استوری ذکر روز جمعه

گاهی سكوت مي‌كنی … چون اينقدر رنجيدی كه نمی خواهی حرف بزنی……

ترسناک‌ترین قسمت زندگی اونجاس که به خودت میای و میبینی دیگه هیچی حال نمیده…!

شایدزندگی آن جشنی نباشدکه آرزوشوداشتی٬ اماحال که دعوت شدی زیبا برقص

بلندترين فرياد دنيا اشکى است که بی صدا از گوشه ی چشم جارى مى شود

وقتی شما جرات
دوست داشتن او را
نداشته باشید دیر یا زود
سر و کله یک شجاع پیدا
خواهد شد

گفتی خیال کن
که برای تو مرده‌ام…!
این وقت صبح
در دل من پس چه می‌کنی؟

دوست داشتن هیچوقت به معنای همیشه موندن نیست..

هوا که اینگونه می‌شود
من میمانم و سرگردانی در خیابان های سرد
می‌خواهم همانند مردم شهر محو سفیدی برف شوم
اما سیاهی چشمانت رهایم نمی‌کند
دیوانگی دیدنت بالا می‌گیرد
عازم تو می‌شوم
و زمین سفیدی که رد پایم را لو می‌دهد
آخر نمی دانی….
خنده هایت چقدر به این هوای برفی می آید…

چه آدم‌های
بی‌خودی که پشت جملات قشنگ
قایم شدن

روزی اگر خدا
قدرت تکرار لحظه ها
را به من می‌داد…
در تمامش تو را برای خودم
تکرار می‌کردم…!

درد یعنی دلم براش تنگ شدهاما هیچ غلطی نمی‌تونم بکنم

این جا زمین هست اثری از وجدان نیست
این ترازو گر ترازوی خداست
این کژی و نادرستی از کجاست

یکی میگه: تف به جهان
یکی ام جهان رو عشقه
واسه اینهمه تبعیض نگرونم
واسه هر قطره ي اشکی
که رو گونه ي یتیمه
واسه آینده ي جهان نگرونم

ﻛﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺑﻮﺩﻡ
ﻛﺎﺵ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﻳﻴﺰ ..ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭ ﻣﻼﻝ ﺍنگیز ﺑﻮﺩﻡ
ﺑﺮﮔﻬﺎﻯ آﺭﺯﻭﻫﺎﻳﻢ ..ﻳﻜﺎﻳﻚ ﺯﺭﺩ ﻣﻴﺸﺪ
آﺳﻤﺎﻥ ﺳﻴﻨﻪ ﺍﻡ .. ﭘﺮ ﺩﺭﺩ ﻣﻴﺸﺪ
ﺍﺷﻜﻬﺎﻳﻢ .. ﻫﻤﭽﻮ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺩﺍﻣﻨﻢ ﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻣﻴﺰﺩ
ﻭ ﭼﻪ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﻮﺩ
ﺍﮔﺮ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺑﻮﺩﻡ

من مثل هم سن و سالهای خویش نیستم
که هر روز یک آرزویی دارند برای آینده
من تنها یک آرزو دارم و آن این هست که :
شبی بخوابم و دیگر بیدار نشوم
تا نشنوم
تا نبینم تا نشکنم

ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﺪ ﭼﯿﺴﺖ؟
ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺘﻬﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻮﺷﺖ
ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ
ﺍﺩﺍﻣﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﺳﯿﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ

درد من نیستکه این درد پریشانی هاست
این جنون عادت هر روزه ي تهرانی هاست
پشت من پهنه ي زخم استولی شهر هنوز
نخستین دغدغه اش پینه ي پیشانی هاست

چه زیباست خیالی که تورا از آن همه ي فاصله می آوردبه کلبه تنهایی ا

کنار برکه دلم نشستم و نیامدی
دوباره در سکوت خود شکستم و نیامدی
سوال کردم از خدا نشانه ي منزل ي تورا
سکوت کرد و در سکوت نشستم و نیامدی

ﺷﮏ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻧﺪ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﺏ
ﺍﺷﮏ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺁﺏ ﺩﺭﯾﺎ ﺷﻮﺭ ﻧﯿﺴﺖ

خدایا
از این به بعد به مخلوقاتت
یه مترجم ضمیمه کن
این جا هیچکس هیچکس را نمی فهمد

ﭼﻪ ﭘﺮ ﺟﺮﺃﺕ
ﻭ
ﻣﻐﺮﻭﺭ
ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺕ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻔﻬﻤﺪ ﺍﺯ ﺗﻪ
ﺩﻝ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭی

من آخر هر جمله ناتمامم سه نقطه می‌گذارم
یک نقطه اش اشک هست
نقطه بعدی دردی که دلم را می سوزاند
نقطه آخر زخمی می‌شود و بر جانم باقی می‌ماند

همه ي وقت از آمدن ن بر سر کلمات می ترسیدم
ن داشتن تو
ن بودن تو
ن ماندن تو
کاش اینبار حداقل دل واژه برایم می سوخت و خبری میداد از ن رفتن تو

ﺍﺷﮏ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪﻩ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ
ﻭﻟﯽ ﺗﺎ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺁﺩﻡ ﻧﮕﯿﺮﻩ
ﺧﻮﺩﺷﻮ ﻧﺸﻮﻥ ﻧﻤﯿﺪﻩ

حسرت
یعنی رو به رویم نشسته اي و باز خیسی چشمانم را
آن دستمال خشک بی احساس پاک کند

پنجشنبه هست و بازنثار روح درگذشته‌امبفرست فاتحه‌ای..رفتنت مرگ یک احساسدر پی داشت!

پنجشنبه است ودوباره دلم برای کسیکه ندارمش تنگ است.پنجشنبه است وچقدر جای خالی بعضیها رو زیاد احساس می‌کنیم.به رسم کهن،ياد ميکنيم از آن ها کهوقتشان و مکانشان از ما جداست..ياد ميکنيم از آن ها که دلتنگشان ميشويم..ياد ميکنيم از انها که هنوز دوستشان داريم..دلمان گرم به خاطره پدرهايي که نيستند،مادرهايي که رفته اند..فرزندانی که زودتر ازپدرومادرشان رفته اند…دلمان گرمبه ياد خواهرها و برادرهايي که سفر کردند..به ياد ان عشق های بار بسته..فاتحه ای ره توشه ميکنيم..باشد که پروردگار بيامرزدشان و بيامرزدمان..

پنج شنبـه استبرای شادی روحدرگذشتگان هدیه باارزشفاتحه و صلواتبـدرقه راهشـانروحشان شاد و یادشان گرامی

پنج شنبه استو دلم براے آنهایے کهدیگر ندارمشان تنگ است…پنج شنبه استجاے خالے عزیزاندوباره احساس میشود…یادشان کنیم با فاتحه و صلواتےروحشان شاد

ما هم گذشتگان فردا هستیم…امروز که هستیم با صلوات و فاتحه و خیراتیادی کنیم از گذشتگانتا فردا نیز دیگران یادی کنند از ما

پنجشنبه استهمان روزی ڪهاموات میایند به سمت نزدیکانشاندستشان ازدنیا ڪوتاه استومحتاج یادڪردن ماهستندبافاتحه وصلواتروحشون را شاد کنیم

پنجشنبه است شاخه گلی بفرستیمبرای آنهایی که در بین ما نیستندیادشون همیشه با ماست و جاشون بین ما خالیهشاخه گلی به زیبایی یک فاتحه

معلم میگفت این …جاهای خالی را باکلمات مناسب پر کنید!
ولی نمیدانست بعضی از جاهای خالی هرگز پر نمیشوند..

آخرهفته است،
جاهای خالی بسیاری پرنمیشوند
جز تکرار خاطره ای و فاتحه ای

پنجشنبه است آنهایی که مهلت دنیایشان تمام شده در آن سوی مرزهای مرگ، منتظر فاتحه ای از طرف منو تو هستنددریغ نکنیم آن را از تمام اموات مخصوصاً آنهایی که حق به گردن ما دارند‏

پنجشنبه ای ديگرو چشم انتظاری امواتبه خيرات شما خوباندسته گلی از صلوات و فاتحهنثارِ روح عزيزشان كنيمياد كنيم تا يادمان کنندروحشان شاد و یادشان گرامی

پنج شنبه ست…
مسافران بهشتی
آن سو چشم به راه هدیه
چیز زیادی نمیخواهند
فاتحـه و صلوات کافیست

يادكنيماز گذشتگان و اموات …با شاخه گليو نثار فاتحه …وصلوات برمحمد وآل محمد

پنجشنبه استاموات رو از یاد نبریممردن آن نیست که در خاک سیاه دفن شوممردن آن است که از خاطره ها محو شوم..نثار روح عزیزان خاموشاللهم صل علی محمد وآل محمد

پنج شنبـه استبرای شادی روحدرگذشتگان هدیه باارزشفاتحه و صلواتبـدرقه راهشـانروحشان شاد و یادشان گرامی

مادرم می گفت:خوبست پنجشنبه هادرخانه بوی حلوا بپیچدکودک که بودم می پرسیدممگرآنها به ما احتیاج دارندمیگفت نه ما محتاجیمبه دعای خیرشانو یادآوری خوبیهایشان

پنجشنبه استفاتحه ای بفرستیم برای تمامآنهایی که دربین ما نیستندولی دعاهایشان هنوز کارگشاستو یادشان همیشه با ماستروحشان شاد

پنج شنبه هستیک دانه شمع و یک شیشه گلابچه ملاقات ساده ای دارند امواتشادی روح اموات صلواتاللهم صل علی محمدوال محمد وعجل فرجهم

پنجشنبهبه رسم کهن،یادمیکنیم از آنها که وقت و مکانشان از ما جداستبه یاد آن عشق های باربستهفاتحه ای ره توشه میکنیم

به پاس اولين بوسه اي كه مادرم بر گونه ام زد و من نفهميدم!
و به ياد سوزنده ترين بوسه كه من به وداع بر پيشانيش زدم و او نفهميد!
هديه به روح مادران آسماني فاتحه و صلوات

‎به قبرستان گذر کردم صباحی‎شنیدم ناله و افغان آهی‎شنیدم کله ای با خاک میگفت…‎که این دنیا نمی ارزد به کاهی…‎نثار روح گذشتگان صلوات و فاتحه ای بخوانیم

امروز پنجشنبه است و یک جورایی روز اموات!و بد نیست لااقل اگر به فکر خودمان نیستیم، فکر آن بیچاره های واقعی باشیم که کاش چشممان باز می شد و می توانستیم ببینیم که چه التماسی به ما می کنند.

پنجشنبه که میشود‎یاد کسانی که‎هرگز تکرار نمی شوند‎وهیچ حضوری‎جبران نبودنشان رانمیکنند‎دردلمان بیدادمیکند‎باهدیه فاتحه وصلوات‎روحشان را شاد کنیم

ماهم گذشتگان فردا هستيم
امروز كه هستيم با فاتحه و صلوات يادي كنيم از گذشتگان;
تا فردا نيز يادي كنند از ما…

پنجشنبه و بوی حلوای خیراتو یادآوری عزیزان سفر کردمونپنج شنبه و دلتنگی های عجیبشپنج شنبه و خاطرات به جامانده..با هدیه فاتحه وصلوات یادیکنیم از آنها..

پنجشنبه و
یاد آدم های رفته
پنجشنبه و
عکس های یادگاری
دلتنگی های اجباری
پنجشنبه و
دوست داشتن های زیاد
پنج شنبه و فاتحه و صلواتروحشون شاد

همان روزی که دل میگیرد واشک در چشمان جاری…روزی که دل، دلتنگ میشودبرای عزیزانی که در کنار ما نیستند“روحشان شاد و یادشان گرامی”یاد شان کنیم با ذکر یک فاتحه و صلوات

پنجشنبـــــــــه.استروز شاد کردن دلِ آنهايي کهدر زير خاک در انتظارنــدروز لمس کردن خاطره اي کهدر ذهن داريمکه باخود ميگوييم چقدردلمبرايت تنگ شدهبراےشادےروح اموات صلوات

پنجشنبه استثانیه هایمان بوی دلتنگی میدهدچه مهمانان ساکتیهستند رفتگاننه بدستیظرفی آلوده میکنندنه به حرفی دلی راتنها به فاتحه قانعندشادی روح تماماموات فاتحه وصلوات

پنجشنبه استبه یاد همه آنهاییکه بین ما نیستندو هیچکس نمی تونهجاشون ‌رو توی قلبمون پر کنهنثار روح پدران و مادران آسمانیوهمه گذشتگانمانبخوانیم فاتحة و صلوات

ميگن خواب مرگ كوتاهه،ولى چه فرق عجيبى است بين”مرگ” و “خواب” وقتى؛“عزيزى”خوابيده دلت میخواد حتى هيچ پرنده اى پر نزنه تا بيدار نشه و وقتى “مرده”،دوست دارى با بلندترين صداى دنيا بيدارش كنى ولى افسوس…امروز پنج شنبه و شب جمعه است،يادى از عزيزان به خواب رفته ى ابدى كنيم..بياييم با يك فاتحه آرامش خواب را به روحشان هديه دهيم…

پنجشنبه است و یاد درگذشتگانو پنجشنبه میآید که یادمان بیاوردکسی بود که فکرش را نمی کردیمیک روز نباشد…روحشون شاد و قرین رحمت الهی

روز پنج شنبهروزدرگذشتگانروزخیراتروزخواندن قرانو فاتحه وصلوات برای امواتخدایامسافران بهشتیمارا ببخش وبیامرزآمین

‏‎پنجشنبه است‏‎دلمان گرم به خاطره‏‎پدرهایی که نیستند‏‎مادرهایی که رفته اند‏‎شهدا بیوارثان بدوارثان‏‎باهدیه ای به زیبایی‏‎فاتحه و صلوات‏‎دلشان را شاد کنیم

پنجشنبه رسید
هفته ی پیش خیلی ها
كنارخانوادشون بودند
و امروز نیستند
یادمون باشه فرصت ها
به همین ڪوتاهي هست
باآرزوی شادی روح رفتگانو صبر برای بازماندگان

پنج شنبه ای دگرهواسمون باشه یادی از درگذشتگانمان فراموش نشهبا نثار فاتحه ای بهمراه صلواتِ بر محمد و آل محمد (ص)برسد به روح آنها که…جایشان همیشه در قلـب و کنارمان

دلمان گرم به خاطره پدرهايي كه نيستند
مادرهايي كه رفته اند
و عزيزاني كه بار يفر بستند…
با #فاتحه اي روحشان را شاد كنيم

عصر جمعه را باید دل رابه دریا زد
تا درگیر غم غروب نگردد
باید مثل یک کودک بی پروا و بازیگوش شادی ها را سرکشید و بیخیال گرفتاری های‌ فردا شد
تا شنبه
شروع واقعی یک هفته ي جدید باشد

جمعه مرد بی معشوقه ایست .
باپیرهنی چروک ؛که تنهایی اش را ؛
لای شعرهایش
پک می‌زند.فقط عصرها ؛
کمی خاکستری تر…

آرامش یعنی،
عصر جمعه از کابوس بِپَرم
ببینم …
نشسته اي و موهایت را میبافی …

شنبه هاى خيالت
چه دورند
من در عصرِ دلتنگىِ جمعه
گرفتار شدم…‌‎

دلتنگ که باشی برای کسی
چه فرقی می‌کند
جمعه باشد یا روز دیگری …
غروب باشد
یا وقت دیگری
دلتنگی دیگر …!

حس و حال عصر جمعه طوریه که انگار یه جای دور افتاده دفنت کردن و آدما دارن تک‌تک میرن و دیگه هیچ وقت قرار نیست بیان سر خاکت

گفت : جمعه ها آدم خیلی دلش میگیره
ولی از اون بدتر اینه که
عصرِ جمعه خونه باشی و بارون بزنه …
گفتم : آره ؛ اینجوری که آدمو خفه میکنه !
گفت : میدونی خیلیا تو جمعه شاعر شدن ؟
تو حالا چیزی تو جمعه ها نوشتی ؟
گفتم : من جمعه ها رو شیشه ي بخار گرفته ي پنجره ؛ با انگشت مینویسم :
لطفا یکی مرا از مرگ نجات بدهد …

به خودت بیا
‎این باران ها برای هوای تو نیست
‎تو بوی عاشقی می دهي
‎نه دلتنگی

عصر خلوت خالی جمعه را باید با تو گذراند، دست در دستت، کوچه‌ باغ‌های‌ خاکی قصرالدشت را بالا برویم و از بوی خاک نمدار دیشب آب خورده‌ي باغ‌های‌ اناری کمی حالمان بهتر شود و با ذوق شاخه‌ي سیب بیرون آمده از سر دیوار را نگاه کنی و بگویی که نگاه کن، جوانه‌هایشان دارد باز میشود، بهار نزدیک است، و من با بزرگ ترین لبخند عالم، نگاهت کرده باشم و بگویمت که با تو بهار همیشه همین نزدیکی‌هاست و بی‌قید و بی‌خیال، دیوانگیم را خندیده باشی

جمعه اگر تو را نداشته باشد ؛که عطر بهار نارنج بدهی ؛ دامن گلدار زرد و نارنجی بپوشی و بنشینی پشت پنجره، دستت را سایبان چشمهایت کنی، خیره به درختهای ان طرفِ بلوار بگویی: “پاییز دیگه داره کم کم میرسه آقا”
خودت بگو
اصلا جمعه است؟جمعه اي که تو را نداشته باشد، هفته به هفته اش غروبِ پاییز است …

نمی شود از فصل ها
پاییز را کنار گذاشت ..
از هفته ؛ جمعه را حذف کرد
و از روز ؛ غروب را ندید .
نمی‌توانم از جهان کشورت را نخواهم
از کشورت ؛ جاده هایي که به شهر تو می‌آیند
و از شهر تو ؛ خیابان های‌ منتهی
به خانه ات .
انچه که مرا به یاد تو
می اندازد گناهی ندارد ..
چند خط به عقب بر می‌گردم
و از نو‌ مینویسم .
این بار خودم را حذف میکنم .

به خاطر خودت میگویم دوستم داشته باش…
که در سالن انتظار ؛ بلیط سینما را صدبار نخوانی که سرت را گرم کرده باشی…
که در اتوبوس آسان بخوابی و نترسی ایستگاه را جا بمانی…
که اس ام اس ساده “رسیدم، بخواب” دلت را خوش کند…
که در مهمانی کسی ناگهان پشت گردنت را ببوسد…
که بتوانی آسان شعر سیدعلی صالحی را کنار دفترت بنویسی…
که ترست بریزد و تو هم شعر بنویسی…
که ترست بریزد ودر کوچه برقصی…
که عصر جمعه دستت برود به من زنگ بزنی…
به خاطر خودت میگویم…
دوستم داشته باش…
که ادبیات بی استفاده نماند…

من از خیلی چیز ها می ترسیدم :
از مادیان سپید پدر بزرگ
از مدیر مدرسه
از قیافه عبوس شنبه
چقدر از شنبه ها بیزار بودم
خوشبختی من از صبح پنجشنبه آغاز می شد
عصر پنجشنبه تکه اي از بهشت بود
شب که می شد در دور ترین خواب هایم
طعم صبح جمعه را می چشیدم

پروردگارا
دراين
عصر جمعه زیبای پاییزی
براي دوستانم
يك دل شاد
جيبي پر پول
سلامتي و اميد
و پراز اتفاق های خوب
قرار بده
الهي آمين
عصرتون بخير و شادی

عصرتون خوشبو به
بوی مهربانی
دلتون غرق عشق و محبت
لبتون خنـدون
زندگیتون مملو از آرامش
دقیقه هاتون بی نظیر
و لحظاتتون شیرین و نابعصر جمعه تون بخیـر

جمعه روزیه که تا ظهرش خوبه از عصر کم کم متوجه میشی داره تموم میشه، غروبش از غُصه دِق می کنی شبشم با یاد بیدار شدن کله سحر شنبه کوفتت میشه

دوستت دارم
مثلِ عصرِ جمعه، سینما،ساندویچ
مثلِ دور زدنِ معلمی
که حواس اش
به تقلبِ تو
در امتحانِ آخرِ سال نیست

همان روز
همان روز که آفتاب بالا آمده بود
دفتر مشق ما
هنوز خواب عصر جمعه را می‌ دید
ما از اولِ کتاب و کبوتر
تا ترانه‌ ي دلنشین پریا
ری‌ را و دریا را دوست می‌ داشتیم.
دیگر سراغت را
از نارنجِ رها شده در پیاله‌ ي آب نخواهم گرفت
دیگر سراغت را از ماه…
ماهِ درشت و گلگون نخواهم گرفت
دیگر سراغت را
از گلدانِ شکسته بر ایوانِ آذرماه نخواهم گرفت…

به خاطر خودت میگویم
که سردت نشود
که دلت نلرزد
که ترس برت ندارد
که دستت خالی نماند
به خاطر خودت می گویم دوستم داشته باش
که در سالن انتظار بلیط سینما را صدبار نخوانی که سرت را گرم کرده باشی
که در اتوبوس آسان بخوابی و نترسی ایستگاه را جا بمانی
که اس ام اس ساده رسیدم ؛ بخواب ؛ دلت را خوش کند
که در مهمانی کسی ناگهان پشت گردنت را ببوسد
که بتوانی آسان شعر سید علی صالحی را کنار دفترت بنویسی
که ترست بریزد و تو هم شعر بنویسی
که ترست بریزد ودر کوچه برقصی
که عصر جمعه دستت برود به من زنگ بزنی
به خاطر خودت می گویم
دوستم داشته باش
که ادبیات بی استفاده نماند
و شعرهای عاشقانه به کاری بیاید
به خاطر خودت میگویم
دوستم داشته باش
بی دوست داشتنت که نمی شود
دوستم داشته باش لطفا
دوستم داشته باش تا از این سطور سطحی گذر کنیم
و به ادبیات برسیم
وگرنه من که سرم شلوغ است و
کاری به این کارها ندارم !

جمعه
فرزندِ ناخواسته ي پنج شنبه که طراوت
صبحگاهی اش را از مادرش به ارث برده
و دلتنگی عصرش را…
غروب که می‌شود تمام سرخوردگی هایش را تقدیم می‌کند به مردمی که از صبح روز تعطیل نگران عصر دلگیرشان بودند…
جمعه دلگیر نبود از اول صبح
دلگیر شد …
وفکرش رابکن
در این غروب دلگیر، نبودنت
با سرخوشی روز تعطیلم چه میکند ؟!

من باشم و تو، جمعه، عصر، لش کرده در آغوشم و خیره مانده بر بیرون از پنجره و غصه خورنده بر رفتن تابستان، یعنی از این یکی هم جون به در می بریم؟
معلوم که نیست، سخته، شاید ببریم، شایدم نه، باد موذی سرد از پنجره باز رد میشه و پرده رو محکم تکون میده، بیشتر گوله میشی توی خودت و توی من، زیر لب میگی شایدم نه

من از خیلی چیز ها می ترسیدم :از مادیان سپید پدر بزرگ،
از مدیر مدرسه،
از قیافه عبوس شنبه،
چقدر از شنبه ها بیزار بودم .
خوشبختی من از صبح پنجشنبه آغاز می شد،
عصر پنجشنبه تکه اي از بهشت بود،
شب که می شد در دور ترین خواب هایم
طعم صبح جمعه را می چشیدم.سهراب سپهری

خوشبختی به چقدر داشتن نیست” به چقدر لذت بردن از زندگیست “آرزو میکنم در این عصر جمعه بهترین لحظه ها رو در کنار خانواده وعزیزانتون داشته باشید

جمعه، باید چشم‌هایت را
در آغوش کشید…
غصه‌ها به اعتبارِ بودنت کم می‌شوند…!

جمعه را باید از تمام هفته جدا کرد ودر صندوقچه گذاشت
جمعه باید انتخابی باشد
مثلاً هر وقت که بودی و حالمان خوب بود جمعه را بر پا کنیم
و هر وقت نبودی
در صندوقچه اش را صد قفله کنیم.

جُمعه يَعنی ؛
با خیالت ؛
عصر را ؛
پَرپَر شُدم ..

بـاید
کاری کرد !تمامِ روزهای هفته
گریبان گیرِ دلهره
برای
عصر جمعه شده اند
که
هر هفته با نیـامدنت
رقم میـخورد !

_گفت : جمعه ها آدم خیلی دلش میگیره
ولی از اون بدتر
اینه که عصرِ جمعه خونه باشی و بارون بزنه.
_گفتم : آره؛ اینجوری که آدمو خفه میکنه!
_گفت : میدونی؟ خیلیا توو جمعه شاعر شدن!
تو حالا چیزی توو جمعه ها نوشتی؟
_گفتم : من جمعه ها
رو شیشه ي بخار گرفته ي پنجره، با انگشت مینویسم :
“لطفا یکی مرا از مرگ نجات بدهد”

سی سالگی به بعد
که عاشق شوی
دیگر اسمش را نمینویسی
کف دستت
ودورش قلب بکشی
یا عکسش را بگذاری لای کتاب درسی ات
وهی نگاهش کنی
سی سالگی به بعد که عاشق شوی
یک عصر جمعه ي زمستانی
یک لیوان چای می ریزی
می نشیني پشت پنجره
و تمام شهر را
در بارانی که نمی بارد
با خیالش قدم می زني !

آخرش چه می کنی؟
آغوشی برای عصر جمعه ات
و یک فنجان چای
برای دور زدن خاطره ها!درنگ جایز نیست!
هرکجا بروی آسمانش همین رنگ است
هرچند کدام آغوش و کدام فنجان چای
به اندازه بوسه های‌ من،
حال لبهای تو را میفهمند!

جمعه
تنها هدفش اين است
كه يادت بياورد
ديگر “اويى” وجود ندارد…و اين
براى غم انگيز كردنَت
كافيست!!

چه روزی است امروزجمعه ای دلگیردر کنج قهوه خانه ای دنجتنها و بیکسگم در غبار رویادر انتظار پایانبه خاطر زندگی بی تو …

جمعه استو غروبو دلتنگیو خانه ای بی تو …

دیروز جمعه غروب
پیاده روهای غمگین را قدم می زدم
عابران بی تفاوت از کنارم
سکوتم را لگد می کردند
زیر هجوم افکارم
تو را آرزو کردم
کاش یکی ازاین عابران بودی
هیچ نگاهی آشنا نبود
جز کودک فال فروشی که نگاه غمگینش بغض مرا به انفجار رساند

کافیست اسمَت
کنارِ اسمم باشد
تا کسلیِ پنجشنبه ها
نحسیِ جمعه ها
از بین برود!

دلم گرفته از این روزهای بارانی
شروع روزهای سرد ِ زمستانی
هوای دل غم انگیز و دلم اکنون اسیر ِ ساز سوزانیغروب جمعه دلگیر و تنم بی جنبش و خسته _غرق در سردی و خاموشی_
و افکارم گرفتار ِ فراموشی
و اکنون من درختی در زمستانم
که در دالان افکارم ، برده از خاطر هرچه می دانم
و اما زندگی چون این ، چه سود ؟و اکنون جنبشی باید ،
و اینک همتی شاید
که در فکرم بگنجاید :
زندگی بال و پری خواهد_از جنس زمان_
کز بلندای بصیرت پر گشاید
برسد به باغ و بستان، عشق و پاکی
به زلالی در گلستان،
به جهانی پر ز خوبی، مردمانی صاف و دل های بلوری…

کاش،
تا حالمان خوب شود،
برای مدتی هم که شده
جمعه نشود…!

دلم گرفته مثلِ
غروبِ سردِ پاییز
مثلِ روزای جمعه
از غم و غصه لبریزمثلِ درختی تنها ، تویِ کویر تو صحرا
شبیهِ یک جزیره ، اسیر دستِ دریامثلِ کتابی کهنه ، که مونده کنجِ انبار
مثلِ یه قاب خالی ، که مونده رویِ دیوارمثلِ یه قطره ی اشک ، که جاریه رو گونه
مثِ غمِ غریبی ، که تو فصلِ خزونهدلم گرفته مثلِ
یه شاخه گل تو گلدون
شبیهِ یک قناری
که مونده کنجِ زندونمثلِ یه رودخونه که ، حالا شده یه مرداب
مثِ پلنگِ وحشی ، اسیرِ سحرِ مهتابشبیهِ آدمی که ، سرِ دو راهی مونده
مثلِ یه دفترِ شعر ، که هیچکسی نخوندهمثلِ یه آدمِ پیر که مونده زیرِ بارون
مثلِ سکوتِ تلخ و دلگیرِ توی زندوندلم گرفته مثلِ
غروبِ سردِ پاییز
مثلِ روزِ جدایی
که تلخه و غم انگیز

جمعه‌ ها باید که فارغ شداز این شهرِ شلوغدور شد از قیل و قالجمعه یعنی حالِ خوشجمعه یعنی؛ بی‌ خیال

دوباره جمعه و دلواپسی ها
غبار کوچه ها و بی کسی ها
و چشمانی که تار عنکبوتی
نموده مهر و مومش تا بیایی

اگه روز و شبِ دنیایه عمرِ غرق تشویشهیه جمعه این کلافِ کوربه دست عشق وا میشه

آرامش یعنیعصر جمعه از کابوس بپرمببینم نشسته‌ ایو موهایت را می‌ بافی

چرا جمعه را محکوم به کلافگیو بی‌ حوصلگی می‌ کنیم ؟من جمعه‌ ها خوشحال‌ ترمچون یک هفته دیگراز دوست داشتنت رابا عشق به پایان رساندم

جمعه که می‌ شوددلتنگی میهمان نخوانده‌ ای می‌ شودکه عصرها دستش را می‌ گذاردروی زنگ دلت …!

نبودنتتمام روزهای هفتهقلبم را به درد می‌ آورداما جمعه که می‌ شودجای خالی‌ اتطور دیگری تیر می‌ کشد

جمعه تون شادزندگی هدیه ای استکه هر بامدادکه بر می خیزیمروبان های دور آن را با عشق باز میکنیمهدیه امروزتون شادی خوشبختی و یه دنیا زیبایی

جمعه ات به خیرهر کجا هستی به یاد من باشمن با تو چای نوشیده امسفرها کرده اماز جنگلاز دریااز آغوش تو شعرها نوشته امرو به آسمان آبی پرخاطرهاز تو گفته امتو را خواسته امآه ای رویای گمشدههر کجا هستیجمعه ات بخیر …

جمعهبهانه استمن تمام روزهای هفتهمَنگچشمانتوأم

جمعه ها زیبا باشیدزیبا سخن بگوئیدزیبا فکر کنیدزیبا بنگریدمثل چشمه زلال باشیدمثل ساحل آرام باشیدخواهید دید که دیگرانمثل دریا بیقرارتان می شوند

اگر من بزرگ نمی شدم پدربزرگ هنوز زنده بودموهای مادرم سفید نمی شدمادربزرگ در ایوان خانه باز می خندیدتنهایی معنایش همان تنها بودن در اتاقم بودغروب جمعه برایم انقدر دلگیر نبودچقدر گران تمام شد بزرگ شدن من

انگار جمعهحق یتیمی را خوردهو خدا عاقش کردهطوری که به دل هیچ کس ننشیند

من و تو که خوب میدانیمجمعه سال هاست که هیچ داستان خوشایندی نداردپس بیا از همین الانبه استقبال عصر دلگیر جمعه برویم

جمعه ها را باید سکوت کردشعر نوشت و باران را نوازش کرد …خطی از بغض های نوازش یاس رانشانید بر طلوع شبنم گونه ی اشک …و به پاس تمام نبودنهاشمارش ثانیه های سکوت را بر زمزمه ی بغضها روانه ی باران کردو اینگونه غروب کرد بر باور رویا گونه ی آدینه ی دلتنگی ها …

غروب جمعه را دوست دارم !!به خاطر دلتنگی ات …کهآرامآرامسرت راروی شانه ام می گذارد …

جمعه ها را نمی شود به تنهایی سپری کردباید کسی را داشته باشیتا ساعت های تنهایی ملال آور را به پایان برسانیکسی که از جنس خودت باشدنگاهت را بخواند، بغض صدایت را بفهمدجمعه ها باید کسی را داشته باشیتا دستانش را در دستانت بگذاری و تمام شهر را قدم بزنیکسی که در کنارش زمان و مکان را از یاد ببریجمعه ها به تنهایی تمامت می کنند اما تمامی ندارند

دلتنگی که شعر نمی خواهدکافیست بنویسیعصرهای جمعهبلندترینو دلگیرترین شعر جهان را سروده ای

منتظرم که جمعه بیاید وهمه ی تقصیر ها رابندازم گردن آن بیچارهاصلا خودم هم می دانمروزها هیچ تقصیری ندارند …تو نیستی و هر روز پر از دلتنگی ام …چه فرقی می کند سه شنبه باشد یا جمعه

جمعهبی تودر بهار هم خیلی جمعه استحتی از صبح …

شعر زیبا در وصف روز جمعه
جمعه هاقصه ی دلتنگی بی حوصله هاستقصه ی ماتم مناز غم این فاصله هاست !آه از این مشغله هافاصله ها و گله ها ؛جمعه ها ؛بی تو درون دل من ولوله هاست …

شعر غمگین و سوزناک روز جمعه
جمعه هاتمام دردهایش رابا صبح آغاز می کند …با سکوتشجان آدم را به لبش می رساندبه غروب که می رسدپر می شود از بغض …پشت پنجره ی خیال که باشیبا او می گریی ….

صبح جمعه حس خوبی داره کهقلبمو از غصه خالی می کنهخوردن صبحانه با تو عشق منآدمو حالی به حالی می کنه !

چه جمعه زیبایی خواهد بودوقتی …بهترین ها را برای دیگران بخواهید

دست خودش نیستجمعه عطر نبودن داردبسان دختری با موهای بافته، که در پشت پنجره قدیمی خانهچشم به راه مسافری نشسته استکه بلیط برگشتش را گم کردهو یا فردی که فراموشی دارد و آدرس خانه را، جا گذاشته استهفته ها می آیند و می گذرندخاطراتت می مانند و هجوم می آورندکه تنهایی را بیشتر کنندجمعه مثل خیال توستعطرش در خانه می ماند و قصدش دوباره رفتن است

می شود تنهایی بچگی کردتنهایی بزرگ شدتنهایی زندگی کردتنهایی مُردولیقهوه ی غروب های دلگیر جمعه را که نمی شود تنهایی خورد !

جمعه را با تو گذراندن
برای من شبیه لمس ماه شده است
همان قدر دلچسب
همان قدر غیر ممکن

دلتنگ می شومبى حوصله …و توغروب جمعه هاکمى بیشتراز همیشه نیستى …تو بیامن قول مى دهمحال تماماین جمعه هاى بى حوصله خوب شودفقط بیا …

جمعه هابیشتر از هر روز دیگر نگرانت می شوممی ترسم دلت بگیردو کسی را نداشته باشی تا غصه هایت را به جان بخردمی ترسم دلت بگیرد و غم هایت تازه شودجمعه ها بیشتر از هر روز دیگر نگرانت می شوم …

آخر هفته دلم تنگ تر از هر روز استجمعه ها پای دلم لَنگ تر از هر روز استابر چشمم پر از بغض و دلم بارانی استسوز این حنجره خوش رنگ تر از هر روز است

جمعه ها شرح دلم یک غزل کوتاه استکه ردیفش همه دلتنگ توام می آید

روزها بدجنس شده‌ اند !از شنبه‌ اش بگیر تا پنج‌ شنبهدلتنگی‌ ها را قایم می‌ کنندآن‌ وقت شب‌ ها در دل تاریکییواشکی دست به دست می‌ کنند آن‌ ها رابیچاره جمعه !صبح که بیدار می‌ شودمی‌ بیند تمام خانه‌ اش تلنبار شده از دلتنگیبغض می‌ کند از همان اول صبح‌ اش

جمعه هم شعر خداستغزلی رویاییستکه ردیفش غربتقافیه اش تنهاییستجمعه را باید خواندجمعه را باید زیستجمعه هم رنگ خداستیک بغل زیباییست

جمعه ها دارد دلم حال و هوای دیگریمی پرد برق از نگاهم با صدای هر دریشوق دیدار تو دارم خسته ام از بی کسیخوش به حال هر که دارد، در کنارش دلبری

به جمعه خوش آمدینامروز روز مهربانى خداستپنجره را بگشا بشنوخدا صدایت می زندبخند و لبخندت را به دیگران هدیه کنکه خدا مهربانی را دوست داردروز جمعه مبارک

پنج شنبه که می شودثانیه هایمان سخت بوی دلتنگی می دهدو عده ای از عزیزانمانآن طرفچشم به راه هدیه ای تا آرام بگیرندبا فاتحه و صلواتی هوایشان را داشته باشیم

پنجشنبه هاطاقتش کم استدل ندارد که بماندمقدمه ای میسازدخاطرات را کنار هم میچیندثانیه ها و دقایق را سنگین میکندتا جمعه و غروبش فرا برسدشادی روح رفتگان، فاتحه و صلوات

خدای مهربانشاید گاهی رنج های دنیاما را از شکرگزاری بر آنچه داریم غافل کنداما هر پنجشنبهطلب مغفرت داریم برای رفتگانو شکرگزاریم از نعمت نفس کشیدن عزیزان

پنجشنبه هاچه خوشحال می ‌شوندعزیزانی کهدستشان از دنیا کوتاه استو منتظر مهرتان هستندجایشان تا ابد در قلبمان خالیستبا فاتحه و صلوات یادآورشان باشیم

پنج شنبه،شاخه گلیبا ذکر فاتحه وصلواتبفرستیم برای تموم آنهاییکه دربین ما نیستندولی دعاهاشون،هنوزکارگشاستیادشون همیشه در دل ماست

پنجشنبہ استآنهایے ڪہ مهلت دنیایشان تمام شدہدر آن سوے مرزهاے مرگ منتظر فاتحہ‌اے از طرف من و تو هستند…دریغ نڪنیم آنرا از تمام امواتمخصوصا آنهایے ڪہ حق بہ گردن ما دارند

پنجشنبه استیک دانه شمعیک شیشه گلابچه ملاقاتساده ای دارند رفتگانروحشون شاد و یادشون گرامیشادی روح رفتگان فاتحه و صلوات

فاتحه برای امواتهمان روزی که دل میگیرد واشک در چشمان جاری…روزی که دل، دلتنگ میشودبرای عزیزانی که در کنار ما نیستند“روحشان شاد و یادشان گرامی”یاد شان کنیم با ذکر یک فاتحه و صلوات

پنجشنبه رسید
هفته ی پیش خیلی ها
كنارخانوادشون بودند
و امروز نیستند
یادمون باشه فرصت ها
به همین ڪوتاهي هست
باآرزوی شادی روح رفتگانو صبر برای بازماندگان

پنجشنبه استبه یاد همه آنهاییکه دیگر میان ما نیستندو هیچکس نمیتواندجایشان را در قلب ما پر کندفاتحه و صلواتنثار روح پدران و مادران آسمانیو همه در گذشتگان بخوانیم

ميگن خواب مرگ كوتاهه،ولى چه فرق عجيبى است بين”مرگ” و “خواب” وقتى؛“عزيزى”خوابيده دلت میخواد حتى هيچ پرنده اى پر نزنه تا بيدار نشه و وقتى “مرده”،دوست دارى با بلند ترين صداى دنيا بيدارش كنى ولى افسوس…امروز پنج شنبه و شب جمعه است،يادى از عزيزان به خواب رفته ى ابدى كنيم..بياييم با يك فاتحه آرامش خواب رابه روحشان هديه دهيم…

ما هم گذشتگان فردا هستیم…امروز که هستیم با صلوات و فاتحه و خیراتیادی کنیم از گذشتگانتا فردا نیز دیگران یادی کنند از ما

پنج‌شنبه ای دیگر…مُردن آن نیست که در خاک سیاه دفن شوم،
مُردن آن است که از خاطر تو با همه خاطره ها محو شوم.در گذشتگان رو از یاد نبریم… نثار روح عزیزان خاموش، فاتحه و صلوات

پنج شنبه‌ای دگر
هواسمون باشه یادی از درگذشتگانمان فراموش نشه
با نثار فاتحه‌ای بهمراه صلواتِ بر محمد وآل محمد(ص)برسد به روح آنها كه…جايشان هميشه در قلــب و كنارمان

پنجشنبه هادلها، حرفِ خصوصی می خواهندحرفی بيشتر از يك احوالپرسی سادهگناهی ندارندمی دانند فردا جمعه است

روز پنج شنبهروزدرگذشتگانروزخیراتروزخواندن قران

پنج شنبه هستیک دانه شمع و یک شیشه گلابچه ملاقات ساده ای دارند امواتشادی روح اموات صلواتاللهم صل علی محمدوال محمد وعجل فرجهم

خدایامسافران بهشتیمارا ببخش وبیامرزآمین

پنج شنبه است روز درگذشتگانروز خیراتروز هدیهروز خواندن قرانروز فاتحه و صلواتخــــــدایـامسافران بهشتیما را مورد رحمتت قراردهپنجشنبه استهمان روزی ڪهاموات میایند به سمت نزدیکانشاندستشان ازدنیا ڪوتاه استومحتاج یادڪردن ماهستندبافاتحه وصلواتروحشون را شاد کنیم

پنجشنبه است
ثانیه هایمان بوی دلتنگی می دهدچه مهمانان ساکتی هستند رفتگاننه بدستی ظرفی آلوده می‌کنندنه به حرفی دلی راتنها به فاتحه قانعندشادی روح تمام اموات فاتحه وصلوات

معلم میگفت این …جاهای خالی را باکلمات مناسب پر کنید!ولی نمی‌دانست بعضی از جاهای خالی هرگز پر نمیشوند..آخرهفته است،جاهای خالی بسیاری پرنمیشوندجز تکرار خاطره ای و فاتحه ای

امروز پنجشنبه ای دیگر استو دلخوشند به این پنجشنبه هابه یک فاتحه، یک صلوات، یک خدا بیامرزدشهمین ها برایشان یک دنیاست در آن دنیا…شادی روح رفتگان، فاتحه و صلوات

5شنبه استثانیه‌هایمان‌بوےدلتنگےمیدهدچه مهمانان ساکتیهستند رفتگاننه بدستیظرفی آلوده میکنندنه به حرفی دلی راتنها به فاتحه قانعند

پنجشنبه استفاتحه ای بفرستیم برای تمامآنهایی که دربین ما نیستندولی دعاهایشان هنوز کارگشاستو یادشان همیشه با ماستروحشان شاد

پنجشنبه است شاخه گلي بفرستيم براي آنهايي كه در بين ما نيستنديادشون هميشه با ماست و جاشون بين ما خاليهشاخه گلي به زيبايي يك فاتحه

پنجشنبه استهمان روزی که دل میگیردروزی که دل,دلتنگ میشودواسه عزیزانی کهدر کنار ما نیستندروحشون شاد و یادشون گرامیبا ذکر صلوات و فاتحه

پنجشنبه است …
ثانیه هایمان،
سخت بوی دلتنگی میدهد …
و عده ای آن طرف،
چشم به راه هدیه‌ای تا آرام گیرندبا فاتحه و صلواتی هوایشان را داشته باشیم

پنج شنبه استیاد کنیم از گذشتگانبا نثار کردن فاتحه وصلواتبرای شادی روح آنهاكه جايشان هميشهدر كنار ما خالیستروحشان شاد یادشان گرامی

مادرم می‌گفت:خوبست پنجشنبه هادرخانه بوی حلوا بپیچدکودک که بودم می پرسیدممگرآنها به ما احتیاج دارندمیگفت نه ما محتاجیمبه دعای خیرشانو یادآوری خوبیهایشان

بر لب جوی نشین و گذر عمر ببینکاین اشارت ز جهان گذران ما را بسپنجشنبه‌ و یادی از نفسهای گرمی کهامروز در خاک سرد خفته‌ اندقبل از دیر شدن قدر همو بدونیمفاتحه و صلوات پیشکش رفتگان

پنجشنبهبه رسم کهن،یادمیکنیم از آنها که وقت و مکانشان از ما جداستبه یاد آن عشق های باربستهفاتحه ای ره توشه میکنیم

 حدیث خواندن فاتحه برای امواتپنجشنبه است و ياد درگذشتگانو پنجشنبه میآید که یادمان بیاوردکسی بود که فکرش را نمی‌کردیمیک روز نباشد…روحشون شاد و‌ قرین رحمت الهی

پنج شنبه ست…مسافران بهشتیآن سو چشم به راه هدیهچیز زیادی نمیخواهندفاتحـه و صلوات کافیستروحشان شادیادشان گرامی

پنجشنبه رسیدهفته ي پیش خیلی هاكنارخانوادشون بودندو امروز نیستندیادمون باشه فرصت هابهمین ڪوتاهي هستباآرزوی شادی روح رفتگانو صبر برای بازماندگان

پنجشنبه ویاد آدم های رفتهپنجشنبه وعکس های یادگاریدلتنگی های اجباریپنجشنبه ودوست داشتن های زیادپنج شنبه و فاتحه و صلواتروحشون شاد

پنجشنبه ویاد آدم هاي‌ رفتهپنجشنبه وعکس هاي‌ یادگاریدلتنگی هاي‌ اجباریپنجشنبه ودوست داشتن هاي‌ زیادپنج شنبه و فاتحه و صلواتروحشون شاد

‎به قبرستان گذر کردم صباحی‎شنیدم ناله و افغان اهی‎شنیدم کله ای با خاک میگفت…‎که این دنیا نمی ارزد به کاهی…‎نثار روح گذشتگان صلوات وفاتحه ای بخوانیم

ماهم گذشتگان فردا هستيم
امروز كه هستيم با فاتحه و صلوات يادي كنيم از گذشتگان;
تا فردا نيز يادي كنند از ما…

‎به آرامستان گذر کردم صباحی‎شنیدم ناله و افغان اهی‎شنیدم کله ای با خاک میگفت…‎که این دنیا نمی ارزد به کاهی…‎نثار روح گذشتگان صلوات وفاتحه ای بخوانیم

‏‎پنجشنبه است‏‎دلمان گرم به خاطره‏‎پدرهایی که نیستند‏‎مادرهایی که رفته اند‏‎شهدا بیوارثان بدوارثان‏‎باهدیه‌ای به زیبایی‏‎فاتحه‌ و صلوات‏‎دلشان را شاد کنیم

پنجشنبه است آنهايي كه مهلت دنيايشان تمام شده در آن سوي مرزهاي مرگ، منتظر فاتحه ای از طرف منو تو هستنددريغ نكنيم آنرا از تمام اموات مخصوصاً آنهايي كه حق به گردن ما دارند

پنجشنبه که میشود‎یاد کسانی‌ که‎هرگز تکرار نمی‌شوند‎وهیچ حضوری‎جبران نبودنشان رانمیکنند‎دردلمان بیدادمیکند‎باهدیه فاتحه وصلوات‎روحشان راشاد کنیم

پنجشنبه که می شود‎یادکسانی‌ که‎هرگز تکرار نمی شوند‎وهیچ حضوری‎جبران نبودنشان رانمیکنند‎دردلمان بیدادمیکند‎باهدیه فاتحه و صلوات‎روحشان را شاد کنیم

پنجشنبه است آنهايي كه مهلت دنيايشان تمام شده در آن سوي مرزهاي مرگ، منتظر فاتحه اي از طرف منو تو هستنددريغ نكنيم آن را از تمام اموات مخصوصاً آنهايي كه حق به گردن ما دارند‏

یه “عشق” وقتی میاد
همه ی چیزو با خودش میاره ؛
وقتی میره همه ی چیزو با خودش میبَره ؛
یه چیزی رو جا میذاره ؛
مثل شعر ؛
مثل من ؛
مثل مرگ ..
من خودمو گم نکردم آصف !
من خودمو جا گذاشتم ..سربازهای جمعه

صبح جمعه حس خوبی داره کهقلبمو از غـصه خالی می کنهخوردن صبحانه با تو عشق منآدمو حالی به حالی می کنه !

جمعه را باید از تمام هفته جدا کرد ودر صندوقچه گذاشت
جمعه باید انتخابی باشد
مثلاً هر وقت که بودی و حالمان خوب بود جمعه را بر پا کنیم
و هر وقت نبودی
در صندوقچه اش را صد قفله کنیم.

سی سالگی به بعد
که عاشق شوی
دیگر اسمش را نمینویسی
کف دستت
ودورش قلب بکشی
یا عکسش را بگذاری لای کتاب درسی ات
وهی نگاهش کنی
سی سالگی به بعد که عاشق شوی
یک عصر جمعه ي زمستانی
یک لیوان چای می ریزی
می نشیني پشت پنجره
و تمام شهر را
در بارانی که نمی بارد
با خیالش قدم می زني !

دست خودش نیستجمعه عطر نبودن داردبسان دختری با مو هاي بافته، که در پشت پنجره قدیمی خانهچشم به راه مسافری نشسته استکه بلیط برگشتش را گم کردهو یا فردی که فراموشی دارد و آدرس خانه را، جا گذاشته استهفته ها می‌آیند و میگذرندخاطراتت می مانند و هجوم می آورندکه تنهایی را بیشتر کنندجمعه مثل خیال توستعطرش در خانه می‌ماند و قصدش دوباره رفتن است

خوشبختی به چقدر داشتن نیست” به چقدر لذت بردن از زندگیست “آرزو میکنم در این عصر جمعه بهترین لحظه ها رو در کنار خانواده وعزیزانتون داشته باشید

گاه گاهی دل من میگیرد…!!!
بیشتر وقت غروب….!!
آن زمان که خدا نیز پر از تنهاییست…
من وضو خواهم ساخت
از خدا خواهم خواست که تو تنها نشوی
و دلت پر ز خوشی هاي دمادم باشد

نمی شود از فصل ها
پاییز را کنار گذاشت ..
از هفته ؛ جمعه را حذف کرد
و از روز ؛ غروب را ندید .
نمی‌توانم از جهان کشورت را نخواهم
از کشورت ؛ جاده هایي که به شهر تو می‌آیند
و از شهر تو ؛ خیابان های‌ منتهی
به خانه ات .
انچه که مرا به یاد تو
می اندازد گناهی ندارد ..
چند خط به عقب بر می‌گردم
و از نو‌ مینویسم .
این بار خودم را حذف میکنم .

در کمرکش کوچه
عده اي در پناه سایبانی خودرایله کرده اند،
دستارها ازسرگرفته اند،
آرنج ها ازپشت برزمین تکیه داده اند
تارسیدن نخستین نسیم خنک غروب،
وقت راباحرف ونقل وخاطره بگذرانند.
سایه هاي دواسب،
متین وسنگین وباوقار
به هم نزدیک تر می‌شوند

جمعه اگر تو را نداشته باشد ؛که عطر بهار نارنج بدهی ؛ دامن گلدار زرد و نارنجی بپوشی و بنشینی پشت پنجره، دستت را سایبان چشمهایت کنی، خیره به درختهای ان طرفِ بلوار بگویی: “پاییز دیگه داره کم کم میرسه آقا”
خودت بگو
اصلا جمعه است؟جمعه اي که تو را نداشته باشد، هفته به هفته اش غروبِ پاییز است …

من از خیلی چیز ها می ترسیدم :از مادیان سپید پدر بزرگ،
از مدیر مدرسه،
از قیافه عبوس شنبه،
چقدر از شنبه ها بیزار بودم .
خوشبختی من از صبح پنجشنبه آغاز می شد،
عصر پنجشنبه تکه اي از بهشت بود،
شب که می شد در دور ترین خواب هایم
طعم صبح جمعه را می چشیدم.سهراب سپهری

من همان دریای نیلی ام که آدم ها
با غروب سرخم عکس می‌گیرند
و فکر می‌کنند
آسمان را در آغوش گرفته ام
آه… اي کاش می ‌شد
کاش ابرهای تیره اش ببارند
دلتنگ لمس آسمانم…
دلتنگ آغوشی که خیلی دور است

جمعه
فرزندِ ناخواسته ي پنج شنبه که طراوت
صبحگاهی اش را از مادرش به ارث برده
و دلتنگی عصرش را…
غروب که می‌شود تمام سرخوردگی هایش را تقدیم می‌کند به مردمی که از صبح روز تعطیل نگران عصر دلگیرشان بودند…
جمعه دلگیر نبود از اول صبح
دلگیر شد …
وفکرش رابکن
در این غروب دلگیر، نبودنت
با سرخوشی روز تعطیلم چه میکند ؟!

ان روز
همان روز که آفتاب بالا آمده بود
دفتر مشق ما
هنوز خواب عصر جمعه را می‌ دید
ما از اولِ کتاب و کبوتر
تا ترانه‌ ي دلنشین پریا
ری‌ را و دریا را دوست می‌ داشتیم.
دیگر سراغت را
از نارنجِ رها شده در پیاله‌ ي آب نخواهم گرفت
دیگر سراغت را از ماه…
ماهِ درشت و گلگون نخواهم گرفت
دیگر سراغت را
از گلدانِ شکسته بر ایوانِ آذرماه نخواهم گرفت…

عصر خلوت خالی جمعه را باید با تو گذراند، دست در دستت، کوچه‌ باغ‌های‌ خاکی قصرالدشت را بالا برویم و از بوی خاک نمدار دیشب آب خورده‌ي باغ‌های‌ اناری کمی حالمان بهتر شود و با ذوق شاخه‌ي سیب بیرون آمده از سر دیوار را نگاه کنی و بگویی که نگاه کن، جوانه‌هایشان دارد باز میشود، بهار نزدیک است، و من با بزرگ ترین لبخند عالم، نگاهت کرده باشم و بگویمت که با تو بهار همیشه همین نزدیکی‌هاست و بی‌قید و بی‌خیال، دیوانگیم را خندیده باشی

من باشم و تو، جمعه، عصر، لش کرده در آغوشم و خیره مانده بر بیرون از پنجره و غصه خورنده بر رفتن تابستان، یعنی از این یکی هم جون به در می بریم؟
معلوم که نیست، سخته، شاید ببریم، شایدم نه، باد موذی سرد از پنجره باز رد میشه و پرده رو محکم تکون میده، بیشتر گوله میشی توی خودت و توی من، زیر لب میگی شایدم نه

جمعه روزیه که تا ظهرش خوبه از عصر کم کم متوجه میشی داره تموم میشه، غروبش از غُصه دِق می کنی شبشم با یاد بیدار شدن کله سحر شنبه کوفتت میشه

من از خیلی چیز ها می ترسیدم :
از مادیان سپید پدر بزرگ
از مدیر مدرسه
از قیافه عبوس شنبه
چقدر از شنبه ها بیزار بودم
خوشبختی من از صبح پنجشنبه آغاز می شد
عصر پنجشنبه تکه اي از بهشت بود
شب که می شد در دور ترین خواب هایم
طعم صبح جمعه را می چشیدم

دوستت دارم
مثلِ عصرِ جمعه، سینما،ساندویچ
مثلِ دور زدنِ معلمی
که حواس اش
به تقلبِ تو
در امتحانِ آخرِ سال نیست

پروردگارا
دراين
عصر جمعه زیبای پاییزی
براي دوستانم
يك دل شاد
جيبي پر پول
سلامتي و اميد
و پراز اتفاق های خوب
قرار بده
الهي آمين
عصرتون بخير و شادی

حس و حال عصر جمعه طوریه که انگار یه جای دور افتاده دفنت کردن و آدما دارن تک‌تک میرن و دیگه هیچ وقت قرار نیست بیان سر خاکت

عصرتون خوشبو به
بوی مهربانی
دلتون غرق عشق و محبت
لبتون خنـدون
زندگیتون مملو از آرامش
دقیقه هاتون بی نظیر
و لحظاتتون شیرین و نابعصر جمعه تون بخیـر

به خاطر خودت میگویم دوستم داشته باش…
که در سالن انتظار ؛ بلیط سینما را صدبار نخوانی که سرت را گرم کرده باشی…
که در اتوبوس آسان بخوابی و نترسی ایستگاه را جا بمانی…
که اس ام اس ساده “رسیدم، بخواب” دلت را خوش کند…
که در مهمانی کسی ناگهان پشت گردنت را ببوسد…
که بتوانی آسان شعر سیدعلی صالحی را کنار دفترت بنویسی…
که ترست بریزد و تو هم شعر بنویسی…
که ترست بریزد ودر کوچه برقصی…
که عصر جمعه دستت برود به من زنگ بزنی…
به خاطر خودت میگویم…
دوستم داشته باش…
که ادبیات بی استفاده نماند…

به خودت بیا
‎این باران ها برای هوای تو نیست
‎تو بوی عاشقی می دهي
‎نه دلتنگی

به خاطر خودت میگویم
که سردت نشود
که دلت نلرزد
که ترس برت ندارد
که دستت خالی نماند
به خاطر خودت می گویم دوستم داشته باش
که در سالن انتظار بلیط سینما را صدبار نخوانی که سرت را گرم کرده باشی
که در اتوبوس آسان بخوابی و نترسی ایستگاه را جا بمانی
که اس ام اس ساده رسیدم ؛ بخواب ؛ دلت را خوش کند
که در مهمانی کسی ناگهان پشت گردنت را ببوسد
که بتوانی آسان شعر سید علی صالحی را کنار دفترت بنویسی
که ترست بریزد و تو هم شعر بنویسی
که ترست بریزد ودر کوچه برقصی
که عصر جمعه دستت برود به من زنگ بزنی
به خاطر خودت می گویم
دوستم داشته باش
که ادبیات بی استفاده نماند
و شعرهای عاشقانه به کاری بیاید
به خاطر خودت میگویم
دوستم داشته باش
بی دوست داشتنت که نمی شود
دوستم داشته باش لطفا
دوستم داشته باش تا از این سطور سطحی گذر کنیم
و به ادبیات برسیم
وگرنه من که سرم شلوغ است و
کاری به این کارها ندارم !

دلتنگ که باشی برای کسی
چه فرقی می‌کند
جمعه باشد یا روز دیگری …
غروب باشد
یا وقت دیگری
دلتنگی دیگر …!

گفت : جمعه ها آدم خیلی دلش میگیره
ولی از اون بدتر اینه که
عصرِ جمعه خونه باشی و بارون بزنه …
گفتم : آره ؛ اینجوری که آدمو خفه میکنه !
گفت : میدونی خیلیا تو جمعه شاعر شدن ؟
تو حالا چیزی تو جمعه ها نوشتی ؟
گفتم : من جمعه ها رو شیشه ي بخار گرفته ي پنجره ؛ با انگشت مینویسم :
لطفا یکی مرا از مرگ نجات بدهد …

شنبه هاى خيالت
چه دورند
من در عصرِ دلتنگىِ جمعه
گرفتار شدم…‌‎

آرامش یعنی،
عصر جمعه از کابوس بِپَرم
ببینم …
نشسته اي و موهایت را میبافی …

عصر جمعه را باید دل رابه دریا زد
تا درگیر غم غروب نگردد
باید مثل یک کودک بی پروا و بازیگوش شادی ها را سرکشید و بیخیال گرفتاری های‌ فردا شد
تا شنبه
شروع واقعی یک هفته ي جدید باشد

جمعه مرد بی معشوقه ایست .
باپیرهنی چروک ؛که تنهایی اش را ؛
لای شعرهایش
پک می‌زند.فقط عصرها ؛
کمی خاکستری تر…

جُمعه يَعنی ؛
با خیالت ؛
عصر را ؛
پَرپَر شُدم ..

آخرش چه می کنی؟
آغوشی برای عصر جمعه ات
و یک فنجان چای
برای دور زدن خاطره ها!درنگ جایز نیست!
هرکجا بروی آسمانش همین رنگ است
هرچند کدام آغوش و کدام فنجان چای
به اندازه بوسه های‌ من،
حال لبهای تو را میفهمند!

جمعه
تنها هدفش اين است
كه يادت بياورد
ديگر “اويى” وجود ندارد…و اين
براى غم انگيز كردنَت
كافيست!!

_گفت : جمعه ها آدم خیلی دلش میگیره
ولی از اون بدتر
اینه که عصرِ جمعه خونه باشی و بارون بزنه.
_گفتم : آره؛ اینجوری که آدمو خفه میکنه!
_گفت : میدونی؟ خیلیا توو جمعه شاعر شدن!
تو حالا چیزی توو جمعه ها نوشتی؟
_گفتم : من جمعه ها
رو شیشه ي بخار گرفته ي پنجره، با انگشت مینویسم :
“لطفا یکی مرا از مرگ نجات بدهد”

بـاید
کاری کرد !تمامِ روزهای هفته
گریبان گیرِ دلهره
برای
عصر جمعه شده اند
که
هر هفته با نیـامدنت
رقم میـخورد !

جمعه، باید چشم‌هایت را
در آغوش کشید…
غصه‌ها به اعتبارِ بودنت کم می‌شوند…!

یاد جمعه ها
یاد آن روزهایی که
تختی وحیاطی داشتیم
قل قل قوری و بساطی داشتیم
عطرآویشن ردیف استکانهای بلور
زندگی شیرین تر از
چای نباتی داشتیم

منتظرم که جمعه بیاید و
همه ی ي تقصیر ها را
بندازم گردن آن بیچاره !
اصلا
خودم هم میدانم
روزها هیچ تقصیری ندارند …
تو نیستی
و هر روز
پر از دلتنگی ام …
چه فرقی میکند
سه شنبه باشد یا جمعه

دوستت دارم تمام و کمال
از شرق پیشانیت
تا غروب لبخندت
از جنوب چشمهایت
تا شمال نفس هایت
دوستت دارم تمام و کمال

غروب جمعه را دوست دارم !!
به خاطر دلتنگی ات…
که
آرام
آرام
سرت را
روی شانه ام میگذارد …

جمعه تون شیک و زيبا
الهی امروز
یکی از بهترین روزای زندگیتون باشه
شادی کنارتون
خدایارتون
خوشبختی دیواربه
دیوارخونه تون و
دعای خیربدرقه
راهتون باشه

دنیای بدون تو
شباهت عجیبی با این غروب هاي لعنتی دارد
دلگیر ، دلگیر ، دلگیر

من و تو که خوب می دانیم
جمعه سال هاست که هیچ داستان خوشایندی ندارد
پس بیا از همین همین حالا
به استقبال عصر دلگیر جمعه برویم

عصرتون قشنگآرامش در
ثانیہ ثانیہ زندگی را
برایتان آرزو میڪنم
شـاد باشیـد
و شـادى را به
عزیزانتون هدیہ ڪنیدعصـــر زیبـــاتون بخیـر
جمعه تون شـاد و زیبـا

خدایا به برکتت
امروزنیز
ميهمانت بودیم
الهی دلمان را
محرم خلوتت ساز
ونامحرمان را
ازقلبمان بیرون کن
شب جمعه تون بخیر
آدینه تون پرازصمیمت

بین ما چیزى نبود
که حالا
این پاییزى راکه تنهاترم مى کند،
به تو نسبت بدهم!
به آبــان که رسیدى،
یک نخ سیگار آتش بزن
و رو به پنجره،
براى خورشیدِ دمِ غروب،
از دخترى با موهاى قرمزش بگو،
که هرگز نبود

خدایا در این جمعه
ترابه خدایی‌ات قسم
عزیزانم رادربهترین وزیباترین
وپر‌آرامش ترین مسیرزندگی‌شان‌
قرارده
مسیری همراه باخوشبختی وارامش

و چه زیباست جهانی که در آن طلوع و غروب خورشیدش تو باشی …
روزم با تو طلوع و شبم با تو غروب میشود

‍ سلام
همگروهی های عزیز
جمعه تون فرخنده باد
پروانه دلتان شاد
عاقبتتان بخیر
زندگیتان بدون حسرت
عشقتان آسمانی و
روزگارتان پرازمعجزه

من همان دریای نیلی ام که آدم ها
با غروب سرخم عکس می‌گیرند
و فکر می‌کنند
آسمان را در آغوش گرفته ام
آه… اي کاش می ‌شد
کاش ابرهای تیره اش ببارند
دلتنگ لمس آسمانم…
دلتنگ آغوشی که خیلی دور است

جمعه یعنےانتظار بیکران
یعنےطالب مهدےشدن
یعنےضدبدعهدےشدن
یعنےآرزوےفاطمه
یعنےعاشق زهرا شدن
یعنےبایتیمان خوب باش
یعنےآنچه اوفرموده باش

اتومبیل با من
جادش با من
جنگل خیس و بارون خورده با من
جمع کردن هیزم با من
درست کردن آتیش با من
دیوونه کردنت با من
دریا با من
غروب با من
بغل کردنت کنار آتیش روبه دریا با من
یه دنیا خاطره و حس خوب برات ساختن با من
فقط و فقط بودن از تو
تو فقط باش

به جمعه خوش امدید
سلامی به زیبایی عشقبه لطافت دل
به نرمی ابریشم مهربانی
به وسعت تبسم زندگی
به امتداد آسمان مهرورزی
و به بلندای افق نگاه زیبا

در کمرکش کوچه
عده اي در پناه سایبانی خودرایله کرده اند،
دستارها ازسرگرفته اند،
آرنج ها ازپشت برزمین تکیه داده اند
تارسیدن نخستین نسیم خنک غروب،
وقت راباحرف ونقل وخاطره بگذرانند.
سایه هاي دواسب،
متین وسنگین وباوقار
به هم نزدیک تر می‌شوند

سلام
الهي
جمعه تون پر از خوشبختي
وآکنده ازشادی های بی پایان
الهی
وجودتون سبزلحظه هاتون بدون غم
آدینه تون بی نظیر
درکنار عزیزانتان باشه

برایت
دلتنگی عصر پاییز را میفرستم،
مثل کلاغ هاي دم غروب
هیچ جا نیستم
فقط گاهی
یکی از پرهایم میوفتد

عصر جمعه تابستانی
کنار خانواده
حال خوشی دارد
عصرتون پراز
خاطرات شیرین
محفلتون پراز شادی
لحظه هاتون پراز
احساس خوشبختی

گاه گاهی دل من میگیرد…!!!
بیشتر وقت غروب….!!
آن زمان که خدا نیز پر از تنهاییست…
من وضو خواهم ساخت
از خدا خواهم خواست که تو تنها نشوی
و دلت پر ز خوشی هاي دمادم باشد

بازهم این جمعه هاي بی حضور تو
بازهم این روزهای سرد تنهایی
بازهم گلهای امیدی که پژمردند
تشنه لب دریک غروب ناشکیبایی

سلام جمعه
راز زندگی تازه
عشق به خداست
این عشق
هرچه افزون باشد
بیشتررشدمیکند
عشق یکی اززیباترین
هدایای خداوند
به انسان است
روزتون بخیر

تقدیم بهترینها
کوتاه دستي ام راببخشید
که وسعت توانم
اندک است
اماهمین اندک را با احترام
پیشکشتان ميکنم
هر کجا هستیـد
خــدا پناهتان باشـد
ظهر جمعه تون سرشاراز خیر و برکت

میشود تنهایی بچگی کردتنهایی بزرگ شدتنهایی زندگی کردتنهایی مُردولیقهوه ي غروب هاي دلگیر جمعه راکه نمیشود تنهایی خورد !

عصر آخرین
جمعه پاییز فرا رسیده ؛
امیدوارم هر لحظه ی امروز
براتون سرشار از آرامش
و خوشبختی باشه
الهی که با پایان یافتن تابستان
مشکلات شما هم بپایان برسهعصر جمعه تون بخیر

دست خودش نیستجمعه عطر نبودن داردبسان دختری با مو هاي بافته، که در پشت پنجره قدیمی خانهچشم به راه مسافری نشسته استکه بلیط برگشتش را گم کردهو یا فردی که فراموشی دارد و آدرس خانه را، جا گذاشته استهفته ها می‌آیند و میگذرندخاطراتت می مانند و هجوم می آورندکه تنهایی را بیشتر کنندجمعه مثل خیال توستعطرش در خانه می‌ماند و قصدش دوباره رفتن است

چه جمعه زیبایی خواهد بودوقتی …بهترین ها را برای دیگران بخواهید

صبح جمعه حس خوبی داره کهقلبمو از غـصه خالی می کنهخوردن صبحانه با تو عشق منآدمو حالی به حالی می کنه !

جمعه هاتمام دردهایش رابا صبح آغاز میکند ..با سکوتشجان آدم را, به لبش میرساندبه غروب که میرسدپر می‌شود از بغض …پشت پنجره ي خیال که باشیبا او می گریي ….

بازهم تشنه دیدارم اگر برگردی
چشمهای تو خریدارم اگر برگردی
از دم صبح غزل تا دل این تنگ غروب
ذکر نام تو شود کارم اگر برگردی
باز با حرمت چشمان تو من از دل شب
تا سحر یکسره بیدارم اگر برگردی

خورشید همیشه غروب میکنه …
فردا….دوباره طلوع….
ولی دلم غروبه….بی طلوعهگرچه روز من و روزگار می گذرددلم خوش است که با یاد یار می گذردچقدر خاطره انگیز و شاد و رویایی استقطار عمر که در انتظار می گذرد

من ماندم و لحظه هاي جاری بی تو
یک بغض عظیم بی قراری بی تو
بعد تو قفس جهنمي دلگیر است
اي وای به حال این قناری بی تو
اللهم عجل لولیک الفرج

هرکس تو را ندارد جز بی کسی چه دارد
جز بی کسی چه دارد هرکس تو را ندارد

I love you for the last sun set…
تاآخرین غروب دنیا دوستت دارم

خیال نکن اکر برای کسی تمام شدي..
امیدی هست…
خورشید…
از انجا که غروب میکند..
هیچگاه طلوع نمی‌کند

دیروز غروب
پیاده روهای غمگین را قدم میزدم
عابران بی تفاوت از کنارم
سکوتم را لگد می‌کردند
زیر هجوم افکارم
تو را آرزو کردم
کاش یکی ازاین عابران بودی
هیچ نگاهی آشنا نبود
جز کودک فال فروشی که نگاه غمگینش بغض مرا به انفجار رساند

گاهگاهی دل من میگیرد،بیشتر وقته غروب،آن زمانى که خدا نیز پر از تنهاییست واذان در پیش است،من وضو خواهم ساخت،از خدا خواهم خواست که توتنها نشوى و دلت پر زخوشى ها باشد…

اگر من بزرگ نمیشدم، پدربزرگ هنوز زنده بود، مو هاي مادرم سفید نمیشد، مادربزرگ در ایوان خانه باز میخندید، تنهایی معنایش همان تنها بودن در اتاقم بود، غروب جمعه برایم دلگیر نبود،
چقدر گران به پایان رسید بزرگ شدن من

باورکن
انگشتانم با هیچ سرمایی یخ نمی‌زنند گلم!
ترا که می‌نویسم،گرم میشود دست هایم
هنوز با توام
نباشی هم با خیالت مدام
راه میروم
حرف می‌زنم
عشق می ورزم
نفس می‌کشم
وبا گردش فصول
دور میچرخم چشم هاي بی غروب ترا
هر روز
هر هفته
و هر سال

به جمعه خوش آمدینامروز روز مهربانى خداستپنجره را بگشا بشنوخدا صدایت می زندبخند و لبخندت رابه دیگران هدیه کنکه خدا مهربانی را دوست دارد

جمعه ها دارد دلم، حال و هوای دیگریمی پرد برق ازنگاهم،ب اصدای هردریشوق دیدار تو دارم،خ سته ام از بی کسیخوشبحال هرکه دارد، در کنارش دلبری

جمعه هم شعر خداستغزلی رویاییستکه ردیفش غربتقافیه اش تنهاییستجمعه را باید خواندجمعه را باید زیستجمعه هم رنگ خداستیک بغل زیباییست

روزها بدجنس شده‌اند !از شنبه‌ اش بگیر تا پنج‌ شنبهدلتنگی‌ ها را قایم می‌ کنندآن‌ وقت شب‌ ها در دل تاریکییواشکی دست به دست می‌ کنند آن‌ ها رابیچاره جمعه !صبح که بیدار می‌ شودمی‌ بیند تمام خانه‌ اشتلنبار شده از دلتنگیبغض می‌ کند از همان اول صبح‌ اش

ب سلامتى همه ی اونایى ک دلشون از یکى دیگه گرفته,ولى براى این که خودشون رو اروم کنند میگن:ب خاطره غروب پاییزه

گفته بودی عجیب دلتنگی
دل من هم برای تو تنگ است
پیش من هم غروب زیبا نیست
پیش من هم طلوع کم رنگ است

دلت که گرفته باشد…
با صدای ترانه که هیچ…
با صدای دست فروش دوره گرد هم
گریه می‌کنی…
و این است شرح حال غروب جمعه هاي من

روزهایم
هم چون برگ هاي پاییز
غروب که می‌شود میوفتد …
نمیدانم درخت زندگیم چند برگ دارد…؟!
فقط میدانم پاییز است

جمعه ها شرح دلم یک غزل کوتاه استکه ردیفش همه ی دلتنگ توام می‌آید

آخرهفته دلم تنگ تر از هر روز استجمعه هاپای دلم لَنگ تر از هر روز استابر چشمم پُرِازبغض و دلم بارانی استسوز این حنجره خوش رنگ تر از هر روز است

پنجشنبه هانفسم تنگ میشودفردا که جمعه شدچه کنم با غروب آن ..

جمعه هابيشتر از هر روز ديگر نگرانت میشوممیترسم دلت بگيردو كسی را نداشته باشی تا غصه هايت رابه جان بخردمیترسم دلت بگيرد و غم هايت تازه شودجمعه ها بيشتر از هر روز ديگر نگرانت میشوم …

دلتنگ مى شومبى حوصله …و توغروب جمعه هاكمى بيشتراز هميشه نيستى …تو بیامن قول مى دهمحال تماماين جمعه هاى بى حوصله خوب شودفقط بیا

بین ما چیزى نبود
که حالا
این پاییزى راکه تنهاترم مى کند،
به تو نسبت بدهم!
به آبان که رسیدى،
یک نخ سیگار آتش بزن
و رو به پنجره،
براى خورشید دم غروب،
از دخترى با موهاى قرمزش بگو،
که هرگز نبود

کاش می ‌شد در غروب آفتاب
بی صدا با سایه ها کوچید و رفت

همیشه او مرا ترک کرد
همیشه من گریان ماندم
بعد از رفتن کشتی
بعد از غروب آفتاب…
همیشه پیشانی من
به دیوار حسرت ها کوبیده شد و شکافت…
این چه عشقی بود!؟

این گرگ و میش وقت طلوع است یا غروب..
در چشم هاي نیلی مایل به روشنت؟!

پنجره هاي عالم را خواهم شکست
اگر بدانم غروب رابا دلگیری به
تماشا نشسته اي

صبح خوشگلتوووون بخير
صبحانہ تون سرشار از عشق
زندگيتون بهارۍ
لب هاتون انارۍ
دلتون از غصہ عارۍ …!جمعه تون شاد و زیباوعالی

ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﻭ ﺑﻮﯼ ﺣﻠﻮﺍﯼ ﺧﯿﺮﺍﺕ …ﯾﺍﺩ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﺭﻓﺘﻪ …ﻃﻌﻢ ﺗﻠﺦ ﯾﮏ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻗﻬﻮﻩ ﻓﻮﺭﯼ …ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻻﮐﺮﺩﺍﺭ …

ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﺍﺳﺖﻭ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﻫﺎﯾﯽﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﻧﺪﺍﺭﻣﺸﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ …

نگاه کن!زیباجانآن گل سرخ پر پر لای دفترمهنوز به سرخیهمان پنجشنبه ی دور دیدار استنگاه کن.

 روز پنجشنبه استروزی خوبوز سعادتبه مشتری منسوب

همان روز که قول دادمبوسه هایم را نسیم به تاراج نبرد.همان پنج شنبه ی فیروزه ای رنگکه دلگرمی آغوشت در من چون شراب چرخید.همان روزکه به سیب سرخ چشمانت کودکانه خندیدم.

من یک پنج شنبهدر دل آذردر میانه ی پاییزدر اوج تقویمجا مانده ام!و تو مدتهاست رفته ای …اگر نیاییباران هم از کنار ما با لکنت می گذردجمعه های بی روزن و پنجرهقد می کشند در نگاه سبز تمام پنجشنبه هاو کسی سراغ از ستاره و سیب و سلام نمی گیرد.اگر نیاییهمین اتفاق – ساده، دوستت دارم –به جایی نمی رسد.مرد اگر بودمنبودنت را غروب های زمستاندر قهوه خانه ی دوریسیگار می کشیدمنبودنت دود می شدو می نشستروی بخار شیشه های قهوه خانه.بعد تکیه می دادم به صندلیچشمهایم را می بستمو انگشتانم را دور استکان کمرباریک چای داغ حلقه می کردمتا بیشتر از یادم بروی.نامرد اگر بودمنبودنت راتا حالا بایدفراموش کرده باشم

یک شمع خاموش می شود
یک ستاره می میرد
یک جای خالی هرگز پر نمی شود
پنجشنبه و یاد درگذشتگان

شاید دیدن عکس هایتیاگوش دادنبه آهنگ مشترکمانو حتىفکر کردن به تو لذت بخش باشداما هیچ کدامبه اندازهعصر پنجشنبه اىکهدر کنارَت سپرى میشودعاشقانه نیست ..شعر از : رضا ناظمى

در این پنجشنبه های غمگین و دلتنگی …ساده می گویم پدرم دل بریدن ساده نیست
چشم های مهربانت را ندیدن ساده نیست

هر پنجشنبه رفتگانت را به یاد آر…یادی هم از من کن که از یاد تو رفتمشعر از : احسان پارسا

پنجشبه است و دل پر از بی تابی فرزند
دیده به سویت نگرانست هنوز
غم نادیده تو بار گران است هنوز
رفتی و دیده و داغت به دل ماست هنوز
هر کجا می نگرم روی تو پیداست هنوز
بعد از توبه کدام کوه تکیه کنم
پنجشنبه بیاد همه مسافران بهشتی

پنجشنبهاستو چشمهای دلواپسی براهاجابتمکنالتماس ِنگاه ….شعر از : مریم رضایی

من تنها کسی هستمکه در تقویمشپنج شنبه هابه مناسبت تنهایی تعطیل است!

تمام شهر پر از سکوت میشودپنجشنبهو تمام دلم پر از هجوم بغض!دلم نمیخواست که تمام شویدلم نمیخواست که تمام شومتمام کنم …خاطرات سالیان دور راولی همیشه یکنفر درون مننشسته استو انتظار میکشد سکوت را !

نمی دانمرگبار بر بهار پنجشنبه اول سالخواهد باریدو یا شاید واپسین دقیقه ی سال راکه باردار سرخی انار است به رگباربندند

و پنجشنبه حرفی ندارد برای زدنگریه میکند غزلیدر پیاده روی دفترمکه تا چندی دیگرغریب خواهد ماندغریب خواهد گریست تا ابد

صفحه صفحه ی تقویم ؛سپید … سیاهدوباره ورق ورق …آه از این پنجشنبه های مزمن .از این راه یخ زده ی گلوکه درست همین روزباید مسدود شود

ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ …ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ …ﮔِﺰﮔِﺰ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﺧﻢ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﻫﺎ …ﺷﻮﺭﯼ ﺍﺷﮏ ﻫﺎ …

چرا به یاد نمی آورم؟!من آدمی را دوست می داشتم.ستاره و ارغوان را دوست می داشتم.شکوفه و سیگار و خیابان را دوست می داشتم.گردهمائی گمان های کودکانه را دوست می داشتم.نامه ها ،ترانه ها وغروب های هر پنجشنبه را دوست می داشتم.آواز و انار و آهو را دوست می داشتم.من نمی دانم،من همه چی را دوست می داشتم …

اگر نیاییباران هم از کنار ما با لکنت می گذردجمعه های بی روزن و پنجرهقد می کشند در نگاه سبز تمام پنجشنبه هاو کسی سراغاز ستاره و سیب و سلام نمی گیرد

ﭼﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻰ ﺩﺭﺩﺳﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺭﻓﺘﮕﺎﻥ !ﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻰ ﻇﺮﻓﻰ ﺭﺍ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﻴ ﮑﻨﻨﺪ،ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﺩﻟﻰ ﺭﺍ ﺁﺯﺭﺩﻩ !ﺗﻨﻬﺎﺑﻪ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺍﻯ ﻗﺎﻧﻌﻨﺪ .

روز جمعه بخیر!
باشد که نسیم صبحگاهی این جمعه زیبا
همه سختی‌های هفته گذشته را از ذهنت پاک
و تو را از انرژی فراوان برای شروع یک هفته پر تلاش سرشار کند.

دلتنگی که شعر نمی خواهدکافیست بنویسیعصرهای جمعهبلندترینو دلگیرترین شعر جهان را سروده ای

بگو لبخندهایت را کدام جمعه بازار می فروشی …جانم برای تولبخند هایت مال من

نبودنتتمام روزهای هفتهقلبم را به درد می‌ آورداما جمعه که می‌ شودجای خالی‌ اتطور دیگری تیر می‌ کشد

جمعه‌ها باید که فارغ شد
از این شهرِ شلوغ
دور شد از قیل و قال
جمعه یعنی حال خوش
جمعه یعنی؛ بی خیال

جمعه تون شاد
زندگی هدیه‌ای است
که هر بامدادکه بر می‌خیزیم
روبان‌های دور آن را با عشق باز میکنیم
هدیه امروزتون شادی خوشبختی و یه دنیا زیبایی

همین تو، که حتى فکرَش را هم نمیکنى
میتوانى دلیلِ حالِ خوبِ
جمعه هاى یک نفر باشى…
خودَت را دریغ مکن

چرا جمعه را محکوم به کلافگی
و بی حوصلگی می‌کنیم؟
من جمعه‌ها خوشحال ترم ….
چون یک هفته دیگر
از دوست داشتنت را
با عشق به پایان رساندم.

دلت که گرفته باشد
با صدای ترانه که هیچ
با صدای دست فروش دوره گرد هم
گریه می‌ کنی
و این است شرح حال غروب جمعه های من

یک روز می‌افتد؛ آن اتفاق خوب را می‌گویم …
من به افتادنی که برخاستن اوست ایمان دارم.
هر لحظه، هر روز، هر جمعه … السلام علیک یا صاحب الزمان

یاد تو قرن هاست که در جمعه حاضر است.

همه گویند به امید ظهورش صلوات
کاش این جمعه بگویند به تبریک حضورش صلوات
« اللّهم عجّل لولیک الفرج »

کدام جمعه دعا مستجاب خواهد شد / سوار صاعقه پا در رکاب خواهد شد
کدام جمعه ز عطر بهشتی گل یاس / بهار غرق شمیم گلاب خواهد شد
چشم در راهیم، اما قاصدی در راه نیست / جمعه هم آمد، ولی آن جمعه دلخواه نیست
ما کجا و نورباران شب دریا کجا / قطره در خواب و خیالِ جذر و مد ماه نیست

بی تو هر جمعه
گرفتارِ غروبیم.‌
نمی‌آیی چرااا!

جمعه ها
تمام دردهایش را
با صبح آغاز میکند
با سکوتش
جان آدم را به لبش می رساند
به غروب که می رسد
پر می‌ شود از بغض
پشت پنجره ی خیال که باشی
با او می گریی

از روز، غروبش
از هفته، جمعه اش
از سال، پاییزش
و از من، تمامم دلگیر است.

جمعه مرد بی معشوقه ایست
با پیرهنی چروک
که تنهایی اش را
لای شعرهایش
پک می‌زند
فقط عصرها
کمی خاکستری تر

به جمعه که میرسم
یاد تو مرا بیشتر به سمتت میکشاندم
به غروبش که میرسم
دیگر در اینجا نیستم و
میروم به اغما نمیدانم
شاید در عصر جمعه
عاشق‌ترین مجنون
رشته‌های احساسش پاره شده
که این چنین دلگیر است.

جمعه یعنی پشت یک پنجره
وسط ازدحام نبودنت، غرق شدن
جمعه یعنی تو، وقتی که نیستی

چه دلگیر است هم جمعه باشد
هم ابر باشد هم باران باشد
هم خیابان خیس باشد.
اما نه چشمی نگران
نه دستی برای فشردن
نه پایی برای قدم زدن
نه نگاهی برای زل زدن

روز‌ها را در انتظار آدینه
یکی پس از دیگری سر میکنم
غروب جمعه
خیال تو و جشن دلتنگی من
چه مراعات النظیر بی نظیری

جمعه ها دارد دلم، حال و هوای دیگری
می پرد برق از نگاهم، با صدای هر دری
شوق دیدار تو دارم، خسته ام از بی کسی
خوشبحال هر که دارد، در کنارش دلبری

شنبه‌های آفتابی هم بدونِ تو
با بغض سر میشود…
حسابش را بکن
غروبِ جمعه هایِ بارانی
بدونِ تو چه حالی دارم…

به روز‌هایی رسیده ام که دیگر چند شنبه هایش مهم نیست
آدم‌ها و روزهایش همه جمعه شده اند!

نه اینکه رفتن بلد نباشم‌ها
من فقط مى خواهم
حداقل براىِ تو
جمعه‌ها غم انگیز نباشد…

سالی که بر من و تو گذشت
فقط سیصد و شصت و پنج روز نبود!
جمعه‌ها را باید، دو روز حساب کرد…!

جمعه باشد
غروب باشد
دریا هم باشد
تو نباشى
این خودش غمگین‌ترین شعر جهان است.

دوباره جمعه و دلواپسی ها
غبار کوچه ها و بی کسی ها
و چشمانی که تار عنکبوتی
نموده مهر و مومش تا بیایی

جمعه
همه چیز تعطیل است
اِلا دوست داشتن تو

چه جمعه زیبایی خواهد بود
وقتی …
بهترین‌ها را برای دیگران بخواهید.

جمعه‌ها زیبا باشید
زیبا سخن بگوئید
زیبا فکر کنید
زیبا بنگرید
مثل چشمه زلال باشید
مثل ساحل آرام باشید
خواهید دید که دیگران
مثل دریا بیقرارتان می‌شوند.

بگو لبخندهایت را کدام جمعه‌بازار می‌فروشی …
جانم برای تو
لبخندهایت مال من

جمعه ات به خیر
هر کجا هستی به یاد من باش
من با تو چای نوشیده ام
سفر‌ها کرده ام
از جنگل
از دریا
از آغوش تو شعر‌ها نوشته ام
رو به آسمان آبی پرخاطره
از تو گفته ام
تو را خواسته ام
آه ‌ای رویای گمشده
هر کجا هستی
جمعه ات بخیر …

جمعه‌ ها باید که فارغ شداز این شهرِ شلوغدور شد از قیل و قالجمعه یعنی حالِ خوشجمعه یعنی؛ بی‌ خیال

جمعه یعنینفست تنگ هوایی ستکه پر از دلتنگی ست …

اگه روز و شبِ دنیایه عمرِ غرق تشویشهیه جمعه این کلافِ کوربه دست عشق وا میشه

آرامش یعنیعصر جمعه از کابوس بپرمببینم نشسته‌ ایو موهایت را می‌ بافی

جمعه باشدغروب باشددريا هم باشدتو نباشىاين خودش غمگين‌ ترين شعر جهان است

چرا جمعه را محکوم به کلافگیو بی‌ حوصلگی می‌ کنیم ؟من جمعه‌ ها خوشحال‌ ترمچون یک هفته دیگراز دوست داشتنت رابا عشق به پایان رساندم

غروبِ جمعه را دوست دارم
به خاطرِ دلتنگی ات
که
آرام
آرام
سرت
را
روی شانه ام می گذارد

وقتی نباشی جمعه می‌ باردعصرِ وخیمی در دلش داردآنقدر می‌ بارد که داغش رابر واژه‌ های شعر بگذارد !

جمعه بانوی سپید پوشی استکه دلش بی نصیب از پناه چترهاخیس خیس می‌ رقصد در انتظار آمدنتگمان کنمبازار بیقراری‌ هایشگرم گرم است

جمعه تون شادزندگی هدیه ای استکه هر بامدادکه بر می خیزیمروبان های دور آن را با عشق باز میکنیمهدیه امروزتون شادی خوشبختی و یه دنیا زیبایی

یک جمعه بود و یک عمرآن روز آشناییای کاش آشنا جاناین جمعه هم بیایی

جمعه ات به خیرهر کجا هستی به یاد من باشمن با تو چای نوشیده امسفرها کرده اماز جنگلاز دریااز آغوش تو شعرها نوشته امرو به آسمان آبی پرخاطرهاز تو گفته امتو را خواسته امآه ای رویای گمشدههر کجا هستیجمعه ات بخیر …

جمعه ها زیبا باشیدزیبا سخن بگوئیدزیبا فکر کنیدزیبا بنگریدمثل چشمه زلال باشیدمثل ساحل آرام باشیدخواهید دید که دیگرانمثل دریا بیقرارتان می شوند

اگر من بزرگ نمی شدم پدربزرگ هنوز زنده بودموهای مادرم سفید نمی شدمادربزرگ در ایوان خانه باز می خندیدتنهایی معنایش همان تنها بودن در اتاقم بودغروب جمعه برایم انقدر دلگیر نبودچقدر گران تمام شد بزرگ شدن من

من و تو که خوب میدانیمجمعه سال هاست که هیچ داستان خوشایندی نداردپس بیا از همین الانبه استقبال عصر دلگیر جمعه برویم

غروب جمعه را دوست دارم !!به خاطر دلتنگی ات …کهآرامآرامسرت راروی شانه ام می گذارد …

جمعه ها را نمیشود به تنهایی سپری کردباید کسی را داشته باشیتا ساعت های تنهایی ملال آور را به پایان برسانیکسی که از جنس خودت باشدنگاهت را بخواند، بغض صدایت را بفهمدجمعه ها باید کسی را داشته باشیتا دستانش را در دستانت بگذاری و تمام شهر را قدم بزنیکسی که در کنارش زمان و مکان را از یاد ببریجمعه ها به تنهایی تمامت میکنند اما تمامی ندارند

منتظرم که جمعه بیاید وهمه ی تقصیر ها رابندازم گردن آن بیچارهاصلا  خودم هم میدانمروزها هیچ تقصیری ندارند …تو نیستی  و هر روز پر از دلتنگی ام …چه فرقی می کند سه شنبه باشد یا جمعه