استوری روز پدر فوت شده

شایدیـک روزبه ندیدنتبـه نشیدن صدایتو به جای خالی‌ات عادت کنم!امـا بابا…فراموش کردنت هنـری است که اصلا ندارم…

نوشتن متن برای دختری که پدر ندارد، نوشتن قصه ای است عاشقانه که انتهای آن ابتدای تنهایی های دختر است و نتیجه ی آن خواستن های مکرر دوباره بودن پدر؛ قصه ای که تمام کلمات آن از غصه های دوری دختر می گوید و البته از صبوری های او، که همین صبوری هاست که زندگی را زندگی می سازد.

پدر و مادرهمانند سوره‌ای از قرآن هستنکه هیچ کس نمی‌تواند مانندش را برایت بیاورد…گوش هایم را می‌گیرم، چشم هایم را می‌بندمو زبانم را گاز می‌گیرمولی حریف جای خالیت نمی‌شومچقدر دردناک است فهمیدن نبودنت پدر…پدرم،همین که می‌دانم کسی شبیه تو نیستچقد دلهره آور می‌کند نبودنت را…

وقتی نباشی پدرخاطراتت بپچاره ام میکنند
خاطرات نه سر دارند و نه ته…بی هوا می ایند تا خفه ات کنند…میرسند گاهی وسط یک فکر …!گاهی وسط یک خیابان …سردت می کنند…داغت می کنند…رگ خوابت را بلدند…زمینت می زنند…خاطرات تمام نمی شوند…تمامت می کنند…

 نیاز به کسی دارم که راه را نشانم دهد؛تنبیه ام کند؛تشویقم کند؛نه به حق قدرتی که دارد؛بلکه به اقتدارش؛من پدرم را می خواهم …

پدر، عشق تو مثل لطافت و زیبایی یک روز قشنگ بهاری است.پدر، یاد تو مثل بی‌خیالی و راحتی یک روح سبکبال، در گردش یک روز خوش آب و هوای تابستانی است.پدر، فکر به تو مثل گرمای کنار هیزمی سرخ شده از آتش، در یک روز سرد زمستانی است. پدر، امنیت در تو مثل آغوش گرم مادری پر مهر، برای فرزندی ترسان از دنیای ناشناخته‌هاست.پدر، کلام تو مثل مشعلی روشن و فروزان، در تاریکی راه‌های مخوف و پر پیچ و خم زندگی است.پدر، روح تو مثل آرامش و سکون، بعد از یک جابجایی مکان، از زمانی تا به ابدیت است.پدر، سپر تو نه مثل، بلکه خود عشق، خود امنیت، خود کلام و خود نجات توست

 می گن دخترا عزیز دوردونه بابان….می گن دخترا بابایی ان…..آره منم عزیز دوردونه بابام بودم ٬ منم بابایی بودم…اما اصلا تو این فکر نبودم که قراره به این زودی تکیه گاهمو ٬ پشت و پناهمو ٬عزیزم رو ٬ بابام رو از دست بدم….باورش ٬ درکش ٬ تحملش خیلی برام سخته هنوز که هنوزه نتونستم فراموش کنمبرای یه دختر که عزیز باباست اینکه لحظه جون دادن پدرش بالای سرش باشه ٬ دستاش تو دستش باشه اما نتونه هیچ کاری براش بکنه خیلی دردناکهحالم و احساساتم با گفتن کلمات بیان نمی شه ٬ دردی که کشیدم و می کشمبرای گفتنش کلمات هم کمن خیلی کم…بابا دوستت دارم و همیشه به یادتم

پدرم بارش باران خدا بودپدرم حاکم پیمان وفا بودپدرم جلوه ایمان و رضا بودپدرم بر سر ما مرغ هما بودپدرم در همه حال کارگشا بودپدرم آیت آینده ما بودپدر تکیه گاه دختر است و بسپدر تمام عمر و وجود دختر است و بس

دلتنگ که می‌شوم آلبوم را باز می‌کنمچشمم که به عکست که می‌افتد دنیایی از خاطرات شیرینجلوی چشمم باز می‌شود که روزگارم را تلخ می‌کند…پدر تو رفتی و دنیا برایم تیره و تار شد.دلخوش به همین چند قطعه عکس و مرور خاطرات توام…

خواستم کمی از دلتنگی‌ هایم برایت بگویماز نبودنتولی پدر، نبودنت که نوشتن ندارد…درد دارد، درد ، درد ….

پدر…بعضی از دردا چند دقیقه طول می‌کشنبعضی دردا چند روزبعضیا چند ماهبعضیا سال‌هااما…درد رفتنت، تا ابد تموم وجودم رو عذاب میده…

حرف‌هایی هست کهنمی‌شود گفتمن سال‌هاست هر کسیمی‌پرسد خوبی‌فقط سرم را تکان می‌‌دهمو این ناگفتنی‌‌ترین حرف من است…

کاش خدا یه فرصت دیگه بهم می‌دادتا با پدر بودن را بیشتر احساس می‌کردمکاش می‌‌شد دوباره تو آغوشش برمو بهش بگم دوستش دارمبهش بگم بابا زندگی بی‌‌تو معنا ندارهکاش می‌‌شد فرصت‌های از دست رفته رو جبران کردبابا خیلی دوست دارم دلم برات تنگ شده

پدر وقتی که رفتی من شکستم…مهربانمازغم تو؛جمعه‌ها دلتنگ‌ترمغصه‌ام سنگین‌ترو بغضم شکننده‌تر استحرف‌های کمتری برای گفتن دارمو اشک‌های بیشتری برای ریختن…

پدرم، سلام…دلم بـرای تو تنــگ اسـتو ایـن را به خودِ تو هـم نمی‌توانم بگــویمآن قـَدر دوری از من که دیگــر دسـت آرزوهایم به تو نخواهند رسیددلـــم بـرای تــو تنــگ اسـتو ایـن رابه خــــــــدا هـمنمی تــــوانم بگـــویمخواستـَنــَت، داشتــَنـتمحال است…دلـــم بـرای تـــو تنــگ است… پدر

گفــت : با پدر یه جمـــله بســـازگفتــم: من با پدر جمله نمیســازم ،دنیــــــــامو می سازم

به یاد پدر سخت گریستمپدرم وقتی رفت، سقف این خانه ترک بر می‌داشتپدرم وقتی رفت دل من سخت شکست…این بغض لعنتی… این بغض لعنتیوقتی دیروز باران بارید“آن مرد در باران آمد” را به یاد آوردم“آن مرد با نان آمد”یادم آمد که دیگر پدرم در بارانبا نانی در دست و لبخند بر لبنخواهد آمددیروز دلم تنگ شد و با آسمان و دلتنگی‌اشبا زمین و تنهائیش، با خورشید و نبودنش…

پدر از دست رفته ام!هرگاه به تو فکر می کنم، آرام می شوم. دلم می خواهد تا برای تو بنویسم و به دست فرشته ها بسپارم تا برای تو بیاورند. جملاتم را می نویسم و با آمدن سر مزارت می خوانم. تو کجا هستی؟ آیا در آرامگاهت هستی؟ یا در قاب عکسی که هر زمان دلم برای تو تنگ می شود، آن را بوسه باران می کنم.دوست دارم برایت بنویسم و با تو صحبت کنم تا شاید اندکی از دلتنگی ام کم شود. اما پدر از دست رفته ام، تو را به جان مادر قسمت می دهم با من حرف بزن. برای آرامش یافتنم، صدای تو را می خواهم. دل می خواهد چیزی از من درخواست کنی تا بگویم: چشم! دلم می خواهی سراغی از من بگیری ولی افسوس نمی گیری. باور نمی کنم که دیگر نمی توانم صدای تو را بشنوم.هر گاه پیرمردهایی که تسبیح به دست گرفتند را می بینم، با یاد تو می افتم، که همیشه تسبیح می گرداندی و می گردانی. من می گفتم: بابا، تسبیحت را به من بده تا با آن ذکر بگویم. تو می گفتی: با انگشتانت ذکر بگو. بابا دستانت را به من بده، دلم می خواهد با انگشتان تو ذکر بگویم.گاهی ناگهان از جا بلند می شوم و بهانه تو را می گیرم. به اتاق خالی تو می روم و کتابهایت را که روی آنها خاک نشسته است، می بینم، من به اندازه ذره ذره گرد و غبار هزاران بار غصه و اندوه می خورم. چقدر دلم می خواهد اینجا بودی و برای من کتاب می خواندی. آنجا که لقمان به پسرش نصیحت می کند که پدر و مادر را سپاسگزاری کن و من به خاطر تو شکرگزاری کنم و از تو بابت همه چیز تشکر نمایم.

راحت نوشتیم بابا نان دادبی آنکه بدانیم بابا چه سختبرای نان همه جوانی و عمرش را داد

دلم برای روزهایی تنگ استکه می دانم باز نخواهند گشتبرای پدرم که دیگر حضورش رااحساس نخواهم کردبه راستی که چه زود دیر می شودپدرم روزت مبارک…

پدر جان یاد آن شب‌ ها که ما را شمع جان بودیمیان نا امیدی ‌ها چراغ جاودان بودیبرایت زندگی کردن اگرچه رنج و سختی بودبنازم همتت بابا صبور و مهربان بودی

همیشه مونس و یاورم پدرم بودبه وقت رنج غمخوارم پدر بودچو پروانه اگر بال ‌و پرم سوختولی شمع شب تارم پدر بود

گل های بهشت سایبانت بابایک دسته ستاره ارمغانت بابادیگر چه کسی چشم به راهم باشدقربان نگاه مهربانت بابا

پشتم به تو گرم بودو قلبم به صدایت …تو بگو من بی توبا غم دنیا چه کنم؟

پدر مرا ببخشمرا ببخش که هرگز برای نبودتجلوی دیگران اشک نریختمکه نکند دلشان بگیردمرا ببخش که عشق به تو را پنهان کردمتا نخواهند دیگران ناراحت شوندمرا ببخش که دلتنگی‌هایم برایت را پنهان کردمتا دیگران نفهمند و غم و غصّه بخورندمرا ببخش امّا من دوستت دارمروزت مبارک فرشته قلب من

همیشه مونس و یاورم پدرم بودبه وقت رنج غمخوارم پدر بودچو پروانه اگر بال وپرم سوختولی شمع شب تارم پدر بود

تنهایی همین استتکرار تلخ زندگی بی توشاید که بدانی …سخت است نفس کشیدن بی تو

باباتو را کم داشتن چیز کمی نیستبی تو تمام بهارها پاییز استتمام عیدها عزا

به پاس اولین بوسه ایکه پدرم به رسم مهردر اوّلین ساعات تولد به گونه ام زدبه یاد سوزنده ترین بوسۀ آخرکه من به رسم وداع به صورتش زدمیادش را گرامی میدارمنثار روح همه ی پدرانیکه دیگر بین ما نیستند.

پدرنیستی که ببینی هنوز فرزندان تو گاه و بیگاه با یاد شیرین سخن‌های توایام می‌گذرانندنیستی اما گونه های فرزندان تو هنوز عصرهای پنجشنبه نم آلود و غصه دار استآخر چگونه می‌شود از یاد برد آن همه مهربانی و صبوری را؟

باورم نیست که دیگر نشنوم آوای تویا نبینم روی ماه و قامت زیبای توسالها سنگ صبورم بودی و هم صحبتمبی تو رنگ یأس دارد منزل و مأوای تو

به راستی که چه زود دیر میشود …پدرم همیشه بود و من قدر ندانستمحالا نیست و من در نبودش بیقرارم

روزت پدر، می آید و بدجور دلتنگم
یاد تماس آخرت، آن آخرین زنگم
آن روزهایی که نفهمیدم حضورت را
امروز با دنیای خالی از تو در جنگم

غم مرگ پدر کوچک غمی نیستجگر می‌سوزد و درد کمی نیستپدر زیبا گل باغ وجود استکه بی او زندگی جز ماتمی نیست

صد بار خدا مرثیه خوان کرد مرادر بوته صبر امتحان کرد مراهرگز نشکست پشتم از هیچ غمیجز مرگ پدر که ناتوان کرد مرا

سلامت می کنم باباجوابم میدهی یا نه؟غریب افتاده ام باباتو یادم می کنی یا نه؟دعا در حق من کردیهنوزم میکنی یا نه؟اگر بد کرده ام باباجوانی بود و نادانینمیدونم که آیا توحلالم کرده ای یا نه ؟

پدر عزیزتر از جانم!قاب عکست از آن بالا به من لبخند می‌زند. می‌گویم: خدا جان! اجازه بده که فقط یک بار دیگر صدایش را بشنوم و یک بار دیگر او را در آغوش بگیرم. فیلم‌هایی که از تو ضبط کرده‌ام را می‌گذارم. اشک می‌ریزم و صفحه نمایش را در آغوش می‌گیرم.می‌ترسم کسی سر برسد و بگوید که دیوانه شده‌ام اما من فقط دلتنگم. دلتنگ کسی که پشت و پناهم بود. دلتنگم برای او که تا بود، نمی‌دانستم امنیت و بخشش و مردانگی همه با او معنا می‌شود. کاش می‌شد فرصت‌های رفته را جبران کرد، کاش می‌آمدی و من می‌گفتم که دیگر قدر تو را می‌دانم. آن‌وقت به جای این همه خیرات برای تو هدیه‌ای می‌خریدم.حالا که جسم تو اینجا نیست، سعی می‌کنم خاطراتت را زنده کنم؛ غرور و نجابت، پاکی و صفای قدم، سنگینی سکوت و نگاه‌های نافذ تو را به خاطر می‌آورم و ریز ریز مثل بارانهای طولانی و بی‌شتاب ساعت‌ها اشک می‌ریزم.اگر کسی اشک‌هایم را دید، به من می‌گوید که باید صبر کنم. چه می‌گویند؟ در مرگ تو صبر؟ این تو بودی که به من صبر را یاد می‌دادی، حالا که تو نیستی، چه کسی به من از صبر بگوید تا حرفش را باور کنم؟ نیشخند می‌زنم. خون از چهارگوشه جگرم می‌چکد اما در ظاهر صبر می‌کنم و اشک‌هایم را از دیگران پنهان می‌دارم.

چه سخت است در دل گريستنو سخنی بر زبان نراندنچه سخت است بدون او زيستنو چهره پرمهر خندان، باصفاو صميمي او را در خاک جستنچه سخت است …

ای پدر ای با دل من همنشینای صمیمی ای بر انگشتر نگیندر صداقت برتر از ایینه اییدر رفاقت با دل بی‌کینه اییبابای عزیزم هنوزم رو رفاقتت حساب میکنمبیا تو خوابم که خیلی دلتنگتمروح همه پدرای آسمانی شاد

چه غم انگیز استگذراندن دقایق بدون حضور تو پدرحرفهام رو میشنوی ؟بغض نبودنت هیچ جا خالی نخواهد شدحتی اگر از چشای ناقابلم خون بباره

بابا جان!قلبم خالی است. مرگ تو با تهی شدن وجود من برابر بود. انگار چیزی را گم کرده‌ام و آن چیز تو هستی. ندیدن و نبودن تو برایم سخت است. دیگر منزل پدری برای من چه معنی می‌تواند داشته باشد؟ وقتی تو نیستی تا باغچه ها را آب بدهی؟ تو نیستی تا در را به روی ما باز کنی و ساکت و آرام یک گوشه بنشینی و بازی بچه‌ها را نگاه کنی.خانه خالی است، قلب ما خالی است و تک‌تک سلول‌های بودن ما درد می‌کند. حالا دیگر من از چه کسی سراغ بچگی‌هایم را بگیرم؟ خاطره اولین کفش‌هایی را که برایم خریدی، چقدر دوست داشتم. یک بار دیگر تعریفش کن. فقط من بودم و تو. خودمان دو تا رفتیم. چقدر خوب بود.یک خاطره‌ای هم داشتی که همیشه از بچگی من تعریف می‌کردی و به من می‌خندیدی. چقدر عصبانی می‌شدم از دستت. حالا بیا و آن خاطره از کارهای بچگانه مرا هزار بار بگو. دیگر نه از عصبانیت سرخ می‌شوم و نه خجالت می‌کشم، لبخند می‌زنم و به آهنگ صدای تو گوش می‌دهم و ذوق می‌کنم.دوست دارم بگویم: بابا و تو بگویی: جان بابا؟ آن‌وقت بدانم که سر حال و خوشحال هستی. آن وقت خودم را برایت لوس کنم.بابای خوبم! دیشب توی خواب گریه کردم. بیدار که شدم، گفتند اسم تو را صدا می‌زدم. دلم می‌خواهد پیش من باشی و مرا در پناه خودت بگیری. وقتی می‌خوابم تو را می‌بینم. چقدر خوابیدن را دوست دارم.

بابا بدون تو عید معنایی نداره
خسته شدم از اینکــــه تنــــــــــــــــــــهایی بشینم
تو کنج اتـــــــــــاقم هی عکســـــــــــــــــاتو ببینم
.
خسته شدم و می خــــــــوام یــــادم بره هستم
من از هـــــــمه دنیـــــــا دلگیــــــــــرم و خسته م
.
این عیـــــــد و نمی خـــــــوام، من عیـــدی ندارم
این عیــــــــــــــد واســـــــــــــــــه من روز عــــذابه
.
عیــــــــــدم مثل هر روز ، هر روز مثل دیــــــــــروز
من حــــــــــــــــــال دلم خیلی خـــــــــــــــــــــرابه
.
احســـــاس می کنم دارم دق می کنم اینـــــجا
این خـــونه یه زنــــــــــــدونه این خـــونه و هر جا
.
هر جا کــــه نشـــــــــونی از تو اونجـــــــــــا نباشه
دق مــرگـــ شدم و می خوام این دنیـــــا نباشه
.
احســــــــاس می کنم دیگه هیچ راهی نـــدارم
من موندم و تنــــــــــــــــــــــهاییم با این دل زارم
.
می ســـوزم و می ســازم من هیچی نمی گم
اما عزیزم عیـــــــــــــــــــــدو تبریکــ به تو می گم

با تو، باران بهاری‏ ام را پایانی نیست و بی ‏تو، پرنده‏ای آشیان گم‏ کرده در جاده ‏های پاییزم.تو که هستی، پنجره، با بال‏هایی گشوده از آفتاب، باغچه را مرور می‏کند. با تو، نفس‏های مادرانه، تیررس اضطراب و تشویش را مجال نمی‏دهند.آجر به آجر، ساخته می‏شوم؛ وقتی پناه دست‏های امنت، موسیقی مهربان عشق را به ترنم می‏آیند.بی‏ تو، بن‏ بستی می‏شوم در هزار توی رنج‏های خویش.بی‏ تو، شکوه جهان، ویرانه‏ای است مسکوت و بی‏ هیاهو.می‏ ستایمت که رونق کوچه‏ های سردسیر وجودم هستی؛ آن‏چنان که آفتاب، رگ‏های سپید قطب را.تنها زمانی که بزرگ شوید و از او دور شوید(زمانی که با خانه پدری وداع کرده و به خانه خودتان می روید ) تنها در این زمان است که پی به بزرگی وی خواهید برد و بزرگی اش را کاملاً ارج خواهید گذارد .

تقدیم به پدری که ندارم …میان تمام نداشتن ها دوستت دارم …
شانس دیدنت را هر روز ندارم …
ولی دوستت دارم…
وقتی دلم هوایت را میکند حق شنیدن صدایت را ندارم…
ولی دوستت دارم…
وقت هایی که روحم درد دارد و میشکند شانه هایت را برای گریستن کم دارم…
ولی دوستت دارم…
وقت دلتنگی هایم , آغوشت را برای آرام شدن ندارم …
ولی دوستت دارم ….
آری همه وجودمی ولی هیچ جای زندگیم ندارمت و میان تمام نداشتن ها باز هم با تمام وجودم…
دوستت دارم پدرم روح بزرگت شاد وقرین رحمت بادتقدیم به عزیزانی که پدرشونو از دست دادن … ?

آنقَدَر وسوسه دارم بنویسم که نگو…
تو کجایی پدرم…؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو…
بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا…
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو…
جانِ من حرف بزن!
امر بفرما پدرم.
آنقَدَر گوش به فرمان تو هستم که نگو…
کوچه پس کوچه ی این شهر پر از تنهاییست
آنقَدَر بی تو در این شهر غریبم که نگو…
پدر ای یاد تو آرامش من…!
امشب از کوچه ی دلتنگیِ من میگُذری؟!
جانِ من زود بیا
بغلم کن پدرم…!
آنقَدَر حسرت آغوش تو دارم که نگو…
به خدا دلتنگم!
رو به رویم بِنِشینی کافیست
همه دنیا به کنار…
گرچه از دور ولی، من تو را میبوسم
آنقَدر خاک کف پای تو هستم که نگو. ..
یادت گرامی ، روحت شاد

پدرم ﺳﻼﻡ
ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟
ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﺧﺪﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﯼ؟
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﺩﺏ ﺑﺮ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﻢ ﺳﻦ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻮﻡ
پدرم ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺍﻣﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﺁﺭﺯﻭ ﺷﺪشادی روح تمامی پدران اسمانی صلوات

احتیاجی به تسبیح نیست …
دستانت را که به من بدهی …
با انگشتانت ذکر دوست داشتن میگویم …
پدرم ، دستانت ، چشمانت وصدایت را عاشقانه دوست دارم …

پدر مرا ببخش
مرا ببخش که هرگز برای نبودت جلوی دیگران اشک نریختم که نکند دلشان بگیرد
مرا ببخش که عشقت به تو را پنهان کردم تا نخواهند دیگران ناراحت شوند
مرا ببخش که دلتنگیهایم برایت را پنهان کردم تا دیگران نفهمند و غم و غصه بخورند
مرا ببخش
اما من دوستت دارم
روزت مبارک فرشته قلب من
ای کاش کنارم بودی همین یک شب را
شادی روح تمامی پدران رفته صلوات

دلم برای روزهایی تنگ است که میدانم باز نخواهند گشت…
برای پدرم که دیگر حضورش را احساس نخواهم کرد…
به راستی که چه زود دیر میشود..

به پاس اولین بوسه ای که پدرم به رسم مهر در اولین ساعات تولد به گونه ام زد و من نفهمیدم:
و به یاد سوزنده ترین بوسه ی اخر که من به رسم وداع به صورتش زدم و او نفهمید:
یادش را گرامی میدارم
نثار روح همه ی پدرانی که دیگر بین ما نیستند فاتحه ای قرائت کنیم

ای پدر ای با دل من همنشین
ای صمیمی، ای بر انگشتر نگین
در صداقت برتر از ایینه ایی
در رفاقت با دل بی کینه ایی
بابا ی عزیزم هنوزم تو رفاقتت حساب میکنم بیا تو خوابم که خیلیییییییی دلتنگتم
روح همه پدرای آسمانی شاد

وقتی پدر نیستانگار زندگی هم نیست آرامش هم نیستوقتی پدر نیستانگار همه چیز عوض شدهوقتی پدر نیستانگار زندگی با هیچ چیزی شیرین نمیشهوقتی پدر نیستانگار خنده‌ها از هزاران گریه تلخ تر میشه

کاش خدا یه فرصت دیگه بهم میدادتا با پدرم بودن را بیشتر احساس می‌ کردمکاش می‌ شد دوباره تو آغوشش برمو بهش بگم دوستش دارمبهش بگم بابا زندگی بی‌ تو معنا ندارهکاش می‌ شد فرصت های از دست رفته رو جبران کردبابا خیلی دوست دارم دلم برات تنگ شدهخدایا مواظب بهترینم باش

پ مثل پدرهمانکه نبودنش مرگ غرورمان را رقم زدهو جای خالی اش اندوه بار بر سرمان هورا می کشدکاش ما هم پدر داشتیم

پشتم به تو گرم بودو قلبم به صدایت …تو بگو من بی تو با غم دنیا چه کنم؟

کاش خدا یه فرصت دیگه بهم میدادتا با پدرم بودن را بیشتر احساس می‌کردمکاش می‌شد دوباره تو آغوشش برمو بهش بگم دوستش دارمبهش بگم بابا زندگی بی‌تو معنا ندارهکاش می‌شد فرصتهای از دست رفته رو جبران کردبابا خیلی دوست دارم دلم برات تنگ شدهخدایا مواظب بهترینم باش

بابا غم مرگ تو زد آتش جگرم رابشکست پدر بار فراقت کمرم راتنها نه قدم از غم مرگ تو شکستهداغ تو شکسته کمر و بال و پرم راغمهای دلم قاتل جانم بود آخرآماده اجل ساخته بار سفرم رااز جور عدو رفت ز کف عز و جلالمچون برد فلک سایه لطف پدرم را

دلتنگی آدم را به جنون میکشدپدرمبی تو من مجنون ترین دلتنگ دنیا شده ام

ای کاش کنارم بودی همین یک شب راای پدر مهربانم اگر چه به کنارم نیستی امّاوجود تو را همیشه در کنارم حس میکنمو می دانم همیشه مواظبم هستیدوستت دارم و همیشه دل تنگمکه فقط یکبار دیگه دستانت را بگیرمو بگویم روزت مبارک بابای عزیزم…

مرا ببخش که دلتنگیهایم را برایت پنهان کردمتا دیگران نفهمند و غم و غصه بخورندمرا ببخش پدر اما من دوستت دارم

پدرم تاج سرم چشم به راهت بودمهمه دم عاشق لبخند نگاهت بودمای فلک از چه زدی اتش غم بر جگرمکاش جای پدرم من سر راهت بودم

ای کاش کنارم بودی همین یک شب راای پدر مهربانم اگر چه به کنارم نیستی امّاوجود تو را همیشه در کنارم حس می کنمو می دانم همیشه مواظبم هستیدوستت دارم و همیشه دل تنگمکه فقط یکبار دیگه دستانت را بگیرمو بگویم روزت مبارک بابای عزیزم

دلم برای روزهایی تنگ استکه می دانم باز نخواهند گشتبرای پدرم که دیگر حضورش رااحساس نخواهم کردبه راستی که چه زود دیر می شودپدرم روزت مبارک…

تنهایی همین استتکرار تلخ زندگی بی توشاید که بدانی سخت است نفس کشیدن بی تو

پدر مرا ببخشمرا ببخش که هرگز برای نبودتجلوی دیگران اشک نریختمکه نکند دلشان بگیردمرا ببخش که عشق به تو را پنهان کردمتا نخواهند دیگران ناراحت شوندمرا ببخش که دلتنگی‌هایم برایت را پنهان کردمتا دیگران نفهمند و غم و غصّه بخورندمرا ببخش امّا من دوستت دارمروزت مبارک فرشته قلب من

پدر سنگ مزارت را به آه و ناله می ‌بوسمبه عشق و زحمت چندین و چندین ساله می‌ بوسماگر دنیا شود گلشن گلی جز تو نمی‌یابمز چشمم ژاله می ‌ریزد تو را چون لاله می ‌بوسم

اشکها کلماتی هستند که قلب نمیتواند بگوید …چقدر گریه کنم تا بدانی چقدر دلتنگت هستمپدر…

به پاس اولین بوسه ایکه پدرم به رسم مهردر اوّلین ساعات تولد به گونه ام زدبه یاد سوزنده ترین بوسۀ آخرکه من به رسم وداع به صورتش زدمیادش را گرامی میدارمنثار روح همه ی پدرانیکه دیگر بین ما نیستند.

به راستی که چه زود دیر میشود …پدرم همیشه بود و من قدر ندانستمحالا نیست و من در نبودش بیقرارم

  پدرم رفتی از این دیار و ما تنهاییمدل غمدیده خود را به چه کس بسپاریمتو همه هستی ما بودی که از دست شدیبعد از این مهر تو را بگو زکه بستانیم …

وقتی پدر نیست انگار زندگی هم نیست آرامش هم نیستوقتی پدر نیست انگار همه چیز عوض شدهوقتی پدر نیست انگار زندگی با هیچ چیزی شیرین نمیشهوقتی پدر نیست انگار خنده ها از هزاران گریه تلخ تر میشهکاش خدا یه فرصت دیگه بهم میداد تا  با پدرم بودن رابیشتر احساس میکردمکاش میشد دوباره تو آغوشش برم و بهش بگم دوستش دارمبهش بگم بابا  زندگی بی تو معنا ندارهکاش میشد فرصت های از دست رفته رو جبران کرد…بابا خیلی دوست دارم دلم برات تنگ شده* خدایااااا مواظب بهترینم باش *

  پدرم رفتی از این دیار و ماتنهاییمدل غمدیده خود را به چه کس بسپاریمتو همه هستی ما بودی که از دست شدیبعد از این مهر تو را بگو زکه بستانیم …

آنقَدَر وسوسه دارم بنویسم که نگو…
تو کجایی پدرم…؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو…
بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا…
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو…
جانِ من حرف بزن!
امر بفرما پدرم.
آنقَدَر گوش به فرمان تو هستم که نگو…
کوچه پس کوچه ی این شهر پر از تنهاییست
آنقَدَر بی تو در این شهر غریبم که نگو…
پدر ای یاد تو آرامش من…!
امشب از کوچه ی دلتنگیِ من میگُذری؟!
جانِ من زود بیا
بغلم کن پدرم…!
آنقَدَر حسرت آغوش تو دارم که نگو…
به خدا دلتنگم!
رو به رویم بِنِشینی کافیست
همه دنیا به کنار…
گرچه از دور ولی، من تو را میبوسم
آنقَدر خاک کف پای تو هستم که نگو …
یادت گرامی ، روحت شاد

پدر  تکیه گاهی ست
که بهشت زیر پایش نیست
اما همیشه
به جرم پدر بودن
باید ایستادگی کند
گاهی بعضی ها
عجیب بوی خدا میدهند
همانند پدرم
روز پدر مبارک

  تو ای امید زندگی که رفته ای به قهر و نازبیا به خانه ام ببین از آن زمان که رفته اینشسته ام به انتظاربانتظار لحظه ای که بانگ گامهای توسکوت خانه مرا چو رفته ها بهم زندکه تا سحر به صد امید ز خنده های گرم تودو چشم بسته وا کنم سپیده را صدا کنم

پدر مرا ببخش
مرا ببخش که هرگز برای نبودت جلوی دیگران اشک نریختم که نکند دلشان بگیرد
مرا ببخش که عشق به تو را پنهان کردم تا نخواهند دیگران ناراحت شوند
مرا ببخش که دلتنگیهایم برایت را پنهان کردم تا دیگران نفهمند و غم و غصه بخورند
مرا ببخش
اما من دوستت دارم
روزت مبارک فرشته قلب منای کاش کنارم بودی همین یک شب راای پدر مهربانم گرچه به کنارم نیستی اماوجود تو را همیشه در کنارم حس میکنم و میدانم همیشه مواظبم هستیدوستت دارم و همیشه دل تنگت که فقط یک بار دیگه دستانت را بگیرمو بگویم روزت مبارک بابای عزیزم

  ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ نیستیﺗﺎ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﺩﺏ ﺑﺮ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻡﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﻢ ﺳﻦ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻮﻡپدرم ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺍﻣﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﺁﺭﺯﻭ ﺷﺪ

به پاس اولین بوسه ای که پدرم به رسم مهر در اولین ساعات تولد به گونه ام زد و من نفهمیدم:
و به یاد سوزنده ترین بوسه ی اخر که من به رسم وداع به صورتش زدم و او نفهمید:
یادش را گرامی میدارم
نثار روح همه ی پدرانی که دیگر بین ما نیستند فاتحه ای قرائت کنیمدلم برای روزهایی تنگ است که میدانم باز نخواهند گشت…
برای پدرم که دیگر حضورش را احساس نخواهم کرد…
به راستی که چه زود دیر میشود…
پدرم روزت مبارک

پـــــ مثــل پــــدر
همــانکـــه نبــودنـش مــرگــــ غــرورمــان
را رقـــم زده
وجـــای خـالـــی اش انـــدوه بـــار
بـــر ســـرمـان هــوار میـکــشد.
کـــاش مـــاهـــم پــــدر داشـتـیــم تــا
بــه جـای خـیــراتــ هـدیــه مـیـخـریـدیــم
و بـــه جــــای روزتـــ مـبـارکـــ پــــدر،
نـمـیـگـفـتـیــم : روحـــت شـــــــادپـــــــــــــــدر

پدر خوبم
گرچه جسم تو در کنارم نیست اما
همواره یاد و خاطرات تو را گرامی میدارم
روحت شاد و روزت مبارک

پدرم جای تو خالی
روزت مبارک
بدان همیشه یادت در قلبم زنده خواهد ماند

پدرم در سوگ تو دل‌های ما پیوسته می‌گریدسراپا همچو شمعی بی فروغ آهسته می‌گریدتویی در خاطر ناشاد ما تا آخرین لحظهبه یادت چشم، چون ساغر بشکسته می‌گرید

پنهان به خاک گشت چو قد رسای توغمگین مباش، در دل ما هست جای تواز مرگ ناگهانیت ای نازنین پدربیگانه سوخت تا چه رسد آشنای تو

افسوس، صد افسوس پدر از کف ما رفتآن گوهر تابنده و پر مهر و وفا رفتما را نبود چاره به جز صبر در این غمبا حکم خدا آمد و با امر خدا رفت

صد بار خدا مرثیه خوان کرد مرادر بوته صبر امتحان کرد مراهرگز نشکست پشتم از هیچ غمیجز مرگ پدر که ناتوان کرد مرا

غم مرگ پدر کوچک غمی نیستجگر می‌سوزد و درد کمی نیستپدر زیبا گل باغ وجود استکه بی او زندگی جز ماتمی نیست

وقتی ز دست ما و نماند از برای ماغیر از غمی، شکسته دلی، جان خسته‌ایتو مرغ جاودان بهشتی شدی ولیداند خدا که پشت پسر را شکسته‌ای

وقتی پدر نیست انگار زندگی هم نیست آرامش هم نیستوقتی پدر نیست انگار همه چیز عوض شدهوقتی پدر نیست انگار زندگی با هیچ چیزی شیرین نمیشهوقتی پدر نیست انگار خندهها از هزاران گریه تلخ تر میشه

روشنی بخش دل هر با هنر باشد پدربهترین سرمایه از بهر پسر باشد پدرکس نمی‌داند مقامش را به‌جز یزدان پاکآسمان زندگانی را قمر باشد، پدر

ای پدر ای با دل من همنشین ای صمیمی ای بر انگشتر نگینای پدر ای همدم تنهاییم آشنایی با غم تنهاییم

ای پدر ای عارف نیکو خصالای که قدرت را ندانستیم ایام وصالخوش بخواب اینجا که این دنیای دونچون تو گوهر کم دهد از خود برون

همیشه مونس و یاورم پدرم بودبه وقت رنج غمخوارم پدر بودچو پروانه اگر بال‌وپرم سوختولی شمع شب تارم پدر بود

پدر سنگ مزارت را به آه و ناله می‌بوسمبه عشق و زحمت چندین و چندین ساله می‌بوسماگر دنیا شود گلشن گلی جز تو نمی‌یابمز چشمم ژاله می‌ریزد تو را چون لاله می‌بوسم

گشته از سیلاب غم چشمان من دریاپدر من چه گویم بی تو از فردا و فرداها پدرتکیه گاهی بودی و تنها امید و آرزوپدر بی تو این دنیا ندارد رنگ شادی‌ها

پدرم دیده به سویت نگران است هنوزغم نادیدن تو بار گران است هنوزآن‌قدر مهر و وفا بر همگان کردی تونام نیکت همه جا ورد زبان است هنوز

چون سایه ی رب بر سر ما سایه پدر بودبرسایه ی رب در صحف همسایه پدر بودایزد چو بفرمود که او رب صغیر استدر دفتر عشق آیه و سرمایه پدر بود

پدر جان یاد آن شب‌ها که ما را شمع جان بودیمیان نا امیدی‌ها چراغ جاودان بودیبرایت زندگی کردن اگرچه رنج و سختی بودبنازم همتت بابا صبور و مهربان بودی

پدرم یاد تو هرگز نرود از دل مامگر آن روز که در خاک شود منزل ما

باورم نیست پدر رفتی و خاموش شدیترک ما کردی و با خاک هم آغوش شدیخانه را نوری اگر بود ز رخسار تو بودای چراغ دل ما از چه تو خاموش شدی

چون سایه رب بر سر ما سایه پدر بودبر سایه رب در صحف همسایه پدر بودایزد چو بفرمود که او رب صغیر استدر دفتر عشق آیه و سرمایه پدر بودپدرم در سوگ تو دل‌های ما پیوسته می‌گریدسراپا همچو شمعی بی فروغ آهسته می‌گریدتویی در خاطر ناشاد ما تا آخرین لحظهبه یادت چشم، چون ساغر بشکسته می‌گرید

پدر ای آیت عشق خداییگل خوش بوی باغ آشناییاز آن ساعت که رفتی در دل خاکدلم می‌سوزد از درد جدایی

ای پدر رفتی و یاد تو نرفتدل برفت، شادی برفت، امید رفتحال در سوک تو بنشسته‌ایمزنده‌ایم اما ز دل بشکسته‌ایم

غم مرگ پدر کوچک غمی نیست.جگر می سوزدو درد کمی نیست.پدر زیبا گل باغ وجود است.که بی او زندگی جز ماتمی نیست

از فراقت با غم محنت، هم آغوشم پدررفتی و از مرگ جان‌سوزت سیه پوشم پدرخنده و مهر و وفا و مهربانی‌های تودر جهان هرگز نمی‌گردد فراموشم پدر

این گوهر گم گشته به دنیا پدرم بودمحبوب همه یار همه تاج سرم بودهر جا که ز من نام و نشانی طلبیدندآوازه همه نامش سند معتبرم بودآن کس که مرا روح و روان بود پدر بودآن کس که مرا فخر زمان بود پدرم بودافسوس که رفت از سرم آن سایه رحمتآن کس که برایم نگران بود پدرم بود

دل‌تنگ تر از هر شب و هر روز شدم منبی مهر پدر، شمع پر از سوز شدم منتقدیر مرا بی سر و سامان و سپر کردمحروم ز دیدار گل روی پدر کردسخت است که دیدار رود تا به قیامتروی است پدر، آید از این در به سلامتشب را به خیالش به سحرگاه رسانماز حکمت الله دگر هیچ ندانم

ز سروش باغ رضوان، تو چه نغمه‌ای شنیدیکه وصال کوی جانان، به بهای جان خریدیشرری زدی به جان‌ها، که بیان آن نشایدگوهر دلم تو بودی، که به خاک آرمیدیدل ما شکسته اما، تو نمرده‌ای پدر جانکه تو از فنا گذشتی، به سر بقا رسیدی

دلم پرازغم و درد است ای  وایهوای خانمان سرد است ای وایپدر رفت و، از او ،جز قاب عکسینمانده ،در کنارم نیست ای وای

پدرم تاج سرم چشم به راهت بودمهمه دم عاشق لبخند نگاهت بودمای فلک از چه زدی آتش غم بر جگرمکاش جای پدرم من سر راهت بودمای سفر کرده به معراج به یادت هستیمای پدر ما همگی چشم به راهت هستیمتو سفر کردی و آسوده شدی از دورانهمه ماتم زده هر لحظه به یادت هستیم

محراب من آغوش پر از مهر پدر بود – پدر بود – پدر بودزیرا که در این جاز خداوند نظر بود – نظر بود – نظر بودمعراج خداوند در این عالم خاکیمقصود همه اهل دل و اهل خبر بود – خبر بود – خبر بودمن هم نفس عشق شدم از سر لطفشچون عشق در این جا به خدا عشق دگر بود – دگر بود – دگر بودتصویر خداوند در این آینه دیدمتصویر خداوند همان لطف پدر بود – پدر بود – پدر بود

بار دگر زنده شد کودکیم پشت درخانه ما منتظر، چشم به راه پدرخسته نباشی پدر رنج و ملالت مبادگرچه هیاهوی ما کاهش دردت ندادباز پدر آمد و باز عطر خوش نان رسیدباز پدر معنی آرامش و ایمان رسید

شب بود و ماه و اختر و شمع و من و خیالخواب از سرم به نغمه مرغی پریده بوددر گوشه اتاق فرو رفته در سکوترویای عمر رفته مرا پیش دیده بوددر عالم خیال به چشم آمدم پدرکز رنج چون کمان قد سروش خمیده بودموی سیاه او شده بود اندکی سپیدگویی سپیده از افق شب دمیده بودیاد آمدم که در دل شب‌ها هزار باردست نوازشم به سر و رو کشیده بوداز خود برون شدم به تماشای روی اوکی لذت وصال بدین حد رسیده بودچون محو شد خیال پدر از نظر مرااشکی به روی گونه زردم چکیده بودبابا غم مرگ تو زد آتش جگرم رابشکست پدر بار فراقت کمرم راتنها نه قدم از غم مرگ تو شکستهداغ تو شکسته کمر و بال و پرم راغم‌های دلم قاتل جانم بود آخرآماده اجل ساخته بار سفرم رااز جور عدو رفت ز کف عز و جلالمچون برد فلک سایه لطف پدرم را

پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجلتیشه‌ای بود که شد باعث ویرانی منیوسفت نام نهادند و به گرگت دادندمرگ، گرگ تو شد، ای یوسف کنعانی من

پدر بود گنجینه‌ای از صفاشبی رفت اما به سوی خدادلم را به تنهایی و غم نشاندغمی ناجوانمرد و بی انتهاپدر جان کجایی؟! خموشی چرا؟نگو رفته‌ای و ندارم تو رادلم خسته از بی کسی‌ها شدهیتیم است و دردش ندارد دوامنم! کودک سال‌ها پیش از ایناوایل خطابت می‌کردم: “پا پا”و گاهی به روی سر و دوش توبه شوخی و جدی می‌کردم”لا لا”دو سال گذشته، نخوابیده‌امبدونت دلم مرده است گوی یااگر شاد و سرزنده می‌خواهی امتو را جان مادر، به خوابم بیادوباره مرا همره خود ببربه نزدیک خویشان و هر آشنابگو: دخترم شکل بابا شده“ مثل اصل است” بی ادعاپدر، باورم نیست دفنی به خاکبگو تا بگیرم، کنارِ تو جااگر تاب و طاقت نداری به آنبرایم صبوری بخواه از خداو من هم بهشت آرزو می‌کنمبرایت به همراه ذکر و دعاماریا توتونچی

پدرم رفت و دگر نیست کنارم جسمشروحش اما که مرا نیست جدا یک لحظهپدرم رفت و نگاهش دگرم نیست به راهولی از یاد نرفته است نگاهش هرگزکاش بودم به کنارش اکنونکاش بودش عمر و می‌ماند هنوزچه حزین بود طنینش این اواخرشاید از مرگ خبر داشت و این بود دلیلرفت و تنها شده‌ام با همه سختی‌هایمرفت و بی او چه بسی سخت شده زندگی‌امباورش سخت و چه بسیار غم ینکاش می‌بود و برایم می‌ماندپدرم رفت و خزان شد دل منکاش می‌ماند و بهارم می‌ماندمحسن عباسی

ای پدر ای با دل من هم‌نشینای صمیمی‌ای بر انگشتر نگینای پدر ای همدم تنهاییمآشنایی با غم تنهاییمای طنین نام تو بر گوش منای پناه گریه خاموش منهمچو باران مهربان بر من ببارای که هستی مثل ابر نو بهاردر صداقت برتر از آیینه‌ایدر رفاقت باده‌ای بی کینه‌ایای سپیدار بلند و بی پایدارمی‌برم نام تو را با افتخارهر چه دارم از تو دارم ای پدرای که هستی نور چشم و تاج سررحمت بارانی روشن تبارمهربانی از مانده یادگارای پدر بوی شقایق می‌دهیعاشقی را یاد عاشق می‌دهیبا تو سبزم، گل بهارم ای پدرهر چه دارم از تو دارم ای پدرمهدی فرجی

پدرعزیزم…
چندی است که دخترک همیشه شادت دیگر از ته دل نخندیده،
بابای مهربانم….
نبودنت را کم آورده ام،
غم فراق تو بهترینم به اندازه اواری سنگین است عید نوروزت مبارک

پدرم رفتی و دیگر زبان از بیان احساسمون بهت قاصره- باز هم آه و افسوس میکشم
عیدت مبارک مهربانم- خدایا تنهاش نذار

ای پدر مهربانم گرچه به کنارم نیستی اما وجود تو راهمیشه در کنارم حس میکنم ومیدانم همیشه مواظبم هستی …دوستت دارم و همیشه دل تنگت که فقط یک بار دیگه دستانت را بگیرم.

دلم برای روزهایی تنگ است که میدانم باز نخواهند گشت…برای پدرم که دیگر حضورش را احساس نخواهم کرد…به راستی که چه زود دیر میشود…

نیستی بابای خوبم در کنار هفت سینکاش بودی در کنارما ، خوب ما،بی تو غمگین ترین حالت ممکنم ،اشکمان از دوریت بر روی جاری مانده استحیف نیستی ، دستمان از مهر تو خالی مانده است

بابای خوبم…پشت و پناهم …شب سال نو شده و اولین سالیه که ما کنار هفت سین تنهاییمبرای روح پاکت صلوات میفرستم باباجوناینم عیدی من به توتوام مارو دعا کن پدر عزیزمهنوزم محتاج دعای خیرت هستم

عیدت مبارک بابای مهربون…بابا جونم چند ساله سفره هفت سین ما مهم ترین سین را نداره“سایه پدر “….کجایی بابا….

سلام بابا جونم…امروز خیلی دلم گرفته….دلم برات خیلی تنگ شده بابا…می‌خوام برگردم به روزایی کهبالاترین نقطه‌ى زمین،شونه‌هات بود..بابا دیگر هیچ بهاریقادر نخواهد بودیخ زمستانی دلم رابعد از تو آب کند …سال نو مبارکدلم برات تنگ شده بابا..امسال سال نو و عید نوروز نیستی کنارمون

عید نوروز بدون پدر و جای خالی او در کنار سفره هفت سین یکی از غمگین ترین صحنه برای فرزندان و همسرش است
و جای خالی پدر، تصور کتاب حافظ بدون اسکناس های تا نخورده عیدی پدر، تصور سال اینکه بجای بوسیدن روی ماهش سنگ بیجان و سیاه را در آغوش بگیری و ببوسی از تلخترترین روزهای سال است.

پدرم جای تو خالی
عیدت مبارک
بدان همیشه یادت در قلبم زنده خواهد ماند
پدر خوبم…. بابا جونم
گرچه جسم تو در کنارم نیست اما
همواره یاد و خاطرات تو را گرامی میدارم
روحت شاد و سال نو مبارک

عید نوروز به تمام پدرانی که اسیر خاک شدند و اکنون در جمع ما نیستند تبریک بگوییم
شادی روح تمامی پدران اسمانی

پدرم ﺳﻼﻡ
ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟
ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﺧﺪﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﯼ؟
پدر ﺭﻭﺯﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﺩﺏ ﺑﺮ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﻢ ﺳﻦ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻮﻡ
پدرم ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺍﻣﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﺁﺭﺯﻭ ﺷﺪ

ای کاش کنارم بودی همین یک شب را
شب عید نوروز و شب سال نو
شادی روح تمامی پدران رفته صلوات

دلم برای روزهایی تنگ است که میدانم باز نخواهند گشت…
برای پدرم که دیگر حضورش را احساس نخواهم کرد…
به راستی که چه زود دیر میشود..پدرم عید نوروز مبارک

حسرت را در چشم هایم ببین بابا….که در هوای نداشتنت بارانی اند….دستهایم را بگیرکه از دوری دست هایت یخ بسته اند…لبانم در آرزوی تکرار نامت وا مانده اند ….بدون تو بهارانم در زمستان مانده اند…حسرت را در من ببینکه ندارمت و اینگونه بی تابم….بدون تو هیچ عیدی را نمی خواهم

روز و شب دعای منبوده با خدای منکز کَرَم کند حاجتم رواآنچه مانده از عمر من به جاگیرد و پس دهد به من دمیمستی کودکانه مرا

باباپیشانی امچسبیدن به سینه ات را می خواهد…و چشمهایم خیس کردن پیراهنت را….عجب بغض پر توقعی دارم من امروز….بابا جونم دل دخترت عجیب گرفته اینروزا….اینروزا که هم خوشحالبه استقبال عید نوروز می روندو من ترا ندارم…

تحویل سال بدون پدرسال من بدون تو تحویل نمیشودسالی که تو را از من گرفتهمان بهتر که تا سالیان سال بماندتحویل شود که چه ؟سالی که تو نیستی نباید تحویل شود

انشا ا… اگه روزی پدر شدید“تا بچه تون کوچیکه دستشا بگیریدو با هم قدم بزنید،بزرگتر که شد دیگه اجازه نمیده”الان دست بچم را که میگیرمدلم برا دستای پدرم تنگ میشه.پدر عزیزم عیدت مبارک.

به پاس اولین بوسه ای که پدرمبه رسم مهر در اولین ساعات تولد به گونه ام زدو من نفهمیدم: و به یاد سوزنده ترین بوسه ی اخرکه من به رسم وداع به صورتش زدم و او نفهمید:یادش را گرامی میدارم نثار روح همه ی پدرانیکه دیگر بین ما نیستند فاتحه ای قرائت کنیم

پ مثل پناهپ مثل پدرهمان که نبودنش مرگ غرورمان را رقم زدو جای خالی اشاندوه بار بر سرمان هوار میکشدکاش ما هم پدر داشتیمتا بجای خیرات هدیه میخریدیمو بجای روزت مبارک نمیگفتیم : روحت شاد پدرپدرم روحت شادکه مسیر چگونه زیستن را به من آموختی

سلام پدرمتو در قوس ماه خوابیدیچه میدانی تاریکی بختک زندگی استبرخیز ببین که ماه آینه میشود با توروزت را در غروب تو جشن چگونه گیرموقتی تمام شمع ها فوت شده اندروزت را تبریک گفتمدر بغضی که سرشکم تنهایی توستدر دیده ام جای تو خالیستبی تو سینه جای آهیستمدامتو در قوس ماه راحتیمن در غروب تو خاموش

بابای خوب و عزیزمحرف تو كه میشود بى صدا میشكنمبگذريم از اينكه حال منهيچوقت خوب نمیشود …روحت شاد

صدای شوهرم از توی راه پله می‌اومد که به اصرار تعارف می‌کرد و پدر و مادرم را برای شام دعوت می‌کرد بالا. برای یک لحظه خشکم زد. آخر سر در باز شد و پدر مادرم وارد شدند. من اصلا خوشحال نشدم. خونه نا مرتب بود؛ خسته بودم.تازه از سر کار برگشته بودم، توی یخچال میوه نداشتیم. چیزهایی که الان وقتی فکرش را می‌کنم خنده‌دار به نظر میاد اما اون روز لعنتی خیلی مهم به نظر می‌رسید! شوهرم توی آشپزخونه اومد تا برای مهمان‌ها چای بریزد و اخم‌های درهم رفته من رو دید.
پرسیدم: برای چی این قدر اصرار کردی؟
گفت: خوب دیدم کتلت داریم گفتم با هم بخوریم.
گفتم: ولی من این کتلت‌ها رو برای فردا هم درست می‌کردم.
گفت: حالا مگه چی شده؟
گفتم: چیزی نیست؟
در یخچال رو باز کردم و چند تا گوجه فرنگی رو با عصبانیت بیرون آوردم و زیر آب گرفتم.
پدرم سرش رو توی آشپزخونه کرد و گفت: دختر جون، ببخشید که مزاحمت شدیم. می‌خوای نون‌ها رو برات ببُرم؟
تازه یادم افتاد که حتی بهشون سلام هم نکرده بودم!
پدر و مادرم تمام شب عین دو تا جوجه کوچولو روی مبل کز کرده بودند. وقتی شام آماده شد، پدرم یک کتلت بیشتر بر نداشت. مادرم به بهانه گیاه‌خواری چند قاشق سالاد کنار بشقابش ریخت و بازی بازی کرد. خورده و نخورده خداحافظی کردند و رفتند و این داستان فراموش شد و پانزده سال گذشت. پدر و مادرم هردو فوت کردند. چند روز پیش برای خودم کتلت درست می‌کردم که فکرش مثل برق ازسرم گذشت: نکنه وقتی با شوهرم حرف می‌زدم پدرم صحبت‌های ما را شنیده بود؟  نکنه برای همین شام نخورد؟
از تصورش مهره‌های پشتم تیر می‌کشد و دردی مثل دشنه در دلم می‌نشیند.
راستی چرا هیچ وقت برای اون نون سنگک‌ها ازش تشکر نکردم؟
آخرین کتلت رو از روی ماهیتابه بر می‌دارم. یک قطره روغن می‌چکد توی ظرف و جلز محزونی می‌کند. واقعاً چهار تا کتلت چه اهمیتی داشت؟! حقیقت مثل یک تکه آجر توی صورتم می‌خورد: من آدم زمختی هستم!
زمختی یعنی: ندانستن قدر لحظه‌ها، یعنی نفهمیدن اهمیت چیزها، یعنی توجه به جزییات احمقانه و ندیدن مهم‌ترین‌ها.
حالا دیگه چه اهمیتی داشت وسط آشپزخانه خالی، چنگال به دست کنار ماهیتابه ای که بوی کتلت می‌داد، آه بکشم؟ آخ. لعنتی، چقدر دلم تنگ شده براشون؛ فقط… فقط اگر الان پدر و مادرم از در تو می‌آمدند، دیگه چه اهمیتی داشت خونه تمیز بود یا نه، میوه داشتیم یا نه؟ همه چیز کافی بود: من بودم و بوی عطر روسری مادرم، دست پدرم و نون سنگک.
پدرم راست می‌گفت که: نون خوب خیلی مهمه.
من این روزها هر قدر بخوام می‌تونم کتلت درست کنم، اما کسی زنگ این در را نخواهد زد، کسی که توی دست‌هاش نون سنگک گرم و تازه و بی منتی بود که بوی مهربونی می‌داد. اما دیگه چه اهمیتی دارد؟ چیزهایی هست که وقتی از دستش دادی اهمیتشو می‌فهمی.
زمخت نباشیم قدر همدیگرو بیشتر بدانیم.
تهمینه میلانی

ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﭘﺪﺭﻡ
ﻗﻠﻤﻢ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﯾﺴﺖ
ﻭﺍﮊﻩ‌ﻫﺎ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻗﻠﻢ
ﻫﻤﮕﯽ ﻧﻈﻢ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ
مؤدب ﺑﺎﺷﯿﺪ
ﺻﺎﺣﺐ ﺷﻌﺮ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﺪﺭ
ﺍﻣﺸﺐ ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﭘﺮﻡ، ﮐﻮ ﻗﻠﻢ ﻭ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﻦ؟
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﺗﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﻏﺮﯾﺒﻢ
ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯾﯽ ﭘﺪﺭﻡ؟
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
بس که ﺩﻟﺘﻨﮓ ﺗﻮ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺗﻮ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰن
ﺍﻣﺮ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﭘﺪﺭﻡ
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﺴﺖ
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﯾﺒﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﭘﺪﺭ ﺍﯼ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻣﻦ
ﺍﻣﺸﺐ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽِ ﻣﻦ می‌گذری؟
ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ ﺯﻭﺩ ﺑﯿﺎ
ﺑﻐﻠﻢ ﮐﻦ ﭘﺪﺭﻡ !
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ: ﻓﺮﺯﻧﺪ! ﻋﺎﺷﻖ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺗﻮ ﺍﻡ
ﺍﯼ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﯿﺎ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺷﻌﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﭘﺪﺭﻡ… ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺑﻢ
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ
ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ بنشینی کافی‌ست
ﻫﻤﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺎﺑﺎ
ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﺒﺎﺯﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ‌ﺍﻡ
ﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﻭﺍﮊﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺮﯾﺰﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﻮ
ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻭﻟﯽ، ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ می‌بوسم
ﻧﻪ ﺷﻌﺎﺭ است، ﻧﻪ ﺣرف…

پدر خوبم! گرچه جسم تو در کنارم نیست اما همواره یاد و خاطرات تو را گرامی می‌دارم.
روحت شاد و روزت مبارک.

بیزارم از تقومتن زییمی که روز پدر دارد.
انگار حواسش نیست که شاید کسی پدر نداشته باشد.

بابایی کاش بودی، امروز که روز پدر است، دلم هوای تو را کرده…
روزت مبارک.

پدرم، در نبودنت هم برای من تکیه‌گاه هستی.
ای فرشته نگهبان، روزت مبارک.

جای خالی پدر برای دخترانشان هیچ‌وقت و با هیچ‌کس پر نمی‌شود
و این جای خالی در روزی مثل امروز از همیشه پررنگ‌تر است.
پدر عزیزم روزت مبارک.

پدرم! اگر بودی هیچ‌وقت دستت را رها نمی‌کردم.
روزت مبارک.

پدر که نباشد، در این دنیای سرد، بی تکیه‌گاه و تنهایی.
پدرم روحت شاد و روزت مبارک.

پدرم در جشن روز پدر جای تو خالی است.
روزت مبارک. بدان همیشه یادت در قلبم زنده خواهد ماند.

بابای عزیزم هنوز هم روی رفاقت تو حساب می‌کنم.
به خوابم بیا که خیلی دلتنگت هستم.
روح همه پدرهای آسمانی شاد و روزشان مبارک.

پدر جان، تو نیستی اما یاد نگاه مهربان و صدای دلنشینت
همیشه مرهم دل من در این غربت تنهایی و سوگ نبودن تو است.
هنوز و تا همیشه برای من بهترین هستی.
روز پدر مبارک باد.

پدرم ﺳﻼﻡ. ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﺧﺪﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﯼ؟
روز پدر شده و ما حضور تو را کم داریم.
پدر ﺭﻭﺯﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ.

پدر که باشی، هیچ جایی زیر پایت نیست.
پدر که باشی، پیر نمی‌شوی ولی یک روز بی‌خبر تمام می‌شوی.
روز پدر بر پدرانی که بی‌خبر تمام شدند، مبارک.