استوری برای محرم

تسلیت ای یاران ماه محرّم شدبزم عزاداران حلقه ماتم شدجبریل امین سینه زده جامه دریدهخون جگر فاطمه از دیده چکیدهماه عزا آمد

در عالم مستی به دنبال حسینممن تشنه به دیدار علم دار حسینمدوست دار حسینم و دوست دار ابوالفضلگر لطف کنند نوکر خاندان حسینمیا ابا عبدالله حسین (ع)

رخصت دهید شال محرم بیاوریدپیراهن عزای مرا هم بیاوریدبا اشکتان جراحت او خوب می شودای چشمهای غم زده مرحم بیاوریدمادر رسیده است کمی کوچه وا کنیدمادر رسیده گریه کند دم بیاورید

برخورد حسین با حربرخورد خداست با ماگناه را که ندید می گیرد هیچتحویلمان هم می گیرد عجیب

افراشت به کوی عشق، پرچم، عباسدر عشق، فشرده پایِ محکم، عباسبی آب، از او گلشنِ دین شد سیراببی دست، گرفت دستِ عالَم، عباس

شب جـــــمعه است هـــــوایت نکنم می میرم
یادی از صحـــــن و ســـــرایت نکنم می میرم
نـــــاله وشکـــــوه حرام است بر عشاق ولـــــی
از فراق تو شــــــــــکایت نکنم می میرم
سجــــــــــده بر خاک شما ســـــیره ی هر معصومی است
سجـــــده بر تربت پایـــــت نکنم می میرم
دوریــــــــــت درد من و نام تو درمـــــان من است
تا خود صبح صــــــــــدایت نکـــــنم می میرم
به دعــــــــــا کردن تو نوکر این خانه شــــــــــدم
هر ســـــحر ذکر دعایت نکنـــــم می میـــــرم
وضع من را به خدا روضه ی تو ســــــــــامان داد
من اگر گــــــــــریه بـــــرایت نکنم می میرم
جان ناقــــــــــابل من کــــــــــاش فـــــدای تو شود
اگر این جــــــــــان به فـــــدایت نکنم می میرم
شــــــــــعرهایم همــــــــــگی درد فـــــراق است ببخـــــش
صحبت از کرب وبلایت نکــــــــــنم می میـــــرم

ماه اشک های بی اختیارماه غمبار اسیرانماه فریادهای خونینو ماه طنین، مؤید صحرای عشقبر شما عاشوراییان تسلیت باد

در كوچه ها نسیم بهشت محرّم است
این شهر بی مجالس روضه جهنّم استپیراهن سیاه عزاداری شما
زیباترین تجلّی عشق مجسّم استشكر خدا كه هیئتمان باز دایر است
شكر خدا كه بر سر این كوچه پرچم استبیرون ندیده اید زنی ایستاده است؟
بالش شكسته است، قدَش هم كمی خم استلبخند تلخ فاطمه بر تك تك شما
یعنی خوش آمدید و همان خیر مقدم استمن كه ندیدمش دم در، خب شما چطور؟
صد حیف سوی چشم گنهكار ما كم استپرواز می كنیم از این پیله های تنگ
فصل بلوغ شیعه یقیناً محرّم استدر مجلس عزای امام قتیل اشك
روضه به شور و واحد و نوحه مقدّم است

ای اشک کجایی که غم از راه رسیداندوه عظیم و ماتم از راه رسیدیک سال گذشت و باز یک بار دگرپلکی زدی و محرم از راه رسید

حسین جان
روزی که شود ” اِذَا السَّمٰاء ُانْفَطَرَت ”
وانگه که شود ” اِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَت ”
من دامن تو بگیرم اندر ” سُئِلَتْ ”
گویم صَنَما ” بِاَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَت ”
عشق تو مرا ” اَلَسْتُ مِنْکُمْ بِبَعید ”
هجر تو مرا ” اِنَّ عَذٰابی لَشَدید ”
بر کنج لبت نوشته ” یُحیِی و َیُمِیت ”
مَنْ مٰاتَ مِنَ الْعِشقِ فَقَد مٰاتَ شَهید

فریاد حسین را شنیدیم همهاز کوفه به سوی او دویدیم همهرفتیم به کربلا ولی برگشتیاز شمر امان نامه خریدیم همه

 ای آن که غمت مسئله آموز من است
شور غم تو در دل پرسوز من است
روزی که حسین! بر تو من گریه کنم
سوگند به تو که بهترین روز من است  . . .
ایام سوگواری حسینی تسلیت باد

گودال که تشنه بود، خونش نوشیداز رگْ رگِ سنگ، باز خونش جوشیدتا خاطره اش ز یادهامان نروداز درد، شفق، لباسی از خون پوشید

محرم آمد و ماه عزا شد
مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید
دوباره شور عاشورابه پا شد

جانت به کویر تفته دریا بخشیدهفتاد و دو گل، به متن صحرا بخشیدبا جلوه ی کربلای عاشوراییخون تو به رنگ سرخ معنا بخشید

شمیم عاطفه در کوچه ها رها شده است
دوباره هر شب من رنگ کربلا شده استوزیده در همه جا عطر سیب حضرت عشق
قسم به ساحت گریه قسم به ساحت عشقدوباره شوق حرم تا خدا دلم را برد
به عرش روشن کرب و بلا دلم را برددوباره ماه محرم، رسیده ماه عزا
غروب غربت جانکاه سیدالشهداصدا صدای قدیمی طبل و زنجیر است
فضا فضای صمیمی ولی چه دلگیر استخروش ناله‌ی حیّ علی العزا در راه
دوباره قافله‌ی روضه های ثاراللهبرات گریه دوباره به چشممان دادند
به ما حسینیه‌ی‌ گریه را نشان دادندحسینیه است؟ نه، خیمه؟ نه، کربلا اینجاست
مزار خون خدا فی قلوب من والاستمحرم آمده آقا صدایمان کردی
برای عرض ارادت، جدایمان کردیلیاقتی بده تا روضه خوان تو باشم
عنایتی که فقط در امان تو باشمبگیر دست مرا وقت خسته حالی ها
پری بده به دلم در شکسته بالی هامرا به غربت بی انتهای خود بردی
شبی که گوشه‌ی‌ صحن و سرای خود بردیهنوز ندبه‌ی غم در رواق تو جاری است
هنوز داغ عطش بین باغ تو جاری استصدای مرثیه‌ی آب آب می آید
صدای گریه‌ی‌ طفل رباب می آیدهنوز علقمه لب تشنه‌ی لب سقاست
هنوز چشم حرم در مصیبتش دریاستامید اهل حرم می رود به قربانگاه
و یا به سوی منا می رود ذبیح اللهشکسته قلب حرم، یا مجیب می گوید
نگاه خسته ای أین الحبیب می گویداز آسمان و زمین تیر و دشنه می بارد
ز هر کرانه فقط تیغ تشنه می باردصدای ناله‌ی أمن یجیب می آید
صدای روضه‌ی‌ شیب الخضیب می آیدخمیده خواهری انگار می رود از حال
گمان کنم که رسیده حوالی گودالمیان هلهله‌ی بی امان چه می بیند؟
میان نیزه و تیر و سنان چه می بیند؟نه سیدالشهدا بر جدال طاقت داشت
نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشتهوا ز باد مخالف چو قیرگون گردید
عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردیدبلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

نسیم روضه وزیده محرم آمده استزمان گریه به ارباب عالم آمده استدوباره بیرق و پرچم دوباره طبل و کتلکه ماه مرثیه و غصه و غم آمده است

رفت حاجی به طواف حرم و باز آمد
ما به قربان تو رفتیم و همانجا ماندیم…
صلی الله علیک یا اباعبدالله الحسین

دلم دریاچه ی غم شد دوباره / قد آیینه ها خم شد دوباره
صدای سنج و دمام اومد از دور / بخون ای دل محرم شد دوباره . . .

به زهرا که به فرموده ی حق خیر کثیر است
به حیدر که شهنشاه غدیر است
نوشته به درِ عرش
حسین بن علی بن ابی طالب امیر است

فصل عزا آمد و دل غم گرفت
خیمه دل بوی محرم گرفتزهره منظومه زهرا حسین
کشته افتاده به صحرا حسین
–
دست صبا زلف تو را شانه کرد
بر سر نی خنده مستانه کردچیست لب خشک و ترک خورده ات
چشمه ای از زخم نمک خورده اتروشنی خلوت شبهای من
بوسه بزن بر تب لبهای من
–
تا زغم غربت تو تب کنم
یاد پریشانی زینب کنمآه از آن لحظه که بر سینه ات
بوسه نشاندند لب تیرهاآه از آن لحظه که بر سینه ات
بوسه نشاندند لب تیرها
–
آه از آن لحظه که بر پیکرت
زخم کشیدند به شمشیرهاآه از آن لحظه که اصغر شکفت
در هدف چشم کمانگیر هاآه از آن لحظه که سجاد شد
همنفس ناله زنجیر ها
–
قوم به حج رفته به حج رفته اند
بی تو در این بادیه کج رفته اندکعبه تویی کعبه به جز سنگ نیست
آینه ای مثل تو بی رنگ نیستآینه رهگذر صوفیان
سنگ نصیب گذر کوفیان
–
کوفه دم از مهر و وفا می زدند
شام تو را سنگ جفا می زدندکوفه اگر آینه ات را شکست
شام از این واقعه طرفی نبستکوفه اگر تیغ و تبرزین شود
شام اگر یکسره آذین شودمرگ اگر اسب مرا زین کند
خون مرا تیغ تو تضمین کند
–
آتش پرهیز نبرد مرا
تیغ اجل نیز نبرد مرابی سر و سامان توام یا حسین
دست به دامان تو ام یا حسینجان علی سلسله بندم مکن
گردم از خاک بلندم مکن
–
عاثقبت این عشق هلاکم کند
در گذر کوی تو خاکم کندتربت تو بوی خدا می دهد
بوی حضور شهدا می دهدمشعر حق عزم منا کرده ای
کعبه ی شش گوشه بنا کرده ای
–
تیر تنت را به مصاف آمدست
تیغ سرت را به طواف آمدستچیست شفابخش دل ریش ما
مرحم زخم و غم و تشویش ماچیست به جز یاد گل روی تو
سجده به محراب دو ابروی تو
–
بر سر نی زلف رها کرده ای
با جگر شیعه چه ها کرده ایباز که هنگامه برانگیختی
بر جگر شیعه نمک ریختیکو کفنی تا که بپوشم تنت
تاگیرم دامنه ی دامنت

مـحرم شد از غم نگاهم گرفت / به سوزانترین اشک، آهم گرفت
شکست در گلو بغض سوزان من و / عطر حسین روح و جانم گرفت …
السّلام علیک یا ابا عبد الله …

خلائق خاک بر سر جملگی زاری کنید
محرم ماه خون آمد عزاداری کنید
ز خاک نینوا فریاد می خیزد چنین
حسینم یار می خواهد، وفاداری کنید . . .

محرم ماه الفت با جنون است / چراغ کوچه هایش بوی خون است
محرم حرمت خون است و خنجر / تلاطم می کند حنجر به حنجر . . .

صدها نفر از رقص جنون جا مانده
سالار درین قافله تنها مانده
دلها شده پر درد مگر علت چیست؟
چند روز دگر تا به مـحرم مانده

حـتی خـدا مـیان حسـینیه ی غمـش
سوگند خورده است به ماه محرمششبهای قدر محترم و با فضیلت اند
امّـا نمی رسند به شبهای ماتمشامروز نه، غروب همان سال شصت و یك
مـا را گـره زدنـد به نخـهای پـرچمشاین دستمال گـریه پر از نـور می شود
وقتی به دست روضـه ی خورشید می دمشچشمی كه از برای تو گریان نمی شود
باید حـواله داد به دست جـهنمشجانم فدای ِ محتشم و خانواده ات
با این: چه نوحه و چه عزا و چه ماتمش

چه خوش است اگر ببینم عرفات و کربلا را
حرم عزیز زهرا، شب مشعر و منا را
به خدای کعبه سوگند همه حج من حسین است
به دوصد منا نبخشم عرفات کربلا را

باز محرم رسید، این من و گریه‎هایم / رفع عطش می‎کند، فرات اشک‎هایم
باز محرم رسید، دلم چه ماتمزده / کسی میان این دل، خیمه ماتم زده
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

آنان که به گوش دل شنیدند تو را
رفتند و به پای دل رسیدند تو را
آن کوردلان که بر دلت تیر زدند
دیدند تو را، ولی ندیدند تو را . . .
ایام سوگواری حسینی تسلیت باد

بازهم بساط روضه دلبر فراهم است
هر ماه من ز داغ تو ماه محرم است

عطری که از حوالی پرچم وزیده است
ما را به سمت مجلس آقا کشیده است
از صحن هر حسینیه تا صحن کربلا
صد کوچه بازکنید محرم رسیده است

با آب طلا نام حسین قاب کنید
با نام حسین یادی از آب کنید

تمام شد شب عید و نوای غم آید
که نم نمک غم عالم به روی هم آید**محرم نزدیک است برای استوری
دست بر سینه نهاده
همه تعظیم کنید
مادری دست به پهلو
کمری خم آمد

محرم نزدیک است برای تسلیت
اهل عالم
دارد از ره ماه ماتم می‌ رسد
هیئتی‌ ها
یا علی
دارد محرم می‌ رسد

راه را باز نمایید
محرم آمد
دم بگیرید که هنگامه ی ماتم آمد

صدای پای کاروان کربلا می آید
این خبر را برسانید به کنعانی ها
بوی پیراهن خونین کسی می آید

ماه اشک های بی اختیار
ماه غم بار اسیران
ماه فریادهای خونین و ماه طنین
مؤید صحرای عشق

عید (غدیر) گذشت و خبر از یار نیامد
بر زخم دل فاطمه، غم خوار نیامد
چند روز دگر مانده که با ناله بگوئیم
ای اهل حرم میر و علمدار نیامد
سقای حسین، سید و سالار نیامد

نسیم روضه وزیده محرم آمده است
زمان گریه به ارباب عالم آمده است
دوباره بیرق و پرچم دوباره طبل و کتل
که ماه مرثیه و غصه و غم آمده است

لباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کن
که گشته ماه عزا و دوباره گشت محرم

دارند گوشه و کنار شهر تکیه می زنند
در غم بی تکیه گاهی زینب

متن دست ما را به مُحرّم برسانیدتنهای کشتگان همه در خاک و خون نگر
سرهای سروران همه بر نیزه ها ببین
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

محرم نزدیکه آقا
دمید روح غم اندر تن مه غم عالم
تو نوحه سر بده چون شد عزای اشرف آدم

دل بیقرار و بی سرو سامان شدم حسین
این سفره های روضه پر از رزق و برکت است
شکر خدا دو مرتبه مهمان شدم حسین

دارد می آید محرم
ماه حسین و علمدار
هیهات از هرچه ذلت
از زندگانی چو مردار

ماه خون ماه اشک ماه ماتم شد
بر دل فاطمه داغ عالم شد

دارد می آید محرم
ماه همیشه سیه پوش
ماهی که هر انقلابی
از یاد آن گشته پرجوش

دارد می آید محرم
ماه مساجد، تکایا
ماه غم و اشک و ماتم
بر غربت ابن زهرا

رخصت دهید شال محرم بیاورید
پیراهن عزای مرا هم بیاورید

ماه محرم آمد و گریان شدم حسین
تا که هلال ماه عزایت حلول کرد

یک کاروان دل به سویت
تو رهروی سوی فردا
دارد می آید محرم
ماه پر از یاد مولا

صدای قافله ی عشق میرسد بر گوش
که چند شب دگر آقا محرمت آید..!

هم عشق حسین، معنی زندگی است
هم گریه بر او کمال سازندگی است . . .

فریاد حسین را شنیدیم همه
از کوفه به سوی او دویدیم همه
رفتیم به کربلا ولی برگشتی
از شمر امان نامه خریدیم همه

با بوی محرم الحرام تو حسین
ایام عزا و غصه آغاز شود

خبر کن ای دل همین امشب تمام غم های عالم را
که غرق خون در افق دیدم حلال ماه محرم را

گودال که تشنه بود، خونش نوشید
از رگْ رگِ سنگ، باز خونش جوشید
تا خاطره اش ز یادهامان نرود
از درد، شفق، لباسی از خون پوشید

ای اشک کجایی که غم از راه رسید
اندوه عظیم و ماتم از راه رسید
یک سال گذشت و باز یک بار دگر
پلکی زدی و محرم از راه رسید

ســـلام مــن بــه مـحـرم، مـحـرم گــــل زهــرا
بـه لطـمه هـای ملائـک بـه مــاتـم گــل زهـرا
سلام من بـه محـرم بـه غصـه و غــم مـهـدی
به چشم کاسه ی خون وبه شال ماتم مـهـدی

تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست
از قیام تو پیام تو عیان است هنوز
همه ماه است محرم، همه جا کرب و بلاست
در جهان موج جهاد تو روان است هنوز

  يادتان باشد لباس مشكيم را تا كنيد
گوشه اي از قبر من اين جامه را هم جا كنيد
كاش من در شام تاسوعا بميرم تا شما
خرجيم را نذر ظهر عاشورا كنيد

محرم ماه عاشورا است و شهید شش ماهه، محرم ماه دل‌های شکسته کودکان حرم است و زینب شکسته بندی که خود بیش از همه می‌شکند، محرم ماه داغ برادر است و سرداری که مشک بر دندان در راه خیمه‌های کودکان تشنه آسمانی گام بر می‌دارد.
نه اشک‌ها در چشم دوام می‌آورند نه حرف‌ها بر زبان، روایت درد آسان نیست و زبان بسیار ناتوان در گفتن ناگفتنی‌ها است.

صدای دسته زنجیرزن، غمی در منو شعله می‌کشد اکنون جهنمی در منشب است و از همه سو خیمه می‌زند اندوهکه تا بنا شود از نو محرّمی در منماه شهادت پسر فاطمه (س) تسلیت باد.

دلي دارم پريشان ابالفضل
هميشه مست وحيران ابالفضل
گداي گوشه گير او منم من
زده تكيه به ديوار ابالفضل

محرم نزدیک است یادمان باشد
اول نماز حسین بعد عزای حسین
اول شعور حسینی بعد شور حسینی
محرم زمان بالیدن است نه فقط نالیدن
بساطش آموزه است نه موزه
تمرین خوب نگریستن است نه فقط خوب گریستن

عالم همه قطره و دریاست حسینخوبان همه بنده و مولاست حسینترسم که شفاعت کند از قاتل خویشاز بس که کَرَم دارد و آقاست حسینفرارسیدن ماه محرم و ایام سوگواری امام حسین (ع) تسلیت باد.

به سینه هر که تمنای کربلا دارد!
همیشه در دل خود روضه ای به پا دارد!
کسی که عشق تو دارد دگر چه کم دارد!
بدون عشق تو عالم کجا بها دارد!
السلام علیک یا ثارالله

خبر آمد ز مهی بوی خدا می‌آیدماه داغ دل ما غرق نوا می‌آیددل ببازید عزیزان که زمان الم استماه اشک و الم و کرب و بلا می‌آیدماه اشک‌های بی اختیار، ماه غمبار اسیران، ماه فریادهای خونین و ماه طنین مؤید صحرای عشق بر شما عاشوراییان تسلیت باد.

تنهاي كشتگان همه در خاك و خون نگر
سرهاي سروران همه بر نيزه ها ببين
فرارسيدن ماه محرم تسليت باد

مرغ دل حسرت زده شیدای حسین است
سرمایه ی ما مشق الفبای حسین است
تاریخ بشر تا ابد الدهر مداوم
مدیون فداکاری و سودای حسین است
سروی که نشد خم به زر و زور ستمگر
آن سرو روان قامت رعنای حسین است
پایندگی پرچم اسلام در عالم
از غیرت و از همت والای حسین است

 انگار برای حسینی شدن ما ، راهی جز بی حسین شدن زینب نبود.
ماه محرم ماه پیروزی خون بر شمشیر تسلیت باد .

زینب همان شکوه که ناموس غیرت است
زینب که در مدینه قرق بود معبرشزینب همان که فاطمه از هر نظر شده است
از بس که رفته این همه این زن به مادرشزینب همان که زینت بابای خویش بود
در کربلا شدند پسرهاش زیورش
شعر غلامرضا سازگار به مناسبت ماه محرم
دو خورشید جهان آرا، دو قرص ماه، دو اختر
دو آزاده، دو دلداده، دو رزمنده، دو هم سنگردو شایسته، دو وارسته، دو دردانه، دو ریحانه
دو نور دیده در دیده، دو روح روح در پیکردو یاس ارغوانی نه، بگو دو آیة قرآن
دو یوسف نه، دو اسماعیل از یک قهرمان هاجرکشیده شانه بر مو، شسته صورت از گلاب اشک
گرفته، چون دو قرآن دخت زهرا هر دو را در بربه سر شور و به رخ اشک و به کف تیغ و به دل آتش
به سیرت، سیرتِ قاسم، به صورت، صورتِ اکبرمنای کربلا گردیده محو این دو قربانی
نوای نینوا از نایشان بر گنبد اخضرگرفته دستشان را برده با خود زینب کبری
که قربانی کند در مقدم ثار الله اکبربگفت‌ای جان جان، جان دو فرزندم به قربانت
تو ابراهیمی و اینان دو اسماعیل‌ای سرور!دو اسماعیل نه، دو ذبح کوچک، نه دو قربانی
قبول درگهت کن منتی بگذار بر خواهراگر اذنم دهی اینک به دست خود بگردانم
دو فرزند عزیز خویش را دور علی اصغرامید زینب است‌ای آفتاب دامن زهرا
که افتد این دو قرص ماه را بر خاک راهت سرسفارش کرده عبدالله جعفر بر من‌ای مولا
که این دو شاخة گل را کنم در مقدمت پرپربه اذن یوسف زهرا دو ماه زینب کبری
درخشیدند در میدان چو خورشید فلک گسترفلک در آتش غیرت، ملک در وادی حیرت
که رو آورده در میدان دو حیدر یا دو پیغمبر!یکی می‌گفت: دو خورشید از گردون شده نازل
یکی گفتا دو مه تابیده یا دو آسمان اخترندا دادند ما دو شیرزاده ایم زینب را
که باشد جدة ما فاطمه صدیقة اطهرپیمبر جد و زهرا جده و مادر بود زینب
حسین بن علی خال و پدر عبدالله جعفرخروشیدند همچون شیر با شمشیر یک لحظه
دو حیدر حمله ور گشتند بر دریایی از لشکرتو گفتی در احد تابیده دو بدر جهان آرا
و یا دو حیدر کرار رو آورده در خیبرز. آب تیغ هر یک آتشی می‌ریخت در میدان
که گفتی شعلة خشم خدا پیچیده در محشرچو آتش بر فلک فریاد می‌رفت از دل دشمن
چو باران بر زمین می‌ریخت دست و پا و چشم و سرز. هم پاشیده، چون پیراهن از هم هر دو اعضاشان
ز. بس بر جسم شان بنشست زخم نیزه و خنجربه خاک افتاد جسم پاکشان، چون آیة قرآن
دریغا ماند زیر دست و پا دو سورة کوثرچو بشنید از حرم فریادشان را یوسف زهرا
به سرعت آمد و بگرفت همچون جانشان در بردریغا دو همای عشق در آغوش ثارالله
همای روحشان از موج خون در آسمان زد پرچو دید از قتلگه آرند آن دو سرو خونین را
درون خیمه زینب گشت پنهان با دو چشم‌ترنهان شد در حرم کو را نبیند یوسف زهرا
مبادا چشم حق گردد خجل ز. آن مهربان مادربیا لیلا تماشا کن مقام و صبر زینب را
که در یک لحظه داده در ره دین دو علی اکبربه ثارالله و صبر زینب و خون دو فرزندش
سلام “میثم” و خلق خدا و خالق داور

فدای صداقت اون بی سوادی که وقتی ازش پرسیدند عشق چند حرفه؟
گفت:چهار حرفه!
همه بهش خندیدن
اما زیر لب زمزمه میکرد:
حسین…

بازدلشوره‌ای افتاده به جانم چه کنم
تندترمیزند آخرضربانم چه کنمپسرم رفته و چندیست از او بی خبرم
باز هم بی خبری برده امانم چه کنمآه یا راد یوسف پسرم برگردد
نگرانم نگرانم نگرانم چه کنمهمه ترسم از این است صدایم بزند
دیر خود رابه کنارش برسانم چه کنمگرگهادور وبر یوسف من ریخته اند
پدری پیرم وافتاده جوانم چه کنمبه زمین خورده انار من وصد دانه شده
جمع باید کنم او راو ندانم چه کنمجگرسوخته ام را زحرم پوشاندم
مانده ام زار که باقد کمانم چه کنم

دلم مست و لبم مست و سرم مست
بخون ای دل که صبرم رفته از دست
بخون ای دل محرم اومد از راه
بخون اجر تو با عباس بی دست . . .
عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری امام حسین(ع)

پدر آرامش دنیا، پدر فرزند أعطینا
پدر خون خدا اما، پسر مجنون پسر لیلابه کم قانع نبود اکبر، لبالب گشت از دلبر
به یکدیگر رسید آخر، لب رود و لب دریاپسر دور از پدر می‌شد، مهیّای خطر می‌شد
پدر هی پیرتر می‌شد، پسر می‌بُرد دل‌ها رادر این آشوب طوفانی، مسلمانان مسلمانی
مبادا اینکه قرآنی بیفتد زیر دست و پاپسر زخمی، پدر افتاد، پسر در خون، پدر جان داد
پسر ناله، پدر فریاد، میان هلهله، غوغاپسر از زخم آکنده، پسر هر سو پراکنده
پدر، چون مرغ پرکنده، از این صحرا به آن صحراکه دیده این‌چنین گیسو چنین زخمی شود پهلو؟
و خاک‌آلوده‌تر از او به غیر از چادر زهرا

خیمه ماه محرم زده شد بر دل ما / باز نام تو شده زینت هر محفل ما
جز غم عشق تو ما را نبود سودایی / عشق سوزان تو آغشته به آب و گل ما . . .

بار من را کمرم نه سر زانو برداشت
کاسه‌ی زانوی من در طلبت مو برداشتدر خداحافظی ات بود که من افتادم
آه راحت نتوان چشم ز. آهو برداشتآهوی خوش قد و بالای حرم، میکُشَمَش
نیزه زن را که رسید از رویت ابرو برداشتهر چه کردم بخدا روی به قبله نشدی
علتش نیزه‌ی آن بود که پهلو برداشتدیدم از دور کسی رَختِ تو را میپاید
آمدم زودتر از من او همه را او برداشتزخم‌های بدنت از دو طرف مرتبط اند
هر کسی نیزه‌ای از پشت زد از رو برداشتبین ِ. میدان نشد، اما وسطِ خیمه که شد
آخرش عمه‌ی تو دست به گیسو برداشتبخدا خسته شدم آه کجایی اکبر
کاسه‌ی زانوی من در طلبت مو برداشتعاقبت توی عبایی جگرم را بردم
با چه وضعیتی آخر پسرم را بردم

تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست
از قیام تو پیام تو عیان است هنوز
همه ماه است محرم ، همه جا کرب و بلاست
در جهان موج جهاد تو روان است هنوز . . .
آغاز محرم و ایام سوگواری حسینی تسلیت باد

محرّم آمده از شهر غم، عَلَم در دست
برای سینه زدن، تکیه شد سراسر دستمحرّم آمد و خم­خانه‌ی ازل وا شد
وضو ز. باده گرفتم، زدم به ساغر دستحسین آمده با ذوالفقار گریانش
که: هان حسینم و تنهاترین علم بر دستحسین آمده تا شرح شقشقیّه کند
حسین آمده با خطبه‌ی پدر در دست(چو دست برد به تیغ، آسمانیان گفتند:
به ذوالفقار مگر برده است حیدر، دست؟)چو ذوالفقار علی چرخ می‌زند، بی تاب
چه حال داده خدایا مگر به اکبر دست؟ز. خیمه گاه می‌آید چو گرد باد عطش
حسین را بنگر پاره‌ی جگر در دست!چه روز بود که دیدیم ما به کرب و بلا!
چه حال بود به ما داد روز محشر دست!بدو شکایت اهل مدینه خواهم برد
به خواب گر دهدم دیدن پیمبر، دستنشسته ام به تماشای زیر و رو شدنم
به لحظه‌ای که برد شمر، سوی خنجر، دستبه خویش می‌نگرم با دو چشم خون آلود
نگاه کردم و در نهر شد شناور، دستبه رود علقمه بنگر که می‌زند بر سر
به دستگیریِمان موج شد سراسر دست!
‌
نمی‌توانم بر روی عشق، بندم چشم‌
نمی‌توانم بردارم از برادر، دستتو هر دو چشم من! از هر دو چشم، چشم بپوش
ز. هر دو دست، برادر! بشوی دیگر، دستبه پای دست تو سر می‌دهند، سرداران
به احترام تو با چشم شد برابر، دست!به یاد دست تو‌ای روشنای چشم حسین!
چقدر شام غریبان زدیم بر سر، دستتو را فروتنی از اسب بر زمین انداخت‌
نمی‌رسید وگرنه به آن صنوبر، دستقنوت، پر زدن دست­‌های مشتاق است
به احترام ابوالفضل می‌کشد، پر، دست!مگر تو دست بگیری که دست­گیر تویی
به آستان شفاعت نمی‌رسد هر دست!اگر چه پیش قدت شد قصیده ام کوتاه
به اشتیاق تو شد، سطر سطر دفتر، دستحدیث دست تو را هیچ کس نخواهد گفت:مگر به روز قیامت رود به منبر، دست

عید (غدیر) گذشت و خبر از یار نیامد
بر زخم دل فاطمه، غمخوار نیامد
چند روز دگر مانده که با ناله بگوئیم
ای اهل حرم میر و علمدار نیامد
سقای حسین، سید و سالار نیامد

یک جهان روضه و یک ماه محرم داری
آه، آقای غریبم چقدر غم داریتا ابد هم که بخوانند همه مرثیه ات
باز هم روضه‌ی نا خوانده به عالم داریاین همه زائر دلسوخته‌ی خاکت را
از ازل داشته‌ای تا به ابد هم داریروضه خوان هات زیادند، یکیشان قرآن
مطلع فجر خدا سوره مریم داریدرد دل کن که نماند به دلت، چون پدرت
خواهرت هست کنارت، تو که مَحرم داریبهترین نوحه ما هست «غریب مادر»
صاحب روضه بگو، بهتر از این دم داری؟تا که نومید نگردد ز. درت محتاجی
تو هم انگشت هم انگشتر خاتم داریوقت تدفین تو‌ای شعر غریبی، پسرت
دید در وزن تنت چند هجا کم داری

حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود,
خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود,
ای که ره بستی میان کوچه ها بر فاطمه,
گردنت را می شکست آنجا اگر عباس بود…

اگر چه مثل محّرم نمی‌شوم هرگز
جدا ز. روضه و ماتم نمی‌شوم هرگزمرا ببخش مرا، چون که خوب می‌دانم
که توبه کردم و آدم نمی‌شوم هرگزاسیر جاذبۀ حُسن یوسف یاسم
که محو در گل مریم نمی‌شوم هرگزگناه کارم و حتی بدون اذن شما
بدان نصیب جهنم نمی‌شوم هرگزبه جان عشق قسم غیر چهارده معصوم (ع)
به پای هیچ کسی خم نمی‌شوم هرگزقسم به قلب سپیدت سیاهپوش کسی
بجز شهید محّرم نمی‌شوم هرگزنَمی فُرات بیاور چرا که من قانع
به سلسبیل و به زمزم نمی‌شوم هرگزدر انتهای غزل من دوباره می‌خواهم
فقط برای تو باشم نمی‌شوم هرگز

شـــــال مــاتَـمِــت آبـرو بـه مـن داد/مــوج پــرچمت دل رو داده بر بـاد
قـــــصه غــــــمت دریــــــای نـــگـاهـم/اســــم اعــظــمـت از لــــبــم نـیـفـتـاد
تــــویی کـه جـلوه تـا بـیکرونه داری/بـین دلای عــاشـق یـه خــونه داری
قـــــــدر تـــــموم عــــــالم دیــــوونـــه داری …

روایت است كه چون تنگ شد بر او میدان
فتاده از حركت ذوالجناح وز جولانهوا ز بادِ مخالف چو قیرگون گردید
عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردیدنه ذوالجناح دگر تابِ استقامت داشت
نه سیدالشهداء بر جدال طاقت داشتكشید پــا ز ركـاب آن خلاصه ی ایجاد
به رنگ پرتو خورشید، بر زمین افتادبلند مرتبه شاهی ز صدر ِ زین افتاد
اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

خبر آمد ز مهی بوی خدا می آیدماه داغ دل ما غرق نوا می آیددل ببازید عزیزان که زمان الم استماه اشک و الم و کرب و بلا می آید

قلبمون غرق شور و غوغاستاسمت آرامش روح ماستتوی طوفان این زمونههیئتت کشتی نوح ماست

• روز عاشورا، روز يادگيري رسم دين‌داري و آيين وفاداري است.
• روز عاشورا، روز هجرت آگاهانه و جانبازي عاشقانه در راه دوست است.
• روز عاشورا، روز انتخاب شهادت در عصر زندگي حاکمان جور است.

• روز عاشورا، روز دادن آنچه هست براي ايجاد آنچه بايد باشد.
• روز عاشورا، روز پايداري و وفاداري در عصر غروب دين در روزگار بي تفاوتي-هاست!
• روز عاشورا، روز متفرق شدن دنياطلبان و زرخواهان از محضر رهبر است.

• روز عاشورا، روز دادن آنچه هست براي ايجاد آنچه بايد باشد.
• روز عاشورا، روز پايداري و وفاداري در عصر غروب دين در روزگار بي تفاوتي-هاست!
• روز عاشورا، روز متفرق شدن دنياطلبان و زرخواهان از محضر رهبر است.

• نهضت عاشورا، پايه‌گذار تمامي نهضت‌هاي بر حق روزگاران است.
• عاشورا، يادآور اين شعار زيباست: خون بر شمشير پيروز است.
• عاشورا، صحنه پيكار تمامي ايمان در برابر تمامي كفر است.
• عاشورا، يادآور جوان مرداني است كه تاريخ سال‌ها بعد اين جوانان را در دفاع مقدس دوباره به چشم ديد.
• روز عاشورا، روز به بار نشستن «خون» در سوگ پرپر شدن گل هاي محمدي است.
• روز عاشورا، روز استقامت در دين، به بلنداي «صراط مستقيم» است.
• روز عاشورا، روز تماشاي چگونه مردن براي آموختن چگونه زيستن است.

• عاشورا، منشوري است که با براده هاي آفتاب حسين(علیه السلام) ، عالم را سيراب مي کند.
• ظهر عاشورا، ميعادگاه ملاقات خداوند با سالار شهيدان(علیه السلام) است.
• روز عاشورا، وداع پرسوز و گدازترين خواهر، با عزيزترين برادر تاريخ است.
• عاشورا، يادآور مردان غيوري است كه امر به معروف و نهي از منكر را ارج نهادند.
• مهم‌ترين درسي كه عاشورا به جوانان مي‌آموزد، پايداري است؛ پايداري در برابر ستم طاغوت‌ها.
• عاشورا تا اربعين، يادآور چهل روز خون بارش آسمان، از داغ مصيبت حسين(علیه السلام) است.

• عاشورا، مبدئي دوباره براي جان گرفتن اسلام است.
• تاريخ عاشورا، مسلمانان واقعي را معرفي کرد و نقاب از چهره ها برداشت.
• نهضت عاشورا، سيرابي حقيقت و پاسداري از امر به معروف و نهي از منکر است.
• عاشورا کشتاري خونين نيست، بلکه حقيقتي راستين براي جهانيان است.
• آن‌گاه که سرور جوانان اهل بهشت را کشتند، غم بر دل انسان تا ابد لانه کرد.

• عاشورا، آینه‏ای است که تمامی مفاهیم انسانی را با ابعاد حقیقی‏اش در خود متجلّی ساخته است.
• عاشورا، رستاخیزی است که پرده از چهره همه زشتی‏ها می‏کشد و پلیدان را رسوا می‏سازد.
• عاشورا، گلستانی است با سَروْهای سرخ شهادت و نخل‏های ارغوانی ایثار و خون، و دانشگاهی است که هر سالک الی اللّه‏ باید آن را ببیند.
• عاشورا، طراوت جاودانه روح انسان، تجلّی یاد خدا، و جدا کننده نور و ظلمت از هم است.
• آری! از آن زمان که فریاد سرخ خون از گلوی عاشورا برخاست، پژواکی در قله‏های بلند اعصار و قرون در افتاد که تا آن سوی مرز ابدیّت طنین افکند و در سینه سوزان عاشقان ایثار و شهادت جاودانه شد.
• حنجره ها را بگشاييد و نفس ها را فرياد کنيد، تا سکوت کفر، عاشورا را در خود نبلعد.
• در کربلا، بهترين مسافران در بهترين مسافرتها، شهادت را به بهاي حق دريافتند.
• بار حسرت عطش خاندان رسول، اکنون نيز در ميان سينه فرات مي جوشد و بي تابش ميکند.
• چشم حق بين و گوش حق شنو و قلب روشن، توشه عاشوراييان است.

هفتاد و دو سینه سرخ هجرت کردند
با سَروَرِ آفتاب بیعت کردند
رفتند و به دریای ابد پیوستند
چون رود، به اصلِ خویش رجعت کردند

ماه اشک های بی اختیار، ماه غمبار اسیران
ماه فریادهای خونین و ماه طنین، مؤید صحرای عشق
بر شما عاشوراییان تسلیت باد.

مُحرّم، خیمه ای است که محبان خاندان نور در آن به شراب طهور اشک و عزا دعوت شده اند.
فرارسیدن ماه محرم تسلیت باد.

ای اشک کجایی که غم از راه رسید
اندوه عظیم و ماتم از راه رسید
یک سال گذشت و باز یک بار دگر
پلکی زدی و محرم از راه رسید

آنان که به گوش دل شنیدند تو را
رفتند و به پای دل رسیدند تو را
آن کوردلان که بر دلت تیر زدند
دیدند تو را، ولی ندیدند تو را . . .
ایام سوگواری حسینی تسلیت باد

شرح شرحه شرحه شدن عشق
در اجتهاد شریح آنروز که خون خدا را مباح میکرد
و اوج منزلت ری که جای بهشت نشست در نگاه پسر سعد
عاشورا فریادی رسا از حلقوم بریده تاریخ خطبه خطبه اشک
بر گونه های خشک وارثان آب عاشورا

جانـت بـه کــویــر تفتــه دریـا بخشید
هفتاد و دو گل ، به متن صحرا بخشید
بـــا جلـــوه ی کــربـلای عـاشـورایی
خـون تــو بـه رنگ سرخ معنا بخشید . . .

درس عاشورا درس زندگیست
درس خوبی وفلاحت، بندگیست
اگر چه اندک است طول وقوعش
هزاران درس داد آن با طلوعش

ماه اشک های بی اختیار، ماه غمبار اسیران
ماه فریادهای خونین و ماه طنین، مؤید صحرای عشق
بر شما عاشوراییان تسلیت باد . . .

یا حسین:
سرخی شهادت تو ناپیدا بود
عشق تو اما م کربلا ز یبا بود
تنها سبب زندگی دین قطعاً
پیغام نماز ظهر عاشورا بود

عطری که از حوالی پرچم وزیده است
ما را به سمت مجلس آقا کشیده است
از صحن هر حسینیه تا صحن کربلا
صد کوچه بازکنید محرم رسیده است . . .

وحشت گرفته بود
تمام وجود اعضای زمین را
و خون میگریست آسمان
و عشق را کشته بودند
فرشتگان گریه میکردند
کسی نبود صدای کودکان را بشنود
گریه شان را ببیند
آرامشان کند
قیامت بود
– عاشورا..

تا دل ز غم تو گشت بی تاب حسین
این چشم تهی نگشت از آب حسین
عمری است نیازمند این درگاهم
یک لحظه گدای خویش دریاب! حسین . . .
ایام سوگواری حسینی تسلیت باد

خواب برخیز که امروز کسی در خواب نیست
ایـن هـمه تشنه لبی ماهیتش از آب نیستعـطر خون پر شده بر دامــن هر شـاخه ی گل
باغبان غافل از آن گل که بر او اراب نیست

محرم آمد و دلها غمین شد غم و عشق وبلا با هم اجین شد
حسین آماده بهر جانفشانی است دوباره فاطمه قلبش حزین شد . . .

سر به سیـــنه دیدمت وایم چرا؟* تو به سر ماندی و من این سر روا
عشق عاشورا بسر دارم دلا* می زدست ساقی بی سر بخوا
یا حسین جان وای حسین جان یا حسین* سر به سینه آمدم سویت بدین

همواره تجّسم قیام است حسین (ع)
در سینة عاشقان ، پیام است حسین (ع)
در دفتر شعر ما ، ردیف است هنوز
دل چسب‌ترین شعر کلام است حسین (ع)

این منم که از عشقش مستم … دل به آقام حسین بستم
هر کسی که دلی داره … عشقشو در دل میذاره
ظهر عاشورا شده باز … اشک میاد از چشم های ناز

بر گوش جانم میرسد آوای زنگ قافله
این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله

باز در جان جهان یکسره غوغاست حسیناین چه شوری ست که از یاد تو برپاست حسیناین چه رازی ست که صد شعله فرو مرد و هنوزروشن از داغ تو ظلمت کده ماست حسین . . .لبیک یا حسین علیه السلام

 باز محرم رسید، ماه عزای حسین / سینه‌ی ما می‌شود، کرب و بلای حسین
کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه / تا که بگیرم صفا، من ز صفای حسین . . .

چہ تركيب قشنگيستشہ و شہ زادہ و ششماهہ و شش گوشہالسلام علیک یااباعبداللہ الحسینفرارسیدن ماه محرمبر شـما دوستان تسلیت و تعزیت باد

ماه عاشورا رسیده، خون بود جاری زدیده
زینب مظلومه گیرد بوسه از حلق بریده
سینه سوزان دیده گریان
واحسینا، واحسینا
هر که مرا به روضه تو راه داده است
تاج محبت تو به فرقم نهاده است
از ابتدای خلقت حق در دو چشم ما
تصویری از عزای محرم فتاده است

کاش بودیم آن زمان کاری کنیماز تو و طفلان تو یاری کنیمکاش ما هم کربلایی می شدیمدر رکاب تو فدایی می شدیمالسلام علیک یا ابا عبدالله .

فصل عزا آمد و دل غم گرفتخیمه دل بوی محرم گرفتزهره منظومه زهرا حسینکشته افتاده به صحرا حسین

امـــشـــب مــــی خـــــوام بـــشـــیـــنــم از آرزوهــــام بــنــویـــســـم
بــــه نــــام خـــــــدا
کــربـــلا
تـــــمـــام . . .

الحق که به ما درس وفا داد حسین (ع) / هر چیز که داشت بی‌ریا داد حسین (ع)
یعنی که تأملی کنید ای یاران / آن هستی خود زکف چرا داد حسین (ع)؟…

السلام ای وادی کرببلاالسلام ای سرزمین پر بلاالسلام ای جلوه گاه ذوالمننالسلام ای کشته های بی کفن

حسینِ من…..
بیا و این دل شکسته را بخر…
حسینِ من….
مسافر جامانده را با خود ببر….
السلامُ علیک یا ابا عبْدالله

یه جائیه تو دنیا همه براش می میرنتموم حاجتا رو همه از می گیرنبین دو نهر آبه ، یه سرزمین خشکهشمیم باغ و لاله اش خوشبو ز عط مُشکهشبای جمعه زهرا زائر این زمینهسینه زن حسینه ، یل ام البنینه …

چه خوش است اگر ببینم عرفات و کربلا را
حرم عزیز زهرا، شب مشعر و منا را
به خدای کعبه سوگند همه حج من حسین است
به دوصد منا نبخشم عرفات کربلا را

چون دید به نوک نی سرش را خورشید
بر خاک، تن مطهرش را خورشید
آرام ، حریر نور خود را گسترد
پوشاند برهنه پیکرش را خورشید

شتاقم و غیر من کسی ساقی نیستدر هیچ دلی، این همه مشتاقی نیستدر سینه ام، آرزوی سقایی هستافسوس که دست در تنم باقی نیست

حــال ِ من حــال ِ جوانی ست که یک مــاه تمـــام
در پی کسب جـواز حرمت پیــر شـــده ….
اللهم الرزقنا زیارت الحسین علیه السلام

ای به دل بسته ، قدری آهستهکن مدارا با ، زینب خسته …یا حسین مظلوم …

محرم آمد و ماه عزا شد
مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید
دوباره شور عاشورا به پا شد

یه جائیه تو دنیا همه براش می میرن / تموم حاجتا رو همه ازش می گیرن
بین دو نهر آبه ، یه سرزمین خشکه / شمیم باغ و لاله اش خوشبو ز عطر مُشکه
شبای جمعه زهرا زائر این زمینه / سینه زن حسینه ، یل ام البنینه . . .

محرم آمد و ماه عزا شدمه جانبازی خون خدا شدجوانمردان عالم را بگوییددوباره شور عاشوار به پا شد

ای حسین فاطمه این کینه هامان را ببین
قلب مجروح درون سینه هامان را ببین
یازده خورشید را کشتند و داغ تو فزون
تکه تکه زین ستم آیینه هامان را ببین

السلام علیكم یااباصالح المهدى (عج)السلام علیك یاامین الله فى ارض وحجته على عباده(یاصاحب الزمان آجرک الله)ماه محرم بر شما وعاشقان حسین تسلیت عرض مینمایم.

ســـلام مــن بــه مـحـرم، مـحـرم گــــل زهــرابـه لطـمه هـای ملائـک بـه مــاتـم گــل زهـراسلام من بـه محـرم بـه غصـه و غــم مـهـدیبه چشم کاسه ی خون وبه شال ماتم مـهـدی

در دایره ی عشق گرفتار حسینم
عاشق شده ی چرخش پرگار حسینم
فریاد زند چاک گریبان جنونم
دیوانه ی زنجیری بازار حسینم

ماه خون ماه اشك ماه ماتم شد ، بر دل فاطمه داغ عالم شد . فرا رسیدن ماه محرم را به عزادارن راستینش تسلیت عرض میكنم.

هم «حیّ علی الفّلاح» او خونین بود
هم سجده بی سلاح او خونین بود
افسوس که چند ساعتی بعد نماز
پیشانی ذوالجناح او خونین بود . . .

عشق یعنی آتش افروختهعشق یعنی خیمه های سوختهعشق یعنی حاجی بیت الحرامدل بریدن ها وحج ناتمامعشق یعنی غربت نور دوعینعشق یعنی گریه برقبر حسینعشق را گویم فقط در یک کلامیا اباالفضل وحسین و والسلام

در دایره ی عشق گرفتار حسینم
عاشق شده ی چرخش پرگار حسینم
فریاد زند چاک گریبان جنونم
دیوانه ی زنجیری بازار حسینم

دلم مست و لبم مست و سرم مستبخون ای دل که صبرم رفته از دستبخون ای دل محرم اومد از راهبخون اجر تو با عباس بی دست

ای نظر گاه نگاهت همه ی آمالم
دل حسینی شد و تا حشر به این منوالم
من عزادار تو این چند محرم نشدم
از ازل یار توام هست هست هزاران سالمبه سر غیر از تو سودایی ندارم یا حسین جان ، به دل جز تو تمنایی ندارم یا حسین جان ، خدا داند كه در بازار عشقت ، به جز جان هیچ كالایی ندارم یا حسین جان

هفتاد و دو سینه سرخ هجرت کردندبا سرور آفتاب بیعت کردندرفتند و به دریای ابد پیوستندچون رود، به اصل خویش رجعت کردند

این خاک به خون عاشقان آذین است
این است در این قبیله آیین ، این است
زاین روست که بی سوار برمی گردد
اسب تو که زین و یال آن خونین است . . .

السلام علیك یا اباعبدالله : دیباچه عشق و عاشقی باز شود ، دلها همه آماده پرواز شود ، با بوی محرم الحرام تو حسین ، ایام عزا و غصه آغاز شود . آغاز محرم حسینی را تسلیت عرض مینمایم

قیامت بی حسین غوغا نداردشفاعت بی حسین معنا نداردحسینی باش که در محشر نگویندچرا پرونده ات امضاء ندارد

منزلگه عشاق دل آگاه حسین است ، بیراهه نرو ساده ترین راه حسین است ، از مردم گمراه جهان راه مجویید ، نزدیكترین راه به الله حسین است

برخورد حسین با حربرخورد خداست با ماگناه را که ندید می گیرد هیچتحویلمان هم می گیرد عجیب

ای شده مجنون خدا السلام / شاهرگ خون خدا السلام
ای شده سرشار دلم از غمت / باز محرم شد و دل محرمت
هست نگاه نگران همه / سوی تو ای دسته گل فاطمه
ایام عزاداری سید و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) تسلیت باد

عالم همه محو گل رخسار حسین است، ذرات جهان درعجب از کار حسین است. دانی که چرا خانه‌ی حق گشته سیه پوش، یعنی که خدای تو عزادار حسین است

نگاهش کهکشان را تاب می داد
شب تاریک را مهتاب می داد
اگر یک دست در تن داشت عباس
تمام کربلا را آب می داد
“یا دست گیر بی دست مدد”

محرم ماه آن عبد خدا
محرم اسرار آن هستی فزا
محرم ماهی که در آن ریختندند
میان کربلا خون خدا . . .
عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم

عالم همه قطره و دریاست حسین ، خوبان همه بنده و مولاست حسین ، ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش ، از بس که کَرَم دارد و آقاست حسین

ماه خون ماه اشک ماه ماتم شد، بر دل فاطمه داغ عالم شد. فرا رسیدن ماه محرم را به عزادارن راستینش تسلیت عرض میکنم.

در عالم مستی به دنبال حسینممن تشنه به دیدار علم دار حسینمدوست دار حسینم و دوست دار ابوالفضلگر لطف کنند نوکر خاندان حسینمیا ابا عبدالله حسین (ع)

تـا هست جهــان شـور محــرم باقیست
این جلوه ی جان در همه عالـم باقیست
از نـالـه ی نـیـنــوای یـاران حسـیـن
همواره به لب زمـزمه ی غم باقیست
التماس دعا

آبروی حسین به کهکشان می‌ارزد، یک موی حسین بر دو جهان می‌ارزد، گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست، گفتا که حسین بیش از آن می‌ارزد

م همه قطره و دریاست حسین، خوبان همه بنده و مولاست حسین، ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش، از بس که کَرَم دارد و آقاست

پرسیدم: از حلال ماه، چراقامتت خم است؟ آهی کشید و گفت:که ماه محرم است. گفتم: که چیست محرم؟ با ناله گفت:ماه عزای اشرف اولاد آدم است.

اى که دل ها همه از داغ غمت غمگین است / وى که از خون تو صحراى بلا رنگین است
نرود یاد لب تشنه ات از خاطره ها / هر که را مى نگرم از غم تو غمگین است . . .

باز محرم شد و دلها شکست از غم زینب دل زهرا شکستباز محرم شد و لب تشنه شد از عطش خاک کمرها شکستآب در این تشنگی از خود گذشت دجله به خون شد دل صحرا شکستقاسم ولیلا همه ي در خون شدند این چه غمی بود که جهان شکستمحرم ماه غم نیست ماه عشق هست محرم مَحرم درد حسین هست

کوچه کوچه دلم پر از غوغاست / هر طرف خیمه عزا برپاستقدسیان سوگوار و محزونند / همۀ هستى سیه پوش عزاستماه خون و خروش و ماتم شد / ماه خون خدا محرم شد . .

خیمه ماه محرم زده شد بر دل ما / باز اسم تو شده زینت هر محفل ماجز غم عشق تو ما را نبود سودایی / عشق سوزان تو آغشته به آب و گل ما . . .

خبر آمد ز مهی بوی خدا می آیدماه داغ دل ما غرق نوا می آیددل ببازید عزیزان که زمان الم استماه اشک و الم و کرب و بلا می آید

متن خوشگل در مورد محرم الحرامباز محرم شدو دلها شکست از غم زینب دل زهرا شکستباز محرم شد و لب تشنه شد از عطش خاک کمرها شکستآب در این تشنگی از خود گذشت دجله به خون شد دل صحرا شکستقاسم ولیلا همه ي در خون شدند این چه غمی بود که جهان شکستمحرم ماه غم نیست ماه عشق هست محرم مَحرم درد حسین هست

در سینه عاشقان، پیام است حسین
در دفتر شعر ما، ردیف است هنوز
دل چسب‌ترین شعر کلام است حسین

میزنه قلبم ، داره میاد دوباره باز بوی محرم
وقتی میشینم ، به یاد کربلا برات روضه میگیرم
تو رویاهام ، خودم رو تو حرم میبینم
الهی بین روضه هات برات بمیریم

ضریح تو داره عطر گل یاس
نوازش های دستت میشه احساس
کی میدونه آقا پر میشه شاید
شبا سقا خونه ات با مشک عباس . . .

جنگاورِ حق پرست، بر خاک افتادسرمستِ مِیِ «الست»، بر خاک افتادبر تشنه لبانِ خیمه ها ناله بریدعباس، بدون دست، بر خاک افتاد

گودال که تشنه بود، خونش نوشیداز رگْ رگِ سنگ، باز خونش جوشیدتا خاطره اش ز یادهامان نروداز درد، شفق، لباسی از خون پوشید

باز محرم شدو دلها شکست از غم زینب دل زهرا شکستباز محرم شد و لب تشنه شد از عطش خاک کمرها شکستآب در این تشنگی از خود گذشت دجله به خون شد دل صحرا شکستقاسم ولیلا همه در خون شدند این چه غمی بود که دنیا شکستمحرم ماه غم نیست ماه عشق است محرم مَحرم درد حسین است

شمعی است که سوز و ساز را ترک نکردراهِ خطرِ حجاز را ترک نکرداین عشق، چه عشقی است که در جنگ، حسینسَر داد، ولی نماز را ترک نکرد

همه جا زمزمه یا حسین و کربلاست / زمزمه ی ضجه های زینب و بچه هاست
خوشا به حال اونایی که دلهاشون تو بین الحرمین و کربلاست

دمید روح غم اندر تن مه غم عالمتو نوحه سر بده چون شد عزای اشرف آدملباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کنکه گشته ماه عزا و دوباره گشت محرمفرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟
یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمام
بر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟اشهد ان لا…شهادت اشهد ان لا …شهید
محشر الله الله است می دانی چرا؟یک بغل باران الله الصمد آورده ام
نوبهار قل هوالله است می دانی چرا؟راه عقل ازآن طرف راه جنون از این طرف
راه اگر راه است این راه است می دانی چرا؟از رگ گردن بیا بگذر که او نزدیک توست
فرصت دیدار کوتاه است می دانی چرا؟از کجا معلوم شاید ناگهانت برگزید
انتخاب عشق ناگاه است می دانی چرا؟از محرم دم به دم هر چند ماتم می چکد
باز اما بهترین ماه است می دانی چرا؟

ماه غم، ماه عزا، ماه محنبر تو بادا تسليت يا ابن‌ الحسن (عج)در عزای جد مظلومت حسيناشکهايت گشته جاری از دو عين

 باز محرم رسید، ماه عزای حسین / سینه‌ی ما می‌شود، کرب و بلای حسین
کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه / تا که بگیرم صفا، من ز صفای حسین . . .

الحق که به ما درس وفا داد حسین (ع) / هر چیز که داشت بی‌ریا داد حسین (ع)
یعنی که تأملی کنید ای یاران / آن هستی خود زکف چرا داد حسین (ع)؟…

ماه خون ماه اشک ماه ماتم شد ، بر دل فاطمه داغ عالم شد . فرا رسیدن ماه محرم را به عزادارن راستینش تسلیت عرض میکنم

مـردم بسـاط گـریـه و مـاتـم بیـاوریـد
وقتش شده که بیرق و پرچم بیاورید
مــردم کتـیبه هـای حـسـینیـّه نـزد کیـسـت؟
«باز این چه شورش است که…عالم» بیاورید
خواهید از خدا که در این شصت روز عمر
در بـیـن روضــه هــا نـکـنــد کـم بـیـاوریـد
این اشک ها برای حسینی شدن کم است
صـد چـشـمه چـشـم، کوثـر و زمـزم بیـاوریـد
هنگام روضه خواندن ذاکر درون ذهن
تصـویــر قـتلــگـاه مــجـسّـم بیــاوریـد
هر سینه نیست قبر حسین و مطاف او
در هـیـئـت غـمـش دل مَـحـرم بـیــاوریـد
«فَلتُلطَمُ الخُدود و تُشَقُّ الجُیوب» را
بـر گـونه ها و سـینه فـراهـم بـیـاوریـد
رخت سپید کنده و در گنجه افکنید
پـیـراهــن ســیـاه مـحـرّم بـیــاوریـد

قیامت بی حسین غوغا ندارد”شفاعت بی حسین معنا ندارد”حسینی باش که در محشر نگویند”چرا پرونده ات امضاء ندارد

عالم همه محو گل رخسار حسین است ، ذرات جهان درعجب از کار حسین است . دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش ، یعنی که خدای تو عزادار حسین است

عالم همه قطره و دریاست حسین ، خوبان همه بنده و مولاست حسین ، ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش ، از بس که کَرَم دارد و آقاست حسین

آنجا که اشک پای غمت پا گرفت و بعد…
بغضی میان سینه من جا گرفت و بعد…وقتی که ذوالجناح بدون تو بازگشت
این دخترت بهانه بابا گرفت و بعد …ابری سیاه بر سر راهم نشسته بود
ابری که روی صورت من را گرفت و بعدانگار صدای مادری دلخسته می رسید
آری صدای گریه ی زهرا گرفت و بعدهمراه آن صدا تمامیِّ کودکان
ذکر محمدا و خدایا گرفت و بعدهر کس که زنده بود از اهل خیام تو
مویه کنان شد و ره صحرا گرفت و بعددور از نگاه علمدار لشگرت
آتش به خیمه های تو بالا گرفت و بعدپس بر سنان کنند سری را که جبرئیل
شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل

یه جائیه تو دنیا همه براش می میرنتموم حاجتا رو همه از می گیرنبین دو نهر آبه ، یه سرزمین خشکهشمیم باغ و لاله اش خوشبو ز عط مُشکهشبای جمعه زهرا زائر این زمینهسینه زن حسینه ، یل ام البنینه …السلام ای وادی کرببلا / السلام ای سرزمین پر بلا
السلام ای جلوه گاه ذوالمنن / السلام ای کشته های بی کفن

باز در جان جهان یکسره غوغاست حسیناین چه شوری ست که از یاد تو برپاست حسیناین چه رازی ست که صد شعله فرو مرد و هنوزروشن از داغ تو ظلمت کده ماست حسین . . .لبیک یا حسین علیه السلام

باز محرم رسید، ماه عزای حسینسینه‌ی ما می‌شود، کرب و بلای حسینکاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناهتا که بگیرم صفا، من ز صفای حسین

کم کم غروب واقعه از راه می رسید
یک زن میان دشت، سراسیمه می دویداین خیمه ها نبود که آتش گرفته بود
آتش میان سینه ی او شعله می کشیدراهی نمانده بود برایش به غیر صبر
باید دل از عزیز سفر کرده می بریدمردی که رفت و از سر نی حسّ بودنش
قطره به قطره سرخ و غریبانه می چکیدآن مرد رفت و واقعه را دست زن سپرد
باید حماسه پشت حماسه می آفرید

باز در جان جهان یکسره غوغاست حسیناین چه شوری ست که از یاد تو برپاست حسیناین چه رازی ست که صد شعله فرو مرد و هنوزروشن از داغ تو ظلمت کده ماست حسین . . .

ماه عاشورا رسیده، خون بود جاری زدیده
زینب مظلومه گیرد بوسه از حلق بریده
سینه سوزان دیده گریان
واحسینا، واحسینا
هر که مرا به روضه تو راه داده است
تاج محبت تو به فرقم نهاده است
از ابتدای خلقت حق در دو چشم ما
تصویری از عزای محرم فتاده است

تـا هست جهــان شـور محــرم باقیستاین جلوه ی جان در همه عالـم باقیستازنـالـه ی نـیـنــوای یـاران حسـیـنهمواره به لب زمـزمه ی غم باقیست . . .

دارد می آید محرم
یک کاروان دل به سویت
تو رهروی سوی فردا
دارد می آید محرم
ماه پر از یاد مولادارد می آید محرم
ماه مساجد، تکایا
ماه غم و اشک و ماتم
بر غربت ابن زهرادارد می آید محرم
ماه همیشه سیه پوش
ماهی که هر انقلابی
از یاد آن گشته پرجوشدارد می آید محرم
ماه حسین و علمدار
هیهات از هرچه ذلت
از زندگانی چو مردارهیهات از هرچه بیعت
با هر یزید زمانه
از مسلک اهل کوفه
از اشک بی پشتوانهدارد می آید محرم
و کربلا کل دنیاست
شمر و اباالفضل و هانی
نقش من و تو همین هاستباید که خود را بیابیم
ما در کدامین سپاهیم؟
یا در عمل اهل حقیم
یا آنکه اهل تباهیم

در سینه عاشقان، پیام است حسین
در دفتر شعر ما، ردیف است هنوز
دل چسب‌ترین شعر کلام است حسین

ترس ما کشته شدن یا غارت این خانه نیست
بلکه دنیایی شدن با مسلک کوفی گری ست
گر که بگذاریم امام خویش را تنها به تشویق هوا
فرق ما با آن جنایت پیشگان سفله چیست؟

 ای حسین فاطمه این کینه هامان را ببین
قلب مجروح درون سینه هامان را ببین
یازده خورشید را کشتند و داغ تو فزون
تکه تکه زین ستم آیینه هامان را ببین

ساربانا مهلتی دارم در این جا مشگلی
رفته از دستم گلی از وی نبردم حاصلیاندر این دشت بلا رفته زدستم نوگلی
من حسین باوفا آرام جان گم کرده امساربان بهر خدا یک ساعتی آهسته تر
اندر این دشت بلا گم گشته از من تاج سریعنی یک دنیا برادر از من خونین جگر
اندر این صحرا ززجور گوفیان گم کرده امساربانا مهلتی تا تابر سر نعش حسین
راز دل گویم ببارم خون دل از هردو عیندر عزایش عالمی را پکنم از شور و شین
من برادر در میان خاک و خون گم کرده اممهلتی تا جستجویی اندرین صحرا کنم
در میان قتلگه من کشته ام پیدا کنمبر سرنعش برادر دیده را دریا کنم
خاک بر فرقم که نور دیدگاه گم مرده ام

وقتی علم میبینم یاد علمدار میکنموقتی که غم میبینم یاد غم یار میکنم
وقتی که آب میبینم یاد لب سقا میکنموقتی که گل میبینم یاد گل لیلا میکنم
آقا به عشق کربلا می کشی عاقبت مراخونم حلالت آقا خونم حلالت
به عشق بین الرحمین می کشی ام چرا حسین
جون ناقابلمو بگیر اما منو کربلا ببر
چیزی ازت کم نمیشه بیا و آبرو بخر
دوست دارم اون روزی که وا می شه راه کربلا
تن صد پاره من مونده باشه تو سنگرا
زیر آفتاب بسوزه پیکر بی مزار من
زائرای کربلا رد بشن از کنار من

من كه مانند نى در نوایم              عاشقم عاشق كربلایم
روز و شب در غم و شور و شینم     عاشق كربلاى حسینم
خادم كوى آن نور عینم                   عبد درگاه آن مقتدایم
گر چه بگذشته دور جوانى               لیك در پیرى و ناتوانى
بلبل آسا كنم نغمه خوانى               تا كه باشد طنین در صدایم
یا حسین جز تو شاهى ندارم           جز تو شاها پناهى ندارم
عاشقم من گناهى ندارم                 حق بود شاهد مدّعایم
یا حسین اى عزیز پیمبر                   زاده عصمتِ پاك داور
زیب عرش خدا پور حیدر                  با غم و عشق تو آشنایم
من چو مجنون صحرا نوردم               آشنا با غم و رنج و دردم
تا فداى وفاى تو گردم                       در رثایت سخن مى سرایم
گشته ام تا به مهر تو پاى بند             گر جدا گردَدَم بند از بند
نگسلم از تو یك لحظه پیوند                اى شهید سر از تن جدایم
یا حسین جان عالم فدایت                 جان به قربان مهر و وفایت
بین كه (مردانى ) با وفایت                  اشك خون ریزد از دیده هایم
حق به محشر چو خواهد حسابم        در سؤ الش بود این جوابم
ذاكر زاده بو ترابم                               مرثیت خوان آل عبایم

باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم استباز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم استاین صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله در هم استگویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم استگر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرم استدر بارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم استجن و ملک بر آدمیان نوحه می‌کنند
گویا عزای اشرف اولاد آدم استخورشید آسمان و زمین نور مشرقین
پروردهٔ کنار رسول خدا حسینکشتی شکست خوردهٔ طوفان کربلا
در خاک و خون تپیده میدان کربلاگر چشم روزگار بر او زار می‌گریست
خون می‌گذشت از سر ایوان کربلانگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک
ز آن گل که شد شکفته به بستان کربلااز آب هم مضایقه کردند کوفیان
خوش داشتند حرمت مهمان کربلابودند دیو و دد همه سیراب و می‌مکید
خاتم ز قحط آب سلیمان کربلازان تشنگان هنوز به عیوق می‌رسد
فریاد العطش ز بیابان کربلاآه از دمی که لشگر اعدا نکرد شرم
کردند رو به خیمهٔ سلطان کربلاآن دم فلک بر آتش غیرت سپند شد
کز خوف خصم در حرم افغان بلند شدکاش آن زمان سرادق گردون نگون شدی
وین خرگه بلند ستون بی‌ستون شدیکاش آن زمان درآمدی از کوه تا به کوه
سیل سیه که روی زمین قیرگون شدیکاش آن زمان ز آه جهان سوز اهل بیت
یک شعلهٔ برق خرمن گردون دون شدیکاش آن زمان که این حرکت کرد آسمان
سیماب‌وار گوی زمین بی‌سکون شدیکاش آن زمان که پیکر او شد درون خاک
جان جهانیان همه از تن برون شدیکاش آن زمان که کشتی آل نبی شکست
عالم تمام غرقه دریای خون شدی

گر انتقام آن نفتادی به روز حشر
با این عمل معاملهٔ دهر چون شدیآل نبی چو دست تظلم برآورند
ارکان عرش را به تلاطم درآورندبر خوان غم چو عالمیان را صلا زدند
اول صلا به سلسلهٔ انبیا زدندنوبت به اولیا چو رسید آسمان طپید
زان ضربتی که بر سر شیر خدا زدندآن در که جبرئیل امین بود خادمش
اهل ستم به پهلوی خیرالنسا زدندپس آتشی ز اخگر الماس ریزه‌ها
افروختند و در حسن مجتبی زدندوانگه سرادقی که ملک محرمش نبود
کندند از مدینه و در کربلا زدندوز تیشهٔ ستیزه در آن دشت کوفیان
بس نخلها ز گلشن آل عبا زدندپس ضربتی کزان جگر مصطفی درید
بر حلق تشنهٔ خلف مرتضی زدنداهل حرم دریده گریبان گشوده مو
فریاد بر در حرم کبریا زدندروح‌الامین نهاده به زانو سر حجاب
تاریک شد ز دیدن آن چشم آفتابچون خون ز حلق تشنهٔ او بر زمین رسید
جوش از زمین بذروه عرش برین رسیدنزدیک شد که خانهٔ ایمان شود خراب
از بس شکستها که به ارکان دین رسیدنخل بلند او چو خسان بر زمین زدند
طوفان به آسمان ز غبار زمین رسیدباد آن غبار چون به مزار نبی رساند
گرد از مدینه بر فلک هفتمین رسیدیکباره جامه در خم گردون به نیل زد
چون این خبر به عیسی گردون نشین رسیدپر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش
از انبیا به حضرت روح‌الامین رسیدکرد این خیال وهم غلط کار، کان غبار
تا دامن جلال جهان آفرین رسید

پرسیدم از هلال ماه، چرا قامتت خم اسـتآهی کشید و گفت کـه ماه محرم اسـتگفتم کـه چیست محرم؟با ناله گفت ماه عزای اشرف اولاد آدم اسـتفرارسیدن ایام سوگواری اباعبدالله الحسین«ع» تسلیت باد

چه کسی دیده لب آب بسوزد جگری؟
روی دست پدری جان بسپارد پسری؟
چه کسی دیده که لب تشنه اي از سوز عطش؟
آب در دست و ننوشد به هوای دگری؟

هفتاد و دو سینه سرخ هجرت کردندبا سَروَرِ آفتاب بیعت کردندرفتند و به دریای ابد پیوستندچون رود، به اصلِ خویش رجعت کردند

خبر آمد ز مهی بوی خدا می آیدماه داغ دل ما غرق نوا می آیددل ببازید عزیزان که زمان الم استماه اشک و الم و کرب و بلا می آید

افراشت به کوی عشق، پرچم، عباسدر عشق، فشرده پایِ محکم، عباسبی آب، از او گلشنِ دین شد سیراببی دست، گرفت دستِ عالَم، عباس

محرم نزدیک است یادمان باشد
اول نماز حسین بعد عزای حسین
اول شعور حسینی بعد شور حسینی
محرم زمان بالیدن است نه فقط نالیدن
بساطش آموزه است نه موزه
تمرین خوب نگریستن است نه فقط خوب گریستن

هر سال برای تو سیه می پوشیم
در دسته ی عاشقان علم بر دوشیم
ما، بعد هزار و چارصد سال هنوز
با یاد لب تو آب را می نوشیم

نام زینب در شئون زندگی گل میکنددر دل عشاق ایجاد تحول میکندمهدی زهرا که خود رمز توسل با خداستدر مقام ذکر با زینب توسل میکند

صدای گریه ات پیرکرده عالم را
بیاکه باتو بپوشم لباس ماتم را
هزار شکرکه نمردم وباز میبینم
کتیبه های عزاومشکی محرم را

اردوی محرم به دلم خیمه به پا کرددل را حرم و بارگه خون خدا کردفرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

دلم اروم شده خیالم راحته
اشکای چشمم از نمک سفرته
غم مـن غمته گریه مرحمته
ارزوم جون دادن تـو محرمته

غم ِ زهرا مرا سوز درون داددم ِ حیدر به من شور جنون دادحسین آمد به زخم دل نمک ریختمرا با شور عاشورا در آمیخت

دل را اگر از حسین بگیرم چه کنم
بی عشق حسین اگر بمیرم چه کنم
فردا که کسی را به کسی کاری نیست
دامان حسین اگر نگیرم چه کنم

دوباره پیچید/ شمیمِ حسیندرود ما بـه تو اي کشته‌ي ستمدیدهپناه منه/ حریمِ حسینتوی بزم محرم دل میشه آرومفرارسیدن ماه محرم را بـه عزادارن تسلیت عرض میکنم…

محرم ماه الفت با جنون استچراغ کوچه هایش بوی خون استمحرم حرمت خون است و خنجرتلاطم می کند حنجر به حنجر . . .

سوره غم میرسد، آیات مریم میرسد
عطر سیب و بوی اسپند محرم میرسد
دست خود را روی سینه میگذارم با ادب
آه، دارد مادری با قامت خم میرسد

محرم شد از غم نگاهم گرفتبه سوزانترین اشک، آهم گرفتشکست در گلو بغض سوزان منو عطر حسین روح و جانم گرفتفرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

با آب طلا نام حسین قاب کنید
با نام حسین یادی از آب کنید
خواهید مه سربلند و جاوید شوید
تا آخر عمر تکیه بر ارباب کنید

رعرش مجلس غم ارباب عالم استمشکى بپوش اى دل شیدا محرم استغش کرد فاطمه به خدا محتشم بس استباز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

ماه محرم آمده باید دگر شوم
باید به خود بیایم و زیر و زبر شوم
باید سبک عبور کنم از خیال سود
باید خلاص از تب و تاب ضرر شوم

کاش بودیم آن زمان کاری کنیماز تو و طفلان تو یاری کنیمکاش ما هم کربلایی می شدیمدر رکاب تو فدایی می شدیم

از عرش از میان حسینیه ی خدا
آمد صدای ناله ی حی علی العزا
جمع ملائکه همه گریان شدند و بعد
گفتند همه تسلیت بر ساحت خدا

منزلگه عشاق دل آگاه حسین استبیراهه نرو ساده ترین راه حسین استاز مردم گمراه جهان راه مجوییدنزدیکترین راه به الله حسین است

خدایا پیکرم آتش گرفته
دل غم پرورم آتش گرفته
شهادت نامه را با خون نوشتم
ولیکن دفترم آتش گرفته
خودم دیدم کنار قتلگاهم
که قلب مادرم آتش گرفته
خودم دیدم کنار نهر علقم
لب آب آورم آتش گرفته

اشکم ز هجر روی تو خوناب شد حسینمویم ز غصه رشته ی مهتاب شد حسینهر جا کنار آب نشستم ز داغ تواز بس که سوختم جگرم آب شد حسینجانسوز تر ز داغ تو دیگر کسی ندیدخورشید هم ز داغ تو در تاب شد حسین

عالم همه محو گل رخسار حسین است
ذرات جهان درعجب از كار حسین است
دانی كه چرا خانه ی حق گشته سیه پوش
یعنی كه خدای تو عزادار حسین است

آقا سلام برغزل اشک ماتمتبر مسجد و حسینیه و روضه و دمتچندی گذشت در غم هجران اشک توپرمی کشید دل به هوای محرّمت…

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمامبر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟

محرم شد و دلها شکستاز غم زینب، دل زهرا شکستباز محرم شد و لب تشنه شداز عطش خاک، کمرها شکستآب در این تشنگی از خود گذشتچله به خون شد دل صحرا شکستقاسم و لیلا همه در خون شدنداین چه غمی بود که دنیا شکستفرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روز
دانش‌آموزان عالم را همه دانا کند
ابتدا قانون آزادی نویسد بر زمین
بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

«باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟!»«شور حسین علیه السلام است؛ چه ها می کند»؟!فصل فراوانی یادت از راه رسیده است و من نوبرانه های اشک را از نگاهم چیده ام.غمی سترگ بر دلم چنگ انداخته است؛ غمی به وسعت غروب عاشورا؛غمی به اندازه پریشانی «زینب» علیهاالسلام هنگام وداع؛غمی به بلندای فریاد «قاسم علیه السلام » از دل میدان،غمی به وسعت زیباییِ علی اکبر علیه السلامغمی به نازُکای حنجره «علی اصغر»، آن گاه که حتی،تاب نوازش خنکای نسیم را نداشت چه رسد به شرنگ تیر سه شعبه.غمی به ارتفاع تلِّ زینبیه؛ هنگامی که زینب علیهاالسلام دیگر صدایلا حول و لا قوة إلاّ باللهِ را از حنجر امام علیه السلام نمی شنیدو آخرین تبسّم برادر را در ذهن خسته اش، تجسّم می کرد.

آغاز می شود سالی که دل های همیشه عاشق را، دوباره متوجه «مکتب سرخ شهادت»خواهد کرد، مکتبی که نشان از پویایی و جاودانگی شهادت دارد؛شهادت: میوه همان درختی که ریشه در «هَیهات مِنّ الذلّة» دارد وارمغان ماه محرم به تمام آزادگان جهان است.آری! «هَیهات منّ الذّله» کلید اسرار و رموز ماه محرم است.ماهی که هر بار با حضور دوباره اش به تفسیر شرافت و عزّت انسانی می پردازد ودلِ انسان های آزاده را به دقایق عارفانه عاشورا می سپارد.

پیرمردی را پرسیدند زندگی چند بخش است؟ گفت:دوبخش،کودکی و پیری
گفتند پس جوانی چه؟ گفت:جوانی ام فدای حسین است

انگار برای حسينی شدن ما ، راهی جز بی حسین شدن زینب نبود.ماه محرم ماه پیروزی خون بر شمشیر تسلیت باد .

بار بگشایید اینجا کربلاست
آب و خاکش با دل و جان آشناست
تا قیامت کربلا ماتم سراست
حضرت مهدی (عج) صاحب عزاست

کاش زمین قصه می‎گفتکاش زمین شعر می‎سروداگر زمین قصه می‎گفتقصه خون حسینقصه ی نخل‎های سوخته در امتداد رود ………….و دل سودازده‌ مان  را بدنبال خویش به صحرای خون و جنون می‎کشانیم،و در میان چکاوک شمشیرها و باران نیزه‎ها از میان خیمه‎ها می‎گذریم.

کم کم سیاهی علمت دیده می شود
آثار خیمه های غمت دیده می شود
افتاده سینه ام به تپش های انتظار
از روی تل دل حرمت دیده می شود

عجیب حکایتی است! “عزیز” ترین ها – حسین(ع) و یوسف(ع) از “گودال” و “چاه” به آسمان عزت رسیده اند.

هرکس کتاب ۷۲ صفحه‌ای عشق – عاشورا – را خوب بخواند، شیرازه‌ی سعادت را در زندگی اش گسسته نخواهد دید.

حسين بيشتر از آب تشنه لبيک بود ، اما افسوس كه به جای افكارش زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترين درد او را بی آبی نامیدند.

رخصت دهید شال محرم بیاورید
پیراهن عزای مرا هم بیاورید
با اشکتان جراحت او خوب می شود
ای چشمهای غم زده مرحم بیاورید
مادر رسیده است کمی کوچه وا کنید
مادر رسیده گریه کند دم بیاورید

می گویند سری راکه درد نمی کند دستمال نمیبندند
ولی سر من درد می کند برای سربندی که
نام مقدس تو روی آن حک شده باشد یا حسین (ع)

به محرم كه می‌رسی، عاشورا را به یاد می‌آوری و حسین را…به خود ببال كه عاشق و شیفته‌ حسینی و عشق به حسین خیمه‌ همیشه افراشته در جان توست؛ خیمه ای به وسعت همه‌ هستی، خیمه‌ای به بلندای همه‌ آسمان‌ها و كهكشان‌ها، با خوانی گسترده از عطش كه تشنگی بشریت را پایان خواهد داد. هرگز مباد بی این عشق زندگی كنیم و بی این محبت بمیریم.

نام من سرباز کوی عترت است، دوره آموزشی ام هیئت است. پادگانم چادری شــد وصله دار، سر درش عکس علی با ذوالفقار. ارتش حیدر محل خدمتم، بهر جانبازی پی هر فرصتم. نقش سردوشی من یا فاطمه است، قمقمه ام پر ز آب علقمه است. رنگ پیراهن نه رنگ خاکی است، زینب آن را دوخته پس مشکی است. اسـم رمز حمله ام یاس علی، افسر مافوقم عباس علی (ع)

پرسیدم ازحلال ماه، چرا قامتت خم است؟آهی کشید و گفت:که ماه محرم است.گفتم: که چیست محرم؟با ناله گفت:ماه عزای اشرف اولاد آدم است.

مسئولیت شیعه بودن یعنی چه!
مسئولیت آزاده انسان بودن یعنی چه!
باید بدانید که همه جای زمین
که همه صحنه‌ها کربلاست
و همه ماه‌ها محرم و همه روز‌ها عاشورا
باید انتخاب کنید: یا خون را، یا پیام را، یا حسین بودن یا زینب بودن را، یا آن‌چنان مردن را، یا این‌چنین ماندن را

جانـت بـه کــویــر تفتــه دریـا بخشید
هفتاد و دو گل ؛ بـه متن صحرا بخشید
بـــا جلـــوه ي کــربـلای عـاشـورایی
خـون تــو بـه رنگ سرخ معنا بخشید . . .

اگر در جامعه‌ای فقط یک حسین و یا چند ابوذر داشته باشیم
هم زندگی خواهیم داشت هم آزادی
هم فکر و هم علم خواهیم داشت
و هم محبت هم قدرت و سرسختی خواهیم داشت
و هم دشمن‌شکنی و هم عشق به خدا

هم عشق حسین، معنی زندگی اسـت
هم گریه بر او کمال سازندگی اسـت . . .

هیچ نمونه‌ای از شجاعت بهتر از این که حسین
از لحاظ فداکاری و شهامت نشان داد در عالم پیدا نمی‌شود
حتی غیر مسلمانان نیز نمی‌توانند پاکی روحی را که این جنگ اسلامی تحت لوای آن انجام گرفت، انکار کنند
و این واقعیت دارد که محبت و عزاداری برای امام حسین (ع) انسان را زود به مقصد می‌رساند

ماه اشک هاي‌ بی اختیار، ماه غمبار اسیران
ماه فریادهای خونین و ماه طنین، مؤید صحرای عشق
بر شـما عاشوراییان تسلیت باد . . .

جنبش حسین یکی از بی‌نظیرترین جنبش‌های تاریخی است
که تاکنون در زمینه دعوت‌های دینی یا نهضت‌های سیاسی پایدار گشته است
دولت اموی پس از این جنبش به قدر عمر یک انسان طبیعی دوام نیاورد
و از شهادت حسین تا انقراض آنان بیش از شصت و اندی سال نگذشت

حسین نام آورترین نام و نامدارترین سردار بر چکاد روشنی‌ها
حسین تندیس ایمان و عشق الهی
حسین آرزوی جویندگان و آبروی یابندگان
حسین یادآور آزادگی
برای شناخت و معرفت حسین باید از مرزِ تاسوعا و عاشورا گذشت

عطری کـه از حوالی پرچم وزیده اسـت
ما را بـه سمت مجلس آقا کشیده اسـت
از صحن هر حسینیه تا صحن کربلا
صد کوچه بازکنید محرم رسیده اسـت . . .

عاشورا قرارگاه عشق است و پناهگاه عاشقان
عاشورا تکلیف است و عاشورایی شدن عمل به تکلیف
عاشورا مجمع عمومی حماسه‌سازان هستی است
عاشورا از جاذبه‌ها دل کندن و به جذبه دوست رسیدن است
و هیچ نقطه‌ای در هویت هستی نیست که از حرکت و شعر و شعور عاشورایی خالی باشد

حسین ضعیفی که باید برای او گریست، نبود
آموزگار بزرگ شهادت اکنون برخاسته است
تا به همه آن‌ها که جهاد را تنها در توانستن مى‌‏فهمند
و به همه آن‌ها که پیروزى بر خصم را تنها در غلبه
بیاموزد که شهادت نه یک باختن، که یک انتخاب است
انتخابى که در آن، مجاهد با قربانى کردن خویش
در آستانه معبد آزادى و محراب عشق پیروز مى‌‏شود
و حسین «وارث آدم» که به بنى ‏آدم زیستن داد
و «وارث پیامبران بزرگ» که به انسان چگونه باید زیستن را آموخت

صدای پای محرم بـه گوش می‌آید
بگیر دست مرا بـه حق ماه عزات
بیا و روی مرا بر زمین مزن ارباب
مرا چهل شب دیگر رسان بـه کرب بلا
صلی الله علیک یا سید الشهدا

از کودک حسین (ع) گرفته تا برادرش
و از خودش تا غلامش
و از آن قاری قرآن تا آن معلم اطفال کوفه
تا آن مؤذن، تا آن مرد خویشاوند یا بیگانه
و تا آن مرد اشرافی و بزرگ و با حیثیت در جامعه خود
و تا آن مرد عاری از همه فخر‌های اجتماعی
همه برادرانه در برابر شهادت ایستادند
تا به همه مردان، زنان، کودکان و همه پیران و جوانان
همیشه تاریخ بیاموزند که باید چگونه زندگی کنند

حسین (علیه السلام) حماسی‌ترین شاهنامه جهان است
نام حسین را مشعل راهمان می‌کنیم
خون حسین و یارانش، قبله نمای کمال و سعادتمان
خون حسین همچون خورشیدی قرن‌ها است که هر روز می‌درخشد
تا در بیراهه‌های پرپیچ و خم گمراهی گم نشویم

حسین (ع) یک درس بزرگ‌تر از شهادتش به ما داده است
و آن نیمه‌تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است
مراسم حج را به پایان نمی‌برد تا به همه حج‌گزاران تاریخ
نمازگزاران تاریخ و مؤمنان به سنت ابراهیم بیاموزد
که اگر هدف نباشد، اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد
چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است

حسین، زیباترین نامی است که در شناسنامه بشر نوشته‌اند
حسین میزان سنجش صداقت آدمی است
حسین تفسیر بعثت، ترجمان نبوت و معنای امامت است
قبول ولایت حسین، برات آزادی انسان از جهنم پلیدی است
و راه حسین، کوتاهترین راه رسیدن به بهشت است

درس امام حسین و هر قهرمان شهید دیگری این است
که در دنیا، اصول ابدی عدالت و ترحم و محبّت وجود دارد
که تغییر‌ناپذیرند
و همچنین می‌رساند که هرگاه کسی برای این صفات مقاومت کند
و در راه آن پافشاری کند آن اصول همیشه در دنیا باقی و پایدار خواهد ماند

راز جاودانگی امام حسین علیه السلام در آن است
که تمام عشق‌های کوچک‌تر را به پای بزرگترین عشقی
که می‌توان متصور شد ریخت و آن عشق خدا بود

تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست
از قیام تو پیام تو عیان است هنوز
همه ماه است محرم، همه جا کرب و بلاست
در جهان موج جهاد تو روان است هنوز

محبت تو همان خط سرنوشت من است
گناهکارم اگر از آستان قدس حسین
کجا روم به خدا کربلا بهشت من است

تا کربلا هست ، زمین را عشق است
آه دل همواره غمین را عشق است
هر چند که هیچ است همه ارزش ما
مجنون حسینیم ، همین را عشق است

السلام ای وادی کرببلا
السلام ای سرزمین پر بلا
السلام ای جلوه گاه ذوالمنن
السلام ای کشته های بی کفن

های دل زیـنـبه ،هـر قـدم بـه کـربلا نـزدیـک مـیشن دلـشورش بـیـشتـر مـیـشه.
نمـیدونم از داداشش پـرسیده کـه چـی قـراره سـرمـون بـیـاد یـانـه ؟
شایدیـه چـیزائی مـتـوجه شـده ،خـدایا چـراضـربان قـلبـم تـندتـند مـیزنـه ؟خدا کـجاداریـم مـیریم ؟
چرا مـناجـاتـای حـسین لـحنـش فـرق کـرده ؟چـرا عـباس اینقدر دور بـچه هـا مـیگرده ؟
گـریـه هـای شیـرخـواره هـم کـم شـده..
هیچکس نمیفهمه زینب چی کـشیده و چه جـور دلـشوره ای داشتـه …
السلام علیک یا زینب کبری(س)

تسلیت ای یاران ماه محرّم شد
بزم عزاداران حلقه ماتم شد
جبریل امین سینه زده جامه دریده
خون جگر فاطمه از دیده چکیده
ماه عزا آمد

محرم آمد و ماه عزا شد
مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید
دوباره شور عاشورا به پا شد

در عالم مستی به دنبال حسینم
من تشنه به دیدار علمدار حسینم
دوست‌دار حسینم و دوست دار ابوالفضل
گر لطف کنند نوکر خاندان حسینم
یا ابا عبدالله حسین (ع)

بر مشامم می رسد بوی محرم ای خدا
ترسم از این است محرم را نبینم ای خدا
شکر نعمت نعمت ام افزون کند حالا بگو
من چگونه شکر این غم را نمایم ای خدا

ماه خون، ماه اشک، ماه ماتم شد / بر دل فاطمه، داغ عالم شد
محرم آمد و ماه عزا شد / زمین کربلا ماتم سرا شد
فرا رسیدن ایام عزای حسینی تسلیت باد…

مُحرّم، خیمه ای است که محبان خاندان نور در آن به شراب طهور اشک و عزا دعوت شده اند.
فرارسیدن ماه محرم تسلیت باد.

رخصت دهید شال محرم بیاورید
پیراهن عزای مرا هم بیاورید
با اشکتان جراحت او خوب می شود
ای چشمهای غم زده مرحم بیاورید
مادر رسیده است کمی کوچه وا کنید
مادر رسیده گریه کند دم بیاورید

شیعیان دیگر هوای کربلا دارد حسین
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین
از حریم کعبه جدش به اشکی شست چشم
مروه پشت سر نهاد٬ اما صفا دارد حسین

این بیرق و لوح و علمو عشقه
این کتیبه ها و پرچمو عشقه
تو سیصد و شصت و پنج روز هر سال
آقـا دهــه ی محرمــو عشقه
فرا رسیدن ایام سوگواری اباعبدالله الحسین(ع) بر تمام شیعیان تسلیت باد

ای اشک کجایی که غم از راه رسید
اندوه عظیم و ماتم از راه رسید
یک سال گذشت و باز یک بار دگر
پلکی زدی و محرم از راه رسید

السلام علیک یا اباعبدالله : دیباچه عشق و عاشقی باز شود ، دلها همه آماده پرواز شود ، با بوی محرم الحرام تو حسین ، ایام عزا و غصه آغاز شود . آغاز محرم حسینی را تسلیت عرض مینمایم

این مدتی که می گذرد در عزای تو
روزی نبوده اشک نریزم بپای تو
با یاد آخرین شب پیش تو بودنم
یک شب نبوده روضه نگیرم برای تو

عالم همه محو گل رخسار حسین است
ذرات جهان درعجب از کار حسین است
دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش
یعنی که خدای تو عزادار حسین است

محرم آمد و دلها غمین شد
غم و عشق وبلا با هم اجین شد
حسین آماده بهر جان فشانی است
دوباره فاطمه قلبش حزین شد

فدای صداقت اون بیسوادی که وقتی ازش پرسیدند عشق چند حرفه؟
گفت:چهار حرفه!
همه بهش خندیدن
اما زیر لب زمزمه میکرد:
حسین…

به سینه هرکه تمنای کربلا دارد!
همیشه در دل خود روضه ای به پا دارد!
کسی که عشق تو دارد دگر چه کم دارد!
بدون عشق تو عالم کجا بها دارد!
السلام علیک یا ثارالله

ای وجودت عشق را معنای حسین
عالمی یک قطره تو دریا حسین
فرا رسیدن ماه محرم را به تمامی مسلمانان جهان تسلیت می گوییم

قیامت بی حسین غوغا ندارد
شفاعت بی حسین معنا ندارد
حسینی باش که در محشر نگویند
چرا پرونده ات امضاء ندارد

دلم مست و لبم مست و سرم مست
بخون ای دل که صبرم رفته از دست
بخون ای دل محرم اومد از راه
بخون اجر تو با عباس بی دست . . .
عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری امام حسین(ع)

یک اربعین برای تو حیران شدم حسین
مانند گیسوی تو پریشان شدم حسین
با چند قطره اشک دل من سبک نشد
ابری شدم به پای تو باران شدم حسین

در عزای شه دین کرببلا می لرزد
نه همین کرببلا عرض و سما می لرزد
گوئیا ناله زهرا رسد از دور به گوش
کاین چنین دست و تن شمر دغا می لرزد

یه جائیه تو دنیا همه براش می میرن
تموم حاجتا رو همه از می گیرن
بین دو نهر آبه ، یه سرزمین خشکه
شمیم باغ و لاله اش خوشبو ز عطر مُشکه
شبای جمعه زهرا زائر این زمینه
سینه زن حسینه ، یل ام البنینه …

حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود,
خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود,
ای که ره بستی میان کوچه ها بر فاطمه,
گردنت را می شکست آنجا اگر عباس بود …

تا دل ز غم تو گشت بی تاب حسین
این چشم تهی نگشت از آب حسین
عمری است نیازمند این درگاهم
یک لحظه گدای خویش دریاب! حسین . . .
ایام سوگواری حسینی تسلیت باد

محرم آمد و دلها غمین شد
غم و عشق وبلا باهم عجین شد
“حسین” آماده، بهر جانفشانی اسـت
دوباره فاطمه قلبش حزین شد . . .
“فرارسیدن ایام سوگواری سید الشهدا بر شـما
و تمام شیعیان و دلسوختگان و عاشقان “امام حســـین علیه السلام” تسلیت باد.”

کاش بودیم آن زمان کاری کنیم
از تو و طفلان تو یاری کنیم
کاش ما هم کربلایی می شدیم
در رکاب تو فدایی می شدیم
السلام علیک یا ابا عبدالله …

دوباره ماه محرم دوباره بوی حسین (ع)
دوباره نوشش می از سر سبوی حسین (ع)
دوباره ماه تاثر دوباره ماه عزا
دوباره سینه زدن در میان کوی حسین (ع)
دوباره شهر بپوشد به تن لباس سیاه
رواج هیئت و مسجد ز آبروی حسین (ع)

دمید روح غم اندر تن مه غم عالم
تو نوحه سر بده چون شد عزای اشرف آدم
لباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کن
که گشته ماه عزا و دوباره گشت محرم
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

ماه غم، ماه عزا، ماه محن
بر تو بادا تسلیت یا ابن‌ الحسن (عج)
در عزای جد مظلومت حسین
اشکهایت گشته جاری از دو عین

باز در خاطره ها، یاد تو ای رهرو عشق
شعله سرکش آزادگی افروخته است
یک جهان، بر تو و بر همت و مردانگی ات
از سر شوق و طلب، دیده جان دوخته است
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

آقا سلام برغزل اشک ماتمت
بر مسجد و حسینیه و روضه و دمت
چندی گذشت در غم هجران اشک تو
پر می کشید دل به هوای محرّمت

حسین میا به کوفه ، کوفه وفا ندارد …
ای به دل بسته ، قدری آهسته
کن مدارا با ، زینب خسته …
یا حسین مظلوم …

عالم همه محو گل رخسار حسین است ، ذرات جهان درعجب از کار حسین است . دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش ، یعنی که خدای تو عزادار حسین است
ایام سوگواری سید و سالار شهیدان بر تمام عاشوراییان تسلیت باد…

پرسیدم: از حلال ماه، چراقامتت خم است؟ آهی کشید و گفت:که ماه محرم است. گفتم: که چیست محرم؟ با ناله گفت:ماه عزای اشرف اولاد آدم است.

ﺍﺯ ﺩﺍﻍ ﺣﺴﯿﻦ ﺍﺷﮏ ﻧﻢ ﻧﻢ ﺩﺍﺭﯾﻢ
ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻏﻢ ﺩﺍﺭﯾﻢ
ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﻭ ﺷﺎﻝ ﻣﺸﮑﯽ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﯿﺪ
ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﮔﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﺍﺭﯾﻢ

محرم ماه آن عبد خدا
محرم اسرار آن هستی فزا
محرم ماهی که در آن ریختندند
میان کربلا خون خدا
عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم

ﮐﻢ ﮐﻢ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻋﻠﻤﺖ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ امام حسین
ﺁﺛﺎﺭ ﺧﯿﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﻏﻤﺖ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ امام حسین
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﭙﺶ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ امام حسین
ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺗﻞ ﺩﻝ ، ﺣﺮﻣﺖ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ امام حسین

محرم آمد و ماه عزا شد
مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید
دوباره شور عاشوار به پا شد

محرم نزدیک است
خدایا
آرزوی کربلا در سینه داریم
به عشق کربلا
بر تربتش سر می گذاریم
السلام علیک یااباعبدالله الحسین

تمام شد شب عید و نوای غم آید
که نم نمک غم عالم به روی هم آید
صدای قافله ی عشق میرسد بر گوش
که چند شب دگر آقا محرمت آید..!

اهل عالم
دارد از ره ماه ماتم می‌ رسد
هیئتی‌ ها
یا علی
دارد محرم می‌ رسد

عید (غدیر) گذشت و خبر از یار نیامد
بر زخم دل فاطمه، غم خوار نیامد
چند روز دگر مانده که با ناله بگوئیم
ای اهل حرم میر و علمدار نیامد
سقای حسین، سید و سالار نیامد

دمید روح غم اندر تن مه غم عالم
تو نوحه سر بده چون شد عزای اشرف آدم
لباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کن
که گشته ماه عزا و دوباره گشت محرم
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

خبر کن ای دل همین امشب تمام غم های عالم را
که غرق خون در افق دیدم حلال ماه محرم را

آن‌ها که تن به هر ذلتى مى ‏دهند تا زنده بمانند،
مرده‏ هاى خاموش و پلید تاریخند
و ببینید آیا کسانى که سخاوتمندانه با حسین به قتلگاه خویش آمده‌‏اند و مرگ خویش را انتخاب کرده‌‏اند
در حالى که صد‌ها گریزگاه آبرومندانه براى ماندنشان بود
و صد‌ها توجیه شرعى و دینى براى زنده ماندن‌شان بود
تأویل نکرده‌‏اند و مرده‏‌اند؛ این‌ها زنده هستند!
آیا آن‌ها که براى ماندن‏شان تن به ذلت و پستى، رها کردن حسین و تحمل کردن یزید دادند،
کدام هنوز زنده‌‏اند؟

دلم برایت تنگ شده بودگفتم اندکی باتو بگویم از آنچه با دیگران نمی توانم گفت!چند روزی است وارد ماه محرم شده ایم و دوستدارانت عزادار عزیزترین بنده ات هستندو من اما ….!نمی دانم چه بگویم آیا واقعا من هم عزادار اویمیانه عزادار خویشتنمباتو توان دروغ گفتنم نیست پس ریا چرا؟معبودا دلم گرفته ازهمه چیز وهمه کس ،باتمام وجود نیازمند گرمای وجودت هستمتنهایم مگذار.وقتی سری به عاشورا میزنم چیزی به قلبم نه به تمام وجودم چنگ میزندبه راستی آیا امام حسین (ع) شهید شد که فقط ما برایش وبه مظلومیتش بگرییم؟دلم میگیرد وقتی به این موضوع فکر میکنم راستش تازه آن زمان است که به مظلومیت واقعی امام حسین پی میبرم آری امام را ما مظلوم نمودیم وقتی هنوز هم با گذشت این همه زمان از عاشورا پی به علت قیامش نبردیمنفهمیدیم وقتی گفت: اگر دین ندارید لاقل آزاده باشید. منظورش مردم تمامی اعصار بودصدای شیون زنان و دختران آواره و مظلوم غزه به گوشمان میرسد اما فقط یادگرفته ایم ببینیم و بگذریم به ما چه که در آن سر دنیا چه اتفاقی می افتد، در میانمار در سوریه در بحرین ….یادمان رفته پیام آن مولایی که فقطادعای پیرو بودنش را داریم که می گفت:اگر مسلمانی بشنود به زور خلخال از پای زن غیر مسلمان کشیده اند وبه این غصه نمیرد مسلمان نیست….به راستی آیا ما شیعه همان حیدر کراریم؟؟؟؟؟؟هنوز هم عاشورا وجود دارد هنوز هم صدای”هل من ناصر ینصرنی” به گوشمیرسد (کل یوم عاشورا کل ارض کربلا)جوان مسلمان شیعه!!!!بیا یاور خواهی امام حسین را لبیک گوییمدلی پر درد را از آقایمان قرض بگیریمبیا دردی نباشیم بر عمهایشبیا ما دلیل ظهورش باشیمبه امید آینده5 دلنوشته دلنشین و سوزناک به مناسبت فرا رسیدن محرم

محرم آمد!یادمان باشد :اول نماز حسین،بعد عزای حسیناول شعور حسینی،بعد شورحسینیمحرم و صفر زمان بالیدن استنه فقط نالیدنبساطش آموزه است نه موزه

ماه محرّم آمد و گریان شدم حسینتا که هلال ماه عزایت حلول کرددل بیقرار و بی سرو سامان شدم حسیناین سفره های روضه پر از رزق و برکت استشکر خدا دو مرتبه مهمان شدم حسین

خیلی قشنگه بخونمحرم در راه است
خوش بحال کسانی که
هم زنجیر می زنند !!و هم زنجیری از پای گرفتاری باز می کنند ..هم سینه می زنند !!
و هم سینه ی دردمندی را از غم و آه نجات می‌دهند ..هم اشک میریزند !!
و هم اشک از چهره ی انسانی پاک می‌کنند ..هم سفره می‌اندازند !!
هم نان از سفره کسی نمی برند ..آنوقت با افتخار می گویند :” یاحسین “

آقا سلام برغزل اشک ماتمتبر مسجد و حسینیه و روضه و دمتچندی گذشت در غم هجران اشک توپرمی کشید دل به هوای محرّمتآقا سلام ماه محرّم شروع شدآمد بهار زخم دل ما و مرهمت

دوباره می رسد از ره، صدای پای محرمسلام ماه حسین جان و گریه های محرمچه نفس های شریفی که می شوند در این ماهشبیه کعبه سیه پوش ماجرای محرم

نیا کوفه آقاپیراهنِ تـو میشه غارت آقاوای از کفن پاره پارت آقازینب میمونه و اسارت آقابا این روضه ها وای میریم کربلا وایمیگیم یا حسین وای میریم کربلا وایغمت درد بی درمونهاین کیست این این ذکر طوفانیست ایناین روح ربانیست این آیات قرآنیست این

دوباره بوی گریه های شبونهناله هایی که دل ها را می سوزونهصدای نوحه خون که داره می خونهوقتی بارون می بارهتو دل ها دوباره ماتم اومدهصدای چاووشی قلب اومدههمه جا بوی محرم اومده

دمید روح غم اندر، تن مه غم عالمتو نوحه سر بده چون شد، عزای اشرف آدملباس تیره به تن کن، ز داغ نوحه تو سر کنکه گشته ماه عزا و ، دوباره گشت محرم

شب اول رسیده گل ماتم دمیدهنیگاه مادر تـو مـن و این جا کشیدهمیدونی زندگیم شده غمغمت میدونی خونمه سایۀ پرچمتچـه بی قرار بودم برا محرمتداغ غم تـو کرده پیرم آقا امسالبزا کـه پر بگیرم آقا بین سینه زنات بمیرم آقا

نسیم روضه وزیده محرم آمده استزمان گریه به ارباب عالم آمده استدوباره بیرق و پرچم دوباره طبل و کتلکه ماه مرثیه و غصه و غم آمده است

راه را باز نماييد…محرم آمددم بگيريد که هنگامه ي ماتم آمددست بر سينه نهاده…همه تعظيم کنيدمادري دست به پهلو، کمري خم آمد

جون مـن دخترت رو نیارگل غم پرورت رو نیارفکر گوشواره هاشو بکنتـو هم انگشترت رو نیارکـه اینا فکر غارتن وهمشون بی مروتن وتـو اگه قصدت اومدنهلااقل اصغرت رو نیارشبا نمی تونم آروم بخوابمهمش تـو فکر قحطی آبمحرمتو بردار برو مدینهجونِ رقیه جونِ سکینه

فرا رسیدن ماه محرمای ناله‌ غربتت به گوشمای بـار مصیبتت به دوشمآغــاز محــرّمت رسیدهبــاید ز غمت سیه بپوشم

محرم نزدیکه…آقای من این محرم منو درستم کن …چرا آواره کوه و بیابانم ،چه میخواهد غم عشق تو از جانم،نمیدانم

دل مـن غرق تاب و تبهاین هم از فتنۀ عربهتـو بگو رسم کوفه چیههمه ی ی چی شد عوض یه شبهمنم و قلب بی ضربانشده شهر حرف شمر و سناناینا هیچی یه حرمله هستبی حیاست خیلی بی ادبهشبا نمی تونم آروم بخوابمهمش تـو فکر طفل ربابم

ماه عزا رسیده و دل ها پر از غم استمشکی به تن کنید که ماه محرّم استپیراهن سیاه عزاداری حسیناحرام نوکری تمامی عالم استماه محرّم آمده خیمه به پا کنیددلهای ما حسینیّه ی بزم ماتم است

نسیم روضه وزیده محرم آمده استزمان گریه به ارباب عالم آمده استدوباره بیرق و پرچم دوباره طبل و کتلکه ماه مرثیه وغصه و غم آمده است

غریب و سرگشته ام بین این کوچه هاآخرین خواهشم سوی کوفه میابرگرد حسین کوفه یار و یاورت نیستبرگرد حسین روی نی جای سرت نیستبرگرد حسین کوفه جای خواهرت نیستمی میرم یا حسین ؛ می مانم پای تـوچیزی نمانده اسـت تا عاشورای تـو

باز هم فصل عزای تو شده یا مظلومدیده خونبار برای تو شده یا مظلومهر چه خوبی شده خلق ای ز همه خوبترینهمه اش وقف عزای تو شده یا مظلوم

فصل اشک و سوز و آه از پرده ی دل میشودباز چشمانم به رنگ سرخ مایل میشودباز هم روح الامین مرثیه خوانی میکندکاف و هاء و یا و عین و صاد نازل میشود

بـه یک سلام دلخوشم ؛ السلام یا حسینلحظۀ آخرم یک کلام یا حسینحب الحسین حبک سر حیاتییا ثارالله تـو قتیل العبراتییا رب العشق تـو سفینه النجاتیای شاه کربلا ؛ ای نور نیرینصلّی الله علیک یابن الزهرا حسین

رخصت دهید شال محرم بیاوریدپیراهن عزای مرا هم بیاوریدبا اشکتان جراحت او خوب می شودای چشمهای غم زده مرحم بیاوریدمادر رسیده است کمی کوچه وا کنیدمادر رسیده گریه کند دم بیاورید

شب اشک و شب آه و شب غمشب دلواپسي و حزن و ماتمميان سينه قلبم بي قرار استمحرم آمده اي دل محرم

این جا با جسارت با نیت غارتپیر و جوون آمادن پیر و جوون آمادنشهر بی حیایی وای چـه وعده هاییبـه دخترشون دادن بـه دخترشون دادنآقا نیا کـه کینه تـو دلاشونهغضب تـو چشم بی حیاشونهگوشواره جزو وعده هاشونبگو بـه اهلِ حرم میان بـه دنبالشونبرای گوشواره و برای خلخالشون

دوباره ماه محرم دوباره بوی حسین(ع)دوباره نوشش می از سر سبوی حسین(ع)دوباره ماه تاثر دوباره ماه عزادوباره سینه زدن در میان کوی حسین(ع) دوباره شهر بپوشد به تن لباس سیاهرواج هیئت و مسجد ز آبروی حسین(ع)

بخوانید: متن شعر نوحه ماه محرم؛ متن نوحه برای عزاداری ایام محرم و شام غریبان حسینی

مــردم کتـیبه هـای حـسـینیـّه نـزد کیـسـت؟«باز این چه شورش است که…عالم» بیاوریدخواهید از خدا که در این شصت روز عمردر بـیـن روضــه هــا نـکـنــد کـم بـیـاوریـد

دروغ میگه هرکسی میگه طرفدارتهبین همه ی ی کوفیا حرف علمدارتهقطرههای بارون ریگای بیابونحال مـن و می فهمن حال مـن و می فهمنتـو دلم آتیشه باورم نمیشهاینا چقدر بی رحمن اینا چقدر بی رحمنآقا نیا کـه بچه هاتو میکشندارن تـو کوفه هم قسم میشنبرا سر تـو نقشه میکشننرو کوفه، نرو آقا نرو

ماه محرم آمده باید دگر شومباید به خود بیایم و زیر و زبر شومباید سبک عبور کنم از خیال سودباید خلاص از تب و تاب ضرر شوم

دلم مست و لبم مست و سرم مست / بخون ای دل که صبرم رفته از دست
بخون ای دل محرم اومد از راه / بخون اجر تو با عباس بی دست . . .
عرض تسلیت و تعزیت بمناسبت آغاز ایام عزای حسینی

محرم نزدیک استخدایاآرزوی کربلا در سینه داریمبه عشق کربلابر تربتش سر می گذاریمالسلام علیک یااباعبدالله الحسین

آقا سلام ماه محرم شروع شدبازاین چه شورش است وچه ماتم شروع شدآقا سلام کاسه اشکی به من دهیدماه گدایی من و چشمم شروع شد

محرم شد از غم نگاهم گرفت / به سوزانترین اشک، آهم گرفت
شکست در گلو بغض سوزان من و / عطر حسین روح و جانم گرفت . . .
السّلام علیک یا ابا عبد الله . . .

ماه غم، ماه عزا، ماه محنبر تو بادا تسليت ياابن‌الحسن (عج)در عزاي جد مظلومت حسيناشکهايت گشته جاري از دو عين

سـلام آقای من! من جزو آدم بدای روزگارمهمه ی عمرم جاده خاکی بوده و خطابـدم ،بد اما…میخـوام به عـشق شمااز اول محرم، از نـو شروع کنمارباب قبولم کن

با آب طلا نام حسین قاب کنید
با نام حسین یادی از آب کنید
خواهید مه سربلند و جاوید شوید
تا آخر عمر تکیه بر ارباب کنید
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

دوباره فصل غم اومد
ماه اشک و شبنم اومد
شهر ما مشکی به تن کرد
عاشقا محرم اومد
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد . . .

خبر آمد ز مهی بوی خدا می آید
ماه داغ دل ما غرق نوا می آید
دل ببازید عزیزان که زمان الم است
ماه اشک و الم و کرب و بلا می آید
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

شال و لباس مشکی ما را بیاورید حیّ علیَ العـزا که محرّم رسیده است

دل را اگر از حسین بگیرم چه کنم
بی عشق حسین اگر بمیرم چه کنم
فردا که کسی را به کسی کاری نیست
دامان حسین اگر نگیرم چه کنم
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

ما مصیبت زده ی کرب و بلاییم حسین
بال و پر سوخته ی آل عباییم حسین
بسکه خون دل از این دیده ز غمهای تو رفت
همنشین لب دریای بکاییم حسین
عمر دنیا نرسد چون به عزاداری تو
تا قیامت ز غمت عقده گشاییم حسین
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

خیز و جامه نیلی کن ، روزگار ماتم شد
دور عاشقان آمد نوبت محرم شد
در محرم سینه ‎ها غرق ملالی دیگر است
جاری از چل چشمه دلها زلالی دیگر است
با حلولش برنخیزد جز فغان از عاشقان
طاق ابروی محرم را هلالی دیگر است
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد . . .

در محرّم ، مردمان خود را دگرگون می کنند
از زمین آه و فغان را زیب گردون می کنند
گه به یاد تشنه کامان زمین کربلا
جویبار دیده را از گریه جیحون می کنند
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

بر گوش جانم میرسد آوای زنگ قافله
این قافله تا کربلا دیگر ندارد فاصله
از صحن هر حسینیه تا صحن کربلا
صد کوچه وا کنید ، محرم رسیده است
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

محرم شد از غم نگاهم گرفت
به سوزانترین اشک، آهم گرفت
شکست در گلو بغض سوزان من
و عطر حسین روح و جانم گرفت
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

باز در خاطره‌ها، یاد تو ای رهرو عشق
شعله سرکش آزادگی افروخته است
یک جهان ، بر تو و بر همت و مردانگی‌ات
از سر شوق و طلب ، دیده جان دوخته است
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد . . .

ارباب صدای قدمت می آید
هنگامه اوج ماتمت می آید
ما در تب داغ و غم تو می سوزیم
هفت روز دگر محرمت می آید
فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

بسم الله روضه خون اومد ماه جنون
باز جمعیم دور هم چند خط روضه بخون
بسم الله سینه زن بازم سینه بزن
تو ماه غربت ارباب بی کفن
ذکر عالمین(حسین) 4
غرق شور و شین(حسین) 4
فبک للحسین (حسین)4بخون ای اکبر ناظم از علی اکبر و قاسم
از روضه شش ماهه از قمر بنی هاشم
سقای دشت کربلا اباالفضل
دستش شده از تن جدا اباالفضل
بسم الله دم بگیر پاشو پرچم بگیر
با ذکر یا حسین هوش از عالم بگیر
بسم الله محتشم بنویس از درد و غم
شعری با جوهر اشک اهل حرم
مجلس عزاست (حرم) 4
روضه ها بپاست (حرم) 4
روضه خون خداست (حرم)4
ذکر عالمین (حسین) 4
غرق شور شین (حسین)4
فبک للحسین (حسین)4

ماه روضه اربابه دل فاطمه بی تابه
از تو آسمون چشما داره می باره خونابه
کرببلا غوغا شده واویلا واویلا
صاحب عزا زهرا شده واویلا واویلا
در خیمه قحط آبه واویلا واویلا
روز مرگ ربابه واویلا واویلا
بسم الله آسمون از غم شو واژگون
وای از حال حسین وای داغ جوون
بسم الله نوکرا حیّ علی العزا
امشب روضه بریم گودال قتله گاه
ظالم از جفا (نزن)4
پیش چشم ما (نزن)4
بس کن از قفا (نزن)4
ذکر عالمین (حسین)4
غرق شور و شین (حسین)

ذوالجنان به حرم برگرد
کردی خون جگرم برگرد
بشنو گریه ی این دختر
دیگه با پدرم برگرد
ای کشته دشت بلا حسین جان حسین جان
گشته سرت از تن جدا حسین جان حسین جان

تسلیت ای یاران ماه محرّم شد
ماه محرّم شد
بـزم عزاداران حلقه مـاتم شد
حلقه ماتم شد
جبریل امین سینه زده جامه دریده
خون جگر فاطمه از دیـده چکیده
ماه عزا آمد (2)گریه کن ای دیده مـاه عزاداری است
ماه عزاداری است
درهمــۀ عــالم خون‌حسین جاری است
‌خون‌حسین‌جاری است
بر پـا شده در مـاه عـزا شور قیامت
زین ماتم عظمی سر مهدی به سلامت
ماه عزا آمد (2)جنّ و ملک بـا هم گریه کنید امشب
گریه کنید امشب
در مهِ خون گردد خون به دل زینب
خون به دل زینب
این ماه به خون خفتن هفتاد و دو یار است
از خـون همـه دشت بـلا باغ و بهار است
ماه عزا آمد (2)ارض و سما شــورِ روز جزا دارند
روز جزا دارند
فــاطمه و حیــدر هر دو عزا دارند
هر دو عزا دارند
آید به سوی کرب و بلا از دل صحرا
بـا خیـل بنی‌هـاشمیان یوسف زهرا
ماه عزا آمد (2)در مه خون سقا نقش زمین گردد
نقش زمین گردد
غرقه به خون ماه ام‌بنین گردد
ام‌بنین گردد
در مـاه عـزا کـس نکنـد یـاری زینب
خون گریه کن ای دل به عزاداری زینب
ماه عزا آمد (2)این مه خون ماه شیون‌ و واویلاست
شیون و واویلاست
در یم خون پرپر دسته گل لیلاست
دسته گل لیلاست
زینب زند از داغ علی بر سر و سینه
ریـزد بـه روی پیکر او اشک سکینه
ماه عزا آمد (2)