متن عاشقانه برای ضبط صدا

متن کوتاه در مورد موسیقی / بیو آهنگ | تاو بیو

ادم باید مثل موسیقی باشه تکرار شه ولی تکراری نشه…! # موسیقی

زندگی بدون موسیقی فایده ندارد…$🙃 # زندگی # موسیقی

🎧━━━━━━●───────
⇆ㅤ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤ↻ # شکلک # موسیقی

“رپ درس زندگی به من بود”🍻 # موسیقی

مهربون باش اما ضعیف نباش …
# موسیقی

جآیے کِھ کَلَمآت نآکآم بِمآنَند⛓️〰️ موسیقے سُخَن میگوید 🙂🎶💕 ⇆ㅤㅤㅤㅤ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤㅤㅤ↻ 9:39 ●━━━━━━──
# موسیقی

♡ ♡ ıllıllııllıllııllıllııllıllııllıllııllıllııllıllııllıllııllıll

♡ ‌ ‌◉━━━━──── ↻ㅤ ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ⇆ # موسیقی

تّویِ رَگِ اَصلیِه قَلبَمی دیوونِه!💜🥂 # دوستت دارم # موسیقی

« سکوت تنها موسیقی زندگی من شد 🗝» # سکوت # موسیقی

یک آهنگ ⁷مگابایتی ¹⁰⁰مگابایت خاطر:🎧━━━━━━●─────── ⇆ㅤ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤ↻ # موسیقی

♡ ♡ ıllıllııllıllıـ٨ـﮩـ۸ـﮩ. ♡ ‌ ‌◉━━━━━━─────── ↻ㅤ ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ⇆ # دوستت دارم # موسیقی # دختر

هَمونجایی کِه شادمِهر میگِه :

تو هَمین لَحظه کِه دِلگیرم ازَت ؛

اَز هَمیشه بِه تو وابَسته تَرم :)💜🍷 # دوستت دارم # موسیقی

BTS (방탄소년단) 'Butter' MV
01:43 ━━━━●───── 03:50
⇆ㅤ ㅤ◁ㅤ ❚❚ ㅤ▷ ㅤㅤ↻
ılıılıılıılıılıılı
ᴠᴏʟᴜᴍᴇ : ▮▮▮▮▮▮▮▮▮▮ # انگیزشی # آرامش # موسیقی

[خَسته اَم اَز جَماعتِ زِنده کُشِ مُرده پَرَست]🖤🙃 # سکوت # حقیقت # تتلو # موسیقی

خودزَنےیَنے‌میدونے‌این‌آهَنگ‌حالتو‌بَد میکنِھ‌وَلی‌قُفلی‌میزنی‌روشـ|🖤🙂| # خودکشی # موسیقی

میشه از تنهایی قلب شدو ضربان زد🫀🌘 # خسته # موسیقی # تتلو

♡ ♡ مَن سُقوط کَردَمُ….هَمه سُکوت کَردَن ♡ ‌ ‌◉━━━━━━─────── ↻ㅤ ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ⇆

#Tataloo # زندگی # خدا # موسیقی # خاطره

تو آهنگ‍ پس زمینه‍ ی زندگیه‍ منے

بودنت قشنگترش میکنهـ𝄞

🎧━━━━━━●───────

⇆ㅤ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤ↻ # دوستت دارم # زندگی # همسر # آرامش # موسیقی # شاد

⁧⁧⁧
پُــر ڪردَم با موزیڪ جاتــو
‌‌‌‌::━━━━━━●───────
‌‌‌‌ ⇆ㅤ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤ↻
⁧⁧⁧⁧⁧ # عشق یک طرفه # موسیقی

♡ ♡ ـ٨ـﮩـ۸ـﮩـ٨ ♡ ‌ ‌◉━━━━━━─────── ↻ㅤ ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ⇆ # موسیقی

در طول تاریخ، حاکمان کمی برای برپایی عدل و صلح تلاش نموده اند و در خیلی از دورانها بیشتر شاهد ظلم و ستم حاکمان بر مردم مظلوم بوده ایم. شعر ظلم و ستم در تمام قرنها از موضوعات ناب برای شاعرات مختلف در تمام جهان بوده است.

آن‌گاه که غرور کسی را له می‌کنی، آن‌گاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می‌کنی، آن‌گاه که شمع امید کسی را خاموش می‌کنی، آن‌گاه که بنده‌ایرا نادیده می‌انگاری، آن‌گاه که حتی گوشت را می‌بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی، آن‌گاه که خدا را می‌بینی و بنده خدا را نادیدهمیگیری، می‌خواهم بدانم، دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می‌کنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟بسوی کدام قبله نماز می‌گزاری که دیگران نگزارده‌اند؟طریقت بجز خدمت خلق نیستبه تسبیح و سجاده و دلق نیست

دست های کوچکشبه زور به شیشه‌های ماشین شاسی بلند حاجی می‌رسدالتماس می کند : آقا… آقا “دعا ” می‌خری؟و حاجی بی‌اعتنا تسبیح دانه درشتش را می‌گرداندو برای فرج آقا “دعا ” می‌کند!!!!!

‏اگه کسی رو که بدتون میاد ازش تحمل کنیدT فقط در حق خودتون ظلم کردین!

 انسانی که با سکوت دمخور نشود
نمی‌تواند که با عشقِ من حرفی بزند
کسی که با چشمش “باد” را نبیند
چگونه می‌تواند کوچم را درک کند؟!
کسی که به صدایِ سنگ گوش نسپارد
نمی‌تواند صدایم را بشنود..
کسی که در ظلمت نزیسته
چگونه به تنهاییِ من ایمان می‌آورد؟!!

و غم مخور،
که چون ظلمتِ فراقِ آن روشنی
دراز شد،
نور نیز دراز شد:
ظلمتِ کوتاه، روشنیِ کوتاه؛ ظلمتِ دراز، روشنیِ دراز…“شمس تبریزی”

می‌شود دندان ظلم ازکندگشتن تیزتر
اره بی‌دانه چون‌گردد ببرد سنگ رابیدل دهلوی

ظلمت شب را
شانه‌‌ی دلدار می‌‌باید
که نیست …!

ماه من
امشب بتابان نور خود برجان من
کز تمام ظلمت و تاریکی شب
خسته ام …“هما کشتگر”

خدایا
در این دنیاے غم زده ما را
مَجراے عشق خود بگردان
ومَجراے نور و روح خود
تا نور تو را بر زندگے
کسانےکه اسیرظلمت
افسردگے و ناامیدےاند، بتابانیم

دور فلکی یکسره بر مَنهَج عدل است
خوش باش که ظالم نَبرد بار به منزل

شعر مولانا در مورد ظلم و ستمپشه آمد از حدیقه وز گیاهوز سلیمان گشت پشه دادخواهکای سلیمان معدلت می‌گستریبر شیاطین و آدمی‌زاد و پریمرغ و ماهی در پناه عدل تستکیست آن گم‌گشته کش فضلت نجستداد ده ما را که بس زاریم مابی‌نصیب از باغ و گلزاریم مامشکلات هر ضعیفی از تو حلپشه باشد در ضعیفی خود مثلشهره ما در ضعف و اشکسته‌پریشهره تو در لطف و مسکین‌پروریای تو در اطباق قدرت منتهیمنتهی ما در کمی و بی‌رهیداد ده ما را ازین غم کن جدادست گیر ای دست تو دست خداپس سلیمان گفت ای انصاف‌جوداد و انصاف از که میخواهی بگوکیست آن کالم که از باد و بروتظلم کردست و خراشیدست روتای عجب در عهد ما ظالم کجاستکو نه اندر حبس و در زنجیر ماستچونک ما زادیم ظلم آن روز مردپس بعهد ما کی ظلمی پیش بردچون بر آمد نور ظلمت نیست شدظلم را ظلمت بود اصل و عضدنک شیاطین کسب و خدمت می‌کننددیگران بسته باصفادند و بنداصل ظلم ظالمان از دیو بوددیو در بندست استم چون نمودملک زان دادست ما را کن فکانتا ننالد خلق سوی آسمانتا به بالا بر نیاید دودهاتا نگردد مضطرب چرخ و سهاتا نلرزد عرش از ناله یتیمتا نگردد از ستم جانی سقیمزان نهادیم از ممالک مذهبیتا نیاید بر فلکها یا ربیمنگر ای مظلوم سوی آسمانکاسمانی شاه داری در زمانگفت پشه داد من از دست بادکو دو دست ظلم بر ما بر گشادما ز ظلم او به تنگی اندریمبا لب بسته ازو خون می‌خوریم

در تمام شب چراغی نیست.
در تمام شهر
نیست یک فریاد.ای خداوندان خوف انگیز شب پیمان ظلمت دوست!
تا نه من فانوس شیطان را بیاویزم
در رواق هر شکنجه گاه پنهانی این فردوس ظلم آئین،
تا نه این شب های بی پایان جاویدان افسوس پایه تان را من
به فروغ صد هزاران آفتاب جاودانی تر کنم نفرین،
ظلمت آباد بهشت گندتان را، در به روی من باز نگشائید!در تمام شب چراغی نیست
در تمام روز
نیست یک فریاد.چون شبان بی ستاره قلب من تنهاست.
تا ندانند از چه می سوزم من، از نخوت زبانم در دهان بسته ست.
راه من پیداست
پای من خسته ست.پهلوانی خسته را مانم که می گوید سرود کهنه فتحی
قدیمی را.
با تن بشکسته اش،
تنها
زخم پر دردی به جا مانده ست از شمشیر و، دردی جانگزای از خشم:اشک، می جوشاندش در چشم خونین داستان درد:
خشم خونین، اشک می خشکاندش در چشم.
در شب بی صبح خود تنهاست.
از درون بر خود خمیده، در بیابانی که بر هر سوی آن خوفی نهاده دام دردناک و خشمناک از رنج زخم و نخوت خود، می زند فریاد:« در تمام شب چراغی نیست
در تمام دشت
نیست یک فریاد . . .ای خداوندان ظلمت شاد!
از بهشت گندتان، ما را
جاودانه بی نصیبی باد!باد تا فانوس شیطان را برآویزم
در رواق هر شکنجه گاه این فردوس ظلم آئین!باد تا شب های افسون مایه تان را، من
به فروغ صد هزاران آفتاب جاودانی تر کنم نفرین! »

عقل چه بود آب ده اشجار را
ظلم چه بود، آب دادن خار راموضعی رخ شه نهی ویرانی است
موضع شه اسب هم نادانی است

خبرداری از خسروان عجمکه کردند بر زیردستان ستم؟نه آن شوکت و پادشایی بماندنه آن ظلم بر روستایی بماندخطابین که بر دست ظالم برفتجهان ماند و او با مظالم برفتخنک روز محشر تن دادگرکه در سایه عرش دارد مقربه قومی که نیکی پسندد خدایدهد خسروی عادل و نیک رایچو خواهد که ویران شود عالمیکند ملک در پنجه ظالمیسگالند از او نیکمردان حذرکه خشم خدایست بیدادگربزرگی از او دان و منت شناسکه زایل شود نعمت ناسپاساگر شکر کردی بر این ملک و مالبه مالی و ملکی رسی بی زوالوگر جور در پادشایی کنیپس از پادشاهی گدایی کنیحرام است بر پادشه خواب خوشچو باشد ضعیف از قوی بارکشمیازار عامی به یک خردلهکه سلطان شبان است و عامی گلهچو پرخاش بینند و بیداد از اوشبان نیست، گرگ است، فریاد از اوبد انجام رفت و بد اندیشه کردکه با زیردستان جفا، پیشه کردبسستی و سختی بر این بگذردبماند بر او سال‌ها نام بدنخواهی که نفرین کنند از پستنکوباش تا بد نگوید کست“سعدی”

عدل باشد پاسبان کام ها
نی به شب چوبک زنان بر بام هاعدل شه را دید در ضبط حشم
که نیارد کرد کس بر کس ستمچاره دفع بلا نبود ستم
چاره، احسان باشد و عفو کرم

روزى گُذشت پادشهى از گُذرگهىفریاد شوق بَر سَر هر کوى و بام خاست‏پرسید زان میانه یکى کودک یتیمکاین تابناک چیست که بر تاج پادشاست‏آن یک جواب داد چه دانیم ما که چیستپیداست آنقدَر که مَتاعى گران‌بهاست‏نزدیک رفت پیرزنى کوژپشت و گفتاین اشگ دیده من و خون دل شماست‏ما را به رخت و چوب شبانى فریفته استاین گرگ سال‌هاست که با گله آشناست‏آن پارسا که دِه خَرَد و مِلْک، رهزن استآن پادشا که مال رعیت خورد گداست‏بر قطره سرشگ یتیمان نَظاره کنتا بنگرى که روشنى گُوهر از کجاست‏پروین به کجروان سخن از راستى چه سودکو آنچنان کسى که نرنجد ز حرف راست“پروین اعتصامی”

چه گفت آن سخن گوی با ترس و هوش
چو خسرو شدی بندگی را بکوشبه یزدان هر آن کس که شد نا سپاس
به دلش اندر آید زهر سو هراساگر داد دادن بود کار تو
بیفزاید ای شاه مقدار توچو خسرو به بیداد کارد درخت
بگردد از او پادشاهی و بختمگر نا نیاری به بیداد دست
نگردانی ایوان آباد پستچنین گفت نوشیروان قباد
که چون شاه را سر بپیچد زدادکند چرخ منشور او را سیاه
ستاره نخواند و را نیز شاهستم، نامه عزل شاهان بود
چو درد دل بیگناهان بود

مکن بد که بینی به فرجام بد
ز بد گردد اندر جهان نام بدنگیرد ترا دست جز نیکویی
گر از مرد دانا سخن بشنویهر آن‌کس که اندیشه‌ای بد کند
به فرجام بد با تن خود کندوگر بد کنی جز بدی ندروی
شبی در جهان شادمان نغنویجهان را نباید سپردن به بد
که بر بدکنش بی‌گمان بد رسد

عدل چِه‌بود، وضع اندر موضعش
ظلم چِه‌بود، وضع در ناموضعشعدل چِه‌بود، آب ده اشجار را
ظلم چِه‌بود، آب دادن خار را

ز کژی گریزان شود راستی
پدید آید از هر سوی کاستیبه دشت اندرون گرگ آدم خورد
خردمند بگریزد از بی‌خردمکن شهریارا گنه تا توان
به ویژه کزو شرم دارد روانبی آزاری و سودمندی گزین
که این است فرهنگ و آیین و دین

سرود درد و فریاد کبوتر سر نمی‌آیددر آن ظلمت خزان بی بر و حاصلکه عابرها خبر از حال یکدیگر نمی‌گیرند!و  وحشت‌های پی در پیمیان ظلمت و اندوهکه بر دستان پینه بسته‌یدهقان بی یاورخراش ظلم می‌گیردو دریای ستم گوییبه ساحل آتشین کوبدکه خواب روشن مهتابتعبیری دگر بیندصدای غرش رخشی نمی‌آیدکه رستم‌هاعنانش را به کف گیرندو یا حتی عبور ذهن فریادیمیان خط قرمزهای این زندانکه شاید عاقبت روزیعنان کاویان بیندسرود و شعر امروزمنه حرف منکه حرف مردم غم دیده‌ی دنیاستکه شاید عاقبت روزی سرودی تازه‌تر گویم

آنقدر از زندگی سیرمکه دیگر آرزویی برای برآورده شدن ندارمچه کاری مانده که نکرده باشمچه ظلمی که هنوز به حد شقاوتش نرسیده باشمدیگر بس استمظلوم ماندنو ظالم شدن، به یک اندازهگناه بزرگیست برای زیستن وآدم بودنچقدر دورم از تمام آرزوهای حقیقی و اصیلو چقدر برای رسیدن به آرزوهای واقعی وقت هدر دادمواقعیتی که دایره آرزوها رابا گذشت زمان فقط بزرگ‌تر می‌کندامادنیا رابا همه چیزش، دیگر نمی‌خواهمکاش می‌شد انتخاب کرد برای بودن یا نبودنکاش ظلم نبود، ترک دنیاییکه رو به پوچی بیشتر بزرگ می‌شودتنها یک چیز وادارم می‌کند تا،چشمان بسته‌ام را به دیدن مجبورتنها یک چیز مجبورم می‌کنداین همه ظلم را ببینم و بشنومو باز هم بخندمتنها یک چیزتوکه نه ظالمی و نه می‌توانی باشیتنها بودن تو خستگی کوه‌های عظیم ظلمت راچنان از تنم می‌زدایدکه انگار صبرم می‌دهیاما صبر تا به کی، تا به کجارهایم کناز این تن خسته وروح در بند

همان شاه بیدادگر در جهاننکوهیده باشد به نزد مهانبه گیتی بماند از او نام بدهمان پیش یزدان سرانجام بد

ای زبردست زیر دست آزارگرم تاکی بماند این بازاربه چه کار آیدت جهان داریمردنت به که مردم آزاری

گر بر سر نفس خود امیری مردیبر کور و کر ار نکته نگیری مردیمردی نبود فتاده را پای زدنگر دست فتاده‌یی بگیری مردی

اگردلی را به ناله آری ز برق آهش امان نداریبلا درافتد به هرچه داری که چوب یزدان صدا نداردچو آه مظلوم کند کمانه سرای ظالم شود نشانهچو برق بگریز از این میانه که تیر آهش خطا ندارد“مهدی سهیلی”

تا کی بشینم کنج غم عادت کنم به تیرگیخود معدن غم باشم و هر روز غمخواری کنمسنگ صبور بودم ولی با این همه بی مهریاعادت شده چون بوف کور از شب پرستاری کنمشبگرد دنیای غمم در سال های بی بهارهرگز نشد این اشک را بر شانه ای جاری کنمبعد هزاران دست رد این سرنوشت بر دل نوشتحالا که گل در خانه نیست از غم نگهداری کنمخوابم شده کابوس مرگ تنهای تنهایم خدادستی بکش تو بر سرم احساس بیداری کنم

دیدن روی تو ظلم است و ندیدن مشکل استچیدن این گل گناه است و نچیدن مشکل استهر چه جز معشوق باشد پرده‌ی بیگانگی استبوی یوسف را ز پیراهن شنیدن مشکل است

مجموعه اشعار ظلم و ستمعدل باشد پاسبان کام‌هانی به شب چوبک زنان بر بام‌هاعدل شه را دید در ضبط حشمکه نیارد کرد کس بر کس ستمچاره دفع بلا نبود ستمچاره، احسان باشد و عفو کرم

ظلم یعنی دست گرمی پرفریبوعده‌هایی بی اساس و بس عجیبظلم یعنی طعم لب‌های عسلآتش اندازد به جانم مثل سیبظلم یعنی عهدهای سرسریعشق بازی در دیار دیگریسیرتی از جنس شیطان پلیدصورتی ناز و قشنگ و گلپری

به قومی که نیکی پسندد خدای
دهد خسرو عادل و نیک رایچو خواهد که ویران شود عالمی
کند ملک در پنجه ظالمیسگالند از او نیک مردان حذر
که خشم خدای است بیدادگرمکن تا توانی دل خلق ریش
وگر می کنی می کنی بیخ خویشمروت نباشد بدی با کسی
کزو نیکویی دیده باشی بسی

شما داد جویید و پیمان کنید
زبان را به پیمان گروگان کنیدمکن ای برادر به بیداد رای
که بیداد را نیست با داد پایبه هرکار فرمان مکن جز به داد
که از داد باشد روان تو شاد

چه گفت آن سخن گوی با ترس و هوشچو خسرو شدی بندگی را بکوشبه یزدان هر آن کس که شد نا سپاسبه دلش اندر آید زهر سو هراساگر داد دادن بود کار توبیفزاید ای شاه مقدار توچو خسرو به بیداد کارد درختبگردد از او پادشاهی و بختمگر نا نیاری به بیداد دستنگردانی ایوان آباد پستچنین گفت نوشیروان قبادکه چون شاه را سر بپیچد زدادکند چرخ منشور او را سیاهستاره نخواند و را نیز شاهستم، نامه عزل شاهان بودچو درد دل بیگناهان بود

چون تیغ به دست آری مردم نتوان کشتنزدیک خداوند بدی نیست فرامشتاین تیغ نه از بهر ستم کاران کردندانگور نه از بهر نبید است به چرخشتعیسی به رهی دید یکی کشته فتادهحیران شد و بگرفت به دندان سر انگشتگفتا که کی را کشتی تا کشته شدی زارتا باز کجا کشته شود آن که ترا کشتانگشت مکن رنجه به در کوفتن خویشتا کس نکند رنجه به در کوفتنت مشت“رودکی”

محمدرضا فروتن:بیا قسم بخوریم که دیگه قسم نخوریم ( متولد ماه مهر-احمدرضا درویش)

آرتور فلک : من قبلا فکر می کردم زندگی من یک تراژدیه اما حالا می فهمم که همش یک کمدی بوده!

سارا(لیلا زارع) : من هیچ وقت هم چین عکس بزرگی نگرفته بودم ، دستت درد نکنه . . تو کارت خیلی خوبه
مجید(آرش مجیدی) : سوژه م خوب بود
-مجید ؟
-بله ؟
-تو عاشق من شدی مگه نه ؟!
-آره . . .
-باورم نمیشه تو مال منی
-من مال خودمم نیستم چه برسه به تو
-مال خودت شاید نباشی ! اما مال منی . . .
-چی گفتی ؟!
سارا عکسش را بالا و جلوی صورتش میگیرد و آرام میخندد ( ارمغان تاریکی-جلیل سامان)

آرتور فلک (جوکر) : بدترین قسمت ابتلا به یک بیماری روانی این است که مردم توقع دارند طوری رفتار کنید انگار که این بیماری را ندارید

– (فولاد با دوستای مایه‌دارش میرن بیرون میگردن و چشم و گوشش باز میشه و میاد خونه)فولاد: بابا…من یه ماشین میخوام و یه ضبط صوت…یالا!خشایار: چیه؟!! باز رفتی با دوستات پیتزا میتزا خوردی هار شدی؟!!( زیر آسمان شهر-مهران غفوریان)

آرتور فلک : خنده داره! وقتی من یک پسر بچه بودم و به مردم گفتم که می خواهم کمدین باشم همه به من خندیدند اما حالا هیچ کس نمی خنده!موری فرانکلین : تو می تونی اینا دوباره به اون ها بگی.

– علی (مصطفی زمانی): اگه قرار بود همه مثل هم باشیم که زندگی خیلی لوس و بی‌نمک می‌شد!
آقاجونم می‌گه ترس و نگرانی نمک فلفلِ زندگیه. گاهی وقتا سخت رسیدن مزه‌ی دیگه‌ای داره… حکایت من و تو هم همینه، به هم می‌رسیماما یه کم سخت، یه کم دیر… ولی می‌رسیم (یک عاشقانه ی ساده – سامان مقدم )

بزرگترین فریب شیطان تا امروز این بوده که تونسته مردم جهان را متقاعد کنه که وجود خارجی نداره (مظنونین همیشگی – 1995)

– ابراهیم (حبیب رضایی) : خدا اموات شما رو هم رحمت کنه ، آقام خدابیامرز همیشه می‌گفت زن که جذبه داشته باشه آدمو به همه جا می‌رسونه … منم سر و سامون می‌گیرم … واسه خودم کسی‌ می‌شم … درسمو ادامه می‌دم … دانشگاه می‌رم … دکتر می‌شم !
رضا فتحعلی (پرویز پرستویی) : خوب بـــله! حالا نمیشه یه رشته ساده‌تر انتخاب کنی ؟!
ابراهیم : مسخره میکنی ؟!
رضا : آخه مرد حسابی سه سال پنج ابتدایی درجا زدی نتونستی بری راهنمایی حالا می‌خوای دکتر بشی ؟!
ابراهیم : خوب … اون موقع وضعیت فرق می‌کرد … امکانات نبود !
رضا : آهان! پس کم بود امکانات که می‌گن زهره خانومه ! (شوخی – همایون اسعدیان)

هر بار که یه ناقوس به صدا در میاد، یه فرشته بال های خودش را تکون میده (چه زندگی شگفت انگیزی – 1946)

– اینجوری شده دیگه ،
وقتی به یه آدم زیادی لطف می کنی ،
بعد از مدتی هم خودشو گم میکنه ،
هم تــــورو …!  (زیر تیغ-محمدرضا هنرمند )

من عاشق بوی ناپالم (نوعی بمب و ماده ی آتش زا) صبحگاهی هستم (اینک آخرالزمان – 1979)

– حمید هامون(زنده یاد خسرو شکیبایی)آقای رئیس، این خانوم ، این آقا و فک و فامیلاشون دست به دست هم دادن که منو نابود کنن. پاسبان گذاشته سر محل که منو دستگیر کنه… انگار من جنایت کردم. حالا هم باید نفقشو بدم … هم خونه رو بدم ، هم مهریه رو بدم … هم بچه مو بدم ، هم شرفمو بدم . چرا؟ چرا؟ من نمی تونم طلاق بدم؟ من نمی تونم . این زن ، این زن سهم منه، حق منه، عشق منه … من طلاق نمی دم…( هامون)

من ماکسیموس دسیموس مریدیوس هستم، فرمانده ارتش شمال، ژنرال لژیون های فلیکس و بنده وفادار به امپراتور واقعی، مارکوس آئورلیوس. پدری که پسرش را کشتند و شوهری که همسرش را به قتل رساندند و من انتقام آن ها را در این زندگی یا زندگی پس از مرگ خواهم گرفت. (گلادیاتور – 2000)

– احسان(صابر ابر): کسایی که پشت سر هم یه فیلم رو دوبار تماشا میکنن به نظر آدم های عجیبی میان… اما این احساسیه که نمیشه به همه توضیحش داد… وقتی هنوز شخصیت های یه فیلم تو ذهنت زنده ان و دارن نفس میکشن، می تونی روی پرده به چشم هاشون خیره بشی… میتونی باهاشون حرف بزنی… میتونی سرنوشتشون رو تغییر بدی… این طوری میتونی واقعیت رو به شکل خواب و رویا بازسازی کنی… می تونی توی صندلی سینما فرو بری… لحظه ای که چراغ ها خاموش میشه، معجزه اتفاق می افته… درست تو لحظه ای که حس می کنی هیچ راهی برای فرار باقی نمونده. مهم فقط اینه که با همه توانت ادامه بدی… همه چی درست از همین جا شروع میشه (اینجا بدون من بهرام توکلی)

کوپر : تو یه دانشمندی، برند.
برند : پس به حرفم گوش کن. وقتی بهت میگم عشق چیزی نیست که ما اختراع کرده باشیم -عشق مشهوده و قدرتمنده، حتما یه معنایی داره.
کوپر : بله عشق معنا داره. فواید اجتماعی، پیوند اجتماعی، تربیت فرزند…
برند : ما مرده‌هامون رو دوست داریم. فایده اجتماعی اون چیه؟
کوپر : هیچی
برند : شاید معنای بیشتری داشته باشه. چیزی که ما هنوز نمی‌تونیم درکش کنیم. شاید یه جور دلیل باشه، یه جور محصول از ابعاد بالاتر که ما نمی‌تونیم بطور محسوس درکش کنیم.
من در طول کهکشان شیفته‌ ی کسی هستم که ده ساله ندیدمش و میدونم که احتمالا مرده. عشق تنها چیزیه که فراتر از ابعاد فضا و زمان می‌تونیم حسش کنیم. شاید باید بهش اعتماد کنیم، حتی اگه هنوز اون رو درک نمی کنیم.فیلم میان ستاره ای

-اسمت چیه؟
+نیلوفر،رضایی
-خب نیلوفر، از حالا افسانه ای،این لباس بگیر تنت کن اونجا (انتهای خیابان هشتم-علیرضا امینی )

ریک : بهت تبریک میگم.
ویکتور لیزلو : برای چی؟
ریک : برای کاری که انجام میدی.
ویکتور لیزلو : من فقط تلاش می کنم.
ریک : همه ما تلاش می کنیم اما تو تونستی موفق بشی!فیلم کازابلانکا

کریم(رضا ناجی): اصلاً تو می‏دونی صدهزارتا ماهی چندتا میشه؟
پسر بچه: خب میشه صدهزارتا ( آواز گنجشک ها-مجید مجیدی )

هر وقت تو زندگی به یک دوراهی می رسیدم می دونستم راه غلط کدومه و راه درست کدوم. ولی همیشه راه غلطو انتخاب می کردم، چون این راه درست لعنتی همیشه سختتر بود

– خواهرم میگه : عشق هست!
من میگم نیست!
عشق بالا و پایین شدنِ هورموناست.
حتی دانشمندام بهش رسیدن… (نمایش سه جلسه تراپی و مهمانی )

اسم من مایکل کورلئونست. یه آمریکایی ام که تو سیسیل مخفی شدم. خیلی ها ممکنه برای این اطلاعات بهت پول بدن، ولی بدون دخترت بی پدر میشه، عوض اینکه صاحب شوهر بشه– پدرخوانده

– آذر (خزر معصومی): زنا زود پیر می‌شن، می‌دونی چرا؟ چون عروسک بازی شونم جدیه، رو عمرشون حساب می‌شه. از دو سالگی مادرن. بعد مادر برادرشون میشن. بعد مادر شوهرشون میشن. باباشون که پا به سن می‌ذاره ازشون پرستاری یه مادرو می‌خواد. گاهی وقتا حتی مادر مادرشونم میشن. من شوهر نکردم. ولی مادر مادرم بودم، مادر پدرم بودم، مادر برادرم بودم، تازه به همه اینا بچه‌های به دنیا نیاورده رو هم اضافه کن، مادر اونا هم بودم. پ0باغ‌های کندلوس – ایرج کریمی

– از وقتی که تصمیم گرفتم نبینم، خیلی چیزها رو دیدم… ( بید مجنون-مجید مجیدی )

– جناب خان: رامبد ! چرا اینقد توو فضای مجازی مردم به ریاضیات علاقه مندن ؟!
+ رامبد جوان: یعنی چی ؟!
– تو برخورد نکردی ؟!
+ “ریاضیات” منظورت چیه ؟!
– یه سری عدد مینویسن… بعد جلوش علائم مثبت میذارن… مثلا مو تا حالا برخورد کردُم… یه 18 نوشتن، یه “به علاوه” هم گذاشتن جلوش !
+ این یعنی مثبت 18 سال اجازه داره اونو ببینه
– مو فک کردُم اینا علائم ریاضیه… برای اینکه مردم ریاضیشون قوی بشه، هرچی از اینا دستُم میرسید، share میکردُم !
+ نه !
– نباید میکردُم ؟!
+ نه جناب خان!… تو داری گند کاری میکنی
– یه لحظه بیا
+ جناب خان نکن… لطفا شما از این فضای مجازی استفاده نکن
– الو الو جان ؟… از پلیس فتا تماس میگیری ؟… شاکی خصوصی داشتُم ؟!… به خاطر اون عکسای ریاضیات ؟!… ها چنتا عکس زیست شناسیم توش بوده ؟!… ( خندوانه-رامبد جوان)

توی 30 سالگی کم کم ميفهمی که زندگی در مورد چيه…
و از يه استراحت کوچيک لذت ميبری !…
Betty Blue- Jean-Jacques Beineix

 آدما بعد از یه سن مشخصی زیاد نمیتونن تغییر کنن… بلکه بدی هاشون واضح تر میشه !…
Winter Sleep

ی نمیدونی مشغول انجام چه کاری هستی… ولی آنچه انجام میدی، بهترین کاره !… به این میگن “الهام”
خانم های جنگل بولونی

اگه آدم گذاشت اهلیش کنن ،
خودش رو به این خطر انداخته که کارش به گریه کردن بکشه …
” the little prince 2015 “

عطا: دیدی این “ماشین مسابقه ای ها” رو که با سرعت میرن، یهو ترمز میکنن دور خودشون میگردن ؟!…
معصومه: آره…
عطا: اونجوری دورت بگردم !…
قندون جهیزیه

مادربزرگم می گفت : اگر می خوای خدا رو بخندونی،
از برنامه هات برای آینده بهش بگو !
Amores Perros 2000

فامیل دور:راه رفتـنی را، باید رفت!
در بستنی را، باید بست!
پسر عمه زا: در بستنی رو باید لیسید…!
سریال کلاه قرمزی

می‌دونی تو عصر یخبندان کیا زنده موندن؟ فقط خارپشتا!
اونا دو راه داشتن؛ یا دورهم جمع شن و از همدیگه گرما بگیرن، یا از هم دور شوند تا خارشون تو بدن هم نره.
اونا راه اول رو انتخاب کردن، اون‌وقت من….
عصر یخبندان

گاهی دلم هیچ چیز نمی خواهدجز گپ ریز ریز با مادرمهی من حرف بزنمهی او چای تازه دم بریزد…هی چای ام سرد بشودهی دلم گرم…آنجا که چای ات سرد می شودو دلت گرم“خانه مادر است”

جایی‌ خوانده بودم که درد آدم را بزرگ می‌‌کند و روح را صیقل می‌دهد و تجربه را زیاد می‌کند. هیچ جا ننوشته‌اند که درد با یک زن، با یک مادر چه می‌‌کند. مادران درد کشیده یا زود می‌میرند، یا برای همیشه می‌‌روند، یا می‌‌مانند با چشمانی که رنگِ بی‌‌تفاوتی‌ گرفته است و دستانی که زیر ناخن‌هایش جز خستگی‌ چیزی نمی‌روید، و گیسوانی که رقص بر شانه‌های زنانه را به خاطر نمی‌‌آورند. مادرانی بی‌ هیچ آرزویی، با ‌دنیایی کوچک. دنیایی بسیار بسیار کوچک. هیچکس از مادرانی که به بهشت نمی‌‌روند چیزی ننوشته است.

همسنگ تمام نبودن‌هایت به این شبهای اندوه بار اشک بدهکارم و به اندازه همه آرامشت به چشمان بیقرارم خواب؛ برای ترسیم دغدغه‌هایم کنج آغوش امنت را کم آورده‌ام و برای تسکین دردهایم تمام نوازش دستهایت را. صادقانه بگویم: من کم آورده‌ام. من همه بودن‌ها را در نبودن‌هایت کم آورده‌ام.

مادر! در ستایش دنیای پرمهرت، ترانه ای از اخلاص خواهم سرود و گلدسته ای از مهر بر گردنت خواهم آویخت.شکوه عشق را در زمزمه های مادرانه ات می یابم و انگیزه خلقت را از قلب پرمهرت می خوانم.مادر، بوسه بر دستان خسته تو جانم را زنده می کند و دیدار تو عشق را در دلم به ارمغان می آورد.ایمانم از دعای توست و خدایم را از زبان تو شناخته ام، عبادت را تو به من آموخته ای.

مادر معجزه خلقت خداوند است، کسی که بودنش مایه آرامش و نعمت است و نبودنش همه چیز را سخت می کند، همه چیزهای عالی را … همه چیزهای حیاتی را … از نفس کشیدن تا خندیدن و حرف زدن و خوابیدن و … نبود مادر “زندگی” را سخت می کند.و من چقدر خوشبختم که سایه پر مهر مادرم بالای سرم است و دستان گرمش در دستانم، نگاه آرامش منتظر من است و قلب سرشار از عشقش برای من می تپد … من بی نهایت خوشبختم!اوج شکوه یک زن مادر بودن است، اما مادر فقط مادر نیست، نقش های زیادی است که در یک کلمه “مادر” خلاصه می شود، دختر پدرش، همسر پدرم، مادر من، مادربزرگ نوه هایش و خواهری مهربان… و مادر چقدر خوب از پس همه نقش هایش برآمده، بله او معجزه خلقت خداوند است که زندگی کردن کنارش معنای واقعی خود را پیدا می کند.مادرم! می دانم هر چروک و خطی که به صورتت افتاده حکایت غریبی دارد و اگر پای قصه چین و چروک های چهره ات بنشینم حاصلش چندین کتاب از سختی ها و رنج هایی خواهد بود که به عشق همسر و فرزندانت کشیده ای … من گاهی چقدر ناسپاس بوده ام و قلب تو در مقابل ناسپاسی من چقدر با گذشت و بزرگ.می خواهم بدانی از این که فرزند چون تو مادری هستم و در آغوش تو بزرگ شده ام به خود می بالم و مطمئنم تو بهترین مادری هستی که خداوند می توانست من را وارد زندگی او و او را ملکه قلب من کند، اصلا مگر می شود موجودی از تو مهربان تر و دلسوزتر و عاشق تر؟!تو همیشه الگوی من در زن بودن و مادر بودن هستی و خوشحالم که زیبایی و هوش و عشق را از تو به ارث برده ام تا بتوانم مادری چون تو برای فرزندانم باشم، مادری عاشق، دلسوز، مهربان و قوی ….

مادر تو والاترین رویای عشق، اولین و آخرین معنای عشق هستی و تو که همیشه دلواپس فردای ما و غمخواری بی‌همتا برای ما هستی. زندگی بدون تو سراسر رنج خواهد بود تویی که چشم چراغ زندگی ما هستی و در همه حال زندگی ما از تو روشن است.یاد تو مرا آرام می‌سازد.زیباترین آهنگی که در عمرم شنیدم صدای تو و آواز اعجازانگیز لالایی تو بود. گویی تو پیامبری بودی که رسالتت عشق بود. دنیای عشق از تو زنده می‌شود و به من زندگی بخشیدی، دوستت دارم.

مادر! تو جانانه جام بلای ما را نوشیدی و لباس رنج و محنت ما را پوشیدی.اینک، حریر محبت فرزندانت را بپوش و شربت شهد عشق آنان را بنوش.مادرم، در گرامیداشت روزت زیباترین ستاره سپاس را به پاس پاسداری بی کرانت از ما، بر آسمان پرمهرت می آویزیم.روزت مبارک باد.

گفتم درد دارم! گفت: به جانمگفتم خسته ام! گفت: پریشانمگفتم گرسنه ام! گفت: بخور از سهمِ نانمگفتم کجا بخوابم؟ گفت: روی چشمانماما یک بار نگفتم: مادر من خوبم، شادم!همیشه از درد گفتم و از رنج!

واژه مادر در بر گیرنده ی خوبی ها، مهر و عطوفت، فداکاری، از خود گذشتگی و تمام معانی مثبتی است که در جهان وجود دارد. موجودات بی نظیری که بزرگ ترین رسالت آن ها در زندگی عشق ورزیدن به فرزند است.تلاشی که یک مادر برای به ثمر رساندن فرزندانش دارد ستودنی است، او با تمام وجود خواستار فراهم کردن بهترین ها برای عزیزانش می باشد و در این راه از هیچ تلاشی مضایقه نمی کند. آنچه که او می خواهد آسایش و آرامش و شادی همیشگی فرزندانش است.مادر، مامان، ننه، آنا، دالکه و … واژگان آشنایی که در فرهنگ ما، همه یک مفهوم را دارند : مفهوم زیبای فداکاری و گذشت، کاری که همه ی مادرهای دنیا بی دریغ انجام می دهند. در حقیقت بزرگ ترین درس فدا کاری را می توان از مادرها آموخت.انوره دو بالزاک نویسنده ی فرانسوی می گوید : مادر یگانه موجودی است که حقیقت عشق پاک را می‌شناسد.

بچه که بودم دلم به گرفتن گوشه چادر مادرم و رفتن به بیرون خوش بود. اکنون بزرگ شده‌ام مادرم را می‌خواهم، نه برای گرفتن گوشه چادرش؛ می‌خواهمش که با گوشه چادرش اشک‌هایم را پاک کنم. نه اینکه دلم خوش شود که می‌دانم نمی‌شود! شاید آرام بگیرد با بوی خوش چادر مادرم.

ﻣﺎدرم! هیچ‌وقت ﺑﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﻋﺎﺩﺕ نمی‌کنم. ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺏ بود ﺍﮔر ﺁﻏﻮﺵ مهربانت را ﺩﺍﺷﺘﻢ. هنوز هم هرجا نامت را می‌شنوم؛ به لرزه می‌افتم. هرجا مادری را با فرزندش می‌بینم؛ زیر لب می‌گویم: من هم روزی مادر داشتم. من هم روزی گرمای وجودش را داشتم.مادرم! کاش می‌دانستی که این روزها بیشتر از گذشته به وجودت احتیاج دارم… اما می‌دانم تو هنوز هم پیش خدا واسطه حل مشکلات من هستی. این اطمینان را از آرامش قلبم دارم.امروز با شاخه گلی سرخ و دستانی لرزان به دیدارت می‌آیم. این اشک‌های من از سر دلتنگی است. دلتنگی برای بوسه زدن بر دست‌های مهربانت. کاش بودی. امروز دلم آتش گرفت و دوباره جای خالی‌ات را حس کردم. می‌دانم جای تو خوب است و فرشته‌های آسمان امروز را برایت جشن می‌گیرند. آخر می‌دانم که بهشت زیر پای توست. کاش فقط امروز نگاهت را داشتم.خدایا کاش فقط یک بار دیگر آغوشش را داشتم.

گاهی حواست را بیشتر جمع کن!گاهی کمتر داشته هایت را فریاد بزن!داشته های باارزشی مثل “وجود مادر” !شاید کسی حوالی حرفهای تو، بندِ دلش پاره شود با تصویر ِ سیاه و سفید مادرش روی دیوار اتاق!حواست باشد اینروزها!

یادت هست مادر؟ اسم قاشق را گذاشتی قطار، هواپیما، كشتی تا یك لقمه بیشتر بخورم!یادت هست؟ شدی خلبان، ملوان، لوكوموتیوران؛ می‌گفتی بخور تا بزرگ بشوی آقا شیره!و من عادت كردم كه هر چیزی را بدون اینكه دوست داشته باشم قورت بدهم حتی بغض‌های نتركیده‌ام را.

مــادرم فـرشــــــتــه است ..ولی …هیچوقت ندیدم پرواز کند …زیرا به پایش مـــن را بسته بودبــرادرم راو همه یزندگیش رامعذرت میخواهم نیوتون …!راز جاذبه،“مــــــادر“من است!معذرت میخواهم ادیسون!چرا که “مــــــادر” من اولین چراغ زندگی من است!معذرت میخواهم انیشتین!فرمولهای تو از توضیح “مــــــادر” من عاجزند!رومئو!همه راه ها به عشق “مــــــادر” من ختم میشود …!مــــــادر من ،عــــــشــــق من است…میترسم برای ماندن در کنارم از بهشت به جهنم بیاید …مــــــادرســـت دیگر …

مامان عزیزم، آیا می‌دانستی عاشقت هستم؟ آیا می‌دانستی هیچکس، هیچکس و هیچکس نمی‌تواند جای تو را توی قلبم بگیرد؟ آیا می‌دانستی حاضرم همه چیزم را بدهم تا همیشه نزد من باشی؟ می‌گویند:«بچه ننه است»! چقدر بچه ننه بودن قشنگ است، چقدر لذت‌بخش است. آخر اگر نباشی قدر خیلی از روزها را نمی‌دانیم.عشق به تو بهترین و تنهاترین عشقی است که می‌شود باورش کرد. یعنی بالاتر از عشق به مادر وجود دارد؟یادش بخیر، قصه‌هایی که برایم می‌گفتی چقدر لذت‌بخش‌تر از قصه‌های تنهایی امروزم بود. شنل قرمزی، چوپان دروغگو، شنگول و منگول و حبه انگور را برایم تعریف می‌کردی. چرا با اینکه چهار پنج سال این قصه‌ها را می‌گفتی هیچ وقت برایم تکراری نمی‌شد؟ چرا؟ولی الان زیباترین فیلم‌ها و داستان‌ها و رمان‌ها نهایتاً یک بار به من لذت می‌دهد، چرا؟مامان عزیزم، دمت گرم، نوکرم، تا عمر دارم خاک زیر پاتم؛ فقط یک چیز می‌توانم بگویم: عاشقتم.

از تمام دلتنگی ها ، از اشک ها و شکایت ها که بگذریمباید اعتراف کنم مادرم که میخندد خوشبختم !و چه تاثیر دلنشینی دارد” غصه نخور ، درست میشود ” گفتن های مادر ،اثرش را هزار قرص آرامبخش قوی ندارد

سلام بر تو ای مادر برتر از جانم و سلام بر تو ای همیشه مهربان و صمیمی. و سلامتی را نثارت می‌کنم به اندازه دریای نگاهم. مادر مهربانم نمی‌دانم در این نامه که قصد من گلایه از توست اول از مهربانی‌هایت و زحماتت بگویم و یا از همان اول ابراز ناراحتی خود را از جانب تو بگویم؟ اگر بخواهم از خوبی‌هایت بگویم که تمامی ندارد و انگشتانم ناتوانند برای نوشتن آن همه مهر و وفا و صمیمیت.و اما گلایه من از تو؛ چراهای بسیاری در سر دارم که همه بدون جواب مانده اما نمی‌دانم چرا هیچ وقت با جواب دادن آنها به من نتوانستم قانع شوم. از تو می‌پرسم که نگران لحظه‌های منی از تو که روز و شبت را برای من یکی کردی تا من به اینجا برسم. چرا هم‌اکنون برای آزادیم حد و مرزی کوچک نهاده‌ای؟ چرا هنوز باور نداری که من بزرگ شده‌ام و آن دختر 5 ساله نیستم؟ چرا فکر می‌کنی همیشه بعد از غروب آفتاب همه برای من در کمین هستند و من باید سریع در خانه باشم؟ چرا باور نداری که من من هستم و برای خودم باورهایی دارم؟ چرا؟ چرا؟

هرگز صدای مهربانت را که هر شب برایم لالائی می خواند فراموش نمی کنم، همان صدای قشنگی که حالا نیز به تمام دلتنگی هایم پاسخ می دهد و آغوش گرم و مهربانش را پناهگاه تمام دلتنگی هایم کرده است. مادر عزیزم روزت مبارک.

مادر! من خدا را نقاشی کردم؛ خدا به شکل بوسه‌های تو بر پیشانی من بود. مادر! من از آن آخرین بدرقه‌ات تا پشت دیوار بی‌کسی نوشتم و بغض کردم. مادر! در این‌سوی بی‌خوابی، من هر شب پرنورترین ستاره را تو می‌بینم. شنیده‌ام کوله‌بار دوران کودکی مرا سنگ صبور خویش کرده‌ای. من هم در آن آیینه که دادی یادگاری؛ در آن هر شب تصویری از تبسم تو را می‌بینم. مادر! ای زیباترین احساس، قشنگ‌ترین بنفشه، ستاره‌ام را چندی‌ست گم کرده‌ام…

در رحم مادر خداوند بچه را در آبی بسیار شور قرار داده تا جسمش تمیز بماند و مادر سنگینی بچه را کمتر احساس کند و خداوند روزی جنین را از طریق بند ناف که به مادر وصل است به او میرساند…، پس اگر مادر در غذا خوردن کوتاهی کند… از غذای جنین چیزی کم نمیشود…. بخاطر وجود غده هایی که با گرفتن مواد لازم از دندانها و استخوان مادر غذای جنین را تأمین میکند و به همین دلیل است که مادران با پیشروی در سن، دندان و پا و زانو درد میگیرند، و در آخر میگویند: زن زودتر از مرد پیر میشود…!اگه آدما بدونن که مادرشون بخاطر اونا استخونش آب میشده واقعا میمونن که چجوری قدردانی کنن!!! خداوندا از تو بهشتی میخواهم برای کسی که مرا به دنیا آورد…

مادر یعنی زندگی، مادر یعنی عشق، مادر یعنی مهرمادر یعنی فرشته‌ای که با اشکت‌، اشک می‌ریزد و با خنده‌هایت می‌خندد. مادر یعنی فرشته‌ای که نگاهش به تو است و با هر لبخندت، زندگی می‌کند. مادر یعنی فرشته‌ای که موهایش برای بزرگ کردنت سفید می‌شود و به تو می‌گوید: «پیر شوی مادر، درد و بلایت به جانم…» مادر یعنی فرشته‌ای که صبح که خوابی آرام میز صبحانه را می‌چیند تا وقتی بلند شدی زندگی را لمس کنی. مادر یعنی فرشته‌ای که شب‌هایی که غم داری یا مریضی تا صبح بالای سرت می‌نشیند و نگران است. مادر یعنی فرشته‌ای که وقتی موقع کار می‌گویی خسته شدم؛ با اینکه پاهایش درد می‌کند می‌گوید: «تو بشین مادر من انجام میدهم…». مادر یعنی فرشته‌ای که هیچ‌وقت باور نمی‌کنی مریض شود یا پیر شود چون همیشه و توی هر حالتی به روی تو لبخند می‌زند. مادر یعنی فرشته‌ای که طاقت دیدن اشک‌هایش را نداری. مادر یعنی همه زندگی…

دلم میخواهد هیچ وقت خانه ات را بی تو نبینمبی تو نخندمو بی تو لذتی از غذایی که تو نپختی نبرمدلم خانه ات را با تو میخواهدباشی و باشیم و بخندیم به لکنت های بامزه اتباشی وچشمان تو هر لحظه هزار بار قربان ما برودو چشم های ما پاسخ بدهند که “خدا نکند قربان بروی.”باشی و حرف رفتن بزنی;چنگ بکشی روی تمام خاطراتت در خانه ی آرزو های بچگی مانباشی و باشیم و ببینیم که میخندیخانه ات را باقربان رفتن هایت دوست دارمکاش بمانی

زن عشق زايد وتو برايش نام انتخاب ميكنی!!او درد ميكشد وتو نگران از اينكه بچه دختر نباشد!!!او بيخوابی ميكشد وتو خواب حوريان بهشت ميبينی!او مادر ميشود وهمه جا ميپرسند نام پدر!…

مادر که نداشته باشیهیچکس نمیفهمه تو دنیا چی بهت میگذره…مادر که نداشته باشیهیچکس درک نمیکنهپشت هر لبخندت چند هزار تا بغض پنهان شدهمادر که نداشته باشینباید از هیچ کس هیچ انتظاری داشته باشیمادرکه نداشته باشیهر لحظه از زندگیت تو دلت میگیاگه مادرم بود الان اینجوری نمیشد مادر که نداشته باشی…همیشه یه هاله اشک تو چشماتهمادر که نداشته باشیهیچ سایه ای بالا سرت نیستحالا که داری مثل پروانه دورش بچرخروز مادر بر همه مادران عزیز سرزمینم مبارکــــــــَ

مادرم…مادرم مدرک پزشکی ندارد؛ ولی دستهایش کاری میکنند که هزار قرص و دوا نمیکند…شماره نظام مهندسی ندارد؛ ولی از منِ ویرانه با حرف هایش یک آدم نو می سازد…نقاش نیست؛ ولی با یک کلام لبخندی روی لبهایم میکشد که هزار نقاش از پسش بر نمی آیند…ندیده ام توی استدیو ضبط صدا وقت بگذراند، ولی آهنگِ صدایش از هر موسیقی گوش نواز تر است…مادرم سر آشپز و رستوران دار نیست؛ ولی عطرِ و طعم غذاهایش هوش از سر میپراند…بهشت را زیر پایش ندیدم، ولی شک ندارم بهشت زیر پایش نیست…بهشت نعمتِ وجودش است…روز مادر مبارک

مادر! تو جانانه جام بلای ما را نوشیدی و لباس رنج و محنت ما را پوشیدی.اینک، حریر محبت فرزندانت را بپوش و شربت شهد عشق آنان را بنوش.مادرم، در گرامیداشت روزت زیباترین ستاره سپاس را به پاس پاسداری بی کرانت از ما، بر آسمان پرمهرت می آویزیم.

از تمام دلتنگی ها ، از اشک ها و شکایت ها که بگذریمباید اعتراف کنم مادرم که میخندد خوشبختم !و چه تاثیر دلنشینی دارد” غصه نخور ، درست میشود ” گفتن های مادر ،اثرش را هزار قرص آرامبخش قوی ندارد

بر قبلہ گاه دستان زنی سجده میکنم کہ چشمه های باورم به تقدس راستینش ایمان آوردند.از روزی کہ بهشت فرش قدمهایش شد و نامش بر عرش کبریایی مادر نام گرفت….

وقتی مادر باشی باید مثل شیر قوی باشی…محکم باشی…مواظب بچه هات باشی…و تنهایی بچه رو به دندون بگیری و ازش محافظت کنی…از اونجایی که خیلی از کارها رو باید به تنهایی انجام بدم…و خودمم همیشه شخصیت مستقلی دارم…و از وابستگی به دیگری …چه آشنا چه غریبه…تو انجام هر کاری…فراری ام…(هر چند گاهی هم کم میارم)…تماما حس ماده شیری رو دارم که تو یه مرتع وحشی…هم باید هوای خودش رو داشته باشه هم حواسش به بچه هاش باشه…

همینطور که مادرمون تک و تنها توی هال نشسته
و رنجور از بی توجهیه،
ما از اتاق واسه دوستامون تایپ میکنیم
“روزت مبارک شمع زندگی من، مادر”

شناسنامه رو بی خیال!
محلِ تولد من، آغوش گرم و پر محبت توئه مـــــادر …

مادر است چشم و چـــــراغ زندگی مادر است سرچشــــــمه آزادگیمادر است تصویر عشق و عاشقان مادر است نقـــــــــش بلند جاودانمادر است مقصــود هست و بود ما مادر است بالاترین موجــــــــودِ مامادر است آمـــــــــــــوزگار معرفت مادر است یک عالمـــی از موهبتمادر است در مهــــــربانی بی مثل مادر است مهــر و وفایش یک بغل

بعضی وقتا دروغ خوبه!
به مادر کم طاقت باید دروغ گفت:
باید بهش بگی حالم خوبه
غذا خوبه
هوا خوبه
دلمون خوشه
وقتی مادر خوب باشه یعنی همه چیز خوبه …

مادری دارم برایش بی امان تب میکنم
خانه را بی وقفه از عشقش مرتب میکنم
تا شود روزی نصیبش یک داماد خوش تراش
نیمه شب ها بر سر سجاده ”یا رب” میکنم

مادر، بوسه بر دستان خسته تو جانم را زنده می کندو دیدار تو عشق را در دلم به ارمغان می آورد.

زیباترین کلمه برلب های بشریت کلمه«مادر» وزیبا ترین آوا،
آوای«مادرم» است.این کلمه آکنده از عشق و امید است،
کلمه شیرین و مهر انگیز که از اعماق قلب بر می خیزد
وزیبائی است.مادر همه چیز ماست
مادر آن روح جاودانی است که
لبریز از عشق و
زیبائی است

سرم را نه ظلم خم میکند و نه ترس!
سرم فقط برای بوسیدن دست های تو خم میشود مادر…

میون ترانه هام نوشتم نامت را
نوشتم نامت را با بغض با گریه های دور نوشتمت ،نوشتمت ترانه خوان شعر هایم
نوشتمت با کلماتم نام زیبایت را
و بر هر شاخه ی گل یاس بازمی نویسم
دوستت دارم

میدونی دلتنگی یعنی چی؟
دلتنگی یعنی اینکه بشینی به خاطراتت با مادرت فکر کنی
اونوقت یه لبخند بیاد رو لبت ولی چند لحظه بعد…
شوری اشکهای لعنتی، شیرینی اون خاطره ها رو از یادت ببرند.

تنها بهانه ام برای روزهای زرد و خیس
نگاه خدا و دست های تو بود

رمز من و عشق، نام زیبایت بود
جنت، فرشی به زیر پاهایت بود
روزی که تو را شناخت ناباوری ام
افسوس که زندگی منهایت بود

 نبودنِ تــو
فقط نبودنِ تو نیست
نبودنِ خیلی چیزهاست…
کلاه روی سَرمان نمی‌ایستد!
شعر نمی‌چسبد…
پول در جیب‌مان دوام نمی‌آورد!
نمک از نان رفته!!!
خنکی از آب………….
” ما بی‌تو فقیر شده‌ایم ” مادر….

مهم نیست در چه سنی باشم ،
هر زمان چیز جدید یاد میگیرم دلم میخواهد فریاد بزنم :
مامان بیا نگاه کن !

چشم من بیا من رو یاری بکن
گونه‌هام خشکیده شد کاری بکن
غیر گریه مگه کاری می‌شه کرد
کاری از ما نمیاد زاری بکن
اون که رفته دیگه هیچوقت نمیاد
تا قیامت دل من گریه می‌خواد

آسمانی پر از ستاره، دشتی پر از گل،
تقدیم به آنی که بهشت زیر پایش جا دارد
به مادرم…
که مهرش تا ابد در دلم جای دارد.

 امروز با شاخه گلی سرخ ودستانی لرزان به دیدارت می آیم
این اشک های من از سردلتنگی است
دلتنگی برای بوسه زدن بر دستهای مهربانت
کاش بودی…امروز دلم آتش گرفت ودوباره جای خالیت را حس کردم
می دانم جای تو خوب است
وفرشته های آسمان امروز را برایت جشن می گیرندآخر میدانم که بهشت زیر پای توست….
کاش فقط امروز نگاهت را داشتم
خدایا کاش فقط یک بار دیگر
آغوشش را داشتم

ادعای عشق میکنیم و فراموش کرده ایم رنگ چشم های مــــــــــــادرمان را . . .
به سلامتیشون …

مادر ای لطیف ترین گل بوستان هستی
تو شگفتی خلقتی
تو لبریز عظمتی
تو را دوست دارم و می ستایمت!

من به عشق در یک نگاه اعتقاد دارم
چون در اولین نگاه زندگیم مادرم رو دیدم !

در رحم مادر خداوند بچه را در آبی بسیار شور قرار داده تا جسمش تمیز بماند و مادر سنگینی بچه را کمتر احساس کند و خداوند روزی جنین را از طریق بند ناف که به مادر وصل است به او میرساند…، پس اگر مادر در غذا خوردن کوتاهی کند… از غذای جنین چیزی کم نمیشود…. بخاطر وجود غده هایی که با گرفتن مواد لازم از دندانها و استخوان مادر غذای جنین را تأمین میکند و به همین دلیل است که مادران با پیشروی در سن، دندان و پا و زانو درد میگیرند، و در آخر میگویند: زن زودتر از مرد پیر میشود…!اگه آدما بدونن که مادرشون بخاطر اونا استخونش آب میشده واقعا میمونن که چجوری قدردانی کنن!!! خداوندا از تو بهشتی میخواهم برای کسی که مرا به دنیا آورد…

زن عشق زايد وتو برايش نام انتخاب ميكنی!!او درد ميكشد وتو نگران از اينكه بچه دختر نباشد!!!او بيخوابی ميكشد وتو خواب حوريان بهشت ميبينی!او مادر ميشود وهمه جا ميپرسند نام پدر!…

مادرم…مادرم مدرک پزشکی ندارد؛ ولی دستهایش کاری میکنند که هزار قرص و دوا نمیکند…شماره نظام مهندسی ندارد؛ ولی از منِ ویرانه با حرف هایش یک آدم نو می سازد…نقاش نیست؛ ولی با یک کلام لبخندی روی لبهایم میکشد که هزار نقاش از پسش بر نمی آیند…ندیده ام توی استدیو ضبط صدا وقت بگذراند، ولی آهنگِ صدایش از هر موسیقی گوش نواز تر است…مادرم سر آشپز و رستوران دار نیست؛ ولی عطرِ و طعم غذاهایش هوش از سر میپراند…بهشت را زیر پایش ندیدم، ولی شک ندارم بهشت زیر پایش نیست…بهشت نعمتِ وجودش است…

کپشن عاشقانه / کپشن های زیبا مناسب اینستاگرام و… | تاو بیو

☘

‌ 𝐼 𝓁𝑜𝓋𝑒 𝒴𝑜𝓊 ♥️
ₑᵥₑᵣy ₛₑcₒₙd ₘₒᵣₑ ₜₕₐₙ bₑfₒᵣₑ.

هر ثانیه بیشتر از قبل‌ میخوامت

‌‌‌‌
# شاد # دوستت دارم # بامعرفت

تـا اَبـ∞ـَد جـُفـت هَمیم 💙 💍 # دوستت دارم

بی همگان به سر شود..
بی توءِ خر نمیشود.!(:😹😻
# دوستت دارم

زنــدِگـی زیبـاسـٺ
یَعنــی
دُرسـٺ از هَماݩ لَحظہ ای کِہ
تـــــ❤ــــو
تمـــام زنــدِگـی ام شُـدی # دوستت دارم

این دِل میرَوَد، جان میدَهَد ضَعف میکُنَد جانــا بَرایِ خَندِه‌اَت🙊💛 # دوستت دارم

▵طُ♡▴ سـرآغاز تمـامِ
▵آرزوهایِ▴ شـیرینِ دُنیـایِ مَنـی🍯
# دوستت دارم # همسر

خدا تـُو رو واسه دلیلِ تپش
‌‌ قلب من آفریده دلبر 💙🔗 〙
# دوستت دارم

ح‍‌ک‍‌ای‍‌ت ق‍‌ش‍‌ن‍‌گ‍‌يہ؟!
‍وق‍‌ت‍‌ي داغ‍‌ون‍‌ي ف‍‌قد یہ ن‍‌ف‍‌ر م‍‌ی‍‌ت‍‌ونہ آروم‍‌ت ک‍‌نہ اون‍‌م ه‍‌م‍‌ون‍‌یہ کح داغ‍‌ون‍‌ت ک‍‌رد‍ه.¡
# لاشی # خسته

حُضـــورت شُد ، امیــــدعِ
فردایِ مــن•🍃
# دوستت دارم # ادبی # همسر

ن‍‌ص‍‌ف ق‍‌ل‍‌ب‍‌م ب‍‌رای #طُ ؛ ن‍‌ص‍‌ف دی‍‌گ‍‌‌ش ف‍‌دای #طُ . .. # دوستت دارم # عشق یک طرفه # همسر # بامعرفت

تو دنیای من شدی عشقم♡ℒฺℴฺνℯฺ♡‌‌‌‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ دوسـℒℴνℯـت ᴅᴀʀᴀm ♥‿♥ ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ # دوستت دارم

و تــو آن حضرت یــاری ک وجودت تمنای من اســت.♡

♥️
# دوستت دارم

➖⃟♥️••گر تو شَوی گُناهِ من توبه نمیکنم زِ تو.. :)✌️ # دوستت دارم

وقتی قرار شد من بی قرار تو باشم
ناگهان تو تنها قرار زندگی من شدی ☺❤👫
# دوستت دارم # خجالتی

💞 یک ساعت 🕐 با تو را… 🖐💕 به میلیون ها ساعت 📉📈 بی تو ❌🚫 ترجیح میدهم… 🙂 ✋✔️💞
# دوستت دارم

جمع شدن در گوشهِ‌یِ آغـــوشِ ⟬تُ♡⟭
اَمن‌ترین گوشه‌یِ دلخــــواهِ من است..!🌼♥•
# دوستت دارم # ادبی # همسر

الو☎ مشترک مورد نظر درحال عاشقی است💜 لطفا بعدا تماس بگیرید😲 برو مزاحم نشو 🔗

ضربان قلبت بهترین آهنگ دنیاس دلبر []—♡—[]
# دوستت دارم # ادبی

تــــــو زیباترین آرزوی منی . . ♡ # دوستت دارم

هَر جآ بِرم بآزَم قَلبَم قُفلِه بِه قَلبِـ♡ـت💘 # دوستت دارم # زندگی # همسر

کجایی که هیچ چیز قشنگ تر از تماشای تو نیست….!🖤
# دوستت دارم # دلتنگی

کاش مےشُـد خَنـدِه هاتـو سِیـو کَـرد واسِـہ هَمیشِـہ..:)
# دوستت دارم

بغل تو!:-)بهترین جای آرامشه❤♡دلبر♡❤ # دوستت دارم

تو در ضمیر منی
چگونه از تو گریزم که ناگزیر منی…

┅┅┄┅┄┅✶💞✶┄┅┄ ┅
# دوستت دارم

با "تــو" بودن چیزیه ك بِهش میگم خوشبَختی♡

𖤐♥️••ᗷEIᑎG ᗯITᕼ YOᑌ IS ᗯᕼᗩT I ᑕᗩᒪᒪ ᕼᗩᑭᑭIᑎESS # دوستت دارم # همسر

💕هــر نــفــســۍ کــہ در ســینہ مـــیڪشـم به هـــواے تــوســت،🌸🍃،《دݪــبر ڪم》 ♡ # دوستت دارم

بـے مَهابا ◉بـغـلـܩ◉ ڪُن
وَسَطِ ◉ܩَـردُܩِ◉ شَهر
بِخُدا ◉عِـشـ༻ـق◉ بـِہ رُسوا شُدَنَش مـے ارزَد🤍✨ # دوستت دارم

امروز خورشید شادمانه‏ ترین طلوعش را خواهد کرد و دنیا رنگ دیگری خواهد گرفتقلب ها به مناسبت آمدنت خوشامد خواهند گفتسالروز زمینی شدنت مبارک . . .

نـفـس باد صبا مشک فشان خواهد شدعالـم پیر دگرباره جوان خواهد شدارغوان جام عقیقی به سمـن خواهد دادچشم نرگس به شقایق نگران خواهد شدآغاز بودنت مبارک

امروز روز توست،روز میلادت دنیا تبسم کرده استامروز با یادت امروز بی شک اسمان آبی ترین آبیست چرخ و فلک همچون دلم درگیر بی تابیست.تولدت مبارک

امروز هوا دوباره حس قشنگی دارهنم نم عشق و مستی از آسمون می بارهتولدت مبارک اگه قابل بدونیرها از این تن می شماین هدیه تولد پیشکش چشمای تو نازگل زیبای من

به نام او که مهر را آفرید و مهربانی را و تو را،زادروز تولد شما را صمیمانه تبریک عرض می کنم و عمری پر از سعادت و موفقیت و خوشبختی در کنار خانواده برایتان آرزو دارم.

الهی جاده زندگیت هموارآسمان چشمانت صاف و دریای دلت همیشه آرام و زلال باشدو هیچ وقت از دنیا خسته نباشی . . .تولدت مبارک

کدامین هدیه را به قلب مهربانت تقدیم کنیم که خود گنجینه ی زیبایی های عالمی؟ای شیرینی لطیف ترین سرود طبیعت،چگونه خدا را برای چنین بخشش رنگینی شکر گوییم؟تولدت مبارک پدر عزیز تر از جانم

روز تولدتدر دل خاک ترک خورده قلبم دانه ای احساس می کارممی دانم دست های کوچکش را رو به خورشید وجودت می برد بالازیر سایه مهربانت قد کشیدمتو را با هیچ خاکی دیگری قسمت نمی کنمآغاز نگاه زیبایت مبارک

پدر ای زیبا ترین ترانه ی هستی.
بدان که شب میلادت.برایم ارمغان خوبی ها وزیبایی هاست.
پس ای سر کرده ی خوبی ها میلادت مبارک

میگویند آغاز نو شدن آغاز تازه شدن بهار است،
اما برای من روز میلاد شما سر آغاز فصلی دگر از زندگیست
تولدتان مبارک پدر مهربانم

پدر عزیزمانما با هر تبسمت هزاران بار می شکفیم و با هر تپش قلبمان هزار بار نامت را میخوانیماگر بر روی زمین تنهاییم،ولی تو مثل ماه نگاهمان میکنیما بر وجود نازنینت سجده شکر میگذاریم.تولدت مبارک. فرزندانت

امروز به تو فکر می کنمبه زمانی که چشم گشودیو آغوش زمان ضربان قلبش را با تو یکی نموددنیایم با تو آغاز شدتولدت مبارک

زیباترین چشم انداز تندیس نگاه توستو قشنگترین لحظه لحظه روییدن توستپدر عزیزم سالروز تولدت را با تقدیم یک سبد گل سرخ تبریک میگویم . . .

می‌خواستم برایت هدیه بگیرم.گل گفت: مرا بفرست که مظهر زیبایی هستم. برگ گفت: مرا بفرست که مظهر ایستادگی‌ام.بید گفت: مرا بفرست که مظهر ادبم که همیشه سر به زیر دارم.ناگاه قلبم را دیدم که بهترین دارایی من است.گفتم: قلبم را می‌فرستم چون او خود زیباست،مظهر ایستادگی‌ست،سربه زیرو با نجابتست.تولدت مبارک برادرم

یک سبد احساس را با تو قسمت می کنمدر شب میلاد تو جان نثارت می کنمعشق زیبای تو را رونق دل می کنمبا تو ای زیباترین احساس بودن می کنمتولدت مبارک

تولدت مبارک.من چه خوشبخت بودم که خدا داداشی چون تو را بهم داد وتو چه خوشبختی که من الان دارم تولدت را تبریک می‌گویم.قدر مرا داشته باش داداش

تولد تو دلنشین‌ترین اتفاق زندگی من و بابا و مامانه.شمارش معکوسم از اول ماه شروع شده بود تا برسم به روز تولدت.حالا روزیه که انتظارش را می‌کشیدم،اما کلماتمو گم کردم! بدون هیچ کدامی دوستت دارم و تولدت مبارک داداشی

مکانی برایت بهتر از دلم سراغ ندارمتنگی اش را به بزرگی مهربانیت ببخشعزیزم عیدت مبارک

هدیه تولدت را فرستادم پیش خود خود خدا!لبخند بزن داداشی؛هدیه‌ام این دعا بود که همیشه لبخند بر لب داشته باشی.تولدت مبارک بهترین برادر دنیا

باشکوه‌ترین روز دنیا روز تولد توست و بهترین برادر دنیا تو هستی،تولدت مبارک برادر خوبم

به پاس تمام خوبیهایت ، بهترینها را برایت آرزو میکنم
تولدت مبارک

دوباره روز تولدت رسیدروزی که غصه سراغم نمیادروزی که دستای تنهایی منبیشتر از همیشه دستاتو میخوادتولدت مبارک

دستانم تشنه دستان تو
شانه هایم تکیه گاه خستگیهایت
به پاکی چشمانت قسم تا ابد با تو میمانم
بی آنکه دغدغه فردا را داشته باشم
چون میدانم فردا بیش از امروز دوستت خواهم داشت
عزیزم سالروز تولدت مبارک

وقتی نگاه تو به دنیا افتاد یک حس عجیب در دل ما افتاد ،در گوش بهار آسمان چیزی گفت، نام تو سر زبان گلها افتاد…تولدت مبارک

روز تولد تو میلاد عشق پاک است،برای شکر این روز پیشانیم به خاک است.

تو وجودت واسه من یه معجزه ستمثل تو هیچ کجا پیدا نمیشهروز میلاد قشنگت می مونهتوی تقویم دلم تا همیشهتولدت مبارک

تولد تو ” تولد من است!چون وقتی تو می آیی من زندگی میکنم…پس تولدمان مبارک…!

عزیزم ،زیباترین لحظه زندگیم را صرف با تو بودن میکنمو شکفتن زیبایت را در (…) مهر ،تبریک میگویم ،از طرف دوست دار همیشگیت (…)

تارهای گیتارم را به لرزش در می آورم
تا بارها و بارها به تو بگویم دوستت دارم
بارها این تارها به صدا درمی آیند و می گویم :تولدت مبارک بهترینم

تقویم دل من
نسبتی با تقویم های جهان ندارد…
میانِ برگ ریزان ِخزان،
وسط چله ی زمستان هم،
می بینی نوشته اند بهار!
آن لحظه که تو….خندیدی

امروز برایت زیبا ترین گل های دنیا را خواهم آورد،هرچند تو مهربان تر از همه آن هایی.امروز تولد تو تولد همه خوبی هاست

زیباترین گل ها را برای زیبایی زندگیتوکوتاهی عمرشان را برای غم هایت آرزومندم . . .تولدت مبارک

دل را از پیله ی قهرش بیرون خواهم کشید
واژه ها را از خواب فراموشی بیدار خواهم کرد
دسته گلی از یاس و باران برایت خواهم چید
نقش لبخن درا بر چهره ی زیبایت خواهم پاشید
تا جرأت نوشتن این سطر لرزان را پیدا کنم
تولدت مبارک خواهرم

روز تولد انسان ها در هیچ تقویمی یافت نمی شود
چرا که فقط در قلب کسانی که به آنها عشق می ورزند
حک شده است
تولدت مبارک خواهر عزیزم

هزاران بار خدا را شکر که چنین روزی را آفریدتا باغ جهان نظاره گر شکفتن گلی چون تو باشد . . .سالروز شکفتنت مبارک

آرزو می کنم روز تولدتمثل طعم کیک خامه ای شیرین باشهو سال جدید زندگیتسرشار از شادی و اتفاقات خوب برات باشهتولدت مبارک دوستم

عاشقانه در انتظار تو هستیم
کم طاقت دیدار تو هستیم
با آمدنت جمال ما روشن شد
حالا که آمدی گرفتار تو هستیم !
تولدت مبارک عزیزم !

حقارت واژه ها را وقتی دیدم که نتونستن مهربونیت رو توصیف کنند
به اندازه تمام خوبی های دنیا دوستت دارم .تولدت مبارک عزیزم . . .

می گویند آغاز نو شدن آغاز تازه شدن بهار است
اما برای من روز میلاد تو سر آغاز فصلی دگر از زندگیست
تولدت مبارک

گل غنچه کرد و غنچه شکفت
و خداوند در بهترین روز تاریخ زیباترین هدیه اش را به ما داد
میلادت مبارک

روز تولد انسان ها در هیچ تقویمی یافت نمی شود
چرا که فقط در قلب کسانی که به آنها عشق می ورزند
حک شده است
تولدت مبارک خواهر عزیزم

فرشته ها وجود دارن
اما بعضی وقتا چون بال ندارن ما بهشون می گیم خواهر
تولدت مبارک باشه خواهر عزیزم

هزاران بار خدا را شکر که چنین روزی را آفریدتا باغ جهان نظاره گر شکفتن گلی چون تو باشد . . .سالروز شکفتنت مبارک

قهقهه هایی آسمانی و آرامش زلال زندگی را برایت آرزو دارمزمین در انتظار تولد یک برگ ،من در حال شمارش معکوسصفر همیشه پایان نیست گاهی آغاز پرواز است . . .تولدت مبارک

همه واسه تولد عزیزانشون هدیه میدن،من هیچی به فکرم نرسید چی بهت بدم،مرغ عشقمو که خیلی دوسش دارم روز تولدت آزاد کردم.
یه دونه خودم،تولدت مبارک

لبخند زدی وآسمان آبی شد/شبهای قشنگ بهمن مهتابی شد/پروانه پس از تولد زیبایت/تا آخر عمر غرق بی تابی شد.
تولدت مبارک ….

میلاد تو شیرین ترین بهانه ایست
که می توان با ان به رنج های زندگی هم دل بست….

در روز تولدتتنها کمیبرای چشم به هم زدنیدستت را به من بدهتا دلت را در آغوش گیرمتولدت مبارک

روز تولد تو و گرچه نه یم کنار تومبارک ای عزیز جان تولد و بهار تودر این دیار نازنین، که یاسمن شکفته استشکفته باد نرگس جمال نوربار تو . . .

امروز روز میلاد توستو من در تب در کنار تو بودنمیسوزممن نیستم و توبی من این روز را جشن خواهی گرفتو چه بی من ها و بی تو هااین روزها بر ما میگذردتولدت مبارک

مهربانم …یک جهان قاصدک ناز به راهت باشد / بوی گل ، نذر قشنگی نگاهت باشدو خداوند شب و روز و تمام لحظات / با همه قدرت خود پشت و پناهت باشدتولدت مبارک !

در ستاره باران میلادت میان احساس مـن تا حضور تو حبابی است از جنس هـیچ …از دستان مـن تا لمس نـگاه تـو آسمانی است به بلندای عشق …جشـن میلادت را بـه پرواز میروم در این خانگی ترین آسمان بی انتها ،آسمانی که نه برای تو که تنها برای ما آبیست …” تولدت مبارک “

روزی کـه به دنیا آمدی هـرگز نمیدانستی زمانی خواهد رسید کـهآرامش بخش روح و روان کسی میشوی کـه با تو دنیا برایـش زیباتر است !بهانـه ی آرامشم تولدت مبارک …

از همان روزی کـه پای تـو بــه ایـن دنیا رســـیدغصه هایم یک بـه یک از قلب و جانم پـر کشیدروز میلاد تـو دنیا یـک صدا خنــدیده بودآسمان در مـقدمت باران گل باریده بودتولدت مبارک

شب میلاد تو ای دوست برای دل منشب میلاد همه خوبی هاست . . .تولدت مبارک

عزیزم یکسال دیگر از بدنیا آمدن تو گذشتو امیدوارم بهترین سال عمرت را پیش رو داشته باشیتولدت مبارک

عزیزتر از جانمتو قلبی به بزرگی دریا و روحی به وسعت آسمانها داریامیدوارم همیشه شاداب، خندان و سالم باشیتولدت مبارک

وجود تو تنها هدیه گرانبهایی بود که خداوند من را لایق آن دانستو هدیه من به تو نازنین قلب عاشقی است که فقط برای تو میتپدعاشقانه و صادقانه دوستت دارم و سالروز تولدت را تبریک میگویمتولدت مبارک

پدر از دست رفته ام!هرگاه به تو فکر می کنم، آرام می شوم. دلم می خواهد تا برای تو بنویسم و به دست فرشته ها بسپارم تا برای تو بیاورند. جملاتم را می نویسم و با آمدن سر مزارت می خوانم. تو کجا هستی؟ آیا در آرامگاهت هستی؟ یا در قاب عکسی که هر زمان دلم برای تو تنگ می شود، آن را بوسه باران می کنم.دوست دارم برایت بنویسم و با تو صحبت کنم تا شاید اندکی از دلتنگی ام کم شود. اما پدر از دست رفته ام، تو را به جان مادر قسمت می دهم با من حرف بزن. برای آرامش یافتنم، صدای تو را می خواهم. دل می خواهد چیزی از من درخواست کنی تا بگویم: چشم! دلم می خواهی سراغی از من بگیری ولی افسوس نمی گیری. باور نمی کنم که دیگر نمی توانم صدای تو را بشنوم.هر گاه پیرمردهایی که تسبیح به دست گرفتند را می بینم، با یاد تو می افتم، که همیشه تسبیح می گرداندی و می گردانی. من می گفتم: بابا، تسبیحت را به من بده تا با آن ذکر بگویم. تو می گفتی: با انگشتانت ذکر بگو. بابا دستانت را به من بده، دلم می خواهد با انگشتان تو ذکر بگویم.گاهی ناگهان از جا بلند می شوم و بهانه تو را می گیرم. به اتاق خالی تو می روم و کتابهایت را که روی آنها خاک نشسته است، می بینم، من به اندازه ذره ذره گرد و غبار هزاران بار غصه و اندوه می خورم. چقدر دلم می خواهد اینجا بودی و برای من کتاب می خواندی. آنجا که لقمان به پسرش نصیحت می کند که پدر و مادر را سپاسگزاری کن و من به خاطر تو شکرگزاری کنم و از تو بابت همه چیز تشکر نمایم.

راحت نوشتیم بابا نان دادبی آنکه بدانیم بابا چه سختبرای نان همه جوانی و عمرش را داد

دلم برای روزهایی تنگ استکه می دانم باز نخواهند گشتبرای پدرم که دیگر حضورش رااحساس نخواهم کردبه راستی که چه زود دیر می شودپدرم روزت مبارک…

پدر جان یاد آن شب‌ ها که ما را شمع جان بودیمیان نا امیدی ‌ها چراغ جاودان بودیبرایت زندگی کردن اگرچه رنج و سختی بودبنازم همتت بابا صبور و مهربان بودی

همیشه مونس و یاورم پدرم بودبه وقت رنج غمخوارم پدر بودچو پروانه اگر بال ‌و پرم سوختولی شمع شب تارم پدر بود

گل های بهشت سایبانت بابایک دسته ستاره ارمغانت بابادیگر چه کسی چشم به راهم باشدقربان نگاه مهربانت بابا

پشتم به تو گرم بودو قلبم به صدایت …تو بگو من بی توبا غم دنیا چه کنم؟

پدر مرا ببخشمرا ببخش که هرگز برای نبودتجلوی دیگران اشک نریختمکه نکند دلشان بگیردمرا ببخش که عشق به تو را پنهان کردمتا نخواهند دیگران ناراحت شوندمرا ببخش که دلتنگی‌هایم برایت را پنهان کردمتا دیگران نفهمند و غم و غصّه بخورندمرا ببخش امّا من دوستت دارمروزت مبارک فرشته قلب من

همیشه مونس و یاورم پدرم بودبه وقت رنج غمخوارم پدر بودچو پروانه اگر بال وپرم سوختولی شمع شب تارم پدر بود

تنهایی همین استتکرار تلخ زندگی بی توشاید که بدانی …سخت است نفس کشیدن بی تو

باباتو را کم داشتن چیز کمی نیستبی تو تمام بهارها پاییز استتمام عیدها عزا

به پاس اولین بوسه ایکه پدرم به رسم مهردر اوّلین ساعات تولد به گونه ام زدبه یاد سوزنده ترین بوسۀ آخرکه من به رسم وداع به صورتش زدمیادش را گرامی میدارمنثار روح همه ی پدرانیکه دیگر بین ما نیستند.

پدرنیستی که ببینی هنوز فرزندان تو گاه و بیگاه با یاد شیرین سخن‌های توایام می‌گذرانندنیستی اما گونه های فرزندان تو هنوز عصرهای پنجشنبه نم آلود و غصه دار استآخر چگونه می‌شود از یاد برد آن همه مهربانی و صبوری را؟

باورم نیست که دیگر نشنوم آوای تویا نبینم روی ماه و قامت زیبای توسالها سنگ صبورم بودی و هم صحبتمبی تو رنگ یأس دارد منزل و مأوای تو

به راستی که چه زود دیر میشود …پدرم همیشه بود و من قدر ندانستمحالا نیست و من در نبودش بیقرارم

روزت پدر، می آید و بدجور دلتنگم
یاد تماس آخرت، آن آخرین زنگم
آن روزهایی که نفهمیدم حضورت را
امروز با دنیای خالی از تو در جنگم

غم مرگ پدر کوچک غمی نیستجگر می‌سوزد و درد کمی نیستپدر زیبا گل باغ وجود استکه بی او زندگی جز ماتمی نیست

صد بار خدا مرثیه خوان کرد مرادر بوته صبر امتحان کرد مراهرگز نشکست پشتم از هیچ غمیجز مرگ پدر که ناتوان کرد مرا

سلامت می کنم باباجوابم میدهی یا نه؟غریب افتاده ام باباتو یادم می کنی یا نه؟دعا در حق من کردیهنوزم میکنی یا نه؟اگر بد کرده ام باباجوانی بود و نادانینمیدونم که آیا توحلالم کرده ای یا نه ؟

پدر عزیزتر از جانم!قاب عکست از آن بالا به من لبخند می‌زند. می‌گویم: خدا جان! اجازه بده که فقط یک بار دیگر صدایش را بشنوم و یک بار دیگر او را در آغوش بگیرم. فیلم‌هایی که از تو ضبط کرده‌ام را می‌گذارم. اشک می‌ریزم و صفحه نمایش را در آغوش می‌گیرم.می‌ترسم کسی سر برسد و بگوید که دیوانه شده‌ام اما من فقط دلتنگم. دلتنگ کسی که پشت و پناهم بود. دلتنگم برای او که تا بود، نمی‌دانستم امنیت و بخشش و مردانگی همه با او معنا می‌شود. کاش می‌شد فرصت‌های رفته را جبران کرد، کاش می‌آمدی و من می‌گفتم که دیگر قدر تو را می‌دانم. آن‌وقت به جای این همه خیرات برای تو هدیه‌ای می‌خریدم.حالا که جسم تو اینجا نیست، سعی می‌کنم خاطراتت را زنده کنم؛ غرور و نجابت، پاکی و صفای قدم، سنگینی سکوت و نگاه‌های نافذ تو را به خاطر می‌آورم و ریز ریز مثل بارانهای طولانی و بی‌شتاب ساعت‌ها اشک می‌ریزم.اگر کسی اشک‌هایم را دید، به من می‌گوید که باید صبر کنم. چه می‌گویند؟ در مرگ تو صبر؟ این تو بودی که به من صبر را یاد می‌دادی، حالا که تو نیستی، چه کسی به من از صبر بگوید تا حرفش را باور کنم؟ نیشخند می‌زنم. خون از چهارگوشه جگرم می‌چکد اما در ظاهر صبر می‌کنم و اشک‌هایم را از دیگران پنهان می‌دارم.

چه سخت است در دل گريستنو سخنی بر زبان نراندنچه سخت است بدون او زيستنو چهره پرمهر خندان، باصفاو صميمي او را در خاک جستنچه سخت است …

ای پدر ای با دل من همنشینای صمیمی ای بر انگشتر نگیندر صداقت برتر از ایینه اییدر رفاقت با دل بی‌کینه اییبابای عزیزم هنوزم رو رفاقتت حساب میکنمبیا تو خوابم که خیلی دلتنگتمروح همه پدرای آسمانی شاد

چه غم انگیز استگذراندن دقایق بدون حضور تو پدرحرفهام رو میشنوی ؟بغض نبودنت هیچ جا خالی نخواهد شدحتی اگر از چشای ناقابلم خون بباره

بابا جان!قلبم خالی است. مرگ تو با تهی شدن وجود من برابر بود. انگار چیزی را گم کرده‌ام و آن چیز تو هستی. ندیدن و نبودن تو برایم سخت است. دیگر منزل پدری برای من چه معنی می‌تواند داشته باشد؟ وقتی تو نیستی تا باغچه ها را آب بدهی؟ تو نیستی تا در را به روی ما باز کنی و ساکت و آرام یک گوشه بنشینی و بازی بچه‌ها را نگاه کنی.خانه خالی است، قلب ما خالی است و تک‌تک سلول‌های بودن ما درد می‌کند. حالا دیگر من از چه کسی سراغ بچگی‌هایم را بگیرم؟ خاطره اولین کفش‌هایی را که برایم خریدی، چقدر دوست داشتم. یک بار دیگر تعریفش کن. فقط من بودم و تو. خودمان دو تا رفتیم. چقدر خوب بود.یک خاطره‌ای هم داشتی که همیشه از بچگی من تعریف می‌کردی و به من می‌خندیدی. چقدر عصبانی می‌شدم از دستت. حالا بیا و آن خاطره از کارهای بچگانه مرا هزار بار بگو. دیگر نه از عصبانیت سرخ می‌شوم و نه خجالت می‌کشم، لبخند می‌زنم و به آهنگ صدای تو گوش می‌دهم و ذوق می‌کنم.دوست دارم بگویم: بابا و تو بگویی: جان بابا؟ آن‌وقت بدانم که سر حال و خوشحال هستی. آن وقت خودم را برایت لوس کنم.بابای خوبم! دیشب توی خواب گریه کردم. بیدار که شدم، گفتند اسم تو را صدا می‌زدم. دلم می‌خواهد پیش من باشی و مرا در پناه خودت بگیری. وقتی می‌خوابم تو را می‌بینم. چقدر خوابیدن را دوست دارم.

بابا بدون تو عید معنایی نداره
خسته شدم از اینکــــه تنــــــــــــــــــــهایی بشینم
تو کنج اتـــــــــــاقم هی عکســـــــــــــــــاتو ببینم
.
خسته شدم و می خــــــــوام یــــادم بره هستم
من از هـــــــمه دنیـــــــا دلگیــــــــــرم و خسته م
.
این عیـــــــد و نمی خـــــــوام، من عیـــدی ندارم
این عیــــــــــــــد واســـــــــــــــــه من روز عــــذابه
.
عیــــــــــدم مثل هر روز ، هر روز مثل دیــــــــــروز
من حــــــــــــــــــال دلم خیلی خـــــــــــــــــــــرابه
.
احســـــاس می کنم دارم دق می کنم اینـــــجا
این خـــونه یه زنــــــــــــدونه این خـــونه و هر جا
.
هر جا کــــه نشـــــــــونی از تو اونجـــــــــــا نباشه
دق مــرگـــ شدم و می خوام این دنیـــــا نباشه
.
احســــــــاس می کنم دیگه هیچ راهی نـــدارم
من موندم و تنــــــــــــــــــــــهاییم با این دل زارم
.
می ســـوزم و می ســازم من هیچی نمی گم
اما عزیزم عیـــــــــــــــــــــدو تبریکــ به تو می گم

همه ی وجود من همه ی وجود تو را دوست دارد

تو نیمه دیگر من هستی

من به تو نگاه می کنم
و بقیه ی عمرم را جلوی چشمانم می بینم.

هر لحظه که با تو می گذرد یک لحظه خاص است
ما احساسات و زندگی خود را با هم در میان می گذاریم
و احساسات شگفت انگیزی را با هم تجربه می کنیم
مثل همین عشق
دوستت دارم عزیزم

قبل از اینکه به زندگی من بیایی
هیچ وقت نمی دانستم عشق واقعی مثل چیه؟

تو همیشه می توانی در آغوش من احساس امنیت کنی
من هرگز به تو اجازه ی رفتن نمی دهم

هیچ چیز قدرت تغییر عشق من به تو را ندارد

من بارها عاشق شده ام …
اما همیشه با تو

تو دلیلی هستی که قلبم آواز می خواند

حرف امشب و دیشب نیست!
من مدت‌هاست
تو را از خدا می خواهم .

شک ندارم خداوند مرا سر راهت قرار داد تا عاشقت باشم
از بین دیگران مرا انتخاب کرد
چون میدانست به بهترین شکل دوستت خواهم داشت

سهمم از وصل تو کم نیست ، همین دیشب بودروی یک کاغذِ تر ، بوسه زدم نامت را

صبحی که شروعش با توستخورشید دیگر اضافیست !

سوگند میخورم به جز حضور توهیچ چیز این جهان را جدی نگرفته ام حتی عشق را

اوج محبت را نمی توان با پیامک تقدیم کرداما از همین فاصله خاک پای خوبانیم

دو کلام حرف حساب باهات دارم :” دوست دارم ”

و عشقپزشک حاذقی است !که نسخه ی تمام درد هایم رالابلای موهای تو پیچید . . .

امسال چه سال خوبی بود
انگار با همه سال‌های عمرم فرق داشت
وقتی تو قدم به زندگی‌ام گذاشتی یک سال بهتر از همه سال‌های عمرم شد
تو چه خوش قدم هستی
عشق زیبای من

زمین اون گل رو به دست سرنوشت داد و سرنوشت اون گل رو تو قلب من کاشت
تا باغچه خالی قلبم جایگاه یک گل باشد. گل من دوستت دارم

فرقی ندارد
چه ساعت از شبانه روز باشد
صدایت را که می‌شنوم
خورشید در دلم طلوع می‌کند

برای زیستن، دو قلب لازم است
قلبی که دوست بدارد و قلبی که دوست داشته شود
قلبی که هدیه کند و قلبی که بپذیرد
قلبی که بگوید و قلبی که جواب دهد
قلبی برای من و قلبی برای تنها نازنینم

دوستت دارم به حدی که اگر باشی برای تمـام لحظه هایت فرشی از عشـق پهن می‌کنم
تا تـــو عاشقانه قدم بزنی و من عاشقانه نگاهت را بدزدم

گام هایت را آسوده بردار
من هستم همین جا
کنار تو عشق ما ابدیست

با بودن تو در لحظه هایم
رقص پروانه‌ها زیباتر است
نغمه پرندگان خوش آهنگ‌تر است
نور خورشید درخشنده‌تر است
و تپش قلب من سریع‌تر از هر زمان دیگریست

و بهای عشق
دوست داشتن است
دوستت می‌دارم‌ای که بودنت مرگ را به تأخیر می‌اندازد

عشق تو مثل هوای دم صبح است
تازه ام می‌کند کافیست کمی تو را نفس بکشم
کافیست ریه ام را از دوست داشتنت پر کنم

نه طبق مد دوستت دارم
نه به حکم سنت
همه چیز بنا بر فطرت است
خوب‌ها دوست داشتنی اند
مثل تو

نام زیبای تو را در کتیبه‌ای از جنس عاطفه حک خواهم کرد
و عکس قشنگت را در قابی از جنس عشق می‌گذارم
تا همه بدانند تو سلطان جان من و فاتح دلم هستی

اگر تو یک درخت باشی، من خاک ریشه‌ات می‌شوم
اگر تو ساحل باشی، من رودخانه خواهم شد
اگر تو زنبور باشی، من یک گل خواهم شد
دوستت دارم همسر مهربانم

تو مثل باران هستی
بارانی از گل
بارانی از مهر
بارانی از لبخند
بارانی که به زندگی کویری من جان بخشید

عشق چیزی است که من هر روز در لبخند تو می‌بینم
عشق چیزی است که با هر لمس تو احساس می‌کنم
عشق چیزی است که در هر کلمه‌ای که می‌گویی می‌شنوم
عشق چیزی است که ما هر روز در آن زندگی می‌کنیم

مهربانی ات را مرزی نیست
یقین دارم فرشته‌ای
قبل از آفرینشت
قلبت را بوسیده
دوستت دارم

از روزی که تو را دیدم معنای عشق را درک کردم
و از روزی که با تو ازدواج کردم طعم شیرین زندگی را چشیدم
بند دلم در دستان توست نفسم

دوست داشتنت بوی باران می‌دهد
همان قدر بی مقدمه، همان قدر بی دغدغه
فقط یادت باشد مثل باران مرا بی واسطه دوست داشته باشی

دوست داشتنت بزرگترین نعمت دنیاست
مرا شاد می‌کند و لبخند را به دنیایم هدیه می‌کند
حتی این روز‌ها گاهی پرواز می‌کنم
من این دوست داشتن را بیشتر از هر چیز در این دنیا دوست دارم

راه‌’هایی هست
برایِ گفتنِ دوستت دارم!(:
که هیچ ربطی به واژه‌ها ندارند♡

پروردگارا
در گرداب حوادث
و امواج کمرشکن دردها
چون کشتی بان تو باشی
خاطرم آسوده است
که به سر منزل مقصود خواهم رسید

از غزل خوانی چشمان پر از ناز تو آه
من فدای رخ زیبای تو ای حضرت ماهدلبر ماهرخِ فتنه گرِ شهر آشوب
یک جماعت شده با طرز نگاهت گمراهجنگ نرم،اسلحه ی مخفی چشمان تو نیست؟
صاحب آلت قتاله ی چشمان سیاهای زلیخای زمان،حضرت زیبای جهان
یوسفت خسته شده در کف تنهاییِ چاههمه گفتیم که بر دلبری ات آمنّا
تو ولی زمزمه ی زیر لبت لا اکراهجان من بر کف و عشقم همه اش تقدیمت
نور چشمم!تو ببین و تو بگو و تو بخواهکار من نیست تحمل، که تو چون معجزه ای
به خداوند، به نقاش ظریف تو پناه

از ایستگاه دل تنگی
هر روز قطاری می گذرد!
تو
نمی آیی !!!!
اشک هایم می میرند
قلبم خالی می شود.
اما
امان از چشم هایم!!
هم چنان براه می مانند..‌.

‏با که خواهی باز کرد
این در که بر من بسته ای ؟
‏بر که خواهی بست دل را،
چون ز من برداشتی…

جای‌ات این‌جا نیست
این‌جا خیلی تاریک است.
تو از مادر به ماه می‌رسی،
از پدر به نقطه‌ی نور.

گفتی ز ناز بیش
مرنجان مرا، برو!
آن گفتنت که بیش
مرنجانم آرزوست…

روی پیشانی ام سیاه شده
دستمال ِ سپید مرطوبم
دارم از دست می روم اما
نگرانم نباش ، من خوبم !هیچ حسی ندارم از بودن
تیغ حس میکند جنونم را
دارم از دست می دهم کم کم
آخرین قطره های خونم رادر صف ِ جبر خاک منتظرم
اختیار زمان تمام شود
زندگی مثل فحش ارزان بود
مرگ باید گران تمام شود !از سرم مثل آب می گذرد
خاطراتی که تلخ و شیرین است
زندگی را به خواب می بینم
مرگ ، تعبیر ابن سیرین است !در سرت کل ّ ِ خانه چرخیدن
توی تقدیر در به در گشتن
هیچ راهی برای رفتن نیست
هیچ راهی برای برگشتنخودکشی بر چهار پایه ی عشق
مثل اثبات دال و مدلولی است
نگرانم نباش ، من خوبم
« مرگ یک اتفاق معمولی است ! » **محمد سعید میرزایی

درگیر تو بودم که نمازم به قضا رفت
در من غزلی درد کشید و سرِ زا رفت
سجاده گشودم که بخوانم غزلم را
سمتی که تویی عقربه قبله نما رفت
در بین غزل نام تو را داد زدم، داد
آنگونه که تا آن سر این کوچه صدا رفت
بیرون زدم از خانه یکی پشت سرم گفت
این وقت شب این شاعر دیوانه کجا رفت !؟
من بودم و زاهد به دوراهی که رسیدیم
من سمت شما آمدم او سمت خدا رفت
با شانه شبی راهی زلفت شدم اما …
من گم شدم و شانه پی کشف طلا رفت
در محفل شعر آمدم و رفتم و … گفتند
ناخوانده چرا آمد و ناخوانده چرا رفت !؟
می خواست بکوشد به فراموشی ات این شعر
سوزاندمش آنگونه که دودش به هوا رفت …محمد سلمانی

کفش‌های سیاه من
با لکه‌های کهنه‌گی‌ شان
با سوراخ‌هایی که باران را
به جوراب‌های من پیوند می‌دادند
چه‌قدر دنبال تو آمدند
چه‌قدر صبورانه منتظر ماندند
برای شنیدن صدای کفش‌هایت
بر سنگ‌فرش پارک پرت کنار بزرگ‌راه
چه‌قدر رج زدند آن خیابان خاطره‌خیز را
برای تلاقیِ کوتاه نگاه‌هامان
که همیشه ختم می‌شد به اخمِ تو
و من چه ظالمانه از یاد بردمشان
با خریدن کفشی نو
کفشی که قشنگ بود
اما نمی‌توانست تازی‌وار ردت را بو بکشد
و گم شدم با کفش‌های تازه‌ام
در خیابان‌هایی که به تو نمی‌رسیدند
بل‌که هنوز
در کنج انبار آن خانه‌ی قدیمی
جفتی کفش سیاه کهنه مانده باشد
که نمکی‌ها هم
روی خوش به آن‌ها نشان نمی‌دهند
باید دوباره بپوشمشان!
شاید آن کفش‌ها هم‌چنان
راه رسیدن به تو را بلد باشندیغما گلرویی

بعد مدت ها که آمد مثل من عاشق نبود
گرچه عاشق بود اما عاشق سابق نبود
یا برایش مثل یک بازیچه بودم یا که این
مرد شاعر، دختر چون ماه را لایق نبود
دوستش دارم هنوز و دوستش دارد ولی
حیف با من هیچ گاهی نازنین صادق نبود
از همان اول اگر می گفت حالا یحتمل
مرد شاعر این همه وارونه و دل دق نبود
از همان اول اگر می گفت عاشق هست حال
شاعر این عاشقانه همدم هق هق نبود
از همان اول اگر می گفت عشق اش نیستم
قلب من هم احتمالن مثل الآن شق نبود
از همان اول اگر می گفت میرفتم کنار
گرچه عاشق بود شاعر، لیک بی منطق نبود
حال من مثل کسی می ماند آن گاهی که در
بین اقیانوس ماند و پیش او قایق نبود
عشق دزدی را بلد بودم ولی افسوس که
مثل مرد ایده آل اش نام من سارق نبودهارون بهیار

دوستت دارم
تو همیشه با من بمون
این حس و از نگام بخون
تو رویای عشق منی
دوستت دارم اینو بدون

تو را با پنج حسم میخواهمت
بو میکنم موهایت را
لمس میکنم دستهایت را
چشم میدوزم به چشم‌هایت
گوش میدهم به صدای نفسهایت
و مزه میکنم لبهایت را

همانگونه که خورشیدهرگز از تابش باز نمی ‌ایستدقلب من نیز هرگز از دوست داشتنتدست نخواهد کشید

نشانی قلبت را هرگز از یاد نبرده ام
فرسنگها هم دور باشی
هوایت که به سرم بزند
می نشانمت…
کنار رویا هایم
دستهای دلواپسی ام را
قفل میکنم به بودنت…
تو…
همان جان منی…
که گاهی می رسی به لبهایم….

غیر از تو بر این دل اثر رهگذری نیستجز یاد تو بر صفحه ذهنم خبری نیستبی فکر تو و نام تو و حال و هوایتبر قامت این مرغ دلم بال و پری نیست

قسمت این بود
که من با تو معاصر باشمتا در این
قصــه پر حادثــه
حاضــر باشمحکم پیشانی ام این بود
که تو گم شوی ومن بـه دنبال تو یک
عمر مسافـر باشــم

اعتبار آدمها بہ حضورشان نیست .
بہ دلهرہ اے است ڪہ در نبودنشان
احساس مے شود ..
بعضے از نبودن ها را
هیچ بودنے پُر نمے ڪند…

جز منِ بی تو آسمانم دود،
جز منِ با تو دودمان برباد،
ای دلیل اصیل نابودی!
وی دلیل عزیز ویرانی!چند مسعود سعد سلمان و
چند خاقانی پریشان و
چند یاغی‌تبار دیگر را
قصد داری به خاک بنشانی؟

خیلی ها
دوست دارند
جایِ آدم معروف ها
سیاستمدار ها
و یا دکتر، مهندس ها باشند
من اما
دلم می خواهد
جایِ کسی باشم
که تو
عزیزم صدایش می زنی…

دیشب به خواب دیدم آن یار با وفا را
آغوش را گشودم گفتم بیا نگاراچون صبحدم پریدم از خواب ناز دیدم
دربرگرفته ام من افسوس متّکا را

دیشب به خواب دیدم گر دیده ام گدایی
سرشارم از زر و مال بی هیچ مدّعاییچون صبحدم رمیدم از خواب ناز دیدم
من هستم و لحافی همراه متکّاییگفتم خدا چه می شد گرخواب من شدی راست
می گشتمی گدایی بی چون و بی چرایی

از دور که می آمد چون کبک خرامان بود
زلفان پریشانش بر شانه نمایان بودآمد چو به نزدیکم، هوش از سر من بربود
چون گنده سبیل او تا زیر زنخدان بود

عیالوارم عیالوارم عیالوار
به تار و پود این دنیا گرفتارحقوق آخر برجم سه مثقال
بدهکاری و وامم چند خروار

زنی دارم که ناترس و دلیر است
شجاعت هاش خیلی چشمگیر استنمی ترسد ز سوسک و موش هرگز
تو گویی که ز جان خویش سیر است

هرچند دلش ز غصّه ها خون شد و رفت
صدبار ادراه رفت بیرون شد و رفتچون دید که افتاده گره درکارش
بادادن رشوه سخت ممنون شد و رفت !

نفس باد صبا آفت جان خواهد شد
عید می آید و اجناس گران خواهد شدقیمت میوه و شیرینی و آجیل و لباس
باز سرویس گر فک و دهان خواهد شدهمسرم چند ورق لیست به من خواهد داد
و سرا پای وجودم نگران خواهد شدمی زنم ساز مخالف دو سه روزی اما
عاقبت هرچه که او گفت همان خواهد شد

بی همگان به سر شود، بی تو بسر نمی شود
این شب امتحان من، چرا سحر نمی شود؟!مولوی او که سر زده، دوش به خوابم آمده
گفت که با یکی دو شب، درس به سر نمی شود !خر به افراط زدم، گیج شدم قاط زدم
قلدر الوات زدم، باز سحر نمی شود !

كنون رزم virus و رستم شنو
دگرها شنيدستي اين هم شنوكه اسفنديارش يكی disk داد
بگفتا به رستم كه ای نيكزاددر اين disk باشد يكی file ناب
كه بگرفتم از site افراسياب

این زندگی پُر غم ما آسان باد !
این سفره ی ما پُر از برنج و نان باد !یارانه ی ما قطع نماید هرکس
تا آخر عُمر بی زن و تنبان باد !

زان روز که این زمانه افراشته اند !
تخم بدی و جنگ و جدَل کاشته اند !یک عدّه فقیر زاده اند از مادر
یک عدّه همیشه خورده و داشته اند !

پیری دیدم قباله ای در دستش
یک تیشه و چمچه، ماله ای در دستشمی آید و باوقار و هشتاد و سه سال !
دست زن بیست ساله ای در دستش !

شتر در خواب بیند پنبه دانه
کچل را حسرت مو هست و شانه

از دست زمانه تیر باید بخوری
دائم غم ناگزیر باید بخوریگفتم به تو عاشقی مکن، کار تو نیست
بچه! تو هنوز شیر باید بخوری!

از دست زمانه تیر باید بخوری
دائم غم ناگزیر باید بخوریگفتم به تو عاشقی مکن، کار تو نیست
بچه! تو هنوز شیر باید بخوری!

ساعتی از ته دل می‌نالید
که بسی زنگ زدم در عالمخواب سنگین چه فراوان دیدم
اهل بیدار شدن اما کم

او از همه شکوه و شکایت دارد
از دست خودش فقط رضایت دارددر گوشه خانه می‌نشیند تنها
چون جغد به تک نشینی عادت دارد

انگار که از دماغ فیل افتاده است
یا از شکم کروکودیل افتاده استاما ورم قوزک پایش گوید
از روی درخت نارگیل افتاده است

در زخم زبان، فوق تخصص دارد
یک ریز، کنایه بر سرت می بارداو جز خود احمقش، کسی دیگر را
یک آدم ساده هم نمی پندارد

به بانک عشق تو دارم وثیقه
نگاهی کن بر این حسن سلیقهچو دانستم که فردا روز موزه است
تو را تبریک گفتم ای عتیقه

افسوس که عمر جاودان رفت از کف
سرمایه شادی جهان رفت از کفدردا که جوانی‌ام چه بیهوده گذشت
در دادن قسط و صف نان رفت از کف !

چون کاسب کوچه کار می‌باید داشت
در بالش خود دلار می‌باید داشتتا خوش گذرد چو پادشاهان قدیم
صد خانه، هزار یار می باید داشت

بله، من شاعر عصر فضایمبرای این که از امواج موزون کلاسیک،جدایم– به جان بچه هایم !_زبان بنده مقداری دراز است !چرا؟ چون شعر من پر رمز و راز است !بیا ای جان شیرین !بیا پهلوی من یک لحظه بنشینبیا از راهیان شعر نو شوکنار دفتر شعرم «ولو» شوبخوان از دفترم، شعری به صد شوقبگو : به به، به این ذوق

هلا! ای آشنای احتمالیاز این اشعار عالیبگیر از من دو کیلوبه جایشبده یک کاسه از آن آش آلو !که این، با آن یکی، از حیث تأثیرندارند هیچ توفیر !ابوالفضل زرویی نصرآباد

تمام شعرهای من قشنگ استمضامین کلام بنده شادندگشادندولی سوراخ رزق بنده تنگ استدر این جا اندکی جای درنگ است

بیا ای مهربان تربیا ای ذهن تبدار چغندر !به حال بنده بنگرببین دستان بی انصاف فرهنگچطوری بنده را اینجا تک انداختالاغ بد لگام بخت و اقبالبه مخلص جفتک انداختمن اکنون شاعری آوازه خوانمجوانمپر است از شعر نو، احساسدانم !

آواز نخوان این همه، سرسام گرفتماز دست تو هی قرص دیازپام گرفتملعنت به همان روز که تو کفتر خود راپر دادی و من کفتری از بام گرفتمعاشق شدم و پول هر آن چیز که داریمبا زور خودم از پدرم وام گرفتم !با حافظ و میخانه پدر بود مخالففالی فقط از حضرت خیام گرفتم !یک بار خبردار شدم کوی بهشتییک بار مچ ات را سر اعدام گرفتمگفتی که نکن، حرف نزن، خنده حرام استدر خانه ی تو دیپلم احکام گرفتم !از بس که تو هی گفتی و من کرده ام اجراالگوی بد نسل زنان، نام گرفتمافسوس نشد طنز سیاسی بنویسمزن بودم و از شوهرم الهام گرفتمشب خسته از آواز تو خوابیدم و دیدمدر خواب تو مردی و من آرام گرفتم!ناهید نوری

ای در وجودت چشم عالم مات و مبهوتدنیا فدای غمزه های چشم و ابروت!آمیزه ای از انبه و موز و انار استطعم لبان تو که دارد رنگ شاتوت!بر گیسوی کشمیری ات پیچیده ای بازشال کرشمه از حریرستان لاهوت!بگذار تا آخر دنیا بخوابمدر سایه سار پربهار باغ لیموت!گشتم ولی مثل تو را پیدا نکردمدر هندوچین و قندهار و بلخ و بیروت!یدالله گودرزی

طبیب نسخه ی درد مرا چنین پیچیددو وعده خوردن چایی به وقت چاییدنمعاونی که مشاور شده است می‌داندچقدر شغل شریفی است کشک ساییدنبه پیر میکده گفتم که چیست راه نجاتبخواست جام می‌و گفت: ژاژ خاییدنحکیم کاردرستی به همسرش فرمود:شنیده ایم که درد آور است زاییدن …بد است زاغ کسی را همیشه چوب زدنجماعت شعرا را مدام پاییدنخوش است یومیه اظهار فضل فرمودنزبان گشودن و دُر ریختن … مشاییدنصبا به حضرت اشرف ز قول بنده بگو:که آزموده خطا بود آزماییدنتمام قافیه ها ته کشید غیر یکیخوش است خوردن چایی به وقت چاییدن!سعید بیابانکی

گمان و حدس و باور لنگه کفشمی‌رود گاهی فراتر لنگه کفشبعد ازین حتی حقوق مرد و زنمی کند بی شک برابر! لنگه کفشمطمئنا خورده بر فرق پدرگر نباشد پای مادر لنگه کفش!می خورد برجای جای هیکلتکی شود قانع به یک سر لنگه کفشدر مساجد نیز دیدم عده ایمی برند از پای منبر لنگه کفشجفت آن البته لازم می‌شودشد ردیف شعر ما گر لنگه کفشمال مومن را حلالش خوانده اندپس نخواهد داد دیگر لنگه کفشآن قدر داغ است بازارش که شدداغ تر  از لیگ برتر لنگه کفشآبی و قرمز فراموشش کنیدمی‌شود یک روز سرور لنگه کفش!گاه از دست تماشاگر نمامی‌خورد آن جای داور لنگه کفش!ظالمی را گر ببیند در جهانمی زند بر سیم آخر لنگه کفشراشد انصاری

یکی از بزرگان به شکلی تمیزشنیدم که چسبید عمری به میز!چو گیسویِ مه‌طلعتانِ «طراز»مدیریت و عمر او شد درازبه هنگام نزعش ز خویشان کسیبر آن میز زد زور بیجا بسینشد کَنده میز از برِ محتضرمگر شد از آن محتضر را خبربزد شیشه قرص را بر سرشکه میزش نگردد جدا از برشهمه در عجب چون پس از مرگ نیزنداد از کف خویش دامان میزنگو میز بر کس ندارد وفاتو بنگر وفاداری میز راشده میّت و میز با هم کفندر این کار حیران شده گورکنجدا کردنش چون نه مقدور شدبه همراه آن میز در گور شد!سعید سلیمان پور ارومی

هرچند که اندام تو برف سبلان استاز گرمی اهوازِ لبت بوسه پزان استیک شهر در این عرضه تقاضای تو داردتقصیر لبت نیست اگر بوسه گران استبازار طلا نیست اگر موی طلاییتبا هر وزش باد چرا در نوسان است؟سر ریز شدم از یقه پیرهن از بسدر عشق تو سیال تنم در فوران استتا بره ی چشمان تو را گرگ ندزدددر مرتع گیسوت، دلم چشم چران استهر بار که تبخیر شد از ذهن خیالتآن سوی دگر خاطره ات در میعان استرویای من این بود که همراه تو باشمافسوس که در دست تو دست چمدان استباران تنت کاش بر این خانه بباردهر چند که بخت بد من، قطره چکان است!مجید آژ

تو را از بین صدها گل من احمق جدا کردمنفهمیدم غلط کردم من از اول خطا کردمشدی نزدیک و هی گفتی ضرر حالا ندارد کهپسندیدم تو را، من هم ولی ناز و ادا کردمشد آغاز ارتباط ما بدون فکر وبی منطقلگد کردم غرورم را و وجدان را رها کردمپیامک می‌زدی هرشب سر ساعت دقیقاً 9خودت را کشتی و آخر شما را تو صدا کردمو کم کم این پیامک ها عجیب و مهربان تر شدو من هم قصر پوشالی برای خود بنا کردمنشستم در خیالاتم زدم تاریخ عقدم راو در رۆیا دو دستم را فرو توی حنا کردم!به فکر مهریه بودم جهازم را چه می‌چیدممن احمق ببین حتی که فکر شیربها کردماز آن شب ساعت 9 من پیامک می‌زدم هر شبخودم با سادگی هایم عروسی را عزا کردمشدی تو بی خیال و من شدم هی بی قرار توتو هی بر من جفا کردی، من احمق وفا کردمولی رفتم به یک مسجد، بلاتکلیف و مستأصلبرای آن که برگردی فقط نذر و دعا کردمجواب آمد که: «واثق شو به الطاف خداوندیمگر کوری ندیدی که به تو عقلی عطا کردم؟»…من امشب بی خیال تو، ردیف و قافیه هستمتو کاری با دلم کردی که فکرش رو نمی کردممعصومه پاکروان

مطلب پیشنهادی: متن خنده دار برای همسر + جملات زیبای طنز برای فرستادن به عشق و همسر

در آزمون سخت عشقت کم نیاوردممشروطی حتی ترم آخر هم نیاوردمدر پاسخ پرسیدن از راز بقای عشقبرهان ترد غیر مستحکم نیاوردمپشت سرم حرف زیادی بود پیش از اینازحرف بدخواهان به ابرو خم نیاوردمداروی درد مزمن مردم شدم اماتنها برای درد خود مرهم نیاوردمابلیس خود را خفه کردم با خیال تونامی زحوا گندم و آدم نیاوردمشعری برایت بافتم با تاروپود عشقاما برایت برگه ی شعرم نیاوردمگم کرده بودم دست وپایم را به طوری کهاز خاطرم رفت و گل مریم نیاوردممحمدعلی ساکی

گل در بر و می در کف و معشوق به کام استمن مانده‌ام این‌جا که حلال است، حرام است؟با این که به فتوای دل اشکال نداردگر یار پسندید تو را کار تمام استدر مذهب ما باده حلال است، ولی حیفدر مذهب اسلام همین باده حرام استشد قافیه تکرار ولی مسئله‌ای نیستچون شاعر این بیت طرفدار نظام استاین ماه شب چاردهم در شب مهتابیا این که نه، همسایه ما در لب بام استدر مجلس اگر جای خودت را نشناسیاین جا است که مفهوم قعود تو قیام استپرسید طبیبم که پس از رفتن یارتوضع تو اعم از بد و از خوب کدام استاز این که چه آمد به سرم هیچ نگفتمگفتم دل من سوخت، نفهمید کجام استناصر فیض

به منظور صفا و عشق و حالی!سفر رفتیم یک شهر شمالیهوای شهر ما آلوده بود وهوای شهر آن ها بود عالی!پتو و سفره را برداشت مادرپدر هم توی دستش بود قالیلب دریا رسیدیم و نشستیمبه سختی جور شد یک جای خالی!نشد یک خانه یا ویلا بگیریم!دلیلش نیست اصلا ضعف مالی!دو ساعت بعد داداش بزرگمخرید از سوپری پاچین و بالی!من و داداش دیگر هم در این حینبه فکر گوجه بودیم و زغالی!بگویم با شما چیزی که دیدمنباشد حرف من هرگز خیالیعزیزی بر سر خود روسری داشت!یکی هم داشت یک مقدار شالی!به پای عده ای شلوارکِ شیک!وَ طرحش گل گلی یا خال خالی!یکی قلیان لیمو می‌کشید ویکی دنبال طعم پرتقالی!صدای ضبط ماشینی بلند وگروهی هم شده حالی به حالی!وَ دریا بود تیره از کثیفی!وَ ساحل هم شبیه آشغالی!تمام نرخ ها چندین برابربه طوری که مُخم کرد اتصالی!ولی با این همه از بهر سوغاتخریدم یک عدد ظرف سفالییقین دارم حسابی سود کردهبه جز آلوچه ای، مَرد بلالی!خیابان در خیابان بود خودروچه ایرانی، چه چینی، چه نپالی!به جان مادرم دریا ندیدمز فرط جمعیت در آن حوالیامیرحسین خوشحال

بنده ى خوب خدا مادر زنذکر خیرش همه جا مادر زنخنده رو، مثل مربا شیرینبهتر از باقلوا مادر زناز دخالت متنفر، دلسوزمنطقی، راه بیا مادر زنزندگى با زن و فرزند که نهبلکه شیرین شده با مادر زناز ششم هفتم هر برج به بعدبهترین حامى ما مادر زنصاحب صندوق قرض الحسنهگره از کار گشا مادر زنخانه اش خانه که نه رستورانصبح تا شب سرِ پا مادر زنگسل زلزله با او آرامباعث دفع بلا مادر زنطفلکى حضرت آدم که نداشتمثل من، مثل شما مادر زنبس که خوب است دلم مى خواهدنه یکى، بلکه سه تا مادر زنمصطفى مشایخى

«الا ای آهوی وحشی کجایی؟»که دارم با تو قصد آشناییکه من تنهام و سرگردان و بی کسبیا تا با تو من وصلت کنم پساگرچه ظاهراً گردن کلفتمولیکن باطناً زیبای خفته‌م!اگر چه ظاهراً من چیز! هستمولیکن نَرم چون ساویز هستم!بیا تا خطبه‌ی عقدی بخوانیمخدایی می‌شود؛ ما می‌توانیمچرا هی باشم اینطوری مشوّش؟چرا گاهی نباشم خرّم و خَ(و)ش؟رفیقت می‌شوم از بیخ، از جانرفیقی بی‌کلک، مانند مامانالا ای آهوی وحشی کجایی؟اِهِنّی! یا اُهُنّی! یک صدایی!برای عشق، تهران پایتخت استسفیدندنده‌ی هرگونه بخت است!به عشق دیدنت آواره گشتمدرِگوشی بگم: بیچاره گشتمچرا اینقدر، خوشگل دارد این شهر؟مگر با بنده مشکل دارد این شهر؟!به مترو بنگرم، تویش تو بینمبه خودرو بنگرم تویش تو بینمبه هر جا بنگرم، تاکسی، بی‌آرتیبه هر جا بنگرم کلاً تو هستی!به هر کس می‌رسم می‌پرسم از او:«گلی گم کرده‌ام! آهوی من کو؟!بگو آهوی من آیا تو هستی؟تو هستی؟ یا تو هستی؟ یا تو هستی؟»به مینا، پانته‌آ، پروین و مهسابه ساناز و به لیلا و پریسا…همه گویند، […] جای خالی! هستمخدا یاره مویه، کلاً به دستم!من از بس که پی‌ات گشتم، شدم گیجو گشتم منصرف از امر تزویجهمان بهتر عزب‌اُقلی بمیرمبجای اینکه گُل‌گیجه! بگیرمالا ای آهوی وحشی، کجایی؟برو بابا! نمی‌خواهد بیایی!رضا احسان پور