متن برای ضایع شدن

با غبار راه معشوق است راز آفتاب
خاک پای دوست در چشمان عاشق توتیاست
حسین منزوی

آخر ای دوست نخواهی پرسید
که دل از دوری رویت چه کشید
سوخت در آتش و خاکستر شد
وعده های تو به دادش نرسید

آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست

من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست
فروغ فرخزاد

نداند دوست از دشمن گل از خار
برش یکسان بود تسبیح و زنار
ز لذتهای عٰالم گر کنم یاد
بجز خون جگر چشمم مبناد

دوست مشمار آن که در نعمت زند
لاف یاری و برادر خواندگی
دوست آن دانم که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی
سعدی

بگیرید زنجیرم ای دوستان
که پیلم کند یاد هندوستان
دلا خیز و پائی به میخانه نه
صلائی به مستان دیوانه ده
شعر در مورد دوستی و رفاقت

من آن گلبرگ مغرورم نمی میرم ز بی آبی
ولی بی دوست میمیرم در این مرداب تنهایی

ای دوست به خدا دوری تو دشوار است
بی تو از گردش ایام دلم بیزار است
بی توای مونس جان، دل ز غمت می‌سوزد
دل افسرده من طالب یک دیدار است

رفـاقت را جـای عشـق در دلـم سپـردم تـا بـا یـاد دوسـت
از درد هیــچ عشـقی نسـوزم
بـه سلامتـی هـر چـی رفیـق بـامرام

گر عمری باشد ماندگار / می‌گذارم این سخن را یادگار
می‌نویسم روی کوه بی ستون / زنده باد یاران خوب روزگار

با دوست عشق زیباست با یار بیقراری
از دوست درد ماند و از یار یادگاری

همچنان چشم به چشمان تو دارم ای دوست
گوشه چشمی بنما بر دل زارم ای دوست
هر شبم نقش تو ماه شب چشمان من ست
روزها در شب هجرت بشمارم ای دوست

دوستی فصل قشنگیست پر از لاله سرخ
دوستی تلفیق شعور من و توست
دوستی رنگ قشنگیست به رنگ خدا
دوستی حس عجیبیست میان من و تو

ای دوست قبولم کن و جانم بستان
مستــم کـــن وز هر دو جهانم بستان
بـا هـــر چـــه دلم قرار گیـــرد بــی تـــو
آتش بــه مـــن انـــدر زن و آنـــم بستـان…
مولوی

به همان قدر که چشم تو پر از زیبایی است
بی تو دنیای من ای دوست پر از تنهایی است
بهروز یاسمی

از بس که مهر دوست به دل جا گرفته است
جایی برای کینه دشمن نمانده است
اظهری کرمانی

تا نگذری از جمع به فردی نرسی
تا نگذری از خویش به مردی نرسی
تا در ره دوست بی سر و پا نشوی
بی درد بمانی و به دردی نرسی
ابوسعید ابوالخیر

چشمی دارم همه پر از صورت دوست
با دیده مرا خوش ست چون دوست در اوست
از دیده دوست فرق کردن نه نکوست
یا دوست به جای دیده یا دیده خود اوست
مولانا

نی قصه‌ی آن شمع چگل بتوان گفت
نی حال دل سوخته دل بتوان گفت
غم در دل تنگ من از آن است که نیست
یک دوست که با او غم دل بتوان گفت
عمری ز پی مراد ضایع دارم
وز دور فلک چیست که نافع دارم
با هر که بگفتم که تو را دوست شدم
شد دشمن من وه که چه طالع دارم

من دلم می‌خواهد

خانه‌ای داشته باشم پر دوست

کنج هر دیوارش

دوستانم بنشینند آرام

گل بگو، گل بشنو

هر کسی می‌خواهد

داخل خانه پر مهر و صفامان گردد

یک سبد بوی گل سرخ به ما هدیه کند

شرط وارد گشتن

شستشوی د‌ل‌ها

شرط آن

داشتن یک دل بی رنگ و ریاست

به درش برگ گلی می‌کوبم

روی آن با قلم سبز بهار

می‌نویسم:

ای یار

خانه دوستی ما اینجاست

تا که سهراب نپرسد دیگر

خانه دوست کجاست

من دلم می‌خواهد

خانه‌ای داشته باشم پر دوست

کنج هر دیوارش

دوستانم بنشینند آرام

گل بگو، گل بشنو

هر کسی می‌خواهد

داخل خانه پر مهر و صفامان گردد

یک سبد بوی گل سرخ به ما هدیه کند

شرط وارد گشتن

شستشوی د‌ل‌ها

شرط آن

داشتن یک دل بی رنگ و ریاست

به درش برگ گلی می‌کوبم

روی آن با قلم سبز بهار

می‌نویسم:

ای یار

خانه دوستی ما اینجاست

تا که سهراب نپرسد دیگر

خانه دوست کجاست

دل من دیر زمانی ست که می پندارد

«دوستی» نیز گلی ست

مثل نیلوفر و ناز،

ساقه ترد ظریفی دارد

بی گمان سنگدل است آن که روا می‌دارد

جان این ساقه نازک را

دانسته

بیازارد

در زمینی که ضمیر من و توست

از نخستین دیدار

هر سخن، هر رفتار،

دانه‌هایی ست که می‌افشانیم

برگ و باری ست که می‌رویانیم

آب و خورشید و نسیمش «مهر» است

گر بدان گونه که بایست به بار آید

زندگی را به دل انگیزترین چهره بیاراید

آنچنان با تو در آمیزد این روح لطیف

که تمنای وجودت همه او باشد و بس

بی‌نیازت سازد، از همه چیز و همه کس

زندگی، گرمی دل‌های به هم پیوسته ست

تا در آن دوست نباشد همه درها بسته است

در ضمیرت اگر این گل ندمیده ست هنوز

عطر جان پرور عشق

گر به صحرای نهادت نوزیده ست هنوز

دانه‌ها را باید از نو کاشت

آب و خورشید و نسیمش را از مایه جان

خرج می‌باید کرد

رنج می‌باید برد

دوست می‌باید داشت

با نگاهی که در آن شوق برآرد فریاد

با سلامی که در آن نور ببارد لبخند

دست یکدیگر را

بفشاریم به مهر

جام دل‌هامان را

مالامال از یاری، غمخواری

بسپاریم به هم

بسراییم به آواز بلند:

شادی روح تو

ای دیده به دیدار تو شاد

باغ جانت همه وقت از اثر صحبت دوست

تازه، عطر افشان

گلباران باد

دوست واژه است

واژه‌ای که از لب فرشته‌ها چکیده است

دوست نامه است

نامه‌ای که از خدا رسیده است

نامه خدا همیشه خواندنی است

توی دفتر فرشته‌ها

واژه قشنگ دوست

ماندنی است

راستی دلت چقدر

آرزوی واژه‌های تازه داشت

دوست گل‌ات رسید

واژه را کنار واژه کاشت

واژه‌ها کتاب شد

دوستت همان دعای توست

آخرش دعای تو

مستجاب شد

دل بسته‌ام از همه عالم به روی دوست

وز هر چه فارغیم، بجز گفتگوی دوست

ما را زمانه دل نفریبد به هیچ روی

اِلّا به موی دلکش و روی نکوی دوست

باغ بهشت کاین همه وصفش کنند نیست

جز جلوه‌ای ز صحن مصفای کوی دوست

گل‌های باغ با همه شادابی و نشاط

خار آیدم به دیده نبینم چو روی دوست

یک موی یار خویش به عالم نمی‌دهم

ما بسته‌ایم رشته جان را به موی دوست

بر ما غم زمانه ز هر سو که رو کند

مائیم و روی دل به همه حال سوی دوست

ما جز رضای دوست تمنا نمی‌کنیم

چون آرزوی ماست همه آرزوی دوست

با غبار راه معشوق است راز آفتاب
خاک پای دوست در چشمان عاشق توتیاست
حسین منزوی

آخر ای دوست نخواهی پرسید
که دل از دوری رویت چه کشید
سوخت در آتش و خاکستر شد
وعده های تو به دادش نرسید

آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست

من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست
فروغ فرخزاد

نداند دوست از دشمن گل از خار
برش یکسان بود تسبیح و زنار
ز لذتهای عٰالم گر کنم یاد
بجز خون جگر چشمم مبناد

دوست مشمار آن که در نعمت زند
لاف یاری و برادر خواندگی
دوست آن دانم که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی
سعدی

بگیرید زنجیرم ای دوستان
که پیلم کند یاد هندوستان
دلا خیز و پائی به میخانه نه
صلائی به مستان دیوانه ده
شعر در مورد دوستی و رفاقت

من آن گلبرگ مغرورم نمی میرم ز بی آبی
ولی بی دوست میمیرم در این مرداب تنهایی

ای دوست به خدا دوری تو دشوار است
بی تو از گردش ایام دلم بیزار است
بی توای مونس جان، دل ز غمت می‌سوزد
دل افسرده من طالب یک دیدار است

رفـاقت را جـای عشـق در دلـم سپـردم تـا بـا یـاد دوسـت
از درد هیــچ عشـقی نسـوزم
بـه سلامتـی هـر چـی رفیـق بـامرام

گر عمری باشد ماندگار / می‌گذارم این سخن را یادگار
می‌نویسم روی کوه بی ستون / زنده باد یاران خوب روزگار

با دوست عشق زیباست با یار بیقراری
از دوست درد ماند و از یار یادگاری

همچنان چشم به چشمان تو دارم ای دوست
گوشه چشمی بنما بر دل زارم ای دوست
هر شبم نقش تو ماه شب چشمان من ست
روزها در شب هجرت بشمارم ای دوست

دوستی فصل قشنگیست پر از لاله سرخ
دوستی تلفیق شعور من و توست
دوستی رنگ قشنگیست به رنگ خدا
دوستی حس عجیبیست میان من و تو

ای دوست قبولم کن و جانم بستان
مستــم کـــن وز هر دو جهانم بستان
بـا هـــر چـــه دلم قرار گیـــرد بــی تـــو
آتش بــه مـــن انـــدر زن و آنـــم بستـان…
مولوی

به همان قدر که چشم تو پر از زیبایی است
بی تو دنیای من ای دوست پر از تنهایی است
بهروز یاسمی

از بس که مهر دوست به دل جا گرفته است
جایی برای کینه دشمن نمانده است
اظهری کرمانی

تا نگذری از جمع به فردی نرسی
تا نگذری از خویش به مردی نرسی
تا در ره دوست بی سر و پا نشوی
بی درد بمانی و به دردی نرسی
ابوسعید ابوالخیر

چشمی دارم همه پر از صورت دوست
با دیده مرا خوش ست چون دوست در اوست
از دیده دوست فرق کردن نه نکوست
یا دوست به جای دیده یا دیده خود اوست
مولانا

نی قصه‌ی آن شمع چگل بتوان گفت
نی حال دل سوخته دل بتوان گفت
غم در دل تنگ من از آن است که نیست
یک دوست که با او غم دل بتوان گفت
عمری ز پی مراد ضایع دارم
وز دور فلک چیست که نافع دارم
با هر که بگفتم که تو را دوست شدم
شد دشمن من وه که چه طالع دارم

من دلم می‌خواهد

خانه‌ای داشته باشم پر دوست

کنج هر دیوارش

دوستانم بنشینند آرام

گل بگو، گل بشنو

هر کسی می‌خواهد

داخل خانه پر مهر و صفامان گردد

یک سبد بوی گل سرخ به ما هدیه کند

شرط وارد گشتن

شستشوی د‌ل‌ها

شرط آن

داشتن یک دل بی رنگ و ریاست

به درش برگ گلی می‌کوبم

روی آن با قلم سبز بهار

می‌نویسم:

ای یار

خانه دوستی ما اینجاست

تا که سهراب نپرسد دیگر

خانه دوست کجاست

من دلم می‌خواهد

خانه‌ای داشته باشم پر دوست

کنج هر دیوارش

دوستانم بنشینند آرام

گل بگو، گل بشنو

هر کسی می‌خواهد

داخل خانه پر مهر و صفامان گردد

یک سبد بوی گل سرخ به ما هدیه کند

شرط وارد گشتن

شستشوی د‌ل‌ها

شرط آن

داشتن یک دل بی رنگ و ریاست

به درش برگ گلی می‌کوبم

روی آن با قلم سبز بهار

می‌نویسم:

ای یار

خانه دوستی ما اینجاست

تا که سهراب نپرسد دیگر

خانه دوست کجاست

دل من دیر زمانی ست که می پندارد

«دوستی» نیز گلی ست

مثل نیلوفر و ناز،

ساقه ترد ظریفی دارد

بی گمان سنگدل است آن که روا می‌دارد

جان این ساقه نازک را

دانسته

بیازارد

در زمینی که ضمیر من و توست

از نخستین دیدار

هر سخن، هر رفتار،

دانه‌هایی ست که می‌افشانیم

برگ و باری ست که می‌رویانیم

آب و خورشید و نسیمش «مهر» است

گر بدان گونه که بایست به بار آید

زندگی را به دل انگیزترین چهره بیاراید

آنچنان با تو در آمیزد این روح لطیف

که تمنای وجودت همه او باشد و بس

بی‌نیازت سازد، از همه چیز و همه کس

زندگی، گرمی دل‌های به هم پیوسته ست

تا در آن دوست نباشد همه درها بسته است

در ضمیرت اگر این گل ندمیده ست هنوز

عطر جان پرور عشق

گر به صحرای نهادت نوزیده ست هنوز

دانه‌ها را باید از نو کاشت

آب و خورشید و نسیمش را از مایه جان

خرج می‌باید کرد

رنج می‌باید برد

دوست می‌باید داشت

با نگاهی که در آن شوق برآرد فریاد

با سلامی که در آن نور ببارد لبخند

دست یکدیگر را

بفشاریم به مهر

جام دل‌هامان را

مالامال از یاری، غمخواری

بسپاریم به هم

بسراییم به آواز بلند:

شادی روح تو

ای دیده به دیدار تو شاد

باغ جانت همه وقت از اثر صحبت دوست

تازه، عطر افشان

گلباران باد

دوست واژه است

واژه‌ای که از لب فرشته‌ها چکیده است

دوست نامه است

نامه‌ای که از خدا رسیده است

نامه خدا همیشه خواندنی است

توی دفتر فرشته‌ها

واژه قشنگ دوست

ماندنی است

راستی دلت چقدر

آرزوی واژه‌های تازه داشت

دوست گل‌ات رسید

واژه را کنار واژه کاشت

واژه‌ها کتاب شد

دوستت همان دعای توست

آخرش دعای تو

مستجاب شد

دل بسته‌ام از همه عالم به روی دوست

وز هر چه فارغیم، بجز گفتگوی دوست

ما را زمانه دل نفریبد به هیچ روی

اِلّا به موی دلکش و روی نکوی دوست

باغ بهشت کاین همه وصفش کنند نیست

جز جلوه‌ای ز صحن مصفای کوی دوست

گل‌های باغ با همه شادابی و نشاط

خار آیدم به دیده نبینم چو روی دوست

یک موی یار خویش به عالم نمی‌دهم

ما بسته‌ایم رشته جان را به موی دوست

بر ما غم زمانه ز هر سو که رو کند

مائیم و روی دل به همه حال سوی دوست

ما جز رضای دوست تمنا نمی‌کنیم

چون آرزوی ماست همه آرزوی دوست

ﺩاﺷﺘﻢ ﻏﺼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺩﻡ!!!!😔

“ﻣو” ﺗﻮﺵ ﺩﻳﺪﻡ😳،ﺩﻳﮕﻪ ﻧﺨﻮﺭﺩﻡ😄!!!

می‌دونی چرا درخت‌ها برای هم جک تعریف نمی‌کنن؟ چون از درخت‌های بانمک چوب شور درست می‌کنن.

همین الان یه حس بدی بهم دست داد

ولی من با هاش دست ندادم انقدر ضايع شد 😂😂😂

یه روز یه بامیه به باباش می‌گه: می‌شه با دوستام برم بیرون؟! باباش می‌گه: آره پسرم، برو ولی زولبیا!

استیو جابز میگه اگه بى هدف از خواب بیدار شدید، برگردید برید بخوابید😂

آخه آدم انقدر فهمیده؟ 😂😜

می‌دونی فرق بلال با هویج چیه؟ بلال اذون می‌گه، هویج نمی‌گه.

یک مورچه و یک زرافه باهم ازدواج می‌کنن. شب عروسی مورچه گم می‌شه و بعد از یک هفته پیداش می‌شه.

بعد زرافه بهش می‌گه: این همه مدت کجا بودی؟ مورچه می‌گه: تو راه بودم که بیام بوست کنم.

می‌دونین اسم دیگۀ آووکادو چیه؟ خلابی! چون رنگ خیاره اما شکل گلابی.

می‌دونین اگه فیل لباس آبی بپوشه باباش بهش چی می‌گه؟ می‌گه: وای چقدر بهت میاد.

حلا اگه همون فیله لباس صورتی بپوشه باباش چی بهش می‌گه؟ می‌گه قبلی بیشتر بهت میومد.

حالا اگه فیله لباس قهوه‌ای بپوشه باباش بهش چی می‌گه؟ می‌گه: بسه چقدر لباس عوض می‌کنی!

به قول دوستم، با این وضع تک‌فرزندی

بیست سال دیگه بچه‌ها میگن: «من برای پدر و مادرم، هم پسر بودم هم دختر.» 😐😂

می‌دونین چرا هویج نارنجیه؟ چون بهش میاد! حالا می‌دونین چرا خیار سبزه؟ چون نارنجی بهش نمیاد.

تنها قسمتِ مثبت زندگيم

گروه خونيمه 😑😂😂

یه سیر و پیاز دعواشون می‌شه. سیره به پیازه می‌گه: حیف که سیرم و الا می‌خوردمت.

دقت کردین که همیشه میگیم پشت کامپیوتر نشستیم درحالیکه واقعا جلوی کامپیوتر نشستیم؟ 🤔🤔

تا اکتشافات بعدی خدا یار و نگهدارتون 😀😅✋️

داداشم ۱۱ سالشه معلم سوال داده

بهش اگه یه کیف پر از پول پیدا کنید چکار میکنید؟

نوشته : پشم هایم میریزد 😂😜

دوتا سوسیس تو ماکرویو بودن. سوسیس اولی می‌گه: وای اینجا چقد گرمه! سوسیس دومی می‌گه: خفه شو! سوسیس که صحبت نمی‌کنه!

اینشتین و نیوتن سک سک بازی می‌کردن. اسنشتین چشم می‌ذاره تا نیوتن قایم بشه، بعد نیوتن می‌ره توی یه مربع یک در یک می‌ایسته.

اینشتین می‌بینه نیوتن روبه‌روش وایساده، می‌گه: نیوتن دیدمت!

نیوتن می‌گه: من نیوتن نیستم پاسکالم. می‌گه یعنی چی؟ می‌گه: نیوتن روی متر مربع می‌شه پاسکال.

یارو توی جنگ بیسیم‌چی بوده. بیسیم می‌زنه می‌گه: من 5000 نفر رو اسیر کردم، بیایید ببریدشون.

بهش می‌گن: خوب خودت بیارشون.

می‌گه: آخه اینا نمی‌ذارن من بیام!

به یه نفر می‌گن یه میوه شیرین نام ببر. می‌گه خیار. میگن خیار که شیرین نیست. می‌گه با چایی شیرین بخوری نظرت عوض می‌شه.

من یه مدت هدفم این بود وکیل بشم برم قوه غذاییه یکم غذا بخورم…

بعدا فهمیدم اون یه چیز دیگست، برای همین کل زندگیم خراب شد…😂😂

زرافه‌ها وقتی عصبی می‌شن نمی‌تونن بگن: دیگه به اینجام رسیده! نهایتاً دستشون به اونجاشون برسه.

خانمه پشت فرمون بود چراغ سبز شد نرفت ، زرد شد نرفت ، قرمز شد نرفت

افسره رفت بغلش گفت خانم شرمنده ما همین سه رنگ و داریم
پسندتون نشد؟😂😂😂😂

تلفن خونمون زنگ خورد برداشتم بجا اینکه بگم الو بله
گفتم بلو اله!

طرف هم قاطی کرد گفت سلو الام 😐😁😂

می‌دونین وقتی پای یه شیر رو قطع کنن به جاش پای گربه بذارن اسم اون موجود چی می‌شه؟ شیرِ پاکتی!

رفتم مایو بخرم، میگه واسه استخر میخوای؟

گفتم نه چند روز دیگه عروسی دعوتم میخوام منحصربفرد ظاهرشم!!😂😂

یک مورچه و یک زرافه باهم ازدواج می‌کنن. شب عروسی مورچه گم می‌شه و بعد از یک هفته پیداش می‌شه. بعد زرافه بهش می‌گه: این همه مدت کجا بودی؟ مورچه می‌گه: تو راه بودم که بیام بوست کنم.

خره داشته می‌رفته چشمش به یه اسب میفته با حسرت می‌گه: ای کاش تحصیلاتم رو ادامه می‌دادم.

غضنفر هی نگاه به گوشیش میکرده و میخندیده ، بهش میگن اس ام اس اومده ؟

میگه آره ، میگن چیه ؟

میگه یکی هی اس ام اس میده Low Battery

حیف نان کیس کامپیوترش رو میبره تعمیرگاه می گه آقا اینو برای ما تعمیر کن.

مرده می گه: چه مشکلی داره؟

میگه: والا نمی دونم چرا چند روزه جا لیوانیش بیرون نمیاد!

ماهی‌ها وقتی هنگ می‌کنن می‌رن پیش نهنگ.

ماهی‌ها به خواهرشون می‌گن آبزی.

می‌دونین اگه یه ماهی تو بانک کار کنه بهش چی می‌گن؟ بهش می‌گن: فیش بانکی.

دوتا اسکیمو می‌شینن به نهنگ خوردن، نصفه نهنگ‌ها رو می‌خورن بعد این یکی به اون یکی می‌گه: لامصب نهنگ خوردن هم لامصب مثل تخمه‌است، می‌شینی پاش دیگه نمی‌تونی پاشی.

به یکی میگن اگه تو دریا کوسه بهت حمله کنه چکار می کنی؟

می گه می رم بالای درخت

می گن : تو دریا که درخت نیست یارو می گه: مجبورم می فهمی ؟ مجبورررررم

یارو ساعتش رو به سپر ماشین می‌مالیده. یکی رد می‌شه می‌گه: داداش داری چیکار می‌کنی؟

می‌گه: دارم اوقاتم رو سپری می‌کنم.

به ببعی می‌گن: بلدی اسم یه بازی بگی؟ می‌گه: مممممممعععععنچ!

دیشب بابام اومد پیشم میخواست بگه دخترم با من صادق باش

گفت دخترم با صادق باش 😂

منم فکر کردم بابام روشن فکر شده
گفتم نه بابا الان با یه پسر دیگم
به هیچ عنوان بهش خیانت نمیکنم
اینجا بیمارستان خاتم الانبیا
بخش شکستگی😂

اى لاويو پدر😂

یه روز یه خرگوشه رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت تا اینکه یه روز برگشت و برگشت و برگشت و…

ماره خجالت می‌کشه مستقیم بره کاندوم بخره. ۲ بسته واجبی می‌خره می‌گه: اگه می‌شه بقیه پولش رو کاندوم بدین.

از یه نفر که داشت با پا غذا درست می کرد پرسیدم :چرا داری با پا غذا درست می کنی؟؟؟؟؟؟؟

می دونید چی جواب داد؟؟؟؟؟

گفت آخه دست پخت من خیلی چرته!!!!!!!دارم با پا امتحان می کنم ببینم چه جور در میاد!!!!!!

پلیسه به ماره می‌گه: دست‌ها

یه روز سه تا لاکپشت دارن از خیابون رد می‌شن یهو کامیون میاد، مامانِ لاکپشت‌ها می‌گه «بچه‌ها وایسید!» لاکپشت‌ها می‌گن «مامان ما که همیشه تقریبا وایسادیم!»

یروز دوتا خرما دعواشون میشه

خب بعدش

این یکی میزنه نخل اون یکی رو در میاره

یه مار و یه جوجه تیغی باهم ازدواج می‌کنن بچشون می‌شه سیم خاردار

به مرغه می‌گن: می‌تونی روزی پونزده‌ تا تخم بذاری؟ می‌گه: اون کار رو فقط ج**ده‌های تلاونگ می‌کنن.

میدونی چرا هیلتر هیچوقت به کسی نگفت ممنون؟

چون بخاطر اینکه اصلا فارسی بلد نبود

گلبول سفید میره تو خون می‌بینه همه گولبول‌ها قرمزن می‌گه »ای بابا چرا منو در شریان نذاشتین»

مغز عجب موجود عجیبیه هااا

چرا چطو مگه

آخه یادش میاد که یه چیزی یادش رفته

خب

خب ولی یادش نمیاد که چیو یادش رفته

میدونی به کسی که موس (ماوس) وارد کشور میکنه چی میگن؟

نه چی میگن

موستاجر

یک روز دوتا سیاره داشتن دعوا می‌کردن. نپتون می‌گه «آقا ولش کن همیشه حق با مشتریه…»

می‌دونی کیبوردها چرا هم روزها کار می‌کنن هم شب‌ها؟ چون دوتا شیفت دارن.

نخه با سوزنه دعواش می‌شه. سوزنه می‌گه: اگه گذاشتم دیگه بری تو ک**نم!

میدونی وقتی اینترنتا دعواشون میشه بهم چی میگن

چی میگن؟

میگن، نرو رو مودم، امروز رو مود نیستم

دو تا چسه با هم بازی می‌کردن. یه گوزه میاد می‌گه: منم بازی؟ می‌گن: نه مامانمون گفته بی سر و صدا بازی کنین!

میدونی وقتی به تنفگا سخن بزرگان میگی تحت چه چیزی قرار میگیرن

نه تحت چی

تحت تک تیرررررر

یارو رفت رستوران، لیوان روی میز رو برعکس گذاشته بودن

به لیوان نگاه میکنه میگه، این چه لیوانیه که سر نداره

برعکسش میکنه میگه، چه جالب ته هم نداره

قطارها وقتی می‌رن دم خونۀ هم دیگه در می‌زنن، م‌یگن: درو واگُن.

شما میدونین که چرا تارزان ریش و سیبیل نداشت؟

به خاطر این که معتقد بود که به ریش نیست که، به ریشس

دوتا بادکنک داشتن می‌رفتن، یکیشون به اون یکی می‌گه: اونجارو! کاکتوسسسسسسسسسسسس

یه قرص اکس میندازن تو صندوق صدقات، صندوقه شروع می‌کنه وام دادن.

اومدم کار امروزم رو بندازم فردا

بلند انداختم افتاد پس فردا

بابا طاهر عريان تو حياط خونشون بوده يهو وحشي بافقي ميپره كونشو گاز ميگيره

دیدین وقتی اول صبح ها میرین تو خیابون، مردم یجوری نگامون میکنن که انگار ما از خواب بیدارشون کردیم

حالا دیدی یا ندیدی

میدونین دندونا وقتی میخوان برن مهمونی به موهاشون چی میزنن؟

آفت دیگه، به موهاشون آفت میزنن

یکی بود که سه تا پسر داشت به نام‌های جمشید و خمشید و گمشید. یه بار با پسراش کار داشت. بلند گفت: جمشید، همه مردم جمع شدن. بعد گفت: خمشید، همه مردم خم شدن. بعد گفت: گمشید، همه مردم گم شدن.

اینشتین و نیوتن سک سک بازی می‌کردن. اسنشتین چشم می‌ذاره تا نیوتن قایم بشه، بعد نیوتن می‌ره توی یه مربع یک در یک می‌ایسته. اینشتین می‌بینه نیوتن روبه‌روش وایساده، می‌گه: نیوتن دیدمت! نیوتن می‌گه: من نیوتن نیستم پاسکالم. می‌گه یعنی چی؟ می‌گه: نیوتن روی متر مربع می‌شه پاسکال.

میدونین توی منطقه های تهران وقتی میخوان پولشون رو جمع کنن، پولشون رو میریزن تو

چی؟

تو قلهک

سه نفر رو میندازن جهنم. بعد چند روز میان می‌بینن خاکی و درب و داغونن. می‌پرسن داستان چیه؟ می‌گن: خدایی کار ۳نفر نبود ولی بالاخره خاموشش کردیم.

میدونین واسه عرقی جات ها مهمون میاد نگران چین؟

نگران اینن که یه وقت کم و کاسنی یه وقت نباشه

انقد خونه موندیم

اسم اتاق رو گذاشتیم خونه

اسم پذیرایی رو گذاشتیم بیرون

سفیدپوسته به سیاه‌پوسته می‌گه آقا شما شبی؟ سیاهه به روی خودش نمیاره، باز می‌پرسه. سیاهه عصبانی می‌شه، سفیده می‌گه اه چه شب بدی..

ﺩاﺷﺘﻢ ﻏﺼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺩﻡ!!!!😔

“ﻣو” ﺗﻮﺵ ﺩﻳﺪﻡ😳،ﺩﻳﮕﻪ ﻧﺨﻮﺭﺩﻡ😄!!!

می‌دونی چرا درخت‌ها برای هم جک تعریف نمی‌کنن؟ چون از درخت‌های بانمک چوب شور درست می‌کنن.

همین الان یه حس بدی بهم دست داد

ولی من با هاش دست ندادم انقدر ضايع شد 😂😂😂

یه روز یه بامیه به باباش می‌گه: می‌شه با دوستام برم بیرون؟! باباش می‌گه: آره پسرم، برو ولی زولبیا!

استیو جابز میگه اگه بى هدف از خواب بیدار شدید، برگردید برید بخوابید😂

آخه آدم انقدر فهمیده؟ 😂😜

می‌دونی فرق بلال با هویج چیه؟ بلال اذون می‌گه، هویج نمی‌گه.

یک مورچه و یک زرافه باهم ازدواج می‌کنن. شب عروسی مورچه گم می‌شه و بعد از یک هفته پیداش می‌شه.

بعد زرافه بهش می‌گه: این همه مدت کجا بودی؟ مورچه می‌گه: تو راه بودم که بیام بوست کنم.

می‌دونین اسم دیگۀ آووکادو چیه؟ خلابی! چون رنگ خیاره اما شکل گلابی.

می‌دونین اگه فیل لباس آبی بپوشه باباش بهش چی می‌گه؟ می‌گه: وای چقدر بهت میاد.

حلا اگه همون فیله لباس صورتی بپوشه باباش چی بهش می‌گه؟ می‌گه قبلی بیشتر بهت میومد.

حالا اگه فیله لباس قهوه‌ای بپوشه باباش بهش چی می‌گه؟ می‌گه: بسه چقدر لباس عوض می‌کنی!

به قول دوستم، با این وضع تک‌فرزندی

بیست سال دیگه بچه‌ها میگن: «من برای پدر و مادرم، هم پسر بودم هم دختر.» 😐😂

می‌دونین چرا هویج نارنجیه؟ چون بهش میاد! حالا می‌دونین چرا خیار سبزه؟ چون نارنجی بهش نمیاد.

تنها قسمتِ مثبت زندگيم

گروه خونيمه 😑😂😂

یه سیر و پیاز دعواشون می‌شه. سیره به پیازه می‌گه: حیف که سیرم و الا می‌خوردمت.

دقت کردین که همیشه میگیم پشت کامپیوتر نشستیم درحالیکه واقعا جلوی کامپیوتر نشستیم؟ 🤔🤔

تا اکتشافات بعدی خدا یار و نگهدارتون 😀😅✋️

داداشم ۱۱ سالشه معلم سوال داده

بهش اگه یه کیف پر از پول پیدا کنید چکار میکنید؟

نوشته : پشم هایم میریزد 😂😜

دوتا سوسیس تو ماکرویو بودن. سوسیس اولی می‌گه: وای اینجا چقد گرمه! سوسیس دومی می‌گه: خفه شو! سوسیس که صحبت نمی‌کنه!

اینشتین و نیوتن سک سک بازی می‌کردن. اسنشتین چشم می‌ذاره تا نیوتن قایم بشه، بعد نیوتن می‌ره توی یه مربع یک در یک می‌ایسته.

اینشتین می‌بینه نیوتن روبه‌روش وایساده، می‌گه: نیوتن دیدمت!

نیوتن می‌گه: من نیوتن نیستم پاسکالم. می‌گه یعنی چی؟ می‌گه: نیوتن روی متر مربع می‌شه پاسکال.

یارو توی جنگ بیسیم‌چی بوده. بیسیم می‌زنه می‌گه: من 5000 نفر رو اسیر کردم، بیایید ببریدشون.

بهش می‌گن: خوب خودت بیارشون.

می‌گه: آخه اینا نمی‌ذارن من بیام!

به یه نفر می‌گن یه میوه شیرین نام ببر. می‌گه خیار. میگن خیار که شیرین نیست. می‌گه با چایی شیرین بخوری نظرت عوض می‌شه.

من یه مدت هدفم این بود وکیل بشم برم قوه غذاییه یکم غذا بخورم…

بعدا فهمیدم اون یه چیز دیگست، برای همین کل زندگیم خراب شد…😂😂

زرافه‌ها وقتی عصبی می‌شن نمی‌تونن بگن: دیگه به اینجام رسیده! نهایتاً دستشون به اونجاشون برسه.

خانمه پشت فرمون بود چراغ سبز شد نرفت ، زرد شد نرفت ، قرمز شد نرفت

افسره رفت بغلش گفت خانم شرمنده ما همین سه رنگ و داریم
پسندتون نشد؟😂😂😂😂

تلفن خونمون زنگ خورد برداشتم بجا اینکه بگم الو بله
گفتم بلو اله!

طرف هم قاطی کرد گفت سلو الام 😐😁😂

می‌دونین وقتی پای یه شیر رو قطع کنن به جاش پای گربه بذارن اسم اون موجود چی می‌شه؟ شیرِ پاکتی!

رفتم مایو بخرم، میگه واسه استخر میخوای؟

گفتم نه چند روز دیگه عروسی دعوتم میخوام منحصربفرد ظاهرشم!!😂😂

یک مورچه و یک زرافه باهم ازدواج می‌کنن. شب عروسی مورچه گم می‌شه و بعد از یک هفته پیداش می‌شه. بعد زرافه بهش می‌گه: این همه مدت کجا بودی؟ مورچه می‌گه: تو راه بودم که بیام بوست کنم.

خره داشته می‌رفته چشمش به یه اسب میفته با حسرت می‌گه: ای کاش تحصیلاتم رو ادامه می‌دادم.

غضنفر هی نگاه به گوشیش میکرده و میخندیده ، بهش میگن اس ام اس اومده ؟

میگه آره ، میگن چیه ؟

میگه یکی هی اس ام اس میده Low Battery

حیف نان کیس کامپیوترش رو میبره تعمیرگاه می گه آقا اینو برای ما تعمیر کن.

مرده می گه: چه مشکلی داره؟

میگه: والا نمی دونم چرا چند روزه جا لیوانیش بیرون نمیاد!

ماهی‌ها وقتی هنگ می‌کنن می‌رن پیش نهنگ.

ماهی‌ها به خواهرشون می‌گن آبزی.

می‌دونین اگه یه ماهی تو بانک کار کنه بهش چی می‌گن؟ بهش می‌گن: فیش بانکی.

دوتا اسکیمو می‌شینن به نهنگ خوردن، نصفه نهنگ‌ها رو می‌خورن بعد این یکی به اون یکی می‌گه: لامصب نهنگ خوردن هم لامصب مثل تخمه‌است، می‌شینی پاش دیگه نمی‌تونی پاشی.

به یکی میگن اگه تو دریا کوسه بهت حمله کنه چکار می کنی؟

می گه می رم بالای درخت

می گن : تو دریا که درخت نیست یارو می گه: مجبورم می فهمی ؟ مجبورررررم

یارو ساعتش رو به سپر ماشین می‌مالیده. یکی رد می‌شه می‌گه: داداش داری چیکار می‌کنی؟

می‌گه: دارم اوقاتم رو سپری می‌کنم.

به ببعی می‌گن: بلدی اسم یه بازی بگی؟ می‌گه: مممممممعععععنچ!

دیشب بابام اومد پیشم میخواست بگه دخترم با من صادق باش

گفت دخترم با صادق باش 😂

منم فکر کردم بابام روشن فکر شده
گفتم نه بابا الان با یه پسر دیگم
به هیچ عنوان بهش خیانت نمیکنم
اینجا بیمارستان خاتم الانبیا
بخش شکستگی😂

اى لاويو پدر😂

یه روز یه خرگوشه رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت و رفت تا اینکه یه روز برگشت و برگشت و برگشت و…

ماره خجالت می‌کشه مستقیم بره کاندوم بخره. ۲ بسته واجبی می‌خره می‌گه: اگه می‌شه بقیه پولش رو کاندوم بدین.

از یه نفر که داشت با پا غذا درست می کرد پرسیدم :چرا داری با پا غذا درست می کنی؟؟؟؟؟؟؟

می دونید چی جواب داد؟؟؟؟؟

گفت آخه دست پخت من خیلی چرته!!!!!!!دارم با پا امتحان می کنم ببینم چه جور در میاد!!!!!!

پلیسه به ماره می‌گه: دست‌ها

یه روز سه تا لاکپشت دارن از خیابون رد می‌شن یهو کامیون میاد، مامانِ لاکپشت‌ها می‌گه «بچه‌ها وایسید!» لاکپشت‌ها می‌گن «مامان ما که همیشه تقریبا وایسادیم!»

یروز دوتا خرما دعواشون میشه

خب بعدش

این یکی میزنه نخل اون یکی رو در میاره

یه مار و یه جوجه تیغی باهم ازدواج می‌کنن بچشون می‌شه سیم خاردار

به مرغه می‌گن: می‌تونی روزی پونزده‌ تا تخم بذاری؟ می‌گه: اون کار رو فقط ج**ده‌های تلاونگ می‌کنن.

میدونی چرا هیلتر هیچوقت به کسی نگفت ممنون؟

چون بخاطر اینکه اصلا فارسی بلد نبود

گلبول سفید میره تو خون می‌بینه همه گولبول‌ها قرمزن می‌گه »ای بابا چرا منو در شریان نذاشتین»

مغز عجب موجود عجیبیه هااا

چرا چطو مگه

آخه یادش میاد که یه چیزی یادش رفته

خب

خب ولی یادش نمیاد که چیو یادش رفته

میدونی به کسی که موس (ماوس) وارد کشور میکنه چی میگن؟

نه چی میگن

موستاجر

یک روز دوتا سیاره داشتن دعوا می‌کردن. نپتون می‌گه «آقا ولش کن همیشه حق با مشتریه…»

می‌دونی کیبوردها چرا هم روزها کار می‌کنن هم شب‌ها؟ چون دوتا شیفت دارن.

نخه با سوزنه دعواش می‌شه. سوزنه می‌گه: اگه گذاشتم دیگه بری تو ک**نم!

میدونی وقتی اینترنتا دعواشون میشه بهم چی میگن

چی میگن؟

میگن، نرو رو مودم، امروز رو مود نیستم

دو تا چسه با هم بازی می‌کردن. یه گوزه میاد می‌گه: منم بازی؟ می‌گن: نه مامانمون گفته بی سر و صدا بازی کنین!

میدونی وقتی به تنفگا سخن بزرگان میگی تحت چه چیزی قرار میگیرن

نه تحت چی

تحت تک تیرررررر

یارو رفت رستوران، لیوان روی میز رو برعکس گذاشته بودن

به لیوان نگاه میکنه میگه، این چه لیوانیه که سر نداره

برعکسش میکنه میگه، چه جالب ته هم نداره

قطارها وقتی می‌رن دم خونۀ هم دیگه در می‌زنن، م‌یگن: درو واگُن.

شما میدونین که چرا تارزان ریش و سیبیل نداشت؟

به خاطر این که معتقد بود که به ریش نیست که، به ریشس

دوتا بادکنک داشتن می‌رفتن، یکیشون به اون یکی می‌گه: اونجارو! کاکتوسسسسسسسسسسسس

یه قرص اکس میندازن تو صندوق صدقات، صندوقه شروع می‌کنه وام دادن.

اومدم کار امروزم رو بندازم فردا

بلند انداختم افتاد پس فردا

بابا طاهر عريان تو حياط خونشون بوده يهو وحشي بافقي ميپره كونشو گاز ميگيره

دیدین وقتی اول صبح ها میرین تو خیابون، مردم یجوری نگامون میکنن که انگار ما از خواب بیدارشون کردیم

حالا دیدی یا ندیدی

میدونین دندونا وقتی میخوان برن مهمونی به موهاشون چی میزنن؟

آفت دیگه، به موهاشون آفت میزنن

یکی بود که سه تا پسر داشت به نام‌های جمشید و خمشید و گمشید. یه بار با پسراش کار داشت. بلند گفت: جمشید، همه مردم جمع شدن. بعد گفت: خمشید، همه مردم خم شدن. بعد گفت: گمشید، همه مردم گم شدن.

اینشتین و نیوتن سک سک بازی می‌کردن. اسنشتین چشم می‌ذاره تا نیوتن قایم بشه، بعد نیوتن می‌ره توی یه مربع یک در یک می‌ایسته. اینشتین می‌بینه نیوتن روبه‌روش وایساده، می‌گه: نیوتن دیدمت! نیوتن می‌گه: من نیوتن نیستم پاسکالم. می‌گه یعنی چی؟ می‌گه: نیوتن روی متر مربع می‌شه پاسکال.

میدونین توی منطقه های تهران وقتی میخوان پولشون رو جمع کنن، پولشون رو میریزن تو

چی؟

تو قلهک

سه نفر رو میندازن جهنم. بعد چند روز میان می‌بینن خاکی و درب و داغونن. می‌پرسن داستان چیه؟ می‌گن: خدایی کار ۳نفر نبود ولی بالاخره خاموشش کردیم.

میدونین واسه عرقی جات ها مهمون میاد نگران چین؟

نگران اینن که یه وقت کم و کاسنی یه وقت نباشه

انقد خونه موندیم

اسم اتاق رو گذاشتیم خونه

اسم پذیرایی رو گذاشتیم بیرون

سفیدپوسته به سیاه‌پوسته می‌گه آقا شما شبی؟ سیاهه به روی خودش نمیاره، باز می‌پرسه. سیاهه عصبانی می‌شه، سفیده می‌گه اه چه شب بدی..

اللّهُمَّ اغفِر لِلمُومِنینَ وَ المُومِنَاتِ وَ المُسلِمینَ وَ المُسلِمَاتِ 

اَلاَحیَاءِ مِنهُم وَ الاَموَاتِ، تَابِع بَینَنَا وَ بَینَهُم بِالخَیراتِ 

اِنَّکَ مُجیبُ الدَعَوَاتِ اِنَّکَ غافِرَ الذَنبِ وَ الخَطیئَاتِ 

وَ اِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ بِحُرمَةِ الفَاتِحةِ مَعَ الصَّلَوَاتِ

خدایا مردان و زنان مؤمن و مسلمان

چه زنده و چه مرده از آنان را بیامرز، پیوند ده میان ما و آن‌ها را به خیرات

به‌درستی که تو اجابت‌کننده دعاهایی به درستی که توآمرزنده خطاهایی

به‌درستی که تو بر هر کاری توانایی.

1) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِک وَ رَسُولِک، وَ أَهْلِ بَیتِهِ الطَّاهِرِینَ، وَ اخْصُصْهُمْ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِک وَ رَحْمَتِک وَ بَرَکاتِک وَ سَلَامِک.

2) وَ اخْصُصِ اللَّهُمَّ وَالِدَی بِالْکرَامَةِ لَدَیک، وَ الصَّلَاةِ مِنْک، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

3) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَلْهِمْنِی عِلْمَ مَا یجِبُ لَهُمَا عَلَی إِلْهَاماً، وَ اجْمَعْ لِی عِلْمَ ذَلِک کلِّهِ تَمَاماً، ثُمَّ اسْتَعْمِلْنِی بِمَا تُلْهِمُنِی مِنْهُ، وَ وَفِّقْنِی لِلنُّفُوذِ فِیمَا تُبَصِّرُنِی مِنْ عِلْمِهِ حَتَّی لَا یفُوتَنِی اسْتِعْمَالُ شَیءٍ عَلَّمْتَنِیهِ، وَ لَا تَثْقُلَ أَرْکانِی عَنِ الْحَفُوفِ فِیمَا أَلْهَمْتَنِیهِ

4) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ کمَا شَرَّفْتَنَا بِهِ، وَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، کمَا أَوْجَبْتَ لَنَا الْحَقَّ عَلَی الْخَلْقِ بِسَبَبِهِ.

۵) اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی أَهَابُهُمَا هَیبَةَ السُّلْطَانِ الْعَسُوفِ، وَ أَبَرُّهُمَا بِرَّ الْأُمِّ الرَّءُوفِ، وَ اجْعَلْ طَاعَتِی لِوَالِدَی وَ بِرِّی به هما أَقَرَّ لِعَینِی مِنْ رَقْدَةِ الْوَسْنَانِ، وَ أَثْلَجَ لِصَدْرِی مِنْ شَرْبَةِ الظَّمْآنِ حَتَّی أُوثِرَ عَلَی هَوَای هَوَاهُمَا، وَ أُقَدِّمَ عَلَی رِضَای رِضَاهُمَا وَ أَسْتَکثِرَ بِرَّهُمَا بی‌وَ إِنْ قَلَّ، وَ أَسْتَقِلَّ بِرِّی به هما وَ إِنْ کثُرَ.

۶) اللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُمَا صَوْتِی، وَ أَطِبْ لَهُمَا کلَامِی، وَ أَلِنْ لَهُمَا عَرِیکتِی، وَ اعْطِفْ عَلَیهِمَا قَلْبِی، وَ صَیرْنِی به هما رَفِیقاً، وَ عَلَیهِمَا شَفِیقاً.

۷) اللَّهُمَّ اشْکرْ لَهُمَا تَرْبِیتِی، وَ أَثِبْهُمَا عَلَی تَکرِمَتِی، وَ احْفَظْ لَهُمَا مَا حَفِظَاهُ مِنِّی فِی صِغَرِی.

۸) اللَّهُمَّ وَ مَا مَسَّهُمَا مِنِّی مِنْ أَذًی، أَوْ خَلَصَ إِلَیهِمَا عَنِّی مِنْ مَکرُوهٍ، أَوْ ضَاعَ قِبَلِی لَهُمَا مِنْ حَقٍّ فَاجْعَلْهُ حِطَّةً لِذُنُوبِهِمَا، وَ عُلُوّاً فِی دَرَجَاتِهِمَا، وَ زِیادَةً فِی حَسَنَاتِهِمَا، یا مُبَدِّلَ السَّیئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ.

۹) اللَّهُمَّ وَ مَا تَعَدَّیا عَلَی فِیهِ مِنْ قَوْلٍ، أَوْ أَسْرَفَا عَلَی فِیهِ مِنْ فِعْلٍ، أَوْ ضَیعَاهُ لِی مِنْ حَقٍّ، أَوْ قَصَّرَا بی‌عَنْهُ مِنْ وَاجِبٍ فَقَدْ وَهَبْتُهُ لَهُمَا، وَ جُدْتُ بِهِ عَلَیهِمَا وَ رَغِبْتُ إِلَیک فِی وَضْعِ تَبِعَتِهِ عَنْهُمَا، فَإِنِّی لَا أَتَّهِمُهُمَا عَلَی نَفْسِی، وَ لَا أَسْتَبْطِئُهُمَا فِی بِرِّی، وَ لَا أَکرَهُ مَا تَوَلَّیاهُ مِنْ أَمْرِی یا رَبِّ.

۱۰) فَهُمَا أَوْجَبُ حَقّاً عَلَی، وَ أَقْدَمُ إِحْسَاناً إِلَی، وَ أَعْظَمُ مِنَّةً لَدَی مِنْ أَنْ أُقَاصَّهُمَا بِعَدْلٍ، أَوْ أُجَازِیهُمَا عَلَی مِثْلٍ، أَینَ إِذاً- یا إِلَهِی- طُولُ شُغْلِهِمَا به تربیتی! وَ أَینَ شِدَّةُ تَعَبِهِمَا فِی حِرَاسَتِی! وَ أَینَ إِقْتَارُهُمَا عَلَی أَنْفُسِهِمَا لِلتَّوْسِعَةِ عَلَی!

۱۱) هَیهَاتَ مَا یسْتَوْفِیانِ مِنِّی حَقَّهُمَا، وَ لَا أُدْرِک مَا یجِبُ عَلَی لَهُمَا، وَ لَا أَنَا بِقَاضٍ وَظِیفَةَ خِدْمَتِهِمَا، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِنِّی یا خَیرَ مَنِ اسْتُعِینَ بِهِ، وَ وَفِّقْنِی یا أَهْدَی مَنْ رُغِبَ إِلَیهِ، وَ لَا تَجْعَلْنِی فِی أَهْلِ الْعُقُوقِ لِلْآبَاءِ وَ الْأُمَّهَاتِ یوْمَ تُجْزی کلُّ نَفْسٍ بِما کسَبَتْ وَ هُمْ لا یظْلَمُونَ.

۱۲) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ ذُرِّیتِهِ، وَ اخْصُصْ أَبَوَی بِأَفْضَلِ مَا خَصَصْتَ بِهِ آبَاءَ عِبَادِک الْمُؤْمِنِینَ وَ أُمَّهَاتِهِمْ، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

۱۳) اللَّهُمَّ لَا تُنْسِنِی ذِکرَهُمَا فِی أَدْبَارِ صَلَوَاتِی، وَ فِی إِنًی مِنْ آنَاءِ لَیلِی، وَ فِی کلِّ سَاعَةٍ مِنْ سَاعَاتِ نَهَارِی.

۱۴) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اغْفِرْ لِی بِدُعَائِی لَهُمَا، وَ اغْفِرْ لَهُمَا بِبِرِّهِمَا بی‌مَغْفِرَةً حَتْماً، وَ ارْضَ عَنْهُمَا به شفاعتی لَهُمَا رِضًی عَزْماً، وَ بَلِّغْهُمَا بِالْکرَامَةِ مَوَاطِنَ السَّلَامَةِ.

۱۵) اللَّهُمَّ وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُک لَهُمَا فَشَفِّعْهُمَا فِی، وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُک لِی فَشَفِّعْنِی فِیهِمَا حَتَّی نَجْتَمِعَ بِرَأْفَتِک فِی‌دار کرَامَتِک وَ مَحَلِّ مَغْفِرَتِک وَ رَحْمَتِک، إِنَّک ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ، وَ الْمَنِّ الْقَدِیمِ، وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ.

السَّلَامُ عَلَی أَهْلِ الدِّیَارِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِمَاتِ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ إِنَّا بِکُمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ لَاحِقُونَ

اللَّهُمَّ جَافِ الْأَرْضَ عَنْ جُنُوبِهِمْ وَ صَاعِدْ إِلَیْکَ أَرْوَاحَهُمْ وَ لَقِّهِمْ مِنْکَ رِضْوَاناً وَ أَسْکِنْ إِلَیْهِمْ مِنْ رَحْمَتِکَ مَا تَصِلُ بِهِ وَحْدَتَهُمْ وَ تُونِسُ بِهِ وَحْشَتَهُمْ إِنَّکَ عَلی‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ

اللَّهُمَّ وَلِّهِمْ مَا تَوَلَّوْا وَ احْشُرْهُمْ مَعَ مَنْ أَحَبُّوا

اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ الْأَرْوَاحِ الْفَانِيَةِ وَ الْأَجْسَادِ الْبَالِيَةِ وَ الْعِظَامِ النَّخِرَةِ الَّتِي خَرَجَتْ مِنَ الدُّنْيَا وَ هِيَ بِكَ مُؤْمِنَةٌ أَدْخِلْ عَلَيْهِمْ رَوْحا مِنْكَ وَ سَلاما مِنِّي

السَّلامُ عَلَى أَهْلِ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ مِنْ أَهْلِ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ يَا أَهْلَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ بِحَقِّ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ كَيْفَ وَجَدْتُمْ قَوْلَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ مِنْ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ يَا لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ بِحَقِّ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ اغْفِرْ لِمَنْ قَالَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ وَ احْشُرْنَا فِي زُمْرَةِ مَنْ قَالَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِيٌّ وَلِيُّ اللَّهِ.

اللَّهُمَّ ارْحَمْ غُرْبَتَهُ وَ صِلْ وَحْدَتَهُ وَ آنِسْ وَحْشَتَهُ وَ آمِنْ رَوْعَتَهُ وَ أَسْكِنْ إِلَيْهِ مِنْ رَحْمَتِكَ رَحْمَةً يَسْتَغْنِي بِهَا عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِوَاكَ وَ أَلْحِقْهُ بِمَنْ كَانَ يَتَوَلاهُ

اللَّهُمَّ جَافِ الْأَرْضَ عَنْ جُنُوبِهِمْ وَ صَاعِدْ إِلَيْكَ أَرْوَاحَهُمْ وَ لَقِّهِمْ مِنْكَ رِضْوَاناً وَ أَسْكِنْ إِلَيْهِمْ مِنْ رَحْمَتِكَ مَا تَصِلُ بِهِ وَحْدَتَهُمْ وَ تُونِسُ بِهِ وَحْشَتَهُمْ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 
به نام خداوند رحمتگر مهربان
 الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ 
ستايش خدايى را كه پروردگار جهانيان
 الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
رحمتگر مهربان
 مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ 
[و] خداوند روز جزاست
 إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ 
[بار الها] تنها تو را مى ‏پرستيم و تنها از تو يارى مى‏ جوييم
 اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ 
ما را به راه راست هدايت فرما
 صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ 
راه آنان كه گرامى‏ شان داشته اى نه [راه] مغضوبان و نه [راه] گمراهان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ 

ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم

وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ 

و از شب قدر چه آگاهت كرد

لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ 

شب قدر از هزار ماه ارجمندتر است

تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ 

در آن [شب] فرشتگان با روح به فرمان پروردگارشان براى هر كارى [كه مقرر شده است] فرود آيند

سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ 

[آن شب] تا دم صبح صلح و سلام است

اللّهُمَّ اغفِر لِلمُومِنینَ وَ المُومِنَاتِ وَ المُسلِمینَ وَ المُسلِمَاتِ 

اَلاَحیَاءِ مِنهُم وَ الاَموَاتِ، تَابِع بَینَنَا وَ بَینَهُم بِالخَیراتِ 

اِنَّکَ مُجیبُ الدَعَوَاتِ اِنَّکَ غافِرَ الذَنبِ وَ الخَطیئَاتِ 

وَ اِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ بِحُرمَةِ الفَاتِحةِ مَعَ الصَّلَوَاتِ

خدایا مردان و زنان مؤمن و مسلمان

چه زنده و چه مرده از آنان را بیامرز، پیوند ده میان ما و آن‌ها را به خیرات

به‌درستی که تو اجابت‌کننده دعاهایی به درستی که توآمرزنده خطاهایی

به‌درستی که تو بر هر کاری توانایی.

1) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِک وَ رَسُولِک، وَ أَهْلِ بَیتِهِ الطَّاهِرِینَ، وَ اخْصُصْهُمْ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِک وَ رَحْمَتِک وَ بَرَکاتِک وَ سَلَامِک.

2) وَ اخْصُصِ اللَّهُمَّ وَالِدَی بِالْکرَامَةِ لَدَیک، وَ الصَّلَاةِ مِنْک، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

3) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَلْهِمْنِی عِلْمَ مَا یجِبُ لَهُمَا عَلَی إِلْهَاماً، وَ اجْمَعْ لِی عِلْمَ ذَلِک کلِّهِ تَمَاماً، ثُمَّ اسْتَعْمِلْنِی بِمَا تُلْهِمُنِی مِنْهُ، وَ وَفِّقْنِی لِلنُّفُوذِ فِیمَا تُبَصِّرُنِی مِنْ عِلْمِهِ حَتَّی لَا یفُوتَنِی اسْتِعْمَالُ شَیءٍ عَلَّمْتَنِیهِ، وَ لَا تَثْقُلَ أَرْکانِی عَنِ الْحَفُوفِ فِیمَا أَلْهَمْتَنِیهِ

4) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ کمَا شَرَّفْتَنَا بِهِ، وَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، کمَا أَوْجَبْتَ لَنَا الْحَقَّ عَلَی الْخَلْقِ بِسَبَبِهِ.

۵) اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی أَهَابُهُمَا هَیبَةَ السُّلْطَانِ الْعَسُوفِ، وَ أَبَرُّهُمَا بِرَّ الْأُمِّ الرَّءُوفِ، وَ اجْعَلْ طَاعَتِی لِوَالِدَی وَ بِرِّی به هما أَقَرَّ لِعَینِی مِنْ رَقْدَةِ الْوَسْنَانِ، وَ أَثْلَجَ لِصَدْرِی مِنْ شَرْبَةِ الظَّمْآنِ حَتَّی أُوثِرَ عَلَی هَوَای هَوَاهُمَا، وَ أُقَدِّمَ عَلَی رِضَای رِضَاهُمَا وَ أَسْتَکثِرَ بِرَّهُمَا بی‌وَ إِنْ قَلَّ، وَ أَسْتَقِلَّ بِرِّی به هما وَ إِنْ کثُرَ.

۶) اللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُمَا صَوْتِی، وَ أَطِبْ لَهُمَا کلَامِی، وَ أَلِنْ لَهُمَا عَرِیکتِی، وَ اعْطِفْ عَلَیهِمَا قَلْبِی، وَ صَیرْنِی به هما رَفِیقاً، وَ عَلَیهِمَا شَفِیقاً.

۷) اللَّهُمَّ اشْکرْ لَهُمَا تَرْبِیتِی، وَ أَثِبْهُمَا عَلَی تَکرِمَتِی، وَ احْفَظْ لَهُمَا مَا حَفِظَاهُ مِنِّی فِی صِغَرِی.

۸) اللَّهُمَّ وَ مَا مَسَّهُمَا مِنِّی مِنْ أَذًی، أَوْ خَلَصَ إِلَیهِمَا عَنِّی مِنْ مَکرُوهٍ، أَوْ ضَاعَ قِبَلِی لَهُمَا مِنْ حَقٍّ فَاجْعَلْهُ حِطَّةً لِذُنُوبِهِمَا، وَ عُلُوّاً فِی دَرَجَاتِهِمَا، وَ زِیادَةً فِی حَسَنَاتِهِمَا، یا مُبَدِّلَ السَّیئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ.

۹) اللَّهُمَّ وَ مَا تَعَدَّیا عَلَی فِیهِ مِنْ قَوْلٍ، أَوْ أَسْرَفَا عَلَی فِیهِ مِنْ فِعْلٍ، أَوْ ضَیعَاهُ لِی مِنْ حَقٍّ، أَوْ قَصَّرَا بی‌عَنْهُ مِنْ وَاجِبٍ فَقَدْ وَهَبْتُهُ لَهُمَا، وَ جُدْتُ بِهِ عَلَیهِمَا وَ رَغِبْتُ إِلَیک فِی وَضْعِ تَبِعَتِهِ عَنْهُمَا، فَإِنِّی لَا أَتَّهِمُهُمَا عَلَی نَفْسِی، وَ لَا أَسْتَبْطِئُهُمَا فِی بِرِّی، وَ لَا أَکرَهُ مَا تَوَلَّیاهُ مِنْ أَمْرِی یا رَبِّ.

۱۰) فَهُمَا أَوْجَبُ حَقّاً عَلَی، وَ أَقْدَمُ إِحْسَاناً إِلَی، وَ أَعْظَمُ مِنَّةً لَدَی مِنْ أَنْ أُقَاصَّهُمَا بِعَدْلٍ، أَوْ أُجَازِیهُمَا عَلَی مِثْلٍ، أَینَ إِذاً- یا إِلَهِی- طُولُ شُغْلِهِمَا به تربیتی! وَ أَینَ شِدَّةُ تَعَبِهِمَا فِی حِرَاسَتِی! وَ أَینَ إِقْتَارُهُمَا عَلَی أَنْفُسِهِمَا لِلتَّوْسِعَةِ عَلَی!

۱۱) هَیهَاتَ مَا یسْتَوْفِیانِ مِنِّی حَقَّهُمَا، وَ لَا أُدْرِک مَا یجِبُ عَلَی لَهُمَا، وَ لَا أَنَا بِقَاضٍ وَظِیفَةَ خِدْمَتِهِمَا، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِنِّی یا خَیرَ مَنِ اسْتُعِینَ بِهِ، وَ وَفِّقْنِی یا أَهْدَی مَنْ رُغِبَ إِلَیهِ، وَ لَا تَجْعَلْنِی فِی أَهْلِ الْعُقُوقِ لِلْآبَاءِ وَ الْأُمَّهَاتِ یوْمَ تُجْزی کلُّ نَفْسٍ بِما کسَبَتْ وَ هُمْ لا یظْلَمُونَ.

۱۲) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ ذُرِّیتِهِ، وَ اخْصُصْ أَبَوَی بِأَفْضَلِ مَا خَصَصْتَ بِهِ آبَاءَ عِبَادِک الْمُؤْمِنِینَ وَ أُمَّهَاتِهِمْ، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

۱۳) اللَّهُمَّ لَا تُنْسِنِی ذِکرَهُمَا فِی أَدْبَارِ صَلَوَاتِی، وَ فِی إِنًی مِنْ آنَاءِ لَیلِی، وَ فِی کلِّ سَاعَةٍ مِنْ سَاعَاتِ نَهَارِی.

۱۴) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اغْفِرْ لِی بِدُعَائِی لَهُمَا، وَ اغْفِرْ لَهُمَا بِبِرِّهِمَا بی‌مَغْفِرَةً حَتْماً، وَ ارْضَ عَنْهُمَا به شفاعتی لَهُمَا رِضًی عَزْماً، وَ بَلِّغْهُمَا بِالْکرَامَةِ مَوَاطِنَ السَّلَامَةِ.

۱۵) اللَّهُمَّ وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُک لَهُمَا فَشَفِّعْهُمَا فِی، وَ إِنْ سَبَقَتْ مَغْفِرَتُک لِی فَشَفِّعْنِی فِیهِمَا حَتَّی نَجْتَمِعَ بِرَأْفَتِک فِی‌دار کرَامَتِک وَ مَحَلِّ مَغْفِرَتِک وَ رَحْمَتِک، إِنَّک ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ، وَ الْمَنِّ الْقَدِیمِ، وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ.

السَّلَامُ عَلَی أَهْلِ الدِّیَارِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِمَاتِ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ إِنَّا بِکُمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ لَاحِقُونَ

اللَّهُمَّ جَافِ الْأَرْضَ عَنْ جُنُوبِهِمْ وَ صَاعِدْ إِلَیْکَ أَرْوَاحَهُمْ وَ لَقِّهِمْ مِنْکَ رِضْوَاناً وَ أَسْکِنْ إِلَیْهِمْ مِنْ رَحْمَتِکَ مَا تَصِلُ بِهِ وَحْدَتَهُمْ وَ تُونِسُ بِهِ وَحْشَتَهُمْ إِنَّکَ عَلی‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ

اللَّهُمَّ وَلِّهِمْ مَا تَوَلَّوْا وَ احْشُرْهُمْ مَعَ مَنْ أَحَبُّوا

اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ الْأَرْوَاحِ الْفَانِيَةِ وَ الْأَجْسَادِ الْبَالِيَةِ وَ الْعِظَامِ النَّخِرَةِ الَّتِي خَرَجَتْ مِنَ الدُّنْيَا وَ هِيَ بِكَ مُؤْمِنَةٌ أَدْخِلْ عَلَيْهِمْ رَوْحا مِنْكَ وَ سَلاما مِنِّي

السَّلامُ عَلَى أَهْلِ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ مِنْ أَهْلِ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ يَا أَهْلَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ بِحَقِّ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ كَيْفَ وَجَدْتُمْ قَوْلَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ مِنْ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ يَا لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ بِحَقِّ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ اغْفِرْ لِمَنْ قَالَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ وَ احْشُرْنَا فِي زُمْرَةِ مَنْ قَالَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِيٌّ وَلِيُّ اللَّهِ.

اللَّهُمَّ ارْحَمْ غُرْبَتَهُ وَ صِلْ وَحْدَتَهُ وَ آنِسْ وَحْشَتَهُ وَ آمِنْ رَوْعَتَهُ وَ أَسْكِنْ إِلَيْهِ مِنْ رَحْمَتِكَ رَحْمَةً يَسْتَغْنِي بِهَا عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِوَاكَ وَ أَلْحِقْهُ بِمَنْ كَانَ يَتَوَلاهُ

اللَّهُمَّ جَافِ الْأَرْضَ عَنْ جُنُوبِهِمْ وَ صَاعِدْ إِلَيْكَ أَرْوَاحَهُمْ وَ لَقِّهِمْ مِنْكَ رِضْوَاناً وَ أَسْكِنْ إِلَيْهِمْ مِنْ رَحْمَتِكَ مَا تَصِلُ بِهِ وَحْدَتَهُمْ وَ تُونِسُ بِهِ وَحْشَتَهُمْ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 
به نام خداوند رحمتگر مهربان
 الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ 
ستايش خدايى را كه پروردگار جهانيان
 الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
رحمتگر مهربان
 مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ 
[و] خداوند روز جزاست
 إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ 
[بار الها] تنها تو را مى ‏پرستيم و تنها از تو يارى مى‏ جوييم
 اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ 
ما را به راه راست هدايت فرما
 صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ 
راه آنان كه گرامى‏ شان داشته اى نه [راه] مغضوبان و نه [راه] گمراهان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ 

ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم

وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ 

و از شب قدر چه آگاهت كرد

لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ 

شب قدر از هزار ماه ارجمندتر است

تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ 

در آن [شب] فرشتگان با روح به فرمان پروردگارشان براى هر كارى [كه مقرر شده است] فرود آيند

سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ 

[آن شب] تا دم صبح صلح و سلام است

قلبم را عصب کشی کردم ، دیگر نه از سردی نگاهی میلرزد و نه از گرمی آغوشی میتپد !

از شباهتتون فهمیدم که تو نسبتی با گاوآهن داری !
اومدی ، زندگیمو شخم زدی ، زیر و رو کردی

بعضی وقتا لازمه گیاه باشی و فتوسنتز کنی ولی محتاج بعضیا نباشی !

عشق خیالی من ، خودت نیستی ولی هنوز عشق خیالیت

در رگهایم جریان دارد و قلبم میتپد با عشقی که تو در رگهای من جا گذاشتی …

***

حماقت چیست…؟
این که من…
تو را…
با تمام بدی هایی که در حقم میکنی…!!
هنوز…
دوست دارم

این روزهایم به تظاهر می گذرد …
تظاهر به بی تفاوتی
تظاهر به بی خیالی
به اینکه دیگر هیچ چیز مهم نیست اما چه سخت می کاهد از جانم این “نمایش” !

فردا برای دلجویی دیر است ، امروز زخم نزن …

زندگی زندانی است که در آن بیشتر از زندانی زندانبان دارد . . .

می خواهی قضاوتم کنی ؟
کفش هایم را بپوش
راهم را قدم بزن
دردهایم را بکش
سال هایم را بگذران
بعد قضاوت کن !!!

یه میز هرچقدرم که گرون قیمت و شیک و سلطنتی

باشه اگه 4تا پایه ش مثل هم و یه اندازه نباشن میز نمیشه …
کسی رو پیدا کن که پایه ت باشه !

در جایی که همه زغال فروش شده اند و دیگران را سیاه میکنند بیا کمی از مد افتاده باشیم !

سپید بمانیم …

به بعضیا باید گفت:از هیچی به اندازه  سوسک  متنفر نبودم
تا این که تو اومدی

لطفـاً دستگـاه شـوک را خـامـوش کـُن

و لبـانت را ببنـــد

جملـــه هـای عاشقـــانـه دیگــر فـایـده نـدارد !

عشق ، درونـم مـرد دیگـــر

به زخمهایم می نگری ؟!
درد ندارند دیـــــــــــــــگر
روزی که رفتـــــــــــــــی ،
مرگ تمام درد هایم را با خودش بـــــــــــــــرد !
مرده ها درد نـــــــــــــــمی کشند
حرف آخرم این
برنگرد دیـــــــــــــــگر
زنده ام نـــــــــــکن !

پشت ســــرم حرف بود

حدیــث شد

میترســــم آیه شود

سوره اش کنند به جعـــــــــل

بعد تفسیـــرم کنند این جماعت نـا اهـــل

گفــتی ” خـودت را جـای مـن بگـذار ” …

گـذاشـتم … می بیـــنی … ! امّـــا نــرفتــه ام …

هَمیـــشه بـاید کســـی باشد
تا بغــض*هایت را قـبل از لرزیدن چــانه ات بفهمد…..
آهای فلانـــــــی… بــفــهــم!!!

یادش بخــیر
وقتـی بودی
نیـازی به شمـردن ستـاره ها نبـود
اصـلا یـادم نیـست
ستـاره ای بـود یا نبـود
هـر چـه بـود شـیریـن بـود
حتـی بـی خـوابی بـدون شمـردن ستــاره ها

گفــتی ” خـودت را جـای مـن بگـذار ” …

گـذاشـتم … می بیـــنی … ! امّـــا نــرفتــه ام …

دقت کردید وقتی از بیرون میاید سردتونه میچسبید به بخاری یا شوفاژ؟
یکم گرمت می کنه ولی بعد می سوزونتت
آدما هم همینطورند
زیادی بهشون نزدیک بشی میسوزوننت

در خواب مــن

دست دیگری را نگیـــــر !!

حرمـت نگه دار لعنتــــــــی … !!

مــن خوبـم

خسـته نیســتم

فـقط گـاهـی

دســتم بـه ایـن زندگـی نمــی رود !!

تنها چیزی که تو زندگیم به صورت تخصصی بهش تسلط دارم،

انتخاب آدم های اشتباه برای دوست داشتنه…!

جایزه ی دردناک ترين ضربه
بعد از چوب خدا
ميرسه به چوب اعتماد

یکی بود که اونم رفت . . .

کاش از اول غیر از خدا هیچکس نبود !

قلبم را عصب کشی کردم ، دیگر نه از سردی نگاهی میلرزد و نه از گرمی آغوشی میتپد !

از شباهتتون فهمیدم که تو نسبتی با گاوآهن داری !
اومدی ، زندگیمو شخم زدی ، زیر و رو کردی

بعضی وقتا لازمه گیاه باشی و فتوسنتز کنی ولی محتاج بعضیا نباشی !

عشق خیالی من ، خودت نیستی ولی هنوز عشق خیالیت

در رگهایم جریان دارد و قلبم میتپد با عشقی که تو در رگهای من جا گذاشتی …

***

حماقت چیست…؟
این که من…
تو را…
با تمام بدی هایی که در حقم میکنی…!!
هنوز…
دوست دارم

این روزهایم به تظاهر می گذرد …
تظاهر به بی تفاوتی
تظاهر به بی خیالی
به اینکه دیگر هیچ چیز مهم نیست اما چه سخت می کاهد از جانم این “نمایش” !

فردا برای دلجویی دیر است ، امروز زخم نزن …

زندگی زندانی است که در آن بیشتر از زندانی زندانبان دارد . . .

می خواهی قضاوتم کنی ؟
کفش هایم را بپوش
راهم را قدم بزن
دردهایم را بکش
سال هایم را بگذران
بعد قضاوت کن !!!

یه میز هرچقدرم که گرون قیمت و شیک و سلطنتی

باشه اگه 4تا پایه ش مثل هم و یه اندازه نباشن میز نمیشه …
کسی رو پیدا کن که پایه ت باشه !

در جایی که همه زغال فروش شده اند و دیگران را سیاه میکنند بیا کمی از مد افتاده باشیم !

سپید بمانیم …

به بعضیا باید گفت:از هیچی به اندازه  سوسک  متنفر نبودم
تا این که تو اومدی

لطفـاً دستگـاه شـوک را خـامـوش کـُن

و لبـانت را ببنـــد

جملـــه هـای عاشقـــانـه دیگــر فـایـده نـدارد !

عشق ، درونـم مـرد دیگـــر

به زخمهایم می نگری ؟!
درد ندارند دیـــــــــــــــگر
روزی که رفتـــــــــــــــی ،
مرگ تمام درد هایم را با خودش بـــــــــــــــرد !
مرده ها درد نـــــــــــــــمی کشند
حرف آخرم این
برنگرد دیـــــــــــــــگر
زنده ام نـــــــــــکن !

پشت ســــرم حرف بود

حدیــث شد

میترســــم آیه شود

سوره اش کنند به جعـــــــــل

بعد تفسیـــرم کنند این جماعت نـا اهـــل

گفــتی ” خـودت را جـای مـن بگـذار ” …

گـذاشـتم … می بیـــنی … ! امّـــا نــرفتــه ام …

هَمیـــشه بـاید کســـی باشد
تا بغــض*هایت را قـبل از لرزیدن چــانه ات بفهمد…..
آهای فلانـــــــی… بــفــهــم!!!

یادش بخــیر
وقتـی بودی
نیـازی به شمـردن ستـاره ها نبـود
اصـلا یـادم نیـست
ستـاره ای بـود یا نبـود
هـر چـه بـود شـیریـن بـود
حتـی بـی خـوابی بـدون شمـردن ستــاره ها

گفــتی ” خـودت را جـای مـن بگـذار ” …

گـذاشـتم … می بیـــنی … ! امّـــا نــرفتــه ام …

دقت کردید وقتی از بیرون میاید سردتونه میچسبید به بخاری یا شوفاژ؟
یکم گرمت می کنه ولی بعد می سوزونتت
آدما هم همینطورند
زیادی بهشون نزدیک بشی میسوزوننت

در خواب مــن

دست دیگری را نگیـــــر !!

حرمـت نگه دار لعنتــــــــی … !!

مــن خوبـم

خسـته نیســتم

فـقط گـاهـی

دســتم بـه ایـن زندگـی نمــی رود !!

تنها چیزی که تو زندگیم به صورت تخصصی بهش تسلط دارم،

انتخاب آدم های اشتباه برای دوست داشتنه…!

جایزه ی دردناک ترين ضربه
بعد از چوب خدا
ميرسه به چوب اعتماد

یکی بود که اونم رفت . . .

کاش از اول غیر از خدا هیچکس نبود !

پشت هر زن افسرده ای
یه مرد بی احساس نشسته..

مدت هاست که بی دلیل ترکم کرده ای
نمیدانم دلت از من سرد شد یا که
سرت جایی دیگر گرم شد…

دردم این نیست که
او عاشق نیست،
دردم این نیست که
معشوق من از عشق تهی است
دردم این است که
با دیدن این سردی ها
من چرا دل بستم..؟!

کسی که نیمه گمشده ی تو هست، تو همون نگاه اول که میبینیش میفهمی؛ تو همون نگاه اول متوجه اش میشی! خودت رو میخوای گول بزنی که نه اون نیست و نه با اون نمیشه. اما خودت نمیدونی کم کم وارد جاده ی بی پایان عشق شدی. اگه این جاده به آخر نرسه، خیلی میتونه دلت رو بشکنه و خیلی خوردت میکنه.

سردی دست تو هنگام وداع
خبر آورد مرا فاجعه ای در راه است…

می ترسم از آدم ها
آدم هایی که دست می گذارند روی تنهایی ات
مجوزِ ورود می گیرند
و تنهاترت می کنند
آدم هایی که سایه می اندازند روی سرت
و بی تفاوت، سایه سنگین می کنند
آدم هایی که ساده می گیری بودنشان را
و سخت می کنند گذرِ لحظه هایت را
آدم هایی که کوهِ معرفت می شوی برایشان
و آنها مدام می لرزانندت با آتشفشانِ بی معرفتی هاشان
آدم هایی که به هزار و یک خاطره، دلبسته شان می شوی
و انها بی تفاوت میگذرند و می روند ..

دلگیرم
از کسی که مرا غرق خودش کرد!
اما نجاتم نداد…

قلب من یخ زده از سردی این فاصله هاست
تیر ماه است ولی لرزه بر اندام من است

آدم ها با بعضی حرفا
با بعضی رفتارا
سردت میکنن، بی حست میکنن
دهنتو میبندن
بعد میگن نیستی..!
ساکتی! سرد شدی
حرف نمیزنی، مثل روزای اول نیستی..!
رابطه ها،
همیشه دقیقا جایی سرد میشن که
تو تازه دلت داشت بهشون گرم میشد..

هوهوی خزان و برگ زردی دارد
احساس غریب و آه سردی دارد
یک روز که دلتنگ شدی میفهمی
تنهایی لعنتی چه دردی دارد…

وقتی که عاشقش باشی، مهم نیست که در حقت چکار کرده و مهم نیست که باهات چجوری رفتار کرده. تو اونو توی همه چیز و همه کس میبینی. توی خیابون خلوت، توی چهره ی آدما، شب وقتی به یه آسمون پر از ستاره نگاه میکنی.

یک نفر گاهی همه زندگیت است
برای همین است که دلت
برای همان یک نفر تنگ می شود
این روزها بار عظیمی
بر شانه هایم نشسته
باری بیشتر از توان شانه هایم
مثل الان
که تنها نشسته ام
نه اتفاق بدی افتاده
نه از دستش ناراحتم
نه بیمارم و نه
ولی از ته دل چیزی کم دارم
ببین
دستانت را
حضورت را
خود خودت را کم دارم
نه صدایت را، آن
هم از فاصله هزار کیلومتری..

مـثـل ِ تـــار ِ مــوهـــایـش ..
ایـن بـــار
دوسـتـت دارم هـــایـــم را
پـشـت ِ گـوشـش انـــداخـــت …
و …
رفــت !

برای کسی مُردم که برایم ؛
نه… تب کرد
نه… سرفه
نه… حتی عطسه!

آهای مرغ عشق
فخر نفروش
معشوق تو هم به لطف قفس است که وفادار مانده . . .

بیخودی به خودت زحمت نده!
این بَذرهای تنفــر
که در دلم می کاری
هرگــــز جوانه نخواهد زد !

و روزی که آدم‌ها یک بار برای همیشه

از چشمانت می‌افتند…

مهم نیست نسبتشان چقدر نزدیک است

یا دور…

مهم این است که تو تا ابد

هیچ حسی به آن ها نخواهی داشت

و این آغاز یک راه طولانی است…

نه! چشمانم شور نبود
اگر که آخر کارمان ندامت شد
دست هایم نمک نداشت . . .

حرف میزنی اما تلخ ! محبت میکنی ولی سرد !
چه اجباری است دوست داشتن من ؟

بعضی وقت ها …
چنان کیشت می کنند …
که سالهای سال مات می مانی …

چــقــدر مــتــفــاوتـــنــد آدمــهــا
عــشــق بــرایی یــکــی دلــگــرمــی
و بــرای دیــگــری ســرگــرمــی !

یادش بخیر…
‏”من بودم و تو”
او بود و دیگری…
این روزها…
‏”تویی و او”
من ماندم و خدا

از چشم های من
موجِ دوست داشتن می آید
از چشم های تو
سکوت و دل سردی
چه چیزی
نیاز است برای از پای در آوردن عشق
جز این تضاد تلخ و دلگیر..

خیلی سخته…
به خاطر کسی که دوسش داری…
همه چیز رو از سر راهت خط بزنی…!!
بعد بفهمی…
خودت تو لیستی بودی که…!
اون به خاطر یکی دیگه…
خطت زده..!

پشت هر زن افسرده ای
یه مرد بی احساس نشسته..

مدت هاست که بی دلیل ترکم کرده ای
نمیدانم دلت از من سرد شد یا که
سرت جایی دیگر گرم شد…

دردم این نیست که
او عاشق نیست،
دردم این نیست که
معشوق من از عشق تهی است
دردم این است که
با دیدن این سردی ها
من چرا دل بستم..؟!

کسی که نیمه گمشده ی تو هست، تو همون نگاه اول که میبینیش میفهمی؛ تو همون نگاه اول متوجه اش میشی! خودت رو میخوای گول بزنی که نه اون نیست و نه با اون نمیشه. اما خودت نمیدونی کم کم وارد جاده ی بی پایان عشق شدی. اگه این جاده به آخر نرسه، خیلی میتونه دلت رو بشکنه و خیلی خوردت میکنه.

سردی دست تو هنگام وداع
خبر آورد مرا فاجعه ای در راه است…

می ترسم از آدم ها
آدم هایی که دست می گذارند روی تنهایی ات
مجوزِ ورود می گیرند
و تنهاترت می کنند
آدم هایی که سایه می اندازند روی سرت
و بی تفاوت، سایه سنگین می کنند
آدم هایی که ساده می گیری بودنشان را
و سخت می کنند گذرِ لحظه هایت را
آدم هایی که کوهِ معرفت می شوی برایشان
و آنها مدام می لرزانندت با آتشفشانِ بی معرفتی هاشان
آدم هایی که به هزار و یک خاطره، دلبسته شان می شوی
و انها بی تفاوت میگذرند و می روند ..

دلگیرم
از کسی که مرا غرق خودش کرد!
اما نجاتم نداد…

قلب من یخ زده از سردی این فاصله هاست
تیر ماه است ولی لرزه بر اندام من است

آدم ها با بعضی حرفا
با بعضی رفتارا
سردت میکنن، بی حست میکنن
دهنتو میبندن
بعد میگن نیستی..!
ساکتی! سرد شدی
حرف نمیزنی، مثل روزای اول نیستی..!
رابطه ها،
همیشه دقیقا جایی سرد میشن که
تو تازه دلت داشت بهشون گرم میشد..

هوهوی خزان و برگ زردی دارد
احساس غریب و آه سردی دارد
یک روز که دلتنگ شدی میفهمی
تنهایی لعنتی چه دردی دارد…

وقتی که عاشقش باشی، مهم نیست که در حقت چکار کرده و مهم نیست که باهات چجوری رفتار کرده. تو اونو توی همه چیز و همه کس میبینی. توی خیابون خلوت، توی چهره ی آدما، شب وقتی به یه آسمون پر از ستاره نگاه میکنی.

یک نفر گاهی همه زندگیت است
برای همین است که دلت
برای همان یک نفر تنگ می شود
این روزها بار عظیمی
بر شانه هایم نشسته
باری بیشتر از توان شانه هایم
مثل الان
که تنها نشسته ام
نه اتفاق بدی افتاده
نه از دستش ناراحتم
نه بیمارم و نه
ولی از ته دل چیزی کم دارم
ببین
دستانت را
حضورت را
خود خودت را کم دارم
نه صدایت را، آن
هم از فاصله هزار کیلومتری..

مـثـل ِ تـــار ِ مــوهـــایـش ..
ایـن بـــار
دوسـتـت دارم هـــایـــم را
پـشـت ِ گـوشـش انـــداخـــت …
و …
رفــت !

برای کسی مُردم که برایم ؛
نه… تب کرد
نه… سرفه
نه… حتی عطسه!

آهای مرغ عشق
فخر نفروش
معشوق تو هم به لطف قفس است که وفادار مانده . . .

بیخودی به خودت زحمت نده!
این بَذرهای تنفــر
که در دلم می کاری
هرگــــز جوانه نخواهد زد !

و روزی که آدم‌ها یک بار برای همیشه

از چشمانت می‌افتند…

مهم نیست نسبتشان چقدر نزدیک است

یا دور…

مهم این است که تو تا ابد

هیچ حسی به آن ها نخواهی داشت

و این آغاز یک راه طولانی است…

نه! چشمانم شور نبود
اگر که آخر کارمان ندامت شد
دست هایم نمک نداشت . . .

حرف میزنی اما تلخ ! محبت میکنی ولی سرد !
چه اجباری است دوست داشتن من ؟

بعضی وقت ها …
چنان کیشت می کنند …
که سالهای سال مات می مانی …

چــقــدر مــتــفــاوتـــنــد آدمــهــا
عــشــق بــرایی یــکــی دلــگــرمــی
و بــرای دیــگــری ســرگــرمــی !

یادش بخیر…
‏”من بودم و تو”
او بود و دیگری…
این روزها…
‏”تویی و او”
من ماندم و خدا

از چشم های من
موجِ دوست داشتن می آید
از چشم های تو
سکوت و دل سردی
چه چیزی
نیاز است برای از پای در آوردن عشق
جز این تضاد تلخ و دلگیر..

خیلی سخته…
به خاطر کسی که دوسش داری…
همه چیز رو از سر راهت خط بزنی…!!
بعد بفهمی…
خودت تو لیستی بودی که…!
اون به خاطر یکی دیگه…
خطت زده..!

دو چیز هیچ وقت از یاد آدما نمیره
دوستای خوب و روزهای خوب
یه چیز هم هیچ وقت از دل آدم نمیره
روزهای خوبی که با دوستای خوب گذشت

من
از میان واژه های زلال
دوستی را برگزیده‌ام
آن‌ جا که
برف‌ های تنهایی
آب می‌ شوند
در صدای تابستانی یک دوست

زندگی با صدا شروع میشه ، بیصدا تموم میشه . . .
عشق با ترس شروع میشه ، با اشک تموم میشه . . .
دوستیه خوب ، هر جایی میتونه شروع بشه، اما هیچ جا تموم نمیشه !

رفیق
باد باشی خاکتم
درخت باشی برگتم
چشمه باشی آبتم
هر جا باشی یادتم

ما با نفس سلامت ای دوست
خوشیم
از گرمی هر کلامت ای دوست
خوشیم
هرچند که افتخار دیدارت نیست
با زنگ خوش پیامت ای دوست
خوشیم

از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن
از دوستان جانی مشکل توان بریدن

زنده بی‌دوست در وطنی
مثل مرده است در کفنی
شعر برای دوست صمیمی

من از میان واژه های زلال
دوستی را برگزیده ام
آنجا که
برف های تنهایی
آب میشوند
در صدای تابستانی یک دوست

نی قصه‌ی آن شمع چوگل بتوان گفت
نی حال دل سوخته دل بتوان گفت
غم در دل تنگ من از آن است که نیست
یک دوست که با او غم دل بتوان گفت
عمری ز پی مراد ضایع دارم
وز دور فلک چیست که نافع دارم
با هر که بگفتم که تو را دوست شدم
شد دشمن من وه که چه طالع دارم

ز عشقت آتشی در بوته دیرم
در آن آتش دل و جان سوته دیرم
سگت ار پا نهد بر چشمم ای دوست
بمژگان خاک راهش رو ته دیرم

زیر باران میروم تا کوی دوست

می روم با عشق تا هر جا که اوست

ای خوش آن روزی که دل در یاد اوست

وی خوش آن روزی که رخ رخسار اوست

همه ذرات جان پیوسته با دوست
همه اندیشه‌ام اندیشه اوست
نمی‌بینم به غیر از دوست اینجا
خدا با این منم یا اوست اینجا؟

دوست یعنی

دور از هم

واسه هم

سایه ی هم

تا عمر داریم برای هم

رسم رفاقـــــــــــت اینه که
با رفیـــــق پیر شــــــــــــى
نه اینکه وســـــــــــط راه از رفیـــــق سیر شـــــــــــــى

لحظه‌ای در گذر از خاطره‌ها
ناخودآگاه دلم یاد تو کرد
خنده آمد به لبم شاد شدم
گویی از قید غم آزاد شدم
هر کجا هستی دوست، دست حق همراهت…

دارم سر خاک پایت ای دوست
آیم به در سرایت ای دوست

آنها که به حسن سرفرازند
نازند به خاک پایت ای دوست

چون رأی تو هست کشتن من
راضی شده‌ام برایت ای دوست

خون نیز تو را مباح کردم
دیگر چه کنم به جایت ای دوست

دانی نتوان کشید از ین بیش
بار ستم جفایت ای دوست

سنایی

از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن
از دوستان جانی مشکل توان بریدن

حافظ

ما دل به غم تو بسته داریم ای دوست
درد تو به جان خسته داریم ای دوست

ابوسعید ابوالخیر

آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست

من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

فروغ فرخزاد

دوست واژه است
واژه‌ای که از لب فرشته‌ها چکیده است

دوست نامه است
نامه‌ای که از خدا رسیده است

نامه خدا همیشه خواندنی است

توی دفتر فرشته‌ها
واژه قشنگ دوست
ماندنی است

راستی دلت چقدر
آرزوی واژه‌های تازه داشت

دوست گل‌ات رسید
واژه را کنار واژه کاشت
واژه‌ها کتاب شد

دوستت همان دعای توست
آخرش دعای تو
مستجاب شد

عرفان نظر آهاری

بتا هلاک شود دوست در محبت دوست
که زندگانی او در هلاک بودن اوست

مرا جفا و وفای تو پیش یکسان است
که هر چه دوست پسندد به جای دوست نکوست

مرا و عشق تو گیتی به یک شکم زاده ست
دو روح در بدنی چون دو مغز در یک پوست

هر آنچه بر سر آزادگان رود زیباست
علی‌الخصوص که از دست یار زیبا خوست

دلم ز دست به در برد سرو بالایی
خلاف عادت آن سروها که بر لب جوست

به خواب دوش چنان دیدمی که زلفینش
گرفته بودم و دستم هنوز غالیه بوست

چو گوی در همه عالم به جان بگردیدم
ز دست عشقش و چوگان هنوز در پی گوست

جماعتی به همین آب چشم بیرونی
نظر کنند و ندانند کآتشم در توست

ز دوست هر که تو بینی مراد خود خواهد
مراد خاطر سعدی مراد خاطر اوست

سعدی

رفـاقت را جـای عشـق در دلـم سپـردم تـا بـا یـاد دوسـت
از درد هیــچ عشـقی نسـوزم
بـه سلامتـی هـر چـی رفیـق بـامرام

«خانه دوست کجاست؟»
در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شن‌ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:

«نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است
می‌روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ، سر به در می‌آ رد
پس به سمت گل تنهایی می‌پیچی،
دو قدم مانده به گل،
پای فواره جاوید اساطیر زمین می‌مانی
و تو را ترسی شفاف فرا می‌گیرد
در صمیمیت سیال فضا، خش خشی می‌شنوی:
کودکی می‌بینی
رفته از کاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه نور
و از او می‌پرسی
خانه دوست کجاست؟»

سهراب سپهری

دوستی فصل قشنگیست پر از لاله سرخ
دوستی تلفیق شعور من و توست
دوستی رنگ قشنگیست به رنگ خدا
دوستی حس عجیبیست میان من و تو

دو چیز هیچ وقت از یاد آدما نمیره
دوستای خوب و روزهای خوب
یه چیز هم هیچ وقت از دل آدم نمیره
روزهای خوبی که با دوستای خوب گذشت

من
از میان واژه های زلال
دوستی را برگزیده‌ام
آن‌ جا که
برف‌ های تنهایی
آب می‌ شوند
در صدای تابستانی یک دوست

زندگی با صدا شروع میشه ، بیصدا تموم میشه . . .
عشق با ترس شروع میشه ، با اشک تموم میشه . . .
دوستیه خوب ، هر جایی میتونه شروع بشه، اما هیچ جا تموم نمیشه !

رفیق
باد باشی خاکتم
درخت باشی برگتم
چشمه باشی آبتم
هر جا باشی یادتم

ما با نفس سلامت ای دوست
خوشیم
از گرمی هر کلامت ای دوست
خوشیم
هرچند که افتخار دیدارت نیست
با زنگ خوش پیامت ای دوست
خوشیم

از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن
از دوستان جانی مشکل توان بریدن

زنده بی‌دوست در وطنی
مثل مرده است در کفنی
شعر برای دوست صمیمی

من از میان واژه های زلال
دوستی را برگزیده ام
آنجا که
برف های تنهایی
آب میشوند
در صدای تابستانی یک دوست

نی قصه‌ی آن شمع چوگل بتوان گفت
نی حال دل سوخته دل بتوان گفت
غم در دل تنگ من از آن است که نیست
یک دوست که با او غم دل بتوان گفت
عمری ز پی مراد ضایع دارم
وز دور فلک چیست که نافع دارم
با هر که بگفتم که تو را دوست شدم
شد دشمن من وه که چه طالع دارم

ز عشقت آتشی در بوته دیرم
در آن آتش دل و جان سوته دیرم
سگت ار پا نهد بر چشمم ای دوست
بمژگان خاک راهش رو ته دیرم

زیر باران میروم تا کوی دوست

می روم با عشق تا هر جا که اوست

ای خوش آن روزی که دل در یاد اوست

وی خوش آن روزی که رخ رخسار اوست

همه ذرات جان پیوسته با دوست
همه اندیشه‌ام اندیشه اوست
نمی‌بینم به غیر از دوست اینجا
خدا با این منم یا اوست اینجا؟

دوست یعنی

دور از هم

واسه هم

سایه ی هم

تا عمر داریم برای هم

رسم رفاقـــــــــــت اینه که
با رفیـــــق پیر شــــــــــــى
نه اینکه وســـــــــــط راه از رفیـــــق سیر شـــــــــــــى

لحظه‌ای در گذر از خاطره‌ها
ناخودآگاه دلم یاد تو کرد
خنده آمد به لبم شاد شدم
گویی از قید غم آزاد شدم
هر کجا هستی دوست، دست حق همراهت…

دارم سر خاک پایت ای دوست
آیم به در سرایت ای دوست

آنها که به حسن سرفرازند
نازند به خاک پایت ای دوست

چون رأی تو هست کشتن من
راضی شده‌ام برایت ای دوست

خون نیز تو را مباح کردم
دیگر چه کنم به جایت ای دوست

دانی نتوان کشید از ین بیش
بار ستم جفایت ای دوست

سنایی

از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن
از دوستان جانی مشکل توان بریدن

حافظ

ما دل به غم تو بسته داریم ای دوست
درد تو به جان خسته داریم ای دوست

ابوسعید ابوالخیر

آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست

من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

فروغ فرخزاد

دوست واژه است
واژه‌ای که از لب فرشته‌ها چکیده است

دوست نامه است
نامه‌ای که از خدا رسیده است

نامه خدا همیشه خواندنی است

توی دفتر فرشته‌ها
واژه قشنگ دوست
ماندنی است

راستی دلت چقدر
آرزوی واژه‌های تازه داشت

دوست گل‌ات رسید
واژه را کنار واژه کاشت
واژه‌ها کتاب شد

دوستت همان دعای توست
آخرش دعای تو
مستجاب شد

عرفان نظر آهاری

بتا هلاک شود دوست در محبت دوست
که زندگانی او در هلاک بودن اوست

مرا جفا و وفای تو پیش یکسان است
که هر چه دوست پسندد به جای دوست نکوست

مرا و عشق تو گیتی به یک شکم زاده ست
دو روح در بدنی چون دو مغز در یک پوست

هر آنچه بر سر آزادگان رود زیباست
علی‌الخصوص که از دست یار زیبا خوست

دلم ز دست به در برد سرو بالایی
خلاف عادت آن سروها که بر لب جوست

به خواب دوش چنان دیدمی که زلفینش
گرفته بودم و دستم هنوز غالیه بوست

چو گوی در همه عالم به جان بگردیدم
ز دست عشقش و چوگان هنوز در پی گوست

جماعتی به همین آب چشم بیرونی
نظر کنند و ندانند کآتشم در توست

ز دوست هر که تو بینی مراد خود خواهد
مراد خاطر سعدی مراد خاطر اوست

سعدی

رفـاقت را جـای عشـق در دلـم سپـردم تـا بـا یـاد دوسـت
از درد هیــچ عشـقی نسـوزم
بـه سلامتـی هـر چـی رفیـق بـامرام

«خانه دوست کجاست؟»
در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شن‌ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:

«نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است
می‌روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ، سر به در می‌آ رد
پس به سمت گل تنهایی می‌پیچی،
دو قدم مانده به گل،
پای فواره جاوید اساطیر زمین می‌مانی
و تو را ترسی شفاف فرا می‌گیرد
در صمیمیت سیال فضا، خش خشی می‌شنوی:
کودکی می‌بینی
رفته از کاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه نور
و از او می‌پرسی
خانه دوست کجاست؟»

سهراب سپهری

دوستی فصل قشنگیست پر از لاله سرخ
دوستی تلفیق شعور من و توست
دوستی رنگ قشنگیست به رنگ خدا
دوستی حس عجیبیست میان من و تو

تبه کردم جوانی تا کنم خوش زندگانی را

چه سود از زندگانی چون تبه کردم جوانـی را

جوانی حسرتا با من وداع جاودانی کرد

وداع جاودانی حسرتا با من جوانی کرد

شادی کنید ای دوستان من شادم و آسوده‌ام

بوی جوانی بشنوید از پیکر فرسوده‌ام

عیش خوش و ایّام جوانی همه گوئی

چون بوی گلی بود که همراه صبا بود

بر ساحل دریای جوانی چو نشینم

هر دم گذرد از سر من موج خیالی

به   روزگار جوانی درود باد درود

که  دوره خوش من دوره جوانی بود

من جلوه شباب ندیدم به عمر خویش

از  دیگران حدیث جوانی شنیده‌ام

دریغا از جوانی، صد دریغا

که آن هم روزگاری بود و بگذشت

جوانی چون سواری بود و بگذشت

به گلزاری بهاری بود و بگذشت

همه کس راتن و اندام و جمال است و جوانی

وین همه لطف ندارد تو مگر سرو روانی؟

تبه کردم جوانی تا کنم خوش زندگانی را

چه سود از زندگانی چون تبه کردم جوانـی را

بر باد رفت در غم و حسرت جوانیم

بی آرزو چه سود دگر زندگانیم

افسوس که ایام جوانی بگذشت

دوران نشاط و کامرانی بگذشت

تشنه به کنار جوی چندان خفتم

کز جوی من آب زندگانی بگذشت

حد من نیست ثنایت گفتن

گوهر شکر عطایت سفتن

نوجوانی به جوانی مغرور

رخش پندار همی راند ز دور

آمد بهار و تازه و تر شد گل و صبا

زان سرو نوجوان خبر تازه بر نداد

خوشوقت بادکش گذری هست

از آن طرف هر چند دور مانده ما را خبر نداد

نوجوان گشتی و شکل ناز را نشناختی

جای تسکین نیست زین پس بی قراران ترا

هر که را امروز خواندی باز فردا کشتیش

بارک الله این چه اقبال است یاران ترا

تو جوانمرد و دولت تو جوان

می به بخت تو نوجوان آمد

گل دگر ره به گلستان آمد

واره باغ و بوستان آمد

شباب عمر عجب با شتاب می‌گذرد

به دین شتاب خدایا شباب می‌گذرد

شباب و شاهد و گل مغتنم بود ساقی

شتاب کن که جهان با شتاب می‌گذرد

عمر از کف رایگانی می‌رود

کودکی رفت و جوانی می‌رود

این فروغ نازنین بامداد

در شبانی جاودانی می‌رود

خوشا عاشقی خاصه وقت جوانی

خوشا با پریچهرگان زندگانی

به وقت جوانی بکن عیش؛ زیرا

که هنگام پیری بُوَد ناتوانی

جوانی و از عشق پرهیز کردن

چه باشد ندانی، به جز جان گرانی

جوانی که پیوسته عاشق نباشد

دریغ است ازو روزگار جوانی

فرخی سیستانی

مبند دل به حیاتی که جاودانی نیست

که زندگانی ده روزه زندگانی نیست

به چشم هر که سیه شد جهان ز رنج خمار

شراب تلخ کم از آب زندگانی نیست

ز شرم موی سفیدست هوشیاری من

وگرنه نشئه مستی کم از جوانی نیست

جدا بود شکر و شیر، همچو روغن و آب

درین زمانه که آثار مهربانی نیست

ز صبح صادق پیری چه فیض خواهم برد؟

مرا که بهره به جز غفلت از جوانی نیست

برون میار سر از زیر بال خود صائب

که تنگنای فلک جای پرفشانی نیست

صائب تبریزی

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‌کند

بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می‌کند

همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست

طاقتم اظهار عجزو نا توانی می‌کند

بلبلی در سینه می‌نالد هنوزم کاین چمن

با خزان هم آشتی و گل فشانی می‌کند

ما به داغ عشقبازی‌ها نشستیم و هنوز

چشم پروین همچنان چشمک پرانی می‌کند

نای ما خاموش ولی این زهره شیطان هنوز

با همان شور و نوا دارد شبانی می‌کند

گر زمین دود هوا گردد همانا، آسمان

با همین نخوت که دارد آسمانی می‌کند

سال‌ها شد رفته دمسازم زدست اما هنوز

در درونم زنده است و زندگانی می‌کند

با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من

خاطرم با خاطرات خود تبانی می‌کند

بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی

چون بهاران می‌رسد با من خزانی می‌کند

طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند

آنچه گردون می کند با ما نهانی می کند

می‌رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان

دفتر دوران ما هم بایگانی می‌کند

“شهریارا” گو دل از ما مهربانان نشکنید

ورنه قاضی در قضا نامهربانی می‌کند

شهریار

چارده پند آنکه چون داری بقا

تو غنیمت دار عمر خویش را

گر تو عمر خویش را ضایع کنی

پس کجا تو خدمت صانع کنی

چون جوانی پسر کاری بکن

پیر چون گشتی شود سردت سخن

در جوانی کار این دنیا بساز

تا برون آیی ز کفر و جهل باز

هر که او اندر جوانی کار کرد

نفس شوم خویش را رهوار کرد

عمر را می‌دان غنیمت هر نفس

چون رود دیگر نیاید بازپس

می‌سزد گر عمر را داری عزیز

چون رود بیشش نخواهی دید نیز

ز سری، موی سپیدی رویید

خنده‌ها کرد بر او موی سیاه

که چرا در صف ما بنْشستی

تو ز یک راهی و ما از یک راه

گفت من با تو عبث نَنْشستم

بنشاندند مرا، خواه نخواه

قاصد پیریم، از دیدن من

این یکی گفت دروغ، آن یک آه

سپهی بود جوانی که شکست

پیری امروز برانگیخت سپاه

چو تو یک روز سیه بودم و خوش

سیهی گشت سپیدی ناگاه

تو هم ای دوست چو من خواهی شد

باش یک روز بر این قصه گواه

جوانی چنین گفت روزی به پیری

که چون است با پیری‌ات زندگانی

بگفت اندرین نامه حرفی است مبهم

که معنیش جز وقت پیری ندانی

جوانی نکو دار کاین مرغ زیبا

نماند در این خانه استخوانی

متاعی که من رایگان دادم از کف

تو گر می‌توانی مده رایگانی

هر آن سرگرانی که من کردم اول

جهان کرد از آن بیشتر، سرگرانی

چو سرمایه‌ام سوخت، از کار ماندم

که بازی است، بی‌مایه بازارگانی

از آن برد گنج مرا، دزد گیتی

که در خواب بودم گه پاسبانی

(شعر در مورد جوانی از پروین اعتصامی)

ای جوان چشم دلِ خود باز کن

زندگی را با هدف آغاز کن

راه پاکان و نیاکان پیش گیر

پند از یاران نیک اندیش گیر

هست آینده یکی کوه بلند

تا رسی آنجا، به پستی دل نبند

جوانا ره طاعت امروز گیر

که فردا نیاید جوانی ز پیر

قضا روزگاری ز من در ربود

که هر روزی از وی شب قدر بود

من این روز را قدر نشناختم

بدانستم اکنون که در باختم

ز روزگار جوانی خبر چه می پرسی

چو برق آمد و چون ابر نوبهاران رفت

ای نوجوان تو قدر جوانی خود بدان

کن سعی تا که خرّم و خوش برخوری از آن

تو درد پیری خود دانی امروز چاره کن

آن روز می‌شوی به یقین زار و ناتوان

تو باید آسمان پرواز باشی

درخشان همت و خود ساز باشی

تو باید آگه و بیدار باشی

به دور از دام استعمار باشی

به کار انداز نیروی اراده

مشو از مرکب کوشش پیاده

به راه علم و ایمان پیش‌تر تاز

چو خود کن ملت خود را سرافراز

جوانی بهار است ای برادر

همه گل‌ها در آن روید سراسر

افسوس که ایام جوانی بگذشت

هنگام نشاط و شادمانی بگذشت

تا چشم گشودیم در این باغ، چو گل

هفتاد و دو سال زندگانی بگذشت

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را

نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم

به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را

به یاد یار دیرین کاروان گم کرده را مانم

که شب در خواب بیند همرهان کاروانی را

بهاری بود و ما را هم شبابی و شکر خوابی

چه غفلت داشتیم ای گل شبیخون جوانی را

چه بیداری تلخی بود از خواب خوش مستی

که در کامم به زهرآلود شهد شادمانی را

سخن با من نمی‌گوئی الا ای همزبان دل

خدایا با که گویم شکوه بی‌همزبانی را

نسیم زلف جانان کو که چون برگ خزان دیده

به پای سرو خود دارم هوای جانفشانی را

به چشم آسمانی گردشی داری بلای جان

خدا را بر مگردان این بلای آسمانی را

نمیری شهریار از شعر شیرین روان گفتن

که از آب بقا جویند عمر جاودانی را

جوانی در درون دل نهفته است

جوانی در نشاط و شور خفته‌ است

چو گم شد از دلت عشق هوسباز

همانا شام پیری گشته آغاز

مبند دل به حیاتی که جاودانی نیست

که زندگانی ده روزه زندگانی نیست

به چشم هر که سیه شد جهان ز رنج خمار

شراب تلخ کم از آب زندگانی نیست

ز شرم موی سفیدست هوشیاری من

وگرنه نشئه مستی کم از جوانی نیست

جدا بود شکر و شیر، همچو روغن و آب

درین زمانه که آثار مهربانی نیست

ز صبح صادق پیری چه فیض خواهم برد؟

مرا که بهره به جز غفلت از جوانی نیست

برون میار سر از زیر بال خود صائب

که تنگنای فلک جای پرفشانی نیست

ز روزگار جوانی خبر چه می پرسی
چو برق آمد و چون ابر نوبهاران رفت
ای نوجوان تو قدر جوانی خود بدان
کن سعی تا که خرّم و خوش برخوری از آن
تو درد پیری خود دانی امروز چاره کن
آن روز می شوی به یقین زار و ناتوان
تو باید آسمان پرواز باشی
درخشان همت و خود ساز باشی
تو باید آگه و بیدار باشی
به دور از دام استعمار باشی
به کار انداز نیروی اراده
مشو از مرکب کوشش پیاده
به راه علم و ایمان پیش تر تاز
چو خود کن ملت خود را سرافراز
جوانی بهار است ای برادر
همه گل ها در آن روید سراسر

آزرده جانی را مکش، بی خان و مانی را مکش

مسکین جوانی را مکش، تو هم جوانی، ای پسر

جوانی‌ام

گوشه‌ی آغوش تو بود

لحظه‌ای صبر اگر می‌کردی

پیدایش می‌کردم

آغوشت را باز کردی

برای رفتن‌ام

شاید حق با تو بود

من دیر شده بودم!

ای جوانی

رفتی ز دستم، در خون نشستم

جوانی، کجایی؟

چرا رفتی که من با تو عهدی نبستم

غم پیری، نبود دیری، که در هم شکستم

جوانی را ز کف داده‌ام رایگانی

کنون حسرت برم روز و شب بر جوانی

نه هوشیار و نه مستم

ندانم که چه هستم

جوانی چو رفتی تو ز دستم

ندیدم سود از جوانی در زندگانی

چه حاصل از زندگانی دور از جوانی

جفا کن که بودم دردا که دیدم از مهربانان، نامهربانی

غمت را نهفتم در سینه اما با کس نگفتم راز نهانی

ندیدم سود از جوانی در زندگانی

چه حاصل از زندگانی دور از جوانی

چو این دل به نشا دادم

که چون جویم از رهابم

امیدم کجایی، کجایی؟

اگر در برم نیایی، بسازم با سوز هجر و داغ جدایی

بسازم با سوز هجر و داغ جدایی

آمدی تا دوباره شب بوها

با عبورت ترانه خوان بشوند

تاک های تکیده و مرده

با نگاه شما جوان بشوند

گویی به خواب بود جوانی مان گذشت

گاهی چه زود فرصتمان دیر میشود

A heart that loves is always young.

قلبی که عشق می ورزد همیشه جوان است

شباب عمر عجب با شتاب می‌گذرد

به دین شتاب خدایا شباب می‌گذرد

شباب و شاهدوگل مغتنم بود ساقی

شتاب کن که جهان با شتاب می‌کذرد

افسوس که ایّام جوانـــــــی بگذشت

هنگام نشاط و شادمانی بگذشت

تا چشم گشودیم در این باغ، چو گل

هفتاد و دو سال زندگانی بگذشت

تبه کردم جوانی تا کنم خوش زندگانی را

چه سود از زندگانی چون تبه کردم جوانـی را

جوانی حسرتا با من وداع جاودانی کرد

وداع جاودانی حسرتا با من جوانی کرد

شادی کنید ای دوستان من شادم و آسوده‌ام

بوی جوانی بشنوید از پیکر فرسوده‌ام

عیش خوش و ایّام جوانی همه گوئی

چون بوی گلی بود که همراه صبا بود

بر ساحل دریای جوانی چو نشینم

هر دم گذرد از سر من موج خیالی

به   روزگار جوانی درود باد درود

که  دوره خوش من دوره جوانی بود

من جلوه شباب ندیدم به عمر خویش

از  دیگران حدیث جوانی شنیده‌ام

دریغا از جوانی، صد دریغا

که آن هم روزگاری بود و بگذشت

جوانی چون سواری بود و بگذشت

به گلزاری بهاری بود و بگذشت

همه کس راتن و اندام و جمال است و جوانی

وین همه لطف ندارد تو مگر سرو روانی؟

تبه کردم جوانی تا کنم خوش زندگانی را

چه سود از زندگانی چون تبه کردم جوانـی را

بر باد رفت در غم و حسرت جوانیم

بی آرزو چه سود دگر زندگانیم

افسوس که ایام جوانی بگذشت

دوران نشاط و کامرانی بگذشت

تشنه به کنار جوی چندان خفتم

کز جوی من آب زندگانی بگذشت

حد من نیست ثنایت گفتن

گوهر شکر عطایت سفتن

نوجوانی به جوانی مغرور

رخش پندار همی راند ز دور

آمد بهار و تازه و تر شد گل و صبا

زان سرو نوجوان خبر تازه بر نداد

خوشوقت بادکش گذری هست

از آن طرف هر چند دور مانده ما را خبر نداد

نوجوان گشتی و شکل ناز را نشناختی

جای تسکین نیست زین پس بی قراران ترا

هر که را امروز خواندی باز فردا کشتیش

بارک الله این چه اقبال است یاران ترا

تو جوانمرد و دولت تو جوان

می به بخت تو نوجوان آمد

گل دگر ره به گلستان آمد

واره باغ و بوستان آمد

شباب عمر عجب با شتاب می‌گذرد

به دین شتاب خدایا شباب می‌گذرد

شباب و شاهد و گل مغتنم بود ساقی

شتاب کن که جهان با شتاب می‌گذرد

عمر از کف رایگانی می‌رود

کودکی رفت و جوانی می‌رود

این فروغ نازنین بامداد

در شبانی جاودانی می‌رود

خوشا عاشقی خاصه وقت جوانی

خوشا با پریچهرگان زندگانی

به وقت جوانی بکن عیش؛ زیرا

که هنگام پیری بُوَد ناتوانی

جوانی و از عشق پرهیز کردن

چه باشد ندانی، به جز جان گرانی

جوانی که پیوسته عاشق نباشد

دریغ است ازو روزگار جوانی

فرخی سیستانی

مبند دل به حیاتی که جاودانی نیست

که زندگانی ده روزه زندگانی نیست

به چشم هر که سیه شد جهان ز رنج خمار

شراب تلخ کم از آب زندگانی نیست

ز شرم موی سفیدست هوشیاری من

وگرنه نشئه مستی کم از جوانی نیست

جدا بود شکر و شیر، همچو روغن و آب

درین زمانه که آثار مهربانی نیست

ز صبح صادق پیری چه فیض خواهم برد؟

مرا که بهره به جز غفلت از جوانی نیست

برون میار سر از زیر بال خود صائب

که تنگنای فلک جای پرفشانی نیست

صائب تبریزی

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‌کند

بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می‌کند

همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست

طاقتم اظهار عجزو نا توانی می‌کند

بلبلی در سینه می‌نالد هنوزم کاین چمن

با خزان هم آشتی و گل فشانی می‌کند

ما به داغ عشقبازی‌ها نشستیم و هنوز

چشم پروین همچنان چشمک پرانی می‌کند

نای ما خاموش ولی این زهره شیطان هنوز

با همان شور و نوا دارد شبانی می‌کند

گر زمین دود هوا گردد همانا، آسمان

با همین نخوت که دارد آسمانی می‌کند

سال‌ها شد رفته دمسازم زدست اما هنوز

در درونم زنده است و زندگانی می‌کند

با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من

خاطرم با خاطرات خود تبانی می‌کند

بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی

چون بهاران می‌رسد با من خزانی می‌کند

طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند

آنچه گردون می کند با ما نهانی می کند

می‌رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان

دفتر دوران ما هم بایگانی می‌کند

“شهریارا” گو دل از ما مهربانان نشکنید

ورنه قاضی در قضا نامهربانی می‌کند

شهریار

چارده پند آنکه چون داری بقا

تو غنیمت دار عمر خویش را

گر تو عمر خویش را ضایع کنی

پس کجا تو خدمت صانع کنی

چون جوانی پسر کاری بکن

پیر چون گشتی شود سردت سخن

در جوانی کار این دنیا بساز

تا برون آیی ز کفر و جهل باز

هر که او اندر جوانی کار کرد

نفس شوم خویش را رهوار کرد

عمر را می‌دان غنیمت هر نفس

چون رود دیگر نیاید بازپس

می‌سزد گر عمر را داری عزیز

چون رود بیشش نخواهی دید نیز

ز سری، موی سپیدی رویید

خنده‌ها کرد بر او موی سیاه

که چرا در صف ما بنْشستی

تو ز یک راهی و ما از یک راه

گفت من با تو عبث نَنْشستم

بنشاندند مرا، خواه نخواه

قاصد پیریم، از دیدن من

این یکی گفت دروغ، آن یک آه

سپهی بود جوانی که شکست

پیری امروز برانگیخت سپاه

چو تو یک روز سیه بودم و خوش

سیهی گشت سپیدی ناگاه

تو هم ای دوست چو من خواهی شد

باش یک روز بر این قصه گواه

جوانی چنین گفت روزی به پیری

که چون است با پیری‌ات زندگانی

بگفت اندرین نامه حرفی است مبهم

که معنیش جز وقت پیری ندانی

جوانی نکو دار کاین مرغ زیبا

نماند در این خانه استخوانی

متاعی که من رایگان دادم از کف

تو گر می‌توانی مده رایگانی

هر آن سرگرانی که من کردم اول

جهان کرد از آن بیشتر، سرگرانی

چو سرمایه‌ام سوخت، از کار ماندم

که بازی است، بی‌مایه بازارگانی

از آن برد گنج مرا، دزد گیتی

که در خواب بودم گه پاسبانی

(شعر در مورد جوانی از پروین اعتصامی)

ای جوان چشم دلِ خود باز کن

زندگی را با هدف آغاز کن

راه پاکان و نیاکان پیش گیر

پند از یاران نیک اندیش گیر

هست آینده یکی کوه بلند

تا رسی آنجا، به پستی دل نبند

جوانا ره طاعت امروز گیر

که فردا نیاید جوانی ز پیر

قضا روزگاری ز من در ربود

که هر روزی از وی شب قدر بود

من این روز را قدر نشناختم

بدانستم اکنون که در باختم

ز روزگار جوانی خبر چه می پرسی

چو برق آمد و چون ابر نوبهاران رفت

ای نوجوان تو قدر جوانی خود بدان

کن سعی تا که خرّم و خوش برخوری از آن

تو درد پیری خود دانی امروز چاره کن

آن روز می‌شوی به یقین زار و ناتوان

تو باید آسمان پرواز باشی

درخشان همت و خود ساز باشی

تو باید آگه و بیدار باشی

به دور از دام استعمار باشی

به کار انداز نیروی اراده

مشو از مرکب کوشش پیاده

به راه علم و ایمان پیش‌تر تاز

چو خود کن ملت خود را سرافراز

جوانی بهار است ای برادر

همه گل‌ها در آن روید سراسر

افسوس که ایام جوانی بگذشت

هنگام نشاط و شادمانی بگذشت

تا چشم گشودیم در این باغ، چو گل

هفتاد و دو سال زندگانی بگذشت

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را

نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم

به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را

به یاد یار دیرین کاروان گم کرده را مانم

که شب در خواب بیند همرهان کاروانی را

بهاری بود و ما را هم شبابی و شکر خوابی

چه غفلت داشتیم ای گل شبیخون جوانی را

چه بیداری تلخی بود از خواب خوش مستی

که در کامم به زهرآلود شهد شادمانی را

سخن با من نمی‌گوئی الا ای همزبان دل

خدایا با که گویم شکوه بی‌همزبانی را

نسیم زلف جانان کو که چون برگ خزان دیده

به پای سرو خود دارم هوای جانفشانی را

به چشم آسمانی گردشی داری بلای جان

خدا را بر مگردان این بلای آسمانی را

نمیری شهریار از شعر شیرین روان گفتن

که از آب بقا جویند عمر جاودانی را

جوانی در درون دل نهفته است

جوانی در نشاط و شور خفته‌ است

چو گم شد از دلت عشق هوسباز

همانا شام پیری گشته آغاز

مبند دل به حیاتی که جاودانی نیست

که زندگانی ده روزه زندگانی نیست

به چشم هر که سیه شد جهان ز رنج خمار

شراب تلخ کم از آب زندگانی نیست

ز شرم موی سفیدست هوشیاری من

وگرنه نشئه مستی کم از جوانی نیست

جدا بود شکر و شیر، همچو روغن و آب

درین زمانه که آثار مهربانی نیست

ز صبح صادق پیری چه فیض خواهم برد؟

مرا که بهره به جز غفلت از جوانی نیست

برون میار سر از زیر بال خود صائب

که تنگنای فلک جای پرفشانی نیست

ز روزگار جوانی خبر چه می پرسی
چو برق آمد و چون ابر نوبهاران رفت
ای نوجوان تو قدر جوانی خود بدان
کن سعی تا که خرّم و خوش برخوری از آن
تو درد پیری خود دانی امروز چاره کن
آن روز می شوی به یقین زار و ناتوان
تو باید آسمان پرواز باشی
درخشان همت و خود ساز باشی
تو باید آگه و بیدار باشی
به دور از دام استعمار باشی
به کار انداز نیروی اراده
مشو از مرکب کوشش پیاده
به راه علم و ایمان پیش تر تاز
چو خود کن ملت خود را سرافراز
جوانی بهار است ای برادر
همه گل ها در آن روید سراسر

آزرده جانی را مکش، بی خان و مانی را مکش

مسکین جوانی را مکش، تو هم جوانی، ای پسر

جوانی‌ام

گوشه‌ی آغوش تو بود

لحظه‌ای صبر اگر می‌کردی

پیدایش می‌کردم

آغوشت را باز کردی

برای رفتن‌ام

شاید حق با تو بود

من دیر شده بودم!

ای جوانی

رفتی ز دستم، در خون نشستم

جوانی، کجایی؟

چرا رفتی که من با تو عهدی نبستم

غم پیری، نبود دیری، که در هم شکستم

جوانی را ز کف داده‌ام رایگانی

کنون حسرت برم روز و شب بر جوانی

نه هوشیار و نه مستم

ندانم که چه هستم

جوانی چو رفتی تو ز دستم

ندیدم سود از جوانی در زندگانی

چه حاصل از زندگانی دور از جوانی

جفا کن که بودم دردا که دیدم از مهربانان، نامهربانی

غمت را نهفتم در سینه اما با کس نگفتم راز نهانی

ندیدم سود از جوانی در زندگانی

چه حاصل از زندگانی دور از جوانی

چو این دل به نشا دادم

که چون جویم از رهابم

امیدم کجایی، کجایی؟

اگر در برم نیایی، بسازم با سوز هجر و داغ جدایی

بسازم با سوز هجر و داغ جدایی

آمدی تا دوباره شب بوها

با عبورت ترانه خوان بشوند

تاک های تکیده و مرده

با نگاه شما جوان بشوند

گویی به خواب بود جوانی مان گذشت

گاهی چه زود فرصتمان دیر میشود

A heart that loves is always young.

قلبی که عشق می ورزد همیشه جوان است

شباب عمر عجب با شتاب می‌گذرد

به دین شتاب خدایا شباب می‌گذرد

شباب و شاهدوگل مغتنم بود ساقی

شتاب کن که جهان با شتاب می‌کذرد

افسوس که ایّام جوانـــــــی بگذشت

هنگام نشاط و شادمانی بگذشت

تا چشم گشودیم در این باغ، چو گل

هفتاد و دو سال زندگانی بگذشت

خداوندا گنهکاریم جمله

ز کار خود در آزاریم جمله

نیاید جز خطاکاری ز ما هیچ

ز ما صادر نگردد جز خطا هیچ

ز ما غیر از گنهکاری نیاید

گناه آید ز ما چندانکه باید…

به ذکر خود بلند آوازه‌ام کن

رفیق لطف بی‌اندازه‌ام کن

که از من رم کند مرغ معاصی

روم تا بر در شهر خلاصی

سرشکم دانه تسبیح گردان

مرا زان دانه کن تسبیح‌گردان

بود کاین سبحه گردانیدن من

برد آلودگی از دامن من

بیفشان از وضو بر رویم آن آب

که از غفلت نماند در سرم خواب…

الهی جانب من کن نگاهی

مرا بنما به سوی خویش راهی

چو وحشی جز گنه کاری ندارم

تو می‌دانی که من خود در چه کارم…

به چشم مرحمت سویم نظر کن

شفیع جرم من خیرالبشر کن

رسیده‌ام به خدایی که اقتباسی نیست
شریعتی که در آن حکم‌ ها قیاسی نیست

خدا کسیست که باید به دیدنش برویم
خدا کسی که از آن سخت می‌ هراسی نیست

فقط به فکر خودت باش، ای دل عاشق
که خودشناسی تو جز خداشناسی نیست

به عیب‌پوشی و بخشایش خدا سوگند
خطا نکردن ما غیر ناسپاسی نیست

دل از سیاست اهل ریا بکن، خود باش
هوای مملکت عاشقان سیاسی نیست

چه هوایی … چه طلوعی!
جانم …
باید امروز حواسم باشد
که اگر قاصدکی را دیدم
آرزوهایم را
بدهم تا برساند به خدا …!

به خدایی که خودم می‌دانم!
نه خدایی که برایم از خشم
نه خدایی که برایم از قهر
نه خدایی که برایم ز غضب
ساخته‌اند!

به خدایی که خودم می‌دانم!
به خدایی که دلش پروانه‌ ست …

و به مرغان مهاجر
هر سال راه را می‌گوید !

و به باران گفته ست
باغ‌ها تشنه شدند …!

و حواسش حتی
به دل نازک شب بو هم هست!
که مبادا که ترک بردارد …!

به خدایی که خودم می‌دانم
چه خدایی … جانم …!

به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه برنگذرد

خداوند نام و خداوند جای
خداوند روزی ده رهنمای

خداوند کیوان و گردان سپهر
فروزنده ماه و ناهید و مهر

ز نام و نشان و گمان برترست
نگارندهٔ بر شده پیکرست

به بینندگان آفریننده را
نبینی مرنجان دو بیننده را

نیابد بدو نیز اندیشه راه
که او برتر از نام و از جایگاه

هاتفی از گوشه میخانه دوش
گفت ببخشند گنه، می بنوش

لطف الهی بکند کار خویش
مژده رحمت برساند سروش

گر چه وصالش نه به کوشش دهند
هر قدر ای دل که توانی بکوش

لطف خدا بیشتر از جرم ماست
نکته سربسته چه دانی، خموش

رندی حافظ نه گناهیست صعب
با کرم پادشه عیب پوش

سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی
خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

دعای صبح و آه شب کلید گنج مقصود است
بدین راه و روش می‌رو که با دلدار پیوندی

قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز
ورای حد تقریر است شرح آرزومندی

الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور
پدر را بازپرس آخر کجا شد مهر فرزندی

جهان پیر رعنا را ترحم در جبلت نیست
ز مهر او چه می‌پرسی در او همت چه می‌بندی

همایی چون تو عالی قدر حرص استخوان تا کی
دریغ آن سایه همت که بر نااهل افکندی

در این بازار اگر سودیست با درویش خرسند است
خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی

به شعر حافظ شیراز می‌رقصند و می‌نازند
سیه چشمان کشمیری و ترکان سمرقندی

هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد

گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان
نگاه دار سر رشته تا نگه دارد

صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی
ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد

چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد

سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری
که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد
غبار راهگذارت کجاست تا حافظ
به یادگار نسیم صبا نگه دارد

خدایا جهان پادشاهی تو راست
ز ما خدمت آید خدایی تو راست

پناه بلندی و پستی تویی
همه نیستند آنچه هستی تویی

همه آفریدست بالا و پست
تویی آفریننده هر چه هست

تویی برترین دانش آموز پاک
ز دانش قلم رانده بر لوح خاک

خرد را تو روشن بصر کرده‌ای
چراغ هدایت تو بر کرده‌ای

نبود آفرینش تو بودی خدای
نباشد همی هم تو باشی به جای

ای همه هستی زتو پیدا شده

خاک ضعیف از تو توانا شده

زیرنشین علمت کاینات

ما به تو قائم چو تو قائم بذات

هستی تو صورت پیوند نی

تو بکس و کس بتو مانند نی

آنچه تغیر نپذیرد توئی

وانکه نمردست و نمیرد توئی

ما همه فانی و بقا بس تراست

ملک تعالی و تقدس تراست

رفتی اگر نامدی آرام تو

طاقت عشق از کشش نام تو

تا کرمت راه جهان برگرفت

پشت زمین بار گران برگرفت

هر که نه گویای تو خاموش به

هر چه نه یاد تو فراموش به

پرده برانداز و برون آی فرد

گر منم آن پرده بهم در نورد

غنچه کمر بسته که ما بنده‌ایم

گل همه تن جان که به تو زنده‌ایم

بنده نظامی که یکی گوی تست

در دو جهان خاک سر کوی تست

خاطرش از معرفت آباد کن

گردنش از دام غم آزاد کن

خداوندا در توفیق بگشای

نظامی را ره تحقیق بنمای

دلی ده کو یقینت را بشاید

زبانی کافرینت را سراید

مده ناخوب را بر خاطرم راه

بدار از ناپسندم دست کوتاه

درونم را به نور خود برافروز

زبانم را ثنای خود در آموز…

دولت جان پرورست صحبت آمیزگار
خلوت بی مدعی سفره بی انتظار

آخر عهد شبست اول صبح ای ندیم
صبح دوم بایدت سر ز گریبان برآر

دور نباشد که خلق روز تصور کنند
گر بنمایی به شب طلعت خورشیدوار

مشعله‌ای برفروز مشغله‌ای پیش گیر
تا ببرم از سرم زحمت خواب و خمار

خیز و غنیمت شمار جنبش باد ربیع
ناله موزون مرغ بوی خوش لاله زار

برگ درختان سبز پیش خداوند هوش
هر ورقی دفتریست معرفت کردگار

روز بهارست خیز تا به تماشا رویم
تکیه بر ایام نیست تا دگر آید بهار

وعده که گفتی شبی با تو به روز آورم
شب بگذشت از حساب روز برفت از شمار

دور جوانی گذشت موی سیه پیسه گشت
برق یمانی بجست گرد بماند از سوار

دفتر فکرت بشوی گفته سعدی بگوی
دامن گوهر بیار بر سر مجلس ببار

به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست

عاشقم بر همه عالم که همه عالم ازوست

به غنیمت شمر ای دوست دم عیسی صبح

تا دل مرده مگر زنده کنی کاین دم ازوست

نه فلک راست مسلم نه ملک را حاصل

آنچه در سر سویدای بنی‌آدم ازوست

به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقیست

به ارادت ببرم درد که درمان هم ازوست

زخم خونینم اگر به نشود به باشد

خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم ازوست

غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد

ساقیا باده بده شادی آن کاین غم ازوست

پادشاهی و گدایی بر ما یکسانست

که برین در همه را پشت عبادت خم ازوست

سعدیا گر بکند سیل فنا خانه عمر

دل قوی دار که بنیاد بقا محکم ازوست

باد گلبوی سحر خوش می‌وزد خیز ای ندیم

بس که خواهد رفت بر بالای خاک ما نسیم…

گر بسوزانی خداوندا جزای فعل ماست

ور ببخشی رحمتت عامست و احسانت قدیم

گرچه شیطان رجیم از راه انصافم ببرد

همچنان امید می‌دارم به رحمن رحیم

آن که جان بخشید و روزی داد و چندین لطف کرد

هم ببخشاید چو مشتی استخوان باشم رمیم

سعدیا بسیار گفتن عمر ضایع کردن است

وقت عذر آوردنست استغفرالله العظیم

من بغیر از تو نه‌بینم درجهان

قادرا پروردگارا جاودان

من ترا دانم ترا دانم ترا

حق ترا کی غیر باشد ای خدا

چون به جز تو نیست در هر دو جهان

لاجرم غیری نباشد در میان

اولین و آخرین و ای احد

ظاهرین و باطنین و بی عدد

این جهان و آن جهان و در نهان

آشکارا در نهان و در عیان

هم عیان و هم نهان پیدا توئی

هم درون گنبد خضرا توئی

در ازل بودی و باشی همچنان

تا ابد هستی و باشی جاودان…

عالمان در علم او درمانده‌اند

عارفان از عرف او وامانده‌اند

عاشقان از عشق او حیران شدند

هر دم از نوعی دگر بی‌جان شدند

ای در درون جانم و جان از تو بی‌ خبر
وز تو جهان پرست و جهان از تو بی‌ خبر

ای عقل پیر و بخت جوان کرده راه تو
پیر از تو بی‌نشان و جوان از تو بی‌ خبر

چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان
در جان و در دلی، دل و جان از تو بی‌ خبر

بـه نام آنک جـان را نــوردین داد
خرد را در خــدا دانــی یــقین داد

خداوندی که عالم نــامور زوست
زمـین و آســمان زیرو زبر زوسـت

دو عـالم خلعت هستی ازو یـافت
فــلک بالا زمین پستی ازو یـافت

فلک اندر رکوع استادهٔ اوست
زمین اندر سجود افتادهٔ اوست

به نام کردگار هفت افلاک

که پیدا کرد آدم از کفی خاک

خداوندی که ذاتش بی‌زوالست

خرد در وصف ذاتش گنگ و لالست

زمین و آسمان از اوست پیدا

نمود جسم و جان از اوست پیدا

مه و خورشید نور هستی اوست

فلک بالا زمین در پستی اوست

ز وصفش جانها حیران بمانده

خرد انگشت در دندان بمانده

صفات لایزالش کس ندانست

هر آن وصفی که گوئی بیش ازانست

دو عالم قدرة بیچون اویست

درون جانها در گفت و گویست

ز کُنه ذات او کس را خبر نیست

بجز دیدار او چیزی دگر نیست

طلب گارش حقیقت جمله اشیا

ز ناپیدائی او جمله پیدا

جهان از نور ذات او مزّین

صفات از ذات او پیوسته روشن

ز خاکی این همه اظهار کرد او

ز دودی زینت پرگار کرد او

ز صنعش آدم از گِل رخ نموده

زوَی هر لحظه صد پاسخ شنوده

ز علمش گشته آنجا صاحب اسرار

خود اندر دید آدم کرده دیدار

نه کس زو زاده نه او زاده از کس

یکی ذاتست در هر دوجهان بس

ز یکتائی خود بیچون حقیقت

درون بگرفته و بیرون حقیقت

حقیقت علم کلّ او راست تحقیق

دهد آن را که خواهد دوست توفیق

بداند حاجت موری در اسرار

همان دم حاجتش آرد پدیدار

ای وصل تو اصل شادمانی

کان صورت‌هاست وین معانی

یک لحظه مبر ز بنده که نیست

بی آب سفینه را روانی

من مصحف باطلم ولیکن

تصحیح شوم چو تو بخوانی

یک یوسف بی‌کس است و صد گرگ

اما برهد چو تو شبانی

هر بار بپرسیم که چونی

با اشکم و روی زعفرانی

این هر دو نشان برای عام است

پیشت چه نشان چه بی‌نشانی

ناگفته حدیث بشنوی تو

ننوشته قباله را بخوانی

بی خواب تو واقعه نمایی

بی آب سفینه‌ها برانی

خاموش ثنا و لابه کم کن

کز غیب رسید لن ترانی

این همه گفتیم لیک اندر بسیچ

بی‌عنایات خدا هیچیم هیچ

بی‌عنایات حق و خاصان حق

گر ملک باشد سیاهستش ورق

ای خدا ای فضل تو حاجت روا

با تو یاد هیچ کس نبود روا…

قطره‌ای کو در هوا شد یا که ریخت

از خزینه قدرت تو کی گریخت

گر در آید در عدم یا صد عدم

چون بخوانیش او کند از سر قدم

صد هزاران ضد ضد را می‌کشد

بازشان حکم تو بیرون می‌کشد

از عدم‌ها سوی هستی هر زمان

هست یا رب کاروان در کاروان

خاصه هر شب جمله افکار و عقول

نیست گردد غرق در بحر نغول

ای كه به هنگام درد راحت جانی مرا

وی كه به تلخی فقر گنج روانی مرا

آن چه نبردست وهم عقل ندیدست و فهم

از تو به جانم رسید قبله ازانی مرا

از كرمت من به ناز می‌نگرم در بقا

كی بفریبد شها دولت فانی مرا

نغمت آن كس كه او مژده تو آورد

گر چه به خوابی بود به ز اغانی مرا

در ركعات نماز هست خیال تو شه

واجب و لازم چنانك سبع مثانی مرا

در گنه كافران رحم و شفاعت تو راست

مهتری و سروری سنگ دلانی مرا

گر كرم لایزال عرضه كند ملك‌ها

پیش نهد جمله‌ای كنز نهانی مرا

سجده كنم من ز جان روی نهم من به خاك

گویم از این‌ها همه عشق فلانی مرا

عمر ابد پیش من هست زمان وصال

زانك نگنجد در او هیچ زمانی مرا

عمر اوانی‌ست و وصل شربت صافی در آن

بی تو چه كار آیدم رنج اوانی مرا

بیست هزار آرزو بود مرا پیش از این

در هوسش خود نماند هیچ امانی مرا

از مدد لطف او ایمن گشتم از آنك

گوید سلطان غیب لست ترانی مرا

گوهر معنی اوست پر شده جان و دلم

اوست اگر گفت نیست ثالث و ثانی مرا

رفت وصالش به روح جسم نكرد التفات

گر چه مجرد ز تن گشت عیانی مرا

پیر شدم از غمش لیك چو تبریز را

نام بری بازگشت جمله جوانی مرا

ای تو امان هر بلا ما همه در امان تو
جان همه خوش است در سایه لطف جان تو

شاه همه جهان تویی اصل همه کسان تویی
چونک تو هستی آن ما نیست غم از کسان تو

ابر غم تو ای قمر آمد دوش بر جگر
گفت مرا ز بام و در صد سقط از زبان تو

جست دلم ز قال او رفت بر خیال او
شاید ای نبات خو این همه در زمان تو

جان مرا در این جهان آتش توست در دهان
از هوس وصال تو وز طلب جهان تو

نیست مرا ز جسم و جان در ره عشق تو نشان
ز آنک نغول می‌روم در طلب نشان تو

بنده بدید جوهرت لنگ شده‌ست بر درت
مانده‌ام ای جواهری بر طرف دکان تو

شاد شود دل و جگر چون بگشایی آن کمر
بازگشا تو خوش قبا آن کمر از میان تو

تا نظری به جان کنی جان مرا چو کان کنی
در تبریز شمس دین نقد رسم به کان تو

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی

نروم جز به همان ره که توام راه نمایی

همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم

همه توحید تو گویم که به توحید سزایی

تو زن و جفت نداری تو خور و خفت نداری

احد بی زن و جفتی ملک کامروایی

نه نیازت به ولادت نه به فرزندت حاجت

تو جلیل الجبروتی تو نصیر الامرایی

تو حکیمی تو عظیمی تو کریمی تو رحیمی

تو نمایندهٔ فضلی تو سزاوار ثنایی

بری از رنج و گدازی بری از درد و نیازی

بری از بیم و امیدی بری از چون و چرایی

بری از خوردن و خفتن بری از شرک و شبیهی

بری از صورت و رنگی بری از عیب و خطایی

نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی

نتوان شبه تو گفتن که تو در وهم نیایی

نبد این خلق و تو بودی نبود خلق و تو باشی

نه بجنبی نه بگردی نه بکاهی نه فزایی

همه عزی و جلالی همه علمی و یقینی

همه نوری و سروری همه جودی و جزایی

همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی

همه بیشی تو بکاهی همه کمی تو فزایی

احد لیس کمثله صمد لیس له ضد

لمن الملک تو گویی که مر آن را تو سزایی

لب و دندان سنایی همه توحید تو گوید

مگر از آتش دوزخ بودش روی رهایی

خداوندا دلم را چشم بگشای

به معراج یقینم راه بنمای

به رحمت باز کن گنجینه جود

درونم خوان به شادروان مقصود

دلی بخش از ثنای خویش معمور

زبانی ز آفرین دیگران دور

دراسانیم شکر اندیش گردان

به دشواری سپاسم بیش گردان

امیدم را به جائی کش عماری

که باشد پیشگاه رستگاری

چو خود برداشتی اول ز خاکم

مده آخر به طوفان هلاکم

پیش از اینها فکر می‌کردم خدا
خانه ای دارد کنار ابرها

مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتی از الماس خشتی از طلا

پایه های برجش از عاج و بلور
بر سر تختی نشسته با غرور

ماه برق کوچکی از تاج او
هر ستاره، پولکی از تاج او

اطلس پیراهن او، آسمان
نقش روی دامن او، کهکشان

رعد وبرق شب، طنین خنده اش
سیل و طوفان، نعره توفنده اش

دکمه ی پیراهن او، آفتاب
برق تیغ خنجر او ماهتاب

هیچ کس از جای او آگاه نیست
هیچ کس را در حضورش راه نیست

پیش از اینها خاطرم دلگیر بود
از خدا در ذهنم این تصویر بود

آن خدا بی رحم بود و خشمگین
خانه اش در آسمان، دور از زمین

بود، اما در میان ما نبود
مهربان و ساده و زیبا نبود

در دل او دوستی جایی نداشت
مهربانی هیچ معنایی نداشت

هر چه می‌پرسیدم، از خود، از خدا
از زمین، از آسمان، از ابرها

زود می‌گفتند: این کار خداست
پرس وجو از کار او کاری خطاست

هرچه می‌پرسی، جوابش آتش است
آب اگر خوردی، عذابش آتش است

تا ببندی چشم، کورت می‌کند
تا شدی نزدیک، دورت می‌کند

کج گشودی دست، سنگت می‌کند
کج نهادی پای، لنگت می‌کند

با همین قصه، دلم مشغول بود
خوابهایم، خواب دیو و غول بود

خواب می‌دیدم که غرق آتشم
در دهان اژدهای سرکشم

ره عقل جز پیچ بر پیچ نیست
بر عارفان جز خدا هیچ نیست

سعدی

یا رب نظری بر من سرگردان کن

لطفی به من دلشده حیران کن

با من مکن آنچه من سزای آنم

آنچ از کرم و لطف تو زیبد آن کن

ابوسعید ابوالخیر

تا خدا بنده نواز است به خلقش چه نیاز؟
می‌کشم ناز یکی تا به همه ناز کنم …!

قیصر امین‌ پور

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت…

سعدی

از تنگنای محبس تاریکی
از منجلاب تیره این دنیا
بانگ پر از نیاز مرا بشنو
آه ای خدای قادر بی همتا

فروغ فرخزاد

گر سینه شود تنگ، خدا با ما هست
گر پای شود لنگ، خدا با ما هست

دل را به حریم عشق بسپار و برو
فرسنگ به فرسنگ خدا با ما هست

خوشا آنان که الله یارشان بی
بحمد و قل هو الله کارشان بی

خوشا آنان که دایم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بی

بابا طاهر

دوام دولت اندر حق شناسیست
زوال نعمت اندر ناسپاسی است
اگر فضل خدا بر خود بدانی
بماند بر تو نعمت جاودانی
چه ماند از لطف و احسان و نکویی؟
حرامت باد اگر شکرش نگویی

سعدی

راهی به خدا دارد  خلوتـگه  تنـهایی
آنجا که روی از خود آنجا که به خود آیی
هر جا که سری بردم در پــرده تو را دیدم
تو پرده نشینی و من هـرزه ی هر جایی

مولانا

زهی عشق، زهی عشق که ماراست خدایا

چه نغز است و چه خوب است و چه زیباست خدایا

مولانا

اندر دل من، درون و بیرون همه او است
اندر تن من، جان و رگ و خون همه اوست

مولانا

سر ارادت ما وآستان حضرت دوست

که هر چه بر سر ما می رود ارادت اوست

حافظ

گر پیر مغان مرشد من شد چه تفاوت

در هیچ سری نیست که سری ز خدا نیست

حافظ

خداوندا گنهکاریم جمله

ز کار خود در آزاریم جمله

نیاید جز خطاکاری ز ما هیچ

ز ما صادر نگردد جز خطا هیچ

ز ما غیر از گنهکاری نیاید

گناه آید ز ما چندانکه باید…

به ذکر خود بلند آوازه‌ام کن

رفیق لطف بی‌اندازه‌ام کن

که از من رم کند مرغ معاصی

روم تا بر در شهر خلاصی

سرشکم دانه تسبیح گردان

مرا زان دانه کن تسبیح‌گردان

بود کاین سبحه گردانیدن من

برد آلودگی از دامن من

بیفشان از وضو بر رویم آن آب

که از غفلت نماند در سرم خواب…

الهی جانب من کن نگاهی

مرا بنما به سوی خویش راهی

چو وحشی جز گنه کاری ندارم

تو می‌دانی که من خود در چه کارم…

به چشم مرحمت سویم نظر کن

شفیع جرم من خیرالبشر کن

رسیده‌ام به خدایی که اقتباسی نیست
شریعتی که در آن حکم‌ ها قیاسی نیست

خدا کسیست که باید به دیدنش برویم
خدا کسی که از آن سخت می‌ هراسی نیست

فقط به فکر خودت باش، ای دل عاشق
که خودشناسی تو جز خداشناسی نیست

به عیب‌پوشی و بخشایش خدا سوگند
خطا نکردن ما غیر ناسپاسی نیست

دل از سیاست اهل ریا بکن، خود باش
هوای مملکت عاشقان سیاسی نیست

چه هوایی … چه طلوعی!
جانم …
باید امروز حواسم باشد
که اگر قاصدکی را دیدم
آرزوهایم را
بدهم تا برساند به خدا …!

به خدایی که خودم می‌دانم!
نه خدایی که برایم از خشم
نه خدایی که برایم از قهر
نه خدایی که برایم ز غضب
ساخته‌اند!

به خدایی که خودم می‌دانم!
به خدایی که دلش پروانه‌ ست …

و به مرغان مهاجر
هر سال راه را می‌گوید !

و به باران گفته ست
باغ‌ها تشنه شدند …!

و حواسش حتی
به دل نازک شب بو هم هست!
که مبادا که ترک بردارد …!

به خدایی که خودم می‌دانم
چه خدایی … جانم …!

به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه برنگذرد

خداوند نام و خداوند جای
خداوند روزی ده رهنمای

خداوند کیوان و گردان سپهر
فروزنده ماه و ناهید و مهر

ز نام و نشان و گمان برترست
نگارندهٔ بر شده پیکرست

به بینندگان آفریننده را
نبینی مرنجان دو بیننده را

نیابد بدو نیز اندیشه راه
که او برتر از نام و از جایگاه

هاتفی از گوشه میخانه دوش
گفت ببخشند گنه، می بنوش

لطف الهی بکند کار خویش
مژده رحمت برساند سروش

گر چه وصالش نه به کوشش دهند
هر قدر ای دل که توانی بکوش

لطف خدا بیشتر از جرم ماست
نکته سربسته چه دانی، خموش

رندی حافظ نه گناهیست صعب
با کرم پادشه عیب پوش

سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی
خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

دعای صبح و آه شب کلید گنج مقصود است
بدین راه و روش می‌رو که با دلدار پیوندی

قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز
ورای حد تقریر است شرح آرزومندی

الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور
پدر را بازپرس آخر کجا شد مهر فرزندی

جهان پیر رعنا را ترحم در جبلت نیست
ز مهر او چه می‌پرسی در او همت چه می‌بندی

همایی چون تو عالی قدر حرص استخوان تا کی
دریغ آن سایه همت که بر نااهل افکندی

در این بازار اگر سودیست با درویش خرسند است
خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی

به شعر حافظ شیراز می‌رقصند و می‌نازند
سیه چشمان کشمیری و ترکان سمرقندی

هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد

گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان
نگاه دار سر رشته تا نگه دارد

صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی
ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد

چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد

سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری
که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد
غبار راهگذارت کجاست تا حافظ
به یادگار نسیم صبا نگه دارد

خدایا جهان پادشاهی تو راست
ز ما خدمت آید خدایی تو راست

پناه بلندی و پستی تویی
همه نیستند آنچه هستی تویی

همه آفریدست بالا و پست
تویی آفریننده هر چه هست

تویی برترین دانش آموز پاک
ز دانش قلم رانده بر لوح خاک

خرد را تو روشن بصر کرده‌ای
چراغ هدایت تو بر کرده‌ای

نبود آفرینش تو بودی خدای
نباشد همی هم تو باشی به جای

ای همه هستی زتو پیدا شده

خاک ضعیف از تو توانا شده

زیرنشین علمت کاینات

ما به تو قائم چو تو قائم بذات

هستی تو صورت پیوند نی

تو بکس و کس بتو مانند نی

آنچه تغیر نپذیرد توئی

وانکه نمردست و نمیرد توئی

ما همه فانی و بقا بس تراست

ملک تعالی و تقدس تراست

رفتی اگر نامدی آرام تو

طاقت عشق از کشش نام تو

تا کرمت راه جهان برگرفت

پشت زمین بار گران برگرفت

هر که نه گویای تو خاموش به

هر چه نه یاد تو فراموش به

پرده برانداز و برون آی فرد

گر منم آن پرده بهم در نورد

غنچه کمر بسته که ما بنده‌ایم

گل همه تن جان که به تو زنده‌ایم

بنده نظامی که یکی گوی تست

در دو جهان خاک سر کوی تست

خاطرش از معرفت آباد کن

گردنش از دام غم آزاد کن

خداوندا در توفیق بگشای

نظامی را ره تحقیق بنمای

دلی ده کو یقینت را بشاید

زبانی کافرینت را سراید

مده ناخوب را بر خاطرم راه

بدار از ناپسندم دست کوتاه

درونم را به نور خود برافروز

زبانم را ثنای خود در آموز…

دولت جان پرورست صحبت آمیزگار
خلوت بی مدعی سفره بی انتظار

آخر عهد شبست اول صبح ای ندیم
صبح دوم بایدت سر ز گریبان برآر

دور نباشد که خلق روز تصور کنند
گر بنمایی به شب طلعت خورشیدوار

مشعله‌ای برفروز مشغله‌ای پیش گیر
تا ببرم از سرم زحمت خواب و خمار

خیز و غنیمت شمار جنبش باد ربیع
ناله موزون مرغ بوی خوش لاله زار

برگ درختان سبز پیش خداوند هوش
هر ورقی دفتریست معرفت کردگار

روز بهارست خیز تا به تماشا رویم
تکیه بر ایام نیست تا دگر آید بهار

وعده که گفتی شبی با تو به روز آورم
شب بگذشت از حساب روز برفت از شمار

دور جوانی گذشت موی سیه پیسه گشت
برق یمانی بجست گرد بماند از سوار

دفتر فکرت بشوی گفته سعدی بگوی
دامن گوهر بیار بر سر مجلس ببار

به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست

عاشقم بر همه عالم که همه عالم ازوست

به غنیمت شمر ای دوست دم عیسی صبح

تا دل مرده مگر زنده کنی کاین دم ازوست

نه فلک راست مسلم نه ملک را حاصل

آنچه در سر سویدای بنی‌آدم ازوست

به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقیست

به ارادت ببرم درد که درمان هم ازوست

زخم خونینم اگر به نشود به باشد

خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم ازوست

غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد

ساقیا باده بده شادی آن کاین غم ازوست

پادشاهی و گدایی بر ما یکسانست

که برین در همه را پشت عبادت خم ازوست

سعدیا گر بکند سیل فنا خانه عمر

دل قوی دار که بنیاد بقا محکم ازوست

باد گلبوی سحر خوش می‌وزد خیز ای ندیم

بس که خواهد رفت بر بالای خاک ما نسیم…

گر بسوزانی خداوندا جزای فعل ماست

ور ببخشی رحمتت عامست و احسانت قدیم

گرچه شیطان رجیم از راه انصافم ببرد

همچنان امید می‌دارم به رحمن رحیم

آن که جان بخشید و روزی داد و چندین لطف کرد

هم ببخشاید چو مشتی استخوان باشم رمیم

سعدیا بسیار گفتن عمر ضایع کردن است

وقت عذر آوردنست استغفرالله العظیم

من بغیر از تو نه‌بینم درجهان

قادرا پروردگارا جاودان

من ترا دانم ترا دانم ترا

حق ترا کی غیر باشد ای خدا

چون به جز تو نیست در هر دو جهان

لاجرم غیری نباشد در میان

اولین و آخرین و ای احد

ظاهرین و باطنین و بی عدد

این جهان و آن جهان و در نهان

آشکارا در نهان و در عیان

هم عیان و هم نهان پیدا توئی

هم درون گنبد خضرا توئی

در ازل بودی و باشی همچنان

تا ابد هستی و باشی جاودان…

عالمان در علم او درمانده‌اند

عارفان از عرف او وامانده‌اند

عاشقان از عشق او حیران شدند

هر دم از نوعی دگر بی‌جان شدند

ای در درون جانم و جان از تو بی‌ خبر
وز تو جهان پرست و جهان از تو بی‌ خبر

ای عقل پیر و بخت جوان کرده راه تو
پیر از تو بی‌نشان و جوان از تو بی‌ خبر

چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان
در جان و در دلی، دل و جان از تو بی‌ خبر

بـه نام آنک جـان را نــوردین داد
خرد را در خــدا دانــی یــقین داد

خداوندی که عالم نــامور زوست
زمـین و آســمان زیرو زبر زوسـت

دو عـالم خلعت هستی ازو یـافت
فــلک بالا زمین پستی ازو یـافت

فلک اندر رکوع استادهٔ اوست
زمین اندر سجود افتادهٔ اوست

به نام کردگار هفت افلاک

که پیدا کرد آدم از کفی خاک

خداوندی که ذاتش بی‌زوالست

خرد در وصف ذاتش گنگ و لالست

زمین و آسمان از اوست پیدا

نمود جسم و جان از اوست پیدا

مه و خورشید نور هستی اوست

فلک بالا زمین در پستی اوست

ز وصفش جانها حیران بمانده

خرد انگشت در دندان بمانده

صفات لایزالش کس ندانست

هر آن وصفی که گوئی بیش ازانست

دو عالم قدرة بیچون اویست

درون جانها در گفت و گویست

ز کُنه ذات او کس را خبر نیست

بجز دیدار او چیزی دگر نیست

طلب گارش حقیقت جمله اشیا

ز ناپیدائی او جمله پیدا

جهان از نور ذات او مزّین

صفات از ذات او پیوسته روشن

ز خاکی این همه اظهار کرد او

ز دودی زینت پرگار کرد او

ز صنعش آدم از گِل رخ نموده

زوَی هر لحظه صد پاسخ شنوده

ز علمش گشته آنجا صاحب اسرار

خود اندر دید آدم کرده دیدار

نه کس زو زاده نه او زاده از کس

یکی ذاتست در هر دوجهان بس

ز یکتائی خود بیچون حقیقت

درون بگرفته و بیرون حقیقت

حقیقت علم کلّ او راست تحقیق

دهد آن را که خواهد دوست توفیق

بداند حاجت موری در اسرار

همان دم حاجتش آرد پدیدار

ای وصل تو اصل شادمانی

کان صورت‌هاست وین معانی

یک لحظه مبر ز بنده که نیست

بی آب سفینه را روانی

من مصحف باطلم ولیکن

تصحیح شوم چو تو بخوانی

یک یوسف بی‌کس است و صد گرگ

اما برهد چو تو شبانی

هر بار بپرسیم که چونی

با اشکم و روی زعفرانی

این هر دو نشان برای عام است

پیشت چه نشان چه بی‌نشانی

ناگفته حدیث بشنوی تو

ننوشته قباله را بخوانی

بی خواب تو واقعه نمایی

بی آب سفینه‌ها برانی

خاموش ثنا و لابه کم کن

کز غیب رسید لن ترانی

این همه گفتیم لیک اندر بسیچ

بی‌عنایات خدا هیچیم هیچ

بی‌عنایات حق و خاصان حق

گر ملک باشد سیاهستش ورق

ای خدا ای فضل تو حاجت روا

با تو یاد هیچ کس نبود روا…

قطره‌ای کو در هوا شد یا که ریخت

از خزینه قدرت تو کی گریخت

گر در آید در عدم یا صد عدم

چون بخوانیش او کند از سر قدم

صد هزاران ضد ضد را می‌کشد

بازشان حکم تو بیرون می‌کشد

از عدم‌ها سوی هستی هر زمان

هست یا رب کاروان در کاروان

خاصه هر شب جمله افکار و عقول

نیست گردد غرق در بحر نغول

ای كه به هنگام درد راحت جانی مرا

وی كه به تلخی فقر گنج روانی مرا

آن چه نبردست وهم عقل ندیدست و فهم

از تو به جانم رسید قبله ازانی مرا

از كرمت من به ناز می‌نگرم در بقا

كی بفریبد شها دولت فانی مرا

نغمت آن كس كه او مژده تو آورد

گر چه به خوابی بود به ز اغانی مرا

در ركعات نماز هست خیال تو شه

واجب و لازم چنانك سبع مثانی مرا

در گنه كافران رحم و شفاعت تو راست

مهتری و سروری سنگ دلانی مرا

گر كرم لایزال عرضه كند ملك‌ها

پیش نهد جمله‌ای كنز نهانی مرا

سجده كنم من ز جان روی نهم من به خاك

گویم از این‌ها همه عشق فلانی مرا

عمر ابد پیش من هست زمان وصال

زانك نگنجد در او هیچ زمانی مرا

عمر اوانی‌ست و وصل شربت صافی در آن

بی تو چه كار آیدم رنج اوانی مرا

بیست هزار آرزو بود مرا پیش از این

در هوسش خود نماند هیچ امانی مرا

از مدد لطف او ایمن گشتم از آنك

گوید سلطان غیب لست ترانی مرا

گوهر معنی اوست پر شده جان و دلم

اوست اگر گفت نیست ثالث و ثانی مرا

رفت وصالش به روح جسم نكرد التفات

گر چه مجرد ز تن گشت عیانی مرا

پیر شدم از غمش لیك چو تبریز را

نام بری بازگشت جمله جوانی مرا

ای تو امان هر بلا ما همه در امان تو
جان همه خوش است در سایه لطف جان تو

شاه همه جهان تویی اصل همه کسان تویی
چونک تو هستی آن ما نیست غم از کسان تو

ابر غم تو ای قمر آمد دوش بر جگر
گفت مرا ز بام و در صد سقط از زبان تو

جست دلم ز قال او رفت بر خیال او
شاید ای نبات خو این همه در زمان تو

جان مرا در این جهان آتش توست در دهان
از هوس وصال تو وز طلب جهان تو

نیست مرا ز جسم و جان در ره عشق تو نشان
ز آنک نغول می‌روم در طلب نشان تو

بنده بدید جوهرت لنگ شده‌ست بر درت
مانده‌ام ای جواهری بر طرف دکان تو

شاد شود دل و جگر چون بگشایی آن کمر
بازگشا تو خوش قبا آن کمر از میان تو

تا نظری به جان کنی جان مرا چو کان کنی
در تبریز شمس دین نقد رسم به کان تو

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی

نروم جز به همان ره که توام راه نمایی

همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم

همه توحید تو گویم که به توحید سزایی

تو زن و جفت نداری تو خور و خفت نداری

احد بی زن و جفتی ملک کامروایی

نه نیازت به ولادت نه به فرزندت حاجت

تو جلیل الجبروتی تو نصیر الامرایی

تو حکیمی تو عظیمی تو کریمی تو رحیمی

تو نمایندهٔ فضلی تو سزاوار ثنایی

بری از رنج و گدازی بری از درد و نیازی

بری از بیم و امیدی بری از چون و چرایی

بری از خوردن و خفتن بری از شرک و شبیهی

بری از صورت و رنگی بری از عیب و خطایی

نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی

نتوان شبه تو گفتن که تو در وهم نیایی

نبد این خلق و تو بودی نبود خلق و تو باشی

نه بجنبی نه بگردی نه بکاهی نه فزایی

همه عزی و جلالی همه علمی و یقینی

همه نوری و سروری همه جودی و جزایی

همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی

همه بیشی تو بکاهی همه کمی تو فزایی

احد لیس کمثله صمد لیس له ضد

لمن الملک تو گویی که مر آن را تو سزایی

لب و دندان سنایی همه توحید تو گوید

مگر از آتش دوزخ بودش روی رهایی

خداوندا دلم را چشم بگشای

به معراج یقینم راه بنمای

به رحمت باز کن گنجینه جود

درونم خوان به شادروان مقصود

دلی بخش از ثنای خویش معمور

زبانی ز آفرین دیگران دور

دراسانیم شکر اندیش گردان

به دشواری سپاسم بیش گردان

امیدم را به جائی کش عماری

که باشد پیشگاه رستگاری

چو خود برداشتی اول ز خاکم

مده آخر به طوفان هلاکم

پیش از اینها فکر می‌کردم خدا
خانه ای دارد کنار ابرها

مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتی از الماس خشتی از طلا

پایه های برجش از عاج و بلور
بر سر تختی نشسته با غرور

ماه برق کوچکی از تاج او
هر ستاره، پولکی از تاج او

اطلس پیراهن او، آسمان
نقش روی دامن او، کهکشان

رعد وبرق شب، طنین خنده اش
سیل و طوفان، نعره توفنده اش

دکمه ی پیراهن او، آفتاب
برق تیغ خنجر او ماهتاب

هیچ کس از جای او آگاه نیست
هیچ کس را در حضورش راه نیست

پیش از اینها خاطرم دلگیر بود
از خدا در ذهنم این تصویر بود

آن خدا بی رحم بود و خشمگین
خانه اش در آسمان، دور از زمین

بود، اما در میان ما نبود
مهربان و ساده و زیبا نبود

در دل او دوستی جایی نداشت
مهربانی هیچ معنایی نداشت

هر چه می‌پرسیدم، از خود، از خدا
از زمین، از آسمان، از ابرها

زود می‌گفتند: این کار خداست
پرس وجو از کار او کاری خطاست

هرچه می‌پرسی، جوابش آتش است
آب اگر خوردی، عذابش آتش است

تا ببندی چشم، کورت می‌کند
تا شدی نزدیک، دورت می‌کند

کج گشودی دست، سنگت می‌کند
کج نهادی پای، لنگت می‌کند

با همین قصه، دلم مشغول بود
خوابهایم، خواب دیو و غول بود

خواب می‌دیدم که غرق آتشم
در دهان اژدهای سرکشم

ره عقل جز پیچ بر پیچ نیست
بر عارفان جز خدا هیچ نیست

سعدی

یا رب نظری بر من سرگردان کن

لطفی به من دلشده حیران کن

با من مکن آنچه من سزای آنم

آنچ از کرم و لطف تو زیبد آن کن

ابوسعید ابوالخیر

تا خدا بنده نواز است به خلقش چه نیاز؟
می‌کشم ناز یکی تا به همه ناز کنم …!

قیصر امین‌ پور

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت…

سعدی

از تنگنای محبس تاریکی
از منجلاب تیره این دنیا
بانگ پر از نیاز مرا بشنو
آه ای خدای قادر بی همتا

فروغ فرخزاد

گر سینه شود تنگ، خدا با ما هست
گر پای شود لنگ، خدا با ما هست

دل را به حریم عشق بسپار و برو
فرسنگ به فرسنگ خدا با ما هست

خوشا آنان که الله یارشان بی
بحمد و قل هو الله کارشان بی

خوشا آنان که دایم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بی

بابا طاهر

دوام دولت اندر حق شناسیست
زوال نعمت اندر ناسپاسی است
اگر فضل خدا بر خود بدانی
بماند بر تو نعمت جاودانی
چه ماند از لطف و احسان و نکویی؟
حرامت باد اگر شکرش نگویی

سعدی

راهی به خدا دارد  خلوتـگه  تنـهایی
آنجا که روی از خود آنجا که به خود آیی
هر جا که سری بردم در پــرده تو را دیدم
تو پرده نشینی و من هـرزه ی هر جایی

مولانا

زهی عشق، زهی عشق که ماراست خدایا

چه نغز است و چه خوب است و چه زیباست خدایا

مولانا

اندر دل من، درون و بیرون همه او است
اندر تن من، جان و رگ و خون همه اوست

مولانا

سر ارادت ما وآستان حضرت دوست

که هر چه بر سر ما می رود ارادت اوست

حافظ

گر پیر مغان مرشد من شد چه تفاوت

در هیچ سری نیست که سری ز خدا نیست

حافظ

بشری که حق اظهار عقیده و بیان اندیشه خود را نداشته باشد، موجودی زنده به شمار نمی رود.

شارل دو مونتسکیو

آزادی نه چنان است که یک یا دو بار شکست، یا بارها شکست، یا بی اعتنایی و حق ناشناسی مردم، یا پیمان شکنی، و یا صف آرایی سر نیزه های زور و قدرت و سربازان و توپها و قوانین جزایی، آن را سرکوب کند و از میان بردارد.

والت ویتمن

زیانی که از بیان حقی متوجه من گردد به مراتب مرا گوارا و دلپذیرتر است تا آنکه پنهان کردن مطلبی، ضرری به حقی برساند.

لودویگ فان بتهوون

حرف حق بر شما تاثیر خواهد گذاشت، حتی اگر آن را قبول نداشته باشید.

بنجامین فرانکلین

ما در این جهان، حال ارادی یا غیر ارادی، مسافران میان هیچ و هیچ ایم، یا میان همه و همه ی مسافران مخالف سفر، حق نداریم برای دردسر مسیر سفر ارزش چندانی قایل شویم.

فرناندو پسوآ

با مردم باش! حق، همیشه با مردم است؛ آنها هرگز کسی را گمراه نمی کنند.

آبراهام لینکلن

او مرا می ستاید، پس به من حق می دهد. این خریّت در نتیجه گیری، نیمی از زندگی ما گوشه نشینان را تباه می کند. زیرا خران را به همسایگی و دوستی با ما وا می دارد.

فریدریش نیچه

شجاعت را به حق در صدر صفات برجسته انسان دانسته اند… زیرا این صفت تکیه گاه صفت های دیگر است.

وینستون چرچیل

اگر نمی خواهی در حق تو داوری شود، درباره دیگران داوری نکن.

آبراهام لینکلن

ما نیز باید زندگی و حیاتی داشته باشیم که نسبت به خود ما حق داشته باشد. ما نیز باید آزاد و بدون ترس باشیم و با بذری که در خویشتن خویش داریم رشد کنیم و شکوفا شویم.

فریدریش نیچه

زمانی که شما گناهکار هستید، دوست‌تان باید کنارتان باشد؛ چرا که هرگاه حق با شماست، همه در کنارتان هستند.

مارک توین

چون کسی “آدمی بزرگ” است، ما حق نداریم این نتیجه را بگیریم که او به راستی انسان است.

فریدریش نیچه

حق همیشه با پیروزمندان جنگ است.

آدولف هیتلر

نیرومند، پیروزمند است؛ این هنجاری جهان گستر است. از حق و باطل به معنای عام حرف زدن، سخن پوچ است. هیچ خشونت، ناموس ربایی، بهره کشی یا ویرانگری در ذات ستمگرانه نیست، چرا که زندگی در ذات خشونت بار و ناموس ربا و بهره کش و ویرانگر است و جز آن گمان پذیر نیست.

فریدریش نیچه

هیچ مادری هرگز در ژرفای دل خویش تردید نمی کند که با کودک خود صاحب کسی شده است و هیچ پدری نیست که از حق خویش بگذرد و فرزند را تسلیم ارزش گذاری و مفاهیم خویش نکند.

فریدریش نیچه

برای جوانمردی و مروتی که در حق هر کس می کنی، امید هیچ پاداشی نداشته باش.

پابلو پیکاسو

هرچه تجارب زندگی ما بیشتر و کیفیت آنها بالاتر باشد، میزان حق گزینش ما بیشتر می شود و بهتر می توانیم معنای [ =چَم ] هر چیز را دریابیم و توان خود را برای انجام هر کار بسنجیم.

آنتونی رابینز

کسانی که وجود یک آفریدگار را نفی می‌کنند، نباید مورد مدارا قرارگیرند، زیرا وعده‌ها، پیمان‌ها و سوگندهایی که رشتهٔ پیوند جامعهٔ بشری هستند، هیچ اعتباری برای یک خداناباور نداشته، کنارگذاشتن خدا حتی در ذهن، همهٔ آن‌ها را باطل می‌کند. افزون بر این، کسانی که با خداناباوری خود با هر گونه دینی مبارزه کرده، قصد نابودی آن را دارند، نمی‌توانند مدعی حق مدارا باشند.

جان لاک

هریک از ما در زندگی، حق گزینش داریم و می‌توانیم اندیشه‌ها و احساسات خود را برگزینیم. چنانچه آگاهانه به گزینش نپردازیم، بهای آن را خواهیم پرداخت.

آنتونی رابینز

برای هرچه تلاش می کنیم، تلاش برای تایید شدن است، اما با این تایید شدن کنار نمی آییم و فقیر می مانیم، یا مدعی می شویم تایید شدن حق ما است، در آن صورت دیوانه های توانگری هستیم.

فرناندو پسوآ

آزادی، یک حق غیر قابل تصرف بشری نیست، بلکه یک پیروزی مورد پسند است که باید هر روز این پیروزی و فتح از نو آغاز گردد.

آندره موروا

هیچ کس حق ندارد راضی شود که در گمراهی و نادانی بماند و نیز کسی نباید حقیقت را پنهان کند.

سقراط

مردم حق دارند در هرکجای دنیا که باشند در برابر حکومتی که نمی‌خواهند، بپا خیزند و آنرا به زیر کشند تا حاکمیتی که خود را لایق آن می‌دانند برپا کنند. این «حق» تنها نیرویی است که می‌تواند همه جهان را آزاد کند.

آبراهام لینکلن

گفتن چنین عبارتی که «هر آنچه حق یکی باشد، حق دیگران هم هست»، کاری غیر اخلاقی است.

فریدریش نیچه

حق داریم توقع داشته باشیم چون اوامرمان عاقلانه است.

آنتوان دو سنت‌اگزوپری

باید نیک و بد را جبران کنیم، اما چرا در حق آن کس که در حق ما نیکی یا بدی روا کرده است؟

فریدریش نیچه

یک، هرگز حق ندارد؛ با دو، حقیقت آغاز می شود. یک، نمی تواند خود را اثبات کند، اما دو در ورای هر گونه انکار است.

فریدریش نیچه

سلیقه بد هم مانند سلیقه خوب برای خود حقی دارد.

فریدریش نیچه

بزرگترین خردمندی، خرد و معرفتی است که به تنظیم امور خانواده و اجتماع مربوط است و آن، تسلط بر خود و حق طلبی و اعتدال نامیده می شود.

افلاطون

خوشبختی وجود ندارد و ما خوشبخت نیستیم، اما می توانیم این حق را به خود بدهیم که در آرزوی آن باشیم.

آنتون چخوف

شاید طبیعت، (حقیقت) زنی باشد که حق دارد نخواهد اساس وجودش برملا شود.

فریدریش نیچه

اگر دانش را به خاطر کسب درآمد فرا می گیرید، در حق آنهایی که به خاطر خودشان دانش اندوخته اند، تجاوز کرده اید.

آندره ژید

قانون طبیعت این است که همیشه حق با کسی است که با صراحت حرف می زند،ولی کیست که معنای صراحت را درک کند؟!.

آدولف هیتلر

همه گدایان و نیازمندان بر این باورند که کوفتن در با سنگ هنگامی که زنگ وجود ندارد، بی نزاکتی نیست، اما کسی به آنها حق نمی دهد.

فریدریش نیچه

شکست خوردن به حق، گوارا تر از پیروز شدن با باطل است.

شارل دو مونتسکیو

فحش دلیل کسانی است که حق ندارند.

ژان-ژاک روسو

بشر حق انتخاب ندارد، چون محکوم و مجبور به سرنوشت است.

فریدریش نیچه

در جامعه سطح بالا هیچ گاه آنگونه که منطق ناب می خواهد، نباید ادعا کرد که تنها ما به طور کامل حق داریم.

فریدریش نیچه

بشری که حق اظهار عقیده و بیان اندیشه خود را نداشته باشد، موجودی زنده به شمار نمی رود.

شارل دو مونتسکیو

آزادی نه چنان است که یک یا دو بار شکست، یا بارها شکست، یا بی اعتنایی و حق ناشناسی مردم، یا پیمان شکنی، و یا صف آرایی سر نیزه های زور و قدرت و سربازان و توپها و قوانین جزایی، آن را سرکوب کند و از میان بردارد.

والت ویتمن

زیانی که از بیان حقی متوجه من گردد به مراتب مرا گوارا و دلپذیرتر است تا آنکه پنهان کردن مطلبی، ضرری به حقی برساند.

لودویگ فان بتهوون

حرف حق بر شما تاثیر خواهد گذاشت، حتی اگر آن را قبول نداشته باشید.

بنجامین فرانکلین

ما در این جهان، حال ارادی یا غیر ارادی، مسافران میان هیچ و هیچ ایم، یا میان همه و همه ی مسافران مخالف سفر، حق نداریم برای دردسر مسیر سفر ارزش چندانی قایل شویم.

فرناندو پسوآ

با مردم باش! حق، همیشه با مردم است؛ آنها هرگز کسی را گمراه نمی کنند.

آبراهام لینکلن

او مرا می ستاید، پس به من حق می دهد. این خریّت در نتیجه گیری، نیمی از زندگی ما گوشه نشینان را تباه می کند. زیرا خران را به همسایگی و دوستی با ما وا می دارد.

فریدریش نیچه

شجاعت را به حق در صدر صفات برجسته انسان دانسته اند… زیرا این صفت تکیه گاه صفت های دیگر است.

وینستون چرچیل

اگر نمی خواهی در حق تو داوری شود، درباره دیگران داوری نکن.

آبراهام لینکلن

ما نیز باید زندگی و حیاتی داشته باشیم که نسبت به خود ما حق داشته باشد. ما نیز باید آزاد و بدون ترس باشیم و با بذری که در خویشتن خویش داریم رشد کنیم و شکوفا شویم.

فریدریش نیچه

زمانی که شما گناهکار هستید، دوست‌تان باید کنارتان باشد؛ چرا که هرگاه حق با شماست، همه در کنارتان هستند.

مارک توین

چون کسی “آدمی بزرگ” است، ما حق نداریم این نتیجه را بگیریم که او به راستی انسان است.

فریدریش نیچه

حق همیشه با پیروزمندان جنگ است.

آدولف هیتلر

نیرومند، پیروزمند است؛ این هنجاری جهان گستر است. از حق و باطل به معنای عام حرف زدن، سخن پوچ است. هیچ خشونت، ناموس ربایی، بهره کشی یا ویرانگری در ذات ستمگرانه نیست، چرا که زندگی در ذات خشونت بار و ناموس ربا و بهره کش و ویرانگر است و جز آن گمان پذیر نیست.

فریدریش نیچه

هیچ مادری هرگز در ژرفای دل خویش تردید نمی کند که با کودک خود صاحب کسی شده است و هیچ پدری نیست که از حق خویش بگذرد و فرزند را تسلیم ارزش گذاری و مفاهیم خویش نکند.

فریدریش نیچه

برای جوانمردی و مروتی که در حق هر کس می کنی، امید هیچ پاداشی نداشته باش.

پابلو پیکاسو

هرچه تجارب زندگی ما بیشتر و کیفیت آنها بالاتر باشد، میزان حق گزینش ما بیشتر می شود و بهتر می توانیم معنای [ =چَم ] هر چیز را دریابیم و توان خود را برای انجام هر کار بسنجیم.

آنتونی رابینز

کسانی که وجود یک آفریدگار را نفی می‌کنند، نباید مورد مدارا قرارگیرند، زیرا وعده‌ها، پیمان‌ها و سوگندهایی که رشتهٔ پیوند جامعهٔ بشری هستند، هیچ اعتباری برای یک خداناباور نداشته، کنارگذاشتن خدا حتی در ذهن، همهٔ آن‌ها را باطل می‌کند. افزون بر این، کسانی که با خداناباوری خود با هر گونه دینی مبارزه کرده، قصد نابودی آن را دارند، نمی‌توانند مدعی حق مدارا باشند.

جان لاک

هریک از ما در زندگی، حق گزینش داریم و می‌توانیم اندیشه‌ها و احساسات خود را برگزینیم. چنانچه آگاهانه به گزینش نپردازیم، بهای آن را خواهیم پرداخت.

آنتونی رابینز

برای هرچه تلاش می کنیم، تلاش برای تایید شدن است، اما با این تایید شدن کنار نمی آییم و فقیر می مانیم، یا مدعی می شویم تایید شدن حق ما است، در آن صورت دیوانه های توانگری هستیم.

فرناندو پسوآ

آزادی، یک حق غیر قابل تصرف بشری نیست، بلکه یک پیروزی مورد پسند است که باید هر روز این پیروزی و فتح از نو آغاز گردد.

آندره موروا

هیچ کس حق ندارد راضی شود که در گمراهی و نادانی بماند و نیز کسی نباید حقیقت را پنهان کند.

سقراط

مردم حق دارند در هرکجای دنیا که باشند در برابر حکومتی که نمی‌خواهند، بپا خیزند و آنرا به زیر کشند تا حاکمیتی که خود را لایق آن می‌دانند برپا کنند. این «حق» تنها نیرویی است که می‌تواند همه جهان را آزاد کند.

آبراهام لینکلن

گفتن چنین عبارتی که «هر آنچه حق یکی باشد، حق دیگران هم هست»، کاری غیر اخلاقی است.

فریدریش نیچه

حق داریم توقع داشته باشیم چون اوامرمان عاقلانه است.

آنتوان دو سنت‌اگزوپری

باید نیک و بد را جبران کنیم، اما چرا در حق آن کس که در حق ما نیکی یا بدی روا کرده است؟

فریدریش نیچه

یک، هرگز حق ندارد؛ با دو، حقیقت آغاز می شود. یک، نمی تواند خود را اثبات کند، اما دو در ورای هر گونه انکار است.

فریدریش نیچه

سلیقه بد هم مانند سلیقه خوب برای خود حقی دارد.

فریدریش نیچه

بزرگترین خردمندی، خرد و معرفتی است که به تنظیم امور خانواده و اجتماع مربوط است و آن، تسلط بر خود و حق طلبی و اعتدال نامیده می شود.

افلاطون

خوشبختی وجود ندارد و ما خوشبخت نیستیم، اما می توانیم این حق را به خود بدهیم که در آرزوی آن باشیم.

آنتون چخوف

شاید طبیعت، (حقیقت) زنی باشد که حق دارد نخواهد اساس وجودش برملا شود.

فریدریش نیچه

اگر دانش را به خاطر کسب درآمد فرا می گیرید، در حق آنهایی که به خاطر خودشان دانش اندوخته اند، تجاوز کرده اید.

آندره ژید

قانون طبیعت این است که همیشه حق با کسی است که با صراحت حرف می زند،ولی کیست که معنای صراحت را درک کند؟!.

آدولف هیتلر

همه گدایان و نیازمندان بر این باورند که کوفتن در با سنگ هنگامی که زنگ وجود ندارد، بی نزاکتی نیست، اما کسی به آنها حق نمی دهد.

فریدریش نیچه

شکست خوردن به حق، گوارا تر از پیروز شدن با باطل است.

شارل دو مونتسکیو

فحش دلیل کسانی است که حق ندارند.

ژان-ژاک روسو

بشر حق انتخاب ندارد، چون محکوم و مجبور به سرنوشت است.

فریدریش نیچه

در جامعه سطح بالا هیچ گاه آنگونه که منطق ناب می خواهد، نباید ادعا کرد که تنها ما به طور کامل حق داریم.

فریدریش نیچه

دست‌هایم را

از اشک

برکه‌ای ساخته‌ام

و در آینه‌اش

چشمانم را

آماده تسلیم دیدم

بی باوری مرگ بود

که جای خود را

به

باور فراق می‌داد

در حزن تفته غروب تابستان

و زندگی

به خاطر چشمانی

عزیزتر از زندگی

ادامه می‌یافت

ناهید عباسی

از هجوم تنهایی می‌ترسم

از بلندای احساسم

وحشت از ارتفاع قله بلند عشقت

مرا بر زمین پست فراقت میخکوب کرده

در ته دره عمیق و ژرف بی کسی

از تاریکی انتظار می‌ترسم

و از نگاه سرد و بی اعتنایت

زهره طغیانی

کنار شب می‌ایستم

شب از تو لبریز است

من در دو قدمی تو در زندان فراق گرفتارم

سلمان هراتی

وقتی که دل دست‌هایم

تنگ می‌شود برای انگشتان کوچکت

آن‌ها را می‌گذارم برابر خورشید

تا با ترکیبی از کسوف و گرما

دوری‌‌ات را معنا کنم!‏

مصطفی مستور

آه ای عزیز بی‌خبر از من

امشب، دل گرفته دریا

با یادگارهای کبودش

در زیر گوش پنجره‌ام می‌تپد هنوز

دریای مو سپید به سر می‌زند

هنوز

مشت هزار ماتم از یاد رفته را

مهتاب می‌نویسد بر ماسه‌های سرد

شرح هزار شادی بر باد رفته را

چشم حباب‌ها همه از گریه فراق

آماس می‌کند

تیغ بنفش ماه

این چشم‌های گریان را

از جای می‌کند

در من، مدام باران می‌بارد

زنجیرهای نازک از هم گسسته‌اش

از لابلای جنگل مژگانم

در آسمان آینه، پیداست

از دور، باد سرکش دریا

خاکستر ملایم نسیان را

آسانتر از سفیدی کف‌ها

از روی آتش دل من می‌پراکند

یاد ترا و عشق مرا زنده می‌کند

نادر نادرپور

می‌ترسم در حسرت تو بمیرم!

و تابوتم بر نیل روان باشد

و امواج نیلگون

مرثیه‌خوان ناکامی من باشند

نمی‌خواهم افسانه سرایان

دلشان بسوزد

و روزی مرا

در افسانه‌ها به تو برسانند

عمران صلاحی

اگر تو باز نگردی

امید آمدنت را به گور خواهم برد

و کس نمی‌داند

که در فراق تو دیگر

چگونه خواهم زیست

چگونه خواهم مرد!

❆

دلم برای کسی تنگ است

که تا شمال‌ترین شمال

و در جنوب‌ترین جنوب

همیشه در همه جا

آه با که بتوان گفت

که بود با من و

پیوسته نیز بی من بود

و کار من ز فراقش فغان و شیون بود

حمید مصدق

قبول کن که نفاق از فراق تلخ‌تر است

قبول کن که از این تلخ‌تر نخواهم دید

فاضل نظری

درد فراق آمد و عشق از دلم نرفت

ای روزگار سیلی محکم‌تری بزن

سجاد سامانی

دوباره شانه بر این گریه فراق بیار

علاج واقعه را قبل اتفاق بیار

احسان نصری

شهره شهرم و بر میکده از شرح فراق

می‌خورم باده و بر بوسه مِی، بی‌هوشم

رضوان عسکری

ما را فراق روی تو کشته نه روزگار

مرگ و جفا و گردش گردون بهانه‌ای‌ست

دهقان اصفهانی (؟)

چه رفته است که صبحی دگر نمی‌آید

شب فراق به پایان مگر نمی‌آید؟

رضا خادمه مولوی

شبست و چشم من و شمع اشکبارانندمگر به ماتم پروانه سوگوارانندچه می کند بدو چشم شب فراق تو ماهکه این ستاره شماران ستاره بارانندشهریار

هر ناله ای که می‌شکند در گلوی باد

آهنگ ناله‌های دلم در فراق تست

نادر نادرپور

شکوه مکن دژم مشو یار ز راه می‌رسد

رنج فراق طی شود مهر به ماه می‌رسد

مهدی سهیلی

اول دلم فراق تو را سرسری گرفت

وان زخم کوچک دلم آخر جذام شد

حسین منزوی

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو

تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده‌ام

رهی معیری

چهره من ز فراق تو و دیده ز غمت

معدن زر شده و موضع گوهر گشته

رشیدالدین وطواط

هست بیش از طاقت من بار اندوه فراق

بیش ازین طاقت ندارم گفته‌ام صد بار بیش

وحشی بافقی

شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

فراق یار نه آن می‌کند که بتوان گفت

❆

بی عمر زنده‌ام من و این بس عجب مدار

روز فراق را که نهد در شمار عمر

❆

فراق و وصل چه باشد رضای دوست طلب

که حیف باشد از او غیر او تمنایی

❆

میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق

ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست

❆

می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان

هجران بلای ما شد یا رب بلا بگردان

❆

کوه اندوه فراقت به چه حالت بکشد

حافظ خسته که از ناله تنش چون نالیست

حافظ

گفتی که نیست یاد منت، از خدا بترس

بر من که سوختم ز فراق این گمان مبر

❆

مکن ضایع طبیبا مرهم خویش

که خوش می‌سوزم از داغ فراقش

امیرخسرو دهلوی

جسم غم فرسود من چون آورد تاب فراق

این تن لاغر کجا بار غم هجران کجا؟

هاتف اصفهانی

شب فراق توام زندگی چه امکان است

مگر چو شمع ‌کند سعی اشک‌،‌ کار نفس

بیدل دهلوی

همچو شمعی در فراقت هر شبی

تا سحر عطار گریان خوشتر است

❆

هر شب ز فراق او چون شمع همی سوزم

و او بر صفت شمعی هر روز کشد زارم

❆

همچو لیلی مستمندم در فراقش روز و شب

همچو مجنون گرد عالم دوست جویان می‌روم

❆

چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو

بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی؟

عطار نیشابوری

ما را غم فراقت بحری است بی‌کرانه

ای کاش با چنین غم دل در کنار بودی

خاقانی

گفتی ز فراق ما پشیمان گشتی

ای جان چه پشیمان که پشیمانی‌ها

❆

چه کم گردد ز حسنت گر بپرسی

که چونی در فراقم دردمندی

❆

نی با تو اتفاقم نی صبر در فراقم

ز آسیب این دو حالت جان می‌شود فشرده

❆

به وصال می‌بنالم که چه بی‌وفا قرینی

به فراق می‌بزارم که چه یار باوفایی

❆

درد فراق من کشم ناله به نای چون رسد

آتش عشق من برم چنگ دوتا چرا بود

❆

فراق دوست اگر اندک‌ست اندک نیست

درون چشم اگر نیم تای موست بدست

مولانا

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست

طاقت بار فراق این همه ایامم نیست

❆

سعدی ز فراق تو نه آن رنج کشیدست

کز شادی وصل تو فرامش کند آن را

❆

بازآ که در فراق تو چشم امیدوار

چون گوش روزه‌دار بر الله اکبر است

❆

گر به صد منزل فراق افتد میان ما و دوست

همچنانش در میان جان شیرین منزلست

❆

ای که گفتی هیچ مشکل چون فراق یار نیست

گر امید وصل باشد همچنان دشوار نیست

سعدی

دل زان بت پیمان گسلم می‌سوزد

برق غم او متصلم می‌سوزد

از داغ فراق اگر بنالم چه عجب

یاران چه کنم، وای دلم می‌سوزد

❆

می‌خواست فلک که تلخ کامم بکشد

ناکرده می ‌طرب به جامم، بکشد

بسپرد به شحنه فراق تو مرا

تا او به عقوبت تمامم بکشد

وحشی بافقی

قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد

با من دل پر زرق و نفاق تو چه کرد

چون زلف دراز تو شبی می‌باید

تا با تو بگویم که فراق تو چه کرد

مهستی گنجوی

دلخسته‌ام از ناوک دلدوز فراق

جان سوخته از آتش دلسوز فراق

دردا و دریغا که بود عمر مرا

شب‌ها شب هجر و روزها روز فراق

هاتف اصفهانی

غم عشقت بیابان پرورم کرد

فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد

بمو واجی صبوری کن صبوری

صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

باباطاهر

بیا که خانه دل بی تو رو به ویرانی است

هوا بد است هوا ابری است طوفانی است

خزان گذشت و خزان فراق هست هنوز

بدون تو همه فصل‌ها زمستانی است

شب فراق بلند است یا شب یلدا

کجا شبی چو شب انتظار طولانی است

کمی برای تو بگذار روضه خوان باشم

که چشمت از غم جدت همیشه بارانی است

مریض عشق شدم بس به روضه خو کردم

فقط دوای من این است گریه درمانی است

محمد بیابانی

ای درآمیخته با هر کسی از راه رسید

می‌توان از تو فقط دور شد و آه کشید

پرچم صلح برافراشته‌ام بر سر خویش

نه یکی، بلکه به اندازه موهای سفید

ناهماهنگی تقدیر نشان داد به من

به تقاضای خود اصرار نباید ورزید

شب کوتاه وصالت به «گمان» شد سپری

دست در زلف تو نابرده دو تا صبح دمید

من از آن کوچ که باید بروی کشته شوی

زنده برگشتم و انگیزه پرواز پرید

تلخی وصل ندارد کم از اندوه فراق

شادی بلبل از آن است كه بو کرد و نچید

مقصد آنگونه که گفتند به ما، روشن نیست

دوستان نیمه راهید اگر، برگردید

کاظم بهمنی

به جز غم تو که با جان من هم‌آغوشست

مرا صدای تو هر صبح و شام در گوشست

چراغ خانه چشم منی نمی‌دانی

که بی تو چشم من و صحن خانه خاموشست

قسم به زلف سیاهت چنان پریشانم

که هر چه غیر تو از خاطرم فراموشست

ز چشمم ای گل مهتاب خفته در پس ابر

چو ماه رفتی و شب‌های من سیه‌پوشست

هزار شکر که گر غایبی ز دیده ما

غم فراق تو با اشک من هم‌آغوشست

پرنده‌ای که غزلخوان باغ بود پرید

کنون ز داغ عمش باغ سینه گلجوشست

مهدی سهیلی

کدام سوی روم کز فراق امان یابم؟

کدام تیره شب هجر را کران یابم؟

ز تند باد فراقم بریخت برگ وجود

کجاست بویی از آن بوستان که جان یابم؟

زبان نماند ز پرسش هنوز نتوان زیست

اگر بیافتنش را کسی زبان یابم

به هجر چند کنم جان، بمیرم ار یک بار

خلاص یابم، بل عمر جاودان یابم

امیرخسرو دهلوی

جانا ز فراق تو این محنت جان تا کی

دل در غم عشق تو رسوای جهان تا کی

چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو

بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی

نامد گه آن آخر کز پرده برون آیی

آن روی بدان خوبی در پرده نهان تا کی

در آرزوی رویت ای آرزوی جانم

دل نوحه کنان تا چند، جان نعره‌زنان تا کی

بشکن به سر زلفت این بند گران از دل

بر پای دل مسکین این بند گران تا کی

دل بردن مشتاقان از غیرت خود تا چند

خون خوردن و خاموشی زین دلشدگان تا کی

ای پیر مناجاتی در میکده رو بنشین

درباز دو عالم را این سود و زیان تا کی

اندر حرم معنی از کس نخرند دعوی

پس خرقه بر آتش نه زین مدعیان تا کی

گر طالب دلداری از کون و مکان بگذر

هست او ز مکان برتر از کون و مکان تا کی

گر عاشق دلداری ور سوخته یاری

بی نام و نشان می‌رو زین نام و نشان تا کی

گفتی به امید تو بارت بکشم از جان

پس بارکش ار مردی این بانگ و فغان تا کی

عطار همی بیند کز بار غم عشقش

عمر ابدی یابد عمر گذران تا کی

عطار نیشابوری

شب فراق که داند که تا سحر چند است

مگر کسی که به زندان عشق دربند است

گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم

کدام سرو به بالای دوست مانند است

پیام من که رساند به یار مهرگسل

که برشکستی و ما را هنوز پیوند است

قسم به جان تو گفتن طریق عزت نیست

به خاک پای تو وان هم عظیم سوگند است

که با شکستن پیمان و برگرفتن دل

هنوز دیده به دیدارت آرزومند است

بیا که بر سر کویت بساط چهره ماست

به جای خاک که در زیر پایت افکنده‌ست

خیال روی تو بیخ امید بنشانده‌ست

بلای عشق تو بنیاد صبر برکنده‌ست

عجب در آن که تو مجموع و گر قیاس کنی

به زیر هر خم مویت دلی پراکند است

اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی

گمان برند که پیراهنت گل آکند است

ز دست رفته نه تنها منم در این سودا

چه دست‌ها که ز دست تو بر خداوند است

فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست

بیا و بر دل من بین که کوه الوند است

ز ضعف طاقت آهم نماند و ترسم خلق

گمان برند که سعدی ز دوست خرسند است

سعدی

زبان خامه ندارد سر بیان فراق

وگرنه شرح دهم با تو داستان فراق

دریغ مدت عمرم که بر امید وصال

به سر رسید و نیامد به سر زمان فراق

سری که بر سر گردون به فخر می‌سودم

به راستان که نهادم بر آستان فراق

چگونه باز کنم بال در هوای وصال

که ریخت مرغ دلم پر در آشیان فراق

کنون چه چاره که در بحر غم به گردابی

فتاد زورق صبرم ز بادبان فراق

بسی نماند که کشتی عمر غرقه شود

ز موج شوق تو در بحر بی‌کران فراق

اگر به دست من افتد فراق را بکشم

که روز هجر سیه باد و خان و مان فراق

رفیق خیل خیالیم و همنشین شکیب

قرین آتش هجران و هم قران فراق

چگونه دعوی وصلت کنم به جان که شده‌ست

تنم وکیل قضا و دلم ضمان فراق

ز سوز شوق دلم شد کباب دور از یار

مدام خون جگر می‌خورم ز خوان فراق

فلک چو دید سرم را اسیر چنبر عشق

ببست گردن صبرم به ریسمان فراق

به پای شوق گر این ره به سر شدی حافظ

به دست هجر ندادی کسی عنان فراق

حافظ

دست‌هایم را

از اشک

برکه‌ای ساخته‌ام

و در آینه‌اش

چشمانم را

آماده تسلیم دیدم

بی باوری مرگ بود

که جای خود را

به

باور فراق می‌داد

در حزن تفته غروب تابستان

و زندگی

به خاطر چشمانی

عزیزتر از زندگی

ادامه می‌یافت

ناهید عباسی

از هجوم تنهایی می‌ترسم

از بلندای احساسم

وحشت از ارتفاع قله بلند عشقت

مرا بر زمین پست فراقت میخکوب کرده

در ته دره عمیق و ژرف بی کسی

از تاریکی انتظار می‌ترسم

و از نگاه سرد و بی اعتنایت

زهره طغیانی

کنار شب می‌ایستم

شب از تو لبریز است

من در دو قدمی تو در زندان فراق گرفتارم

سلمان هراتی

وقتی که دل دست‌هایم

تنگ می‌شود برای انگشتان کوچکت

آن‌ها را می‌گذارم برابر خورشید

تا با ترکیبی از کسوف و گرما

دوری‌‌ات را معنا کنم!‏

مصطفی مستور

آه ای عزیز بی‌خبر از من

امشب، دل گرفته دریا

با یادگارهای کبودش

در زیر گوش پنجره‌ام می‌تپد هنوز

دریای مو سپید به سر می‌زند

هنوز

مشت هزار ماتم از یاد رفته را

مهتاب می‌نویسد بر ماسه‌های سرد

شرح هزار شادی بر باد رفته را

چشم حباب‌ها همه از گریه فراق

آماس می‌کند

تیغ بنفش ماه

این چشم‌های گریان را

از جای می‌کند

در من، مدام باران می‌بارد

زنجیرهای نازک از هم گسسته‌اش

از لابلای جنگل مژگانم

در آسمان آینه، پیداست

از دور، باد سرکش دریا

خاکستر ملایم نسیان را

آسانتر از سفیدی کف‌ها

از روی آتش دل من می‌پراکند

یاد ترا و عشق مرا زنده می‌کند

نادر نادرپور

می‌ترسم در حسرت تو بمیرم!

و تابوتم بر نیل روان باشد

و امواج نیلگون

مرثیه‌خوان ناکامی من باشند

نمی‌خواهم افسانه سرایان

دلشان بسوزد

و روزی مرا

در افسانه‌ها به تو برسانند

عمران صلاحی

اگر تو باز نگردی

امید آمدنت را به گور خواهم برد

و کس نمی‌داند

که در فراق تو دیگر

چگونه خواهم زیست

چگونه خواهم مرد!

❆

دلم برای کسی تنگ است

که تا شمال‌ترین شمال

و در جنوب‌ترین جنوب

همیشه در همه جا

آه با که بتوان گفت

که بود با من و

پیوسته نیز بی من بود

و کار من ز فراقش فغان و شیون بود

حمید مصدق

قبول کن که نفاق از فراق تلخ‌تر است

قبول کن که از این تلخ‌تر نخواهم دید

فاضل نظری

درد فراق آمد و عشق از دلم نرفت

ای روزگار سیلی محکم‌تری بزن

سجاد سامانی

دوباره شانه بر این گریه فراق بیار

علاج واقعه را قبل اتفاق بیار

احسان نصری

شهره شهرم و بر میکده از شرح فراق

می‌خورم باده و بر بوسه مِی، بی‌هوشم

رضوان عسکری

ما را فراق روی تو کشته نه روزگار

مرگ و جفا و گردش گردون بهانه‌ای‌ست

دهقان اصفهانی (؟)

چه رفته است که صبحی دگر نمی‌آید

شب فراق به پایان مگر نمی‌آید؟

رضا خادمه مولوی

شبست و چشم من و شمع اشکبارانندمگر به ماتم پروانه سوگوارانندچه می کند بدو چشم شب فراق تو ماهکه این ستاره شماران ستاره بارانندشهریار

هر ناله ای که می‌شکند در گلوی باد

آهنگ ناله‌های دلم در فراق تست

نادر نادرپور

شکوه مکن دژم مشو یار ز راه می‌رسد

رنج فراق طی شود مهر به ماه می‌رسد

مهدی سهیلی

اول دلم فراق تو را سرسری گرفت

وان زخم کوچک دلم آخر جذام شد

حسین منزوی

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو

تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده‌ام

رهی معیری

چهره من ز فراق تو و دیده ز غمت

معدن زر شده و موضع گوهر گشته

رشیدالدین وطواط

هست بیش از طاقت من بار اندوه فراق

بیش ازین طاقت ندارم گفته‌ام صد بار بیش

وحشی بافقی

شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

فراق یار نه آن می‌کند که بتوان گفت

❆

بی عمر زنده‌ام من و این بس عجب مدار

روز فراق را که نهد در شمار عمر

❆

فراق و وصل چه باشد رضای دوست طلب

که حیف باشد از او غیر او تمنایی

❆

میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق

ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست

❆

می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان

هجران بلای ما شد یا رب بلا بگردان

❆

کوه اندوه فراقت به چه حالت بکشد

حافظ خسته که از ناله تنش چون نالیست

حافظ

گفتی که نیست یاد منت، از خدا بترس

بر من که سوختم ز فراق این گمان مبر

❆

مکن ضایع طبیبا مرهم خویش

که خوش می‌سوزم از داغ فراقش

امیرخسرو دهلوی

جسم غم فرسود من چون آورد تاب فراق

این تن لاغر کجا بار غم هجران کجا؟

هاتف اصفهانی

شب فراق توام زندگی چه امکان است

مگر چو شمع ‌کند سعی اشک‌،‌ کار نفس

بیدل دهلوی

همچو شمعی در فراقت هر شبی

تا سحر عطار گریان خوشتر است

❆

هر شب ز فراق او چون شمع همی سوزم

و او بر صفت شمعی هر روز کشد زارم

❆

همچو لیلی مستمندم در فراقش روز و شب

همچو مجنون گرد عالم دوست جویان می‌روم

❆

چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو

بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی؟

عطار نیشابوری

ما را غم فراقت بحری است بی‌کرانه

ای کاش با چنین غم دل در کنار بودی

خاقانی

گفتی ز فراق ما پشیمان گشتی

ای جان چه پشیمان که پشیمانی‌ها

❆

چه کم گردد ز حسنت گر بپرسی

که چونی در فراقم دردمندی

❆

نی با تو اتفاقم نی صبر در فراقم

ز آسیب این دو حالت جان می‌شود فشرده

❆

به وصال می‌بنالم که چه بی‌وفا قرینی

به فراق می‌بزارم که چه یار باوفایی

❆

درد فراق من کشم ناله به نای چون رسد

آتش عشق من برم چنگ دوتا چرا بود

❆

فراق دوست اگر اندک‌ست اندک نیست

درون چشم اگر نیم تای موست بدست

مولانا

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست

طاقت بار فراق این همه ایامم نیست

❆

سعدی ز فراق تو نه آن رنج کشیدست

کز شادی وصل تو فرامش کند آن را

❆

بازآ که در فراق تو چشم امیدوار

چون گوش روزه‌دار بر الله اکبر است

❆

گر به صد منزل فراق افتد میان ما و دوست

همچنانش در میان جان شیرین منزلست

❆

ای که گفتی هیچ مشکل چون فراق یار نیست

گر امید وصل باشد همچنان دشوار نیست

سعدی

دل زان بت پیمان گسلم می‌سوزد

برق غم او متصلم می‌سوزد

از داغ فراق اگر بنالم چه عجب

یاران چه کنم، وای دلم می‌سوزد

❆

می‌خواست فلک که تلخ کامم بکشد

ناکرده می ‌طرب به جامم، بکشد

بسپرد به شحنه فراق تو مرا

تا او به عقوبت تمامم بکشد

وحشی بافقی

قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد

با من دل پر زرق و نفاق تو چه کرد

چون زلف دراز تو شبی می‌باید

تا با تو بگویم که فراق تو چه کرد

مهستی گنجوی

دلخسته‌ام از ناوک دلدوز فراق

جان سوخته از آتش دلسوز فراق

دردا و دریغا که بود عمر مرا

شب‌ها شب هجر و روزها روز فراق

هاتف اصفهانی

غم عشقت بیابان پرورم کرد

فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد

بمو واجی صبوری کن صبوری

صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

باباطاهر

بیا که خانه دل بی تو رو به ویرانی است

هوا بد است هوا ابری است طوفانی است

خزان گذشت و خزان فراق هست هنوز

بدون تو همه فصل‌ها زمستانی است

شب فراق بلند است یا شب یلدا

کجا شبی چو شب انتظار طولانی است

کمی برای تو بگذار روضه خوان باشم

که چشمت از غم جدت همیشه بارانی است

مریض عشق شدم بس به روضه خو کردم

فقط دوای من این است گریه درمانی است

محمد بیابانی

ای درآمیخته با هر کسی از راه رسید

می‌توان از تو فقط دور شد و آه کشید

پرچم صلح برافراشته‌ام بر سر خویش

نه یکی، بلکه به اندازه موهای سفید

ناهماهنگی تقدیر نشان داد به من

به تقاضای خود اصرار نباید ورزید

شب کوتاه وصالت به «گمان» شد سپری

دست در زلف تو نابرده دو تا صبح دمید

من از آن کوچ که باید بروی کشته شوی

زنده برگشتم و انگیزه پرواز پرید

تلخی وصل ندارد کم از اندوه فراق

شادی بلبل از آن است كه بو کرد و نچید

مقصد آنگونه که گفتند به ما، روشن نیست

دوستان نیمه راهید اگر، برگردید

کاظم بهمنی

به جز غم تو که با جان من هم‌آغوشست

مرا صدای تو هر صبح و شام در گوشست

چراغ خانه چشم منی نمی‌دانی

که بی تو چشم من و صحن خانه خاموشست

قسم به زلف سیاهت چنان پریشانم

که هر چه غیر تو از خاطرم فراموشست

ز چشمم ای گل مهتاب خفته در پس ابر

چو ماه رفتی و شب‌های من سیه‌پوشست

هزار شکر که گر غایبی ز دیده ما

غم فراق تو با اشک من هم‌آغوشست

پرنده‌ای که غزلخوان باغ بود پرید

کنون ز داغ عمش باغ سینه گلجوشست

مهدی سهیلی

کدام سوی روم کز فراق امان یابم؟

کدام تیره شب هجر را کران یابم؟

ز تند باد فراقم بریخت برگ وجود

کجاست بویی از آن بوستان که جان یابم؟

زبان نماند ز پرسش هنوز نتوان زیست

اگر بیافتنش را کسی زبان یابم

به هجر چند کنم جان، بمیرم ار یک بار

خلاص یابم، بل عمر جاودان یابم

امیرخسرو دهلوی

جانا ز فراق تو این محنت جان تا کی

دل در غم عشق تو رسوای جهان تا کی

چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو

بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی

نامد گه آن آخر کز پرده برون آیی

آن روی بدان خوبی در پرده نهان تا کی

در آرزوی رویت ای آرزوی جانم

دل نوحه کنان تا چند، جان نعره‌زنان تا کی

بشکن به سر زلفت این بند گران از دل

بر پای دل مسکین این بند گران تا کی

دل بردن مشتاقان از غیرت خود تا چند

خون خوردن و خاموشی زین دلشدگان تا کی

ای پیر مناجاتی در میکده رو بنشین

درباز دو عالم را این سود و زیان تا کی

اندر حرم معنی از کس نخرند دعوی

پس خرقه بر آتش نه زین مدعیان تا کی

گر طالب دلداری از کون و مکان بگذر

هست او ز مکان برتر از کون و مکان تا کی

گر عاشق دلداری ور سوخته یاری

بی نام و نشان می‌رو زین نام و نشان تا کی

گفتی به امید تو بارت بکشم از جان

پس بارکش ار مردی این بانگ و فغان تا کی

عطار همی بیند کز بار غم عشقش

عمر ابدی یابد عمر گذران تا کی

عطار نیشابوری

شب فراق که داند که تا سحر چند است

مگر کسی که به زندان عشق دربند است

گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم

کدام سرو به بالای دوست مانند است

پیام من که رساند به یار مهرگسل

که برشکستی و ما را هنوز پیوند است

قسم به جان تو گفتن طریق عزت نیست

به خاک پای تو وان هم عظیم سوگند است

که با شکستن پیمان و برگرفتن دل

هنوز دیده به دیدارت آرزومند است

بیا که بر سر کویت بساط چهره ماست

به جای خاک که در زیر پایت افکنده‌ست

خیال روی تو بیخ امید بنشانده‌ست

بلای عشق تو بنیاد صبر برکنده‌ست

عجب در آن که تو مجموع و گر قیاس کنی

به زیر هر خم مویت دلی پراکند است

اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی

گمان برند که پیراهنت گل آکند است

ز دست رفته نه تنها منم در این سودا

چه دست‌ها که ز دست تو بر خداوند است

فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست

بیا و بر دل من بین که کوه الوند است

ز ضعف طاقت آهم نماند و ترسم خلق

گمان برند که سعدی ز دوست خرسند است

سعدی

زبان خامه ندارد سر بیان فراق

وگرنه شرح دهم با تو داستان فراق

دریغ مدت عمرم که بر امید وصال

به سر رسید و نیامد به سر زمان فراق

سری که بر سر گردون به فخر می‌سودم

به راستان که نهادم بر آستان فراق

چگونه باز کنم بال در هوای وصال

که ریخت مرغ دلم پر در آشیان فراق

کنون چه چاره که در بحر غم به گردابی

فتاد زورق صبرم ز بادبان فراق

بسی نماند که کشتی عمر غرقه شود

ز موج شوق تو در بحر بی‌کران فراق

اگر به دست من افتد فراق را بکشم

که روز هجر سیه باد و خان و مان فراق

رفیق خیل خیالیم و همنشین شکیب

قرین آتش هجران و هم قران فراق

چگونه دعوی وصلت کنم به جان که شده‌ست

تنم وکیل قضا و دلم ضمان فراق

ز سوز شوق دلم شد کباب دور از یار

مدام خون جگر می‌خورم ز خوان فراق

فلک چو دید سرم را اسیر چنبر عشق

ببست گردن صبرم به ریسمان فراق

به پای شوق گر این ره به سر شدی حافظ

به دست هجر ندادی کسی عنان فراق

حافظ

بدلیل گران شدن اجناس و تورم امسال
روز پدر روز یوم الشک اعلام شد!‏

بابایی الهی قربون خودت و جیبت و حساب بانکیت و ماشین خوشگلت برم روزت مبارک!‏

سلام، ولادت با سعادت حضرت علی(ع)‏
و روز پر شکوه و مهم مرد
به تو نامرد هیچ ربطی نداره!‏

امروز به نام پدران نام گرفت / زن رفت و ز همسر خودش وام گرفت
هر مرد در این روز بدیدم، کادو / جوراب، لباس زیر یا مام گرفت!‏

روز میلاد
مقدس ترین
نجیبترین
باتقواترین
مهربانترین
باگذشت ترین
نورانی ترین
وفادارترین
شیرمرد عالم هستی، به تک تک مردان که شباهتی به آن نور الهی ندارند
چه ارتباطی داره که هدیه هم میخوان!؟

بزودی مردان چینی باتوقع ناچیز،کم اشتها،زبان کوتاه،کارکرد ۲۴ساعته
بدون مادروخواهروقوم وخویش،باعمری اندک،وارد کشور میشوند!‏

ذکر روز مرد از امروز روزی هزار بار:‏
الهی غلط کردم شوهر کردم؛
چه بدکردم شوهرکردم؛
غلط کردم غلط کردم را آنقدر تکرار نموده تا از هوش بروید

پدرم به مناسبت روزت

هرچی کولر رو نصفه شبا خاموش میکردی رو می بخشم

اما جون من امسال دیگه شبا کولر رو خاموش نکن ..!!!!

به سلامتی روزی که جوراب فروشی ها شلوغترین روز عمرشون رو دارن

روز پدر مبارک ..!!!!

می دونی فرق روز پدر با روز مادر چیه ؟

روز مادر طلا فروشی ها شلوغ می شه

اما روز پدر جوراب فروشی ها ..

می دونی شباهشتون چیه ؟

پول هر دو از جیب بابا می ره

روز پدرای خوش قلب مبارک

بااینکه من از وضع خودم دلگیرم

بی هدیه برای تو پدر میمیرم!

در شهر به هر مغازه رفتم دیدم

جوراب نداشت،بنده بی تقصیرم!​

روزت مبارک پدر نازنینم

بدلیل گران شدن اجناس و تورم امسال

روز پدر روز یوم الشک اعلام شد !

اعتراضیه روز مرد

مرد ، دستگاه خودپرداز پول نیست !

لطفا برای خرید کادو ، خودش را تحت فشار نگذارید!

روز مرد بر همه فرشته های سیبیلو مبارک

هشدار!!

اگر متوجه مهربانی ناگهانی:

گل خریدن، ظرف شستن و … از جانب شوهر خود شدید فریب نخورید

آنها در کمین کادوی روز مرد نشسته اند.

(انجمن زنان زبل)

جوراب:

ج:جوانمردی و فتوت

و:وارستگی

ر:رحم و رحمت

ا:انسانیت

ب:بزرگی وعظمت!!

این است آنالیز جوراب روز مرد!

پیشاپیش روز مرد مبارک

پدرم به مناسبت روزت

هرچی کولر رو نصفه شبا خاموش میکردی رو می بخشم

اما جون من امسال دیگه شبا کولر رو خاموش نکن ..!!!!

روزت مبارک مهربون ترینم

بدلیل گران شدن اجناس و تورم امسال
روز پدر روز یوم الشک اعلام شد!‏

بابایی الهی قربون خودت و جیبت و حساب بانکیت و ماشین خوشگلت برم روزت مبارک!‏

سلام، ولادت با سعادت حضرت علی(ع)‏
و روز پر شکوه و مهم مرد
به تو نامرد هیچ ربطی نداره!‏

امروز به نام پدران نام گرفت / زن رفت و ز همسر خودش وام گرفت
هر مرد در این روز بدیدم، کادو / جوراب، لباس زیر یا مام گرفت!‏

روز میلاد
مقدس ترین
نجیبترین
باتقواترین
مهربانترین
باگذشت ترین
نورانی ترین
وفادارترین
شیرمرد عالم هستی، به تک تک مردان که شباهتی به آن نور الهی ندارند
چه ارتباطی داره که هدیه هم میخوان!؟

بزودی مردان چینی باتوقع ناچیز،کم اشتها،زبان کوتاه،کارکرد ۲۴ساعته
بدون مادروخواهروقوم وخویش،باعمری اندک،وارد کشور میشوند!‏

ذکر روز مرد از امروز روزی هزار بار:‏
الهی غلط کردم شوهر کردم؛
چه بدکردم شوهرکردم؛
غلط کردم غلط کردم را آنقدر تکرار نموده تا از هوش بروید

پدرم به مناسبت روزت

هرچی کولر رو نصفه شبا خاموش میکردی رو می بخشم

اما جون من امسال دیگه شبا کولر رو خاموش نکن ..!!!!

به سلامتی روزی که جوراب فروشی ها شلوغترین روز عمرشون رو دارن

روز پدر مبارک ..!!!!

می دونی فرق روز پدر با روز مادر چیه ؟

روز مادر طلا فروشی ها شلوغ می شه

اما روز پدر جوراب فروشی ها ..

می دونی شباهشتون چیه ؟

پول هر دو از جیب بابا می ره

روز پدرای خوش قلب مبارک

بااینکه من از وضع خودم دلگیرم

بی هدیه برای تو پدر میمیرم!

در شهر به هر مغازه رفتم دیدم

جوراب نداشت،بنده بی تقصیرم!​

روزت مبارک پدر نازنینم

بدلیل گران شدن اجناس و تورم امسال

روز پدر روز یوم الشک اعلام شد !

اعتراضیه روز مرد

مرد ، دستگاه خودپرداز پول نیست !

لطفا برای خرید کادو ، خودش را تحت فشار نگذارید!

روز مرد بر همه فرشته های سیبیلو مبارک

هشدار!!

اگر متوجه مهربانی ناگهانی:

گل خریدن، ظرف شستن و … از جانب شوهر خود شدید فریب نخورید

آنها در کمین کادوی روز مرد نشسته اند.

(انجمن زنان زبل)

جوراب:

ج:جوانمردی و فتوت

و:وارستگی

ر:رحم و رحمت

ا:انسانیت

ب:بزرگی وعظمت!!

این است آنالیز جوراب روز مرد!

پیشاپیش روز مرد مبارک

پدرم به مناسبت روزت

هرچی کولر رو نصفه شبا خاموش میکردی رو می بخشم

اما جون من امسال دیگه شبا کولر رو خاموش نکن ..!!!!

روزت مبارک مهربون ترینم

ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ !
ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﻮﻩ ﮐﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ ! ﻧﻪ !
ﯾﻪ ﺩﻩ ؛ ﺑﯿﺴﺖ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﯼ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﻧﺪﻡ

دقت کردین آدم وقتی همه سوالای امتحانو بلده یه احساس دستپاچگی و هول شدن بهش دست میده !؟
اصن دستخط آدم از نستعلیق به میخی سومری تغییر حالت میده !
آدم دوست داره مثل قارچ خور از روی سوالا بپره و سریع پاسخنامه رو ببره بکوبه تو میز مراقب !
حالا هیبت نفر اول بلند شدن و برگه رو تحویل دادن بماند . . .

ﺟﺰﻭﻩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟؟؟؟

.

.

.

ﺟﺴﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﺳﻤﯽ

ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﻓﺮﻭ ﻣﯿﺒﺮﺩ !!!!!!!

شروع فصل امتحانات را بر دانشجویان گروه تسلیت میگوییم

اقا شمام مث من وقتی امتحان دارین و دارین درس میخونین هر یه پاراگرافو که خوندین کل جزوه رو تا ته ورق میزنین ببینین چقد مونده یا فقط من روان پریشم !

امروز به خودم گفتم :

خاک بر سرت، امتحانات داره شروع میشه هنوز نصف کتابا رو نخوندی …

یهو یه ندای درونی بهم گفت :

نا شکری نکن، خیلی ها همونم نخوندن

تا حالا از این زاویه قانع نشده بودم

یه نادون یه کتاب مینویسه

.

.

.

صدتا عاقل نمیتونن پاسش کنن …

ایام امتحانات تسلیت باد ..

دانشجویان عزیز:

در فصل امتحانات زیاد به خودتان فشار نیاورید؛ حتی امام(ره) هم به شما امید نداشت.همیشه میگفت

امید من به شما دبستانی هاست..

ایام امتحانات تسلیت باد ..

اگه نذر هایی که دانشجوها و دانش آموزا

تو فصل امتحانات میکنن به جا آورده میشد

.

.

.

فقیری تو جهان نمیموند

شنبه هم تموم شد و یادی کنیم از عزیزانی که باز هم نتونستن از این شنبه درس رو شروع کنن
روحشون شاد و یادشون گرامی

فرجه چیست؟

.

.

همانطور که قبل از ذبح به گوسفند آب می دهند

.

.

، به دانشجو هم قبل از امتحانات فرصتی می دهند تا برای خودش خوش باشد

بوی شوم امتحان آیدهمی،یادصفر مهربان آیدهمی،مازتعلیم وتعلم خسته ایم،دل به امیدتقلب بسته ایم، ما برای کسب مدرک آمدیم،نه برای درک مطلب آمدیم.(ایام جانسوزامتحانات بر شما دانشجویان کوشا تسلیت باد)

همه با هم یک صدا بخونیم

ﺗﺎب ﺗﺎب ﻋﺒﺎﺳﯽ ، اﺳﺘﺎد ﻣﻨﻮ ﻧﻨﺪازی !

“جمعی از دانشجویان مشروط خُل و چِل”

اگر میخواهید در امتحانات موفق شوید :به نکات زیر توجه کنید

.

.

.

به جای اینکه راه بیفتی دنبال من بیایی پایین بشین درستو بخون تا موفق بشی !

دوستانی که فانتزیشون این بود که برن بزنن روی میز استاد و بگن برو از خدا بترس ، الا وقتشه که بزنن تو گوش خودشونو بگن برو از استاد بترس بدبخت مشروط !

همین الان حس درس خوندن بهم دست داد ولی من بهش دست ندادم ضایع شد بیچاره !
فک کنم دیگه هیچوقت بهم دست نده ، خیلی ناراحت شد !

به زودی شاهد چالش مانکن بزرگ در دانشگاه ها هستیم

اونجا که همه رو برگه هاشون خشکشون زده

ایام امتحانات بر شما دانشجویان تسلیت باد

روش درس خوندن من در ایام امتحانات :

این که نمیاد …

اینم که طولانیه ولش کن …

اینم که تابلویه جوابش چیه !

آخیش ، پاشم برم بیرون !

دعای شب امتحان دخترا و پسرا

+

+

+

دخترا:خدایا کمکم کن دور دهم کتاب رو هم به پایان ببرم

پسرا:خدایا همین دخترا بالایی بیافته بغل دست من

هر امتحانی سه فاز دارد:فاز فرجه ها که عموما به فنا می رود

فاز ایام امتحانات که عموما به فکر کردن راجع به راه کارهای تقلب می گذرد

فاز بعد از امتحانات که به پاچه خواری اساتید و التماس سپری می شود

صفایی ندارد ارسطو شدن،خوشاپرکشیدن،پرستو شدن!

توکه پر نداری پرستو شوی؛ بشین درس بخون تا ارسطو شوی!

فرارسیدن ماه امتحانات تسلیت باد!

یادش بخیر …

دوره دبستان :میومدیم میگفتیم یه سوال هم غلط نداریم !

راهنمایی :یه غلط دارم !

دبیرستان :یه دونه درست زدم !

دانشگاه :فک کنم یه سوال رو فهمیدم

من نمیدونم این اسایتد چشونه ؟!؟! خب عزیز من شما که داری ۹٫۵ میدی خب بده ۱۹٫۵ !!! که چی مثلا ؟ یه ۱ مگه چقدر جوهر مصرف میکنه ؟ اصلا بیا پول جوهرشو خودم میدم ؟
فکر کنم به خاطر قیمت دلار باشه یا اینکه واردات جوهر ممنوع شده !!!

قبل از امتحان هر جات تقلب بنویسی دستت هنوز یه آب نخورده پاک میشه حتی اگه تقلب هارو تتو کرده باشی ! ولی بعد امتحان با مایع و صابون و وایتکس بشوری حتی اگه اسیدم روش بریزی جاش میمونه !

ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ !
ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﻮﻩ ﮐﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ ! ﻧﻪ !
ﯾﻪ ﺩﻩ ؛ ﺑﯿﺴﺖ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﯼ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﻧﺪﻡ

دقت کردین آدم وقتی همه سوالای امتحانو بلده یه احساس دستپاچگی و هول شدن بهش دست میده !؟
اصن دستخط آدم از نستعلیق به میخی سومری تغییر حالت میده !
آدم دوست داره مثل قارچ خور از روی سوالا بپره و سریع پاسخنامه رو ببره بکوبه تو میز مراقب !
حالا هیبت نفر اول بلند شدن و برگه رو تحویل دادن بماند . . .

ﺟﺰﻭﻩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟؟؟؟

.

.

.

ﺟﺴﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﺳﻤﯽ

ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ، ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﻓﺮﻭ ﻣﯿﺒﺮﺩ !!!!!!!

شروع فصل امتحانات را بر دانشجویان گروه تسلیت میگوییم

اقا شمام مث من وقتی امتحان دارین و دارین درس میخونین هر یه پاراگرافو که خوندین کل جزوه رو تا ته ورق میزنین ببینین چقد مونده یا فقط من روان پریشم !

امروز به خودم گفتم :

خاک بر سرت، امتحانات داره شروع میشه هنوز نصف کتابا رو نخوندی …

یهو یه ندای درونی بهم گفت :

نا شکری نکن، خیلی ها همونم نخوندن

تا حالا از این زاویه قانع نشده بودم

یه نادون یه کتاب مینویسه

.

.

.

صدتا عاقل نمیتونن پاسش کنن …

ایام امتحانات تسلیت باد ..

دانشجویان عزیز:

در فصل امتحانات زیاد به خودتان فشار نیاورید؛ حتی امام(ره) هم به شما امید نداشت.همیشه میگفت

امید من به شما دبستانی هاست..

ایام امتحانات تسلیت باد ..

اگه نذر هایی که دانشجوها و دانش آموزا

تو فصل امتحانات میکنن به جا آورده میشد

.

.

.

فقیری تو جهان نمیموند

شنبه هم تموم شد و یادی کنیم از عزیزانی که باز هم نتونستن از این شنبه درس رو شروع کنن
روحشون شاد و یادشون گرامی

فرجه چیست؟

.

.

همانطور که قبل از ذبح به گوسفند آب می دهند

.

.

، به دانشجو هم قبل از امتحانات فرصتی می دهند تا برای خودش خوش باشد

بوی شوم امتحان آیدهمی،یادصفر مهربان آیدهمی،مازتعلیم وتعلم خسته ایم،دل به امیدتقلب بسته ایم، ما برای کسب مدرک آمدیم،نه برای درک مطلب آمدیم.(ایام جانسوزامتحانات بر شما دانشجویان کوشا تسلیت باد)

همه با هم یک صدا بخونیم

ﺗﺎب ﺗﺎب ﻋﺒﺎﺳﯽ ، اﺳﺘﺎد ﻣﻨﻮ ﻧﻨﺪازی !

“جمعی از دانشجویان مشروط خُل و چِل”

اگر میخواهید در امتحانات موفق شوید :به نکات زیر توجه کنید

.

.

.

به جای اینکه راه بیفتی دنبال من بیایی پایین بشین درستو بخون تا موفق بشی !

دوستانی که فانتزیشون این بود که برن بزنن روی میز استاد و بگن برو از خدا بترس ، الا وقتشه که بزنن تو گوش خودشونو بگن برو از استاد بترس بدبخت مشروط !

همین الان حس درس خوندن بهم دست داد ولی من بهش دست ندادم ضایع شد بیچاره !
فک کنم دیگه هیچوقت بهم دست نده ، خیلی ناراحت شد !

به زودی شاهد چالش مانکن بزرگ در دانشگاه ها هستیم

اونجا که همه رو برگه هاشون خشکشون زده

ایام امتحانات بر شما دانشجویان تسلیت باد

روش درس خوندن من در ایام امتحانات :

این که نمیاد …

اینم که طولانیه ولش کن …

اینم که تابلویه جوابش چیه !

آخیش ، پاشم برم بیرون !

دعای شب امتحان دخترا و پسرا

+

+

+

دخترا:خدایا کمکم کن دور دهم کتاب رو هم به پایان ببرم

پسرا:خدایا همین دخترا بالایی بیافته بغل دست من

هر امتحانی سه فاز دارد:فاز فرجه ها که عموما به فنا می رود

فاز ایام امتحانات که عموما به فکر کردن راجع به راه کارهای تقلب می گذرد

فاز بعد از امتحانات که به پاچه خواری اساتید و التماس سپری می شود

صفایی ندارد ارسطو شدن،خوشاپرکشیدن،پرستو شدن!

توکه پر نداری پرستو شوی؛ بشین درس بخون تا ارسطو شوی!

فرارسیدن ماه امتحانات تسلیت باد!

یادش بخیر …

دوره دبستان :میومدیم میگفتیم یه سوال هم غلط نداریم !

راهنمایی :یه غلط دارم !

دبیرستان :یه دونه درست زدم !

دانشگاه :فک کنم یه سوال رو فهمیدم

من نمیدونم این اسایتد چشونه ؟!؟! خب عزیز من شما که داری ۹٫۵ میدی خب بده ۱۹٫۵ !!! که چی مثلا ؟ یه ۱ مگه چقدر جوهر مصرف میکنه ؟ اصلا بیا پول جوهرشو خودم میدم ؟
فکر کنم به خاطر قیمت دلار باشه یا اینکه واردات جوهر ممنوع شده !!!

قبل از امتحان هر جات تقلب بنویسی دستت هنوز یه آب نخورده پاک میشه حتی اگه تقلب هارو تتو کرده باشی ! ولی بعد امتحان با مایع و صابون و وایتکس بشوری حتی اگه اسیدم روش بریزی جاش میمونه !

رفیق الکی تریپ طرف داری
نگیر جان من!
ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﺗﺮﺍﻓﯿﮏ ﭘﺸﺖ!
ﻫﻤﯿم…

گفتی ： تو دلم اول اخر خودتی
از هر چی دارم بهتر خودتی
خندیدم زیر لب مکرر گفتم
شاهزاده قصه هاي من خر خودتی…

یه قانونی هست که میگه :
هـمـیشـه ی جـوری زنـدگـی کـن کـه اگـه رفـتـی جــلـوی آیـنـه
روت بـشـه بـه چـشـمـای خـودت نـگـاه کنی…

If you want to achieve greatness stop asking for permission
اگر خواهان رسیدن به بزرگی هستی منتظر اجازه اش نباش !

برای خود زندگی کنیم نه برای نمایش دادن آن به دیگران
Live for ourselves not for showing that to others

از کسی که بهت دروغ گفته نپرس:
چرا؟
چون با یه دروغ دیگه قانعت میکنه…

از شباهتتون فهمیدم که تو نسبتی با گاوآهن داری !
اومدی ، زندگیمو شخم زدی ، زیر و رو کردی

بعضی وقتا لازمه گیاه باشی و فتوسنتز کنی ولی محتاج بعضیا نباشی !

بخوانید: متن کوتاه در مورد رفیق؛ عکس نوشته و جملات احساسی درباره دوستی و رفاقت

یه عده آدم هستن که میفهمن که نفهمن اما نمی فهمن که میفهمیم نفهمن!

این روزها یکرنگ که باشی چشمشان را میزنی!
خسته میشوند از رنگ تکراریت
این روزها دوره رنگین کمان است!

عشق خیالی من ، خودت نیستی ولی هنوز عشق خیالیت

در رگهایم جریان دارد و قلبم میتپد با عشقی که تو در رگهای من جا گذاشتی …

ترجیح می‌دهم تنها باشم و با وقار عزیز
تا این که در ارتباط اي باشم که بخاطرش لازم باشد عزت نفسم را قربانی کنم…

هی تو
از اینکه امروز مورد توجه همه هستی خوشحال نباش
تیتر اول روزنامه
کاغذ باطله ی فرداست!

غصه هایت را با قاف بنویس که
هرگز باورشان نکنی
انگار فقط قصه هست وبس…

نیاز نیست اطرافمون پر از آدم باشد …
همون چند نفری که هستند آدم باشند کافیه !

حماقت چیست…؟
این که من…
تو را…
با تمام بدی هایی که در حقم میکنی…!!
هنوز…
دوست دارم

این روزهایم به تظاهر می گذرد …
تظاهر به بی تفاوتی
تظاهر به بی خیالی
به اینکه دیگر هیچ چیز مهم نیست اما چه سخت می کاهد از جانم این “نمایش” !

وقتـــــی به عقب بر میگردی ؛
متوجه میشی که جــــــای بعضیا ،
الان که تو زندگیت خالــــــی نیست هیـــــچ …
اون موقعشم زیـــــــــــادی بوده … !!!

به بعضیام باس گفت :
یادت باشه گلم
وقتی که داری گنده تر از دهنت حرف می زني
منتظر جر خوردن دهنتم باش !!

به بعضیآ بآس گفت:
تو از همه ي خوشت میاد منم یکیش
من از همه ي بدم میاد
توام یکیش…

مطلب پیشنهادی: متن دوست قدیمی | جملات برای دوست صمیمی | جمله های کوتاه رفیق

ایــنـجـــــــا …
دســت هــر کـــس را کــه مـیـگـیــــری بــرای {بـلـنــــد شـــدن}
آمـــاده مــی شــــود بــرای {ســـوار شــــدن}

می خواهی قضاوتم کنی ؟
کفش هایم را بپوش
راهم را قدم بزن
دردهایم را بکش
سال هایم را بگذران
بعد قضاوت کن !!!

اون با یارش من با یادش
ن عمو
اون با یارش من با رفیق فابش

یه میز هرچقدرم که گرون قیمت و شیک و سلطنتی

باشه اگه 4تا پایه ش مثل هم و یه اندازه نباشن میز نمیشه …
کسی رو پیدا کن که پایه ت باشه !

گذشته از ورود به هر موضوعی!
توجه کنید! که
جوابتون!
به تو چه نباشه

ﻣَـﻦ ﻫـﯿـﭽـﻮﻗـﺖ ﺗـﻈـاﻫـﺮ ﺑـه ﮐـﺴـی ﮐـِه ﻧـﯿـﺴـﺘـﻢ ﻧـﻤـی ﮐـﻨـﻤـ
ﭼـُـﻮﻥ ﺗـﺮﺟـﯿـﺞ ﻣـی ﺩﻫـﻢ ﻧـﺴـﺨـه ﺍﯼ ﺍﺻـﻠـی ﺍﺯ ﺧـﻮﺩﻣـ ﺑـاﺷـﻢ
ﺗـا ﻧـﺴـﺨـه ﺍﯼ ﺟـﻌـﻠـی ﺍﺯ ﺷـﺨـﺼـی ﺩﯾـﮕـﺮ . . !

در جایی که همه زغال فروش شده اند و دیگران را سیاه میکنند بیا کمی از مد افتاده باشیم !

سپید بمانیم …

وقتی کسی پشت سرت حرف میزنه دو حالت اکثر نداره
یا میخوان جات باشن نمیتونن
یا میخوان بات باشن نمیتونن…

لطفـاً دستگـاه شـوک را خـامـوش کـُن

و لبـانت را ببنـــد

جملـــه هـای عاشقـــانـه دیگــر فـایـده نـدارد !

عشق ، درونـم مـرد دیگـــر

آدم داغون از اول داغون نبوده عزیز .. داغونش کردن
آدم آرومم همینطور!
آدم عصبی هم همینطور
ولی آدم بیشعور از اولش بیشعور بوده!

بخوانید: متن کوتاه در مورد رفیق؛ عکس نوشته و جملات احساسی درباره دوستی و رفاقت

به زخمهایم می نگری ؟!
درد ندارند دیـــــــــــــــگر
روزی که رفتـــــــــــــــی ،
مرگ تمام درد هایم را با خودش بـــــــــــــــرد !
مرده ها درد نـــــــــــــــمی کشند
حرف آخرم این
برنگرد دیـــــــــــــــگر
زنده ام نـــــــــــکن !

یه زمانی می گفتن از تو چشماش میشه فهمید
راست میگه یا دروغ …
اما حالا دیگه اینقدر توانمند شدن بعضیا
که با چشمشونم دروغ میگن …

پشت ســــرم حرف بود

حدیــث شد

میترســــم آیه شود

سوره اش کنند به جعـــــــــل

بعد تفسیـــرم کنند این جماعت نـا اهـــل

ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ
ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻭﻗﻒ ﺑﯽ ﻭﻗﻔﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﺒﺎﺵ
ﮐﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ…

وقتی همش بگی
چشم
تدریجی دل می‌زنی
میشی
پشم!!

آدم ها آنقدر زود عوض می شوند …
آنقدر زود که تو فرصت نمی کنی به ساعتت نگاهی بیندازی
و ببینی چند دقیقه بین دوستی ها تا دشمنی ها فاصله افتاده است …

هَمیـــشه بـاید کســـی باشد
تا بغــض*هایت را قـبل از لرزیدن چــانه ات بفهمد…..
آهای فلانـــــــی… بــفــهــم!!!

آدامسمو با اون همه ي شیک بودنش بعد نیم ساعت زیر کفشم له می‌کنم
تو که جای خود داری

یادش بخــیر
وقتـی بودی
نیـازی به شمـردن ستـاره ها نبـود
اصـلا یـادم نیـست
ستـاره ای بـود یا نبـود
هـر چـه بـود شـیریـن بـود
حتـی بـی خـوابی بـدون شمـردن ستــاره ها

به نظر من همون طور که واسه خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی اسم گذاشتند ،

باید برای جو گرفتگی برخی از دوستانم هم یه اسمی میذاشتن!!

گفــتی ” خـودت را جـای مـن بگـذار ” …

گـذاشـتم … می بیـــنی … ! امّـــا نــرفتــه ام …

خودم پراندمت نازنین!
وقتی با حرفهایم بهت بال دادم
حالا رنگ آسمانهای دیگر را به رخم من می‌کشی؟؟…

گور بابای اونایی که
وقتی خوشن “میس کالشونیم”
وقتی تنها میشن
رفیق فابشونیم !

در خواب مــن

دست دیگری را نگیـــــر !!

حرمـت نگه دار لعنتــــــــی … !!

مــن خوبـم

خسـته نیســتم

فـقط گـاهـی

دســتم بـه ایـن زندگـی نمــی رود !!

هرگز تمامت را برای کسی رو نکن
بگذار کمی دست نیافتنی باشی
آدم ها تمامت که کنند، “رهایت” می کنند …

تنها چیزی که تو زندگیم به صورت تخصصی بهش تسلط دارم،

انتخاب آدم های اشتباه برای دوست داشتنه…!

یکی بود که اونم رفت . . .

کاش از اول غیر از خدا هیچکس نبود !

به بعضیا باید گفت
سعی کن وقتی نون و نمک کسی را میخوری
پشت سرش چیز دیگه ای نخوری !

گرگی را دیدم ناراحت
پرسیدم چرا ناراحتی؟
گفت شنیده ام بعضی انسان ها
با نام من نامردی می کنند

ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﺯ ﺟﺎﻳﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﺸﻪ ﻛﻪ
ﺑﻌﻀﻰ ﻭﻗﺘﺎ ﻛﺴﺎﻳﻰ ﺭﻭ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﻴﻤﻮﻥ ﺧﺎﺹ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ﻛﻪ
ﺧﻴﻠﻰ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﺎ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻮﺩﻥ !

زیادی که خودتو دست پایین بگیری
میفتی زیر پای کسی که یه روز به اوج رسوندیش !

دل کندن از اون همه عشقی که به تو داشتم

منو به جایی رسوند که حالا ،

تو چشمای یکی دیگه زل بزنمو بگم:

عاشقمی؟!! خب به درک…!!

لااقـل رد که می شـوی

بی هـوا بگو :دوسـتت داشتم !!

و تا برگشـتم لا به لای جمـعیت

گُــــم شـده باش !!!

به بعضیا باس گفت :
خوبه دنیای مجازی هست !
وگرنه تو کجا میخاستی کلاس بذاری ؟!

تـــا زمــانــی کــه ..
خــواستـه ای از کسـی نـــداری …
خــواستـــنـی هستـی !

یه بیماری مادر زادیه لاعلاج داریم:
به هرکی می رسیم فکر می کنیم آدمه

اگه از کیفیت کسی که روش زوم کردیم راضی نیستیم
قبل از متاسف شدن واسه اون
یه کوچولو هم به فکر ارتقای لنزهای خودمون باشیم …

وقتى با یک دست
نقاب هایشان را نگه داشته اند
و با دست دیگر
کلاه بر سرم مى گذارند
انتظار زیادیست
که بخواهم نوازشم کنند…!

از تمام دلتنگی ها
از اشک ها و شکایت ها که بگذریم
باید اعتراف کنم مادرم که میخندد خوشبختم !

گرگ همان گرگ است
شغال همان شغال
و بین این همه حقیقت
تنها آدم است که آدم نیست !

کنــارت هستند ؛ تا کی !؟
تا وقتـــی که به تو احتــیاج دارند . . .
از پیشــت میروند یک روز ؛ کدام روز ؟!
وقتی کســی جایت آمد . . .
دوستت دارند ؛ تا چه موقع !؟
تا موقعی که کسی دیگر را برای دوســت داشـتن پیــدا کنـند . . .
میگویــند : عاشــقت هسـتند برای همیشه نه . . .
فقط تا وقتی که نوبت بازی با تو تمام بشود !
و این است بازی باهــم بودن . . .

ﺍﮔﻪ ﯾﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﯽ ﻧﻘﺺ ﺑﺎﺷﻪ،
ﻧﻔﺮ ﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﯿﺪﻩ ﻭﺍﺭﺩﺵ ﺑﺸﻪ …
ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺦ ﻧﺪﻩ ﮐﺴﯽ ﺳﺮ ﻧﺨﻮ ﻧﻤﯿﮕﯿﺮﻩ …

بچه که بودم می دیدم که بچه ها به قطار سنگ می زنند
بعدها فهمیدم هر کسی که در حال حرکت است، سنگش می زنند …

رفیق الکی تریپ طرف داری
نگیر جان من!
ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﺗﺮﺍﻓﯿﮏ ﭘﺸﺖ!
ﻫﻤﯿم…

گفتی ： تو دلم اول اخر خودتی
از هر چی دارم بهتر خودتی
خندیدم زیر لب مکرر گفتم
شاهزاده قصه هاي من خر خودتی…

یه قانونی هست که میگه :
هـمـیشـه ی جـوری زنـدگـی کـن کـه اگـه رفـتـی جــلـوی آیـنـه
روت بـشـه بـه چـشـمـای خـودت نـگـاه کنی…

If you want to achieve greatness stop asking for permission
اگر خواهان رسیدن به بزرگی هستی منتظر اجازه اش نباش !

برای خود زندگی کنیم نه برای نمایش دادن آن به دیگران
Live for ourselves not for showing that to others

از کسی که بهت دروغ گفته نپرس:
چرا؟
چون با یه دروغ دیگه قانعت میکنه…

از شباهتتون فهمیدم که تو نسبتی با گاوآهن داری !
اومدی ، زندگیمو شخم زدی ، زیر و رو کردی

بعضی وقتا لازمه گیاه باشی و فتوسنتز کنی ولی محتاج بعضیا نباشی !

بخوانید: متن کوتاه در مورد رفیق؛ عکس نوشته و جملات احساسی درباره دوستی و رفاقت

یه عده آدم هستن که میفهمن که نفهمن اما نمی فهمن که میفهمیم نفهمن!

این روزها یکرنگ که باشی چشمشان را میزنی!
خسته میشوند از رنگ تکراریت
این روزها دوره رنگین کمان است!

عشق خیالی من ، خودت نیستی ولی هنوز عشق خیالیت

در رگهایم جریان دارد و قلبم میتپد با عشقی که تو در رگهای من جا گذاشتی …

ترجیح می‌دهم تنها باشم و با وقار عزیز
تا این که در ارتباط اي باشم که بخاطرش لازم باشد عزت نفسم را قربانی کنم…

هی تو
از اینکه امروز مورد توجه همه هستی خوشحال نباش
تیتر اول روزنامه
کاغذ باطله ی فرداست!

غصه هایت را با قاف بنویس که
هرگز باورشان نکنی
انگار فقط قصه هست وبس…

نیاز نیست اطرافمون پر از آدم باشد …
همون چند نفری که هستند آدم باشند کافیه !

حماقت چیست…؟
این که من…
تو را…
با تمام بدی هایی که در حقم میکنی…!!
هنوز…
دوست دارم

این روزهایم به تظاهر می گذرد …
تظاهر به بی تفاوتی
تظاهر به بی خیالی
به اینکه دیگر هیچ چیز مهم نیست اما چه سخت می کاهد از جانم این “نمایش” !

وقتـــــی به عقب بر میگردی ؛
متوجه میشی که جــــــای بعضیا ،
الان که تو زندگیت خالــــــی نیست هیـــــچ …
اون موقعشم زیـــــــــــادی بوده … !!!

به بعضیام باس گفت :
یادت باشه گلم
وقتی که داری گنده تر از دهنت حرف می زني
منتظر جر خوردن دهنتم باش !!

به بعضیآ بآس گفت:
تو از همه ي خوشت میاد منم یکیش
من از همه ي بدم میاد
توام یکیش…

مطلب پیشنهادی: متن دوست قدیمی | جملات برای دوست صمیمی | جمله های کوتاه رفیق

ایــنـجـــــــا …
دســت هــر کـــس را کــه مـیـگـیــــری بــرای {بـلـنــــد شـــدن}
آمـــاده مــی شــــود بــرای {ســـوار شــــدن}

می خواهی قضاوتم کنی ؟
کفش هایم را بپوش
راهم را قدم بزن
دردهایم را بکش
سال هایم را بگذران
بعد قضاوت کن !!!

اون با یارش من با یادش
ن عمو
اون با یارش من با رفیق فابش

یه میز هرچقدرم که گرون قیمت و شیک و سلطنتی

باشه اگه 4تا پایه ش مثل هم و یه اندازه نباشن میز نمیشه …
کسی رو پیدا کن که پایه ت باشه !

گذشته از ورود به هر موضوعی!
توجه کنید! که
جوابتون!
به تو چه نباشه

ﻣَـﻦ ﻫـﯿـﭽـﻮﻗـﺖ ﺗـﻈـاﻫـﺮ ﺑـه ﮐـﺴـی ﮐـِه ﻧـﯿـﺴـﺘـﻢ ﻧـﻤـی ﮐـﻨـﻤـ
ﭼـُـﻮﻥ ﺗـﺮﺟـﯿـﺞ ﻣـی ﺩﻫـﻢ ﻧـﺴـﺨـه ﺍﯼ ﺍﺻـﻠـی ﺍﺯ ﺧـﻮﺩﻣـ ﺑـاﺷـﻢ
ﺗـا ﻧـﺴـﺨـه ﺍﯼ ﺟـﻌـﻠـی ﺍﺯ ﺷـﺨـﺼـی ﺩﯾـﮕـﺮ . . !

در جایی که همه زغال فروش شده اند و دیگران را سیاه میکنند بیا کمی از مد افتاده باشیم !

سپید بمانیم …

وقتی کسی پشت سرت حرف میزنه دو حالت اکثر نداره
یا میخوان جات باشن نمیتونن
یا میخوان بات باشن نمیتونن…

لطفـاً دستگـاه شـوک را خـامـوش کـُن

و لبـانت را ببنـــد

جملـــه هـای عاشقـــانـه دیگــر فـایـده نـدارد !

عشق ، درونـم مـرد دیگـــر

آدم داغون از اول داغون نبوده عزیز .. داغونش کردن
آدم آرومم همینطور!
آدم عصبی هم همینطور
ولی آدم بیشعور از اولش بیشعور بوده!

بخوانید: متن کوتاه در مورد رفیق؛ عکس نوشته و جملات احساسی درباره دوستی و رفاقت

به زخمهایم می نگری ؟!
درد ندارند دیـــــــــــــــگر
روزی که رفتـــــــــــــــی ،
مرگ تمام درد هایم را با خودش بـــــــــــــــرد !
مرده ها درد نـــــــــــــــمی کشند
حرف آخرم این
برنگرد دیـــــــــــــــگر
زنده ام نـــــــــــکن !

یه زمانی می گفتن از تو چشماش میشه فهمید
راست میگه یا دروغ …
اما حالا دیگه اینقدر توانمند شدن بعضیا
که با چشمشونم دروغ میگن …

پشت ســــرم حرف بود

حدیــث شد

میترســــم آیه شود

سوره اش کنند به جعـــــــــل

بعد تفسیـــرم کنند این جماعت نـا اهـــل

ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ
ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻭﻗﻒ ﺑﯽ ﻭﻗﻔﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﺒﺎﺵ
ﮐﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ…

وقتی همش بگی
چشم
تدریجی دل می‌زنی
میشی
پشم!!

آدم ها آنقدر زود عوض می شوند …
آنقدر زود که تو فرصت نمی کنی به ساعتت نگاهی بیندازی
و ببینی چند دقیقه بین دوستی ها تا دشمنی ها فاصله افتاده است …

هَمیـــشه بـاید کســـی باشد
تا بغــض*هایت را قـبل از لرزیدن چــانه ات بفهمد…..
آهای فلانـــــــی… بــفــهــم!!!

آدامسمو با اون همه ي شیک بودنش بعد نیم ساعت زیر کفشم له می‌کنم
تو که جای خود داری

یادش بخــیر
وقتـی بودی
نیـازی به شمـردن ستـاره ها نبـود
اصـلا یـادم نیـست
ستـاره ای بـود یا نبـود
هـر چـه بـود شـیریـن بـود
حتـی بـی خـوابی بـدون شمـردن ستــاره ها

به نظر من همون طور که واسه خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی اسم گذاشتند ،

باید برای جو گرفتگی برخی از دوستانم هم یه اسمی میذاشتن!!

گفــتی ” خـودت را جـای مـن بگـذار ” …

گـذاشـتم … می بیـــنی … ! امّـــا نــرفتــه ام …

خودم پراندمت نازنین!
وقتی با حرفهایم بهت بال دادم
حالا رنگ آسمانهای دیگر را به رخم من می‌کشی؟؟…

گور بابای اونایی که
وقتی خوشن “میس کالشونیم”
وقتی تنها میشن
رفیق فابشونیم !

در خواب مــن

دست دیگری را نگیـــــر !!

حرمـت نگه دار لعنتــــــــی … !!

مــن خوبـم

خسـته نیســتم

فـقط گـاهـی

دســتم بـه ایـن زندگـی نمــی رود !!

هرگز تمامت را برای کسی رو نکن
بگذار کمی دست نیافتنی باشی
آدم ها تمامت که کنند، “رهایت” می کنند …

تنها چیزی که تو زندگیم به صورت تخصصی بهش تسلط دارم،

انتخاب آدم های اشتباه برای دوست داشتنه…!

یکی بود که اونم رفت . . .

کاش از اول غیر از خدا هیچکس نبود !

به بعضیا باید گفت
سعی کن وقتی نون و نمک کسی را میخوری
پشت سرش چیز دیگه ای نخوری !

گرگی را دیدم ناراحت
پرسیدم چرا ناراحتی؟
گفت شنیده ام بعضی انسان ها
با نام من نامردی می کنند

ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﺯ ﺟﺎﻳﻰ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﺸﻪ ﻛﻪ
ﺑﻌﻀﻰ ﻭﻗﺘﺎ ﻛﺴﺎﻳﻰ ﺭﻭ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﻴﻤﻮﻥ ﺧﺎﺹ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ﻛﻪ
ﺧﻴﻠﻰ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﺎ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻮﺩﻥ !

زیادی که خودتو دست پایین بگیری
میفتی زیر پای کسی که یه روز به اوج رسوندیش !

دل کندن از اون همه عشقی که به تو داشتم

منو به جایی رسوند که حالا ،

تو چشمای یکی دیگه زل بزنمو بگم:

عاشقمی؟!! خب به درک…!!

لااقـل رد که می شـوی

بی هـوا بگو :دوسـتت داشتم !!

و تا برگشـتم لا به لای جمـعیت

گُــــم شـده باش !!!

به بعضیا باس گفت :
خوبه دنیای مجازی هست !
وگرنه تو کجا میخاستی کلاس بذاری ؟!

تـــا زمــانــی کــه ..
خــواستـه ای از کسـی نـــداری …
خــواستـــنـی هستـی !

یه بیماری مادر زادیه لاعلاج داریم:
به هرکی می رسیم فکر می کنیم آدمه

اگه از کیفیت کسی که روش زوم کردیم راضی نیستیم
قبل از متاسف شدن واسه اون
یه کوچولو هم به فکر ارتقای لنزهای خودمون باشیم …

وقتى با یک دست
نقاب هایشان را نگه داشته اند
و با دست دیگر
کلاه بر سرم مى گذارند
انتظار زیادیست
که بخواهم نوازشم کنند…!

از تمام دلتنگی ها
از اشک ها و شکایت ها که بگذریم
باید اعتراف کنم مادرم که میخندد خوشبختم !

گرگ همان گرگ است
شغال همان شغال
و بین این همه حقیقت
تنها آدم است که آدم نیست !

کنــارت هستند ؛ تا کی !؟
تا وقتـــی که به تو احتــیاج دارند . . .
از پیشــت میروند یک روز ؛ کدام روز ؟!
وقتی کســی جایت آمد . . .
دوستت دارند ؛ تا چه موقع !؟
تا موقعی که کسی دیگر را برای دوســت داشـتن پیــدا کنـند . . .
میگویــند : عاشــقت هسـتند برای همیشه نه . . .
فقط تا وقتی که نوبت بازی با تو تمام بشود !
و این است بازی باهــم بودن . . .

ﺍﮔﻪ ﯾﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﯽ ﻧﻘﺺ ﺑﺎﺷﻪ،
ﻧﻔﺮ ﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﯿﺪﻩ ﻭﺍﺭﺩﺵ ﺑﺸﻪ …
ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺦ ﻧﺪﻩ ﮐﺴﯽ ﺳﺮ ﻧﺨﻮ ﻧﻤﯿﮕﯿﺮﻩ …

بچه که بودم می دیدم که بچه ها به قطار سنگ می زنند
بعدها فهمیدم هر کسی که در حال حرکت است، سنگش می زنند …

دلبر جان
“تو ” باعث میشی هر بار فکر کنم
هنوزم زندگی قشنگیاشو داره و
یکی از قشنگیاش قطعا “تویی”

دوست داشتن تو
چنان حسی به من میدهد که
غذا به گرسنه
شعر به شاعر
و آب به کویر

در یک جهان پر از میلیاردها نفر
تو تنها کسی هستی
که بهش نیاز دارم

از شوق داشتن تو‌
میخواهم با یک دسته گلِ اطلسی
به دیدن خدا بروم …

روح من باش
که من مرده چشمان توام
عاشقم باش
که من چشمه جوشان توام

یه خط بکش از خودت دور من
میخام تا ابد
به تو محدود شم …

همسرم

“تو”
قشنگ ترین
تیتر زندگی من هستی…!!!

شبی را

سکوتی را

ریزش یک قطره اشکی را

برایت آرزو دارم…!

که شاید یاد من باشی

لیلا مقربی

دوستش نداری رهایش کن

بگذار حق آدمهایی که

دوستش دارند و

او بخاطر تو از آنها

فاصله میگیرد ضایع نشود…

اندر دل ما تویی نگارا

من به دنبال تو با عقربه‌ها می‌چرخم

طوری کنارت می‌ مانم

طوری برایت خاطره می‌ سازم

که حتی اگر بخواهی هم  نتوانی ترکم کنی

آخر من فکر می‌کنم هیچ رفتنی

حریف خاطره‌ ها نمی‌ شود

یه جمـله اي هسـت
که همیـشه ورده زبونمـه
“دوستـت دارم”
هـر چنـد…
واسـه وجوده با ارزشـت
خیلـی کمـه

بی تو با قافله ی

غصه و غم ها چه کنم؟!

تار و پودم تو بگو

با دل تنها چه کنم ؟!

شهریار

بند دل من

به لبخندهای تو بند است

برای دوست داشتنت اما

لبخندهایت را نه

دلت را لازم دارم

بزن بارون ڪہ دلتنگم

ڪہ دلگیرم

ڪہ من بی‌عشق میمیرم

بزن بارون بازم نم‌نم

واسہ زخمم بشہ مرحم

و عمق عشق

هیچگاه شناخته نمی شود

مگر در زمان فراق…

جبران خلیل جبران

در راه تو چیزی که بریزد به همم نیست

دچارت شده‌ام بیا و چاره‌ام باش

با تو به اوج می‌رسد معنی دوست داشتن

فدای ناز عشقت نازدانه

در ببندید و بگویید که من

جز از او همه کَس بگسستم

کَس اگر گفت چرا؟ باکم نیست

فاش گویید که عاشق هستم..!

فروغ فرخزاد

چه حالِ خوبی ست

هواى دونفره

دست‌ هاى دونفره

يک آهنگِ دنج

و جاده يک طرفه

من باشم و تو باشى

و دوست داشتنى كه تمام نشود

شادی و غم منی بحیرتم
خواهم از تو، در تو آورم پناه
موج وحشیم که بی خبر ز خویش
گشته‌ام اسیر جذبه‌هاي‌ ماه

فروغ فرخزاد

و عمق عشق

هیچگاه شناخته نمی شود

مگر در زمان فراق…

جبران خلیل جبران

من به اعتماد حضورت

به جهان پشت کرده‌ ام

که تنها، تو

پشت و پناه من شوی

از خدا دیگر هیچ نمیخواهم ، دیگر هیچ آرزویی ندارم ، رویایم را میخواستم که به آن رسیدم ، دنیا را میخواستم که آن را به دست آوردم ، رویایی که همان دنیای من است، و تویی که همان دنیای منی….

چه کسی میفهمد

در دلم رازی هست !

میسپارم آن را

به خیال شب و تنهایی خود . . .

سهراب سپهری

گفته‌ اند به کم قانع باشید

من به همین عاشقانه نوشتن از تو

قانع‌ ام ..

آرام می‌ گیرم به همین آب باریک عاشقی

فقــــــــــط بـراے تـو

“ساڪتــــــــــم”

نہ اینڪہ فرامـوشتــــــــــ ڪرده باشـــــم

صبـــــر ڪردم ببینــــــم تـو هـــــم

دلتنگــــــــــم مے شـوے

هر شب…
پنجرہ‌هاي‌ ملکوت آسمان،
بسوی قلبها گشودہ می شود…
الهی امشب!
ﮐﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ قلبہای ‌ما ﺑﺰﺩﺍﯼ
و نور ایمانت را
درقلبهایمان جاری کن

تقدیم به عشقم