما و بگویم  امام رئوفم این سفر را از تو دارم  و از نغمه های دل من که برایت پر می کشد، تنها تو خبر داری و من… !

هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد

نسیم یک سبد آیینه در بغل دارد

خوشا به حال خیالی که در حرم مانده

و هر چه خاطره دارد از آن محل دارد

به یاد چایی شیرین کربلایی ها

لبم حلاوت «احلی من العسل» دارد

چه ساختار قشنگی شکسته است خدا

درون قالب شش‌گوشه یک غزل دارد

بگو چه شد که من اینقدر دوستت دارم؟

بگو محبت ما ریشه در ازل دارد

غلامتان به من آموخت در میانۀ خون

که روسیاهی ما نیز راه حل دارد

دلتنگم برای دیدن حرم ارباب

دلتنگم برای خواندن زیارت عاشورا در حرم ارباب

دلتنگم برای اشک شوق از دیدن حرم ارباب

دلتنگم برای دیدن حرم سقا

دلتنگم برای  سرگردانی در بین الحرمین

دلتنگم برای کف العباس

دلتنگم برای تل زینبیه!

آقای خوبی ها…

کربلا را چگونه ساختی که اینگونه آرام می کند هر دل بی دل را وقتی قدم به خاکش می گذاری؟!

آقای مهربانم….

کربلا چگونه است که به دست فراموشی می‌ سپارد تمام غم و غصه های دنیا را و تمام غصه ات می شود دیدن حرم و ضریح و….

کاش می شد بیاییم و بمانیم و….

دلتنگم…..!

عشق، یعنی به تو رسیدن…

یعنی نفس کشیدن تو خاک سرزمینت…

عشق، یعنی تموم سال و همیشه بی قرارم برای اربعینت!

امشب هوای کـربــلا دارد دل من

حال و هوایـی آشـنــا دارد دل من

شش گوشه ات را تا نبینم بی قرارم

اصلا مـگر بـی تو صـفا دارد دل من؟

کربلا بسته شد و نوکرِ آواره شدم

اربعین را چه کنم،سخت بهم ریخته‌ام

شکرلله که من مرغ همین بام شدم
جلد میخانه ی تو در همه ایام شدم
هر کجا نام تو آمد به تنم جان آمد
تو چه کردی که چنین عاشق این نام شدم

دل من بود پر از غصه ی عالم آقا
چایی روضه ی تو خوردم و آرام شدم
چشم پا کردم و دیدم که تو صیاد منی
آمدم رقص کنان وارد این دام شدم
چون زهیر تو حسین عبد فراری بودم
آری از معجزه ی روضه ی تو رام شدم
رفت عمر و به حرم پای من آخر نرسید
روی قبرم بنویسید که ناکام شدم

آه از دوری،آه از دوری
هر شب هستم…
حرمِ تو ولی می بینم،که دوباره خوابم انگار…
وای از تکرار…
من میترسم…
بمیرم،نبینم،حرمِ تو رو،از این غم می میرم
بی تو اما…
خواب می دیدم…
که به پای ضریحِ تو،اشکایِ نم نم بارون میشه…
من تو رؤیام…
می دیدم،که دلم،تویِ صحن تو آقا مهمون میشه
خواب می دیدم…
من و اشک و حرم تا سحر می مونیم تنهایِ تنها
من میگفتم،همه دردِ دلامو کنارِ ضریحت با تو آقا
آقام… آقام
دوسِت دارم،دوسِت دارم
کاری کردی…
تو با این دلِ خسته، که تا نفسی هست از داغِ تو
خون میبارم…تو رؤیاهام…
می بینم، که میامو رویِ قدمای تو آقاجون
سر میذارم….
من دلتنگم…
برا نیمه شبای حرم دمِ ایوون، باز بی تابم
هر شب آقا…
به امیدِ زیارتِ تو،توی رویاهام میخوابم…
من دلتنگم…
شب و روزمو فکرِ حرم میدونی پُر کرده آقا…
کاری کن تا…
دلِ عاشق و خسته ی من حرمت برگرده آقا….
آقام… آقام
عاشق هستم ،عاشق هستم
از روزی که…
اومدم تویِ دنیا آقا،دلمو دست تو دادم….
عشقت مهرِ، مادر زادم
شکرُ لِلَّه…
همه عمرمو پیش تو موندم وآقا رویِ پایِ
تو افتادم….
آغوشِ تو…
شده خونه ی اَمنی برایِ همه این بی تابی ها…
کاشکی می شد…
که یه شب شده حتّی تو خواب تو رو من ببینم،آقا
هر چی دارم…
به خدا همشو،به تو و به ابالفضلت‌ مدیونم…
تا جون دارم…
پایِ پرچم و هیات و عشقِ تو همیشه می مونم….
آقام… آقام…

کرب و بلا چه سِرّیه بازم جاموندم
من چه شب هایی رو با اشک به صُبح رسوندم

کرب و بلا خسته ام از فراق و دوری

من صبر ایوب ندارم بسه صبوری

منو شکسته است بالی بده به قلبم حالی
دور ضریحت غوغاست جای من امشب خالی
حرم غروب کرب و بلا خواب خوب هر شبم
حرم پُر از برو و بیا خواب خوب هر شبم
حرم ضریخ کبوتر ها خواب خوب هر شبم

 دوباره مرغ دلم میل کربلا دارد
همان حریم که یک بام و دو هوا دارد
یکی هوای اباالفضل یکی هوای حسین
چه با صفاست هوایی که کربلا دارد
حسین کرببلای تو کعبه عشق است
اگرچه مروه ندارد ولی صفا دارد
تویی تو قبله کعبه که کعبه در غم تو
تمام عمر به بر جامه عزا دارد
ز زائران تو و حاجیان در عرفات
خدا به زائر تو اول اعتنا دارد
((بهشت با همه سرسبزی و طراوت و حسن))
صفای کرببلای تو را کجا دارد
بهشت با همه وسعت بهای خون تو نیست
بهای خون ترا ذات کبریا دارد
ز بسکه محترم است زائر تو و حرمت
ز پر و بال ملک فرش زیر پا دارد
به افتخار غلام سیاه ترک تو حق
اگر که بگذرد از جرم خلق جا دارد

هر که باشد در دلش حال و هوایت بیشتر
گریه خواهد کرد بین روضه‌هایت بیشتر

آرزوی مکه رفتن هم به جای خود ولی
آرزو دارم بـیـایم کـربـلایت بیشتر

حسرت کرب و بلایت می‌کشد آخر مرا
حسرت شش گوشه و صحن و سرایت بیشتر

کاش باشی وقت جان دادن تو بر بالین من
می‌شوم آن روز محتاج دعایت بیشتر…

محرم شد از غم نگاهم گرفت

به سوزانترین اشک، آهم گرفت

شکست در گلو بغض سوزان من

و عطر حسین روح و جانم گرفت

دلم براي محرم ، عجيب دلتنگ است
براي روضه ي شاه غريب دلتنگ است
و عطر سيب حرم كنج شش گوشه
براي بوسه به قبر حبيب دلتنگ است
برای خواندن یک جامعه به محضر عشق
برای ندبه و امن یجیب دلتنگ است
برای اذن دخول و برای تل و خیام
برای روضه ی یابن الشبیب دلتنگ است
برای هر دو حرم هم صفا و هم مروه
برای ساقی و چشم نجیب دلتنگ است
میان مردم عالم به یاد قصه ی وصل
دلم چنان به خزان عندلیب دلتنگ است

السلام علیك یا اباعبدالله

دیباچه عشق و عاشقی باز شود،

دل ها همه آماده پرواز شود،

با بوی محرم الحرام تو حسین،

ایام عزا و غصه آغاز شود.

دلـم یه کربـلا میخواهد…
بغض هایم را گذاشته ام بین الحرمین بشکنم…
درد و دل هایم را گذاشته ام برای امام حسین بگویم…
نگاهم را کنار گذاشته ام برای دیدن شش گوشه…
کم تر صحبت میکنم

می ترسم انجا برای حسین حسین گفتن
کم بیاورم…
من که ندیده ام…
من که نرفته ام…
می گویند بین الحرمین عجب
صفایی دارد…
می گویند هوایش عطر
بهشتی دارد…
می گویند… خسته ام از می گویند ها…
دلم یک نقل قول از خودم در وصف کربلا می خواهد…

بیدار شدن در حالی که تو کنارم حضور نداری، بسیار سخت است. دلم برایت تنگ شده است، عشق من!

زمانی که در کنارم نیستی، دنیا زیباییش را از دست می‌دهد! دلم برایت تنگ شده است. 

عشق من، تو پناهگاهی برای روح زخمی من هستی و من دلتنگت شده‌ام. 

می‌خواهم دستت را بگیرم، محکم بغلت کنم، به آرامی ببوسمت و سرت را بر روی سینه‌ام بگذارم تا ضربان قلبم که فقط برای تو می‌زند را احساس کنی. دلم برایت تنگ شده است.

رویای من این است که تو را در آغوش بگیرم و هوای تو را تنفس کنم. دلم برایت تنگ شده است!

متوجه نمی‌شوم که چرا اینقدر دلم برایت تنگ شده است. و نمی‌دانم که چرا قلبم آنقدر به دنبال دیدن توست. شاید، به این دلیل است که دوستت دارم. 

در هر صبح بارانی، هر بعد از ظهر آفتابی، هر غروب غم‌افزا یا شب تنهایی، اگر به من فکر می‌کنی، بدان که کسی هست که همیشه به فکر توست. دلم برایت تنگ شده است!

سپری کردن یک روز بدون دیدن لبخند زیبایت، بزرگ‌ترین شکنجه است!

دلم برای در آغوش گرفتنت هر بار که همدیگر را می‌دیدیم، تنگ شده است. این که از من دور هستی، مرا آزار می‌دهد و دلم برایت تنگ شده است. 

نمی‌توانم از فکرت بیرون بیایم. هر بار که به تو فکر می‌کنم، دلم به درد می‌آید. دلم برایت تنگ شده است!

اگرچه، افراد بسیار زیادی در کنارم هستند اما باز هم دور بودن از کسی که دوستش دارم، احساس پوچی به من می‌دهد. ای کاش اینجا کنارم بودی، عشق من! دلم بدجور برایت تنگ شده است!

اگر موسیقی‌دان بودم، هر وقت که دلم برایت تنگ می‌شد، بزرگ‌ترین سمفونی دنیا را می‌نوشتم!

زندگی من بدون تو ناقص است. منتظر می‌مانم تا برگردی و دوباره زندگی مرا کامل کنی. دوستت دام و دلم برایت تنگ شده است!

امیدوارم که هر چه زودتر دوباره با تو باشم زیرا این تنهایی دیگر غیر قابل تحمل است. دلم برایت تنگ شده است!

چگونه می‌توانم آرزو کنم که تو را در این لحظه  در آغوش بگیرم؟ تا سر حد مرگ دلم برایت تنگ شده است!

فاصله‌ی بین انگشتان دست من وقتی با انگشتان دستان تو پر نمی‌شود، بسیار زیاد به نظر می‌رسد. دلم برایت تنگ شده است!

عزیزم، خداحافظی همیشه سخت است اما وداع با تو بی‌رحمانه است. اکنون دلم برایت تنگ شده است! ای کاش کنارم بودی. 

هر ثانیه بدون آغوش گرمت، بدون دستانت در دستانم، بدون لبخند شیرینت، نفسم را بند می‌آورد! دلم برایت تنگ شده است.

زندگی بدون وجود نیمه‌ی گمشده‌ام در کنارم ناقص است! عزیزم، دلم آنقدر برایت تنگ شده است که نمی‌توانم با کلمات بازگو کنم. لطفاً زودتر برگرد!

چگونه می‌توانم توضیح دهم که دور بودن از تو چقدر قلبم را به درد می‌آورد؟ عشق من، چرا نمیایی و دردم را تسکین نمی‌دهی. چون دلم برایت تنگ شده است!

عزیز دلم، تو کسی هستی که من به شدت دوستش دارم. کسی که او را در آغوش می‌گیرم و بی‌نهایت به او اعتماد دارم. تو تمام زندگی من هستی و من دلم برایت تنگ شده است. 

تعداد شب‌هایی که به تنهایی در اتاق سرد بدون گرمای وجود تو سپری کرده‌ام را نمی‌توانم بشمارم. دلم برایت تنگ شده است، عشق من!

حتی اگر از یکدیگر فاصله داشته باشیم، قلب من تنها برای تو می‌تپد و روحم تنها به دنبال حضور توست. دوستت دارم و دلم برایت تنگ شده است، عزیزم!

هر لحظه‌ای که بدون تو نفس می‌کشم، بیشتر سردرگم می‌شوم. عزیزم، بیشتر از آن که گل‌ها دلتنگ خورشید شوند، دلم برایت تنگ شده است. 

بیشتر از آن که خودم را دوست داشته باشم، دوستت دارم. در دنیای من، فقط تو و من هستیم. دوستت دارم و دلم برایت تنگ شده است.

ماهی بدون بال، پرده بدون پر، خرچنگ بدون چنگال، گربه بدون پنجه، من بدون تو، تو بدون من. دلم برایت تنگ شده است!

اگر باد ملایم را بر روی صورتت حس می‌کنی، مطمئن باش که من هزاران بوسه را با این باد برایت فرستاده‌ام. چون هر روز دلتنگت می‌شوم!

تو دلیل لبخند زدن من بودی. بنابراین، چگونه می‌توانم لبخند بزنم در حالی که تنها دلیل آن در کنارم نیست؟ چگونه باید امیدوارم باشم که روزی دوباره لبخند بزنم؟ دلم برایت تنگ شده است. 

دلم برایت تنگ شده است. دلتنگ آغوش گرمت و بوسه‌های شیرینت هستم. دلتنگ عشق و توجه‌ات هستم. دلتنگ مراقبت و علاقه‌ات هستم. دلم برایت تنگ شده است و نمی‌توانم توجه کنم. 

دلتنگی برای تو یکی از سخت‌ترین احساسات است. نمی‌توانم کار کنم. نمی‌توانم غذا بخورم. نمی‌توانم زندگی کنم. خوشبختی را به من بازگردان و نیز من برگرد. دلم برایت تنگ شده است!

شیرین‌ترین بخش از زندگی من، فکر کردن به توست. اما سخت‌ترین بخش از آن، دلتنگی برای توست. چگونه می‌توانم برای دوباره بودن با تو امیدوارم باشم؟

میلیون‌ها عاشق وجود دارند اما عشق تو تکمیل‌کننده‌ی روح من است. با تو برای همیشه، می‌خواهم در کنارت بمانم و به هیچ وجه، تو را ترک نکنم. دوستت دارم و با این حال، دلم برایت تنگ شده است!

وقتی چشمانم را می‌بندم، تنها صورت تو را می‌بینم. وقتی در افکارم غرق می‌شوم، فقط به تو فکر می‌کنم. واقعاً دلم برایت تنگ شده است، عزیزم. 

لحظاتی که با هم سپری می‌کنیم، مرا به ادامه‌ی زندگی وادار می‌کند. اما واقعیت این است که تنهایی مرا از پا درآورده است. نمی‌دانم چقدر دیگر می‌توانم این چنین دوام بیاورم؟ دولم برایت تنگ شده است، عزیزم!

من عاشق در آغوش گرفتنت هستم اما از رها کردنت متنفرم. عاشق سلام کردن هستم ولی از خداحافظی متنفرم. عاشق تماشا کردن تو وقتی به سمت من می‌آیی، هستم اما از تماشا کردن رفتنت، متنفرم. دلم برایت تنگ شده است.

بدون تو در کنارم احساس می‌کنم که کامل نیستم. نبودن تو به من احساس پوچ بودن می‌دهد. نمی‌توانم کاری بکنم فقط می‌خواهم در کنارت باشم. ممنون بابت بودن در کنارم من. دوستت دارم و دلم برایت تنگ شده است!

چند روز گذشته است؟ هنوز نمی‌توانم از فکر کردن به تو دست بردارم. چگونه می‌توانم به روزهای قدیمی برنگردم؟ چگونه می‌توانم آنچه در ذهنم می‌گذرد را توضیح دهم؟

از آخرین باری که با هم صحبت کردیم، خیلی وقت است که می‌گذرد. گاهی‌اوقات، وقتی به تو فکر می‌کنم، اشک‌هایم سرازیر و دلم برایت تنگ می‌شود. اما وقتی به لحظه‌ی مورد علاقه‌ام با تو فکر می‌کنم، لبخند بر لبانم نقش می‌بندد. 

گاهی‌اوقات، خاطرات تو باعث گریه‌ی من می‌شوند. اشتیاق انسان در زندگی هیچ انتهایی ندارد. اما تنها اشتیاق من در زندگی، تو هستی. 

هر بار که به تو فکر می‌کنم، در دریای افکار تو غرق می‌شوم. حتی برای یک ثانیه هم نمی‌توانم فراموشت کنم. می‌توانی زودتر برگردی؟ دلم برایت تنگ شده است.

وقتی به تو فکر می‌کنم، قلبم به درد می‌آید. آن لحظات زیبای با هم بودن بارها و بارها در ذهنم مرور می‌شوند. هر کجا که هستی، می‌خواهم بدانی که من همیشه دوستت دارم و هیچ کس نمی‌تواند جای تو را در قلبم بگیرد. 

ذهن من دیوانه شده است و فقط می‌خواهد صدای شیرین تو را بشنود. چگونه می‌توانم زبان ذهنم را به تو بگویم؟ چگونه می‌توانم عمق عشق و علاقه‌ام را به تو نشان دهم؟ اگر تنها می‌دانستی که چقدر دلم برایت تنگ شده است. 

نمی‌توانم فاصله‌ای که بین ما قرار گرفته است را تحمل کنم. بدون تو به چیز دیگری نمی‌توانم فکر کنم. دلم برایت تنگ شده است.

کلمات مناسب برای ابراز عشق و علاقه‌ام نسبت به تو را نمی‌دانم. زمانی را که با تو سپری کردم، از بهترین لحظات زندگی من هستند. دلم برایت تنگ شده است.

من ناگهان صدای کسی را شنیدم که با من حرف می‌زد. اطرافم را نگاه کردم و کسی را ندیدم. سپس، متوجه شدم که این صدای قلبم است که می‌گوید: دلم برایت تنگ شده است. 

وقتی دلم برایت تنگ شده است، به آسمان نگاه می‌کنم. می‌دانم که تو را نخواهم دید اما این فکر که هر دو زیر یک آسمان هستیم، به من آرامش‌خاطر می‌دهد. چرا اینقدر از من دور هستی؟

من تو را در یک روز آفتابی دیدم. من تو را در یک روز بارانی دیدم. من تو را زیر آسمان پر از ستاره دیدم. این روزها می‌آیند و می‌روند و تو را به یاد من می‌آورند. دلم برایت تنگ شده است، عزیزم. 

عشق من، وقتی تو کنارم نیستی، ساعت به کندی می‌گذرد. و تحمل هر ثانیه سخت‌تر می‌شود. دلم برایت بیشتر از آنچه تصور کنی، تنگ شده است. 

عشق من، من به نوازش تو نیاز دارم. مشتاق عشق تو هستم. دلم برای لبخندت تنگ شده است و دیگر نمی‌توانم یک لحظه را بدون تو زندگی کنم. دلم برایت تنگ شده است!

وقتی به تو فکر می‌کنم، سردرگم و ناراحت می‌شوم چون تو کنارم نیستی تا مرا شاد کنی. نمی‌توانی برگردی تا دیگر دلتنگت نشوم؟

وقتی بیدارم، به تو فکر می‌کنم. وقتی خوابم، خواب تو را می‌بینم. تو در لحظه به لحظه‌ی زندگی من جا داری. چگونه دلتنگت نشوم؟

مردن در عشق تو بهتر از زندگی کردن بدون توست. دلم برایت تنگ شده است، عزیزم. دوستت دارم. برگرد!

وقتی می‌گویم، دلم برایت تنگ شده است، نباید احساس مرا دست‌کم بگیری. حتی نمی‌توانی تصور کنی که اکنون چه حسی دارم و چقدر دلتنگت شده‌ام. 

گاهی‌اوقات، آرزو می‌کنم که ای کاش تو ماه و من ستاره بودم تا دیگر دلم برایت تنگ نمی‌شد. اما اکنون، کاملاً دلتنگت هستم. 

با هر ضربان قلبم، بیشتر دلم برایت تنگ می‌شود. با هر پلک زدن چشمانم، دلم برایت تنگ می‌شود. لطفاً برگرد چون دیگر تحمل ندارم. عاشقت هستم!

ای کاش دارویی برای دلتنگی وجود داشت چون اکنون به آن دارو نیاز دارم. فکر می‌کنم تنها داروی من، تو هستی. اکنون به تو نیاز دارم. 

می‌دانی که حفره‌ی بزرگی در قلبم وجود دارد و تنها با عشق تو می‌تواند پر شود. بنابراین، فکر کن که وضعیت اضطراری است و برگرد. من به عشق تو نیاز دارم. دلم برایت تنگ شده است. 

وقتی اینجا نیستی، من مانند معمایی با قطعات گمشده هستم. مرا کامل کن و دلتنگی مرا از بین ببر. 

اشک‌هایم خشک شده‌اند، احساساتم از بین رفته‌اند. لبخندم محو شده است و زندگیم غمگین و افسرده است. زودتر به دیدنم بیا و غم و اندوهم را زا بین ببر. عزیزم، محکم مرا بغل کن و از این پریشانی رها ساز. دلم برایت تنگ شده است. 

دلم برای آغوش گرمت تنگ شده است. می‌خواهم الان پیشت باشم. بدجور دلتنگت هستم. 

بالش من نمی‌تواند جای شانه‌های تو را بگیرد. دلم برایت تنگ شده است!

من به خاطر بیماری دلتنگی به پزشک رفتم. پزشک برایم دو بغل و یک بوسه سه بار در روز از طرف تو را تجویز کرد. اکنون باید داروی مرا فراهم کنی. دلم برایت تنگ شده است!

هیچ‌گاه فکر نمی‌کردم که احساسی بدتر از درد داشته باشم. هیچ‌گاه فکر نمی‌کردم که این گرفتاری اینقدر آزاردهنده باشد. فکر کردن به تو در حالی که کنارم نیستی، باعث سردرگمی من می‌شود. من سردرگم هستم زیرا دلم برایت تنگ شده است!

هیچ چیزی دردناک‌تر از نادیده گرفته شدن توسط تو نیست. لطفاً برگرد و مرا محکم در آغوش بگیر. دلم برایت تنگ شده است. 

وقتی کنارم نیستی، تمام مشکلات، دشواری‌ها و بدبختی‌های دنیا به زندگیم راه پیدا می‌کنند. دلم برایت تنگ شده است، عزیزم. دلم خیلی برایت تنگ شده است. 

خانه‌ی بدون تو دیگر خانه نیست. وقتی دلم برایت تنگ می‌شود، خاطرات شیرینی که با هم داشتیم را به یاد می‌آورم. هیچ کس نمی‌تواند جای تو را بگیرد، عشق من. نبود تو، زندگی مرا غمگین و پوچ می‌کند. دلم برایت تنگ شده است!

تو را در کنارم می‌خواهم. حتی نمی‌توانی تصور کنی که چقدر دلم برایت تنگ شده است. این درد غیر قابل تحمل است. وقتی تو در فکرم نباشی، ثانیه‌ها از حرکت باز می‌ایستند. 

وقتی صبح از خواب بیدار می‌شوم و نمی‌توانم صورتت را ببینم، قلبم عذاب می‌کشد. در این لحظات، می‌خواهم به سوی تو بدوم و تو را در آغوش بگیرم. اما نمی‌توانم چون تو اینجا نیستی. دلم برایت تنگ شده است.

ذهنم در حال فکر کردن به تو گم می‌شود. هر چقدر هم که تلاش می‌کنم، نمی‌توانم فراموشت کنم. دلم می‌خواهد الان با تو وقت بگذرانم. دلم برایت تنگ شده است!

توهم ذهن، توهم بزرگی است. من اکنون متوجه‌ی آن می‌شوم. به همین دلیل است که به دنبال تو می‌گردم. مهم نیست چقدر سرم شلوغ باشد اما دلم برایت تنگ شده است!

بیدار شدن در حالی که تو کنارم حضور نداری، بسیار سخت است. دلم برایت تنگ شده است، عشق من!

زمانی که در کنارم نیستی، دنیا زیباییش را از دست می‌دهد! دلم برایت تنگ شده است. 

عشق من، تو پناهگاهی برای روح زخمی من هستی و من دلتنگت شده‌ام. 

می‌خواهم دستت را بگیرم، محکم بغلت کنم، به آرامی ببوسمت و سرت را بر روی سینه‌ام بگذارم تا ضربان قلبم که فقط برای تو می‌زند را احساس کنی. دلم برایت تنگ شده است.

رویای من این است که تو را در آغوش بگیرم و هوای تو را تنفس کنم. دلم برایت تنگ شده است!

متوجه نمی‌شوم که چرا اینقدر دلم برایت تنگ شده است. و نمی‌دانم که چرا قلبم آنقدر به دنبال دیدن توست. شاید، به این دلیل است که دوستت دارم. 

در هر صبح بارانی، هر بعد از ظهر آفتابی، هر غروب غم‌افزا یا شب تنهایی، اگر به من فکر می‌کنی، بدان که کسی هست که همیشه به فکر توست. دلم برایت تنگ شده است!

سپری کردن یک روز بدون دیدن لبخند زیبایت، بزرگ‌ترین شکنجه است!

دلم برای در آغوش گرفتنت هر بار که همدیگر را می‌دیدیم، تنگ شده است. این که از من دور هستی، مرا آزار می‌دهد و دلم برایت تنگ شده است. 

نمی‌توانم از فکرت بیرون بیایم. هر بار که به تو فکر می‌کنم، دلم به درد می‌آید. دلم برایت تنگ شده است!

اگرچه، افراد بسیار زیادی در کنارم هستند اما باز هم دور بودن از کسی که دوستش دارم، احساس پوچی به من می‌دهد. ای کاش اینجا کنارم بودی، عشق من! دلم بدجور برایت تنگ شده است!

اگر موسیقی‌دان بودم، هر وقت که دلم برایت تنگ می‌شد، بزرگ‌ترین سمفونی دنیا را می‌نوشتم!

زندگی من بدون تو ناقص است. منتظر می‌مانم تا برگردی و دوباره زندگی مرا کامل کنی. دوستت دام و دلم برایت تنگ شده است!

امیدوارم که هر چه زودتر دوباره با تو باشم زیرا این تنهایی دیگر غیر قابل تحمل است. دلم برایت تنگ شده است!

چگونه می‌توانم آرزو کنم که تو را در این لحظه  در آغوش بگیرم؟ تا سر حد مرگ دلم برایت تنگ شده است!

فاصله‌ی بین انگشتان دست من وقتی با انگشتان دستان تو پر نمی‌شود، بسیار زیاد به نظر می‌رسد. دلم برایت تنگ شده است!

عزیزم، خداحافظی همیشه سخت است اما وداع با تو بی‌رحمانه است. اکنون دلم برایت تنگ شده است! ای کاش کنارم بودی. 

هر ثانیه بدون آغوش گرمت، بدون دستانت در دستانم، بدون لبخند شیرینت، نفسم را بند می‌آورد! دلم برایت تنگ شده است.

زندگی بدون وجود نیمه‌ی گمشده‌ام در کنارم ناقص است! عزیزم، دلم آنقدر برایت تنگ شده است که نمی‌توانم با کلمات بازگو کنم. لطفاً زودتر برگرد!

چگونه می‌توانم توضیح دهم که دور بودن از تو چقدر قلبم را به درد می‌آورد؟ عشق من، چرا نمیایی و دردم را تسکین نمی‌دهی. چون دلم برایت تنگ شده است!

عزیز دلم، تو کسی هستی که من به شدت دوستش دارم. کسی که او را در آغوش می‌گیرم و بی‌نهایت به او اعتماد دارم. تو تمام زندگی من هستی و من دلم برایت تنگ شده است. 

تعداد شب‌هایی که به تنهایی در اتاق سرد بدون گرمای وجود تو سپری کرده‌ام را نمی‌توانم بشمارم. دلم برایت تنگ شده است، عشق من!

حتی اگر از یکدیگر فاصله داشته باشیم، قلب من تنها برای تو می‌تپد و روحم تنها به دنبال حضور توست. دوستت دارم و دلم برایت تنگ شده است، عزیزم!

هر لحظه‌ای که بدون تو نفس می‌کشم، بیشتر سردرگم می‌شوم. عزیزم، بیشتر از آن که گل‌ها دلتنگ خورشید شوند، دلم برایت تنگ شده است. 

بیشتر از آن که خودم را دوست داشته باشم، دوستت دارم. در دنیای من، فقط تو و من هستیم. دوستت دارم و دلم برایت تنگ شده است.

ماهی بدون بال، پرده بدون پر، خرچنگ بدون چنگال، گربه بدون پنجه، من بدون تو، تو بدون من. دلم برایت تنگ شده است!

اگر باد ملایم را بر روی صورتت حس می‌کنی، مطمئن باش که من هزاران بوسه را با این باد برایت فرستاده‌ام. چون هر روز دلتنگت می‌شوم!

تو دلیل لبخند زدن من بودی. بنابراین، چگونه می‌توانم لبخند بزنم در حالی که تنها دلیل آن در کنارم نیست؟ چگونه باید امیدوارم باشم که روزی دوباره لبخند بزنم؟ دلم برایت تنگ شده است. 

دلم برایت تنگ شده است. دلتنگ آغوش گرمت و بوسه‌های شیرینت هستم. دلتنگ عشق و توجه‌ات هستم. دلتنگ مراقبت و علاقه‌ات هستم. دلم برایت تنگ شده است و نمی‌توانم توجه کنم. 

دلتنگی برای تو یکی از سخت‌ترین احساسات است. نمی‌توانم کار کنم. نمی‌توانم غذا بخورم. نمی‌توانم زندگی کنم. خوشبختی را به من بازگردان و نیز من برگرد. دلم برایت تنگ شده است!

شیرین‌ترین بخش از زندگی من، فکر کردن به توست. اما سخت‌ترین بخش از آن، دلتنگی برای توست. چگونه می‌توانم برای دوباره بودن با تو امیدوارم باشم؟

میلیون‌ها عاشق وجود دارند اما عشق تو تکمیل‌کننده‌ی روح من است. با تو برای همیشه، می‌خواهم در کنارت بمانم و به هیچ وجه، تو را ترک نکنم. دوستت دارم و با این حال، دلم برایت تنگ شده است!

وقتی چشمانم را می‌بندم، تنها صورت تو را می‌بینم. وقتی در افکارم غرق می‌شوم، فقط به تو فکر می‌کنم. واقعاً دلم برایت تنگ شده است، عزیزم. 

لحظاتی که با هم سپری می‌کنیم، مرا به ادامه‌ی زندگی وادار می‌کند. اما واقعیت این است که تنهایی مرا از پا درآورده است. نمی‌دانم چقدر دیگر می‌توانم این چنین دوام بیاورم؟ دولم برایت تنگ شده است، عزیزم!

من عاشق در آغوش گرفتنت هستم اما از رها کردنت متنفرم. عاشق سلام کردن هستم ولی از خداحافظی متنفرم. عاشق تماشا کردن تو وقتی به سمت من می‌آیی، هستم اما از تماشا کردن رفتنت، متنفرم. دلم برایت تنگ شده است.

بدون تو در کنارم احساس می‌کنم که کامل نیستم. نبودن تو به من احساس پوچ بودن می‌دهد. نمی‌توانم کاری بکنم فقط می‌خواهم در کنارت باشم. ممنون بابت بودن در کنارم من. دوستت دارم و دلم برایت تنگ شده است!

چند روز گذشته است؟ هنوز نمی‌توانم از فکر کردن به تو دست بردارم. چگونه می‌توانم به روزهای قدیمی برنگردم؟ چگونه می‌توانم آنچه در ذهنم می‌گذرد را توضیح دهم؟

از آخرین باری که با هم صحبت کردیم، خیلی وقت است که می‌گذرد. گاهی‌اوقات، وقتی به تو فکر می‌کنم، اشک‌هایم سرازیر و دلم برایت تنگ می‌شود. اما وقتی به لحظه‌ی مورد علاقه‌ام با تو فکر می‌کنم، لبخند بر لبانم نقش می‌بندد. 

گاهی‌اوقات، خاطرات تو باعث گریه‌ی من می‌شوند. اشتیاق انسان در زندگی هیچ انتهایی ندارد. اما تنها اشتیاق من در زندگی، تو هستی. 

هر بار که به تو فکر می‌کنم، در دریای افکار تو غرق می‌شوم. حتی برای یک ثانیه هم نمی‌توانم فراموشت کنم. می‌توانی زودتر برگردی؟ دلم برایت تنگ شده است.

وقتی به تو فکر می‌کنم، قلبم به درد می‌آید. آن لحظات زیبای با هم بودن بارها و بارها در ذهنم مرور می‌شوند. هر کجا که هستی، می‌خواهم بدانی که من همیشه دوستت دارم و هیچ کس نمی‌تواند جای تو را در قلبم بگیرد. 

ذهن من دیوانه شده است و فقط می‌خواهد صدای شیرین تو را بشنود. چگونه می‌توانم زبان ذهنم را به تو بگویم؟ چگونه می‌توانم عمق عشق و علاقه‌ام را به تو نشان دهم؟ اگر تنها می‌دانستی که چقدر دلم برایت تنگ شده است. 

نمی‌توانم فاصله‌ای که بین ما قرار گرفته است را تحمل کنم. بدون تو به چیز دیگری نمی‌توانم فکر کنم. دلم برایت تنگ شده است.

کلمات مناسب برای ابراز عشق و علاقه‌ام نسبت به تو را نمی‌دانم. زمانی را که با تو سپری کردم، از بهترین لحظات زندگی من هستند. دلم برایت تنگ شده است.

من ناگهان صدای کسی را شنیدم که با من حرف می‌زد. اطرافم را نگاه کردم و کسی را ندیدم. سپس، متوجه شدم که این صدای قلبم است که می‌گوید: دلم برایت تنگ شده است. 

وقتی دلم برایت تنگ شده است، به آسمان نگاه می‌کنم. می‌دانم که تو را نخواهم دید اما این فکر که هر دو زیر یک آسمان هستیم، به من آرامش‌خاطر می‌دهد. چرا اینقدر از من دور هستی؟

من تو را در یک روز آفتابی دیدم. من تو را در یک روز بارانی دیدم. من تو را زیر آسمان پر از ستاره دیدم. این روزها می‌آیند و می‌روند و تو را به یاد من می‌آورند. دلم برایت تنگ شده است، عزیزم. 

عشق من، وقتی تو کنارم نیستی، ساعت به کندی می‌گذرد. و تحمل هر ثانیه سخت‌تر می‌شود. دلم برایت بیشتر از آنچه تصور کنی، تنگ شده است. 

عشق من، من به نوازش تو نیاز دارم. مشتاق عشق تو هستم. دلم برای لبخندت تنگ شده است و دیگر نمی‌توانم یک لحظه را بدون تو زندگی کنم. دلم برایت تنگ شده است!

وقتی به تو فکر می‌کنم، سردرگم و ناراحت می‌شوم چون تو کنارم نیستی تا مرا شاد کنی. نمی‌توانی برگردی تا دیگر دلتنگت نشوم؟

وقتی بیدارم، به تو فکر می‌کنم. وقتی خوابم، خواب تو را می‌بینم. تو در لحظه به لحظه‌ی زندگی من جا داری. چگونه دلتنگت نشوم؟

مردن در عشق تو بهتر از زندگی کردن بدون توست. دلم برایت تنگ شده است، عزیزم. دوستت دارم. برگرد!

وقتی می‌گویم، دلم برایت تنگ شده است، نباید احساس مرا دست‌کم بگیری. حتی نمی‌توانی تصور کنی که اکنون چه حسی دارم و چقدر دلتنگت شده‌ام. 

گاهی‌اوقات، آرزو می‌کنم که ای کاش تو ماه و من ستاره بودم تا دیگر دلم برایت تنگ نمی‌شد. اما اکنون، کاملاً دلتنگت هستم. 

با هر ضربان قلبم، بیشتر دلم برایت تنگ می‌شود. با هر پلک زدن چشمانم، دلم برایت تنگ می‌شود. لطفاً برگرد چون دیگر تحمل ندارم. عاشقت هستم!

ای کاش دارویی برای دلتنگی وجود داشت چون اکنون به آن دارو نیاز دارم. فکر می‌کنم تنها داروی من، تو هستی. اکنون به تو نیاز دارم. 

می‌دانی که حفره‌ی بزرگی در قلبم وجود دارد و تنها با عشق تو می‌تواند پر شود. بنابراین، فکر کن که وضعیت اضطراری است و برگرد. من به عشق تو نیاز دارم. دلم برایت تنگ شده است. 

وقتی اینجا نیستی، من مانند معمایی با قطعات گمشده هستم. مرا کامل کن و دلتنگی مرا از بین ببر. 

اشک‌هایم خشک شده‌اند، احساساتم از بین رفته‌اند. لبخندم محو شده است و زندگیم غمگین و افسرده است. زودتر به دیدنم بیا و غم و اندوهم را زا بین ببر. عزیزم، محکم مرا بغل کن و از این پریشانی رها ساز. دلم برایت تنگ شده است. 

دلم برای آغوش گرمت تنگ شده است. می‌خواهم الان پیشت باشم. بدجور دلتنگت هستم. 

بالش من نمی‌تواند جای شانه‌های تو را بگیرد. دلم برایت تنگ شده است!

من به خاطر بیماری دلتنگی به پزشک رفتم. پزشک برایم دو بغل و یک بوسه سه بار در روز از طرف تو را تجویز کرد. اکنون باید داروی مرا فراهم کنی. دلم برایت تنگ شده است!

هیچ‌گاه فکر نمی‌کردم که احساسی بدتر از درد داشته باشم. هیچ‌گاه فکر نمی‌کردم که این گرفتاری اینقدر آزاردهنده باشد. فکر کردن به تو در حالی که کنارم نیستی، باعث سردرگمی من می‌شود. من سردرگم هستم زیرا دلم برایت تنگ شده است!

هیچ چیزی دردناک‌تر از نادیده گرفته شدن توسط تو نیست. لطفاً برگرد و مرا محکم در آغوش بگیر. دلم برایت تنگ شده است. 

وقتی کنارم نیستی، تمام مشکلات، دشواری‌ها و بدبختی‌های دنیا به زندگیم راه پیدا می‌کنند. دلم برایت تنگ شده است، عزیزم. دلم خیلی برایت تنگ شده است. 

خانه‌ی بدون تو دیگر خانه نیست. وقتی دلم برایت تنگ می‌شود، خاطرات شیرینی که با هم داشتیم را به یاد می‌آورم. هیچ کس نمی‌تواند جای تو را بگیرد، عشق من. نبود تو، زندگی مرا غمگین و پوچ می‌کند. دلم برایت تنگ شده است!

تو را در کنارم می‌خواهم. حتی نمی‌توانی تصور کنی که چقدر دلم برایت تنگ شده است. این درد غیر قابل تحمل است. وقتی تو در فکرم نباشی، ثانیه‌ها از حرکت باز می‌ایستند. 

وقتی صبح از خواب بیدار می‌شوم و نمی‌توانم صورتت را ببینم، قلبم عذاب می‌کشد. در این لحظات، می‌خواهم به سوی تو بدوم و تو را در آغوش بگیرم. اما نمی‌توانم چون تو اینجا نیستی. دلم برایت تنگ شده است.

ذهنم در حال فکر کردن به تو گم می‌شود. هر چقدر هم که تلاش می‌کنم، نمی‌توانم فراموشت کنم. دلم می‌خواهد الان با تو وقت بگذرانم. دلم برایت تنگ شده است!

توهم ذهن، توهم بزرگی است. من اکنون متوجه‌ی آن می‌شوم. به همین دلیل است که به دنبال تو می‌گردم. مهم نیست چقدر سرم شلوغ باشد اما دلم برایت تنگ شده است!

اشعار شهریار برای پروفایل

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یا رب که نیفتد به کسی کار کسی

هر چه عاشق پیرتر عشقش جوان تر ای عجب …

آن را که شور عشق به سر نیست کافر است

رفتی و در دل هنوزم حسرت دیدار باقی
حسرت عهد و وداعم با دل و دلدار باقی

شعر تنهایی شهریار

ما گذشتیم و گذشت آن چه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران

ای دل ز دوستان وفادار روزگار
جز ساز من نبود کسی سازگار من

در گوشه غمی که فراموش عالمی است
من غمگسار سازم و او غمگسار من

شعر دلتنگی شهریار

باز امشب ای ستاره تابان نیامدی
باز ای سپیده شب هجران نیامدی

شمعم شکفته بود که خندد به روی تو
افسوس ای شکوفه خندان نیامدی

ترکی ما بس عزیز است و زبانِ مادری
لیک اگر «ایران» نگوید، لال باد از وی زبان

مرد آن باشد که حق گوید، چو باطل رخنه کرد
هم بایستد بر سرِ پیمانِ حق تا پایِ جان

زیباترین شعرهای شهریار

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

نوش داروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا

کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست
با دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست

گرچه پیر است این تنم، دل نوجوانی می کند
در خیال خام خود هی نغمه خوانی می کند

شرمی از پیری ندارد قلب بی پروای من
زیر چشمی بی حیا کار نهانی می کند

جوانی کردن ای دل
شیوه جانانه بود اما
جوانی هم پی جانان شد
و با ما جوانی کرد

اشعار ترکی شهریار

صبح اولدی هر طرفدن اوجالدی اذان سسی
گویا گلیر ملائکه لردن قرآن سسی

بیر سس تاپانمیرام اونا بنزه ر، قویون دئییم:
بنزه ر بونا اگر ائشیدیلسیدی جان سسی

سانکی اوشاقلیقیم کیمی ننیمده یاتمیشام
لای لای دئییر منه آنامین مهربان سسی

قاراگون قارقاسی قوناندا منیم
آغ گونوم وارسادا قاراتمیشدی

آدی باتمیش اجل گلنده بیزه
من آییم چیخدی گونده باتمیشدی

شعر جدایی شهریار

تو از آن دگری رو که مرا یاد تو بس
خود تو دانی که من از کان جهانی دگرم

اشعار شهریار برای پروفایل

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یا رب که نیفتد به کسی کار کسی

هر چه عاشق پیرتر عشقش جوان تر ای عجب …

آن را که شور عشق به سر نیست کافر است

رفتی و در دل هنوزم حسرت دیدار باقی
حسرت عهد و وداعم با دل و دلدار باقی

شعر تنهایی شهریار

ما گذشتیم و گذشت آن چه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران

ای دل ز دوستان وفادار روزگار
جز ساز من نبود کسی سازگار من

در گوشه غمی که فراموش عالمی است
من غمگسار سازم و او غمگسار من

شعر دلتنگی شهریار

باز امشب ای ستاره تابان نیامدی
باز ای سپیده شب هجران نیامدی

شمعم شکفته بود که خندد به روی تو
افسوس ای شکوفه خندان نیامدی

ترکی ما بس عزیز است و زبانِ مادری
لیک اگر «ایران» نگوید، لال باد از وی زبان

مرد آن باشد که حق گوید، چو باطل رخنه کرد
هم بایستد بر سرِ پیمانِ حق تا پایِ جان

زیباترین شعرهای شهریار

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

نوش داروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا

کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست
با دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست

گرچه پیر است این تنم، دل نوجوانی می کند
در خیال خام خود هی نغمه خوانی می کند

شرمی از پیری ندارد قلب بی پروای من
زیر چشمی بی حیا کار نهانی می کند

جوانی کردن ای دل
شیوه جانانه بود اما
جوانی هم پی جانان شد
و با ما جوانی کرد

اشعار ترکی شهریار

صبح اولدی هر طرفدن اوجالدی اذان سسی
گویا گلیر ملائکه لردن قرآن سسی

بیر سس تاپانمیرام اونا بنزه ر، قویون دئییم:
بنزه ر بونا اگر ائشیدیلسیدی جان سسی

سانکی اوشاقلیقیم کیمی ننیمده یاتمیشام
لای لای دئییر منه آنامین مهربان سسی

قاراگون قارقاسی قوناندا منیم
آغ گونوم وارسادا قاراتمیشدی

آدی باتمیش اجل گلنده بیزه
من آییم چیخدی گونده باتمیشدی

شعر جدایی شهریار

تو از آن دگری رو که مرا یاد تو بس
خود تو دانی که من از کان جهانی دگرم

شب ها بدون تو به خیر نمی شود؛ برگرد عشق من.

در سکوت شب گوش کن… حتی از این فاصله ی دور هم می توانی صدای تپش های قلب مرا بشنوی که برای خاطر تو می تپد.

همسر عزیزم تنها به خاطر شنیدن صدای امید بخش و گرم توست که می توانم شب را به صبح برسانم.

می دانم شب ها دیگر آرزویم نمی کنی اما از تو چه پنهان من هنوز با صدای قدم هایت در میان خاطراتم از خواب می پرم.

جان دلم بی حوصله ام و خواب به چشمانم نمی آید منتظر دیدار آن چشم های روشنم تا بار دیگر جان گیرم.

میخواستم تصویر با تو بودن را نقاشی کنم، دیدم فاصله بینمان در ورق جا نمی شود، کمی نزدیکتر بیا میخواهم با تو بودن را حس کنم

گرچه از فاصله ی ماه به من دورتری ولی انگار همین جا و همین دورو بری ماه میتابد و انگار تویی میخندی باد می آید و انگار تویی میگذری.

هرگز از دوری این راه مگو! و از این فاصله ها که میان من و توست و هرگاه که دلت تنگ من است، بهترین شعر مرا قاب بکن به نگاهت بگذار! تا که تنهایی ات از دیدن من جا بخورد! و بداند که دل من با توست و همین نزدیکی ست.

در دوری لذتی است که در با هم بودن نیست چون در با هم بودن ترس از فراق است و در دوری شوق دیدار . . .

دور که میشوم، نزدیکتر می آید…! نزدیک که میشوم، دورتر میرود…! انگار که این « فاصله» همیشه باید به شکلی رعایت شود!

دلبندم! تو بهترین اتفاق همه زندگی من از ابتدا تا کنون هستی. بی نهایت دوستت دارم. هر زمان اندکی از کنار من فاصله گرفته‌ای، در همان لحظه دلتنگت شده‌ام.

قصه‌هایت در خاطره روزهایی که کنارم بودی حک شده‌اند. اکنون ولی، نیستی و قصه ام به پایان نزدیک می‌شود. همسرم! بازگرد و آرامش را بازگردان. به شدت دلتنگ توام.

من عشق را نمی‌شناسم. من شادی را نمی‌شناسم. تنها تو را می‌شناسم و بدون تو نمی‌توانم حتی یک قدم در مسیر زندگی پیش روم. همسر عزیزم دیوانه‌ وار دلتنگت هستم.

هر ذره از وجودم شعر می شود بی تاب خواستن تو انتظار و شوق وصال تو آری می خواهم شاعر شوم می خواهم هر مصرعم آینه ای باشد صاف در انعکاس مهربانی تو و به باغ احساس و حرف های دلم هر یک دفتر شعری باشد که در آن غزل غزل تو را بسرایم مهربانم.

خیلی دوستت دارم. هزاران بار در هر لحظه دوستت دارم. ولی فاصله بینمون رو دوست ندارم. نمیتونم تحمل کنم. عزیزم برگرد و این شانس رو به من بده که از نزدیک عاشقت باشم.

عشق من! تو فرشته افسانه‌ای منی. هیچ وقت از من دور نشو. همیشه من را در خاطرت نگاه دار و بدان که من غیر از درکنار تو بودن نمیتوانم جای دیگری باشم.

چه مضحک است این صبح. تنها طلوع خورشید را دارد اما تو کنارم نیستی تا این صبح، صبح باشد. تحمل این دوری از توان من خارج است. برگرد. دلتنگت هستم، عشقم

قصه‌هایت در خاطره روزهایی که کنارم بودی حک شده‌اند. اکنون ولی، نیستی و قصه ام به پایان نزدیک می‌شود. همسرم! بازگرد و آرامش را بازگردان. به شدت دلتنگ توام.

خیلی دوستت دارم. هزاران بار در هر لحظه دوستت دارم. ولی فاصله بینمون رو دوست ندارم. نمیتونم تحمل کنم. عزیزم برگرد و این شانس رو به من بده که از نزدیک عاشقت باشم.  چه سخت است دلتنگ قاصدک بودن در جاده ای که در آن هیچ بادی نمی وزد.

عشق من! تو فرشته افسانه‌ای منی. هیچ وقت از من دور نشو. همیشه من را در خاطرت نگاه دار و بدان که من غیر از درکنار تو بودن نمیتوانم جای دیگری باشم.

حرف هایی هست که نمی شود گفت من سال هاست هر کسی میپرسد خوبی‌ فقط سرم را تکان می‌‌دهم و این ناگفتنی‌ ترین حرف من است …

تنهایی چیزهای زیادی به انسان می آموزد/ اما تو نرو بگذار من نادان بمانم …

بعد از رفتنت نسبت به هر چیزی دلهره دارم! به باز شدن در، زنگ تلفن، پیامک گوشی، صدای آشنا، نم باران، راه همیشگی، دلهره هایی که هیچ کدامشان تو نیستی … !

هر بار که تو را می بینم، بیشتر عاشقت می شوم و نمی توانم منتظر دوباره دیدنت باشم/ دلم برات خیلی تنگ شده!

هیچ کس هرگز نمی تونه جای تو رو در قلبم بگیره/ تو تنها کسی هستی که من رو شاد می کنه/ تو همه اون چیزی هستی که توی زندگیم نیاز دارم و من هنوز منتظر برگشتن ات هستم

شب ها بدون تو به خیر نمی شود؛ برگرد عشق من.

در سکوت شب گوش کن… حتی از این فاصله ی دور هم می توانی صدای تپش های قلب مرا بشنوی که برای خاطر تو می تپد.

همسر عزیزم تنها به خاطر شنیدن صدای امید بخش و گرم توست که می توانم شب را به صبح برسانم.

می دانم شب ها دیگر آرزویم نمی کنی اما از تو چه پنهان من هنوز با صدای قدم هایت در میان خاطراتم از خواب می پرم.

جان دلم بی حوصله ام و خواب به چشمانم نمی آید منتظر دیدار آن چشم های روشنم تا بار دیگر جان گیرم.

میخواستم تصویر با تو بودن را نقاشی کنم، دیدم فاصله بینمان در ورق جا نمی شود، کمی نزدیکتر بیا میخواهم با تو بودن را حس کنم

گرچه از فاصله ی ماه به من دورتری ولی انگار همین جا و همین دورو بری ماه میتابد و انگار تویی میخندی باد می آید و انگار تویی میگذری.

هرگز از دوری این راه مگو! و از این فاصله ها که میان من و توست و هرگاه که دلت تنگ من است، بهترین شعر مرا قاب بکن به نگاهت بگذار! تا که تنهایی ات از دیدن من جا بخورد! و بداند که دل من با توست و همین نزدیکی ست.

در دوری لذتی است که در با هم بودن نیست چون در با هم بودن ترس از فراق است و در دوری شوق دیدار . . .

دور که میشوم، نزدیکتر می آید…! نزدیک که میشوم، دورتر میرود…! انگار که این « فاصله» همیشه باید به شکلی رعایت شود!

دلبندم! تو بهترین اتفاق همه زندگی من از ابتدا تا کنون هستی. بی نهایت دوستت دارم. هر زمان اندکی از کنار من فاصله گرفته‌ای، در همان لحظه دلتنگت شده‌ام.

قصه‌هایت در خاطره روزهایی که کنارم بودی حک شده‌اند. اکنون ولی، نیستی و قصه ام به پایان نزدیک می‌شود. همسرم! بازگرد و آرامش را بازگردان. به شدت دلتنگ توام.

من عشق را نمی‌شناسم. من شادی را نمی‌شناسم. تنها تو را می‌شناسم و بدون تو نمی‌توانم حتی یک قدم در مسیر زندگی پیش روم. همسر عزیزم دیوانه‌ وار دلتنگت هستم.

هر ذره از وجودم شعر می شود بی تاب خواستن تو انتظار و شوق وصال تو آری می خواهم شاعر شوم می خواهم هر مصرعم آینه ای باشد صاف در انعکاس مهربانی تو و به باغ احساس و حرف های دلم هر یک دفتر شعری باشد که در آن غزل غزل تو را بسرایم مهربانم.

خیلی دوستت دارم. هزاران بار در هر لحظه دوستت دارم. ولی فاصله بینمون رو دوست ندارم. نمیتونم تحمل کنم. عزیزم برگرد و این شانس رو به من بده که از نزدیک عاشقت باشم.

عشق من! تو فرشته افسانه‌ای منی. هیچ وقت از من دور نشو. همیشه من را در خاطرت نگاه دار و بدان که من غیر از درکنار تو بودن نمیتوانم جای دیگری باشم.

چه مضحک است این صبح. تنها طلوع خورشید را دارد اما تو کنارم نیستی تا این صبح، صبح باشد. تحمل این دوری از توان من خارج است. برگرد. دلتنگت هستم، عشقم

قصه‌هایت در خاطره روزهایی که کنارم بودی حک شده‌اند. اکنون ولی، نیستی و قصه ام به پایان نزدیک می‌شود. همسرم! بازگرد و آرامش را بازگردان. به شدت دلتنگ توام.

خیلی دوستت دارم. هزاران بار در هر لحظه دوستت دارم. ولی فاصله بینمون رو دوست ندارم. نمیتونم تحمل کنم. عزیزم برگرد و این شانس رو به من بده که از نزدیک عاشقت باشم.  چه سخت است دلتنگ قاصدک بودن در جاده ای که در آن هیچ بادی نمی وزد.

عشق من! تو فرشته افسانه‌ای منی. هیچ وقت از من دور نشو. همیشه من را در خاطرت نگاه دار و بدان که من غیر از درکنار تو بودن نمیتوانم جای دیگری باشم.

حرف هایی هست که نمی شود گفت من سال هاست هر کسی میپرسد خوبی‌ فقط سرم را تکان می‌‌دهم و این ناگفتنی‌ ترین حرف من است …

تنهایی چیزهای زیادی به انسان می آموزد/ اما تو نرو بگذار من نادان بمانم …

بعد از رفتنت نسبت به هر چیزی دلهره دارم! به باز شدن در، زنگ تلفن، پیامک گوشی، صدای آشنا، نم باران، راه همیشگی، دلهره هایی که هیچ کدامشان تو نیستی … !

هر بار که تو را می بینم، بیشتر عاشقت می شوم و نمی توانم منتظر دوباره دیدنت باشم/ دلم برات خیلی تنگ شده!

هیچ کس هرگز نمی تونه جای تو رو در قلبم بگیره/ تو تنها کسی هستی که من رو شاد می کنه/ تو همه اون چیزی هستی که توی زندگیم نیاز دارم و من هنوز منتظر برگشتن ات هستم

متن عاشقانه نوروز مبارک

تو که هستی هر روز من بهار است
ای بهاری ترین زمزمه قلب من!
همیشه باش …
سال نو مبارک عشقـــ♥️ـــم!

بهار و نوروز تنها بهانه هستند
تا عشق سرشارم به تو را نو کنم
و بگویم که تا هزار بهار دیگر عاشقت خواهم ماند
بهانه بودنم … عید نوروز مبارک🌹

قلبم تنها یک بهار می شناسد
و آن تو هستی
که با قدمت هر روزم را نو و هر فصلم را بهاری کرده ای
دوستت دارم ترانه زندگی ام!
نوروز مبارک

من بهار مي شوم، تو تنم را پر از شكوفه كن!
نوروز مبارک نازنین یار …

متن تبریک عید نوروز به عشقم

کاش این بهار برگردی
آخر گل ها از بهار جا نمی مانند
دلبرکم! انتظارت تلخ ترین فصل خزان است …
عید نوروز مبارک♡

مـیخواهـم عــیـدم را در بـغـل تـو بُگذرانـَم ••͜ الـبتـه اگـر بیایــی!
نوروز مبارک

در لا به لای خاطرات با تو بودن
هر روز عید و هر فصل بهار و هر سال نو است
بهار من! عیدت مبارک

جملات تبریک سال نو به همسر

تو بخند … ♥️
تا سَراسیمه شَود بویِ بَهار …

تو آمدی و قلبم جوانه زد
تو آمدی و زندگی ام بهاری شد
تو آمدی و دنیایم متحول شد
عزیزم! خوش آمدی … عید نوروز مبارک!

عاشق که نباشی بهار هم فصلیست به زردی خزان و به سردی زمستان
عاشق که نباشی هیچ شکفتنی اسیرت نمی کند و هیچ جوانه ای در وجودت شکوفا نمی شود
عاشقیست که همه فصل ها را بهاری می کند
مهربانم … آمدن بهار مبارکت باشد

پاییزِ غمگینم، بهارم باش
عیدی نمی‌خواهم، کنارم باش …

*سال نوت مبارک دلبر*

پیامک سال نو مبارک عاشقانه

عید من تویی …💖
نوروز مبارک

امیدوارم اولین سینِ سالِ نوتون
سین کردن پی امی باشه که بهش میدین:|||

سال نو مبارک

سال من وقتی نو می شود
که دست در دستان مهر آیین تو
روی بهاری ترین زاویه لبخندت
تمام زمستان را
به دست فراموشی بسپارم …

یک سلام قشنگ تقدیم به کسی که نامش در بهار من
یادش در اندیشه من و محبتش در قلب من
و دیدارش آرزوی من است
عیدت مبارک

♥️ℒℴνℯ♥️

تقویم فقط دور خودش می‌چرخد
نه! عید بعید است بیاید بی تو …

متن رمانتیک تبریک عید نوروز

تنهايى
لباس نوئى ست
كه از بهار پيش
به هواى آمدنت
توى كُمُد
دست نخورده مانده …

این چه عید
و بهاریست
که دارم بی تو!

به رسم عادت سال نو مبارک:)

متن عاشقانه نوروز مبارک

تو که هستی هر روز من بهار است
ای بهاری ترین زمزمه قلب من!
همیشه باش …
سال نو مبارک عشقـــ♥️ـــم!

بهار و نوروز تنها بهانه هستند
تا عشق سرشارم به تو را نو کنم
و بگویم که تا هزار بهار دیگر عاشقت خواهم ماند
بهانه بودنم … عید نوروز مبارک🌹

قلبم تنها یک بهار می شناسد
و آن تو هستی
که با قدمت هر روزم را نو و هر فصلم را بهاری کرده ای
دوستت دارم ترانه زندگی ام!
نوروز مبارک

من بهار مي شوم، تو تنم را پر از شكوفه كن!
نوروز مبارک نازنین یار …

متن تبریک عید نوروز به عشقم

کاش این بهار برگردی
آخر گل ها از بهار جا نمی مانند
دلبرکم! انتظارت تلخ ترین فصل خزان است …
عید نوروز مبارک♡

مـیخواهـم عــیـدم را در بـغـل تـو بُگذرانـَم ••͜ الـبتـه اگـر بیایــی!
نوروز مبارک

در لا به لای خاطرات با تو بودن
هر روز عید و هر فصل بهار و هر سال نو است
بهار من! عیدت مبارک

جملات تبریک سال نو به همسر

تو بخند … ♥️
تا سَراسیمه شَود بویِ بَهار …

تو آمدی و قلبم جوانه زد
تو آمدی و زندگی ام بهاری شد
تو آمدی و دنیایم متحول شد
عزیزم! خوش آمدی … عید نوروز مبارک!

عاشق که نباشی بهار هم فصلیست به زردی خزان و به سردی زمستان
عاشق که نباشی هیچ شکفتنی اسیرت نمی کند و هیچ جوانه ای در وجودت شکوفا نمی شود
عاشقیست که همه فصل ها را بهاری می کند
مهربانم … آمدن بهار مبارکت باشد

پاییزِ غمگینم، بهارم باش
عیدی نمی‌خواهم، کنارم باش …

*سال نوت مبارک دلبر*

پیامک سال نو مبارک عاشقانه

عید من تویی …💖
نوروز مبارک

امیدوارم اولین سینِ سالِ نوتون
سین کردن پی امی باشه که بهش میدین:|||

سال نو مبارک

سال من وقتی نو می شود
که دست در دستان مهر آیین تو
روی بهاری ترین زاویه لبخندت
تمام زمستان را
به دست فراموشی بسپارم …

یک سلام قشنگ تقدیم به کسی که نامش در بهار من
یادش در اندیشه من و محبتش در قلب من
و دیدارش آرزوی من است
عیدت مبارک

♥️ℒℴνℯ♥️

تقویم فقط دور خودش می‌چرخد
نه! عید بعید است بیاید بی تو …

متن رمانتیک تبریک عید نوروز

تنهايى
لباس نوئى ست
كه از بهار پيش
به هواى آمدنت
توى كُمُد
دست نخورده مانده …

این چه عید
و بهاریست
که دارم بی تو!

به رسم عادت سال نو مبارک:)

نیمه ی گمشده ام نیستی

که با نیمه ی دیگر به جستجویت برخیزم

تو تمام گمشده ی منی

دلتنگی یعنی : شماره ات را پاک کرده ام , هر شماره غریبی به شوق اینکه تویی خوشحالم می کند

دلم تنگ است

برای کسی که

نه میشود او را داشت

نه میشود او را خواست

فقط میشود سخت برای او دلتنگ شد

و در حسرت داشتنش سوخت…

​دریا که بزرگ شد نگاهش نمی توان کرد ، دو دل که یکی شد جدایش نمی توان کرد.

​دور که میشوم، نزدیکتر می آید…!
نزدیک که میشوم، دورتر میرود…!
انگار که این ” فاصله ”
همیشه باید به شکلی رعایت شود !

مرا دوره کن گاهی

شبیه آهنگ های قدیمی

که بعد از سالها

هنوز هم در خاطرت مانده . . .

دلتنگ توام

گاهی یک گوشه بنشین

و مرا دوره کن!

دلتنگى”
حس نبودن کسی است که تمام وجودت یکباره
تمنای بودنش رامیکند

حــوصــله ام بـــرفــی سـت !
بــا یـک عــالــمه قنـــدیـــل ِ دلتـــنگی ،
از گــوشـه ی دلــــم آویـــــزان !
آهــــای !
کـــافــی ســت کمــی “هــا” کنــید ،
تـــا کــه “آب” شــــوم !

دلتنگی خیلی وحشیه ،
مکان و زمان نمیشناسه
‏فقط غرق میشی
غرق میشی…

میدونی نامرد کیع؟
+ نامرد کسیع که میدونع بیاد حالت خوب میشع ولی نمیاد…

یه طرف من و این تنهایی
یه طرف تو و اون زیبایی
داری ساده شکستم میدی
تویی که منو بد فهمیدی
منو جوری که هستم
کاش میدیدی

حالا که خودتم دلتنگی
بگو داری با کی میجنگی
منو دیدی و راه کج کردی
شایدم با خودت لج کردی
که دیگه نمیخوای
به من برگردی

خودم جان!
مدت هاست نخندیده اید،شعر نخوانده اید،موسیقی گوش نداده اید،دلتنگید،شب ها گریه میکنید، دلِ نازکتان شکسته…
مدت هاست جلویِ آینه نرقصیده اید،خیلی وقت است خسته اید! حتی دیروز دیدم ک نگاهتان عجیب حوالیِ قرص های تویِ کابینت چرخید!
خواستم بگویم حواسم بهتان هست!
این روزها خیلی مُرده اید!

​گاهی آدم میماند
بین ماندن و رفتن کدام را انتخاب کند!
بماند از بی توجهی بسوزد
یا برود و از دلتنگی بمیرد؟
اما ماندن و گم شدن در روزمرگی هم کم از مُردن نیست
باید یکی باشد
که در بین تمام دغدغه هایش الویت باشی
نه گزینه ای برای رفع بی حوصله گی،
پس هر جا حس کردی ماندنت توهین به احساست است؛
بی صدا، حتی بدون بستن چمدانت برو
بگذار بیاید و نبودنت را حس کند
کسی که حضورت را ندید!
بگذار تا ابد با جای خالی ات
دست و پنجه نرم کند؛
گاهی رفتن و نبخشیدن
لطف است نه ظلم!

تو دیدی التماسم را ولی بی من جدا رفتی

گسستی تاروپودم را ز من بی اعتنا رفتی

ندیدی چشم گریانم تورا فریاد…. سرمیداد

غرورت برزمینم زد؛ چوافتادم به پا رفتی

نفس درسینه ام نالید وآهم را… خدا بشنید

ندیدی حس بی تابم تواز بیراهه ها رفتی

شکستی بغض دلتنگی ؛به دل باران غم آمد

ندیدی زیرپایت را.. سحر شد …بی صدا رفتی

شدم حیران چشمانت زدلتنگی.. چراها ..ماند

ولی هرگزندانستم… چرابی من ؟چرا رفتی ؟

گناهت رانمیبخشم مگر تاوان عشق این است؟

به سوگندم به چشمانت که در راهت خطا رفتی

ببین در خود پریشانم …نگاهم رنگ مردابی

شکستی عهدوپیمانت … تو دل سنگی ..کجا رفتی ؟

چه خوب
که میان این‌هَمه
دلتنگی و دل آشوبی؛
تو هَستی که هنوز
خوب می‌خندی:]

کاش می توانستم عشق را بنویسم
از جوانه زدنش
از زنجیری که به پا و دل می زند ..
و نفس را بند می آورد ..
حالا اگر عالیجنابِ عشق
قصدِ رفتن کند
دلتنگی زمین گیرت می کند ..
بیمار و بیتاب می شوی ..
آنوقت است که دیگر
هزار بهار هم بیاید
سبز نمی شوی
شکوفه نمی زنی …

خنده ات
زیباترین هدیه ی خدا به زمین بود،
وقتی در چشم من
نگاه می کنی و لبخند می زنی
با خودم می گویم
” تو که برای من می خندی
تمام دنیا همینجاست..
کنار همین خنده ها”
من فقط می خواهم جایی باشم
که صدای خنده ی تو
فضای آن جا را برایم پُر کند.
فرقی ندارد آن جا
یک خانه ی بیست متری باشد یا بهشت..
از تمام عالم همین “تو” که برای من بخندی
کافیست…

دلتنگی؛
آخرین جادویی بود که
در اولین دیدار
بر چشمانم نشست
و اولین کلامی بود که
در آخرین ثانیه های با تو بودن
بر دستانم جاری شد.
آری
از تقدیر نه گزیری هست و نه گریزی!

زمستان است
و من شنیده ام روزها کوتاه تر میشوند
ولی . . .
نمیدانم چرا دارند این روزها
هی بلندتر میشوند، بی تو !

منم دلتنگ رویت
دلم آید به سویت
چه کردی با دل من
که کرده آرزویت .

اگر چه عاشق برفم بهار هم خوبست

بدان به خاطر تو انتظار هم خوبست

دلم به خلوت تابوت رفت دلتنگم

ولی برای دل من مزار هم خوبست

نیمه ی گمشده ام نیستی

که با نیمه ی دیگر به جستجویت برخیزم

تو تمام گمشده ی منی

دلتنگی یعنی : شماره ات را پاک کرده ام , هر شماره غریبی به شوق اینکه تویی خوشحالم می کند

دلم تنگ است

برای کسی که

نه میشود او را داشت

نه میشود او را خواست

فقط میشود سخت برای او دلتنگ شد

و در حسرت داشتنش سوخت…

​دریا که بزرگ شد نگاهش نمی توان کرد ، دو دل که یکی شد جدایش نمی توان کرد.

​دور که میشوم، نزدیکتر می آید…!
نزدیک که میشوم، دورتر میرود…!
انگار که این ” فاصله ”
همیشه باید به شکلی رعایت شود !

مرا دوره کن گاهی

شبیه آهنگ های قدیمی

که بعد از سالها

هنوز هم در خاطرت مانده . . .

دلتنگ توام

گاهی یک گوشه بنشین

و مرا دوره کن!

دلتنگى”
حس نبودن کسی است که تمام وجودت یکباره
تمنای بودنش رامیکند

حــوصــله ام بـــرفــی سـت !
بــا یـک عــالــمه قنـــدیـــل ِ دلتـــنگی ،
از گــوشـه ی دلــــم آویـــــزان !
آهــــای !
کـــافــی ســت کمــی “هــا” کنــید ،
تـــا کــه “آب” شــــوم !

دلتنگی خیلی وحشیه ،
مکان و زمان نمیشناسه
‏فقط غرق میشی
غرق میشی…

میدونی نامرد کیع؟
+ نامرد کسیع که میدونع بیاد حالت خوب میشع ولی نمیاد…

یه طرف من و این تنهایی
یه طرف تو و اون زیبایی
داری ساده شکستم میدی
تویی که منو بد فهمیدی
منو جوری که هستم
کاش میدیدی

حالا که خودتم دلتنگی
بگو داری با کی میجنگی
منو دیدی و راه کج کردی
شایدم با خودت لج کردی
که دیگه نمیخوای
به من برگردی

خودم جان!
مدت هاست نخندیده اید،شعر نخوانده اید،موسیقی گوش نداده اید،دلتنگید،شب ها گریه میکنید، دلِ نازکتان شکسته…
مدت هاست جلویِ آینه نرقصیده اید،خیلی وقت است خسته اید! حتی دیروز دیدم ک نگاهتان عجیب حوالیِ قرص های تویِ کابینت چرخید!
خواستم بگویم حواسم بهتان هست!
این روزها خیلی مُرده اید!

​گاهی آدم میماند
بین ماندن و رفتن کدام را انتخاب کند!
بماند از بی توجهی بسوزد
یا برود و از دلتنگی بمیرد؟
اما ماندن و گم شدن در روزمرگی هم کم از مُردن نیست
باید یکی باشد
که در بین تمام دغدغه هایش الویت باشی
نه گزینه ای برای رفع بی حوصله گی،
پس هر جا حس کردی ماندنت توهین به احساست است؛
بی صدا، حتی بدون بستن چمدانت برو
بگذار بیاید و نبودنت را حس کند
کسی که حضورت را ندید!
بگذار تا ابد با جای خالی ات
دست و پنجه نرم کند؛
گاهی رفتن و نبخشیدن
لطف است نه ظلم!

تو دیدی التماسم را ولی بی من جدا رفتی

گسستی تاروپودم را ز من بی اعتنا رفتی

ندیدی چشم گریانم تورا فریاد…. سرمیداد

غرورت برزمینم زد؛ چوافتادم به پا رفتی

نفس درسینه ام نالید وآهم را… خدا بشنید

ندیدی حس بی تابم تواز بیراهه ها رفتی

شکستی بغض دلتنگی ؛به دل باران غم آمد

ندیدی زیرپایت را.. سحر شد …بی صدا رفتی

شدم حیران چشمانت زدلتنگی.. چراها ..ماند

ولی هرگزندانستم… چرابی من ؟چرا رفتی ؟

گناهت رانمیبخشم مگر تاوان عشق این است؟

به سوگندم به چشمانت که در راهت خطا رفتی

ببین در خود پریشانم …نگاهم رنگ مردابی

شکستی عهدوپیمانت … تو دل سنگی ..کجا رفتی ؟

چه خوب
که میان این‌هَمه
دلتنگی و دل آشوبی؛
تو هَستی که هنوز
خوب می‌خندی:]

کاش می توانستم عشق را بنویسم
از جوانه زدنش
از زنجیری که به پا و دل می زند ..
و نفس را بند می آورد ..
حالا اگر عالیجنابِ عشق
قصدِ رفتن کند
دلتنگی زمین گیرت می کند ..
بیمار و بیتاب می شوی ..
آنوقت است که دیگر
هزار بهار هم بیاید
سبز نمی شوی
شکوفه نمی زنی …

خنده ات
زیباترین هدیه ی خدا به زمین بود،
وقتی در چشم من
نگاه می کنی و لبخند می زنی
با خودم می گویم
” تو که برای من می خندی
تمام دنیا همینجاست..
کنار همین خنده ها”
من فقط می خواهم جایی باشم
که صدای خنده ی تو
فضای آن جا را برایم پُر کند.
فرقی ندارد آن جا
یک خانه ی بیست متری باشد یا بهشت..
از تمام عالم همین “تو” که برای من بخندی
کافیست…

دلتنگی؛
آخرین جادویی بود که
در اولین دیدار
بر چشمانم نشست
و اولین کلامی بود که
در آخرین ثانیه های با تو بودن
بر دستانم جاری شد.
آری
از تقدیر نه گزیری هست و نه گریزی!

زمستان است
و من شنیده ام روزها کوتاه تر میشوند
ولی . . .
نمیدانم چرا دارند این روزها
هی بلندتر میشوند، بی تو !

منم دلتنگ رویت
دلم آید به سویت
چه کردی با دل من
که کرده آرزویت .

اگر چه عاشق برفم بهار هم خوبست

بدان به خاطر تو انتظار هم خوبست

دلم به خلوت تابوت رفت دلتنگم

ولی برای دل من مزار هم خوبست

بهترین شعرها درباره مادر

بوی بهشت می دهد دست دعای مادرم
سجده پس از خدا برم بر کف پای مادرم

آتش پاک عشق را دامن شوق می زند
در دل خام-سوز من حمد و نثای مادرم

مادر، بهشت من همه آغوش گرم تست
گوئی سرم هنوز به بالین نرم تست

پیوسته در هوای تو چشمم به جستجوست
هر لحظه با خیال تو جانم به گفتگوست

هر بار گریه می‌ کنم
و انگار
جمله‌ ای را گم کرده‌ ام
دلتنگی‌ ها هیچ وقت راه دوری نمی‌ روند
مثل شانه‌ های مادر
که هر بار گریه کردم
لرزید …
هر بار گریه کردم
که قرار بود
چیزی نگویم

شعر درباره مادر کوتاه

فرزند، ز مادر است خرسند
بیگانه کجا و مهر مادر

بوی ترانه‌ ای گم شده می دهد
بوی لالایی کـه روی چهره مادرم نوسان می کند
از پنجره
غروب را بـه دیوار کودکی‌ ام تماشا می کنم

ای مادر مقدس و ای مهربان من
ای روشنی قلب من و دیدگان من

عشق و صفا و مهر و محبت نشان تست
ای پرتو امید به دل ناتوان من

شعر عاشقانه برای مادر

اى مـادر عـــزیــز کـــه جـان داده اى مــرا
سـهـل است اگر که جان دهم اکنون براى تو

گـر جـان خــویـش هــم ز بــرایـت فـدا کـنم
کـارى بزرگ نیست، کـه بـاشـد سـزاى تـو

مادر نمــای قــدرت دنیـــای خلقـــت است
مادر به مـا ز ایــزد یکتــا فضیـــلت است

فـردوس را بــــه زیر قدم هـــاش مانده رب
کـو را مقــام، بعــد خـــدا در عبـادت است

به ابیاتم نمی‌گنجید، وصف تو فقط گفتم
فدای یک نخ چادر نمازت حضرت مادر

اگر تمام حلزون های عالم دست به دست هم بدهند
تا به چین رنج هایت سفر کنند
باز هم کاری از پیش نخواهند برد
گیرم عصاره شفا بخش هم داشته باشند
چین و چروک رنج هایت را مرهمی نیامده مادر …

شعر درباره مادر فوت شده

مادر امروز جهان بی تو نبیند چشمم
این منم بر سر خاک تو که خاک بر سرم

این چه شمع است که خاموش نگردد هرگز
مرگ مادر که فراموش نگردد هرگز

مادرم ای رفته در خوابی دراز
یاس هایت توی ایوان گشته باز

گرچه گل هایت همه تنها شدند
با شقایق های آن دنیا بساز

شعر درباره مادر برای پروفایل

می نویسم از سر خط
مادر ای معنی بودن

می نویسم تا همیشه
تویی لایق ستودن

دست هر نا اهل بیمارت کند
سوی مادر آ که تیمارت کند

ای دل نگران که چشم‌ هایت بر در
شرمنده که امروز به یادت کمتر

جز رنج چه بود سهمت از این همه عشق
مظلوم‌ ترین عاشق دنیا! مادر!

شعر در مورد مادر از مولانا

رحمت مادر اگر چه از خداست
خدمت او هم فریضه است و سزاست

بهترین شعرها درباره مادر

بوی بهشت می دهد دست دعای مادرم
سجده پس از خدا برم بر کف پای مادرم

آتش پاک عشق را دامن شوق می زند
در دل خام-سوز من حمد و نثای مادرم

مادر، بهشت من همه آغوش گرم تست
گوئی سرم هنوز به بالین نرم تست

پیوسته در هوای تو چشمم به جستجوست
هر لحظه با خیال تو جانم به گفتگوست

هر بار گریه می‌ کنم
و انگار
جمله‌ ای را گم کرده‌ ام
دلتنگی‌ ها هیچ وقت راه دوری نمی‌ روند
مثل شانه‌ های مادر
که هر بار گریه کردم
لرزید …
هر بار گریه کردم
که قرار بود
چیزی نگویم

شعر درباره مادر کوتاه

فرزند، ز مادر است خرسند
بیگانه کجا و مهر مادر

بوی ترانه‌ ای گم شده می دهد
بوی لالایی کـه روی چهره مادرم نوسان می کند
از پنجره
غروب را بـه دیوار کودکی‌ ام تماشا می کنم

ای مادر مقدس و ای مهربان من
ای روشنی قلب من و دیدگان من

عشق و صفا و مهر و محبت نشان تست
ای پرتو امید به دل ناتوان من

شعر عاشقانه برای مادر

اى مـادر عـــزیــز کـــه جـان داده اى مــرا
سـهـل است اگر که جان دهم اکنون براى تو

گـر جـان خــویـش هــم ز بــرایـت فـدا کـنم
کـارى بزرگ نیست، کـه بـاشـد سـزاى تـو

مادر نمــای قــدرت دنیـــای خلقـــت است
مادر به مـا ز ایــزد یکتــا فضیـــلت است

فـردوس را بــــه زیر قدم هـــاش مانده رب
کـو را مقــام، بعــد خـــدا در عبـادت است

به ابیاتم نمی‌گنجید، وصف تو فقط گفتم
فدای یک نخ چادر نمازت حضرت مادر

اگر تمام حلزون های عالم دست به دست هم بدهند
تا به چین رنج هایت سفر کنند
باز هم کاری از پیش نخواهند برد
گیرم عصاره شفا بخش هم داشته باشند
چین و چروک رنج هایت را مرهمی نیامده مادر …

شعر درباره مادر فوت شده

مادر امروز جهان بی تو نبیند چشمم
این منم بر سر خاک تو که خاک بر سرم

این چه شمع است که خاموش نگردد هرگز
مرگ مادر که فراموش نگردد هرگز

مادرم ای رفته در خوابی دراز
یاس هایت توی ایوان گشته باز

گرچه گل هایت همه تنها شدند
با شقایق های آن دنیا بساز

شعر درباره مادر برای پروفایل

می نویسم از سر خط
مادر ای معنی بودن

می نویسم تا همیشه
تویی لایق ستودن

دست هر نا اهل بیمارت کند
سوی مادر آ که تیمارت کند

ای دل نگران که چشم‌ هایت بر در
شرمنده که امروز به یادت کمتر

جز رنج چه بود سهمت از این همه عشق
مظلوم‌ ترین عاشق دنیا! مادر!

شعر در مورد مادر از مولانا

رحمت مادر اگر چه از خداست
خدمت او هم فریضه است و سزاست

دلتنگی یعنی :
روبروی دریا ایستاده باشی و
خاطره ی یک خیابان خفه ات کنه . . .

‏فاصله ها هیچ وقت علاقه رو کمرنگ نمیکنه ، فقط دلتنگی رو پررنگ میکند..

این عقربه ها حوصله ی شکوه ندارند
وای از گذر ثانیه و گردش تقدیر

از بس که گفتم دلم تنـــگ است،
دهانـــم گشــــاد شد ! !

ایـن گلــویـم را هـر از گــاهــی بــایـد ..
بتــراشمـ تــا بـرای دلتنگـی هــایــ تــازه جــا بــاز شـود ..
دلتنگــی هــایـی کــه مـی تــواننـد
آدمـ را خفــه کننــد

همیشــــه دلتنگی
به خاطر نبـــــــودن شخصی نیست
گاه به علت حضور کسی در کنارت استـــــــ
که حواسش به تــــــــو نیستــــــــ

حــوصــله ام بـــرفــی سـت !
بــا یـک عــالــمه قنـــدیـــل ِ دلتـــنگی ،
از گــوشـه ی دلــــم آویـــــزان !
آهــــای !
کـــافــی ســت کمــی “هــا” کنــید ،
تـــا کــه “آب” شــــوم !

رسم ” خوب ” ها همین است
حرف آمدنشان شادت می کند
و حرف رفتنشان با دلت چنان می کند
که هنوز نرفته،
دلتنگشان می شوی . . .

غم عشق

برای من که دل پیرم، چه اندوه آوری، ای عشق
فراز تلخ فریادی، سرود خنجری، ای عشق
سراغ من نیا ای عشق، غم دلبندگی تا کی؟
به من بخشیده دلتنگی، شکستن های پی در پی
چه تلخه گم شدن در خود،به یک بیهوده دل بستن
چه سخته جنگ من با من،برای موندن و رفتن

از ایـنجـا …
کـه هـسـتـم,تا انـجا کـه تو هـسـتی…
وجـب بـه وجـب..
دلـتـنـگـم…!

​ ​خدایا
همیشه دلتنگی ام را
در دریای آغوش تو ریختم
عجیب این دریا معجزه میکند
مهربانا
این معجزه را برای
عزیزانم مقدر فرما
تا غمهایشان در دریای بیکران
آغوشت به آرامش بدل شود

گاهی چقدر دلم برایت
تنگ می‌شود…
می‌دانی!؟
می‌گویم گاهی اما،
این گاهی‌ها عجیب بوی
همیشه می‌دهند!

دلتنگی حس جالبی‌ست
داغ نیست
اما عجیب می سوزاند…

اون سنگشو داغ کرد…
چسبوند به دلم….
شدم داغ اون….
اما بعد رفتنش…
فقط شدم “داغون”…..!

به هر دری که زدم سری شکسته شد
به هرجا که سر زدم دری بسته شد
نه دگر در زنم به سر نه دگر سر زنم به دری
که روح در به درم از سر و در زدن خسته شد

​ ​دلتنگی، چوپانیست
که گله اش را گم کرده در مراتع دوردست
یا کودکیست که وسط بازار دست مادرش را رها کرده
دلتنگی نبضش ضعیف است
و حالش از بی حالی گذشته
دلتنگی ته ندارد…

درد بی درمون ….
فقط دلتنگی برای اونی …
که میدونی نباید …
دوستش داشته باشی

اگر شبی
فانوس نفس‌های من خاموش شد،
اگر به حجله آشنایی
در حوالی خیابان خاطره برخوردی
و عده‌ای به تو گفتند
کبوترت در حسرت پر کشیدن پرپر زد
تو حرفشان را باور نکن
تمام این سالها کنار من بودی
کنار دلتنگی دفاترم

سهم “من” از “تو” عشق نیست

ذوق نیست ، اشتیاق نیست

همان دلتنگی بی پایانی ست که روزها دیوانه ام می کند

هر چیزی که به تو ربطی داشته باشد
دوست داشتنی است
از دلتنگی‌ ام بگیر
تا جای خالی‌ ات …

من یک دخترم

وقتی خسته ام

وقتی کلافه ام

وقتی دلتنگم

بشقاب ها را نـــمی شکنم.

شیشه ها را نـــمی شکنم.

غرورم را نـــمی شکنم

دلت را نـــمی شکنم

در این دلتنگی ها

زورم به تنها چیزی که میرسد

این بغـــض لعنتی ست!

حتما هزار سال از رفتنت گذشته
وگرنه این حجم دلتنگی
منطقی نیست

بین
من و تو
مرگ نمی تواند جدایی بیندازد…
فاصله که دگر هیچ…

بعضیا دلتنگ صدا میشن
بعضیا دلتنگ چهره
اما یه نوع دلتنگی هست که بد آدمی رو مچاله میکنه
اونم اینه که دلتنگ “حضور”ش شده باشی

‏دلتنگی حال آدمیه که سر قبر عزیزش گریه میکنه و انتظار زنده شدن نداره، فقط گریه میکنه سبک شه و فراموش کنه …!

​ ​یواشکی دلتنگی کردن قشنگ تر از وقتی عه که بهش بگی دلتنگشی ولی جوابی نگیری

چاره دلتنگی چیه؟
دیدار:)
اگه نخواست یا نشد:)؟
فقط گریه و سیگار

 ​دور که میشوم، نزدیکتر می آید…!
نزدیک که میشوم، دورتر میرود…!
انگار که این ” فاصله ”
همیشه باید به شکلی رعایت شود !

شب با تمام دلتنگی هایش اما
یک بخش خوب هم دارد؛
این که دلت ” فقط ” برای یک نفر
تنگ می شود…

​واژه ها
قد نمیدهند
ارتفاع دلتنگی ام را

​ ​ماه من!
ای کاش از دوست داشتن ها هم رأی گیری می شد
و از صندوق دل تو هم من بیرون می آمدم
ای کاش صندوق دلتنگی هایم برای همیشه
مهرش با بوسه لب های تو باز می شد

 ​‍ دلتنگی ؛
آدم را به خیابان می کشد
دلتنگم !
و مردم نمی فهمند
قدم زدن -گاهی-
از گریه کردن غم انگیز تر است…

دلتنگی من تمام نمی‌ شود !
همین که فکر کنم
من و تو
دو نفریم
دلتنگ‌ تر می‌شوم برای تو …

دلتنگی قصه همیشگی ست
امروز زیر چتر تنهایی ام
جایت خالی بود
وقتی تمام باران را
تنها می گریستم

​ ​پنج شنبه
نامِ زنی است تنها و سر درگُم
که هر روز از پشتِ پنجره ی دلتنگی اش
بین رفت و آمدِ آدمها
آمدنِ کسی را
انتظار می کشد…

 ​دلتنگی
استخوانهایم را می شکند
و تبر را
بر دوش خاطره هایت می گذارد.‌‌..

دلتنگی زمان و مکان و شخص نمیشناسد،
دوست داشتن که بیش از حد شود،
هر زمان ممکن است
موج دلتنگی
تو را فرا بگیرد.

​ ​باز هم شب شد،
و دلتنگی ما روشن شد..!

همه چیز زود شروع شد…

“عاشقی”
“دلتنگی”
“بی قراری”
رفتن “تو”

اما نمیدانم چرا تمام نمیشود…

لعنتی “عشق” تو در “من

غمگین ترین درد…
مرگ نیست !!!
دلبستگی به کسی است که بدانی هست
اما اجازه بودن در کنارش رو نداری …

 ​‌‌دلم
به عظمت
باران برایت دلتنگی میکند!
امروز عجیب… بی تو میمیرم

دلتنگی یعنی یهویی
یادش بیفتی،گوشیتو برداری شمارشو پیداکنـی
امازنگ نزنی
آروم تودلت بگی
دلم برات خیلی تنگ شده

شـایــد روزی بـفهمـد ،
بـه خــاطـرش ..
از چه هــا گــذشتــم !
امّــا ؛
حــال کـه نـمی دانـــد …بگذار نداند!!!!
سهم“من” از “تـــــــــــو”

عشق نیستــــــــــــــ ، ذوق نیستـــــــــــــــــــــــــــــ ، اشتیاق نیستــــــ

همان دلتنگی بی پایانی س

که روزهــــــــــــــا دیوانــــــــه ام می کند شبها حیرانم!

کاش دلتنگی بیمـاری بود
بسـتری می شـدی درش می آوردند
دورش می انـداختـند
یا در شیـشه های الکل نـگه می داشتنـد
تا به بیـمارهای دیـگر بگوینـد
این دلتـنگی بزرگ را ما در آوردیمـ?
حیف که با دلتنـگی هـیچ کاری نمی شود کرد
باید آن را کشیـد مثل حبـس..

 ​بی قراری و دلتنگی واس کسی که براش
مهم نیستی حماقتِ محضِ

‏دلتنگی حال آدمیه که سر قبر عزیزش گریه میکنه و انتظار زنده شدن نداره، فقط گریه میکنه سبک شه و فراموش کنه .

 ​دلتنگم
و با هیچکسم میل سخن نیست
کس در همه آفاق به دلتنگی من نیست

دلتنگی …
مرض عجیبی ست …
آدم را آرام آرام ،
ناآرام می کند

 ​دلتنگی ،
زبون نفهم ترین حسه
حالا تو هی براش منطق بیار

دلتنگی یعنی :
روبروی دریا ایستاده باشی و
خاطره ی یک خیابان خفه ات کنه . . .

‏فاصله ها هیچ وقت علاقه رو کمرنگ نمیکنه ، فقط دلتنگی رو پررنگ میکند..

این عقربه ها حوصله ی شکوه ندارند
وای از گذر ثانیه و گردش تقدیر

از بس که گفتم دلم تنـــگ است،
دهانـــم گشــــاد شد ! !

ایـن گلــویـم را هـر از گــاهــی بــایـد ..
بتــراشمـ تــا بـرای دلتنگـی هــایــ تــازه جــا بــاز شـود ..
دلتنگــی هــایـی کــه مـی تــواننـد
آدمـ را خفــه کننــد

همیشــــه دلتنگی
به خاطر نبـــــــودن شخصی نیست
گاه به علت حضور کسی در کنارت استـــــــ
که حواسش به تــــــــو نیستــــــــ

حــوصــله ام بـــرفــی سـت !
بــا یـک عــالــمه قنـــدیـــل ِ دلتـــنگی ،
از گــوشـه ی دلــــم آویـــــزان !
آهــــای !
کـــافــی ســت کمــی “هــا” کنــید ،
تـــا کــه “آب” شــــوم !

رسم ” خوب ” ها همین است
حرف آمدنشان شادت می کند
و حرف رفتنشان با دلت چنان می کند
که هنوز نرفته،
دلتنگشان می شوی . . .

غم عشق

برای من که دل پیرم، چه اندوه آوری، ای عشق
فراز تلخ فریادی، سرود خنجری، ای عشق
سراغ من نیا ای عشق، غم دلبندگی تا کی؟
به من بخشیده دلتنگی، شکستن های پی در پی
چه تلخه گم شدن در خود،به یک بیهوده دل بستن
چه سخته جنگ من با من،برای موندن و رفتن

از ایـنجـا …
کـه هـسـتـم,تا انـجا کـه تو هـسـتی…
وجـب بـه وجـب..
دلـتـنـگـم…!

​ ​خدایا
همیشه دلتنگی ام را
در دریای آغوش تو ریختم
عجیب این دریا معجزه میکند
مهربانا
این معجزه را برای
عزیزانم مقدر فرما
تا غمهایشان در دریای بیکران
آغوشت به آرامش بدل شود

گاهی چقدر دلم برایت
تنگ می‌شود…
می‌دانی!؟
می‌گویم گاهی اما،
این گاهی‌ها عجیب بوی
همیشه می‌دهند!

دلتنگی حس جالبی‌ست
داغ نیست
اما عجیب می سوزاند…

اون سنگشو داغ کرد…
چسبوند به دلم….
شدم داغ اون….
اما بعد رفتنش…
فقط شدم “داغون”…..!

به هر دری که زدم سری شکسته شد
به هرجا که سر زدم دری بسته شد
نه دگر در زنم به سر نه دگر سر زنم به دری
که روح در به درم از سر و در زدن خسته شد

​ ​دلتنگی، چوپانیست
که گله اش را گم کرده در مراتع دوردست
یا کودکیست که وسط بازار دست مادرش را رها کرده
دلتنگی نبضش ضعیف است
و حالش از بی حالی گذشته
دلتنگی ته ندارد…

درد بی درمون ….
فقط دلتنگی برای اونی …
که میدونی نباید …
دوستش داشته باشی

اگر شبی
فانوس نفس‌های من خاموش شد،
اگر به حجله آشنایی
در حوالی خیابان خاطره برخوردی
و عده‌ای به تو گفتند
کبوترت در حسرت پر کشیدن پرپر زد
تو حرفشان را باور نکن
تمام این سالها کنار من بودی
کنار دلتنگی دفاترم

سهم “من” از “تو” عشق نیست

ذوق نیست ، اشتیاق نیست

همان دلتنگی بی پایانی ست که روزها دیوانه ام می کند

هر چیزی که به تو ربطی داشته باشد
دوست داشتنی است
از دلتنگی‌ ام بگیر
تا جای خالی‌ ات …

من یک دخترم

وقتی خسته ام

وقتی کلافه ام

وقتی دلتنگم

بشقاب ها را نـــمی شکنم.

شیشه ها را نـــمی شکنم.

غرورم را نـــمی شکنم

دلت را نـــمی شکنم

در این دلتنگی ها

زورم به تنها چیزی که میرسد

این بغـــض لعنتی ست!

حتما هزار سال از رفتنت گذشته
وگرنه این حجم دلتنگی
منطقی نیست

بین
من و تو
مرگ نمی تواند جدایی بیندازد…
فاصله که دگر هیچ…

بعضیا دلتنگ صدا میشن
بعضیا دلتنگ چهره
اما یه نوع دلتنگی هست که بد آدمی رو مچاله میکنه
اونم اینه که دلتنگ “حضور”ش شده باشی

‏دلتنگی حال آدمیه که سر قبر عزیزش گریه میکنه و انتظار زنده شدن نداره، فقط گریه میکنه سبک شه و فراموش کنه …!

​ ​یواشکی دلتنگی کردن قشنگ تر از وقتی عه که بهش بگی دلتنگشی ولی جوابی نگیری

چاره دلتنگی چیه؟
دیدار:)
اگه نخواست یا نشد:)؟
فقط گریه و سیگار

 ​دور که میشوم، نزدیکتر می آید…!
نزدیک که میشوم، دورتر میرود…!
انگار که این ” فاصله ”
همیشه باید به شکلی رعایت شود !

شب با تمام دلتنگی هایش اما
یک بخش خوب هم دارد؛
این که دلت ” فقط ” برای یک نفر
تنگ می شود…

​واژه ها
قد نمیدهند
ارتفاع دلتنگی ام را

​ ​ماه من!
ای کاش از دوست داشتن ها هم رأی گیری می شد
و از صندوق دل تو هم من بیرون می آمدم
ای کاش صندوق دلتنگی هایم برای همیشه
مهرش با بوسه لب های تو باز می شد

 ​‍ دلتنگی ؛
آدم را به خیابان می کشد
دلتنگم !
و مردم نمی فهمند
قدم زدن -گاهی-
از گریه کردن غم انگیز تر است…

دلتنگی من تمام نمی‌ شود !
همین که فکر کنم
من و تو
دو نفریم
دلتنگ‌ تر می‌شوم برای تو …

دلتنگی قصه همیشگی ست
امروز زیر چتر تنهایی ام
جایت خالی بود
وقتی تمام باران را
تنها می گریستم

​ ​پنج شنبه
نامِ زنی است تنها و سر درگُم
که هر روز از پشتِ پنجره ی دلتنگی اش
بین رفت و آمدِ آدمها
آمدنِ کسی را
انتظار می کشد…

 ​دلتنگی
استخوانهایم را می شکند
و تبر را
بر دوش خاطره هایت می گذارد.‌‌..

دلتنگی زمان و مکان و شخص نمیشناسد،
دوست داشتن که بیش از حد شود،
هر زمان ممکن است
موج دلتنگی
تو را فرا بگیرد.

​ ​باز هم شب شد،
و دلتنگی ما روشن شد..!

همه چیز زود شروع شد…

“عاشقی”
“دلتنگی”
“بی قراری”
رفتن “تو”

اما نمیدانم چرا تمام نمیشود…

لعنتی “عشق” تو در “من

غمگین ترین درد…
مرگ نیست !!!
دلبستگی به کسی است که بدانی هست
اما اجازه بودن در کنارش رو نداری …

 ​‌‌دلم
به عظمت
باران برایت دلتنگی میکند!
امروز عجیب… بی تو میمیرم

دلتنگی یعنی یهویی
یادش بیفتی،گوشیتو برداری شمارشو پیداکنـی
امازنگ نزنی
آروم تودلت بگی
دلم برات خیلی تنگ شده

شـایــد روزی بـفهمـد ،
بـه خــاطـرش ..
از چه هــا گــذشتــم !
امّــا ؛
حــال کـه نـمی دانـــد …بگذار نداند!!!!
سهم“من” از “تـــــــــــو”

عشق نیستــــــــــــــ ، ذوق نیستـــــــــــــــــــــــــــــ ، اشتیاق نیستــــــ

همان دلتنگی بی پایانی س

که روزهــــــــــــــا دیوانــــــــه ام می کند شبها حیرانم!

کاش دلتنگی بیمـاری بود
بسـتری می شـدی درش می آوردند
دورش می انـداختـند
یا در شیـشه های الکل نـگه می داشتنـد
تا به بیـمارهای دیـگر بگوینـد
این دلتـنگی بزرگ را ما در آوردیمـ?
حیف که با دلتنـگی هـیچ کاری نمی شود کرد
باید آن را کشیـد مثل حبـس..

 ​بی قراری و دلتنگی واس کسی که براش
مهم نیستی حماقتِ محضِ

‏دلتنگی حال آدمیه که سر قبر عزیزش گریه میکنه و انتظار زنده شدن نداره، فقط گریه میکنه سبک شه و فراموش کنه .

 ​دلتنگم
و با هیچکسم میل سخن نیست
کس در همه آفاق به دلتنگی من نیست

دلتنگی …
مرض عجیبی ست …
آدم را آرام آرام ،
ناآرام می کند

 ​دلتنگی ،
زبون نفهم ترین حسه
حالا تو هی براش منطق بیار

کاش میشد به جای فصل امتحانات
فصل آغوش یار را هم داشتیم…
آنوقت خرداد
شهریور
دی
همه را مردود میشدم

و تا ابد حبس در آغوشت میشدم…

کمی برایم
عشق دم کن
عطر عاشقانه اش
با من
قند بوسه هایش
با تو …

عشق همان عطری ست

که از تو بر شانه ام می ماند

عطر نیستی که پریدن بدانی
تو را از من بشویند
آب میروم..

خیلى زیباست
کسى رو پیدا کنى که
باعث بشه مشکلاتت
رو فراموش کنى

شیطنت کن
لحظه ای از پشت
چشمم را بگیر…
بشنوی تا اولین اسمی که
خواهم گفت کیست…!

نیم نگاهِ ” تو ”
می ارزه بہ صدتا نگاه

هر کدام از ما راه خود را در پیش گیرد
من به سمت تو
و تو به سمت من… ‌

آینه چیه ؟ بیا من نگاهت کنم
زل بزنم تو چشمات و از خوشگلیات بگم
بگم بدجور منو عاشق خودت کردی
بگم مرسی که هستی
بگم شدی همه زندگیم

یه خط بکش از خودت دور من
میخام تا ابد
به تو محدود شم …

خوشبختی یعنی:
من تو نفس کشیدن
من تو بیرون رفتن
من تو خندیدن
من تو خوراکی خوردن
من تو نینیامون
من تو آیندمون
من تو فیلم دیدن
من تو لب دادن
من تو عاشقی کردن
من تو مهربونی کردن
من تو بوسه های یهویی
من تو آهنگ گوش دادن
من تو و کلی چیزایه دیگه
فقط تو باش عشـقـــــــم

روح من باش
که من مرده چشمان توام
عاشقم باش
که من چشمه جوشان توام

میترسم آنقدر دوستت بدارم
که خدا شک کند شروع عشق واقعی
از ما بوده یا آدم و حوا

وقتی ازم دوری
دلتنگی رو قلب من آواره
هرجا برم فکرت
حتی یه شب هم تنهام نمیذاره

تو را که می بوسم
حالِ من که هیچ …
حالِ زمین و زمان،خوش است

از شوق داشتن تو‌
میخواهم با یک دسته گلِ اطلسی
به دیدن خدا بروم …

فقط میخوام بدونی که
داشتنت چیزیه که
بخاطرش زندگی میکنم

‏خواستن ” #تو”
تنها خواستنیه
که تو دلم
ثابت مونده و میمونه

در یک جهان پر از میلیاردها نفر
تو تنها کسی هستی
که بهش نیاز دارم

صدات یه آهنگی داره
که خوب بلده
چجوری حال دلمو نوازش کنه

‏دوپینگ فقط
دیدنش،
بغل کردنش،
بوسیدنش،
شنیدن صداش…
اصن هرچیز قشنگی
که به اون مربوط میشه

دوست داشتن تو
چنان حسی به من میدهد که
غذا به گرسنه
شعر به شاعر
و آب به کویر

دلبر جان
“تو ” باعث میشی هر بار فکر کنم
هنوزم زندگی قشنگیاشو داره و
یکی از قشنگیاش قطعا “تویی”

در صفحه شطرنج زندگیم
تمام مهره هایم مات مهربانیت شد
و من با اسب سفید قلبم به سوی تو تاختم
تا بگویم :
شاه دلم دوستت دارم

دوست داشتن تو…
بساط من است…
هیچکس نمیتواند،جمعش کند!♥️

تو را دوست می‌دارم
بی آنکه بدانم تو ضرورتِ منی
آب را که می‌نوشی
هوا را که می‌بلعی
نمی‌فهمی جیره‌بندی چه مکافاتی‌ست
تنها در نبودِ تو بود
که فهمیدم
دوست داشتنِ تو
مایه‌ی حیات من است…

برقِ چشمانِ تو
کورم کرد
که جز خودت…❤️
هیچکس را نبینم !

هر صبح …
بوی تو می دهد پیرهنم !
بس که تمامِ شب ،
تنگ در آغوش گرفته ام ؛
خیالت را …!

در دنیای من یک تو کافی ست
تا بهشت را همین حوالی خودم
شانه به شانه ی دوست داشتن تو
تجربه کنم …

تو نهایتِ عشقی
نهایتِ دوست داشتن
و در لابلای این بی نهایت ها
چقدر خوشبختم
که تو سهم قلب منی ❤️
‎‌

ما دو نفریم
دو نفر برای همه ‌چیز
برای دوست داشتن
برای درد کشیدن
برای ساعت‌های خوشی
دو نفر برای بردن و باختن
تنها دو نفر …!

❤️ من + تو = ما ❤️

زندگی را باید کنار گذاشت
گاهی حواس را پرت میکند
آدم باید شش دانگ حواسش
به دوست داشتن تو باشد

مجله تصویر زندگی

دوست داشتنِ تو
بذری ست که هیچ گاه
هیچ زارعی قادر نیست
مطابق آن را در جهانم بِکارَد

دیوار دوست داشتن کوتاه نیست

اما تو اگر بخواهی تا ثریا

برای دوست داشتنت قَد می‌کشم

فرقی نمی کند

جمعه باشد یا نباشد

برای من هر روز

همه چیز تعطیل است

غیر از دوست داشتنِ تو ❤️

اگر نهایت دوست داشتن

در قطره هاى باران باشد.

من دریاها را به تو تقدیم مى کنم

عاشقانه هایم را بخوان و بدان؛
دوست داشتن نه عقل میشناسد و نه منطق..
فقط یک “من “میخواهد و یک تو

فصلِ سرما می آید

زمستان را میگویم

امّا تا آغوشِ تو هست

من گرمِ گرمم … 🤗

حضورت حتّی نظـمِ
روزهاى هفته را بر هم زده
میبینی جانم ؟ کنارِ تو
جمعه با آن همه دلگیرى اَش
شیرین ترین روزِ هفته شده است

گفتی دوستت دارم
و من به خیابان رفتم
فضای اتاق برای پرواز کافی نبود…

از خواب صبح دل خواهم کند
اگر صدای تُ
هر روز
جای ساعت
عاشقانه در گوشم زنگ بزند

خوب نگاه کن

تنها اندکی از تــو

تمامِ من را دگرگون کرده است

گرمای مردادیِ تنِ تو
نفس هر کسی را میگیرد
و من چه عاشقانه
گرم میشوم ، میسوزم
و دوباره هر مرداد
عاشقت میشوم انگار ❤️

اوج می‌گیرم
با یک دوستت دارمت
تا آنجایی که دست هیچ غمی
به دلم نمی‌رسد …!

لای موهایت تنها نُتی ست

که اگر به دستم برسد

تمامِ موسیقی های

عاشقانه‌ی جهان را با آن می نوازم

مگر تو
چقدر عمیق بودی
که من اینطور
در تو غرق شده ام …!

شنبه
صبح دیگری‌‏ست
اگر با تو آغاز شود
و گرنه اندوه ملال‏ آورِ
تکرار تمام روزهاست

خــم ابروی ” تـــو ”
ســــرمشـــــــــــقِ کــدام اســـتاد اسـت

که خرابـــات دلــــم
در پی او آباد است …!!!

پلک میزنی، جهانم زیر رو می‌شود
موهایت را باز می‌کنی، طوفان می‌شود
می‌خندی، بهار می‌آید
دیوانه منم که خانه‌ام را
روی گُسلِ خطرناکِ تَنِ تو ساخته‌ام ..!

مگر نمی شود زیر چتر نگاه کسی

خانه ای ساخت ، عاشق شد ؟

ببین میان این همه معجزه

چقدر شعر می شوم با تو

وقتی تو را می ‏بوسم

بگذار دنیا را آب بردارد

من در میانِ آرامشِ آغوشِ تو

در هر طوفانی به ساحل می‏ رسم

من از تمام صبح هایم

فقط همانی را به یاد دارم

که تو در آغوش من لبخند میزدی

وگرنه باقی طلوع‌ها همگی شب اند

بی تو …!

عشق
همین است
همین که
یک ذره از تو
می‌شود تمام من…

وقتی می گویی شب بخیر
تمام دردهایم را زیر بالشم می گذارم
و با خیال راحت،
آماده ی پرواز
در رویای تو می شوم…

به عشقت تا ته دنیا

به جنگ هر کسی میرم

چه تقدیری از این بهتر

که از عشق تو میمیرم

دیگران🌿❤️

دل ❤️🌿

میدهند 🌿❤️

من ❤️🌿

به تو🌿❤️

جان داده ام…❤️🌿

هر روز بیشتر از دیروز دوستت دارم ❤️

‏عشق همین است
تنت میرود و دلت جایی میان
دست های کسی تا ابد جا میماند !

خوش بحــال من
با داشتنت
خوشبخت ترین حوای زمینم …♥️

با بعضی دوست‌داشتن‌ها می‌شود شب را زندگی کرد.
چای ولرمی نوشید، موسیقی ملایمی شنید و با شب‌بخیر عاشقانه‌ای به خواب رفت.
بعضی دوست‌داشتن‌ها خودِ معجزه‌ند.

کسی که بتواند برایت خانه ای بسازد میان چهار خانه های پیراهنش
آغوشش امنیتِ محض است …
معشوقه کسی باش
که مرد بودن از نگاهش پیدا باشد …

نمی شود عاشقت نبود…
نمی شود!
باید بودنت را محکم بغل کرد…
این پرستیدنی بودنت
به خدا رفته…..

بی تُ …
مرداد، “فقط”
داغِ دلِ خاطره هاست …

‏خاطراتت ،
زیبا ترین چیزیه که تو قلبم نگهداری میکنم.

آدم باید همیشه یه نفر
تو زندگیش داشته باشه
که غم دنیا کنار اون هیچی نباشه
یه نفر من تویی …

پاک ترین هوای دنیا
همان لحظه ای ست که
دلهایمان
هوای همدیگر را مـــی کند

چقدر سینه جای کوچکی است،
برای نگهداری از قلبی که مدام توُ را می تپد !

ڪوتاه مے‌گویم ؛

دوستت دارم

امّا …..

از دوست داشتنت …

ڪوتاه نمے‌آیم …

می گویی دوستت دارم….
هوا بَرَم می دارد…
سبک می شوم…
می شوم پَر قو…
آن قدر بالا می روم که …
آسمان آغوش تُ …
می شود سرزمین عاشقانه هایم…

در زیباترین عاشقانه‌های جهان ،
همیشه “قلب” یک زن در میان است !
زن اگر نباشد ، پرنده‌ی شعر
در شاخه های دفتر هیچ شاعری ،
پر نمی‌زند …!

من از تو
عبرت نمی گیرم
بگذار بارها تجربه ات کنم ..!

•عاشق تر میشہ دلم
•وقتے چشماش بہ چشمام
•زل میزنہ

نمی‌دانم چرا،
به دست‌هایَت که می‌رسم
دیگر نمی‌توانم
از تو دست بِکِشَم!

‏ولی هیچ چی بهتر از«بغل»برای دلتنگی جواب نیست!

اگر علاقه ام نسبت به تو را
بخواهم قصه کنم،
میشود یک کتاب عاشقانه ى
هزار صفحه اى…

جای پای نفست
مانده به صحرای خیال
ای فراسوی تجسم
به دلم جاداری!

یک روز صبح دستت را میگیرم
میبرم یکجا
که دست هیچ کس به خلوتمان نرسد
آن وقت من می‌مانمُ
غزلِ لب‌هایِ تو
و یک دنیا سکوت…

تو به تحریکِ فلک، فتنه‌یِ دورانِ منی!
من به تصدیقِ نظر، محوِ تماشایِ توام…

بوسه نه،
خنده‌ی گرم از دهنت کافی بود …
این همه عطر چرا ؟
پیرهنت کافی بود

من پیش از این
بارها به قتل رسیده ام…
پشت گوشی تلفن…
در آغوشش…

برای جزء جزء وجودش جان میدادم
اما
کشنده ترین سلاح ِ گرم
صدایش بود…

بوسیدمت که ببینم چه
میشود،،، با بوسه های تو دینم چه میشود،،، بوسیدمت که ببینم زمان عشق،،،، تکلیف شک و یقینم چه میشود

انگار در دلم حرفی دیگر باقی نمانده تا برایت بگویم
تنها یک جمله!
هنوزم دوستت دارم

عشق: یعنی تو
فکر: همش تو
ذڪر:اسم تو
کاش:نَری تو
جان:سلامت تو
کار:خندوندن تو
مال:ریختن به پای تو
تن:فدای تو

به من گفتی پر از آینده باشم / تو رفتی همچنان در خنده باشم

تو دریای منی ، من ماهی تو / جدا از تو نباید زنده باشم . . .

برکه‌ی چشمان من از شوق دیدار تو دریا میشود
شک ندارم با تو در کل جهان غوغا سراپا میشود

شال خود را باز کن، احوال ما آشفته است
چونکه پیچ و تاب موهایت درون باد زیبا میشود

گر مرا ترک کنی…
من زغمت می سوزم…
آسمان را به زمین…
جان خودت می دوزم…

گر مرا ترک کنی…
ترک نفس خواهم کرد…
بی وجود تو بدان…
خانه قفس خواهم کرد…

گرمای مردادیِ تنِ تو
نفس هر کسی را میگیرد
و من چه عاشقانه
گرم میشوم ، میسوزم
و دوباره هر مرداد
عاشقت میشوم انگار ❤️

اوج می‌گیرم
با یک دوستت دارمت
تا آنجایی که دست هیچ غمی
به دلم نمی‌رسد …!

یکی بود یکی نبود
مال قدیماس
الان همه باشن
تو نباشی …❤️
انگار هیچ کس نیست

دوست داشتن تو
بی اجازه هم زیباست
تو هم نخواهی
من باز هم دوستت دارم …❤️

محتاجم، …❤️
محتاج یک فنجان چای
که پهلویش تو باشی

کوچه پس کوچه های قلبت
چه جای امنی برای قدم های من است
دوست داشتنت قشنگ،
عشقت پر از امنیت
و خواستنت پر از لطافت است
حالا با این همه خوبی
چرا من هم تو را نخواهم؟
میخواهمت جان دلم
با تمام قلبم…

اهلِ دزدی نیستم ؛
اما..
میدزدم
نگاه تمام مردم شهر را
که مبادا کسی ، غیر من نگاهت بُکند..!